พย 52 28-29 อช เขาใหญ่

[O'Pern]

1 พย 52
   ตื่นขึ้นมาพร้อมกับความสับสนว่าจะออกไปปั่นจักรยานดี หรือจะอยู่บ้านพร้อมหน้ากับครอบครัวดี
   หากคิดเอาส่วนตัวก็ต้องออกไปปั่นจักรยานแหงล่ะ การได้ออกไปปั่นเช้าๆ นี้คือสุดยอดของความสุขเลย ยิ่งได้ถนนแปลกใหม่ ร่มเย็น ยิ่งสนุกเข้าไปใหญ่
   แต่หากคิดส่วนรวมก็ต้องอยู่บ้านกับลูกและภรรยาครับ ใช้ชีวิตพร้อมหน้ากัน แม้เพียงจะแค่เรื่องเล็กๆ น้อยๆ ก็ทำให้ครอบครัวมีความสุข นั่นคือผมเองก็พลอยมีความสุขไปกับเขาด้วย ในเมื่อทุกคนมีความสุข นั่นก็คือ win win
   อ้อ แต่ก็ต้องเดินสายกลางด้วยล่ะนะ ทุกคนล้วนต้องการมีเวลาส่วนตัว บางครั้งลูกก็อยากอยู่คนเดียว ภรรยาอยากอยู่คนเดียว ผมเองก็อยากอยู่คนเดียวของผมบ้างเหมือนกัน
   เช้าพาลูกกับภรรยาไปทานร้านอาหารฟาสฟู๊ดของญีปุ่นชื่อ R Burger ที่สยามสแควร์ครับ เป็นฟาสฟู๊ดก็จริง แต่เป็นอาหารสุขภาพนะ เช่น เปาะเปี๊ยะผักไส้แซลมอนรมควัน หากเป็นเบอร์เกอร์ก็จะมีขนมปังให้เลือกหลายแบบ แต่ทุกแบบเป็นขนมปังแบบมีคอลาเจน เครื่องดื่มเป็นชาเขียว ผมว่าร้านนี้เขาใช้ชาเขียวคุณภาพดีที่สุดในบรรดาร้านอาหารที่ผมเคยกินมาเลย เป็นชาเขียวแบบไม่ใส่น้ำตาลอีกด้วย แจ๋วมากๆ
   ลูกชอบสังเครื่องเคียงมาทานคือ Potato Skin จะเรียกว่ามันฝรั่งทอดก็ได้นะ แต่เขาใช้มันฝรั่งแบบไม่ปอกเปลือก ผมเองก็ชอบ ผมสอนเขากินเองแหละ ถ้ารู้ว่าจะติดใจก็ไม่สอนหรอก ของทอด น้ำมันเยอะจะตายไป
   ทานเสร็จก็ไปร้านหนังสือจุฬา แยกย้ายกันไปคนละมุม ผมชอบหนังสือเดินทางท่องเที่ยว ภรรยาชอบความสวยความงาม ลูกชอบการ์ตูน
   เดินออกมาจะขึ้นรถ ผ่านถนนใหญ่ที่ผ่ากลางสยามสแควร์ ผมพบเห็นร้านค้าเปลี่ยนแปลงไปมากมาย ไม่ได้มาเดินชมนานมากๆ เดินดูแบบเหมือนบ้านนอกเข้ากรุงเลยล่ะครับ ตึกไหนสวยก็ยืนชมนานหน่อย
   “เปิ้ล เปิ้ล” ผมได้ยินเสียงคนเรียกชื่อ แต่มักไม่ค่อยสนใจ ชื่อผมโหล
   แต่ในใจลึกๆ ก็นึกถึงเพื่อนเก่านะ เขามีร้านค้าอยู่แถวนี้ เพื่อนคนนี้ชื่อเหมือนผม เราเป็นเพื่อนกันตอนมัธยมต้น เปิ้ลเป็นหนึ่งในเพื่อนเก่าแก่ระดับสุดยอดของผม
   หันไปมองก็เจอหญิงสาวใส่แว่นตาดำยืนส่งยิ้มให้
   โหห ใช่จริงๆ ว่ะ เพื่อนเก่าของเรา เขาบอกไม่ขอถอดแว่นเพราะยังไม่ได้แต่งหน้า อืมม เพิ่งเข้าใจเหตผลของผู้หญิ่ง
   เขาบอกเพิ่งเปิดร้านขายขนมอบจากญี่ปุ่น เขาเป็นคนชอบทำขนม เรียนมาเล่นๆ แต่นึกสนุกมาทำขายจริงๆ
   เข้าร้านก็หยิบมาให้ชิมใหญ่เลย รสชาตินี้ไม่แพ้ของญี่ปุ่นเลยครับ ราคาก็ต้องสูงกว่าร้านขนมอบพื้นๆ เป็นธรรมดา เพราะเขาใช้ของดีกว่า วัตถุดิบดีกว่า เกรดสูงกว่า ปราณีตกว่า ภรรยาชิมแล้วติดใจ ซื้อกลับมาบ้านเสียเยอะเลย ลูกก็เช่นกัน ส่วนผมแม้จะชอบ แต่ก็กินไม่ได้เยอะนัก คาร์โบไฮเดรตมันเยอะไปหน่อย
   ถามสารทุกข์สุขดิบกันอยู่นานเลย ก็แหม เจอกันล่าสุดตอนผมยังเรียนมหาวิทยาลัยอยู่เลย ไม่มากครับ แค่ราว 20 ปี
   พอได้คุยกัน ภาพเก่าๆ ในอดีตก็ไหลออกมาจากสมอง สมัยยังใส่ชุดนักเรียนมัธยมต้น ผมเรียนอัสสัมชัญ เปิ้ลเรียนมหาพฤฒธาราม ผมเดินสยามบ่อย ส่วนเปิ้ลบ้านอยู่ในสยามสแควร์นี่แหละ วัยรุ่นสมัยก่อนรู้จักกันเพราะคุ้นหน้าคุ้นตากัน ใช้เวลานานในการเป็นเพื่อน ไม่ได้รู้จักกันแบบฉาบฉวยจาก Hi 5 / Face Book หรือ msn อย่างวัยรุ่นทุกวันนี้
   วัยรุ่นยุคใหม่เขาเป็นเพื่อนกันง่ายครับ แน่นอน เลิกคบกับง่ายอีกด้วย
   อ้อ เจอนักจักยาน 2 คน คนหนึ่งขี่ Dahon Mu สีขาว อีกคนเป็น  MTB ผมส่งยิ้มให้ เขาก็ยิ้มกลับมา ลูกผมถามว่าเพื่อนพ่อหรอ
   “พ่อเป็นเพื่อนกับทุกคนแหละลูก เจอใครเราก็ยิ้มให้”
   ผมไม่รู้ว่าลูกจะเข้าใจไหม เห็นเขาไม่ได้ถามอะไรต่อ เขาจูงมือแม่เดินกอดกันกลม ผมเดินตามหลัง
   นี่หากตอนเช้าผมออกไปปั่นจักรยาน คงไม่ได้เห็นภาพแบบนี้สินะ

2 พย 52
   มหกรรมลดน้ำหนักเกิดขึ้นวันนี้แล้วครับ
สองสัปดาห์ที่ผ่านมามีขนมมากินเยอะเหลือเกิน กลับมาบ้านก็เจอขนมจากญี่ปุ่น ชื่อ Tokyo Banana มาวางรอ เป็นขนมอบไส้ครีมกล้วย หอมมากๆ แป้งเนื้อนุ่ม เห็นแล้วไม่อยากกิน มันสวย บรรจุซองแยกเป็นชิ้นๆ โค้งๆ เหมือนกล้วย แต่ละซองมีวัสดุกันชื้น ปราณีตจริงๆ
   แต่มันหมดไปแล้วล่ะ กินวันละชิ้นสองชิ้น พุงมันถึงไม่ค่อยลงนี่ไง
   บางวันก็เป็นขนมเปี๊ยะจีน ของแท้โบราณ เพื่อนพ่อชอบเอามาฝาก เสร็จผมอีกตามเคย พ่อกินหน่อยเดียว
   รู้จักขนมเต้าส้อกันไหมครับ คล้ายขนมเปี๊ยะถั่ว+ไข่เค็ม ใส่กล่องกลมใสๆ เพื่อนพ่อเอามาฝากอีกตามเคย
   บางทีก็เป็นขนมโมจิจากนครสวรรค์ ไม่รู้ใครฝาก เพื่อนพ่อ ไม่ก็เพื่อนแม่นี่แหละ เพื่อนผมไม่มีใครเอามาฝากแน่ๆ
   พอละ เลิกละ ฟิตร่างกายเตรียมทริปปลายปี ที่จริงผมไม่ต้องการแกร่งมากไปกว่านี้แล้ว แต่อยากลดน้ำหนักลงสัก 4-5 กก เชื่อไหมว่านี่คือสิ่งที่ยากแสนยาก ได้ลดน่ะไม่เท่าไหร่ แต่การให้มันยังคงเท่าเดิมตอนลดแล้วนี่สิ
   เหมือนนักมวยน่ะครับ เป็นแชมป์โลกก็ว่ายากแล้ว แต่การรักษาตำแหน่งแชมป์นี่สิ ยากเสี่ยยิ่งกว่า
   หลักการลดน้ำหนักไม่มีอะไรมาก ออกจะง่ายด้วยซ้ำ แค่กินให้น้อยกว่าที่เราใช้พลังงาน แต่หากจะให้ลงลึกถึงรายละเอียด ก็ต้องคุมเรื่องคาร์โบไฮเดรต คือกินให้น้อยเข้าไว้ และดื่มน้ำมากๆ
   ฮ่าๆ พูดน่ะง่ายครับ ถ้าทำแล้วมันง่ายเหมือนพูดก็ดีสินะ
   ตอนเย็นไปรับลูก เขาชวนทานอาหารญี่ปุ่น ผมเองก็หิวจัดเสี่ยด้วย เลยสั่งยากิโซบะมากิน
   อ้าว ไหนว่าจะลดพุงไง

[O'Pern]

3 ตค 52
   ตื่นมาพร้อมกับลมหนาวระรอกแรกอย่างเป็นทางการของปีนี้ ที่ว่าเป็นทางการก็เพราะมีลมแรงพัดเย็นสบายตลอดวัน ผมไม่พลาดเอาจักรยานออกปั่นแน่
   ตอนเช้าลองตรวจเช็คแรงดันลมยางดู โอโห้ อ่อนไปเยอะมาก นี่ปั่นมาหลายวันแทบไม่รู้สึกอะไรเลย ล้อหลังยางสลิคแรงดันเต็มสเปคคือ 95 psi แต่วัดได้แค่ราว 50 ส่วนล้อหน้าใช้ยางโหลของ Kenda ผมเรียกยางโหลเพราะมีคนใช้เยอะมากๆ แรงดันเต็มสเปค 65 psi วัดออกมาได้ 40 หึหึ
   เอา Floor Pump ด้ามไม้ที่จับถนัดมือออกมากดซะ แป๊บเดียวเต็ม กะว่าสายๆ จะออกปั่น
   เดินไปเดินมา ทานอาหารเช้าเสร็จ จะไปส่งลูกที่โรงเรียน มองจักรยาน เอ๊ะ ยางแบน !!!
   เมื่อเช้ายังดีๆ อยู่เลย สูบลมแน่นหน่อยแบนซะแล้ว อาการแบบนี้พบบ่อยครับ โดยเฉพาะท่านที่เตรียมรถไว้ตอนกลางคืน สูบลมเต็มที่คอยท่าไว้ เผื่อตอนเช้าจะได้ออกปั่นได้ทันที แล้วก็มีหลายคนที่ตื่นมาก็งานเข้าแต่เช้า คือรถยางแบนเหมือนผมนี่แหละ
   ยางในของเราเก่าครับ บ้างก็เป็นรถที่ไม่ค่อยได้ขี่ พอเราสูบเต็มสเปคเต็มที่เลย มันเกิดแรงดันไปทั่วทั้งเส้น หากมีรอยเคยปะมาแล้วปะไม่ดี ก็จะดันออกรอยนั้น ส่วนกรณีของผมมันดันออกตรงโคนของวาล์วลมครับ จะบอกให้นะ ผมเจออาการแบบนี้บ่อยกว่ายางแตกเสียอีก ผมไม่แน่ใจอายุการใช้งานของยางใน แต่ฝรั่งเขาว่ามีอายุราว 1 ปี น่าสงสัยทำไมมันสั้นจัง ไม่รู้ว่าไอ้ 1 ปีที่บอกน่ะ เริ่มตั้งแต่วันที่เขาผลิต หรือวันที่เราเริ่มใช้งาน
   ว่าแล้วก็หยิบเอายางในสำรองออกมาเปลี่ยน ก่อนใส่ก็ตรวจเช็ควงล้อและ Rim Tape เสียด้วย จับให้มันอยู่ในที่ ควรจะเป็น จากนั้นก็ใส่ยางและอัดลมเข้าไปซะ
   สายๆ ออกปั่นไปนั่งเล่นริมแม่น้ำเจ้าพระยา อากาศเย็นสบายยังกะอยู่เมืองนอก เพิ่งจะพ้นคืนวันลอยกระทงก็จริง แต่แม่น้ำเจ้าพระยาสะอาดมากๆ ไม่มีขยะ ไม่มีผักตบชวา รู้สึกเหมือนบ้านเราเจริญขึ้นมานิดหน่อย ไม่รู้จะเป็นแบบนี้ได้อีกนานเพียงใด หรือแค่ว่าช่วงเทศกาลเท่านั้น
   สูบลมแรงดันเยอะๆ ปั่นเร่งความเร็วได้ดีมากๆ ผมไปรถเปล่า มีแค่กระเป๋าหลังใบเดียว ถอด Pannier ออก ปั่นได้เร็วกว่าเดิมอย่างเห็นได้ชัด โดดขึ้นลงฟุตบาทได้สบาย
   อากาศเย็นผิดปกติตลอดวัน แถมหัวค่ำมีฝนปรอย นั่งอยู่ริมหน้าต่างลมพัดโกรกแรงจนผมรู้สึกหนาว คือบ้านเรามันชื้นไงครับ เลยรู้สึกเย็นผิดปกติ แต่ถ้าเป็นประเทศแถบยุโรป เจออากาศเย็นแค่นี้ก็ราว 20 กว่าองศา ใส่เสื้อยืดตัวเดียวเดินได้ตลอดวันอย่างสบายมากๆ

4 ตค 52
   วันนี้ผมเป็นพนักงานติดท้ายรถส่งของครับ ส่งมันตั้งแต่เช้ายันเย็น นั่งอยู่ท้ายรถดมควันรถกันเพลินไปเลย    
   ดมนานๆ ชักเก่งแล้วครับ ถ้าแบบฉุนกึ๊กมีไอน้ำมันหน่อยก็จะเป็นควันจากรถเมล์ ส่วนควันมอเตอร์ไซค์จะเป็นเหมือนหมอกบาง ดมแล้วแสบจมูกแสบตา ไอ้แบบนี้พบบ่อยมากๆ โดยมากจะเป็นพวกเครื่องยนต์แบบ 2 จังหวะ ที่ตลาดโลกเขาเลิกผลิตกันหมดแล้ว เขาโละทิ้งกันแล้ว เพราะมันเป็นการเพิ่มมลภาวะในอากาศให้แก่ชุมชนนั้นโดยตรง
   ดันมีประเทศไทยเราเปิดรับอ้าแขนผู้ผลิตมอเตอร์ไซค์จากญี่ปุ่น บอกว่าเอาเงินเข้าประเทศได้เยอะ คนไทยเราก็มีงานทำ กระตุ้นเศรฐกิจ โธ่พี่ เขามากอบโกยเอาเงินไปต่างหาก เอามลภาวะมาทิ้งประเทศเรา พี่ดูไม่ออกหรอ ประเทศเขามีแต่มอเตอร์ไซค์ 4 จังหวะหมดแล้ว หรือว่าพอเขาพาพี่ไปเลี้ยงแล้วตอนกลับก็มอบซองให้ แค่นี้พี่ก็ลืมคนไทยชาวบ้านไปแล้วหรือนี่
   ไอ้เรื่องที่อยากได้เงินเข้าประเทศนี้แหละตัวดี อเมริกาทำตัวเป็นขาใหญ่ของโลก ก็ไม่ใช่เพราะเรื่องธุรกิจหรอกหรือ หากอยากได้เงิน หรือเศรฐกิจไม่ดี ก็มักจะต้องมีการแสดงเพาเวอร์ เขาเรียก War Show คือถล่มประเทศเล็กๆ ที่ไม่มีทางจะสู้ได้ ถล่มมันให้ลูกค้าดู งวดที่ถล่มอิรักเขาขายอาวุธให้ซาอุดิอาราเบียได้เยอะเลย แถมยังได้สิทธิ์เข้าไปตั้งฐานทัพอีกด้วย แจ๋วไหมเล่า
   หากการขายอาวุธมันโจ่งแจ้งเกินไปก็ยังมีก๊อก 2 ครับ บุหรี่ไง ใครมีมาตรการกีดกันบุหรี่ของเขาหรอ เขาก็ไม่สั่งของจากประเทศนั้นซะ ไทยเราอยากขายกุ้งให้เขาใช่ไหม อยากขายข้าวใช่ไหม ถ้าใช่ เอ็งก็ต้องซื้อบุหรี่ของข้าไปด้วย ประเทศที่ฉลาดย่านยุโรปเขารู้ทันครับ เขาไม่ไปเปลืองตัวชนกับนักเลง มันอยากใหญ่ ก็ปล่อยให้มันใหญ่ไป ใหญ่มากเข้า พองลมมากเข้า ท้องก็จะแตกเหมือนอึ่งอ่าง
   ผมนั่งดมควันจนแสบจมูกแสบตา นี่ขนาดผมนั่งแค่วันเดียว กลับบ้านด้วยความอ่อนล้าจากพิษคาร์บอนมอนนอกไซค์ ส่งผลให้หงุดหงิด อารมณ์เสีย โมโหง่าย ฯลฯ ทั้งๆ ที่ปกติผมเป็นคนใจเย็น และสดใสเอามากๆ
   นี่ผมคิดผิดใช่ไหมที่กลับมาเลี้ยงลูกที่เมืองไทย

5 ตค 52
   ตกลงนี่มันเลิกหนาวกันแล้วใช่ไหมครับ หรือว่าเป็นหนาวลวง คือหนาวจริงยังไม่มา ที่เห็นน่ะคือออเดิฟ
   ปั่นจักรยานบ่อยเข้าชักมีเรื่องเฉียดตายหลายครั้ง แรกๆ ไม่อยากเล่าเพราะคิดว่าใครก็ต้องเจอ แต่มันหลายหนหลายเรื่องภายในวันเดียวกันนี่สิ น่าคิด
   เรื่องแรกเกิดขึ้นทางโค้ง ผมปั่นชิดซ้าย เร็วสัก 25 พอพ้นโค้งก็เจอรถเข็นขายผลไม้จอดอยู่ หัวมุม Apex พอดีเลย ก็ต้องเบนรถออก ประกอบกับรถเก๋งที่กำลังเข้าโค้งเช่นกัน แม่คุณขับแบบไลน์สนามแข่งคือ Out In Out มาเบียดเอาผมแทบติดกับรถผลไม้ คนขายเห็น ไหวตัวทัน โดดขึ้นฟุตบาทเอาตัวรอด ผมเบรกจนล้อหลังยกเกือบตีลังกา เวสป้าตามหลังผมมากดเบรกจนท้ายปัด
   อีกเรื่องคือมอเตอร์ไซค์ย้อนศร ถ้าเห็นก็แค่ชลอหลบกันไป ง่าย และจบ แต่ไอ้ที่ไม่เห็นนี่สิ ราวต้นปี 90 ผมเคยเจอแบบนี้มาแล้ว คราวนั้นชนแบบไม่ได้เบรกที่ความเร็ว 30 ผมตีลังกาข้ามมอเตอร์ไซค์ไป บาร์เอนหักข้างหนึ่ง นอกนั้นไม่เป็นไร ส่วนมอเตอร์ไซค์ดิสค์หน้างอ หน้ากากไฟแตก คนขับหน้าผากแตก
   วันนี้เอาอีกแล้ว เขาโผล่มาจากช่องว่างระหว่างรถครับ ไม่ได้ค่อยๆ แหย่มานะ พรวดออกมาครึ่งคันเลย คงคิดว่าปกติไม่มีรถใดขับเลียดชิดรถที่จอดอยู่แน่ๆ แต่มันไม่ใช่สำหรับจักยาน พวกเราปั่นชิดซ้ายอยู่แล้ว แถมไม่ได้ปั่นกินลมแบบรถขายล็อตเตอรี่ แต่วันนี้หลบทันครับ รอดไป
   ยังไม่หมด กลางทางโล่งๆ ขี่มาคนเดียว ก็มีมอเตอร์ไซค์แซงขวาแล้วจะเลี้ยวปาดหน้าเข้าซอยแบบกระทันหัน ผมก็งงสิ เพราะถ้าเขาชลอรถนิดเดียวก็อ้อมเข้าด้านหลังผมได้สบาย แปลกมากๆ ที่เขาขี่แบบนั้น ผมเบรกจนล้อหน้าห่างเท้าเขาแค่คืบเดียว ต้องโน้มหลังไปนั่งบนกระเป๋าช่วยป้องกันล้อหลังยก อันนี้ไม่ชน รอดอีก
   นี่เล่าแค่เรื่องใหญ่ๆ เพราะเกือบจะทุกวันต้องเจอแท๊กซี่เบรกกระทันหันเพื่อรับผู้โดยสาร และรถเมล์เบียดตอนเขาจะเข้าป้าย อันนี้ไม่ว่ากัน เพราะป้ายเป็นของท่าน ผมอาจอยู่ผิดที่ผิดเวลาเองก็เป็นได้ แต่รถเมล์หลายคันก็ใจดีนะ คือจะกดแตรบอกทำนอง ข้ามาแล้ว ๆ เราก็ยืนสปริทน์โยกแป๊บเดียวก็ผ่านป้ายไปแล้ว

[O'Pern]

6 ตค 52
   วันนี้ไม่ได้ปั่นจักรยาน แต่ไปคลองถมแทน ตั้งใจไปหาซื้อเบาะรองนั่งให้ลูกไว้นั่งในรถยนต์ ลูกผมเขานั่ง Child Seat ตั้งแต่เกิดครับ แรกเกิดใช้แบบตระกร้า มีหูหิ้ว สะดวกมากๆ เขาหลับก็หิ้วลงจากรถไปได้เลย แถมยังมีลูกเล่นคือเอาตระกร้านี้ไปวางบนรถเข็นเด็กได้อีกด้วย แต่ตระกร้ามันใช้ได้แค่ปีแรกครับ เด็กโตเร็ว ถอดตระกร้าออกไปก็ใช้แต่รถเข็นแทน ส่วน Child Seat ในรถก็ต้องใช้ตัวใหม่ ซึ่งใช้มาจนถึงทุกวันนี้แหละ เขานั่งจนตัวสูงเกินเบาะมานานแล้ว แต่มันยังนั่งสบายดีอยู่ (เขาบอก) จนล่าสุดฟองน้ำมันหมดอายุ ทะยอยกันเปื่อยยุ่ยหลุดออกมาเต็มไปหมด วันนี้ผมจึงไปซื้ออันใหม่ที่เหมาะกับเด็กโตมาให้เขา
   ผมไปไหนมาไหนก็จะเล็งของที่ต้องการเอาไว้ครับ พอจะซื้อจริงก็เข้าไปเอาได้เลย วันนี้ก็เช่นกัน เดินตรงไปยังร้านค้า สอบถามเสร็จสรรพ ต่อรองก็ลดให้นิดหน่อย โอเค หยวนๆ ผมขอตัวใหม่ เพราะตัวโชว์มันมีตำหนิ ยืนรออยู่ราว 15 นาที ผมว่ารอนานมากนะ เพราะคลองถมเขาคิดค่าจอดรถชั่วโมงละ 30 บาท ปล่อยให้รอจนเก้อ สุดท้ายก็มาบอกผมว่าไม่มีของแล้ว เหลือแค่ตัวโชว์
   ส่งยิ้มแห้งๆ ให้เขา แล้วก็เดินออกมาหาซื้อของตัวเองบ้าง ได้ไฟฉายแบบซูมได้พร้อมแท่นยึดแฮนด์ ที่ชอบและถูกใจมากคือตะเกียงครับ ตรงตามสเปคเป๊ะ คือ สว่างใช้ได้ เบา และถูก คือ 60 บาท เป็นแบบไฟ LED 11 ดวงครับ ที่ว่าชอบมาก็เพราะมันเป็นทรงสี่เหลี่ยม ปกติเห็นแต่ตะเกียงกลม และมักจะมีปีกด้านบนคล้ายหมวก แม้มันจะใช้งานได้ดี แต่สำหรับชาวจักรยานแล้วมันจะทำให้แพ็คของลง Pannier ได้ยากกว่า เกะกะและกินพื้นที่มากกว่า แถมอันตรายต่อกระเป๋าเราอีกด้วย (อาจขาดได้)
   คลองถม ก็ยังคงเป็นคลองผมครับ อุดมไปด้วยหนังโป๊และของละเมิดลิขสิทธิ์ ผมไปซื้อแบตฯ มือถือและสายชาร์จจากร้านประจำ เห็นมีโทรศัพท์ของ Black Berry ด้วย มีเด็กนักเรียนกำลังซื้อ คนขายโฆษณาสรรพคุณ ใส่ได้ 2 ซิม ดูทีวีได้ แชทได้ SMS MMS MP3 MP4 MP5 Email Bluetooth (เขาพูดแบบนี้จริงๆ นะ ผมยังไม่รู้เลยว่าในโลกเขามี MP5 กันแล้ว ผมอาจตกรุ่น) ทั้งหมดที่เอ่ยมานี้ ราคา 3500 บาทครับ
   ได้ฟังแล้วตาลุกวาว โทรศัพท์ผมเสียมานาน ทนๆ ใช้ไปเรื่อยๆ แรกๆ มันทำอะไรได้เยอะมาก หลังๆ ได้แต่โทรเข้าออก และดูเวลา อ้อ มีฟังวิทยุได้บ้าง
   เดินผ่านดงหนังโป๊ จากเมื่อก่อนมีแต่คนขายเป็นชาย ทุกวันนี้มีผู้หญิงมาตะโกนขายด้วย ผมว่าโครตทุเรศเลย ตะโกนว่า “โป๊มี เอ๊กซ์มีนะคะ”
   ผมซื้อผ้าคลุมหน้าแบบไอ้โม่งมาใช้อีกผืน สำรองไว้ เห็นคนในเวปบางคนบอกใส่แล้วร้อน หายใจไม่ออก แต่ผมคุ้นเคยกับผ้าแบบนี้มานาน สมัยขับรถยนต์ทดสอบสนสนามแข่งก็ต้องใส่ผ้าแบบนี้ครับ ไม่ได้ใส่กันแดดนะ ของรถยนต์เขาเป็นผ้ากันไฟลวก เขาเรียก Balacava (เขียนผิดขออภัย) ผมใส่ปิดหน้าจนมิด โผ่ลมาแค่ดวงตา ไม่น่าเชื่อ แม้จะเลิกขับรถยนต์แล้ว หันมาปั่นจักรยาน ยังต้องไปขวนขวายหาผ้าแบบเดียวกันนี้มาสวมใส่อีก ฮ่าๆ
   เดินอยู่แป๊บเดียวเอง ผ่านไปแล้วเกือบ 2 ชม ต้องรีบออก เพราะเกินแค่ 1 นาที ก็คิดเป็นหนึ่งชั่วโมง ว่าเขาไม่ได้หรอก กฏ กติกาของเขา เราเข้ามาใช้สถานที่ของเขาจอดรถ เห็นมีบางคนบ่นโหด อย่างโน้น อย่างนี้ มันก็แค่ตัวเองไม่อยากจ่ายเงิน แต่ดันอยากเอารถมาจอดในที่ของเขา แปลกดีไหมครับ

[O'Pern]

7 ตค 52
   อากาศเย็นโชยนิดๆ ต่างจากวันก่อนโน้นลิบลับ ผมชอบหนาวๆ นะ ผมว่าสนุกดี อย่างน้อยก็นอนสบาย ไม่ต้องเปิดแอร์
   เอาจักรยานออกปั่นอีกตามเคยครับ ไปไม่ไกล แค่ 20 กว่า กม ช่วงกลางวันลูกโทรมาสั่งซื้อก๋วยเตี๋ยว เลยจัดให้ ดีที่มีกระเป๋าหลังบนแร็ค เลยใส่ของได้ เคยห้อยที่แฮนด์ ปั่นแล้วต้นขาไปโดนถุงก๋วยเตี๋ยวถึงกับสะดุ้งโหยง
   กลางวันแดดแรง ยิ่งหน้าหนาว รู้สึกแดดจะยิ่งแรงเป็นพิเศษ ปกติผมใส่ชุดดำ ทนไม่ไหว วันนี้ขอเป็นเสื้อขาวแทน รู้สึกดีขึ้นเยอะเลย
   กลับมาบ้านก็อยู่กับลูก เล่นเอากระดาษมาทำเป็นดาบแล้วต่อสู้กัน เขาชวนเล่นใช้ปืนใส่ลูกพลาสติคแบบ BB Gun มายิงกัน ผมไม่เล่น บอกว่ากลัวเจ็บ เขาบอกไม่เป็นไร เขามีชุด แล้วก็ไปหยิบเอาเสื้อกันหนาวมาใส่ สวมแว่นตาว่ายน้ำมาเสร็จสรรพ
   ไม่รู้เขาไปดูตัวอย่างจากไหนมาเหมือนกัน

8 ตค 52
   เช้าวันอาทิตย์ผมเลือกที่จะอยู่กับครอบครัว ออกปั่นแถวบ้านแต่เช้า ใช้รถคัน KHS F20-W เพราะไม่ได้ปั่นคันนี้มานานมากๆ ปั่นแค่ 20 นาที ไปช้าๆ แบบไม่ได้เร่งอะไรเลยแม้แต่น้อย ให้ร่างกายมันได้เคลื่อนไหวขยับเขยื้อนสักหน่อย
   ช่วงนี้แม้จะคุมอาหารและออกกำลังกายประจำ แต่น้ำหนักก็ไม่ได้ลงลงเลย ยิ่งอายุมาก มันยิ่งลดยากจริงๆ ด้วย แต่ถึงอย่างไรก็ต้องพยายาม เพราะทิ้งนานไปมันจะกลายเป็นอวบระยะสุดท้าย และเปลี่ยนเป็นอ้วนถาวรในที่สุด
   กลางวันไปเดอะมอลล์ซื้อของเข้าบ้าน ผมหยิบเอากล้วยตากแบบแพ็คแยกชิ้นมา 1 กล่อง กะจะเอาไว้กินตอนปั่นจักรยาน มีหมากฝรั่งมาอีก 1 กล่อง ปกติผมไม่เคี้ยวหมากฝรั่ง เคยกินชิ้นล่าสุดก็เป็นสิบปีมาแล้ว งวดนี้จะเอามาทำความสะอาดปากและฟัน และหวังว่าขณะเคี้ยวอาจจะทำให้ผมอยากกินอาหารน้อยลง ไม่รู้เป็นจริงแบบที่ผมคิดไหม
   เหลือบไปดูชาเขียวยี่ห้อที่ผมกินประจำแล้วถึงกับผงะ จากเดิมราคาซองละ 260 ตอนนี้มันเป็น 324 บาทไปแล้ว เฮ้ยย ไอ้แบบเดียวกันนี่น่ะ ผมซื้อที่สนามบินนาริตะ ที่ๆ ของขายกันสุดแพงยังซองละ 140 บาทเลย
   ผมกินชาเขียวเป็นประจำมาหลายปีแล้วครับ กินมาหลายยี่ห้อ จนมาชอบไอ้รุ่นนี่แหละ ถูกใจที่สุดแล้ว
   ช่วงบ่ายมีฝนเทลงมาอย่างแรง นึกแปลกใจอยู่เหมือนกัน เอ๊ะ ฤดูอะไรกันนี่ แปรปรวนเหลือเกิน ดีที่ไม่ตกนานนัก วันหยุดแบบนี้ ผมสงสารครอบครัวเล็กๆ ที่เขาไม่มีรถยนต์ส่วนตัวเหลือเกิน เดินทางกันทีแสนจะลำบาก มอเตอร์ไซค์คันเดียวเคยเห็นซ้อนมากถึง 5 คน (รวมคนขับ) ตำรวจอย่าไปจับเขาเลยนะ ถ้าเขาเลือกได้น่ะ ไม่มีใครอยากเอาลูกตัวเล็กๆ มาซ้อนกันจนแน่นอย่างนี้หรอกครับ
   ตอนเย็นดูข่าวของ TVThai ผู้ประกาศข่าวทุกคนออกเสียง ไทเกอร์ วู๊ดส์ แล้ว เย้ๆ มีคนออกเสียงเหมือนเราแล้ว (แต่ยังมีอีกเยอะที่ออกเสียงว่า ไทเกอร์ หวูด อยู่ ไม่รู้ใครผิดใครถูกเหมือนกัน)

[O'Pern]

8 ตค 52
   เช้าวันอาทิตย์ผมเลือกที่จะอยู่กับครอบครัว ออกปั่นแถวบ้านแต่เช้า ใช้รถคัน KHS F20-W เพราะไม่ได้ปั่นคันนี้มานานมากๆ ปั่นแค่ 20 นาที ไปช้าๆ แบบไม่ได้เร่งอะไรเลยแม้แต่น้อย ให้ร่างกายมันได้เคลื่อนไหวขยับเขยื้อนสักหน่อย
   ช่วงนี้แม้จะคุมอาหารและออกกำลังกายประจำ แต่น้ำหนักก็ไม่ได้ลงลงเลย ยิ่งอายุมาก มันยิ่งลดยากจริงๆ ด้วย แต่ถึงอย่างไรก็ต้องพยายาม เพราะทิ้งนานไปมันจะกลายเป็นอวบระยะสุดท้าย และเปลี่ยนเป็นอ้วนถาวรในที่สุด
   กลางวันไปเดอะมอลล์ซื้อของเข้าบ้าน ผมหยิบเอากล้วยตากแบบแพ็คแยกชิ้นมา 1 กล่อง กะจะเอาไว้กินตอนปั่นจักรยาน มีหมากฝรั่งมาอีก 1 กล่อง ปกติผมไม่เคี้ยวหมากฝรั่ง เคยกินชิ้นล่าสุดก็เป็นสิบปีมาแล้ว งวดนี้จะเอามาทำความสะอาดปากและฟัน และหวังว่าขณะเคี้ยวอาจจะทำให้ผมอยากกินอาหารน้อยลง ไม่รู้เป็นจริงแบบที่ผมคิดไหม
   เหลือบไปดูชาเขียวยี่ห้อที่ผมกินประจำแล้วถึงกับผงะ จากเดิมราคาซองละ 260 ตอนนี้มันเป็น 324 บาทไปแล้ว เฮ้ยย ไอ้แบบเดียวกันนี่น่ะ ผมซื้อที่สนามบินนาริตะ ที่ๆ ของขายกันสุดแพงยังซองละ 140 บาทเลย
   ผมกินชาเขียวเป็นประจำมาหลายปีแล้วครับ กินมาหลายยี่ห้อ จนมาชอบไอ้รุ่นนี่แหละ ถูกใจที่สุดแล้ว
   ช่วงบ่ายมีฝนเทลงมาอย่างแรง นึกแปลกใจอยู่เหมือนกัน เอ๊ะ ฤดูอะไรกันนี่ แปรปรวนเหลือเกิน ดีที่ไม่ตกนานนัก วันหยุดแบบนี้ ผมสงสารครอบครัวเล็กๆ ที่เขาไม่มีรถยนต์ส่วนตัวเหลือเกิน เดินทางกันทีแสนจะลำบาก มอเตอร์ไซค์คันเดียวเคยเห็นซ้อนมากถึง 5 คน (รวมคนขับ) ตำรวจอย่าไปจับเขาเลยนะ ถ้าเขาเลือกได้น่ะ ไม่มีใครอยากเอาลูกตัวเล็กๆ มาซ้อนกันจนแน่นอย่างนี้หรอกครับ
   ตอนเย็นดูข่าวของ TVThai ผู้ประกาศข่าวทุกคนออกเสียง ไทเกอร์ วู๊ดส์ แล้ว เย้ๆ มีคนออกเสียงเหมือนเราแล้ว (แต่ยังมีอีกเยอะที่ออกเสียงว่า ไทเกอร์ หวูด อยู่ ไม่รู้ใครผิดใครถูกเหมือนกัน)

9 ตค 52
   ช่วงนี้แปลกนะ กลับมามีฝนอีกแล้ว เมื่อวานเย็นก็ตก วันนี้บ่ายก็ตก แต่ยั้งดีที่ไม่นานจนท่วม สงสารชาวบ้าน
   วันนี้ผมขับรถกระบะคนงานไปซ่อมครับ เพิ่งเคยขับรถที่เทอร์โบเสียก็วันนี้แหละ อาการคือรถไม่ค่อยมีแรง ถามใครก็ต้องบอกว่าคลัตช์หมด เอาไปทำคลัตช์ใหม่มาเรียบร้อยก็ยังไม่หาย อาการหนักเข้าจนถึงกับบรรทุกของครึ่งคันรถก็ไต่ขึ้นทางชันไม่ได้ แถมยังมีอาการสตาร์ทยากในตอนเช้า อันนี้ไม่น่าเกี่ยวกันเลย
   ช่วงเย็นผมเอารถธนูไฟออกไปรับลูก ธนูไฟคือชื่อรถแข่งของผมครับ เป็นชื่อประจำติดตัวมานานมาก ทันที่ที่เลี้ยวเข้าโรงเรียนใครๆ ก็มองกันเกรียวเลย เอิกเกริกอย่างมาก ไม่เพียงแค่ท่อไอเสียจะดังเท่านั้น สะดุดตาสุดๆ กับสีภายนอกที่ทำเป็นลายพรางทั้งคัน
   คันนี้ผมวางเครื่องใหม่มาเดือนที่แล้ว แต่ก็ยังไม่ค่อยได้ใช้นักหรอก ส่วนใหญ่ผมนั่งรถกับลูก ไอ้รถคันนี้มันสะเทือนมาก เสียงดัง ยังดีหน่อยตรงที่แอร์เย็น
   เออ สายชาร์จแบตที่ผมซื้อมาจากคลองถมสองวันก่อนน่ะ มีพังแล้วนะ เมื่อคืนเสียบแล้วมีเสียงครางสัก 4-5 วิ จากนั้นมันก็เงียบกริบไปเลย ไฟแสดงสถานะก็ไม่โชว์ เสียบทดสอบดูก็ชาร์จไฟไม่ได้แล้ว หึหึ China Made
   กะว่าพรุ่งนี้คงจะไปคลองถม เข้าไปเปลี่ยนตัวใหม่ ไม่ขับรถยนต์ไปแล้วล่ะ ค่าจอดชั่วโมงละ 30 บาท ไอ้สายชาร์จอันละแค่ 100 บาท ผมเอาจักรยานไปดีกว่า แต่รถที่จะตลุยคลองถมได้สะดวกก็ต้องเล็กเบา ผมมีเจ้า JZ 88 คันเดียวนี่แหละครับ ของผมพับไวไม่แพ้ Strida แต่ขี่ดีกว่าเยอะมาก เบากว่า Strida เยอะอีกด้วย แถมราคาแค่ 3000 บาท ยู้ฮู้
   ไปคลองถมทั้งทีต้องวางแผนให้ดีครับ จะหาซื้ออะไรบ้างก็จดๆ ไว้ ไม่จดมีลืมครับ เดินดูของจนเพลินตาไปเลย ผมจะไปดูไอ้ Black Berry อันละ 3500 ที่เคยบอก หากหน้าจอสวยสดใสผมอาจใจอ่อน
   กลางวันเข้าเวปจักรยานมีคนถามถึงเรื่องกางเกงของ Fox ผมเลยเข้าไปตอบสักหน่อย แถมหยอดท้ายว่ามันเป็นของปลอม ไม่รู้ว่าจะมีพวกพ่อค้าแม่ค้ามาต่อว่าผมขนาดไหน
   “รู้ได้ไงว่าปลอม” นี่คงจะเป็นคำถามที่เขาอยากรู้คำตอบ เพราะทั้งป้าย ทั้งฉลาก ปักพิมพ์ สกรีนอย่างสวย เด๊ะ (หึหึ พี่เคยเห็น เขาปลอม Rolex กันไหมครับ)
   คำตอบง่ายๆ คือ Fox USA ไม่ได้ผลิตกางเกงแนวนี้ออกมาครับ จะมีก็แค่เป็นกางเกงสองชั้น คือตัวในเป็นแบบแนบเนื้อ แล้วมีกางเกงตัวนอกเป็นแบบ 3 ส่วน กางเกงแบบนี้เหมาะสำหรับชาว Down Hill เป็นกางเกงกันล้ม เพราะขณะตัวเราครูดกับพื้น กางเกงชั้นในจะปกป้องผิวเราไว้ ส่วนกางเกงชั้นนอกก็จะครูดกับผิวถนนไป ผลคือผิวหนังเราก็จะรู้สึกอุ่นๆ นิดหน่อย อาจมีฟกช้ำบ้าง แล้วแต่แรงกระแทก
   แต่ถ้าเป็นกางเกงชั้นเดียวนี่สิ ถ้าครูดแล้วก็เจ็บตัวแน่ครับ ครูดเบาก็เจ็บเบา ครูดแรงกางเกงขาดถึงเนื้อยิ่งเจ็บหนัก
   หากอยากรู้อะไรเกี่ยวกับ Fox ลองโทรไปถามร้าน Dirt Shop ดูครับ เขาเป็นตัวแทนผลิตภัณฑ์ของ Fox อย่างเป็นทางการแต่ผู้เดียวในประเทศไทย
   เหรียญมี 2 ด้านครับ มองแง่ดีกันบ้าง ปี 2009 Fox USA อาจผลิตกางเกงแบบนี้จริงก็เป็นได้ ถ้าออกมาแบบนี้คือข้อมูลของผมไม่อัปเดทพอ

[O'Pern]

10 ตค 52
   ตื่นนอนมาพร้อมกับอาการตกหมอน หันหน้าไปด้านขวาไม่ได้เลย หากจะมอง ต้องหมุนตัว ทุกลักทุเลมาก อากาศก็ดี แทนที่จะได้ขี่จักรยานเล่น ก็เลยอด
   แต่กลางวันก็ยังกระแดะไปคลองถมนะ เอาสายชาร์จแบต และตะเกียงไปเปลี่ยนอันใหม่ สายชาร์จแบตมันเสีย ส่วนตะเกียงไม่เสียอะไร แค่จานฉายมันมีรอยนิ้วมือวงเบ้อเริ่ม เห็นแล้วทำใจลำบาก
   ขี่รถล้อเล็กไปครับ JZ88 ใช้งานในภาระกิจลุยที่แคบได้ดีเหลือเกิน GI ต่ำมาก เหมาะแก่การขี่ระยะสั้น เล่นเป็นกิโลแล้วเหนื่อย ถ้าไม่เร่งรีบอะไรจะดีกว่า
   ช่วงเข้าไปในคลองถมเซนเตอร์คนเบียดเสียดกันแน่น ผมพับรถ JZ88 แบบ 50% เข็นสะดวกสบายดีเหลือเกิน ผมว่ามันเบามือมากเสียยิ่งกว่า Strida อีก แถมยังเอาเป้หลังมาวางบนจักรยานขณะเข็นได้อีกด้วย มันเจ๋งตรงนี้ เพราะ Strida ทำไม่ได้ Dahon เจ้าพ่อรถพับก็ยังทำไม่ได้
   แต่ JZ88 ไม่ใช่รถพับที่เพอร์เฟค อย่างที่บอกคือ GI มันต่ำมาก มันไม่ได้เกิดมาเพื่อออกทริปเลยแม้แต่น้อย แต่ถ้าปั่นระยะสั้นๆ ผมว่ามันไม่แพ้ใคร ออกตัวเร็ว กดแรงหน่อยมียกล้อกันเลย ต่อให้เป็นรถเทพอย่าง Brompton ก็ยังต้องอาย เพราะ Brompton คันละ 3 หมื่นกว่า ส่วนเจ้านี่คันละไม่ถึง 3000 บาท
   ตอนบ่ายช่างแอร์มาซ่อม ยังอยู่ในประกัน เลยซ่อมฟรี สาเหตุแค่หนูกัดสายเซนเซอร์วัดอุณหภูมิ ช่างเปลี่ยนแค่ 5 นาทีเสร็จ ผมเซ็นเอกสารรับเรื่อง แต่แปลกใจที่สนรายการเขียนมีเปลียนอะไหล่มากมาย รวม 3000 กว่าบาท สอบถามเขาดู เขาว่าคืออะไหล่ที่เตรียมมาให้
   เอ๊ะ รู้สึกแปลกๆ ไหมครับ ผมเซ็นเอกสารไป ก็เท่ากับอะไหล่ทั้งหมดในบิลนั้นที่ไม่ได้ใช้ ช่างเขาก็เก็บไว้เป็นของส่วนตัวได้สิ พอกลับไปบริษัท เขาก็บอกว่าที่เตรียมไปน่ะ ใช้หมดพอดีเป๊ะเลย เห็นไหม ลูกค้าเซ็นรับเรียบร้อยแล้ว
   อืมม … นี่มันเป็นช่องทางให้ทุจริตได้ง่ายดายเหลือเกิน
   หวังว่าผมคงจะคิดผิดนะ

11 ตค 52
   ตกลงนี่มันหมดหน้าหนาวไปแล้วใช่ไหม หรือเกิดเหตุอาเภทอะไร มีลมโชยเย็นๆ มาแค่วันเดียวเอง โธ่ๆ ๆ ๆ 
   ตื่นเช้าจะวิ่งสักหน่อย แต่งตัวเสร็จเห็นมีฟ้าแล่บ เอ๊ะ ยังไงกันนี่ เลยเปลี่ยนเป็นขี่จักรยานแทน ขี่ขำขำแค่ 30 นาที
   กลางวันไปที่โครงการคอนโด ติดต่อเรื่องโอน เขาบอกว่าปลายปีย้ายเข้าอยู่ได้แล้ว เย้ๆ เหมือนมีบ้านหลังใหม่เลย
   แดดออกก็ร้อนอบอ้าวมากเลยครับ เหงื่อออกแล้วตัวเหนียวๆ ยังไงไม่รู้สิ แต่บรรยากาศริมแม่น้ำเจ้าพระยายังคงเย็นสบายดีอยู่นะ นี่คือเหตุผลที่ผมชอบอยู่ใกล้แม่น้ำไง จะฤดูไหนก็มีลมพัดโชยตลอดเวลา

12 ตค 52
   เมื่อคืนลูกผมไม่สบาย อาเจียนตลอดคืน เริ่มตั้งแต่ตี 1 จนถึงเช้า เล่นเอาไม่ได้นอน ตื่นมาแสนจะเพลีย แต่ก็ยังกระแดะเอาจักรยานออกปั่นเล่น เพิ่งรู้ว่าอาการปั่นแบบไร้วิญาณมันเป็นอย่างนี้นี่เอง
   พาลูกไปโรงพยาบาลประจำแถวบ้าน ไม่ได้เป็นโรงพยาบาลไฮโซเหมือนอย่างในเมืองย่านสุขุมวิทหรือพระราม 9 ได้ยากลับมาเพียบ จำแทบไม่ได้ว่าอะไรเป็นอะไร กลับมาถึงบ้านเขาก็นอนหลับ
   กลางวันผมนั่งออกแบบห้อง (คอนโด) คือมันจะต้องมีที่เก็บจักรยานของผมด้วย แล้วจะเอาจักรยานอะไรไปเก็บดีล่ะ Dahon หรือ ก็ใหญ่เกินตัวผม HKS หรือ มันก็พับแฮนด์ไม่ได้ JZ88 นั้นเหมาะ แต่มันไม่ควรมาอยู่ที่นี่ รถที่ผมจะใช้ย่านนี้ต้องการรถที่มีขนาดล้ออย่างน้อย 16 นิ้ว และนี่เป็นครั้งแรกที่ผมมองรถ Brompton ทั้งๆ ที่ผมไม่ได้ชอบมันเท่าไหร่เลย ปั่นก็ไม่ค่อยดี รถตัวพริ้วไปมาง่าย รถหน้าไวมากๆ ขี่แล้วเหนื่อย
   อ่านเวปจักรยานเห็นมีสนามเปิดใหม่ทำเป็น Bike Park ใช้ชื่อว่าบึงปรีดา แต่จั่วหัวกระทู้ว่า TCA Bike Park แปลกดี
   สนามนี้ใหญ่โตมาก พื้นที่ราว 5000 ไร่ อยู่จังหวัดเพชรบุรี ทำเลดีเหลือเกิน เพราะต่อยอดไปเที่ยวหัวหิน ชะอำ ได้สบาย อ้อ ทะเลย่านนี้บรรยากาศคนละอย่างกับทางภาคตะวันออกครับ เงียบสงบแบบไทยๆ ไม่ใช่เมืองบาร์เบียร์อย่างพัทยา
   อ่านๆ ไปก็สะดุดตรงที่เขาบอกมีรถรับส่งไปสนามด้วย ไม่รีรอล่ะ รีบโทรทันที มีพนักงานสาวคอยให้ข้อมูล เขาว่าเสาร์นี้ (14 ตค) ไม่มีรถบริการ เพราะเขาสอบถามนักปั่นส่วนใหญ่จะนำรถยนต์ส่วนตัวไปกันเอง ผมถึงกับร้องว้าาา อยากจะไปด้วยสักหน่อย
   ที่เอารถไปกันเองก็คงเที่ยวทะเลต่อนั่นแหละครับ เป็นอันว่าเสาร์นี้ผมยังไม่ได้ไปบึงปรีดา
   อ้อ เห็นสภาพเส้นทางเป็นแบบ Off Road ขนานแท้ ผมห่างหายเส้นทางแบบนี้มานานมาก ระยะหลังเล่นแต่ทางเรียบกริบ และพวกทัวริ่งอย่างเดียวเลย
   ขี่ Off Road สนุกครับ ใช้ทักษะเยอะ โดยเฉพาะเรื่องของการแก้ไขปัญหาเฉพาะหน้า การบาลานซ์รถ การใช้เกียร์ และเรื่องการเซ็ทติ้งรถ โดยเฉพาะการเลือกใช้ยาง และแรงดันลมยาง
   สงสัยจะต้องหายาง Off Road มาลุยกับเขาดูบ้างเสียแล้วสิ แต่อยากขอดูสนามสักหน่อย จะได้รู้ว่าควรเลือกยางอะไรดี

[O'Pern]

13 ตค 52
   ออกปั่นแต่เช้ามืด นอกจากจะควันน้อยแล้ว วันนี้ยังแวะซื้อโจ๊กให้ลูกและภรรยาอีกด้วย
   ลูกอาการดีขึ้น เลยไปโรงเรียนได้ แต่พอตกกลางวันครูโทรบอกให้มารับกลับบ้านด่วน อาเจียนไป 3 ครั้งแล้ว
   วันนี้ผมเป็นคนงานติดท้ายรถส่งของพอดี เลยให้พ่อไปรับแทน พอตกบ่ายผมส่งของเสร็จถึงได้เข้าบ้านมาดูแลลูก   
   คิดว่าจะเห็นลูกกนอนซม ที่ไหนได้ เขานอนเล่นวาดการ์ตูนอย่างสบายอารมณ์ ก็ดีไปอย่างที่ยังคงเล่นได้ คึกคักได้ ดีกว่านอนจับเจ่าอยู่บนเตียง
   เย็นสำรวจจักรยานพบข้อผิดพลาดครั้งใหญ่ ยางสลิคผมแก้มปริครับ
   เป็นยางของ Vittoria ขนาด 26X1.50 ขอบพับ ทนแรงดันสูงสุด 95 psi แน่ล่ะ ผมอัดเข้าไปเต็มสเปคเลย
   สงสัยสิว่าทำไมมันปริ ไม่ได้ปริตะเข็บรอยต่อของยางนะ มันปริเล็กๆ เป็นเส้นบางๆ ยังไม่ถึงครึ่ง มม เลย หากไม่ล้างรถดูไม่รู้เรื่องแน่ๆ คนสายตาไม่ดีก็ดูไม่รู้
   มันปริได้อย่างไร ผมทำอะไรผิด ผมเติมลมตามสเปคมันผิดด้วยหรือ หรือว่าผมใช้งานมันผิด คือบรรทุกของหนักไปราว 15 กก ขณะเดินทางไกล แขวนมันไว้อยู่ 17 ชม เต็มๆ
   หรือว่าผมไปโดดลงจากฟุตบาท อ้าว ก็เมาเทนไบค์นี่หว่า ก็ต้องลุยได้สิ หากจะพังน่ะ ขอบล้อต้องพังก่อน ไม่ใช่ยางแก้มปริแบบนี้
   สงสัยไปเรื่อยแบบไม่มีข้อสรุป แล้วก็ต้องมาหาข้อมูลซื้อยางใหม่ ใจผมยังชอบสลิคอยู่มากครับ ใครจะว่าลื่นก็ช่างเขาเถิด ผมใช้แล้วชอบก็โอเค ฝนจัดๆ หนักๆ ยังฝ่ามาแล้ว ขึ้นเนินลูกรังร่วนชันๆ ก็ผ่านมาแล้ว
   อ้อ ไม่ได้สิ ผมต้องหาข้อมูลยางสำหรับจะไปบึงปรีดาด้วย คงไม่ใช่แบบ Off Road เต็มพิกัด อาจเป็นแค่ยาง Intermediate
   ไปคนเดียวไม่ค่อยสนุก เลยหารถให้ลูก จะได้พาเขามาฝึกอย่างจริงจัง ถ้าเขาได้เจอสนามแบบนี้ตั้งแต่เด็ก เขาจะมีทรรศนคติที่ดีต่อการปั่นจักรยาน
   มองหารถ MTB 24 ให้เขาไว้ ยังไม่รู้เลยว่าจะเล่นตัวไหนดี อยากได้แบบ HT นี่แหละ จะได้มีทักษะดีหน่อย เบรกแบบ V ก็เหลือเฟือแล้ว ผมยังไม่มีความสนใจเบรกแบบดิสค์เลยแม้แต่น้อย
   ตอนเย็นดูทีวีมีโฆษณายางมิชลิน เอาดารามาขับรถ แล้วลงมาบอกว่าดีสุดๆ อย่างโน้นอย่างนี้ ดีแบบไม่เคยสัมผัสมาก่อน ฯลฯ ดูแล้วฮามาก ผมขำก๊ากออกมาคนเดียว
   พี่เล่นเอารถหรู มาใส่ยางใหม่ แล้วให้ใครก็ไม่รู้ (แต่หน้าตาดี มีชื่อเสียง) มาขับ แล้วก็สัมภาษณ์เขาถึงสมรรถนะ
   พี่น้องครับ ยาง คือสุดยอดอุปกรณ์ที่ทดสอบยากที่สุดในบรรดาชิ้นส่วนรถยนต์เลยนะครับ ถ้าทำแบบที่โฆษณาเขาเรียกว่าให้มาขับพรีเซนต์ยางเฉยๆ แล้วก็พูดตามสคริป
   ทำไมผมรู้หรือ ก็เพราะผมเป็นคนเขียนสคริปให้เขาไงครับ

14 ตค 52
   เออ ผมยังไม่ได้โอนเงินค่าทริปเขาใหญ่ให้น้าเป็ดเขาเลยครับ เงินไม่มากแค่ 300 บาท แต่ติดตรงธนาคารกรุงศรีอยุธยานี่แหละครับ แถวบ้านผมไม่ค่อยมีเลย
   กะว่าพรุ่งนี้ไปเดอะมอลล์ จะเดินหาดู น่าจะมีนะ
   ลูกไม่สบายดีขึ้นแล้ว แต่ผมนี่สิ เมื่อคืนตื่นตี 3 ขึ้นมาอาเจียน นอนไม่หลับจนถึงสว่าง เช้ามาก็อาเจียนอีกรอบ มีถ่ายเหลวร่วมด้วย ไม่รู้เกิดจากอะไร
   แต่เมื่อวานตอนเย็นผมกินบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปของเกาหลีครับ ซองละตั้ง 35 บาท เห็นเขาว่าอร่อยกัน เลยอยากลองบ้าง ทั้งๆ ที่ปกติผมไม่ค่อยกินของพวกนี้เลย ขนาดของไทยถูกๆ มาม่า ยำยำ ยังไม่ได้กินมาหลายปีแล้ว
   เอ หรือว่าผมไม่ได้ใช้น้ำเดือดชง ผมใช้น้ำร้อนเทลงในชามแล้วปิดฝาไว้ มันก็อร่อยดีหรอกนะ เส้นเหนียวกว่าของไทยเยอะมาก แต่กินไม่หมดหรอกครับ ชิ้นมันใหญ่เหลือเกิน แถมพอโดนน้ำแล้วยิ่งพองตัวเข้าไปอีก
   ได้เรื่องเลยล่ะ อย่างที่บอกคือตี 3 ลุกขึ้นมาอาเจียน แถมช่วงสายยังมีไข้อ่อนๆ สุดแสนจะเพลีย งีบหลับตอนกลางวันก็หลับได้แป๊บๆ ยังดีที่ได้พักสายตาบ้าง ล้มตัวลงนอนตอนเราหมดแรงนี้สุดแสนจะสบายเลยล่ะ
   ผมเองสุขภาพค่อนข้างแข็งแรงดีมาตลอดครับ ไม่ได้ป่วยแบบนี้มาหลายปีมาก ยังจำไม่ได้ว่าตัวเองกินยาครั่งล่าสุดเมื่อไหร่ แต่วันนี้ต้องพึงพาราเซตามอลไป 2 เม็ดครับ

[O'Pern]

5 ตค 52
   เมื่อคืนเข้าตอนแต่หัวค่ำ แต่ก็ต้องตื่นมากลางดึก แมวมายืนร้องขู่กัน 2 ตัวบนหลังคาบ้าน เสียงดัง หว่าวๆ อยู่นาน โถ ไม่สบายแถมยังต้องลุกขึ้นมาทะเลาะกับแมวอีก
   ตื่นเช้ามาค่อยดีขึ้นหน่อย ชวนลูกกับภรรยาไปหาของอร่อยๆ กินที่ตลาดน้ำบางน้ำผึ้ง ไม่ได้ไปนานแล้ว แต่ไปทีไรก็ต้องแวะร้านก๋วยเตี๋ยวต้มยำเจ้าประจำทุกที ชามละ 12 บาท ขนาดพอๆ กับก๋วยเตี๋ยวเรือ ผมว่าอรอ่ยดีนะ เล่นไปคนละ 2 ชาม
   ผมไม่อาเจียนแล้ว ไม่มีไข้ แต่ยังรู้สึกเพลียๆ ทำอะไรก็ไม่ค่อยกระฉับกระเฉง มันไม่คล่องแคล่วเหมือนตอนปกติ นั่งอยู่เฉยๆ ก็เหมือนไม่ค่อยมีแรง แต่แปลกที่พอขับรถยนต์แล้วกลับรู้สึกกระปรี้กระเปร่าขึ้นมา
   กลางวันกินข้าวมันส้มตำ เคี้ยวแกล้มกับใบทองหลาง ซื้อมาจากตลาดน้ำ ลูกดูทีวี ภรรยาฟังเพลง ผมเลยนั่งออกแบบห้องคอนโดฯ ยังคิดไม่ตก เพราะต้องทำห้องเผื่อการใช้งานสำหรับหลายคน มีทั้งภรรยา และลูก เทียบกับบ้านของผมเองที่สร้างไว้เมื่อ 20 ปีที่แล้ว ออกแบบเอง สร้างเอง ตกแต่งเอง ทำแป๊บเดียวเสร็จ เพราะมันใช้งานคนเดียว ไม่ต้องเผื่อใคร
   ไอ้การที่เราต้องทำอะไรเผื่อคนอื่นนี่มันไม่ง่ายเลยครับ อย่างแรกคือต้องคิดเผื่อเขา เดาใจเขา ถ้าเป็นพวกอาหารนี้จะง่าย ทำแล้วก็กิน กินหมดก็จบ หากไม่ถูกใจก็ปรับปรุงใหม่ แต่เรื่องบ้านนี่สิ มันทำแล้วแก้ไม่ได้ แก้แล้วแพงมาก ต้องคิดทีเดียวให้จบเบ็ดเสร็จ กลายเป็นเกมเดาใจที่เล่นยาก
   แต่บ้านที่ว่ายากแล้ว มันยังมียากกว่านี้ครับ คือรถยนต์ หากทำไปแล้วไม่ถูกใจก็ขายไม่ออก ทำแล้วรถวิ่งไม่ดี มีปัญหา คนเขาก็จะก่นด่าเอา ยังไม่พอครับ หากใครไม่ชอบรถคันไหนแล้วเขามักจะบอกต่อกัน ไอ้เรื่องไม่ดีนี่ข่าวมันแพร่ไปได้ไกลและรวดเร็วมากกว่าข่าวดี
   ก่อนนอนอัดฟ้าทะลายโจรแบบแคปซูลไปหนึ่งเม็ด

16 ตค 52
   ผมหายดีแล้ว เช้านี้ออกปั่นจักรยานไปสัก 30 กม ผมกำลังอยู่ในช่วงลดน้ำหนัก แต่กลายเป็นมันยิ่งขึ้นไปอีก เฮ้ออ
   กลางวันไปร้าน Autobacs สาทร มันคือร้านแต่งรถที่มีเครือข่ายใหญ่ที่สุดในญี่ปุ่น มาเปิดสาขาในไทย 2 สาขาแล้ว ผมสะดวกสาขานี้ ไม่ได้ไปเยี่ยมนานมากหลายปี วันนี้ไปเพื่อมองหา Child Seat ให้ลูก เขาอายุ 8 ปี ตัวโตมากแล้ว ต้องใช้เบาะรองนั่งอีกทรงหนึ่ง
   ไปเจออันหนึ่ง เหมือนที่คลองถมเป๊ะ คลองถมขายอยู่ 1900 ที่นี่ขาย 1950 ตัดสินใจไม่ยากหรอก แต่กลับสองจิตสองใจ อยากไปดูในห้างอีกครั้ง เผื่อมีอะไรที่ใหม่สดกว่านี้ เพราะไอ้ทรงแบบนี้ ผมเห็นมาเป็นสิบปีแล้วตั้งแต่ลูกยังไม่เกิด
   กลับบ้านมาตอนบ่าย หยิบเอาเครปกล้วยหอมมากิน ผมซื้อมาจากร้าน Yamazaki ชิ้นเบ้อเริ่มเขาขาย 40 บาท เอามาลองกินดู
   ตอนซื้อน่ะ ใจคิดถึงขนม Tokyo Banana ที่เพื่อนแม่เอามาฝากจากญี่ปุ่น กินแล้วติดใจ ข้างนอกเป็นแป้งเค๊กบางๆ ด้านในเป็นครีมกล้วยหอม หอมนุ่ม กินแล้วเย็นสบาย ไม่เหนียวคอ
   มาๆ มาลองของไทยกันบ้าง หยิบเอาเครปกล้วยหอมมากัดคำแรก โอ้โห แทบอยากจะร้องไห้ แม่งเล่นเอากล้วยหอมทั้งลูกวางไว้ข้างในเลยครับ ห่อหุ้มด้วยครีมสีขาวคล้ายวิปครีม หุ้มด้านนอกด้วยแป้งเครป หึหึ มิน่า ขายแค่ 40 บาท มึงจำไว้

[O'Pern]

17 ตค 52
   เข้านอนแต่หัวค่ำ กะว่าจะตื่นขึ้นมาวิ่ง ที่ไหนได้ ตื่นมาแล้วดันขี้เกียจเสียนี่ เลยเอาจักรยานออกปั่นแทน ไม่ค่อยจะกล้าไปไหนไกล ยางในสำรองของผมหมดแล้ว เหลือมีแค่ชุดปะ
   ปั่นจักรยานแถวบ้าน เช้าๆ ถนนโล่งมาก ข้างหน้ามีมอเตอร์ไซค์คันหนึ่งขับอยู่เลนซ้าย ขับชิดซ้ายด้วยนะ แล้วจู่ๆ ก็มีมอเตอร์ไซค์อีกคันโผล่มาจากซอยแบบตัดหน้า รถคันหน้าผมเลยพุ่งชนเข้ากลางลำ เช้าๆ แท้ๆ ทั้งถนนมีกันแค่รถ 3 คัน มอเตอร์ไซค์ 2 ส่วนอีกคันคือรถผม รถจักรยาน
   ผมเองก็เคยเจอจังหวะชนแบบนี้ครับ ครั้งหนึ่งนานมาแล้ว ตอนลูกผมยังเล็กที่นั่ง Child Seat ผมพาลูกซ้อนท้ายออกปั่นจักรยานเล่น ปั่นกันไปก็คุยกันไป ขี่ชิดซ้ายแบบนี้แหละ ปั่นก็ไม่ได้เร็วหรอก บรรทุกลูกไปด้วย แล้วก็เจอมอเตอร์ไซค์โผล่ออกมา ผมตกใจร้องตะโกน เพราะรถไมมีกระดิ่ง แต่ตะโกนไปก็เท่านั้น กดเบรกเต็มที่ เขาก็ยังไม่เร่งเครื่องพุ่งตรงออกไปนะ หยุดรถขวางมันเสียอย่างนั้นแหละ ล้อหน้าห่างขาของเขาแค่คืบ
   “ทำไมพี่ไม่ดูรถเลยล่ะ” ผมพูดเสียงสั่น กลัวจะล้ม ลำพังตัวเองไม่เท่าไหร่ นีมีลูกเล็กมาด้วย
   “กูจะไปเห็นมึงหรอไอ้เหี้ย”
   ผมเงียบกริบไปเลย เจอภาษาดอกไม้แบบนี้
   พอเห็นผมเงียบ เขาก็เลยรุกต่อ คงคิดว่าตัวเองเจ๋งกว่า
   “ทำไม ไอ้เหี้ย มึงจะทำไม”
   “ผมไม่ทำไมพี่หรอกครับ ผมมากับลูก ลูกผมเล็ก”
   “ไอ้เหี้ยยย” อันนี้เขาตะโกนดังใส่หน้าผม ก่อนจะขับรถจากไป
   เป็นไงครับพี่น้อง เคยเจอแบบนี้กันไหมครับ
    เรื่องของเรื่องคือเราดันไปอยู่ผิดที่ผิดเวลาเอง หากเรามาเร็วกว่านี้ก็จะผ่านพ้นเลยไป หรือหากช้ากว่านี้มอเตอร์ไซค์ก็พุ่งออกจากซอยไปแล้ว ส่วนการอยู่ผิดที่ก็เพราะเราขี่ชิดซ้ายเกินไปครับ
   เราโดนสอนกันมาให้ขี่ชิดซ้าย หลบๆ รถยนต์ จะได้ปลอดภัย เออ ก็จริง ก็ใช่ ในแง่ของการขี่รถตามกัน แต่มันไม่ใช่เสมอไปในโลกของความเป็นจริง ภาษาอังกฤษจะเรียก Yes, But… คือใช่ ถูกต้อง แต่… (มีข้อแม้)
   เอาล่ะครับ ขี่จักรยานก็อย่าชิดซ้ายจนเกินไป โดยเฉพาะช่วงผ่านซอยหรือทางแยก วิ่งอยู่กลางเลนซ้ายไว้ก่อนจะเป็นการดีครับ
   ชิดซ้ายมากเกินไปก็จะเจอกับเศษแก้ว ถัดมาหน่อยก็ฝาท่อ และรอยต่อถนนที่ทำไม่เรียบ ห่างๆ ทางเท้าสัก 1 เมตร ผมว่ากำลังดีครับ ขึ้นอยู่กับถนนด้วยล่ะ ถนนกว้างน่ะทำได้ แต่ถ้าถนนแคบ และไม่มั่นใจ ก็ขี่บนทางเท้าไปเลยครับ

[O'Pern]

18 พย 52
   เฮ้ย หนาวมาอีกแล้วโว๊ย ผมไม่รีรอ เอาจักรยานออกปั่นดีกว่า  เล่นไปตั้งแต่ฟ้ายังไม่สว่าง 0530 ถึงบ้าน 0700 ผมซัดไป 30 กม เรียบร้อยแล้ว
   อากาศแบบนี้ปั่นสนุกครับ ลมเย็นโชย แต่กลางวันแดดแรงนะ ผมไม่ปั่นแล้ว กลัวเลยล่ะ แดดแรงจนแสบผิวเสียยิ่งกว่าหน้าร้อนอีกแน่ะ
   อีก 10 วัน ผมจะไปขึ้นเขาใหญ่กับทริปของน้าเป็ดแล้ว ผมไม่เคยไปหรอกนะ แค่รู้ว่าเป็นเขาสูงชัน แต่เนื่องจากปั่นขึ้นอินทนนน์มาแล้ว มันก็เลยเฉยๆ ไม่ได้เล่าแบบอวดว่ากูเจ๋งล่ะ เป็นการเล่าแบบคุยกันทั่วไป คุยกับคนที่เข้าใจกัน เหมือนนักเดินทางที่คุยแลกเปลียนประสพการณ์กัน คนหนึ่งขึ้นเอเวอเรส อีกคนเล่นแต่ป่าดิบชื้น เขาก็ไม่เห็นจะต้องคุยข่มกันหรือเขม่นกันเลย ในทางกลับกัน หากรู้ว่าเล่าแล้วจะมีแต่คนหมั่นไส้ คงไม่มีใครมาเล่าเรื่องอะไรให้เราอ่านกันเป็นแน่
   ฉะนั้น ผมเล่าต่อ ฮ่าๆ
   การปั่นขึ้นเขาไม่มีอะไรมากไปกว่าต้องการร่างกายที่แข็งแกร่งครับ เน้นหนักตรงนี้ รถเจ๋ง รถเบา เกียร์ดี เบรกเยี่ยม ผมเฉยๆ ขอรถเหล็กห่วยๆ ก็ยังไหว แค่ผู้ขี่มีแรงปั่นให้ตลอดรอดฝั่งเท่านั้นเป็นพอ
   ผมชอบเส้นทางทีท้าทายประเภทเขาสูงเป็นอย่างมาก ที่ผ่านมาเจอแต่ขึ้นเขาทางเรียบนะ ยังนึกไม่ออกเหมือนกัน หากต้องไปเจอทางขึ้นเขาสูงชันที่เป็นแบบ Off Road
   ต้นปีหน้าวันที่ 14 เดือนกุมภาพันธ์ กลุ่มเพื่อนๆ ภาคเหนือเขาจัดงานปั่นขึ้นอินทนนน์อีกแล้ว นี่ใกล้ครบรอบ 1 ปีที่ผมเคยไปเยือนแล้วหรือนี่ คิดแล้วเร็วเหลือเกิน ยังจำหน้าพี่น้องกลุ่มลุ่มน้ำวัง จังหวัดลำปางที่ช่วยเหลือผมตลอดทางได้เป็นอย่างดี ที่ลืมไม่ได้คือน้าชู ผู้ชักชวนผมเข้าสู่วงการปีนเขา
   ไม่รู้ว่าปีนี้น้าชูจะไปอีกไหม แต่ผมอยากไป หากไม่มีใครไป ผมก็จะไปเองคนเดียว หากจัดที่เดิม ปล่อยตัวในเมืองจุดเดิม ก็จะเป็นระยะทางราว 50 กม ขึ้นเขาล้วนๆ สะใจดีเหลือเกิน
   แต่รอบ 2 นี้ยังสองจิตสองใจว่าจะเอาไงดี ใจหนึ่งอยากลองแบบสุดขั้ว คือแบกของแบกเต้นท์ปั่นขึ้นด้วย จะได้ปั่นเที่ยวเล่น นอนค้างสักคืน สายๆ ค่อยปล่อยไหลลง แล้วปั่นเข้าเชียงใหม่อีกราว 100 กม แต่แบบนี้ผมไปเครื่องบิน ไม่ก็รถไฟ
   อีกไอเดียคือเอาจักรยานใส่รถยนต์ไป คือขับไปจาก กทม จอดไว้ที่เชียงใหม่ ปั่นเล่นให้อิ่ม แล้วขับรถยนต์กลับ กทม
   ยังไม่รู้จะออกมาเป็นแบบไหนเหมือนกัน แผนของผมสามารถเปลี่ยนแปลงได้เสมอ โดยเฉพาะอย่างยิ่งหากมีเพื่อนติดตามไปด้วย
   กลางวันไปร้านแสงเพชรครับ เป้าหมายคือต้องการยางในสำหรับรถ KHS ทั้ง 2 คัน ทั้งรถ HT และ F20-W ก้าวแรกที่เข้าไปในร้านก็เจอไฟท้ายของ Super Flash วางอยู่บนโต๊ะ ไฟดวงนี้โด่งดังเพียงชั่วข้ามคืนในเวปจักรยาน เนื่องจากมีคนแนะนำกันว่าให้ไฟสว่างมาก ผมลองกดดูก็เห็นจริงด้วย ลองมองตรงๆ แม่งแว๊บเข้าตาหน้ามืดเลย คล้ายไฟแฟลชจริงๆ เขาขาย 450 บาทครับ ผมชอบ แต่ไม่เอา เพราะผมต้องการไฟท้ายที่ยึดกับแร็คได้ รถผมบรรทุกของมีกระเป๋าติดอยู่ตลอดเวลา ไฟยึดหลักอานพวกนี้ใช้ไม่ได้ ใส่ไปกระเป๋าก็บังแสงไฟหมด
   อ้อ เจอกางเกงจักรยานแบบแนบเนื้อของ Fox แล้วครับ ไอ้ที่ผมบอกว่าของปลอมนั่นแหละ วันนี้เพิ่งได้จับ ได้สัมผัสกับมือ ผมยังไม่ได้เช็คข้อมูลจากที่ไหนนะ ซึ่งแปลว่าผมอาจผิดก็เป็นได้ แต่ผมคิดว่ามันปลอมครับ
   สิ่งที่ต้องซื้ออีกอย่างคือยางนอก ผมติดใจยางสลิคเสียแล้ว แถมชอบขนาด 1.50 อีกด้วย คือเผื่อเอาไว้บรรทุกของ หยิบเอาของ Maxxis ออกมาดู เนื้อยางโอเคนะ ทำยางสลิคออกมาคนละสไตล์กับของ Vittoria ที่ผมใช้อยู่ (ไอ้ที่มันปริแตกนี่แหละ) เอามาชั่งน้ำหนักก็พอๆ กัน คือเส้นละ 400 กรัม สองจิตสองใจ เดินไปเดินมา สุดท้ายผมแพ้ดีไซน์ครับ เลือกเอายางยีห้อเก่าคือ Vittoria มาใช้อีก เพราะเนื้อยางบริเวณหน้ายางหนากว่า และสีสันของโลโก้และชื่อรุ่นบนแก้มยางเป็นสีเทา ขาว ดำ ต่างจากของ Maxxis ที่เขาเล่นสีแดงเหลืองตัดบนพื้นดำ แถมชื่อรุ่นพิพม์ตัวโตมาก สีสดๆ แสบๆ คนอื่นอาจชอบ แต่ไม่ใช่ผม
   อยู่ในร้านหนึ่งชั่วโมง ได้ของมาแค่นี้เอง ที่เหลือเดินเล่น ดูของ นี่ขนาดร้านเล็กๆ แคบๆ นะนี่ ถ้าเป็น Pro Bike ผมอยู่ได้หลายชั่วโมงเลย (ยังไม่นับตอนคุยโม้กับพนักงาน)
   เจอพี่ๆ ขี่จักรยานที่อยู่ในร้านหลายคนเลยครับ ผมคุ้นหน้า แต่ไม่รู้จักชื่อ มองหน้ากันก็ได้แต่ สวัสดีครับ ๆ ๆ ๆ ไปเรื่อยๆ ก็เจอกันตอนออกทริปกับ TCC นั่นแหละ บางคนเขาจำกันได้ก็คุยกันใหญ่เลย เล่าเรื่องว่าตัวเองปั่นไปโน่นไปนี่ ฟังแล้วอิจฉาเขาว่ะ อยากไปบ้าง

[O'Pern]

19 พย 52
   เมื่อคืนอ่านหนังสือเสียเพลินจนดึก ทำเอาตื่นสาย เลยไม่ได้ออกไปปั่นไกลๆ เล่นแค่แถวบ้านใกล้ๆ ปั่นไปสัก 30 นาทีเห็นจะได้ ไม่เห็นมีเหงื่อสักหยด ลมเย็นโชยเบาๆ ลมแรงน้อยกว่าเมื่อวานนิดหนึ่ง
   กลางวันเข้าคลองถม ไปเอาที่บังแดดของรถพ่อที่เสีย โทรไปเช็คว่ามีของ ก็เลยเอารถ JZ88 ไป ระหว่างทางช่วงใต้สะพานพุทธ เจอฝรั่งหนุ่มสาว ผมเลยเข้าไปเสนอความช่วยเหลือ เขาบอกไม่เป็นไร เขาโอเค ผมส่งยิ้มปากกว้างให้ แล้วก็กดบันไดถีบรถออกไป เขาตะโกนตามหลังมาว่าเขาจะไปดู Golden Buddha
   ได้ยินแล้วชะงัก นึกในใจว่ามันคือตรงไหนวะ ถ้าเป็น Golden Mountain ยั้งพอรู้จักว่าภูเขาทอง อยู่ในวัดสระเกศ แต่นี่องค์พระทองคำหรือ กูยังไม่รู้จักเลย หรือว่าเป็นพระแก้วมรกตแล้วเขาพูดผิด
   เลยหยุดรถ รอเขาเดินมาถึงพร้อมขอแผนที่มาดู ถึงกับร้องอ๋อ ก็คือ Golden Buddha ของเขาน่ะถูกต้องแล้วครับ ผมโง่เอง ไม่รู้จักเอง อยู่ในวัดไตรมิตร แถวหัวลำโพงโน่นเลย
   “คุณจะเดินไปหรือ” ผมถาม เห็นเขาสองคนแบกเป้หลังอันเบ้อเริ่ม
   “ใช่ เราจะเดินไปกัน” เขาตอบมาอย่างมั่นใจ
   “คุณใช้เวลามากกว่า 30 นาทีอย่างแน่นอน” ผมให้ข้อมูลเขา อันที่จริงน่ะควรจะเป็นสัก 1 ชม ด้วยซ้ำ แต่ไม่อยากให้เขาเสี่ยกำลังใจ
   “โอเค” เขาตอบ พร้อมกับยิ่ม    
   ผมยิ้มส่งให้อีกครั้ง ก่อนออกปั่นต่อไปยังคลองถม
   ย่านนี้รถติดกันตลอดเวลาครับ เอาจักรยานไปค่อยโชคดีหน่อย ไม่ต้องไปติดกับเขาด้วย แต่แลกกับการสูดดมควันแทน เฮ้อออ
   พอถึงตึกก็พับรถ 50% แล้วเข็น ไอ้คันนี้พับไว และเข็นดีกว่า Strida และ Dahon ครับ เสียตรงที่เป็นรถล้อ 14 นี่แหละที่หายางยากหน่อย แต่มันคล่องตัวมากๆ ผมชอบเหลือเกิน
   เข็นในตึกใครๆ ก็มองครับ ยังต้องลงบันไดเลื่อนอีกด้วย จะวางรถจอดก็แสนจะสะดวก ซื้อของมาแล้ววางบนตัวรถก็เข็นได้สบายเหลือเกิน
   ขากลับออกมาข้างนอกสูดดมควันต่อ แดดแรงเชียวครับ แต่ก็ต้องฝ่าไปแล้วล่ะ ปั่นกลับทางเดิมข้ามสะพานพุทธกลับบ้าน ขากลับเจอนักท่องเที่ยวฝรั่งกลุ่มหนึ่งอยู่ริมแม่น้ำ ท่าทางจะมาเที่ยวกันเอง ไม่ได้หัวหน้าทัวร์คนไทยคอยคุม
   “ฮัลโล่” เฮ้ย ตั้งแต่ปั่นจักรยานมา นี่เป็นครั้งแรกที่มีฝรั่งเดินเท้าทักทายผม ทุกทีผมจะต้องเป็นฝ่ายโบกมือให้ ส่งยิ้มให้ เจอแบบนี้ถึงกับงง
   “ฮัลโล่ สวัสดีครับ” ผมตอบกลับพร้อมกับดึงผ้าปิดหน้าลง จะได้ส่งยิ้มใหญ่ๆ ด้วย
   ย่านนี้นักท่องเที่ยวเยอะครับ วันๆ ผมได้ช่วยเหลือนักท่องเที่ยวหลายคนเลย นักจักรยานอย่างเราทำหน้าที่อย่างนี้ได้ทุกคนครับ เพราะฝรั่งเขาต้องการความช่วยเหลือ ไม่รู้จะถามใครดี หากเราแสดงตัวให้ความช่วยเหลือก่อน เขาย่อมมีความรู้สึกที่ดีแน่
   ลองคิดดูเป็นตัวเราสิครับ ไปอยู่ต่างแดน มีแผนที่แผ่นเดียว มันถูกสเกลหรือเปล่าก็ไม่รู้ล่ะ เดินไปเดินมาก็เริ่มสับสน เพราะมันมีหลายแยก และจุดเด่นให้สังเกตก็ไม่ค่อยจะมี รู้แต่จุดหมายว่าจะไปไหน แต่ไม่รู้ว่าควรไปอย่างไรที่สะดวกและเร็ว
   แล้วจู่ๆ ก็มีคนมาบอกทางเราเสียอย่างดิบดี  เราจะรู้สึกอย่างไร ประทับใจไหม นั่นแหละ ใจเขาใจเรา
   ที่บอกว่าชาวจักรยานทำหน้าที่ได้ดี ก็เพราะหากเป็นคนอื่นเดินมาหาเขา เขาก็ต้องระวังตัวไว้ก่อนว่าจะถูกหลอกหรือเปล่า จะมามีเจตนาไม่ดีต่อเขาหรือไม่ ว่าเขาไม่ได้หรอก มีคนไม่ดีทำเรื่องแย่ๆ กับนักท่องเที่ยวมาเยอะ
   แต่พอเราขี่จักรยานมา มันดูเป็นคนละภาพไงล่ะ ภาพของจักรยานคือง่าย สบายๆ เป็นมิตร เรามากับจักรยาน จะมาขี่เล่น ขี่ท่องเที่ยวก็ว่ากันไป มันมีมิตรภาพมากกว่า คนขี่จักรยานมักจะยิ้มง่าย
   หากไม่เคยก็ลองทำกันดูครับ ไม่ต้องรอให้ฝรั่งเขามาถามแล้วค่อยตอบ เจอฝรั่งก็ส่งยิ้มให้ไปก่อนเลย พร้อมกับถามว่าต้องการความช่วยเหลือไหมครับ ใช้คำง่ายๆ ว่า You need some help? ไม่ต้องกลัวว่าจะพูดอังกฤษไม่เป็น เลยอายแล้วเดินผ่านไป เขาถามแค่จุดหมาย และมักจะมีแผนที่มาให้ เราแค่ฟังว่าเขาจะไปไหน แล้วก็ชี้ในแผนที่ ส่วนใหญ่ก็จะอยู่ใกล้ๆ กับจุดนั่นแหละครับ เราแค่บอกเขาว่า เลี้ยวซ้ายแยกหน้า เลี้ยวขวาตรงนี้ เดินตรงไป มีแค่นี้แหละครับ
   ช่วยๆ กันต้อนรับนักท่องเที่ยว ช่วยกันทำให้เขาประทับใจในบ้านเรานะครับ นี่คือสิ่งที่พวกเราทุกคนทำได้ และเป็นการช่วยนำเงินเข้าประเทศในทางอ้อมครับ

[O'Pern]

20 พย 52
   ออกปั่นตั้งแต่เช้ามืด ซํดไป 40 กม วันนี้เปลี่ยนเส้นทางใหม่ วกเข้าไปในสวนที่ห่างเหินไปนาน เพราะกลัวจะเจอตัวเงินตัวทอง แถวบ้านผมตัวยังกะจรเข้ครับ แถมนอนขวางกลางถนนเฉยเลย รถมาก็ไม่หลบ รถยนต์แถวนี้จะผ่านได้ ก็ต่อเมื่อเขาเลื้อยหลบไปเอง แจ๋วไหมเล่า
   เช้าอากาศเย็นสบาย เข้าไปในสวนยิ่งเย็นครับ ต้นไม้สองข้างทางทำให้อากาศยิ่งเย็นเข้าไปใหญ่ มองไปไกลๆ หน่อยก็จะเห็นหมอกบางๆ จับตัวอยู่เหนือยอดหญ้ายาวตลอดแนว สวยดี
   กลางวันไป Pro Bike กะจะไปเอารองเท้า Bontrager ที่เล็งไว้นานแล้ว แต่มันหายไปแล้ว !!! ว้าา เอาไงดีล่ะนี่ เสาร์หน้าจะขี้นเขาใหญ่แล้วด้วย อยากได้รองเท้าถูกใจหน่อย ที่มีอยู่ก็ใช้งานได้ดีแหละ แต่มันคับไปนิด
   เจอคุณนทีด้วยครับ (เจ้าของร้าน Pro Bike) พอเขาลงมาก็มีลูกค้ามาคุยด้วยใหญ่เลย ผมเห็นก็หนีไปลองรถ Trek 520 เล่น เห็นคนเขาชอบนักชอบหนา ผมจับทีแรกไม่เห็นจะถูกใจอะไรตรงไหนเลย เริ่มจาก Shifter แบบติดปลายแฮนด์ ใช้งานลำบากครับ รถคันนี้เป็นแฮนด์แบบ Drop Bar หากเราจับอยู่บน ก็ต้องละมือลงไปชิพเกียร์ ลำพังมีแค่เฟืองท้ายก็ยังพอไหว แต่หากต้องทำ Combo Shift (คือการชิพทั้งจานหน้า และเฟืองท้ายพร้อมกัน) ผมว่าทำแล้วคุมรถยาก อันตราย จะล้มเอา
   บังโคลนที่แถมมาให้เป็นแบบปลดเร็ว ข้อดีก็คือปลดเร็ว ข้อเสียคือมันไม่สวย แถมบังโคลนหลังมันเด้งตีกับแร็คดัง แป๊กๆ ๆ ๆ ตลอดทาง อ้อ นอตยึดหลักอานเป็นแบบ 6 เหลี่ยมไขครับ ไม่ได้มาแบบปลดเร็ว ข้อดีคือไม่ต้องห่วงเบาะหาย ข้อเสียคือต้องใช้เครื่องมือไขขึ้นลง
   ตัวรถโดยรวมสวยดีครับ สีน้ำตาล ผ้าพันแฮนด์ก็เข้ากันดีโทนสีเดียวกัน แต่เนื่องจากใช้ Shifter ปลายแฮนด์ เลยทำให้เก็บสายเกียร์ไม่เรียบร้อย อีกอย่างคือพอหักเลี้ยวสุดหัวสายเบรกจะหลุดออกจากจุดยึดที่เฟรมท่อนบน เป็นทุกครั้งเสียด้วย
   ร่องวางมือที่เบรกรองรับง่ามมือได้ดีครับ จะเบรกได้ก็ต้องวางง่ามมือลงบน Hood ของมัน หากจับล่างอยู่ก็จะเบรกไม่ได้
   ลองรถแป๊บเดียว เกรงใจเพราะของแพง พนักงานที่ไม่คุ้นหน้ามองผมใหญ่ตอนเข็นรถออกไปขี่ข้างนอก นี่ผมเกรงใจนะเลยขี่แค่ในซอย เพราะปกติผมจะยกข้ามฝั่งไปปั่นในสวนลุมโน่นเลย ไปทีหนึ่งก็หายไปนาน คนไม่รู้คงคิดว่าผมเชิดรถเขาไปแล้ว
   ผมกลับเข้ามาร้าน เห็นคุณนทีหันมามอง เลยยกมือสวัสดี เขาจำผมได้ เลยคุยกันใหญ่ ก็ไม่มีอะไรมากไปกว่าเรื่องจักรยานแหละครับ ถามสารทุกข์กันไปมา เขาว่าอยากได้ข้อมูลการปั่นท่องเที่ยวเป็นภาษาอังกฤษ หาคนทำยาก ผมเลยบอกแผนงานของผมในปีหน้าที่จะทำหนังสือจักรยาน เขาบอกน่าสนใจมากๆ สุดท้ายเป็นอันว่าผมช่วยเขาทำข้อมูลภาษาอังกฤษให้เขา
   ร้าน Pro Bike คนเยอะมากๆ ครับ มีฝรั่งเข้ามาตลอดเวลา คนเก่าออกไป คนใหม่ก็เข้ามา เห็นพ่อมาลูกตัวโตมาซื้อ Dahon Mu ยังไม่ทันจ่ายเงิน สามีพาภรรยามาซื้อ Dahon Roo นี่แค่ไม่ถึง 1 ชม ขายได้ตั้งหลายคันแล้ว แจ๋วว่ะ
   ผมมองหารถคันเล็กให้ลูก ไปเจอ Trek 24 เข้า รถสวยน่ารักมาก แต่ราคาน่าเกลียด เพราะเกือบหนึ่งหมื่นบาทแน่ะ เอาไว้ก่อนละลูกนะ

[O'Pern]

21 พย 52
   เช้านี้ของขึ้น เลยออกไปปล่อยของตั้งแต่เช้ามืด ไม่ได้ออกมืดๆ แบบนี้มาหลายเดือน แรกๆ ไม่ค่อยคุ้น แต่ปั่นสักพักก็ชินและเริ่มชอบ เพราะอากาศเย็นสบายดี
   เมื่อวานเอากระเป๋าใบเล็กมาวางบนแร็คหน้า พอเปิดไฟหน้ารู้สึกว่ากระเป๋ามันบังๆ ไฟไปนิดหน่อย จะย้ายไฟก็ย้ายไม่ได้ ขามันออกแบบให้ยึดแฮนด์อย่างเดียว ย้ายกระเป๋ายิ่งไม่ได้เข้าไปใหญ่ เอาไงดีวะ
   วันนี้เข้าสวนและไปทะลุออกอีกฝั่ง ผมไม่เคยไปเส้นทางนี้มาก่อนเลย วันนี้ออกแต่เช้า มีเวลาเหลือ ก็เลยลองปั่นเข้าไปดู เส้นทางวกไปวนมา จนมาถึงถนนซอย ปั่นต่อไปอีกสักพัก เจอป้ายเขียนว่า “ยินดีต้อนรับ เข้าสู่จังหวัดสมุทรปราการ” เฮ้ยย ปั่นไปปั่นมา ข้ามจังหวัดแล้วโว๊ย กลับ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ
   เช้าๆ ไม่ค่อยมีผู้คน แต่พอสายหน่อยผมจอดรถถามมอเตอร์ไซค์รับจ้างถึงเส้นทาง
   “เขาไปกันทางโน้นพี่ ไปเทคโนฯ ไปทะลุบางขุนเทียนโน่น”
   “พี่รออีกสักพัก เดี๋ยวจะมาเป็นกลุ่มใหญ่เลย” อีกคนช่วยเสริม
   “ถนนดี วิวสวย รถน้อย อากาศดีด้วยพี่”
   “ขอบคุณครับ ไว้วันหลังผมมาใหม่” ผมตอบสั้นๆ เพราะต้องรีบกลับบ้าน ตอนนี้ราว 0630 แล้ว
   ขาปั่นกลับบ้านเจอนักจักรยานทะยอยกันมาทีละคนสองคน เขาเพิ่งจะออกมา ส่วนผมต้องเข้าบ้านเสียแล้ว
   ตกลงวันนี้ซัดไปราว 50 กม ถึงบ้านก็สดชื่นดีนะ แต่พอสายหน่อยนี่สิ เริ่มเพลียครับ ง่วงด้วย รู้ได้เลยว่าวันนี้เล่นไปเยอะหน่อย ขี่ขนาดปั่นกลางๆ นะ ไม่ได้ปั่นแบบบ้าพลัง ผมยังไม่อยากตาย
   บ่ายเอาจักรยาน KHS HT มาล้าง หาวิธีล้างแบบใหม่ ใช้สเปรย์โฟมทำความสะอาดพ่น ลองแล้วเวิร์คดี ใช้ได้เลย โดยเฉพาะระบบเบรก ปกติล้างรถแล้วจะเบรกไม่อยู่ มันลื่น แต่ล้างด้วยโฟมอันนี้แล้วเบรกได้ทันที แจ๋วว่ะ
   ยังไม่พอใจจุดยึดไฟหน้า แต่หาเท่าไหร่ก็ไม่ลงตัวสักที บางจุดยึดได้ดี แต่มันส่องไฟออกมาไม่ดี ก็คือยังไม่ผ่าน
   
22 พย 52
   เช้าวันอาทิตย์คนอื่นเขามักจะออกทริปกัน แต่ผมเลือกที่จะให้เวลาแก่ครอบครัว ในเมื่อตัวเองยังอยากปั่นอยู่ด้วย ก็เลยต้องจัดสรรเวลากันใหม่ วันนี้เลยออกจากบ้านราว 0530 กลับมาบ้านอีกทีเกือบจะ 8 โมง เล่นไปราว 50 กม อากาศเย็นสบายดี ไม่เหนื่อย ไม่หิว น้ำสองกระติกยังเหลือ
   ไปเส้นทางที่เมื่อวานผ่านแหละครับ ปั่นมันไปจนสุดเขตกรุงเทพฯ เข้าเขตสมุทรปราการ ปั่นวกวนเวียนจนมาเจอป้าย เข้าเขต กทม อ้าว วกเข้ามาใหม่อีกแล้วหรอ เส้นทางใหม่นี้มันเชื่อมโยงกับเส้นทางที่ผมเคยปั่นประจำครับ ออกมาทะลุแถวบางขุนเทียนชายทะเลได้
   กลางทางเจอทำเลสวย เหมาะแก่ภารกิจ Bicycle Camping ของผมเป็นอย่างมาก ทุกอย่างโอเคดีหมดเลยนะ เสียอย่างเดียวมันอยู่ใกล้ถนนใหญ่ไปหน่อย คือยังได้ยินเสียงรถวิ่งอยู่เลย เฮ้ออ เทียบกับทำเลที่ 1 ที่ผมไปดูเมื่อสองสัปดาห์ก่อนแล้วคนละเรื่อง เบอร์ 1 แจ๋วกว่าเยอะ เงียบแบบได้ยินเสียงหัวใจตัวเองเต้นเลยล่ะ
   ขากลับผมเจอนักจักรยานกลุ่มใหญ่ปั่นสวนทางมา นี่ถ้าไม่ต้องรีบกลับบ้านก็อยากไปกับกลุ่มเขาด้วยเหมือนกัน
   สักพักเจอ MTB อีกคันขี่ช้า ผมเลยปั่นแซง แต่เขาก็พยายามเร่งตามขึ้นมา ถึงหัวโค้งตลาดนัด ผมจอดดูของกิน แต่ไม่มีอะไรถูกใจก็จะออกปั่นต่อ เห็น MTB คันนี้เร่งอย่างเร็วเลย ไม่รู้กะจะให้ทันผมหรือเปล่า อิอิ มองไม่เห็นผมล่ะซิ คงสงสัยว่าทำไมเจ้าหมอนี่มันไวนัก ตามไม่ทันเลยใช่ม๊าา
   ที่ไหนได้ ผมจอดครับ ทางมันเป็นหัวโค้ง เขาเลยแซงผ่านไป
   ใจอยากบอก พี่ๆ ผมอยู่นี่ ไม่ต้องเร่งแล้ว ผมหมดแรงแล้ว
   กลับมาบ้านก็พาภรรยาและลูกไปตลาดน้ำบางน้ำผึ้งอีกแล้ว งานนี้ลูกขอมา บอกอยากกินไข่นกกระทาที่ทำในเตาขนมครก บอกตั้งแต่ก่อนนอน เช้านี่พ่อเลยจัดให้ น่ารักไหม
   พอไปถึงตลาด ร้านก๋วยเตี๋ยวเจ้าประจำของผมและภรรยาเขาปิดครับ ทำหน้าเซ็งพร้อมกันแบบมิได้นัดหมาย เอาไงดี เจ้าอื่นก็ไม่คุ้น วันนี้เลยลองก๋วยเตี๋ยวเรือ หึหึ ยังไม่ผ่านครับ
   ไปกินของไม่ถูกใจเข้า เลยซื้อของถูกใจกลับบ้านแทน ผมเลือกข้าวมันส้มตำ ทานแกล้มกับใบทองหลาง มีสตอเบอรี่เชื่อมด้วย ชิมดูแล้วสดใหม่ ฉ่ำๆ เลยใจอ่อน ภรรยาซื้อพวกผลไม้ ลูกผมไม่ค่อยชอบขนมอะไรนัก ชอบกินน้ำโกโก้เย็น
   จากนั้นก็ไปจ่ายเงินโอนค่าคอนโด เย้ๆ เราใกล้ได้เข้าอยู่อาศัยแล้ว เสร็จแล้วก็ไปส่งลูกเรียนพิเศษ ทานกลางวันกันในห้างนั่นแหละ เบื่อเหมือนกัน ชีวิตมีแต่แบบนี้ตลอดเลย

[O'Pern]

23 พย 52
   เช้านี้ออกปั่นตั้งแต่ 0444 ครับ เลขสวยเชียว ปั่นไปเสาะหาเส้นทางใหม่ๆ แล้วก็เจอเข้าให้ วิวสวยดีมาก รถน้อย อากาศหนาวเย็นมากกว่าวันก่อนอีกครับ ราว 20 องศา C ตอนแรกคิดจะเอาเสื้อกันหนาวมาใส่ แต่กลัวขากลับจะร้อนและขี้เกียจพับเก็บ
   ก็เลยปั่นเร็วหน่อยครับ ทำให้ร่างกายอบอุ่นดี แล้วก็ได้ผล ไม่ค่อยรู้สึกหนาวเท่าไหร่ แค่เย็นสบาย พอจะกินน้ำถึงกับสะดุ้ง เพราะน้ำเปล่านั้นเย็นเฉียบเหมือนรินออกมาจากตู้เย็นเลย
   กลับมาบ้านราว 0700 ได้ระยะทางมาประมาณ 60 กม รีบ Cool Down ทันที วันก่อนลืม ทำให้รู้สึกอ่อนเพลีย เมื่อยๆ ยังไงพิกล จากนั้นก็ทานอาหารเช้าและไปส่งลูกที่โรงเรียน
   เริ่มใจร้อนรน เพราะยังหารองเท้าไม่ได้เลย นี่เหลืออีกร้านเดียวคือ World Bike รามอินทรา ไกลจากบ้านผมมาก ไปกลับต้องมีมากกว่า 100 กม ยังไม่นับค่าทางด่วนอีกเกือบ 200 บาท หึหึ
   ใจเล็งของ Mavic ไว้ครับ ผมชอบสีดำล้วน มีอยู่ 2 รุ่นที่หน้าตาถูกใจ แต่ต้องไปลองอีกที ดูว่ารุ่นใดฝ่าเท้ากว้างกว่ากันก็เลือกอันนั้น เออ ยังไม่รู้เลยนะว่าราคาจะแรงสักเท่าไร ดีไม่ดี มีหวังได้ใช้รุ่นเก่าต่อไป
   กลางวันขับรถยนต์ไป World Bike รามอินทราครับ ร้านนี้เป็นร้านใหญ่รองจาก Pro Bike นิดหน่อย มีที่จอดรถสะดวกสบาย สินค้าในร้านมีมากมาย แต่ถ้าเป็นรถใหม่เขาจะเน้นของ Giant
   ไปร้านนี้แทบจะนับครั้งได้ เพราะมันไกลเหลือเกิน การไปแต่ละครั้งมันมีค่าใช้จ่ายนะครับ เริ่มจากค่าน้ำมัน ค่าทางด่วน ยังไม่นับค่าเวลา เฉพาะขับรถไปกลับ ใช้เวลาประมาณ 1.30 ชม ครับ กับระยะทางราว 100 กม
   แล้ววันนี้ก็เจอเรื่องเซ็งเข้าจนได้ ค่อยๆ ขับไปเรื่อยๆ เพราะไม่คุ้นทาง พอถึงหน้าร้านก็ถึงกับอึ้ง เขาปิดร้านครับ เพิ่งรู้ว่าเขาปิดวันจันทร์ เอ๊ะ หรือเขาปิดถาวรแล้ววะ เพราะเวปไซต์ของเขา ผมเข้าไปไม่ได้นานเป็นเดือนแล้ว ไม่ทราบเหตุผลเหมือนกัน ทำธุรกิจขนาดนี้ หากเวปล่ม ก็ไม่น่าจะเกิน 1 วัน แปลกมาก
   วนรถขับกลับบ้านอย่างโครตเซ็งครับ แดดก็แรง รถผมไม่ได้ติดฟิล์มอีกด้วย หึหึ โดนเผากันสดๆ ในรถเลยล่ะ
   ตัดสินใจไม่หามันแล้วโว๊ย (รองเท้า) คิดเอง เออเอง แบบอารมณ์งอน ฮ่าๆ คู่เก่ากูก็มีวะ คับนิดหน่อย ไม่เห็นเป็นไรเลย (ฮึ)
   กลับมาถึงบ้านก็เพลียครับ เพลียเพราะออกแรงเยอะแต่เช้า และนั่งตากแดดในรถอยู่นาน 1.30 ชม พอถึงบ้านเดินดูต้นไม้เล่นค่อยสดชื่นขึ้นมาหน่อย แต่มันง่วงๆ รู้สึกขี้เกียจ คล้ายๆ กับ Overtrain อีกแล้ว แต่ต่างกันที่ไม่มีน้ำมูกใสๆ
   เอ๊ะ หรือเป็นเพราะว่าผมอัดฟ้าทะลายโจรไปหลังอาหารเช้า

[O'Pern]

24 พย 52
   วันนี้ตั้งใจว่าจะหยุดพักปั่น แต่มันก็ดันตื่นมาตั้งแต่ตี 4 มันตื่นเองจนชินไปแล้ว ร่างกายของคนเรามีนาฬิกาชีวิตเป็นของตัวเอง หากเราใช้ชีวิตอย่างไร ร่างกายก็จะจดจำ เช่นผมตื่นเช้ามาตลอด ก็จะตื่นสายไม่เป็น มันจะตื่นของมันเวลาเดิมอย่างนั้นแหละ แต่ที่เด็ดกว่านั้น คือผมสามารถระบุได้ด้วยว่าจะให้ตื่นเช้ากว่านั้น (แต่ถ้าจะให้ตื่นสายกว่าปกติจะทำไม่ได้) เช่นปกติตื่นตี 5 วันไหนจะไปเที่ยว ผมอยากตื่นสักตี 4 ผมแค่ทำสมาธิก่อนนอนเล็กน้อย ระบุว่าจะต้องตื่นเวลาใด ตื่นแล้วทำอะไรบ้าง คิดให้เห็นภาพอย่างละเอียดทุกขั้นตอน จากนั้นก็เข้านอนตามปกติ แล้วตี 4 มันก็จะตื่นขึ้นมาเอง โดยไม่ต้องใช้นาฬิกาปลุกเลย
   ไม่ได้ออกปั่น แต่ดันตื่นเช้า เลยออกมาเดินเล่น ผมว่าวันนี้หนาวน้อยกว่าเมื่อวานนะ แต่เนื่องจากผมเดินไปเดินมา ไม่ได้ออกแรง มันเลยรู้สึกหนาวไปหน่อย
   กลางวันเข้าคลองถมอีกแล้วครับ เอาสายชาร์จแบตฯมือถือไปเปลี่ยน มันเสียอีกแล้วครับ ใช้ได้ราว 2 สัปดาห์เอง แม้จะเปลี่ยนได้ แต่ขี้เกียจเข้าไปเปลี่ยนน่ะสิ นี่ยังดีนะที่ผมขี่จักรยานไป ถ้าคนขับรถยนต์ล่ะครับ เสียค่าจอดชั่วโมงละ 30 บาทแน่ะ
   ขากลับเกือบจะถูกมอเตอร์ไซค์ชนเข้ากลางลำ นี่ผมขี่ช้ามากนะ เพราะเป็นรถล้อ 14 Single Speed เน้นเล็ก พับไว กางไว มอเตอร์ไซค์ขี่กลับรถกระทันหัน รถผมมีเบรกหน้าอันเดียวที่ใช้งานได้คล่องแคล่ว เบรกหลังเป็น Coaster Brake ฉุกเฉินแบบนี้กดไม่ทันครับ ผลคือเกือบชน เบรกห่างจากรถเขาแค่คืบ เขาบอกขอโทษ ผมส่งยิ้มให้ เพราะไม่มีสิ่งใดดีกว่านี้อีกแล้ว
   แวะซื้อลูกชิ้นทอดร้านดังแถวร้านเจ้ากรมเป๋อ เจอนักท่องเที่ยวยืนดูแผนที่ ผมเลยเสนอตัวช่วยเหลือ แล้วก็ไม่เคยผิดหวัง เขาแค่ถามทางไปริมแม่น้ำเจ้าพระยา เลยชี้ทางให้เขาเดินตรงตามทางไปเรื่อยๆ ช่วยกันช่วยเหลือนักท่องเที่ยวนะครับ เขาจะยิ่งรู้สึกดีกับคนไทยมากยิ่งๆ ขึ้น ใจเขาใจเราครับ หากเขาประทับใจอะไร ก็จะต้องบอกต่อๆ กันไป
   เช่นเดียวกันกับเรื่องที่เขาไม่ประทับใจครับ
   ตกเย็นเปลี่ยนแบตฯมาตรวัดความเร็ว ตอนแรกเปลี่ยนที่เซนเซอร์ก่อน แต่อาการยังไม่หายขาด เลยต้องเปลี่ยนแบตฯที่หน้าจอแสดงผลด้วยถึงจะใช้งานได้ปกติ
นี่มาตรวัดผมเสียมานานแล้วนะนี่ เพิ่งจะได้ฤกษ์ซ่อมก็เพราะเสาร์นี้จะต้องเดินทาง แถมยังมีอีกงานในเสาร์ถัดไป

25 พย 52
    เหลือเชื่อ ก่อนนอนลองคิดเล่นๆ ว่าวันเสาร์ผมจะต้องตื่นกี่โมง เพราะน้าเป็ดเขานัดกันที่หัวลำโพงตอนตี 5 ผมก็น่าจะต้องออกปั่นไปตั้งแต่ตี 4 แล้วผมจะตื่นกี่โมงดี ผมคิดแบบนี้ก่อนนอน แค่คิดเล่นๆ นะ ไม่ได้ระบุเวลาที่ต้องการตื่น
   แล้วผมก็ลืมตาตื่นขึ้นมาเองตอน 0315 ครับ โห สุดยอดเลยว่ะ เลือกได้จริงๆ ด้วย
   ตื่นแล้วก็เลยตามเลยครับ เอารถออกปั่นช้าๆ ผมว่าวันนี้มันไม่เห็นจะหนาวอะไรเลยนะ หรือว่าที่ผ่านมาคือหนาวลวงวะ คือของจริงยังไม่ออกมา
   มาตรวัดความเร็วใช้งานได้แล้ว ดีใจครับ ปั่นไปก็มองไป สนุกดี ถนนมืดๆ ผมเอาไฟฉายมายึดกับตะเกียบหน้าเตรียมไว้แล้ว แต่องศาตะเกียบมันเอียง ยึดไฟฉายก็เลยต้องเอียงตาม ผลคือส่องแบบแหงนๆ ขึ้น ไม่ค่อยเวิร์คเท่าไหร่ ย้ายไปอยู่บนแฮนด์แบบเดิมจะดีกว่า
   ปั่นมืดๆ แบบนี้สบายดีครับ รถน้อย ไม่มีควัน แต่คิดยังไม่ทันขาดคำ ก็มีรถบรรทุกเสาเข็มตามหลังมา รถแบบนี้เขาขับช้าครับ เพราะรถหนัก ผลก็คือผมต้องตามหลังรถเขาอยู่นาน กลายเป็นดมควันรถแต่เช้า จะเร่งแซงก็ยังต้องเจอรถก่อสร้างคันอื่นอีก เขาวิ่งกันเป็นขบวน ฝุ่นตลบเลยล่ะครับ
   ขากลับงานเข้าครับ ปั้นๆ อยู่เอียงตัวเลี้ยวเข้าโค้งรู้สึกยางหลังแปลกๆ ไป มีเสียงผิดปกติมาจากยาง ดังครึดๆ (สั่นเบาๆ แบบจับความรู้สึกได้จากเบาะนั่ง) ก้มลงไปดู เอ๊ะ ยางเราแบนหรือเปล่านี่
   ลองเอามือกดๆ ดูพบว่าลมยางอ่อนลงไปเยอะเลยครับ ยางแบนแน่เลย เอาไงดีวะ ต้องรีบกลับบ้านด้วย ต้องไปส่งลูกเข้าเรียน จอดปะ หรือเปลี่ยนยางในก็ไม่ทันการ ไอ้ยางสลิคแบบนี้งัดเข้าออกยาก แม้จะเป็นยางขอบพับก็เถอะ
   ตัดสินใจอัดลมเข้าไปด้วยสูบมือครับ สูบเข้าไปราว 50 ครั้ง เมื่อยฉิบเป๋ง ผมว่าสูบลมด้วยสูบมืออันเล็กๆ นี่เหนื่อยกว่าปั่นจักรยานอีกครับ ผมปั่นไปได้สัก 3 กม ก็ต้องจอดเติมลม ทำแบบนี้สลับกันไปตลอดทางจนถึงบ้าน เมื่อยโครตๆ
   ถึงบ้านก็สาย รีบทานอาหารแล้วไปส่งลูก รถจอดทิ้งไว้ ยังไม่ได้ปะ ผมทำธุระจนถึงกลางวัน คิดจะแวะร้านจักรยานซื้อยางในมาเปลี่ยน แต่ของเก่าก็มีอยู่แล้ว 1 เส้น ผมจะมียางในใหม่เก็บไว้สำรอง 1 เส้นเป็นประจำ นึกสองจิตสองใจว่าจะแวะซื้อดีไหม แล้วก็ตัดสินใจไม่ซื้อ
   กลับมาบ้านตอนบ่ายรีบจัดการกับยางครับ ถอดล้อหลังออกมาสูบลมเข้าไป จับล้อทั้งวงลงแช่น้ำหารูรั่ว มีฟองอากาศพุ่งออกมาจากทางวาล์วลม
   “เฮ้ออ โคนวาล์วลมขาดอีกแล้วหรือนี่” ผมคิดในใจ เพราะระยะหลังเจออาการแบบนี้บ่อยมากๆ ยางบางเส้นยังไม่เคยปะเลย แต่มาเจออาการยางโคนวาล์วลมขาด
   พอรู้ว่าต้องเปลียนยางในใหม่ก็เย็นใจเลยครับ เรามีสำรองอยู่แล้ว เลยจัดการล้างชุดเฟืองหลังซะ เชื่อไหมว่าตั้งแต่ซื้อรถมาปี 94 ผมไม่เคยล้างเฟืองหลังอย่างเป็นทางการเลย
   วันนี้เอาสเปรย์โฟมทำความสะอาดมาฉีด โฟมมันจะไปกัดคราบน้ำมันแล้วจะหลุดออกไปเองครับ แต่เฟืองของผมมันดำมากๆ ฉีดอยู่หลายรอบชุดเฟืองก็ยังไม่ขาวหมดจรด
   ล้างเฟืองเสร็จก็ถอดยางนอก ยางในออกมา ตอนแรกจะใช้ยางในเส้นใหม่ แต่แล้วก็เอะใจ ผมเอายางในไปแช่น้ำดูอีกครั้ง อยากดูชัดๆ ว่ารั่วโคนมุมไหน อย่างไร
   จับวาล์วลมกดน้ำ แล้วก็ไม่เห็นฟองขึ้นมาสักนิด งงว่ะ เลยจับโคนมันโยกไปโยกมา โยกจนรอบตัวก็ไม่เห็นฟองอากาศสักนิด เฮ้ยย ตอนใส่ยางนอกอยู่แล้วจับแช่น้ำยังเห็นฟองอยู่เลย ผมตาไม่ฝาด ไม่ได้กินเหล้า
   เอาล่ะสิ เริ่มตื่นเต้น โคนวาล์วลมไม่รั่วแน่นอน เลยไล่ตรวจเช็คไปเรื่อย แล้วก็เจอต้นตอ เป็นรูเล็กจิ๋วเดียว แปลกที่ตำแหน่งที่รั่วอยู่ด้านในที่ชนกับหัวซี่ลวดครับ
   งานนี้รั่วใน คือรั่วด้านใน ไม่ได้โดนหินหรือตะปูตำ
   รีบวิ่งไปที่วงล้อ จับยางในเทียบกับตำแหน่ง ก็ไม่เห็นมีอะไรผิดปกติ ถอด Rim Tape ออกมาทำความสะอาดถึงพบคราบมีส้มๆ ด้านในขอบล้อเต็มไปหมด คราบนี้เกิดจากตอนที่หลายวันก่อนผมปั่นลุยโคลนลูกรังครับ ลุยแบบเลอะเทอะมากที่สุดที่ผมเคยเจอเลยล่ะ งานแข่งที่ว่ามีโคลนเละๆ เจอแบบผมต้องชิดซ้ายครับ
ไอ้โคลนนี้มันเข้าไปอยู่ในยาง ในวงล้อ พอนานเข้ามันก็แห้ง และจับตัวเป็นเม็ดกรวดทราย และมาตำเอายางใน เฮ้ออ มันเป็นเช่นนี้นี่เอง
หยิบเอายางในใหม่เก็บเข้ากล่องครับ ผมเลือกที่จะปะยางเก่าแทน กลายเป็นว่าผมคิดถูกที่ไม่ได้แวะซื้อยางในมาเพิ่ม
จนถึงตรงนี้ผมยังสงสัยว่า Rim Tape นี่มันมีอายุการใช้งานกันบ้างไหมครับ รถคันนี้ของผมปี 94 Rim Tape ก็ยังปิดหัวซี่ลวดได้มิดชิดดีอยู่
ผมตรวจสภาพยางสลิคอย่างละเอียด พบว่ามีร่องรอยการโดนหินตำหลายจุด แต่มันเป็นรอยบากแค่ผิว ไม่ทะลุถึงชั้นผ้าใบ รอดตัวไป เลยยังไม่มีข้อสรุปว่าต่อไปจะใช้ยางสลิคอีกไหม แต่ที่แน่ๆ คือตอนนี้ผมมียางสลิคแบบนี้สำรองไว้อีก 1 เส้น

26 พย 52
   ออกปั่น 0500 ทดสอบมาตรวัดว่าใช้งานได้ปกติดีไหม ผลออกมาโอเค วันนี้ปั่นถึง 0700 แต่ไม่ได้อัดหนัก ปั่นปานกลางพอ ได้ระยะทางมาราว 40 กม
อ้อ วันนี้เป็นวันแรกที่โดนหมาไล่กวดอย่างเป็นทางการ ไอ้เรื่องหมาไล่น่ะ นักจักรยานทุกคนโดนกันหมดแหละ แต่ผมห่างหายเรื่องพวกนี้มานานเป็นปี เพราะเริ่มรู้ธรรมชาติของเขา รู้ว่าเขาหวงถิ่น หวงเขตแดน ทางแก้ของผมคือปั่นช้าๆ ถ้ายิ่งเห่าอีกก็จะช้าจนเกือบหยุดเลย โดยมากก็จะเงียบหายและเดินจากไปเอง
เช้านี้ก็เช่นกัน ไปเส้นทางใหม่ เจอหมาตัวใหม่ๆ เรายังไม่คุ้นเคยกัน ไล่กวดผมก็ปั่นช้าลง ช้ามากจะรถแทบจะหยุดมันก็ยังไม่เลิก แถมเอาปากมาห่างขาแค่คืบกว่า มันเสียวจะโดนงับเอามากๆ นี่ถ้าผมโดนมันกัดขึ้นมาผมจะเรียกร้องค่าเสียหายจากใครดี
สุดท้ายก็เล่นมุขเดิม คือปั่นหนีครับ เราไม่ได้เร็วกว่าหมานักหรอก เพียงแค่ถ้าเราปั่นพ้นนอกเขตแดนของเขา เขาก็จะหยุดตาม แต่ไอ้เสียงเห่าน่ะ มันคอยปลุกเรียกหมาจากเขตต่อไปให้มาไล่กวดเราต่อ เหมือนมันจะส่งไม้ให้กันยังไงยังงั้น
กลางวันไปร้าน LA Shop ไปดูไฟหน้า เห็นเทพแห่งแสงไฟในเวปเขาแนะนำมาว่าให้ใช้ของ LA แต่ดูแล้วผมยังไม่ชอบหน้าตาเท่าไหร่เลย ดูมันเทอะทะ บอกตามตรงว่ายังไม่สวย ราคาแพ็คคู่ไฟหน้าพร้อมไฟท้าย ร้าน LA Shop ขายราคาเต็ม 450 บาท แต่ในเวป หรือตามร้านจักรยานขายกัน 390 บาท ตาเหลือบไปเห็นไฟหน้าอีกแบบ ขายราคาเต็ม 550 บาท อันนี้เป็นไฟหน้าอย่างเดียว ดูดีกว่าแบบแพ็คคู่นิดหน่อย สุดท้ายก็ยังไม่ได้ซื้อ รอไปถามท่านเทพก่อน
ที่ผมเรียกว่าเทพแห่งแสงไฟเพราะว่ารถจักรยานของเขาตกแต่งด้วยดวงไฟเต็มไปหมด ไม่ต่ำว่า 20 ดวงแน่ๆ เผลอๆ อาจถึง 30 ดวง เล่นกับไฟส่องสว่างจักรยานมาเยอะมากๆ นิคเนมเขาในเวปคือ Nightrider30k (หากผมจำคนผิดหรือสลับกันขออภัยอย่างสูง)
บ่ายไปรับโฉนดที่ดินห้องคอนโด รับมอบกุญแจพร้อมคีย์การ์ด ผมไม่เคยใช้ของพวกนี้ ใช้ไม่เป็น เลยไปมั่วๆ เอาในลิฟท์ ห้องผมอยู่ชั้น 9 แต่มันจะกดเบอร์ได้ก็ต่อเมื่อใช้การ์ดโบกหน้าเซนเซอร์ก่อน ผมโบกไม่ถูกจังหวะมั้ง ลิฟท์เลยไม่ยอมไป ทำซ้ำใหม่อีกทีถึงจะผ่าน นี่ยังมีการ์ดสำหรับเข้าลานจอดรถอีกนะนี่ ไว้ไปมั่วอีกที
ห้องนี้ยังไม่ได้ตกแต่งอะไรเลยสักอย่าง ผมเข้าไปวัดพื้นที่ วางแปลนห้องว่าจะวางอะไรไว้ตรงไหน อย่างไรบ้าง หรือว่าช่วงแรกจะเข้าไปอยู่แบบแคมปิ้งดีวะ ผมคิดในใจ เพราะมีแค่ถุงนอนกับเสื้อผ้าไม่กี่ชุดและอุปกรณ์อาบน้ำ แค่นี้ผมก็อยู่ได้แล้ว อาหารก็ไม่ค่อยได้ทำ ใช้ซื้อกินเอา ผมกินง่าย อยู่ง่าย แต่ว่าไอ้ง่ายของผมน่ะ มันค่อนข้างละเอียดอ่อนนะ เช่นหากเป็นอาหารตามตลาดทั่วไป ก็มักจะมองหาแบบมีผักเยอะๆ ไว้ก่อน พวกที่ไม่มองเลยก็คือ ข้าวมันไก่ ข้าวขาหมู เว้นแต่ว่าจะไปต่างถิ่นและเป็นร้านแบบชื่อดัง แบบนี้อาจของลองสักเล็กน้อย