ตอน 2 มาเเล้วจ้า ตอน3กะลังจามาต่อเร็วๆนี้เเน่นอน ;D ;D
ไม่ใช่เรื่องเเปลก ที่จะมีคนที่โกรธหรือเกลียดพ่อ พ่อของบอย หรือที่คนในวงการเรียกขานกันว่า ลุงต่อ ได้มากมายขนาดนั้น เพราะในเเวดวง มิดไนท์ เรซซิ่ง มีเงินเดิมพันหมุนเวียนมหาศาล นอกนั้นยังรวมไปถึงศักดิ์ศรี ของเต่ละอู่ที่ต้องการจะเเก่งเเย่งกันเพื่อชื่อเสียง ความดัง เเละเงินทองจากลูกค้าที่จะไหลมาเทมาถ้าสามารถนำรถของอู่ตัวเอง ไปแข่งชนะรถของอู่อื่นๆได้ เเล้วเหตุผลอะไรหละที่ไม่เเข่งขันกันอย่างถูกกฎหมาย ไม่ยากเลยที่จะบอกว่า มาตรฐาน การเเข่งในสนามยังไม่ดีพอ ผู้ใหญ่ในบ้านเมืองไม่ให้การสนับสนุน ลุงต่อพ่อของบอยก้อคิดเช่นนี้ ไม่ใช่ว่าเต็มใจไปเเข่งเดิมพันบนถนนโดยผิดกฎหมาย เเต่เมื่ออู่อื่นท้ามา ถ้าไม่ตอบรับ ก้อเหมือนว่าเเพ้ไปเเล้ว หรือบางทีลูกค้าของทางอู่ ถูกท้ามาจากอู่อื่น ถ้าลุงต่อไม่เข้าไปช่วยดูรถเซ็ตรถหรือบางทีถึงกับขอไปขับเเข่งซะเองก้อเพราะเหตุผลที่เเกยังต้องการรักษาศักดิ์ศรี ของอู่เเกไว้นั้นเอง ถ้ารถจากอู่ของแกเเพ้ ก็เหมือนเป็นเครื่องบอกว่าอู่ของแกไม่มีฝีมือ เเล้วอย่างนี้ถึงลุงต่อจะไม่ได้เต็มใจเข้าไปพัวพัน กับเเวดวง การเเข่งรถเถื่อนบนถนน เเต่มันก็เป็นเรื่องที่เลี่ยงไม่ได้ เเล้วเเน่นอนยิ่งเเข่งก็ยิ่งชนะ เหมือนการถลำตัวลึกลงไปเมื่อชนะเเล้วก็ไม่มีใครอยากจะกลับไปเเพ้ ลุงต่อจึงต้องคอยรักษาชื่อเสียงของอู่ไว้ด้วยวิธีเเข่งเเบบผิดกฎหมายนี้ถึงใจจริงๆของแกจะอยากให้มีการเเข่งเเบบถูกต้องก็ตาม เเต่ความหวังนั้นไกลจากความจริงเต็มที กับประเทศที่ผู้นำไม่ได้ให้ความสนใจในเรื่องกีฬา ความเร็วชนิดนี้เลย เเละเเน่นอนเมื่อการเเข่งจบลง น้อยครั้งนักที่รถของอู่ L.T. จะไม่ได้ชัยชนะ เเละเหตุผลนี้หละที่ ต้องมีคนมากมายที่เสียเดิมพันเเละเสียผลประโยชน์ ของตัวเองเมื่อเเพ้กับอู่ ของลุงต่อ จึงไม่ใช่เรื่องเเปลกที่จะมีใครต้องการให้ความโด่งดังของอู่ L.T. ได้จบลงไปโดยเร็ว ซึ่งคงไม่มีอะไรดีไปกว่าการกำจัดลุงต่อซะ
วันที่10 หลังจากการจากไปของ ลุงต่อ บอยไม่ไปเรียนมา 10วันเเล้ว เค้าเอาเเต่ นั่งมองรถของพ่อเค้า รถที่พ่อเค้าเคยขับพาบอยไปไหนต่อไหนตอนที่บอยยังตัวเล็กจนเหยียบคันเร่งไม่ถึงด้วยซ้ำ รถที่พ่อของบอยใช้สอนบอยขับรถครั้งเเรก รถที่บอยใช้ขับไปจีบผู้หญิงครั้งเเรก รถที่บอยเคยขโมยออกไปเที่ยวกลางคืนจนพ่อจับได้ ด้วยความคิดถึงพ่อบอยไม่มีอะไรที่จะช่วยให้จิตใจเค้าสงบลงได้เลยนอกจากการเก็บตัวอยู่ในอู่เเละนั่งเช็ดรถคันโปรดของพ่อเค้าทุกวัน MR2 AW11 สีเเดงเพลิง มันเป็นรถคันโปรด ที่พ่อของบอยรักเเละ หวงมากที่สุด ตอนนี้ รถคันนี้ดูเหมือนเเฝงไปด้วยความเศร้าเสียใจ เพราะมันเหมือนเป็นตัวเเทนของลุงต่อ เเต่ขณะที่บอยกำลังยืนเช็ดรถ สปอร์ตคลาสสิคคันงามอยู่นั้น มีเสียงหนึ่งทักมาจากข้างหลังบอย "มันยังสวย เเละมีเสน่ห์มากเลยนะเจ้ารถคันนี้" บอยรีบหันไปตามต้นเสียงทันที เจ้าของประโยคนั้นไม่ใช่ใคร ลุงเเดง เพื่อนสนิทของพ่อบอย ลุงเเดงได้พยายาม พุดคุยให้กำลังใจเเละช่วยเหลือบอยในทุกๆอย่างจนมาถึงประโยคสำคัญ ที่ลุงเเดงที่จะเปลี่ยนชีวิตบอยไปอย่างที่เค้าเองก็ไม่รู้ตัวมาก่อน "ถ้าบอยมัวเเต่นั่งอมทุกข์ไปวันๆแบบนี้อู่ของเจ้าต่อ มันก็ไม่มีอะไรดีขึ้น บอยถ้าคิดจะรักษาอู่ของพ่อเราไว้หละก็ลุงช่วยได้บอยต้องไปเริ่มต้นชีวิตไหม่เหมือนที่พ่อเราเคยเริ่มมา ถ้าบอยตัดสินใจได้ว่าจะรักษาอู่นี้ไห้คงอยู่ต่อไปเเล้วลุงจะช่วยเหลือเราเอง" บอยในขณะนั้นไม่คิดอะไรอีกเเล้วรีบตอบรับความช่วยเหลือจากลุงเเดงทันที
สนามบินดอนเมือง 17.00 น. ลุงต่อ บัวเเละเเม่ของบอยรวมทั้งวินเพื่อนรักของบอย มายืนส่งบอยที่กำลังจะไปทำงานที่ญี่ปุ่นอู่เดียวกับที่ลุงต่อ พ่อของบอยเคยไปทำงานที่นั่น ตอนหนุ่มๆ จากความช่วยเหลือของลุงเเดงที่ติดต่อกับทาง เคนซัง เจ้าของอู่เเละเพื่อนเก่าของพ่อบอยสมัยที่พ่อของบอยยังอยู่ที่ญี่ปุ่น ซึ่งตอนนี้เค้าได้รับช่วงอู่มาจากลุงของเค้าซึ่งเป็นเจ้านายเก่าของพ่อของบอยนั่นเอง บอยในเวลานี้มีความมุ่งมั่นสูงสุดเพื่อจะรักษากิจการที่พ่อเค้ารักไว้ให้ได้นั่นเอง
ที่ญี่ปุ่น 5 ปีผ่านไป "เจ้าลูกชายจะกลับไปเมืองไทยเเล้วจริงๆหรือ "เคนซัง พูดกับบอย ด้วยความขยันเเละตั้งใจจริงของบอย ทำให้เคนซังชอบใจบอยมากจนถึงขนาดเรียกบอยว่า "ลูกชาย" บอยซึ่งในขณะนี้ได้ฝึกงานที่อู่ของเคนซังมาจนมีฝีมือจนได้มาเป็นฟหัวหน้าช่างคู่กับเคนซังเเล้ว ตอบอย่างจำใจว่า "ครับผมต้องกลับไปเพื่อรักษากิจการของพ่อผมไว้ให้ได้ เเล้วผมจะส่งข่าวมาครับ " เคนซังเห็นถึงเเววตาที่มุ่งมั่นใจต่างตากเเววตาของบอยไม่ต่างจากเเววตาของลุงต่อเพื่อนเก่าของเคนซังในอดีต เค้ารู้ดีว่าไม่อาจ เปลี่ยนการตัดสินใจของบอยได้เคนซังจึงทำได้เพียง ยิ้มมุมปากให้กับบอย พร้อมกับ จัดงานเลี้ยงส่งบอยในคืนวันนั้นภายในอู่ของตัวเอง
เช้าวันอาทิตย์ วินกำลังง่านอยู่กับการเตรียมรถไปรับเเม่ของบอยเเละน้องสาว เพื่อเตรียมตัวไปรับบอยที่สนามบิน ทุกคนมีท่าทางตื่นเต้นดีใจอย่างบอกไม่ถูก บอยเดินตามทางของ สนามบินบัวเป็นคนเเรกที่เห็นบอยร้องตะโกนด้วยความดีใจเสียงลั่น "พี่บอยๆ" บอยเดินตรงมาหาทุกคน เเม่ยิ้มไม่หุบ วิน ดีใจถึงขนาดกระโดดกอด บอยอย่างเเรงเหมือนอย่างที่เคยเล่นกันตอนเด็กๆ อย่างไม่อายสายตาคนรอบข้าง จนบอยต้องบอกให้ปล่อยด้วยความอายคนอื่นๆ เเล้วคืนนั้นทุกคนก้ได้ดื่มกินกันอย่างสนุกเพื่อต้อนรับการกลับมาของบอย เมื่อถึงเวลางานเลี้ยงเลิกบอยจับที่ไหล่วินเบาๆ พร้อมกับเอ่ยประโยคสั้นๆได้ใจความว่า " ขอบใจแกมากนะวิน ที่ช่วยดูเเลเเม่กับน้องข้าตอนกข้าไม่อยู่ เเเต่หลังจากนี้ ข้ามีเรื่องให้เเกช่วยอีกเยอะเลยหวะ" วินยิ้มให้บอยอย่างเป็นมิตรพร้อมกับจับไหล่ของบอยกลับเช่วยเดียวกันก่อนจะขับรถกลับบ้านไป
วันศุกร์ เที่ยง มีพัสดุกล่องใหญ่ ที่บอยกำลังขนลงจากรถกระบะ อยู่คนเดียว ในขณะที่วินมาถึงพอดีจึงรีบวิ่งมาช่วยบอยขนกล่องพัสดุนั้นเข้าไปไว้ในอู่ของบอย "หนักชิบหายเลยเเกไปเอาอาไรมาจากไหนวะเนี่ย"วินยิงคำถามใส่บอย บอยไม่ตอบเเต่ยิ้มมีเลศนัย พร้อมกับเปิดกล่องพัสดุใบใหญ่จำนวน5กล่องนั้นออกให้วินดู วินถึงกับอ้าปากค้าง เพราะสิ่งที่อยู่ในกล่องพัสดุ ที่ส่งมาทางเเอรืเทลล์นั้น คืออุปกรณ์ โมดิฟาย เครื่องยนต์ 4a-ge ชุดใหญ่ ทั้งชุดขยายความจุเป็น1,800 c.c. ของ HKS เเคมชาฟ องศาสูง เเละชาฟ ต่างๆของ TRD ชุดเกียโคลส +คลัตช์ ของ OS GIKEN ชุดลิ้นปีกผีเสื้อเเบบ4ลิ้นอิสระ พร้อมกล่องควบคุมเเบบปรับจูนได้จาก MOTEC ของพวกนี้มูลค่านั้นรวมเเล้วซื้อรถไหม่ได้คันนึงเลยดีเดียว ไม่เเปลกใจที่วินจะอึ้งเมื่อพบเห็นของพวกนี้ บอยเอ่ยไปลอยๆตามลม ให้วินได้ยินว่า "ถ้าอยากจะสร้างชื่อเสียงเเละเรียกลูกค้าให้กลับมาหาอู่เรา จะมีอะไรเท่ากับเอาฝีมือของเราออกไปโชว์ให้คนเห็นหละ ข้าจะเอารถของพ่อข้านี่หละเพื่อเเสดงถึงตัวตนของพ่อ ข้าจะต้องสร้างอู่ขึ้นมาใหม่ได้เหมือนตอนพ่อข้ายังอยู่ให้ได้ " วินได้ยินเเบบนี้จึงถามไปด้วยความสงสัย "เห้ยบอย เเต่เเข่งรถอะมันใช้ทุนเยอะนะไหนจะค่าดูเเล ค่าสมัครลงเเข่ง สนามก็ยังไม่ได้มาตรฐานเท่าญี่ปุ่นที่เเกเคยไปอยู่หรอกนะไอ้บอย" จบประโยคนี้บอยตอบกลับทันควัน "ใครบอกว่าข้าจะไปแข่งในสนาม" วินเจ็บเเปล้บในอกทันทีเพราะรู้ว่าบอยหมายถึงอะไร ใช่เเล้วบอยต้องการจะลงไปในวงเวียน ของการเเข่งขันมิดไนท์เรซซิ่ง วงการที่เคยพรากชีวิตลุงต่อพ่อของบอยไปแล้ว เเละวินก้อยังไม่อยากให้เพื่อนต้องมาพบจุดจบเหมือนกับ ลุงต่อ เเต่ก้เกินที่วินจะคัดค้านได้ เพราะเหตุผลที่บอยให้ไว้คือ "ถ้าข้าไม่เข้าไปในวงเวียนนั้นข้าจะรู้ได้อย่างไรว่ามันเป็นยังไง เเละข้าจะหาคนที่ทำให้พ่อข้าตายไปได้อย่างไร ข้าจำเป็นต้องทำเเบบนี้ "