Fiction / Story > เวทีมือใหม่

NOT another racer story < 1 and backin da game >

(1/2) > >>

H U S T 7 E R:
  ;D  รวมๆๆๆ ก่อนเขียนต่อ

H U S T 7 E R:
 :)

H U S T 7 E R:
 8)

H U S T 7 E R:
 >:(

H U S T 7 E R:

 แดดยามบ่ายกระทบกับนาฬิกาข้อมือเรือนงาม ที่ล้อมด้วยเพรชหลายเม็ด บนข้อมือที่เต็มไปด้วยรอยสัก
ชายหนุ่มวัยยี่สิบต้นๆ ผิวเข้ม โกนหัวเกลี้ยง พร้อมด้วยหนวดเคราที่ขึ้นรอบปากอันเป็นสัญลักษณ์ประจำตัวของเค้า-
-ค่อยๆขับรถอเมริกันไปตามถนน "สรงประภา" ถนนที่ถือว่าเป็นหัวใจหลักของย่านดอนเมืองก็ว่าได้...

" เดี๋ยวนี้สองข้างทางแถวนี้เจริญขึ้นมากหว่ะ  อะไรๆแม่งก็ทันสมัย "
ซีซาร์พูดขึ้นในขณะที่ปากก็คาบบุหรี่ ( ในความเข้าใจของคนส่วนใหญ่ที่คิดว่ามันคือ'บุหรี่' ) ไว้ที่มุมปาก
" ตั้งแต่เมิงไป กูก็ต้องสู้อยู่คนเดียว กว่าจะกุมอำนาจย่านนี้ไว้ได้ กว่าจะมีรถ มีเงินใช้ กูก็แทบตาย-
-ดีที่เมิงสร้างบารมีไว้บ้าง.."

" กูไปทำไรไว้ให้มึง ?" เจ็ดถามโดยที่สายตามองไปตามข้างถนน  สองข้างทางของสรงประภาวันนี้ต่างไปจากที่เค้ารู้จัก-
-มันเต็มไปด้วยวัยรุ่น และวัยรุ่น ต่างจับกลุ่มเป็นหย่อมๆ แต่ก็พอจะสังเกตุได้ว่าน่าจะเป็นพวกเดียวกัน

" เฮ้ย..เมิงก็รู้ว่าย่านนี้ถ้าขาดเมิงไปซักคนกูก็หมานี้ล่ะว้า..ไอ้เจ็ด.." พูดเสร็จมันก็หัวเราะหึหึในลำคอ
"ในนั้นเป็นยังไงบ้างค่ะ? "  เสียงมาจากเบาะหน้าขวา อันเป็นที่นั่งข้างคนขับ หญิงสาวใบหน้าคมถามโดยมองเค้าทางกระจกมองหลัง
เจ็ดเงียบไปครู่..  " ก็ไม่ต่างจากแถวนี้เหรอก เพราะดูท่ามันก็น่าจะ 'เลวร้าย' พอกัน  ต่างกันก็แค่เดินไปไหนมาไหนไม่ได้มากก็เท่านั้น"
หลังประโยคเค้าพูดด้วยน้ำเสียงอ่อยลง

"เฮ้ยนี่มือขวากู ชื่อเจนีน  จริงๆก็ชื่ออีนีนน่ะแหล่ะ แต่กระแดะพอๆกับกูเลยเรียกว่า เจนีน " พูดเสร็จก็หัวเราะงอหงายอยู่คนเดียว
"ชั้นพาเด็กสองคนนั้นมาให้พี่นะค่ะ คัดแบบระดับสูงมาให้... " เจนีนพูดขึ้น

เจ็ดมองไปทั้งสองข้างของตนเองซึ่งก็มีรอยยิ้มน่ารักๆมองตอบมาอยู่แล้ว สายตาที่คมกริบมองผ่านไปอย่างรวดเร็วแล้วก็บอกตัวเองว่า
สองคนนี้จัดได้ในระดับ"โครตสวย" น้องนางคนฝั่งซ้ายอยู่ในชุดแซกสีดำแบบสปอตร์ นัย์ตาคมกริบ ปากเล็กได้รูป ที่แน่ๆคือหน้าอกเธอ...
ส่วนคนฝั่งขวาใส่กางเกงขาสั้นเสื้อกร้ามสีดำ ดัดผมหยิกตามสไตร์สาวๆแม๊กซิกัน  ซึ่งนั้นก็เป็นรสนิยมของไอ้ซีซาร์มันอยู่แล้ว

"ฉลองเพื่อนออกมาจากคุกหว่ะ กลัวเมิงจะแดกแต่ถั่วดำ กลัวจะติดใจถั่วไปซะก่อน เลยพาน้องๆที่คลับเฮาส์มาต้อนรับหน่อย"
เจ็ดไม่ได้สนใจแต่อย่างไร ยื่นมือไปหยิบบุหรี่ที่วางไว้บริเวณคอนโซนกลางของรถขึ้นมาคาบไว้ สะบัดซิปโป้ จุด...
"น้องครับ.." เจ็ดพูดทั้งๆที่คาบบุหรี่ไว้ในปากโดยตาไม่ได้หันไปมองเลย
"ค่ะ" แม่คนสวยสไตร์แม๊กซิกันด้านขวาของเค้าตอบมาด้วยน้ำเสียงอ่อนหวาน ฟังแล้วอะไรๆมันก็ลุกซู่ไปหมด
"น้องสองคนช่วยเอามือออกไปจากเป้ากางเกงพี่ได้ไหมครับ?.."
แม่สองสาวสะบัดมือออกแล้วค้อนตาเหลือก ปากก็หมุบหมิบด่าพึมพำ  เจ็ดไม่ได้สนใจอะไรมาก
"ฮ่าฮ่าฮ่า น้องเค้าอุสาห์จะบริการพิเศษเมิงบนรถซะหน่อย เสือกดัจริตเล่นตัว เอะหรือไอ้เหี้ยนี้จะเป็นชาวถั่วดำไปจริงๆซะละว่ะ"
เจ็ดไม่ตอบอะไรมากมายพูดแค่เบาๆพอได้ยินคำเดียวว่า " ควย "  ไอ้ซีซาร์ก็หัวเราะงอหงายไปอีก


"ทำไมที่นี่มันเปลี่ยนไปยังงี้ว่ะ?  ไอ้ตึกราบ้านช่องร้านรวงกูเข้าใจ แต่เดี๋ยวนี้เด็กทำไมมันมาแต่งเนื้อแต่งตัวยังงี้หมดว่ะ"

"เฮ้ยๆๆๆๆ นี่มันหมดยุคของเด็กเดฟแล้วเว้ย.... เดี๋ยวนี้กระแสนี้มันมาหว่ะ สมัยก่อนก็มีแต่เราๆทั้งนั้นล่ะที่แต่งตัวกันอย่างงี้-
-แต่เดี๋ยวนี้ไลฟสไตร์นี้มันเป็น main them ของบ้านเราไปแล้ว ไม่ใช่แค่ดอนเมืองนะ ไว้เมิงเข้าไปในเมืองเมิงจะตะลึ่งมากกว่านี้"
ดอนเมืองแถบจะกลายเป็นL.A.ไปแล้วเจ็ดบอกกับตัวเอง มันเต็มไปด้วยวัฒนธรรมการแต่งตัวแบบละตินอเมริกาที่กระเดียดฮิปฮอบแบบWEST COST

" ก่อนเมิงจะเข้าคุกไปเมิงจำ AA crew ได้ม่ะว่ะ? "
"เออจำได้ ก็แค่ all star crew ที่รวมเอาตัวเด็ดๆของวงการฮิปฮอปไทยไว้ บางคนก็มีฝีมือ บางคนก็แค่เด็กนักเรียนนอกมีตัง ทำไมว่ะ?"
"ก็หลังจากที่มันออก EP album ออกมาอันนึงน่ะแหล่ะ กระแสดนตรีก็เริ่มเปลี่ยนแปลงไป วงนู้นวงนี้ก็เริ่มผุดขึ้นมา-
-ลักษณะคล้ายๆยุคที่โมเดริน์ด๊อกออกอัลบั้มมาน่ะแหล่ะ ใครๆก็อัลเตอร์เนทีพหมด เด็กๆเริ่มทำเพลงกันเองออกกันเอง-
-มีการลงทุนแบบฉาบฉวย เป็นธุรกิจดนตรีแบบฟองสบู่ พอวันนึงที่ไม่มีเงินหรืออากาศป้อนเข้าไป ฟองมันก็แตก"

เจ็ดฟังแบบเหมือนไม่ได้ใส่ใจนักตายังคงมองไปตามสองฟากทางข้างถนน
" คราวนี้..ท่ามกลางกระแสดนตรีฮิปฮอบแบบผิดๆถูกๆ เพราะบ้านเรายังไม่เปิดกว้างอัลบั้มฮิปฮอปที่นำเข้ามาขายยังมีน้อยเพราะส่วนมาก-
-มันก็จะเอาแต่ไอ้ตัวที่ดังจริงๆมาขายเท่านั้น เพราะก็มีแค่ไม่กี่วง หลังจากเมิงเข้าบ้านใหญ่ไปไม่ถึงปีดี... ก็มีคนมาปลุกกระแสฮิปฮอปแบบครั้งใหญ่.."
เจ็ดชักจะสนใจ เร่งให้ซีซาร์เล่าต่อพลางก็จุดบุหรี่สูบอีกตัว..
" Thaitanium  ตบเท้าเข้ามาถล่มดนตรีร๊อค ดนตรีแดนซ์อาร์ซีเอแทบจะราบคาบ ไม่ใช่เพราะเพลงเค้าดังขนาดว่าที่ไหนก็ต้องเปิดเหรอกนะ-
-แต่การที่เค้าขายดนตรีในแบบ NY จริงๆ ไม่ว่าจะเป็นเนื้อหาที่ซีเรียส พูดถึงชีวิตมากกว่าเรื่องตลกโปกฮา ความรักในมุมที่เหมือนจริง-
-หรือแม้กระทั้งการ rap แบบ dis( การแร๊พโต้ตอบกัน ด่ากันน่ะแหล่ะ <จากผู้เขียน> ) ทำให้วัยรุ่นหันมาสนใจมากขึ้น"

"แต่มันก็แค่กลุ่มเล็กๆนี่นา ไม่น่าจะมีอิฐิพลขนาดที่จะเปลี่ยนแปลงกระแสส่วนใหญ่ได้นี่ " คราวนี้เจนีนถามมาด้วยความใคร่รู้จริงๆ

"เมื่อเด็กๆเริ่มสนใจ เมื่อนั้นธุรกิจก็จะเริ่มขึ้น นายทุ่นจะยื่นมือเข้ามา เค้าไม่ได้สนใจเหรอกว่าฮิปฮอปมันเป็นยังไง-
-เค้ารู้แต่ว่าถ้ามีไทยเท หรืออะไรสักอย่างที่คล้ายๆกันอยู่ในมือมันก็จะขายได้ ทำเงินให้เค้าได้...."
เจนีนอึ้งขอแข็งไปเพราะไม่คิดว่าเจ็ด(ที่เธอก็เพิ่งเคยได้เจอเนี้ยล่ะนอกนั้นเป็นชื่อเสียงที่ได้ยินมานาน) จะเป็นคนที่พูดอะไรได้มีหลักการขนาดนี้
ส่วนซีซาร์นั้นเฉย แต่ก็ยิ้มอยู่มุมปาก เพราะรู้ว่าเพื่อนของตนเองเป็นยังไง

"เมื่อนั้น" เจ็ดเริ่มพูดต่อ " ก็จะทำให้ค่ายใหญ่ๆเริ่มจะผลิตดนตรีแบบนี้ออกมา  ค่ายอย่าง Sony  Warner หรือ Bmg.  ก็จะต้องสั่งซีดีเข้ามาขาย-
-ซึ่งแน่นอนว่ามันมี 'เพียบ' พอที่จะขายไปได้อีกนาน"

"แต่ซักวันมันก็ต้องล่มสลายลงเหมือนกันดนตรีอัลเทอร์เนทีพใช่ไหม? "  เจนีนถามมาอีกครั้ง
การถามแบบนี้เจ็ดไม่ได้คิดว่าจะเป็นการรวน หรือแย้งของนิสัยผู้หญิง แต่เป็นการตั้งข้อสังเกตุแบบ "คิดตาม" ซึ่งเป็นคุณสมบัติของคนที่มีสมอง
แน่นอนว่าต่างจากแม่สองหน่อสาวสวยข้างๆเค้า ที่ตอนนี้ไม่ได้ใส่ใจอะไรเลย นอกจากกัญชาพันลำที่อยู่ในมือ....

"อัลเตอร์เนทีพนั้นล่มสลายก็เพราะตันในแง่ของความหลากหลาย"  เจ็ดพูดพร้อมกับระบายควันออกทางจมูก
"เมื่อครั้งที่มันรุ่งเรืองก็มีการทำตามกระบวนการนายทุนแบบเดียวกับฮิปฮอปน่ะแหล่ะ คือมีการนำเข้าของเทปและซีดี มีคอนเสิตร์บ้าง-
-แต่มันไม่มีกลิ่นดึงดูดใจเหมือนฮิปฮอปเหรอกนะ"

"กลิ่น...?  กลิ่นยังไง " เจนีนยังดึงดันถามต่อมา
"เคยเห็นผับไหนเธคไหนที่เป็นอัลเทอร์เนทีพทั้งคืนไหม?  มีมันก็มีอยู่แต่นั้นมันร้านนั่งดื่ม  ดนตรีฮิปฮอปเป็นดนตรีที่มีรากฐานจากดิสโก้-
-เมื่อมีจังหว่ะคนก็เริ่มเต้นได้ แล้วถามว่าวัยรุ่นทำไมไปเที่ยนตามเธคมากกว่าร้านนั่งดื่ม?"  เจ็ดยิงคำถามไปบ้าง

" ก็เพราะมันได้เต้นน่ะเสะ ดนตรีมันส์ๆ หนุ่มๆก็เพียบ ยิ่งได้ ส้ม สักสองชิ้นนะ ฮิฮิ "  ไม่ใช่เจนีนที่ตอบมายังงั้น แต่เป็นแม่คนสวยด้านขวา-
-ของเจ็ดที่เมากัญชาได้ที่แล้วตอบมา
เจ็ดไม่ได้หันไปมองแต่มองไปที่เจนีนที่หันมามองหน้าเค้าอยู่แล้วเป็นเชิงว่า " นั้นล่ะคำตอบ "  เจนีนพยักหน้าเนิบๆแล้วหันหน้ากลับไป

" คราวนี้เงินเริ่มหมุนไปในธุรกิจสถานที่ท่องเที่ยวแล้วใช่ม่ะ?  แล้วคราวนี้มาว่าถึงแบ๊คกราวน์ของฮิปฮอปอีกนิด"
เจ็ดบิดแขนขาอย่างเกียจคร้านแล้พูดต่อ...
"มันมีความเป็นมายาวนานมาก อย่างน้อยๆก็เป็นดนตรีที่ไม่เคยตายจากไปจากสารบบของดนตรีเลยในช่วง15ปีที่ผ่านมา-
-คนฟังมีมาก นักดนตรีมีมาก ผลงานก็มีมากตาม เอาแค่ในอเมริกาตลาดของมันกว้างกว่าดนตรีทุกประเภท-
-ด้วยเนื้อหาที่หลากหลาย ยาเสพติด ความรัก การเหยียดสีผิว สงครามระหว่างแก๊ง มันเป็นไลฟ์สไตร์มากกว่าเป็นแค่แฟชั่นดนตรี-
- เพราะฉะนั้นถ้าไอ้วง...  อะไรนะ ?"

" Thaitanium !! "  เสียงไอ้ซีซาร์ตอบสวนขึ้นมาให้
"เออ ไทเทเนียมมันบุกเบิกถางทางให้ วัฒนธรรมฮิปฮอปแบบอเมริกันแท้ๆ( แต่ก็คือพวกนิโกรนั้นแหล่ะ ) เข้ามาได้ แน่นอนว่า-
- ดนตรีฮิปฮอปจะอยู่ได้อีกนานตามวาระของมัน ( ซึ่งยาวกว่าแฟชั่น-ดนตรีแบบอื่น ) "

" หึหึหึหึหึหึ ในคุกเค้าสอนให้เมิงพูดยังงี้เหรอว่ะ " ซีซาร์พูดไปหัวเราะไป ส่วนเจนีนบัดนี้เธอได้แต่พยักหน้าเนิบๆ

เจ็ดไม่ได้พูดอะไรอีก ตามองไปทางซ้ายของตนเอง เมื่อผ่านตึกธนาคารแห่งหนึ่งเค้าก็มองเห็นเงาของตนเอง...
แก้มที่ตอบเรียว อยู่บนใบหน้าคมสันทัด ในตาเว้าลึกลงไป ศรีษะโล่งในแบบสกินเฮด แววตาอิดโรยเหมือนคนไม่มีความหวัง...
เค้าออกมาจากคุกแล้ว แต่ยังอยู่ในนรก คนคุกยังเค้าจะทำอะไรได้ ที่ไหนเค้าจะรับคนคุกทำงาน รัฐบาลและสังคมประกาศปาวๆ-
-ว่าให้โอกาศคนกลับตัวใหม่ แต่นั้นก้เป็นแค่ลมปากเท่านั้น " คนคุกก็คนคุกล่ะว่ะ..." เค้าบ่นพึมพำ

ฉับพลันนั้นตาก็เหลือมองเห็นเงาในกระจกของตึกข้างทางอีกครั้ง!!!!!
มอเตอร์ไซ รูปร่างแปลกไม่คุณตาเค้าคันนึงขับตามหลังมา คนขับใส่หมวกกันน๊อคสีดำกระจกปรอท ส่วนคนนั่งซ้อนมามีหมวกไหมพรมสวมไว้บนศรีษะ
มันขับจี้มาได้ระยะ ซึ่งจากสายตาของเค้าก็บอกได้ว่าน่าจะอันตราย ทันใดนั้นเอง..

คนซ้อนดึงหมวกไหมพรมลงมาคลุมหน้า บัดนี้มันกลายเป็นไอ้โม่งไปแล้ว พร้อมกับควัก อาวุธปืน-
-ขึ้นมาถือไว้บนมือขวา พลางคนขับก็เร่งเครื่องขึ้นมาทางซ้ายของเค้า ซึ่งนั้นก็คือทิศทางที่-
-ซีซาร์ผู้เป็นคยขับนั่งอยู่  ! ! !

" ระวัง ! ! ! หมอบเร็ว "

Navigation

[0] Message Index

[#] Next page