กพ 53

[O'Pern]

20 กพ 53
    “คุณเปิ้ล หน้าห้องคุณเปิ้ลมีงูเห่านอนอยู่นะ”
   กลับมาบ้านก็เจอแม่บ้านแจ้งข่าวดี เล่นเอามึนครับ ลำพังแค่งูก็อยู่ไม่เป็นสุขแล้ว นี่เล่นงูเห่าอีกด้วย
   “ตัวโตไหมครับพี่” ผมสอบถามเพิ่มเติม จะได้ประเมินสถานกาณ์ถูก
   “ตัวโตค่ะ”
   ฉิบหายแล้วครับท่านผู้ชม คำว่างานเข้านั้นไม่เพียงพอเสียแล้ว
   ห้องผมเป็นบ้านอีกหลังที่สร้างแยกต่างหากมาจากบ้านหลังใหญ่ ถ้าใครเคยมาบ้านผมคงนึกภาพออก ห้องมันล้อมรอบไปด้วยต้นไม้ แถมปลูกเสียชิดตัวบ้าน เพราะต้องการความร่มรื่น
   ตั้งแต่แม่บ้านบอกข่าว ตอนจะเดินเข้าออกห้องก็ต้องระวังทุกฝีก้าว กลัวจะไปเหยียบงูเข้า สอดสายตามองอย่างไรก็ไม่เคยเห็นตัวมันสักที แต่เห็นมีคราบของงูติดอยู่ตามต้นไม้เป็นประจำ ไม่รู้ว่ามันมีหลายตัวหรืออย่างไรกัน
   ผมเองก็เคยเห็นงูออกบ่อยครับ ไม่เคยตีหรือไล่มันเลย ไม่ชอบทำร้ายสัตว์ แต่แม่บ้านมาบอกว่าเป็นงูเห่านี่สิ มันมาลำบากใจตรงนี้
   ผมเคยปั่นจักรยานที่อ่างเก็บน้ำโป่งดินดำ จ ชลบุรีเมื่อปี 94 แล้วเจองูเห่าครับ (หรือจงอางก็ไม่รู้ เห็นแม่เบี้ยชัดเจน) เจอกลางถนนช่วง Down Hill ลงมาอย่างแรง เบรกไม่ทันแน่ หักหลบผมก็ต้องกลิ้ง เลยดึงรถ Jump ข้ามผ่านไป
   ข้ามงูปุ๊บ ด้านหน้าก็เป็นเนินต่อ แต่รถมาแรง เลยส่งขึ้นถึงยอดเนินได้โดยไม่ต้องชิฟเกียร์ ต่อด้วยทาง Single Track มีต้นไม้รกทึบ มีกิ่งไม้ขวางหน้า ผมก้มหัวหลบแต่ไม่พ้น กิ่งไม้ตีเข้าที่ตาอย่างแรง ผมใส่แว่นเลยไม่เป็นไร แต่ได้ยินเสียงกิ่งไม้ฟาดหน้าดังมากๆ
   แรงของต้นไม้ที่ฟาด ทำให้ผมเบนรถหลบจนออกนอกทางแทร็ค เหลือบมองข้างทางพบว่าตัวเองเกือบจะตกเหวชัน เสียวมากๆ ครับ เรียกว่าหลุดอีกนิดเดียวก็กลิ้งตกมาตายแน่ๆ
   ถึงจุดพักเพื่อนตกใจมาก ใบหน้าผมเลือดออกเต็มโหนกแก้ม ผมไม่รู้ตัวเลย ถอดแว่น ถอดหมวก ล้างหน้าถึงรู้ว่ากิ่งไม้ที่ฟาดโดนหน้าน่ะ มันตีโดนแว่นตาเป็นรอยถลอก และเลื่อนมาฟาดเอาโหนกแก้มเข้าด้วย แก้มเป็นรอยกรีดเหมือนคัทเตอร์เป็นแนว 3 รอย อาจเป็นกิ่งไม้ที่มีหนามก็เป็นได้
   เคยอ่านหนังสือเก่าๆ คนโบราณท่านบอกว่า งูจะมาเตือนเราถึงอันตราย ไม่รู้ว่าจริงหรือไม่ แต่ก็ไม่ได้ลบหลู่ และไม่ได้ฆ่างูอยู่แล้ว
   งานนั้นผมโดดข้ามงู โดนกิ่งไม้ฟาดใบหน้า และเฉียดตกเหว รอดตายจากตกเขา และได้แผลบนโหนกแก้มซ้ายมา
   
   “คุณเปิ้ลๆ มาดูงูเร็ว งูที่เคยบอกน่ะ มันอยู่หน้าห้องคุณเปิ้ลอีกแล้ว”
   แม่บ้านกระหืดกระหอบมาบอก ผมรีบวิ่งไปดู ไม่เคยเห็นงูเห่านอกกรงมานานแล้วครับ ล่าสุดก็ปี 94 บนทางแทร็คในป่านั้นแหละ
   “ไหนๆ ผมมองไม่เห็น” ผมพยายามมองอย่างไรก็ไม่เห็น
   “นี่ไงๆ บนกิ่งไม้ มันนอนนิ่งๆ อยู่”
   ผมพยายามมองหางูสีน้ำตาล หรือสีดำเข้มๆๆ แต่ที่ไหนได้ มันกลายเป็นงูเขียว แถมตัวก็ไม่ได้ใหญ่อะไรเล้ยย มันแค่อ้วนๆ ๆหน่อยเดียว เหมือนเพิ่งจะกินอะไรมานั่นแหละ มันนอนนิ่งเพราะคงจะอิ่ม แต่ที่แน่ มันไม่ใช่งูเห่า
   โล่งอกครับ เพราะหากเป็นงูเห่าจริงนี่ผมทำตัวไม่ถูกเลยนะ มันเป็นสัตว์สงวนอีกด้วย ไอ้เรื่องฆ่าน่ะไม่มีแน่ๆ แต่จะไล่ไปไหนดีล่ะ จับใส่ถุงไปส่งเขาดินหรือ ผมก็จับไม่เป็นเสียด้วย ทางใครทางมันก็แล้วกันครับ ถ้าไม่มากัดอะไรผม เราก็ไม่มีปัญหากัน
   ผ่านพ้นคืน งูตัวนั้นก็หายตัวไป แต่ตอนเดินเข้าออกห้อง เป็นต้องระแวดระวังอยู่เสมอ
   
ผมยังคิดไม่ตกเรื่องห้องคอนโดจริงๆ ครับ นั่งคิดอยู่หลายตลบแล้วก็ยังสรุปไม่ได้สักที คือผมออกแบบห้องลงตัวหมดแล้วไง ทีนี้ไอเดียมันแล่น เลยมีลูกเล่นอะไรเยอะแยะ ซึ่งไอ้พวกนี้แหละคือตัวแพง
   แพงก็เรื่องหนึ่ง และอีกเรื่องคือผมมักจะเอาเงินเก็บไปซื้อพันธบัติออมทรัพย์ไว้ ล่าสุดก็ไปซื้อพันธบัตรเกาหลีไป 1 แสนบาท ฝากไว้ 1 ปี ได้ดอกเบี้ย 1.9% โดยไม่เสียภาษี ได้ไม่ค่อยเยอะเท่าไหร่ แต่ก็ยังดีกว่าไม่ได้ล่ะน่า
   เลยสองจิตสองใจไงว่าจะเอาเงินไปทุ่มทำห้องคอนโด หรือจะกลับลำ ทำบ้านแบบเรียบง่าย ถูกๆ หน่อย พออยู่ได้ แล้วเอาเงินที่เหลือไปฝากธนาคาร หรือเก็บไว้ลงทุนด้านอื่นดีกว่ากัน
   ส่วนใจที่อยากทำห้องให้มันสวยๆ ก็คืออยากให้พ่อ แม่ ภรรยา และลูก ได้อยู่ในห้องที่ตกแต่งอย่างสวยงาม เหตุผลง่ายๆ แค่นี้แหละ
   แหม เสียเหลี่ยมเหมือนกันนะครับนี่ อุตส่าห์สู้นั่งคิดนั่งออกแบบเสียอย่างดิบดี จะยอมทำให้ห้องเป็นแบบจืดชืดจริงๆ หรือนี่ ทำใจลำบากจริงๆ นะ

[O'Pern]

 
21 กพ 53
   ตั้งใจจะออกไปขี่จักรยาน เตรียมรถ สูบลม เติมน้ำใส่กระติก จัดวางรองเท้า เสื้อผ้าและอุปกรณ์ต่างๆ ไว้ตั้งแต่เมื่อคืน
   พอจะเอารถออกจากบ้านเท่านั้นแหละ ฝนเทลงมาอย่างแรง เลยรีบถอยกลับเข้ามาตั้งหลัก เอาไงดีวะ
   คิดจะไปออกกำลังกายที่ Fitness ที่คอนโดฯ แต่เขายังไม่เปิด สักพักฝนหายตก เลยได้แค่ปั่นเล่นแถวบ้าน แต่วันนี้ว่างเยอะ เลยขี่ไปถึงตลาดที่ตอนเด็กๆ ผมขี่ BMX วนเวียนเล่นอยู่ทุกเย็น
   ผ่านบ้านเพื่อนสมัยเด็ก มองเข้าไปก็เจอแค่คนไม่คุ้นหน้า เจอบางคนรู้จักบางคนผมจำหน้าได้ ส่งยิ้มให้ แต่เขาทำหน้างง ไม่เป็นไรหรอก ผมยิ้ม คือผมทักทายและปรารถนาดี
   “สวัสดีครับหนุ่ม” ผมขี่ไปจอดหน้าชายคนหนึ่ง
   “จำผมได้ไหมครับ” ผมพูดต่อ
   หนุ่มทำหน้างง ผมยังคงมองตาแล้วส่งยิ้ม
   “อ๋อ เฮ้ย หายไปนานเลย” เขาเริ่มจำได้แล้ว แต่ไม่รู้ว่าจะจำชื่อผมได้ไหม ไม่ได้เจอกันนานกว่า 20 ปี
   “ผมยังอยู่ที่เดิม หนุ่มล่ะ”
   “อยู่ที่เดิมนี่แหละ” พูดจบหนุ่มก็ชี้ไปที่บ้านตัวเองหลังเก่า หลังที่ผมเคยมาขี่จักรยานแล้วหยุดพักคุยเล่นกันที่นี่
   ผมสอบถามถึงเพื่อนเก่าๆ พบว่าบางคนเสียชีวิตไปแล้ว หนึ่งในนั้นคือเพื่อนที่สนิทอีกคนในวัยเด็ก เขาชื่อหนึ่ง เป็นนักเลงพอตัว ตีรันฟันแทงเป็นเรื่องปกติของเขา
   “เปิ้ล ช่วงนี้อย่ามาอยู่ใกล้เรา อย่ามาใกล้เรา เรามีเรื่องกับเด็กในสุเหร่า” หนึ่งมักจะบอกผมในช่วงที่เขาต้องระวังตัว
   ข้ามฟากถนนพระราม 2 ไปอีกด้านจะเป็นสุเหร่าของชาวอิสลาม ผมก็ยังไปขี่จักรยาน BMX เล่น ที่ฝั่งนี้ผมก็รู้จักกับนักเลงเจ้าถิ่น
   “เปิ้ล เรามีเรื่องกับพวกมอญฝั่งโน้น เปิ้ลขี่จักรยานก็ระวังๆ ไว้หน่อยนะ”
   อ้าว กลายเป็นว่าผมดันไปรู้จักทั้งสองฝั่งที่เขามีเรื่องกันเสียนี่
   วัยเด็กของผมคลุกคลีกับแวดวงนักเลงมาตลอดตั้งแต่ช่วงประถม เพื่อนบางคนเล่นไสยศาสตร์ มีของขลัง แต่นักเลงสมัยนั้นมีแต่มีดกับไม้ ถ้าไม่หนักหนาจริงๆ จะไม่ใช้ปืน
   การชกต่อยกัน มีเรื่องตีกัน เป็นธรรมดาของเด็กวัยรุ่นแถวนี้ บางวันผมเห็นเขาเตรียมยุทโธปกรณ์จะออกรบกันเสียด้วยซ้ำ มีผ้ายันต์ มีตะกรุด มีสายสินจ์ พระเครื่องนี่มีห้อยคอกันทุกคน มีรอยสักต่างๆ นานา ของอาจารย์วัดดัง
   จนโตขึ้นมา ผมเองก็มีเรื่องกับคนอื่นเขาบ้าง แต่เป็นการต่อสู้เพียงลำพัง ผมไม่ชอบเล่นพวก ไม่ชอบหมาหมู่ ให้บอกตามตรงก็คือ ผมชอบมือเปล่าด้วยซ้ำไป ผมว่านี่คือนักเลงตัวจริง ซัดกันด้วยมือเปล่านี่สะใจกว่ากันเยอะ ดีกว่าเอามีดไปแทงเขา เอาไม้ไปตีเขา หรือเอาปืนไปยิงเขา
แถมยังทำเขาแล้วก็ต้องวิ่งหนีอีก แบบนี้มันแมนตรงไหนกันวะนี่ นึกภาพไม่ออกจริงๆ
   
   ตอนบ่ายช่วยแม่สอยมะม่วงครับ บ้านผมปลูกมะม่วงหลายต้น ปลูกแบบปล่อยปะละเลย ไม่ได้ดูแลแบบชาวสวน แต่ก็มีใส่ปุ๋ยบ้าง นานๆ ที
   ผมหาข้อมูลในอินเทอร์เนท เขาบอกว่าให้งดน้ำตอนมะม่วงติดลูกแล้ว ก็ลองดูครับ นี่ก็งดมาหลายเดือนแล้ว ผลปรากฏว่าปีนี้มีลูกออกเต็มต้น ปลูกมาเกือบจะ 30 ปี ปีนี้เยอะที่สุด เพราะเป็นปีแรกที่หยุดให้น้ำ
   เอาง่ายๆ คือโง่มาราว 30 ปี แต่ก็ยังดีที่เริ่มฉลาด
   วันนี้สอยเฉพาะลูกโตๆ ได้มาเกินกว่า 30 กก ครับ!!! นี่แค่ต้นเดียวนะ
   

22 กพ 53
   เมื่อคืนมีคนโทรมาขอให้ช่วยประกอบรถแข่งให้เขาหน่อย สอบถามเพิ่มเติมพอจะสรุปได้ว่า ต้องการสร้างรถแข่งวิ่งในเซอร์กิต จะใช้เปลือกนอกของ VW Karmann Ghia Type I
   โอ ตัวรถถูกใจผมมาก ตอนหนุ่มๆ เคยตามหาอยู่พักหนึ่ง เจอในราคา 2 แสนกว่าบาท ในขณะที่โฟล์คเต่าธรรมดาๆ ผมหาได้คันละ 3 หมื่นบาท
ตอนเด็กไม่มีเงินครับ เลยไม่กล้าฝันไกล มาวันนี้ Karmann Ghia Type I ราคาพุ่งไปถึงเลข 7 หลักนานหลายปีแล้ว ส่วนโฟล์คเต่าก็ตีตื้นขึ้นมาได้แถวเลข 6 ตัวบ้างเหมือนกัน (แล้วแต่สภาพ)
   ผมเปิดเรื่องงบประมาณไปก่อนเลย เพราะที่ผ่านมาคุยแล้วเสียเวลาครับ คือผู้ซื้อมีแต่จิตนาการ ไม่มีเงิน ซึ่งมันก็ทำอะไรมากไม่ได้ ก็ปล่อยให้เขาจิตนาการต่อไป
   แต่คนนี้ท่าทางเขาจะเอาจริง ผมเลยสเปคของไปคร่าวๆ เผื่อเขาหาเองได้ถูกกว่าผมก็จะยิ่งเป็นการดี
   
   กลางวันมีอีกคนหนึ่งโทรมาหารือเรื่องรถ Kit Car อีกแล้ว คราวนี้อยากได้ Ferrari F430 คุยดูแล้วท่าทางจะเอาจริง ผมเปิดเรื่องงบไปก่อนเป็นเรื่องแรก เพราะที่ผ่านมาเสียเวลาคุยกันอยู่นาน พอเจอตัวเลขเข้าเป็นหงายหลังกันหมด
   คนนี้เขาบอกรับได้ แต่ของให้เนี๊ยบจริง ผมก็บอกความจริงไปว่า ความเนี้ยบมันขึ้นอยู่กับงบนี่แหละครับ ถ้ามันถึง มันก็เนี๊ยบได้ไม่ยาก
   ตอนแรกเขาบอกจะสั่ง Kit Car ของอังกฤษมาเลย พอผมถามถึง Base Car เขาบอกใช้รถ Toyota MRS
   เฮ้ยย ไอ้ MRS มันฐานล้อสั้นกว่า F430 เป็นฟุตเลยนะนั้น ทำออกมาแล้วจะออกแนวขบขันมากกว่าจะสวยงามนะ เลยรีบเบรกเขาให้ไปเช็คข้อมูลให้ดีเสียก่อน กลัวจะเสียเงินก้อนใหญ่ แถมรถออกมากลายเป็นรถการ์ตูน
   
   วันนี้ผมขับรถส่งของทั้งวันครับ เล่นตั้งแต่เช้ายันมืด กลับบ้านเอาตอนสามทุ่ม เสื้อขึ้นขี้เกลือเลยล่ะครับ

23 กพ 53
   วันนี้ขับรถส่งของอีกแล้วครับ เอ๊ะ มันยังไงกันนะนี่ ปกตินานๆ จะขับเสียที ผมก็ไม่ค่อยคิดอะไรมาก ถือว่าช่วยๆ กันไป
   ผมสละงานประจำทั้งหมด กลายเป็นรับงานฟรีแลนซ์ เพราะอยากมีเวลาดูแลลูกอย่างเต็มที่ ขนาด Mercedes Benz เรียกไปทดสอบรถ ค้าง 2 คืน ขับลงใต้ท่องเที่ยวไปด้วย ทดสอบ E Class ตัวใหม่เอี่ยม ซึ่งผมชอบอยู่แล้ว ผมยังปฏิเสธเขาไปเลย เพราะต้องไปรับส่งลูกที่โรงเรียน
   แต่กลายเป็นว่า หากผมอยู่ (ไม่ได้ไปไหน) คือผมว่าง ก็เลยเรียกให้ผมมาส่งของซะ (บ้างก็ขับรถ บ้างก็เป็นเด็กติดท้ายรถ) สาเหตุเพราะคนงานลาหยุดบ่อย
   ปกติผมไม่ค่อยเชื่อเรื่องดวงอะไรนัก แต่ปีนี้เขาว่าปีวอกเป็นปีชงอย่างจัง ผมเลยชักจะเอนเอียงเสียแล้วครับ มีเรื่องไม่ค่อยดีเกิดกับผมมาตลอดตั้งแต่ต้นปี ผมทำงานยกของจนหลังเจ็บ จักรยานก็ไม่ค่อยได้ขี่ แถมแต่ละวันช่วงนี้ผมต้องทำงานขับรถส่งของ ต้องยกของหนักๆ ยังไม่พอ ต้องยกขึ้นบันไดชั้น 2 อีกด้วย (ยังไม่นับชั้นลอย) เวลาส่วนตัวของผมหายไปหมด ไม่มีเวลาดูแลลูกดังที่ตั้งใจไว้
   ยังจะต้องมีเรื่องเสียเงินก้อนใหญ่ (จากการตกแต่งคอนโดฯ) นี่แค่เดือนกุมภาพันธ์เองนะ ยังเหลืออีก 10 เดือนเต็มๆ จะต้องมีอะไรเกิดขึ้นกับผมอีกบ้างวะนี่ 
   ก็ต้องคิดบวกเข้าไว้ครับ งานเยอะ งานหนัก ก็คิดว่าทดสอบความอดทน คิดว่าได้ออกกำลังกาย วันไหนที่ส่งของในปากคลองตลาดก็จะเจอนักท่องเที่ยวฝรั่งเยอะ ผมก็มักจะเสนอตัวช่วยเหลือเขา ซึ่ง 90% ของนักท่องเที่ยวจะถามหาถึง Flower Market
   “Oh yes, I’m looking for Flower Market”
   มาแนวนี้กันหมดแหละครับ ผมก็ตอบไปแบบง่ายๆ ว่าแค่เลี้ยวขวาแล้วเดินตรงไป
   มีเด็กเข็นผักทำผักตกหล่น ผมก็เดินไปช่วยเขาเก็บ เขาทำหน้างง คงไม่เคยมีใครช่วยกระมัง พูดขอบคุณผมใหญ่เลย
   พอได้ช่วยเหลือคน แม้จะเพียงเล็กๆ น้อยๆ เราก็สุขใจครับ แม้จะต้องอยู่กลางแดดร้อนๆ แต่ภายในใจแสนจะร่มเย็น

24 กพ 53
   อ่านหนังสือเขาว่าปีวอกเป็นปีชง ให้ไปไหว้พระธาตุพนม จังหวัดนครพนม บ้างก็บอกให้ไปไหว้ศาลเจ้าพ่อเสือ
   ผมชอบกินถั่วครับ กินได้ทุกอย่าง ชอบถั่วหน้าตาประหลาด ชื่อแปลกๆ โดยเฉพาะถั่วที่มีไขมันที่เป็นประโยชน์ต่อร่างกาย เช่น Pecan และ Hezel Nut
   แต่วันนี้เห็นแก่ของถูกครับ ไปเลือกซื้อถั่วยี่ห้อเปเล่ ยี่ห้อนี้เก่าแก่นะ และนี่ไม่ได้กินครั้งแรก แต่วันนี้เพิ่งอ่านฉลากครั้งแรกอย่างเป็นทางการ เจอคำว่า Saturate เขียนอยู่ใต้หมวดหมู่ของ Fat มีเจ้านี่อยู่ 2 กรัม คิดเป็นร้อยละ 13 อ่านไล่ลงมาอีก เจอคำว่า Sat Fat    Less than 20g ผมเดาว่ามันก็คือ Saturated Fat นั่นแหละ พาให้คิดต่อไปอีกว่ามันคืออีกชื่อหนึ่งของ Trans Fat เป็นแน่
   แย่เน๊อะ รอบตัวเรามีแต่ของเหล่านี้ ภัยใกล้ตัวในรูปของกินมีอยู่มากมาย เริ่มตั้งแต่น้ำอัดลม ไอ้นี่ตัวร้าย เพราะกินตั้งแต่เด็กยังแก่ เรื่องน้ำตาล เรื่องอ้วน ยังไม่เท่าไหร่ครับ มันสำคัญที่กรดฟอสฟอริกพอมันเข้าไปในร่างกายเยอะๆ เข้า กลไกในตัวเราก็จะสลายแคลเซี่ยมที่สะสมไว้ในมวลกระดูกออกมา เพื่อป้องกันไม่ให้เลือดเป็นกรดมากเกินไป
   ฉิบหายล่ะสิครับ แคลเซี่ยมสำคัญต่อกระดูกและฟันเป็นที่สุด ใครๆ ก็รู้ ทีนี้หากร่างกายเรามีกลไกสลายแคลเซี่ยมไปบ่อยเข้าจะเกิดอะไรขึ้น
   1 ฟันผุง่าย คนคิดว่าฟันผุเพราะน้ำตาล มันก็ไม่ผิดหรอก แต่การสูญเสียแคลเซี่ยมมันทำให้ฟันไม่แข็งแรงเอาเสียเลย ครั้นพอเจอน้ำตาล และเจอการดูแลฟันอย่างไม่ถูกต้องเข้า เหมือนโดนสองเด้งครับ
   2 มวลกระดูกไม่แข็ง ก็แหงล่ะ เล่นสลายแคลเซี่ยมเอาทุกวันๆ (ตามระยะเวลาที่กินน้ำอัดลม) นี่นา
   3 โรคที่จะตามมาตอนโตตอนแก่ คือกระดูกพรุน หากใครกินน้ำอัดลมประจำ แล้วพอแก่ตัวเข้า ล้มนิด ล้มหน่อย ก็กระดูกหัก สะโพกหัก ก็ไม่ต้องโทษว่าเราแก่หรอกครับ โดยเฉพาะอย่างยิ่งคนอ้วน คือตัวก็หนักอยู่แล้ว กระดูกก็อ่อนแอ ล้มทีเดียว อาจได้นอนถาวร
   4 สำหรับเด็กที่กำลังเจริญเติบโต ก็จะได้ของแถมคือ ความสูงของคุณจะลดน้อยลง ผมไม่ได้ขู่ ก็เล่นสลายแคลเซี่ยมออกมา กระดูกคุณจะเติบโตแข็งแกร่งได้อย่างไรเล่า มวลกระดูกมันไม่แข็งแรง มันเพิ่มความสูงไม่ได้มากนักหรอกครับ ส่วนคนที่เถียงว่าตัวเองกินน้ำอัดลมแล้วยังสูงได้ ก็คือคุณไม่ได้กินเยอะ และอีกข้อคือคุณโชคดี อ้อ จะบอกให้ว่าถ้าไม่ดื่มน่ะ คุณจะสูงกว่านี้อีกเสียด้วยซ้ำไป 
   
   ใครจะหยุดกินตอนนี้ก็ยังไม่สายเกินแก้นะครับ และหากจะคิดเสริมแคลเซี่ยม ก็อย่าอัดเข้าไปเยอะๆ ร่างกายเรารับไม่ไหว มันจะไปสะสมกลายเป็นนิ่วในกระเพาะปัสสาวะเสียอีกนี่
เสริมแคลเซี่ยมแล้วก็ต้องได้รับวิตามินดีด้วย มันจะทำให้แคลเซี่ยมดูดซึมเข้ากระดูกได้ดีขึ้น ก็แค่ออกกำลังกายกลางแจ้งก็ได้รับวิตามินดีแล้วล่ะครับ อย่างจักรยานน่ะ ใช่เลย ได้ดีเยอะมากๆ ๆ ๆ ๆ
   ดีอย่างเดียวไม่พอ จะให้ดูดซึมแคลเซี่ยมได้ดีกว่านั้นอีก ก็ต้องมีแมกนีเซียมร่วมด้วย จะเลือกเป็นแบบวิตามินรวมก็ได้ หรือกินพวกผักผลไม้หลากหลายเข้าไว้ก็ช่วยได้เหมือนกันครับ

   ตกเย็นผมไปรับลูก บนถนนพระราม 2 ช่องทางขนานมีเจ้าหน้าที่ตั้งด่าน ก็แบบเดิมๆ แหละครับ คอยรีดไถรถกระบะส่งของ รถสิบล้อ และพวกมอเตอร์ไซค์ สไตล์การจับก็ยังคงแบบเดิมๆ พวกนี้ไม่ค่อยมีไอเดียอะไรใหม่ๆ เขาใช้วิธีวิ่งตัดหน้ารถมาโบกเหยื่อ และวันนี้ก็เช่นกัน
   เขาวิ่งตัดหน้ารถคันที่อยู่หน้าผม 3 คัน แน่นอน เป็นใครก็ต้องเหยียบเบรกกระทันหัน ไม่มีใครอยากชนตำรวจหรอก
   เอี๊ยดดด รถคันแรกเบรกทัน แต่คันหลังสอยท้ายเข้าไปเต็มๆ ตูมมม
   ผมอยู่คันถัดมา โชคดีเบรกทัน แต่กลัวคันหลังสอยท้าย เลยรีบหักออกซ้ายแล้วมุดผ่านไป รอดมาได้อย่างเฉียดฉิว
   ตำรวจทำเนียนเลยครับ แม่งวิ่งกลับขึ้นไปบนทางเท้าอีกฝั่ง  ทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ ปล่อยให้รถที่ชนกันสองคันจัดการกันเอง
   คำว่าเลวยังเบาเกินไปสำหรับการกระทำของตำรวจเหี้ยๆ แบบนี้ 

ปล เหตุเกิดในท้องที่ สน บางมด ครับ

   ข่าวด่วนวันนี้คือ พบสารเร่งเนื้อแดงในฟาร์มหมู จังหวัดนครปฐมถึง 5 แห่ง ตัวใครตัวมันครับพี่น้อง

[O'Pern]

25 กพ 53
   เรื่องปีชงนี้งานเข้ายังไม่เลิกครับ อ่านหนังสือพิมพ์ฉบับเมื่อวานเขาลงข่าวดาราชื่อจุ๋ย โดนขโมยขึ้นบ้าน โดนไปหลายหมื่นบาท เจ้าตัวบอกทำใจไว้แล้ว เพราะเกิดปีวอก เป็นปีชงมากที่สุดของปีนี้ (ปีเสือ)
   อีกแล้วครับ วอกเหมือนผมเป๊ะเลย นี่ยังไม่ถึงเดือนเมษายน เหลืออีก 2 เดือน ถึงตอนนั้นจะเข้าปีวอกอย่างเป็นทางการ จะมีเรื่องมหัศจรรย์อะไรเกิดขึ้นกับผมอีกล่ะครับนี่
   วันนี้ก็เช่นเดียวกับเมื่อวานครับ ผมตระเวณขับรถส่งของ แดดร้อนแรงจัดสุดยอดมาก วันนี้ผมต้องเข็นของส่งย่านปากคลองตลาดอีกแล้ว นึกภาพคนเข็นผักส่งของน่ะครับ นั่นแหละ เหมือนผมเป๊ะเลย ชีวิตอิสระนอกกรอบดีจริงๆ
   เอาอุปกรณ์กันแดดของจักรยานมาใช้ด้วยครับ ใส่ปลอกแขน ใส่ผ้าคลุมปิดหน้า ใส่หมวกปีกกว้าง มันก็ได้แค่บรรเทานิดหน่อยครับ เราอยู่กลางแดดแรงๆ มันหนีความร้อนไปไม่พ้นหรอก ต้องคิดบวกครับ คิดว่าได้วิตามินดีฟรีๆ ได้เยอะกว่าใครเขาอีกด้วย กระดูกเราจะยิ่งแข็งแรง (ส่วนเรื่องร้ายจากแสงแดดเราไม่ต้องไปคิดถึงมัน)
   ตั้งแต่มีเรื่องแย่ๆ เกิดขึ้น ผมชักเชื่อเรื่องดวงแล้วล่ะครับ จากเมื่อก่อนนี้ไม่เคยสนใจอะไรเลยสักนิด จำได้ว่าหลายปีก่อน คนเกิดปีเสือจะเป็นปีชง พ่อกับแม่ผมเกิดปีเสือ เขาไปไหว้พระธาตุช่อแฮ จังหวัดแพร่ ผมเป็นคนขับรถพาเขาไปเองแหละ อัดคนเดียวรวดเดียวถึง มันส์เป็นบ้า เพราะไปกับรถคันใหม่เอี่ยม กำลังบ้าเห่อ
   ผมไม่ได้ถามพ่อแม่ว่าไหว้แล้วผลเป็นอย่างไร เพราะอย่างไรแล้วคงได้ความสบายใจขึ้นมาเป็นแน่ ดูๆ ก็น่าจะมีความสุขดี
   ปีนี้ถึงคิวของผมแล้วครับ คนปีวอก ต้องไปไหว้พระธาตุพนม จังหวัดนครพนม เอาไงดีล่ะนี่ วันๆ ยังต้องยกของแบกของ บ้างก็ขับรถส่งของอยู่เลย
   
   กลับเข้าบ้านตอนกลางคืนก็เปิดคอมฯ พิมพ์บันทึกจากเดิมเป็น Bike Diary ตอนนี้มันชักจะกลายเป็น Life Diary เสียแล้ว ไม่ค่อยได้ขี่จักรยาน ก็เลยไม่มีเรื่องจักรยานมาเล่ามาคุยครับ แถมยังไม่ค่อยได้เข้าเวปจักรยานอีกด้วย เลยหมดมุข ไม่มีประเด็นอะไรจะมาต่อยอดหรือเสนอความคิดเห็นกัน
   ใจเริ่มเอนเอียงเชื่อโชคลาง เลยเข้าเวปเช็คชื่อลูกดู ชื่อลูกผมเป็นคนตั้งเองครับ วันนี้มาตรวจสอบอีกรอบ ก็โอเคดี ไม่มีตัวอักษรใดเป็นกาลกีนี ส่วนเรื่องร่ำรวยอะไรนี้ผมเฉยๆ ผมชอบมีความสุขมากกว่า
   จะเข้าห้อง เจองูเขียวตัวเดิมนอนอยู่หน้าห้องอีกแล้วครับ เจอจังๆ ตกใจมาก อยู่ระดับใบหน้าเลยล่ะ ต้องเอาไม้เขี่ยออก กลัวมันมุดเข้าไปในบ้านจริงๆ เลย เพราะจะไล่ลำบากสุดๆ ไม่ชอบฆ่าสัตว์ ไม่ชอบทำร้ายใคร ใจเขาใจเราน่ะนะ แต่ถ้าต่างคนต่างอยู่จะดีกว่านะ คือกลัวเขาจะมาทำร้ายคนอื่นเข้าน่ะสิ แล้วเกิดคนอื่นเขาไม่ใจดีอย่างผมจะเป็นอย่างไร
   กลับมาบ้านตอนเย็นแบบหิวจัด ไม่มีอะไรกิน เลยเอาไข่ไก่มา 2 ฟอง แยกเอาไข่แดงออกเสีย 1 ฟอง หั่นมะเขือเทศเป็นเส้นเล็กๆ เช่นเดียวกับหอมใหญ่ และต้นหอมสัก 2 ต้น ตีให้เข้ากันแล้วเสริมด้วยข้าวสวย (ข้าวกล้อง) สักครึ่งทัพพี คนอีกครั้งให้เมล็ดข้าวกระจายตัว
เทน้ำมันมะกอกลงในกระทะ พอร้อนก็เทส่วนผสมทั้งหมดลงไปทอดเหมือนไข่เจียวนี่แหละ แต่ส่วนผสมเยอะแบบนี้ทำให้ไข่มันไม่เป็นรูปทรง ฝึกฝนสักหน่อยจะทำให้ไข่ออกมากลมได้โดยไม่ยาก พอไข่สุกก็ตักขึ้นมาใส่จาน
เทซอสมะเขือเทศไว้บนไข่ให้กระจายอยู่วงนอก ตรงกลางผมโรยหมูหยอง เหลือบไปเห็นถุงหมี่กรอบเล็กๆ ที่ลูกเขาไม่กิน ไอ้หมี่แบบนี้ได้มาจากร้านโจ๊กครับ เลยหยิบเอามาโรยหน้าไข่ซะ
เบ็ดเสร็จกลายเป็นเมนูไข่อะไรก็ไม่รู้ ไม่มีชื่อ ผมเคยทำไข่สารพัดรูปแบบตอนอยู่ต่างประเทศ ใส่ทั้งข้าวโพด ถั่วลันเตา แครอท ส่วนซอสที่ราดหน้าก็ใช้ได้ทั้งมะเขือเทศ และน้ำพริกเผา อร่อยได้เหมือนๆ กัน
เราสามารถเอาของหลายอย่างมาผสมไข่ได้อีกมากครับ แล้วแต่จิตนาการได้เลย ขอให้เป็นของกินเท่านั้นเป็นพอ

Tech Tips   
- อย่าใส่เครื่องเยอะเกินไป จะทำให้ทอดไข่ยาก
- มะเขือเทศจะมีประโยชน์ต่อร่างกายมากกว่าเดิม หากปรุงด้วยกรรมวิธีผ่านความร้อน
- หากจะใส่ข้าว แนะนำให้ใช้ข้าวที่เหลือจากมื้อก่อนๆ และไม่ต้องอุ่น ข้าวยิ่งแข็ง ยิ่งอร่อย
- น้ำมันมะกอกอาจทอดไข่แล้วไม่อร่อยไม่ฟูเท่าน้ำมันปาล์ม แต่มันมีประโยชน์ต่อร่างกายมากกว่ากันแบบคนละโลกเลย

[O'Pern]

26 กพ 53
   เมื่อคืนปีนไปเปลี่ยนหลอดไฟ ผมลื่นตกเก้าอี้ครับ ต้นขาขวาด้านข้างเป็นรอยครูดที่ผิวหนังกับโต๊ะถลอกยาวเกือบฟุต ดีที่ไม่มีบาดแผลเลือดออกเยอะ (แค่ซิบๆ แต่มันช้ำ) รีบเดินกระเผลกๆ เปิดตู้เย็นเอายาของจีนชื่อบัวหิมะมาทา มันคือยาอเนกประสงค์ ใช้หาผิวหนังภายนอกร่างกายได้หมดทุกส่วน ไม่ว่าจะเป็นแผลสด แผลเก่า กระทั่งสิวบนใบหน้าก็ยังทาได้ แต่ที่เขาทำงานได้ดีสุดก็คือแผลไฟไหม้ และน้ำร้อนลวก
   ทาไปก็เจ็บแสบไปด้วย ก็ต้องทนครับ แน่นอน แว๊บแรกที่เข้ามาในสมองก็คือเรื่องปีชง ทำใจยอมรับครับว่าเราประมาท เรายืนไม่มั่นคงเองแหละ ไม่น่าจะเกี่ยวกับปีชงอะไรหรอก
   นอนหลับแบบไม่สบายตัว เพราะพลิกตะแคงข้างไม่ถนัด นอนแล้วเจ็บขา

   เช้ามารีบดูแผล โชคดีเหลือเกินที่โต๊ะไม่เป็นเหลี่ยมสันคม ไม่งั้นคงได้เลือด และถ้าโชคร้ายกว่านั้น อาจต้องเย็บเป็นสิบๆ เข็ม เพราะมันครูดเสียยาว และกระแทกเป็นรอยช้ำขนาดเท่าฝ่ามือ วันนี้แดงช้ำ พรุ่งนี้อาจเขียว วันต่อไปอาจม่วง
   อาบน้ำเสร็จก็ทายาบัวหิมะเข้าไปอีกรอบครับ เย็นนี้กลับมาก็ต้องทำแบบเดิมอีก ทำแบบนี้จนกว่าแผลจะหาย
   วิตามินอีของผมหมดพอดี ไม่งั้นจะอัดเข้าไปอีกสักเม็ดสองเม็ด
   แต่ยังไม่จบ ตอนเช้าเดินไปเดินมา ยืดเส้นยืนสายรู้สึกว่ามีอาการคล้ายคอเคล็ดแบบตกหมอน แต่มันไม่ใช่ตกหมอนนะ เพราะหากนอนตกหมอนจริงตอนตื่นปุ๊บจะรู้สึกได้ทันทีเลย
   กลายเป็นโดนสองต่อครับ เจ็บต้นขาแล้วยังคอเคล็ดอีกด้วย ขับรถยนต์ไม่เท่าไหร่ แต่ขี่จักรยานแล้วตอนเอี้ยวมองมากๆ จะเจ็บแปล็บจนรถแทบล้ม
   และวันนี้ผมยังต้องไปส่งของเหมือนเดิม ดีกว่าเดิมนิดตรงที่ไม่ต้องขับรถ แต่แย่กว่าหน่อยคือต้องไปเป็นเด็กท้ายรถแทน ก็ส่งของมันทั้งเจ็บๆ นี่แหละครับ ทำไงได้

ตอนกลางวัน
   “คุณพ่อน้องมิว สวัสดีค่ะ”
   เฮ้ย ใครเรียกผมวะ เรียกแบบนี้ มันไม่ใช่เพื่อนหรือคนรู้จักนี่หว่า
   หันไปดูก็ตกใจ กลายเป็นผู้ปกครองของเพื่อนลูกผม เราเจอกันที่โรงเรียนตอนไปรับลูกประจำ ไม่น่าเชื่อจะมาเจอตอนผมกำลังส่งของ
   “บ้านอยู่แถวนี้หรือคะ”
   “ผมมาส่งของน่ะครับ” ผมก็ตอบไปตามนั่นแหละ อย่างที่บอก ผมไม่มีฟอร์ม
   “ขยันจังเลยนะคะ”
   “ครับๆ” ตอบแบบอายๆ ครับ ก้มหน้า ไม่อยากสบตาเล้ยย
   เขาแต่งตัวสวยหรูแบบผู้ดี ส่วนผมใส่ชุดเดียวกับคนงาน คือมอมแมม โทรมๆ สกปรกๆ หน่อย ต้องเลือกเสื้อผ้าโทนสีเข้ม หากใส่เสื้อขาวมันจะกลายเป็นสีเทาภายในไม่ถึง 15 นาที
   เออ แล้วนี่ผมจะอายไปทำไมวะ ไม่ได้ไปโกงใคร ขโมยของใครเขานี่นา ก็อายแบบไม่มีเหตุผลน่ะ บอกไม่ถูกจริงๆ รู้แต่ว่าไม่อยากสบตา ไม่อยากเจอใครในสภาพนี้เล้ยย
   สามีเขาเป็นรุ่นน้องโรงเรียนมัธยมของผมน่ะครับ เราเลยคุยกันบ่อยหน่อย เขาไปรับลูกประจำ เช่นเดียวกับผม ต่างคนต่างมาคนเดียวก็เลยคุย
   ตกเย็นดันมาเจอกันอีกรอบ ทักทายกันอีกครั้ง
   “บ้านพี่อยู่แถวปากคลองตลาดหรือคะ”
   “เออ ครับ ใช่ครับ” เป็นไม่กี่ครั้งในชีวิตที่ผมพูดคุยกับคู่สนทนาแล้วรู้สึกไม่มั่นใจเอาเสียเลย ให้คุยกับฝรั่งด้วยภาษาอังกฤษแบบมั่วๆ ผมยังรู้สึกมั่นใจกว่าด้วยซ้ำไป
   คุยกันได้แป๊บเดียวก็ต้องฉีกหนีไปหาลูกดีกว่า

เฮ้ยย เจองูอีกแล้ว ที่เก่าเวลาเดิมเลย วันนี้เลยไม่ไล่มันละ ช่างมัน ปล่อยให้มันนอนไป แค่เดินๆ ก็มองๆ หน่อย หวังว่าเราคงอยู่ร่วมกันได้อย่างมีความสุขนะเจ้างูน้อย
   คิดแล้วแปลกนะ ตอนกลางวันก็ด้อมๆ มองๆ ไม่เห็นแม้เงา มันไปหลบอยู่ตรงไหนก็ไม่รู้ แต่พอโพล้เพล้เท่านั้นแหละเป็นต้องได้เจอ แหม แล้วดันมาเจอเอาตอนมืดๆ เสียด้วย เล่นเอาตกอกตกใจ
   เขาไม่ได้ขู่ฟ่อๆ จะทำร้ายอะไรหรอกนะ บางทีอยู่นิ่งๆ ดูเหมือนนอนหลับด้วยซ้ำไป แต่สัญชาติญาณปนุษย์น่ะครับ เรากลัวจะโดนทำร้าย จนบางทีเราก็ไปทำร้ายคนอื่นเขาเสียก่อน
   นิสัยพวกนี้ผมว่าสัตว์มันไม่เป็นนะ มันจะต่อสู้ก็ต่อเมื่อจวนเจียนตัว หรือไม่ก็โดนทำร้ายแล้วเท่านั้น

   ตลอดวันนี้ผมเดินราวกับหุ่นยนต์ ขาก็ก้าวเร็วไม่ได้ คอก็เอียงและหมุนมากไม่ได้ หากจะหันก็ต้องหันไปทั้งลำตัว คือไปเป็นแท่ง เป็นท่าที่ทุเรศมาก

[O'Pern]

27 กพ 53
   ช่วงนี้อ่านหนังสือเรื่องปีชงเยอะหน่อย ผมอยากรู้อะไรจริงจังก็จะหาข้อมูลไปเรื่อย วันนี้ก็เช่นกัน ดันไปเจอข้อมูลจากชาวจีน เขาบอกให้ไปไหว้ที่วัดเล่งเน่ยยี่ ถนนเจริญกรุง
   ชักเอะใจ เอ๊ะ ทำไมมันคนละสูตรกันวะ อ่านหนังสือไทยเขาให้ไปไหว้พระธาตุพนม มาวันนี้เจอสูตรจีน ท่านให้ไหว้วัดจีน
   อืม แล้วเกิดผมไปอ่านของทางอิสลามเข้าล่ะ จะให้ผมไปทำละหมาดอะไรที่ไหนหรือเปล่าก็ไม่รู้ แต่คงไม่นะ เพราะผมถือพุทธนี่หว่า ชักงง ชักจะสับสน
   แล้วถ้าเกิดเป็นของศาสนาคริสต์ล่ะ ผมต้องเข้าโบสถ์ไปทำพิธีมิซซากับเขาหรือเปล่าก็ไม่รู้
คิดได้ไปเรื่อย
   
   วันนี้ผมไม่ได้ออกส่งของ พนักงานมากันครบถ้วนดี เลยสบายหน่อย อาการเจ็บตัวก็น่าจะน้อยลงไป ไปเปิดโกดังเก็บสินค้า พบลูกตัวเงินตัวทองตัวเล็กๆ ยาวราว 1 ฟุตนอนตายอยู่ 2 ตัว ขนาดไล่เลี่ยกัน เอ๊ะ มันบอกถึงนัยยะอะไรบางอย่างหรือเปล่าก็ไม่รู้

ไม่ได้ออกไปส่งของ คิดว่าจะรอดจากการเจ็บตัวแล้วนะ แต่ทีไหนได้ กลางวันเดินอยู่ริมถนน ผ่านช่วงปากซอยมีมอเตอร์ไซค์พุ่งออกมาเกือบจะชน มาหยุดรถห่างจากขาผมราวคืบกว่าๆ ผมเดินอ้อมหลังรถเขาไป แต่คนซ้อนท้ายเป็นหญิง เขากำลังกวาดขาลงจากรถพอดี ขาเขามาโดนผมหน่อยเดียว เล่นเอาผมเกือบทรุดลงไปกองกับพื้น เพราะมันมาโดนต้นขาที่ผมเจ็บช้ำจากการตกเก้าอี้
   เขาทำหน้าตกใจ แหม ก็น่าตกใจอยู่หรอก โดนนิดเดียวจริงๆ ด้วย แต่ดันไปโดนเอาจุดสำคัญเข้า
   กลับมาบ้านผมนัดช่างที่คุยกันอย่างสนิทสนม เพราะเขาเป็นผู้อ่านนิตยสาร Racing Club มาก่อน ตอนนี้เลยอัปเกรดมาเป็นเพื่อนกันแล้ว วันนี้คุยกันครั้งสุดท้ายเรื่องรายละเอียดต่างๆ เขาบอกว่าหากทำห้องเสร็จ ขออนุญาติ่ถ่ายห้องลงในนิตยสารเกี่ยวกับบ้านได้ไหม ผมบอกไม่มีปัญหา เชิญตามสบาย เขาเกรงใจกลัวห้องผมจะโดนก๊อป เพราะมีงานไอเดียหลายอย่างที่เขาเองก็ไม่เคยทำมาก่อน เพิ่งจะมาเห็นตอนผมเขียนแบบให้นี่แหละ
   หลังจากตกลงเรื่องราคากันเสร็จ ผมก็ยื่นข้อผูกมัดให้เขารับทราบ นั่นคือ เขามีเวลาราว 1 เดือน ผมต้องการให้ห้องเสร็จเรียบร้อยภายในเดือนมีนาคม เดือนเมษายนช่วงสงกรานต์ผมจะให้พ่อแม่เข้าไปพักแบบเซอร์ไพร์ส
    แต่งานนี้ผมจะทำให้แม่เปลี่ยนใจให้ได้
   
   ตกเย็นจะเดินเข้าบ้าน เจองูน้อยน่ารักตัวเก่าอีกแล้ว ที่เก่าเวลาเดิมจริงๆ เลย ไม่ตกใจแล้วล่ะ หากไม่เจอสิ จะคิดถึงมันอีกด้วย กลัวว่ามันจะโดนคนอื่นเขาทำร้ายน่ะ

[O'Pern]

28 กพ 53 วันมาฆะบูชา
   เช้านี้พิเศษ ผมพาภรรยาและลูกไปไหว้ศาลเจ้าพ่อเสือ ถนนตะนาว ใกล้บางลำพู ออกจากบ้านแต่เช้าตอน 0700 เพราะเช็คจากเวปมาแล้วว่าศาลเขาเปิดตอน 0600
   ตอนเช้ารถไม่ติด อากาศดี แต่วันนี้ร้อนหน่อย พอเข้าใกล้ศาลก็แปลกใจ ทำไมรถติด คิดว่ามีอุบัติเหตุ พอถึงศาลเท่านั้นแหละ ถึงกับตกใจ เพราะคนเยอะมากๆ จนล้นมาเดินกันบนถนน ที่จอดรถก็เต็ม กะว่าจะจอดแถวๆ นั้นแล้วเดินไปไหว้ ก็เห็นรถหลายคันโดนล็อคล้อ ขับไปอีกสักพักเห็นตำรวจกำลังเขียนใบสั่ง
   ขับหนีไปเรื่อยจนถึงริมคลองหลอด ตรงนี้แหละจอดได้ แต่กว่าจะถึงตรงนี้ก็ราว 0800 แล้ว แถมตอน 0900 ลูกผมต้องไปเรียนพิเศษ เองไงดี นั่งมองหน้ากัน
   ลูกเสนอไอเดียว่ามาไหว้วันหน้าก็ได้พ่อ มาให้เช้ากว่านี้อีก
   “สงสัยจะตรงกับวันพระใหญ่ของไทยด้วยมั้ง วันนี้เป็นวันมาฆะบูชา” ภรรยาช่วยเสริม
   ผมร้องอ๋อ เข้าใจถึงสาเหตุที่คนแน่น ก็พอจะรู้ล่ะนะว่าคนเยอะ แต่ไม่คิดว่าจะเยอะขนาดนี้นี่หว่า นี่ถ้าผมไปไหว้คนเดียวคงจะง่าย กะจะขี่จักรยานไป ขอเจ้าหน้าที่เขาล็อคไว้แถวๆ เสาในลานจอดรถนี่แหละ ไหว้แค่แป๊บเดียว ไม่น่ามีปัญหาอะไร
   ใจคิดไปถึงคนที่โดนล็อคล้อ โดนใบสั่ง โถ อุตส่าห์มาทำบุญไหว้พระขอพรแท้ๆ พอเสร็จออกมาโดนล็อคล้อเสียนี่ คงจะเซ็งเอามากๆ
   กลายเป็นว่าเสียเที่ยวครับ ยังดีที่ไม่ไกลจากบ้านผมมากนัก เลยพากันไปกินก๋วยเตี๋ยวเนื้อแถวถนนเจริญนครกัน เป็นร้านก๋วยเตี๋ยวเนื้อชื่อดังย่านสาธุประดิษฐ์ ไม่รู้ของจริงหรือของปลอม แต่รสชาติดี และคนแน่นเอามากๆ ขนาดร้านเปิด 0800 ผมมาถึงร้าน 0810 ก็มีคนนั่งอยู่ 2 โต๊ะแล้ว
   วันนี้ผมเป็นเด็กห้างทั้งวัน อยู่จนบ่ายถึงได้กลับบ้าน เลยได้เดินดูของ ปกติไม่ค่อยได้เดินห้างเท่าไหร่ มักจะไปเข็นของ ยกของ ส่งของแทน
   จอรองเท้าของ Pan คู่นี้ผมเล็งเอาไว้ตั้งแต่ปีก่อนโน้น ช่วงแรกขายราคาเต็ม 2200 มั้ง อาจมีโปรลดได้สัก 10% มาวันนี้เขาลดถึง 50% แน่ะ เล่นเอาตาโต
   แปลกใจตัวเองเหมือนกันครับ ปกติผมจะใช้แต่รองเท้าของต่างประเทศ แม้จะทำในจีนแต่มันก็เป็นแบรนด์อินเตอร์ชื่อดัง มาวันนี้นึกถูกใจของไทยขึ้นมาซะงั้น แต่ก็ยังไม่ได้ซื้อครับ ยังอิดออดอยู่นิดหน่อย ทำยังกะว่ามันจะลดอีกอย่างนั้นแหละ
   เดินถึงชั้นบน เจอร้าน SB Furnituer ถูกใจโซฟาตัวหนึ่ง รูปทรงแปลกดี นั่งก็นนุ่มสบาย มันเป็นกำมะหยี่สีดำเงาเหลือบๆ หน่อย แต่ผมชอบแบบเป็นหนังแท้มากกว่า เลยสองจิตสองใจ เพราะรูปทรงน่ะ ได้เลย จำเอาไว้ว่ามีตัวนี้เข้ารอบตัวหนึ่งล่ะ
   กลับมาบ้านเจอแม่ เพิ่งกลับมาจากบ้านสระบุรีเหมือนกัน ได้ข้าวโพดต้มสดๆ มาเต็มเลย มื้อเย็นนี้ผมเลยซัดข้าวโพดเปล่าๆ ซะ แป้งเยอะหน่อยก็เข้าใจและยอมทน แลกกับประโยชน์ของมันมีเยอะมากๆ เลยนะ ไม่แพ้กล้วยน้ำว้าเลยล่ะ