racing-club.net
Racing Club World => Kid Zone => Topic started by: O'Pern on March 11, 2005, 07:00:31 pm
-
เด็กจะรักการอ่าน ก็ต่อเมื่อได้รับแรงกระตุ้นตั้งแต่ยังเล็ก
ลูกผมตอนนี้ชอบแต่เล่นอ่านหนังสือ ของเล่นไฟฟ้าเทคนิคเทคโนอะไรพวกนี้ไม่ค่อยสนใจนัก คือเล่นบ้างแต่เพียงฉาบฉวย แต่ดูเขาจะสนใจหนังสือในตู้เขามากกว่า
ช่วงเช้าผมพาลูกไปสวนสาธารณะในที่ต่างๆ ก่อนไปก็ให้เขาเตรียมหนังสือที่เขาชอบไปด้วย หาที่นั่งสบายๆ ส่วนใหญ่จะเป็นม้าหิน แล้วผมก็อ่านให้เขาฟัง
อ่านนอกสถานที่อารมณ์มันต่างจากอ่านที่บ้านเยอะเลยครับ อยู่บ้านเขาก็ฟังบ้าง เล่นบ้าง แต่อยู่นอกบ้านเขาใจจดจ่อมาก ตั้งใจฟังอย่างดี และฟังจนหมดเล่มเลย
วันแรกๆ ที่เริ่มพาอ่านนอกบ้าน เขาเตรียมหนังสือไปไม่กี่เล่ม แต่พอติดใจก็เริ่มหยิบไปเยอะขึ้นๆ แล้วก็ให้ผมอ่านให้ฟังจนหมดทุกเล่ม เล่นเอาเหนื่อยคอแห้งเหมือนกันครับ แต่ก็สุขใจที่เขาชอบฟัง
พออ่านหนังสือจบ ก็วิ่งเล่นขี่จักรยานเล่นในสวนสาธารณะ สักพักก็ค่อยกลับบ้านไปทานมื้อเช้ากัน
ชีวิตช่วงเช้าผมเป็นแบบนี้ทุกวันตั้งแต่มีลูกครับ
-
อืมใช่พี่...... ผมชอบอ่านหนังสือ และนิตรสารต่างๆ เกี่ยวกะรถและหลายๆ เรื่อง
สังเกตุเห็นเค้าชอบมองเวลาที่ผมอ่าน แล้ว ปัจจุบันจะซื้อการ์ตูนเล่มแข็งๆ ให้เค้าดูรูป
ก็ดูเค้าสนใจดี และเวลาที่ผมนอนอ่านหนังสือ เค้าก็มักจะมานั่งข้างๆ เฝ้ามอง และแย่งหนังสือไปดูซะเองทุกที
ก็ดีผมหวังว่าอนาคตอยากให้เค้ารักการอ่าน เพราะมันเป็นจุดเริ่มต้นของความรู้ทั้งปวง
แต่ที่ยังแก้ไม่ได้ เป็นเรื่องการขว้างปาสิ่งของนี่แหละ ทำงัยดีหนอ ............
-
ขว้างปาสิ่งของ? แบบนี้แสดงว่าอายุยังไม่สองขวบเลย ใช่หรือเปล่าครับ
ถ้าใช่ก็ปกติ วัยของเขานะ อดทนสอนไปเรื่อยๆ ขยันพูดหน่อยละกัน ผมก็เคยผ่านมาก่อน ฮ่าๆ
-
ใช่แล้วพี่..... เจ้าลูกชายอายุ 1 ขวบ 3 เดือน ครับ
ถ้าเป็นปกติก็ดีไป กลัวจะออกแนวก้าวร้าวทำลาย
พี่บอกอย่างนี้ค่อยสบายใจหน่อย..... ;D
-
ใช่แล้วพี่..... เจ้าลูกชายอายุ 1 ขวบ 3 เดือน ครับ
ถ้าเป็นปกติก็ดีไป กลัวจะออกแนวก้าวร้าวทำลาย
พี่บอกอย่างนี้ค่อยสบายใจหน่อย..... ;D
อายุใกล้เคียงกันเลยครับ ลูกผมเป็นคล้ายลูกคุณเลย ชอบมานั้งเฝ้าเวลาเราอ่านหนังสือ แล้วซักพักก็จะฉีกหนังสือซะ แถมยังหัวเราะชอบใจอีก ;D ;D
-
ใช่แล้วพี่..... เจ้าลูกชายอายุ 1 ขวบ 3 เดือน ครับ
ถ้าเป็นปกติก็ดีไป กลัวจะออกแนวก้าวร้าวทำลาย
พี่บอกอย่างนี้ค่อยสบายใจหน่อย..... ;D
ระวังตอนเด็กเล็กเล่นกันด้วยครับ ลูกผมเอาไม้ปิงปองไปตีหัวเพื่อนจนปูดต่อหน้าพ่อแม่เขา ผมทำตัวไม่ถูกเลย ???
-
ใช่ครับ... ตอนนี้ระวังสุดๆ เวลาเค้าไปเล่นกับเด็กรุ่นๆ เดียวกัน
สิ่งแรกเลยคือ ชอบเอานิ้วจิ้มตาชาวบ้านเค้า จึงต้องระวังสุดๆ เลย
แล้วอีกอย่าง เด็กในวัยเดียวกันส่วนใหญ่จะตัวเล็กกว่าลูกผมมาก คิดดูตอนนี้ใส่เสื้อผ้าเด็ก 2-3 ขวบ
ผมจึงไม่ค่อยกล้าให้ไปเล่นกะชาวบ้านเค้า ซึ่งจริงๆ ก็อยากให้ไปนะ เด็กจะได้พัฒนาการเร็ว
แต่กลัวไปรังแกชาวบ้านเค้าน่ะ :(
-
เนี่ย.... เป็นอาการเวลาโดนขัดใจ
-
ผมก็เป็นคนนึงที่ชอบอ่านหนังสือครับ ไม่ทราบเหมือนกันว่าชอบตั้งแต่เมื่อไหร่
มารู้ตัวอีกทีก็ตอนที่เดินเข้าห้องสมุดแล้วจำได้หมดว่าหนังสือใดอยู่ที่ไหน โดยที่ไม่รู้ระบบของห้องสมุดเลย
มันเกิดขึ้นโดยไม่รู้ตัว เริ่มจากตอนอายุประมาณ 6 ขวบเศษๆ
พ่อของผมทำงานเป็น ภารโรง ในโรงเรียนมัธยมแห่งหนึ่ง(ต่างจังหวัด)
แล้วเราก็พักบ้านพักสวัสดิการของโรงเรียน ซึ่งแน่นอนมันก็ต้องอยู่ในโรงเรียน
ภารโรงแต่ละคนจะได้รับมอบหมายให้ดูแลอาคารเรียนคนละหลัง
พ่อได้รับหน้าที่ดูแลอาคารหลังใหญ่สุด(จริงๆมารู้ทีหลังว่าพ่อขอดูแลอาคารหลังนั้นเอง)
อาคารหลังนี้มีทั้งหมด 3 ชั้น ชั้นล่างจะมีห้องสมุดประจำโรงเรียนและห้องแล็บวิทยาศาตร์
ชั้น 2 เป็นห้องพักอาจายร์แผนกวิทย์ และห้องเรียน
ชั้น 3 มีห้องโศตทัศนศึกษา (มี VDO การศึกษามากมาย)
ทุกเช้าพ่อจะต้องตื่นไปช่วยแม่เตรียมของเพื่อจะขายในโรงเรียน
จากนั้นก็จะไปกวาดทำความสะอาดอาคารเรียนที่รับผิดชอบ
ผมต้องตื่นพร้อมพ่อและแม่ตั้งแต่ตี 4 ทุกวัน
และพ่อก็ให้ผมไปช่วยทุกวัน
ทุกเช้าพอไปถึงอาคารเรียน พ่อจะเลือกกวาดทำความสะอาดห้องสมุดก่อน โดยมีผมช่วย
หลังจากกวาดห้องสมุดเรียบร้อย พ่อก้ไปกวาดต่อที่ห้องอื่นไปเรื่อยๆ
แต่กลับบอกให้ผมนั่งรอโดยไม่ให้ไปช่วย
แรกๆ ผมก็นั่งรอบ้าง หลับรอบ้าง(เพราะเวลาตอนนั้นเด็กคนอื่นๆกำลังหลับกันสบาย)
แต่ด้วยความเบื่อ เลยเริ่มหยิบหาหนังสือนุ่นนี่มาดู
เป็นแบบนี้อยู่แทบทุกเช้าจนกระทั่งผมจบชั้นประถมปีที่ 6
6 ปีที่นั่งรอพ่อทุกเช้าในห้องสมุด ทำให้ผมกลายเป็นคนรักการอ่านโดยไม่รู้ตัว
ผมว่าเรื่องนี้พ่อผมวางแผนใว้แล้วตั้งแต่ต้น
คงไม่มีใครอยากเหนื่อยมากกว่าคนอื่นแล้วได้รับค่าตอบแทนเท่ากัน
แต่พ่อคงมองว่าค่าตอบแทนของพ่อได้มากกว่าคนอื่น
ตรงที่พ่อได้มีโอกาสให้ผมได้อ่านในสิ่งที่บางคนมองว่าไกลตัว
พ่อคือฮีโร่ของผมจริงๆครับ
-
ผมเขียนหนังสือเก็บไว้เยอะ เล่มหนึ่งในนั้น ผมให้ชื่อเรื่องว่า
my father the hero
-
เดี๋ยววันไหนมีโอกาส ขอยืมอ่านบ้างนะครับพี่เปิ้น ;D