>>Subject: เรื่องนี้ น่าอ่าน
>>>นิทานเล่าว่า ชายหนุ่มผู้หนึ่งมาฝึกบำเพ็ญตบะกับอาจารย์
>>>หลังจากฝึกมาได้หลายปี
>>>อาจารย์เห็นว่าศิษย์มีความสามารถแก่กล้าแล้วจึงอนุญาตให้ไปบำเพ็ญ
>>>พรตแต่ผู้เดียวในอีกแคว้นหนุ่มผู้นั้นมาปลูกกระท่อมนอกหมู่บ้าน
>>>
>>>แล้ววันหนึ่งก็พบเสื้อของตนซึ่งมีอยู่เพียงตัวเดียวมีรอยหนูกัด
>>>พอปะชุนแล้ว
>>>วันต่อมาหนูก็ยังมากัดอีก เป็นเช่นนี้ซ้ำแล้วซ้ำเล่า
>>>เขาคิดหาทางแก้อยู่หลายวัน ในที่สุดก็ไปหาแมวมาปราบหนู แต่เมื่อได้แมวมา
>>>เขาก็ต้องไปหานมมาเลี้ยงแมวด้วย
>>>หลังจากไปขอนมวัวจากชาวบ้านอยู่เดือนหนึ่งก็คิดว่าแทนที่จะเดินไป
>>>ขอนมในหมู่บ้าน สู้หาวัวมาเลี้ยงดีกว่า ครั้นหาวัวมาเลี้ยงแล้วก็ต้องหา
>>>หญ้าให้มันด้วยเนื่องจากไม่ต้องการเสียเวลาบำเพ็ญพรต
>>>เขาก็เลยไปจ้างลูกสาวชาวบ้านมาเกี่ยวหญ้าให้วัวผ่านไปหลายเดือน
>>>เงินที่ขอทานจากชาวบ้านก็ร่อยหรอไปเกือบหมดก็เลย
>>>หาทางออกด้วยการแต่งงานกับสาวเสียเลยจะได้ไม่ต้องเสียเงินจ้าง
>>>เมื่อมีสาวอยู่แล้ว ก็ต้องช่วยกันทำมาหากิน ในที่สุดก็เลยเลิกบำเพ็ญพรต
>>>กลายมาเป็นพ่อค้า หากินจนร่ำรวยแล้ววันหนึ่งอาจารย์ก็มาเยี่ยมพอเห็น
>>>ความเปลี่ยนแปลงอย่างหน้าเป็นหลังมือ อาจารย์ก็ถามว่าเกิดอะไรขึ้น
>>>ชายผู้นั้นอธิบายว่า "นี่เป็นวิธีที่ผมจะรักษาเสื้อของผมน่ะครับ"
>>>+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++ นิทานเรื่องนี้สอนอะไร ?
>>>แก่นของเรื่องอยู่ตรงที่วิธีการรักษาเสื้อ
>>>การรักษาเสื้อนั้นมีหลายวิธีแต่ตัวเอกของเรื่องรักษาเสื้อด้วยการหา
>>>"เครื่องทุ่นแรง" หรือวิธีทำให้เหนื่อยน้อยที่สุด เช่น หาแมวมาจัดการกับหนู
>>>แทนที่จะทำตู้ใส่เสื้อหรือทำกับดักหนู แต่ปรากฏว่าวิธีดังกล่าวแม้จะแก้
>>>ปัญหาหนึ่งได้กลับสร้างปัญหาใหม่เพิ่มขึ้นมาแทน และเมื่อแก้ด้วยวิธีที่คิด
>>>ว่าสะดวกสบายที่สุด ก็มีปัญหาใหม่เพิ่มขึ้นมาอีก จนในที่สุดชีวิตก็ค่อยๆ
>>>คลาดเคลื่อนจากจุดหมายเดิมจนผันแปรไป กลายเป็นว่าแทนที่เสื้อจะช่วย
>>>รับใช้ชีวิตนักพรตกลับต้องละทิ้งชีวิตนักพรตเพื่อรับใช้เสื้อ
>>>
>>>นิทานเรื่องนี้สอนว่าความสะดวกสบายนั้นไม่เคยได้มาเปล่าๆ
>>>เมื่อได้ความสะดวกสบายในเรื่องหนึ่งก็ต้องเกิดความไม่สะดวกสบายใน
>>>อีกเรื่องหนึ่งพ่วงติดมา กล่าวอีกนัยหนึ่ง ความสะดวกสบายนั้นมักมาพร้อม
>>>กับภาระเสมออย่างที่ฝรั่งเรียกว่า no free lunch ตัวอย่างชัดเจนคือ รถยนต์
>>>เราได้รับความสะดวกสบายจากรถยนต์หลายอย่าง โดยเ?พาะการ
>>>ทุ่นเวลาในการเดินทาง แต่ใครที่มีรถยนต์ก็ย่อมรู้ว่ามันนำภาระและความ
>>>ไม่สะดวกสบายมาให้แก่เจ้าของหลายอย่าง รวมเงินทองและความสุขสบาย
>>>ที่หดหายไปแล้ว ก็ไม่แน่ใจว่าจะคุ้มกับเวลาที่ประหยัดไปหรือไม่
>>>และถ้าคิดกันจริงๆ แล้วก็น่าสงสัยว่ารถยนต์ช่วยทุ่นเวลาหรือทำให้เราเสีย
>>>เวลามากขึ้นกันแน่
>>>
>>>ในชีวิตเรา ยังมีสิ่งอำนวยความสะดวกอีกมากมายนับไม่ถ้วน
>>>น่าคิดว่าสิ่งที่เราต้องสูญเสียไปเพราะความสะดวกทั้งหลายเหล่านี้รวมกันแล้ว
>>>จะมีมากมายสักเพียงใด แต่เชื่อว่ามีอย่างน้อย 2 อย่างที่ได้รับผลกระทบนั่น
>>>คือ เวลาและความสุข
>>>เคยสงสัยไหมว่าในสังคมที่เจริญมั่งคั่งเต็มไปด้วยสิ่งอำนวย ความสะดวกมากมาย
>>>ผู้คนกลับมีเวลาว่างน้อยกว่าชาวบ้านในชนบทที่แทบ
ไม่มีเครื่องทุ่นแรงทุ่นเวลาเลย
>>>
>>>ทั้งๆ ที่คนกลุ่มหลังต้องเดินด้วยเท้า ทำนาด้วยแรงของตน
>>>จะกินน้ำก็ต้องไป
>>>หาบ กว่าจะได้กินข้าวก็ต้องรอเป็นชั่วโมง แต่เขากลับมีเวลาให้ครอบครัวอย่าง
>>>เหลือเฟือสามารถนอนเอกเขนกได้เป็นวัน
>>>
>>>ในขณะที่คนในเมือง ไม่มีเวลาแม้กระทั่งกินข้าวพร้อมหน้ากันทั้งบ้าน
>>>แถมยังนอนไม่เต็มอิ่ม ถามว่าเวลาของเขาไปไหนหมด ?
>>>ส่วนหนึ่งก็เพราะเสียเวลาไปกับสิ่งอำนวยความสะดวกทั้งหลายไม่ว่ารถยนต์
>>>โทรทัศน์ วีดีโอ โทรศัพท์มือถือ และคอมพิวเตอร์ ไหนจะเสียเวลาเสพสิ่ง
>>>เหล่านั้นและไหนจะเสียเวลาหาเงินเพื่อซื้อสิ่งเหล่านั้นมาเสพ
>>>เมื่อชีวิตยุ่งเหยิงวุ่นวายจนแทบไม่มีเวลาเป็นของตนเองแล้ว
>>>ความสุขจะเพิ่มขึ้นได้อย่างไร มีแต่จะลดลง สิ่งอำนวยความสะดวกช่วย
>>>ให้ชีวิตมีความสุขในระดับหนึ่งเท่านั้นนี้คือเหตุผล
>>>ประการหนึ่งที่คนพอมีพอกินมีความสุขมากกว่าคนที่หาเช้ากินค่ำ
>>>
>>>แต่ถ้ามีสิ่งอำนวยความสะดวกมากเกินขีดหนึ่งไปแล้วความสุขมีแนวโน้ม
>>>จะลดลงเพราะต้องคอยห่วงกังวลกับการดูแลรักษามันและต้องคอยปรับ
>>>แต่งมันให้ดีขึ้นวิเศษขึ้นไม่ได้หยุด
>>>
>>>สิ่งอำนวยความสะดวกมีแนวโน้มที่จะเป็นเช่นนี้ใครที่หลงไปกับมันก็ง่ายที่
>>>จะ
>>>เป็นทุกข์เพราะมันและคนที่หลงมันได้ง่ายที่สุดคือคนมีเงินเพราะเงินเปิด
>>>โอกาสให้เราครอบครองมันได้ง่าย เพราะ?ะนั้นก่อนที่เราจะอ้าแขนรับความ
>>>สะดวกสบายอะไรสักอย่าง
>>>
>>>ควรไตร่ตรองให้ถี่ถ้วนว่ามีอะไรบ้างที่เราจะต้องสูญเสียไป
>>>เพื่อแลกกับความสะดวกสบายดังกล่าว
Source: O'Pern's mail box
