พย 53 27-29 Macau

[O'Pern]

1 พย 53
   เอ๊ะ วันนี้เด็กๆ เขาเปิดเทอมกันหรืออย่างไร แถวบ้านผมดูรถจะติดเป็นพิเศษ แถมผมยังต้องขั้บรถคัน Die Hard ออกไปทำงานอีกด้วย ดมควันกันจนเพลียเลยครับ
   รถกระบะคนงานบ้านผมโดนชนท้าย ก็ดำเนินเรื่องตามปกติไป ได้ใบเคลมมา วันนี้ผมเอารถคนงานไปเข้าอู่
   “โห กระบะพี่ผุแล้ว พี่ต้องจ่ายค่าส่วนต่างเพิ่มด้วยนะคะ” เจ๊ เจ้าของอู่พูดเสียงดังฟังชัด เข้าใจได้แบบไม่ต้องตีความเลย
   งงครับ โดนชนท้าย ก็ซ่อมให้ผมไปสิ ซ่อมแบบธรรมดาก็ได้ ไม่ต้องเนี๊ยบก็ได้ รถคนงานใช้งานทั้งวัน เดี๋ยวก็เป็นรอยอีกแล้ว ผมอธิบายความต้องการ และบอกเขาไปตามตรงว่าผมไม่ต้องการจ่ายค่าส่วนต่างที่เขาบอก
   “ถ้าตกลงกันไม่ได้ก็ไม่รับรถค่ะ” เจ๊ ยืนยันเสียงแข็ง
   โครตงง ผมต้องกลับไปทำงานยกของต่อ เช้าวันจันทร์งานเยอะมาก เลยยอมตกลงจ่ายค่าส่วนต่างที่เขาบอก เป็นอันว่าเขาจะเปลี่ยนฝาท้ายกระบะให้ผมใหม่ (แต่เป็นของเทียม เหล็กบางๆ ห่วยๆ) และคืนฝาท้ายอันเก่าให้ผม ค่่าส่วนต่างนี้คือค่าฝาท้ายนี่แหละครับ จ่ายเขาไปแบบงงงง 1800 บาท
   ขณะที่ผมพิพม์เล่านี้ตอนเย็นแล้ว ยังงงไม่หายเลย
   กลางวันขี่จักรยานคัน JZ88 ไปเก็บเงินลูกค้า ผมขี่ผ่านทางแยกที่เป็นเส้นตระแกรงเหลือง เขาห้ามรถหยุดทับ ผมขี่รถพุ่งออกไปด้วยความเร็วปานกลาง ดันไปเจอรถกระบะคันหนึ่งพุ่งเข้ามาจะมาหยุดทับเส้นตะแกรงเหลืองนีั้ เขาหยุดรถห่างผมราว 1 เมตร เกือบไปแล้วกู แม้เราจะขี่ถูกทาง แต่ถ้าะเจอคนไม่มีวินัยแบบนี้ แม้เขาจะผิด แต่ชนแล้วเราน่ะเจ็บแน่ๆ
   ตอนบ่ายผมขี่จักรยานกลับบ้าน ไม่บ่อยนักที่ผมขี่รถ JZ88 กลับครับ ระยะทางราว 10 กม ไอ้รถคันนี้มันทำความเร็วได้แค่สัก 10 – 12 กม/ชม เร็วกว่านี้ขาก็หมุนจี๋เลยครับ ข้อดีก็คือมันไปได้ไม่เร็ว เลยไม่เหนื่อยมาก ผลของการไปช้าๆ ก็คือเราจะปลอดภัยขึ้น แถมวันนี้อากาศเย็น ท้องฟ้าครึ้มๆ ผมขี่ถึงบ้านเหงื่อยังไม่ออกสักหยด อะเมซิ่งจริงๆ ครับ 
   รถคันนี้ใช้เบรกหลังแบบ Coaster Brake แรกๆ ไม่คุ้น แต่ผมเคยมีประสพการณ์ใช้เบรกแบบนี้มาแล้วตอนขี่ BMX สมัยหนุ่มๆ ก็เลยปรับตัวได้ไม่ยาก มาปัจจุบันนี้ใช้จนคุ้นแล้วครับ รู้สึกชอบมาก เลยคิดจะถอดเบรกหน้าแบบวีออก รถเราจะดูโล่ง ปราดเปรียวขึ้น
   ผมว่าเทรนด์ของรถแบบ Single Speed + Coaster Brake น่าจะมานะครับ เป็นการคาดการณ์ของผมเอง
   รถ Fixed Gear ที่ผมมองไว้ ก็เลยอยากจะออกแบบให้มีล้อหลัง 2 ชุด ชุดแรกเป็น Fix ปกติ อีกชุดเป็นดุม Coaster ผมว่ามันเจ๋งดีนะ ปัญหาคือดุมแบบ Coaster นี่มันหนักมาก แต่ปัญหาใหญ่กว่านั้นคือ มันหาซื้อไม่ได้ ไม่รู้ที่ไหนขาย นี่ถ้าได้ไปยุโรปคงจะต้องเดินหากันให้ขวักเป็นแน่ และถ้าไปเจอสินค้าแบบ Performance จะสุดยอดเหลือเกิน

[O'Pern]

2 พย 53
   อากาศตอนเช้าๆ เริ่มเย็นลงอย่างเห็นได้ชัด ผมเอาเสื้อแขนยาวมาใส่ออกขี่จักรยาน ขี่รถคันเดิมๆ ในเส้นทางเดิมๆ บ่อยๆ เข้ามันก็น่าเบื่อเหมือนกันนะ อยากได้เส้นทางใหม่ๆ รถใหม่ๆ ถ้าได้เพื่อนใหม่ๆ ด้วยก็จะยิ่งดี
   ผมเป็นคนมีเพื่อนน้อยมากๆ ครับ ตั้งแต่วัยรุ่นแล้วล่ะ คนอื่นเขาเที่ยวกลางคืน กินเหล้า สนุ๊กเกอร์ อะไรพวกนี้กัน ผมไม่เอาสักอย่าง เล่นแต่กีฬาผาดโผนพวก X Games สเกตบอร์ด จักรยาน เรือใบ วินเซิร์ฟ สังเกตให้ดีจะพบว่าล้วนแล้วแต่เป็นกีฬาที่เล่นคนเดียวทั้งนั้น
   ผมอยู่ในกลุ่มผู้บุกเบิกในหลายวงการครับ เช่นพวกสเกตบอร์นี้ผมก็อยู่กลุ่มแรๆ ที่เล่น กระด๊อก กระแด๊ก ไปตามท้องถนน เป็นหัวหน้าเด็ก จะแห่ไปเล่นกันที่ไหนก็มักจะไปกับผม คนอื่นเขายังเด็กกันอยู่ ส่วนผมเริ่มขับรถยนต์แล้ว มีรถยนต์ใช้แล้วรู้สึกถึงอิสระอย่างมาก คนดังๆ อย่าง โจอี้ บอย ก็เล่นสเกตกลุ่มเดียวกับผม จอนนี่ อัลวา หลุยส์ สก็อต ก็มาแจมบ้าง
   อยู่มาคืนหนึ่ง มีเสียงผู้หญิงโทรมาหาผมกลางดึก
   “เปิ้ล เห็นโจ้ไหมลูก โจอยู่กับเปิ้ลหรือเปล่า”
   แม่ของโจ้ (โจอี้ บอย) โทรมาหาผม เห็นลูกไม่กลับบ้าน คงจะเป็นห่วง
   “โจ้ไม่ได้อยู่กับผมครับแม่ เขาอาจอยู่บ้านขันเงินก็ได้นะครับ”
   ขันเงิน วงไทเทเนียม ก็เป็นรุ่นน้องอีกคนที่เล่นสเกตด้วยกัน สนิทกันพอควร แต่ไม่ได้เจอกันเป็นสิบปี เขาคงจำผมไม่ได้แล้ว เห็นภาพเขาแร็ปแรงๆ แต่ตัวจริงสุภาพอ่อนโยนมากๆ พูดจามีครับทุกคำตั้งแต่เด็กแล้ว
   วงการอินเทอร์เนทผมก็อยู่ในกลุ่มบุกเบิก ผมออนไลน์ตั้งแต่ปี 94 ยุคนั้นคนออนไลน์ส่วนใหญ่จะรู้จักกันหมด รู้จักกันในโลกแห่งความจริงอีกด้วย ใชแชทรูมผมก็ยังจัดมีทติ้ง อย่างฮาเลยครับ กระทั่งพี่วันฉัตร เจ้าของเวป pantip.com ยังมางานเลี้ยงที่กลุ่มผมจัดเลยล่ะ
   จักรยาน MTB ก็ยังอยู่ในกลุ่มหัวแถว แม้จะไม่ใช่ผู้บุกเบิก แต่ก็ได้ขี่ร่วมกับคุณนที เจ้าของร้าน Pro Bike ยุคนั้นร้าน Pro Bike ยังมี Challanger อยู่เลยครับ รถนอกก็มีแค่ Trek เวป thaimtb.com มีแต่พวกรุ่นใหญ่ๆ โดยเฉพาะอย่างยิ่งพี่หวัง เจ้าพ่อ GPS ก็ยังเคยขี่จักรยานด้วยกัน ปัจจุบันพี่หวังไปอยู่ไหนแล้วก็ไม่รู้ แต่ยังคงเป็นกูรูตัวจริงเรื่อง GPS
   ปัจจุบันคุณนทีก็ไม่ได้ขี่ MTB อีกแล้ว เพราะเบื่อต่อการล้มแล้วเจ็บ อายุเยอะแล้วต้องเซฟตัวเองหน่อยครับ เลยเล่นแต่เสือหมอบอย่างเดียวเลย
   เฮ้ยๆ หยุดๆ คนแก่ชอบเล่าแต่เรื่องเก่าๆ
   
   ตลอดวันนี้ไม่มีแดดเลยครับ บรรยากาศน่าขี่จักรยานอย่างมาก ผมขี่ริมถนนแต่จิตนาการว่ากำลังอยู่ริมทะเล โหห โครตจะสุข แม้จะเป็นเพียงสุขสั้นๆ ก็ตาม แปร๊นน รถเมล์มาแล้วจ้าาา
   ตกเย็นไปรับลูก จอดรถที่ Big C ไปรับภาพที่ได้ถ่ายฟรี ซื้อของที่ Big C เกิน 400 บาท จะได้ถ่ายรูปฟรี 1 ใบครับ (ขนาด 5X7) คนอื่นเขาถ่ายกันภาพเดียว แต่ช่างภาพถ่ายลูกผมไป 4 ภาพ สุดท้ายเห็นภาพแล้วก็ยอมจ่ายเงินซื้ออีก 3 ภาพที่เหลือครับ เขาถ่ายได้สวยดูดีจริงๆ
เย็นนี้มิวเขาขอกินร้านฟูจิ ขอมาหลายวันแล้วล่ะ ผมก็ผลัดผ่อนไปเรื่อย เด็กเขากินเอาอร่อย แต่ผมกินเอาประโยชน์ ฟูจิมันแพงมากๆ บอกลูกว่านานๆ กินทีก็แล้วกันนะ ลูกกินแต่กุ้งเทมปุระประจำเลย ส่วนผมเป็นสลัดเต้าหู้ทอด
   แวะ Home Work ซื้อลูกบิดประตู 2 อัน จะเอาไปใส่ในหอพัก ไปเจอยี่ห้อดังกำลังลดราคาแบบ 50% ของยี่ห้อ Hafalle แบรนด์เยอรมนี แต่ทำในจีนนะ ราคาเต็ม 300 กว่าบาท ลดเหลือ 190 บ๊ะ มาถูกจังหวะพอดีเป๊ะ
   
   กลับมาถึงบ้านสองทุ่มกว่า พออาบน้ำเสร็จลงมานั่งทำงานรู้สึกว่า เอ๊ะ วันนี้ทำไมมันไม่ค่อยหนาวเหมือนเมื่อวานแล้ววะ

[O'Pern]

3 พย 53
   ตื่นเช้ามาแบบงงๆ อ้าว หมดหนาวแล้วหรอ นึกสงสัยตัั้งแต่เมื่อคืนแล้วล่ะ

   น้ำท่วมภาคใต้บ้างแล้ว เอ๊ะ มันเกิดอาเพทอะไรกับประเทศของเรานะ ออกแบบบ้านสะเทิ้นน้ำสะเทิ้นบกยังไม่เรียบร้อยดี มาวันนี้เลยออกแบบจักรยานน้ำเพิ่มขึ้นมาอีกอย่าง ยังไม่ค่อยลงตัวเท่าไหร่ แต่ใจผมอยากให้มันเดินทางเร็วกว่าเรือพายที่ใช้กันอยู่
   เห็นชาวบ้านเขาไม่มีไฟฟ้า ตอนกลางคืนก็ต้องจุดเทียน ผมนึกถึงแท่ง Solar Cell ที่ใช้เสียบตามสวนเลยล่ะครับ กลางวันก็จะเก็บไฟไว้ กลางคืนก็จะสว่างเอง น่าจะเอาของพวกนี้มาแจกชาวบ้านเขาบ้าง ประยุกต์ขาเสียบเอาสักหน่อย ยังไงๆ ก็ดีกว่าใช้เทียนเยอะครับ ไม่ต้องเสี่ยงไฟไหม้อีกด้วย
   ตอนนี้หาดใหญ่โดนหนักจริงๆ ครับ ดูข่าวแล้วแทบน้ำตาไหลเลย นี่ถ้าผมเป็นผู้มีอำนาจคงมีมาตรการอะไรที่ชัดเจนกว่าแค่การให้ของให้เงินช่วยเหลือแน่ๆ พวกเราชาวจักรยานสามารถรวมพลังกันช่วยเหลืออะไรได้กันบ้างไหมครับนี่
ผมคิดหาวิธีแก้ไขอย่างถาวร หลักๆ ก็ต้องออกแบบผังเมืองใหม่ สร้างทางระบายน้ำ อ่างพักน้ำ ลงโทษคนที่บุกรุกทำลายป่า และรุกล้ำลำน้ำลำคลอง แต่จะทำได้มากน้อยแค่ไหนก็ต้องมาว่ากันไป
สงสารชาวบ้านจับใจ นั่งอยู่ตรงนี้ กรุงเทพฯ น้ำมันไม่ท่วม ก็เพราะทางการเขาผันน้ำไปให้คนภาคกลางตอนบนท่วมแทน เขาต้องรักษาเศรษฐกิจหลักก็จริง แต่แบ่งๆ น้ำมาหน่อยก็ได้นะ หากมันทำให้ชาวบ้านเขาท่วมกันเป็นบริเวณน้อยลง
   ออกแบบจักรยานน้ำเอาไว้ขี่ไปช่วยชาวบ้านได้คร่าวๆ แล้ว แต่ขี่กันไปทีละคันมันดูไม่ค่อยมีพลังจะลากจูงอะไรเลย ลำพังแค่พาตัวเองไปยังลำบาก เลยออกแบบให้แต่ละลำสามารถนำมาต่อกันได้เป็นแพขนาดใหญ่ เพื่อขนส่งสิ่งของขนาดใหญ่ เช่น บ้าน ห้องน้ำ หรือเรือ แถมยังสามารถบรรทุกอาสาสมัครเพื่อมาช่วยปั่นสลับฝีเท้าได้อีกด้วย
   “เจทสกีดีกว่าไหมพี่” ภรรยาผมแนะนำ
   มันก็ดีจริงแหละ คล่องตัว เคลื่อนที่เร็ว มีพลังมาก แต่ต้องมีน้ำมันไปเติมด้วยนะ คือต้องมีฐานปฏิบัติการ ถ้ามีหน่วยสนับสนุน เจทสกีก็ดีกว่าจักรยานน้ำของผมแน่ๆ
   มีเรื่องเหี้ยๆ จะเล่าให้อ่าน หน่วยงานเอกชนหลายแห่งนำสิ่งของไปแจกผู้ประสพภัย ผมนับถือในน้ำใจมากๆ แต่พอไปถึงที่ กลับโดนนักการเมืองท้องถิ่นที่มันไม่ช่วยอะไรสักอย่าง พอมันเจอถุงพลาสติคของบริจาค บ้างก็จะขอยักไว้ครึ่งหนึ่ง มันบอกว่าจะเอาไปแจกเอง พอมันได้ไป ก็ฉีกถุงเดิมทิ้ง เอาถุงใหม่ใส่ แถมติดนามบั้ตรของมันเองไปด้วย โหห ไอ้เหี้ย หน้าด้านสัตว์ ใจมึงทำด้วยอะไรวะ
   ในหลวงออกถุงยังชีพพระราชทานออกมา สกรีนหน้าถุงผ้าอย่างชัดเจน และมีทีมช่วยเหลือจากวังไปแจกโดยตรง จีงยังไม่มีไอ้อีตัวใดกระทำการอัปรีย์ดังที่แล้วมา อนิจจา ที่นี่ ประเทศไทย
   ขอพระองค์ ทรงพระเจริญ

[O'Pern]

4 พย 53
   เช้านี้สอนลูกนั่งรถเมล์ไปโรงเรียน ไม่ใช่ครั้งแรกนะ สอนมานานแล้ว ขับรถยนต์ส่วนตัวไปบ้าง ขึ้นรถเมล์บ้าง รถสองแถวบ้าง สองแถวเล็กบ้าง มาตอนนี้ลูกผมอายุ 9 ปีแล้ว อยู่ประถม 3 ผมขึ้นรถเมล์ครั้งแรกคนเดียวตอนประถม 4 ลูกผมต้องเจ๋งกว่าผม
   ส่งลูกเสร็จ ผมก็นั่งรถเมล์ไปยังที่ทำงานต่อ ด้วยความที่ไม่คุ้น และไม่ได้ติดตามการเปลี่ยนแปลงของรถเมล์ เพิ่งรู้ว่าไอ้สายที่ผมเคยนั่งน่ะ มันมีแบบขึ้นทางด่วนด้วย แถมแบบวิ่งบนพื้นราบก็ยังคงมีอยู่
   “รถขึ้นทางด่วนนะครับ” คนขับตะโกนบอกผู้โดยสารที่วิ่งกรูกันขึ้น
   ผมรีบหันหลังกลับกระโดดลง เหลียวหลังไปดูมีแต่ผมคนเดียวที่ก้าวลง เหลือบไปเห็นป้ายเล็กๆ สีเหลืองเขียนว่าทางด่วนติดอยู่ข้างรถ
   “โห ผมแม่งโครตจะมือใหม่เลยว่ะ มองไม่เห็นไอ้ป้ายอันนี้” คนอื่นที่เหลือล้วนเป็นมืออาชีพตัวจริง
   รอรถคันถัดไปเป็นรถแบบวิ่งบนพื้นราบ หมายเลขรถเหมือนกันทุกอย่าง ต่างกันแค่ไม่มีป้ายสีเหลืองที่เขียนว่าทางด่วน
   “ผ่านสะพานพุทธไหมครับ” ขึ้นประตูหน้าแล้วผมรีบถามคนขับเลย เพื่อความชัวร์ คนขับไม่ตอบ ใช้พยักหน้าแทน แค่นี้ก็โอเคแล้วล่ะ ผมต้องการความั่นใจว่าไม่ได้ขึ้นผิดคันอีก
   ตอนเช้ารถแน่นครับ ขึ้นแล้วรีบเดินเข้าไปด้านในสุด แต่มันแน่นจนแทบจะไม่มีที่วางเท้า แหม ไม่ได้เจอรสชาติแบบนี้มานานละ แต่เมื่อก่อนน่ะ ผมขึ้นรถเมล์เป็นอาชีพเชียว
   ขับไปได้สักพัก ผมหยิบน้ำขึ้นมาจิบ แล้วเกิดสำลัก พ่นน้ำพรวดออกมาโดนคนยืนข้างหน้า และผู้หญิงที่นั่ง
   “ขอโทษครับ ขอโทษครับ” ผมรีบพูด เพราะทำอะไรไม่ได้มากไปกว่านี้ เขาทั้งสองหันมามองผมอย่างรังเกียจมากๆ โครตจะอายเลยครับพี่น้อง ขึ้นรถเมล์แมทช์แรกในช่วงหลายเดือนก็ส่อแววไม่รุ่งแล้ว
   ไอ้การจิบน้ำแล้วสำลักนี่ทำให้ผมเกือบตายมาแล้ว ครั้งหนึ่งขณะขับรถที่สนามพีระฯ รถแข่งของผมจะมีสายยางดืมน้ำด้วย ผมเอาถุงน้ำแขวนไว้ด้านบนเพดาน ยึดติดกับ Roll Cage ไว้ และต่อสายลอดเข้ามาใต้คาง หากจะจิบน้ำก็กัดวาล์วเบาๆ ให้เปิด น้ำจะพุ่งจู๊ดเข้าปากทันที ลองซ้อมแล้วเวิร์คมากๆ ครับ ตอนนั้นยังนึกชมภูมิปัญญาตัวเองอยู่เลย
   ตอนลงสนามจริงมันคงจะตื่นเต้นมั้ง กัดวาล์วเปิดน้ำแรงไป น้ำพุ่งพรวดเข้าปากลงคอแบบยังไม่ทันตั้งตัว สำลักพ่นน้่ำออกมาก็ติดอยู่ในหมวกนิรภัย มองทางก็ไม่เห็นอีก น้ำเต็มหน้าจอไปหมด ต้องยกคันเร่งทันที และเปิดเลนส์ด้านหน้าออกถึงจะขับต่อได้ เล่าแล้วทุเรศตัวเองจริงๆ เลย ดีที่ไม่ชนเข้า
   เข้ามาบ้านตอนบ่ายด้วยรถเมล์ ทีแรกลังเลว่าจะขี่จักรยานกลับดีไหม แต่วันนี้แดดแรงจัด แถมถ้าขี่จักรยานมาบ้าน แล้ววันพรุ่งนี้ตอนออกมาที่ร้านผมจะเอาจักรยานที่ไหนมาขี่ใช้งานล่ะ
   
   เย็นดูข่าวทีวี เขาว่าหาดใหญ่น้ำลดแล้ว แต่ที่อึ้งคือเจ้าหน้าที่ระดับสูงบอกว่าไม่จำเป็นต้องมีมาตรการป้องกันระยะยาวใดๆ เพราะครั้งนี้มันเป็นภัยธรรมชาติที่นานๆ จะเกิดที ครั้งต่อไปก็แค่กั้นกระสอบทรายสองฝั่งลำน้ำก็พอแล้ว !!!

   ^ไอ้ควายครับ

[O'Pern]

5 พย 53
   เย้ๆ เช้านี้อากาศเย็นลงกว่าเมื่อวานนิดหน่อย รถคัน KHS HT ผมยางแบนครับ ทับเศษแก้วเล็กๆ ที่อยู่ในซอยบ้านตัวเอง เฮ้ออ เลยเอา KHS F20-W ออกขี่แทน หย่อนก้นลงนั่งปุ๊บก็ไม่คุ้นทันที เพราะเป็นเบาะแบบหนานุ่ม แต่ขี่ไปสักพักก็พอปรับตัวได้บ้าง

   ในเวปจักรยานมีเรื่องฮอท ทางการเขาห้ามขี่จักรยานในสวนลุมฯ ตั้งแต่ 1 พย เป็นต้นไป
   เรื่องของเรื่องก็คือดันไปมีนักขี่บางคนซึ่งเป็นส่วนน้อย ขี่รถแบบไม่มีมารยาท ไม่คำนึงถึงผู้ใช้ถนนร่วมภายในสวน มันคือปลาเน่า ปัญหามีแค่นี้จริงๆ
   ตอนนี้มันกลายเป็นการเรียกชาวจักรยานให้มาแสดงพลัง โหห กฏหมู่หรือเปล่านี่ ไม่พอใจอะไรก็ออกมาก่อม็อบ มันไม่ต่างอะไรกับไอ้พวกเสื้อสีต่างๆ เลยสักนิด
   ผมเองก็ขี่จักรยาน อยากได้สวนไว้ขี่จักรยานเหมือนทุกๆ คน แต่ลองเปิดใจคิดกว้างๆ ดูครับ ในสวนมีคนเฒ่าคนแก่มากมาย ที่ผ่านมาเขาก็อนุโลมให้ขี่ตอน 1000 – 1500 แต่ก็ยังไม่วายยกเลิกในมาตรการล่าสุด
   นั่นคือในช่วงเวลาที่ให้ขี่ได้ ยังคงมีนักปั่นเท้าไฟออกซ้อมบนถนนสาธารณะ
   ยอมรับเถอะครับว่าปัญหามันเกิดจากนักจักรยานบางคนใช้ถนนภายในสวนอย่างไร้สำนึก
   ผมไม่เห็นด้วยกับการที่มีกระทู้ชักชวนกันไปก่อม็อบจักรยานครับ (ภาษาในเวปเขาเรียกไปแสดงพลัง แต่ถ้าคนอื่นเห็น เขาก็จะเรียกม็อบจักรยาน) แม้ผมจะอยากได้สวนลุมไว้ขี่จักรยานก็ตามที ผมจะเล่าโครงสร้างของสวนสาธารณะต่างๆ ให้อ่าน ยกตัวอย่างเป็นสวนลุมนี่แหละ ใหญ่ที่สุดแล้ว
   ยามเช้าจะมีกลุ่มผู้สูงอายุนัดรวมตัวกันหลายสิบกลุ่ม ถ้านับกลุ่มเล็กกลุ่มน้อยด้วยก็เป็นร้อยกลุ่มแน่ๆ กลุ่มเหล่านี้มีพลังถึงขนาดจับจองพื้นที่เป็นของกลุ่มตัวเองได้ ยึดพื้นที่ได้ สร้างม้าหินได้ ถมถนน เทพื้นได้ มีพนักงานมาบริการชุดเครื่องเสียงตอนเช้าๆ ด้วยการลากเครื่องพร้อมสายมาให้ และพอผู้ใช้บริการกลับไป เจ้าหน้าที่ก็จะมาเก็บอุปกรณ์ทุกอย่าง แน่นอน เขาได้ทิป หนักเสียด้วย ยังไม่นับบริการจุกจิกเช่น ระบบไฟฟ้า (ใครจ่ายเงิน-รัฐจ่าย) มีบริการน้ำเดือด (ถ้าต้องการ) และบริการปัดกวาดเช็ดถู เก็บขยะ บริเวณม้าหินของกลุ่มดังกล่าว
   บรรดาสมาชิกก็ไม่ใช่คนอื่นไกล เขามาสวนนี้กันเป็นสิบๆ ปีแล้ว ล้วนแล้วแต่เป็นเจ้าของธุรกิจใหญ่โตทั้งนั้น เขาจ่ายเงินสนับสนุนสวนแห่งนี้มานานนับปี ไม่ว่าจะมีกิจกรรมหรืองานบุญใดๆ หากมีการร้องขอเงิน ก็ไม่ผิดหวัง
   อ่านแล้วก็ต้องเข้าว่าเขาไม่ใช่เป็นผู้ใช้บริการสวนเหมือนคนธรรมดาทั่วไปครับ ครั้นเมื่อเขาไม่ได้รับความสะดวกจากการโดนจักรยานขี่เร็วๆ เข้ามาเฉียดใกล้ เขาก็แค่ร้องเรียนไปยังผู้อำนวยการสวน พร้อมบอกเหตุผล ที่ฟังชัดเจน เห็นภาพ
   ที่ผมไม่เห็นด้วยกับการไปก่อม็อบจักรยาน ไม่ใช่เพราะว่ากลัวหรือเกรงใจกลุ่มผู้สูงอายุ หรือเป็นเพราะพ่อแม่ผมอยู่ในกลุ่มนั้น หากแต่ผมเห็นถึงปัญหาของการควบคุมความเร็ว และมารยาทคนขี่จักรยาน ที่มันทำได้ยากมากๆ เขาเลยตัดปัญหาด้วยการห้ามขี่มันเสียเลย ทั้งๆ ที่ใจจริง เขาไม่ได้ต่อต้านจักรยานอะไรสักนิด ในทางกลับกันผู้ใหญ่อีกหลายคนในกลุ่มนั้นก็ยังขี่จักรยานด้วยซ้ำไป
   ก่อนจะว่าอะไรใคร เรามาดูตัวเองกันก่อนดีไหมครับ ไอ้คนไหนขี่ดี ขี่เรียบร้อย ก็ข้ามไป ไม่เอ่ยถึง ทำตัวดีแล้ว มาคุยถึงพวกขี่รถแบบข้ามาคนเดียว ขี่เร็วปานนักแข่ง ขี่แบบฉวัดเฉวียน ถ้าเกิดไปชนเด็กๆ ชนคนแก่เข้าจะทำอย่างไร นึกภาพไม่ออกจริงๆ เลย
   
   คำแนะนำของผมจากใจจริงก็คือ เรามาช่วยกันหามาตรการป้องกันพวกนักปั่นเท้าไฟมาใช้บริการจะดีกว่าครับ หรือทำอย่างไรที่จะไม่ให้มีคนขี่รถเร็วเกินไปในสวนสาธารณะ เราคิดเรื่องของเราแค่นี้แหละ ถ้าคิดและสรุปคำตอบได้ชัดเจนแล้ว ก็ค่อยยื่นหนังสือทำเรื่องขอพื้นที่ขี่จักรยานไปใหม่อีกครั้ง ทางผู้ใหญ่ในสวนก็จะเอาคำตอบของเราไปพิจารณาอีกทอดหนึ่ง งานนี้หนีไม่พ้นที่สมาคมจักรยานเพื่อสุขภาพไทยจะต้องออกหน้าแหงๆ เพราะดูจะเป็นกลุ่มที่มีพลังมากที่สุด
   แต่ผมเห็นในเวปสมาคมฯ มีคนมาตั้งกระทู้ชวนไปก่อม็อบอยู่เลย ฮ่าๆ เลยไม่รู้ผลจะออกมาอย่างไร
   เดินสายกลาง ใจเขาใจเราครับ อย่าคิดแต่ว่าเราเสียพื้นที่ขี่จักรยานสิ การที่เรายอมสละพื้นที่ขี่จักรยานล่ะ มันจะเกิดประโยชน์แก่ฝ่ายใดบ้าง คิดแบบนี้ใจเราจะเป็นสุขกว่าครับ
   ทรรศนะของผมคนเดียวล้วนๆ หากไม่เห็นด้วย ก็ไม่ใช่เรื่องผิดปกติอะไรครับ แต่ถ้าเห็นด้วย นั่นคือเรามองมุมเดียวกัน
   
   คิดถึงตัวเองน้อยๆ คิดถึงคนอื่นให้มาก คิดแบบผู้นำ คิดแบบผู้ยิ่งใหญ่ เปิดใจยอมรับความคิดเห็นที่แตกต่าง

[O'Pern]

6 พย 53
   วันนี้ผมสาหัสหน่อยครับ อยู่ส่งของตั้งแต่เช้าจรดค่ำ กลับถึงบ้านเอาตอน 1000 ระหว่างวันยังดีหน่อยที่มีโอกาสขี่จักรยานไปทำธุระที่ธนาคารบ้าง ไปเก็บเงินลูกค้าบ้าง วางบิลบ้าง เป็นงานแบบจิปาถะ ผมไม่เกี่ยงงานอะไรหรอก ให้ทำอะไรก็ทำได้หมด ยิ่งได้ขี่จักรยานบ่อยๆ ยิ่งชอบครับ แต่ถ้าไปไกลหน่อยก็ชักจะคิดถึงพวกรถล้อใหญ่ขึ้นมาทันใด ก็ไอ้คันนี้ล้อมันแค่ 14 นิ้วเท่านั้นเอง
   
7 พย 53
   อ่านข่าวพี่คากิจะจัดงานมีทติ้งรถพับที่สวนรถไฟ ผมเลยรีบเข้าไปเบรกเบาๆ เสนอสวนเบญจกิตติแทน ด้วยเหตุผลที่ว่าบรรยากาศดีกว่า สวยกว่า สงบกว่า เดินทางด้วยรถไฟฟ้าใต้ดินได้ จอดรถยนต์ง่ายมากๆ แถมยังเชื่อมกับเส้นทางจักรยานลอยฟ้า ที่ผมว่าน่าจะเป็นเส้นเดียวในไทย ที่หลายคนยังไม่เคยไปสัมผัสมาก่อน จะมีข้อเสียอยู่สัก 2 ข้อ ที่ผมไม่ได้บอกเขาไป นั้นคือ ไม่มีของกินขาย และตอนสายจะร้อนมากๆ แถมที่หลบแดดก็มีน้อย
   
   เช้านี้ลูกชวนไปตลาดน้ำบางน้ำผึ้งอีกแล้ว นี่ไปบ่อยจนแม่ค้าในตลาดจำหน้าได้แล้วนะนี่ ซื้อขนมอะไรก็เริ่มจะได้ของแถมมาบ้างแล้ว ฮอทจริงๆ
   กินเสร็จก็ซื้อของกินมาเต็มสองมือ ผมเอาไปกินต่อที่คอนโดฯ เพราะจะอยู่ในห้องนี้จนถึงเย็น ส่วนภรรยาพาลูกไปเรียนพิเศษ ไม่ได้เรียนหนักอะไรหรอก เรียนพวกศิลปะนิดหน่อย
   อากาศครึ้ม ลมแรงพัดเย็นตลอดวันเลยครับ นี่ผมจะเข้ามาเพื่อเปิดแอร์บ้าง ให้มั้นทำงานบ้าง ยังหาโอกาสเปิดไม่ได้เลยจริงๆ ตอนบ่ายที่ปกติจะอากาศร้อน วันนี้กลับเย็น ตกเย็นยิ่งไปกันใหญ่ เริ่มมีหนาวจนต้องปิดหน้าต่าง
   เอาคอมพิวเตอร์มาด้วย เลยได้โอกาศอ่านเวปเล่น มีกระทู้หนึ่งในเวปจักรยานคุยเรื่องความเบาของรองเท้าและบันได ผู้โพสก๊อปบทความจากโค๊ชฝรั่ง เขาบอกทำนองว่าไอ้ที่เบาน่ะ ขี่แล้วมันไม่แตกต่างกันเท่าไหร่ ให้พิจารณาที่รองเท้าใส่สบายจะดีกว่า ผมเลยตอบไปว่า “เห็นด้วย แต่ไม่ทั้งหมด”
   วันนี้เข้าไปอ่านซ้ำ มีคนอยากทราบความคิดเห็นของผมเพิ่มเติม ก็เลยจัดให้ไป 1 ชุดเล็กๆ ดังนี้
   
   ด้วยความยินดีครับ

ผมมีความคิดว่า เบา ย่อมดีกว่าเสมอ แต่ต้องอยู่บนพื้นฐานของความแข็งแรง และใช้งานได้ดีใส่สบายด้วยนะครับ

ผมเห็นด้วยกับบทความในด้านท้ายที่บอกว่าเลือกรองเท้าที่ใส่สบายจะดีกว่ารองเท้าเบา นั่นเป็นเพราะผมขี่แบบทัวริ่ง แต่ถ้าไปถามพวกนักแข่ง ก็คงได้คำตอบกลับมาอีกแบบหนึ่ง

ลองนึกภาพรองเท้าที่หนักต่างกันแค่ 100 กรัม เราถีบ 1 รอบ รองเท้าที่เบากว่า ก็จะออกแรงน้อยกว่า (นี่คุยเฉพาะน้ำหนักนะครับ ยังไม่ได้คุยประเด็นเรื่องความลื่นของแบริ่งบันได)
- หมุนบันได 1 รอบ ก็ออกแรงกดน้อยกว่า ไอ้แรงกดนี่น่าจะมีหน่วยเป็น นิวตัน/เมตร อย่าเพิ่งเอามาคิดให้เหนื่อยหัวใจ เอาเป็นว่า บันไดเบากว่า รองเท้าเบากว่า ออกแรงถีบน้อยกว่าแน่นอน
- ระยะทางยิ่งไกล ระดับถนนยิ่งชัน อุปกรณ์เบาๆ ก็จะยิ่งแสดงสมรรถนะของมันออกมาครับ / ขี่เล่นๆ ขี่ไม่เร็ว ไม่ได้ขึ้นเขาเป็นอาชีพ ก็จะเห็นผลช้าหน่อย
- เรื่องฝน และการเปียกน้ำ รองเท้าแข่งที่สุดแสนจะเบา ยังระบายน้ำออกได้ดี ตัวเนื้อผ้าอมน้ำไม่มาก ต่างจากรองเท้าปกติที่พอลุยน้ำเข้าหน่อย ก็จะใช้เวลาอีกเป็นวันๆ ในการทำตัวมันให้แห้ง ผลของการชุ่มน้ำ จะทำให้น้ำหนักเพิ่มขึ้นอีกราว 500 กรัม (กะๆ เอา) ทีนี่ยิ่งเห็นผลครับว่ารองเท่้าหนักๆ ทำให้เราปั่นไม่ออกจริงๆ ใครเลยขี่กลางฝนจนรองเท้าชุ่มน้ำคงจำความรู้สึกนั้นได้ดี

ประเด็นที่อยากเสริมคือเรื่องของความลื่นครับ
- ไอ้นี่เป็นตัวกินแรงที่แผงมาโดยที่เราไม่รู้ตัวจริงๆ
- ยิ่งลื่น ยิ่งออกแรงน้อย บันไดหนักก็จริง แต่ถ้าลื่น ก็ขี่ได้ดีไม่แพ้บันไดเบาๆ / บันไดเบาๆ ก็เถอะ ปล่อยปะไม่ดูแล จารบีเสื่อม แบริ่งติดขัด ก็ให้สมรรถนะพอๆ กับบันไดหนักๆ เช่นกัน

คิดเห็นแตกต่าง ด้วยความเคารพครับ

   ตัวผมเองไม่ค่อยจะเชื่อฝรั้่งมาแต่ไหนแต่ไร พอใครบอกว่าฝรั่งว่าไว้ ผมมักจะยกการ์ดกั้นตั้งป้อมไว้ก่อน ตรงกันข้าม ผมจะนับถือตัวจริงมากกว่า คนไทยนี่แหละครับ เจ๋งกว่าฝรั่งเยอะมากๆ

[O'Pern]

8 พย 53
   เช้านี้ผมขี่รถคัน KHS F20W ไปทำงานครับ ไม่ค่อยได้ขี่ึคันนี้ออกถนนจริงจังบ่อยนัก รถคันนี้จะเอาไว้ใช้ในภาระกิจเฉพาะ เช่นใส่ท้ายรถไปขี่ในที่ต่างๆ ขึ้นอินทนนน์ก็เอาเจ้าคันนี้ไป ไปเกาะช้าง ไปขี่ริมทะเลระยอง ก็เป็นหน้าที่ของรถ F20W คันนี้ทั้งสิ้น
   ที่วันนี้ใช้รถคันนี้ก็เพราะคัน HKS HT ยางแบน ยังไม่ได้เปลี่ยนยางในเลย สองจิตสองใจว่าจะเปลี่ยนยางในหรือว่าปะดี เพราะมันมีอาการซึมๆ เก็บลมได้ไม่ดีผสมอยู่ด้วย ยางในเส้นนี้ใช้มานานกว่า 3 ปีแล้วมั้ง ปะไป 2 แผลแล้ว
   ฟังพยากรณ์อากาศเขาว่าจะเริ่มหนาวอีกแล้ว ไหนวะหนาว ไม่เห็นมี สุดสัปดาห์ที่ผ่านมาพ่อแม่ผมไปทำธุระที่จังหวัดเลย ผมบอกอย่าลืมเอาเสื้อกันหนาวไป
   “ร้อนฉิบเป๋ง ร้อนกว่ากรุงเทพฯอีก” แม่ตอบ หลังจากที่ผมถามว่าหนาวไหม
   
   กลางวันขี่จักรยานไปอู่รถยนต์ เอารถคนงานไปซ่อม แล้วผมขี่จักรยานกลับ วันนี้แร่ดขี่ย้อนศร ข้างทางมีรถยนต์จอดตลอดทาง ผมเห็นคนจะข้ามถนน เขาพุ่งออกมาจากช่องว่างระหว่างรถ แถมเป็นรถตู้ ทำให้รถปัง ผมมองไม่เห็นคน มาเห็นตอนกระชั้นชิด แต่ผมขี่ช้าครับ เอารถ JZ88 ไปเพราะมันยกง่าย เบามาก แค่ 9 กก ผมเบรกทัน ไม่ชนคนหรอก แต่รถมันไถลไปอยู่ตรงหน้าคนพอดี คนข้ามเขามองขวาเห็นว่ารถโล่ง เลยรีบพุ่งออกตัว มาชนผมพอดี แต่เป็นการชนเบาๆ ท่อนแขนซ้ายเขามาชนกับลำตัวด้านขวาของผม เขาตกใจ แต่ผมอาย ที่ขี่รถย้อนศร แล้วดันมาจอดขวางทางคนจะข้ามถนนอีก
   “ขอโทษครับ ขอโทษครับ” พูดได้แค่ขอโทษแหละครับ ไม่รู้จะทำอะไรมากกว่านี้

   ขากลับบ้านขี่รถ KHS F20W แดดตอนบ่ายร้อนแรงมาก ผมขี่เร็ว บางจังหวะสับเกียร์ผิดอีกด้วย เพราะมันใช้ชิฟเตอร์คนละแบบกับรถคัน HT ช่วงที่รอบขาหมุนเร็วๆ นี่ขาปั่นกันจนแบบหลุดจากบันไดเลย รถคันนี้ใช้บันไดธรรมดาครับ ส่วนรถคัน HT จะใช้แบบ Clipless ผมชอบแบบหลังมากกว่า ขี่แล้วมั่นใจกว่าเยอะ ใช้ถนัดแล้วด้วยล่ะ ก็แหม ใส่คลิปมาเป็นสิบปีแล้ว คุ้นเคยกันแล้ว ตอนรถติดๆ ก็ไม่ต้องปลดรอ จะปลดก็ต่อเมื่อเท้าแตะพื้นเท่านั้น
   ถึงบ้านก็แทบอยากจะทิ้งรถเลยครับ ร้อนสุดๆ ส่องกระจกเห็นหน้าตัวเองแดงก่ำ Strecth + Cool Down สักพักก็อาบน้ำ เปิดฝักบัวให้มันมาโดนตัวแรงๆ สะใจดี เสร็จแล้วก็โปะหน้าด้วยเจลว่านหางจรเข้ ทาให้ทั่ว มันจะเคลือบผิวหน้าเราไว้ ป้องกันการสูญเสียความชุ่มชื้น รู้สึกค่อยยังชั่ว ไม่ร้อนวูบวาบ
   เย็นขับรถไปรับลูก พอขึ้นรถได้นี่รู้สึกถึงความสบายอย่างมาก เอนหลังพิงเบาะนุ่มๆ เปิดแอร์เย็นสบาย ใจนึกไปพลางว่า คนที่เขายอมสละความสบายมาขี่จักรยานนี่จะมีสักกี่คนกันนะ

[O'Pern]

9 พย 53
   ไม่มีอะไรตื่นเต้น มีแต่ความน่าเบื่อหน่าย ต้องใช้วิธีคิดบวกมาสู้ถึงจะอยู่ได้ กลับมาถึงบ้านเอาเกือบจะสี่ทุ่ม ลูกยังไม่นอน เขานั่งอ่านหนังสือการ์ตูนเล่น
   “ยังไม่นอนหรือครับลูก”
   “ยังครับ มิวรอพ่อ”
   ผมหอมที่หน้าผากเขาหนึ่งครั้ง แล้วไปอาบน้ำ กลับออกมาอีกที ลูกนอนหลับปุ๋ยเสียแล้ว ปิดไฟเสียเรียบร้อยเลย
   
10 พย 53
   เช้านี้อากาศเริ่มเย็นลงนิดๆ หลังจากที่หายเย็นไปเสียหลายวัน เช้านี้ตื่นสายไปนิด เลยขี่จักรยานได้แป๊บเดียวเอง น้ำหนักตัวที่อยากจะลด ก็ยังทำให้มันลงตามเป้าไม่ได้เลย อยากลดสัก 3 กก นี่เพิ่งได้ยังไม่ถึง 1 กก เลย ว้าา ปลายเดือนจะไปประชุมที่ฮ่องกงแล้วนะ นานๆ เจอโลกภายนอกทีหนึ่ง ผมก็อยากจะหล่อ อยากจะดูดีกับเขาบ้าง
   ตอนบ่ายขับรถกระบะ Die Hard กลับบ้าน เตรียมตัวเตรียมใจกับความทรมาน แต่โชคดีชมัดที่ท้องฟ้าครึ้มๆ ไม่มีแดดเลยสักนิด แจ๋วมากๆ พอลงจากรถได้ก็พบกับความสุขอย่างมากครับ
   เดินเข้าบ้านอย่างหิวโหย เปิดตู้เย็นเจอขนมหวานของอิตาลี พ่อแม่ผมไปกินร้านอาหารอิตาลีกับเพื่อนๆ คงจะหิ้วติดมือกลับมาฝาก หน้าตาประหลาด ออกแนวพวกเบเกอรี่ ผมไปอิตาลีก็ยังไม่เคยเจอไอ้ขนมแบบนี้เลย ผมไปแบบโลโซน่ะครับ ส่วนพ่อกับเพื่อนๆ ผู้ใหญ่เขามักจะไปกันแบบหรูหรา น่าอิจฉาจริงๆ
   ผมเจอคอร์สอาหารอิตาลีของแท้ๆ แบบดั้งเดิม ไม่ชอบเลยสักนิด เขาเสิร์ฟกันเป็นคอร์สนะครับ เริ่มด้วยซุปถ้วยกลางๆ ตักกินจนหมด แล้วต่อด้วยสลัด มีแต่ผักล้วนๆ เลย ไม่มีเนื้อสัตว์หรือไข่เลย ราดด้วยน้ำสลัดบัลซามิคเปรี้ยวๆ เขาจะรอให้เรากินจนหมด แล้วถึงเก็บจาน ต่อไปคือเมนคอร์ส ก็แล้วแต่ว่าเราจะเลือกอะไร ผมสั่งไม่เป็น เพื่อนสั่งให้เป็นแบบอิตาลีแท้ๆ เลยได้สปาเกตตี้เส้นดำ ทำจากหมึกของปลาหมึก แหวะ ไม่เห็นอร่อยตรงไหนเลย มีแต่เส้นผัดน้ำมันมะกอกเปล่าๆ ฮ่วย กินเข้าไปได้ไงวะ จานเบ้อเริ่มเลย ตบท้ายด้วยของหวาน ฝรั่งเขาไม่มีผลไม้อย่างบ้านเรานะ ของหวานก็จะหวานกันสุดๆ มักจะเป็นพวกเบเกอรี่ ตกแต่งจานสวยๆ แต่บอกได้เลยครับว่ากินยาก มันเอาซอสอร่อยๆ มาเทราดเป็นเส้นๆ นี่ถ้าอยู่บ้านผมคงต้องยกจานมาเลีย
   ไม่เคยประทับใจกับอาหารยุโรปเลยสักนิด ผมชอบแนวเพื่อสุขภาพมากกว่าครับ อาหารเช้าวันนี้เป็นเต้าหู้ราดพริก กินกับไข่ต้ม ข้าวกล้อง มีกระเทียมสดๆ ให้เคี้ยวอีกสัก 10 หัว ตอนสายๆ มีน้ำเต้าหู้ใส่ถั่วแดง ไม่ใส่น้ำตาล ตลอดวันก็จิบชาเขียวชงเอง ไม่ใส่น้ำตาล บ๊ะแจ๋วชมัดเลย
   แต่อย่างทีเคยบอกครับ อายุมาก น้ำหนั้กก็จะยิ่งลดลงยาก แต่ถ้าผมเล่นกีฬาหนักๆ นี่แป๊บเดียวจะลงเลยนะ เสี่ยดายที่ช่วงนี้ลูกปรับเวลาไปเรียน ออกเช้าขึ้น เวลาส่วนตัวตอนเช้าๆ เลยลดน้อยลงไปเยอะ

   วันนี้ทดลองสูตรลดน้ำหนักที่คิดค้นขึ้นเองใหม่ เป็นวิธีการดื่มน้ำมากๆ แม้จะไม่หิว ก็กินมันเข้าไปเรื่อยๆ ฉี่บ่อยหน่อยก็ช่างมัน ได้ผลอย่างไรจะมาเล่าให้อ่านกันครับ

[O'Pern]

11 พย 53
   ตอนเช้ามีความสุขนิดๆ หากอากาศเย็นลง เอาจักรยานออกขี่แล้วรู้สึกดีชมัด นี่ถ้าได้ขี่ริมทะเล ภูเขา คงจะสุขกว่านี้อีกเยอะ เป็นการท่องเที่ยวพักผ่อนที่ไม่ต้องใช้เงินมาก เหมาะกับผมจริงๆ เลย
   สถานการณ์น้ำท่วมนี่หนักหนากว่าที่ผมคาดการณ์ไว้เยอะครับ ตอนแรกคิดว่าจะมีแค่ที่โคราช แล้วก็ตามมาถึงกรุงเทพฯ ก็น่าจะจบ แต่กลายเป็นว่าฝนมาตกหนักที่ภาคใต้อีก ตกหนักเหมือนที่โคราชแหละครับ ก็เลยออกอาการเดียวกัน คือน้ำมาจากภูเขารอบทิศ ไหลลงสู่พื้นราบอย่างรวดเร็ว หนึ่งคือฝนตกนานมากผิดปกติ อีกหนึ่งก็คือพื้นที่รับน้ำ โดยเฉพาะผืนป่า โดนบุกรุก รวมไปถึงการตัดถนนขวางทางน้ำ และปัญหาทางภายภาพของโครงสร้างผังเมือง
   ปัญหาเดียวกับที่โคราชเป๊ะๆ แต่ที่โคราชเขาไม่เคยโดนมาก่อน ส่วนภาคใต้โดยเฉพาะหาดใหญ่ เคยโดนมาครั้งหนึ่งเมื่อสิบปีที่แล้ว ยังจำได้เลยครับ ตอนนั้นผมยังต้องเขียนบทความเกี่ยวกับการบูรณะรถยนต์หลังน้ำท่วมอยู่เลย 
   ลึกๆ ในใจผมนะ ผมอยากปล่อยให้กรุงเทพเราน้ำท่วมบ้างเหมือนกัน ทุกวันนี้เราแห้งสบาย จนไม่รู้สึกทุกข์ร้อนอะไรกับคนที่ประสพภัยเท่าไหร่เลย โอเคล่ะครับ ยังดีที่มีช่อง 3 เป็นแกนนำในการบริจาค ผมขอยกย่องชื่นชมจริงๆ นะ นักเล่าข่าว สรยุทธ สุทัศนะจินดา คนนี้ผมติดตามผลงานของเขามาตั้งแต่อยู่ช่อง 9 (ก่อนหน้านั้นเขาอยู่ Nation แต่ที่บ้านผมไม่มีจานดาวเทียม / ยุคโน้นยังไม่มีเสาของ TTV) ตอนอยู่ช่อง 9 สรยุทธ อ่านข่าวคู่กับ กนก รัตนวงศ์สกุล คู่นี้เข้าขากันมากๆ เจ๋งที่สุดแล้ว จนสรยุทธย้ายมาอยู่ช่อง 3 ก็ยังหาใครสักคนมาประคบคู่แบบสมศักดิ์ศรีไม่ได้เลย เอาใครมานั่งเทียบ ก็ดูเหมือนสรยุทธจะพูดข่มทับไปหมด แต่เรื่องนี้จะไม่เกิด หากเขานั่งอ่านกับกนก
   กรุงเทพฯ เราอยู่ในที่ราบลุ่ม น้ำท่วมถึง บรรพบุรษไทยเราเลือกทำเลกรุงเทพฯก็เพราะน้ำท่วมถึงได้นี่แหละ หลังน้ำท่วมแล้วก็จะมีปุ๋ยในดินที่พัดมาจากแหล่งอื่น พอน้ำลดแล้วก็แค่หว่านเมล็ดพันธุ์ได้เลย แถมพืชผักอีกหลายอย่างไม่ต้องปลูกก็งอกเองได้ เช่นผักบุ้ง กระถิน แค สะระแหน่ ตะไคร้ ฯลฯ
   สมัยก่อนเราใช้ชีวิตติดริมน้ำ เดินทางด้วยเรือแทนรถ ครั้นน้ำท่วมก็ไม่ใช่เรื่องแปลกอะไร ก็แค่ย้ายไปอยู่ชั้นบนเสีย ชั้นล่างปล่อยไว้เป็นใต้ถุนโล่งๆ อยู่แล้ว จะเดือดร้อนก็แค่สัตว์เลี้ยงนี่แหละ
   นั่นคือวิถีโบราณ แต่มันไม่ใช่ในปัจจุบันอีกต่อไปแล้ว
   ผมคิดไปไกลแสนไกลจนถึงขั้นเพ้อว่า ไอ้ที่เราปกป้องกรุงเทพฯ แล้วอ้างว่าเป็นพื้นที่เศรษฐกิจ ต้องรักษาไว้น่ะ ที่จริงเป็นเพราะว่าเหล่าบรรดานักการเมือง ข้าราชการระดับสูง พวกเขาอาศัยอยู่ในกรุงเทพฯ เสียมากกว่า ปกป้องตัวเองและครอบครัวเสียมากกว่า
ลองคิดในทางกลับกัน ยกตัวอย่างเมืองหาดใหญ่ หากกรุงเทพฯ เราไปอยู่ตรงนั้นดูบ้าง หรือไม่ก็ขอให้กรุงเทพฯ เรามีน้ำท่วมแบบหาดใหญ่ดูบ้าง อะไรจะเกิดขึ้นต่อไป
ก็คงมีมาตรการอย่างเข้มแข็งในการปกกันน้ำ มีการสร้างพื้นที่รับน้ำ ปรับปรุงผังเมือง ส่วนคนบุกรุกป่านั้นต้องปล่อยไป เอาผิดมันไม่ได้ เพราะส่วนใหญ่เป็นพวกนักการเมืองด้วยกันเอง ข้าราชการระดับสูง (ซึ่งก็มักจะเป็นลูกน้องนักการเมือง) อีกพวกก็คือทหาร สุดท้ายคือขาใหญ่ประจำท้องถิ่น และพวกนายทุน (สันดาน……..) บ้านเมืองฉิบหายก็เพราะมีพวกที่ผมเอ่ยถึงนี่แหละครับ
ปล่อยให้กรุงเทพฯ รับน้ำแบ่งเบาภาระ และความทุกข์ของชาวบ้านบ้าง คงได้เห็นการพัฒนาแบบหน้ามือ เป็นหลังมือ ก็เพราะบ้านของไอ้พวกคนที่มีอำนาจมันโดนด้วยเหมือนกัน

วันนี้ชีวิตผมราบเรียบมาก ช่วงที่มีความสุขที่สุดก็คือตอนได้ขี่จักรยานออกจดออเดอร์ลูกค้า ขี่ไปซื้อข้าวให้ภรรยาและแม่ รู้สึกสนุก และอิสระ
แม้มันจะเป็นเพียงช่วงสั้นๆ ก็ตามที

[O'Pern]

12 พย 53
   ไม่มีอะไรจะเล่า ผมอยู่ร้านตั้งแต่เช้าถึงเลิกงาน เบื่อๆ ชีวิตยังไงก็ไม่รู้

13 พย 53
   เช้าวันเสาร์รถมักจะติดกว่าวันธรรมดา กลางวันยิ่งแล้ว บ่ายๆ เย็นๆ ยิ่งไปกันใหญ่ ค่ำมืดดึกดื่นรถก็ยิ่งติด มีเหตุผลหลายประการครับ นักเรียนออกไปเรียนพิเศษกัน ผู้ปกครองก็ไปส่งบ้าง เด็กนั่งรถเมล์เองบ้าง วันหยุดของราชการก็มีคนออกเที่ยว สาเหตุสำคัญอีกอย่างคือรถสิบล้อวิ่งกันได้แบบไม่ติดเวลา บ้านผมอยู่ชานเมืองจะคุ้นเคยกับขบวนรถสิบล้อที่จอดยาวเป็นกิโลรอคิวขึ้นทางด่วน
   กลางวันขี่จักรยานไปดิโอลสยาม ผมไปกับเจ้า JZ88 รู้สึกว่ามันลงตัวแบบสุดๆ เลยครับ พับเข้าไปในธนาคารก็จอดได้แสนสะดวก วันนี้ภรรยาอยากกินแมคโดนัลด์ ผมเข็นรถเข้าไปในร้านเลย จอดได้สบายมาก ไม่เกะกะใครเลย แถมตอนขากลับยังแอบขี่ย้อนศรนิดๆ ไปซื้อขนมของชาวอิสลามชื่อ “บาเยีย” มาฝากแม่ ผมเพิ่งเคยกินเหมือนกันครับ ทำจากแป้งถั่วเขียวบด เอามาทอดให้เหลืองส้ม กินกับน้ำจิ้มรสชาติแปลกๆ ก็อร่อยดีครับ กินแบบเพิ่งขี้นมาจากเตาเลย ร้อนดีครับ 
   ขี่รถกลับโดนรถตุ๊กๆ เบียดแบบรถแทบจะชนแขน เป็นครั้งแรกที่รู้สึกตัวว่าโดนเบียดอย่างจงใจ เพราะเขาเบียดเสร็จก็มาจอดบังหน้าผมไว้ ข้างๆ เป็นรถเข็นขายผลไม้ ผมไปไหนไม่ได้ มองไปข้างหน้า คนขับหันมาสบตาทางกระจกหลัง บ๊ะ จริงใจด้วยนะนี่ งงเลย ทุกทีที่เจอก็จะเป็นประเภทเบียดๆ แล้วก็ขับผ่านไป แต่วันนี้เขาเบียดเพื่อที่จะมาจอดข้างหน้าผมเท่านั้นเอง สุดยอดจริงๆ
   
   เย็นได้ฤกษ์ปะยางรถคัน KHS HT เสียที จอดทิ้งมาราว 1 สัปดาห์ รถผมใช้ขาตั้งคู่ทำให้ถอดล้อหลังออกมาปะได้ง่ายดายมาก สองจิตสองใจว่าจะปะหรือเปลี่ยนยางในดี เพราะยางในเก่าพอควรแล้ว แถมมีการปะมา 2 แผลแล้ว ยางยังมีอาการซึม เก็บลมไม่ดีผสมด้วย แต่อีกใจหนึ่งผมก็อยากรู้นะว่า หากเราใช้ยางในจนหมดอายุขัยของมันจริงๆ อาการช่วงสุดท้ายของมันจะเป็นอย่างไร และด้วยความอยากรู้อยากลอง ก็เลยใช้ปะครับ กลายเป็นยางเส้นนี้มีถึง 3 แผลแล้ว
   จำได้ไหม ผมเคยเล่าว่ากาวผมแห้งหมดอายุคาหลอด ซื้อมาแค่ปีกว่าเอง เป็นของ Beto โยนแม่งทิ้งไปแล้วล่ะ เห็นหลอดเต็มอวบอิ่ม แต่ลองกดดูเถอะครับ แม่งมีแต่ลมออกมา ตัวกาวระเหิดหายไปหมดแล้ว
   ผมค้นห้องเก็บของ เจอกาวอีกหลอดที่มาพร้อมกับชุดปะของ Zefal ไอ้ชุดนี้ผมซื้อราวปี 95 จากร้าน Probike มันเก่าแก่กว่าของ Beto ราว 14 ปี แต่ขอโทษ …. บีบหลอดออกมาแล้วยังเหลือกาวอยู่อีกราว 30% ครับ สุดยอดๆ ของนอก ของแพง มีดีจริงๆ ด้วย
   ปะเสร็จก็อัดลมเข้าไปเต็มสเปคครับ ล้อหลังผมใช้ยางสลิค ทนแรงดันลมได้ 95 psi อัดเข้าไปเต็มอย่างไม่สะทกสะท้าน จะระเบิดแตกก็ช่าง ผมอยากรู้ว่ายางในเก่าแก่แบบนี้ มันจะยังทนแรงดันได้ดีอยู่ไหม

[O'Pern]

14 พย 53
   ตั้งใจจะออกขี่จักรยานเล่น ไม่มีแผนไปไหน ก็จะวนเล่นในสวน ไม่ก็บางขุนเทียนชายทะเล แต่วันนี้ตื่นสายครับ ราว 0600 ท้องฟ้าก็สว่างโร่แล้ว ไม่มีเมฆสักก้อนบนท้องฟ้า นั่นคืออากาศแจ่มใส ข้อดีคือไม่มีฝน ข้อเสียคือแดดจะแรงฉิบหายเลยครับ
   ช่วงนี้งดออกแดดแรงๆ หน่อยครับ ปลายเดือนผมมีประชุมที่ฮ่องกง อยากให้ผิวเปล่งประกายมีออร่าบ้าง ฮ่าๆ (มุขสด)
   ขี่ในซอยแถวบ้านแบบเดิมก็ได้วะ ซัดไปแค่ 30 นาที ไม่ให้เสียสถิติ เหงื่อเริ่มจะซึมๆ ตอนใกล้จะหยุด
   ลูกวิ่งออกมาชวนไปตลาดน้ำบางน้ำผึ้งอีกแล้ว เอาวะ ไปก็ไป แห่กันไปสามคนพ่อแม่ลูก กินร้านเดิมๆ ขนมก็คล้ายๆ เดิม เสร็จแล้วผมขอแวะลงที่คอนโด เข้าไปเก็บกวาด ทำความสะอาดห้อง เปิดหน้าต่าง นั่งรับลมเย็นแสนสบาย มาห้องนี้แล้วไม่อยากกลับบ้านเลยครับ แต่อยู่ได้สักพักใหญ่ก็กลับ ผมซื้ออาหารและขนมมาฝาก “ดี” เด็กทำงานบ้านคนใหม่ ที่แสนขยันขันแข็ง ที่ชอบสุดคือทำอาหารอร่อยมากๆ โดยเฉพาะผัดผักที่ผมกินประจำ 
    
   ผมกลับมาอยู่บ้านตั้งแต่กลางวัน นั่งทำงานอยู่ในห้องคนเดียวอย่างเหงาๆ แต่ก็เป็นเวลาส่วนตัวจริงๆ ที่พอจะหาได้ในรอบสัปดาห์ นั่งคิดแผนงาน เตรียมงาน คิด วิเคราะห์เรื่องต่างๆ ในอนาคต ตลอดจนการวางแผนโครงงานในปีหน้า
   มีครอบครัวแล้วก็ต้องมีเรื่องอื่นให้เรารับผิดชอบเพิ่ม เวลาส่วนตัวหายไปเกือบหมด
   สิ่งที่มีค่่าที่สุดในชีวิตคนเราไม่ใช่เงินทอง ชื่อเสียง เกียรติยศ หากแต่มันคือ “เวลา” 
   ฉะนั้น จงใช้เวลาที่มีอยู่ให้มีความสุขมากที่สุด เพราะเราไม่สามารถย้อนเวลากลับมาได้เลย

[O'Pern]

15 พย 53
   ช่วงที่ผมต้องไปช่วยงานของที่บ้าน ผมแอบหาความสุขส่วนตัวเล็กๆ น้อยๆ ด้วยการขี่จักรยาน มักจะเป็นรถพับเก่าๆ คันเล็กๆ ล้อแค่ 14 นิ้ว ถ้าต้องขี่ไปตลาด ไปที่แคบๆ ก็จะลงตัวดี แต่ถ้าไปไกลหน่อย เช่นขี่กลับบ้าน ก็ต้องไปแบบเจียมเนื้อเจียมตัว มันขี่เร็วไม่ได้ แถมการทรงตัวก็แย่ เนื่องมาจากฐานล้อสั้น และล้อเล็กมาก
   จนทำให้ผมหวนคิดถึงรถ Fixed Gear ขึ้นมาอีกรอบ คราวนี้หารถที่ตรงสเปคกับสรีระของตัวเองก่อนเพื่อน ผมเช็ครถของ Leader เขามีขนาดเล็กสุดแค่ 49 และถ้าเป็นตัวรถรุ่นใหม่ที่ชื่อ Shadow จะมีขนาดเล็กสุดคือ 51 ส่วนรถของค่าย Volume จะมีขนาดเล็ก Size S = 47 Size M = 51 แต่ในเวปเขาบอกว่าให้ลองขี่ก่อนซื้อ เพราะรุ่นนี้จะมีท่อบนที่ยาวกว่าปกติ เอาล่ะสิ ยิ่งเลือกยากเข้าไปใหญ่เลย
   แต่จะว่าไปแล้วมันก็แค่ความอยากได้ล่ะนะ อยากดูว่าเราจะปราบพยศมันอยู่ไหม กลัวอย่างเดียวตรงที่ขี่ออกถนนแล้วมันเบรกกระทันหันไม่ได้นี่แหละครับ กลัวชนคนอื่นเขา
   
   เย็นไปรับลูกแล้วกลับมาว่ายน้ำกันที่คอนโดครับ น้ำในสระเย็นเหลือเกิน น้ำสะอาดกว่าสระของโรงเรียนมากๆ สระนี้คนไม่หนาแน่นเหมือนของโรงเรียนครับ ว่ายได้สบายๆ ว่ายไปก็ชมวิวริมแม่น้ำเจ้าพระยาไปด้วย เล่นเอาลูกไม่อยากกลับ
   ผมไม่ค่อยได้ออกกำลังกายด้วยการว่ายน้ำบ่อยนัก เลยไม่อยากเสียเวลา รีบๆ ว่าย จนบางช่วงหายใจไม่ทัน แทบจะสำลักน้ำ หัวใจเต้นแรงมาก ไปหยุดพักเกาะขอบสระสักครู่ถึงดีขึ้น
   แต่หลังจากนั้นผมเกิดอาการคลื่นไส้ครับ วิงเวียน แต่ไม่ปวดหัว แหงนมองตึกสูงๆ แล้วเหมือนตึกมันจะเอียงล้ม ที่แรกนัดลูกไปกินร้าน MK กัน เลยขอยกเลิก กลับมาบ้านอ๊วกแตกเลยครับ อาเจียนออกมามีแต่น้ำ ผมไม่ได้กินอะไรเลยตั้งแต่บ่ายสองโมง ตอนนั้นผมกินเต้าฮวยไปถ้วยหนึ่ง ใส่ปาท่องโก๋สักสิบกว่าชิ้น
   พออาเจียนเสร็จก็รู้สึกดีขึ้นหน่อย สบายตัวหน่อย หยิบเอาเปลือกส้มอบบ๊วยมาอม รู้สึกชุ่มคอดีครับ นอนไปคิดไปถึงสาเหตุ ผมว่ายน้ำตอนท้องว่างหรือ ไม่น่าใช่ หรือว่าว่ายในน้ำเย็นจัด ก็ไม่ถึงกับเย็นจัดนะ หรือว่ายหนักเกินไป ว่ายโดยที่วอร์มไม่พอ อันนี้พอมีเหตุผลบ้าง

[O'Pern]

16 พย 53
   เย้ๆ เช้านี้เริ่มจะสัมผัสอากาศเย็นได้นิดๆ แล้ว เอารถคัน KHS HT ออกขี่ไปได้ 35 นาที เหงื่อยังไม่ทันจะออกก็้ต้องรีบเข้าบ้านมากินอาหารเช้า อากาศดีๆ ขี่สนุกมากครับ ไม่อยากหยุดเลย ไม่เป็นไร ไว้พรุ่งนี้เอาใหม่
   อาการคลื่นไส้อาเจียนหายดีแล้วครับ คราวหน้าคงต้องวอร์มร่างกายให้ดีกว่านี้ และต้องระวังหากเจอน้ำในสระที่เย็นมากๆ
   น้ำร้อนมากๆ ผมก็เป็นนะ แต่ไม่ถึงกับอาเจียน มันแค่มึนๆ เวียนหัว แต่พักแป๊บเดียวก็หาย อาการตอนนั้นเกิดจากไปแช่บ่อน้ำพุร้อนที่ประเทศญี่ปุ่น แร่ดจริงๆ เคยเห็นแต่ในหนังครับ พอได้โอกาสก็เลยไม่พลาด เล่นทั้งบ่อกลางแจ้ง และบ่อในร่ม หาย้อนอ่านอารมณ์เก่าๆ ได้ในตอน Japan Alpine ของปี 52 ครับ ไม่อยากเล่าซ้ำ เปลืองพื้นที่
   
   ช่วงนี้สนใจจักรยาน Fixed Gear ของยี่ห้อ Volume ครับ ด้วยเหตุผลว่าเขามีเฟรมสำหรับคนร่างเล็ก แต่ไม่แน่ใจว่าถ้าเป็นเฟรมขนาดเล็กๆ แล้ว ท่อบนของเฟรมจะยังคงขนานพื้นอยู่ไหม
   ผมยังไม่ค่อยรู้เรื่องกับชื่อยี่ห้อ และเกรดของมันครับ ไม่รู้ว่าอันไหนดีหรือเด่นตรงไหน อย่างไร แถมชื่อของมันก็ออกจะฟังดูแปลก ไม่คุ้นหูอย่างแรง เช่น เบาะของยี่ห้อ Animal แต่ที่สงสัยสุดๆ คือชื่อของ Sadio เพราะหาในเวปต่างประเทศ ไม่เห็นมีใครใช้ผลิตภัณฑ์ยี่ห้อนี้ จากการคาดเดา ผมว่ามันเป็นแบรนด์ของคนไทยครับ แต่ราคาอินเตอร์เนชั่นแนลจริงๆ ครับ (ถ้าเดาผิดขออภัยด้วยนะครับ)
   เริ่มมีการลิสต์บรรดาอุปกรณ์ที่ผมต้องใช้ ของที่ดูไม่น่าแพง มันก็แพงแบบไม่มีเหตุผล เช่น สายรัดเท้า ผมคิดว่ามันแค่หลักร้อย เอาเข้าจริง คู่ละ 1200 หึหึ ไม่ต้องอะไรมาก แค่นอตยึดหลักอาน ก็แค่นอตหกเหลี่ยมตัวผู้ตัวเมียชุดเดียว ผมว่าคลองถมหาได้ในราคาไม่เกิน 40 บาท คัดอย่างดีสุดมาแล้วนะ แต่ในร้านจักรยาน Fixed Gear เขาขาย 250 บาทครับ จ๊ากกกก อีกชิ้นที่น่าตกใจเสียยิ่งกว่าคือหางปลาเร่งโซ่ ผมเคยใช้แต่แบบเหล็กธรรมดาๆ อันละ 5 บาท แต่ถ้าเป็นของยี่ห้อแบรนด์เนมล่ะก็ ขายคู่ละ 1000 อัพ เห็นแล้วน้ำตาแทบเล็ด กลายเป็นว่าไอ้จักยานแนวนี้ มันมีไว้โชว์กั้นทุกเม็ดจริงๆ ครับ แม้จะไม่มีเบรก ไม่มีเกียร์ แต่ถ้าเลือกของยี่ห้อดังๆ ล่ะก็ มันแพงกว่า MTB แบบพื้นๆ ของเราเยอะมากๆ แบบคาดไม่ถึงเลยล่ะครับ แต่ก็เข้าใจนะว่าที่มันแพง ก็เพราะเราคัดมาแต่ของมียี่ห้อดังๆ นี่นา
   คิดต่อไปอีกนะว่า ถ้าหากได้รถที่ถูกใจมาแล้ว เกิดขี่ไม่ได้ เอาไม่อยู่ ผมจะทำยังไงกับมันดีวะนี่

[O'Pern]

17 พย 53
   นี่ผมห่างหายการออกขี่ทัวริ่งมานานมากๆ จนกลัวว่าหากต้องออกขี่จริง ผมยังจะคงขี่ไกลๆ ต่อเนื่องนานๆ ไหวหรือไม่ ผมซ้อมขี่ทุกวันก็จริง แต่ก็เป็นแค่การขี่เล่นแถวบ้าน วันอาทิตย์เช้าๆ ก็ไม่ได้ออกขี่ประจำเหมือนเมื่อก่อนอีกแล้ว ลูกชอบชวนไปตลาดน้ำบางน้ำผึ้งทุกครั้งเลย
   ก็ต้องบาลานซ์ชีวิตครับ ทั้งเรื่องส่วนตัว และเรื่องครอบครัว จักรยานเป็นเพียงแค่ส่วนหนึ่งของชีวิต มิใช่เป็นทั้งหมดของชีวิต การเสียสละความเป็นส่วนตัวเพื่อคนอื่นบ้าง มันก็เป็นความสุขได้เหมือนกันนะ มันขึ้นอยู่กับวิธีคิดครับ คิดให้มันสุข เราก็จะสุข แต่ถ้าคิดแต่ทุกข์ล่ะก็ คุณจะทุกข์ไปอีกนานแสนนาน
   เช้าออกขี่จักรยานแล้วก็ต้องรีบกลับมาบ้าน มีภาระกิจอีกเพียบที่ต้องรับผิดชอบ ช่วงบ่ายนัดช่างมาดูระบบไฟในห้อง มีไฟดวงหนึงมันไม่ติด และมันอยู่ในจุดที่ผมเปลี่ยนหลอดไฟเองได้ยาก
   พอช่างมาเขาแค่ขยับๆ สายไฟหน่อยเดียว ไฟติดแล้ว เฮ้ยย ผมคิดว่าไฟมันหลอดขาดเสียอีก
   อีกครู่เดียวก็มีช่าง TV มาช่วยปรับจูนช่องใหม่ๆ ที่เพิ่งเชื่อมสัญญาณมาให้ ผมจูนเองแล้วแต่มันไม่สำเร็จ แต่ช่างคนนี้ก็ทำไม่สำเร็จเช่นกัน เฮ้ออ ใครมึนกว่าใครกันแน่ล่ะนี่
   เย็นลูกชวนกินสเต็คปลา ร้านอยู่แค่หน้าปากซอย รสชาติดีมากครับ อร่อยกว่าร้านอาหารใหญ่ๆ เสียอีก
18 พย 53
   วันนี้ตื่นเช้าพิเศษ ทำให้ขี่จักรยานได้ราว 45 นาที ออกขี่ตั้งแต่ฟ้ายังมืด ขี่แบบสว่างคาตาเลยครับ ได้ออกกำลังกายยามเช้าแบบนี้ทุกวัน สุขภาพแข็งแรงแน่
   กินอาหารเช้า แล้วก็รีบไปส่งลูกเข้าเรียน จากนั้นก็เลยไปทำงานต่อ งานช่วงเช้ามักจะเป็นการยกของล้วนๆ ขนของจากโกดังมาลงที่หน้าร้าน เหงื่อซ่กแต่เช้า จะว่าไปก็น่าชินแล้วนะ เพราะมันเป็นแบบนี้เกือบจะทุกวัน

จิตใจกระวนกระวาย พอว่างช่วงบ่ายรีบเข้าไปคอนโด ถามหาชุดว่ายน้ำที่ผมลืมทิ้งเอาไว้ตั้งแต่วันจันทร์ สองใจสองใจ ว่าจะเจอไหมหนอ ถ้าไม่เจอ ก็คงต้องเสียเงินซื้อใหม่ เป็นการเสียเงินที่ไม่เป็นเรื่องจริงๆ
   “พี่ครับ เมื่อเย็นวันจันทร์ที่ผ่านมา ผมลืมชุดว่ายน้ำของเด็กเอาไว้ มีใครพบเห็นบ้างไหมครับ”
   แม่บ้านก้มลงไปหยิบของใต้เคาเตอร์ ชูชุดว่ายน้ำแบบ Wet Suit ขึ้นมา ผมเห็นแค่ชายขอบนิดเดียวก็รู้แน่ว่าเป็นของลูกผม ตาเป็นประกายปิ๊งเลยครับ
   “ขอบคุณมากครับ ขอบคุณมาก ผมคิดว่าจะไม่เจอเสียแล้ว”
   “ไม่หายหรอกจ้า ลืมอะไรไว้ก็มาถามตรงนี้ได้” แม่บ้านพูดอย่างอารมณ์ดี
   จากนั้นก็เดินขึ้นห้องไปปัดกวาดทำความสะอาดห้องตัวเองต่อ ทำได้แค่ในบริเวณตัวห้องครับ ที่ระเบียงยังไม่ได้ทำ ไม่ได้เตรียมผ้าถูพื้นระเบียงมา
   
   เย็นไปรับลูกแล้วรีบกลับมาบ้าน วันนี้ไม่มีอะไรน่าสนใจแม้แต่น้อย

[O'Pern]

19 พย 53
   อากาศเย็นยามเช้าที่เคยออกมาสูด มันหายไปหมดแล้วครับ ไหนๆ ใครวะ บอกว่าปีนี้จะหนาวนาน หึหึ ถ้าจะหนาวนานจริง มันต้องเริ่มหนาวกันแล้ว ถ้าแบบนี้ เขาเรียกหนาวช้าต่างหาก เผลอๆ ไม่แน่อาจจะหมดหนาวไปแล้วก็เป็นได้
   เข้าเวปจักรยานเห็นคนขายรถ Fixed Gear กันพอควร บางคนก็บอกตรงๆ ว่าขี่ไม่ถนัด ขี่ไม่ได้ แต่ส่วนใหญ่จะบอกทางอ้อมๆ ทำนองว่าจอดไว้เฉยๆ ไม่ค่อยได้ใช้ ทำเอาผมกลับมาคิดย้อนดูตัวเอง อยากได้รถดีๆ แบบซื้อทีเดียวจบ อยากได้ของดีๆ ทนๆ แต่เอาเข้าจริงแล้วผมจะขี่มันได้ไหม ยังไม่รู้เลย
   เช้าออกขี่จักรยานไป 45 นาที แต่ขี่ไม่เร็ว เลยไม่ได้ระยะทางเยอะมากนัก อากาศไม่ค่อยเย็นสบายเหมือนอาทิตย์ก่อนเลย
   
   ตอนบ่ายไปร้านขายตั๋วเครื่องบิน ซื้อตั๋วไปเชียงใหม่ให้พ่อและแม่ เจอเจ้าหน้าที่อัธยาศัยดี เลยคุยกันนานหน่อย ผมสนใจข้อมูลหลายประเทศ เขาเลยขอที่อยู่ผมไว้ แล้วหากมีข้อมูลจะให้เจ้าหน้าที่จัดส่งมาให้ ผมขอข้อมูลเกี่ยวกับประเทศเบลเยี่ยม และเนเธอร์แลนด์
   เย็นไปรับลูก เห็นเด็กๆ เขาเล่นทรายกันอย่างสนุกสนานจริงๆ ครับ ดูแล้วสบายตาสบายใจจังเลย เนื้อตัวมอมแมม เลอะเทอะกันไปหมด นี่แหละ รสชาติของชีวิตในวัยเขา
   อยากกลับไปเป็นเด็กจัง