1 ตค 52
เมื่อคนฝนตกทั้งคืน ผมอยู่กรุงเทพฯ ฝนเลยแค่ปรอยๆ แต่ชาวบ้านทางภาคอีสาน ภาคเหนือเขาหนักกว่าเยอะ ต่างประเทศยิ่งหนักเข้าไปใหญ่ มันก่อตัวที่ฟิลิปปิ้นส์ ไล่มาลงที่เวียดนาม พอถึงลาวก็เบาลงนิดหน่อย มาเข้าไทยก็เบาลงไปอีก นี่ขนาดเบาแล้วนะ ผมสงสารชาวบ้านที่เขาโดนพายุฝนชมัด
ผมจับพลัดจับผลูมาออกแบบบ้าน มาอย่างงงๆ ผมคุ้นเคยแต่กับพวกรถยนต์มาตลอด ปีนี้มีงานบ้านด้วย สนุกดีเหมือนกัน แต่ผมไม่ได้เรียนเรื่องบ้านมาแม้แต่น้อย ไม่รู้เรื่องฐานราก เรื่องเสาเข็ม หรือเรื่องวัสดุอุปกรณ์ใดๆ เลย เขียนแบบบ้านก็ไม่เป็น เรื่องระบบไฟระบบน้ำก็ไม่รู้เรื่อง
ผมก็บอกคนที่มาจ้างผมก่อนแล้วนะว่าผมไม่รู้เรื่องพวกนี้ ผมเป็นแต่ดีไซน์ เขาว่าโอเค เออ เอากับเขาสิวะนั่น
แต่นี้ไม่ใช่คนแรกที่มาหาผมเรื่องบ้าน หลายปีก่อนผมออกแบบบ้านไว้หลังหนึ่ง เจ้าของงบถึง อยากได้บ้านมันส์ๆ ผมเลยจัดให้ รับรองมันหยดติ๋ง
ผมเป็นคนบ้านะ คนไหนมาหาผม มาคุยกับผม ก็ต้องมีความบ้าอยู่บ้าง ไม่ชอบของธรรมดา ไม่ชอบของพื้นๆ เออเชื่อไหมครับว่าบางคนมันบ้ากว่าผมอีก แบบชนิดที่ว่าเอ คนนี้มันบ้าจริงหรือบ้าเล่นวะนั่น
บ้ามาก็บ้าไป มักจะจัดให้แบบชุดกลางๆ เล็กๆ เพราะดูไม่โหดจนเกินไปนัก ยังพอใช้งานได้จริงด้วย มีความมันส์อยู่ในคอนเสป
ไลฟ์สไตล์ของผมและนักออกแบบท่านอื่นๆ ล้วนแตกต่างกันไปคนละทิศทาง คนส่วนใหญ่มักจะชอบอ่านเกี่ยวกับงานออกแบบ ดูของดีไซน์แปลกใหม่ แต่บ้านผมไม่มีหนังสือเกี่ยวกับการออกแบบใดๆ เลยสักเล่ม ผมไม่อ่านหนังสือดีไซน์ ไม่ดูงานคนอื่น ผมคิดและทำของผมเองคนเดียว แต่ก็ยอมรับนะครับว่าบางครั้งเอางานบางชิ้นเก่าๆ มาดูแล้วรู้สึกว่ามันไม่เข้าท่าเอาเสียเล้ยย ฮ่าๆ คือมันบ้ามากเกินไปน่ะครับ ออกแนวติงต๊องก็มี คนอย่างผมมันไม่ได้สมบูรณ์แบบไปเสียทั้งหมดหรอกครับ แต่ก็มีอีกหลายครั้งที่หยิบเอาไอเดียเก่าๆ ออกมาดู แล้วมันดันประยุกต์เข้ากับงานชิ้นอื่นได้นี่สิ มันแจ๋วตรงนี้
ความบ้าของผมมันเริ่มก่อตัวขึ้นมาทีละนิดจากการใช้ชีวิตอิสระ ตอนหนุ่มๆ ก็เอารถยนต์เก่าๆ ของที่บ้านมาใช้ขับไปโรงเรียนบ้าง พอใช้นานเข้าก็ยึดเป็นของเราเองซะ มันเป็นรถสีขาว เลยเอาสติกเกอร์สีดำมาคาดให้เป็นลายม้าลาย ไปไหนมีแต่คนมอง รถก็ไม่ติดฟิล์ม เห็นหน้าตาคนขับชัดเจน นี่แค่ตอนอายุ 18 นะครับ
หลังจากนั้นมาก็ได้ใจ ลอกสติกเกอร์เก่าออก ติดใหม่ เป็นลวดลายใหม่ เป็นลายแสงตะวันมีเมฆหมอกด้วย ผมลอกเลียนแบบลายของรถแข่ง BMW 2002 มา ทำไม่เหมือนเขาหรอก ฝีมือยังไม่ถึง แต่ก็แสดงให้เห็นถึงความอุตสาหะอย่างสูง เพราะประกอบด้วยจุดกลมๆ เล็กๆ หลายร้อยจุด ยุคนั้นยังไมมีคอมพิวเตอร์ ผมใช้ตัดสติกเกอร์ด้วยมือล้วนๆ หึหึ ทำอยู่ราว 3 เดือนถึงออกมาเป็นรูปร่างพอดูได้ แต่เพื่อนบางคนมาเห็นมันบอกน่าเกลียดฉิบเป๋ง เล่นเอาหมดกำลังใจ
วันนี้ฝนตกปรอยๆ ทั้งวัน ไอ้ฝนปรอยแบบละอองเม็ดละเอียดนี่แหละครับ มันเหมือนฝนแถบสแกนดิเนเวียเลย ที่นั่นฝนจะเป็นเม็ดแบบนี้ ตกไม่มากก็เย็นสบาย แต่ถ้าโดนนานๆ ก็เล่นเอาเปียก เออ ย่านนั้นเขาแปลกอย่างหนึ่งคือไม่มีฟ้าร้อง ฟ้าแล่บ ฟ้าฝ่า หรืออาจจะนานๆ จะมีสักทีก็ได้นะ ผมไม่ได้ไปอยู่นานนัก เลยไม่รู้ลึกๆ
แต่จะได้แม่นเลยแหละครับว่าไอ้เม็ดฝนแบบนี้แหละที่โดนผิวเราขณะอากาศหนาวๆ แล้วมันจะเหมือนเข็มอันเล็กๆ จิ๋วๆ มาทิ่ม บ้านเราจะใส่เสื้อกันฝนเพราะกันเปียกน้ำ แต่ตอนที่ผมอยู่โน่นผมใส่เสื้อกันฝนเพราะกันเจ็บเสียมากกว่า ลำพังเดินตากฝนยังไม่เท่าไหร่ครับ แต่ถ้าขี่จักรยานลุยฝนนี่สิ หึหึ
โอ๊ยยย คิดถึง North Cape
