30 กย 55 I love my mu
ใส่บาตรวันเกิดมิวตอนเช้า ไม่ได้เกิดวันนี้หรอก แต่สะดวกวันนี้ ก็เลยตักวันนี้แทน ครบรอบ 11 ปีแล้วนะมิว
เพื่อนวัยผมมีลูกกันหมดแล้ว ส่วนใหญ่ไม่ได้เลี้ยงเองเต็มที่แบบผม ก็เข้าใจว่ารูปแบบการใช้ชีวิตของแต่ละคนมันต่างกัน ส่วนใหญ่จะให้ภรรยาดูเป็นหลัก และจ้างพี่เลี้ยงเด็กเอาไว้เป็นลูกมือ แต่พอลูกเริ่มโต กลายเป็นว่าปล่อยให้ลูกอยู่กับพี่เลี้ยงเป็นหลักไปเสียนี่ แบบนี้ผิดคอนเสปครับ เป็นวิธีที่ไม่ถูกต้อง และเป็นที่มาของปัญหาอีกมากมายตอนเด็กโตเป็นวัยรุ่น
ก็เพราะเด็กเขาก็มีพฤติกรรมเลียนแบบไง เห็นใครทำอะไรก็ทำตาม ตามในสิ่งดีก็ดีไปจนโต ตามในสิ่งผิดผลก็ออกมาตรงกันข้าม ลูกเพื่อนคนหนึ่งให้อยู่กับพี่เลี้ยงพม่า ทุกวันนี้พูดไทยไม่ชัด เจอหน้าแม่บอก แม่ๆ ขอ ยี่สิ อีกคนให้ลูกเรียนสองภาษา แต่กลับพูดภาษาคนไม่รู้เรื่อง บอกให้ไปอาบน้ำ มันนั่งฟังหูทวนลม โรงเรียนคงจะเน้นภาษาสากล ไม่ได้เน้นภาษาคน
ลูกจะเป็นอย่างไร ไม่ต้องไปโทษใคร โทษตัวพ่อแม่เองนี่แหละครับทีทำให้ชีวิตเขาเป็นแบบนั้น ทุกวันนี้ผมบอกลูกเสมอว่า ดูชีวิตของพ่อเอาไว้ ถ้าเจ้าไม่ชอบไม่อยากทำงานยกแบกของไปตลอดชีวิต ก็จงเร่งทำตามความฝันเสียแต่วันนี้ คิดฝันอยากทำอะไรให้มาบอกพ่อ เราจะช่วยกันสร้างฝันนั่นให้เป็นจริง
ยุคพ่อ พ่อคิดเอง ฝันเอง ทำเอง ไม่มีใครช่วย แต่มีคนขัดแข้งขัดขาเยอะ จนต้องพักความฝันนั้นไป ดูเหมือนจะเลิกฝันแล้ว แต่ในใจลึกๆ นั้นยังหรอก ทุกทีที่พ่อขี่จักรยานก็จะรู้สึกอิสระและโหยหาสิ่งที่ตัวเองอยากทำอยู่เสมอ เพียงแต่ไม่ได้บอกใคร ความใจถึงมันน้อยลงไปจากเดิมเยอะ แต่กลับมีความสุขุม อดทน เพิ่มขึ้นมาแทน
หากลูกล้มเหลว หรือผิดพลาดในวันนี้ เจ้าก็ยังมีพ่อช่วยประคอง เก็บเอาความพลาดพลั้งมาเรียนรู้เป็นประสบการณ์ว่าอย่าทำผิดแบบเดิมๆ อีก ลูกล้มพ่อช่วยดึงมือขึ้นมาได้ สิ่งที่พ่อโหยหา สิ่งที่พ่อขาด มันจะไม่เกิดขึ้นกับลูก พ่อสัญญา
เช้านี้ตักบาตรพระสงฆ์ 9 รูป ให้มิวเขาเป็นคนหยิบของใส่ในบาตรเอง ผมกับภรรยายืนอยู่ข้างๆ เป็นลูกมือ ขณะมิวใส่บาตรก็อฐิฐานในใจว่าขอให้สิ่งใดที่เขาฝัน จงประสบความสำเร็จ หากพรของพ่อแม่คือพรอันประเสริฐแล้วไซร้ ผมขอมอบพรนั้นแก่มิว
ตอนสายพาแม่ข้ามฟากเมืองไปยัง Fashion Island รามอินทรา ไม่เคยไปมาก่อน แต่หาข้อมูลมาแล้วว่านี่คือโชว์รูมของเก้าอี้ La Z Boy ลองนั่งลองนอนทุกตัว แต่สำหรับผมแล้วดูปราดเดียวก็รู้ว่าจะต้องเลือกตัวไหน จากประสบการณ์ที่ต้องตัดสินใจเลือกของมานาน ถ้าเป็นไปได้ ถ้างบถึง ผมจะเลือกอันที่ดีที่สุด ชอบที่สุด อย่าขี้เหนียว อย่าเห็นแก่ของถูกของแถม หรือโปรโมชั่นล่อใจ
ปล่อยให้แม่และภรรยาหารือกัน สักพักใหญ่เขามาถามความเห็น ผมถึงเอ่ยปากบอกเขาไปว่า จะเลือกของอะไรก็เลือกอันที่ดีสุด เก้าอี้แบบนี้เราซื้อกันครั้งเดียวทีเดียว ถ้าซื้อเก้าอี้ก๊อปแต่ราคาถูกกว่าเป็นเท่าตัวแล้วเกิดไม่ถูกใจทีหลัง ใจเราก็จะคิดว่า ปัดโธ่ รู้งี้น่าจะซื้อของดีๆ หน่อย
หลังใจการเลือกของใช้ของผมเกิดขึ้นจากตรรกะง่ายๆ ซื้อของดี ซื้อทีเดียว และหากตัดสินใจแล้ว เราก็จะไม่มองของแบบเดียวกันนี้ที่ไหนอีก ของเก่าไม่เจ๊ง ไม่พัง ไม่เสีย จะไม่มีการซื้อใหม่
ยกตัวอย่าง โทรศัพท์มือถือผมใช้รุ่นที่ผมชอบมากที่สุด (แน่นอน ไม่ใช่ iPhone) ดีไซน์สวยที่สุด ถ่ายรูปเจ๋งสุด ผมก็จะใช้จนมันพังจริงๆ ถึงจะมองหาอันใหม่
กลับถึงบ้านเอาบ่ายแก่ๆ ขากลับพอขึ้นรถได้ทุกคนก็หลับกันหมด ผมเองก็เพลียจากแสงแดด กว่าจะเข้าออกห้างได้รถติดนานมากจนเบื่อ ถึงบ้านก็จัดการช้อนเศษของเสียก้นบ่อปลาทิ้ง ดูแลความเรียบร้อยเจ้าลูกปลาตัวน้อยที่ตอนนี้มันโตขึ้นเยอะแล้ว
น่าแปลกมาก ตลอดวันนี้ฝนไม่ตกเลย ไหนบอกว่าจะมีฝนหนักจนถึงกลางเดือนตุลาคมไง
