กรก 55

[O'Pern]

1 กรก 55
   ไม่ได้ขี่จักรยาน ไม่ได้ออกกำลังกายอะไรเลยแม้แต่น้อย ลูกบอกว่าอยากไปตลาดน้ำบางน้ำผึ้ง ภรรยาฝากให้ดูแลลูกช่วงเช้า บ่ายไปงานศพของญาติผู้ใหญ่ ดูแวววันนี้มันก็คงจะมาในแนวจืดชืดอีกเช่นเคย วันหยุดเพียงหนึ่งเดียวในรอบ 7 วัน ได้แค่นี้เองหรือ
   บ่ายมิวขอกินร้าน Sizzler อีกแล้ว วันนี้เจอเรื่องแปลกประหลาดมากแบบไม่น่าเชื่อ ชนิดที่ว่าถ้าไม่เจอกับตัวเองรับรองไม่เชื่อ
   ผมสั่งน้ำเปล่า พนักงานหยิบเอาน้ำทิพย์มาให้ มิวบิดฝาเปิดดังแกร็ก มีลมดันฟู่พุ่งออกมาจนเลอะเทอะ เทใส่แล้วก็มีฟองไม่หาย ลองชิมดู เฮ้ยย สไปร์ท !!!
   แล้วมันมาอยู่ในขวดน้ำเปล่าได้อย่างไร งงโคตรๆ น้ำทิพย์เจ้าของเดียวกับโคคาโคล่า แต่มันเป็นสินค้าคนละไลน์กัน หรือมันจะผลิตผิดพลาดออกมา ถ้าเป็นเช่นนั้นจริง ก็ต้องเป็นแบบนี้ยกล็อต (ล็อตเล็กหรือใหญ่ก็ค่อยมาว่ากัน)
   กลัวพนักงานไม่เชื่อ เลยกินแล้วเหลือเอาไว้ครึ่งขวด ไม่ได้ต้องการอะไรมากไปกว่าแค่ให้ข้อมูลเขา พนักงานทราบเรื่องแล้วทำหน้างง รีบจะเปลี่ยนน้ำขวดใหม่ให้ ผมบอกไม่เป็นไร แค่มาบอกเฉยๆ
   แม่กลับมาบ้านพร้อมกับช็อกโกแลตไส้รัมอีก 2 กล่อง พี่สาวผมเอามาฝาก เพราะลูกๆ ไปต่างประเทศกันหมด ไม่มีใครกินแล้ว เสียดายของ เลยเอามาให้ผมช่วยกิน
   จัดมา

[O'Pern]

2 กรก 55
   เช้าจัดหนัก คนเช็คของหน้าร้านไม่มา ผมรับหน้าที่แทน นั่งริมถนน ดมควันรถ ยกของหนัก มีครบหมดทุกรสชาติ โชคดีที่พอสายหน่อยก็มีคนมาแทน แต่ผมก็ต้องไปตรวจเช็คของที่โกดังต่อ จะมาเสร็จสิ้นบริบูรณ์เอาตอนบ่ายแก่ๆ
   ย่างเข้าเดือน 7 แล้ว เหลืออีกไม่กี่เดือนก็จะสิ้นปี โปรเจคลดน้ำหนักเริ่มมานานแล้วนะ แต่ขาดความจริงจัง จะเรียกว่าลดเป็นช่วงๆ ก็ว่าได้ ช่วงไหนของกินเยอะก็จัดหนัก ช่วงไหนมีเวลามากสบายอารมณ์ก็ออกกำลังกายได้มากหน่อย เล่นแบบผสมผสานแบบนี้กระมัง มันเลยไม่ค่อยเห็นผลเท่าไหร่
   โชคดีที่ช็อกโกแลตที่รัมที่พี่สาวเอามาฝากมันเป็นช็อกโกแลตนม ผมไม่ค่อยชอบเท่าไหร่ นี่ถ้าเป็นช็อกโกแลตดาร์คล่ะก็ เสร็จหมู
   ช็อกโกแลตไส้เหล้าไปได้ดีมากๆ กับช็อกโกแลตดาร์คนะครับ ช็อกโกแลตนมมันกินแล้วมีเหนียวๆ ติดคอ แต่ถ้าเป็นช็อกโกแลตดาร์คแล้วจะมีขมๆ ผสมแอลกอฮอล์นิดๆ นี่ผมเป็นคนไม่กินเหล้านะ แต่เจอช็อกโกแลตแนวนี้จะชอบมาก มันมีขมหอมมาตัดกับหวาน ข้อเสียคือกินแล้วเพลินครับ หยุดไม่ค่อยอยู่ ต้องหยิบใส่ปากแค่ชิ้นเดียวแล้วขับรถออกจากบ้านไปเลย หนีมันไปซะ
   ปลาทองล็อตล่าสุดที่แยกไข่เอาไว้เพาะเลี้ยงล็อตแรก ฟักเป็นตัวออกมาบ้างแล้ว ดีใจวี๊ดวิ๊ว เย็นรีบไปซื้อปั๊มออกซิเจนมาตัวหนึ่ง กะจะเลี้ยงเจ้าตัวเล็กในอ่างดินเผาสักระยะ พอมันโต ก็จะให้ไปอยู่รวมในบ่อกับพวกตัวใหญ่
   ส่วนไข่ปลาล็อตที่สองที่มันวางไข่แบบวันเว้นวันยังไม่มีอะไรคืบหน้า เพิ่งรู้นะว่ามันวางไข่ได้บ่อยมากๆ เลย หวังว่าผมคงไม่ต้องมีอ่างกระถางเพาะเลี้ยงมากมายเหมือนพวกฟาร์มปลาเขานะ


*ภาพน้ำดื่มในร้าน Sizzler ที่สั่งน้ำเปล่า แต่ข้างในเป็นน้ำสไปร์ท ขวดปิดสนิทแน่นดีอีกด้วย ใครมาเล่าก็คงไม่เชื่อ ถ้าไม่ได้เจอกับตัวเอง

[O'Pern]

3 กรก 55
   วันนี้มิวเข้าค่ายพุทธบุตร ที่เสถียรธรรมสถาน ค้าง 1 คืน ก็คงจะสนุกตามประสาเด็ก
   ลองชิมช็อกโกแลตรัมเรซิ่นแล้วต้องเปลี่ยนใจ อร่อยกว่าที่คิดเยอะ ตอนแรกเห็นเป็นช็อกโกแลตนมไส้เหล้ารัม ก็เลยเฉยๆ เพราะอย่างที่บอก ผมชอบช็อกโกแลตดาร์คมากกว่า
   หน้าตามันเป็นชิ้นกลมๆ เล็กๆ ช็อกโกแลตนมเป็นแค่เปลือกบางๆ ด้านในเป็นลูกเกดที่หมักกับเหล้ารัมชุ่มๆ กินชิ้นเดียวแล้วหยุดไม่ได้ครับ อร่อยจริงๆ ไม่หวานเลี่ยนเหมือนช็อกโกแลตนมที่เคยกินมา
   ถ้าให้โวตสุดยอดช็อกโกแลตนะ ผมว่าขอเป็นช็อกโกแลตดาร์คเข้มๆ ที่มีเนื้อเนียนๆ กัดแล้วไม่แข็งเหมือนกินหิน มันต้องกัดแล้วรู้สึกรุบกรอบ มีความหอมฟุ้งในปาก ถ้ามีถั่วอยู่ด้านในก็ดีนะ พบเจอแต่พวกถั่วไฮโซแพงๆ แมคคาเดเมีย เฮเซล 
   ชูวิทย์ สส กทม เปิดโปงบ่อนย่านถนนเพชรบุรีซอย 5 เป็นข่าวใหญ่ของช่อง 3 แต่ช่องอื่นกลับไม่มีแม้แต่เงา แล้วข่าวนี้ก็มาออกในช่วงของสรยุทธในตอนเย็นอีกรอบ เป็นไปตามคาดครับ
   สงสัยกันไหมว่าทำไมชูวิทย์ถึงได้ออกข่าวช่อง 3 บ่อยนัก แรกๆ ก็ไม่ได้สนใจอะไร ดูแค่ตัวเนื้อข่าว ซึ่งก็น่าสนใจดี เขาทำเพื่อประชาชน
   แต่หลังๆ มันชักบ่อย ตั้งแต่ตอนน้ำท่วมก็มีชูวิทย์เยอะ หาข้อมูลไปมาก็คลายสงสัย
   มันคือธุรกิจประชาสัมพันธ์ครับ สรยุทธเปิดบริษัทรับประชาสัมพันธ์ชื่อไร่ส้ม มีลูกค้าหลายคน มีคนดังๆ อยู่ 2 คน คือ ชูวิทย์ และ ตัน
   อ้อ มันเป็นอย่างนี้นี่เอง แล้วทางช่อง 3 ล่ะ กลายเป็นจ้างสรยุทธมาทำงาน แต่สรยุทธเอาเวลางานมาประชาสัมพันธ์งานส่วนตัว แต่เขาก็เล่นในเกมนะ คือยังเน้นเนื้อหาข่าวสาระสำคัญจริงๆ
   มันก็แล้วแต่คนจะมองล่ะครับ มองว่าเป็นงานก็ใช่ มองเป็นธุรกิจก็ใช่ มองเป็นการโปรโมทตัวเองก็ใช่
   เสพสื่อใดๆ พินิจพิเคราะห์ให้ถี่ถ้วนนะครับ

[O'Pern]

4 กรก 55
   ลูกไม่อยู่ วางแผนออกขี่จักรยานอย่างดี กะว่าวันนี้ต้องซัดให้ได้สัก 50 กม เป็นอย่างน้อย แต่แล้วก็ผิดคาด เจ้าของร้านสั่งให้ขับรถกระบะไปแมคโคร ไปรับสินค้ามาขาย จบข่าวเลย
   หนำซ้ำยังต้องออกแต่เช้า ขับผ่านเส้นจรัลสนิทวงศ์ซึ่งผมไม่ชอบอย่างมาก เพราะกำลังก่อสร้างรถไฟฟ้าอยู่ ผลก็คือใช้เวลา 30 นาทีในการขับผ่านอุโมงค์แยกท่าพระ ระหว่างเซ็งๆ อยู่ในรถ เปิด จส100 ฟังข่าวก็ตกใจจนหายเซ็ง
   โรงกลั่นบางจากที่สุขุมวิทระเบิด !!! ผมฟังข่าวตั้งแต่มีคนแจ้งเข้ามาคนแรก มีเสียงระเบิดดังสนั่นติดๆ กัน 3 ครั้ง จนกระจกบ้านเรือนในละแวกใกล้เคียงแตกกระจาย เปลวไฟสูงราวตึก 6 ชั้น นับเฉพาะเปลวไฟแดงๆ นะครับ ส่วนควันนั้นพวยพุ่งสูงเสียยิ่งกว่า เอาเป็นว่าอยู่ส่วนไหนของกรุงเทพฯ ขอแค่ให้เป็นที่โล่ง ก็จะมองเห็นควันชัดเจน เกษตร-นวมินทร์ ยังมองเห็นชัดเลย
   แต่ก็ต้องชื่นชมระบบรักษาความปลอดภัยของเขานะ คือเขามีขั้นตอนเป็นระเบียบปฏิบัติกันเองภายในอยู่แล้ว ไฟไหม้หนักขนาดนี้เขาใช้เวลาแค่ 2 ชม ก็คุมอยู่ จากนั้นจึงเปิดประตูให้รถดับเพลิงที่ใช้โฟมของหน่วยงานนอกเข้าไปช่วยฉีดเลี้ยง ในช่วงแรกราว 1 ชม เขาไม่เปิดประตูให้คนนอกเข้าเลย ใช้กำลังของหน่วยงานตัวเองที่เป็นมืออาชีพแท้ๆ
   รถติดไฟก็ฟังข่าวไป ลุ้นให้ไม่มีใครเจ็บตาย จนผมจัดเรียงสินค้าเต็มรถราว 0900 ก็ได้ข่าวดีว่าคุมไฟได้แล้ว
   แต่แหม บริษัทน้ำมันในไทยปรับตัวขึ้นลิตรละ 50 สตางค์ทันที (ยกเว้น ปตท และ บางจาก) แต่อ้างราคาตลาดโลกนะ
   อัปเดทชีวิตปลาทอง ตัวแม่มันวางไข่ทุกเช้าเลยครับ ตอนสายแม่บ้านก็จะคัดแยกไข่ปลาเอามาใส่บ่อฟัก ราว 5 วันก็เริ่มทยอยฟักเป็นตัวแล้ว ตัวเล็กกระจิ๋วเดียว มองแทบไม่เห็น ให้มันกินไข่แดงครับ อาหารเช้าของผมช่วงนี้จะเป็นแต่ไข่ต้ม ผมกินเฉพาะไข่ขาว เหลือไข่แดงให้พวกลูกปลากิน แบ่งๆ กันไป เราใช้ชีวิตร่วมกันบนโลก
   เย็นแวะซื้อหัวปล่อยออกซิเจนเพิ่มอีก 4 หัว เพราะปลาในบ่อเริ่มมีมากแล้ว ของเดิมมีแค่น้ำตกอันเดียว กลัวจะสร้างออกซิเจนในบ่อได้น้อยเกินไป แต่กลับมาถึงบ้านก็เจอเรื่องเซ็ง ปั๊มออกซิเจนที่เพิ่งซื้อมาวันก่อนพังเสียแล้ว อะไรกันนี่ ใช้งานไปยังไม่ถึง 1 วันเลย

*เจอภาพที่ไม่คิดว่าจะได้เจอ รถกระบะสองคันที่อยู่ข้างหน้ามีเลขทะเบียน 4 ตัวเหมือนกัน ต่างกันเพียงแค่หมวดอักษร

[O'Pern]

5 กรก 55
   เช้านี้อากาศเย็นสบายดีมาก เมื่อคืนฝนตก พื้นดินเก็บสะสมความเย็นเอาไว้เยอะ อยู่ กทม ยังเย็นขนาดนี้ ถ้าอยู่ทางเหนือคงจะเย็นเหมือนหน้าหนาวแน่ๆ
   ภารกิจยามว่างระยะนี้คือการบริหารจัดการเจ้าพวกลูกปลาทอง นี่มันวางไข่กันได้ทุกวันๆ เจ้าตัวเล็กก็ฟักออกจากไข่ออกมาเยอะแล้ว แรกๆ ตัวเท่าหัวเข็มหมุด มองแทบไม่เห็น
   บ่ายเอาปั๊มออกซิเจนไปเปลี่ยน เจ้าของร้านโอเคดีครับ ไม่มีซักถามเรื่องมากให้กวนใจ จะเปลี่ยนตัวใหม่ หรือยี่ห้อใหม่ก็ตามสะดวก ชำระส่วนต่างเอาเอง ระหว่างกำลังเลือกปั๊ม ก็มีผู้ชายตัวใหญ่เข้ามาคุยด้วย ชมว่าผมเก่ง ที่เลี้ยงปลาทองจนออกลูกได้ ผมต้องบอกว่าเปล่าเลย ไม่ได้เก่งอะไร เลี้ยงปลามาเป็นสิบปีแล้ว เพิ่งจะได้ลูกก็ปีนี้เองแหละ มันฟลุ๊ค ผมไม่ได้เก่งอะไรหรอกครับ
   เลือกปั๊มตัวใหญ่กว่าเดิมมาแทน คิดเอาเองว่าชิ้นส่วนภายในน่าจะแข็งแรงกว่า เสร็จแล้วรีบไปรับลูกแล้วมาส่งบ้านทันที เพราะผมต้องรีบกลับไปเฝ้าร้านขายของอีกแล้ว
   กำชับลูกให้ทำการบ้าน และภารกิจส่วนตัวให้เรียบร้อย หวังว่าเขาคงจะเข้าใจ

[O'Pern]

6 กรก 55
   ขี่จักรยาน 30 นาที พอฟ้าเริ่มสว่างก็รีบกลับมาจัดการปั๊มออกซิเจนที่บ่อปลา ต่อท่ออากาศไปในอ่างฟักไข่ และอ่างปลาเพิ่งเกิดตัวจิ๋วไอ้ตัวเพิ่งเกิดนี้ผมไม่รู้จะทำยังไงกับมันดี อ่านหนังสือเขาบอกให้มันกินไข่แดง แต่กับเจ้าปลาเพิ่งเกิดมันไม่เห็นจะกินเลย ต้องรอให้มันโตสักหน่อยถึงจะชอบไข่แดงมาก ก็เลยปล่อยให้มันกินตะไคร่น้ำไปเรื่อยๆ
   วันนี้มิวปฏิบัติภารกิจอาสาทำหน้าที่เป็นจราจรน้อยที่หน้าประตูโรงเรียน เขาบอกเขายกมืออาสารับหน้าที่นี้ ก็ดีครับที่เขาอาสาทำเอง แปลว่าเขาจะเต็มใจ และทำงานด้วยใจที่มีความสุข
   การดำเนินชีวิตในทรรศนะของผมจะเน้นเรื่องมีความสุขมาเป็นอันดับหนึ่ง เงินน่ะสำคัญก็จริง แต่เราจำเป็นต้องใช้เงินก็แค่ในเรื่องพื้นฐานหลักๆ เท่านั้น พอถึงจุดหนึ่งในชีวิต หรือใครที่พอจะมีความคิดที่ตกผลึกอย่างผมไปแล้ว ก็จะต้องการเงินน้อยลง น้อยลงไปเรื่อยๆ สิบปีมานี้ผมใช้เงินน้อยมาก แค่ซื้อของจำเป็นในชีวิตประจำวัน อันไหนไม่พัง ไม่เสีย จะไม่มีการซื้อใหม่
   ตัวอย่างที่เห็นได้ชัดเจนที่สุดก็คือรถยนต์ สมัยก่อนนี่เปลี่ยนบ่อยเลย คันไหนเกิน 5 ปีนี่เรียกว่าเก่าแล้ว แต่กับ Nissan 180SX คันปัจจุบันมันอายุถึง 14 ปีแล้ว (นับตั้งแต่วันจดทะเบียน แต่ถ้านับตั้งแต่ Production Line ก็จะอายุ 19 ปี) จนคนที่บ้านผมคงจะเห็นแล้วเบื่อแทน ถามอยู่บ่อยๆ ว่าเมื่อไหร่จะเปลี่ยนรถเสียที ขับรถเก่าๆ พังกลางทางก็บ่อย (ท่อยางหม้อน้ำแตก) จนเป็นรถที่ไม่มีใครอยากจะขับ เพราะกลัวจะไปเสียข้างถนน
   เก็บเงินไว้ให้ลูกเรียนลูกใช้ครับ นี่แหละคือเหตุผลหลัก มันก็เลยส่งผลให้ผมดูแลสุขภาพแบบเต็มที่ตั้งแต่สิบปีที่แล้วเช่นกัน ช่วงนี้มีเครื่องดื่มตอนเช้าคือน้ำมะเขือเทศ ใส่สัปปะรด มะนาว มีอะไรก็จับมาปั่นคั้นน้ำกินมันเข้าไปครับ เพราะผมไม่อยากเจ็บป่วย หากไม่สบายก็จะต้องใช้เงินเป็นค่ารักษาพยาบาลอีกเยอะ ยังไม่นับพวกโรคหนักๆ ที่ต้องนอนโรงพยาบาลนานๆ ไอ้นี่ตัวดูดเงินเราดีๆ นี่เอง จ่ายวันละเป็นหมื่นๆ นี่ผมรับไม่ได้ ถ้าถึงคราวจะต้องไป ผมก็จะไม่ขอยื้อ มีบุญจะอยู่บนโลกแค่นี้ก็ต้องยอมรับ
   
   เข้าเวปช่วงนี้หาแต่ข้อมูลการเลี้ยงปลาทอง เจอมือโปรแนะนำมากมาย แต่มันก็ไม่เห็นจะมีใครทำเหมือนผมเลย คือผมเลี้ยงในบ่อไง คนส่วนใหญ่เขาจะเลี้ยงในตู้กัน ผมเปลี่ยนน้ำบ่อยๆ ตามคำแนะนำไม่ได้แน่ๆ เลยใช้เครื่องกรองน้ำอย่างดีแทน วันนี้ไปซื้อไส้กรองใยแก้วแบบแผ่นใหญ่สุดมา จะกรองมัน 3 ชั้นก่อนปล่อยสูงลงบ่ออีกที แถมบ่อของผมตะไคร่เพียบ เลี้ยงแบบไม่ได้ใส่ใจอะไรนัก เพราะตอนเปลี่ยนน้ำทีไร ต้องมีปลาตายทุกที คราวหน้าจะลองเปลี่ยนน้ำแบบ 50% ดูบ้าง
   อาหารลูกปลาคือไข่แดงบด แต่เขาว่าอย่าให้เยอะ น้ำจะเสียง่าย แต่แปลก ผมให้มันเยอะแยะ น้ำไม่เห็นเสีย คงเป็นเพราะวิธีการแตกต่างกัน คนอื่นเขาเอาไข่มาบดละเอียดผสมน้ำ แล้วค่อยๆ หยดลงไปให้ปลาตอดกิน แต่ผมเล่นเอาไข่แดงทั้งลูกมาวางไว้ในจานเล็กๆ ให้มันว่ายมาตอดกินเองเมื่ออยากกิน น้ำก็เลยไม่ขุ่นเสีย มันคือวิธีการแบบคิดเอง เออเองของผม ไม่รู้จะเวิร์คหรือไม่นะ คอยดูกันต่อไป
   เลี้ยงให้ปลาออกไข่ก็ยากแล้ว ทำให้มันฟักเป็นตัวก็ยิ่งยาก เลี้ยงดูเจ้าพวกตัวเล็กให้รอดชีวิตนี่สิผมว่ายากที่สุด

[O'Pern]

7 กรก 55
   ไม่มีเวลาขี่จักรยานแล้ว ภารกิจวันนี้คือการคัดแยกลูกปลาที่เพิ่งฟักออกจากไข่ เอาไปใส่บ่ออนุบาล เช้านี้มีลูกปลาฟักออกมา 16 ตัว ช้อนจับยากใช่เล่น เพราะมันเล็กกระจิ๋วเดียว ถ้าอยากรู้ขนาดของมันก็ลองเอาปากกาจุดลงบนกระดาษ นั่นแหละ ตัวมันเท่านั้นเอง
   อ้อ ช้อนด้วยกระชอนไม่ได้นะ มันเพิ่งเกิด ยังไม่แข็งแรง รุนแรงเข้าหน่อยจะทำให้ปลาพิการ หรือไม่ก็ตายไปเลย ต้องใช้ทัพพีตักข้าวเก่าๆ ไม่ใช้แล้ว ค่อยๆ ช้อนเจ้าลูกปลาน้อยทีละตัว
   หาอ่างมาล้างทำความสะอาดเตรียมไว้เผื่อวันพรุ่งนี้จะมีเจ้าลูกปลาฟักออกมาอีก เพราะเช้าวันนี้เห็นปลามันว่ายไล่กวดกันอีกแล้ว พอมันผสมพันธุ์เสร็จต้องรีบเก็บไข่มันเลยนะ เพราะไอ้ตัวที่ผสมก็ผสมกันไป ตัวทีไม่เกี่ยวมันเล่นเก็บกินไข่เฉยเลย มิน่าเล่า เลี้ยงมาเป็นสิบปี ไม่เคยได้ลูกปลาเลยแม้แต่ตัวเดียว
   เช้านี้ส่งลูกที่โรงเรียนสอนพิเศษ ส่วนผมอยู่เฝ้าร้านตลอดวันจนร้านปิด เบื่อใช่เล่น แก้ด้วยการคิดบวกไปเรื่อยๆ
   กลับมาบ้านราวสามทุ่ม เบื่อ เหนื่อย เพลีย แต่ก็รีบจัดเตรียมชุดและเติมน้ำใส่กระติก เช็คระบบไฟ เสบียงอาหาร พรุ่งนี้เช้ากะจะจัดหนักสักหน่อย

[O'Pern]

8 กรก 55
   ตื่น 0500 ออกจากบ้าน 0530 ข้อดีของการจัดเตรียมอุปกรณ์ไว้ล่วงหน้า ทำให้ออกจากบ้านได้เร็วกว่าเดิมราว 15 นาที แถมไม่เป็นการรบกวนคนในบ้านที่ยังหลับอยู่ กรณีค้นหาสิ่งของแล้วต้องเปิดไฟหรือทำเสียงดัง
   ขี่ไปบางขุนเทียนชายทะเลอีกแล้ว แถวบ้านผมก็มีจุดนี้แหละครับที่ดูเหมือนจะเป็นเมกกะของชาวจักรยาน จุดพักรถใหญ่สุดคือร้านกาแฟ Coffee House ที่อยู่ในป่าชายเลน บรรยากาศดีมากครับ นั่งหน้าร้านก็จะเห็นจักรยานขี่ผ่านไปผ่านมา ดูแล้วเพลินตา สบายใจดี
   ออกจากบ้านตั้งแต่ฟ้ายังมืด จอดซื้อเบอร์เกอร์ใน McDonald เลือกแบบมีโปรโมชั่น เพราะจะราคาถูกหน่อย วันนี้ได้ Chicken n Cheese ชิ้นละ 29 บาท
   เจอชาวจักรยานกลุ่มหนึ่งเข้ามาเหมือนกัน เป็นคนแถวนี้เองแหละ คุยกันสักพัก ผมแยกตัวไปก่อน ผมซื้อใส่ถุง เอาไว้กินตอนพัก
   หน้าร้าน McDonald มีกลุ่มรถสปอร์ทหรูนัดกันออกทริป รถที่เด็ดสุดคือ Lamborghini เปิดประทุน และ Ferrari เปิดประทุน เลยขอเขาถ่ายรูปสักหน่อย เอาจักรยานมาจอดขวางหน้ารถสปอร์ทที่ชาตินี้คงไม่มีวันได้ขับ ได้ภาพออกมา ผมตั้งชื่อว่า ความจริงกับความฝัน
   “ไปไหนกันหรือครับ” ผมเอ่ยปากถามคนขับ Lamborghini เปิดประทุนสีส้ม
   “ไปอัมพวาครับ พี่ล่ะครับ ไปทางเดียวกับผมหรือเปล่า”
   “ผมไปบางขุนเทียนชายทะเลข้างหน้านี่แหละครับ”
   เจ้าของรถทุกคนยังดูหนุ่มอยู่มาก อายุราว 30 ปี คนมีเงินซื้อรถขนาดนี้ ก็คงต้องมีเป็นพันครับ ไม่ใช่แค่หลักร้อยแน่ๆ รถถูกที่สุดในกลุ่มคือ Nissan 350Z แม้จะเปิดหลังคาเหมือนกัน แต่มันดูคนละเรื่องเลย คนคงจะมองคันนี้แปลกๆ หน่อย

   
   ขี่ต่อไปยังบางขุนเทียนชายทะเล เจอรถ Volvo XC90 ลากเทรลเลอร์บรรทุกจักรยานมาหลายคัน เอ เขาจะไปขี่เล่นกันที่ไหนนะ เล่นชุดใหญ่ขนาดนี้น่าจะไปทางนอกเมือง มองรถเขาจนลับตา ในขณะที่รอบขาผมยังไม่ไปถึงไหนเลย
   ที่บางขุนเทียนชายทะเล ผมเจอพี่จั๊ว พี่ที่อยู่ใกล้บ้านผมมากที่สุด รู้จักกันตั้งแต่สมัยคุยวิทยุ VR พีจั๊วขี่เสือหมอบครับ ขี่โหดด้วย ตัวเล็กก็จริงแต่แรงเหลือๆ คุยกันนิดหน่อย เกรงใจเพราะเขามากับเพื่อน
   ผมแวะพักที่ Coffee House ร้านกาแฟที่สวยสุด น่านั่งสุดในย่านนี้ หยิบเอา McDonald มากิน นึกเกรงใจเหมือนกัน ไม่ได้ซื้อกาแฟของเขากินเล้ยย นี่คงเป็นร้านกาแฟที่แปลกอีกอย่าง คือไม่ว่าใครจะขึ้นมา เราก็ส่งยิ้มให้กัน ถ้าโต๊ะเต็มก็ยังเชื้อเชิญกันนั่งอีกด้วย น่ารักดี ผมชอบแบบนี้
   เห็นบรรยากาศแล้วนึกถึงร้านกาแฟที่ผมเองก็เคยคิดเล่นๆ ว่า ถ้าเราจะทำธุรกิจแนวนี้ ร้านของเราจะมีบุคลิกอย่างไร ถ้าอยากจะบริการโดยเน้นชาวจักรยานเป็นหลักจะต้องทำอย่างไร
   นั่งพักตรงนี้ได้คุยกับคนแปลกหน้าหลายคน ก็สนุกดีครับ เจอมือใหม่บ้าง เก่าบ้าง แต่โดยมากจะเป็นคนมาเดี่ยว ถ้ามากันเป็นกลุ่มเขาก็จะพูดคุยเฉพาะในกลุ่มตัวเอง
   ผมอยู่ตรงนี้ราว 30 นาที ก็ขี่กลับบ้าน ใช้เส้นทางใหม่ ไม่ซ้ำกับขามา จะได้ไม่เบื่อ ถึงบ้านราว 0900 ได้ระยะทางมา 55 กม AV 22.2 เจ๋งดีว่ะ (ทุกทีได้แค่ 12-15)
   กลับมาบ้านก็อาบน้ำ สระผม แล้วทำกรรมวิธี mask หน้า (ที่บ้านมีเยอะมาก ภรรยาซื้อมาแล้วไม่ค่อยได้ใช้) วันนี้ใช้ของ Itude รุ่น Collagen เป็นแบบหน้ากากครับ จัดวางให้แนบผิวหน้าแล้วก็นอนพักยาว ยกขาสูงอีกด้วย ผ่อนคลายสุดๆ ทิ้งไว้ 20 นาทีก็ลอกออก จะได้ผิวหน้าที่นุ่มนวลราวๆ นี้แหละ

มาเลเซียประกาศการแสดงอย่างหนึ่งเป็นสมบัติของชาติ เล่นเอาอินโดนีเซียที่อยู่ติดกันโมโห เดี๋ยวคงมีข่าวโต้เถียงกันไปอีกนาน ในขณะที่ กรีซ อิตาลี สเปน โมรอคโค ร่วมจดทะเบียนอาหารเมดิเตอร์เรเนียนด้วยกัน ก็ถือเป็นทางออกแบบ win win

   ข่าวใหญ่ระดับโลกวันนี้คือ เกิดน้ำท่วมใหญ่ในทางใต้ของรัสเซีย เขาไม่เคยเกิดเหตุแบบนี้มาก่อน อารมณ์เดียวกับที่กรุงเทพฯเราโดนสินามิน้ำจืดเมื่อปลายปีที่แล้ว น่าตกใจกว่านั้นคือน้ำมาเร็วโคตร คืนเดียวขึ้นถึง 7 เมตร เล่นเอาเสียชีวิตกัน 150 ศพ แล้ว (ข้อมูลล่าสุดวันนี้)
   ประเทศไทยที่รัก โปรดส่งความช่วยเหลือไปโดยด่วนครับ เพื่อนแท้ของเรากำลังประสพภัย ส่งทีมกู้ภัย ทีมเก็บศพ หรือทีมอะไรก็สุดแท้แต่ หรือจะบริจาคข้าวของก็ว่ากันไป แต่ยังไงก็ต้องช่วย ประเทศนี้คือมิตรแท้ตัวจริง ถ้าไม่มีราชวงศ์รัสเซีย บอกได้เลยครับว่า “ทุกวันนี้จะไม่มีประเทศไทยอยู่ในแผนที่”
ย้อนอ่านเรื่องรัสเซียได้ในไดอารีของวันที่ 28 มีค 53 เป็นต้นมาครับ แล้วจะซึ้งว่านี่แหละคือมิตรแท้ตัวจริงที่ชาวไทยทุกวันนี้ลืมเลือนเขาไปหมดแล้ว
ตอนที่พระราชินีของไทยเราเสด็จไปรัสเซียเมื่อปี 90 ทางโน้นเขาต้อนรับแบบนึกไม่ถึง เพราะจัดให้เสวยอาหารในตำแหน่งโต๊ะเก้าอี้เดียวกับตอนที่ ร5 ท่านเสวย เด็ดสุดประทับใจไม่ลืมก็คือเมนูอาหารยังเป็นเมนูเดียวกันเป๊ะอีกด้วย
หนำซ้ำพระราชินีไทยเราทรงโปรดคณะบัลเล่บอลชอย ทางรัสเซียทราบจึงสั่งให้คณะบัลเล่นี้ที่กำลังตระเวณออกทัวร์ทั่วโลก ให้ยกเลิกกะทันหัน และมาแสดงในไทยต่อหน้าพระพัตรเป็นการด่วน 
มีประเทศไหนเขาดูแลเราแบบ “สุด” เท่าที่นี่บ้างไหมครับ
   เขารักและจริงใจกับเรามาตลอด แล้วยามนี้ล่ะ เขาประสพภัย ถ้าไม่ช่วยเขา ก็ใจร้ายเกินไปแล้วล่ะ
   น่าเสียดายที่พวกนักการเมืองคงไม่เคยอ่านประวัติศาสตร์เหล่านี้ เลยหันไปซบอกพวกอเมริกัน ที่เขาจะมาขอใช้สนามบินอู่ตะเภาหน่อยก็ออกอาการตื่นเต้น
   อย่าไปให้มันมาเด็ดขาดนะ เจ็บแล้วจำคือคน เจ็บแล้วทนคือควาย
   ครั้งล่าสุดที่มันมายืมสนามบินอู่ตะเภาก็คือในยุคจอมพล ป พิบูลย์สงคราม มาแบบมัดมือชก มันมาทำไหมรู้ไหม มันใช้สนามบินเราเป็นฐานกำลังเพื่อทิ้งระเบิดเวียดนาม เล่นซะจนเวียดนามอ่วมจนแทบสิ้นชาติ
   เวียดนามมีป่าเยอะ ทหารอเมริกันมองไม่เห็น ยิงไม่ถูก ยุคนั้นยังไม่มี Night Vision มันเล่นเอาสารเคมีโปรยจนใบไม้ในป่าร่วงจนหมด จากป่ารกๆ กลายเป็นเสมือนที่โล่ง ให้พวกมันไล่ยิงได้สบาย
   ผลจากสงครามคราวนั้น ทำให้ประเทศเพื่อนบ้านรอบข้างมองไทยแบบดูถูกสุดๆ ก็สมควรล่ะนะ ทำตัวเสมือนสุนัขรับใช้พวกฝรั่ง ทุเรศจริงๆ เลย

[O'Pern]

9 กรก 55
   ปลาทองวางไข่อีกแล้ว เริ่มจับทางได้ว่ามันชอบวางไข่ตอนเช้า มองเห็นมันว่ายไล่กัน จังหวะนี้แหละที่มันวางไข่ กะว่ารอให้มันผสมพันธุ์เสร็จ เดี๋ยวค่อยไปเก็บไข่ไปใส่รังฟัก แต่กลับมาอีกทีก็ตกใจ ไข่โดนกินเกือบหมด โห เร็วมากๆ
   วันนี้ได้ทำความดีอย่างใหญ่หลวง ช่วยเหลือชีวิตเด็กได้อีกคนแล้ว คนแรกช่วยตอนอยู่ในห้องพักผู้โดยสารขาออกจะไปรัสเซียนี่แหละ (รายละเอียดอยู่ในไดอารี่วันที่ 26 มีค 53) แต่เหตุการณ์ในวันนี้น่ากลัวเสียยิ่งกว่า
   แม่วัยรุ่นจูงลูกอายุไม่ถึง 2 ขวบดีมากด ATM ตัวแม่ยืนกดที่ตู้ ปล่อยให้ลูกเล่นตามลำพัง ลูกเดินเตาะแตะมาถึงระเบียงธนาคาร (ตู้ ATM อยู่ชั้น 2) เอามือเกาะรั้วลูกกรงอยู่ กำลังจะโงกหน้าลงไปด้านล่าง หัวโผล่ออกไปแล้ว ลำตัวกำลังจะลอดตาม
   ผมเปิดประตูธนาคารออกมา เห็นแล้วตกใจมาก รีบวิ่งไปคว้าตัวเด็กเอาไว้ ดึงได้แค่ชายเสื้อ แต่ยังดีที่คว้าไว้ทัน ปลายมือนิดเดียวเอง มองซ้ายมองขวา ไม่เห็นใครสักคน หันไปด้านหลังเห็นแม่เพิ่งจะเดินออกมาจากตู้กดเงิน 
   เด็กก็ยังคื้อเด็ก ไม่รู้ว่าตัวเองได้ชีวิตใหม่แล้ว
   เข้ามาบ้านตอนบ่ายก็ไม่ต้องทำอะไรกันแล้ว ดูแลปลาทองตัวจิ๋วเต็มที่ ให้ไข่แดงต้มสุกมันกิน อ่านดูในเวปเขาบอกให้บดไข่แดงผสมน้ำแล้วค่อยๆ หยอดให้ลูกปลา แต่ผมไม่ค่อยเชื่อ เพราะมันทำให้น้ำขุ่นและเน่าเสีย ผมใช้ไข่แดงผ่าซีก ใส่ในถ้วยกระเบื้อง แล้ววางไว้ในอ่าง ให้มันเลือกมากินเองแบบบุฟเฟ่ต์ หิวก็มากิน ไม่หิวก็ว่ายเล่นกับเพื่อนไปก่อน
   เย็นไปรับลูก แวะซื้อปั๊มน้ำตัวใหม่ (ตัวเก่าเพิ่งเสียไปวันก่อน) เลือกเอาแบบแรงกว่าเดิมหน่อย ตอนนี้มีปลาเยอะขึ้นแล้ว น้ำแรงขึ้นก็น่าจะได้ออกซิเจนเพิ่มขึ้นตามไปด้วย ผมคงจะเดาไม่ผิดนะ ผมไม่รู้ว่าไอ้ปั๊มแบบนี้เขาเรียกว่าอะไร ก็เลยนำกล่องเปล่าไปด้วย
   ผลักประตูก้าวเข้าไป “พี่บอย” เจ้าของร้านเห็นผมก็ตกใจ
   “เฮ้ย เฮีย พังอีกแล้วเหรอ” หน้าตาเหรอหรามาก
ก็เพราะวันก่อนผมเพิ่งจะซื้อปั๊มออกซิเจนไป ใช้ได้แค่คืนเดียวก็เสียแล้ว รุ่งขึ้นนำมาเปลี่ยนตัวใหม่ พี่บอยให้เลือกตามสบาย เปลี่ยนได้ง่ายๆ ไม่งี่เง่า ผมชอบ เขาแมนๆ ดี ร้านแบบนี้หายาก
“เปล่าครับพี่บอย อันนี้ตัวใหม่ ผมจะมาหาซื้อปั๊มแบบนี้ เรียกไม่เป็น เลยนำกล่องมาให้พี่ดู”
“โอ โล่งอก คิดว่าไปอีกตัวแล้ว เพราะตัวเก่าผมยังไม่ได้ส่งเคลมเลย”
ร้านพี่บอยอยู่ในลานจอดรถกลางแจ้งของห้าง Big C พระราม 2 ขายอาหารและของใช้สัตว์ นก ปลา แมว หมา กระต่าย แฮมสเตอร์ ฯลฯ แต่ไม่มีอาหารสดขายนะ (หนอน แมลง) บอกเอาไว้เผื่อใครอยู่ละแวะนี้จะได้มาใช้บริการ
รับลูกเสร็จรีบกลับบ้านมาต่อปั๊มน้ำ ต้องดัดแปลงท่อนิดหน่อย งายง่ายๆ แต่ใช้เวลาทำไปราว 1 ชม ไม่น่าเชื่อจริงๆ ปั๊มตัวใหม่นี้แรงกว่าเดิมพอควร
เหนื่อย แต่สนุก

[O'Pern]

10 กรก 55
   ฝนตกหนักตอนตี 3 ทำใจไม่ได้ เลยลุกขึ้นมาดูเจ้าปลาน้อย เอาร่มมากางให้มันสักหน่อย เผื่อจะโดนเม็ดฝนลงมาใส่จนเต็มแล้วน้ำล้น เดี๋ยวจะกลายเป็นบาปบริสุทธิ์
   ลงมากลางดึกก็เห็นปลาว่ายไล่ผสมพันธุ์กันอีกแล้ว โอ้โห ทำไมผสมบ่อยมากๆ เลย อ่างอนุบาลก็มีฟักมาเป็นร้อยตัวแล้ว นึกภาพตอนมันโต นี่ถ้าผมเลี้ยงแล้วรอดหมดก็ยุ่งไม่ใช่น้อยนะ เพราะต้องสร้างบ่อเลี้ยงปลาใหม่แน่ๆ
   กางร่มเสร็จก็ขึ้นไปนอนต่อ ทีนี้ล่ะ หลับยาว ปกติตื่นตี 5 วันนี้เล่นเอาเกือบจะ 6 โมงเช้า ไม่ได้ออกกำลังกายล่ะครับ ดูปลาอีกแล้ว ลูกปลาจิ๋วตอนนี้มีหลายรุ่นมาก ลองทั้งแบบใส่ออกซิเจน ใส่กาละมังพลาสติก แต่อันที่ผมคิดว่าดีสุดคือใส่อ่างกระเบื้องดินเผา ไม่รู้ว่าคิดไปเองหรือไม่ ผมว่ามันธรรมชาติกว่านะ อย่างน้อยน้ำก็จะเย็นกว่า ดูน่าจะสบายกว่า
   เข้ามาบ้านบ่ายแก่ๆ จับปลาน้อยในอ่างเล็กๆ ทั้งหลายที่เพิ่งจะฟักรอบล่าสุดมารวมในบ่ออนุบาล นับได้ 150 ตัว เฉพาะครอกนี้นะ และนับเฉพาะที่ฟักตัวแล้ว ถ้ารวมกับล็อตก่อนๆ ก็ต้องมีกว่า 200 ตัวแล้วล่ะ ยุคแรกๆ ทำอะไรไม่ค่อยเป็น เลยเหลือรอดมาน้อย เอาแค่เก็บไข่ขึ้นช้าไปนิด ไข่ที่แม่ปลาวางไว้ก็โดนตัวอื่นไล่กินเกือบหมดแล้วล่ะ
   ปลาออกจากไข่ใหม่ๆ จะเกาะนิ่งๆ กับผนังข้างอ่าง มันมีอาหารติดตัวมากับถุงไข่ตอนแรกเกิด คล้ายๆ กับเป็นอาหารยังชีพที่ธรรมชาติมอบให้ อีกสัก 3 วันเสบียงมันหมด ก็จะต้องออกหากินเองแล้ว
   เดือนก่อนผมเอาปลาทั้งหมดเลี้ยงรวมกัน มิน่าเล่า เจ้าตัวเล็กที่เพิ่งเกิดมันเลยกลายเป็น “เป้านิ่ง” ให้เจ้าพวกปลาใหญ่กินแบบสำราญใจ ล็อตนั้นเหลือมาแค่ 2 ตัวเอง เก็บเอาความผิดพลาดมาเป็นบทเรียนครับ โง่มาก่อนฉลาด
   หัวค่ำ “พี่เกร็ก” โทรมาคุย พี่คนนี้สนิทกับผมมาก ช่วยเหลือผมมาตลอดตั้งแต่ Racing Club เล่มแรก พอหยุดพักการผลิตก็ห่างหายกันไป พี่เกร็กมีบ้านอยู่ที่ USA เราก็เลยขาดการติดต่อกันไปสักพัก แต่ก็ยังมีเบอร์โทรกัน นานๆ ก็โทรคุยกันทีให้หายคิดถึง

[O'Pern]

11 กรก 55
   เห่อดูปลาตั้งแต่เช้ามืด มองไม่เห็นก็ยังอุตส่าห์เปิดไฟ เอาจักรยานออกไปขี่ได้หน่อยเดียวฝนตกปรอยๆ กลับเข้าบ้านดีกว่า มาดูปลาต่อ เช้านี้ปลาไม่ได้ว่ายไล่กวดกัน คือไม่ได้ผสมพันธุ์กัน
   อาหารเช้าของผมทุกวันนี้จะต้องมีไข่ต้ม แน่ล่ะ ผมกินเฉพาะไข่ขาว คัดแยกไข่แดงเก็บไว้ให้เจ้าปลาน้อยกิน ตอนแรกคิดว่ามันจะกินแค่ตัวลูกๆ ที่เพิ่งเกิด ที่ไหนได้ มันเป็นที่โปรดปรานของพวกปลาตัวโตๆ อย่างมาก แบ่งออกมาเป็นชิ้นเล็กๆ โยนลงน้ำ ยังไม่ทันถึงก้นบ่อก็โดนฮุบเข้าปาก เห็นมันกินแล้วน่าอร่อยดีครับ อ้อ เช้านี้ไม่มีไข่ปลาครับ มันไม่ได้ผสมพันธุ์กัน
   ขับรถไปถึงที่ทำงานสายมาก รถติดแบบเว่อร์ ตอนสายไปธนาคารได้ยินเด็กๆ คุยกันว่ามีรถแก๊สเกิดอุบัติเหตุบนถนนสาทร มิน่าเล่า หางแถวพาดมาถึงทางฝั่งธนฯ
   บ่ายเข้ามาบ้านก็ดูปลาอีกละ ฮ่าๆ ประคบประหงมจริงๆ ดูชิ้นไข่แดงที่แบ่งให้ปลาเพิ่งเกิดกิน เห็นมันยังไม่ค่อยแหว่งไป แสดงว่ามันยังไม่อยากกิน ไม่เป็นไร ทิ้งไว้ถึงเย็นค่อยเอาออก กลัวน้ำเสียเร็วน่ะครับ ปลายังเล็กมากๆ ผมไม่อยากเปลี่ยนน้ำ กลัวมันตาย
   มีข่าวดี ไข่ปลาที่แยกไว้ในบ่อฟักบ่อสุดท้ายเริ่มฟักตัวแล้ว ตอนนี้มีบ่ออนุบาลด้วยกันถึง 3 อ่างๆ ละร้อยกว่าตัว อ่างแรกเยอะสุดน่าจะทุลุ 200 ตัว เพราะจัดเก็บลูกปลาหลายๆ รุ่นเอามารวมกัน มีปลาหลายรุ่น แต่อายุไล่เลี่ยกัน ล็อตแรกมันเริ่มโตแล้ว ว่ายน้ำเล่นแล้ว เอาไข่ต้มแบ่งมานิดหน่อยให้มันกินก่อนออกไปทำงาน
   หัวค่ำก่อนปิดปั๊มกรองน้ำบ่อปลา ก็เอาไส้กรองฟองน้ำในตัวปั๊มออกมาล้าง เพิ่งรู้นะว่ามันมีไส้กรองด้วย ใช้มาได้แค่ 2 วัน ไส้กรองก็มีสกปรกอุดตันเสียเยอะ มิน่าเล่า ปั๊มตัวเก่าที่ไม่เคยถอดมาล้างเลย มันถึงได้พัง

[O'Pern]

12 กรก 55
   ไม่เรียกเห่อ ก็ไม่รู้จะเรียกอะไรล่ะวะ วันๆ เดินไปเดินมาก็ต้องมานั่งมองดูปลาเล่น คิดเผื่อไปว่า หากเจ้าปลาตัวเล็กมันโตขึ้น ไม่ต้องคิดอะไรมาก เอาแค่ให้มันรอดสักครึ่งหนึ่งก็ต้องมีปลากว่า 200 ตัว แล้วผมจะหาที่ไหนให้มันอยู่
   โปรเจคทำบ่อปลาใหม่เลยผุดขึ้นมาอย่างกะทันหัน เอาล่ะสิ บ้านยิ่งเล็กๆ แคบๆ อยู่ด้วย แต่จะให้เลี้ยงใส่ตู้ในบ้านผมไม่ชอบนะ ตอนเปลี่ยนถ่ายน้ำจะยุ่งยากมากเลย ชอบเลี้ยงในบ่อมากกว่า ดูปลาทองจากด้านบนก็สวยดีเหมือนกันนะ แถมพอมีคนเดินผ่าน มันชอบว่ายมาให้คนจับตัวเล่นได้ น่ารักดี
   ปลาทุกบ่อฟักไข่คลอดออกมาครบหมดแล้ว ระยะนี้ไม่มีอะไรมาก เลี้ยงแบบสูตรของผมก็คือปล่อยให้มันหากินตะไคร่น้ำในบ่อเพาะเอาเอง ไม่ต้องให้ไข่ต้มบดละลายน้ำเหมือนที่ปรมจารย์ในเวปท่านว่าไง บอกแล้วไงครับว่าผมอ่านอะไรของใครแล้วไม่ค่อยจะเชื่อเขาหรอก ทิ้งให้มันหากินเองได้เลยราว 2 สัปดาห์
   เย็นไปรับลูก กลับมาบ้านก็นั่งเฝ้าดูบ่อปลา ช้อนเก็บพวกไบไม้ที่ร่วงและใบที่เน่าเสียออกจากบ่อ หัวค่ำปิดปั๊มน้ำแล้วก็ถอดไส้กรองออกมาล้าง โหห สกปรกมาก นี่ขนาดล้างทุกวันแล้วนะ แล้วไอ้ปั๊มตัวเก่าที่ไม่เคยถอดมาเลยล่ะ หึหึ

[O'Pern]

13 กรก 55
   วันนี้มีประชุมครับ จัดอย่างหรูที่โรงแรมดุสิตธานี หัวมุมถนนสีลม ผมไม่เคยเหยียบเข้าไปมาก่อนเลย นี่คือโรงแรมแรกที่ผมเห็นตั้งแต่เด็กๆ จุดเด่นคือชั้นบนสุดที่น่าจะเป็นร้านอาหาร และมียอดตึกสูงแหลมคล้ายเสากระโดง ได้แต่มอง ไม่มีสิทธิ์เข้าย่างกราย
   งานเริ่มตอนสาย แต่ทำเลของดุสิตธานีอยู่ใจกลางเมือง รถติดแบบไม่ต้องสงสัย ผมให้พ่อไปส่งและรับลูกแทน ตัวเองออกจากบ้านแต่เช้า ไปถึงงานก่อนเวลาเยอะมาก ยอมรอหน่อย ดีกว่าขับรถแบบติดตลอดทาง เสียสุขภาพจิตสุดๆ
   ผมบอกเจ้าหน้าที่แลกบัตรว่าจะมาประชุม เขายื่นบัตรผ่านแบบโบราณมากๆ เป็นบัตรกระดาษแข็งที่เคลือบพลาสติก วินาทีแรกก็สัมผัสความเก่าคลาสสิกแล้ว ตึกจอดรถวกวนครับ เนื่องจากเป็นอาคารเก่าที่ผ่านการปรับปรุงหลายครั้ง ผมเพิ่งรู้ว่าเขาสร้างอาคารใหม่อีกหลายตึก ที่จอดรถน้อยมากๆ ผมไปแต่เช้า เลยได้จอดชั้นใต้ดิน จอดในช่องอย่างดี ไม่ต้องจอดซ้อนให้ใครมาเข็นรถเล่น
   ไปถึงก่อน ก็เช็คอินก่อน ตอนแรกคิดว่าจะได้พักตึกเก่าแก่ที่เคยได้แต่มองเสียอีก กลายเป็นได้ตึกด้านหลัง วิวไม่ค่อยสวย ต้องปิดม่านโปร่งตลอดเวลา ตึกข้างๆ มองเห็นชัดเจนเลย แม้จะได้ชั้นสูงสุดของตึกใหม่นี้คือชั้น 14 แต่มันก็ยังเตี้ยกว่าตึกอื่นๆ เยอะ
   เอาข้าวของไปเก็บในห้องจัดเตรียมอุปกรณ์ของใช้เข้าที่ วางแขวนเสื้อสูท ทดลองนอนบนที่นอน โอ้โห สุดยอดว่ะ หมอนนอนสบายมากๆ สบายกว่าของที่บ้านเสียอีก นุ่ม สบาย คืนตัวช้า แบบใช้วัสดุ Memory Foam แต่แปลกใจ ทำไมนุ่มขนาดนี้
   สายหน่อยลงไปเตรียมตัวเข้าประชุม เจ้าหน้าที่จัดงานออกบูธของฝ่ายต่างๆ ในองค์กร มีมุมขายเสื้อผ้า ตอนแรกเดินผ่านไม่สนใจ แต่วนอยู่หลายครั้งเลยลองแวะ สะดุดตาเสื่อยืดคอกลมสีขาวตัวหนึ่ง
   เฮ้ยย งานดีไซน์ของผมเอง ผมสเกชมือให้เขาเมื่อ 3 ปีก่อน สุดยอดๆ เอามาทำได้สวยดี ฝีมือใช้ได้ เนื้อผ้านุ่มบางเบา สวมสบาย ทรงแขนสั้นกว่าปกติ คอกลมแต่กว้างกว่าเสื้อปกติ นี่แหละ เสื้อที่สวยสบายจะเป็นทรงนี้ หุ่นแบบพอดีตัว ใส่แล้วจะหล่อมาก (ถ้าไม่มีพุงยื่นออกมานะ)
   ใช่เลย ผมจัดมา 1 ตัว เห็นป้ายราคา 1900 แล้วท้อใจ แพงโคตรๆ สำหรับเสื้อยืดคอกลมสีขาวธรรมดา ราคาพอๆ กับเสื้อหรูๆ แบรนด์เนมระดับโลกจากอิตาลีเลย
   “300 บาทค่ะ”
   อ้าว งงสิ ราคาติดไว้ 1900 คิดผม 300 เลยทำหน้างง เจ้าหน้าที่พูดซ้ำ บอกว่าเป็นสินค้าลดราคาพิเศษ บ๊ะ สะใจดีชะมัด อย่างนี้สิรักกันจริง จ่ายเงินแล้วก็ไล่ดูสินค้าอย่างอื่นต่อเลย รู้ว่าลดราคาก็พุ่งเข้าใส่ตั้งแต่แรกแล้ว เพราะสินค้าแบรนด์นี้แม้จะไม่ดัง แต่ราคาระดับโลกจริงๆ
   เจออีกชิ้นแล้ว เป็นเสื้อแขนยาวสีขาวธรรมดาๆ นี่แหละ แต่ชอบตรงแขนเสื้อออกแบบมาสำหรับใส่กระดุมแบบ Cuff Ring ไอ้นี้แหละที่ผมคิดว่ามันคือสุดยอดแห่งความเท่ ใส่สูทให้สวยแล้วต้องมี Cuff Ring เท่ๆ จบเลยครับ หล่อแบบไร้ตำหนิ
   น่าเสียดาย ขนาดที่ผมต้องการไม่มี ผมใส่เบอร์ M แต่สินค้าลดราคามีแต่ L ไม่อยากฝืนครับ ใส่ชุดสูทต้องใส่ให้พอดีตัวถึงจะหล่อ หุ่นดีๆ อย่าให้มีพุง เลือกสูทให้เหมาะกับสรีระ ใช่เลย เลือกเหมือนเลือกจักรยานนี่แหละ สูทมีหลายทรง ทั้งกระดุม 1 แถว 2 แถว กระดุม 3 เม็ด กระดุม 5 เม็ด ยังมีแบบปกสารพัดแบบ ด้านหลังก็มีผ่ากลางอันเดียว และผ่าข้าง 2 ฝั่ง รายละเอียดเยอะมากครับ ศึกษาให้ดี แล้วซื้อทีเดียวจบแบบหล่อๆ ตลอดกาล
   สายหน่อยงานเริ่ม ผู้คนทยอยกันเข้า ผมนั่งติดกับรุ่นน้องนักธุรกิจหนุ่ม สนิทกันพอควร รู้จักกันมาหลายปีแล้ว ชื่อ “ปอนด์” กำลังเบื่อธุรกิจครอบครัวอย่างหนัก เลยลงทุนไปซื้อธุรกิจร้านอาหารไทยที่ USA รัฐ Washington ชื่อเมือง Ballevue ก็เลยคุยกับเขาเยอะหน่อย เพราะมีประเด็น รัฐนี้เป็นรัฐที่พูดภาษาอังกฤษได้เพราะที่สุดของประเทศสหรัฐอเมริกาครับ
   โรงแรมดุสิตธานีเด่นด้านอาหารอย่างมาก ไม่ผิดหวังครับ มื้อกลางวันเป็นแบบรีบกินรีบเข้าประชุมต่อ แต่ก็อร่อยจับใจ มีเวลาแค่ 1 ชม มันเพียงพอสำหรับกิน แต่มันไม่ได้ความรื่นรมย์ ไม่ได้อรรถรส ไม่ได้ดื่มด่ำ
   ประชุมต่อจนถึงเย็นโน่นเลย มีเวลาว่างนิดหน่อยก่อนงานเลี้ยงตอนเย็น กลุ่มหนุ่มสาวชวนกันไปเดินสยาม ผู้ใหญ่หน่อยก็นั่งร้านกาแฟ ส่วนผมชอบฉายเดี่ยว เลยออกไปเดินเล่นถนนสีลม เลี้ยวไปทางถนนคอนแวนต์
   มันตรงกับเวลาเลิกงานออฟฟิซพอดี ผู้คนมากมาย มาจากไหนกันก็ไม่รู้ มองไม่เห็นถึงความสวยงามของบ้านเมืองเลย มีรถไฟฟ้าพาดผ่าน บดบังทัศนะวิสัย ถนนสีลมยิ่งแคบๆ อยู่แล้ว เจอแนว BTS เข้าไป อึดอัดอย่างมาก เลวร้ายยิ่งกว่านั้นคือทำไมถึงปล่อยให้มีการค้าขายบนทางเท้าแคบๆ สมัยก่อนมี่แต่ฝั่งทางพัฒนพงษ์ แต่วันนี้มันลามมาฝั่งตรงข้ามเฉยเลย ประชาชนที่อยากเดินเร็วก็ต้องลงมาเดินบนพื้นถนน หรืออีกทางเลือกหนึ่งคือเดินบนทางแบบ Sky Walk
   เจอนักท่องเที่ยวยืนกางแผนที่ รีบเข้าไปหาเขาเลย ไปช่วยเขา เขาต้องการความช่วยเหลือ การทำตัวให้เป็นประโยชน์แม้เพียงเล็กๆ น้อยๆ มันก็ยังดีกว่าไม่ทำอะไรเลย เป็นนักท่องเที่ยวหนุ่มสาวชาว Holland สอบถามทางเดินกลับโรงแรมที่พักของเขาย่านช่องนนทรี เลยแนะนำให้เดินตามเส้นทาง BTS นี่แหละ ง่าย สะดวก ไม่มีพลาด
   หมดมุข รู้สึกเหมือนเดินอยู่ต่างประเทศ เพราะเดินแบบเลื่อนลอย ไร้จุดหมาย แถมยังเดินยากเพราะแผงลอยมาตั้งบนทางเท้า เดินไม่สนุกเลยว่ะ แวะร้าน Golden Place ในตึก CP Tower ซื้อขนมฝากลูกและภรรยา ขากลับเดิน Sky Walk มาลงหน้าดุสิตธานี
   เข้าห้องอาบน้ำ ล้างหน้า ล้างตัว เก็บข้าวของเข้ากระเป๋า ลงมางานเลี้ยงตอนเย็น ไม่ผิดหวังจริงๆ กับโรงแรมนี้ อาหารสุดยอดๆ ๆ ที่ผมชอบสุดคือแฮมสด เอาขาหมูมาทั้งท่อน หมัก อบน้ำผึ้ง ย่างแบบผิวกรอบๆ ด้านในนุ่ม มีอะไรเจ๋งกว่านี้อีกไหม
   ผมจัดไป 2 ชิ้น อร่อยมากๆ ราดกับซ้อสแอ๊ปเปิ้ล ใส่มัสตาร์ดนิดๆ กินกับมันฝรั่งอบ และข้าวผัดในสูตรของเขา จานนี้จานเดียวก็อิ่มแล้วนะนี่ แต่แหม ไม่เคยเจอบุฟเฟ่อาหารดีๆ แบบนี้ เลยไปจัดเป็ดปักกิ่งมาอีก 2 จาน งงสิ บุฟเฟ่อะไรวะ มีเป็ดปักกิ่งด้วย แม้จะอ้วนก็ยอมล่ะนะ กินไป 6 ชิ้น กินขำขำแต่อิ่มจริง อ้วนจริง
   ผมเป็นคนที่เข้าได้กับทุกคน ยินดีที่จะพูดคุยกับคนแปลกหน้า ต่างจากคนส่วนใหญ่ที่จะชอบนั่งกินกับเฉพาะในกลุ่มตัวเอง เย็นนี้ผมเลือกนั่งเดี่ยวครับ เผื่อจะมีใครอยากคุยกับผม เขาก็จะนั่งด้วยเอง ผมเปิดกว้างเสมอ อยากรู้เหมือนกันแหละครับว่า ไอ้คนอย่างเรา มันจะมีใครเขาอยากจะมานั่งคุยด้วยไหม
   กินแบบช้าๆ ค่อยๆ ลิ้มรสชาติ เคี้ยวนานๆ ดื่มดำกับมัน สักพักมีหญิงสาวมานั่งใกล้ๆ แรกๆ เขาคุยโทรศัพท์ เลยคิดว่าเขาแค่มานั่งพักขา ไม่ได้สนใจอะไร จนเขาเอ่ยปากถาม
   “โอ้โห มีเป็ดปักกิ่งด้วยหรือนี่”
   “ใช่ครับ อร่อยดีนะ อยู่ซุ้มทางโน้นครับ”
   “ปลาเพิ่งกลับจากคลาสโยคะมา งานเขาเริ่มกันนานหรือยังคะ”
   “ก็เริ่มแบบไม่เป็นทางการอะไรน่ะครับ ห้องอาหารเปิด คนก็ทยอยกันเข้ามาได้สักครู่ใหญ่ ยังไม่มีพิธีกรมาเปิดงาน มีแต่ดนตรีสดอย่างที่เห็นแหละครับ”
   “ชื่อปลานะคะ เดี๋ยวคุณจะเรียกชื่อไม่ถูก” เธอแนะนำตัวเอง เอามือแตะด้านบนของหน้าอกตัวเอง
   “ผมชื่อเปิ้ลครับ ยินดีที่ได้รู้จักครับ”
   ปลาเป็นเจ้าหน้าที่ PR ของบริษัทที่จัดงานประชุมนี่เองแหละ ก็ดีเหมือนกันที่นั่งแล้วมีเพื่อนคุย สักพักก็มีรุ่นน้องจากนครพนมทีเคยเจอกันเมื่อสองปีก่อนเดินผ่าน ชื่อ “เอียง” เลยเชิญชวนให้เขานั่ง เขามาคนเดียว เป็นคนเงียบๆ มาจากจังหวัดชายแดน ไม่มีเพื่อนนั่งกินข้าวแน่ๆ
   จากเดิมนั่งเดี่ยว ตอนนี้ผมมีเพื่อนขนาบข้างซ้ายขวาเลย เห็นไหม ได้เพื่อนใหม่ด้วย ได้เจอเพื่อนเก่าอีกด้วย
   กินไปคุยกันไป สนุกดีครับ ได้เรียนรู้วิถีชีวิตของแต่ละคน รุ่นน้องจากนครพนมก็เล่าเรื่องต่างๆ ภายในประเทศลาว (ภรรยาเขาเป็นชาวลาว) ส่วนปลาก็เล่าชีวิตของงาน PR น่าสนใจดี ต้องใช้ทักษะส่วนตัวสูงมากๆ
   บนเวทีมีการแสดงตลกของคณะชวนชื่น มีคนชื่อ “จิ้ม” คนที่เป็นพิธีกรรายการจ้อจี้ร่วมแสดงด้วย
   ไม่ชอบเลยครับ เกลียดมากๆ อีกด้วย เพราะเล่นมุขแบบแช่งพ่อตัวเองให้ตาย ขอให้ตายเร็วๆ เมื่อไหร่จะตายเสียที ฯลฯ ไม่ได้พูดแค่คนเดียวนะ อีก 6-7 คนในคณะก็ยังย้ำในทำนองเดียวกัน ฟังแล้วหดหู่ใจอย่างมาก นี่หมดมุขจะเล่นกันแล้วหรือนี่
   ใจไม่ชอบแล้ว ดูไปยังไงก็ไม่สนุก เพราะไอ้มุขแบบนี้เขาเล่นกันถี่มาก ทุเรศกว่านั้นคือมุขทะลึ่งแนวลามก ผมนั่งกับปลาสาว PR ก็เลยยิ่งทำตัวไม่ถูก อายแทนครับ
   “นี่ผู้หญิงคนนั้นเขาเป็นกระเทยหรือคะ” ปลาถาม เพราะมีการแสดงจับนม ขยำนมกัน
   ตอบไม่ถูก ก็เลยส่ายหัว จะชวนคุยเรื่องอื่นก็ไปต่อได้ยาก เสียงคณะตลกบนเวทีดังมากๆ
   แม้เพื่อนคุยจะสนุก แต่บรรยากาศบนเวทีกลับตรงกันข้าม นั่งอยู่ไปจิตใจเราก็จะยิ่งถดถอย เลยขอตัวกลับห้องพัก ให้ดูตลกถ่อยๆ แบบนี้ ผมขึ้นไปดู UBC ในห้องสนุกกว่าเยอะ
   ทุกอย่างดีไปหมดตลอดวัน จนกระทั่งการแสดงตลกนี่แหละ ที่ทำให้รู้สึกแย่ตอนก่อนเข้านอน
   แต่ก็มาเจอประทับใจตอนอาบน้ำ ที่นี่เขาให้แชมพู เจลอาบน้ำ อย่างดีเลยครับ ไม่ใช่ของห่วยๆ แต่งสีแต่งกลิ่น ที่นี่เขาใช้ยี่ห้ออะไรผมไม่รู้ แต่ใช้แล้วหอมสบายตัว รู้ว่าเอาของดีมาให้ใช้
   อ้อ น้ำดื่มที่แจกฟรีวันละ 2 ขวด ของเขายังเป็นน้ำแร่เลยครับ

[O'Pern]

14 กรก 55
   ตื่นอัตโนมัติ 0530 ดื่มน้ำ 1 ขวด ออกกำลังกายยืดเส้นสายในห้อง เปิดทีวีดูไปด้วย มองไปยังวิวฝั่งสวนลุม นี่ถ้ามีรองเท้าและชุดวิ่ง คงจะออกไปซัดสักรอบ ครั้งล่าสุดที่วิ่งในสวนลุมก็กว่าสิบปีมาแล้ว
   เช้านี้ลูกต้องไปเรียนพิเศษ ให้ภรรยาไปส่งแทน ผมมีประชุมตอนสายต่ออีกหน่อย เลยลงไปทานอาหารเช้า เขาจัดให้กินที่ห้องโถงด้านล่าง ผมแจ้งชื่อและบอกว่ามากับคณะที่ร่วมประชุม แต่พนักงานจัดให้ผมนั่งรวมอยู่กับกลุ่มนักท่องเที่ยวชาวญี่ปุ่น ไม่เป็นไร ผมนั่งไหนก็ได้อยู่แล้ว ฉายเดี่ยวออกจะบ่อย
   กินบุฟเฟ่ให้สนุก ต้องกินของที่เราไม่เคยกินครับ อยากลองอะไรก็จัดไปเลย เช้านี้มีแกงข้นใส่ถั่วเลนทิลของอินเดีย จิ้มกินกับแป้งที่ชื่อ “นาน” ลอง 1 ชิ้น ไม่ค่อยอร่อยเท่าไหร่ เล่นแบบคลาสสิกดีกว่า เบคอนกรอบๆ มันแห้งๆ มันฝรั่งทอดแบบ Harsh Brown (แบบสับบดหยาบๆ แล้วทอดจนข้างนอกกรอบ ข้างในนุ่ม) มี French Toast ที่รสชาติดีที่สุดเท่าที่เคยกินมา มันไม่ใช่ขนมปังธรรมดาชุบไข่ทอด เขาใช้ขนมปังอะไรก็ไม่รู้ แป้งด้านในนุ่มโคตรๆ ด้านนอกชุบไข่บางๆ ทอดแล้วไม่อมน้ำมัน สุดยอดจริงๆ มีมะเขือเทศย่างเหมือนที่ผมทำกินที่บ้าน
   ธรรมดาอาหารเช้าของฝรั่งจะหาผักกินแกล้มยาก นอกจากจะเล่นสลัดไปเลยก็อีกเรื่องหนึ่ง แต่ที่นี่เขาทำเห็ดและผักโขมผัดเอาไว้ให้ด้วย กินด้วยกันกับของทอดนี่เข้ากันมากๆ อ้อ ถ้าใครกินเนื้อสัตว์มากๆ ก็ควรกินมันฝรั่งควบคู่กันไปด้วยนะครับ เพราะจะช่วยปรับสมดุลในเลือดให้ความเป็นกรดลดน้อยลง ฝรั่งเขาถึงมีมันอบ มันบด เป็นเครื่องเคียงในมื้ออาหารไงครับ
   รูปแบบอาหารคล้ายกับโรงแรมทั่วไป แต่ต่างกันตรงที่นี่เขาเลือกใช้วัตถุดิบอย่างดี กินแล้วก็เลยรู้สึกถึงความต่างได้อย่างชัดเจนว่าอาหารดีกับไม่ดีนั้นเป็นอย่างไร อย่าว่าโง้นงี้เลยนะ เอาแค่ไข่ดาวของที่นี่ก็ยังดีกว่าของที่อื่น
   มองเห็นไข่ต้มแล้วตาลุกวาว ไม่ได้อยากกิน แต่อยากแคะเอาไข่แดงไปฝากปลาที่บ้าน เอาไงดีวะ บอกตรงๆ ว่าอายถ้าจะแอบขโมยไข่ต้มกลับไป เลยตัดใจ ไม่เอาดีกว่า ทำอะไรที่ใจเราไม่เป็นสุขก็อย่าทำเลยครับ นี่คือวิธีคิดแบบง่ายๆ ของผม
   ขณะนั่งกินก็มีพนักงานมาถามว่ารับชากาแฟไหม เขาจะถามเป็นภาษาอังกฤษนะ ผมตอบเป็นไทยว่า “ไม่ครับ ขอบคุณครับ” แต่ก็ยังมีพนักงานใหม่ๆ เวียนมาถามอยู่เสมอ ทั้งๆ ที่ผมหยิบเอาหนังสือพิมพ์ไทยวางกางอ่านอยู่บนโต๊ะ
   เอ๊ะ หรือเป็นเพราะเรานั่งอยู่ในกลุ่มคนญี่ปุ่นวะนี่ จะย้ายก็เกรงใจ เพราะพนักงานเป็นคนพามานั่งเอง หรือว่าหน้าตาเราออกไปทางชนชาตินี้ก็ไม่รู้สิ
   สังเกตดูแล้วรู้สึกว่าโซนฝั่งที่ผมนั่งมันเป็นของพวกชาวต่างชาติล้วนๆ เลยครับ ฝรั่ง ญี่ปุ่น เกาหลี เขาจัดมาทางนี้หมดเลย อ้าว พวกเพื่อนผมอยู่คนละฟากกัน
    นั่งกินแบบถ่วงเวลาอ่านหนังสือพิมพ์ไปเรื่อย จนสุดท้ายก็มีเพื่อนรุ่นพี่มานั่งเป็นเพื่อน ผมกินอิ่มนานแล้ว เลยสั่งกาแฟมากิน ทั้งๆ ที่ปกติเป็นคนไม่กินกาแฟ แค่อยากรู้ว่ากาแฟของที่นี่จะมีอะไรเซอร์ไพร์สผมหรือไม่ ผลก็คือไม่มี
   กลับขึ้นห้องพักเก็บกระเป๋าและ Check Out จุดนี้มีเซอร์ไพร์สครับ ก่อนออกจากห้องผมโทรบอกที่เคาเตอร์ด้านล่างว่ากำลังจะลงไป ให้แม่บ้านเข้ามาตรวจเช็คห้องได้เลย ใช้เวลาราว 1 นาทีในการเดินทางจากห้องพักชั้น 14 ลากกระเป๋าลงไปข้างล่าง เจ้าหน้าที่ยืนรอน้าลิฟท์ พาไปยังหน้าเคาเตอร์
   “Check Out เรียบร้อยแล้วครับ ไม่ลืมสิ่งของใดในห้องนะครับ” เจ้าหน้าที่หนุ่มใส่สูทอย่างหล่อ พูดน้ำเสียงสุภาพมาก
   เฮ้ย ทำไมเช็คเร็วนักวะ ใช้เวลาแค่ 1 นาทีเขาตรวจสอบห้องได้เรียบร้อยแล้วหรือนี่ สุดยอดจริงๆ
   
   ออกจากดุสิตธานีด้วยความประทับใจ ไปร้าน Pro Bike ต่อดีกว่า ไม่ได้เข้าไปเยี่ยมชมกว่า 1 ปีแล้ว ไปอัปเดทสมองสักหน่อย
   จอดรถหน้าร้านพอดี ชอบร้านนี้ตรงจอดง่าย ถ้าริมถนนเต็ม ก็ไปจอดในร้านเก่าที่อยู่ในซอยได้
   ก้าวเข้าร้านแล้วรู้สึกไม่คุ้น พนักงานที่เราคุ้นหน้าเหลือไม่กี่คนเอง เห็นพี่หวาน พี่นก ส่วนลุงผมคิดว่ายังอยู่ แต่มองไม่เห็น เดินดูไปทีละแผนกเลยครับ รถของ Tern จอดอยู่หน้าประตูทางเข้าเลย คันแพงสุดเกือบแสนบาท หึหึ มันไม่ได้เกิดมาเพื่อผมแน่ๆ
   เห็นเด็กหนุ่มขี่รถ Tern เข้ามาในร้าน เหงื่อชุ่ม เลยชวนเขาคุย
   “ขี่มาจากไหนหรือครับ”
   “วงเวียนใหญ่ครับ”
   เริ่มต้นสนทนากันแบบง่ายๆ เขาชื่อ “นิค” ทำงานด้านศิลปะ ผมกำลังหานักวาดการ์ตูนอยู่พอดี เลยให้นิคช่วยอีกแรง เขาขอแอทชื่อผมทาง Facebook ผมโอเค คุยกันพักใหญ่เขาก็ขี่ต่อไปยังประตูน้ำ ไปสอนศิลปะเด็กๆ ต่อ ก่อนจากกันผมแนะนำเวปไซต์ Thaimtb.com แก่เขา
   อยู่ในร้าน Probike ราว 1 ชม เศษ กลับบ้านเอาตอนกลางวัน เจอหน้าลูกเขาวิ่งโผเข้ามากอด ยิ้มหน้าบาน บอกคิดถึงพ่อ
   “พ่อก็คิดถึงลูกจ๊ะ”

[O'Pern]

15 กรก 55
   ตื่นตี 5 พร้อมลุย แต่งชุดออกศึก (กันแดด) อย่างดี จูงจักรยานเดินผ่านบ่อปลา เห็นมันว่ายไล่กวดกันอีกแล้ว นี่มันไม่ได้ออกไข่มาหลายวัน ผมคิดว่าไข่จะหมดท้องเสียแล้ว แต่สงสัยเมื่อคืนมีฝนตก เลยคงจะไปกระตุ้นการวางไข่ของมัน (เดา)
   เอาล่ะสิ ทำไงดี ถ้ามันวางไข่แล้วก็ต้องรีบเก็บ ไม่งั้นจะโดนปลาตัวอื่นเก็บกินหมด นั่งสังเกตการณ์พักหนึ่ง มันมีท่าทีจะวางไข่แน่ๆ ในบ่อมีดอกจอกเหลืออยู่น้อย เลยไปหยิบในอ่างเพาะดอกจอกมาโยนลงไปในบ่อ อีกพักเดียวเท่านั้นแหละ มันวางไข่จริงๆ ด้วย
   เอาล่ะสิ คงไม่ได้ขี่จักรยานแล้วล่ะ ตรวจดูสภาพรากของดอกจอกที่จะมีไข่ปลามาเกาะติด
   เนื่องจากวันนี้มีเวลาเหลือมากๆ เลยนั่งดูปลาอย่างใจจดจ่อ เพิ่งเห็นการสะบัดตัววางไข่ของมันกับตา เห็นไข่ปลาเม็ดเล็กๆ ปลิ้วว่อนในน้ำ ถ้าไม่มีรากของต้นไม้น้ำให้เกาะ ไข่ก็จะร่วงลงพื้น มิน่าเล่า เจ้าปลาตัวเล็กๆ ชอบหาของกินตามพื้น ตอนแรกคิดว่ามันเก็บกินตะไคร่น้ำเพียงอย่างเดียว
   รีบหยิบกระชอนมาช้อน ไข่ปลาจะมีเมือกเหนียวติดกระชอน จับออกยากครับ กลัวไข่ปลาแตกเสียหายด้วยล่ะ เลยไม่กล้าออกแรง เลยจุ่มในกาละมังแล้วแกว่งให้ไข่หลุด นี่ปลามันไม่วางไข่มา 3 วันแล้ว ผมคิดว่าหมดฤดูผสมพันธุ์แล้ว แต่เมื่อวานเย็นฝนตกหนัก ผมว่าฝนน่าจะมีส่วนในการเร่งให้มันวางไข่
   จัดเตรียมกระถางดินเผาใบสุดท้ายในบ้าน เอามาเป็นบ่อฟักไข่ วันนี้ได้ไข่ปลามาเยอะ ก็เพราะผมจับเจ้าลูกปลาล็อตแรกๆ ที่มันตัวโตสัก 2 ซม แล้วออกมาจากบ่อ เพราะไอ้ตัวจิ๋วนี่แหละตัวดีนักเลยในการแอบกินไข่ คือตัวใหญ่จะวางไข่ก็วางไป มันก็ไล่เก็บกินเสียอย่าง เห็นกับตาเลยแหละ พอช้อนตัวจิ๋วออกมาก็นับได้ว่าพวกมันมีกันถึง 40 ตัว นี่เลี้ยงแบบทิ้งๆ ขว้างๆ เลยนะ ในอ่างอนุบาลที่ฟักเป็นตัวแล้วมีไม่น่าจะต่ำกว่า 400 ตัว ถ้าเกิดเราเลี้ยงดูดีๆ จะหาที่ตรงไหนให้มันอยู่ล่ะนี่
   จัดการปลาเสร็จเรียบร้อยก็ปาเข้าไปสิบโมง ไม่น่าเชื่อว่าใช้เวลานานขนาดนี้ อาบน้ำอีกรอบก็ลงมาคัดแยกลูกปลาจากบ่อฟักไปบ่ออนุบาล คัดแบบยังไม่เสร็จได้มา 222 ตัว ตอนนี้มันตัวเล็กจิ๋วก็เลยอยู่กันอย่างแออัดในอ่างได้ แต่อีกไม่นานมันจะโตขึ้นอย่างเร็วมาก ถ้าผมไม่จัดเตรียมอะไรไว้ล่ะก็ งานเข้า
   กลางวันว่างพิมพ์เล่าไดอารีชีวิต ที่ระยะหลังเรื่องราวเกี่ยวกับจักรยานลดน้อยลงไปมากเลย จากเดิมเป็น Bike Diary ก็เลยต้องเติมคำว่า Life Diary เสริมเข้าไป ไม่รู้เหมือนกันว่าจะมีอะไรน่าอ่านไหม ผมก็เล่าชีวิตอย่างเรียบง่าย ตรงไปตรงมา มีสอดแทรกความคิดและทรรศนะบ้าง วิจารณ์คนโน้นคนนี้บ้าง แน่ล่ะ บางทีก็เสนอไอเดียบ้าๆ บอๆ ออกไปบ้าง แต่มีสิ่งหนึ่งที่ผมไม่เคยทำนั่นคือ การแก้ไขไดอารีย้อนหลัง
   ต่อให้พิมพ์ผิดผมก็ไม่แก้นะ แต่จะใช้วิธีอัปเดทข้อมูลไปเรื่อยๆ จะได้รู้ว่าของเก่าเริ่มแรกผมคิดอย่างไร และช่วงหลังผมมีจุดที่คิดเปลี่ยนไปบ้าง จะมีแค่ไดอารีในวันที่ 1 ของแต่ละเดือนเท่านั้นที่มีการแก้ไข แต่ไม่ได้แก้ไขในเนื้อหานะ ผมแก้ไขหัวข้อ โดยการเพิ่มเน้นเรื่องที่น่าสนใจในแต่ละเดือนเท่านั้น เผื่ออนาคตผมอยากจะกลับมาอ่านชีวิตตัวเองย้อนหลัง