ตค 53 24 UN

[O'Pern]

1 ตค 53
   เช้าออกขี่จักรยานไป 30 นาที ใจอยากขี่นานๆ หน่อย แต่มีเวลาเท่านี้เอง รีบอาบน้ำเตรียมตัวไปส่งลูก ยังดีได้กินอาหารเช้าจากบ้าน ซึ่งเป็นอาหารที่ดีที่สุด เราคัดเลือกเอง เช้านี้ผมกินไก่ผัดขิง ผัดผักบุ้ง กับข้าวกล้อง กลางวันมักจะฝากท้องนอกบ้านเสมอ วันนี้กินก๋วยเตี๋ยวลูกชิ้นปลา ใส่ถั่วงอกเยอะๆ มื้อเย็นกินกับลูก ลูกบอกอยากกินก๋วยเตี๋ยวเย็นตาโฟ ผมขอแค่ลูกชิ้นปลาลวก 1 จาน
   อยากลดน้ำหนักลงอีกนิด กลางเดือนผมมีงานสัมนาที่เขาใหญ่ จะได้ใส่เสื้อผ้าแล้วหล่อๆ หน่อย ก็แหม ปีนี้ผมไม่ค่อยได้ออกไปเผชิญโลกภายนอกกับเขาเลย ปีก่อนๆ โน้นบางเดือนผมอยู่ไทยแค่ไม่กี่วัน เจอประชุมของแต่ละกลุ่มแทบจะชนกัน ทั้งงานในไทยและต่างประเทศ
   เย็นพาลูกไปกินสเต็คข้างถนนหน้าปากซอย ร้านมาเปิดใหม่ แต่เห็นมีคนเข้าออกเยอะ เลยไปใช้บริการดูสักหน่อย

2 ตค 53
   ตลอดวันนี้ผมอยู่เฝ้าร้าน ในขณะที่เพื่อนๆ ชาวจักรยานเขาไปอัมพวากัน อยากไปครับ แต่ไม่มีคนงานช่วยดูแลที่ร้าน ไอ้คนที่มาใหม่ก็อยู่ได้แค่ 2 วันก็ไปเสียแล้ว
   เบื่อ แต่ก็ต้องทน ต้องคิดบวกมากๆ
   กลับมาบ้านเอาตอนค่ำมากๆ ลูกเกือบจะเข้านอนแล้ว เห็นผมเข้ามา เลยลุกขึ้นมาเล่นกันต่อ
   ผมขอตัวไปอาบน้ำ กลับมาอีกทีเห็นเขานอนหลับปุ๋ยไปแล้ว แหม ก็มันตั้งสี่ทุ่มแล้วนี่นา
   
3 ตค 53
   เช้านี้พากันไปตักบาตรวันเกิดลูกครับ เขาจะอายุครบ 9 ปีในวันอังคารที่ 5 ตุลาคมนี้ พอวันเกิดทีพวกเราก็ทำบุญกันเล็กๆ น้อยๆ ครับ ไม่ได้มีงานเลี้ยงอะไรหรอก
   เสร็จแล้วลูกก็ชวนไปตลาดน้ำบางน้ำผึ้งอีกแล้ว เขาติดใจโกโก้เย็นที่ร้านค้าในตลาดน่ะครับ เช้าก็กินก๋วยเตี๋ยวกันคนละชาม ภรรยากินขนมจีนต่อ มิวเล่นโกโก้เย็นตามระเบียบ ส่วนผมหาซื้อของกินใส่ถุงกลับมากินที่บ้านตอนกลางวัน
   ขากลับเดินผ่านร้านขายของเล่นเก่าๆ ไปเจอเกมแบบ Puzzle ที่เป็นตั้วเลข 15 ตัว เลื่อนไปมาในถาดพลาสติคที่ทำมาพอดี ผมชอบเกมแบบนี้มากครับ แรกๆ ก็เล่นเรียงตามปกติคือเลข 1 – 15 พอมีมือแก่กล้าก็มีจิตนาการมากขึ้น เล่นเรียงจาก 15 – 1 ก็มี และไปไกลกว่านั้นคือเรียงแบบแนวตั้ง เรียงเลขคู่ต่อๆ กันแล้วค่อยตามด้วยเลขคี่ และอีกสารพัดรูปแบบที่จะเรียง
   มิวขอซื้อเกมอันนี้ ผมอณุญาติให้ซื้อได้ บอกเขาว่ามันเป็นเกมฝึกสมองที่ดีมาก เล่นได้นาน ไม่ใช้ไฟฟ้า น้ำหนักเบา พกพาสะดวก ฯลฯ ซื้อมา 2 อันครับ ให้ลูก 1 อัน และผมเก็บไว้เล่นเองอีกอัน สนุกดีออก
   ผมกลับมาอยู่ที่ห้องคอนโด เข้ามาก็ไม่มีอะไรมาก เริ่มจากปัดกวาดทำความสะอาด เสร็จแล้วก็นั่งพัก นั่งดูทีวี แหม วันนี้อากาศดีมากๆ ครับ แดดแทบไม่มี แต่มีลมพัดแรงตลอดวัน ธรรมดากลางวันต้องเปิดแอร์ แต่วันนี้เปิดหน้าต่างรับลมเย็นได้สบาย
   กลับมาบ้านตอนเย็น ลูกบอกปวดท้อง อยากอาเจียน เลยถามว่าไปกินอะไรมา กินอะไรที่เราไม่คุ้นเคยไหม เขาบอกไปกินน้ำส้มที่ร้าน McDonald อ้าว อยู่กับผมไม่เห็นกินแบบนี้ แต่ไปกับภรรยาผมทีไร เขามักจะตามใจตลอด
   เล่นกันสักพักเขาก็ดีขึ้นเรื่อยๆ ร่างกายแข็งแรง ก็ฟื้นได้เร็วครับ

4 ตค 53
   ช่วงนี้ฝนตกทั้งวันอีกแล้ว ชาวเหนือโดนหนักหน่อย เพราะเป็นเขา เป็นป่าต้นน้ำ พอน้ำมาเยอะ ป่าก็โดนฮุบไปจนเหลือน้อยลง น้ำป่าก็เลยมา ไม่รู้จะโทษใคร จะโทษสังคมเมือง โทษสังคม ที่โทษได้ชัดๆ ก็คือพวกคนฮุบป่า แต่ก็อีกล่ะนะ ในหลวง พระราชินีท่านสอนให้คนอนุรักษ์ป่า แต่มีไอ้นายทุนใจต่ำมันมาทำตัวเด่นสวนกระแส
   กลางวันขี่จักรยานลุยฝนไปซื้ออาหารกลางวัน ไอ้รถคัน JZ88 นี่ทำผมเกือบล้อมาหลายครั้งโดยเฉพาะตอนผิวถนนเปียกแฉะ ขี่แล้วต้องระวังอย่างมาก วันนี้ผมเลยขี่แบบไม่แตะเบรกหน้าเลย ใช้แค่เบรกเท้า หรือ Coaster Brake แทน ผมเคยใช้เบรกแบบนี้กับรถ BMX สมัยเด็กๆ ครับ ช่วงนั้นล้อพลาสติคเพิ่งเข้ามา ยี่ห้อ ACS เป็นล้อแบบพับได้ คือกระแทกแรงๆ แล้วล้อจะเบี้ยว แต่มันก็คืนตัวได้ เห็นแล้วอึ้งมากๆ เลยซื้อมาใช้ เอาเข้าจริงเล่นโหดๆ มันยืบแล้วไม่คืนตัวดังเดิมครับ ซี่ลวดก็คดงอกันไป เซ็งฉิบเป๋ง
   ตอนเด็กๆ เล่น BMX นี่ผมมมีเซ็ทติ้งล้อหลายชุดนะครับ ล้อที่เด่นๆ คือล้อแบบก้านของ Skyway หนักฉิบเป๋ง แต่โคตรจะเท่ อีกชุดคือล้อของ ACS สีขาว เจอเบรกก้ามปูยางเบรกดำแล้วน่าเกลียดมาก สุดท้ายคือชุดล้อของ Araya อันนี้เบาสุด เอาไว้แข่ง
   พอจะมาเล่นจักรยาน Fixed Gear และเป็นรถ Trick ผมก็เลยอยากมาเล่นแนวเดิม คือมีเซ็ทติ้งล้อหลายชุด เอาไว้ขี่แล้วแต่อารมณ์ แต่ของ Fixed มันแพงจับใจจริงๆ ครับ เล่าล้อที่ชอบก็แล้วกัน คือล้อแบบก้านของ Aero Spoke และล้อแบบใส่ยางใหญ่ๆ ได้ ซี่ลวดเยอะๆ อันนี้หนักหน่อย แต่คิดว่าน่าจะแข็งแรงต่อการกระแทกกระทั้นได้ดี มีแค่สองชุดก็จนแล้วล่ะครับ ยังไม่รู้เหมือนกันว่าเฟรมของรถ Trick มันจะเข้ากันกับล้อแบบก้านของ Aero Spoke ไหม
   งานเข้าคนกินเจครับ จุลินท์ ลักษณะวิศิษย์ ลุยตลาดอาหารเจ ไปเจอ DNA ของเนื้อสัตว์ พูดภาษาคนคือมันมีส่วนผสมของเนื้อสัตว์ในอาหารเจ ฉิบหายสิครับท่านผู้ชม ก็ไอ้พวกหน้าตาอาหารเจที่ชอบทำเลียนแบบอาหารจริงนั่นแหละครับตัวดี ในเมื่อของเจมันทำยากนัก ก็เอาของจริงใส่มันไปซะเลย จะได้เหมือนเป๊ะๆ เด๊ะๆ เลย
   อ้าว ก็เห็นชอบแบบเหมือนๆ กันนี่นา พรุ่งนี้เช้าหัวข้อนี้จะเป็น Talk of the town ครับ

[O'Pern]

5 ตค 53
   เมื่อคืนก่อนนอนลูกบอกปวดหัว และรู้สึกหนาว ก่อนนอนเลยให้กินยาพาราเซตามอลไป 1 เม็ด โชคดีมากที่ตื่นมาก็หายปี
   เช้านี้เอารถคัน KHS F20-W ออกขี่ ไม่ได้จับเจ้าคั้นนี้มาเป็นเดือน ขี่แล้วรู้สึกแปลกๆ ไปทันที ก้นไม่คุ้นกับเบาะนุ่มนิ่มอีกแล้ว นั่งแล้วก้นดิ้นไปมา แต่ถ้าขี่ช้าลง รอบขาไม่เร็วก็พอไปได้ ขี่ได้ไม่นานก็ต้องเตรียมตัวออกจากบ้านแล้วล่ะครับ
   วันนี้วันเกิดลูกผม เขาอายุครบ 9 ปี ก็อวยพรแบบคลาสสิคไปให้ นั่นคือ ขอให้ลูกมีความสุขและสุขภาพแข็งแรง
   เอาเสื้อที่ได้รับแจกงาน Car Free Day มาใส่ ปกติผมใส่ Size M แบบพอดีๆ ตัวหน่อย แต่สั่ง Size L ไป ก็จะหลวมสบาย ตอนยืดแขนจับแฮนด์ตรงรักแร้ก็จะตึงพอดี แต่ไอ้เสื้อตัวนี้ซักแล้วมันหดครับ จาก L ตอนนี้กลายเป็น M นี่ถ้าเลือก M มา ตอนนี้คงจะกลายเป็น S (เคยมีนะ งานก่อนๆ ผมสั่ง M ไป ตอนนี้เป็น S ยกให้ลูกใส่แทนไปแล้ว) วันนี้เลยใส่เสื้อแบบรัดรูปโดยไม่ตั้งใจ แหม หุ่นเหมือนข้าวต้มมัดเชียว มารู้สึกตัวเอาตอนขับรถน่ะครับ เพราะต้องยืดแขนไปจับพวงมาลัย ช่วงรักแร้ตึงมาก แต่ถ้าลดน้ำหนักลงอีกสักหน่อยก็จะใส่ได้พอดีนะ
   วันนี้ผมคิดท่าทริคของจักรยาน Fixed Gear ได้อีกอันหนึ่งแล้ว จิตนาการล้ำลึกมากครับ ขนาดยังไม่มีรถ ยังคิดได้ขนาดนี้ เป็นท่าที่เท่ แปลก แหวกแนวมากๆ ผมคิดของผมเองนั่นแหละ ไม่ได้ดูเวปไหนแล้วจำมาหรอกนะ อินเทอร์เนทของผมเป็นแบบโลวสปีดแบบโบราณ ไม่เคยได้ดู youtube อะไรกับเขาเลย
   เหตุผลที่ผมอยากได้จักรยาน Fixed Gear แบบ Trick ก็เพราะอยากได้ทักษะการควบคุมจักรยานในอีกรูปแบบหนึ่งครับ แถมงานหลักของผมที่เป็นงานออกแบบก็ต้องใช้จิตนาการอย่างมาก การที่มาขี่จักรยานแบบนี้จะทำให้จิตนาการของผมยิ่งลื่นไหล ทุกอย่างมันเกี่ยวเนื่องกันครับ
   หาข้อมูลมากๆ เข้า กลายเป็นว่าร้านจักรยานที่อยู่แถววงเวียนใหญ่ชื่อ Big Brother ที่ผมเคยแวะไปครั้งหนึ่งแล้วน่ะ ร้านนี้เขาค่อนข้างจะเป็นขาใหญ่ในวงการจักรยาน Fixed Gear เลยล่ะ ตอนนั้นผมไปร้านเขาแบบงงๆ จะพูดจะคุยก็ไม่รู้จะไปถามอะไร ไม่รู้อะไรสักอย่าง แถมมีลูกค้านั้่งรอในร้าน ร้านก็เล็กๆ แคบๆ เดินได้แค่ไม่กี่ก้าว ไว้คงต้องเข้าไปหาข้อมูลอีกสักรอบ เพราะไม่รู้ว่าจักรยานในรูปแบบที่ผมจิตนาการไว้มันจะมีขายไหม จักรยาน Fix Trick ในอุดมคติของผมมีคุณลักษณะดังนี้
-   ท่อเฟรมด้านบนต้องขนานกับพื้น (ทั้งๆ ที่ผมต้องการเฟรมขนาดเล็กกว่า 50) 
-   ตะเกียบตรง และก้านใหญ่ ดูดุดัน (ไม่มี่อะไรทำ กะจะ Bar Spin กันท่าเดียว)
-   ใส่ยางหน้ากว้างได้ และใส่ยางหน้าแคบแล้วยังคงดูดี (จะมีไหมวะนี่)
-   ใส่แฮนด์ยกแบบรถ Trick และใส่แฮนด์แบบ Bull Horn แล้วต้องยังคงดูหล่อ (เป็นห่วงเรื่องระยะเอื้อมเหมือนกันนะนี่)
ว่ากันง่ายๆ คืออยากจะขี่ทั้ง Trick และ Track น่ะครับ คนมันโลภ สองจิตสองใจ ไม่รู้จะเลือกรถแบบไหนดี เลยเล่นแบบหว่านแห

กลางวันผมขี่จักรยานไปทางถนนเลียบแม่น้ำเจ้าพระยาที่ทางการสร้างเป็นเส้นสั้นๆ ช่วงสะพานพุทธไปถึงท่าดินแดง ผมขี่เส้นนี้บ่อยครับ เงียบดีเหลือเกิน บรรยากาศเงียบสงบ นั่งดูแม่น้ำแล้วสบายใจดี แล้วก็เกิดจิตนาการอีกแล้ว คิดไปว่า แม่น้ำเจ้าพระยาของกรุงเทพฯเรานั้นแสนจะสวย แต่ภาครัฐไม่เห็นจะทำอะไรเป็นชิ้นเป็นอัน หลักๆ ก็มีเรือด่วนวิ่ง มีเรือข้ามฟาก แค่นั้นเอง ที่เหลือก็เป็นภาคเอกชนที่มีธุรกิจขนส่ง และสุดท้ายก็คือธุรกิจท่องเที่ยวของพวกโรงแรม และร้านอาหารดังๆ ริมน้ำ
   อ้าว แม่น้ำสวยๆ ตัดผ่ากลางกรุงเทพฯ กินพื้นที่ไปตั้งเยอะ แต่กลับใช้ประโยชน์แค่นี้เองหรือ
   “อ้าว แล้วเอ็งจะให้เขาทำอะไรนอกเหนือจากนี้” ผมถามตัวเอง ชิงตัดหน้าก่อนใครจะมาถามผม
   โถ พี่น้อง ทำได้อีกหลายอย่างมากๆ เลยล่ะครับ เริ่มจากทางจักรยานเลียบแม่น้ำ ทำได้จริงครับ เพราะปัจจุบันก็ทำไปแล้ว แต่ถ้าช่วงไหนติดขัดที่ของเอกชนก็ทำเป็นสะพานข้ามมันซะเลยจะได้ไหม เช่นผ่านหน้าร้านอาหารเส้นใหญ่ๆ ที่เขาต่อยื่นล้ำลำน้ำ ท่านไม่กล้าเคลียร์ก็ทำทางข้ามมันซะ ลองนึกภาพแม่น้ำเจ้าพระยาที่คดเคี้ยว แต่มีเส้นทางคนเดิน ทางจักรยานเลียบตลอดสองฝั่ง ผมว่าสุดยอดว่ะ นี่ถ้าได้สะพานข้ามแบบ Sky Walk ด้วยจะสมบูรณ์
   สะพานแบบ Sky Walk คือสะพานข้ามแม่น้ำเจ้าพระยาขนาดเล็ก ที่เน้นเชื่อชุมชน ให้เฉพาะแค่คนเดิน รถเข็น รถลาก และจักรยานเท่านั้นที่ผ่านได้ เหมาะกับจุดที่ไม่ต้องการเวนคืนพื้่นที่มากนัก เช่นจากแยกท่าดินแดงข้ามไปราชวงค์ จากถนนลาดหน้าข้ามไปลงที่ตลาดน้อย หรือหัวลำโพง จากท่าพระจันทร์ข้ามไปศิริราช และช่วงถนนจรัลสนิทววงค์ข้ามไปทางราชวัตร ลองกางแผนที่แล้วลากเส้นดูครับ หากท่านทำสะพานแบบนี้ออกมาจริงล่ะก็ รับรองว่ามีคนขี่จักรยานเพิ่มขึ้นอีกหลายเท่าตัว
   วิธีป้องกันมอเตอร์ไซค์เข้ามาใช้หรือครับ ง่ายมากๆ แค่ทำเป็นขั้นบันไดเป็นช่วงๆ ก็เป็นการป้องกันทางภูมิศาสตร์ได้แล้วล่ะครับ (แต่จะเดือดร้อนพวกรถเข็นคันใหญ่ๆ หน่อยนะ)
   แหม นั่งคิดแล้วอยากทำงานการเมือจริงๆ ครับ แค่อยากทำงานให้บ้านเมืองสวยงาม ไม่ได้อยากเป็นนักการเมืองหรอกนะ
ผมออกแบบสิ่งของมามากมาย ก็เลยคิดอยากออกแบบบ้านเมืองของตัวเองบ้างเท่านั้นเอง

[O'Pern]

6 ตค 53
   ตื่นเช้ารีบขี่จักรยานก่อนเพื่อนเลย แต่ทำได้แค่ 30 นาทีเท่านั้นเอง ใช้รถ HKS HT ชอบขี่คันนี้มากที่สุด รถขี่สบายสุด ใช้แฮนด์ผีเสื้อที่มีจุดวางมือได้หลายตำแหน่ง เฟรมโครโมลี แบบ True Temper / Double Butt OXII รุ่นเดียวกับตัวแข่งของทีม KHS USA ในยุคปี 94 เป็นความภูมิใจเล็กๆ ของคนที่ชอบจักรยาน

   ผมขับรถยนต์เกือบจะทุกวัน นั่งมองดูการแก้ไขปัญหาจราจรแล้วท้อใจ ถ้าผมมีอำนาจก็จะขอคิดมุมกลับ ซึ่งผมว่ามันน่าจะแก้ไขปัญหาได้แบบยกกระดาน แต่ว่าต้องมีคนบางคนยอมตัดความสะดวกสบายส่วนตัวไปบ้าง ถ้ารับได้ ก็ตามผมมา
   เริ่มจากเราต้องเห็นประโยขน์ของคนส่วนใหญ่เป็นหลัก นั่นคือคนนั่งรถเมล์ครับ เริ่มบังคับใช้กฏหมาย Bus Lane อีกครั้ง ห้ามรถส่วนตัวเข้าแบบ 100% ถ้าแอบเข้าก็จับด้วยกล้องแล้วส่งใบเรียกเก็บค่่าปรับไปถึงบ้าน อย่ามาบอกว่าไม่มีงบ มันเป็นเรื่องระดับชาติยิ่งกว่ารถไฟฟ้าเสียอีก
   รถยนต์จะติด ก็ปล่อยให้พวกเขาติดกันไปครับ ทนได้ทนไป ทนไม่ได้ ก็จะเลิกนั่งรถกันเอง ง่ายดีไหมครับ คิดห้วนๆ แบบนี้แหละ แต่ผมว่ามันเวิร์ค
   ส่วนเส้นทางที่รถติดแบบถาวร เช่น สุขุมวิท สีลม และเมืองชั้นใน ก็จะต้องมีการเก็บค่าผ่านทางครับ เริ่มเบาะๆ สักคันละ 5 บาทก่อน และถ้ายังติดไม่เลิกก็เพิ่มเป็น 10 หรือ 20 บาทต่อคัน เจอแบบนี้ ทนได้ทนไป
   ทุกวันนี้ที่แก้กันไม่ได้ ก็เพราะภาครัฐแก้ไขปัญหาแบบเอาใจคนใช้รถยนต์ครับ คือมองกันคนละด้านกับผมเลย เอาใจมันไปทำไม ขับรถยนต์แบบไร้ระเบียบ ไร้วินัย คนจะข้ามทางม้าล้ายยังไม่ยอมจะหยุด ต้องรอจังหวะรถช้าแล้ววิ่งเอาเอง ถ้าเป็นแบบนี้ทำไมผมต้องมาวิ่งบนทางม้าลายด้วย ผมวิ่งตรงอื่นก็ได้ จากประสพการณ์ที่เห็นรถยนต์จะจอดให้คนข้ามก็ต่อเมื่อ มันไปไม่ได้ คือรถคันหน้าติด เจอคนพิการข้าม เจอคนท้องข้าม เจอคนกลุ่มใหญ่ๆ ข้าม นอกนั้นพวกมันไม่ค่อยจะหยุดกันหรอก ไอ้พวกคนขับรถ เอ็งลองถามตัวเองดูว่า เอ็ง “ตั้งใจ” หยุดให้คนข้ามทางม้าลายกันบ่อยแค่ไหน ถ้าได้คำตอบแล้วก็ลองคิดหาทางแก้ไขซะ บ่อยครั้งเหลือเกินที่ผมต้องใช้จักรยานเข็นข้ามผ่านทางม้าลายเพื่อกั้นรถให้คนข้าม ไม่งั้นมันไม่ยอมหยุดจริงๆ หนำซ้ำบางคนยังตะโกนด่าอีกด้วย
   “เฮ้ย มึงอยากตายเหรอ”
   ยังไม่รู้ตัว ยังไม่สำนึก เจอคนยืนบนทางม้าลาย ตัวเองก็ต้องยกคันเร่งแล้ว มาเร่งส่ง เร่งใส่ แล้วบอกว่าขับรถมาติดพัน มันไม่ใช่คำแก้ตัวของคนมักง่าย ไร้วินัย
   ต้องจำใส่กะลาหัวไว้ด้วยว่า เมื่อใดที่มีคนก้าวเหยียบทางม้าลาย ทางข้ามนั้นจะเสมือนยกนูนขึ้นมาเป็นฟุตบาททันที รถยนต์ทั้งสองด้านต้องหยุดสนิท รอให้คนข้ามผ่านไปหมด ถึงจะเริ่มออกตัวขับต่อได้
   กฏเหล่านี้ต้องใช้ภาครัฐทำเป็นสปอทโฆษณายิงออกมาถี่ๆ ครับ เหมือนโฆณาเลิกเหล้าอันล่าสุด ผมชอบมาก “น้องๆ คิดเงินค่าเล่าเรียนพี่หน่อย” ได้ใจริงๆ ครับ
   คุยเรื่องพัฒนาบ้านเมืองกับผม คุยกันได้อีกนานครับ นี่ในใจผมคิดเลยเถิดไปถึงเรื่องการย้ายเมืองหลวงแล้วนะครับ ทำเลที่ตั้งของกรุงเทพฯ มันเป็นชัยภูมิที่ดีในสมัยโบราณครับ แต่ในปัจจุบันมันไม่ใช่อีกแล้ว มันตั้งอยู่ในที่ลุ่ม ในสมัยโบราณเขาถือว่าดีครับ ทำเลที่ตั้งเมืองมักจะมีคูน้ำล้อมรอบ ดูตัวอย่างผังเมืองอยุธยาเปรียบเทียบดูไปด้วยก็ได้ครับ การยกทัพมาตีเมือง ก็ต้องใช้ช้างและกองทัพทหาร แล้วมันลุยโคลนเลนได้เสียที่ไหน พอช้างและคนเข้ามาไม่ได้ มันก็เลยปลอดภัย อันนี้เป็นเรื่องวิชัยยุทธของไทยนะครับ หากเป็นของจีน เกาหลี ก็จะไปอีกทางหนึ่ง ฝั่งโน้นเขาเน้นสร้างกำแพงเมืองขนาดใหญ่เพื่อป้องกัน และใช้ชัยภูมิพวกเทือกเขามาป้องกันข้าศึกแทน
   เออ แล้วที่ตั้งของเมืองหลวงใหม่ของไทยเราจะไปอยู่ไหนดีล่ะ มันต้องมาดูโจทย์ก่อนครับ คือต้องเป็นที่พื้นที่แข็งแรง ปลอดภัยจากแนวรอยแยกของเปลือกโลก น้ำไม่ท่วม (อันนี้สำคัญ) ถ้าได้จุดกึ่งกลางที่ทุกภาคเดินทางมาได้ในระยะทางพอๆ กันจะแจ๋วมาก
   
   คืนนี้สาวยู จะไปเกาหลี เขาถามว่าอยากได้อะไรบ้างไหม ผมตอบไปว่า ขอรายละเอียดเรื่องเส้นทางการขี่จักรยานท่องเที่ยวในโซล และบริเวณเลียบแม่น้ำฮันแค่นั้นก็พอ ตอนนี้เกาหลีเป็นประเทศที่ผมอยากไปขี่จักรยานท่องเที่ยวเป็นอันดับต้นๆ ในใจเลยล่ะครับ
   แหม คิดแล้วน่าจะไปกับเขาด้วยนะนี่ ก็ตอนแรกเห็นเขาชวนเพื่อนเยอะแยะ ผมก็ไม่กล้าไปด้วย เกรงใจทางบ้านเขาที่เกาหลี แต่เอาเข้าจริงเขาไปกับเพื่อนอีกแค่คนเดียวเอง

[O'Pern]

7 ตค 53
   เช้านี้ออกจากบ้านไปส่งลูกเร็วกว่าปกติ มิวมีทัศนศึกษา โรงเรียนจะพาไปมิวเซียมสยาม ช่วงแรกๆ เข้าฟรีครับ มาตอนนี้เก็บเงินเฉพาะผู้ใหญ่คนละ 100 บาท แต่เด็กยังคงฟรีเหมือนเดิม ที่ไม่กล้าเก็บเงินเด็กก็คงจะกลัวถูกด่า
   เช้านี้เลยได้ขี่จักรยานแค่หน่อยเดียวเอง
   ไปถึงร้านก็เจองานโหด มีรถมาลงสินค้าที่โกดัง และต้องขนย้ายของ เล่นเอาผมเหงื่อโทรมตัวตั้งแต่เช้า ถอดเสื้อออกมาบิดนิดเดียวน้ำเหงื่อออกมาเพียบ
   ช่วงกลางวันขี่จักรยานไปทางเลียบริมแม่น้ำเจ้าพระยานั่งเล่นสักครู่ มองดูแล้วเพลินตาดีครับ แม่น้ำของเราสวยนะ แถมวันนี้ไม่มีแดดสักนิด มืดครึ้มตลอดวันเลย นั่งมองแม่น้ำก็เห็นแต่เรือด่วน เรือข้ามฟาก เรือลากจูง และเรือเก็บขยะของ กทม นี่ถ้ามีเส้นทางจักรยานเลียบริมแม่้นำ แล้วมีรถไฟแบบ Monorail วิ่งสองข้างทาง ผมว่าเมืองนี้จะดังเป็นพลุแตก คนแน่นตลอดวันตลอดคืนแน่ครับ เพราะนอกจากเดินทางคมนาคมแล้ว มันยังสามารถรองรับการท่องเที่ยวได้เป็นอย่างดี ลองนึกภาพ ผมอยู่ฝั่งธนฯ แต่นั่งรถไฟฟ้า Monorail นี้ไปถึงเกาะเกร็ด (ปากเกร็ด) ได้ในเวลาสัก 30 นาที พร้อมกับชมวิวข้างทางที่แสนจะสบายตา ชีวิตนี้มันจะสุดยอดเพียงใด
   เอางบประมาณที่กินกัน ถลุงกัน มาลงทุนกับเรื่องเหล่านี้จะดีกว่าครับ ไม่ต้องทำตามที่ผมเป๊ะ 100% ก็ได้ เอาแค่คร่าวๆ ได้ก็บุญโขแล้ว มันจะเป็นการลงทุนที่ยั่งยืนครับ อย่ามาบอกว่าไม่มีเงิน เพราะผมจะสอนวิธีหาเงินให้ บอกใบ้ให้ก็ได้ครับว่า ท่านไม่ต้องควักกระเป๋าสักบาทเดียวก็ยังได้

   แวะร้านไดโซซังเกียว ไปหาซื้อที่อุดหู อันเก่าเป็นแบบโฟม ใช้จนมันอุดไม่ค่อยอยู่และประสิทธิภาพการกรองเสียงด้อยลงไปมาก หลังจากที่ผมเอาไปล้างน้ำมา ไม่รู้ว่ามันเพราะอะไร หรือว่ามันจะมีสารเคลือบไว้ เพราะแรกๆ ก็ใช้งานโอเคดี บีบแล้วคืนตัวช้า ลักษณะเหมือนกับ Memory Foam คือเราต้องบี้ๆ มันแล้วรีบยัดเข้าไปในรูหู มันจะค่อยๆ พองตัวออกมาแนบรูหูพอดี แต่ทุกวันนี้บีบแล้วปล่อยมือมันจะเด้งคืนรูปทันที เหมือนฟองน้ำธรรมดาๆ เลย แถมประสิทธิภาพการกันเสียงก็ลดลงอย่างมาก อุดหูไปก็เหมือนแค่เอากระดาษทิชชู่ยัด ไม่ได้ช่วยอะไรเล้ยย แถมนอนพลิกตัวไปมามันก็จะหลุดออกมาจากหูได้ง่ายมาก
   ขี่่จักรยานกลับจากธนาคารริมถนนประชาธิปก เจอฝรั่งคนหนึ่งเดินสวนมา ผมจอดแวะถามว่าต้องการความช่วยเหลืออะไรไหม ผมเจอนักท่องเที่ยวที่ไหนก็มักจะเสนอตัวให้ความช่วยเหลือเสมอ
   เขาหยิบแผนที่ออกมา แล้วชี้ไปยังอนุเสาวรีย์รัชกาลที่ 1 ที่อยู่เชิงสะพานพุทธ ด้านปากคลองตลาด แต่นี่เขากำลังเดินมุ่งหน้าไปยังวงเวียนใหญ่ เฮ้ยย มันผิดทิศ
   “คุณเดินมาผิดทางครับ ต้องเดินย้อนกลับไปทางโน้น อยู่แค่เชิงสะพานนั้นเอง” ผมพูดพร้อมกับชี้ไปยังสะพานพุทธ
   เขาทำหน้าตาตกใจ ผมเลยชวนคุยต่อ จับใจความได้ว่าเป็นชาวอิตาลี ตระเวณเที่ยวทั่วละแวกนี้มาหมดแล้ว ทั้งเวียดนาม กัมพูชา ลาว เข้ามาไทยเป็นที่สุดท้าย และจะกลับอิตาลีในอีก 2 วันข้างหน้า ตบท้ายด้วยว่าเขาเดินทางด้วยจักรยานเหมือนกัน    
   บ๊ะ แจ๋วว่ะ
   “อ้าว แล้วจักรยานคุณล่ะ ทำไมไม่ขี่จักรยานมา”
   “ผมแพ็คใส่กระเป๋าเรียบร้อยแล้ว เตรียมตัวเดินทางกลับอิตาลี”
   อ้อ มันเป็นเช่นนี้นี่เอง
    ผมอยู่ฝั่งธนฯ เห็นฝรั่งนักท่องเที่ยวน้อยมากครับ เจอใครก็มักจะชวนเขาคุย นัยว่าได้ฝึกภาษาไปด้วย ไม่ค่อยได้ใช้ ไม่ค่อยได้ฟัง มันจะลืมเอาได้ง่ายๆ

[O'Pern]

8 ตค 53
   ทดลองใช้ที่อุดหูอันใหม่ดูแล้ว มันเวิร์คมากๆ ครับ ดีกว่าอันเก่าแบบที่เป็นโฟมเยอะเลย อันนี้อุดได้แน่นชนิดที่ว่าตอนดึงออกจากรูหูมีเสียงดัง “ป็อก” เหมือนเปิดขวดเลยล่ะ ขี้หูแทบหลุดติดออกมาด้วยน่ะสิ
   รุ่นที่ผมใช้นี้ทำด้วยซิลิโคนครับ แต่แบบซิลิโคนก็ยังมีสองรุ่น แบบแรกเป็นแผ่นยาง 3 ชั้น ขนาดลดหลั่นกันไป อีกแบบเป็นซิลิโคนแผ่นใหญ่ๆ กดแล้วมันจะแนบไปกับรูหู ผมเลือกแบบแรกมาลองก่อน เพราะแบบที่สองมันเหมือนหูฟัง Small Talk ของโทรศัพท์ผมเป๊ะเลย
   
   ผมเคยได้ยินมาจากไหนสักแห่ง “สิ่งแรกที่ฝัน มันจะเป็นสิ่งสุดท้ายที่ได้ทำ”
   ตอนเด็ก มัธยม 2 ผมฝันอยากเป็นเจ้าของร้านจักรยาน ตอนนั้นผมเล่น BMX ก็นั่งคิดออกแบบร้านจักรยานในสไตล์ของผม นั่งคิดนั่งเขียนอยู่นานเลยครับ ในที่สุดก็มีภาพร้านออกมา เป็นร้านที่หน้าตาประหลาดมาก ดูยังไงก็ไม่เหมือนร้านขายจักรยานที่มีอยู่ในปัจจุบันสักนิด ไอเดียนี้ผุดมาตอนผมอายุ 14 ปีนะครับ เป็นปีที่ผมเริ่มขับรถยนต์ เริ่มขี่จักรยาน ผมเล่นทั้งสองสิ่งนี้พร้อมๆ กัน เล่นเองคนเดียวล้วนๆ ครับ ขี่จักรยานผาดโผน ผมก็ขับรถยนต์ผาดโผนไปด้วย
   ผมประยุกต์เรื่องจักรยานและรถยนต์เข้าด้วยกันหลายอย่างครับ ที่เด่นชัดก็คือเรื่องอัตราทดของเฟือง อย่างที่เคยเล่าว่าจักรยานผมมีเซ็ทติ้งหลายชุด มีล้อ 3 ชุด แต่ละชุดก็จะมากับชุดฟรี (เฟืองท้าย) แต่ละขนาดกัน เริ่มตั้งแต่ 16 / 18 / 20 ต่างกันแค่ 2 ฟัน แต่กับจักรยาน BMX นั้นเห็นผลชัดเจนมากครับ 
   ผมยังคงเอาไอเดียเกี่ยวกับสิ่งที่ผมชอบทุกอย่างผสมผสานเข้าด้วยกัน เพราะตอนมัธยมปลายผมบ้าเล่นวินเซิร์ฟอย่างหนัก เล่นจนเกือบจะเป็นทีมชาติอยู่แล้ว อ๊ะๆ ไม่เก่งหรอกครับ แต่กีฬานี้คนมันเล่นน้อยมาก คนไหนเล่นจริงจัง ทางสมาคมฯ เขาก็จะส่งเสริมและสนับสนุน ผมใช้ชีวิตตลอดวันอาทิตย์อยู่ที่บึงตะโก้ บางนา ไม่ก็อ่าวดงตาล พัทยา เป็นเช่นนี้อยู่หลายปี กระทั่งเข้าเรียนมหาวิทยาลัย ผมยังติดเอาบอร์ดวินเซิร์ฟไว้บนแร็คหลังคาขับรถไปเรียน ก็มีวินเซิร์ฟอยู่บนหลังคา มีจักรยานเสือหมอบอยู่ด้านเบาะหลัง ถ้าเปิดท้ายรถจะพบสเกต์บอร์ดอีกอัน ฮ่าๆ ครบครันจริงๆ
   มีครั้งหนึ่งผมไปบ้านที่ระยอง (อ่าวมะขามป้อม) เอาวินเซิร์ฟไปด้วย ไปตั้งแต่เย็นวันศุกร์ และออกจากระยองตอน 0430 เพื่อมาเรียนตอน 0800 มาแบบน้ำไม่ได้อาบ ฟันไม่ได้แปรง ใส่เสื้อกล้าม กางเกงขาสั้น มาแบบสุดโทรม ก็เข้าเรียนมันไปสภาพนั้นแหละครับ เรียนแค่วิชาเดียวตอนเช้าน่ะ สมัยก่อนยังไม่เข้มงวดเรื่องระเบียบอะไรมากนัก ผมจะใส่ชุดอะไรเข้าเรียนก็ไม่มีใครจะมาว่า แถมยังเข้าหาอาจารย์แต่ละท่านได้อย่างสนิทสนม วันหยุดหรือกินเลี้ยงกันก็ยังชวนอาจารย์ที่สนิทมาร่วมวงด้วยเลย หรือเป็นเพราะผมทำกิจกรรมให้กับทางมหาวิทยาลัยสม่ำเสมอก็ไม่รู้นะ เล่นละครเวทีให้ตลอด 4 ปีที่เรียนเลยล่ะ
   ตกเย็นไปรับลูก วันนี้ให้เขาเล่นอย่างอิสระ ทุกทีก็จะเล่นจนมืดค่ำ แต่วันนี้แปลก เล่นแป๊บเดียวชวนกลับบ้านเสียแล้ว ขึ้นรถก็บอกง่วงนอน พอถึงบ้านก็บอกรู้สึกไม่สบายตัว เขาอาบน้ำแล้วเอา Gel Pack มาห่อผ้าแล้ววางบนหน้าผาก ผมจัดเตรียมอาหารเย็นไว้ แต่พอขึ้นไปเรียก เจ้ามิวน้อยก็นอนหลับปุ๋ยเสียแล้ว

[O'Pern]

9 ตค 53
   ว่าจะ ว่าจะลดน้ำหนักอย่างจริงจังมานานหลายเดือน ทำได้จริงๆ แค่ไม่กี่วัน มาระยะนี้มีแรงฮึดอีกแล้ว เพราะมีเป้าหมายชัดเจน กลางเดือนนี้ต้องไปสัมนาที่เขาใหญ่ และเดือนหน้าต้องไปประชุมที่ฮ่องกง เดือนธันวามีรุ่นน้องทีคุยกันในเวป Trekking ชวนไปเที่ยวอุทยานแห่งชาติที่มาเลเซียชื่อคาเมรอน อันนี้คิดนานหน่อย ไม่รู้จะไปด้วยดีไหม เพราะเป็นทริปที่เขาจัดกันในเวป ผมไม่รู้จักใครสักคน
   การออกกำลังกายช่วงเช้ายังคงมีเวลาจำกัด ส่วนใหญ่จะขี่จักรยาน แต่วันนี้ใช้วิธีล้างรถยนต์แทน ไม่ได้เรียกออกกำลังกายหรอก น่าจะเรียกว่าออกแรงมากกว่า ได้เหงื่อเยอะกว่าจักรยานอีกกระมัง แต่ความสนุกนี้สู้จักรยานไม่ได้สักนิด ยกเว้นแต่จะล้างรถยนต์คั้นใหม่เอี่ยมที่เพิ่งได้มา อันนั้นไม่ต้องล้างหรอก แค่ยืนดูก็สุขสุดๆ แล้ว ไม่ได้มีความรู้สึกอย่างนั้นมาเกือบจะ 20 ปีแล้วมั้ง
   สมัยก่อนผมเปลี่ยนรถยนต์บ่อยครับ สัก 4-5 ปีก็ต้องมองหาคันใหม่แล้ว จนมามีลูกนี่แหละถึงได้ประหยัดแบบสุดๆ ถึงขั้นงกกับตัวเองเอามากๆ ก็ต้องเก็บเป็นเงินสำรองไว้สำหรับลูกน่ะครับ ตอนหนุ่มๆ อยากได้รถสปอร์ทเอามากๆ ชนิดที่บางคันเห็นแล้วไม่กล้ากระทั่งฝัน จนมาวันหนึ่งที่เก็บเงินได้ ก็กลายเป็นไม่กล้าซื้อซะงั้น เอาเงินไปลงทุนด้านอื่นแทน เพราะซื้อรถยนต์มันมีแต่ลดราคาลงทุกวันๆ รถยนต์ที่เมียงมองช่วงนี้มักจะกลายเป็นรถขนาดใหญ่แบบแวน ชนิดที่สามารถเอาจักรยานใส่รถไปได้หลายๆ คัน สำหรับภาระกิจแคมปิ้งได้ในคันเดียว
   อยู่บนท้องถนนเห็นคนขับรถสปอร์ทรุ่นที่ผมชอบ ก็มองเขาอย่างอิจฉา แต่ไม่ได้ริษยา คิดต่อไปว่า เจ้าของคนนี้คงจะมีเงินเก็บอย่างมหาศาลแน่ๆ ถ้ารถยนต์ราคาสัก 5 ล้านบาท ก็ต้องน่าจะมีเงินเก็บสัก 50 ล้าน ถึงจะกล้าเอามาซื้อรถยนต์แพงๆ ใช้ แต่ถ้าเป็นพวกบ้าโชว์ออฟที่ซื้อรถเงินผ่อนก็อีกเรื่องหนึ่งนะ เข้าใจครับ บางคนเขาทำธุรกิจที่ต้องอาศัยหน้าตา ความหรูหรา ที่ทำให้ตัวเองดูดี
   ช่วงเช้ามีลมเย็นพัดคล้ายลมหนาว กลางวันแดดแรงจัดเหมือนหน้าหนาวเลย นี่ถ้าหนาวเร็วจริงก็ดีสินะ แต่ก็กลัวจะเจอแบบหนาวลวง หรือหนาวแป๊บเดียวนี่แหละ ขอแบบหนาวยาวๆ แบบปีที่ผมปั่นขึ้นอินทนนท์นั่นแหละครับ สุดยอดมาก กลางเดือนกุมภาพันธ์ยังต้องนอนเปิดกระจกห่มผ้านวมเลย (นอนที่บ้านน้าชู อ เมือง จ ลำปาง)
   
   ช่วงเย็นผมแวะเข้าไปร้าน Brother Bike แถววงเวียนใหญ่อีกครั้ง คราวก่อนเคยแวะมาหนหนึ่งแล้ว ไปแบบสมองกลวงโล่งเลย เห็นของแต่ละอย่างก็เกิดคำถามในใจมากมาย ในร้านเขามีลูกค้าอยู่ เลยไม่ได้สอบถามอะไรนัก สักพักก็กลับไปแบบงงๆ เหมือนตอนขามา
   จากนั้นก็ค้นคว้าหาข้อมูลเพิ่มเติม จนเริ่มรู้สไตล์ตัวเอง จากเดิมที่คิดว่ารถแบบ Fixed Gear มันเหมือนๆ กัน เลยนั่งคิดเอง เออเองคนเดียว จิตนาการเสียอย่างดีว่ารถที่เราชอบน่าจะเป็นสีขาวล้วน อย่างโน้น อย่างนี้ ว่าไปนั่น
   เอาเข้าจริงผมชอบรถแบบ Trick ครับ ไอ้รถที่มีสีสันน่ะ มันเป็นรถแบบ Track มันคนละทางกันเลย เหมือนกันแค่ตรงที่มี 2 ล้อ และเป็นแบบ Fixed Gear เท่านั้น นอกนั้นมันต่างกัน !!!
   เอาล่ะสิ กลายเป็นว่าต้องล้างสมองกันใหม่ รถที่ผมชอบมันจะมาออกแนวรถ BMX แต่คันใหญ่กว่า จะเรียกเหมือนที่ผมเคยเรียกเองว่า Adult Freestyle Bicycle ก็ย่อมได้ อยากเท่ก็เรียกย่อๆ กันเองว่า AFB
   ผมใช้เวลาอยู่ในร้านเล็กๆ แคบๆ นี้ถึง 2 ชั่วโมงครับ ไม่น่าเชื่อตัวเองเหมือนกัน ผมถามเจ้าของร้านทุกเรื่องที่ผมอยากรู้ เริ่มจากเฟรมที่ดีต้องเป็นอย่างไร เจ้าของร้านที่กำลังประกอบรถอยู่ก็วางเครื่องมือมาคุยกับผมตลอด 2 ชม ที่ผมอยู่ในร้าน เขาหยิบเฟรมแต่ละตัวมาชี้ให้ดูถึงจุดแตกต่าง ลงท้ายเป็นเฟรม Trick ที่เขาคิดว่ามันดีที่สุด นั่นคือยี่ห้อ Leader ดีอย่างไร เขามีเหตุผลมาอธิบายผมตลอด ในร้านมีเฟรม Leader อยู่ 2 รุ่น ก็ยังเอามาวางเปรียบเทียบถึงความต่างให้เห็นกันอย่างชัดๆ
   จบเรื่องเฟรมก็คุยเรื่องล้อ ดุม และอุปกรณ์อื่นๆ มีอีกหลายสิ่งที่ผมไม่รู้มาก่อนเลย เช่นชุดใบจานเขาขายแยกกันกับขาจานครับ ต่างจากของ MTB ที่เราจะซื้อมากับแบบยกชุดเลย เรื่องปลอกแฮนด์ก็เหมือนกัน ของชาว MTB เกรดดีๆ จะใช้แบบขันนอท แต่กับของรถ Trick จะใช้แบบสวมธรรมดา และมันเป็นยางเกรดดี ซึ่งมันจะใส่แล้วแน่นเอามากๆ ยี่ห้อชื่อดังของชาว Fixed คือ oury เขาว่ามันเป็นยางนุ่มๆ หนึบๆ มือ ผมพอนึกภาพออกครับ ตอนหนุ่มๆ ที่ขี่ BMX เคยใช้ปลอกแฮนด์ของ Ame เหนียวหนึบจริงๆ มือดำๆ มาขี่รถนะ ปลอกแฮนด์ดำปี๋ โครตจะน่าเกลียดเลย จำได้แม่นยำ
   ผมถามถึงสิ่งที่สิ้นเปลืองสำหรับรถประเภทนี้ คำตอบที่ได้มาแบบไม่น่าเชื่อนั่นคือวงล้อครับ เขาว่าเล่นโดดไปมา แล้วล้อมันจะพัง ผมเลยคิดว่ามันคงจะคด แต่ไม่ใช่ มันไม่ใช่แค่คด มันอาจแตก หัก บิ่น เนื่องมาจากการกระแทกขอบฟุตบาทสูงๆ หรือวัตถุที่เราปีนไต่มันขึ้นไป 
   คำตอบที่ได้มายิ่งตกใจมากขึ้นไปอีก เพราะเขาว่าล้อ Trick ที่มีขายอยู่ในทุกวันนี้ยังไม่ใช่แบบดีที่สุด คือเล่นๆ ไปก็จะพังได้ แล้วแต่ดีกรีความโหดและซวย หรือเซ่อ ไอ้อันหลังนี้ผมมาเติมเอาเอง เหมือนกับพวกอัจฉริยะกับติงต๊อง ทีมันมีแค่เส้นบางๆ กั้นเอาไว้
   “แล้วล้อที่มันดี มันทนกว่าแบบที่มีอยู่มันไม่มีขายหรือครับ” ผมสงสัย
   “มีครับ จะเข้ามาราวสัปดาห์หน้า เป็นล้อแบบเรียบเหมือน MTB นี่เลย คงจะมีคนเข้ามาทะยอยเปลี่ยนกันเยอะแน่”
   ฝนหายตกแล้ว ผมขอตัวกลับบ้านพร้อมกับแนะนำตัวเอง ขี่รถ JZ88 บนถนนเปียกๆ ที่ฝนเพิ่งจะหายตกนี่ผมไม่กล้าแตะเบรกหน้าเลยครับ หากชะลอความเร็วก็จะใช้แค่ Coaster Brake อย่างเดียวเลย
   ตลอดทางที่ขับรถกลับบ้าน คิดถึงแต่เฟรม Leader Shodow แต่แม่งโครตจะแพงเลยว่ะ

[O'Pern]

10 ตค 53
   เช้านี้มีทริปไปอยุธยา ผมไม่รู้เหมือนกันว่าใครจัด แต่เป็นพี่ๆ ในสมาคมจักรยานเพื่อสุขภาพไทยนี่แหละ เพราะเจ้าตุ๊ก (รุ่นน้องที่ผมขี่ประกบเป็นบัดดี้ให้ตอนทริปวังน้ำเขียว) มาบอกเรื่องงานนี้ตอนที่เราเจอกันในงาน Car Free Day เขาบอกว่านั่งเรือไปอยุธยา ไปขี่จักรยานที่โน่นกัน แล้วเย็นก็นั่งเรือกลับ โห บรรยากาศสุดคลาสสิคจริงๆ ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าขากลับน่ะ คงจะหลับกันทั้งลำ ตีตั๋วนอนได้เลย
   ผมไม่ได้ไปกับเขาหรอกครับ ต้องพาลูกไปเรียนพิเศษ ทุกทีภรรยาผมจะพาลูกไป แต่วันนี้เธอติดธุระ ขอให้ผมไปแทน ผมเลยอดไปทริปจักรยานที่อยุธยา
   ตอนเช้าเลยแวะกินก๋วยเตี๋ยวเนื้อชื่อดังที่คนแน่นเป็นประจำทุกวัน ผ่านบ่อยครับ แต่คนเต็มตลอด ทำให้ไม่ค่อยได้กิน เช้านี้โอกาสเหมาะ แถมอยู่ในช่วงเทศกาลกินเจ คนเลยน้อย ผมกินอย่างเอร็ดอร่อยถึง 2 ชาม น้ำ 1 แห้งอีก 1 อิ่มไปจนถึงกลางวัน
   วันนี้นั่งคิดเรื่องจักรยานอีกแล้ว ภาษาทางธรรมเรียกฟุ้งซ่าน คิดอยากได้อีกคัน ทั้งๆ ที่ตัวเองก็มีจักรยานอยู่แล้วอีกหลายคันที่ยังขี่แทบไม่หมด ในใจผมเริ่มขัดแย้งกันเองระหว่างฝ่ายขาวกับฝ่ายดำ มันทะเลาะกันสักพัก ทำให้ผมรู้สึกง่วงนอน แต่ก็นอนไม่หลับ ไม่เคยนอนกลางวัน เลยทำได้แค่พักสายตา
   ไม่เป็นไร ค่อยๆ คิด ค่อยๆ หาทางออก จักรยานนั้นดีครับ มันคือการออกกำลังกาย ซื้อมาแล้วขอให้ได้ขี่ก็แล้วกัน
   ลูกกลับเข้ามาบ้านตอนเย็น ชวนไปกินร้าน Sizzler ผมรีบกระโจนใส่ทันที หิวมาก ตอนบ่ายไม่มีอะไรกินเลย ผลไม้ในตู้เย็นก็หมดเกลี้ยง เลยเอาน้ำเปล่าลูบท้อง โถ น่าสงสารจริงๆ

[O'Pern]

11 ตค 53
   ตลอดวันนี้ผมอยู่เฝ้าร้านและทำงานแทนคนงานที่ขาดลาไปถึง 4 คน สุดยอดจริงๆ พี่น้อง เหนื่อย ร้อน ผมไม่บ่นหรอก แต่มันเบื่อหน่ายต่างหาก เป็นเช่นนี้มานานามากแล้วล่ะครับ เป็นอีกวันที่ต้องคิดบวกให้แบบสุดๆ เลย มีบวกเท่าไหร่ ใส่ไปให้เต็มที่แล้วจะดีเอง
   ตอนค่ำผมขี่จักรยานไปเก็บเงินลูกค้า ผ่านวงเวียนใหญ่ ก็ถือโอกาสแวะเข้าไปในวงเวียนเล่นสักหน่อย ตอนเด็กๆ เล็กๆ ผมเคยมาวิ่งเล่นรอบวงเวียนนี้เพื่อออกกำลังกายตอนเช้าๆ นะครับ สมัยก่อนรถยนต์น้อย รถไม่ติดมาก ตอนเช้าวันหยุดจะมีคนมาออกกำลังกายเยอะ
   ผมไม่ได้เข้าไปเหยียบภายในวงเวียนใหญ่นี่ืมาไม่ต่ำกว่า 30 ปี จำบรรยากาศเดิมไม่ได้แล้วล่ะครับ แต่รู้สึกว่าของเดิมจะมีต้นไหม้ใหญ่เยอะมาก ต่างจากปัจจุบัน ไม่รู้ไอเดียใคร ที่มันแร่ดเอาต้นไม้ใหญ่ออกหมด (เอาไปไว้ไหนหรือ) แล้วเอาต้นไม้เล็กๆ มาจัดแต่งเป็นสวนเหมือนทางยุโรปแทน คงจะอยากเป็นเหมือนฝรั่งมั้่ง แต่บอกได้เลยว่าไอเดียแนวนี้กระจอกมาก สวนที่เหมาะกับประเทศเมืองร้อนต้องมีต้นไม้ใหญ่เพื่อให้ร่มเงาครับ และจัดองค์ประกอบด้วยลำธาร น้ำตก น้ำพุ ก็ว่ากันไป น้ำจะช่วยผ่อนคลายความร้อนได้ดีมากๆ
   มากลับบ้านเอาตอนเกือบจะ 4 ทุ่ม ถึงบ้านปุ๊บก็รีบไปดูลูกทันที ลูกยังไม่นอน เขารอผมมาสอนการบ้านที่เขาไม่ค่อยเข้าใจ
   สอนการบ้านเสร็จผมขอตัวไปอาบน้ำ กลับเข้าห้องมาอีกทีมิวหลับปุ๋ยเสียแล้ว ผมเลยนอนตามกันไปซะเลย หัวถึงหมอนก็หลับสนิท

12 ตค 53
   เช้านี้ฝนตก หลังจากหายไปนานเกือบสัปดาห์ ผมคิดว่าหมดฝนไปแล้วนะนี่ ยังมีลูกหลงมาอีก หมดล็อตนี้คงจะเริ่มเข้าหน้าหนาวอย่างเป็นทางการเสียที
   เช้าขี่จักรยานจดออเดอร์ลูกค้า เจอหมาไล่กัดครับ ต่างจากปกติที่เคยแต่ไล่เห่า อันนี้มันวิ่งปรีมากัดเลย มาแบบลับหลังอีกด้วย มิน่า เขาเรียกหมาลอบกัดมันเป็นอย่างนี้เอง ดีนะที่ผมเหลียวไปมองข้างหลังอีกครั้ง พอสบตากันปุ๊บ มันทำเนียนครับ ทำเป็นนิ่งเฉย เดินกลับหลังหันไปเลย
   นี่ถ้าผมโดนกัดจะหาความรับผิดชอบจากใครกันล่ะนี่ มันเป็นหมาหมู่ที่จับกลุ่มกันอยู่หน้าวัด มีชาวบ้านใจดี แต่ไม่มีวินัย เอาเศษอาหารมาเทเลี้ยงหมาพวกนี้ทุกวัน กินเสร็จก็เลอะเทอะเกลื่อนพื้นเต็มไปหมด ยังไม่นับเศษมูลของเสียอีกเพียบ และจะสุดยอดมากหากฝนตก
   วันนี้ขี่จักรยานผ่านตลาดท่าดินแดง ฝนตก ผมเลยขี่บนฟุตบาทที่ตามขอบมุมมีทางลาดสำหรับรถเข็นและจักรยาน คนเดินซื้อของกันเยอะครับ ผมขี่ไม่้ได้เร็วไปกว่าคนเดินหรอก พอล้อหน้าไหลลงทางลาดผมก็ต้องกดเบรกกระทันหัน เพราะคนข้างหน้าเขาหยุดชะงักแล้วหันหลังกลับทันที ขาเขามาเตะเอาล้อหน้าผม
   “ขอโทษครับๆ” ผมพูดและก้มหัวขอโทษ คนข้างหน้าผมเป็นหญิง อายุสัก 50 กว่าๆ เขาไม่ได้ว่าอะไรผมหรอก ไม่ได้สนใจผมเลยด้วยซ้ำไป
   ผมหยุดรถทัน เพราะคันนี้มีเบรกหน้าให้กด แต่ถ้าเกิดผมขี่รถ Fixed Gear อยู่ล่ะ มันเบรกให้รถหยุดแบบนี้ทันทีไม่ได้หรอก โดยเฉพาะสถานการณ์ฉุกเฉินด้วยแล้ว ยิ่งไปกันใหญ่
   อ้อ ครั้งหนึ่งตอนสมัยเด็กๆ ผมเคยขี่จักรยานคันใหญ่ๆ ที่ผมเอาชุดเฟืองหลังออกแล้วใส่สเตอร์ (สมัยนั้นยังไม่รู้ว่าเรียก Fixed Gear) ผมขี่ไปตลาดนัด ผู้คนเยอะแยะครับ แล้วผมก็เบรกไม่ทัน ชนคนเข้า ไม่ได้ชนขาชนตัวนะ ชนคนทียืนข้างหน้าแบบล้อหน้าเสียบเข้าหว่างขาเขาเลย ล้อ 700 ยางหน้าแคบๆ มันสูงขนาดไหน ร้ายกว่านั้นคือคนที่ผมชนเป็นหญิง โธ่ เวรกรรม ช่วงนั้นผมอยู่มัธยม 3 เองมั้ง ได้แต่ขอโทษๆ ๆ ๆ แล้วรีบขี่ให้พ้นๆ หน้าเขาไป ยังดีที่ไม่ได้ชนแบบแรง มันแค่เบรกไม่ทัน ไหลๆ เข้าไปเสียบซะงั้น
   วันนี้คิดถึงจักรยาน Fixed Gear / Trick อีกแล้ว คะเนดูแล้ว ผมเองคงไม่ได้เล่นท่าโหดๆ แบบวัยรุ่นเขาหรอก ลองหาข้อมูลดูก็พบกว่าท่าโลดโผนต่างๆ ของรถ Fixed มันชักจะเอนเอียงไปตามในแนวของ BMX มากขึ้นทุกที เช่นมีการใส่ Peg เอาไว้เหยียบที่ล้อหน้า ล้อหลัง ทำให้ผมเริ่มคิดว่า เอ๊ะ นี่มันแปลกๆ ไปหน่อยหรือเปล่า มันไม่ใช่รถ Fixed ที่ผมอยากได้เลย
   ยอมรับตามตรงเลยครับว่าผมชอบรถ Fixed ที่รูปลักษณ์ของมัน เริ่มจากท่อบนของรถต้องขนานกับพื้น ตำแหน่งของเบาะจะต้องสูงขึ้นมาจากเฟรมสักหนึ่งฝ่ามือ ผมดูว่ารถที่ลดเบาะต่ำสุดๆ จนติดกับเฟรมมันไม่สวยครับ (ทรรศนะส่วนตัว) ส่วนวงล้อผมชอบล้อขอบสูง (แต่ก็เพิ่งมารู้อีกแหละว่าไอ้ล้อแบบนี้มันไม่เหมาะกับ Trick เลย) สำหรับแฮนด์ผมชอบแบบ Cow Horn ซึ่งมันก็ไม่ใช่สไตล์ของรถ Trick
   เอาง่ายๆ สั้นๆ คือผมชอบรถ Track แต่อยากขี่แบบ Trick ว่างั้นเถอะ
   เอาล่ะสิ แล้วหน้าตารถที่ผมจะเลือกใช้มันจะออกมาในแนวไหนกันล่ะนี่ เฮ้อออ 

[O'Pern]

13 ตค 53
   เฟรมของรถ Trick ที่มีชื่อเสียงที่ผมรู้จักคือ Leader ยี่ห้อนี้เด่นที่บริษัทเขามีพัฒนาการในการสร้างเฟรมมากๆ ครับ รถยี่ห้ออื่นๆ ก็จะออกมาปีละครั้ง หรือหลายๆ ปีต่อครั้ง แต่กับ Leader นี้ไม่ใช่ครับ ในปี 2510 นี้ Leader ออกเฟรมมาแล้วถึง 4 ตัว !!! (เฉลี่ยแล้ว 3 เดือน จะออกเวอร์ชั่นใหม่ 1 ครั้ง) แต่ละตัวจะมีรหัสเรียกเป็นเวอร์ชั่นต่างๆ สุดยอดมากๆ เพราะมันเปลี่ยนกันแบบคนละเรื่องเลย ไม่ใช่แค่เปลี่ยนสี หรือเติมโน่นนี่นิดหน่อยแล้วออกมาหลอกขายเหมือนตลาดรถยนต์เรียก Minor Change
   นี่แหละครับ คือจุดเด่นของ Leader ที่ได้ใจผมไปเต็มๆ แม้จะยังไม่ได้ลองขี่เลยด้วยซ้ำไป
   ยังไม่พอครับ เฟรมของ Leader ยังรับประกันตลอดอายุการใช้งานอีกด้วย
   ภาษาวัยรุ่นเรียก สุดตีน
   แต่เฟรม Trick ตัวล่าสุดชื่อ Shadow ท่อบนมันไม่ขนานกับพื้นครับ ลาดเอียงนิดๆ แหม มันเจ็บใจตรงนี้แหละ เมื่อเทียบกับตัวก่อนล่าสุดแล้ว เฟรมตัวนั้นท่อบนจะขนานพื้นเป๊ะ แต่ข้อเสียคือตะเกียบหนักมากๆ (ตัวใหม่ตะเกียบเบาโหวง)
   ความคิดสับสน เฟรม Leader มันดีจริงๆ แต่มันจะเหมาะกับตัวเราหรือเปล่า อันนี้เป็นคำถามที่ผมถามตัวเองเสมอในการเลือกซื้อสิ่งของ โดยเฉพาะของที่ตัดสินใจลำบาก
   อีกยี่ห้อที่มองไว้คือ RH+O ครับ แบรนด์ของไต้หวัน (ส่วน Leader แบรนด์ของ USA ใช้ท่อโครโมลี่ของ Kuwahara made in Japand และเฟรมทั้งตัว Made in Taiwan) เฟรมของ RH+O ใช้โครโมลี่ของ Tange (ถ้าจำไม่ผิดนะ) และ Taiwan Made แน่ๆ แบรนด์ของประเทศเขาเอง
   ที่มอง RH+O ตัวล่าสุดก็เพราะเฟรม Trick เขาทำด้วยโครโมลี่แล้ว (ตัวปีก่อนๆ ทำด้วยอลูมินั่ม) ผมชอบโครโมลี่ครับ รถที่ขี่อยู่ทุกวันนี้ก็เป็นโครโมลี่ทุกคัน ไม่ว่าจะเป็น KHS HT / KHS F20-W เอ๊ะ ทำไม KHS ถึงไม่ดังเรื่องรถ Fixed Gear มันน่าจะมีนะ แต่ผู้นำเข้ายังไม่สนใจตลาดนี้ต่างหาก
   รถของ RH+O ทำออกมาแปลกตรงที่ตัวเองบอกว่าเป็นรถ Trick แต่กลับใส่ยางใหญ่ได้แค่เบอร์ 28 เท่านั้นเอง ส่วนของ Leader ไม่ต้องพูดถึงครับ ใส่ได้ถึงเบอร์ 50 แล้วมั้ง
   เอ๊ะ หรือว่ามันมีรถอีกประเภทคือแบบลูกผสม ที่ใช้ทั้งขี่เล่นแบบ Track และเล่นผาดโผนแบบ Trick และถ้ามันมีจริง ก็น่าจะเป็นเจ้า RH+O รหัส Katana 3 หรือ K3 ที่จะออกขายเดือนหน้านี้แหละครับ
   อืม แล้วผมจะเรียกรถแบบลูกผสมนี้ว่าอย่างไรดีล่ะ เรียกว่า Hybrid ก็ไม่ได้แน่ มันไปชนกับรถ Hybrid ที่มีอยู่ก่อนแล้ว จะเรียกว่ารถ Bi (ไบ) ก็ออกแนวน่าเกลียดหน่อย
   ตอนนี้เลยชักอยากเห็น K3 ตัวจริงเสียแล้ว แต่ก็น่าเสียดายอย่างหนึ่งที่รถค่ายนี้มีเฟรมขนาดเล็กสุดก็แค่ 50 ส่วนสรีระของผมน่าจะต้องอยู่ที่สัก 48 – 49 เอ.. ถ้าขี่รถขนาดใหญ่กว่าสรีระแล้วมันจะแย่เหมือนพวก MTB หรือเปล่าก็ไม่รู้
   “มีหลายคนนะครับที่เขาชอบขี่รถใหญ่ๆ ดูอย่างคนนี้สิ ตัวสูงไม่ถึง 170 แต่รถที่เขาใช้คันล่าสุดเป็น Leader Shadow ขนาด 53 แถมใส่ล้อ 700 อีกด้วย” พี่เหน่งจากร้าน Big Brother ตอบผม หลังจากที่ผมสงสั้ยเรื่องการเลือกขนาดรถ
   “มันอยู่ที่คนชอบครับ ถ้าเขาลองรถเล็กแล้วเล่นท่าได้ไม่ถนัด และถ้าใช้คันใหญ่แล้วขี่ดีกว่า เขาก็ต้องเลือกคันใหญ่ เจ้าคนนี้เขาลองมาตั้งแต่ขนาด 47 จนคันล่าสุดเป็น 53 ครับ” พี่เหน่งเสริม
   เจอแบบนี้มึนตีบจริงๆ ครับ ผมเข้าใจมาตลอดว่าเราควรจะเลือกเฟรมตรงกับสรีระ และหันมาปรับแต่งเซ็ทติ้งจุกๆ จิกๆ เสริมเอง เช่นพวก Stem เบาะ แฮนด์ ฯลฯ
   โอ๊ยย งงโว๊ยย
   
   ตกเย็นไปรับลูก พอกลับมาบ้านเขาชวนตีแบด ได้เลยลูก แต่หวดกันได้แค่แป๊บเดียวฟ้าก็มืดเสียแล้ว เล่นเอาเหงื่อซึมเหมือนกันครับ
   “คุณเปิ้ลรู้ไหม ว่าข้าวโพดนี่เขาใส่อะไร” แม่บ้านผมเอ่ยถาม
   “เขาก็ต้มในน้ำเปล่า แล้วก็เอามาจุ่มในน้ำเกลือไง”
   “ผิด ไม่ใช่ๆ เขาใส่ดีน้ำตาลลงในน้ำเกลือที่เห็นด้วย”
   “… … … …” ผมทำหน้างง ไม่เคยได้ยินคำว่าดีน้ำตาล
   “หนูเคยทำของดอง หนูรู้ ข้าวโพดนี่กัดเข้าไปคำเดียวหวานติดปากเลย” แม่บ้านเสริม
   “กินมากๆ จะเป็นมะเร็ง” เอาๆ มีแถมท้ายมาให้อีกด้วย
   แม่บ้านคนใหม่ของผมนี้ทำอาหารเก่งครับ เป็นคนมาจากกัมพูชา เมืองพระตะบอง มีความรู้รอบตัวดีเสียด้วย
   คราวหน้าผมซื้อข้าวโพดก็จะบอกแม่ค้าว่าไม่ต้องใส่น้ำเกลือให้ผมดีกว่า ขอแบบจืดๆ ธรรมดานี่แหละ น่าจะปลอดภัยที่สุด
   ตอนว่างๆ ผมนึกคำพูดของแม่บ้านเรื่องดีน้ำตาล เข้าใจเอาเองไปว่ามันคงจะเป็นขัณฑสกรณ์แน่ๆ (สะกดผิดขออภัยอย่างแรง คนไทยสะกดไทยผิดนี่น่าอายสุดๆ )

[O'Pern]

14 ตค 53
   ตอนสายโดนเรียกประชุมด่วน หยิบเอาจักรยานพับ JZ88 ติดไปด้วย เผื่อต้องใช้ตอนเข้าใจกลางเมืองย่านสุขุมวิท ปกติผมจะไปกับรถไฟฟ้าใต้ดิน แต่วันนี้ท้องฟ้าไม่มีแดด จากเดิมกำลังจะขี่จักรยานไปลงรถไฟ เลยเปลี่ยนใจขี่มันไปถึงสุขุมวิทมันซะเลย
   ไม่ค่อยได้ขี่จักรยานในเมืองที่มีการจราจรหนาแน่นบ่อยนัก แถมสุขุมวิทนี่มันจอแจยิ่งกว่าฝั่งธนแถวบ้านผมเยอะมากๆ อย่างฝั่งธนนี่มีถนนที่รถเยอะมากๆ ไม่กี่เส้นเองครับ แถมไม่ได้แน่นกันทั้งถนน มักจะแน่นเป็นช่วงๆ เช่นจรัลสนิทวงศ์ เพชรเกษม และตามชุมชนต่างๆ 
   แต่กับสุขุมวิทแล้วมันคนละเรื่องครับ รถมันติดกันแบบตลอดสายเลย ผมต้องขี่บนทางเท้า ซึ่งมันก็แคบมากๆ แถมอุดมไปด้วยแผงค้าขาย ของที่ระลึกนักท่องเที่ยวบ้าง ของกินข้าง และของยอดฮิตช่วงนี้คือแผงขายอาหารเจ
   เจอคนเดินเยอะๆ นี่ไม่กล้าไปกดกระดิ่งเลยล่ะครับ เกรงใจสุดๆ ทางแคบๆ จะให้เขาหลบไปไหน อย่างไร เราควรขี่ตามๆ กันไปครับ ช่วงที่คนแน่นๆ ก็ลงเข็นเสียบ้าง
   ผมใช้เส้นทางจักรยานลอยฟ้าครับ น่าจะเป็นเส้นเดียวในเมืองไทยล่ะนะ แต่เชื่อเถอะครับว่ามีคนอีกเยอะมากๆ ที่ไม่เคยมาขี่บนถนนเส้นนี้
   หลายปีผ่านไปกับเส้นทางจักรยานนี้ แต่สภาพก็ยังเหมือนๆ เดิมครับ คนใช้น้อยมากๆ ทั้งๆ ที่เป็นเส้นทางจักรยานที่สวยสุดๆ เส้นหนึ่งเลยนะ เส้นทางนี้เชื่อมถนนวิทยุเข้ากับสุขุมวิท และสวนเบญจกิตติ ที่โรงงานยาสูบ ใช่เลยครับ ปั่นต่อไปอีกนิดเดียวก็ถึงศูนย์ประชุมแห่งชาติสิริกิตติ์แล้วล่ะ
   พอใกล้ถึงจุดหมาย มีฝนตกปรอยๆ ผมแวะทำธุระที่ตึกออฟฟิซแห่งหนึ่ง ผมพับรถครึ่งคันเตรียมเข็นเข้า
   “เข้าไม่ได้ครับ จักรยานเข้าไม่ได้ครับ”
   “what …I just want to go to my office” ผมทำหน้าชัวร์ ผมตอบภาษาอังกฤษเสียงดัง 
   ช่วงจังหวะที่เจ้าหน้าที่กำลังตกใจ เราก็รีบๆ เข็นเข้าไปซะ พอเข้าไปถึงออฟฟิซ ผมถามเจ้าหน้าที่ต้อนรับว่าในตึกนี้มีใครขี่จักรยานเข้ามาบ้างไหม บ่อยไหม ก่อเรื่องอะไรไว้บ้างหรือไม่
   “ฮ่าๆ ๆ เขาไม่ให้พี่เข้ามาหรอกหรือคะ แล้วเข้ามาได้อย่างไรล่ะคะ” เธอถามปนขำ
   “ผมต้องพูดภาษาอังกฤษถึงจะเข้ามาได้”
   เธอทำหน้างง ผมต้องอธิบายว่าผมทำจริงๆ ไม่ได้ปล่อยมุข จุดอ่อนของคนไทยคือการแพ้ฝรั่งครับ เห็นฝรั่งแล้วมือไม้มันอ่อนไปหมด ยิ่งเจอพวกโวยวายเสียงดังๆ แล้วจะยิ่งกลัวมาก ไม่รู้เป็นอะไรของมัน
   กลับออกมาอีกทีฝนหายตกแล้วครับ พื้นเปียกชุ่ม แต่คงตกไม่นานนักหรอก ไม่งั้้นน้ำท่วม ไอ้ถนนเส้นนี้มันเป็นแบบนี้มานาน
   รีบขี่กลับสวนลุมไนท์บาซาร์ทันที ผมจอดรถไว้ที่นั่น เพราะขากลับบ้านจะได้ขึ้นทางด่วนพระราม 4 ได้ทันที ถ้าขับรถยนต์ออกจากสุขวิทล่ะก็ ใช้เวลาอีกมากกว่าผมจะถึงจุดที่ขึ้นทางด่วนกลับบ้าน
   ช่วงเย็นผมโทรสอบถามเรื่องรถ Fixed Gear กับเจ้าของร้าน Round Skiddy ชื่อตั้ม ตอนแรกร้านนี้อยู่แถวลาดพร้าว 102 แต่ล่าสุดจะย้ายมาที่ลาดพร้าว 71 เลียบทางด่วนเอกมัย รามอินทรา อืม ยังไม่ค่อยใกล้บ้านผมนัก แต่ถือว่าค่อนข้างจะสะดวกสักหน่อย 
   ตั้มท่าทางจะอ่อนกว่าผมพอควร น้ำเสียงใจดี สุภาพ เช่นเดียวกับร้าน Big Brother ที่ผมเคยไปเยี่ยมมาเมื่อหลายวันก่อน
   “ไว้ช่วงต้นเดือนผมจะพยายามเอารถ K3 ที่พี่สนใจมาให้ได้ครับ ผมจะเปิดร้านช่วงต้นเดือนหน้าพอดี” ตั้มพูด หลังจากที่ผมสอบถามเกี่ยวกับเจ้า K3 อย่างละเอียดยิบ เช่น เฟรมใส่ยางใหญ่ได้มากแค่ไหน รถมันมีไซส์ต่ำสุดคือ 50 แล้วผมสูงแค่ 165 มันจะเหมาะหรือ มันใหญ่เกินไป แต่ผมจะลดขนาด้วยการใส่ล้อ 26 มันพอจะช่วยได้ไหม ฯลฯ
   ผมถามเขาสารพัดเรื่อง เขาตอบผมอย่างละเอียดมากๆ ผมเลือกสอบถามคนนี้ก็เพราะดูจากเวปไซต์ของเขา เขาขยันตอบในเวปทุกคำถาม ที่ชอบมากคือเขาลงราคาที่จะขายในเวปด้วย ต่างจากร้านอื่นๆ ที่มักจะต้องส่งให้แบบ pm ผมล่ะโครตจะเบื่อไอ้พวกนี้เลย แถมบางครั้งผมโพสถามมากเข้า กลับบอกว่าให้มาคุยกันที่ร้าน
   เฮ้ยย ถ้าผมมีเวลาว่างแบบพวกเด็กๆ น่ะ ผมไปขลุกอยู่ร้านจักรยานนานแล้ว ผมเคยใช้ชีวิตแบบนั้นมาแล้ว แต่นั้นมันเมื่อตอนผมอายุ 15 ปี
   หัวค่ำรีบจัดกระเป๋าเสื้อผ้า พรุ่งนี้ผมมีประชุมสัมนาที่เขาใหญ่ 3 วันแน่ะ
   เสียดายล่วงหน้าที่ไม่ได้ขี่จักรยาน

[O'Pern]

15 ตค 53
   รถบัสออกเดินทางตอน 0800 แต่ผมไปถึงเป็นคนแรกตั้งแต่ 0700 กลัวรถติด และกะเวลาไม่ถูกครับ ไม่ค่อยเข้าขับรถเข้าเมืองตอนเช้าๆ แบบนี้มานานมาก ทำข้าวผัดใส่กล่องเอาไปกินกับลูก อ้อ ผมพาลูกไปด้วยครับ เพราะวันหยุดไม่มีใครดูแลเขา ไปไหนก็เลยไปด้วยกันตลอด
   ไปถึงก่อนก็มีสิทธิ์เลือกที่จอดรถเจ๋งๆ ก่อน จอดแล้วก็นั่งกินข้าวกันในรถนั่นแหละครับ กินหมดก็ค่อยลงไปคอยที่รถ ระหว่างคอยก็มีคนทะยอยกันมาทีละคนสองคน ผมได้แต่นั่งแจกรอยยิ้ม บ้างก็รู้จัก บ้างก็คุ้นหน้า แต่มีอีกเยอะที่ไม่รู้จักเลย
   ผมบอกให้ลูกเลือกที่นั่งฝั่งด้านซ้ายของรถ เพราะเรากำลังขึ้นเหนือ ด้านขวาของรถจะโดดแดดตลอดทาง เราก็เลือกนั่งฝั่งซ้ายจะได้ไม่้ร้อน แต่ขาไปวันนี้อากาศดีครับ ไม่มีแดด อากาศครึ้มๆ เย็นๆ ท่าทางบนเขาใหญ่น่าจะเย็นดีนะ
   ใช้เส้นทางวิภาวดี มุ่งหน้าสระบุรี แล้วแยกเลี้ยวขวามุ่งหน้าโคราช แวะกินอาหารกลางวันที่ริมเขื่อนลำตะคอง อากาศเย็นสบายดีเหมือนหน้าหนาว ช่วงนี้แหละครับที่เริ่มสำผัสฝนระรอกแรก ตอนเที่ยงวันพอดีครับ กินเสร็จขึ้นรถปุ๊บฝนก็ตกปั๊บทันที ตกหนักด้วยครับ รถมุ่งหน้าอำเภอเมือง เราจะไปทำธุระที่นั่นกันก่อน แล้วค่อยกลับมาพักที่เขาใหญ่ตอนเย็น
   จากเดิมที่อากาศเย็น มาตอนนี้มันยิ่งเย็นเข้าไปใหญ่ แถมฟ้ามืดครึ้มตลอดทาง ถนนกลางเมืองโคราชฝนตกจนน้ำท่วมขัง ผมเริ่มเอะใจ ว่าทำไมฝนตกหน่อยเดียว น้ำท่วมเสียแล้ว
   เสร็จธุระฝนก็ยังไม่หายตก ขับรถมุ่งหน้ากลับเขาใหญ่ต้องใช้เวลาอีกไม่ต่ำกว่า 2 ชม แน่ๆ ครับ เพราะระยะทางยาวถึง 180 กม ก็ได้แต่นั่งเล่นกันไปในรถ ขณะที่ภายนอกมีฝนตกตลอดเวลา ท้องฟ้ามืดมากทั้งๆ ที่เวลาแค่บ่าย 3 โมง
พอถึง 5 โมงเราก็ยังไม่ถึงเขาใหญ่เลยครับ รถบัสจอดแวะในปั๊ม ผมวิ่งเข้าร้าน 7-11 ซื้อไส้กรอกมาให้ลูกกินรองท้อง กลัวเขาหิว ส่วนผมเลือกขนมปังกรอบจืดๆ มากินนิดหน่อย
โชคดีที่รองท้่องครับ เพราะอีกนานมากกว่าเราจะถึงเขาใหญ่ ฝนตกหนักมากๆ จนฟ้ามืดมิด พอถึงห้องพักก็รีบกินข้าวกันก่อนเลยครับ ที่พักชื่อภูสักเดือน อยู่แค่เชิงเขาใหญ่ครับ กม ที่ 6 เท่านั้นเอง โธ่ ผมคิดว่าจะได้ขึ้นไปสูงๆ กว่านี้เสียอีก
กินเสร็จก็แยกย้ายกันพักผ่อนครับ หมดแรง สโล เสล พวกวัยรุ่นก็ยังพอมีแรงนั่งกินเบียร์กันก่อนนอน ส่วนผมเข้าห้องพักไปเล่นกับลูก เอาหมากฮอสมาด้วยน่ะครับ
ผมให้ลูกอาบน้ำก่อน เสร็จแล้วผมจึงอาบน้ำตาม ออกมาอีกทีลูกนอนหลับปุ๋ยเสียแล้ว
ผมจัดเตรียมสิ่งของที่ต้องใช้ในวันงานพรุ่งนี้ อีกสักพักก็นอนหลับตามลูกไป

16 ตค 53
   ผมตื่นตั้งแต่ 0430 ครับ มองไปนอกห้องพักก็เห็นฝนยังไม่หายตก นั่งอ่านหนังสือเล่นในห้อง แต่ไม่กล้าเปิดไฟดวงใหญ่ กลัวลูกตื่น
   จนกระทั่ง 0700 นั่นแหละครับ ถึงจะไปกินอาหารเช้ากัน อาหารมื้อเย็นวานก็ว่าห่วยแล้ว เจออาหารเช้ายิ่งห่วยใหญ่เลยครับ แต่ก็กินๆ เข้าไปเท่าที่ใจจะรับได้ ไม่อร่อยเลยสักนิด
   วันนี้ผมมีประชุมตลอดวัน และผมต้องทำตัวเป็นผู้เข้าร่วมงาน เข้าไปในห้องก็เห็นแถวด้านหลังๆ ถูกจับจองเต็มไปหมด ด้านหน้าโล่งมากๆ ผมมักจะนั่งแถวหน้าสุดเสมอครับ เพราะหากสงสัยจะได้พูดถามได้ทันที และผมมักจะมี่คำถามวิทยากรที่มาอบรมเสมอๆ
   หัวข้อสัมนาเกี่ยวกับการตลาดเชิงสร้างสรรค์ ผมไม่ได้เรียนสายนี้มาหรอกครับ แต่ก็พอจะรู้ ผมใช้หลักธรรมะในการดำเนินชีวิตครับ คำพูดง่ายๆ มักใช้ได้ดีเสมอ เช่น “เอาใจเขามาใส่ใจเรา” “จงเป็นผู้ให้มากกว่าผู้รับ” ผมดำเนินธุรกิจแนวทางเหล่านี้มาตลอด
   ตอนบ่ายมีกิจกรรมสั้นๆ เป็นการโยนไข่จากที่สูงโดยไม่ให้ไข่แตก จะว่าไปแล้วมันก็ไม่น่าตื่นเต้นอะไรสักนิด มาสนุกตรงที่ให้เวลาทำแค่ 15 นาที พร้อมกับให้อุปกรณ์แค่กระดาษหนังสือพิมพ์ 2 แผ่น หลอดกาแฟอีก 10 อัน และเทปกาวยาว 1 เมตร แถมยังต้องมีฟรีเซนต์งาน และตบท้ายด้วยการขายดีไซน์ คือต้องทำให้มันสวยและดูดี
   เกือบจะทุกกลุ่มจะเอาหลอดกาแฟมาหุ้มไข่ และห่อทับด้วยหนังสือพิมพ์ มีกลุ่มหนึ่งดีไซน์ดี เขาเอาหลอดกาแฟยื่นออกมาเป็นเหมือนหนามแหลมๆ อยู่ด้านนอกแทน ส่วนของกลุ่มผมเท่สุด เพราะใช้กระดาษหนังสือพิมพ์ทำเป็นร่มชูชีพ
   ช่วงฟรีเซนต์ไม่มีใครกล้าขึ้นพูด ก็เลยเป็นหน้าที่ของผมอีกแล้ว ฟรีเซนต์เสียเว่อร์ ด้วยการบอกว่าเอาหลอดกาแฟามาสานรองไข่ไว้ จะบอกว่าลักษณะเหมือนเสื่อมันก็ดูไม่มีราคา เลยบอกว่าเหมือนเส้นใยของคาร์บอนไฟเบอร์ ซึ่งจะมีการกระจายแรงกระแทกได้ดี ภายในหลอดมีการเก็บกักอากาศไว้เป็นเหมือนกันชน ก็โม้ๆ ไปแหละครับ ฟรีเซนต์งานก็อย่างนี้แหละ แค่พูดให้มั้นน่าเชื่อถือ ให้มันฟังดูดี ดูมีราคา อ้อ มีการตั้งชื่อผลงานด้วยนะ ของกลุ่มอื่นก็จะชื่อแบบกลางๆ เช่น ไข่อินทรีย์แดง หรือมีคำว่าไข่เป็นองค์ประกอบ ส่วนผมยังคิดชื่ออะไรไม่ออก เลยใช้มุขสด
   “บทพิสูจน์ของแรงโน้มถ่วงครับ” ผมพูดพร้อมทำหน้าชัวร์
   เรียกเสียงฮาจากห้องประชุมได้ แต่ที่ฮาดังกว่านั่นคือตอนที่ผมยกชิ้นงานขึ้นมาแล้วมันมีร่มชูชีพติดมาด้วย
   สักพักเราออกไปโยนแข่งกัน พอเห็นสถานที่ผมต้องตกใจ เพราะชิ้นงานของผมดีไซน์มาแบบทิ้งในแนวดิ่งเท่านั้น แต่การแข่งขันเขาให้โยนไปข้างหน้า เอาล่ะสิ ทำไงดี
   ก็เอาวะ ลุยเป็นลุย ถ้าร่มกางน่ะ ไข่ของผมปลอดภัยแน่
   จับใบร่มอย่างดีแล้วโยน แต่มันไม่พุ่งไปข้างหน้ามากนัก เลยตกไปเฉียดๆ พุ่มไม้หน่อยเดียว กรรมการให้โยนใหม่
   เซ็งสิครับ เพราะแผ่นร่มกระดาษของผมมันเปียกฝนไปแล้ว พอโยนคราวนี้ร่มก็เลยไม่กางครับ โดนกระแทกถึง 2 ที จะเป็นอย่างไรก็ไม่รู้ กลุ่มอื่นเขาโยนกันแค่ทีเดียวเอง
   ผลคือไข่ร้าวครับ มีน้ำซึมออกมา แต่ก็ได้คะแนนรวมได้เป็นอันดับที่ 2 คือยังได้คะแนนพรีเซนต์ และคะแนนด้านดีไซน์มาช่วย ส่วนคะแนนโยนไข่ได้ 0 ครับ
   ก็เป็นกิจกรรมขำขำ ที่พวกงานสัมนาเขามักจะเอามาเล่นกัน ส่วนใหญ่ก็จะก๊อปกันไปมานั่นแหละครับ
   ตลอดวันนี้ฝนยังตกหนั้กสลับเบาทั้งวัน พวกเด็กๆ ที่ใช้โทรศัพท์ BlackBerry ก็จะส่งข้อความคุยกัน ผมคุ้นๆ ได้ยินว่ามีน้ำป่ามา แต่ที่พักอยู่ตรงนี้มันไม่ได้ใกล้รางน้ำเลยแม้แต่น้อย
   หัวค่ำมางานเลี้ยง วันนี้กินกันแบบเต็มที่ เหล้า เบียร์ ไวน์ เต็มที่ แต่ผมไม่กินของพวกนี้สักอย่าง ใจอยากออกไปเดินเล่นก็ยั้งทำไม่ได้ เพราะฝนตกตลอดเวลา เซ็งสุดยอดจริงๆ
   ผมปลีกตัวเข้าห้องพักเอาตอน 1000 ให้ลูกอาบน้ำก่อน แล้วผมค่อยอาบตาม ออกมาอีกทีเห็นมิวนอนหลับอย่างสบายอารมณ์อีกแล้ว อ้าว ไหนบอกว่าจะทำการบ้านไงลูก
   
17 ตค 53
   ตามกำหนดการที่โวตกันบนรถขามา วันนี้เราจะแวะ Outlet ขายเสื้อผ้าบนถนนมิตรภาพก่อนกลับบ้าน แต่กลัวน้ำป่ามาจนขับรถกลับไม่ได้ ก็เลยไม่แวะ ว้าา เสียดายจริงๆ ครับ Outlet ที่นี่สวยเสียด้วยสิ
   นั่งรถกลับมาแบบเพลียๆ ครับ ส่วนใหญ่จะหลับกัน เพราะเขาดื่มกินกันตลอดคืน ส่วนผมมองวิวข้างทางที่พบแต่น้ำท่วมเต็มไปหมด
   มาเจอไฮไลท์เชิงทางขึ้นเขาใหญ่ครับ ขามาท้องฟ้ามืด มองอะไรไม่เห็น ขากลับฝนหยุดแล้ว เห็นชัดๆ เต็มๆ ที่มีเจ้าหน้าที่กำลังขยายทางขึ้นเขาใหญ่ ที่มีข่าวว่าจะขยายเป็น 4 ช่องทางนั่นแหละครับ เคยมีข่าวว่าหยุดแล้ว แต่มันหยุดแค่ช่วงนั้นแหละ มาตอนนี้มันเร่งมือทำกันใหญ่เลย
   สองข้างทางเต็มไปด้วยรถขุดตักขนาดใหญ่ มีกองทรายสูงพะเนิน ส่วนต้นไม้ใหญ่ที่อายุเป็นร้อยๆ ปีตลอดสองข้างทาง มันคงจะไปอยู่ในบ้านของผู้มีอำนาจ ใช่เลย มันคือคนที่มีความคิดขยายถนนนี่แหละครับ
   เหี้ยดีไหมครับ ในหลวง พระราชินี ท่านทรงปลูกป่าอนุรักษ์ทรัพยากร แต่ไอ้พวกนักการเมืองแม่งโค่นป่าแทน แถมยังเป็นคนที่ถวายสัตย์ปฏิญาณตนต่อแผ่นดินแล้วอีกด้วย
   เฮ้ย ใจพวกมึงทำด้วยอะไรวะ

   พ้นมาจากเขาใหญ่ก็เริ่มลงพื้นราบ สิ่งที่เห็นตลอดสองข้างทางคือน้ำท่วมเต็มไปหมด ถนนมิตรภาพที่เป็นเส้นทางหลักโดนน้ำท่วมในเส้นทางคู่ขนาน แต่มันท่วมแค่เป็นจุดๆ นะครับ ไม่ได้ท่วมกันตลอดสาย ส่วนเลนทางด่วนนั้นรถวิ่งสบาย แต่ไปกันได้แบบช้าๆ หน่อย เพราะเลนซ้าย เลนกลางก็มีน้ำล้ำๆ เข้ามาบ้าง รถก็วิ่งกันได้ช้าบ้าง เร็วบ้าง สลับๆ กันไป
   มาถึง กทม เอาตอนเที่ยงวันพอดีครับ ยังเจอฝนปรอยๆ สลับหยุด แดดออกได้แป๊บเดียว ก็มืดครึ้มอีกแล้ว
   ผมขับรถต่อไปยังบ้านพี่สาวที่พระราม 9 ผมเคยมาค้างที่บ้านหลังนี้ แต่ไม่บ่อยนัก ผมชอบที่ว่ามีเส้นทางจักรยานอย่างเป็นทางการผ่านหน้าบ้านเป๊ะเลย มาบ้านนี้ทีไร มักจะเอาจักรยานออกขี่เล่นประจำ
   วันนี้จัดงานวันเกิดให้พ่อผมครับ ครบรอบอายุ 72 ปี คนจีนเขาเรียกว่า 6 รอบ เชิญแขกมากันเป็นร้อยคน อาจหาญจัดงานแบบ Open Air ท่ามกลางสภาวะอากาศแบบนี้ผมว่าใจถึงสุดๆ
   คนงานมาจัดสถานที่ตั้งแต่ตอนบ่าย ก็เจอฝนปรอยๆ สลับมีแดดบ้างตลอดเวลา ผมลุ้นแบบสุดตัว เพราะถ้าฝนตกจริง แล้วแขกมากันเยอะๆ นี่จะทำหน้าไม่ถูกเลยล่ะ
   กำหนดการเริ่มงานตอน 0500 แล้วฝนก็หยุดตกพอดีเป๊ะ เฮ้ยย ปาฏิหาริย์มาจริง แต่ยังไว้ใจไม่ได้ ขอให้ไม่ตกตลอดงานก็แล้วกัน
   แขกทะยอยมา ผมยืนหน้างานคอยต้อนรับพร้อมกับหลานๆ จนกระทั่งคนมากันเยอะ ผมถึงได้ปลีกตัวเข้าไปพักผ่อนอยู่คนเดียวในห้อง
   ผมชอบชีวิตเงียบสงบครับ ไม่ค่อยชอบสังคม กลุ่มคนมากๆ พอมีคนมามากๆ ผมมักจะแยกตัวออกมา ไม่รู้สิ ผมคุยไม่เก่ง โดยเฉพาะอย่างยิ่งคนที่ไม่ค่อยได้รู้จักกัน และแทบจะไม่ได้พบเจอกันอีกในอนาคต
   ใครชวนคุยผมก็ได้แต่ตอบๆ เขาไป พร้อมกับยิ้มๆ โดยมากจะแค่ทักทายสารทุกข์สุขดิบ
   คืนนี้ผมกลับบ้านเอาตอนเกือบจะ 3 ทุ่ม ที่ต้องกลับเร็วก็เพราะวันรุ่งขึ้นลูกมีเรียนน่ะครับ
   
18 ตค 53
   ตื่นเช้ามารีบเอาจักรยานออกขี่ไป 30 นาที พื้นถนนเปียกๆ ผมเลยไม่สูบลมยางสลิกให้แข็งเต็มที่นัก จากเดิมเติม 95 psi ตอนนี้ผมใช้แค่ 60 psi ก็พอแล้ว มันจะยึดเกาะถนนได้ดีกว่าครับ แลกกับการใช้แรงเยอะหน่อยในการขับเคลื่อน
   เช้าไปทำงานแบบโครตจะเบื่อเลยครับ หลังจากฟังการอบรมมาแล้วผมยิ่งมองเห็นอนาคของตัวเองชัดเจนยิ่งขี้น สิ่งที่วิทยากรพูดนั้นมันคือสิ่งที่ผมทำเมื่อราว 10 ปีที่แล้ว เช่นเรื่อง คิดบวก ปรับตัวเข้ากับสถานการณ์ มองแล้วคิดวิเคราะห์ ประเมินสถานการณ์ล่วงหน้า ฯลฯ
   พอไปถึงร้านก็พบข่าวดีว่ามีคนงานมาใหม่ 3 คน มีคนงานมา ก็เท่ากับผมไม่ต้องออกไปยกของ ส่งของ ผมดีใจฉิบหายเลยครับ
   ช่วงเช้าผมขี่จักรยานไปจดออเดอร์ลูกค้า เป็นช่วงเวลาที่ผมมีความสุขมากที่สุด ก็คงเพราะได้ขี่จักรยานนี่แหละครับ ขี่ไปก็คิดไปพลางว่า นี่ถ้าเป็นจักรยานแบบ Fixed Gear มันจะสนุก สุข หรือว่าทุกข์ ก็ไม่รู้สินะ
   ตกเย็นไปรับลูก รีบกลับมาบ้านเพื่อเรียนพิเศษ โรงเรียนลูกผมเขาสอนแบบบูรณาการ ก็จะอ่อนด้านวิชาการครับ ต้องเสริมเติมจากภายนอกสักหน่อย
   ลูกเข้าเรียน ผมก็เริ่มพิมพ์ Diary ย้อนมาตั้งแต่เช้าวันศุกร์นี่แหละครับ

[O'Pern]

19 ตค 53
   อยู่นอกบ้าน 3 วัน เล่นเอาผมน้ำหนักขึ้นมา 1.5 กก โธ่ นี่กำลังจะลดๆ อยู่ ไปเจออาหารแย่ๆ แถมตามใจปากตัวเองอีก
   ไอ้วันงานสัมนา 3 วันน่ะไม่เท่าไหร่ จะมาหนักตอนงานวันเกิดพ่อนี่แหละครับ เพราะอาหารดีมากๆ คัดสรรร้านที่เด็ดๆ มาออกบูธ บ้านผมไม่ใช่ไฮโซ ไม่นิยมอาหารหรูหราแพงๆ ไม่ต้องเป็นอาหารเลิศหรูอะไรหรอก อาหารชาวบ้านๆ นี่แหละ เช่นก๋วยเตี๋ยวเย็นตาโฟ เต้าหู้ทอด หอยทอด หมูสะเต๊ะ และ Cup Cake จาก S&P ยังมีพวกของหวานแบบขนมไทยจากตลาดพลู (ร้านเก่าแก่โครตๆ เลยล่ะครับ คนรุ่นใหม่ไม่รู้จักกันหรอก) ตบท้ายด้วยไอศครีมกระทิ (กระทิจริงๆ นะ ไม่ใช่เอาไอศครีมมะพร้าวมาให้แล้วบอกว่ากระทิเหมือนตามร้านค้าทั่วๆ ไป) ไอศครีมกระทิกับมะพร้าว มันคนละรสชาติกันเลยครับ เช่นเดียวกับน้ำโกโก้กับน้ำช็อคโกแลต มันคนละโลกกันเลย แต่ร้านค้ามือใหม่มักจะคิดว่ามันเหมือนกัน
   ขณะรถบัสจอดแวะปั๊ม ผมรีบวิ่งเข้า Amazon Café เข้าไปซื้อโกโก้เย็นให้ลูก
   “โกโก้เย็นมีไหมครับ” ผมเอ่ยปากถามก่อน เพราะเคยมีประสพการณ์แล้ว
   “มีค่ะ” พนักงานตอบมาแบบฉะฉาน
   “เป็นโกโก้หรือช็อคโกแลตครับ” ผมถามย้ำ เพราะในเมนูเขาเขียนระบุว่าเป็นช็อคโกแลต ไม่ได้เขียนว่าโกโก้เลยสักนิด
   “เป็นช็อคโกแลตค่ะ” ยังคงตอบแบบเสียงชัวร์เหมือนเดิม
   อ้าว เฮ้ย เป็นช็อคโกแลตแล้วทำไมทีแรกบอกว่าโกโก้ล่ะ มันคนละอย่างกันเลยนะ
   ได้ยิ่นเต็มสองรูหู ดังนั้น ผมรีบปรี่ออกจากร้านทันที และคงจะไม่เข้า Amazon Café อีกแน่นอน ไม่ใช่ว่าร้านเขาไม่ดี แต่ร้านเขาไม่มีสิ่งที่ผมต้องการ
   
   เห็นข่าวน้ำท่วมโคราชแล้วตกใจมาก เพราะถนนที่ทุกวันนี้รถยนต์ผ่านไม่ได้นั้่น ผมเพิ่งจะขับผ่านได้อย่างสบายๆ เมื่อบ่ายวันศุกร์อยู่เลย ตอนนั้นก็เริ่มมีน้ำท่วมถึงระดับขอบฟุตบาทแล้วล่ะครับ ตอนนั้นไม่ได้เอะใจอะไรนะ แต่รู้สึกแปลกๆ หน่อยว่า เอ๊ะ ทำไมกลางเมืองใหญ่ๆ แบบนี้น้ำถึงท่วมด้วย หรือว่ามันจะเหมือนกรุงเทพฯ อย่างเช่นแถวสุขุมวิทไง ตกแป๊บเดียว ท่วมแล้ว

   เย็นนี้กลับมาบ้านเร็วหน่อย ผมเลยจัดการล้างรถยนต์ ผมไม่ได้ล้างรถบ่อยนักหรอกครับ รถมันเก่ามากแล้ว แถมขี้เกียจอีกด้วย แต่ถ้าเป็นรถใหม่ๆ นี่จะเห่อมากเลยนะ ผมว่าใครๆ ก็เป็น ฉะนั้น ผมจึงคิดว่าตัวเองไม่ผิดปกติ ฮ่าๆ
   มหกรรมลดน้ำหนักเกิดขึ้นอีกแล้ว เย็นนี้ผมกินน้ำเต้าหู้ไม่ใส่น้ำตาล ใส่ถั่วแดง และเม็ดมะม่วงหิมพานต์อีก 1 กำมือ ท่าทางคืนนี้จะต้องใช้วิธีชิงหลับก่อน จะได้ไม่หิว

[O'Pern]

20 ตค 53
   เมื่อวานเย็นล้างรถ ตื่นเช้ามาฝนตกซะ หึหึ ดีนะที่พอสายหน่อยฝนหยุด รถเลยไม่เลอะนัก ไม่งั้นมีงอน
   ผมเช็คข่าวน้ำท่วมกับพรรคพวกที่เขาใหญ่ บ้านหลังหนึ่งมีไม้่ประดู่แผ่นหนาคืบกว่า ใหญ่ขนาดเท่าเตียงนอน ใช้คนงาน 8 คนยังยกไม่ไหว ไม้กระดานอันนี้วางอยู่ริมน้ำ เขาเอาไว้นั่งเล่นพักผ่อน แต่พอน้ำป่ามา มันพัดแป๊บเดียวลอยหายไปเสียแล้ว
   เช่นเดียวกับบ้านหรูๆ อีกหลายหลังที่มีไม้สวยๆ จัดเตรียมเอาไว้ โดนน้ำป่ามาเอาคืนไปหมดแล้ว เจ้าของบ้านประกาศว่าใครเอามาคืนจะให้แผ่นละ 1500 บาท
   ส่วนบ้านผมอยู่ที่มวกเหล็กนั่นปลอดภัยครับ มันคนละฟากกับฝั่งเขาใหญ่
   วิธีลดน้ำหนักของผมคืออย่าซ้ำ วันก่อนกินอะไรที่ทำให้อ้วนมา วันรุ่งขึ้นห้ามซ้ำเด็ดขาด ถ้าจะให้ดีต้องลดของกินให้มาก ถ้ากินซ้ำจะยิ่งลดยาก แถมขึ้นง่ายกว่าเดิม
   ขั้นตอนก็ไม่มีอะไรมากไปกว่า ออกแรงให้มากกว่ากินเข้าไป ถ้าจะกินเยอะ ก็ต้องออกแรงใช้พลังงานให้เยอะ ถ้าทำงานแบบนั่งโต๊ะ ไม่ค่อยได้ออกไปไหนล่ะก็ บอกได้เลยครับว่า ลดยากสุดๆ ต้องหาวิธีขยับตัวให้ได้บ่อยๆ อีกวิธีหนึ่งที่เคยเล่าไปเมื่อปีก่อนโน้นแล้วก็คือ วิธีแขม่วพุง หดหน้าท้องเข้ามาให้สุด แล้วเกร็งไว้ ค้างไว้สัก 3 วินาที หรือถ้าได้ถึง 5 วินาทีก็จะแจ๋วมาก ทำบ่อยๆ ไม่ต้องเคลื่อนย้ายก้นไปไหนก็สามารถลดพุงได้ สูตรของผมเองครับ ไม่ได้ก๊อปขี้ปากใครมา ไม่ได้จำใครมาเล่าต่อ ใครทำได้ผลก็ดีใจด้วย ส่วนถ้าใครไม่ได้ผล ก็ควรหาวิธีที่เหมาะสมกับท่านต่อไป
   ขณะนั่งเก้าอี้ก็ลองเกร็งขาแบบนั่งเก้าอี้จำลองดูบ้าง คือเอาก้นเกือบๆ จะแตะเก้าอี้ แต่ไม่ได้นั่งจริงๆ ท่าทางจะตลกๆ หน่อย ขอแนะนำให้ทำตอนอยู่คนเดียว เกร็งขาทิ้งไว้นานๆ ครับ ทำบ่อยๆ เท่าที่จะไหว ผมว่ามันฝึกขาให้แข็งแกร่งได้เป็นอย่างดี โดยไม่ต้องขยับเขยื้อนร่างกายสักนิด ไอ้วิธีนี้ก็ไอเดียผมอีกล่ะครับ ทำแล้วเวิร์คก็มาบอกกันด้วย ส่วนใครทำแล้วถ้าไม่เวิร์คก็ลองหาวิธีที่เหมาะสมกับตัวคุณต่อไป
   อ้อ ถ้าจะให้แกร่งแบบทวีคูณก็เอาสองวิธีของผมมาทำพร้อมกันเลยครับ คือนั่งเก้าอี้จำลองและแขม่วท้่องให้สุด แล้วเกร็งหน้าท้องเอาไว้ให้นานที่สุด
   จะออกแบบแบ่งเป็นเซ็ทเหมือนพวกเล่นกล้ามก็ไม่เลวครับ จัดโปรแกรมที่เราชอบเอง ไม่ต้องไปเลียนแบบหนังสือของฝรั่งมัน ผมเป็นคนที่ไม่ค่อยเชื่อฝรั่งเท่าไหร่ ไอ้พวกนี้มันมั่วเยอะมาก ครั้นพอจับได้มันก็ทำเนียน ทำเป็นฟอร์มไม่รู้ไม่ชี้ ฝรั่งมันไม่ได้เก่งอะไรไปกว่าคนไทยอย่างเรานักหรอกครับ ไม่เชื่อฝรั่งมันยังไม่เท่าไหร่ ผมถึงกับไม่ชอบตามก้นมันอีกด้วย ถ้าจะทำ ก็ต้องทำแบบล้ำหน้าให้มันตามเราถึงจะเจ๋งครับ และถ้าจะเอาแบบสุดยอด ก็ต้องทำสิ่งที่มันคิดไม่ถึง และตามเราไม่ทัน 

[O'Pern]

21 ตค 53
   เช้านี้มีลมเย็นๆ โชย คล้ายหน้าหนาว แต่ก็ขี่จักรยานออกกำลังกายได้แค่แป๊บเดียว ว้า น่าเสียดาย
   ช่วงเช้าผมจะขี่จักรยานไปริมแม่น้ำเจ้าพระยา ไปดูระดับน้ำว่าสูงเพียงใด ชาวบ้านริมน้ำบางคนถามผมว่า น้ำจะท่วมถึงเขาไหม
   “ในกรุงเทพฯเราจะน้ำท่วมก็ต่อเมื่อมีน้ำทะเลหนุนครับ น้ำตอนนี้ไหลลงมาแรงก็จริง แต่ถ้ามันไหลลงอ่าวไทยได้ก็จบ”
   “ถ้าน้ำทะเลมันหนุนสูง น้ำในเจ้าพระยาก็ระบายลงไม่ได้ นั่นแหละครับ มันถึงจะท่วม”
   “อีกกรณีก็คือฝนตกมาหนักมาก และต่อเนื่องนานๆ จนมันระบายลงท่อไม่ทัน ไม่ก็ท่อตันจนระบายลงคลองไม่ได้ แบบนี้น้ำก็จะท่วมได้”
   ผมมักจะตอบแนวๆ นี้เสมอ หากมีใครมาถามผมเรื่องภาวะน้ำท่วมใน กทม

   ช่วงนี้ผมขี่รถ JZ88 บ่อยมากๆ เล่นเอาเห็นรอยยางหลังสึกได้ชัดเจน ผมได้จักรยานคันนี้มาหลายปีแล้วครับ สิ่งแรกที่ทำก็คือเปลี่ยนยางนอก ยางใน ใหม่หมด รถคันนี้มันเป็นล้อแบบ 14 นิ้ว หายางยากมาก ยังดีที่มีพี่นิคที่อยู่ใกล้บ้าน เขาไปเอาจากร้านพี่ตี๊ที่ปทุมวันมาให้
   รออีกสักพัก ผมคงต้องเปลี่ยนยางอีกชุด ใจอยากได้ดอกยางที่มันเกาะดีๆ กว่านี้อีกหน่อย นี่ขนาดขี่ช้าๆ แล้วนะ พอเจอถนนไม่ดีสักหน่อยก็มักจะมีปัดเป๋ เอ๊ะ หรือว่าผมเติมลมยางเยอะเกินไปก็ไม่รู้นะ
   เรื่องยางจักรยานนี่ผู้คนทั่วไปเขาก็ดูกันแค่ดอกยาง แต่ถ้าเป็นรถยนต์นี่ผมจะดูถึง Therad Wear ด้วย (ค่าการสึกของเนื้อยาง) ยางเรเดียลทั่วๆ ไปค่า Thread Wear ก็จะเป็นเลขหลักร้อยกว่าๆ แต่ถ้าเป็นยางแข่ง พวกต้องการกริปหนึบหนับนี่ Thread Wear มันจะเหลือแค่ 60
   ผมอยากได้ยางจักรยานแบบที่ค่า Thread Wear ต่ำๆ หน่อยครับ ไม่รู้จะหาได้จากที่ไหน อย่างไร หรือจะต้องเป็นพวกยางแข่งก็ไม่รู้สินะ ของแพงมากๆ เอามาใช้งานทั่วไปก็ไม่ค่อยจะคุ้มค่าเลย

   เมื่อวานเข้าเวปของสมาคมจักรยานเพื่อสุขภาพไทย เพิ่งเห็นว่ามีงาน UN Day Run อีกแล้ว นี่มันจะครบปีแล้วหรือนี่ วันนี้ผมยังใส่่เสื้อที่ได้รับแจกของ UN อยู่เลย แต่เมื่อวานก็ลงชื่อสมัครร่วมงานไปแล้วล่ะครับ ผมชอบงานที่เริ่มเช้าๆ แถมงานนี้เคลียร์จบตั้งแต่ 0900 ของเช้าวันอาทิตย์ ผมไปต่อได้อีกหลายที่เลยล่ะ

[O'Pern]

22 ตค 53
   วันนี้ลูกผมหยุดเรียน เพราะโรงเรียนเขาจัดงานฉลองครบรอบ 25 ปี มีนิทรรศการต่างๆ เปิดให้คนภายนอกเข้าชมได้ครับ เด็กๆ นั้นจะไปร่วมงานหรือไม่ก็ได้ ลูกผมเลือกที่จะไม่ไป ผมเลยต้องไปทำงานยกของเหมือนเดิม
   แต่ก็พอจะทำให้มีเวลาช่วงเช้าเป็นอิสระได้มากกว่าเดิมนิดหน่อย ออกขี่จักยานไปได้ 30 นาที เป็นการขี่ออกถนนใหญ่ครั้งแรกในรอบหลายเดือน รู้สึกไม่ค่อยคุ้นชินกับการโดนหมาวิ่งไล่กวด ทั้งๆ ที่เมื่อก่อนนี้มันเป็นเรื่องธรรมดาเอามากๆ สำหรับผม
   ทุกทีผมจะสูบลมยางหลังที่เป็นสลิคไว้ที่ 95 psi แต่วันนี้อยากออกแรงเยอะๆ เลยสูบแค่ 60 psi รู้สึกได้เลยครับว่ามันนุ่มนวลขึ้นเยอะ จากเดิมนี่ตอนกระแทกรอยต่อถนนจะมาแบบเต็มๆ ดัง ปั๊กๆ แต่วั้นนี้เป็นแบบนุ่มนวล จะดัง ตึบๆ ได้ออกแรงถีบเยอะสมใจอยาก
   
   กลางวันได้รับ CD จากค่าย TCA เป็นเพลงและ MV เกี่ยวกับจักรยาน ค่าส่งตั้ง 32 บาทแน่ะ เขาส่งให้ฟรีๆ เลยหรือนี่ รู้สึกอยากขอบคุณดังๆ เดี๋ยวตอนค่ำได้ออนไลน์แล้วจะไปโพสขอบคุณเขาอีกทีในเวป
   
   ตอนเย็นดูข่าวทีวี ทีม Red Bull Thailand ส่งนักดริฟท์ไทยไปแข่งด้วย ได้เข้ารอบ 48 คน ดีใจและขอเอาใจช่วยด้วยครับ ผมคงไม่มีวันแบบพวกเขาอีกต่อไปแล้ว