ธค 52 5-7 วังน้ำเขียว อช ทับลาน / 27 มีทติ้งรถพับ สวนลุม

[O'Pern]

25 ธค 52
   เช้านี้ไม่ได้ออกกำลังกายแบบหนัก ใช้บริหารร่างกายแทนทำท่าเหมือนตอนเป็นนักเรียนนี่แหละ ก้มแตะบ้าง บิดตัวไปมาบ้าง ทำนานๆ ก็เมื่อยเหมือนกันนะครับนี่
   อากาศเย็นดีครับ แต่ยังเย็นไม่สะใจ กลัวจะเป็นหนาวลวง อยากได้หนาวเต็มๆ เหมือนทางภาคเหนือเขา คงได้แต่ฝัน
   คืนนี้กลุ่มของน้าเป็ดจะพาไปปั่นชมหิ่งห้อยในบางกระสอบ (แถวๆ บางกระเจ้า พระประแดง) เป็นทริปกลางคืน ผมไม่ค่อยคุ้นกับการปั่นกลางคืน ยังสองจิตสองใจ ใจอยากชมหิ่งห้อย ชมธรรมชาติ แต่กลัวเขาจะกลับดึกกันมาก เอาไงดีวะ
   เย็นไปรับลูก แต่ลูกไม่ยอมกลับบ้าน อยู่เล่นที่โรงเรียนจน 0600 ท้องฟ้าเริ่มมืด ออกมาจากโรงเรียนก็ตกใจ เพราะรถติดมากๆ นึกขึ้นได้ว่านี่วันศุกร์ แถมเป็นศุกร์วันคริสมาสอีกด้วย นี่ขนาดนอกเมืองนะ ถ้าเป็นในเมืองย่านสุขุมวิท เอกมัย ทองหล่อ หรือแถวสยาม จะขนาดไหนกัน
   ลูกขอไปกินข้าวที่ร้านยาโยอิ ผมต่อรองขอเป็นวันอื่นได้ไหม เพราะรถมันติดมาก ดูเขาเข้าใจดี เลยไม่งอแง แต่เมื่อก่อนตอนเด็กๆ เขาไม่รับรู้เรื่องพวกนี้ พอขัดใจก็จะทำหน้าเศร้าแบบผิดหวัง
   ผมยังตัดสินใจไม่ได้ว่าจะไปทริปกับน้าเป็ดคืนนี้ดีไหม ตัวเองก็ไม่คุ้นกับการขี่ตอนกลางคืนเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว แต่อีกใจก็อยากไปนะ เพราะปั่นเข้าไปในย่านบางกระสอบ ธรรมชาติสุดๆ แล้วยากที่วิถีคนเมืองจะสัมผัสได้
   นั่งคิดลังเล เดินไปเดินมา ก็ตัดสินใจไม่ไปครับ เพราะขณะกำลังเตรียมจักรยานอยู่ก็หาวหวอดๆ เฮ้ออ เรานี้ไม่คุ้นกับทริปกลางคืนจริงๆ หรือนี่

[O'Pern]

26 ธค 52
   ผมโทรหาเพื่อนๆ พี่ๆ ที่ขี่จักรยานหลายคน ชวนกันมางานชุมนุมรถพับที่พี่คากิจัดที่สวนลุม หนึ่งในนั้นคือน้าแว่น นักเขียนของหนังสือพิมพ์เดลินิวส์ หน้าแว่นกับผมคุ้นเคยกันมานาน แต่ไม่สนิทมากนัก เขาเคยมาขอสัมภาษณ์ผมตอนยุครถพับฮิตใหม่ๆ ตอนปี 05 ถ่ายทำคอลัมน์ลงในหนังสือพิพม์
   “อ้าว พี่ไม่รู้เรื่องหรอกหรือครับ” ผมถามน้ำเสียงสงสัยจัด
   “ผมไม่รู้อะไรเลย” น้าแว่นตอบกลับมา หลังจากผมเกริ่นถามว่าจะมางานรถพับไหม    
   “ที่สวนลุมตอนเช้าครับพี่” ผมตอบ น้าแว่นฟังแล้วก็ตอบรับทราบ ผมว่าคนอย่างน้าแว่นไม่น่าพลาดงานใหญ่ๆ แบบนี้ เพราะงานครั้งที่ 1 น้าแว่นก็มา ผมจำได้
   โทรหา “หมออุ้ย” อีกคน หมออุ้ยบอกว่าคงไม่ไป เพราะกลุ่มจักรยานเขาจะขี่มาหาผมที่บ้าน ก็เพราะบ้านหมออุ้ยมีจักรยานเจ๋งๆ เยอะมากครับ หมออุ้ยกับผมก็คุ้นเคยกันมานานหลายปี หมออุ้ยชอบจักรยานมากๆ แต่ไม่ได้ชอบแบบพวกตกแต่ง หรืออัปเกรดแบบเด็กๆ หมอเขาชอบเก็บรถแปลกๆ รถเด่นๆ สไตล์การทำรถเหมือนกับผมคือทำให้รถอยู่ในสภาพเดิมๆ จากโรงงาน
   เช้านี้ตื่นเช้านะ แต่กลับขี้เกียจออกกำลังกายซะงั้น เลยใช้บริหารร่างกายแบบยืดเส้นยืดสาย เออ ค่อยยังชั่วหน่อย รู้สึกดีขึ้นก็เอาจักรยานพับคัน KHS ออกปั่นเล่นแถวๆ บ้าน ก็แหม พรุ่งนี้จะเอาคันนี้ไปสวนลุมในงานชุมนุมรถพับนี่นา
   ในงานคงจะมีรถสวยๆ เยอะมากแน่ อันดับหนึ่งที่น่าจะฮือฮามากสุดคือรถของค่าย Bike Friday มีรถพับตัวเล็กคือ Tikit ผมเคยขี่ครับ ตั้งแต่มันออกมาใหม่ๆ นั่นแหละ ยุคแรกรถมีบังโคลนหลังด้วย พับแล้วด้านบนของบังโคลนหลังจะแตะกับพื้น ผมดูแล้วรู้สึกแปลกๆ แต่รถ Tikit ปีล่าสุดไม่มีบังโคลนแล้ว ทำให้ล้อหลังด้านบนตำแหน่ง 12 นาฬิกาสัมผัสพื้นแทน ผมว่าน่าจะทำให้ยิ่งเข็นสะดวกนะ ไม่รู้เหมือนกัน เอาไว้ไปดูตัวจริง Tikit เก่าจะมี 3 Size คือ S M และ L ต่างกันที่ความยาวของ Stem ไม่รู้ตัวล่าสุดจะมีหลายขนาดอยู่ไหม รถคันนี้เด่นที่พับโครตจะเร็ว ออกแบบชาญฉลาด พับแปลก ใช้สลิงเป็นตัวเชื่อมประสานแต่ละชิ้นของจักรยานเข้าด้วยกัน
   อันดับ 2 ที่เป็นตัวเด่นในงานคือรถของ Mark Sanders ผู้คิดค้นผลิต Strida มาวันนี้น่าจะมีรถ IF Mode เข้ามาโชว์ คันนี้เป็นรถพับแนวหรู แนวศิลป์ ผมไม่เคยขี่ แต่ดูโหวงเฮ้งแล้วไม่น่าจะทนทานเท่าพวกพ้องมันที่อยู่ในท้องตลาดแน่ๆ แต่เขาก็ไม่ได้เกิดมาเพื่อการใช้งานสมบุกสมบันอยู่แล้ว เอาไว้ขี่เล่นหรูๆ ปั่นช็อปปิ้งแถวทองหล่อ กินข้าวร้านหรูๆ น่าจะเข้ากันได้ดี
   พระเอกอมตะ ไปไหนก็เด่น เด่นมานานหลายปีก็คือ Brompton ครับ พับแล้วเล็กมากๆ ราคาก็แพง จัดว่าเป็นรถหรูแบรนด์เนมได้อีกคันหนึ่ง
   โดยส่วนตัวแล้วผมรู้สึกเฉยๆ กับรถของ Birdy นะ ขี่ก็งั้นๆ พับก็ห่วย ขนย้ายขณะพับล่ะก็ลืมไปเลย ต้องอุ้ม ต้องยก ต้องแบก แถมยังหนักอีกด้วย (เมื่อเทียบกับราคาหลายหมื่นบาท) ใครชอบก็ปล่อยเขาไป ใจคนเรามันไม่เหมือนกัน
   แต่ที่มากันเยอะสุดน่าจะเป็นรถของค่าย Dahon ครับ ดังเหลือเกิน ขี่ก็ดี พับก็ดี แต่เหมาะกับคนตัวสูงสัก 170 ซม
   รถของ Giant ที่ดีไซน์แปลกด้วยการใช้ Mono Stay กลับค่อยๆ หดหายไปเรื่อยๆ แต่พรุ่งนี้น่าจะมีมาให้เห็นบ้าง
   ในงานน่าจะมีรถแปลกๆ มาอีกเยอะ คงต้องค่อยๆ มองหาดู เพราะบางคนขี่มาก็จริง แต่ก็จอดไว้เฉยๆ ถ้าไม่สังเกตุก็จะมองไม่เห็น
   ส่วนผมชอบสไตล์ทัวริ่ง ขี่เล่นท่องเที่ยว เดินทาง ผมก็เลยไปกับรถพับทัวริ่งของ KHS F20-W เห็นรถใครมีข้าวของพะรุงพะรัง นั่นแหละ รถผมเอง
   กลั้บมาบ้านพบว่ามีคนเอาเค๊กมาให้ที่บ้านอีกแล้ว เพื่อนพ่อให้มา เป็นคัพเค๊กที่อร่อยมากๆ เล่นไปซะ 3 ชิ้นติดๆ กันโดยไม่รู้ตัว เค๊กเนื้อนุ่ม มีหน้าต่างๆ มากมาย เสียอย่างเดียว ใส่กล่องลักษณะเหมือนกล่องรองเท้ามาให้ คิดแง่ดีคือกินหมดแล้วเอาไว้ใส่รองเท้าได้เป็นอย่างดี ไม่ต้องทิ้ง ไม่ต้อง Recycle ใช้วิธี Reuse มันซะเลย
   เออ แล้วตกลงปีนี้ผมจะลดน้ำหนักได้ไหมครับนี่

[O'Pern]

27 ธค 52
   ผมเอาจักรยานใส่รถยนต์ไปครับ ช่วงนี้ไม่อยากขี่จักรยานกลางวันเลย แดดร้อนฉิบเป๋ง ร้อนแบบแสบผิวไปหมด แดดแรงเสียยิ่งกว่าหน้าร้อนอีกครับ
   ขับรถไปจอดที่สวนลุมไนท์บาซาร์ แล้วก็ขี่ข้ามมาฝั่งสวนลุม ใกล้ๆ แค่นี้เองแหละ
   เขานัดกัน 8 โมงครับ ผมไปก่อนอยู่แล้วชัวร์ๆ นัดเช้าๆ ผมไม่เคยพลาด ขี่เข้าไปก็เจอจักรยานหลายคันเลยครับ พอถึงจุดนัดพบที่ลานตะวันยิ้มก็เห็นพรรคพวกหลายคนยืนคุยกันอยู่ ผมเจอน้าแว่นคนแรกเลย น้าแว่นเป็นคอลั้มนิสต์ของหนังสือพิมพ์เดลินิวส์ เขามองรถผมอย่างตกใจ เพราะมันพะรุงพะรังมาก มี Panniers 4 ใบ กระเป๋าหน้าแฮนด์อีก 1 ใบ ยังมีกระเป๋าเล็กกระเป๋าน้อยติดห้อยอยู่บริเวณเฟรมอีก 3 ใบ บนแร็คหลังมีแผ่นปูรองนอน มีเต้นท์ แถมเหน็บกระติกน้ำไปอีก 2 ใบ แต่ที่เด็ดสุดคือมีมีดเดินป่าขนาดกลางเหน็บไว้ใต้เบาะ
   น้าแว่นทำหน้าสงสัย อาจจะสงสัยในตัวรถ หรือสงสัยคน (ผมเอง) ว่ามันไม่สบายอะไรหรือเปล่า ถึงได้ขี่รถแบบนี้มา ผมเลยอธิบายความเป็นจักรยานทัวริ่งให้แก่น้าแว่นทราบ
   คือรถผมจะมีฐานล้อยาวกว่ารถพับทั่วไป รถที่ฐานล้อยาวก็จะทรงตัวได้ดีในทางตรง มีจานหน้า 3 ใบ เอาไว้รองรับการปั่นขึ้นเนินสูงชัน และการบรรทุกของหนัก มีแร็คหน้าหลัง มีขาตั้งกลางแบบคู่ ฯลฯ
   ผมต้องการให้คนที่ไม่ได้ขี่จักรยานเห็นว่ายังมีจักรยานอื่นๆ อีกหลายประเภทนะ อย่างรถผมนี่เอาไว้เดินทางท่องเที่ยวและแคมปิ้ง มันต่างจากรถส่วนใหญ่ที่เอาไว้ขี่เร็วๆ บ้างก็ขี่ออกกำลังกาย หรือขี่ลุย
   แล้วน้าแว่นก็ถ่ายรูปผมและรถไปหลายมุม เดาเอาว่าคงจะลงในเดลินิวส์ฉบับวันอาทิตย์ใดสักวัน เพราะคราวก่อนตอนผมขี่ Strida ก็ลงในคอลัมน์แบบเดียวกันนี่แหละ
   ดีใจได้เจอพี่เจี๊ยบด้วย ทุกทีมีแต่ pm คุยกัน หรือถ้าติดขัดข้องใจอะไรผมก็มักจะโทรไปขอคำแนะนำอยู่เสมอ วันนี้ได้คุยกันสดๆ พี่คนนี้ไม่ได้เจอกันราว 2 ปีกว่าเห็นจะได้
   มาวันนี้ผมเริ่มรู้จักคนเยอะขึ้นมากๆ เป็นเพราะตอนไปออกทริปเราก็ปั่นด้วยกัน กินด้วยกัน นอนก็กางเต้นท์ติดๆ กัน หลายคนจากที่ตอนแรกๆ ได้แต่ส่งยิ้มให้กันไปมา วันนี้ได้พูดคุยทักทาย เย้าหยอกกันบ้าง แซวกันบ้าง มีแต่เสียงหัวเราะ
   คนไหนผมคุ้นหน้าผมยกมือไหว้หมดเลยครับ การไหว้เป็นประเพณีของไทย ผมเป็นคนไม่มีฟอร์ม ไม่ถือสาอะไร ไม่ต้องรอให้ใครมาไหว้ก่อนแล้วถึงรับไหว้ อยากไหว้ใครก็ไหว้ซะ คนไหนไม่รู้จักก็ใช้ส่งยิ้มไปก่อน ยกเว้นแต่ว่าดูมีอายุมากหน่อย แม้ไม่รู้จัก แต่ผมก็ให้ความเคารพด้วยการไหว้
   ประโยชน์ของการไหว้นั้น มิได้อยู่ที่ผู้ถูกไหว้เขาจะเอ็นดูเราเท่านั้น หากแต่ผู้คนรอบข้างอีกมากมายที่เห็นเรานอบน้อมต่างหาก
   พี่นิค (หนึ่งในผู้จัดงาน) เห็นผมจึงเรียกให้เข้าไปลงทะเบียน ปีนี้ได้ผ้าอเนกประสงค์มาอีกแล้ว เป็นผ้าสีดำผืนใหญ่ ผมมางานนี้ทุกปี จึงมีถึง 3 รุ่น เก็บไว้เป็นที่ระลึก ขอขอบคุณผู้จัดงานใจดีที่สละทรัพย์ส่วนตัวมาทำแจก
   มองหาพี่ภูมิ แต่ไม่เห็น คิดว่าคงไม่ได้มา แต่ไม่ได้ถามใคร ผมมัวคุยโม้เพลิน มีคนสนใจมาถามผมเกี่ยวกับรถเยอะมาก คงจะสงสัยว่าไอ้บ้านี้จะหอบข้าวของมาทำไมกันเยอะแยะ หรือมันจะไปเที่ยวต่อ หรือมันเพิ่งไปเที่ยวแล้วมางานนี้
   มีผู้หญิงมาสนใจรถผมด้วยนะ (ปกติจะมีแต่ผู้ชาย) เขาสงสัยว่าเดินทางด้วยจักรยานมันเป็นอย่างไร มันสนุกตรงไหน ผมก็เลยจัดให้สักชุดกลางๆ ทำนองว่ามันคือการพักผ่อนอีกรูปแบบหนึ่ง เขาถามผมว่าผมปั่นไกลสุดแค่ไหน อันนี้เรียนตามตรงว่าไม่อยากบอกครับ คือมันเหมือนเอาไว้คุยอวดกัน คุยข่มกัน ผมเลยตอบเขาว่า พวกปั่นไกลๆ น่ะ คือเขาว่าง มีเวลาเยอะ แน่นอนร่างกายเขาต้องแข็งแกร่งแน่ แต่เราไม่ต้องทำตามเขาก็ได้ เอาเวลาที่มีไปสนุกกับการปั่นที่จุดหมายปลายทางจะดีกว่า (สำหรับคนมีเวลาน้อย) เช่น ผมเอาจักรยานใส่รถยนต์ แล้วข้ามไปขี่เล่นบนเกาะเสม็ด หรือเกาะสีชัง (ยังไม่เคยไป) ถ้าเอาใส่รถยนต์ไป ผมสามารถสนุกบนเกาะได้ทั้งวัน แต่ถ้าผมปั่นไปจากบ้าน (กทม) ก็คงสนุกบนเกาะได้แป๊บเดียวก็ต้องรีบกลับ
   เขายังคะยั้นคะยอถามอีกว่าปั่นไปไกลแค่ไหน ในเมื่ออยากรู้จริงๆ ก็จะบอกให้ ผมเคยปั่นไกลสุด 260 กม ใช้เวลาไป 17 ชม แบกสัมภาระหนัก 15 กก เจอฝนจนตัวเปียกและแห้งไป 3 รอบ
   พูดจบก็ส่งยิ้มหวานให้หนึ่งครั้ง แล้วย้ำอีกว่า คุณไม่ต้องทำแบบผมหรอก เอาเวลาไปสนุกที่จุดหมายปลายทางดีกว่าเยอะ
   สาวคนนี้ท่าทางจะสนใจจริง เพราะสอบถามเรื่องห้องน้ำ และการอาบน้ำด้วย ผมก็บอกไปตรงๆ ว่าผมไม่ได้อาบน้ำ ใช้ทาแป้งเย็นแล้วก็นอนมันอย่างนั้นแหละ นอนมองฟ้า จะนับดาวก็นับไม่ไหว มีเป็นร้อยเป็นพัน ปล่อยใจมันไปอย่างนั้น อยู่กับตัวเอง แสนจะมีความสุข
   เจอพี่แซงแซว นักถ่ายภาพฝีมือดีอีกแล้ว เจอหน้าปุ๊บเขาก็ถามว่า
   “เป็นไง โหลดไฟล์ที่ผมส่งให้ได้ไหม”
   “ผมโหลดไม่ผ่านเลยครับ สงสัยไฟล์จะใหญ่มาก ผมยังใช้ dial up modem อยู่เลย”
   พี่เขาหัวเราะ แล้วบอกว่าทริปหน้าหากเจอกันเขาจะส่งเป็น CD มาให้เลย มีภาพผมหลายภาพ ได้ยินแล้วก็ต้องขอบคุณสำหรับน้ำใจด้วยครับ
   รถที่เด่นสุดในงานวันนี้เป็นรถจากค่าย Bike Friday ครับ ชื่อ Tikit หรือ Just Tikit ก็ไม่รู้ เห็นว่ามี 2 คัน ต่างกันที่คอแฮนด์พับแบบบานพับ และอีกแบบจะใช้สลิง คันหลังแพงกว่า พับเร็วกว่าเยอะ
   ผมลองขี่แน่ ไม่อยากพลาดของดี เคยขี่มาแล้วเมื่อหลายปีก่อน มาวันนี้ได้เจอกันอีกรอบ ก็รู้สึกดีกับเขานะ เฟรมยังคงแน่นหนาดี ที่ชมว่าแน่นหนาดีก็เพราะเขาพับแปลกครับ ใช้ม้วนล้อหลังตลบเข้ามาด้านหน้าคล้ายของ Brompton แต่พอล้อหลังเข้าที่แล้ว สายสลิงที่ยึดท่อคอและหลักอานก็จะหย่อนคลายตัว ทำให้สามารถล้มท่อคและหลักอานลงนอนเข้าที่ได้โดยไม่ต้องปลดล็อคใดๆ เลย ออกแบบได้ฉลาดล้ำลึกจริงๆ    รถดีราคาสูง จานหน้า 1 ใบ ใส่แร็คอะไรไม่ได้เลย เอาไว้ขี่อย่างเดียว เน้นเดินทางอย่างคล่องแคล่ว พับเร็ว กางไว จัดไป 4.5 หมื่นบาท
   แปลกใจที่รถของ IF Mode ไม่มาครับ รถคันนี้เข้ามาไทยเรียบร้อยแล้วนะ ถ้ามาล่ะก็ ฮือฮาอย่างมากแน่ๆ พับแปลก พับเท่ ผมยกให้เจ้าคันนี้เลยล่ะ ขี่ดีไหมก็ไม่รู้ ยังไม่เคยลอง แต่มันสวยเหลือเกิน สวยแบบหรูหรานะ สไตล์คนขับรถยนต์ Mini ใช้ Mac Book Air ฟังเพลงจาก ipod ใช้โทรศัพท์ iphone ถ้าจะขี่จักรยานก็ต้องนี่เลย เหลือตัวเลือกเดียวคือ IF Mode ครับ เข้ากันสุดๆ แล้ว
   เห็นพนักงานจาก Siam Strida ขี่ KHS T3 มา ผมสอบถามถึงน้าชู เขาว่าน้าชูกลับบ้านที่ลำปาง แหม มิน่าเล่าถึงไม่เห็น งานแบบนี้ปกติน้าชูไม่น่าพลาด
   รถที่มากสุดในงานก็คือ Dahon ครับ มีทั้งเก่า ใหม่ คละๆ กันไป ปีนี้รถของค่าย KHS เริ่มมากันมากแล้วครับ ผมมองผ่านๆ ก็เห็นราว 5 คัน มีรถ mini ของ LG มาจอดโชว์เรียงทุกสี ไม่ได้ใส่บันไดมา นั่นคือเขาไม่ให้เราขี่ครับ
   พี่ๆ จากกลุ่ม TCC มากันเยอะเช่นเคย นำทีมด้วยพี่คากิ ตามมาด้วยพี่ป๋อง (ที่เดินแจกน้ำทุกคนตลอดงาน) อาลิขิต อาสิทธิชัย ฯลฯ กลุ่มน้องใหม่ภายใต้ชื่ออย่างไม่เป็นทางการว่า “กลุ่ม ฉ” ก็มากันครบทีม (กลุ่มนี้รวมตัวกันเมื่อกลางดึกคืนหนึ่ง ณ วังน้ำเขียว) ตัวย่อคำว่า ฉ คือ เฉพาะ หรือ ลับเฉพาะ ครับ
   เจอน้อง Printer / Pound และครอบครัว มากันครบ ครอบครัวนี้ขี่จักรยานกันหมด ขี่เก่งเสียด้วย พ่อ แม่ นี่ยิ่งเก่าเข้าไปใหญ่ ชอบจักรยานกันหมดทั้งบ้าน แหม น่าอิจฉาจัง ถ้าบ้านผมเป็นแบบนี้นะ รับรองว่าจะต้องมีรถบ้าน และออกทริปกันไม่ยั้ง
   1130 เขาตั้งขบวนจะไปปั่นเล่นกันข้างนอก ผมคิดว่าจะไม่ได้ไปครับ เลยไม่ได้เตรียมชุดอะไรไปเลย ไม่ได้มีหมวกไปด้วย เอาเข้าจริงชักอยากไป เพราะน้องๆ พี่ๆ ที่คุยกันในงานเขาไปกันหมด
   แต่ก็ไม่ไปครับ แดดแรงเหลือหลาย ขี่กลางวันในเมืองนี้ไม่ค่อยสนุกเท่าไหร่เลย ถ้าเขาปั่นวนเล่นในสวนลุมผมว่ายังจะสนุกเสียกว่า เพราะไหนๆ เราก็มาถึงสวนสาธารณะเก่าแก่ที่สุดของกรุงเทพฯกันแล้วนี่นา แถมคนยังไม่เคยปั่นรอบสวนลุมมีอีกเยอะมาก ตอนกลางวันระหว่างงานผมยังเอารถไปขี่เล่นในเกาะลอย (เกาะในสวนลุม) เลย
   งานวันนี้คนยังน้อยกว่างานครั้งแรกครับ แต่ก็พอๆ กันกับงานครั้งที่ 2 ผมกะๆ เอานะ ไม่ได้ไปนับรายชื่อที่มีคนลงทะเบียน
   ขากลับผมปั่นไปยังสวนลุมไนท์บาซาร์ เอาจักรยานขึ้นรถเสร็จก็โทรสั่งส้มตำร้านประจำ ซึ่งผมจะต้องขับรถผ่าน ร้านนี้อยู่แถวสำเหร่ รสชาติดี ราคาแค่ถุงละ 25 บาท (เดิม 20 บาท เพิ่งขึ้นราคาเดือนที่แล้ว) ผมได้กินผักสดเยอะๆ ก็ตอนกินส้ำตำนี่แหละครับ

[O'Pern]

28 ธค 52
   แม่ผมไปงานปีใหม่มา กลับมาบ้านพร้อม ipod shuffle ผมเองไม่ค่อยสนใจของพวกนี้ ที่บ้านก็เช่นกัน เขายกให้ผมจัดการ ผมเปิดออกมาแล้วอ่านคู่มือ เขาว่าต้อง Download โปรแกรมชื่อ iTune มาติดตั้งในตัวเครื่อง ลองเข้าเวปตามคู่มือบอก แต่โหลดแล้วไฟล์วิ่งช้ามาก อย่างที่เคยบอก ผมใช้ Dial up modem อยู่เลยครับ
   ช่วงนี้เช็คเมลล์จะได้ E Card กันแทบทุกวัน วันละหลายๆ อันด้วย (ผมเรียกเป็นอันนะ ไม่ได้เรียกว่าฉบับ ใครจะว่าผิดถูกก็ช่าง มันจับต้องไม่ได้นี่หว่า) นักเขียนรุ่นใหม่ ๆยังใช้คำพวกนี้ผิดกันอยู่เลยนะครับ คำว่าฉบับใช้กับการเข้าเล่มแบบพับ เช่นหนังสือพิมพ์ จะเรียกว่าฉบับ แต่ถ้าหนังสือเข้าเล่มเรียบร้อย ก็จะเรียกว่าเล่ม เช่นนิตยสารจะเรียกว่าเล่ม ไม่ได้เรียกว่าฉบับครับ
   เข้าเรื่อง E mail และ E card กันต่อ คนส่งมากันเยอะช่วงปลายปีโดยเฉพาะ X Max และ ปีใหม่ บอกตามตรงนะว่าผมลบหมดเลยครับ ไม่กล้าเปิดสักอัน ไวรัสมันมาพับไฟล์พวกนี้เยอะมากๆ เจอไวรัสจนน่ารำคาญ ว่าจะลองเปลี่ยนไปใช้ Mcintosh ดูบ้างสักที แต่ยังติดที่ไม่ค่อยคุ้นเคย กลัวจะทำอะไรไม่เป็น แล้วอีกอย่างคือของใช้ของ Mcintosh เขามักจะทำหรูหราแพงๆ ไปเสียหมด
   ผมไปโพสกระทู้ชวนปั่นขึ้นอินทนนท์ในเวปจักรยาน แค่อยากรู้ว่าจะมีใครไปบ้าง ผมเองอยากไปครับ แต่ยังไม่รู้ว่าจะไปวิธีใดดี เอาสบายก็ต้องนั่งรถทัวร์ไป เอาสะดวกก็ต้องขับรถยนต์ของตัวเองไป เอาเร็วก็ต้องนั่งเครื่องบินไป ใจอยากอยู่ขี่จักรยานเล่นด้วย ถ้าได้พักบนอินทนนท์ด้วยจะแจ๋วสุดยอด ขึ้นปุ๊บแล้วก็ลง อย่างปีที่แล้ว ไม่เห็นจะสนุกตรงไหน
   กลางวันมีคนโทรมาหา จะให้ผมสร้างรถ Kit Car ให้หน่อย ผมแปลกใจเพราะวางมือไปนานมากๆ แล้ว เขาบอกว่าได้เบอร์โทรผมจากในเวป เขาว่าจะทำรถ Lamborghini LP640 ฟังแล้วตกใจ เพราะตัวจริงมันแพงมากๆ ราคาในไทยก็ราว 36 ล้านบาท หึหึ แพงแบบไม่ต้องคิดเรื่องการเป็นเจ้าของเลยล่ะ
   นี่ถ้าเป็นเมื่อก่อนผมจะตอบรับแบบไม่ต้องคิดอะไรเลย แต่วั้นนี้มันไม่ใช่แล้ว ผมไปคุมงาน เที่ยวไปเทียวมาดูแลอย่างใกล้ชิดไม่ได้เหมือนเมื่อก่อนแล้ว มีลูกแล้ว อะไรๆ ก็เปลี่ยนไป เมื่อก่อนโน้นนอนค้างคืนในอู่ยังเป็นเรื่องปกติเลย
   อู่รถเพื่อนที่ผมส่งงานให้ก็ย้ายไปอยู่เสียไกลมาก เกรงว่าจะรับงานลูกค้าแล้วจะคุมสเปคไม่อยู่ รถพวกนี้ไม่ธรรมดา มันเป็นงานแบบ Hand Made ทุกขั้นตอน
   นั่งคิดอยู่สักพัก ก็โทรหาเพื่อนอีกคนที่ชอบรถยนต์และทำอู่รถอยู่ ใช่เลย อู่ท่านขุน ร้านนี้อยู่เอกมัยครับ ค่อนไปทางฝั่งถนนเพชรบุรี ท่านขุนเจ้าของอู่คุ้นเคยกับผมมานานกว่า 10 ปี เป็นเพื่อนสนิทกันพอควรเลยล่ะ แม้ว่าจะไม่ค่อยได้เจอกันบ่อยนัก แต่เรามีเวปส่วนตัวเอาไว้พูดคุยกันอยู่ กลุ่มนี้เป็นมนุษย์ไซเบอร์ยุคแรกๆ พวกเราเจอกันในเวปนี่แหละ และยังคงติดต่อสื่อสารกันจนถึงทุกวันนี้
   ท่านขุนตอบตกลงรับงานจากผม ทำให้ผมเบาใจอย่างมากที่ช่วยให้ลูกค้าจบงานได้ คือผมจะรู้สึกไม่ดี รู้สึกผิดที่ต้องปฏเสธงานลูกค้าไป เพราะคนที่เขามาหาผมแต่ละคน คือเขาต้องการให้งานผ่านมือผมจริงๆ ต้องการให้ผมเป็นที่ปรึกษา ซึ่งผมจะช่วยเขาในด้านสเปคของต่างๆ
   ที่ผ่านมาพอผมพาลูกค้าไปชมรถที่อู่ หลังๆ ลูกค้าก็จะติดต่อกับเจ้าของอู่โดยตรงเอง โดยไม่ได้ผ่านผม แน่นอน เขาก็ต้องคิดว่าผมกินค่าหัวคิว เขามาถึงอู่แล้ว เขาสามารถต่อตรงได้เลย ซึ่งหากดูเผินๆ มันก็จริงอย่างที่เขาว่า
   มีหลายคนทำแบบนั้นครับ เยอะเสียด้วย ผลก็คืองานผมหายไปเยอะ และอู่มีงานล้นมือ และนี้คือจุดเริ่มต้นของปัญหา นั่นคือ
   อู่รับงานมั่วไปหมด ทำงานไม่เป็นระเบียบ เบิกเงินล่วงหน้าแล้วงานไม่เดิน ลูกค้าทำรถแล้วไม่ยอมจ่ายเงิน อะไหล่หาย สั่งของแล้วของไม่มา ฯลฯ
   คนที่มาหาผม คือคนที่เขาต้องการงานที่แตกต่างครับ จะไม่มีพวกรถธรรมดาๆ มาหาให้ช่วยแน่ มักจะเป็นรถแปลกๆ บ้างก็รถโบราณ ซึ่งมักจะทำกันอย่างเนี๊ยบสุดๆ ประเภทที่ฝรั่งเขาเรียกกันว่า Car Show
   ตอนหนุ่มๆ วันหยุดวันอาทิตย์ ผมก็เดินเที่ยวเล่นแต่งานพวกนี้แหละครับ ไม่ค่อยเปลืองเงินดี เสียค่าเข้าชมสัก 15 USD เดินกันตั้งแต่เช้าจรดเย็นไม่มีเบื่อเลยล่ะครับ งานพวกนี้เขาจัดกันแทบทุกสัปดาห์เลยนะ เปิดปฏิทินกาไว้ได้เลย เช่น สัปดาห์ที่ 1 เป็นงานของ Ford & Chevy สัปดาห์ที่ 2 เป็นพวก Sport & Excotic สัปดาห์ที่ 3 จะเป็น Classic & Antique สัปดาห์ที่ 4 ยกให้เป็นงานของ Motorcycle ซึ่งผมเลือกเดินเฉพาะในโซนของรถเก่า รถโบราณ
   ผมชอบรถโบราณครับ ชอบมาตั้งแต่เด็ก ตั้งแต่ตอนที่เขายังไม่ค่อยฮิตกันเลย มอเตอร์ไซค์ของอเมริกา Harley Davidson / Indian เก่าๆ ยังพอหาได้ ซึ่งทุกวันนี้มันไม่มีเหลือให้หาอีกต่อไปแล้ว
   อ้าว วันนี้ไม่ได้คุยเรื่องจักรยานเลยนี่นา

[O'Pern]

29 ธค 52
   ตื่นตี 4 ครับ ได้ยินเสียงหนูมาวิ่งเล่นบนฝ้าเพดาน เลยตื่นขึ้นมาไล่มัน ทำให้นอนต่อไม่หลับ เซ็งเลย จะออกกำลังกายก็ขี้เกียจเสียอีก แต่พอสัก 0600 ก็ออกปั่นจักรยานแถวบ้านโดยอัตโนมัติ ขี่ไปเกือบ 1 ชม แต่ขี่ช้า
   มีคนเห็นรถผมที่งานสวนลุม และ pm มาสอบถามเรื่องแร็คกันเยอะ เพราะแร็คหน้าของรถพับหายากมากๆ แร็คหลังก็พอมี แต่มักจะเป็นของรถ Dahon
   คุณสมบัติของรถพับทัวริ่งที่ควรมีก็ต้องเริ่มจากมีฐานล้อที่ยาวกว่ารถปกติ ฐานล้อยาวทำให้รถที่บรรทุกของเยอะๆ ขี่นิ่งในทางตรง เฟรมก็ควรใส่ได้ทั้งแร็คและบังโคลน คือต้องมีรูเผื่อสำรองไว้ สำคัญอีกอย่างคือน่าจะมีรูยึดกระติกน้ำสัก 1 ใบเป็นอย่างน้อย และถ้าจะบรรทุกของกันจริงจังล่ะก็ ขาดไม่ได้คือขาตั้งกลางแบบคู่ ซึ่งตั้งได้มั่นคงมากๆ
   แต่รถพับมันไม่เหมาะกับการเดินทางไกลนะ ที่ผมเล่นน่ะก็เพราะผมพับใส่รถยนต์ ไปถึงปลายทางแล้วค่อยกางมาขี่ทัวริ่ง ถ้าจะขี่ทางไกลควรไปเล่นรถใหญ่จะขี่ดีกว่าเยอะมาก ไปได้เร็วกว่าด้วย ขนของก็ได้เยอะกว่า
   กลางวันคุย MSN กับพี่โก้ พี่คนนี้เป็นพี่ชายเพื่อนสนิทผม ตัวเพื่อนผมไม่ได้คุยกันนานมาก แต่กลับคุยกับพี่ชายเขาแทน เพราะเล่นรถยนต์เหมือนกัน ผมอยากได้อะไรจาก USA พี่โก้มักจะหิ้วติดมือมาให้เสมอ ตอนเล่นรถยนต์นี้ผมฝากซื้อแต่หนังสือ ช่วงนี้ชอบขี่จักรยาน ก็คงไม่พ้นหนังสือจักรยาน แต่ผมดันไม่รู้ชื่อหนังสือเสียนี่ ต่างกับตอนขับรถยนต์ลิบลับ
   พอพี่โก้รู้ว่าผมชอบขี่จักรยานทัวริ่ง ก็มากระตุ้นอีกว่า บ้านเขาอยู่ใกล้ Lake Tahoe มีเส้นทางจักรยานและสถานที่แคมปิ้งอันสวยงาม
   เป็นไงล่ะ ยิ่งกระตุ้นต่อมอยากของผมเข้าไปอีก
   มีคนโทรมาจะให้ผมทำรถ Kit Car ให้อีกแล้ว เอ๊ะ ยังไงกันนี่ มีโทรมาสองรายติดๆ กันสองวันเลย คนนี้เขาอยากได้ Porsche 930 ซึ่งมันเล่นยากเลย ผมเคยทำชุดคิทแปลงจากตัว 911 ให้เป็น 930 แต่นั้นมันนานราวสิบปีที่แล้ว ตอนนี้ผมหาบล็อคไม่ได้แล้ว ทำไงดีล่ะนี่
   รายนี้เขามีรถ Porsche ของแท้อยู่ครับ หากอยากให้สร้างจริงๆ ก็คงเอารถเดิมของเขานั้นแหละมาสร้างขึ้นรูปที่ตัวจริงกันเลย แบบนี้ดูจะเป็นทางออกที่ง่ายและลงตัวมากที่สุด ขืนให้ผมปั่นใหม่ขึ้นมาทั้งคัน มีหวังเจอค่าแรงไประดับแสนบาท (ค่าแรงช่างพร้อมค่าของ ไม่ใช่ค่าแรงตัวผมคนเดียว)
   ก็สนุกดีครับ สมัยก่อนชีวิตผมเวียนวนอยู่กับเรื่องรถยนต์นี้ตลอดเลย ยังไม่นับพวกวงการรถแข่งอีก สอนขับรถยนต์อีก (ขับแข่ง) ทดสอบรถยนต์นี่ยิ่งเยอะเข้าไปใหญ่ เคยมีครั้งหนึ่งทีมชื่อดังโทรมาให้ผมช่วยขับแทนนักแข่งในทีมเขา ผมตอบตกลง แต่ขอซ้อมอย่างหนักเลย เขาก็โอเค และตบท้ายว่าต้องติด 1 ใน 3 นะ
   เออ เจอเงื่อนไขข้อนี้ผมบอกได้เลยครับว่าทำไม่ได้ ตอบแบบไม่อายเลย ก็เพราะผมไม่คุ้นรถเลยแม้แต่น้อย ไม่คุ้นสนามอีกด้วย แม้พีระฯจะเป็นสนามอินเตอร์อันเดียวในไทยก็จริง แต่ที่ผมขับมักจะเป็นการขับรถทดสอบทั้งสิ้น อ้อ มีรถ Formula Aim อันเดียวที่ดูจะเป็นรถล้อเปิดอย่างเป็นทางการคันแรกที่ผมขับ คือไม่อยากให้เจ้าของทีมเขาผิดหวังไง เลยแนะนำให้เขาไปหามือโปรกว่าผมแทน
   

30 ธค 52
   ไปช่วยคนงานยกของ แต่ผมคงไม่ระวังตัวเอง ยกเสร็จก็ปวดหลังซะ เซ็งแบบสุดยอดมากๆ  ผมเคยยกของจนปวดหลังมาครั้งหนึ่งเมื่อหลายปีก่อน มาวันนี้เอาอีกแล้ว ไม่น่าเลย จะขี่จักรยานได้หรือเปล่าก็ไม่รู้ ขนาดเดินยังต้องค่อยๆ ย่องเลยล่ะ จะลุก จะนั่ง จะยืน แสนจะยากเย็น
   ปวดบริเวณบั้นเอวด้านหลังครับ นั่งท่าเดิมนานๆ ก็จะปวด ทำไงดีวะ
   กลับบ้านมาเจอขนมปีใหม่อีกแล้ว งวดนี้เป็นขนมไทย น่ากินกว่าของฝรั่งเยอะ ใจรีบอยากเปิดกิน แต่เขาซีลด้วยสก๊อตเทปซะอย่างแน่น ราวกับว่ามันไม่อยากให้คนเปิดกินอย่างนั้นแหละ นี่ถึงขนาดแกะไปก็โมโหไปนะนี่
   มันคือขนมปั่นสิบไส้ปลาครับ นึกหมั่นไส้ฉลากข้างนอกมัน เพราะเขาเขียนว่า “อร่อยที่สุดในโลก” หึหึ ผมคุ้นเคยกับขนมพวกนี้เป็นอย่างดี ชิมคำเดียวก็รู้ว่าเขายังไม่ใช่ของจริง คือรสชาติพอใช้ได้ แต่มันขาดความหอมของไส้ แป้งข้างนอกก็ทอดจนสีออกคล้ำ หรือเขาใส่ซีอิ้วด้วยก็ไม่รู้นะ แต่เชื่อเถอะว่ามันไม่ได้อร่อยที่สุดในโลกหรอก มีดีกว่านี้อีกเยอะ
   ยังไม่พอครับ เจอเค๊กอีกแล้ว ตอนแรกดีใจที่ได้ขนม แต่พอเห็นกล่องก็เริ่มเอะใจ เปิดออกมาอยากร้องจ๊ากกก  เพราะแม่งดันซ้ำกับอันที่ผมกินเหลืออยู่ในตู้เย็นเลย โธ่ ของดีๆ แพงๆ ทำไมพวกเอ็งต้องสั่งซื้อเค๊กหน้าเดียวกันมาให้ด้วยวะนี่ เหมือนกันเป๊ะเลยครับ เซ็งสัตว์เลย หน้าเค๊กมีเป็นร้อยเป็นพัน ดันมาเจอรุ่นเดียวกันได้
ทริปแรกของปีหน้าอย่างเป็นทางการของผมคือไปบางปะกงกับ TCC ในวันที่ 31 มค ครับ ผมดูรูปถ่ายของตัวเองในงานสวนลุมแล้วรับไม่ได้ มันอ้วนเกินขนาด อยากลดพุงให้มันลงไปสัก 5 กก อันนี้จริงเคยลดได้ต่ำแล้วนะ แต่เผลอแป๊บเดียว มันเด้งขึ้นมาอีกแล้ว ผมลดโดยไม่ได้กินยาอะไรนะครับ ทำไมมีโยโย่ก็ไม่รู้ สงสัยกินมากไป ไม่ก็ปั่นน้อยไป แต่โดยรวมก็คือกินมากกว่าใช้พลังงานนั่นแหละ
ตกเย็นอาการปวดหลังก็ยังไม่ได้ดีขึ้นเลยแม้แต่น้อย
เซ็งจัด

[O'Pern]

31 ธค 52
   เอาสารพัดเค๊กที่มีในบ้านไปแบ่งปันคนงานครับ แบ่งไปได้คนละชิ้นสองชิ้น กินคนเดียวไม่ไหว Trans Fat มันเยอะเหลือเกิน เจ้านี้คือไขมันตัวร้ายครับ หลีกเลี่ยงกันให้ไกลจะดีต่อสุขภาพ ช่วงแรกผมหน้ามืดไปหน่อย กินเพลินจนลืม
   ปวดหลังยังไม่หายง่ายๆ หรอกครับ ตอนนั่งก็ต้องนั่งแบบก้นชิดพนักถึงจะไม่ปวด แต่ก็ค้างอยู่ท่าเดิมนานๆ ไม่ได้ จะขยับร่างกายก็ต้องทำให้ลำตัวตั้งตรงเข้าไว้ จะก้มก็ใช้ย่อขาแทน
   ท้องถนนรถยนต์โล่งดีครับ มีรุ่นพี่โทรมาหา (อายุเท่ากัน แต่ผมเรียกเขาว่าพี่ตามคนอื่น) คนนี้สนิทกันพอควร รู้จักกันตอนเข้าวงการรถยนต์ด้วยกันทั้งคู่ คือผมแจ้งเกิดจากการขับรถยนต์ทดสอบ และการขับรถแบบดริฟท์ ส่วนพี่คนนี้เป็นฝ่ายเทคนิค สนใจเรื่องราวเกี่ยวกับรถแข่งอย่างจริงจัง ทั่กษาด้านภาษาอังกฤษระดับเทพฯ เพราะเขาเกิดที่ USA ช่วงหลังๆ มานี้มาคุมบริษัทรถยนต์หรูค่าย Bentley อีกด้วย
   ระยะหลังตอนผมหยุดพักการผลิตนิตยสาร Racing Club ก็ห่างๆ กันไป พี่เขายังคงวุ่นกับพวกรถแข่ง แต่ผมมาวุ่นกับจักรยานแทน
   มาวันนี้คุยกันอีกรอบ ผมบอกเขาว่าผมขี่จักรยานนะ เขาบอกเขาก็ขี่ ขี่จนเหลือแต่เฟรมแล้ว คือหมายถึงจักรยานคันเก่าของเขาปรับแต่งโมฯ อย่างดี
   “หม่อมตุ้ยก็ขี่จักรยานนะ” พี่เกรกบอกต่อ    
   หม่อมตุ้ย หรือหลายคนเรียกกันว่า คุณชาย คือหม่อมราชวงค์ประทัก รังสิต คนนี้มือโปรเรื่องรถยนต์ VW มากๆ โดยเฉพาะเครื่องยนต์แบบ Air Cooled
   อ๊ะ กลายเป็นว่าเพื่อนเก่าๆ ของผมหันมาขี่จักรยานกันเยอะเลย เป็นนิมิตรหมายอันดีในการชวนกันไปปั่น
   “พี่อยากไปทะเลเมื่อไหร่บอกผม พาเด็กๆ ไปเล่นกัน” ผมบอกพี่เกรก
   พี่เกรกมีลูก 2 คน พูดภาษาอังกฤษไฟแล่บทั้งคู่ เพราะไปเรียนอยู่ที่ USA
   “เฮ้ย เปิ้ล รถติดฉิบหายเลยว่ะ”
   “พี่อยู่ไหนหรือ”
   “ผมติดมาจากหน้า Paragon กำลังจะเลี้ยวเข้า Central World”
   แหม ก็สมควรติดหรอกล่ะครับ ร้านค้า ธุรกิจเขาหยุดกันหมด คนก็มาแน่นกันในห้างอย่างนี้แหละเป็นธรรมดา แน่นโครตๆ อีกด้วย (สำหรับห้างดังกลางเมือง)
   อยากไปห้างโดยรถไม่แน่นต้องไปกันแต่เช้าครับ

   เดินเล่นในบ้าน เห็นผีเสื้อตัวหนึ่ง ผีเสื้อธรรมดาๆ นี่แหละ แต่ใจกลับคิดต่อไปว่า เอ.. เราเห็นผีเสื้อในธรรมชาติครั้งสุดท้ายเมื่อไหร่กันแล้วนะนี่
   สมัยก่อนก็พบเห็นบ่อยเป็นธรรมดา จนถนนพระราม 2 เริ่มขยายนั่นแหละ มันถึงลดน้อยลง และพอสร้างเสร็จ (นานหลายปีมากๆ ) ก็รถติดแน่นอย่างที่เห็นทุกวันนี้
   สมัยก่อนยังมีสัตว์เล็กๆ ให้เห็นบ่อยครับ ทั้งเต่าทอง ตั๊กแตนตำข้าว กิ้งก่า จิ้งเหลน ไปถึงพวกด้วง งูเขียว งูเหลือม แน่นอน ตัวเงินตัวทองก็ยังมีเลยครับ
   ผมต้องภาวนาให้หลังที่เจ็บหายเร็วๆ เพราะไปลงสมัครทริปไปบางปะกงกับ TCC เขาไว้ มีเวลาอีกราว 30 วัน กับทริปแรกของปี 53 ครับ
   ผมตอบปัญหาจักรยานในเวป แต่ก็มักจะมี pm เข้ามาถามแบบส่วนตัว ซึงถ้าถามอย่างละเอียด ผมก็จะตอบไปอย่างละเอียด แต่ถ้าถามแบบคลุมเครือ เช่น รถคันนี้น่าเล่นไหน คันนี้ดีไหม ฯลฯ ผมก็มักตอบไปแบบกลางๆ ว่า ถ้าคุณชอบมันก็เป็นรถที่ดี ในทางตรงกันข้ามหากไม่ชอบก็ไม่ต้องไปซื้อ
   จักรยานทุกคันมันดีหมดแหละครับ อยู่ที่ว่าคุณชอบมันหรือเปล่า ต่อให้เป็นรถที่คุณเกลียดที่สุด แต่นั่นมันก็แค่ความคิดของคุณคนเดียว มันอาจจะเป็นสุดปรารถนาสำหรับใครอีกหลายคนก็เป็นได้
   มีท่านหนึ่งอยากได้รถเบาๆ ด้วยเหตุผลว่าต้องแบกบ่อย อืม แต่งรถมาเพื่อแบกเนี่ยนะ ผมไม่คุ้นกับไลฟ์สไตล์แนวนี้อย่างมาก คิดไม่ออกจริงๆ ครับว่าจะทำรถให้ออกมาคุ้มค่าได้อย่างไร ลงทุนแต่งไปอีกหมื่นกว่าบาท ได้เบากว่าเดิมอีกไม่ถึง 1 กก แล้วของที่เหลือเต็มบ้านล่ะ ขายต่อถูกๆ ไปหรอ หรือจะเก็บไว้ ฯลฯ
   แต่งเพื่อแบก ….. น่าคิดไหมครับ