กรก 54 15-16 Solo Trip II หัวหิน

[O'Pern]

17 กรก
   เช้าขี่จักรยานออกไปซื้อโจ๊กให้ลูก นั่งเบาะแล้วยังรู้สึกตึงๆ ก้นอยู่เลย ผมว่าไอ้เบาะ Brooks นี่มันใช้ขี่ทางไกลดีจริงๆ นะ ช่วง 130 กม แรกผมไม่เจ็บก้นเลยแม้แต่นิดเดียว มีช่วงหลังที่รู้สึกตึงๆ นิดๆ แต่ก็ไม่ถึงกับเจ็บเหมือนเบาะอันเก่าๆ ไว้ว่างๆ อีกสักพักจะรีวิวเบาะ Brooks B17 Champion Classic แบบชุดใหญ่ให้อ่าน
   วันอาทิตย์ แต่ร้านผมเปิดทำการ หลังเจ็บยังไม่หายดี เช้านี้ไปยกของที่โกดังอีกแล้ว วงจรชีวิตเดิมๆ มาอีกแล้ว กลายเป็นเจ็บหลังสองจุด จุดแรกทีก้นก้บ อีกจุดคือสะบักหลัง
   อยู่ร้านจนถึงบ่ายๆ เข้ามาบ้าน ยังไม่หายเพลียดีเลย ต้นขาผมเป็นรอยแดงนูนจากตะเข็บกางเกง คงจะเกิดอาการแพ้ ผมแพ้ซิลิโคนครับ ใช้กางเกงจักรยานของ GSG ก็ต้องพับโคนขอบขาขึ้นไม่ให้ซิลิโคนสัมผัสกับผิวหนัง แต่แปลกนะที่ตรงเอวกลับไม่เป็นไร น่าสงสัยอีกอย่างคือตรงตะเข็บเขาเย็บด้วยด้าย แต่มันก็แพ้เป็นผื่นแดงนูนตามรอยตะเข็บเป๊ะเลย แต่เมื่อก่อนที่ผมใช้กางเกงขอบยางยืดของ Nalini ไม่เห็นแพ้อะไรสักนิด
   โทรหาพี่เพทายเจ้าของร้านผ้าม่าน นัดเข้าไปติดตั้งวันจันทร์ แต่เขาขอเลื่อนไปวันอังคาร ผมโอเค ไม่มีปัญหา จะได้มีเวลาไปเลือกซื้อนาฬิกาแขวนผนัง จะได้ให้ช่างผ่านม่านเขาเจาะยึดให้พร้อมกันเสียเลย
   ตลอดวันนี้ขยับเขยื้อนแขนบางจังหวะยังมีเจ็บแปล็บสะบักหลังขวาอยู่เลย แต่ก้นกบจะเจ็บเฉพาะตอนยกของเท่านั้น
   ผมเริ่มมองหาวิธีแก้ด้วยวิชาโยคะ มันน่าจะช่วยผมได้

[O'Pern]

18 กรก 54
   วันนี้ลูกผมหยุดชดเชย แหม หยุดเสีย 4 วันเต็มอิ่มไปเลย ตามตารางเดิมผมจะเดินทางกลับวันนี้ แต่นี่ถอดใจไม่สู้ต่อแล้ว ขอกลับบ้านก่อน จะว่าเสียฟอร์มก็จริง แต่ผมไม่อาย ไม่อยากฝืน กลัวจะเจ็บหนักไปกว่านี้ คนมันไม่ไหว ไม่ใช่นักจักรยาน ไม่ได้ฝึกซ้อมอะไรสักนิด
   ทุกทีหลังทริปไกลๆ ผมจะทิ้งจักรยานแบบแทบไม่อยากมองไปเป็นเดือน แต่วันนี้ผมกลับเอาจักรยานออกขี่เหมือนปกติทุกวัน แปลกใจตัวเองเหมือนกันนะ ขี่ไปก็สังเกตุไปว่าเราเจ็บหลังเพราะอะไร เรื่องการก้มต่ำไม่น่าใช่จุดหลัก เพราะผมขี่แบบนี้มาสักพักแล้ว ก็รู้สึกสบายดี จะมาเจ็บเอาตอนจังหวะที่ขึ้นขาตั้ง และใช้แขนขวาดึงตระแกรงหลังยกรถลอยสูงขึ้นนี่แหละครับ ท้ายรถมี Panniers หนักราว 10 กก จอดรถทุกครั้งก็จะต้องยกล้อหลังให้ลอยสูงแบบนี้เพราะใช้ขาตั้งคู่ยึดกลาง
   บิดตัวบางจังหวะยังรู้สึกเจ็บแปล็บอยู่เลย ไม่ได้ออกแรงยกอะไรสักนิด ไม่ได้ก้มด้วยซ้ำ อยากรู้ว่ามันเกิดจากอะไร จะได้แก้ตรงจุด แต่ไม่อยากไปหาหมอ หมอมั่วๆ มีเยอะครับ เจอหมอดีวินิจฉัยถูกถือว่าโชคดีที่สุดแล้ว แต่ถ้าไม่ใช่ นั่นคือซวยมหาซวย เสียเงินฟรี เจ็บตัวฟรี เสียเวลาฟรี อย่าคิดว่าเป็นหมอแล้วจะเก่งทุกคนนะครับ หมอมั่วๆ ก็มี เรื่องจริง แถมบอกปัดปฏิเสธความรับผิดชอบอีกด้วย
   บ่ายไปคลองถมครับ ตั้งใจจะไปดูนาฬิกาติดผนัง เจอตาชั่งแขวนแบบดิจิตอลด้วย ในเวปจักรยานมีคนเอามาขาย 400 กว่าบาท หลังๆ เจอขายกันที่ 280 แต่ที่คลองถมเขาขายอันละ 200 บาท (ยังไม่ได้ต่อ) ผมเองก็สนใจอยากได้สัก 2 อัน จะเอามาชั่งตอนถ่วงน้ำหนักข้าวของใน Panniers ให้มันเท่ากัน รถจะได้วิ่งดี ทรงตัวดี และถ้าบาลานซ์รถหน้าหลังได้ 50/50 นี่จะสุดยอดมาก
   อีกสิ่งที่เห็นกันจนชินตาไปแล้วคือหนังโป๊ครับ แต่วันนี้มันเยอะกว่าเดิมมากๆ ๆ ๆ รอบอาคารคลองถมเซนเตอร์จะเรียงรายไปด้วยแผงขายหนังแบบนี้แหละ ผมเดินหนี ก้มหน้า พี่ท่านยังเอาแผ่นหนังถือในมือเรียงเป็นรูปพัดออกมาคลี่ให้ดู บอกว่าให้แวะชมดูก่อน เอากับเขาสิ
   สุดท้ายได้นาฬิกาติดผนังมา 1 อัน และภาพยนตร์เกี่ยวกับจักรยานเรื่องสิงห์นักปั่น Final Score (หนังเก่ามากแล้ว) และเรื่อง Once (หนังเกี่ยวกับชีวิตนักดนตรี)
   กลับถึงบ้านตอนเย็น เห็นลูกขี่จักรยานเล่น เลยปล่อยให้เขาเล่นต่อไป ไม่อยากเข้าไปรบกวนความเป็นส่วนตัวของเขา เอาแค่จับจักรยานออกขี่เองผมก็ดีใจแล้ว อยากให้เขาขี่จักรยานและชอบการเดินทางเหมือนผม
ไม่อยากให้เขาชอบรถยนต์เลยจริงๆ  แม้ว่าผมจะรักรถยนต์อย่างสุดซึ้งก็ตาม

[O'Pern]

19 กรก 54
   เปิดงานวันแรก หลังจากหยุดยาว รถมันติดแหงๆ ไม่ติดสิแปลก
   เช้าไปหาหมอตี๋ที่ร้านขายยาแถวบ้าน เล่าอาการเจ็บหลังแปล็บตอนขี่จักรยานทางไกลให้เขาฟัง เลยได้ยาแก้อักเสบและยาคลายกล้ามเนื้อมา แถมกำชับให้ผมพักการขี่จักรยาน
   เริ่มรู้สึกคันๆ ต้นขา ผมแพ้ซิลิโคนครับ จึงตลบขอบขาขึ้นไม่ให้มันสัมผัสกับผิวหนัง แต่วันนี้มีรอยแพ้เกิดจากตะเข็บกางเกงเพิ่มมาอีกด้วย รู้สึกคัน และเป็นรอยนูนแดงตามตะเข็บบนต้นขา เพิ่งเป็นครั้งนี้ครั้งแรกครับ แต่ซิลิโคนนี้แพ้มานานแล้ว อ้อ ขอบขากางเกงของ Nalini ที่เป็นยางยืด ผมกลับไม่แพ้นะ แปลกดี
   ไปรับลูกตอนเย็น แวะร้านผ้าม่านที่อยู่ใกล้ๆ กัน นัดหมายว่าจะไปติดตั้งให้พรุ่งนี้ เลื่อนจากเดิมเร็วขึ้น 1 วัน ห้องเสร็จมาเป็นปี รับแดดแรงเหลือหลาย แต่เพิ่งจะมีม่านกับเขานี่แหละ
ผมปรับแต่องศามุมยกของเบาะ Brooks ให้อยู่ตำแหน่งขนานพื้น จากเดิมยกเงยขึ้นนิดๆ ตอนแรกก็แปลกใจนะ แต่ไอ้ยกนิดๆ นีมันนั่งสบายดี ก็เลยไม่ได้ปรับให้มันขนาน จะมามีปัญหามันค้ำยันตอนผมก้มหมอบหลบลมนี่แหละครับ ไว้พรุ่งนี้ออกลองปั่นดู ได้ผลอย่างไรจะมาเล่าต่อ
วันนี้เป็นอะไรก็ไม่รู้ อยากกินโน่นกินนี่ไปหมด กินจุบกินจิบตลอดวัน แปลก

[O'Pern]

20 กรก 54
   ขี่จักรยานออกไปซื้อต้มเลือดหมูให้ลูก ได้ลองนั่งเบาะเดิมแต่เซ็ทติ้งใหม่ เบาะขนานพื้นซึ่งมันก็น่าจะดีนะ แต่เปล่า ผมรู้สึกว่าตอนน้ำหนักกดทับแล้วมันเหมือนจะทิ่มๆ ลงไปด้านหน้า กลับมาบ้านรีบปรับให้มันเงยขึ้นนิดๆ แบบเดิม ผมว่านั่งสบายกว่า
สะบักหลังผมที่เจ็บน่ะสิ มันชักจะออกอาการไม่ดีเลย นี่ขนาดไม่ได้ขี่จักรยานมา 3 วันแล้ว มันน่าจะค่อยๆ ดีขึ้น แต่เปล่าเลย ยืดแขน เอื้อมไปหยิบของ บิดตัว บางจังหวะยังมีเจ็บอยู่เลย เอ๊ะ หรือว่าผมไม่ได้กินยา เพิ่งซื้อยากินเมื่อวานนี้เอง (ยาแก้อักเสบ และยาคลายกล้ามเนื้อ)
   บ่ายเข้าไปที่คอนโด นัดช่างมาติดตั้งผ้าม่าน เลือกแบบ Black Out เลยครับ คือปิดแล้วห้องจะมืดสนิท กันแสง 100% อยากให้คนที่นอนในห้องนี้หลับสบายแบบสุดๆ เสียอยู่อย่างหนึ่งคือมันอยู่ริมแม่น้ำเจ้าพระยา เจอเรือลากเรือสินค้าเร่งเครื่องก็จะได้ยินเสียงดังบ้าง แต่ก็ไม่ถึงกับน่ารำคาญ เพราะกลางคืนจะไม่มีเรือพวกนี้วิ่ง
   ติดตั้งราง เจาะยึดเสร็จสรรพ เอาผ้าม่านมาร้อยใส่ราง อ้าว ม่านมีตำหนิเป็นรอย ทำให้แสงทะลุผ่านมาได้เป็นรูเล็กๆ หลายรูเลย ช่างเองก็เพิ่งเห็นพร้อมกับผมเหมือนกัน เพราะเขาสั่งให้ทางโรงงานตัดเย็บ เขารับผิดชอบด้วยการเปลี่ยนใหม่ให้ นัดเป็นวันเสาร์ที่จะถึงนี้แทน
   เย็นไปรับลูก แต่วันนี้ต้องกลับมาเฝ้าร้านต่อจนปิด อยู่ถึงดึกเป็นเรื่องธรรมดาครับ ตั้งแต่กลับจากทริปหัวหินมา ผมรู้สึกว่าตัวเองแปลกๆ ไปจากเดิม คือรู้สึกหิวบ่อยขึ้น อยากกินมากขึ้น กลัวอ้วน

[O'Pern]

21 กรก 54
   ปรับตั้งเบาะใหม่ให้เป็นแบบเดิมเหมือนตอนออกทริปหัวหิน แบบนี้แหละ ขี่ดีสุดแล้ว เว้นแต่ว่าเบาะมันจะนุ่มมากขึ้น อาจต้องมีเซ็ทติ้งใหม่อีกที เมื่อวานตอนเย็นเอารถ KHS F20-W มาลองขี่แทน ดูว่าจะเจ็บหลังไหม พบว่าก้นสัมผัสเบาะครั้งแรกปุ๊บ มันรู้สึกไม่ชอบทันทีเลย นั่งเบาะหนานุ่มแล้วก้นมันดิ้นดุ๊กดิ๊ก ไม่นิ่ง นั่งเบาะ Brooks จนคุ้นชินแล้วมั้ง
หลังเจ็บยังไม่หายดี คิดวางแผนชั่วร้ายอีกแล้ว แต่คงไม่ขี่ไกลแบบเดิมแล้วล่ะ เราไปไม่ไหวก็ไม่ต้องไปยื้อ รอให้ร่างกายแกร่งกว่านี้ก่อนค่อยลุยใหม่ยังไม่สาย ทริปใหม่ของผมมีตัวช่วยเป็นรถยนต์แล้วล่ะครับ นอกจากจะช่วยให้ผมไปแบบสบายขึ้นแล้ว ยังสามารถไปได้ไกลกว่าเดิมอีกมาก แต่ก่อนจะถึงทริปนั้น ต้องผ่านวันพรุ่งนี้ไปให้ได้ก่อน
คืนวันศุกร์พรุ่งนี้ ผมมีทริปกลางคืนขี่ไปบางกระเจ้า ไปดูหิ่งห้อยครับ ไม่ได้ออกทริปกลางคืนมาหลายปี แต่งานนี้สบาย เพราะใกล้บ้าน นั่งรออยู่หน้าคอนโดนี่แหละ ขี่แค่ 10 กม ก็ถึงแล้ว ขากลับไม่แน่ใจว่าจะนอนบ้านหรือคอนโดดี ต้องดูว่าฝนตกหรือไม่

[O'Pern]

22 กรก 54
   เช้าเอารถจักรยานคันที่ผมขี่น้อยที่สุดออกมาลอง มันคือ Giant Revive DX เป็นรถสไตล์ Semi-Recumbent ต้องนั่งกึ่งเอนนอนขี่นี่แหละครับ ถึงจะไม่เจ็บหลัง รถคันนี้เป็นรถที่นั่งสบายมากที่สุดด้วยเบาะรองก้นขนาดใหญ่มากพร้อมพนักพิงหลังแบบปกป้องแผ่นหลัง
   ซื่อรถคันนี้มาตั้งแต่ปี 06 กลายเป็นว่าได้รถคันที่ใหม่สุด ล็อตสุดท้าย รถรุ่นนี้ปัจจุบันเลิกผลิตแล้ว แถมรุ่น DX ยังเป็นรุ่นท็อปอีกด้วย
   นั่งคิดวิเคราะห์ดูแล้ว ไอ้อาการอยากกินของจุบจิบ มันน่าจะเกิดจากความเครียด ไม่มีเรื่องอะไรมากไปกว่าการเจ็บหลัง เมือก่อนเจ็บจากการยกของ เลิกยกก็หาย (แต่ยกมได้อีกต่อไปแล้ว) มาตอนนี้เจ็บช่วงสะบักจากการขี่รถทางไกลโต้ลมทะเลถึง 80 กม ลมปะทะเข้าด้านเฉียงซ้ายเกือบจะตลอดเวลา เราก็ต้องเกร็งร่างกายต้านไว้
   มันเกิดจากความซ่าไม่เข้าเรื่องของผมเองที่ขี่รถไกลมากโดยที่ไม่ดูสภาพตัวเอง ไม่ได้เตรียมตัวอะไรสักนิด ไม่ได้ซ้อมเลย ขี่ไปด้วยใจ เหมือนทุกๆ ครั้งที่ไปนั่นแหละครับ
   ผมคงเก็บเรื่องนี้มาคิดมาก เพราะวันนี้มีทริปขี่ไปดูหิ่งห้อย เดือนหน้ามีทริปไปสิงคโปร์ ไอ้นี่ขี่ล้วนๆ เลย ไปเอาจักรยานที่โน่น ส่วนต้นปีหน้ามีขึ้นดอยอินทนนท์ ยังไม่นับอีกสารพันทริปที่มาแบบไม่ทันตั้งตัว
   ชักจะท้อใจที่สะบักหลังหายเจ็บช้าเหลือเกิน ทุกวันนี้กินยาแก้อักเสบ และยาคลายกล้ามเนื้อ แต่ก็ยังไม่เห็นจะดีขึ้นเท่าไหร่ กลับไปหาหมอตี๋ต่อ เขาให้ยามาใหม่ เม็ดละ 50 บาทแน่ะ ตกใจมาก ผมพกเงินไปแค่ร้อยกว่าบาทเอง คงซื้อได้แค่ 2 เม็ด เลยบอกเขาว่าเอาไว้มาใหม่
   ช่างผ้าม่านโทรมาบอกว่าจะเข้ามาติดตั้งให้ในวันเสาร์ ทำงานเร็วดีมากครับ นี่ผมเพิ่งไปเลือกผ้าลายใหม่เมื่อวานซืนนี้เอง ที่ต้องเลือกใหม่ก็เพราะป้องกันตำหนิ ผมต้องการผ้าแบบกันแสง 100% ที่เรียกกันว่า Black Out แบบแรกที่มีตำหนิก็เพราะเขาต้องเคลือบด้านหลังผ้าด้วยโฟมอีกที เคลือบแล้วโฟมโดนครูดฉีกขาดก็เลยเกิดตำหนิ โธ่ ถ้ารู้ว่าต้องทำกันแบบนี้ก็ไม่เอาหรอกนะ เกิดผมทำขาดเองไม่ยิ่งซวยใหญ่หรอกหรือ เลยเลือกอันใหม่เป็นผ้าแบบมีผ้าสีดำสอดแทรกอยู่ตรงกลาง ไม่ต้องเคลื่อบอะไรอีกต่อไปแล้ว ดูแลง่ายอีกด้วย
   กลับมาบ้านตอนเย็น สองจิตสองใจว่าจะเอารถคันไหนไปทริปดูหิ่งห้อยคืนนี้ดี รถ Semi-Recumbent น่ะขี่สบายแน่ แต่ถ้าฝนตกล่ะ ผมจะต้องแอ่นอกรับลมรับฝนไปเต็มๆ ในขณะที่รถปกติเขาก็จะก้มหมอบ จะเปียกก็แค่แผ่นหลัง

[O'Pern]

23 กรก 54
   เมื่อคืนผมกินอาหารเยอะมาก ปกติจะไม่ค่อยกิน มาวันนี้เจอของอร่อยถูกใจที่ไม่ได้กินมาหลายปี คือหมี่กรอบ อ๊ะ ไม่ใช่หมีกรอบแบบสีส้มสีแดงตามตลาดนัด นี่เป็นหมี่กรอบสูตรโบราณ เสด็จพ่อ ร5 ยังเคยนั่งเรือล่องมาขึ้นที่ตลาดพลู มากินที่ร้านนี้ สูตรต้นตำหรับที่หากินยากมากๆ เขาทอดเส้นหมี่แบบไม่ฟูกรอบ ผัดกับเครื่องสารพัดชนิด ผมกินตั้งแต่กล่องละ 30 บาท 50 บาท 100 บาท จนวันนี้ล่าสุด กล่องละ 120 บาท อิ่มอร่อย และคงจะอ้วนไม่น้อย อ้อ ก่อนหน้านี้สัก 30 นาที ผมเพิ่งจะซัดข้าวโพดต้มไป 2 ฝัก หึหึ นักจักรยานคนอื่นเขาโหลดคาร์โบฯกันก่อนแข่ง ส่วนผมมาโหลดเอาหลังขี่จบแล้ว ฮ่าๆ
   เป็นอันว่าทริปดูหิ่งห้อยเมือคืนผมไม่ได้ไปครับ นั่งสอนการบ้านลูกจนถึงสามทุ่มกว่า จบข่าว ทำหน้าที่พ่อ มันก็ต้องยอมสละอะไรบางอย่างไปบ้าง ไม่ได้โอ้อวดตัวเองอะไร คนเป็นพ่อที่เลี้ยงลูกเองก็ต้องทำแบบผมกันทุกคน ยกเว้นแต่จะจ้างต่างชาติมาเลี้ยง
   ศึกษาเรื่องกายวิภาค ยังกะนักเรียนศิลปะ ผมดูตำแหน่งสะบักหลังที่เจ็บ ดูว่าบริเวณดังกล่าวมีกล้ามเนื้ออย่างไรบ้าง มีกระดูกชิ้นใด เส้นเอ็นโยงใยกันอย่างไร เป็นการหาข้อมูลการบาดเจ็บของตัวเองอย่างแท้จริง พอจะได้ข้อสรุปเอาเองว่าเกิดจากกล้ามเนื้อหดเกร็งตัวมากและนานเกินไป ประกอบกับที่ผ่านมาผมให้ความสำคัญกับแผ่นหลังน้อยมาก มุ่งไปที่เรื่องของพละกำลังของขา กล้ามท้อง และหัวใจ รวมถึงระบบหายใจ ร่างกายเราเปราะตรงไหนมันก็จะแตกตรงนั้น ผมรู้จุดอ่อนของผมแล้วว่ามันคือแผ่นหลัง ต่อไปนี้ก็จะต้องปรับปรุงการดูแลร่างกายใหม่ เราต้องคิดบวกเสมอครับ เจ็บหลังแค่นี้ ดีกว่าเจ็บส่วนอื่นที่สำคัญกว่านี้
   เช้านี้ไม่ได้ขี่จักรยานแล้ว ฝนตกครับ ออกกำลังกายบริหารยืดเส้นทั่วไปแทน แต่สงสัยจะยืดเยอะเกินไป ตอนสายๆ เริ่มเจ็บตรงสะบักหลังอีกแล้ว เลยไปหาหมอตี๋อีกรอบ คราวนี้ไปเอายาแบบเม็ดละ 50 บาทมากิน พร้อมยาทาคลายกล้ามเนื้อของ Votaten emulgel เขาว่าเนื้อมันเป็นเจล ซึมง่าย ทาแล้วไม่ต้องนวด แค่คลึงเบาๆ ให้ทั่ว เอาวะ นาทีนี้อะไรดีก็เอาหมดแล้วล่ะครับ กลัวจริงๆ ว่าเดือนหน้าตอนไปสิงคโปร์แล้วเกิดเจ็บขึ้นมาคงจะแย่ แต่ที่โน่นขี่กันสนุกๆ มากกว่าครับ ขอชมวิวทิวทัศน์ให้เต็มตาหน่อย
   มีเรื่องน่าดีใจพร้อมๆ กับคนไทยทั่วโลกเล็กน้อย คือ CNN Gold จัดอันดับเมนูอาหารโลก ไม่น่าเชื่อว่าอันดับหนึ่งคือ แกงมัสมั่นไก่ ต้มยำกุ้งอันดับ 9 น้ำตกหมูก็ตามๆ กันมา แต่ส้มตำคงจะหายฮิตแล้ว อยู่อันดับที่ร้อยกว่าๆ แล้วเมื่อสามสี่วันก่อนเมืองกรุงเทพฯของเราก็ได้รับการโหวตให้เป็นเมืองน่าท่องเที่ยวที่สุดในโลกอีกครั้งหนึ่งแล้ว เว้นไปสัก 2 ปีมั้ง เมื่อก่อนกรุงเทพฯได้รับโหวตอันดับ 1 ติดต่อกันถึง 2 หรือ 3 ปีนี่แหละ ลืมละ
   ประเทศไทยเรามีอะไรดีๆ เจ๋งๆ อีกเยอะนะจะบอกให้ เชื่อว่าหลายคนรู้ แต่เราอยู่กันอย่างเคยชินจนมองข้ามมันไป ทำอะไรในชีวิตให้มันช้าลงกว่าเดิมหน่อย เพราะในความเร่งรีบไปเสียทุกเรื่อง มันทำให้เราสูญเสียอะไรบางอย่างไปเช่นกัน
   ร้านผ้าม่านโทรมาขอเลื่อนนัดให้เร็วขึ้น จากเดิมนัดตอนบ่าย ขอเป็นเที่ยง ผมจึงรีบเข้ามาที่คอนโด สักพักช่างมาพร้อมกับผ้าม่านผืนใหม่ แต่มันก็ยังไม่วายมีตำหนิเป็นรอยขีดเล็กๆ เฮ้ออ ทำไงดีนี่ ช่างเองก็เพิ่งเห็นผ้าพร้อมกับผมเหมือนกัน เขาบอกว่าผ้าแบบนี้ต้องสั่งโรงงานเย็บ เขาไม่ได้เย็บเอง ผมลองเอามือไปปิดที่แผล พบว่าแสงลอดผ่านไม่ได้ แสดงว่าผ้าแบบนี้เขาใช้สารอะไรสักอย่างมาเคลือบให้มันทึบแสง มองรอบตัวเห็นน้ำยาลบคำผิดสีขาวเหมือนกับผ้าม่านเป๊ะ กะว่าจะลองนำมาป้ายด้านหลังของผ้าดู หรือมีอีกมุขก็คือใช้สีแต้มรถยนต์นี่แหละ รถผมสีขาวพอดี แต่อันนี้กลัวมันขาวคนละโทนกัน ช่างโทรกลับโรงงานหารือเรื่องผ้ามีตำหนิ ทางโรงงานบอกให้ใช้น้ำยาลบคำผิดแต้มได้เลย บ๊ะ ไอเดียตรงกันเป๊ะ แต่..เอ๊ะ นี่มันใช่วิธีแก้ปัญหาจริงๆ หรือนี่
   เย็นฟ้ามืดครึ้มอีกแล้ว เมฆฝนลอยต่ำมาก ฝนตกอีกแน่นอน คือนี้ผมนอนที่คอนโดห้องนี้แหละครับ จะลองดูว่าผ้าม่านปิดแล้วมืดสนิทดีไหม อยากได้แบบมืดตึ๋ดตื๋อ


24 กรก 54
   งานเข้า ม่านปิดไม่สนิท ไอ้ตัวผ้าน่ะมันปิดมิด แต่แสงจากภายนอกมันส่องสาดเข้ามาตรงช่องว่างระหว่างตัวม่านและกระจก มันมีแสงไฟลอดเฉียงเข้ามาได้ เล่นเอาเซ็งไปนิหน่อย ไม่เป็นไร ค่อยๆ คิดหาทางแก้กันไป
   นานๆ จะได้อยู่คนเดียว เมื่อคืนเลยนอนดึก ดู DVD สิงห์นักปั่น มันก็สนุกดีหรอกนะ แต่ยิ่งดูก็ยิ่งรู้ว่าตัวผมไม่ใช่นักจักรยานเลยแม้แต่น้อย ผมไม่ชอบกีฬาที่เล่นกันเป็นทีม ผมเพื่อนน้อย มักจะทำงานคนเดียว ไม่ค่อยพึ่งพาอาศัยใคร สมัยเด็กผมก็เล่นแต่กีฬาที่เล่นคนเดียว เริ่มตั้งแต่จักรยาน BMX วินเซิร์ฟ และพวก X Games จนโตหน่อยมีความรับผิดชอบได้แล้วถึงจับรถยนต์ แน่ล่ะ ผมขับอยู่สองแบบคือขับรถทดสอบ และดริฟท์
   พอผมเล่นอะไรจนลึกซึ้งและเริ่มมีข้อมูลเบื้องลึกมากขึ้น มักจะเป็นเรื่องที่หลายคนมองข้ามเสียด้วย ก็อยากจะถ่ายทอดความคิด ทรรศนคติ ของตัวเองบ้าง ขับรถยนต์สักพัก ผมก็เขียนลงคอลัมน์ลงในหนังสือรถยนต์ ขับดริฟท์จนเข้าที่ ผมก็เขียนคอลัมน์ดริฟท์ในหนังสือรถแต่งวัยรุ่น จนมาถึงจักรยานนี่แหละครับ ที่ยังไม่ได้เขียนก็เพราะไม่รู้จะไปแนวไหนดี ไอ้แนวอย่างผมที่ไม่ใช่ทั้งนักกีฬา นักเดินทาง นักแข่ง ไม่ใช่นักอะไรสักอย่าง จะมีคนอยากอ่านมันหรือไม่ แต่ถ้าคิดบวก ผมก็จะเอาข้อด้อยมาทำให้เป็นจุดเด่น และสร้างงานเขียนสักชิ้นออกมา มันมีโอกาสซ่อนอยู่ในจุดที่เราคิดว่าหมดโอกาสแล้วนั่นแหละครับ มองหาดูให้ดีก็จะเจอ
   เช้านี้ภรรยาและลูกมารับที่คอนโด กินอาหารเช้าที่ตลาดน้ำบางน้ำผึ้งกันอีกเช่นเคย สายๆ ผมเข้ามาอยู่ที่คอนโดต่อจนถึงบ่ายแก่ๆ เย็นออกไปหาพีชัย (เพื่อนรุ่นพี่ ปัจจุบันเป็นตัวแทนนำเข้าจานเบรก Brembo) ไปงานศพอาหมูด้วยกัน (ธเนศร์ เสนีวงค์ ณ อยุธยา) ผมไม่กล้าใช้คำว่าสนิทกับอาหมูมากนัก ไปบ้านท่านไม่กี่ครั้ง แต่รู้จักกันมาเป็นสิบปี และช่วงหนึ่งในชีวิตตอนที่ผมทำนิตยสาร Racing Club อยู่ ก็ช่วยอาหมูจัดรายการวิทยุเกี่ยวกับรถยนต์ช่วงตอนเย็นอยู่ระยะหนึ่ง ตอนนั้นยังไม่มีลูกครับ ผมขับรถโฟล์คตู้ปี 1957 ไป รถคันนี้สภาพเดิมๆ ผุๆ พังๆ กระจกหน้าแบบซาฟารี เปิดกระดกได้ ไม่มีแอร์ เปิดกระจกหน้าขับบนทางด่วน ลมพัดจนแผ่นป้าย พรบ และป้ายเสียภาษีปลิวหาย อ้าว ฉิบหายเลยครับพี่น้อง
   อาหมูจากไปด้วยโรคมะเร็ง ผมไม่มีโอกาสไปเยี่ยมขณะอยู่โรงพยาบาลเลย จนกระทั่งวันนี้แหละครับ ถึงได้ไปเคารพศพครั้งสุดท้าย อาหมูนอกจากจะเป็นผู้ใหญ่ในวงการรถยนต์ที่มีความรู้สูงมากแล้ว ยังอยู่ในฐานะศิษย์รุ่นพี่โรงเรียนสวนกุหลาบของผมอีกด้วย (พี่ชัยก็สวนกุหลาบเหมือนกัน)
   ขอให้ดวงวิญญาณไปสู่สุขติครับ

[O'Pern]

25 กรก 54
   เอารถ Giant Revive ออกขี่ คันนี้เด่นตรงนั่งสบาย แต่ด้อยตรงรถมันคันใหญ่ เกะกะ ขนย้ายลำบากมาก
   หลังที่ผมเจ็บตรงสะบักยังไม่ค่อยจะดีขึ้นสักเท่าไหร่เลย ตอนสายขี่รถ Neo bike 14 กลางแดดแค่แป๊บเดียว พอหลังโดนเผานิดหน่อยก็เริ่มจะออกอาการเจ็บอีกแล้ว เอ๊ะ มันเป็นอะไรของมันวะนี่ ยาก็เปลี่ยนตัวใหม่มาสองวันแล้ว ทำให้เริ่มพะวงกับทริปสิงคโปร์ในเดือนหน้า
   วันนี้ยังคงกินจุบกินจิบตลอดวัน น้ำหนักตัวที่เคยลดลงไปได้มากแล้วมันกลับทยอยขึ้นมาอย่างไม่เกรงใจ ความเครียดจากการพะวงเรื่องสะบักหลัง ทำให้เกิดอาการอยากอาหาร

[O'Pern]

26 กรก 54
   ขี่จักรยานไม่ได้ ชีวิตก็ดูเหงาๆ ลงไปอย่างเห็นได้ชัด จากเดิมที่แม้จะขี่ไม่บ่อยเท่าไรนัก แต่ใจมันก็ยังสนุกกับการคิดวางแผนทริปต่อๆ ไป วันนี้สิ หงอยสิ้นดี วันๆ มีแต่ทายานวดคลายกล้ามเนื้อ
   เช้าวันนี้กินอาหารดีครับ บร็อคโคลี่กับแครอทผัดน้ำมันหอย กินคู่กับไข่เจียววุ้นเส้น ผมจะเรื่องมากได้แค่อาหารเช้าเพราะมีแม่บ้านช่วยทำให้ ส่วนตอนกลางวันก็ต้องพึ่งพาร้านค้าข้างถนน เย็นก็แล้วแต่วัน
   ตอนบ่ายมีข่าวดีของตัวผมเอง คือผมไปโพสหานักเขียนการ์ตูนจักรยาน แล้วก็มีคนมาตอบพร้อมกับโชว์ผลงาน ซึ่งมันสวยมากๆ ถูกใจจริงๆ รีบโทรไปคุยทันที เขาชื่อแม็ค ผมเล่าคอนเสปของหนังสือที่จะทำให้เขาทราบอย่างละเอียด เขาบอกว่าสนใจ แต่ติดเรื่องเวลา เพราะเขาทำงานประจำ จะว่างแค่วันหยุดเสาร์-อาทิตย์ ผมเองก็เข้าใจ เลยช่วยคิดเทคนิคการวาดภาพเร็วๆ ให้เขา และขอดูผลงานในรูปแบบใหม่ที่ผมเสนอไอเดีย
   โล่งอกไปเยอะเลยครับ หานักวาดมานานแล้ว นี่ถ้าผมกับแม็คจูนกันติดล่ะก็ รับรองว่าจะมีอะไรสนุกๆ มาเล่นกันอีกเยอะ

[O'Pern]

27 กรก 54
   ไอเดียหลั่งไหลพร่างพรูไม่หยุดก็เพราะมาเจอคนเขียนการ์ตูนให้นี่แหละครับ เสียอย่างเดียวที่อยู่ไกลกันคนละมุมเมือง ผมอยู่พระราม 2 ส่วนเขาอยู่ถนนเสรีไทย ไปทางสวนสยามโน่นเลย ต่อให้ขับรถบนทางด่วนก็ยังต้องใช้เวลาเป็นชั่วโมง
   คิดเรื่องจักรยานยังไม่ทันจบก็มีเรื่องรถยนต์แว๊บเข้ามาในหัวอยู่เสมอ
   เย็นเอารถ KHS HT ลองออกมาขี่ดูว่ายังจะเจ็บหลังอยู่ไหม แต่ขี่ได้แค่นิดเดียว ฝนตกครับ

[O'Pern]

28 กรก 54
   ดีใจได้ข้ามคืนเดียว แม็คคนเขียนการ์ตูนบอกว่าอาจไม่มีเวลามาวาดให้
   แล้วความไม่ลงตัวที่คิดว่ามันลงตัวแล้ว ก็กลับมาเป็นแบบเดิมอีกรอบ ชีวิตมีขึ้นๆ ลงๆ เหมือนถนน เหมือนตอนขี่จักรยาน มีทั้งขึ้นเขา ลงเขา ตามลม และทวนลม ไอ้ตอนที่เรามีความสุขชีวิตมักจะผ่านไปอย่างรวดเร็ว แต่ตอนทุกข์นี่สิ ดูเหมือนมันจะยิ่งเนิ่นนาน
   เอารถ KHS HT ออกขี่เบาๆ ตอนเช้า ขี่ไปก็เกรงว่าหลังเราจะเจ็บขึ้นอีกไหมหนอ แต่อีกใจก็อยากรู้ เพราะให้มันพักมาหลายวันแล้วนี่นา เช้านี้มีเวลาไม่มาก ขี่ไปได้แค่ 15 นาทีเท่านั้นเอง
   ตอนสายมีคนชื่อ “ต้น” โทรมาขอซื้อ Panniers ของ Deuter ผมเหลือแค่ 2 ชุดสุดท้ายแล้ว ตอนแรกคิดว่าจะเก็บไว้ใช้เองทั้งสองชุด แต่มีคนโทรมาขอซื้อก็หยวน เก็บไว้ชุดเดียวก็พอ ผมยังมีของ Ortlieb อีกชุดหนึ่ง แต่บอกตามตรงว่าของ Ortlieb จะชนะก็แค่ตอนลุยฝน เปียกน้ำเท่านั้นเอง นอกนั่น Deuter ชนะทุกข้อ
   เริ่มจากมีโครงพลาสติคด้านหลังเต็มใบ ใส่ของน้อยแล้วกระเป๋ายังคงรูปทรงเดิม เปิดหยิบของง่าย ปิดง่าย มีกระเป๋านอก 3 ใบ แถมมีช่องลับอีก มีช่องใส่ขวดน้ำ มีความจุ 48 ลิตร มีผ้าคลุมกันฝนมาให้ ผ้านี้ซ่อนอยู่ช่องซิปด้านล่าง หากขี่หน้าร้อนก็เอาผ้าคลุมนี้ออกไปเลย จะได้ช่องซิปนี้ไว้ซ่อนของอีกด้วย
   ส่วนของ Ortlieb มีโครงพลาสติคแค่ครึ่งใบ ใส่ของน้อยแล้วกระเป๋าเหี่ยวไม่เป็นทรง น่าเกลียดมาก แถมเปิดปิดหยิบของลำบาก ต้องม้วนปากถุงและพันสายรัดเก็บเข้าที่ ไม่มีกระเป๋าด้านนอกเลยสักใบ จะเปิดหยิบของแม้เพียงเล็กน้อยก็ต้องเปิดปากถุงตลอด ไม่มีช่องลับสำหรับซ่อนของ ไม่มีช่องใส่ขวดน้ำ ความจุ 45 ลิตร
   ต้นถามผมว่าอันไหนดีกว่ากัน อ๋อ แน่นอน ผมชอบของ Deuter มากกว่าเยอะ เลยนัดเขามาดูของกันที่บ้านผม เพราะจะให้ดู Ortlieb ที่ผมใช้อยู่ด้วย จะได้ลองแขวนบนแร็คหลายๆ ขนาด (กลไกการล็อคของ Deuter จะเหมือนกับของ Ortlieb) ขาจับเขาออกแบบมาให้แขวนกับแร็คได้ 3 ขนาด ที่บ้านผมมีแร็ค 3 ขนาดเอาไว้ให้ดูกันชัดๆ
   เย็นมีรุ่นน้องโทรมาจะคืนเงินที่เขาติดค้างผมไว้นานเป็นปี พร้อมกับกล่าวขอโทษที่ทิ้งหายไปนาน ผมเองไม่ค่อยจะทวงเงินใครเขาหรอก จึงโดนเบี้ยวไปเยอะ คิดเสียว่าเขาลำบากกว่าเรา เราช่วยเขาได้ก็ช่วยกันไป
   แต่ใจดีมากไปมันก็มีแต่คนเอาเปรียบเราเหมือนกันนะ

[O'Pern]

29 กรก 54
   ยาแก้เจ็บหลังใกล้หมดแล้ว หลังยังไม่หายสนิทดีเลย อยู่เฉยๆ มันก็ไม่เจ็บอะไรหรอกนะ แต่ถ้าขี่จักรยานนานๆ หรือโดนแดดแรงจัดเผา มันจะรู้สึกยิบๆ ภายในกล้ามเนื้อ
   เช้าวันนี้ขับรถไปซื้อของที่แมคโคร นานๆ จะผ่านถนนจรัลสนิทวงศ์สักที มาวันนี้ตกใจมาก เพราะเกาะกลางที่มีต้นไม้ใหญ่ๆ มันหายไปหมด กลายเป็นมีการก่อสร้างรถไฟฟ้า ทำธุระเสร็จมีเวลาว่างเล็กน้อย คิดจะแวะร้านแสงเพชร แต่ก็ฉุกคิดขึ้นมาได้ถึงประสบการณ์เมื่อไม่กี่วันก่อน เลยไม่เอาดีกว่า ไม่อยากเข้าไปเป็นส่วนเกินของร้านเขา แต่ก็เสียดายนะ เพราะร้านนี้มีของให้เลือกดูชมเยอะมาก นี่ถ้าใครอยากจะแจ้งเกิดในธุรกิจจักรยานนี้ล่ะก็ เชิญได้เลยนะครับ มันยังมีช่องว่างให้เสียบอีกเยอะมากๆ ไม่ต้องไปกลัวพวกขาใหญ่เจ้าเก่าในตลาดอะไรเลยแม้แต่น้อย จักรยานมันแข่งกันที่ความหลากหลาย และบริการ หากร้านของคุณมีของให้เลือกเยอะ และบริการดี ลูกค้าจะวิ่งมาหาเองครับ ต่อให้ขายแพงกว่าคนอื่น ก็ยังมีคนเข้า ผมรับประกัน ดูตัวอย่างร้าน Probike ได้เลย
ขายของแพงกว่าร้านอื่น บริการดีกว่าร้านอื่น ผลก็คือรวยกว่าร้านอื่น ตรรกะง่ายๆ ตรงไปตรงมาในโลกธุรกิจครับ

[O'Pern]

30 กรก 54
   ผมลองขี่รถหลายคันในบ้าน ผลก็คือก้นนั่งเบาะ Brooks จนคุ้นชินและรู้สึกชอบเสียแล้ว พอนั่งเบาะตัวอื่นก็จะรู้สึกว่ามันไม่ใช่ รู้สึกไม่ชอบ ไม่ถูกใจ นี่ถ้าหลังผมไม่เจ็บนะ คงจะต้องวางแผนหาเบาะ Brooks มาใช้กับรถคันอื่นๆ ด้วยแน่ โดยเฉพาะรถคัน KHS F20-W แต่ต้องยกเว้นคันหนึ่งนะ คือรถ Giant Revive DX
   เช้าวันเสาร์ส่งลูกไปเรียนพิเศษ และปล่อยให้เขาเดินข้ามถนนกลับมาบ้านเอง แรกๆ ก็เป็นห่วง แต่คิดแล้วว่าช้าเร็วก็ต้องปล่อย สู้ปล่อยตั้งแต่เด็กเลยดีกว่า แต่ก่อนปล่อยก็ต้องสอนวิชาเขาก่อนล่ะ ไม่ได้ปล่อยแบบมั่วๆ
   ตอนบ่ายผมเข้ามาที่คอนโด วันนี้พาลูกมาด้วย กะว่าจะค้างคืนที่นี่กัน มีร้านอาหารเปิดใหม่ริมสระน้ำพอดี เลยเข้าไปใช้บริการดู รสชาติกลางๆ พอใช้ได้ แต่เด่นเรื่องความสะอาด ราคาก็พอสมควร อาหารตามสั่งจานละประมาณ 60 บาท สถานที่และทำเลเจ๋งมาก ริมสระน้ำ ริมแม่น้ำเจ้าพระยา
   ลูกดูจะตื่นเต้น เขามาห้องพักนี้ไม่กี่ครั้ง ผมตั้งใจออกแบบห้องนี้เผื่อเขาใช้ในอนาคตด้วย มีโต๊ะเขียนหนังสือขนาดใหญ่ ไฟส่องสว่างหลากหลายอารมณ์ ห้องเสร็จสมบูรณ์หมดแล้วล่ะครับ เหลือแค่เพียงจัดแต่งด้วยต้นไม้ คิดไว้สองต้น คือ กระบองเพชร และต้นลิ้นมังกร ชอบเพราะรูปทรงและความอึดของมัน 

[O'Pern]

31 กรก 54
   เมื่อคืนนอนดึกมาก แต่ก็ยังคงตื่นเช้าตอน 0530 เหมือนเดิมอยู่ดี นาฬิกาชีวภาพในร่างกายคงจะเข้าที่แล้ว ไม่หรอก มันเข้าที่มานานนมมากแล้วล่ะ ผมไม่เคยตื่นสายเลยตั้งแต่เกิดมา ตอนเด็กๆ ยังขี่จักรยาน BMX ในวันหยุดก็จะยิ่งตื่นเช้ามากผิดปกติ เพราะจะได้ใช้เวลาของวันนี้ให้เต็มที่
   สมัยวัยเด็กชีวิตผมไม่มีอะไรมากไปกว่าเรื่องจักรยานและรถยนต์  ผมเริ่มเล่นรถยนต์และจักรยานพร้อมๆ กันตั้งแต่อายุ 14 ปี เล่นเองคนเดียว ลองผิดลองถูกมาสารพัด ค้นพบเทคนิคต่างๆ มากมาย ใช้ได้บ้าง ปัญญาอ่อนบ้าง บ้างก็โง่ หลังๆ ก็ค่อยฉลาดขึ้นมาทีละนิด ทดสอบ ทดลองการขับและขี่ในรูปแบบต่างๆ พบว่าทั้งรถยนต์และจักรยานต่างมีหลายสิ่งเหมือนกัน มีกลไกการทดเกียร์และเฟืองท้ายเหมือนกัน ระบบเบรก การควบคุมรถ และสุดท้ายคืออันตรายไม่แพ้กัน ถ้าเล่นกันจนถึงขีดสุด
   เช้ากินข้าวที่ Foodland เขามีชุดอาหารเช้าจัดไว้อย่างดี ลูกค้าเกินครึ่งสั่งเมนูนี้กิน วันนี้ขายชุดละ 51 บาท ผมจำได้ว่าเริ่มกินเมื่อสมัยก่อนราคาแค่ 38 บาท แต่ผมไม่ชอบกินอาหารแนวนี้ ที่มักจะสั่งก็คือข้าวกล้อง สั่งให้ทำข้าวผัดบ้าง ทำผัดกระเพราปลาบ้าง (ร้านนี้เขาใช้ปลาทะเล)
   สายๆ กลับมาอยู่ที่คอนโดจนถึงเที่ยง รีบกลับมาบ้าน คุณ “ต้น” จะมารับ Panniers ของ Deuter เขามาก่อนเวลาเล็กน้อย น่ารักดีครับ ผมชอบคนตรงเวลา ผมนัดกับใครก็จะตรงเวลาเสมอ ถ้าจำเป็นต้องมาสาย ก็จะต้องโทรบอกขอโทษล่วงหน้า
   ผมหยิบเอา Ortlieb และ Deuter มาให้เขาดูอย่างละเอียด ถ้าชอบ Ortlieb ก็ตามสะดวก แต่ต้องไปหาทีร้านอื่น แต่ถ้าชอบ Deuter ก็หยิบไปได้เลย เหลืออีกแค่ 2 ชุดสุดท้าย ซึ่งผมกะว่าจะเก็บไว้ใช้เอง หรือไม่ก็เผื่อพรรคพวกที่จำเป็นต้องใช้
   ก็อธิบายกันแบบตรงไปตรงมา บอกข้อดีข้อเสียของทั้งสองตัว และให้เขาหยิบจับดูอย่างละเอียด ถ้าคนคิดที่จะใช้มันอยู่แล้วล่ะก็ ตัดสินใจไม่ยากหรอกครับ ผมว่านะ ที่เราเห็นคนใช้ Ortlieb กันเยอะก็เพราะมันหาซื้อได้ง่าย มันมีชื่อเสียง แต่ที่เราเห็นคนใช้ Deuter น้อยก็เพราะมันหายาก ไม่ค่อยมีคนนำเข้ามาขายมากกว่า    
   ตลอดวันนี้ฝนตกปรอยๆ ตลอดวัน แต่ทางภาคเหนือเจอชุดใหญ่ พายุเข้า น้ำท่วมกันแบบทันทีทันใด ผมออกแบบบ้านรับน้ำท่วมไว้เสร็จเรียบร้อยแล้ว ลำพังแค่บ้านอย่างเดียวยังไม่พอ เพราะน้ำท่วมแล้วมันออกไปไหนลำบาก ก็ต้องมากับจักรยานน้ำ และเรือพายด้วย บ้านหลังนี้ยังต้องมีที่เก็บถุงยังชีพที่เพียงพอกับจำนวนสมาชิกในบ้าน อาหารในถุงยังชีพจะมีอาหารแห้งชนิดใหม่ๆ ที่คิดค้นมาสำเร็จแล้ว เช่นขนมปังที่สามารถเก็บไว้ที่อุณหภูมิห้องได้ 1 ถึง 1 ปี