Racing Club World > Kid Zone

ข้อคิดจากการสอนลูกให้กระโดด

(1/2) > >>

O'Pern:
ลูกผมสามขวบสี่เดือน

ผมไปเล่นในสวนสาธารณะกับลูกบ่อยๆ อยากให้เขาออกกำลังกายเยอะๆ โดยทั่วไปเด็กก็ชอบที่จะวิ่งเล่น แต่มันก็วิ่งแบบสะเปะสะปะ บ้างก็กระโดด แต่มักจะไร้ทิศทางและควบคุมยาก ผมจึงชวนลูกกระโดดบนขอนไม้ที่มีอยู่ตามสวนออกกำลังกาย

ลักษณะคล้ายตอไม้ 5 หลัก เขาเอาไว้ให้ผู้ใหญ่ก้าวขึ้นลง แต่ผมประยกุต์เอาไว้ให้ลูกกระโดดเหยียบแทน แต่ละตอห่างกันราว 4 ฟุตกว่าๆ เด็กกระโดดไม่ได้แน่ ผมต้องช่วยจับ เริ่มจากจับสองมือ ลูกชอบเล่นกระโดดแบบนี้มาก

เล่นสักพัก ชักเมื่อย เพราะบางทีลูกไม่ออกแรงเต็มที่ เขาคงรู้ว่ามีผมคอยประคองอยู่ เมื่อไม่ออกแรง มันก็โดดไม่ไกล โดดไม่ถึง ทำให้ผมต้องออกแรงช่วยดึงขณะอยู่กลางอากาศ
- คนจับก็ยิ่งเมื่อยน่ะสิ หึหึ ส่วนคนโดดก็บอกสนุกดีๆ เอาอีกๆ

แล้วก็เปลี่ยนเป็นจับมือข้างเดียว
- บ๊ะ เข้าท่าแฮะ พอจับมือเดียว ลูกผมก็ทรงตัวยากขึ้น จะทิ้งน้ำหนักให้ผมช่วยดึงก็ไม่ได้ เพราะมันจะเอียงและเสียการทรงตัว ทำให้เขาออกแรงกระโดดเต็มที่มากยิ่งขึ้น
- การโดดแต่ละครั้งเริ่มมีการย่อแบบเตรียมส่งแรง (โดยที่ผมไม่ได้สอน) จากเดิมที่มีการย่อบ้าง แต่ย่อแบบนิดหน่อย เดาว่าคงเป็นการย่อโดยสัณชาติญาณ

จังหวะการดึงมือนี้สิสำคัญครับ
- ผมเริ่มจากดึงมือนำเขา ลูกจะโดดไปถึงตอไม้ได้ แต่บางจังหวะการดึงของเรากับการโดดของเขามันไม่สัมพันธ์กัน มีจังหวะ "แขนตึง" เกิดขึ้น ผมคาดว่าจังหวะนี้เองทำให้ลูกทรงตัวในอากาศได้ไม่ดีนัก
- เปลี่ยนใหม่เป็นไม่ออกแรงดึง แต่ปล่อยแขนอ่อนตามเขา เขาก็สามารถโดดได้ แต่ไปได้ไม่ดีนัก คือไปไม่ค่อยถึง เผลอๆ จะหมดแรงกลางอากาศเอา (อันนี้ผมเดาว่าเขาขาดความมั่นใจ)
- แล้วก็เลือกเดินสายกลางครับ คือให้เขาจับมือแบบประคอง ไม่ออกแรงดึง และไม่ปล่อยแขนให้อ่อนจนเขาไม่มีหลัก จับมือกันแน่นๆ ตอนก่อนกระโดด เพื่อให้เขาเกิดความมั่นใจ

สุดยอดมากเลย
- พอจับมือลักษณะนี้แล้ว ลูกโดดได้ไกล ออกแรงเต็มที่ทุกครั้ง และลงด้วยเท้าคู่กัน โดดแต่ละครั้งดูมีน้ำหนัก การทรงตัวกลางอากาศค่อนข้างดี
- การโดดขาไปก็จับแขนข้างหนึ่ง พอโดดขากลับก็จับแขนอีกข้างหนึ่ง ให้เขาหัดทั้งสองด้าน จะได้มีพัฒนาการที่ดี

สอนแบบนี้มาสองวันละ ติดใจมากๆ ไปสวนนี้ทีไร ต้องเล่นกระโดดไกลทุกที อีกหน่อยคงปล่อยมือไม่จับเขาแล้วล่ะ แต่ว่าต้องระวังกันสุดๆ เลย


ได้ข้อคิดอะไรกันบ้างไหมครับ
- ชี้นำลูก ก็จะให้ผลออกมาอย่างหนึ่ง
- โอนอ่อนตามลูก ก็จะออกมาแบบหนึ่ง
- เดินสายกลางครับ จะเป็นคำตอบของทุกปัญหา

ดนัย ไม่ได้ล็อคอิน:
ฮิๆ จิ่นคิดถึงมิวน่าดู กลับไปคราวหน้าท่าทางซนน่าดูนะครับ  ;D

grandprix:
การเฝ้าติดตามพัฒนาการของเด็ก ผมว่าเป็นสิ่งที่พูดไม่ถูกจริงๆ นา
มันตื่นเต้นบอกไม่ถูก เวลาผมเห็นลูกผมเริ่มพัฒนาสิ่งใหม่ๆ เช่น การเดิน-พูด-อ่าน

เดียร์ ล้อขาว:
อ่านดูแล้วน่าชื่นใจแทนครับ  ตอนนี้ลูกผมแค่ขวบสองเดือนเอง ยังพูดไม่เป็นคำเลย ;D

grandprix:
ก้อใกล้ๆ กันครับ ของผม ขวบ+3 เดือนกว่าๆ หน่อย พูดยังไม่เป็นภาษา นอกจากคำสั้นๆ บางคำ
เช่น เรียกแม่ หมา-นก-รอก ( กระรอก ) คือเรียกออกเสียงคำเดียวเริ่มได้ แต่ยังเรียกพ่อไม่ได้
ส่วนด้านอื่นๆ การเดินแบบเร็วๆ เหมือนวิ่ง ได้แต่ไม่ค่อยระวัง เดินไม่ค่อยมองทางล้มบ่อยๆ เจ็บตัวทุกวัน
แต่ที่เดินสะเปะสะปะ ไม่รู้เกี่ยวที่น้ำหนักตัวด้วยหรือเปล่า คือ เค้าหนักตั้ง 15 โลครึ่งได้ เวลาไปหาหมอ
หมอก็จะดุทุกทีว่า น้ำหนักเกิน พิกัดน่าจะอยู่ประมาณ 12 ก.ก. เท่านั้น  ผมก็ไม่รู้จะทำไง หากให้กินน้อย ลูกก็ร้อง สงสารก็ต้องให้กิน
นึกว่าตอนนี้เริ่มกินข้าวเม็ดๆ ได้มากขึ้นแล้ว เค้าจะลดนมลง แต่เปล่าเลย กลายเป็นกินมากทั้ง 2 อย่าง

จบจากเรื่องเดิน ก็เป็นเรื่องการพัฒนาการเกี่ยวกับความสงสัยของเค้า คือ เค้าชอบในสิ่งที่หมุนๆ ได้
และเป็นคนชอบใช้นิ้วจิ้มนู่นนี่ มีอยู่วัน เค้าเห็นพัดลมตั้งพื้นหมุนอยู่ ก็เดินปรี่เข้าไป จะเอานิ้วแหย่ลอดตระแกงเข้าไป
ไอ้เราก็กลัวเค้าเจ็บตัว แต่ห้ามเท่าไหร่ไม่เชื่อ ผมก็เลยลองปล่อยและคอยระวัง ประกอบกับคิดว่าเอาน่า
ลองให้โดนซักที ใบพัดลมเป็นพลาสติกคงไม่เท่าไหร่ ได้เรื่องทันทีเหมือนกัน เค้าเอานิ้วแหย่เค้าไปโดนใบพัดดังพรืด.......
หลังจากนั้นก็ร้องให้ดังลั่น  จากนั้น ไม่เล่นอีกเลย.... ;D

Navigation

[0] Message Index

[#] Next page