มีค 56

[O'Pern]

16 มีค 56
   ชีวิตช่วงเช้าจะเหมือนๆ เดิมทุกวัน สมัยก่อนขี่แต่จักรยานเพราะสนุก แต่พออยากจะลดน้ำหนักเข้า มันไม่เห็นจะลงได้ทันใจ ผมขี่ช้าด้วยไง มันเลยใช้แรงน้อย สองอาทิตย์หลังมานี้เดินเร็วแทน น้ำหนักลดลงอย่างเห็นได้ชัดแบบทีละน้อย นี่ถ้าวิ่งจะลดเร็วกว่านี้อีกนะ ยังครับยัง อีกสักพักค่อยวิ่ง วางแผนไว้แล้ว
   ถุงทรายถ่วงเท้าทำงานได้ดีมากครับ เดินวิ่งแป๊บเดียวเหนื่อย รถติดนั่งอยู่ในรถก็ยังยกขาขึ้นมาเกร็งหน้าท้องเล่น หาอะไรสนุกทำแก้เบื่อ แค่ขยับก็เท่ากับออกกำลังกายแล้วนี่นา
   เย็นไป Ivy ต่อ มิวติดใจลู่วิ่งออกกำลังกาย ส่วนผมติดใจเครื่องเล่นกล้ามท้อง ไอ้พวกแขนขาผมไม่ห่วงครับ ตอนทำงานอยู่ร้านเรายกของบ่อยมาก จะมีช่วงท้องส่วนเดียวที่ไม่ค่อยได้ออกแรง อ้อ ผมไม่อยากมีกล้ามเนื้อใหญ่โตนะ ผมชอบแบบกล้ามน้อยๆ แต่เห็นกล้ามเนื้อชัดๆ มากกว่า แบบนี้ต้องรีดไขมันออกให้เกลี้ยง ดูหุ่นเหมือนพวกนักมวยน่ะครับ ผมชอบแบบนั้นมากกว่าพวกกล้ามโต 

[O'Pern]

17 มีค 56
   เช้าวันอาทิตย์จะเป็นวันเดียวที่ผมไม่ได้ออกกำลังกาย ไม่ใช่เพราะขี้เกียจนะ แต่เพราะไม่รู้ว่าภรรยาและลูกจะชวนไปไหนหรือเปล่า ผมอยากให้ชีวิตสมดุล ภรรยาหยุดวันอาทิตย์วันเดียว ก็อยากให้ลูกอยู่พร้อมหน้ากับพ่อแม่ ผมคิดว่าเขาคงจะชอบ
   แต่ถ้าวันไหนเขาจะไปกันสองคนก็บอกได้นะ สบายๆ ผมก็จะไปขี่จักรยานของผม ผมใช้ชีวิตไม่เหมือนนักจักรยานส่วนใหญ่ ผมชอบขี่จักรยานแต่กลับขี่น้อยมาก เลือกที่จะให้เวลากับครอบครัวเป็นอันดับหนึ่ง มันต้องแลกกันครับ คนที่ออกขี่บ่อยๆ ออกทริปประจำ เขาก็ต้องแลกกับการห่างจากครอบครัว ไม่มีใครผิด อยู่ที่ว่าคุณจะเลือกอย่างไร
   เช้ามิวเรียนซุปเคแล้วกลับมาบ้านตอนสาย ส่วนผมอยู่บ้านทั้งวัน ไม่ได้ไปไหน มันก็เบื่อเหมือนกันนะ แต่ออกไปข้างนอกก็มีแต่สิ้นเปลืองเงิน เจอข้าวของแพงๆ ก็ไม่กล้ากินไม่กล้าซื้อ ผมเป็นคนไม่มีรายได้ไง อยู่กับที่บ้านก็กินด้วยกัน ไม่มีเงินเก็บ เลยไม่มีสิทธิ์ที่จะอยากได้ของอะไร
   ท้อแท้เหมือนกัน ดูถูกตัวเองก็บ่อย บางทีก็เหมือนว่าตัวเองไร้ค่า คล้ายอาการของโรคซึมเศร้า แต่พอผมมีกำลังใจมันก็จะพลิกไปคนละด้าน ทำตัวเหมือนกับว่าตัวเองยังคงเป็นนักทดสอบรถอยู่ หาข้อมูลด้านลบที่หาอ่านในหนังสือหรือเวปไซต์ใดไม่ได้
   นั่นแหละ คืองานหลักของผมเลย

[O'Pern]

18 มีค 56
   เดินออกกำลังกายยามเช้า เดินหน้า เดินถอยหลัง วิ่งสลับเดิน ฯลฯ
   วันนี้มิวเรียนซุปเควันแรก คอร์สนี้มีแค่ 5 วัน ปัญหาคือผมต้องไปรับส่งแถวสาทรในวันธรรมดา รถติดสุดๆ ๆ ๆ จอดรถที่ตึก Trinity ค่าจอด ชม ละ 30 บาท เศษปัดขึ้น หึหึ มันก็มีเศษกันทุกแหละครับ ไอ้ตึกนี้เป็นของเพื่อนนักเรียนสมัยประถมของผมเองนะ สนิทกันพอควร ตอนเล่น BMX ก็ขี่ด้วยกัน ของแต่งที่เขาเบื่อแล้วก็มาขายผม ยังจำล้อพลาสติกของ Skyway ได้เลย
   ต้องซื้อของในซุปเปอร์มาเก็ตวิลล่า 300 บาท ถึงจะปั๊มจอดฟรีได้ 1 ชม ครับ ร้านนี้ข้าวของส่วนใหญ่จะแพง แต่เด่นตรงมีของแปลกๆ ให้เลือก เช่นเมล็ดแฟล็กที่หาซื้อยาก ที่นี่มีเมล็ดแฟล็กกว่า 5 ชนิด ถั่วแปลกๆ ก็มีเยอะมาก ใครจะทำขนมมาซื้อวัตถุดิบได้จากที่นี่เลย
   มิวชวนไปออกกำลังกายที่ Ivy สัญญาบอกจะวิ่ง 6 กม เพื่อแลกกับน้ำสเลอปี้ (น้ำโคล่าปั่นแบบไม่ซ่า) ใน 7-11 เอาเข้าจริงได้แค่ 1.5 กม ส่วนผมเล่นกล้ามท้องไปราว 100 ครั้ง เล่นเอาพุงชา
   อ่านในเวปมีคนบอกว่าการซิทอัพไม่มีส่วนกับการลดน้ำหนัก หึหึ มันไม่ได้ลดโดยตรง แต่มันลดทางอ้อมครับพี่ เพราะการที่เรามีกล้ามเนื้อมากขึ้น ร่างกายจะเผาพลาญอาหารได้รวดเร็วกว่าคนที่มีกล้ามเนื้อน้อย ผลก็คือกินเท่ากัน แต่เหลือพลังงานสะสมน้อยกว่า ถ้าคุมอาหารดีๆ พักเดียวก็เห็นผลแล้วว่าพุงยุบ
   ผมเป็นคนขวางโลกนะ ชอบอ่าน แต่ไม่ชอบเชื่อใคร จะเชื่อก็ต้องลงมือทำเอง ขั้นตอนนี้ล่ะที่ผมจะพบอะไรอีกมากมายที่สอดแทรกอยู่
   ตอนเด็กๆ เคยอ่านหนังสือรถยนต์แล้วก็ไม่เชื่อ นำมาลองเองบนท้องถนนถึงค่อยรู้ซึ้ง นั่นคือที่มาของเทคนิคสารพัดที่แม้กระทั่งหนังสือรถยนต์ต่างประเทศยังไม่เคยเอ่ยถึง เช่นผู้ใหญ่บอกจะสตาร์ทรถต้องเข้าเกียร์ว่าง ถ้าใส่เกียร์ไว้พอบิดกุญแจปุ๊บรถจะพุ่งไปข้างหน้าทันที ผมลองทันที ผลคือรถก็พุ่งจริง ดับจริง แต่อีกสักพักผมก็จัดการกับมันได้ สตาร์ทโดยรถคาไว้ที่เกียร์ 1 ได้โดยเครื่องยนต์ไม่ดับ
   ไม่ได้อวดเก่ง ไม่ได้เทพ เลยไม่กล้านำมาเล่าบอกใคร ได้แต่เขียนเก็บไว้ให้ลูกอ่าน ไม่อยากเรียกว่าวิชาที่สาบสูญ หากแต่มันเป็นวิชาที่ยังไม่เคยเกิดในตำรามากกว่า

[O'Pern]

19 มีค 56
   ออกกำลังกายตอนเช้าตามปกติ เดินเหมือนๆ เดิม จนเริ่มจะเบื่อละ จักรยานนี่ไม่ได้ขี่มานานมาก แม้ผมจะชอบขี่จักรยาน แต่จักรยานมันไม่ใช่ของที่เป็นที่สุดสำหรับชีวิตผมครับ
   วันนี้เงินบาท 29.32 บาทต่อ USD แข็งค่าสุดในรอบปี มาพร้อมกับตลาดหุ้นไทยที่ตกต่ำสุดเช่นกัน
   เจ้าอากิรุ่นน้องที่เคยเอ่ยถึงอยู่หลายหน วันนี้ไปโผล่หน้าในรายการข่าวของสรยุทธตอนเช้า เฮ้ยย มาได้ไง ดังใหญ่แล้วนะนี่ เดี๋ยวต้องไปแซวในเฟซบุ๊ค
   ตอนสายไปส่งมิวเรียนซุปเค ผมจอดรถในตึก Trinity เหมือนเดิม คงจะต้องเป็นแบบนี้ไปตลอดจนถึงวันศุกร์ เช่นเดียวกับไปซื้อของในวิลล่า นี่ซื้อจนไม่รู้จะซื้ออะไรแล้วนะ เลื่อกเอาของที่ถูกสุดที่เขาขายก็คือน้ำมันข้าวโพด Mazola ห้างอื่นขาย 120 ห้างนี้ขาย 99 บาท เมื่อวานจัดมา 1 ขวด วันนี้ก็ได้มาอีกขวด อยากซื้อเยอะ แต่ยังไงพรุ่งนี้ก็ต้องมาอีก มะรืนก็ต้องมา มะเรื่องก็ยังต้องมา
   รีบเดินไปยังร้านขายกระติกน้ำ บอกเขาว่ามันใส่ในรถจักรยานไม่ได้ ใส่แล้วหลุดหลวม แม่ค้าก็ใจดีนะ ดูสภาพกระติกแป๊บเดียวก็หยิบเงินคืนให้เลย ก็น่าเสียดายนะ กระติกน้ำยี่ห้อนี้คุณภาพดีมาก ถ้ามันใส่แล้วลงล็อคกับโครงกระติกได้ก็จะแจ่มสุดๆ
   เดินแป๊บเดียวก็เบื่อแล้วครับ ตลาดนี้เหมาะกับผู้หญิงและเด็กจริงๆ ไม่ค่อยมีสินค้าผู้ชายเลย
มิวของอยู่เล่นกับเด็กๆ แถวร้านขายของ ผมเลยกลับมาบ้านนั่งพิมพ์ไดอารี่ชีวิตย้อนหลัง ไม่ได้เปิดคอมฯมา 3 วันแน่ะ
เกาหลีเหนือเปิดเผยคลิปยาว 4 นาที บอกจะโจมตี Washington DC หลังจากโดนคว่ำบาตรข้อหาทดลองอาวุธนิวเคลียร์ งานนี้มีกองเชียร์เพียบ โดยเฉพาะคนจากย่านตะวันออกกลาง
   สิงคโปร์สร้าง Terminal 4 แล้ว สะพานมิตรภาพไทยลาวแห่งที่ 4 ที่เชียงของก็จะเสร็จกลางปีหน้า ขี่จักรยานข้ามไปเมืองห้วยทรายได้เลย เพื่อบ้านอย่างพม่าก็พัฒนาไปแบบก้าวกระโดด ชนิดชาวโลกคาดกันไม่ถึง ส่วนไทยเราก็เดิมๆ ครับ ลูกสมุนหาทางช่วยเจ้าของพรรคกลับบ้าน ดึงสถาบันมาวิจารณ์เล่นแบบสนุกปากแนวทอล์คโชว์
   ถ้าเป็นกฎหมายไทยโบราณจะโดนประหารเจ็ดชั่วโคตรไปนานแล้ว ไม่เหลือเชื้อให้สืบต่อสายพันธุ์เดรัจฉาน
   เนรคุณ

[O'Pern]

20 มีค 56
   เดินออกกำลังกายอีกแล้ว ทำอะไรเหมือนเดิมๆ นานเข้าชักเบื่อแล้วว่ะ อากาศช่วงเช้านี่เย็นหน่อย พอสายแดดแรงก็ร้อนจัดเลย บ่ายนี่ไม่ต้องพูดถึง แค่เอามือโผล่ออกไปนอกชายคารับแดดยังแสบแขน แล้วไอ้พวกที่ขี่จักรยานทางไกลแบบลากยาวทั้งวันเขาทำอย่างไรกันนะ ทนๆ ไปงั้นหรอ มันจะสนุกหรอ
   สายพามิวไปเรียนซุปเคเป็นวันที่ 3 จอดรถแล้วซื้อของในวิลล่าเหมือนเดิม ปกติจะประทับตราจอดได้ 1 ชม ผมก็ขอพนักงานเขาตรงๆ แหละครับ บอกว่าขอปั๊มแบบจอด 2 ชม ได้ไหมครับ ผมพาลูกมาเรียนพิเศษซื้อของที่นี่มา 3 วันแล้ว พรุ่งนี้และมะรืนก็ต้องมาอีก พนักงานทำหน้างงเหรอหรา แล้วก็ปั๋มให้ตามที่ผมขอ
   ขากลับแวะไปรษณีย์ไปต่อทะเบียนรถครับ ผมไม่เคยต่อเองเหมือนกัน แต่วันนี้มาทำเองก็เพราะต้องการจะสอนมิว ผมสอนเขาหมดแหละครับ ทุกสิ่งที่แปลกใหม่หรือไม่เคยทำล้วนเป็นประสบการณ์
   เปิดประตูเดินเข้าไปก็งงมึนเลย มิวตรงดิ่งไปกดบัตรคิวซึ่งก็ไม่ผิด แต่ผมบอกให้เขาสอบถามเจ้าหน้าที่ด้วยว่าเราจะมาต่อทะเบียนรถ ต้องติดต่อช่องใด ต้องกดบัตรคิวหรือไม่
   เจ้าหน้าที่ชี้ไปช่องจ่ายบิลด่วน ไม่ต้องกดบัตรคิว ยืนต่อแถวได้เลย แถวตรงนี้มิวเคยมาแล้วครั้งหนึ่งตอนสอนเขาส่งธนาณัติ เจอเจ้าหน้าที่คนเดิมอีกด้วย เขาจำมิวได้ ก็เลยยิ้มแย้มเล็กน้อย ปกติพนักงานหน้าตาจะเฉยเมยมาก
   ไปต่อกันที่เซ็นทรัลพระราม 2 มิวอยากไปดูร้านหนังสือ จัดไปครับ ได้หนังสือเกี่ยวกับวิทยาศาสตร์มาอ่านเล่น 1 เล่ม แวะกินสเต๊คร้านซานตาเฟ่ต่อ ผมไม่ชอบอาหารแบบนี้ ยังดีที่เขามีเมนูสลัดซีซ่าร์ เลยจัดมา 1 จาน มิวกินสเต็กหมูพริกไทยดำกับไส้กรอก ตามด้วยซุปเห็ดของโปรด

[O'Pern]

21 มีค 56
   เช้านี้เบื่อที่จะเดินออกกำลังกาย เอาจักรยานออกขี่แทน ใช้รถ KHS F20-W และยังถ่วงข้อเท้าด้วยถุงทรายเหมือนเดิม ขี่ไม่ถนัดเลยครับ ก้นไม่คุ้นกับเบาะนั่งแบบหนานุ่ม แถมช่วงของรถก็ต่างจาก KHS HT ที่เคยขี่เยอะ ท่อคอของ F20-W สูงมาก นี่ถ้าปรับท่อคอให้ต่ำลงได้คงจะดีไม่น้อย นี่ผมคิดจะตัดมันเลยนะนั่น ถ้าขี่จริงจังคงจะต้องหาทางทำให้มันสั้นลง แต่นี่ขี่ไม่บ่อย ไม่อยากตัด กลัวเสียของ
   วันนี้มิวมีเรียนซุปเคอีกวัน ส่วนผมเดินแถวซอยละลายทรัพย์จนเบื่อแล้ว ข้าวของเครื่องใช้มีแต่ของหญิงกับเด็ก มีเสือผ้า แว่นตา แบรนด์เนมที่ผมเคยเคยเหลียวแล แถมหลังๆ นี่ยี่ห้อแปลกๆ ไม่รู้จักอีกด้วย คงจะตกยุคไปแล้ว
   เลยเดินทะลุถนนสีลมไปตึกสีลมคอมเพล็กซ์ ผ่านตึก CP Tower ที่เมื่อก่อนเคยเป็นร้านอาหารเช้าประจำของมิว ชื่อร้าน Delifrance ตอนนี้หายไปแล้ว เขาบูรณะตึกใหม่ แต่กลายเป็นมีร้าน Mos Burger แทน นี่เป็นร้านขายแฮมเบอร์เกอร์ที่อร่อยที่สุดตั้งแต่เคยกินมา เป็นของญี่ปุ่นครับ ใช้มะเขือเทศชิ้นใหญ่มาก แถมกัดแล้วหวาน ไม่ได้เหม็นเขียวเหมือนของไทย แปลกดี สงสัยจะเป็นมะเขือเทศญี่ปุ่น เดินเข้าไปถามว่าวันอาทิตย์เปิดเวลาใด เขาบอก 0900 จบข่าวเลย ผมอยากกินสักตอน 0700
   เดินเล่นในห้างครับ วันนี้ขอเป็นเด็กห้าง เจอแต่ของแพงๆ ตามเคย ไม่มีอะไรอยากได้นะ รู้สึกไม่อยากได้ของเหมือนตอนเด็กๆ แล้ว แค่เดินดูเล่น เปิดหู เปิดตา ย่านนี้ตอนกลางวันของวันธรรมดามีแต่คนทำงานล้วนๆ เที่ยงก็แห่กันออกมา พอบ่ายก็หายเกลี้ยง แต่นี่ปิดเทอม เลยพอมีคนจากย่านอื่นมาเดินเที่ยวเล่นบ้าง
   พักใหญ่ก็เดินกลับไปที่ห้างวิลล่าเหมือนเดิม ซื้อน้ำมันข้าวโพด Mazola เหมือนเดิม วันนี้จัดมา 6 ขวดเลย ขอเขาปั๊มที่จอดรถเพิ่มเหมือนเดิมจนพนักงานอมยิ้ม ผมบอกว่าขอพรุ่งนี้อีกวันด้วยนะ วันสุดท้ายแล้ว
   ไปนั่งรอมิวที่ซุปเค วันนี้มิวออกมาช้าหน่อย ตอนรอก็เปิดเฟซบุ๊คนั่งอ่านเล่น เจอโฉมหน้าของกลุ่มคนที่ชอบพูดเหน็บสถาบัน เลยเอาขึ้นหน้าเฟซบุ๊คของตัวเองซะ แต่ก็อีกล่ะนะ เฟซบุ๊คมันเล่นกับแบบวันต่อวัน พอพรุ่งนี้ก็มีข้อมูลใหม่แล้ว มีประเด็นใหม่ๆ แล้ว ต่างจากเวปที่ข้อมูลมันจะสะดวกต่อการค้นหามากกว่า
   ยังไงผมก็ชอบเวปมากกว่าครับ เฟซบุ๊คมันเอาไว้ติดต่อกับเพื่อนเก่าๆ ได้ดีมาก คนใช้ในแง่ลบหน่อยก็เอาไว้ปล่อยข่าวลือ สร้างข่าวลวง บ้างก็ทำเป็นร้านค้าขายของ ฯลฯ
   กลับมาบ้านมิวขอกิน Harshbrown ที่ซื้อมาเมื่อวานจากวิลล่า ผมให้กินแค่ชิ้นเดียว และบอกว่าห้ามกินตอนมื้อเย็น กินกับซอสมะเขือเทศครับ ขอชิมชิ้นเล็กๆ คำหนึ่ง อร่อยดีมาก แต่มันอ้วนมากเช่นกันนะ
   เย็นขี่รถ F20-W อีกนิดหน่อย จอดนิ่งนานจนลมยางลดลงไปมาก ไอ้คันนี้ใช้ไม่ค่อยจะคุ้มเลย ก็เพราะผมไม่มีเหตุผลที่จะต้องใช้ฟังชั่นการพับน่ะครับ เลยขี่คัน Full Size มากกว่า แถมมีเบาะ Brooks อีกด้วย ติดใจไปกันใหญ่เลย ทั้งๆ ที่สองปีก่อนยังด่าเบาะ Brooks เอาไว้เยอะ ฮ่าๆ
   ไม่ได้กลับกลอกเหมือนเฉลิมล่ะ ข้อเสียของมันก็ยังคงเป็นอยู่อย่างนั้น เช่น แพง หนัก กลัวน้ำ ดูแลรักษายาก ฯลฯ ข้อดีมีเพียงข้อเดียว แต่มันดันมาเติมเต็มส่วนที่ผมขาดหายไปได้ นั่นคือขี่แล้วไม่เจ็บก้น

[O'Pern]

22 มีค 56
   ขี่จักรยานสนุกกว่าเดินและวิ่งเป็นที่สุด แต่มันได้ออกแรงน้อย จะไม่ชอบก็ตรงนี้แหละ ส่วนข้อดีนั้นมีค่ามากเกินบรรยาย ไม่ใช่เรื่องของสุขภาพนะ ถ้าจะเน้นสุขภาพน่ะ ไปเล่นกีฬาได้อีกหลายอย่าง แต่สิ่งเดียวที่จักรยานมีให้ผมนั่นคือเรื่องของ “จิตนาการ”
   ขี่แล้วความคิดไหลลื่นดีมากจริงๆ ใครทำงานใช้ความคิดสร้างสรรค์มากๆ นี่แนะนำเลย แต่ต้องขี่คนเดียวนะ ขี่เข้ากลุ่มนี่จะได้น้อย เราจะไม่ได้อยู่กับตัวเองอย่างเต็มที่ เหตุผลนี่ไงล่ะ ผมถึงชอบขี่คนเดียวประจำ
   เลยใช้การเดินและวิ่งเป็นการออกกำลังร่างกาย ส่วนจักรยานใช้ออกกำลังสมอง
   เช้านี้จัดทั่งสองอย่างเลย ยืนเส้นและเดินก่อนแล้วค่อยขี่จักรยาน แต่ก็ทำได้แค่แป๊บเดียว รีบกลับมาบ้าน เข้าโหมดปกติของคนทำงาน
วันนี้มิวเรียนซุปเคเป็นวันสุดท้ายแล้ว (สำหรับคอร์สนี้) ผมก็ดีใจที่จะได้ไม่ต้องมาคอยเดินตลาดแห่งนี้คอยถึงวันละ 2 ชม แวะซื้อของห้างวิลล่าเป็นวันสุดท้าย ของก็แสนจะแพง วันนี้หยิบเอา Harshbrown มาให้มิวอีก 1 กล่อง บอกให้กินแค่วันละชิ้น และเฉพาะมื้อเช้านะ เพราะมันอ้วนมาก
ซื้อธัญพืชอัดแท่งแบบพลังงานต่ำมา 2 กล่อง สองจิตสองใจนะ เพราะนักจักรยานทั่วไปเขาก็จะเลือกแบบให้พลังงานสูง เร็ว เอาไว้กินตอนออกทริปจะได้ระเบิดพลังได้ง่าย ส่วนผมเน้นขี่แบบสุขภาพ อยากลดพุง เลยเลือกชนิดให้พลังงานต่ำ แท่งเท่าเวเฟอร์ให้แค่ 60 Kcal หน่วยของพลังงานอาหารนี่เขาคุยกันสากลคือกิโลแคลอรี่นะครับ แต่คนส่วนใหญ่เรียกแคลอรี่เฉยๆ ซึ่งมันผิด มันหายไป 1000 เท่า ผิดอย่างมหันต์ แต่ก็ยังพบบ่อยๆ ในหน้าหนังสือ ทีวี หนักสุดคือบนซองของกินเอง เจ้าของมันยังพิมพ์ผิดเลย ไม่เชื่อลองหาอ่านดูในซูปเปอร์มาเก็ตได้เลย จะจับผิดได้เยอะมาก
เรียกว่าผิดแบบไม่รู้ตัวก็ได้ เปรียบเหมือนเรียก “กิโลเมตร” ว่าเป็น “เมตร” นี่คงพอจะเห็นภาพได้ชัด กรุงเทพฯ-เชียงใหม่ราว 700 กม กลายเป็นเหลือแค่ 700 เมตรงั้นหรือ
   กลับเข้ามาบ้านตอนบ่าย อากาศร้อนแบบบ่นไม่ออก ได้ยินคนบ่นจนเบื่อหู นั่งเล่น Uke สักชั่วโมงกว่า ผมชอบมันนะ แต่ยังเล่นไม่ค่อยเก่งเท่าไหร่ ไม่ค่อยพลิ้ว เสียงออกแข็งๆ กระด้างหน่อย ยังต้องฝึกอีกเยอะ
   มิวกลับมาบ้านก็ขอเล่นเกม ดูทีวี ตามประสาเด็กยุคใหม่ที่เกิดมาพร้อมกับเทคโนโลยี วันๆ หลีกหนีไม่พ้นหน้าจอ ตอนเรียนก็จ้องจอคอมฯ ตอนพักก็เล่นไอ้แพด เบื่อจากเกมก็มาจ้องทีวีต่อ ดีนะที่ผมไม่เอาเกมใส่ในมือถือ ไม่งั้นโดนขอยืมเล่นอีก
   ส่วนผมก็วางแผนชีวิตไปเรื่อย เข้าเวปจักรยาน เจอ “คุณอิท” ฝากข้อความไว้ว่าให้โทรกลับมาคุยเรื่องนักเขียนในนิตยสารจักรยานที่จะออกใหม่
   รีบกดโทรทันที ไม่รีรอเลย แนะนำตัวสั้นๆ แล้วจู่โจมเข้าประเด็นเลย ผมอยากรู้ว่าหนังสือของเขาเป็นค่ายใด แนวไหน อย่างไร
   แล้วก็ต้องอึ้ง กลายเป็นนิตยสารหัวนอกมาจากอังกฤษ !!! เอาอีกแล้ว กูเจองานแปลอีกแล้ว
   แล้วก็ไม่ผิดหวัง เขายิงคำถามตรงมาเลย “คุณแปลได้ไหมครับ”
   แปลน่ะได้ครับ แต่มันเป็นงานที่ไม่ได้ใช้ทักษะด้านจักรยานของผมเลย เอาไงดีวะ กลั้นใจตอบปฏิเสธไป บอกว่าตัวเองไม่เก่ง ไม่ถนัด กลัวเจอศัพท์ของวิทยาศาสตร์ทางกีฬาแล้วแปลผิดแปลถูก กลัวจะทำงานของเขาล่าช้า
   เขาขอตัววางสายไป ผมนึกในใจ ว่าแล้ว กูอดอีกแล้ว แต่ไม่เป็นไร ชีวิตกูล้มเหลวมาเยอะพอๆ กับโทมัสเอดิสัน ตอนนี้กูหาเจอแต่วิธีที่ผิดพลาดอยู่ อีกหน่อยกูคงจะทำให้หลอดไฟส่องสว่างเหมือนกับเขาได้บ้าง
   เย็นเอารถพ่อไปเข้าศูนย์ หน้าจอขึ้นมาว่า Service C ทำอะไรบ้างก็ไม่รู้ แต่ที่แน่ๆ คือเปลี่ยนถ่ายน้ำมันเครื่อง ใช้บริการอู่นอกครับ ไม่ไกลจากบ้านนัก เอาจักรยานพับใส่ท้ายรถไปจะได้ขี่กลับบ้าน รถคันเล็กสุดที่มีตอนนี้คือ Neobike 16
   รถพ่อคันนี้อายุ 10 ปีแล้วครับ แรกๆ พ่อใช้ หลังๆ ไม่ชอบแล้วก็ไม่ขับอีกเลย กลายเป็นว่าผมต้องนำไปใช้แทน ไม่งั้นแบตฯเสีย บอกตามตรงว่าไม่ชอบมันเท่าไหร่ มันขับแล้วเหมือนรถไม่มีวิญญาณ ขับสบายจริง แรงจริง เกาะดีจริง แต่มันตอบสนองเราแปลกๆ คันเร่งไฟฟ้า พวงมาลัยไฟฟ้า ไอ้สองอย่างนี้แหละครับคือตัวการหลัก มันเก็บซ่อนอาการต่างๆ ไว้จนหมด ไม่ส่งไม่สื่อสารอะไรมาถึงเราผู้ขับเลย
   แต่กับ Nissan 180SX ที่ไม่มีระบบอะไรช่วยเลยแม้แต่น้อย มีแค่พวงมาลัยเพาเวอร์ธรรมดา (ไม่ได้แปรผันตามความเร็ว) เจออะไรผิดพลาดมันก็ฟ้องให้เรารู้ตลอดเวลา คันเร่งสายที่กดแล้วจะหนักเท้าตามแรงดึงของสลิง กะน้ำหนักได้ง่ายกว่าพวกคันเร่งไฟฟ้า แม้ไม่แรงเท่า ไม่นุ่มสบายเท่า แต่ขับสนุกกว่าเยอะมากๆ
   ขี่จักรยานก็ยังคงสวมบทบาทนักทดสอบนี่อยู่แหละครับ ขี่แล้วจับรายละเอียด หาจุดอ่อนจุดแข็งของผลิตภัณฑ์นั้นๆ สนุกดีนะ ชีวิตไม่จืดชืด ผมต้องมองเหรียญทั้งสองด้าน แล้วคิดวิเคราะห์ส่งถ่ายออกมาเป็นตัวหนังสือ
   เย็นคุณอิทโทรมาหาอีกรอบ บอกอยากคุยเพิ่มเติม งงเลย ตอนแรกคิดว่าเขาไม่เอาเราแล้วไง ตั้งตัวไม่ถูก มาคราวนี้โดนยิงคำถามใส่เยอะ ผมก็ตอบไปตามตรง ไม่ต้องวางฟอร์มอะไรกัน บอกเขาแบบแมนๆ ว่าไม่ค่อยรู้เรื่องของแต่ง ไม่ได้สนใจด้านนี้ ผมขี่แต่ทัวริ่ง ส่วนใหญ่จะออกเดินทางคนเดียว
   “ขี่ไปไหนมาบ้างครับ” คุณอิทถาม
   เออ ผมไม่ได้ไปไหนมานานมาจนลืม วันๆ มีแต่แบกยกของ สมัยก่อนที่หลังยังไม่เจ็บถาวรนี่ ขับรถส่งของเอง แบกเอง ซัดเองคนเดียวหมด
   นึกย้อนถึงข้อมูลเก่า ก็เล่าเรื่องขี่ไประยองให้เขาฟัง ทริปแรก อยากจัดแบบโหดๆ เลยขี่ไป 260 กม ใช้เวลา 17 ชม ออกจากบ้านตีสี่ถึงที่พักสี่ทุ่ม โดนฝนแบบเปียกและแห้งไป 3 รอบ ช่วง 30 กม สุดท้ายนี่มีลมทะเลพัดกระหน่ำอย่างแรงจนรถแทบล้ม (เพราะมี Panniers สีใบ)
   ดูท่าทางเขาจะสนใจดีนะ เลยบอกให้ผมเขียนเล่าเรื่องนี้มาหน่อย บ๊ะ ได้เลยครับ เดี๋ยวจัดให้
   อย่างนี้สิ ชีวิตค่อยสดชื่นขึ้นมาหน่อย 

[O'Pern]

23 มีค 56
   ไม่วิ่งแล้วโว๊ย ขี่จักรยานเรียกจิตนาการอย่างเต็มที่ ไม่ได้ทำหนังสือเอง ขอเป็นนักเขียนให้คนอื่นเขาก็ยังดีวะ แต่ถ่วงถุงทรายแล้วมันขี่แบบรอบขาสูงๆ ไม่ดีเลยนะ โอเค มันได้ออกแรงเยอะจริง แต่รถมันทรงตัวแย่ สู้ขี่ด้วยรองเท้าแตะไม่ได้
   จากเดิมที่แต่งตัวครบชุด อุปกรณ์พร้อมครบครัน ก็กลายเป็นถอดออกไปเรื่อย จนล่าสุดนี้แต่งตัวแบบชาวบ้านๆ นี่แหละ กางเกงขาสั้น เสื้อยืดคอกลม รองเท้าแตะ หมวกก็บ้างไม่ใส่บ้าง ต้องการทำตัวให้กลมกลืนกับชุมชนที่เราขี่ผ่าน
   อุปกรณ์ติดรถที่ดูมีค่าราคาแพงก็ไม่อยากใช้ละ Pannies ยี่ห้อแบรนด์เนมซื้อมาหลายปี ใช้ไปไม่กี่ครั้ง ตอนนี้อยากใช้ของแบบถูกๆ ให้มันดูว่ารถเราไม่แพง ไม่น่าสนใจ เชื่อมโยงกับ Project Rat Bike ที่ทำไว้นานแล้ว
   วันนี้มีงาน Air Show ที่ดอนเมือง เครื่องบินผาดโผนของ Britling Jet Team มาบินโชว์ที่ดอนเมือง เวลา 0900-1200 แต่เอาเข้าจริงงานเริ่มเอาตอน 1100 คนบ่นกันอุบ ผมเองก็อยากพามิวไปดู แต่ก็ติดภาระที่ต้องเฝ้าร้านขายของ เซ็งนิดหน่อย
   บ่ายพามิวไปเรียนคุมอง กลับมาบ้านก็เล่น Uke เกือบ 2 ชม เมื่อยนิ้วไปหมด เย็นไปรับรถของพ่อจากศูนย์ ขี่จักรยานไป แล้วใส่ท้ายรถกลับมา สะดวกสุดๆ เลย
   หัวค่ำมีเวลาส่วนตัวเล็กน้อย ออนไลน์เช็คข่าว เจอเมลล์คุณอิทส่งรายละเอียดของหนังสือจักรยานมาให้ คอลัมน์แรกของผมจะเป็นการขี่ทางไกลไประยองในช่วงหน้าฝน ยังดีนะที่ผมมีไดอารี่ชีวิตบันทึกเอาไว้ เปิดอ่านย้อนหลังแล้วนั่งนึกถึงเหตุการณ์ ใส่เพิ่มเติมรายละเอียดเข้าไป เช่นการขี่รถขณะฝนตก เราต้องเจออะไรบ้าง ควรทำอย่างไร สิ่งใดควรระวัง จุดใดที่อันตราย วิธีแก้ไข วิธีหลีกเลี่ยง ฯลฯ

[O'Pern]

24 มีค 56
   ไฟโชนกาย เช้านี้ไปเก็บภาพป่าชายเลนแบบอัปเดท ที่จริงผมมีภาพของสถานที่นี้อยู่แล้ว แต่ช่วงนี้อากาศร้อนจัด ผมอยากรู้ว่าบรรยากาศจะเปลี่ยนแปลงไปบ้างหรือไม่ อย่างไร
   ปกติจะขี่จักรยานไป แต่วันนี้สวมวิญญาณนักเขียนแนะนำแหล่งท่องเที่ยว เลยขับรถยนต์ไป จะได้แนะนำจุดจอดรถด้วย ผมชอบทดลองจริง สถานการณ์จริง ขับจริง ขี่จริง เล่าจริง
   จอดรถที่ลานจอดรถหน้าโรงเรียนคลองพิทยาลงกรณ์ครับ นึกขึ้นได้ว่าเคยมาปลูกป่าชายเลนกับกลุ่ม TCHA เมื่อหลายปีก่อนโน้น ปลูกกันที่ด้านหลังโรงเรียนนี่แหละครับ ลองเดินเข้าไปดูสักหน่อย ไม่ได้มาเหยียบที่นี่นานมาก แม้จะมาย่านนี้บ่อย แต่ก็ข้ามไปฝั่งชายทะเลแทน
   โอ้โห เปลี่ยนไปเยอะมาก สถานที่กว้างขวางขึ้น ใหญ่ขึ้น เป็นระบบมากขึ้น เลยได้ไอเดียเขียนเล่าแนะนำสถานที่ จากเดิมจะเล่าเรื่องชายทะเล กลายเป็นเล่าจุดนี้ก่อนดีกว่า สวย เงียบสงบดีมาก
   วันนี้ผมไปแบบสดๆ เลยนะ เสื้อยืด กางเกงขาสั้น และรถ Neobike 16 ไม่ได้ทาครีมกันแดดอีกด้วย กะว่าจะมาแบบรีบไปรีบกลับ ไม่น่าเชื่อ ผมอยู่จุดนี้นานเกือบ 2 ชม นั่งเล่นมันเกือบทุกมุมเลย เก็บภาพมาพอควร สไตล์เดิมครับ ใช้กล้องมือถือธรรมดาๆ นี่แหละ
   มาตั้งแต่ยังไม่เจ็ดโมงเช้า อยู่ถึง 0900 แดดร้อนแรงจัดตั้งนานแล้ว แต่พอก้าวออกมานอกถนนใหญ่มันยิ่งอบอ้าวมากขึ้นไปอีก บรรยากาศป่าชายเลน และหนองน้ำขนาดใหญ่ช่วยบรรเทาความร้อนไปได้มากจริงๆ ครับ
   กำลังจะขึ้นรถกลับอยู่แล้ว นึกขึ้นได้ว่าอาคารด้านข้างโรงเรียนเขาจัดเป็นพิพิทธภัณฑ์ท้องถิ่น ไหนๆ ก็มาแล้ว ลองเข้าไปเยี่ยมชมสักหน่อย ก็เป็นที่รวบรวมข้าวของเครื่องใช้โบราณในท้องถิ่นน่ะครับ ย่านนี้ก็จะมีพวกเครื่องมือหาปลาในอดีต หน้าตาแปลกประหลาด ขนาดผมเกิดในยุคนั้น ยังไม่เคยเห็นตั้งหลายชิ้น ถ้าเป็นเด็กๆ นี่คงจะงงว่ามันใช้งานอย่างไร ถ้ามองผ่านๆ ก็จะเห็นเป็นแค่กองของเก่า แต่ถ้าดูไปเรื่อยๆ ทีละชิ้นก็จะพบเรื่องราวต่างๆ ในตัวมันเอง
   ก็เหมือนชิ้นงานศิลปะน่ะครับ คุณค่าก็จะอยู่ที่ว่าผู้ชมเข้าถึงได้มากน้อยเพียงใด ทีห้องนี้มีเจ้าหน้าที่ประจำด้วยนะครับ ใครอยากทราบอะไรเพิ่มเติมก็สอบถามเจ้าหน้าที่เขาได้ การเข้าชมก็ไม่เสียค่าใช้จ่ายอะไรเลย
   สภาพห้องเป็นอาคารไม้เก่าๆ ดูโทรม เจ้าหน้าที่บอกว่าอีกสักพักใหญ่จะย้ายไปตึกสีเขียวที่อยู่ริมถนนโน่น พูดพลางชี้ไปข้างหน้า โอ้โห ถ้าอยู่ตรงนั้นก็น่าจะจัดวางได้สวยกว่านี้เยอะเลย
   คำถามสุดท้ายก่อนจากของผมคือเรื่องร้านอาหาร เจ้าหน้าที่บอกว่าที่วัดหัวกระบือ (ซอยเทียนทะเล 19) จะมีตลาดน้ำในวันหยุด วันนี้วันอาทิตย์ก็น่าจะมีนะ ลองไปดูสิ
   บ๊ะ รู้ใจจริงเลย รู้ได้ไงว่าผมชอบตลาดน้ำ รีบจัดทันที แม้ไม่รู้จักทางก็งมมันไปเรื่อยๆ หลงนิดหน่อยเพราะกลับรถผิดจุด แต่ก็มาถึงจนได้ แล้วก็ต้องตกใจ อ้าปากหวอ
   เฮ้ยย ทำไมตลาดน้ำเป็นแบบนี้เล่า มันเป็นตลาดบกที่ขายริมน้ำ แถมอาหารก็แบบเห่ยมาก ดูไม่น่ากิน เหมือนร้านแบบกินกันตาย มองปราดเดียวก็อยากกลับเลย
   
   กลับถึงบ้านสิบโมงกว่า อ้าว มิวกลับมาแล้วหรอ (เขาไปเรียนพิเศษ) ผมรีบอาบน้ำทันที ส่วนมิวก็ขอเล่นเกมผ่อนคลายสมอง มีสตีฟเป็นเพื่อนเล่นข้างกาย จนผมต้องเตือนบ่อยๆ ว่าให้ลุกขึ้นเดินเปลี่ยนอิริยาบถบ้าง ละสายตามองไปไกลๆ มองต้นไม้เขียวๆ บ้าง
   หิวจัด กินซาลาเปาไป 2 ลูกโตๆ อีกพักเดียวภรรยาชวนไปกินสุกี้ มิวบอกเบื่อ เปลี่ยนเป็น Sizzler แทน โห รู้งี้ไม่น่ากินซาลาเปาเลย
   สอนลูกเสมอครับว่าอาหารแบบบุฟเฟ่ต์นี่จุดเด่นของมันคือความหลากหลาย เราไม่ต้องกินเยอะให้คุ้มเหมือนที่คนส่วนใหญ่ชอบทำ มันไม่ดีต่อสุขภาพเราเองในระยะยาว กินบุฟเฟ่ต์ให้ฉลาดก็คือกินของที่เราปกติไม่ค่อยได้กิน ลองความแปลกใหม่ ลองแล้วชอบก็จดจำเอาไว้ ลองแล้วไม่ชอบก็ยิ่งต้องจำ
   ผมตักสลัดเลือกผักที่หลากหลายสีสัน บีทรูท ฟักทองย่าง แครนเบอรี่ ผักโขม หอมใหญ่ ฯลฯ ราดด้วยน้ำสลัดอิตาเลี่ยน (น้ำใส) มิวชอบซุปเห็ด ภรรยาชอบหอยแมลงภู่ กินเสร็จก็เดินเล่นร้านไดโซ แล้วก็กลับบ้าน
   มื้อเย็นทำกินกันเองที่บ้าน ทำผัดไทยครับ แต่ผมไม่ชอบ มันอ้วนมาก เลือกกินส้มตำแทน

[O'Pern]

25 มีค 56
   ตื่นตี 4 พ่อแม่ไปต่างประเทศ พามิวไปด้วย เขาไปไต้หวันกันครับ นี่ถ้าผมว่างก็คงไปตั้งแต่ต้นเดือน อยากไปดูงาน Bike Show คิดอยากมาหลายปี ไม่เคยมีโอกาสไปสักครั้ง
   เขาไปกัน 5 วันครับ นั่นแปลว่าผมต้องเฝ้าอยู่ร้านขายของตั้งแต่เช้าจรดดึกตลอด 5 วัน หึหึ คิดบวกเข้าไว้ คิดบวกเข้าไว้
   และ 5 วันจากวันนี้ ผมคงไม่รู้จะหาอะไรมาเล่าในไดอารีชีวิตเหมือนกัน เพราะอยู่ร้านก็เจอบรรยากาศเดิมๆ ตอนสายมีแอบสัปหงกเล็กน้อยอีกด้วย
   เออ แล้วเรื่องงานเขียนที่นิตยสารจากอังกฤษเขาให้ผมช่วยเขียนคอลัมน์ท่องเที่ยวล่ะ จะทำยังไงกันดีล่ะนี่
ปัดโธ่ นั่งเฝ้าอยู่ร้านแบบนี้จะมีหัวสมองโลดแล่นกันได้อย่างไรกันเล่า
กลางคืนช่อง 9 มีรายการ VIP เขาถ่ายทำเกี่ยวกับ Britling Jet Team แบบเต็มๆ เลย นั่งดูแล้วคิดถึงมิวทันที มิวเห็นจะต้องชอบแน่ๆ
อืม ตอนนี้มิวกำลังทำอะไรอยู่นะ

[O'Pern]

26 มีค 56
   วันนี้เป็นงานวันสื่อมวลชนของงาน Bangkok International Motor Show ก็ชักจะเริ่มชิน เป็นอีกปีที่ไม่ได้ไปครับ มาเฝ้าร้านขายของแทน น่าเศร้าใจนิดๆ นึกว่าจะได้อัปเดทข่าวสาร ได้พบปะเพื่อนๆ ในวงการรถยนต์ ได้ไปให้ฝ่าย PR ของแต่ละค่ายเขาเห็นหน้า ให้เขารู้ว่าผมยังมีชีวิตอยู่ แม้จะหลุดวงโคจรไปแล้ว แต่ก็ขอโคจรอยู่วงรอบนอกก็ยังดี
   ฝันอยากเป็นนักทดสอบรถอันดับหนึ่ง แต่ทุกวันนี้ต้องหารถดูตามห้าง Big C แม่ง ช่างน่าอนาถตัวเองจริงๆ
   ไม่เป็นไรครับ ชีวิตคนเรามีขึ้นมีลงตามกรรมที่เราทำไว้ ทำดีก็ได้รับกรรมดี ทำชั่วก็เช่นเดียวกัน ส่วนผมประเมินตัวเองแล้วยังคงทำดีไม่มากพอ ต้องทำเพิ่มขึ้นไปอีกเรื่อยๆ จนกว่าชีวิตจะดีขึ้น
   
   รถ KHS HT ขี่ประจำลมยางหายเกลี้ยง ผมใช้ขาตั้งคู่ไง ตอนจอดล้อหลังมันจะลอยขึ้น ก็เลยมองไม่เห็นว่ามันยางแบน มองหารูรั่วก็ไม่เจอ แบบนี้ต้องอัดลมแล้วจับแช่น้ำสถานเดียว
   สำหรับคนที่ชอบใช้ยางในจนถึงที่สุดอย่างผมยังไม่ต้องถอดยางออกจากวงล้อนะครับ สูบแค่ลมเข้าไปแล้วจับทั้งวงล้อมาแช่น้ำ เริ่มจากบริเวณวาล์วลมก่อนเพื่อนเลยครับ ยางเก่าๆ มันจะเสื่อมรั่วตรงโคนนี่แหละ หากจับโยกดูแล้วมีฟองปุดๆ ขึ้นมาก็หายางในเส้นใหม่ได้เลย
   กลับถึงบ้าน 0900 รีบอาบน้ำเตรียมตัวเข้านอน ไม่ได้ไปทำอะไร แต่มันเพลียจริงๆ

[O'Pern]

27 มีค 56
   ตื่นสายอีกแล้ว ขนาดเมื่อคืนนอตแค่ 1000 นะนี่ ปกติตื่น 0500 บ้างก็ 0530 วันนี้เล่าเอาเกือบจะ 0600
   เอารถ KHS F20-W ออกขี่แทน ไอ้คันนี้ขี่ยังไงก็ไม่ถนัด ท่อคอมันสูงเกินไปหน่อย หรือจะเรียกว่าผมเตี้ยเกินไปก็ไม่ผิด อยากจะตัดมันแต่ก็กลัวเสียดายของ ทนๆ ขี่แบบสูงๆ ต่อไป
   ผมขี่รถแฮนด์ต่ำจนคุ้นแล้ว รถคัน HT ตอนนี้แฮนด์ผีเสื้อก็จริงแต่ต่ำกว่าเบาะราว 2 นิ้ว น่าแปลกที่ขี่แล้วสบายกว่าตอนแฮนด์อยู่สูง น่าคิดนะว่ามันเป็นเพราะอะไร ทำให้นึกถึงพวกขี่เสือหมอบ เห็นเขาก้มต่ำกันนานๆ แล้วยังเมื่อยแทน แต่ถ้ามันเมื่อยจริง พวกเขาจะขี่ได้อย่างไรไกลๆ นานๆ
   แบงค์ 20 แบบใหม่ล่าสุดจะเริ่มใช้ตั้งแต่ 1 เมษายนนี้ ล็อตแรกออกมา 200 ล้านฉบับ
   ช่วงนี้ใช้รถ 180SX อย่างเดียวเลย แม้จะเก่าโทรมแก่ แต่มันขับสนุกชะมัด นี่ขนาดเป็น AT นะ ถ้าได้ MT ล่ะก็ …
   อยู่เฝ้าร้านขายของไม่ได้ไปไหน สมองตันจริงๆ นึกถึงงานเขียนที่จะส่งให้คุณอิทแล้วช่างมืดมน เพราะกลับถึงบ้านก็หมดแรง อาบน้ำเสร็จก็อยากนอน ลงมาเปิดคอมฯได้นิดหน่อยพอเช็คข่าวสาร สมองมันไม่แล่น จะเขียนเล่าอะไรก็ไม่สนุก ขนาดไดอารี่ตัวเองยังจืดๆ อย่างเห็นได้ชัด
   กลางวันมีข่าวแผ่นดินไหว 6.1 ริกเตอร์ที่ไต้หวัน รับรู้ได้ทั่วทุกจุดในเกาะ มีผู้เสียชีวิต 1 ราย ไม่มีอุบัติเหตุใหญ่ อ้าว ฉิบหาย พ่อแม่มิวเพิ่งจะไป
   วันนี้กลับเร็วหน่อย เพราะงานน้อย อาบน้ำเสร็จก็อยากจะล้มตัวลงนอน เพลียกาย เพลียใจจริงๆ
   คิดถึงมิว

[O'Pern]

28 มีค 56
   หมดแรงฝัน หมดแรงบันดาลใจ ไร้จิตนาการ หายใจทิ้งไปวันๆ นี่คือชีวิตของผมในระยะนี้ วันนี้ตื่นเช้านะ เอารถพับออกมาขี่อย่างเนือยๆ ปกติขี่แป๊บเดียวจิตนาการพุ่ง ไอเดียแล่น วันนี้ได้แต่หมุนขาอย่างเดียว หัวมืดทึบ
   กลางวันคนงานทำสินค้าตกแตก เจ้าของร้านบอกให้ผมไปเก็บ งงสุดๆ ไม่ได้ขี้เกียจนะ แต่ระบบมันจะเสีย กลายเป็นว่าเราต้องคอยตามเช็ดล้างสิ่งที่เขาทำผิดพลาดหรือนี่
   วันก่อนก็ให้เติมน้ำมันเครื่องให้รถคนงาน เติมน้ำกลั่น อีกหน่อยคงล้างรถ ดูดฝุ่น ขัดเคลือบสี ฯลฯ
   การบริหารคนของเขาและผมต่างกันแบบคนละโลกครับ เขาก็มีแนวคิดของเขา ส่วนผมจะมองไปไกลมาก คือถ้ายังบริหารแบบนี้ ต่อไปอีกสิบปี ก็ยังคงต้องทำอยู่อย่างนี้ แล้วมันก็เป็นแบบนั้นจริงๆ นี่ผมอยู่ร้านนี้มากว่าสิบปีแล้ว ทุกอย่างยังคงเดิม ปัญหาเดิมๆ เกิดตลอดตั้งแต่วันแรกที่ผมมา จนถึงวันนี้ โอ้ พระพุทธเจ้า
   เบื่อแบบไม่รู้จะเบื่ออะไรอีกแล้ว

[O'Pern]

29 มีค 56
   วันนี้แล้วสินะที่มิวจะกลับมา คิดถึงจังเลย อยู่ด้วยกันทุกวัน แล้วจู่ๆ ก็หายไป แต่มิวคงไม่เหงาแน่ ได้เที่ยวอย่างสนุกสนาน
   ไม่ได้ขี่จักรยาน ไม่ได้ออกไปไหน ปล่อยให้ชีวิตล่องลอยไปเรื่อยๆ ในพะวงแต่เรื่องงานเขียนที่จะส่งให้คุณอิท นี่ผมไม่ได้แตะคอมพิวเตอร์เลย แถมอยู่แบบนี้สมองแม่งตันสุดๆ แล้ว
   มิวกลับมาตอนสองทุ่มกว่า รีบโชว์รองเท้า Onisuka Tiger ไอ้ยี่ห้อนี้ของปลอมเยอะมาก พลิกป้ายดูด้านในเห็น Made in Thailand จึงมั่นใจได้ว่าเป็นของแท้ (บางรุ่นทำในไทย บางรุ่นเวียดนาม) เลือกมาซะคู่ใหญ่เชียว บอกหน้าตาเฉยว่าเผื่อโต
   เปิดกระเป๋าอีกด้านเจอชาเขียวอีกหลายกล่อง มิวบอกซื้อมาฝากพ่อ เป็นชาเขียวแบบที่ผมชอบชงกินประจำ เป็นแบบผงละลายได้ทั้งน้ำร้อนน้ำเย็น กินง่าย พกสะดวก ชงเร็ว มิวกินตั้งแต่เด็ก นี่ผมก็หยุดพักมาหลายเดือนแล้ว งอนมัน เพราะมันขึ้นราคาบ่อยมาก กินตั้งแต่ซองละไม่ถึง 300 จนตอนนี้ราคา 350 บาท นี่ขนาดค่าเงินบาทแข็งมากแล้วนะ และไอ้ชาเขียวแบบเดียวกันนี่แหละ ผมซื้อที่สนามบินนาริตะ (ทำเลที่ของแพงมาก) ราคา  600 เยนเท่านั้นเอง (180 บาท)

[O'Pern]

30 มีค 56
   เช้าเฝ้าร้าน บ่ายเรียนคุมอง แล้วรีบกลับบ้าน นี่วันนี้ผมมีงานเลี้ยงรุ่นของโรงเรียนสวนกุหลาบด้วยนะ มาชนกันเอาวันนี้พอดีเลย เฮ้ออ เลยไม่ได้ไปครับ ต้องอยู่บ้านจัดข้าวของให้ลูกด้วย
   เป็นการจัดของที่ยาวนานมากถึง 6 ชม เริ่มจัดของตอน 0400 เสร็จเรียบร้อยตอน 1000 เฉพาะการแพ็คจักรยานขึ้นรถก็หมดไปกว่า 1 ชมแล้ว ปกติจะโหลดแบบเต็มคันไม่ต้องถอดล้อหน้า แต่ต้องแลกกับการเสียพื้นที่ของเบาะหลังไป (ต้องพับเบาะหลัง 100%) แต่วันนี้ลองถอดล้อหน้าดู เลยพับเบาะหลังแค่ 50% ทำให้มิวที่นั่งด้านหลังเหลือพื้นที่เพิ่มขึ้นเยอะ
   ไปกันถึง 10 วัน ถ้าไปต่างประเทศก็ง่ายมาก ใช้กระเป๋าเดินทางใบใหญ่ จบ แต่นี่ต้องใส่กระเป๋าเสื้อผ้าในรถที่มีจักรยานอยู่ 2 คัน ใช้กระเป๋าเดินทางไม่ได้ ต้องใช้กระเป๋าเล็ก ไม่ก็กระเป๋าผ้าที่ชนโดนจักรยานแล้วไม่เป็นไรทั้งสองฝ่าย
   หยิบเอากระเป๋ารถพับของ KHS มาใช้ มันก็โอเคดีนะ ใส่ของได้จุมาก หิ้วแล้วน่าเกลียดหน่อย ทนเอา จัดใกล้เสร็จอยู่แล้วเหลือบไปเห็นกระเป๋าผ้าใบใหญ่คล้ายของแม่ค้าจตุจักร เฮ้ยย อันนี้เวิร์คกว่า ทรงมันเหลี่ยมๆ จัดของง่าย วางง่าย วางตั้งได้ด้วย ไม่ล้ม
   ผมจัดของผมถึง 6 ชม ส่วนมิวน่ะหรอ จัดแค่ 10 นาทีเสร็จ เฮ้ย มันสุดยอดมากเลย จัดเสื้อผ้าสำหรับอยู่ 10 วันได้ภายในเวลาแค่ 10 นาที จัดเรียบร้อยด้วยนะ ม้วนเสื้อแล้วเรียงอย่างดี แถมยังมีหนังสืออ่านเล่นติดมา 1 เล่มปิดท้าย
   เฮ้ย แม่งเจ๋งว่ะ ผมต้องเรียนรู้อะไรจากมิวอีกเยอะเสียแล้ว
   คือบางทีเราคิดมากไปไงครับ แถมยังคิดเผื่อโน่นเผื่อนี่สารพัด มิวบอกสมองเด็กๆ เขาไม่คิดอะไรมากหรอกพ่อ ไป 10 วันก็จัดมา 10 ชุด จบแล้ว พอแล้ว ชุดนอนก็ใส่ซ้ำๆ ได้
   ส่วนผมนอกจากเสื้อผ้าสำหรับ 10 วันแล้ว ยังมีชุดจักรยาน ที่ประกอบด้วยสารพัดของใช้ ผ้าคลุมหน้า ผ้าคลุมหัว ถุงมือ กางเกง เสื้อ หมวกนิรภัย เอาคอมพิวเตอร์ไปด้วย กะว่าน่าจะมีงานเขียนกลับมาสัก 1 ชิ้นเป็นอย่างน้อย ยังไม่พอ ปิดท้ายด้วยเอา Uke ไปเล่นแก้เหงา ไปตัวเดียวเล่นไม่ได้ ต้องมีหนังสือเพลงอีกปึกใหญ่ๆ
   เยอะครับ อยู่นาน กลัวเบื่อ เลยจัดของเล่นไปซะเต็ม ถ้านับเฉพาะของเล่นนะ ผมยกให้จักรยานเป็นอันดับ 1 รองลงมาคือ Uke ส่วนพวกไอแพด และคอมพิวเตอร์ หรือมือถือนี่ผมเฉยๆ นะ พยายามจะห่างจากของพวกนี้ให้มากอยู่แล้ว