ธค 52 5-7 วังน้ำเขียว อช ทับลาน / 27 มีทติ้งรถพับ สวนลุม

[O'Pern]

1 ธค 52
   ตื่นเช้ามาแบบเนือยๆ เอารถ KHS HT ออกปั่น แม้สายเกียร์มันจะยังเสียอยู่ แต่ก็ยังปั่นใช้งานได้ดี ผลจากการที่ล็อคเฟืองท้ายไว้ใบกลาง ทำให้เล่นกับตัวสับจานหน้าได้ลงตัวเป๊ะ แต่ก็ปั่นไม่นานครับ ไม่ถึง 30 นาทีดี รู้สึกว่าต้องรีบมองหายางนอกแบบ Off Road ไว้ใช้งาน แต่ก็ยั้งสองจิตสองใจว่าจะใช้แบบ Intermediate ดีหรือไม่ เพราะยังไงผมก็ไม่ได้ไปลุยแบบหนักมากๆ อยู่แล้ว
   เมื่อวานได้คุยกับคุณปาน ผู้นำเข้ารถ Surly ผมสนใจขาตั้งคู่กลางลำของเขามาก ผมชอบขาตั้งแบบนี้ เพราะโหลดของขึ้นลงรถได้สะดวกมาก ซ่อม เซอร์วิส หรือปะยางก็แสนจะสะดวก แถมรถยังล้มยางอีกด้วย
   นัดกันว่าจะไปหาเขาที่บ้าน ผมอยากขี่จักรยานไป แต่ติดตรงที่รถยังไม่ได้ซ่อมสายเกียร์ ร้านทองเอกอยู่ใกล้บ้านก็จริงอยู่ แต่กลางวันแดดร้อนแรงจัดเหลือเกิน วันนี้กะจะเอารถไปทำให้มันเสร็จๆ ไปซะ แต่อยู่กลางแดดสักพักผมมีอาหารตาลาย เห็นโลกหมุนๆ เลยเปลี่ยนใจ กลัวปั่นกลางแดดแล้วหลับเดี๋ยวจะเสียชีวิตไปก่อน
   อยู่บ้านเดินไปเดินมาก็ยังไม่หายดีครับ ก้มต่ำๆ แล้วลุกขึ้นนี้ถึงกับเซ ทรงตัวไม่อยู่ วันนี้รู้สึกแปลกๆ กับร่างกายตัวเองอย่างมาก ไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อนเลย
   เดาเอาเองว่าคงจะอ่อนเพลีย หยิบเอาช็อคโกแลตหวานๆ หน่อยมากิน ก็ได้แค่สดชื่นขึ้น แต่ยังไม่หายมึนดี
   แล้ววันนี้ก็นึกขึ้นได้ว่ามีงานเปิด Motor Expo ที่เมืองทองธานีนี่หว่า ลืมเสียสนิทเลย ธรรมดาแล้วผมจะไปงานวันเปิดครับ ได้เจอเพื่อนๆ ที่อยู่ในวงการรถยนต์มากมาย โดยปกติพวกเราจะเจอตามงานเปิดตัวรถยนต์ แต่หลายปีที่ผ่านมาผมห่างหายจากงานเหล่านี้ไปมาก ก็เลยมาเจอกันงานแสดงรถยนต์แทน
   กลางวันรุ่นน้องคนที่มาเอารถแข่งผมไปเมื่อวานโทรมาคุย บอกว่าพอเพื่อนๆ รู้ข่าวว่ารถผมมาจอดที่ร้านเขา หลายคนมาดูรถกันใหญ่ คือรถคันนี้ไม่เคยถ่ายลงนิตยสารรถยนต์ใดๆ เลย มีคนมาขอถ่ายลง ผมก็ไม่เคยให้ถ่าย ก็บ่ายเบี่ยงมาตลอด บอกว่ายังทำไม่เสร็จ ไม่พร้อม ฯลฯ
   คนที่เป็นคนขับรถไปชื่อหนุ่ม รุ่นน้องคนนี้สนิทกับผมมาเป็นสิบปีตั้งแต่ยุคแรกที่ผมจัดแข่งรถยนต์และทำนิตยสาร Racing Club เป็นรุ่นน้องคนเดียวที่ขับรถแข่งของผมในสนามอีกด้วย
   มาวันนี้เขาโทรมาด้วยน้ำเสียงประหลาดใจ
   “พี่ๆ ทำไมรถพี่มันเป็นอย่างนี้ล่ะ ผมให้เพื่อนมาลองนั่ง ทุกคนก็แปลกใจ”
   ผมก็งงสิ มันกำลังจะบอกว่ารถผมไม่ดีหรืออย่างไรวะนั่น
   “นี่มันรถแข่ง หรือรถป้ายแดงกันแน่” หนุ่มพูดต่อ
   ผมค่อยโล่งอก เดาว่านั้นคือคำชม
   “ผมไม่เคยเห็นรถแข่งคันไหนเงียบกริบขนาดนี้มาก่อน ปกติก็เห็นแต่พวกเสียงดังก๊อกแก๊ก บ้างก็โครมคราม”
   หนุ่มทิ้งคำถามหนึ่ง เขาบอกคาใจมานาน ไม่เคยถามผม
   “พี่ทำรถที่ไหนครับ”
   “ผมทำเองครับ” ผมตอบ
“แต่คำว่าทำไม่ได้หมายความว่าผมลงมือทำเองทุกชิ้นนะ งานช่าง งานใช้เครื่องมือ ผมก็บอกให้ช่างทำ งานโลหะผมออกแบบเอง แต่ช่างก็เป็นคนลงมือตัดเจียร์แต่ง” ผมต้องอธิบายเสริม กลัวเขาจะคิดว่าผมเก่งเวอร์ 
   ทุกชิ้นส่วนที่จะมาอยู่ในรถแข่งของผม ผมเลือกเองทั้งหมด สเปคของเองทุกชิ้น แล้วให้ช่างไปหามาให้ ผมไม่ถึงขั้นลงมือเดินหาของเอง แต่ถ้าอายุน้อยกว่านี้อีกสัก 10 ปีก็ไม่แน่เหมือนกัน
   กระทั่งสีตัวถัง ผมก็ยังบอกให้ช่างพ่นในสเปคของผม คือช่างมีหน้าที่แค่ทำตามคำสั่ง ไม่ใช่ว่าผมเก่งกว่าช่าง แต่รถผมเป็นสีลายพราง แถมเป็นสีด้าน ช่างทำไม่เป็นครับ ผมต้องคอยบอกให้ลงสีไหนก่อน และวิธีสร้างลายพราง การวางลาย ฯลฯ
   ของหลายชิ้นไม่มีขายในท้องตลาด ก็ต้องสร้างขึ้นมาเอง โดยมากจะเป็นงานทีทำจากโลหะ อลูมิเนียม เช่นแป้นพักเท้าซ้ายแบบปรับระดับได้ และอุปกรณ์ดามตัวถังเพื่อเพิ่มความแข็งแกร่ง
   เย็น 0500 ผมยังไม่หายมึน รู้สึกตัวเองเหมือนจะเป็นความดันต่ำ คือก้มหัวลงต่ำแล้วลุกขึ้นจะเวียนหัว เพิ่งเป็นวั้นนี้วันแรก ทำไงดี

[O'Pern]

2 ธค 52
   ตื่นเช้าตามเคย เอาจักรยานออกปั่น ผมถนัดรถคัน KHS HT มากกว่า ตั้งแต่เปลี่ยนมาใช้แฮนด์แบบผีเสื้อนี่ยิ้งจับสบายมือเข้าไปใหญ่ มันวางมือได้อิสระดี ผมชอบมาก เสียอย่างเดียวว่ามันไม่สวย ดูเทอะทะ และเหมือนจักรยานใน Fitness
   รถยังไม่ได้ซ่อมสายสลิงเลยครับ แต่ใช้จานหน้า 3 ใบสลับกันใช้งานแทน ผมว่ามันก็โอเคดีเหมือนกัน แค่ไล่รอบขาไม่ต่อเนื่อง แต่ถ้ามีแรงปั่นก็ไม่ใช่ปัญหาอะไรเลยสักนิด
   ปั่นเล่นๆ แถวบ้านไปราว 30 นาที วันนี้หายมึนๆ หัวแล้ว เมื่อคืนก่อนนอนก็กินแตงโมไป 3-4 ชิ้น กะจะเติมวิตามินเข้าไปสักหน่อย
   กลางวันไปหาคุณปาน (Surly) ที่บ้าน ไปซื้อขาตั้งคู่มาใส่รถ KHS HT ลองดูแล้วเข้าท่ามากๆ ซ่อมเซอร์วิสรถได้สบาย ซื้อยางรองขาตั้งมาอีกด้วย เผื่อจอดในบ้านที่เป็นพื้นไม้ พื้นจะได้ไม่เป็นรอยขูดขีด
   ขากลับแวะร้านแสงเพชร ผมถามหายาง Off Road ขนาด 1.50 เขาว่าไม่มีผลิต ลองยอมเพิ่มขนาดเป็น 1.75 ก็เจอยี่ห้อที่ไม่ชอบเลย คือ Geax มันอาจใช้ดีก็ได้นะ แค่ผมไม่ชอบชื่อ ไม่ชอบโลโก้ ดูไม่สวยเอาเสียเลย
   ร้านแสงเพชรทุกวันนี้ขายของแพงกว่าเดิมเยอะแล้วครับ บรรยากาศก็ยังคงไม่ค่อยเป็นมิตรเท่าไหร่ คือรีบมาซื้อแล้วก็รีบกลับไป ยืนอยู่ในร้านนานๆ แล้วดูตัวเองเหมือนเป็นส่วนเกิน คือผมไม่รู้จักใครเขาด้วยน่ะครั้บ
   ตอนบ่ายเอารถไปซ่อมสายเกียร์ที่ร้านทองเอกแถวบ้าน ร้านนี้บรรยากาศเป็นมิตรมากกว่าร้านแสงเพชร ราคาพอๆ กัน แต่มีของให้เลือกน้อยกว่ามาก แถมร้านอยู่ในซอยลึกอีกด้วย
   ผมขอดูสายเกียร์แบบที่ดีที่สุด เขาหยิบให้มาเส้นละ 1200 บาท เฮ้ยยย เห็นราคาแล้วตกใจตาโต ผมจำยี่ห้อไม่ได้ แต่สายมันสีขาว เลยบอกว่าขอเกรดต่ำกว่านี้สัก 1 เกรด เขาหยิบเอาสลิงของ XTR มาให้ดู เส้นละ 190 บาท แต่ถ้าเป็นของ Shimano ธรรมดาก็จะถูกกว่านี้ ผมเลือกใช้ของ XTR ครับ เพราะสลิงด้านในพันแน่นกว่าและเคลือบด้วย Teflon สีดำ
   ขณะกำลังปรับแต่งสลิงยึดตีนผี ช่างบอกโซ่พี่เสียแล้วนะครับ พร้อมกับชี้จุดที่มันยืดๆ ออก ข้อของโซ่หลวมคลอน เขาว่าหากใช้ต่อไปนานเข้าเฟืองหลังจะเสียตาม พร้อมกับมองเฟืองตัวที่เสียแล้วชี้ให้ผมดูว่ามันจะแหว่งๆ จนแหลม ต่างจากเฟืองตัวปกติที่ฟันมันจะตัดๆ หน่อย
   “หลังจากเฟืองท้ายเสีย โซ่ก็จะมากินที่จานหน้าต่อ” ช่างพูดต่อ
   เฮ้ยย เอาล่ะสิ กลัวงานเข้าตอนออกทริป เลยไปดูโซ่ในร้าน ผมเลือกเบอร์ 50 เป็นโซ่ของ Shimano อีกนั่นแหละ โซ่นี้หนัก 300 กรัม ผมเอาวางบนตาชั่งดู เลือกเบอร์ 50 เพราะว่าจะได้แกนของโซ่ที่ใหญ่แข็งแรงหน่อย ผมใช้ของจนพังคาเท้า ไม่พังไม่มีทางเปลี่ยนเล่นแน่ๆ
   เซ็ทเกียร์เสร็จ ช่างให้ผมออกไปลองรถ ขี่แล้วมันสะดุดที่เฟืองหลังตัวเล็ก ให้ช่างดูเขาว่าเฟืองท้ายไปเสียแล้วครับพี่ กลายเป็นว่าผมต้องเปลี่ยนชุดเฟืองท้ายตามไปด้วย
   ไม่ถึงกับเซ็งอะไรหรอก คือของมันใช้งานมานานแล้ว ซื้อรถมา 15 ปี ไม่เคยเปลี่ยนโซ่เลย ล้างโซ่แบบถอดมาล้างก็ยังไม่เคยด้วยซ้ำไป วันนี้เลยซื้อข้อต่อโซ่แบบปลดเร็วมาด้วยเลย คราวหน้าอยู่บ้านจะได้ถอดโซ่มาล้างเองเสียบ้าง เผื่อจะแรงแบบรถวัยรุ่นเขาสักนิด
   ทำรถเสร็จเอาตอนเย็น พอคิดเงินแล้วผมไม่มีเงินจ่ายครับ เปิดกระเป๋าเงินมาก็งงเลย ทุกทีจะมีเงินติดอยู่บ้าง แต่นี้มีแค่พันเดียว แถมผมยังต้องซื้ออาหารเย็นให้ลูกอีก เงินไม่พอจ่าย ทำไงดี
   จะขอติดเขาไว้ก็เกรงใจ เลยบอกว่าจะทิ้งรถไว้ก่อน พรุ่งนี้ค่อยมารับรถ เจ้าของร้านบอกไม่เป็นไร ให้ไว้บางส่วนก็ได้ ผมเลยจ่ายเขาไว้แค่ 500 บาท ยังค้างอีก 800 บาท น่าอาจจริงๆ เลยครับ
   เมื่อคืนเปิดเวปจักรยานเจอของอยากได้ คือขาตั้งกลางของจักรยาน เลยโทรไปสอบถามขอซื้อ คนขายก็ดันอยู่บ้านตรงข้ามของฟากถนนนี่เอง เสียอย่างเดียว เขาบอกว่าพรุ่งนี้จะมี่คนมาดูรถแล้ว ก็ได้แต่คอยลุ้นให้คนมาดูเขาไม่ซื้อ และหวังว่าเจ้าของเขาจะถอดขาตั้งมาขายผม
   แล้วฟ้าก็เข้าข้าง หัวค่ำเจ้าของรถโทรมาให้ผมไปถอดจากรถเขาเองได้เลย พรุ่งนี้จะมีคนมาดูรถเขาที่บ้าน แต่เขาไม่อยู่บ้านนะ ให้ผมเข้าไปได้ เขาบอกภรรยาล่วงหน้าไว้แล้ว
   ผมรีบปั่นไปตามเวลานัดหมาย จัดแจงถอดอย่างคล่องแคล่ว ก็แหงสิ ขาตั้งรุ่นเดียวกันกับที่ผมเพิ่งไปซื้อจากคุณปานมาตอนกลางวันนี้เอง
   ปั่นกลับบ้านมาก็จามฮาดเช้ยๆ อยู่หลายที ผมเดาว่าเป็นเพราะไปดมฝุ่นควันข้างนอกมาแน่ๆ เพราะธรรมดาผมไม่เป็นอย่างนี้เลย แถมช่วงนี้กินฟ้าทะลายโจรวันละ 6 เม็ด เตรียมพร้อมทริปวังน้ำเขียวเสาร์นี้ อ้อ พี่คนที่ขายขาตั้งรถพับให้ผมนี่เขาก็ไปครับ
   กลับมาบ้านก็ยั้งไม่เลิกเห่อขาตั้ง จับรถโยกขึ้นลงเล่นเป็นของสนุก พรุ่งนี้จะเป็นการทดสอบใหญ่อีกครั้งของชุดโซ่และเฟืองท้ายอันใหม่ หากต้องปรับแต่งใหม่ พรุ่งนี้ก็จะได้จัดการซะ ไหนๆ ก็ต้องเข้าไปจ่ายเงินที่ค้างเขาไว้อยู่แล้ว

3 ธค 52
   ตื่นเช้ามาแบบแย่หน่อย จามฮาดเช้ยอยู่หลายครั้ง มีน้ำมูกใสๆ เลยออกมาปั่นจักรยานนอกบ้าน ลองสูดลมหายใจแรงๆ เต็มปอด แปลกแฮะ ไม่เห็นจะจามสักนิด สงสัยในบ้านมีฝุ่นเยอะ
   จากเดิมคิดจะซ้อมใหญ่ เพราะเพิ่งเปลี่ยนโซ่ เปลียนชุดเฟืองท้าย กลายเป็นได้ซ้อมย่อยแทน เออ สายเกียร์ Teflon ของ Shimano XTR กดแล้วนุ่มมือดีมากเลยครับ ขนาดผมใช้ชิฟเตอร์กดแบบ Rapid Fire ของ XT ปี 94 นะนี่ อายุมัน 15 ปีแล้ว ยังทำงานได้ดีเยี่ยม ชิฟแล้วนุ่มสบายมือดีมากๆ ต่างจากสับจานหน้าที่ผมยังใช้เคเบิ้ลของเก่าอย่างเห็นได้ชัด มันแข็งเหลือเกิน
   ชุดเฟืองท้ายของใหม่ ผมเลือกอัตราทดสำหรับขึ้นเขาและบรรทุกของหนักครับ ของเดิมเฟืองใหญ่สุดมี 28 ฟัน ของใหม่เป็น 30 ฟัน ทำให้มั่นใจได้ว่าตอนปีนป่ายทางสูงชัน ผมจะปั่นได้สบายตัวยิ่งขึ้น
   ตลอดวันยังมีจามบ้าง ตอนสายเลยกินยาดีคอลเจน กินแล้วง่วงเลยครับ อยากหลับ แต่พอนอนแล้วก็ไม่หลับ เลยได้แค่พักสายตาช่วงสั้นๆ
   แว่บไปที่คอนโด ไปตรวจงานว่าทำห้องเรียบร้อยไหม ปรากฏว่ายังไม่ได้ลงมือสักนิด เขาว่าวันที่ 4 นี้แหละ จะจัดการให้เบ็ดเสร็จ หวังว่าเขาคงทำเหมือนที่พูดนะ
   ตอนบ่ายเอาเงิน 800 บาทไปจ่ายร้านทองเอก ที่ผมค้างเงินเขาไว้ตั้งแต่เมื่อวาน แล้วเลยไปเซ็นทรัลพระราม 2 ไปพรินท์รูปลูก ถ่ายเก็บไว้มานาน ค่อยๆ คัดภาพที่พอจะดูดีหน่อยเอามาเก็บไว้ดูเล่น
   มีพริ้นท์ภาพตอนผมออกทริปมาด้วยครับ กะจะเอาไปติดที่ร้านจักรยานที่ผมสนิท หรือร้านที่พอจะรู้จักกันบ้าง อย่างน้อยคุณปาน Surly น่าจะเข้าข่าย ผมคุยกับเขาแล้วรู้สึกถึงความสุภาพนุ่มนวล ร้านทองเอกก็เช่นกัน เจ้าของอัธยาศัยดีมาก
   วันนี้เพลียๆ เนือยๆ ไม่ค่อยสดใสเหมือนวันอื่นๆ ต้องรีบเข้านอน ต้องรีบหายป่วย วันเสาร์จะออกเดินทางไปวังน้ำเขียวแล้ว

[O'Pern]

4 ธค 52
   เมื่อคืนก่อนนอน กินยาลดน้ำมูกแล้วก็หลับไป เช้านี้ตื่นมาดีขึ้น ไม่จามแล้ว จมูกไม่แห้งแล้ว แต่ยังเหมือนไม่ค่อยมีแรง เอาล่ะสิ ต้องรีบหายนะ พรุ่งนี้จะเดินทางแล้ว
   เลยไม่ได้ซ้อมใหญ่สักที วันนี้ซ้อมย่อยอีกแล้ว ปั่นแค่ขำๆ 30 นาที รู้สึกว่าเช้านี้อากาศเย็นกว่าวันก่อนๆ นิดหน่อย ไม่รู้เหมือนกันว่าเป็นเพราะผมไม่ค่อยสบายหรือเปล่า เลยอาจรู้สึกหนาวกว่าปกติ
   รู้สึกไม่ค่อยดีกับร่างกายเลย นี่เป็นทริปแรกที่ผมป่วยก่อนการเดินทาง
   แต่วันนี้ตลอดวันผมดีขึ้นแล้วครับ เรียนตามตรงว่ายังไม่เต็มร้อย แต่ทริปนี้ไม่มีขึ้นเขา แถมปั่นไม่เยอะ เน้นท่องเทียวละแวกนั้นเสียมากกว่า เช่นนี้ควรเป็นรถที่ขี่สบาย จอดง่าย มีที่ใส่ของฝากกลับบ้านสักหน่อย
   โชคดีที่ไปได้ขาตั้งกลางมาแล้ว มี Panniers ใหญ่คู่หลังน่าจะเพียงพอ แต่ถ้าใจจริงผมอยากเอา Panniers ไป 4 ใบมากกว่า จะได้ซื้อของฝากกันให้จุใจไปเลย
   แต่ไปกับกลุ่มใหญ่ หากข้าวของเยอะจะยิ่งพะรุงพะรัง เอาแค่ 2 ใบหลังไปก็พอแล้วล่ะครับ
   ออกเดินทางมาหลายทริป นี้เป็นครั้งแรกที่ผมปรับบาลานซ์รถด้วยการชั่งน้ำหนักของ Panniers และถ่วงให้มันใกล้เคียงกัน แถมทริปนี้ผมจัดของได้รวดเร็วเป็นพิเศษ ก็เพราะข้าวของที่เตรียมไว้ตั้งแต่ทริปที่แล้วมันวางอยู่พร้อมตรงหน้า
   กลับมาจากทริปที่แล้วก็กางเต้นท์ผึ้งทำความสะอาดด้านในด้านนอก ถุงนอนก็กางแผ่เอาไว้ งานนี้คงจะเจอน้ำค้างลงหนักอีกแน่ๆ แต่เต้นท์ผมเอาอยู่ พอน้ำค้างลงจัด มักจะเกิดอาการ Condense คือเกิดการกลั่นตัวเป็นหยดน้ำ แก้ง่ายๆ ด้วยการเปิดเต้นท์ให้ลมพัดผ่าน จะทำให้อุณหภูมิในเต้นท์ต่ำลงเท่ากับอุณหภูมิภายนอก แต่เอาเข้าจริงมันทำได้ยาก เพราะเปิดเต้นท์แล้วจะหนาวมาก และหากเปิดทิ้งไว้นานๆ เข้า น้ำค้างก็จะยิ่งเข้ามาตามช่องหน้าต่างอีก
   ทางแก้ของผมคือขึงฟลายชีทให้ตึง แค่ไม่ให้ฟลายชีทมาแตะกับหลังคาหรือผนังของเต้นท์เป็นใช้ได้
   เดินไปเดินมาตรวจเช็คสัมภาระอย่างละเอียด เบ็ดเสร็จเอาตอน 1 ทุ่ม คืนนี้อยากเข้านอนเร็ว เขานัดกันที่สมาคมจักรยานฯ บรรทัดทองตอน 0530 ผมน่าจะออกจากบ้านสักก่อนตี 5 สักหน่อย ถ้าได้ 0445 จะดีมาก นั่นคือผมควรตื่นตอน 0400
   อาการไม่สบายจากไข้หวัดของผมหายแล้ว พรุ่งนี้ต้องเป็นทริปที่สนุกแน่ๆ เลย

[O'Pern]

5 ธค 52
   “เย็นศิระเพราะพระบริบาล” ผมชอบประโยคนี้มากๆ ขอพระองค์ทรงพระเจริญยิ่งยืนนาน
   เมื่อคืนก่อนนอน ผมหยิบเอากำไลข้อมือยางสีเหลือง ที่พิมพ์ เรารักในหลวง และ Long live the king ผมหยิบเอากำไลนี้มาคล้องที่แฮนด์ไว้ ไม่ใช่แค่เพราะวันนี้เป็นวันเฉลิมพระชนม์พรรษาของพระองค์เท่านั้นหรอก เราสามารถระลึกถึงพระองค์ได้ทุกวันทุกเวลา อ้อ ไม่ต้องมีกำไลยางก็สามารถระลึกถึงได้เช่นกันครับ
   เช้านี้เขานัดกันที่สมาคมฯ เวลา 0530 ครับ ผมถึงตรงเวลาเป๊ะ แล้วก็เป็นเหมือนทุกๆ งาน คือผมว่าผมมาเช้าแล้ว แต่ก็มักจะมีคนมาเช้ากว่าผมเสมอ
   พอมาถึงเราก็ทะยอยนำจักรยานขึ้นรถบรรทุก ส่วนคนก็ไปกับรถบัสโดยสาร แรกๆ พวกเรายังไม่ค่อยคุ้นเคยกันมากนัก ได้แต่ส่งยิ้มไปมา ทริปนี้แปลกครับ มีผู้หญิงมากที่สุดตั้งแต่จัดทริปมาเลย แถมเป็นทริปที่มีมือใหม่มากันเยอะมากอีกด้วย
   คนไหนที่ผมคุ้นหน้า ผมก็ยกมือไหว้สวัสดี คนไหนไม่คุ้นผมก็สวัสดีเช่นกัน และตามด้วยถามชื่อเขา และแนะนำตัวเอง
   รถออกราว 0630 และไปถึงรังสิตคลอง 5 ตอน 0730 เราแวะทานอาหารกันบริเวณนั้น ผู้คนกรูกันลงไปจนแน่นร้าน ผมเลยเลี่ยงไปร้านถัดไปใกล้ๆ กัน เป็นร้านอาหารอิสลาม รสชาติดีมาก
   ถึงที่พักชื่อต้นน้ำโฮมสเตด ตอนแรกคิดว่าเขาเขียนผิด เพราะผมคุ้นแต่คำว่า โฮมสเตย์ น้าหมีบอกให้จับจองที่กางเต้นท์ ผมรีบปรี่ไปริมบ่อน้ำ กางแป๊บเดียวเสร็จ ผมว่าทำเลผมเจ๋งสุดแล้ว แต่อีกสักพัก น้าหมีบอกให้พวกเราย้ายไปอีกที่ แต่ก็ใกล้ๆ กันนั้นแหละ ผมเลยยกทั้งเต้นท์แล้วแบกเดินไปวางริมน้ำอีกฟาก ก็ยังคิดว่าตัวเองเลือกที่ได้ดี
   จากนั้นเราก็ออกปั่นไปยัง อุทยานแห่งชาติทับลาน เข้าไปชม ผาเก็บตะวัน วันแรกที่เจอเส้นทางผมถึงกับอึ้งครับ มันเป็นเส้นทาง 100% Off Road คนใส่ยางวิบากมาเขายังบ่นกันอุบ ผมสิครับบ่นไม่ออก เพราะเล่นยางสลิคมาเลย
   รู้ตัวอยู่ก่อนแล้วล่ะนะว่าควรใช้ยางแบบ Off Road แต่ก็คิดว่าเป็นแค่บางช่วงของเส้นทางเท่านั้น ไม่คิดว่าจะเป็นแบบนี้ตลอด 30 กม ลำพังแค่ขรุขระไม่เท่าไหร่ แต่นี่มันเป็นถนนหิน เป็นหินแบบแหลมๆ วางอยู่บนพื้นเต็มไปหมด ขี่แล้วรถดิ้นไปมา พอทับหินแล้วหินมันก็ดิ้นไปได้ไง ขี่ลำบากชมัด แถมยังเป็นเนินและทางลาดขึ้นๆ ลงๆ สลับกันตลอดทางอีกด้วย ยังไม่พอ ตลอดช่วงของเส้นทางมีรถยนต์ขับเข้ามาที่ผาเก็บตะวันนี้เยอะมาก ทำให้ฝุ่นตลบเต็มไปหมด
   ยังดีที่ผมใช้ผ้าปิดหน้าคลุมไว้ตลอดเวลา มันกันไม่ได้หรอกครับ ได้แค่ทุเลาลงนิดหน่อย แต่คนที่ไม่มีผ้าปิดนี่สิ นึกภาพไม่ออกจริงๆ ว่าจะเลี่ยงฝุ่นนี้ได้อย่างไร
   ขี่แบบทรหดอดทนจนไปถึงผาเก็บตะวัน ยอมรับว่าสวยจริงครับ แต่บรรยากาศไม่ดีเลย เพราะผู้คนมากางเต้นท์กันแน่นขนัด แหม ก็มันเทศกาลนี่นา
นั่งชมบรรยากาศกันสักพักก็กลับที่พัก พอเห็นเต้นท์ตัวเองก็ตกใจ เพราะรถยนต์เข้ามาจอดกันเต็มไปหมด มีเต้นท์ขนาดใหญ่มาล้อมรอบเต้นท์ผม 3 หลัง เขากำลังปีนเสาขึ้นไปยึดขาไฟสปอทไลท์ส่วนตัวที่นำมาเอง
“เฮ้ยย มันมีไฟส่วนตัวมาด้วย” ผมนึกในใจ และนึกสภาพค่ำคืนนี้ออกได้อย่างชัดเจน
ระหว่างทางเดินไปห้องน้ำ เจอกับพี่อีกท่านหนึ่งในกลุ่มเรา กางเต้นท์ใกล้ๆ กับผม คุยกันเรื่องบรรยากาศเริ่มไม่ดี และลังเลว่าจะแก้ไขปัญหาอย่างไรดี
“ถ้าคิดจะย้าย ก็ย้ายเลยครับพี่ ตอนนี้ยังไม่มืด” ผมเสนอ และพี่เขาก็เอาด้วย พวกเราเดินไปถอนสมอบก และยกเต้นท์ไปวางที่ใหม่ โอโห รู้สึกดีกว่าเดิมเยอะมากๆ
อาบน้ำเสร็จก็นั่งคุยกัน รออาหารเย็นที่รสชาติแย่มากๆ ยังดีที่ตอนบ่ายแวะตลาดกันก่อนกลับ และได้ทานรองท้องกันมาบ้างแล้ว ผมไม่ค่อยกินมื้อเย็นมากนักเลยไม่ค่อยบ่นเท่าไหร่
กลางคืนสิครับ เริ่มแย่ เจ้าภาพเล่นเอาคาราโอเกะมาแหกปากร้องเพลง แถมเปิดเพลงเสียงดังลั่นทุ่ง ร้องแบบโหยหวน ผมโครตจะรำคาญเลย หลายคนก็รู้สึกเช่นเดียวกับผม แทบไม่น่าเชื่อนะว่าไอ้คนที่แหกปากร้องน่ะ ก็คือพวกชาวจักรยานด้วยกันเองนี่แหละครับ แต่ไม่ใช่กลุ่ม TCC นะ เป็นชมรมจากจังหวัดอื่น ทุเรศจริงๆ
ผมอายแทนนักท่องเที่ยวคนอื่นเขาอย่างมาก ร้องจบแต่ละเพลงก็ยังมีเสียงปรบมือให้กำลังใจกันอีกด้วย ทำแบบอยู่บ้านส่วนตัวกันเลยล่ะ
   มันหยุดร้องเอาตอนเกือบจะห้าทุ่ม ผมเข้าเต้นท์นอนหลังจากเสียงดังเงียบสงบลง อากาศเย็น แต่ยังไม่หนาวเหน็บเท่าเขาใหญ่เมื่อสัปดาห์ก่อน และน้ำค้างก็ยังไม่ลงหนัก เรียกว่าหนาวแบบขำขำก็ได้

6 ธค 52
   ผมตื่นตอน 0400 และลุกออกจากเต้นท์มาตอน 0430 ลุกออกมาก็ไม่เห็นใครสักคน เลยยืดเส้นยืดสายพอให้ร่างกายได้ขยับบ้าง นั่งอยู่คนเดียว เดินไปเดินมา สักพักก็มีคนทะยอยตื่นลงมาดื่มกาแฟกัน
   กำหนดการเขาให้ตื่น 0500 กินตอน 0600 ออกเดินทางตอน 0700 แต่เอาเข้าจริงอาหารมันมาช้ามาก กว่าจะได้กินก็ทะลุ 0800 ไปเยอะ แถมรสชาติก็งั้นๆ เป็นข้าวต้มไก่
   วันนี้เราเข้าร่วมกิจกรรมแรลลี่จักรยานครับ มีโจทย์ให้เขาขับตามแผนที่ ไปประทับตาในจุดต่างๆ 10 จุด ใครทำได้เร็วสุดจะได้รับรางวัล ตอนแรกผมคิดจะหาทีมไปด้วยกันเป็นกลุ่มย่อย เพราะจะได้คล่องตัว ไม่ต้องรอกันครบ ไม่ได้หวังจะชนะอะไรหรอกครับ แต่แค่อยากเล่นเกมให้มันสนุกสักหน่อย
   แต่สุดท้ายเราก็ยกขบวนไปด้วยกันหมดเลยครับ ยังดีที่แผนการเดินทางของเขาเหมือนกันที่ผมวางไว้ ก็เลยร่วมขบวนไปด้วยกัน ออกไปได้พักเดียวก็กลุ่มแตก ใครปั่นเร็วก็นำหน้าไป กลุ่มช้าก็อยู่หลังเป็นเรื่องธรรมดา ผมอยู่หัวแถวกับเพื่อนอีก 5 คัน พวกเราปั่นไปจนถึงจุดประทับตราที่ 1 จนลังเลที่จะรอ ขณะกำลังจะออกเดินทางไปจุดที่ 2 ก็เจอกลุ่มของน้าหมีเข้ามาพอดี
   ผู้จัดบอกว่าแต่ละจุดที่เราเข้าประทับตรา เขาจะให้ของชำร่วยเรา ให้เราเตรียมกระเป๋าใส่ของไปด้วย ผมหิ้ว Panniers ไป 2 ใบ แต่กลายเป็นว่า ไม่มีสถานีใดให้ของชำร่วยเราเลย
   ผมนำทีมไปจุดประทับตราที่ 2 แต่หาเท่าไหร่ก็ไม่เจอ เรียกว่าหาจนเหนื่อย เพราะต้องปั่นทางวิบากขึ้นลงหลายเนิน พอหมดกำลังใจก็ขอร่วมทางไปกับกลุ่มใหญ่ของน้าหมีแทน แต่แล้วกลายเป็นว่ากลับจะยิ่งทุกข์หนักเข้าไปอีก
   พวกเราพากันหลงขนานใหญ่เลยครับ ปั่นบนถนนจนอีก 30 กม จะเข้า อ ปักธงชัย จ นครราชสีมา เรียกว่าหลงกันไปคนละทิศ แถมคนที่ไปไกลว่าเพื่อนจนรถเซอร์วิสต้องไปเรียกกลับมาก็คือ ผม พี่คากิ และเพื่อนนักปั่นหญิงอีก 1 คน
   ปี้นๆ ๆ ๆ เสียงแตรรถกดเรียกให้ผมหยุด
   “เลยมาแล้ว ๆ ย้อนกลับๆ” คนในรถตะโกนบอกผม
   “ยังมีข้างหน้าผมอีก 3 คนครับ” ผมตะโกนบอก
   จากนีผมต้องปั่นย้อนกลับทางเดิมราว 5 กม แต่เป็นเนินตลอดทาง ยังดีที่เนินไม่สูงชัน แต่มันกินแรงเยอะเหลือเกิน เพราะปั่นทวนลม
   พอผมไปถึงพรรคพวก็พากันปรบมือให้ ร้องโห่กันสนุกสนาน ผมตะโกนบอกไปว่า ไอ้ที่ไปไกลกว่าผมยังมีอีก แล้วก็มีเสียงฮาขนานใหญ่ตามมา
   เลยนั่งรออาหารกลางวันกันที่ค่ายทหาร นั่งกินกันบนถนนนี่แหละครับ ชาวจักรยานส่วนใหญ่จะใช้ชีวิตเรียบง่าย
   ขากลับกลุ่มใหญ่เขาตระเวณไปจุดประทับตราที่อื่นกันต่อ แต่ผมถอดใจครับ ร่างกายล้าน่ะไม่เท่าไหร่ พักก็หายเหนื่อย แต่เส้นทางมัน Off Road จริงๆ เลย ผมตรวจสภาพยางแล้วพบรอยหินคมบาดเกิน 10 แผล กลัวยางแตกครับ แม้จะนำยางนอกสำรองมาด้วยก็ยังกลัวอยู่ดี เพราะยางสำรองผมก็ยังคงเป็นสลิคแบบเดิม
   ใจลึกๆ ผมอยากทดสอบว่ายางสลิคแบบนี้มันจะพอลุยได้ไหม ไม่ได้เตรียมใจมาเจอ 100% Off Road เลยแม้แต่น้อย
   ไปน่ะมันไปได้ครับ แต่ไปแบบย่องๆ ลงเขาก็ต้องเบรกเข้าไว้ แทนที่จะปล่อยรูดลงมาเร็วๆ ได้เลย
   แดดแรงจัด ปั่นทวนลมขณะขึ้นเนิน เล่นเอาหมดแรง ปกติผมแทบไม่จอดพักเลย แต่วันนี้ยอมแพ้ ขอพักในร่มเงา ลดการถูกย่างสดจากแสงแดด
   สักพักผมก็ขอตัวแยกออกมาจากกลุ่มใหญ่ครับ ผมวางแผนจะกลับที่พัก ไม่เอาแล้ว ไม่แข่งแล้ว ไม่เล่นเกมแล้ว ขณะปั่นผ่านตลาดก็แวะซื้อของกินใหญ่เลยครับ มีสัปปะรดภูแลที่เป็นลูกเล็กๆ มีถั่วต้ม มีไส้กรอกเยอรมัน ที่ชอบมากอีกอย่างคือเห็ดหอมชุบแป้งทอด
   กลางทางเจอมินิมาร์ท ผมแวะเข้าไปชมว่าเขามีอะไรขายบ้าง ไม่ได้อยากซื้ออะไรหรอก แต่เหลือบไปเห็นแผนที่วังน้ำเขียว เขาขาย 20 บาท เลยซื้อติดมือมา
   ใช่แล้ว ผมหนีกลุ่มใหญ่เขากลับมาก่อน ก็เพราะจะจัดทริปเส้นทางของตัวเอง นั่งเล็งๆ วางเส้นทางไว้ ปั่นตามทางไปเรื่อย ก็เจอรถยนต์มากมายตลอดทาง ฝุ่นตลบเต็มไปหมด เลยไปได้แค่ชมผลิตภัณฑ์ท้องถิ่น พวกผักปลอดสารพิษ และขนมพื้นบ้าน กลายเป็นเปลี่ยนใจ ไม่เอาแล้วโว๊ย ฝุ่นเยอะจัดไปหน่อย
   ปั่นตากแดดจัดจนมาถึงที่พักเกือบๆ จะบ่าย 3 เห็นจะได้ แต่มาถึงก็เห็นพี่ๆ หลายคนเขาไม่ได้ไปปั่น อ้าว ผมคิดว่าออกไปปั่นกันหมด ผมจอดจักยาน รีบอาบน้ำ รู้สึกสดชื่นอย่างมาก พอออกมาจากห้องน้ำก็ตกใจอีกรอบ เพราะมีหลายคนแอบหนีกลับมาก่อนเหมือนผมเปี๊ยบเลย
   “โหดว่ะ ไม่ไหวแล้ว” คนหนึ่งบอก
   “โครตร้อนเลยพี่” อีกคนหนึ่งพูด
   “หมดแรงแล้ว” นักปั่นหญิงพูดขึ้นบ้าง
   และหลังจากนี้ ก็มีคนทะยอยกันกลับเข้าที่พักมาเรื่อยๆ เป็นระยะๆ จนกระทั่งคนสุดท้ายมาเอาตอนฟ้ามืดแล้ว เขาไปประทับตราได้ครบทุกจุดเลยครับ เจ๋งจริงๆ
   อาหารมื้อนี้ก็ยังไม่ประทับใจเท่าไหร่ ยังดีที่มีซี่โครงหมูย่างสไตล์บาร์บีคิวมาเสริม ย่างกันสดๆ (แต่แอบถามเขา เขาว่ามันฟรีซมาก่อน เขาแค่มาอุ่นเฉยๆ) กลิ่นหอมฉุย
   คืนนี้เจ้าภาพลากตู้คาราโอเกะมาอีกแล้ว ฉิบหายแล้วกู ผมคิดในใจ
   แต่ก็โล่งอก เพราะส่วนใหญ่ในบ้านพักมีแค่พวกเรา มีนักท่องเที่ยวอื่นมาเสริมบ้าง แต่เขาพักในบ้านพักแค่ไม่กี่หลัง โชคดีอย่างมากที่ชาว TCC ทุกคนไม่มีใครขึ้นไปร้องเพลงแหกปากแม้แต่คนเดียว
   นอนคืนนั้นจึงฝันดี จะฝันเห็นดวงดาวมากมาย ฝันเห็นเจ้าชายเจ้าหญิงฝันแสนสวยงาม

7 ธค 52
   ผมลุกออกมาจากเต้นท์ตอน 0500 เป็นคนแรกเช่นเคย อากาศวันนี้หนาวเย็นกว่าวันก่อนเล็กน้อย ผมนอนสบายอยู่ในเต้นท์ขนาดเล็กอันเดิม
   เช้านี้ผมดื่มชาเขียวร้อน ต้องเตรียมมาเองจากบ้านครับ คนทั่วไปเขากินกันแต่กาแฟ
   อาหารเช้าวันนี้ยังคงรสชาติแย่ เป็นข้าวผัด ไม่ค่อยอร่อย
   วันนี้เราปั่นแค่ครึ่งวัน เจ้าบ้านพาเราปั่นในป่า นี่แหละครับสุดยอดของการรอคอย ผมต้องการทดสอบยางสลิคว่าจะวิ่งในทางป่าได้ดีเพียงใด
   แล้วก็ไม่ผิดหวังครับ เข้าป่าของจริงเลย เป็นแนวกันไฟที่ทำไว้ใกล้อุทยานแห่งชาติทับลาน ข้างทางมีรอยเท้าช้าง ถามคนนำทางเขาว่าตอนเช้ามันจะอยู่อีกฟากของป่า และจะมาจุดนี้ตอนเย็นๆ ค่ำๆ
   เส้นทางโหดแบบไม่มากครับ ทางเป็นลูกรัง แต่อันตรายเพราะบริเวณทางลาดขึ้นและลง จะมีร่องน้ำลึก หากล้อลงไปล่ะก็ ตีลังกาแน่ๆ
   ผู้นำเส้นทางเน้นอย่างหนักว่าให้เบรกเยอะๆ อย่าไหลลงแรงๆ ส่วนใหญ่ก็ทำตามกันดี เลยไม่มีอุบัติเหตุ หลังๆ ผมแอบไม่เชื่อ ก็ผมอยากทดสอบยางของผมนี่หว่า
   ยางสลิคมันลื่นได้ง่ายครับ ตอนขึ้นเนินชันผมกดบันไดแล้วล้อหมุนฟรี จึงต้องถ่ายน้ำหนักมายังด้านหลังช่วย ส่วนตอนลงก็อันตรายครับ เพราะหากล้อหน้าลื่นิดเดียวรับรองได้จูบพื้นแน่ๆ ตอนเจอร่องน้ำผมเลยต้องพารถกระโดดข้าม และถ้าเป็นร่องเล็กๆ ก็เพียงแค่ดึงล้อหน้าให้ลอยพ้น แต่สำคัญตอนบาลานซ์รถนี่แหละครับ ถ่ายน้ำหนักไม่ดีล้อหลังก็จะปัดเป๋ไปมา จะว่าไปก็สนุกดีเหมือนกัน แต่เสี่ยงตายอย่างเดียวเอง
   อ้อ ช่วงนี้มีเจ้าหมาตัวหนึ่งวิ่งตามกลุ่มจักรยานเราตั้งแต่ที่พักมาเลยครับ วิ่งไม่หยุดเลยด้วย กระทั่งเราพักกินข้าวกันนั่นแหละ มันถึงได้หยุดบ้าง คนใจดีหลายคนแบ่งข้าวและน้ำดื่มให้
   ผมถอดถุงมือ เทน้ำใส่ฝ่ามือให้มันกิน มันไม่ยอมกิน แต่อีกสักพักมีคนฉีกกล่องโฟมแล้วเทน้ำให้ มันดมๆ สักพักถึงจะยอมกิน
   ขากลับแดดเริ่มแรง แต่เนินสูงชันไม่มีแล้ว พอถึงที่พักผมรีบวิ่งไปอาบน้ำ กลัวห้องน้ำเต็ม เดี๋ยวต้องต่อคิวนาน แต่ห้องของผมมันล็อคไม่ได้ แถมน้ำไหลเป็นหยด โธ่ มิน่า มันถึงว่าง
   “เอาวะ อาบก็อาบ” ผมตัดสินใจอาบมันทั้งยังงั้นแหละ ประตูล็อคไม่ได้ก็ช่าง ผมใช้คุยกับห้องข้างๆ คุยบ่นๆ เสียงดัง พอให้คนรู้ว่าห้องนี้มีคนอยู่นะ
   ฝักบัวใช้ไม่ได้ น้ำไม่ไกล แต่ก็อกน้ำล้างเท้าใช้ได้ดี ก็เลยต้องนั่งยองๆ สระผม และอาบน้ำล้างตัว เป็นท่าอาบที่ทุลักทุเลมากหากใครได้เห็น
   อาบเสร็จก็รีบมาเก็บเต้นท์ และเอาจักรยานไปขึ้นรถบรรทุก เก็บพับเต้นท์กันกลางแดดจัด พอเก็บเสร็จก็เหงื่อซ่ก มิน่าเล่า บางคนเขาปั่นกลับมาแล้วก็รีบเก็บเต้นท์ก่อน เขารออาบน้ำทีหลัง โหห แผนสูงว่ะ ผมคิดไม่ทันเลย
   พอทุกอย่างเสร็จก็ออกเดินทางกลับครับ นั่งแบบง่วงๆ เพลียๆ ไปเรื่อย แต่ผมไม่หลับหรอก นั่งเครื่องบินสิบกว่าชั่วโมงก็แทบจะไม่หลับเลย
   มีแวะให้เข้าห้องน้ำ แวะซื้อขนม ของฝาก มาถึงสมาคมฯ เอาตอนมืด รถติดอย่างมากครับ ผมเลยตัดสินใจปั่นไปดูงานดูไฟที่ถนนราชดำเนินต่อ
   “โห จะไปต่ออีกหรอ” พี่คนหนึ่งพูด
   “อ้าว แล้วข้าวของพะรุงพะรังจะทำยังไง” ลุงอีกคนถาม
   “ผมก็แบกมันไปแบบนี้ล่ะครับ” ผมตอบพร้อมส่งยิ้มปากกว้าง
   กล่าวคำอำลาทุกคน แล้วผมก็ปั่นไปถนนราชดำเนิน พอเข้าใกล้รถก็ยิ่งติดมาก และในถนนราชดำเนินเองผู้คนก็หนาแน่นอย่างมาก บางช่วงแทบปั่นจักรยานไม่ได้เลย ต้องใช้ลงเข็น ทำให้ต้องดูคน ระวังคน มากกว่าผมจะได้ชมบรรยากาศ ปั่นไป จูงไป เดินไปเรื่อย จนอีกสักพักผมก็ปั่นกลับบ้าน
   ผมปั่นไปฮัมเพลงพระราชนิพนธ์ไปด้วยจนถึงบ้าน เป็นเพลงที่ผมชอบที่สุด ชื่อเพลง ใกล้รุ่ง
   ได้ยินเสียงแว่วดังแผ่วมาแต่ไกลไกล ชุ่มชื่นฤทัยหวานใดจะปาน
   ฟังเสียงบรรเลงขับเพลงประสาน จากทิพย์วิมานประทานกล่อมใจ
   ใกล้ยามเมื่อแสงทองส่อง ฉันคอยมองจ้องฟ้าเรืองรำไร
   ลมโบกโชยมาหนาวใจ รอช้าเพียงไรตะวันจะมา

   เพลิดเพลินฤทัยฟังไก่ประสานเสียงกัน ดอมมะลิวัลย์อวลกลิ่นระคนมณฑา
   โอ้ในยามนี้เพลินหนักหนาแสงทองนวลส่องนภา แสนเพลินอุราสำราญ
   หมู่มวลวิหกบินผกมาแต่รังนอน เฝ้าเชยชิดช้อนลิ้มชมบัวบาน
   ยินเสียงบรรเลงดังเพลงขับขาน สอดคล้องกังวานซาบซ่านจับใจ

[O'Pern]

8 ธค 52
   ไฟยังแรง แรงยังเหลือ อากาศเย็นดี เลยเอาจักรยานออกปั่นไปอีกราว 20 กม รู้สึกผิดปกติที่ชุดเฟืองหลัง ชิฟเกียร์แล้วมันเข้าไม่แม่น ไม่รู้เกิดจากดุมปลดเคลื่อนหรือเปล่า ตอนอยู่วังน้ำเขียวก็เจออาการนี้ตอนเข้าทาง Off Road ต้องปลดดุมแล้วจับล้อให้ตรงถึงจะหาย
   ลูกผมไม่อยู่บ้านครับ ไปค้างบ้านคุณตาของเขา ผมเองก็เพิ่งรู้ นี่ถ้ารู้ว่าลูกไม่อยู่ ผมอยากจะปั่นเที่ยวเล่นต่อที่อื่นอีก กลับมาเพราะคิดถึงลูก ตอนปั่นก็ได้แต่ดูภาพที่ผมนำไปด้วย
   วันนี้เขาโทรมาหา บอกว่า “พ่อ วันนี้มิวได้พายเรือด้วย” เล่าโน่นเล่านี่ได้แป๊บเดียวก็วางสายไปเสียแล้ว
   ตกเย็นล้างจักรยานครับ ฝุ่นจับเพียบ เป็นฝุ่นจากดินลูกรังสีส้ม โซ่ของผมใหม่เอี่ยม กลายเป็นสีส้มทั้งเส้น บันไดก็เช่นกัน กลไกสปริงโดนฝุ่นเข้าไปเต็มแน่น แต่ยังดีที่ใช้น้ำฉีดก็หลุดออกโดยง่าย แต่ข้อต่อโซ่แบบปลดเร็วนี่สิ ผมเพิ่งเคยใช้กับโซ่เส้นนี้เป็นเส้นแรก ผมถอดไม่ออกครับ ลองขยับจนเจ็บ และมือเลอะดำไปหมดแล้วข้อต่อก็ยังไม่หลุด เลยช่างมัน
   รถผมมีอาการแปลกๆ คือตอนลุย Off Road แบบสุดเหวี่ยงแล้วดุมปลดหลังมันเคลื่อนตัว ทำให้ชิฟเกียร์แล้วไม่ค่อยตรงกับเฟืองท้าย บางทีก็มีเสียงแกร็กเบาๆ ตลอดทาง แม้จะจอดรถแล้วใส่ใหม่ให้เข้าที่ แต่ขี่ไปสักพักก็เป็นอีก บางทีขันแกนปลดแน่นแล้วนะ ก็ยังชิฟเกียร์ไม่แม่น เลยไม่รู้ว่าสลิงสายเกียร์มันเคลื่อนไปด้วยหรือเปล่า ไว้คงต้องเอาไปร้านทองเอกอีกครั้ง และต้องจดจำวิธีการปรับตั้งเกียร์ ผมทำไม่เป็น
   เป็นอันว่าผมเริ่มรักเจ้ายางสลิกเข้าเสียแล้วสิ บอกก่อนว่ามันขี่ยากนะ แต่ผมชอบ ความรู้สึกเดียวกับตอนขับรถยนต์คันที่ขับยากๆ เลย ผมชอบรถที่ท้ายทายฝีมือ รถขับง่ายๆ มันสะดวกสบายไปหมดก็จริง มันเหมาะเอาไว้ขับแข่ง แต่มันไม่ค่อยทำให้ฝีมือทักษะการควบคุมรถของเราพัฒนามากขึ้นเท่าไหร่ จักรยานก็เช่นกัน รถขี่ยากๆ เราค่อยๆ เรียนรู้ไป จับจุดให้ถูก รู้จุดอ่อนจุดแข็งของตัวเราเอง แล้วใช้มันให้ถึงลิมิท ณ จุดนั้น บางสิ่งจะเผยออกมา
   ผมไม่รู้ว่าศัพท์ของจักรยานจะมีคำว่า Float ไหม คืออาการลอย ผมรู้สึกอาการนี้จากการปั่นทาง Off Road ขณะลงเขาด้วยความเร็วสูงสักหน่อย รถมันจะเหิรอยู่บนยอดของก้อนหินแต่ละก้อนที่เรียงรายกัน ล้อมันไม่สัมผัสผิวถนนโดยตรง หากแตะเบรกนิดเดียวล้อจะล็อคทันที ทำให้ผมต้องลดความเร็วด้วยการปรับสมดุลย์ของรถ ผมใช้ลำตัวโยกไปมา คู่กับการควบคุมทิศทาง
   ความรู้สึกนี้เกิดขึ้นที่ล้อหลังชัดเจนกว่าล้อหน้าครับ โชคดีที่ผมใช้รถแบบ Hard Tail เพราะหากเป็นรถ Full Suspension คงไม่มีทางจับความรู้สึกอันนี้ได้แน่ๆ
   ขณะเกิดอาการ Float รถจะแล่นเร็วมากจนน่ากลัว มันเหมือนไร้การควบคุม คล้ายกับขณะรถยนต์เกิดอาการดริฟท์ แต่จักรยานที่ผมขี่ไม่ได้ดริฟท์แบบรถยนต์นะครับ มันเกิดขึ้นขณะทางตรง และถ้าผมกระตุกแฮนด์ยกขึ้นตอนผ่านร่องน้ำด้วยแล้ว มันเหมือนรถลอยทั้งคันเลย
   ผมเพิ่งเคยเจออาการนี้ครั้งแรก เป็นประสพการณ์ที่แปลกดี เหมือนกับจะน่ากลัว เหมือนจะหลุดๆ ยังไงไม่รู้ แต่อีกแง่ ผมกลับรู้สึกถึงความเร็ว และกลับไปได้เร็วอย่างมั่นใจเสียด้วยซ็ำ
   เป็นประสบการณ์ที่ผมอธิบายไม่ถูกจริงๆ

[O'Pern]

9 ธค 52
   ตื่นเช้าออกมาขี่จักรยานเล่นไป 30 นาที แทบไม่รู้สึกถึงความหนาวเย็น คงเป็นเพราะเราไปที่ๆ มันหนาวกว่านี้มาก่อน แต่คนรอบข้างเขาบอกว่าวันนี้หนาวกว่าวันก่อน
   ขี่รถคัน KHS HT เสร็จ ก็เอา KHS F20-W ออกมาขี่บ้าง นั่งทีแรกปุ๊บ รู้สึกไม่ถนัดเลย ลองปั่นไปสักพักร่างกายถึงปรับความคุ้นเคยได้ แฮนด์มันคนละอย่างไงครับ ผมคุ้นกับแฮนด์ผีเสื้อเสียแล้ว จับไปตรงไหนก็เจอแต่ฟองน้ำนุ่มมือ มาเจอคันนี้เป็นแฮนด์ตรง ปลอกมือยาง จับแล้วกระชับดีก็จริง แต่มันไม่คุ้น
   พี่คากิจะจัดงานรถพับครั้งที่ 3 ที่สวนลุม ในวันที่ 27 ธันวาคม หากไม่ติดธุระอะไรจริงๆ ผมคงไปร่วมงานด้วยแน่ๆ คงต้องเอารถคัน KHS F20-W นี้ไป ไปกับ Touring Pack น่าจะเข้ากับเทรนด์
   กลางวันแวะไปดูห้องคอนโดฯ ยังไม่ได้ตกแต่งอะไรหรอก ดูสภาพโดยรวมก็พอใช้ได้ นั่งอยู่ในห้องก็คิดออกแบบว่าเราจะเก็บจะวางจักรยานตรงไหน อย่างไรดี
   เข้าเวปจักรยานอ่านเล่นดู ในหน้าซื้อขายของมือ 2 มีคนเอาเฟรมรถ Bianchi มาขาย บอกว่าเป็นเฟรมรถทัวริ่ง แต่ผมดูแล้วมันไม่ใช่ ยังห่างไกลกับคำว่าทัวริ่ง เฟรมอันนั้นเป็นของรถ Hybrid ครับ เป็นเฟรมสำหรับล้อขนาด 700 แค่นั้นเอง รถใส่ล้อ 700 มิได้หมายความว่ามันคือรถทัวริ่งทันทีนะครับ เฟรมนั้นเป็นอลูมินั่มครับ
   ต่อให้เป็น Bianchi Volpe ก็เถอะครับ บางคนยังไม่เรียกว่าเป็นรถทัวริ่งเลย เขาเรียก Urban Commuting Bike แทน แต่ยังดีที่ Volpe เขาเป็นเฟรมโครโมลี จนกระทั่งมีคนเอาไปเปรียบเทียบกับ Surly Long Haul Trucker หรือ Surly Cross Check กันเลยล่ะ
   แต่แฟน Bianchi บางคนเขาเรียกว่าเป็น Sport Touring Bike แทน คือลุยน่ะลุยได้ แต่ขอแบบราบเรียบสักหน่อย แค่ลูกรัง แค่ขรุขระน่ะพอไปกับเขาได้เหมือนกัน
   ผมเป็นคนเฉยๆ กับสินค้าแบรนด์เนม จะเป็น Bianchi หรือรถแบบไทเทเนียมผมก็ยังไม่ตื่นตาอะไรนัก กระทั่งรถ Hand Made นี่ยิ่งแล้วใหญ่ นี่ไม่ได้ดูถูกอะไรเขา แต่สินค้าพวกนี้มันเกินกำลังซื้อของผม เกิดความจำเป็นในการใช้งาน เหมาะกับคนมีเงินเหลือๆ หน่อย ซึ่งก็ไม่ใช่ผมอยู่ดี
   คุณค่าของจักรยาน อยู่ที่การใช้งานมันครับ ไม่จำเป็นต้องเป็นยี่ห้อดัง ไม่จำเป็นต้องแพง จักรยานใดๆ ก็ทำให้ผู้ขี่แข็งแรงและมีสุขภาพดีกันทั้งนั้นครับ
   ตกเย็นเอารถคัน KHS HT ออกปั่นไปร้านทองเอก จะไปให้เขาปรับตั้งสายเกียร์อีกสักหน่อย แต่พอไปถึงร้านก็ตกใจ คนแน่นมาก มีลูกค้ามา 3 ราย แต่ละรายมากัน 2-3 คน ผมเดินเข้าไปในร้านก็ทักทายเล็กน้อย เจอหน้าใครก็ส่งยิ้มให้ มีคนหนึ่งเขาเอาเฟรมมาให้ประกอบรถ มีแฟนมาด้วย แฟนเขามองหน้าผม ผมก็ส่งยิ้มให้ ฝ่ายชายเลยมองผมใหญ่ ผมก็ส่งยิ้มให้อีกเช่นกัน
   ยืนเก้ๆ กังๆ สักพัก รู้สึกเหมือนตัวเองเป็นส่วนเกิน เลยออกจากร้านมาปั่นจักรยานเล่นต่อ ไปถนนบางขุนเทียน ชายทะเล ขี่เล่นวนเวียนจนมืดค่ำถึงได้กลับบ้าน และมาถึงบ้านเอาตอนสองทุ่ม
   ไม่ได้กะจะปั่นเยอะ แต่บรรยากาศมันพาไป ถนนบางขุนเทียนชายทะเลนี่มีเลนจักรยานด้วยนะ ทำอย่างดีเลยล่ะ ไม่ได้แค่ตีเส้นลวกๆ แม้จะมีเส้นทางจักรยานไม่ตลอดเส้นทาง แต่บรรยากาศสองข้างทางนั้นสวยใช้ได้เลย ยิ่งลึกเข้าไปก็ยิ่งเงียบสงบ ถนนเรียบกริบ พวกเสือหมอบนี้ชอบกันมาก วันนี้เป็นวันธรรมดา ผมยังเจอจักรยานเกือบ 10 คันแน่ 
ผมเล่นไปซะ 60 กม ขากลับเลยหิวจัด เจอตลาดข้างทางแวะซื้อของกินมาเพียบ มีหมูย่างกับข้าวเหนียวดำ ลูกชิ้นปลาทอด มีแกงเขียวหวานลูกชิ้นปลากราย (อันนี้กะไว้กินพรุ่งนี้เช้า)
   พอมาถึงบ้าน แม่ผมบอกว่ามีหมี่กรอบในตู้เย็น ซื้อมาเผื่อ โห วันนี้อุดมสมบูรณ์ดีจริงๆ เลยครับ ตาลายคิดไม่ออกว่ากินอะไรก่อนดี หมี่กรอบร้านนี้ผมชอบมาก สมเด็จรัชกาลที่ 5 ทรงเคยมาเสวยที่ร้านนี้ เป็นหมี่กรอบสูตรโบราณ ไม่ใช่สีส้มๆ แบบในตลาดนัด มากินแล้วจะติดใจ ผมกินตั้งแต่กล่องละ 30 – 50 บาท จนทุกวันนี้กล่องละ 100 - 200 บาทแล้ว

10 ธค 52
   หมดแรง เลยตื่นสาย ลืมตามาเอาตอน 0530 เลยได้แต่ปั่นเล่นในบ้าน วนเวียนอยู่ราว 30 นาที
   ตลอดวันยังรู้สึกเพลียๆ รู้สึกขี้เกียจๆ ยังไงพิกล ผลจากเมื่อหัวคำคืนก่อนปั่นหนัก เลยหิวจัด กินเข้าไปเยอะ ปกติผมไม่ค่อยกินมื้อเย็น แต่เมื่อคืนเล่นเสียจนพุงป่องเลย โถ ทำไปได้
   มื้อเช้ากินหมี่กรอบ เอาออกมาอุ่นคั่วบนกระทะ กินเสียเรียบไม่เหลือสักเส้น กลางวันเป็นสลัดแขก
แม่ผมไปธุระแถวดิโอลสยาม เลยซื้อขนมไทยโบราณมาฝาก วันนี้เป็นขนมเรไร ผมเพิ่งเคยกินวันนี้แหละ รสชาติดีนะ หอมแบบเย็นๆ รสชาติหวานอ่อนๆ มีน้ำตาลทรายผสมงาดำมาให้ มีกระทิอีกถุงมาให้ราด
   หน้าตาของขนมเป็นเส้นพันเป็นก้อนเล็กๆ คล้ายๆ จับขนมจีน มีหลายสี เช่น ขาว เหลือง เขียว ชมพู หากเป็นสีขาวจะดูคล้ายเส้นหมี่ หรือมะพร้าว
   อร่อยดีครับ แต่ห้ามกินเยอะ อ้วนน่าดูเลยแหละ แป้งล้วนๆ เคล้าด้วยน้ำตาล แถมราดกระทิ หึหึ

[O'Pern]

11 ธค 52
   อ่านหนังสือจนดึก เพลินไปหน่อย ลูกไม่อยู่เลยมีเวลาว่างเยอะ ทำเอาตื่นสายอีกแล้ว ลืมตามาก็ 0530 ก็เลยขี่จักรยานเล่นแถวบ้านสักหน่อย
   เช้าๆ อากาศเย็นสบายดีครับ ติดที่ผมเพิ่งกลับจากที่หนาวๆ มา พอเจออากาศเย็นแค่นี้ ก็เลยรู้สึกไม่ค่อยเย็นสะใจเท่าไหร่
   แต่เทียบกับต่างประเทศไม่ได้นะ ผมว่าไทยเราหนาวเย็นกว่า โดยมีข้อแม้ว่าวัดที่อุณหภูมิเท่ากัน คือ 20 C เหมือนกัน ไทยเราจะเย็นกว่าของฝรั่งเขาเยอะครับ เพราะของเรามีความชื้นเข้ามาเกี่ยวข้องด้วย โดยเฉพาะในป่านี้เย็นอย่าบอกใครเลยล่ะ
   วันนี้ผมมีประชุมเช้าจรดเย็น นั่งเงียบๆ ขีดๆ เขียนๆ ฟังคนอื่นเขาพูดบรรยายไป หากผมอยากเสริม หรือเห็นด้วย หรือคัดค้านอะไรก็แค่เขียนลงไปในกระดาษ แล้วส่งให้กับเจ้าหน้าที่เขาในตอนเลิกงาน
   คนพูดดีความคิดดีก็ฟังสนุกครับ แต่ถ้าความคิดแย่ ทรรศนคติยังเดิมๆ เก่าๆ แบบนี้ฟังไปก็งั้นๆ จะพาคนทั้งห้องง่วงนอนเอา วันนี้ผมก็เจออย่างนั้น เห็นบางคนเอาโทรศัพท์มากดเล่นก็มี แกคงจะเบื่อเอามากๆ

[O'Pern]

12 ธค 52
    นั่งประชุมให้ห้องสัมนาทั้งวันนี้มันแสนจะน่าเบื่อ ปั่นจักรยานขึ้นเขาชันๆ ปั่นกลางแดดร้อนจ้ายังสนุกเสียกว่าเป็นไหนๆ
   อยู่ในห้องมีแต่กิน กิน กิน พักเบรกก็กิน กลางวันยิ่งกินใหญ่เลย แบบบุฟเฟต์ ประชุมเสร็จตอนเย็นจะกลับบ้าน ก็ยังพากันไปกินต่ออีก
   โห นี้ถ้าผมต้องมีชีวิตแบบนี้นะ แย่แน่เลย ดีนะที่เป็นแค่ที่ปรึกษา เข้าประชุมบ้างตามที่พนักงานเขาจะโทรมาแจ้ง ค่อยยังชั่วหน่อย
   กลับมาถึงบ้านเอาตอนมืด รู้สึกเพลียๆ ขี้เกียจๆ อีกด้วย นี่ให้ผมออกไปปั่นจักรยานสัก 100 กม ยังดีกว่านั่งนิ่งๆ ในห้องสัมนาเลย

13 ธค 52
   ตื่นสายอีกแล้ว นอนดึกทีไร ตื่นสายทุกที แต่ยังไงวันนี้ก็ต้องออกปั่นให้ได้ ไม่ได้ปั่นมาหลายวันแล้ว เช้านี้เลยไปซัดมาซะ 70 กม ขำขำ ปั่นไปชายทะเลบางขุนเทียน และต่อเนื่องเลยไปยังจุดชมวิว ชมปลาโลมา ผมไปคนเดียวครับ ปั่นอย่างโดดเดี่ยว แต่ก็เป็นแบบนี้มาตลอดแหละครับ ไม่ค่อยกล้าชวนใครไปด้วย กลัวจะพาเขาไปลำบาก เป็นคนขี้เกรงใจน่ะ
   ถนนสายนี้สวยมากครับ ปั่นไปก็จะเจอชาวจักรยานตลอดทุกๆ 5 นาที และหากไปจนสุดถนน เลี้ยวขวาไปสัก 300 เมตร ก็จะเจอร้านกาแฟเล็กๆ อยู่ริมถนนซ้ายมือ นี่แหละ พวกจักรยานเขามารวมตัวกันตรงนี้ จอดกันเป็นสิบคันเลย
   ผมขี่ผ่านก็ส่งยิ้มให้ โบกมือให้ แต่ไม่ได้จอดแวะ ปั่นต่อไปอีกเกือบชั่วโมง จนถึงจุดชมวิวปลาโลมา ณ ศาลมัจฉานุ ลักษณะคล้ายศาลเจ้าน่ะครับ เห็นไม่มีใครสักคน เลยได้โอกาสสักการะเทพฯในศาล เอาเงินหยอดใส่ตู้บริจาค แล้วหยิบธูปเอาเองได้เลย
   ไหว้พระขณะบรรยากาศเงียบสงบนี้รู้สึกดีจริงๆ ครับ แม้จะเป็นเหมือนศาลเล็กๆ แต่อยู่ติดริมทะเล ลมพัดเย็นสบายตลอดเวลา แต่ไม่ค่อยสวยตรงที่มีร้านอาหารขนาดใหญ่อยู่ข้างๆ นี่แหละ
   นั่งเล่นสักพักก็ปั่นกลับครับ จากบ้านมาถึงตรงนี้ก็ 31 กม แต่ขากลับผมใช้คนละเส้นทางกัน ปั่นวกวนเข้าไปในสวนเพื่อหนีแดด แต่หนีไม่พ้นหรอก ถึงอย่างไรในสวนรถยนต์มันน้อยกว่าบนถนนใหญ่
   ขากลับเจอแดดแรง เริ่มเหนื่อยครับ อยากจอดพัก แต่ก็ไม่มีจุดเหมาะๆ ให้จอดเลย ความเร็วของรถก็ค่อยๆ ลดลงๆ ขาแทบไม่มีแรงกดบันได นี่หากมันเหนื่อยขนาดนี้ ร่างกายเตือนเราขนาดนี้ เราสมควรหยุดพักได้แล้วครับ ผมเลือกจอดพักแวะกินบะหมี่เกี๊ยวร้านหนึ่งใกล้บ้าน รสชาติดีมาก ชามละ 35 บาทแน่ะ นั่งกินแบบไม่เร่งรีบ แต่มันอร่อย เลยกินเร็วไปหน่อย อยากเบิ้ลอีกชาม แต่ต้องปั่นกลับบ้านอีก กลัวจุก เลยขอแค่ชามเดียวพอ
   ถึงบ้านก็รีบอาบน้ำ รู้สึกสดชื่นอย่างมาก เปิดฝักบัวให้น้ำเย็นมาโดนตัวแรงๆ ลงมาข้างล่างเจอหมูย่างข้าวเหนียว ภรรยาซื้อมาฝากไว้ เลยจัดการซะเรียบ
   วันนี้ลูกผมจะกลับมาบ้านแล้วครับ เขาไปบ้านคุณตามา 1 สัปดาห์ รู้สึกคิดถึงเขาจริงๆ ตอนเขาดื้อตอนงอแงก็อยากจะถีบไปไกลๆ แต่ตอนทำตัวน่ารักก็อยากกอด อยากใกล้ชิดตลอดเวลา

[O'Pern]

14 ธค 52
   ลูกผมกลับมาแล้ว เขาตื่นตั้งแต่ตี 5 แต่ไมได้ลุกขึ้นมาออกกำลังกายเหมือนผมหรอกนะ เขาดูหนังบ้าง วาดรูปเล่นบ้าง ส่วนผมก็เอาจักรยานออกปั่นเล่น วันนี้เป็นคิวของ KHS F20-W
   ขี่เล่นแค่แถวบ้านสัก 30 นาที ขี่แบบไม่เร่งอะไรสักนิด ขี่ช้าๆ สบายกว่า แต่ขี่เร็วๆ ก็สนุกไปอีกแบบ โดยเฉพาะอย่างยิ่งตอนลงเนิน
   ขี่ขึ้นเขาก็สนุกนะครับ แม้มันจะแสนเมื่อยล้า ใช้แรงมากก็เถอะ มันสอนอะไรให้ผมได้เยอะเลยล่ะ อย่างน้อยก็เรื่องของสมาธิ การวางแผน การเตรียมตัว การฝึกซ้อม และกลยุทธ 
   ผมไปประกาศหาซื้อผ้าเบรกของ Kool Stop สำหรับเบรกแบบ Cantilever เพราะปัจจุบันผ้าเบรกแบบนี้หายากมาก เขาเล่น V Brake กันหมดแล้ว ผมเป็นคนรุ่นเก่า ยังใช้รถรุ่นเก่าๆ อยู่ ก็มันยังใช้งานได้ดีอยู่นี่นา
   มีพี่ท่านหนึ่งโพสภาพผ้าเบรกของ jaq wire เขาบอกมีคู่เดียว จะยกให้ผมฟรี ให้ pm ไปบอกที่อยู่ ผมรีบโทรกลับหาเขา แต่เขาไม่เปิดเครื่อง ผมโทรอยู่นาน จนช่วงเย็นเขาโทรกลับมา กลายเป็นว่ามีคนอื่นขอเขา เขาก็ให้ไปแล้ว ฮ่าๆ ผมเลยอด
   แต่ยังดีมีพี่อีกคนชื่อคุณไก่ ลงภาพพร้อมราคาเสร็จสรรพ ผมรีบโทรไปคุยทันที กลัวจะโดนแย่งตัดหน้าไปอีก เฮ้ออ
   เย็นโทรหาพี่เจี๊ยบ หารือเรื่องเฟือง 8 ของ Shimano ผมอยากได้เฟืองใหญ่ๆ เอาไว้ภารกิจปีนเขา คุยกันได้สักพักก็เกรงใจ เพราะพี่เขาทำธุระอยู่นอกบ้าน ที่จริงน่ะ อยากคุยเรื่องเทรลเลอร์ ผมออกแบบไว้คร่าวๆ ไม่รู้จะเวิร์คไหม

15 ธค 52
   เอารถพับออกปั่นใกล้ๆ บ้าน เจ้าคั้นนี้นานๆ ขี่ที นั่งแล้วกลายเป็นไม่คุ้นอีกแล้ว ขี่ใกล้ๆ ไม่ได้ปั่นเร็ว
   วันนี้ลูกผมเปิดเทอมวันแรก แต่เขาบอกอยากหยุดอีก เฮ้ยย ไม่ได้ๆ หยุดมาเยอะมากแล้ว
   กลางวันไปโอนเงินจ่ายค่าผ้าเบรก ผมไม่ค่อยได้ทำธุรกรรมการเงินที่ธนาคารบ่อยนัก ยิ่งเป็นธนาคารที่ชื่อไม่ดัง ยิ่งไม่คุ้นใหญ่ เข้าไปก็ทำอะไรไม่ค่อยเป็น ขนาดจะเอาเอกสารมากรอกโอนเงิน ผมยังหยิบไม่ถูกเลย อ่านแล้วไม่ค่อยเข้าใจ จนเจ้าหน้าที่เห็นเข้าจึงเดินมาช่วยบริการ ใจดีจัง
   ขากลับคิดจะแวะเข้าไปดูห้องคอนโดฯ เจ้าหน้าที่เขาโทรมาแจ้งบอกว่าปรับปรุงห้องเรียบร้อยแล้ว แต่เห็นว่าเป็นช่วงกลางวัน กลัวจะต้องไปนั่งรอพนักงานเขายังพักเที่ยงกันไม่เสร็จ เลยไว้วันหลังค่อยไป
   คิดจะไปร้านทองเอกแทน แต่แดดแรงจัด เลยขี้เกียจอีกแล้ว จะไปแค่ปรับแต่งสลิงตีนผีนิดเดียวเองนี่แหละ แต่ผมทำไม่เป็น น่าอายชมัด ไว้คงต้องหัดทำเองสักครั้ง
   ออนไลน์ก็เจอ pm ของพี่เจี๊ยบช่วยแจ้งรายละเอียดของชุดเฟืองที่คุยกันเมื่อวาน พี่เขาใจดีจริงๆ ตอบทางโทรศัทท์ยังไม่พอ นี่ยังหาข้อมูลแล้วส่งมาป้อนให้ผมถึงที่เลย มีเทคนิคการดัดแปลงมาเสร็จสรรพ ขอบคุณมากครับ
   อ่านเวปเจอคนเอารถ Fuji เข้ามา อ่านเสปคแล้วมันยังไม่ค่อยเหมาะกับตัวผม เพราะรถเขาใช้ล้อขนาด 700 X 32 ผมยังสูงน้อยไป ยังไม่คู่ควร ถ้ามีรุ่นล้อ 26 อาจจะมีเมียงมองบ้าง อย่างรถของ Surly ไง เจ้านี้เขาตัวจริงครับ เขารู้ว่าคนไม่สูงมากนัก ไม่เหมาะกับรถที่ใช้ล้อขนาด 700

[O'Pern]

16 ธค 52
   ทำไมหมู่นี้ชักขี้เกียจก็ไม่รู้ ทั้งๆ ที่จะมีทริปใหญ่รออยู่ข้างหน้า แต่กลับไม่ค่อยขยันฝึกความแข็งแกร่งให้แก่ร่างกาย ต่างจากตอนก่อนจะไปทริปญี่ปุ่นอย่างลิบลับ ตอนนั้นผมตื่น 0400 ออกมาปั่นจักรยานทุกวัน แถมวันละ 50 กม
   วันนี้ปั่นเล่นช้าๆ ไปราว 30 นาที
   กลางวันเข้าบ้านมาอัดเทปทีวีให้ลูก เขาฝากผมไว้ เป็นหนังเรื่องโปรดของเขา ชื่อ Ben 10 จำได้ว่าตอนเด็กผมก็มีหนังโปรดเหมือนกัน ชื่อ Cobra เห่าไฟสายฟ้า มีฉายแค่สัปดาห์ละครั้งเดียว ถ้าพลาดก็อดไปอีก 7 วัน แต่ยุคนี้มีเคเบิ้ลทีวี มีการ์ตูนฉายตลอด 24 ชม
   หาจักรยานให้ลูกยังไม่ได้เลย อยากพาเขาไปปั่นด้วย คิดมองหารถแบบ Tandem มาใช้ก็ยังติดเรื่องราคาที่แพงมากๆ แถมซื้อมาแล้วกลัวลูกไม่ยอมขี่ด้วย ทีนี้ซวยเลยสิ รถก็ยาว จอดก็แสนจะเกะกะ ขี่คนเดียวก็ไม่ได้ เก้งก้าง แถมตลกอีกด้วย น้ำซ้ำยังขายต่อลำบาก
   เย็นไปรับลูกที่โรงเรียน ขากลับผ่านโรงงานถั่วโก๋แก่ เขามีงานลดราคา เอาผลิตภัณฑ์ของโก๋แก่มาขาย ราคาถูกกว่าซื้อในแมคโครนิดหน่อย ผมชอบกินถั่วอยู่แล้ว เลยซื้อมาเสียเยอะแยะเลย ลูกชอบเม็ดมะม่วงหิมพานต์ แหม มันเล่นของแพงเสียด้วย
   เขาลดราคาแค่ 3 วันครับ 16 – 18 ธค ร้านอยู่ถนนบางขุนเทียนชายทะเลนี่เอง จอดรถสะดวกสบายมากๆ ใครชอบถั่วเรียนเชิญครับ ไม่ผิดหวัง

[O'Pern]

17 ธค 52
   เช้านี้ใช้ออกวิ่งครับ ไม่ได้วิ่งมานานเป็นเดือน วันนี้วิงขำขำแค่ 30 นาที เหงื่อออกมานิดหน่อย ใจอยากวิ่งนานกว่านี้ แต่ออกมาสายไปหน่อย แดดเลยเริ่มร้อน
   วิ่งก็สนุกดีเหมือนกันนะครับ แต่มันเหนื่อยกว่าจักรยานเยอะเลย วิ่ง 3 กม เหงื่อออกแล้ว แต่ปั่นจักรยาน 3 กม หัวใจยั้งเต้นเท่าเดิม เหงื่อไม่ออกสักหยด
   ออกวิ่งแล้วรู้สึกเบาสบายตัวดีครับ ตลอดวันรู้สึกกระฉับกระเฉง เอาไว้พรุ่งนี้จะออกวิ่งอีก เออ วันนี้ผมวิ่งตามสูตรของผมเองด้วยนะ คือวิ่งวอร์มสัก 20 นาที อีก 10 นาทีหลังผมจะวิ่งแบบเร็วสลับช้า สุดท้ายก็ Cool Down จนหัวใจเต้นช้าลง แล้วตามด้วย Stretch ก่อนวิ่งผมกินน้ำแครอทคั้นสด 1 แก้ว หลังวิ่งกินน้ำมะนาว ใส่น้ำผึ้ง และ Apple Cider Vinegar (ACV) ผสมน้ำอีก 1 แก้ว
   อาหารเช้าวันนี้เป็นไก่ผัดขิง กินกับข้าวกล้อง สายๆ มีน้ำเต้าหู้อีก 1 ถุง
   กลางวันเปิดคอมพิวเตอร์ทำงาน มีคนแอท msn ผมมา เป็นใครไม่รู้จัก แต่ชื่อเมลล์เขาคือ G String Man เฮ้อ เห็นแล้วรีบลบรีบบล็อคแทบไม่ทัน กลัวมันจะมาหาอีกน่ะ ไม่ใช่อะไรหรอก
   ได้รับของชำร่วยปีใหม่ของบริษัท SCG (เครือปูนซีเมนต์ไทย) ปีที่แล้วเขาให้ปฎิทิน พร้อมแผนที่ร้านอาหารอร่อยในภาคต่างๆ ของประเทศ ทำแบบให้เราฉีกออกมาได้ด้วยนะ ผมว่าไอเดียดี แต่ปีนี้เจ๋งกว่าอีกครับ เขาให้สมุดไดอารีเล่มเล็ก ปกคล้ายๆ ทำด้วยหนังมา พร้อมกับ CD เพลงไทยมาให้ แต่ที่เด็ดสุดคือมีแผ่นกระดาษเล็กๆ ให้ฉีกออกมาได้ เขาบอกให้ฝังดินและรดน้ำทุกวัน อืม ใช่แล้ว มันคือต้นไม้นั่นเอง
   สมุดไดอารีเล่มบางกระทัดรัดดี ผมจะเอามาใช้จดรายละเอียดในการปั่นจักรยานของผม แต่เล่มเก่าก็ยังอยู่นะ เล่มนั้นก็สวยดี ฉีกออกได้ด้วย แต่เล่มใหม่นี้ไม่กล้าฉีก กลัวเสียดายของ
   เพลงใน CD ที่เขาให้มาฟังสบายมากๆ ครับ ตอนแรกกะจะเปิดแค่ลองๆ ฟัง กลายเป็นว่าฟังเสียจนหมดแผ่น ยังไม่พอครับ ปรับเครื่องให้มัน Repete เล่นซ้ำทั้งแผ่นอีกรอบ
   อยากนำเพลงนี้มาใส่ในโทรศัพท์และเปิดฟังตอนปั่นจักรยานจริงๆ เลยครับ
   
18 ธค 52
   ยิ่งวิ่ง ยิ่งมัน เช้านี้วิ่งอีกแล้ว แต่วิ่งไปแค่ 5 กม เป็นการวิ่งแบบ Interval คือวิ่งเร็วสลับช้า สูตรของผมที่ประยุกต์จากสูตรของพวกนักกีฬาเขาน่ะ เวิร์คหรือไม่ตอบยาก ต้องใช้เวลาพิสูจน์ว่าจะลดพุงได้เร็วเพียงใด
   Worm Up และวิ่ง พร้อม Cool Down ใช้เวลาไปราว 1 ชม ตามด้วยปั่นจักรยานต่ออีก 15 นาที พอขึ้นรถปุ๊บนะ รู้สึกได้ชัดเลยครับว่า ปั่นจักรยานสบายกว่าวิ่งเป็นสิบเป็นร้อยเท่า แต่วิ่งจะใช้แรงเยอะกว่านะ เหงื่อออกเยอะกว่าอีกด้วย ผมเล่นซะเสื้อยืดชุ่มโชกเลยล่ะ
   กลางวันไปเป็นพนักงานขับรถส่งของครับ คนงานไม่มาทำงาน ขับส่งของไปเรื่อย ยกของด้วย ช่วยกันยกกับคนงาน ขากลับออกมาจากซอย เจอผู้ปกครองเด็กโรงเรียนเดียวกับลูกผม เขาจำหน้าผมได้ จ้องมองผมใหญ่เลย คงจะงง ไม่เคยเห็นผมขับรถกระบะส่งของ ผมหันไปส่งยิ้มปากกว้างให้ นี่ถ้าเจอกันอีกตอนเย็นที่ไปรับลูก สงสัยจะต้องเข้ามาถามแน่ๆ
   ตอนบ่ายไปดูคอนโด เจอเพื่อนนักเรียนสมัยเด็ก เจอแว๊บแรก เขาทัก “เฮ้ย ทำไมหน้าใสจังวะ ไปทำอะไรมา” ผมตอบ “เปล่า ก็แค่ออกกำลังกาย” เขาทำหน้าสงสัย ไม่เชื่อ แต่ก็ไม่ได้ถามอะไร
   เพื่อนคนนี้สนิทกัน ตอนเด็กๆ ไปโรงเรียนก็เจอกันที่ท่าเรือข้ามฟากประจำ ขากลับก็มักจะเดินกลับมาข้ามเรือด้วยกัน ไม่ได้เจอกันมานานหลายปีเลยล่ะ
   รู้จักน้ำฟักข้าวกันไหมครับ เป็นผลไม้ลูกสีแดงขนาดใหญ่ มีหนามมนๆ ไม่คมอยู่รอบนอก หุ่นคล้ายปลาปักเป้า ผมเองเพิ่งเคยกินวันนี้ แม่ซื้อมาจากตลาดน้ำ รสชาติแปลกๆ ครับ เหมือนน้ำแตงโม ผสมสัปปะรดและมะละกอ น้ำสีแดงส้ม ตอนแรกรู้สึกรสชาติแปลกๆ จนต้องยกขวดมาดู แต่สักพักก็ชิน ซดจนหมดขวด
   พอมาถึงบ้านเริ่มๆ ตึงที่ขาครับ เมื่อวานวิ่งยังไม่รู้สึกตึงอะไรเลย หรือเป็นเพราะเมื่อวานผม Stretch อย่างดีก็ไม่รู้ วันนี้ Stretch ด้วยการปั่นจักรยานแทน สงสัยจะผิดสูตร
   เย็นไปรับลูก เขาชวนแวะซื้อขนมที่โรงงานถั่วโก๋แก่ วันนี้เป็นวันสุดท้ายที่จะมีงานลดราคา แต่ถ้าพลาดก็ไม่เป็นไร อีกสัก 3-4 เดือนก็มีอีก มีเรื่อยๆ ผมอยู่แถวนี้มานาน มีปีละ 2-3 ครั้งมั้ง

[O'Pern]

19 ธค 52
   ตื่นขึ้นมาตี 3 ลุกขึ้นมาทะเลาะกับแมว มันมาร้องหง่าวๆ จะกัดกัน ร้องอยู่นานจนรำคาญ กลัวลูกกับภรรยาจะตื่น เลยต้องลุกขึ้นมาไล่มันไป พอไล่เสร็จก็นอนไม่หลับ บ๊ะ นี่มันอาการคนแก่ชัดๆ
   จนกระทั่งหกโมงเช้านั่นแหละ ถึงได้ตื่นอย่างเป็นทางการ หลับๆ ตื่นๆ นอนไม่สบายเอาเสียเลย ลุกขึ้นมาก็ยังมีอาการปวดต้นขาไปหมด การ Strecth แบบเมื่อวานที่ใช้การปั่นจักรยานช่วยคงไม่ได้ผลแน่ๆ น่าจะใช้วิธียืดกล้ามเนื้อแบบเดิมๆ ดีกว่า ไม่เป็นไร ไม่ลองก็ไม่รู้
   เอาวะ เอาจักรยานออกปั่นเล่นสัก 15 นาทีก็ยังดี ยังไงก็ดีกว่าอยู่เฉยๆ แน่
   อาหารเช้าวันนี้เป็นผัดหมี่โคราช เป็นเส้นเล็กอบแห้งมาพร้อมเครื่องปรุงซองเล็กที่ผมซื้อมาจากตลาดวังน้ำเขียวเมื่อสองสัปดาห์ก่อนนั่นแหละ เหลือห่อสุดท้ายแล้ว เลยจัดการซะ อร่อยดีนะ อ้อ เห็ดอบแห้งที่ผมซื้อกลับมาก็อร่อยมากเช่นกัน เสียตรงสีสันไม่ค่อยจะน่ากินเลย
   ช่วงนี้อยากลดพุง แต่มันช่างสวนกระแสกับเทศกาลจริงๆ เพราะแต่ละวันล้วนแล้วแต่มีกระเช้าของขวัญมากันเต็มบ้าน ถ้าเป็นผลไม้ก็ดีไป ช่วยกันกินได้หลายคน แต่ถ้าเป็นพวกขนมอบของฝรั่ง หรือที่หน้าตาแปลกๆ ที่บ้านเขามักจะยกให้ผม หึหึ อ้วนสิครับ ลูกและภรรยาก็ไม่ชอบกินขนมอีกด้วย จนปัญหาจริงๆ ผมก็เอาไปแบ่งกับคนงานที่บ้านแหละครับ ช่วยกันกินหน่อย เยอะเหลือเกิน นี่ถ้าไม่ทะยอยกินตอนนี้ ใกล้สิ้นเดือนมันจะมากันอีกล็อตใหญ่ เชื่อได้เลยครับว่ามักจะเป็นพวกเค๊ก ไอ้นี่ทำให้อ้วนระดับพ่อได้เลย
   วันนี้ก็เช่นกัน ได้ขนมเปี๊ยะไทยมาหนึ่งกล่อง เห็นแล้วนึกถึงพุงที่ค่อยๆ ขยายขึ้นๆ ได้เลยล่ะ เปิดกล่องแล้วชิม จากนั้นก็เดินแจกคนงานจนเกือบหมด เหลือไม่กี่ชิ้นวางไว้ เดี๋ยวคงหมดไปเอง
   อายุเริ่มมากแล้วเรากินเยอะเหมือนตอนเด็กไม่ได้ครับ ระบบการย่อยอาหารของเราด้อยประสิทธิภาพลงไปเยอะตามอายุที่มากขึ้น ผมรู้ข้อเท็จจริงอันนี้ดีนะ แต่บางทีมันยังไม่ค่อยตระหนักเท่าไหร่ เจอของถูกใจบางทีมีเผลอบ้างเหมือนกัน    
   เออ เมื่อวานที่บอกจะไปซื้อถั่วโก๋แก่ที่โรงงานน่ะ ผมไม่ได้แวะเข้าไปครับ รถติดกันแน่นเหลือเกิน ทุกทีไม่ขนาดนี้ อย่างเก่งก็แค่ชะลอตัวหน้าทางเข้าเฉยๆ
   หรือเป็นเพราะผมบอกในเวปวะนี่

[O'Pern]

20 ธค 52
   ผมอยากทั้งออกกำลังกาย และอยู่ร่วมกับครอบครัวด้วย เคยคิดหาวิธีพากันไปออกกำลังกายกันทั้งครอบครัว แต่ภรรยาและลูกเขายังทนทรหดไม่เท่าผม พาลากทั้งวันไม่ไหว ดูสีหน้าแล้วไม่เห็นจะมีความสุขสนุกตรงไหนเลย
   เช้าวันอาทิตย์บางครั้งเราพากันไปขี่จักรยานที่พุทธมณฑล เมื่อก่อนไปบ่อย แต่พอมีลูกแล้วก็ค่อยๆ ลดน้อยลง
   เช้านี้ผมจึงเลือกวิธีแบบ win win แทน คือ ผมได้ทั้งออกกำลังกาย และได้ทั่งอยู่ร่วมกับครอบครัว ผมเลือกที่จะวิ่งแถวบ้าน ออกวิ่งกันตั้งแต่ 0530 มาเสร็จสิ้นเอาตอน 0730 เช้านี้ลมแรงมากครับ นึกถึงทริปปั่นจักรยานกลุ่มหนึ่งที่วันนี้เขาจะไปเกาะสีชังกัน ผมเองก็สน ทริปเขาไปเช้าเย็นกลับ แต่ผมจะไปค้างคืน กะจะขับรถไปจอดไว้แล้วนอนเต้นท์สักคืน สาย บ่ายๆ วันจันทร์ค่อยกลับ แต่พอเช็คในเวป พวกเขาบอกอาจจะไม่ข้ามเกาะไป และทิ้งท้ายอีกว่า AV 30
   ผมเองนึกความเร็วขนาด AV30 ไม่ออกเลยครับ ผมขี่มามีแค่ใกล้เคียง 20 เท่านั้นเอง จะให้ทะลุเกิน 20 ก็ต้องเป็นทริปสั้น ปั่นน้อย และไปรถเปล่า ซึ่งไม่ใช่ผมเลย ผมไปแต่ละที่นี่แบกกันเต็มรถ ใช้ Panniers บ่อยมากๆ จนนี่เริ่มมองหารถเทรลเลอร์อีกแล้ว แต่ผมอยากได้แบบล้อเดียวนะ 
ราว 0800 พาครอบครัวไปตลาดน้ำบางน้ำผึ้ง ไปหาอาหารเช้าทานกัน วันนี้พิเศษหน่อย พ่อ แม่ ของผมไปด้วย เลยพาไปกินก๋วยเตี๋ยวต้มยำร้านประจำ พ่อซดน้ำซุปได้คำเดียวก็สั่งเพิ่มอีกชาม แสดงว่าอร่อย ผมเองก็เช่นกัน เล่นไป 2 ชาม ชามเล็กๆ แค่ 12 บาทครับ
   กินเสร็จก็เดินหาซื้อของกลับบ้าน ผมชอบตลาดแบบนี้ เพราะเป็นวิถีชีวิตของชาวบ้านตัวจริง ทำขนมกันเอง ทำอาหารกันเอง แล้วก็มาขายเอง ไปกันเองกับลูกและภรรยายังซื้อของมาเยอะแยะ วันนี้มีพ่อแม่ผมไปด้วย หอบกันพะรุงพะรังเลยล่ะ
   ขากลับบ้านผ่านร้านหมูสะเต๊ะชื่อดังแถวราษบูรณะ มากันหลายคนจึงลองแวะชิมดู โห รสชาติยังห่างไกลกับคำว่าสุดยอด แบบนี้ผมให้สัก 4 ดาว (คะแนนเต็ม 5 ดาว)
   กลับมาบ้านเอาจักรยานทุกคันมาไล่สูบลมจนเต็ม ตอนนี้ผมมีรถเหลือ 2 คันที่แทบจะไม่ได้ขี่เลย นั่นคือ GT MTB และ Giant Revive Semi-Recumbent
   กินอิ่มมากแน่นท้อง กลางวันง่วงนอนครับ มันเมื่อยขาจากการวิ่งออกกำลังกายตอนเช้ามาด้วยแน่ๆ เอนหลังลงนอนรู้สึกว่าสบายดีเหลือเกิน แต่ก็นอนไม่หลับนะ คนมันไม่ค่อยได้นอนกลางวัน ได้แค่พักสายตา พักร่างกาย
   อาทิตย์หน้าจะมีงานมีทติ้งของรถพับที่สวนลุม ทุกที่จัดกันบริเวณใกล้ถนนสารสิน แต่ครั้งนี้เขาบอกจัดที่ลานตะวันยิ้มที่อยู่ใจกลางสวนลุม เอ๊ะ ผมคุ้นๆ ว่าบริเวณดังกล่าวมักจะมีผู้คนมาเต้นลีลาศ หรือรำมวยจีน อะไรสักอย่างนี่แหละ ที่รู้เพราะเมื่อก่อนผมเล่นสเกตบอร์ดบริเวณนั่นแหละครับ กระโดดข้ามไปมาอย่างสนุกสนาน เป็นแผลเจ็บตัวก็ที่เดียวกันนี่แหละ เลยโทรไปหาพี่คากิเพื่อสอบถามถึงเรื่องสถานที่อีกครั้ง แต่โทรแล้วพี่เขาไม่ได้รับสาย เออ วันอาทิตย์นี่นา เกรงใจเขาเหมือนกัน ไว้พรุ่งนี้ค่อยโทรใหม่

[O'Pern]

21 ธค 52
   เช้านี้ออกมาวิ่งสายไปหน่อย เลยทำได้แค่ 5 กม วิ่งเสร็จก็เตรียมตัวไปส่งลูกที่โรงเรียน จากนั้นก็เข้าประชุมต่อจนถึงบ่ายนั่นแหละถึงจะได้ว่าง แต่ก็ไปเยี่ยมชมคอนโดของตัวเองต่อ
   ไปวันนี้เจอเพื่อนนักเรียนเก่าสมัยเด็กๆ ด้วยครับ แถมเพื่อนคนนี้ดันไปแต่งงานกับเพื่อนสนิทผมที่ไปเรียนที่ USA ด้วยกันอีกด้วย แต่ลูกเขาโตมากแล้ว คนโตเรียนมัธยม 4 โน่นแล้ว ลูกผมแค่ 8 ขวบเอง ฮ่าๆ
   นั่งคุยกันก็ทราบว่าเขากำลังขยับขยายธุรกิจ อยากได้ที่ดินสัก 1 ไร่ในย่านนี้ ขอคมนาคมสะดวก ผมเองรับปากเขาว่าจะหาให้ เพราะของตัวเองก็พอมีเหลืออยู่บ้าง ไว้พาเขามาดูว่าชอบไหม เป็นที่ดินที่ซื้อเก็บไว้หลายปีแล้วตั้งแต่ยังเป็นสวนเต็มไปหมด จนทุกวันนี้ถนนตัดผ่านที่เรียบร้อย
   ผมนั่งเล่น เดินเล่นในห้องตัวเอง ห้องโล่งๆ นี่แหละ แหม ช่างสุขสบายดีเสียจริงๆ นี่ถ้าตกแต่งเสร็จคงจะน่าอยู่ไม่เบา ลมพัดแรงมากๆ ถูกใจผมเลยสิครับ ลมเย็นสบายดีหมายถึงฮวงจุ้ยดีตามไปด้วย
   เย็นไปรับลูกที่โรงเรียน เขาขอกินข้าวเย็นในร้านยาโยอิ เป็นร้านอาหารญี่ปุ่นคล้ายๆ กับร้านฟูจิ แต่ร้านเล็กกว่า เสิร์ฟบริการรวดเร็วกว่า ผมเองว่าจะลดน้ำหนัก แต่ก็พลอยกินกับเขาไปด้วย เฮ้ออ เอาวะ พรุ่งนี้เช้าออกวิ่งใช้กรรมก็แล้วกันนะ
   ขากลับผ่านร้านแมงป่อง ลูกของซื้อหนังสารคดีเกี่ยวกับสัตว์ใต้ทะเล ผมโอเค ให้เขาซื้อได้ และตัวเองก็ได้หนังมาหนึ่งเรื่อง เป็นหนังการ์ตูนของฝรั่งเศษ เกี่ยวกับการขี่จักรยาน แถมลงแข่งใน Tour De France เสียด้วย

22 ธค 52
   เช้านี้ออกวิ่งไป 6 กม รู้สึกเหนื่อยน้อยลง เมื่อยขาน้อยลง ผมรู้แล้วว่าต้อง Worm Up และ Cool Down ให้ดี จะไม่รู้สึกเจ็บกล้ามเนื้อเลย
   ชักจะสนุกกับการวิ่งแล้วครับ แม้จะเป็นการวิ่งอยู่คนเดียวก็ตาม มันก็ไม่ต่างอะไรกับการปั่นจักรยานคนเดียวนักหรอก วิ่งก็มีข้อดีข้อด้อยต่างกันออกไป อย่างแรกคือไม่ต้องมีอุปกรณ์ใดๆ นอกจากรองเท้าดีๆ สักคู่ ตอนนี้ผมใช้รองเท้าเก่าของพ่อที่เขาไม่เอาแล้ว นี่ถ้าวิ่งอย่างจริงจังคงต้องหาของตัวเองมาให้ พ่อผมก็วิ่งออกำลังกายครับ เมื่อก่อนตอนวิ่งเยอะๆ ใช้รองเท้าวิ่งถึงปีละ 3 คู่ ทุกวันนี้เหลือปีละ 2 คู่ ในขณะที่ผมไม่ค่อยได้วิ่ง เลยไม่มีรองเท้าวิ่งเลยสักคู่
   กลางวันดูข่าวที่อังกฤษเจอพายุหิมะเข้าให้ ถึงขนาดคนออกจากห้างไม่ได้ ต้องนอนค้างคืนกันในห้าง โหห แบบนี้ไม่เคยเห็น เคยเห็นแต่ค้างในสนามบิน ค้างในสถานีรถไฟ แต่นี่เป็นค้างในห้าง สุดยอดดีโว๊ยย
   ฤดูการแปรปรวนก็เกิดจากฝีมือมนุษย์เรานี่แหละครับ ใครๆ ก็รู้ว่ามาจากอะไร แต่ดันไม่ร่วมมือช่วยกัน นี่มันน่าจะให้ผลกระทบมันเกิดเฉพาะประเทศนั้นๆ ได้นะ เช่น สหรัฐอเมริกาปล่อยก๊าซไอเสียเยอะ ก็ขอให้เฉพาะประเทศเขา คนของเขาได้รับผลจากการกระทำนั้นๆ
   เออ ผมโอนเงินจ่ายค่าผ้าเบรกที่ซื้อในเวปไปหลายวันแล้ว ยังไม่เห็นได้รับของเลย เขาบอกว่าจะส่งแบบธรรมดา ผมก็โอเค ไม่รีบ ว่าแต่เขาส่งให้หรือยังวะนี่ นานจัด กลัวเขาจะลืม
   หนังสือพิมพ์ลงข่าวในหลวงทรงหายจากพระอาการประชวรแล้ว รู้สึกดีใจที่บทความที่ได้อ่านจากใน Fw Mail เป็นจริง ใจความว่า ในหลวงน่ะเริ่มจะหายดีแล้ว แต่ยังไม่ได้กลับไปประทับที่วังก็เพราะต้องมีการทำกายภาพบำบัด ต้องมีคณะแพทย์ถวายการดูอาการอย่างใกล้ชิดอยู่ หากพระองค์กลับไปที่วัง ก็จะต้องทำให้คณะแพทย์กลุ่มใหญ่ต้องเดินทางเข้าๆ ออกวังกันทั้งวัน พระองค์ทรงเกรงใจคนอื่น เลยขอที่จะประทับอยู่ที่โรงพยาบาลศิริราชต่อ … ทรงพระเจริญครับ

[O'Pern]

23 ธค 52
   เย้ๆ ได้ผ้าเบรกแล้ว เป็นผ้าเบรกสำหรับเบรกแบบ Cantilever ยี่ห้อ Kool Stop สีเทา Made in USA ใหม่เอี่ยม อยู่ในแพ็ค สุดยอดมากกก
   วันนี้ไม่ได้วิ่งครับ เจ็บนิ้วเท้า เพราะดันไปตัดหนังที่มันด้านๆ แข็งๆ ออก เนื้อด้านในมันนิ่มๆ เลยเสียดสีแล้วเจ็บ เฮ้ออ ไม่น่าเลย
   ลองสวมรองเท้าจักรยานแล้วออกปั่นดู เฮ้ยย ไม่เจ็บว่ะ เลยปั่นไปสัก 1 ชม กลับมาบ้านมีเหงื่อนิดๆ ผมว่าวิ่ง 1 ชม เหนื่อยกว่าปั่นจักรยานเยอะมาก
   อากาศตอนเช้าเย็นๆ ดีครับ ลมพัดแรงด้วย ตอนวิ่งไม่รู้สึกต้านลม แต่ปั่นจักรยานแล้วรู้สึกได้อย่างชัดเจน ปั่นไปเส้นทางเก่า เจอเจ้าหมาตัวที่ผมเคยเจอทุกเช้าแล้วมันหายไปพักหนึ่งด้วย รู้สึกดีใจที่ได้เจอมันอีก ผมเรียกมันว่าเบน มาจากชื่อหมาในหนังฝรั่งชื่อเบนจี้ เพราะหน้าตามันคล้ายกัน วันนี้ผมเรียกมันว่า เบน เห็นมันหันมามองอีกด้วย ฮ่าๆ
   กลับมาบ้านตอนกลางวัน เจอเค๊กชิ้นโตวางอยู่บนโต๊ะ มาจากโรงแรมชื่อดัง เป็นเค๊กกาแฟโรยหน้าด้วยอัลมอนสไลซ์ โหห น่ากินมากๆ เริ่มสองจิตสองใจกับการลดน้ำหนักเสียแล้ว
   เปิดคอมพิวเตอร์อ่านเวป พบข้อความจากพี่เจี๊ยบส่งมาให้อ่าน พี่คนนี้ผมไม่ค่อยได้เจอในทริปจักรยาน แต่หากผมคิดจะถามเรื่องจักรยานอะไรกับใครสักคน ผมยกให้พี่เจี๊ยบเป็นเบอร์ 1 พี่เขาชอบส่งบทความต่างๆ มาให้อ่าน บางทีก็เป็นทรรศนะในแง่มุมต่างๆ ที่บางครั้งไม่อยากพิมพ์ลงไปในหน้าเวป
   ผมเองไม่ค่อยได้ส่งอะไรให้พี่เขาอ่านหรอกครับ เขาเจ๋งกว่าผมเยอะเลย แต่ผมจะเป็นฝ่ายถามปัญหาเสียมากกว่า ถามอะไรก็ได้คำตอบอย่างละเอียดทุกที
   วันนี้มีงานปั่นจักรยานทีมหิดลศาลายา ตอนแรกคิดจะไปด้วย แล้วให้พ่อผมช่วยรับลูกจากโรงเรียน แต่คิดดูแล้วไม่เอาดีกว่า ผมรับลูกเองดีกว่า เกรงใจคนอื่นเขา
   ปลายปีผมมีแต่งานเลี้ยง มักจะเป็นตามบริษัทต่างๆ มีประชุมย่อยๆ แล้วก็จัดเลี้ยงกันเองเล่นๆ ในกลุ่ม ผมไม่ได้เป็นพนักงานประจำกับเขาหรอกนะ แต่ก็ไปคุยๆ กันกับเขาด้วย

24 ธค 52
   เช้านี้ขอทำสิ่งที่แตกต่างออกไป ไม่วิ่ง ไม่ขี่จักรยาน แต่กระโดดเชือกแทน ไม่ได้โดดมานานมากๆ แล้ว ล่าสุดก็เกือบปีเห็นจะได้ มาวันนี้ลองโดดดู หมุนได้แค่ไม่กี่รอบก็ติดเสียแล้ว ขาโดดไม่พ้นเชือก คือแขนขามันยังทำงานไม่สัมพันธ์กันไง
   วอร์มสักพักก็ดีขึ้นหน่อย แต่ขอโทษ แม่งเหนื่อยฉิบเป๋งเลยครับ โดดไปได้ 5 นาที ผมเอาเชือกไปเก็บเลย มันแสนจะเหนื่อยกว่าการวิ่งเสียอีก เห็นนักมวยเขาโดดกันเหยงๆ นิ่มๆ เลยทำให้รู้ว่าร่างกายเขาแกร่งเพียงใด สำหรับผมยังอ่อนหัด เอาไว้ลองใหม่ วันนี้พอไปเดินเร็วแทนดีกว่า
   ก็เดินมันแถวหน้าบ้านนั้นแหละ คนอย่างผมไม่ต้องไปถึงสวนสาธารณะ คนเราคิดจะออกแรง ออกกำลังกาย อยู่ที่ไหนมันก็ทำได้ ก็ยอมรับหรอกนะว่าหากเข้าไปในสวนมันจะได้บรรยากาศดีที่กว่า แต่ก็ต้องแลกกับการที่มีค่าใช้จ่ายในการเดินทาง ค่าน้ำมัน ค่าเสียเวลา ผมไม่อยากเสียสิ่งเหล่านั้น เงินพอหาได้ แต่เวลานี่สิ เราทุกคนล้วนมีวันละ 24 ชม เหมือนกัน ผมขอใช้เวลาให้เป็นประโยชน์ต่อตัวเองมากที่สุดดีกว่า
   ผมถึงชอบตื่นแต่เช้าไง ตื่นมาแบบนี้เป็นสิบๆ ปี จนตื่นสายไม่เป็น ต่อให้กลับมาบ้านตี 2 ผมก็ยังลืมตาตื่นตอน 0600 ได้ไม่ยาก และถ้านอนหัวค่ำสัก 3 ทุ่ม การตื่นตอนตี 4 ก็เป็นเรื่องปกติของผม
   ตอนหนุ่มๆ ที่ขี่จักรยาน BMX ก็มักจะตื่นเช้ามาซ้อมครับ ผมขี่ไม่เก่ง ก็เลยต้องซ้อมบ่อยๆ เข้า แต่จักรยาน BMX มันไม่มีอะไรมาก แค่โดดเดินสูงๆ ได้ ยกล้อแล้วปั่นได้ไกลๆ ผมว่าโครตจะเท่เลย ช่วงเช้าๆ ผมตื่นมาหัดขี่ยกล้อนี่แหละ แต่หัดตั้งนาน ยกล้อแล้วปั่นได้แค่เสาไฟฟ้าต้นเดียวเท่านั้นเอง (ประมาณ 50 เมตร มั้ง) ส่วนเพื่อนแถวบ้านเขายกล้อขี่กันได้ไกลหลาย กม บนเส้นทางจริง คือมีเนิน มีสะพาน มีคันกั้นรถแบบหลังเต่า ผมว่าไอ้หมอนี่สุดยอดเหลือเกิน
   กลางวันผมมีประชุมอีกบริษัทหนึ่งแถวสุขุมวิท ผมอยู่ในรถไฟใต้ดิน “กรม” เพื่อนผมสมัยทำงานด้านรถยนต์โทรมาชวนไปสิงคโปร์ ผมตอบตกลงแบบไม่คิดอะไรเลย เพราะงานนี้พักฟรี แถมกรมยังชอบขี่จักรยานมากๆ อีกด้วย
   “งานนี้ลุยให้ทั่วเกาะเลยนะเปิ้ล”
   “ได้เลยครับกรม”
   เราไปกันหลายวันครับ เลยคิดว่าน่าจะลากให้ทั่วเกาะได้ แต่ผมอยากขอสัก 1-2 วัน เที่ยวเล่นในสวนสัตว์และ Night Safari และอีกวันที่เกาะ Sentosa เห็นว่าเขามีเปิดโครงการใหม่อะไรสักอย่าง (ไม่ใช่ Casino)
   ขณะคุยกับกรมก็ได้ยินเสียประกาศลอดเข้ามา “เฮ้ย กรมอยู่รถไฟใต้ดินหรือ ผมก็อยู่” กลายเป็นเราอยู่ใน MRT เหมือนกัน สถานีเฉียดกันนิดเดียว ผมเองติดเข้าประชุม ไม่งั้นจะไปพบเขาสักหน่อย เพื่อนคนนี้ไม่ได้เจอหน้ากันมาราว 10 ปี
   คืนนี้กลุ่ม TCC เขาไปปั่นชมไฟงานคริสมาสกัน ผมว่าจัดเป็นประเพณีไปแล้วนะว่าทุกคืนวันที่ 24 จะมีงานปั่นแบบ Night Trip ปีนี้ผมไม่ได้ไปครับ ผมอยู่บ้านเล่นกับลูก แต่ปีก่อนไป ไปแล้วไม่ชอบนะ เพราะเราออกมาปั่นกันในช่วงรถติดมากๆ แถมดันไปปั่นกันในเมือง เลยได้แต่จอดกับเข็น ปั่นจากชมรมไปสุขุมวิทเอมโพเรียม ใช้เวลาเป็นชั่วโมงๆ หัวแถวอยู่ Central World ท้ายแถวยังไม่พ้นแยกมาบุญครองเลย รถมันติดมากๆ ไง ทำให้จักรยานเราต้องปั่นเรียงเดี่ยวชิดซ้าย พอมันแนนมากเข้าเราก็ต้องเปิดเลนใหม่กัน มอเตอร์ไซค์จะมุดผ่านก็ไปกันไม่ได้ ติดพวกเราชาวจักรยานนี่แหละ เป็นการปั่นครั้งแรกที่ผมรู้สึกว่าตัวเองเกะกะเหลือเกิน เพราะเรามาขี่เล่นไง คนอื่นเขามาทำธุระ จะกลั้บบ้านกัน
งานนั้นผมจึงแอบแยกตัวขอกลับก่อน พอขี่คนเดียวรู้สึกสบาย รู้สึกอิสระ ไม่ต้องดมควันไอเสีย และปั่นชมไฟของผมแบบส่วนตัวคนเดียว