กพ 59 6 ปล่อยของ 10 การออกกำลังกาย 23 C Coupe

[O'Pern]

1 กพ 59
   ออกวิ่งยามเช้าอีกครั้ง วิ่งไปสวดมนต์ไปด้วย ทำสมาธิไปด้วย เฮ้ย รู้สึกเจ๋งดี แถมด้วยการแผ่เมตตาให้เพื่อนร่วมโลก เจ้ากรรมนายเวร ฯลฯ
   แปลกดีนะ ตอนเด็กๆ ไม่เคยคิดอะไรแบบนี้เลย อายุมากขึ้นทำให้คนเราเปลี่ยนไปมากจริงๆ โดยเฉพาะการช่วยเหลือผู้อื่น ซื้อข้าวให้คนยากไร้ ไปวัด ไปศาล ฯลฯ แต่ยังคงมีสิ่งหนึ่งที่เหมือนเดิมนั้นคือ ผมไม่เคยขออะไรให้ตัวเอง ไปไหว้ก็มีแต่นึกขอบคุณสิงศักสิทธิในสถานที่นั้น ที่ช่วยเป็นที่พึ่งทางใจให้แก่ชาวบ้าน ขอบคุณที่ช่วยเหลือหลายๆ คนให้เขาได้สิ่งที่เขาคิดฝัน
   วันนี้ตื่นแบบขี้เกียจลุกเลยนะ แต่ตั้งใจไว้แล้วว่ายังไงก็ต้องออกวิ่งให้ได้ ก็เมือวานกินไปเยอะมาก เช้าก๋วยเตี๋ยว 2 ชาม กลางวันข้าวหมูแดง 2 ชาม เย็นมีจุบจิบจากขนมอีก เช้านี้จัดไปได้แค่ 45 นาที แปลกใจตรงที่วิงแล้วเจ็บข้อพับด้านหลังหัวเข่าด้านขาเล็กน้อย ลองวิ่งช้าๆ เบาๆ ก็ยังเจ็บ เลยเปลี่ยนเป็นเดินเร็วแทนก็หาย หลังๆ จึงเป็นการเดินเร็วสลับวิ่ง
   ก่อนออกจากบ้านไม่รู้อะไรดลใจให้เข้าไปในห้องพระแล้วเอาน้ำเปล่าถวาย ทั้งๆ ที่อยู่บ้านมา 30 กว่าปี ไม่เคยทำสักครั้งเลยนะ เอาน้ำเก่าเทใส่ต้นไม้ใหญ่ในบ้าน แล้วนำแก้วไปล้าง ใส่น้ำใหม่วางถวาย มีไหว้สวดเล็กน้อย
   เช้าไปร้าน ยกแบกของอีกเช่นเคย ผมไม่มีปัญหาอะไรกับงานใช้แรงงาน ตราบใดที่ยกแล้วไม่เจ็บหลัง ผมโอเคหมด แรกๆ พอมีใครถามทำงานอะไร ก็มีอายนิดๆ ไม่อยากบอกเขา แต่พอตอนนี้ผมเฉยๆ กับชีวิตแม่งละ บอกไปเลยว่าบ้านผมขายของโชห่วยครับ นมแลคตาซอย ไวตามิ้ล สปอนเซอร์ กระทิงแดง เบียร์ ชาเขียว อะไรแนวนี้ร้านผมมีหมด น้ำดื่มเพ็ทสารพัดยี่ห้อ ไอ้ที่หนักสุดและทำผมเจ็บหลังคือพวกลังโซดา และลังน้ำสิงห์ หนักเหี้ยๆ เลยครับ
   บรรยากาศวันจันทร์ก็ขายดีเพราะเมื่อวานหยุดส่งของมา ลูกค้าของขาด ก็ต้องรีบส่ง ถ้าคนงานขาดงานด้วยนี่มหากาพย์เลย ต้องไปขับรถส่งเอง ยก แบกของเอง ชีวิตเราผูกไว้กับตีนคนงานครับ
   ตอนว่างหรือขี่จักรยานไปตลาดก็จะแอบไปไหว้เทพกวนอู เจ้าแม่กวนอิมในศาลเจ้าเล็กๆ ผมไม่ได้นับถือเทพองค์ใดเป็นพิเศษ แต่ไปไหว้บ่อยจนจำคำสวดภาษาจีนบูชาเจ้าแม่กวนอิมได้เกือบหมดแล้ว
   วันนี้ผมอยู่ร้านถึงเย็น

[O'Pern]

2 กพ 59
   ตื่นสายขี้เกียจลุก พักนี้หมาเห่า และตุ๊กแกร้อง แม่งเล่นเอาผมไม่ได้หลับรวดเดียวถึงเช้าเหมือนเมื่อก่อนเลย ลุกมาแบบงัวเงียแข็งใจเอาจักรยานออกขี่บ้าง
   ออกกำลังกายยามเช้าดีกว่านะ เตรียมร่างกายและจิตใจไว้ให้พร้อมกับการทำงาน เดี๋ยวสายๆ ก็ได้ยกของอีกแหละ คิดบวกเข้าไว้ว่าได้ออกำลังกาย ดีกว่าไอ้พวกทำงานออฟฟิซ พวกมึงนั่งทั่งวันจนอ้วน พวกมึงจะป่วยง่าย ไม่แข็งแรงเหมือนกู เห็นไหม กูเก่ง เจ๋งกว่าพวกมึงเยอะเลย
   แต่ก็คิดแบบนี้ได้ไม่นานนักหรอกนะ สุดท้ายแม่งก็เบื่อชีวิต จนอยากหนีไปไกลๆ จากเดิมมีโปรเจคมากมายที่คิดอยากทำ แต่พอนานเข้า อายุมากขึ้น อารมณ์แม่งคล้ายคนหมดไฟ เคยคิดฝันจะทำโน่น ทำนี่ บางช่วงตอนนี้คิดแค่อยากหนีจากสิ่งที่อยู่รอบตัว อยากไปไหนก็ได้ ไปไกลๆ ๆ ๆ ๆ
   กูโคตรเบื่อชีวิตเลย
   มื้อเช้าอาหารสุดยอด ปลาเก๋าทอดราดพริกทั้งตัว ผมกินจนเหลือแต่หัวและส่วนที่แคะเนื้อยากๆ ปกติผมจะไม่กินปลาก็เพราะมันแกะเนื้อยากนี่แหละครับ มีผักแกล้มคือบร็อคโคลี่และแครอทนึ่ง ไข่ต้มอีกฟอง กับข้าวกล้อง 1 ถ้วย
   เปลี่ยนน้ำถวายพระ เอาน้ำเก่าในแก้วมาเทราดหัว ท่องบดสวดไปด้วย เฮ้ย นี่จะเล่นของกันใช่หรือไม่
   เช้านี้ครึ้มๆ ฝนปรอยๆ พอสายก็หยุด (มาถึงร้านแล้วฝนหยุด แต่ที่บ้านตกหนักเลย) ไม่ต้องดูทีวีผมก็รู้แล้วว่าทางเหนือเริ่มจะหนาวอีกระลอก เลยดันฝนให้ลงมาทางภาคกลาง อีกสักวันสองวันภาคกลางก็จะเริ่มเย็น และดันฝนลงไปภาคใต้ มันเป็นแบบนี้ทุกครั้ง
   เอาแตงโมกล่องใหญ่ไปกินที่ร้านด้วย ทำงานไป จิ้มกินไปเรื่อยๆ จนหมด ระหว่างวันมียกของบ้างพอขำๆ (คือยกแบบหลังไม่เจ็บ)
   กลางวันไปโอนเงินสั่งซื้อนาฬิกาจากเวป trekkingthai จะเอาไปใช้ตอนแข่งเรือใบ นาฬิกาบ้านๆ ธรรมดาๆ แต่มีฟังชั่นนับก้าว นับระยะทาง บอกการเผาผลาญแคลอรี่ มีไฟส่องสว่างแบบเรืองแสงที่ตัวเลข ราคา 900 บาท ส่วนฟังชั่นพื้นฐานพวกตั้งปลุก จับเวลา อะไรพวกนี้มีให้มาครบ
โอนเงินปุ๊บบ่ายก็แพ็คของเตรียมจัดส่งให้เลย โครตเร็วเลย บริการประทับใจมาก ผมไม่ได้รีบใช้ของอะไรเลยด้วยนะ แต่ถ้าได้เร็วมันก็ดีกว่านี่ เพราะการซื้อของทางอินเทอร์เนทมันมีความเสียงต่อการถูกโกง เราโอนเงินให้กับใครก็ไม่รู้ อาศัยว่าอยู่ในเวปที่เราคุ้นเคย เราก็อาจรู้สึกปลอดภัยขึ้นมาหน่อย
   บ่ายกินฟักทองแกงบวชที่แม่ซื้อมาฝาก กินเน้นแต่เนื้อฟักทอง เหลือน้ำเททิ้ง มันอ้วนมาก สักพักก็มีน้ำมะเขือเทศผสมสัปปะรด และระหว่างนั้นก็ซดน้ำใบบัวบกตลอดวัน อ้อ มีแอบกินกูลิโกะแอลฟี่ไปด้วย
   โหห วันนี้แม่งคือสุดยอดแห่งการบำรุงร่างกายแล้วครับ

[O'Pern]

3 กพ 59
   ตื่นเช้ามาวิ่ง 1 ชม เฮ้ยยย ลมหนาวมาแล้วๆ วิ่งไปแบบเหงื่อแทบไม่ออกเลย วันนี้วิ่งโดยไม่เจ็บข้อพับเข่าแล้ว วิ่งสนุกมากขึ้น
   มื้อเช้าวันนี้จัดเต็มโคตรๆ อีกครั้ง เน้นผักสดจานใหญ่ กินกับน้ำพริกหนุ่ม แกงจืดเต้าหู้ใส่เห็ดเข็มทอง ไข่ต้ม ข้าวกล้อง กินผักสดเกือบจะหมดจานแน่ะ อิ่มแน่นไปเลย
   กลางวันไปธนาคาร แล้วก็ปวดอึครับ เลยต้องรีบไปเข้าห้องน้ำกะทันหัน ผมไม่เคยถ่ายนอกบ้านมานานเป็นสิบปี วันนี้ขอจัดสักหน่อยนะ
   ก็คงเพราะกินผักเยอะมากตอนเช้าแน่ๆ ปกติผมถ่ายตอนเช้าอย่างเดียว ครั้งเดียว
   บ่ายเข้ามาบ้านกินแตงโมอีกแล้ว กินไปหน่อยหนึ่ง อยู่แบบนี้จนถึงเย็น ค่ำซ้อมเล่น Uke

[O'Pern]

4 กพ 59
   ออกวิ่ง 1 ชม
   เช้ากินพะแนงหมู ได้กินมะเขือพวง แครอท บร็อคโคลี่ กลางวันไม่ได้กินอะไรเป็นเรื่องราว กินแต่ขนมจุบจิบ แบบนี้แย่ว่ะ
   วันนี้งานเยอะสัส ผมอยู่ร้านจนถึงเย็นรอรับมิวกลับบ้านด้วย

[O'Pern]

5 กพ 59
   ตื่นมาแบบเพลียสัสเลย นอนราว 1100 ลืมตาตื่นแต่ไม่อยากเปิดตาเลย ฝืนใจหน่อยๆ ทำโยคะชุดเล็กๆ แล้วก็ใส่นาฬิกาเรือนใหม่อย่างบ้าเห่อเลย อยากรู้ว่ามันจะวัดได้แม่นยำเพียงใด
   ออกเดินไป 40 นาที ถ้าเดินแบบทั่วไปก้าวช้าๆ เรื่อยๆ ก็โอเคนะ แต่บุคลิกของผมจะเป็นคนเดินเร็ว ก้าวยาว เลยไม่รู้ว่าจะเซ็ทไอ้เครื่องนี้เอาไว้แบบใดดี คือแบบทั่วไปในชีวิตประจำวัน หรือเอาแบบใส่วิ่งออกกำลังกาย
   (อ้อ ลืมเล่าไปว่าได้รับนาฬิกาเมือวานนี้ มาปุ๊บรีบหยิบมาใส่ข้อมือเลย อย่างเห่อ)
   พอเดินเสร็จเห็นตัวเลขจำนวนก้าวที่เครื่องมันนับแล้วน่าตกใจ เฮ้ยย นี่ผมเดินไป 4000 ก้าวแล้วหรือวะนี่ แปลว่า 10 นาที ผมซัดไป 1000 ก้าวเชียวหรือวะนี่ กูเดินอย่างไวเลย
   เช้านี้กินไก่ผัดขิงใส่เห็ดหูหนู กินแต่ขิงกับเห็ด กินไก่ไปนิดหน่อย แครอท กระเทียมสด ไข่ต้ม ข้าวกล้องโรยงาดำ
   ใกล้ตรุษจีน รถติดมากๆ เลย ที่ร้านก็งานเยอะด้วย ต้องขึ้นลงสินค้ากันริมถนน วันนี้ผมอยู่ร้านจนถึงเย็นอีกครั้ง
   คนไทยเจ๋ง คิดหาวิธีแก้ไข้เลือดออกคนแรกในโลก ด้วยการทำหมันยุงแบบข้ามสายพันธุ์ เฮ้ยย เจ๋งสัสส
   ล่าสุดบราซิลเชิญไปเป็นผู้เชี่ยวชาญด้านการควบคุมยุงในประเทศเขาแล้ว

[O'Pern]

6 กพ 59
   ออกวิ่งรับลมหนาว 40 นาที วันนี้ลองตั้งเซนเซอร์ให้เป็นแบบ Hi จากเดิมตั้งไว้ที่ Midium ผมไม่รู้ว่าไอ้โฮของมันนี่จะหมายถึงว่า ความไวเซนเซอร์สูง ขยับข้อมือนิดหน่อยก็ทำงานแล้ว หรือว่าจะเป็นแบบในทางตรงข้ามคือต้องมีแรงมากระทำระดับสูงหน่อยเซนเซอร์ถึงจะทำงาน
   
   แผ่นดินไหวไต้หวัน เมืองไถนาน และเมืองเกาสง 6.4 แมกนิจูด ตึกล้ม ทรุด ถล่ม หลายแห่ง เห็นภาพแล้วน่ากลัวไม่แพ้ที่เนปาล แต่ประเทศนี้เขาเจริญกว่า กู้ภัยได้เร็วกว่า ยังดีที่จุดเกิดเหตุห่างไกลเมืองไทเปพอควร
   วันนี้ที่ร้านขายดีมากๆ เพราะเป็นเทศกาลตรุษจีน แต่เชื่อเถอะครับ เทศกาลไหนๆ ก็ขายดี วันนี้ผมอยู่ร้านเช้าจรดเย็น ออกจะเบื่อๆ หน่อย ยังดีที่ตอนเย็นผมอาสาขี่จักรยานไปเก็บเงินลูกค้าให้แถวบ้านหม้อ
   พอได้ขี่จักรานเท่านั้นแหละครับ ค่อยรู้สึกสบาย ผ่อนคลายอย่างมาก บนท้องถนนรถติดมาก เพราะเป็นวันไหว้ในเทศกาลตรุษจีน ถ้าผมต้องไปธุระในตัวเมืองนะ ผมว่าจักรยานนี่แหละคือสุดยอดยานพาหนะแล้วครับ มันคล่องตัวสุดๆ ขี่บนถนนรถติดก็ยกมันขึ้นทางเท้า (แต่ต้องรู้จักมารยาทและเกรงใจคนเดิน ให้สิทธิเขาก่อนนะ)
   ขี่ผ่านปากคลองตลาด ผ่านหน้าโรงเรียนสวนกุหลาบ ขี่เพลินๆ จู่ๆ ยามหน้าประตูยกมือกั้นทางผมเฉยเลย เพื่อให้รถยนต์ในโรงเรียนออกมา จังหวะนั้นจะเบนรถหลบก็สามารถทำได้นะ แต่ก็เบรกๆ ไป แม้จะเสียแรงส่งมาแต่ไกลก็ตาม
   เลยไปอีกนิดก็เจอบ้านหม้อ ขับเข้าไปในซอยทิพย์วารี ขอเก็บเงินลูกค้า ผมเอาเป้ผ้าของมิวไปใช้ เจ้าของร้านเลยเรียกทัก
   เรียนสวนกุหลาบด้วยหรือครับ
   ใช่ครับ ผมหันไปตอบ พร้อมส่งยิ้ม
   ผมก็สวนกุหลาบ ผมรุ่น 129 เจ้าของร้านแสดงตัวก่อน
   ผมรุ่น 104 ครับ ส่วนเป้ใบนี้ของลูกผม สก รุ่น 138 ยังเรียนอยู่ ม2 เลย
   ขากลับขี่เลยไปทางคลองหลอด อยากดูว่าสภาพคลองเป็นอย่างไรบ้างแล้ว คือผมเคยออกแบบคลองนี้เป็นแห่งท่องเที่ยวครับ ไอเดียนี้ผมจัดทำไว้ตั้งแต่สมัยนายกสมัครโน่นเลย
   ไอเดียคือบูรณะคลองนี้ตั้งแต่สนามหลวงมาจนถึงปากคลองตลาดให้เป็นแหล่งท่องเที่ยว เริ่มจากต้องปรับสภาพน้ำ ดักกรองขยะที่จะลอยเข้ามา ปรับสภาพริมสองข้างทาง ติดไฟส่องสว่าง ติดไฟใต้น้ำ สองข้างทางก็จัดงานแบบแนวๆ นะ ไม่ใช่แค่ให้เป็นเหมือนเปิดท้ายขายของแบบงั้นๆ
   ทำเลย่านนี้มันสวย ต้องมีเรื่องราวที่มาที่ไปของคลองหลอด จัดโซนอาหารแยกต่างหากเพราะจะได้คุมความสะอาดได้ เชิญชวนร้าน Fast Food แบรนด์เนมไทยๆ มาร่วมโดยให้มาแนว Food Truck (อันนี้เพื่อเป็นการประชาสัมพันธ์แบรนด์ไทยให้คนไทย)
   จัด Art Zone ให้เด็กศิลปากร เพาะช่าง ที่อยู่ในละแวกนั้น มาแสดงผลงาน และหารายได้เสริม เช่นวาดภาพสเกชสด ปั่นดินสดๆ แสดงภาพวาด รับงานออกแบบด้วยก็ยังไหว
   มีมุมขายของทำมือ อาหารท้องถิ่น ศิลปวัฒนธรรมไทย ฯลฯ จัดงานแนวนี้ต้องมีธีม นะครับ เอาธีมมาตีโจทย์ให้แตก แยกย่อยออกมาหลายๆ หมวดหมู่ แล้วเราก็จะได้กิจกรรมตลอดทั้งปี เริ่มต้นลองแค่ศุกร์ เสาร์ อาทิตย์ ดูก่อนครับ
   ยิ่งตอนนี้ “ตลาดยอดพิมาน” ที่ปากคลองตลาดเปิดแล้ว ยิ่งเชื่อมโยงคลองนี้ไปถึงสนามหลวงได้ดีมากๆ ช่วงผ่านหน้า “สามแพร่ง” ก็ให้เป็นพื้นที่ของชุมชนเขามาจัดงานกันเองได้เลย กลุ่มนี้มืออาชีพควร เป็นคนในพื้นที่ของจริงอีกด้วย
   ขากลับผมมาจอดแวะนั่งเล่นที่พระบรมรูปรัชกาลที่ 1 ที่สะพานพุทธ นั่งมองแล้วมันคล้ายจตุรัสกลางเมืองของรัสเซีย (แต่ของเราเล็กกว่าเขาเกือบสิบเท่า) มีนักท่องเที่ยวเดินมานั่งเล่น ถ่ายรูป แวะกันมาไม่ขาดสาย
   เฮ้ยย ผมมองเห็นโอกาสอะไรบางอย่างนะ
   เรื่องนี่แม่งคุยแล้วยาวครับ ไอเดียพัฒนาประเทศนี่อยู่ในหัวผมตั้งแต่ปี 1990 และที่ผมกลับมาไทยก็เพราะเหตุผลนี้แหละครับ ยุคนั้นกระแสรักในหลวงยังไม่เกิดเลย (แต่คนรักในหลวงมีอยู่ก่อนนานมากแล้วนะ) ตอนนั้นในหัวมีความคิดเท่ๆ
   “ผมอยากช่วยในหลวงพัฒนาประเทศ”
   เฮ้ย ผมคิดแบบนี้จริงๆ ไม่ได้เล่าเอาหล่อนะ
   ใครมีความสามารถด้านใดก็ช่วยพัฒนากันไป ผมถนัดด้านงานออกแบบ ความคิดสร้างสรรค์ แต่ที่เด่นกว่านั้นคือความรู้ด้านวงการรถยนต์ พอกลับมาไทยผมเลยเริ่มทำงานเขียนก่อนเลย ไต่มาหลายเล่ม จนสุดท้ายก็ทำหนังสือ Racing Club ของตัวเอง แต่ตอนจบเรื่องแม่งเศร้า พอเหอะ
   มีงานเขียนแนวพัฒนาบ้านเมืองและสังคมเก็บไว้ ผมให้ชื่อว่า “ถ้าผมเป็นนายกรัฐมนตรี” ไอ้นี่ทำไว้นานเป็นสิบปีแล้ว วิจารณ์ผังเมือง และรูปแบบการก่อสร้างไว้มากมาย เช่นรถไฟฟ้าที่ผ่านสยาม สีลม นั้นแสนจะอัปลักษณ์ ถนนแคบๆ เลยยิ่งดูอับทึบ น่าเกลียดมาก ถนนแบบนี้ควรจะเป็นรถแบบใต้ดินมากกว่า ถ้าจะยกระดับต้องเป็นแบบวิ่งกลางถนนวิภาวดีโน่นเลย
   พูดถึงถนนวิภาวดีนี่ผมยิ่งโมโหมากๆ สมัยก่อนยุคผมยังไม่มีทางยกระดับ Toll Way ถนนสวยมากๆ เกาะกลางมีต้นไม้ มีสะพานเกือกม้าให้จักรยาน มอเตอร์ไซค์ คน เดินข้ามและกลับรถ
   มีสะพานลอยข้ามแยกทุกแยก จนถึงดอนเมือง เริ่มจากสะพานลอยสุทธิสาร ลาดพร้าว เกษตร ไล่ไปจนถึงสนามบินดอนเมือง ยุคนั้นมันก็เป็นช่องทางด่วนกลายๆ อยู่แล้ว สิบล้อ มอไซ วิ่งทางขนานล้วนๆ เลนทางด่วนนี่สวรรค์เลย
   แต่ทุกวันนี้ล่ะ ให้ใครก็ไม่รู้มาทำสัมปทาน จากทางตรงยาวๆ ต้องการเป็นเลี้ยวไปเลี้ยวมาหลบตอม่อ Toll Way ถนนกว้างๆ ก็ต้องแบ่งไปเป็นทางขึ้นทางด่วน (หน้าสโมสรทหารบก) จุดนี้ผมเรียกว่าอัปยศเลยนะ ลองดูภาพมุมสูงเอาเอง ออกแบบได้ทุเรศ เอาใจคนทำทางด่วนล้วนๆ โดยไม่สนใจประชาชนสัญจรหลักเลยแม้แต่น้อย ทั้งโครงการ Toll Way นี่แม่งคือออกแบบมาเพื่อขายพืนที่ถนนให้เอกชนชัดๆ แล้วทุกวันนี้เป็นไง ค่าขึ้นแม่งแพงสัส แถมรถติดหนักเหมือนเดิม
   ไอเดียผมจะชอบทางสัญจรทางน้ำนะ อยากบูรณะคูคลองทั้งหมดเท่าที่จะทำได้ ให้แต่ละเขตไปทำแผนพัฒนากันขึ้นมาแล้วนำมาพรีเซนต์ แค่นี้เราก็จะได้หลายๆ ไอเดียแล้ว คลองใหญ่ๆ ที่เชื่อมกับแม่น้ำเจ้าพระยาก็สามารถทำเรือไฟฟ้าเป็นเรือทัวร์ขับพาเที่ยว เอามาแทนที่เรือหางยาวที่ทั้งเสียงดัง และที่น่าเกลียดสุดก็คือต้องมีผ้าใบสีฟ้าขึงด้านข้างกันน้ำกระเด็น
   เฮ้ยย กันน้ำก็จริง แต่มันกันวิวที่นักท่องเที่ยวมองด้วยนี่นา ไอเดียใครวะนี่ โหดสัสเลย
   ออกแบบใหม่ ปรับเป็นเรือท่องเที่ยวขนาดใหญ่หน่อย ติดแอร์ ใช้พลังงานไฟฟ้า วิ่งไปไกลๆ ถึงอยุธยาแม่งเลย จัดเป็นทัวร์ท่องเที่ยวซะเลย อย่ามาว่าเว่อร์ มันเป็นไปได้จริง ถ้าผู้นำประเทศเขาเอาด้วย
   คุยเรื่องการออกแบบเมืองแล้วยาวครับ มีไอเดียจะปล่อยของอีกเยอะ
   ผมเห็นคลิปโฆษณาของการท่องเที่ยวแห่งประเทศไทยทำออกมาตอน “ผัดไทย” ดูแล้วอึ้งแดก สมแล้วครับที่ผมชมว่าหน่วยงานนี้คือที่สุดของประเทศไทยแล้ว ทำออกมาได้แจ๋วโคตรๆ บอกเล่าเรื่องราวการท่องเที่ยวของไทยผ่านผัดไทยจานเดียว !!!
   คนแบบนี้แหละครับที่มีศักยภาพที่จะมาบริหารประเทศไทย
   เย็นนัดพบมิวที่เดอะมอลล์ ผมไปธนาคาร แวะซื้อขนมปังเลี้ยงปลาด้วย รีบไป รีบกลับ ผมโคตรเหนื่อยเลย

[O'Pern]

7 กพ 59
   เฮ้ยย หนาวววว ตอนเช้าที่บ้านราว 15C ผมรีบออกไปวิ่งทันที ลองปรับเซนเซอร์นาฬิกาใหม่ให้เป็น Low วิ่งไป 2 ชม ขำขำ เหงื่อออกแค่นิดเดียวแบบซึมๆ จากนั้นก็นั่งสมาธิกลางแดดสัก 5 นาที ถอดเสื้อนั่งตากแดดเลยนะ
   วิ่งไปประมาณชั่วโมงละ 10000 ก้าว (9500) ลองดูการคำนวณระยะทางและแครอลี่พบว่าใกล้เคียงกับการวิ่งบนลู่ที่ฟิตเนส เลยเหมาเอาเองว่าผมปรับตั่งค่าทุกอย่างลงตัวดีแล้ว อาจจะเหลือแค่เรื่องของระยะก้าว เพราะตอนผมเดินมักจะก้าวยาวๆ แต่ตอนวิ่งจะสั้นลงกว่านั้นหน่อย เพื่อลดอาการบาดเจ็บ แต่ก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่นัก มันต่างกันแค่ 3 ซม
   ไปวัดให้อาหารปลาต่อ หิ้วขนมปังไปสองถุงใหญ่ เจอคนพิการขานั่งขอทาน เลยนึกอธิฐานแล้วให้เขาไป 20 บาท ก่อนให้อาหารปลาก็อธิฐานให้เจ้ากรรมนายเวร รวมถึงขออภัยคนที่ผมทำผิดต่อเขาทั้งตั้งใจและไม่ตั้งใจ แล้วก็ขอให้อภัยคนที่เขาร้ายกับผมทั้งที่เขาขอขมาและไม่ได้ขอขมา
   หยิบขนมปังโปรยลงไปทีละกำๆ รู้สึกแปลกๆ ขนมปังนุ่มมากๆ เฮ้ย วันนี้เป็นขนมปังชิ้นๆ อย่างดีเลยนะ ทุกทีจะเป็นขอบแข็งๆ และเศษที่ไม่เป็นทรง แต่วันนี้เหมือนกับว่าเป็นขนมปังแบบตัดผิดแบบน่ะครับ ไม่รู้ว่าตัดชิ้นใหญ่หรือเล็กเกินไป มันเป็นขนมปังผสมงาดำ หยิบกินแล้วอร่อยมากเลยล่ะ แถมก้นๆ ถุงยังมีขอบของขนมปังช็อคโกแลตติดมาอีกจำนวนหนึ่งด้วย อย่ากระนั้นเลย ยักเก็บไว้กินบ้านสักหน่อยละกัน
   แวะกินก๋วยเตี๋ยวร้านเจ๊เค็งแถวบ้าน แต่วันนี้เขาหยุด และหยุดยาวไปถึงวันพุทธโน่นเลย อ้าว ผิดคิวเลยกู แล้วจะกินอะไรดีล่ะนี
   กลับเข้ามาบ้านเปิดตู้เจอแกงกะหรี่ญี่ปุ่นแบบสำเร็จรูป เลยเอามาอุ่นราดข้าวกิน แหวะ แม่งไม่อร่อยเท่าไหร่เลย ลองเอาขนมปังมาจิ้มแกงกินดูก็งั้นๆ แกงไม่เด็ดขาด จะกินยังไงก็อร่อยยากนะ
   ฝืนกินจนหมดจานครับ เสียดายของ นี่ยังเหลือแกงแบบนี้อีกถุงเลยนะ
   เอาขนมปังมากินต่อเลยครับ กินเปล่าๆ ไปเยอะเลย เฮ้ยย แม่งอ้วนนะ แป้งล้วนๆ เลย
   อยู่บ้านคนเดียวอีกแล้ว และไม่มีอะไรจะกิน นอกจากขนมเก่าๆ ที่เหลืออยู่ และขนมปังที่ยักกลับมาบ้าน จัดไปครับ มีอะไรก็กินอันนั้น กินดีๆ มาตลอด กินงี่เง่าแค่วันเดียวไม่เป็นไรหรอก

[O'Pern]

8 กพ 59
   ตื่นเช้า 0430 ไม่ออกวิ่ง ร้านหยุด เลยออกไปส่งมิวพร้อมกับภรรยาแต่เช้า ส่งเขาที่โรงเรียนแล้วก็พาภรรยาไปหามื้อเช้ากินกันที่บางลำพู แต่ร้านยังไม่เปิด ไปเช้าเกินมั้ง เลยไปไหว้ที่ศาลเจ้ากวนอูแถวร้าน เป็นครั้งแรกที่ผมมาไหว้แบบเป็นทางการที่ต้องจุดธูปกันสิบกว่าดอก พร้อมถวายน้ำมันตะเกียง ศาลเจ้าเล็กๆ ที่ผมมาบ่อยอยู่แล้ว แต่วันนี้มีผู้คนทยอยมาไหว้กันเยอะกว่าปกติ
   ไปธนาคารอีกแล้ว วันหยุดนี่ชีวิตก็ยังต้องวนเวียนอยู่กับธนาคาร วันนี้ไปถึงสองแห่ง ใช้เวลานานพอดู แล้วก็เลยไปชำระภาษี แต่ว่าสำนักงานเขาย้ายไปอยู่ตึกฝั่งตรงข้ามตั้งแต่ 1 กพ มาแล้ว เลยไปซอยละลายทรัพย์ (สีลม) ก่อน กะว่าขากลับขับรถผ่านค่อยแวะก็แล้วกัน
   ไปถึงอย่างหิวโหย ภรรยาชวนกินบะหมี่ต้มยำ แต่ผมว่าร้านนี้ไม่ค่อยอร่อย ภรรยาบอกรสชาติพอใช้ได้ เดินเล่นหาซื้อของกินของใช้ ผมพาภรรยาเดินไปยังฝั่งตรงข้ามของถนนสีลม ที่เป็นตลาดเล็กๆ อีกแห่ง อยู่ในซอยสีลม 10 ไปได้เสื้อกันลมมา 2 ตัว ตัวละ 20 บาท ราคาถูกดี เลยซื้อมาแบบไม่ต้องคิดมาก จะได้ใส่ตอนไหนยังไม่รู้เลย เป็นเสื้อกั๊กแขนกุด ใส่แล้วเหมือนจะไปขี่มอไซรับจ้าง แต่ผมว่าเอาไปหลอกขายกันในเวปได้สัก 300-400 สบายๆ เพราะทรงสวย สภาพดี
   เดินกันอยู่จนบ่าย กินกลางวันกันที่กัลปพฤกษ์ ซอยประมวล ข้างๆ กรุงเทพคริสเตียน ขากลับแวะเสียภาษีที่ต้องขับรถผ่าน แล้วก็เข้าบ้านมาอย่างเพลียเลย ตาจะปิด ง่วงฉิบเป๋ง อยากหลับ
   เย็นออกไปรับมิว จอดรถที่ตลาดยอดพิมาน ผมไม่เคยขับรถยนต์เข้ามาเลย ไม่กล้าด้วย ไม่รู้จะจอดตรงไหน อย่างไร เห็นเขาโฆษณาว่าจอดได้ 300 คัน ผมงี้งงเลย เอาแค่ 30 ยังเหนื่อยเลย
   ขับต่อคิวเข้าไปเรื่อยๆ ก็เข้าใจ เขามีลิฟท์จอดรถนี่เอง เขาให้เราขับเข้าไป เราก็ทำตาม ตั้งลำอย่างดี แต่ไม่รู้ว่าเราต้องลงมาจากรถแล้วมันจะนำไปเก็บให้เอง ไม่เคยเจอแบบนี้ไง เคยเห็นแต่ลิฟท์โบราณที่แค่พาขึ้นไปชั้นบนเฉยๆ เราต้องขับไปจอดเอง แต่ของที่นี่หาที่จอดให้เราอีกด้วย แค่ขับเข้าไปแล้วดับเครื่อง ล็อครถแล้วเดินออกมาได้เลย
   ก็เดินออกมาแบบงงๆ แต่ในใจถามว่า แล้วรถกูจะไปอยู่ตรงไหน อย่างไร แล้วขากลับต้องทำยังไง
   ไปรอมิวที่โรงเรียนแล้วเดินกลับมาที่ยอดพิมาน เดินเล่นดูบรรยากาศและการก่อสร้าง มันก็โอเคดีเลยนะ แต่ชั้นล่างช่วงริมแม่น้ำดูทึบไปหน่อย ไม่โปร่งโล่ง เลยไม่สบายตา แต่ก็เข้าใจครับ เพราะว่าคลื่นจากเรือกระทบกำแพงตลอดเวลา เขาทำกำแพงทึบก็เพราะต้องการกันคลื่น แต่ถ้าเป็นผม จะทำกำแพงแบบโปร่งที่กันคลื่นได้ด้วยแทน
   ให้ภรรยาเลือกร้าน เลยลงเอยที่ร้าน mango tree อาหารรสชาติดีครับ ผมสั่งลาบซี่โครงหมู ปลากะพงทอดขมิ้น ต้มยำกุ้ง และแสร้งว่ากุ้ง อาหารราคาแพงครับ เสิร์ฟข้าวฟรี เป็นข้าวกล้องผสมข้าวขาว (ผสมข้าวกล้องนิดเดียว)
   ติดใจรสชาติลาบซี่โครงหมูเลยนะ ทำแบบแห้งๆ เลย หอม นุ่ม มีน้ำจิ้มแบบแจ่วมาให้ด้วย แต่ผมว่าไม่ต้องจิ้มก็อร่อยแล้ว ร้านนี้ทำออกมาสไตล์ฝรั่งครับ เป็นร้านในเครือของ “โคคา สุกี้” แต่ปรับลุคเสียจนดูไม่ออกว่าเป็นร้านในเครือเลย พนักงานใส่โจงกระเบนสีดำ โครงสร้างร้านทำสไตล์ Loft ผมเลือกนั่งด้านนอกชานใกล้ริมน้ำ แต่ไม่ถึงกับชิดติดขอบนะ เขาเว้นที่ให้คนเดินชมบรรยากาศทั่วไปเดินเข้ามาได้ถึงหน้าร้านเขาเลย ในขณะที่อีกหลายๆ ร้านเอาโต๊ะของตัวเองไปตั้งชิดติดริมขอบระเบียงเลย แต่เราก็ไม่รู้กฎระเบียบของทางสถานที่เขาหรอกนะ จะไปวิจารณ์ว่าใครผิดถูกคงไม่ได้ มันเป็นสถานที่ส่วนบุคคล
   ปกติผมไม่กินมื้อเย็น วันนี้ซัดไป 2 จานเลย อร่อยมากๆ ต้มยำกุ้งหอม เข้มข้น ออกหวานนิดๆ ผมซัดจนเห็ดหมดจาน และกินเครื่องต้มยำ เนื้อกุ้งให้ภรรยากิน
   ส่วนปลากระพงทอดขมิ้นนี่ไม่เท่าไหร่ เนื้อปลาไม่สดเท่าของที่บ้านผมทำเอง ทำออกมารสชาติอร่อยขนาดไหน แต่เนื้อปลายุ่ยเปื่อย มันก็ดูงั้นๆ ดีตรงที่เขาทำออกมาแห้งๆ ไม่มีน้ำมันเยิ้มๆ เหมือนพวกตามร้านอาหาร
   สังแค่นี้แหละครับ พร้อมน้ำเปล่าอีก 2 ขวด คิดเงินออกมา 1990 หึหึ เล่นซะกูขนลุกเลย
   ขากลับเด่นเล่นบนดาดฟ้าชั้น 2 ตั้งแต่ฝั่งโรงเรียนราชินีไปจนสุดฝั่งสะพานพุทธ ชมวิวบรรยากาศ ทำออกมาใช้ได้เลยนะ อากาศหนาวๆ เย็นๆ ด้วยมั้ง เลยทำให้อะไรๆ ก็ดูดีไปหมด
   ขากลับไปรับรถที่ช่องจอดรถเดิม ยื่นบัตรให้เจ้าหน้าที เขากดรหัสแล้วให้เราไปยืนรอรับรถอีกช่อง ผมก็ไปยืนรอฝั่งขวาด้านคนขับ แต่พอประตูลิฟท์เปิดออกมาต้องงงเลย เพราะมันกลับรถให้เราด้วย
   เฮ้ยย สุดยอดมาก ผมไม่รู้ว่าระบบมันทำงานอย่างไร แต่ทึ่งเลยล่ะ คิดว่าอีกหน่อยต้องมีรายการทีวีมาขอถ่ายทำแน่ๆ
   กินแพง จอดไม่นานนัก (ราว 2 ชม) เลยได้จอดฟรี

[O'Pern]

9 กพ 58
   ลมหนาวล็อตสุดท้ายแล้วสินะ ระลอกนี้มีมาแค่ 2 วันเอง น้อยจังเลย เช้านี้เลยรีบสูดอย่างแรง วิ่งไป 1 ชม ใส่นาฬิกาเรือนใหม่สารพัดจะวัดด้วย สนุกดี มีอะไรให้ดูระหว่างวิ่ง แต่มันก็ทำให้เราเสียสมาธิได้ง่าย อย่างวันนี้มองไปมองมา แม่งมีช่วงหยุดนับก้าวด้วย เฮ้ย งงเลย เฮ้ย มึงเจ๊งหรอ
   วิ่งไป 1 ชม ตอนเช้าหนาวมาก แต่ยังดีที่ไม่มีลม ไม่เหมือนเช้าวันอาทิตย์ นั้นโหดสัสเลย ลมแรงแบบกูงี้เล่นเรือใบได้เลย เช้านี้เลยหยิบเอาเสื้อกันลมที่เพิ่งซื้อมาจากเมื่อวานในราคา 20 บาท (ของมือสอง) มาใส่ รู้สึกพอดีตัวเป๊ะ มิวดูแล้วบอกว่าเหมือนเสื้อชูชีพเลยพ่อ พ่อเอามาใส่เล่นเรือใบแน่เลย
    เห็นมือเช้าแล้วอ้าปากค้างเลย เฮ้ยย “ต้มยำกุ้ง” !!! แม่บ้านไม่รู้ว่าผมเพิ่งกินไปเมื่อคืนนี้เอง
   จัดไปแบบไม่ต้องลังเลครับ เอางาดำมาโรยข้าว แถมด้วยหมูหยองอีกนิด กินจนเห็ดและเครื่องต้มยำหมด เหลือเนื้อกุ้งไว้เพียบเลย กินกับไข่เจียวอีกครึ่งจาน กระเทียมสดสิบกว่าหัว
   เช้านี้ถนนโล่ง แม้ไม่ใช่วันหยุดราชการ แต่คนไทยเชื้อสายจีนส่วนใหญ่จะหยุดทำงานกัน ขับรถสบายดีครับ เพลินๆ เลย
   วันนี้มิวให้อยู่รอรับเขากลับบ้านด้วย เขาเลิกเรียนบ่ายๆ เพราะมีงานรับประกาศเกียรติคุณ มิวได้ 2 ใบ คือด้านความรับผิดชอบ และด้านคุณธรรม เขาจะเลิกตอนบ่าย ผมเลยรออยู่ที่ร้าน ช่วยงานไปพลาง
   ยังดีที่เอาส้มไหว้เจ้ามากินด้วย 3 ผล ตอนอยู่ร้านนี่ต้องทำงานจุกจิกตลอด ไม่ค่อยว่างนั่งกินข้าวยาวๆ เลย ผลก็คือกินแต่ขนมจุบจิบ กูลิโกะป็อกกี้ โดโซะ ถั่วอบ ถั่วทอดแบบแผ่น ขนมปังกรอบ ฯลฯ จะมาอ้วนก็ได้ตรงนี้แหละครับ
   รอจนบ่ายสามมิวโทรมาบอกว่าให้กลับได้เลย ไม่ต้องรอ เขาจะกลับบ้านกับเพื่อน ผมเลยเดาว่าคงจะเจอผู้ปกครองเพื่อนและมิวขอติดรถมาด้วย อ้าววว น่าจะบอกตั้งแต่กลางวันนะนี่
   มิวเข้ามาบ้านตอนเย็น บ่นว่าเหนื่อย บอกว่าเดินเท้ามาจากแยกมไหศวรรย์ เขานังรถเมล์มากับเพื่อน พอรถติดที่แยกมไหศวรรย์ เพื่อนก็ชวนลงเดินกันมา มิวก็เอากับเพื่อนด้วย เด็กสองคนเลยเดินกลับบ้านมาด้วยระยะทางเกือบ 5 กม และแบกเป้อีกกว่า 5 กก
   ผมเลยชมเชยเขา บอกว่าดีแล้ว เดินเป็นการออกกำลังกายที่ดีมาก ควรทำบ่อยๆ แต่เดินเพื่อเลี่ยงรถติดมันเอาไว้ใช้กับตอนที่มันใกล้ถึงบ้านแล้ว ถ้าจะเอาเร็วน่ะ ยังไงอยู่บนรถที่ติดก็ถึงบ้านเร็วกว่าเราเดินนะ
   มิวเอาประกาศเกียรติคุณมาอวด ผมบอกให้เอาไปเก็บอย่างดี หลังจากจบโรงเรียนนี้ไป ลูกจะภูมิใจกับมันมากขึ้นกว่านี้อีก

[O'Pern]

10 กพ 59
   ออกวิ่งอีก ลมหนาวจะไปแล้ว ขอสูดอีกสักฟอดนะ สวมเสื้อกั๊กออกวิ่งด้วย เฮ้ย ชักชอบ ผ้ากันลมเนื้อบางเบา แถมมีกระเป๋าซิบอีก 3 ใบแนบอยู่กับเสือด้านหน้า อ่านดูดีๆ ด้านหลังเขียนว่า Himalayan Outdoor  Extreme โหห อย่างโหดเลยนะนั่น ส่วนยี่ห้อนี่ไม่คุ้น อ่านยาก แต่ตัวเสื้อนี่ดูดีมีราคาแพงๆ เลยล่ะ
   ซัดไปอีก 1 ชม เบิร์นได้ราว 320 Kcal ครับ จำนวนพลังงานขนาดนี้พอๆ กับกินขนมถุงเดียวเอง ถ้าคิดตื่นๆ อาจจะบอกว่าวิ่งฟรี เหนื่อยเก้อ ก็ไม่ผิดอะไร แต่นั่นคือคนที่เขาดูเรื่องการเผาผลาญอย่างเดียว
   แต่การออกกำลังกายมันช่วยทั้งระบบเลยนะครับ เริ่มตั้งแต่ บริหารความจุปอด ลิ้นหัวใจ เพิ่มความยืดหยุ่นของหลอดเลือด การหมุนเวียนของเลือดทั้งร่างกาย ปรับสมดุลของระบบความดันเลือด ฟื้นฟูสภาพของเส้นเลือดฝอย เสริมสร้างกล้ามเนื้อ ข้อต่อ เส้นเอ็น ร่างกายจะทรงตัวดีขึ้น หกล้มได้ยากขึ้น ระบบน้ำเหลืองช่วยนำพาของเสียไปทิ้งได้ดีขึ้น ส่งผลให้ผิวพรรณดีขึ้น ภูมิคุ้มกันร่างกายดีขึ้น ผลที่ตามมาก็คือไม่เจ็บป่วยง่าย ไม่เป็นหวัดง่าย คนเป็นภูมิแพ้ก็จะอาการดีขึ้น
   สำหรับผมแล้ว ชอบตรงที่สมองเราคิดอะไรเจ๋งๆ ได้ในขณะออกกำลังกาย เพราะมันเป็นช่วงเวลาที่เกิดสมาธิ ปัญหาอะไรที่ค้างคาใจมักจะคิดทางออกได้ง่ายๆ ขณะออกกำลังกาย ทั้งเรื่องชีวิต และธุรกิจ รวมไปถึงไอเดียวแปลกใหม่ ผมได้มาจากตอนออกกำลังกายล้วนๆ ไม่ว่าวิ่ง หรือจักรยาน และเรือ 
   การวิ่งยังทำให้เราดื่มน้ำมากขึ้น ยิ่งถ้าหายใจเป็นด้วยแล้ว รับรองว่าสุขภาพจะดีขึ้นอีกมากๆ วิธีการหายใจของผมมีหลายรูปแบบ เริ่มจากหายใจสูดลึกๆ เต็มที่แล้วกลันไว้สัก 2 วิ แล้วค่อยๆ ผ่อนออกช้าๆ ทำแบบนี้สัก 10 ครั้ง
   ตอนวิ่งก็หายใจตามจังหวะก้าวของเท้า อาจจะ 4 ก้าวหายใจเข้า 1 ครั้ง และหายใจออกภายในระยะ 4 ก้าวเช่นกัน อาจสลับเป็น 6 หรือ 8 บ้าง สูตรนี้ผมคิดเองนะ ทำเพื่อการบริหารปอดล้วนๆ เป็นการเพิ่มความจุปอด ผลที่ตามมาคือหัวใจทำงานดีขึ้นไปด้วยครับ ล่าสุดผมบังคับให้หัวใจเต้นได้ต่ำสุด 35 ครั้งต่อนาที จากสภาวะปกติ 50 ครั้งต่อนาที นี่ผมคิดวิธีของผมเองนะ มันเวิร์คสำหรับผม แต่กับคนอื่นที่สภาพร่างกายต่างกันผมไม่รู้ ไม่เคยไปบอกใครให้เขาลอง
   ผมชอบฝึกอะไรแปลกๆ กับตัวเอง และคิดค้นหาทฤษฎีใหม่ๆ เพราะผมไม่เชื่อหนังสือที่อ่านเจอ ยิ่งบทความในอินเทอร์เนทด้วยแล้วนี่ไปกันใหญ่เลย ต่อให้เป็นของฝรั่งเองก็มั่วเยอะครับ กลายเป็นว่าเราได้ข้อมูลเร็วกว้างแต่ไม่ถูกต้อง หาความจริงได้ยาก หากจะอ่านบทความใดๆ ก็จะต้องดูว่าใครเป็นผู้เขียน ไม่งั้นเสียเวลาครับ โปรดทำแบบนี้ทั้งสื่อไทยและต่างชาติ อย่าคิดว่าฝรั่งต้องถูกเสมอไป ไอ้นี่แหละตัวมั่วเลย ชอบเอาข้อมูลจากหลายๆ แหล่งมาผสมรวมกันแล้ว rewrite ใหม่ขึ้นมา ให้คนคิดว่าตัวมันเขียนเอง คิดเอง โชว์สกิลเอง
   อ้อ ยังมีเรื่องของจิตใจเข้ามาเกี่ยวด้วยนะ มันทำให้จิตใจผมแกร่งขึ้น ยกตัวอย่างตอนผมจะขี่จักรยานขึ้นอินทนนน์ ผมเป็นแค่คนขี่จักรยานธรรมดาๆ ไม่ใช่นักกีฬาอะไรเลยสักนิด ขี่ก็แค่ขำขำ ผมชอบบรรยากาศตอนขี่เท่านั้น และไม่เคยขี่ขึ้นภูเขาใดมาก่อนเลยอีกด้วย ผมซ้อมวิ่งไปเพราะต้องการให้ร่างกายและจิตใจแข็งแกร่ง ครั้นพอถึงวันขี่จริง ผมซัดจนผ่านถึงเส้นชัย มีจอดพักบ้าง ไม่มีการเข็น (ไปอ่านย้อนอารมณ์ในวันที่ 15 กพ 52 / เฮ้ย นี่ผมบันทึกไดอารี่มาถึง 7 ปีแล้วหรือวะนี่)
   คุยเรื่องออกกำลังกายและสุขภาพกับผมนี่คุยได้ยาวมากครับ รวมไปถึงเรื่องอาหารการกินด้วย
   เช้านี้กินเนื้อปลาเก๋าผัดฉ่า ไอ้นี่คืออีกหนึ่งสุดยอดเลยนะ ในจานมีมะเขือเปาะ มะเขือพวง พริกไทยแบบเมล็ด กระชาย ผมกินกับไข่ต้ม เอาหมูหยองมาโรยหน้าข้าวกล้องในชาม ให้มันช่วยตัดความเผ็ดนิดหน่อย
   วันนี้รัฐบาลประกาศปรับราคาภาษีบุหรี่ขึ้น แต่ร้านผมไม่ได้ขายบุหรี่ เลยไม่กระทบอะไร แต่เดาว่าอีกหน่อยอาจจะปรับภาษีเหล้าตาม ร้านผมมีขายเหล้าด้วยนะ ช่วงปรับภาษีนี่วุ่นวายมาก ลูกค้าโทรมาจะขอซื้อราคาเก่า ทั้งๆ ที่เราโดนราคาใหม่จากโรงงานมาเรียบร้อยแล้ว จะถ้ามีข่าวว่าราคาจะขึ้นจริงๆ นะ โรงงานแม่งไม่ส่งของเฉยเลย สั่งแล้วก็ไม่ส่ง โอนเงินให้แล้วล่วงหน้าก็บอกยกเลิกออเดอร์หน้าตาเฉย ให้รอจนกว่าจะรู้ราคาใหม่ แล้วถึงจะส่งของให้
   บ่ายไปเสียภาษีโรงเรือนที่สำนักงานเขตคลองสาน พอจอดรถปุ๊บเจ้าหน้าที่รีบมาถามว่าติดต่อฝ่ายใด ผมบอกมาชำระภาษีโรงเรือนครับ เขาชี้ไปชั้น 2 เลย จะว่าบริการดีก็ใช่ แต่มันมีอะไรมากกว่านั้น เพราะเขากลัวคนมามั่วจอดรถมากกว่า
   ขึ้นไปชั้นสอง เจ้าหน้าที่สอบถามถนนที่ร้านค้าตั้งอยู่ แล้วบอกว่ารอเดี๋ยวนะ แล้วเขาก็แชทประมาณ 3 นาที อาจมีธุระสำคัญหรือคุยติดพัน แค่ 3 นาที ผมไม่ซีเรียส แต่หลังจากนั้นเขาหยิบเอกสารมาดู แล้วบอกว่าให้ผมไปชำระเงินที่ชั้น 1 แผนก One Stop Service
   อ้าว งงสิ ไม่ดูเอกสารกูแต่แรกล่ะวะ
   ขับรถตอนบ่ายนี่แดดอย่างร้อนเลย จำได้ว่าบ่นไปหลายครั้งหลายหนมาก รถผมไม่ได้ติดฟิล์มอะไรเลยไง อาศัยเป็นกระจกแบบ Super Fine Coating แต่ไม่รู้ว่าสเปคมันจะกันหรือกรองอะไรได้มากน้อยเพียงใด ร้อนก็ทนไปครับ รีบๆ ขับ เดี๋ยวก็ถึงบ้าน ทนมาตั้งแต่ปี 98 แล้วนี่นา ถึงวันนี้ก็แค่ 18 ปีเท่านั่นเอง
   ห๊ะ ผมใช้ไอ้คันนี้มา 18 ปีแล้วหรือวะนี่
   กลางคืนเป็นห่าไรไม่รู้ หิวหนักเลย กินแตงโม ถั่วพิสตาชิโอ เม็ดมะม่วงหิมะพานต์ ไม่ได้กินกลางคืนมานานมากแล้วนะ

[O'Pern]

11 กพ 59
   นอนไม่ดึก แต่ตื่นสายได้ด้วย งงเลย เช้านี้ทำได้แค่ขี่จักรยาน 20 นาทีเท่านั้นเอง ไม่ได้ออกแรงอะไรมากนัก แต่ก็บริหารลมหายใจแทน
   ลมหนาวค่อยๆ จะจากไปอีกครั้ง เช้านี้ยังพอได้อยู่นะ แต่ความเย็นมันลดลงไปมากเลย ขี่จักรยานไป ไปสวดมนต์ไปด้วยก็มี ทำสมาธิ ฝึกจิต แผ่เมตตา อุทิศส่วนกุศลให้เจ้ากรรมนายเวร อโหสิกรรมให้แค่คนที่เขาเคยทำไม่ดีต่อผมทั้งที่เขารู้ตัวและไม่รู้ตัว ตั้งใจและไม่ตั้งใจ อโหสิกรรมให้เขาแล้วก็คิดขออโหสิกรรมให้แก่ตัวเองที่ไปทำกับคนอื่นทั้งที่ตั้งใจและไม่ตั้งใจด้วยนะ แต่เรื่องอโหสิกรรมนี่ผมจะนึกถึงบ่อยๆ ตอนให้อาหารปลาไปด้วย ให้เราเลิกแล้วต่อกันทั้งภพนี้และภพหน้า
   คนอื่นอาจคิดว่าวิ่งเป็นการออกกำลังกาย แต่สำหรับผมแล้วมันมีอะไรมากกว่านั้นเยอะ ดังที่บอกไปเมื่อวานนี่
   ทั้งหลายทั้งปวงในชีวิตนี้ จะสุข จะทุกข์ มันขึ้นอยู่กับวิธีคิดของเราเองล้วนๆ ครับ การคิดแบบนี้ยังนำไปใช้ได้กับทุกเรื่องในชีวิตด้วยนะ
   เช้ากินน้ำกระชาย สักพักก็กินข้าว วันนี้ดีเยี่ยมเลย เป็นแกงจืดเต้าหู้หมูสับ ใส่เห็ดเข็มทอง และใบตำลึง
   วันนี้มีการเปิดงาน “กะดีจีน-คลองสาน” เป็นงานพัฒนาเมืองตามแบบที่ผม “ปล่อยของ” ไปเมื่อวันที่ 6 กพ 59 นี่เอง แนวคิดนี้ดีนะ ผมไม่รู้ใครเอาไปทำเหมือนกัน สมัยก่อนก็นำเสนอโครงงานผ่านทางสมาคมจักรยานเพื่อสุขภาพไทยไป
   ปล่อยไปหลายชุดอยู่เหมือนกันนะ คือผมขี่จักรยานตั้งแต่มันยังไม่ฮิตด้วยไง คนรุ่นนั้นก็เจอพบเจอกันบ่อยมาก ยุคแรกของสวนรถไฟที่เพิ่งเปิดใหม่ๆ มีการกระทบกระทั่งกันระหว่างชาวจักรยานและคนเดิน ตอนนั้นมีข่าวจะห้ามขี่จักรยานในสวนเลยนะ พวกเราไปเข้าร่วมประชุมกันเกือบ 100 คัน ผลก็คืออย่างที่เห็นในปัจจุบัน คือแบ่งเลนกันอย่างชัดเจน
   ตอนไปตลาดอัมพวาก็มีไอเดียพัฒนาชุมชนและตลาดน้ำให้ยั่งยืน เขาเอาไปทำบ้างหรือยังก็ไม่รู้ ไม่ได้ไปหลายปีแล้วเหมือนกัน    
   มิวเริ่มกลับบ้านเองด้วยรถเมล์แล้ว นั่งกับเพื่อนมาลงที่แยกบางปะแก้ว แล้วเดินต่อมาถึงบ้านอีกราว 2 กม
   ผมกลับมาบ้านตอนเย็น รู้สึกเบื่อๆ ชีวิต มองดูตัวเองแล้วไม่เห็นการพัฒนาอะไรขึ้นมาสักนิด

[O'Pern]

12 กพ 59
   ออกวิ่งสร้างแรงบันดาลใจ หาจิตนาการ หรือจะอะไรก็สุดแท้แต่ วิ่งแล้วผมมีความสุขมากที่สุดในช่วงเวลาของวัน
เช้านี้จัดไป 1 ชม สูดลมหายใจลึกๆ ตามจังหวะก้าวเท้า 4 บ้าง 5 บ้าง 6 บ้าง จากเดิมถนัดที่ 4 ตอนนี้กลายเป็น 5 แล้ว อืม เริ่มพัฒนาแล้วสินะ
คงมีคนไม่กี่คนแน่ๆ ที่สวด แผ่เมตตา ทำสมาธิ อุทิศส่วนกุศล และอีกสารพัดอย่างขณะวิ่งออกกำลังกาย มันคงเป็นการวิ่งแบบ All in one แน่ๆ
เช้ากินเนื้อปลาเก๋าผัดขิงใส่คึ่นฉ่าย ไข่ต้ม กระเทียมสด ข้าวกล้อง ก่อนออกจากบ้านเห็นบริเวณท้ายรถมีสีนูนๆ ไปดูก็ตกใจ เฮ้ยย สีแม่งปูด นูน ลอกออกมาเป็นแผ่นเลย ที่เกิดเหตุคือฝาท้ายด้านหลัง ชิ้นนี้เคยทำสีมาแล้วตอนทีสปอยเลอร์หลังผุ เลยโป๊วปิดรูแล้วทำสีใหม่ น่าจะหลายปีพอดูนะ ใกล้เคียงสิบปีได้ นี่ผมต้องหาร้านทำสีมาช่วยแล้วสินะ
เช้าไปถึงร้านก็เข้าโกดังยกของตามเคย โชคดีมีคนงานมาช่วย 3 คน เลยสบายหน่อย ไม่ต้องยกเองเยอะ
กลางวันมีช่างไฟมาซ่อมไฟในโกดัง ผมรับผิดชอบไปนั่งเฝ้าช่างทำงาน ก็ดูเขาทำงานไป คุยกับเขาไป ช่างบอกของเก่าเดินไฟไว้ผิดหลายจุดเลยนะ ถ้าเจอคนไม่รู้ระบบไฟมาซ่อมรับรองโดนไฟดูดตายแน่ คือเดินสายไฟไปในแต่ละจุด แต่ใช้สายดินต่อเข้าสวิทช์เปิดปิดแทน แบบนี้แปลว่าที่หลอดไฟจะมีไฟมาเลี้ยงตลอดเวลา ตอนปิดไฟก็จะเห็นแสงเรืองๆ ออกมาจากหลอดไฟ
บ่ายรถติดแถวปากคลองตลาดหนักมาก แต่ไม่ต้องห่วง เพราะพรุ่งนี้จะหนักยิ่งกว่า แต่ละคนแห่ไปหาซื้อดอกกุหลาบนั่นเอง
วันนี้มีการแถลงข่าว “ไขปริศนาของคลื่นแรงโน้มถ่วง” สอดคล้องกับทฤษฎีของ อัลเบิร์ต ไอสไตน์ เมื่อ 100 ปีที่แล้ว รายละเอียดเยอะมาก เล่าไปกลัวผิด เอาเป็นว่ามันเกี่ยวกับจักรวาลทั้งระบบเลยล่ะ

[O'Pern]

13 กพ 59
   กลางคืนลุกขึ้นมาดุหมาที่เห่าเสียงดัง ผลที่ตามมาก็คือตื่นสาย เช้านี้เลยทำได้แค่กายบริหารเล็กน้อย
   เช้ากินผัดผักบุ้ง ปลาสลิด ออกจากบ้านสายกว่าเดิมนิดหน่อย ต้องรอมิวด้วย วันเสาร์มีเรียนพิเศษ ผมไปส่งที่รถไฟฟ้า แต่เช้านี้รถติดเว่อร์ คงจะติดมาจากว่าพ่อค้าแม่ค้าไปซื้อดอกไม้ที่ปากคลองตลาด ต้อนรับวันวาเลนไทน์พรุ่งนี้
   รถติดหนักมาก ส่งของได้ช้า วันนี้ขายดีอีกด้วย สินค้าเข้าออกเต็มหมด ผมต้องเข้าไปลงของในโกดัง 2 รอบ ผมอยู่ร้านจนถึงเย็นถึงจะได้ไปธนาคาร เลยอยู่รอรับมิวซะเลย
   ที่เดอะมอลล์มีรถยนต์มาจอดโชว์ (ขาย) เป็นครั้งแรกที่ผมได้สัมผัสเข้า Mazda CX3 เลยฝากของให้มิวถือ แล้วผมเข้าไปนั่งในรถ
   เฮ้ยย ผมรู้สึกแปลกๆ ว่ะ อารมณ์เหมือนตอนเรากำลังทำหนังสือ Racing Club อยู่เลย เหมือนกับว่าเรากำลังจะต้องขับรถทดสอบ กำลังทำบทความงานเขียน ความรู้สึกแบบนี้เกิดขึ้นทุกครั้งที่ผมจับรถคันอื่นๆ เหมือนกับว่าเราเกิดมาเพื่อขับรถทดสอบยังไงยังงั้น
   ไม่ใช่แค่อยากขับเล่นสนุกๆ นะ แต่อยากขับแล้วเอาข้อมูลมาเล่าบอกต่อพี่น้องผู้อ่าน อยากหาจุดอ่อน ข้อบกพร่อง รวมไปถึงข้อดีข้อเสียที่เจอระหว่างนั้น
   เกรงใจลูกรอนาน มิวเขาไม่ได้รู้สึกชอบอะไรในเรื่องรถยนต์ ผมดีใจมากเลยนะที่เขาไม่ชอบ
   แวะซื้อครัวซองต์ให้ภรรยา ขอซื้อขอบขนมปังด้วย แต่ทางร้านเขาหมดแล้ว ว้า อดเลย มาเย็นเกินไปสินะ

[O'Pern]

14 กพ 59
   ออกวิ่งไป 2 ชม (0530-0730) ตื่นเช้าหน่อยก็มีเวลาวิ่งนานหน่อย พอแดดออกเท่านั้นแหละครับ แม่งร้อนจัดเลย ผมว่าผมวิ่งจนอยู่ตัวแล้วนะ ดูจากความเหนื่อยน่ะครับ คือวิ่ง 2 ชม หรือ 1 ชม มันก็เหนื่อยไม่ต่างกันเท่าไหร่ แต่ที่เห็นชัดคือปริมาณของเหงื่อนี่แหละ
   กายบริหารที่สถานีเครื่องเล่นเฉพาะส่วนต่อ เล่นอย่างละนิดละหน่อย สภาพเครื่องออกกำลังกายเสื่อมโทรมลงมาก เล่นแล้วไม่ค่อยสนุกเท่าไหร่
   แวะกินก๋วยเตี๋ยวร้านเจ๊เค็งก่อนเข้าบ้าน วันนี้ที่บ้านไม่มีอะไรกินแน่นอน ดี(แม่บ้าน)กลับบ้านเกิดไปต่อหนังสือเดินทาง 2-3 วัน แปลว่าผมจะไม่มีมื้อเช้าดีๆ กินอีก 2-3 วันเช่นกัน
   เข้ามาบ้านเจอไก่ย่าง ตับย่าง ข้าว วางอยู่ เอ๊ะ แม่เอามาฝากผมหรือเปล่านะ แต่ผมกินอิ่มมาแล้ว เลยปล่อยมันไว้อย่างนั้นก่อน
   
   กลางวันแม่เข้ามาบ้านบอกให้ผมช่วยจัดการคลุกข้าวให้หมา อ้อ ไอ้ไก่และตับย่างที่เห็นเมื่อเช้านี้มันคืออาหารของไอ้ถุงเงินถุงทองสินะ
   อยู่บ้านไม่มีอะไรกิน เลยกินแต่หนม เมื่อวานตุนไว้เสียเยอะเลย
   บ่ายดูรายการขับซ่า 34 ช่องอมรินทร์ TV วันนี้ทดสอบรถโปรดของผมครับ Mazda MX-5 ดูแล้วโคตรอิจฉาสุรมิสเลย ใครเจอผมฝากบอกด้วยนะว่า “กูอิจฉามึง” คนที่รู้จักผมมานานจะรู้ว่าผมผูกพันกับเจ้ารถคันนี้อย่างมาก
   ผมดูรายการนี้มาสักพักแล้ว รู้สึกชื่นชมทุกฝ่ายในการผลิตนะ ทำออกมาได้ดีเลยล่ะ สุรมิสเองก็หน้าตาดี บุคลิกดี หุ่นดี และที่ดีมากที่สุดคือน้ำเสียง การพูด ท่าทางการแสดงออก บอกได้เลยครับว่าคนนี้จะเป็นอีกคนที่ดัง
   รายการทีวีจบไปแล้ว สุรมิสก็จะต้องทำงานชิ้นใหม่ต่อไป แต่ใจผมสิ มันกลับยิ่งอยากสัมผัสเจ้า ND ตัวนี้มากยิ่งขึ้น
   ที่ผมชอบไม่ใช่แค่มันเป็นรถรุ่นใหม่หรอกนะ แต่เป็นเพราะมันเอาคอนเสปของตัว NA กลับมาทำใหม่ คือรถกลับไปขนาดเล็กลงอีกครั้ง และที่ชอบมากสุดคือการวางเครื่องยนต์แบบ Front Mid Engine และหลังคาแบบ Soft Top แบบ One Hand Operated
   แต่ราคาแม่ง 2.7 ล้านแน่ะ และจะตกใจกว่านั้นหากรู้ว่าราคาที่ญี่ปุ่นก็คือ 2.7 ล้านเยน !!!
   เฮ้ยย ราคาสามเท่าของประเทศญี่ปุ่นเลยนะ ทำให้ผมสนใจที่จะนำเข้ามาเองเลย แต่ถ้าให้เอาเข้ามา ผมอยากได้ตัวเครื่อง 1.5 MT นะ แต่ถ้าคิดถึงเรื่องอะไหล่ในระยะยาวก็ต้องเล่นเครื่องตัว 2.0 AT แบบนี่มีขายในบ้านเรา จะได้ใช้อะไหล่ตัวเดียวกันหมด
   คงได้แต่ฝันล่ะนะ เงินหมดนานแล้วครับ ไม่มีเงินให้ไปคิดทำอะไรอีกต่อไปแล้ว
   
   วันนี้มีอีเว้นท์ดีๆ คือการบูรณะคลองเปรมประชากร ด้วยการเติมน้ำหมักจุลินทรีย์ ตักขยะออก อันนี้ดีเยี่ยมมากครับ ขอชมเชย แต่ต้องทำหลายๆ คลองด้วยนะ น้ำมันเชื่อมโยงถึงกันหมด ค่อยเป็นค่อยไปก็ได้ครับ
   คุยเรื่องน้ำหมักจุลินทรีย์นี่ผมนึกถึง “หมอศรทรง” เจ้าของ Black Knight สารหล่อลื่นเครื่องยนต์ที่ผมทดสอบสมัยทำ Racing Club เพราะหมอเป็นนักประดิษฐ์ตัวยงเลยครับ หมอเป็นคนที่คิดค้นจุลินทรย์ปรับสภาพน้ำในคลองแสนแสบตั้งแต่ยุคที่มันดำเน่าเหม็น จนมันหายเหม็น (แต่ยังคงดำอยู่) พอกลิ่นหายไปก็พอจะสัญจรทางน้ำได้บ้าง
   น่าเสียดาย หมอเสียชีวิตรถตกน้ำไปสิบกว่าปีแล้ว ไม่งั้นผมคงมีงานประดิษฐ์ใหม่ๆ มาอวดอีกแน่ๆ หมอเป็นคนฉลาดที่สุดที่ผมรู้จักมาเลยล่ะครับ
   ทางถนนสีลมก็มีการปิดถนนเปิดร้านค้า แต่ผมไม่รู้ว่าจัดเป็นงานแบบใดบ้าง โดยรวมถือว่าดีเลยนะ จัดแนวนี้บ่อยๆ ครับ แต่ว่าจะให้ดีต้องมีธีมงานครับ ไม่งั้นมันจะขายของกันแบบสะเปะสะปะ สุดท้ายก็มั่ว
   เช่นเดียวกับคลองลัดมะยมที่ชาวบ้านช่วยกันพัฒนากันขึ้นมา เหล่านี้ต้องให้คนในชุมชนเขาร่วมมือด้วยครับ เออ แต่แอบเม้าท์หน่อยนะ อาหารตลาดนี้ยังไม่เข้าขั้นนะ
   เย็นขับรถพาพ่อแม่ไปกินข้าวที่สวนหมาก (ศูนย์อาหาร)  ผมไม่ได้เลือกอาหารที่อร่อยสุดนะ แต่จะเลือกอาหารที่มีเนื้อสัตว์น้อยสุด ใช้น้ำมันน้อยสุด แล้วก็ได้ของเดิมๆ มากิน
   เปาะเปี๊ยะสด ยังดีที่มีต้นหอมสดเกือบสิบต้น

[O'Pern]

15 กพ 59
   ออกวิ่ง 1.15 ชม วันนี้ไม่ต้องรีบกลับเข้าบ้าน ไม่มีมื้อเช้าให้กิน ฉะนั้นก็วิ่งต่อไปเรื่อยๆ ไปหาของกินแถวร้านแทน
   ถึงร้านนี่ผมรีบขี่จักรยานไปตลาดเลย ได้น้ำเต้าหู้มาสองถุง ใส่ลูกเดือย และใส่ถั่วแดง กลัวไม่อิ่ม เลยจัดข้าวเหนียวปิ้งมาอีก 3 ชิ้น หึหึ เล่นจะแทบจุก
   อยู่ร้านก็ทำงานแบบเดิมๆ กลางวันไปธนาคาร วันนี้รีบเข้ามาบ้าน ทำงานบ้านครับ แม่บ้านไม่อยู่
   กลางคืนเริ่มหิว กินแลคตาซอยรสช็อคโกแลตที่แม่เอามา (ของแถม) เป็นสินค้าตัวอย่าง กล่องขนาดจิ๋วน่ารักดี รสชาติเหมือนนมช็อคโกแลตเลย ดูไม่รู้ว่าเป็นนมถั่วเหลือง กินแค่นี้ยังไม่หายหิวหรอก เลยตามด้วยทาโร่ (ปลาเส้น) และอัลมอนด์อบอีกสองกำมือใหญ่ๆ หึหึ กูจะอ้วนก็เพราะกินก่อนนอนนี่แหละนะ