มิย 55 13 อิชิตันทำแสบ 22 ฟาดเคราะห์

[O'Pern]

1 มิย 55
   เริ่มต้นเดือน 6 ย่างเข้ากลางปีแล้ว มองชีวิตตัวเองแล้วหดหู่จริงๆ มันไม่ไปถึงไหนเลย เหมือนกับย่ำอยู่กับที่มาตลอด คิดฝันอะไรไว้มากมาย จนแทบจะไม่อยากคิดต่ออีกแล้ว เพราะมันไม่ได้ทำให้เป็นชิ้นเป็นอันสักที แรกๆ ก็คิดแบบสร้างฝัน แต่ผมว่ามันออกแนวเพ้อฝันแล้วล่ะครับ คือฝั่นเฟื่องไปเรื่อย ไม่ได้ตั้งใจจริงที่จะทำมันเลยสักนิด
   เริ่มจะท้อกับชีวิตแล้วเหมือนกันครับ อายุมากขึ้นไฟในกายกลับมอดลงไปทีละน้อย วันนี้เลยตั้งเป้าหมายชีวิตใหม่ คือภายในปีนี้ถ้าผมลดน้ำหนักลงได้ 5 กก ก็จะไปขี่ขึ้นอินทนนน์ในปีหน้า อันนี้เป็นเป้าในระยะสั้นนะ ส่วนระยะยาวถ้ายังคงรักษาหุ่นไว้ได้ และแข็งแกร่งจนมี Six Pack ก็จะไปขี่ต่างประเทศอีกครั้ง
   ทำได้หรือเปล่าก็ไม่รู้นะ ถ้าทำไม่ได้ก็อด แต่ถ้าทำได้ก็จะได้รางวัลทริปจักรยาน ส่วนของแถมที่สำคัญคือสุขภาพดี นี่แหละ ยิ่งกว่ารางวัลใดๆ

[O'Pern]

2 มิย 55
   เสาร์นี้มิวเรียนพิเศษเยอะหน่อย เช้าเรียนโรงเรียนเสริมวิชา บ่ายเรียนคุมง (คณิตศาสตร์) ย้ายจากวันอาทิตย์รวมกันเป็นวันนี้วันเดียวเลย พรุ่งนี้จะได้ว่าง ผมจะพาครอบครัวไประยองครับ พักที่หาดแม่รำพึงที่เดิมนั่นแหละ บ้านหลังที่ผมคุ้นเคยมาตั้งแต่เด็ก
   บ่ายไปธนาคารในเดอะมอลล์ท่าพระ ผมไม่ชอบสาขานี้เลยจริงๆ เพราะคนเยอะมาก อย่างวันนี้กดบัตรคิวได้มาคิวที่ 65 รอไป 1 ชม เต็มๆ ที่มาใช้บริการสาขานี้ก็เพราะว่ามิวเขาเรียนคุมงที่นี่ ย้ายจากเรียนวันอาทิตย์มาเรียนเอาวันนี้แทน พรุ่งนี้จะได้ไปเที่ยวกัน
   ตอนเย็นมิวชวนกินร้าน Sizzler ก็จัดไปครับ แต่เอ๊ะ เรากำลังมีโปรเจคลดพุง 5 กก ภายในปีนี้นี่นา เป็นเป้าแบบหลวมๆ ที่เห็นตัวเลขแล้วคิดว่าทำได้แน่นอน จำได้ว่าเมื่อปีที่แล้วผมก็มีโปรเจคแบบนี้ล่ะนะ ตอนนั้นก็ลดลงมาได้ 5 กก ตามเป้า และหลังจากนั้นจนถึงวันนี้ มันก็ขึ้นมาจนเต็ม 5 กก เสียแล้ว
   เข้าห้องน้ำที่เดอะมอลล์เห็นสัญลักษณ์แปลกๆ ที่ประตู ปกติก็จะเห็นแค่ห้องของคนพิการเป็นรูปรถเข็น จะมีประตูบานใหญ่กว่า แบบเปิดออก แต่วันนี้เห็นสัญลักษณ์รูปชักโครกสองอันอยู่หน้าประตู ใหญ่อัน เล็กอัน เปิดเข้าไปดูให้หายสงสัย อ้าว ห้องนี้มีสองชักโครก ของผู้ใหญ่กับของเด็ก วางอยู่คู่กัน แปลกดี เข้าใจว่าพ่อต้องดูแลเด็ก แต่ทำไมต้องให้นั่งถ่ายคู่กันด้วย งงเต็ก (ดูภาพประจำวัน)
   กลับมาบ้านตรวจสภาพจักรยานแล้วตกใจ รถคัน Giant Revive DX ล้อหน้ายางแบนทั้งๆ ที่ผมเพิ่งเติมลมเข้าไปเมื่อสามวันก่อนเอง เอาอีกแล้ว อาการยางในเสื่อมมาเยือนอีกแล้ว ไอ้คันนี้เป็นรถที่ขี่น้อยมากๆ ปีที่แล้วแทบจะไม่ได้จับเลยด้วยซ้ำ จะขายก็เสียดาย เพราะว่ามันกลายเป็นรถสะสมไปเสียแล้ว รถรุ่นนี้เลิกผลิตไปแล้วครับ รถปีล่าสุดคือปี 96 และคันของผมเป็นตัวท็อปเสียด้วย รุ่น DX ถ้าเป็นรุ่นธรรมดาจะชื่อว่า LX ต่างกันเยอะมากครับ แต่ที่เด่นๆ คือตัวท็อปจะเป็นมาตรวัดคอมพิวเตอร์แบบ Build In ล้อแบบแอโร่ ใช้เกียร์ดุม Shimano Nexus 7 Sp และบังโซ่แบบซ่อนโซ่ ใครเห็นก็คิดว่ามันเป็นจักรยานไฟฟ้า
   เกียร์ดุมของ Shimano Nexus เจ๋งกว่าของ Sturmey Archer เยอะมากครับ เริ่มจากเบากว่าเยอะ เกียร์ 1 ที่สายสลิงหย่อนสุด จะเป็นเฟืองใหญ่สุด ต่างจากของ SA ที่เกียร์ 1 ที่สายสลิงหย่อนสุด จะเป็นเฟืองเล็กสุด ทำให้การออกตัวแต่ละครั้งต้องชิฟไล่มาตั้งแต่ต้น
   ในเวปพันทิพย์มีคนถามว่ามีจักรยานแบบไหนที่ขี่แล้วไม่เจ็บก้นไหม ทุกคนที่มาตอบล้วนบอกว่าไม่มี ยังไงแล้วขี่แรกๆ ต้องเจ็บและทนกันไปทุกคน เขาก็คงจะตอบในทรรศนะของเขาน่ะ เพราะมันยังมีรถอีกหลายแบบที่ขี่แล้วไม่เจ็บก้น หนึงในนั้นคือรถแบบ Semi Recumbent แบบเจ้า Giant Revive ของผมนี่แหละครับ รับประกันว่าไม่เจ็บแน่นอน เบาะนั่งของเขาใช้นั่งจริงๆ วางก้นได้เต็มๆ แผ่น ไม่ได้ใช้เสียบเข้าไปในง่ามขาแล้วขี่เหมือนเบาะทั่วไป
   กลับมาถึงบ้านแบบพุงแน่นสุดๆ แล้วโปรเจคลดพุงจะเริ่มวันไหนดีล่ะนี่

[O'Pern]

3 มิย 55
   ตื่นแต่เช้าอาบน้ำเตรียมพร้อมออกเดินทาง แต่สองคนแม่ลูกยังไม่ตื่น เห็นเป็นวันหยุด อยากให้พักผ่อนกันแบบสบายๆ เลยเดินไปเดินมาในบ้าน เจอแมวบ้านอื่นเข้ามา เลยโบกมือไล่ แต่ดันไปยืนใกล้รังแตนเข้า เห็นมานานแล้วล่ะ แต่ไม่อยากทำร้ายสัตว์ เลยไม่ได้ไล่ จนมีประสบการณ์โดนแตนต่อยเอาวันนี้เอง
   เจ็บจี๊ดทันทีเลยครับ แล้วก็บวมในอีก 5 นาทีต่อมา รู้สึกเจ็บๆ อีกสัก 30 นาทีถึงจะหาย ค่อยยังชั่ว
เราแวะกินอาหารในปั๊มแบบง่ายๆ ร้านโปรดของลูกคือ a&w แต่ผมไม่ชอบอาหารแบบนี้ มันไม่ค่อยมีประโยชน์ แพง แถมอ้วนมากอีกด้วย สอนลูกไปก็พูดแล้วพูดอีก ไม่รู้จะทำอย่างไรดีเหมือนกัน
   เราไม่อยากบังคับหรือหักหาญน้ำใจกัน วันหยุดน่าจะใช้ชีวิตสบายๆ ให้มีความสุข ไม่น่าจะมีการบ่นว่ากัน ใจเขาใจเรา ถ้าผมไม่ชอบโดนดุว่า ผมเองก็ต้องไม่ดุว่าใคร แต่ดูระยะยาวมันอาจเกิดปัญหาได้นะ ก็เลยอาศัยวิธีสอนแบบทำให้ดู คือผมต้องกินอาหารดีๆ มีประโยชน์ที่ไม่แพงให้เขาดู
   เดินทางเข้าสู่ตัวเมืองระยอง ภรรยาบอกอยากกินอาหารทะเล เอาใจเขาหน่อย พาไปร้านชื่อดังคือแหลมเจริญซีฟู๊ด อยู่ในตัวเมือง และตั้งอยู่ริมทะเลที่เป็นแหลม ขนาบข้างด้วยทะเลทั้งสองด้าน บรรยากาศดีมากๆ ครับ ด้านหนึ่งเป็นท่าเรือ อีกด้านเป็นทะเลเงียบสงบ
   กินเสร็จก็มุ่งหน้าเข้าบ้านพักที่หาดแม่รำพึง ไม่ได้ไปมานานมาก ตลอดชายหาดมีร้านอาหารเปิดเต็มไปหมด ผู้คนก็จอดรถกินกันล้นหลาม บ้านพักของผมอยู่ใกล้ไปทางก้นอ่าว บรรยากาศเงียบสงบดี ตอนเด็กๆ ครั้งหนึ่งสมัยปิดเทอมผมมานอนที่บ้านหลังนี้อยู่นาน อยู่ได้โดยไม่เบื่อทั้งๆ ที่ในบ้านไม่มีอุปกรณ์อำนวยความสะดวกอะไรเลย ไม่มีทีวี ไม่มีแอร์ ห้องนอนก็มีแค่พัดลมตัวเดียว
   มันเงียบสงบขนาดมีการฝึก Cobra Gold กันในบ้านผมนี่แหละ นอนๆ อยู่ดีๆ ก็ได้ยินเสียงเฮลิคอปเตอร์ดังแต่เช้า โผล่มาดูขอบหน้าต่างเห็นทหารโรยตัวลงมาทีละคนๆ บ้างก็โดดร่มลง ตกใจสิ คิดว่าฝัน แต่ไม่ใช่ มันของจริง
   เอารถยนต์ออกขับไปถนนเลียบชายหาดพบยานลำเลียงสารพัดแบบที่เห็นในหนังสงคราม โอ้โห โคตรสนุกเลยครับ ชอบเรือลำหนึงขับมาเกยชายหาด เปิดหัวเรือเป็นสะพานพาดพื้น ก็มีรถหุ้มเกราะขับออกมา เจ๋งว่ะ ไอ้นี่คงจะเรียกการยกพลขึ้นบก
   อย่างที่บอกไว้ครับ แม่รำพึงคือชายหาดที่ยาวสุดในไทย ราว 12 กม มีหาดทรายกว้างมาก จึงเหมาะกับการฝึก แต่ปัจุบันคนอยู่กันเยอะแล้วล่ะ เขาไม่ได้ใช้บริเวณนี้ฝึกอีกต่อไปแล้ว ย้ายไปไหนก็ไม่รู้ อดดูหนังเลย
   คนที่รู้เรื่องพวกนี้จะมีแต่พวกคนรุ่นเก่า ผมมีภาพภ่ายเก็บไว้ด้วยนะ ยุคนั้นไม่มีกล้องดิจิตอลหรอก เก็บภาพด้วยกล้องฟิล์ม ถ้าเป็นไฟล์ มันอาจหายไปนานแล้วก็เป็นได้ นี่คือจุดแข็งของกล้องฟิล์มครับ
   ถึงบ้านพักก็นอนหลับสลบไสลกันสองแม่ลูก อ้าว ผมเป็นคนขับรถมาแท้ๆ ไม่เห็นจะง่วงตรงไหน มีเพลียๆ หน่อยเดียว วันนี้โชคดีที่พี่ปุ๊ (สามีของพีสาวผม) เอาจักรยานมาไว้ที่บ้านหลังนี้ด้วย แจ๋วสิครับ ทุกทีผมต้องหอบรถมาเอง
   เป็นรถมือสองจากญี่ปุ่นล้อ 26 รถแบบ City Bike เกรดดี เฟรมอลูมิเนียม เกียร์ดุม Shimano Nexus 8 Sp เสียด้วย (จำได้ไหมว่าผมยกให้มันเป็นเกียร์ดุมที่เจ๋งกว่าของ Sturmey Archer เยอะมาก) คันนี้ใช้หลักอาจช้อคฯอีกด้วย ดีเหมือนกัน จะได้ลองของจริงสักครั้ง
   นำไปขี่ทั้งแบบ On Road / Off Road ช่วงทางเรียบขี่สบายดี เกียร์ทำงานเร็ว นุ่ม แม่น ไม่ต้องฟรีขารอให้เกียร์เปลี่ยน จะรูดบิดขึ้นลงอย่างไรก็ไม่มีพลาด แต่พอมาลองทางวิบากรู้สึกแตกต่างทันที เพราะช่วงเบาะที่ยุบเด้งขึ้นลงนี่แหละครับ จังหวะของช่วงขามันเปลี่ยนไปตลอดเวลา แก้ด้วยการปล่อยฟรีไปครับ เด้งกันให้พอแล้วค่อยปั่นต่อ แต่ถ้าเจอทางขรุขระยาว ก็ต้องมีปั่นตอนเบาะเด้งขึ้นลง หึหึ ไม่ค่อยสนุกเท่าไหร่ ได้แค่ประคองรถไป ทำความเร็วได้ไม่ดี ควบคุมรถได้ไม่แม่นยำเท่าไหร่
   ที่ดินนี้ปัจจุบันปรับปรุงเป็นบังกะโลไปแล้ว บ้านพักที่ผมอยู่ย้ายมาอยู่ด้านในสุด เข้ามาลึกหน่อย ถัดลึกต่อเข้าไปอีกมีที่ดินเหลืออีกเยอะ ถ้าเป็นความคิดผมก็อยากทำ Camp ให้พวกจักรยานมาพักแรมกัน
   มาวันนี้พี่ปุ๊จัดการขุดคลองคดเคี้ยวอย่างสวย ปลูกต้นสนเป็นทิวยาว ได้ทั้งร่มเงา และวิวที่สวยงามมาก เลยเอาจักรยานขี่ลุยในเส้นทาง Off Road นี่แหละ จัดไป 3 รอบ แม้จะไม่ไกล แต่ก็พอได้แบบขำขำ
   กลับมาบ้านอาบน้ำพบว่าโคนขามีรอยกดทับจากจังหวะเบาะที่มันยืดยุบเพราะใช้หลักอานช้อคฯ ขนาดขี่แค่แป๊บเดียวยังเจ็บเลย ไอ้หลักอานแบบนี้ไม่น่าจะเหมาะกั้บเส้นทาง Off Road แน่ๆ
   มื้อเย็นพาภรรยาและลูกไปกินที่ร้านผัดไทยคุณไกร เห็นคนในเวปเล่ากันนักหนาว่าเจ๋ง ไปกินแล้วไม่เห็นประทับใจสักนิด น่าแปลกใจทำไมได้ผัดไทยรสชาติแย่มาก หน้าตาเหมือนผัดหมี่โคราช ผัดไทยกุ้งสด ก็ได้เส้นสีดำๆ ผัดน้ำมัน โรยหน้าด้วยกุ้ง ไม่มีเครื่องผัดไทยอย่างเต้าหู้สักนิด ผักแกล้มก็ไม่มีหัวปลี ผมสั่งผัดไทยปูก็มาแนวเดียวกัน ได้เส้นเหมือนกันโรยหน้าด้วยเนื้อปู โอ้โห พี่เล่นง่ายมากเลย
   ตกเย็นมีฝนโปรยบางๆ ขับผ่านสวนสนก็เล่าบรรยากาศตอนหนุ่มๆ ที่ผมขับรถเปิดประทุนซื้อข้าวเหนียวหมูปิ้งมานั่งกิน พร้อมกับคุยวิทยุสื่อสารเล่น ยุคนั้นยังไม่มีอินเทอร์เนทนะครับ (ผมเริ่มใช้อินเทอร์เนทในปี 94) งานอดิเรกที่สนุกสุดก็คือวิทยุสื่อสารนี่แหละครับ ในบ้านมีหนึ่งเครื่อง ในรถยนต์ก็ยังมีติดตั้งไว้
   หัวค่ำพาเดินตลาดบ้านเพ ผมชอบกินขนมเปเล่ เป็นแป้งอบกรอบธรรมดานี่แหละ ซื้อมาเกือบจะสิบถุง (เผื่อฝากให้พวกคนงานกินด้วย) ภรรยาซื้อพวกอาหารทะเลแห้ง เจอร้านทุเรียบอบกรอบ ดูน่ากิน เขาทำสดใหม่ เลยจัดไปอีก 1 ถุง อันนี้เอามาฝากแม่
   ระหว่างทางเจอรถขายมะพร้าว มิวขอกิน จัดไปได้เลยลูก ของดีๆ แบบนี้กินได้ไม่อั้น อย่าไปกินน้ำอัดลมก็แล้วกัน
   ถึงบ้านก็อาบน้ำ ดูทีวี นอนกันแต่หั้วค่ำ ผมนัดหมายทุกคนว่าพรุ่งนี้เราจะเล่นน้ำทะเลกัน ใครตื่นสายอดไป

[O'Pern]

4 มิย 55
   ลืมตาตื่นตอนขอบฟ้าสว่าง ตี 5 เองครับ เอาจักรยานออกไปขี่ริมทะเล 1 รอบ ลมพัดแรงมากๆ คลื่นลูกโตจริงๆ สองข้างทางเงียบสนิททั้งๆ ที่เมือวานยังเห็นรถนักท่องเที่ยวจอดเรียงเป็นตับ
   โต้ลมจนเหนื่อยก็กลับเข้ามาบ้านเปลี่ยนกางเกงว่ายน้ำแล้วเดินลงทะเลไปโต้คลื่นในทะเลต่อ อีกพักหนึ่งมิววิ่งตามลงมา เล่นน้ำกันสองคน ภรรยาเล่นเป็นคนดู นั่งบนขอนไม้เก่าๆ ผุๆ ที่คลื่นซัดมาเกยตื่น
   สองหมูโดดโต้คลื่นกันกว่า 30 นาที พอแดดออกก็จะร้อนแล้วล่ะครับ บรรยากาศริมทะเลน่ะ มันสนุกเฉพาะช่วงเช้าเย็น ตอนสายหน่อยแดดก็แรงจนถึงบ่ายแก่ๆ มีแต่หลบกันอยู่ในบ้าน เปิดแอร์ ดูทีวี เล่นเกม ฯลฯ
   มื้อเช้าพาครอบครัวไปกินโจ๊กราชาที่ตลาดบ้านเพครับ แนะนำว่าอร่อยจริง ร้านนี้ผมกินครั้งแรกสองปีก่อนโน้น ก็ตอนที่ผมซ่าขี่จากบ้าน กทม ไประยองนี่แหละครับ ซัดไป 17 ชม กว่าจะถึง แถมไปถึงแล้วก็หมดแรงนอนไป 2 วัน เช้าขี่จักรยานไปกินโจ๊กในสภาพยังไม่หายโทรม พอเจ้าของร้านรู้ว่าขี่มาจากกทม ก็จะให้กินฟรีอีก แต่เกรงใจครับ ไม่กล้าหรอก ขอบคุณในน้ำใจ
จนมาวันนี้ถึงได้กลับมากินอีกครั้ง เขาจำผมไม่ได้หรอก แต่ผมจำได้ รสชาติแบบนี้ โจ๊กที่มาพร้อมกับน้ำซุปกระดูกหมู แปลกดี น่าจะเป็นโจ๊กร้านเดียวที่ให้แบบนี้ หมี่กรอบ ปาท่องโก๋ตัวเล็ก น้ำดื่ม ฟรีอีกด้วย (บริการตนเอง)
น่าเสียดายต้องเดินทางกลับเสียแล้ว ได้นอนแค่คืนเดียวเอง ปกติถ้านอนแค่นี้ผมไม่อยากขับรถมาหรอกนะ แต่นี่ทำเพื่อครอบครัว แม้ตัวเองจะไม่ชอบ แต่คนรอบข้างเราเขาอยากไปกันน่ะสิ อยู่ร่วมกันก็ต้องปรับตัวกันหน่อยครับ
ขึ้นรถแป๊บเดียวสองแม่ลูกหลับอีกแล้ว เหลือผมขับซัดตลอดทางมาจนถึงบางนา เฮ้ย แถวนี้มีร้าน IKEA นี่นา ร้านดังจากสวีเดนเพิ่งจะมาเปิดสาขาแรกในไทยที่ Mega Bangna เล็งไว้นานแล้ว ยังไม่มีโอกาสมาเยือนเลย แบบนี้ต้องขอจัด
ผมอ่านออกเสียงว่าไอเกีย แต่คนทั่วไปเรียกอิเกีย ไม่ผิดหรอกครับ ก็ขนาดเจ้าของร้านเขายังเขียนภาษาไทยว่าอิเกียเลย ถ้าจะหาคนผิด ผมน่าจะออกเสียงผิดเอง แต่เรียกแบบนี้มาเป็นสิบปีจนติดปากไปแล้ว
เดินเล่นหาไอเดียของแต่งบ้านแปลกๆ ใหม่ๆ แต่ก็เจอแต่ไปเดียซ้ำๆ กับที่ผมทำเอาไว้แล้ว ก็คือผมจะเน้นการใช้พื้นที่ และจะออกแบบของให้มีลูกเล่นพลิกแพลงได้หลากหลาย อย่างเช่นโต๊ะ มันต้องทำอะไรได้มากกว่าวางของ หรือเก้าอี้ก็น่าจะทำอะไรได้มากกว่านั่ง การจัดวางของก็จะไม่ชอบวางบนพื้น จะใช้พื้นที่กำแพงแทน เช่นนี้จะทำให้พื้นบ้านเปิดโล่ง ทำความสะอาดง่าย และดูกว้างขึ้นมากด้วย
ออกจาก IKEA ก็ไปต่อที่ Decatchlon Shop ใกล้ๆ กันครับ อยู่ในตึกบางนา Tower ไอ้ร้านนี้แหละที่ได้เงินผมไปเยอะมาก วันนี้ได้แผ่นปูรองนอนแบบพองลมอัตโนมัติของ Quechua เล็งมานานแล้วล่ะ วันนี้ซื้อเพราะมันเป็นของรุ่น Light คือเบาพิเศษ เบาเพราะวัสดุนะ ความหนายังคง 2.5 ซม รูปทรงก็ออกเหลี่ยมๆ ไม่ได้เป็นทรงมัมมี่แบบขาลีบที่นอนแล้วขาชอบออกไปนอกเบาะ (หรือมันออกแบบให้ใส่ไว้ในถุงนอนอีกทีก็ไม่รู้นะ ไม่เคยลอง) ของชิ้นนี้เด่นที่ความเบาครับ หนัก 850 กรัม และแพ็คแล้วหนา 6 X 10 นิ้ว เข้าคอนเสปอุปกรณ์จักรยานทัวริ่งจริงๆ อ้อ มีแถมถุงใส่แบบผ้าร่มด้วยนะ บางยี่ห้อแพงกว่านี้ไม่มีถุงให้ ห่อแล้วต้องหาเชือกรัด เซ็งจริงๆ
เจอของถูกใจอีกอย่าง แต่หาโอกาสใช้ยังไม่ได้ ก็คือถุงทะเลแบบ Dry Bag ครับ เล็งไว้เป็นปีแล้วล่ะ วันนี้ก็เอามาเปิดๆ ดูอีกที แต่ก็ตัดใจ เพราะซื้อมาก็แค่เอามาเก็บไว้ ที่บ้านผมมีกระเป๋าสารพัดแบบมากมาย แต่ละแบบ แต่ละทรง แปลกๆ ทั้งนั้น เอาไว้ใช้ในแต่ละโอกาส มีใบหนึ่งซื้อมาจากญี่ปุ่นเป็นของ Nike แบบสะพายเฉียงคล้ายแนวพวก Fixed Gear แต่เป็นทรงเหลี่ยมปิดเกือบเต็มหลัง ใบใหญ่มาก ใส่ของได้เยอะ ไอ้นี่เคยแค่หนเดียวเอง ยังเสียดายเงินไม่หาย ใบละ 3000 กว่าบาท เด่นตรงใส่ของจุมาก และเบามากเช่นกัน 
กลับมาถึงบ้านตอนบ่ายแก่ๆ เปิดรถทยอยเอาของลง อ้อ ลืมเล่า ผมเอาขอนไม้เก่าๆ ผุๆ ที่น้ำทะเลซัดเข้าฝั่งกลับมาด้วยนะ อันใหญ่เลย แต่ก็พอจะอุ้มคนเดียวไหว ตอนเด็กๆ ไปทะเลชอบเอาถุงดำเดินเก็บขยะเล่น แบบไม่มีอะไรทำในตอนเช้า มาวันนี้เห็นขยะชิ้นใหญ่ ไอ้ไม้อันนี้คนอื่นอาจดูเป็นขยะ แต่ผมมองแล้วพอจะเอามาแต่งสวนได้
ลูกนั่งทำการบ้าน ผมกินผลไม้ ข้าวโพด ฝรั่ง เป็นอาหารเย็น จัดหนักมาหลายวันแล้ว โปรเจคลดพุงน่าจะเริ่มได้แล้วนะ เหลือเวลาอีก 6 เดือน น่าจะลดลงสัก 6 กก ไปเลย ตั้งเป้าให้มันสูงๆ เข้าไว้ ถ้าทำได้ 5 ก็ยังถือว่าโอเค
ส่วนไอ้ Six Pack นี่มันช่างดูห่างไกลความจริงจังเลยว่ะ

[O'Pern]

5 มิย 55
   ชั่งน้ำหนักแล้วตกใจตาแทบถลน มันขึ้นมาอีก 1 กก จากเดิมต้องลดลง 5 มาวันนี้ต้องลงถึง 6 แน่ๆ แล้วล่ะครับ ไม่เป็นไร ชีวิตยังมีหวัง ยังไงผมก็ต้องเอามันลงมาให้ได้
   จากเดิมที่ผมน้ำหนักขึ้นง่าย แต่ก็ลดลงได้ง่าย เพราะออกกำลังกายเยอะ มาวันนี้โลกมันเปลี่ยนไปแล้ว ออกกำลังกายหนักๆ แบบเดิมไม่ได้แล้ว เพราะหลังเจ็บ เอาล่ะสิมึง งานเข้า
   ต้องคิดหาวิธีใหม่ๆ มาใช้ครับ เริ่มจากแขม่วท้อง เดินเร็วๆ หลักๆ เลยก็คือกินให้น้อยกว่าที่เราใช้พลังงาน สำคัญกว่านั้นก็คือทำไอ้ที่ว่ามานี้ให้ได้ต่อเนื่องนานๆ
   
   เป็นอีกหนึ่งวันที่ผมต้องจดจำพฤติกรรมของลูก มิวโกหกพ่อว่าทำการบ้านเสร็จแล้วมานั่งเล่นเกมคอมพิวเตอร์ เรื่องเล็กๆ น้อยๆ อย่างนี้แหละ แต่มันเกิดมาหลายครั้งหลายหนแล้ว แถมได้รับรายงานความประพฤติจากครูประจำชั้นว่ามิวยังชอบพูดคุย เล่น ไม่สนใจเรียน เฮ้ออ..
   มันดูเหมือนธรรมดา แต่ที่ผมระอาเพราะมิวมีพฤติกรรมแบบนี้มาตลอดตั้งแต่ประถม 1 ก็แบบนี้ 2 ก็อย่างนี้ 3 ก็เหมือนอันนี้เปี๊ยบเลย 4 คิดว่าจะหายหรือดีขึ้น แต่เปล่า แม่งเหมือนเดิมเด๊ะ พอขึ้นป 5 มันยังไม่หายโรคนี้เลย ปีหน้า ป6 คงไม่ต้องคิดแล้วล่ะว่าจะเป็นอย่างไร มาเป็นห่วงตอน ม1 ที่ผมอยากให้เขาเข้าโรงเรียนสวนกุหลาบนี่สิ แม้ผมจะเป็นศิษย์เก่า แต่เด็กเองก็ต้องสอบทำคะแนนให้ได้ดีด้วย
   เดินออกไปนั่งร้องไห้นอกห้อง ไม่รู้จะทำอย่างไรดี พูดคุยก็แล้ว คาดโทษก็แล้ว ดุว่าก็ทำแล้ว ผลก็คือเหมือนเดิม มีแต่จิตใจผมที่ร้อนรุ่มและส่งผลต่อสุขภาพ เริ่มจากโรคเครียด ทำให้อยากกินอาหารทั้งๆ ที่ไม่หิว เห็นได้ชัดว่าน้ำหนักตัวเองขึ้นมาอย่างน่าใจหาย
   รู้สึกไม่สบายใจเอาเสียเลย รู้สึกโดดเดี่ยว ออกแนวซึมเศร้า ทุ่มเทกับลูกมาก สละทั้งความฝันของตัวเอง ให้เวลาทั้งชีวิตที่มี แต่มันได้รับการตอบสนองแบบนี้กลับมา
   โคตรซึ้งเลยลูกรัก ขอพ่อกอดอีกทีนะ

[O'Pern]

6 มิย 55
   เพื่อนพ่อกลับมาจากประเทศเยอรมัน เอาไวน์และช็อคโกแลต 2 กล่องใหญ่มาฝาก ไหนว่าจะไดเอทไงพี่
   เช้าขี่จักรยานไป 30 นาที สายเข้าโกดังขนสินค้าอีก 2 รอบ แต่ไม่ต้องยกของเองแล้ว หลังคงจะเจ็บถาวรไปเรียบร้อย นั่งขับรถนานๆ ยังรู้สึกเจ็บๆ เลย วันนี้เลยมีคนงานมาช่วย ผมทำหน้าที่เข็นรถตักแทน ไม่ได้นั่งเท่ๆ เป็นเจ้านายหรอก
   บ่ายเอารถไปตรวจสภาพ จอดเข้าหลุมช่องตรวจอย่างดี เจ้าหน้าที่เดินมาขอสมุดเล่มทะเบียน อ้าว ผมลืมเอามา ลืมไปเลยว่าเขาต้องใช้ ปัดโธ่
   วนรถกลับมาอย่างไม่น่าให้อภัยกับความเซ่อของตัวเอง ไปจอดรถรอลูกที่ห้างเซ็นทรัล มีเวลาเหลืออีกหน่อย ผมใช้เวลาอยู่ในร้านหนังสืออย่างสบายใจ
   รับลูกตามระเบียบ กลับมาบ้านนั่งดูปลาในบ่อ มันออกลูกมาอีกชุดแล้ว ดีใจจัง

[O'Pern]

7 มิย 55
   ตื่นแต่เช้ามืด แล้วก็นอนต่อ มาลืมตาอย่างเป็นทางการก็เกือบจะหกโมงเช้าเสียแล้ว เช้านี้เลยไม่ได้ออกกำลังกายอะไรสักนิด นั่งดูลูกปลาตัวจิ๋วในบ่อแทน
   สายไปอยู่ที่ทำงานอย่างเบื่อหน่าย อาศัยพลังคิดบวกเข้าช่วยอยู่ทุกวัน บางทีก็ปลงกับชีวิตเหมือนกัน นั่งเฝ้ารอถึงวันที่ชีวิตมีอิสระ พอถึงตอนนั้นก็คงจะหมดไฟจะทำอะไรเหมือนตอนหนุ่มๆ แล้ว
   วันนี้ก็คิดสิ่งประดิษฐ์เพื่อความปลอดภัยในการใช้รถยนต์ได้หนึ่งอย่าง ทำได้แค่สเกชภาพร่างต้นแบบ เขียนคุณลักษณะเด่น แล้วก็เก็บเอาไว้ นี่ถ้ารวมเล่มขึ้นมาคงจะสนุก
   เย็นไปรับลูก วันนี้นั่งรอเขานานมาก เพราะเขาอยู่บนห้องนั่งทำการบ้านกับเพื่อนรักชื่อ “โหยว” ผมนั่งรอเกือบ 2 ชม มิวลงมาจากตึกหน้าระรื่น บอกว่าการบ้านเสร็จหมดแล้ว
“มิวว่าหมู่นี้พ่อเปลี่ยนไปนะ”
ยังไงหรือลูก
“มิวรู้สึกว่าพ่อดุขึ้น”
“อืมม แล้วใครที่ทำให้พ่อต้องดุล่ะ”
“ก็มิวเอง”
ถ้ารู้ว่าตัวเองผิด สำนึกผิด ปรับปรุงตัว ก็ถือว่าเป็นคนที่คิดเองได้
ผมดีใจนะที่มิวเขารู้สึกอย่างไรก็พูดกันออกมา เราจะได้เข้าใจว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่ ทำให้ผมเข้าใจเขามากขึ้น มันย่อมดีกว่าเก็บไว้ในใจเหมือนผม
ก็ต้องทนอยู่ในสภาพเก็บกด ออกแนวซึมเศร้าบ้างในบางครั้ง นานเข้าก็เครียดสะสม พอว่างก็จะกินๆ กลายเป็นกินแก้เครียด น้ำหนักขึ้น สุขภาพแย่ลง เจ็บหลังถาวร
ถ้ายังเป็นแบบนี้อยู่ต่อไป มันก็คือห่างไกลกับคำว่าความสุขขึ้นทุกที

[O'Pern]

8 มิย 55
   ตื่นสายอีกแล้ว ขี่จักรยานได้แค่ 15 นาทีเอง
   พม่าเปิดประเทศอย่างเป็นทางการแล้ว ให้ทำ Visa on arrival แก่นักท่องเที่ยวที่สนามบินกันเลย แต่จะมีใครรู้บ้างครับว่า ยังมีดินแดนอีกหลายจุดในพม่าที่แม้แต่ผู้นำเต็งเส็ง หรือกระทั่งนางอองซาน ซูจี ยังไม่กล้าเดินย่างกรายเข้าไป มันคือดินแดนที่ปกครองโดยชนกลุ่มน้อยแบ่งแยกดินแดนครับ ไอ้ที่บอกว่าไปเที่ยวพม่ากันน่ะ เขาพากันไปแค่ในเมืองใหญ่ๆ โดยมากจะเป็นพวกทัวร์ไหว้พระ
   แต่ถ้าเป็นพวกนักเดินทางแล้ว เขาจะไปกันในจุดอื่นครับ ผมเองก็เล็งๆ ไว้เหมือนกัน ถ้าจะให้ชัวร์ก็ต้องมีคนพม่าไปด้วยเป็นเพื่อน
   วันนี้มีบอลยูโรวันแรก ผมไม่ได้สนใจอะไรกับเขาหรอก แต่มีข่าวใหญ่ในวงการถ่ายทอดสด ก็คือทางTrue Vision ต้องไปเจรจากับ GMM ในเรื่องลิขสิทธิ์บอลยูโร ก็คงเป็นเรื่องปกติของคนทั่วไปที่รู้ข่าว แต่ผมได้ยินแล้วอมยิ้ม ก็เพราะเจ้าของทั้ง True และ GMM มันเป็นเพื่อนนักเรียนผมสมัยเรียนอยู่อัสสัมชัญน่ะสิครับ โดยเฉพาะเจ้าของ True คือ “ศุภชัย” นี่อย่างสนิทเลยนะ ผมนั่งเรียนอยู่ข้างหลังเขา ส่วนทาง GMM นั่นเพื่อนผมก็คือ “สุวัฒน์” ทุกวันนี้ไม่รู้อยู่ตำแหน่งหน้าที่อะไร แต่หลายปีก่อนเขาอยู่ฝ่ายพวกคัดเพลงเก่าๆ มารวมเป็นอัลบัมใหม่
   ศุภชัยเป็นเจ้าของใหญ่เองโดยตรง แต่สุวัฒน์ยังเป็นรองอากู๋อยู่
   ไอ้สองคนนี้มันก็เรียนห้องเดียวกันกับผมนั่นแหละ แถมเสาร์หน้า 16 มิย ยังมีงานเลี้ยงรุ่นอัสสัมชัญอีกด้วย ผมกะจะไปร่วมงานด้วยนะ สุวัฒน์น่ะไปแน่ แต่ศุภชัยนี่ไม่แน่ใจ ถ้าไปก็จะดังระเบิด เขาน่าจะเป็นคนที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในรุ่น
   สุวัฒน์ ดำรงชัยธรรม มีนิคเนมที่เพื่อนเรียกกันว่า “เป็ด” ตอน ม3 มันนั่งติดกับผมเลย วันหนึ่ง ผมเอา “กระแต” (สัตว์) ที่เลี้ยงไว้มาโรงเรียนด้วย ก็ใส่กรง และวางไว้ในกระเป๋าถือผ้าร่มใบเล็ก วางไว้กับพื้นข้างโต๊ะ
   ในวิชาของมาสเตอร์วิเศษ (สอนภาษาอังกฤษ) เจ้ากระแตมันร้องจ๊ากเสียงดังลั่นออกมา เสียงเล็กแหลม ครูหันมามองแล้วทำปากจุ๊ๆ ให้เงียบ แล้วก็หันไปเขียนกระดานดำสอนต่อ
   สักพักมันร้องอีกแล้วครับ เสียงแบบเดิมเลย ครูหันหน้ามาดุไอ้เป็ดบอกว่าอย่ามาทำเสียงล้อเลียน ครูกำลังสอนให้ตั้งใจเรียน
   มาสเตอร์หันหลังเขียนกระดานได้ตัวเดียว มันเอาอีกแล้ว ร้องจ๊ากดังลั่นอีกแล้ว งานเข้าแล้วมึง มาสเตอร์เรียกไอ้เป็ดออกมาตีก้น มันเองก็ทำหน้าเหรอหรา จนผมเองต้องเฉลยความจริง
   “มาสเตอร์ครับ มันเป็นเสียงของไอ้นี่ครับ” พูดพร้อมกับยกกรงกระแตขึ้นมา เล่นเอาเพื่อนในห้องฮากันใหญ่
   “แล้วเธอเอามันมาโรงเรียนทำไม”
   “อยู่บ้านไม่มีใครเลี้ยงมันครับ” ตอบอย่างฉะฉานมาก
   มาสเตอร์ให้นำกรงไปไว้นอกห้อง แล้วก็สอนต่อตามปกติ
   เหตุการณ์สนุกๆ ในอัสสัมชัญยังมีอีกเยอะ ตอน ม2 ผมเลี้ยงปลากัดไว้ที่โรงเรียน ซุกเอาไว้ข้างโต๊ะนี่แหละ เลี้ยงอยู่นานเลย ตอนครูสอนก็ยกหนังสือตั้งฉากทำเป็นอ่าน แต่มีขวดปลากัดวางอยู่ข้างหน้า
   เพื่อนคนอื่นเห็น มันก็เอาบ้าง เอามาเลี้ยงบ้าง แถมมีท้ากัดกันอีกด้วย ไอ้เพื่อนคนนี้ชื่อไพศาลครับ นึกถึงมันทีไร ฮาทุกที บ้านมันอยู่แถวสถานีรถไฟฟ้าศาลาแดง ชื่อร้านผลไม้สีลม ทุกวันนี้เวลาผ่านเห็นบ้านมันผมยังฮาเลย
   เอาอีกแล้ว คนแก่ชอบเล่าเรื่องอดีตอีกแล้ว

[O'Pern]

9 มิย 55
   ตั้งใจตื่นเช้าขึ้นมันก็ทำได้เองนะ วันนี้เลยขี่จักรยานไปได้ 30 นาที กลับมาก็กินอาหารเช้าแบบสุขภาพสุดๆ มีเต้าหู้ราดพริก ข้าวกล้อง ไข่ต้ม มีของพิเศษอีกอย่างคือมะเขือเทศ 1 ลูกย่างแบบจี่ในกระทะแบน ปิดท้ายด้วยกระเทียมสดอีก 1 กำมือ
   มิวมีเรียนพิเศษที่โรงเรียนเสริมวิชาตอนเช้า ให้เขาเอาน้ำดื่มไปด้วย แต่เขาขี้เกียจถือ เลยยกที่ใส่ขวดน้ำแบบเก็บความเย็นและมีสายสะพายยี่ห้อ Adidas ซื้อมาตั้งแต่ตอนอยู่ที่ญี่ปุ่น ซื้อของใช้กลับมาเยอะครับ มีกระเป๋า Nike ที่ใช้ไปแค่หนเดียว มี Hood คลุมหัวของ Adidas อันนี้ชอบมาก จำได้ว่าซื้อแล้วใส่เลยทันที
   
   เย็นฝนตกลงมาได้โครมเดียว เสียงระเบิดดังปังที่หม้อไฟฟ้าลูกใหญ่หน้าบ้าน ไฟดับสนิท ดีนะที่ยังไม่มืด หม้อไฟระเบิดแบบนี้คงจะดับเฉพาะจุดย่อย บ้านผมเป็นซอยตัน มันน่าจะดับตั้งแต่บ้านผมจนถึงท้ายซอย
   มีธุระที่คอนโดพอดี อาศัยจังหวะนี้ไปทำงานดีกว่า บอกแม่บ้านว่าถ้าไฟฟ้ามาแล้วช่วยโทรบอกด้วย ถึงห้องพักก็ออนไลน์หาเบอร์โทรศัพท์ของการไฟฟ้านครหลวง โทรแจ้งไฟฟ้าดับ
   ไม่ได้เข้ามาห้องพักนี้นานมาก วันนี้ได้ฤกษ์ทำความสะอาดพื้นระเบียง เพราะฝนตกพอดีไง มีน้ำสาดเข้ามาอยู่แล้ว ทำความสะอาดได้ง่ายมาก น่าเสียดายที่ถูเสร็จฝนก็ยังไม่หายตก ทำให้ระเบียงยังคงเปียกเหมือนเดิม แต่ก็ยั้งดีที่ได้ขัดถูมันไปบ้างแล้ว
   เอ๊ะ หรือจะนอนค้างที่นี่ดีนะ คิดแล้วก็เปลี่ยนใจ ห้องพักนี้แสนสบายก็จริง แต่อยากกลับไปดูความเรียบร้อยที่บ้านมากกว่า ฝนยังไม่หายดี กลัวไฟจะดับอีกรอบนี่สิ เดี๋ยวพ่อแม่ ภรรยาและลูกกลับมาตอนดึกหากไม่มีแอร์จะนอนกันลำบาก
   มาถึงบ้านก็ไม่ผิดหวังเลย ไฟมาแล้วก็จริง แต่มันมาไม่ครบสายครับ (เฟส) บ้านผมเป็นระบบไฟแบบ 3 เฟส กระแสไฟมาเต็มแค่ 2 เฟส อีก 1 เฟสที่เหลือไฟมาแบบอ่อนมาก ขนาดไฟตู้เย็นยังหรี่ๆ เปิดแอร์ไม่ได้ รีบโทรแจ้งการไฟฟ้าอีกรอบทันที
   ใช้ช่วงเวลานี้อาบน้ำพร้อมกับหิ้วตะเกียงแคมปิ้งไปด้วย ผมใช้อุปกรณ์พวกนี้ในชีวิตประจำวันบ่อยนะ อย่างตอนกลางคืนนอนกับพื้นก็ปูด้วยถุงนอน เพิ่งซื้อแผ่นรองนอนแบบพองลมอัตโนมัติก็เอามาใช้ซะ ผ้าเช็ดตัวแบบแห้งเร็วก็มี ในกระเป๋าเป้ที่ติดตัวตลอดเวลาก็มีนกหวีด ไฟฉายขนาดเล็กเบา กระติกน้ำ ฯลฯ
   ไฟฟ้ามาแบบเต็มระบบเอาตอนสองทุ่มกว่า ผมเปิดคอมนั่งพิมพ์ไดอารี่ทันที ถึงตอนนี้ก็หมดมุขแล้วล่ะ ไม่รู้จะเล่าอะไรแล้ว ผมอยู่บ้านคนเดียว มันก็ดีตรงมีอิสระเล็กๆ น้อย ๆ พรุ่งนี้กะว่าจะออกไปขี่จักรยานเล่น แต่จะไปไหนดีนะ ฝนตกหนักเส้นทางจะเลอะเทอะขนาดไหนก็ไม่รู้

[O'Pern]

10 มิย 55
   เข้าอีหรอบเดิมอีกแล้ว ตื่นมาแล้วไม่รู้จะขี่ไปไหนดี หนำซ้ำยังไม่ได้เตรีมจักรยานและชุดไว้ตั้งแต่เมื่อคืน (เพราะมัววุ่นแต่เรื่องไฟฟ้าดับ) แต่ยังไงก็ต้องออกไปขี่ล่ะวะ ต้องหาแรงจูงใจครับ ขี่หาเส้นทางใหม่ๆ แถวบ้านนี่แหละ ไปขี่เอาถนนเลียบทางด่วน ระยะทางไม่ไกลเท่าไหร่ แต่เช้าๆ รถโล่งดีเหมือนกัน อาศัยวนหลายๆ รอบหน่อยก็จะได้ระยะที่มากตามไปด้วย
   วันนี้แดดแรงแต่เช้า แค่ 0630 ก็แดดจัดแล้ว ใครมีทริปจักรยานวันนี้ก็ต้องเรียนรู้ที่จะอยู่กับแสงแดดอย่างสนุกสนาน ระหว่างขี่จักรยานผมเห็นนักปั่นขี่ผ่านหน้าไปหลายคนเลยครับ บ้านผมอยู่พระราม 2 นี่มันมีนักจักรยานเยอะจริงๆ มีหลายกลุ่มครับ พวกขี่เดี่ยวแบบผมก็มี
   ตลอดวันไม่ได้ไปไหนครับ คนอื่นออกไปข้างนอกกันหมด พ่อแม่สนุกสนานกับรถคันใหม่ ออกทริปกันทุกสัปดาห์เลย ก็ดีครับ จะได้มีสิ่งแปลกใหม่เข้ามาในชีวิตบ้าง ภรรยาพาลูกไปเรียนพิเศษ ผมเฝ้าบ้านตามระเบียบ
   เย็นเล่นโดมิโนกับลูก เกมแบบนี้สนุกมากกว่าเกมคอมพิวเตอร์เยอะ แค่เรามีเวลาให้กับลูกสักหน่อย อย่าเห็นว่าเป็นเกมเด็กๆ ลูกเขาชอบอยู่ใกล้ชิดพ่อแม่ก็ช่วงชีวิตนี้แหละ พอขึ้นมัธยมก็จะค่อยๆ เปลี่ยนไป จะชอบอยู่กับเพื่อนแทน ถึงตอนนั้นใครที่ไม่ได้ดูแลลูกใกล้ชิดมาตลอดตั้งแต่เด็ก แล้วไปสั่งสอนอบรมเขาตอนนั้น ก็อาจจะเกิดการต่อต้าน โต้เถียงกันขึ้นมาได้ง่ายๆ
   ต้องรู้เขา รู้เราครับ รบร้อยครั้ง ชนะร้อยครั้ง

[O'Pern]

11 มิย 55
   ขี่จักรยานยามเช้า จิตนาการว่าขี่อยู่เมืองนอก ฮ่าๆ หลอกตัวเองไปวันๆ
   วันนี้มีงาน Test Drive 911 Carerra ตัวใหม่ เป็นเกียร์แบบ Dual Clutch เหมือนเดิมครับ ผมไม่ได้ไปกับเขาหรอก น่าจะหลุดออกจากวงโคจรของนักทดสอบรถยนต์ไปแล้ว มันเป็นความจริงที่ต้องยอมรับและทำใจ
   สายหน่อย “พี่ไก่” ในเวปจักรยานโทรมาหา ถามว่าจำพี่ได้ไหม
   จำพี่ไก่ได้เสมอครับ เพราะผมเสนอตัวที่จะหารถ Neobike 14 ให้พี่เอง แต่ตอนผมคุยกับพี่ผมบอกราคารถไปว่าราวๆ 3000 บาท ซึ่งทุกวันนี้มันหาแทบไม่ได้แล้ว เจอถูกๆ ก็ต้องมี 4000 อัพ ก็เลยห่างหายไป
   มาวันนี้พี่ไก่บอก 4000 ก็ไหว ก็โอเคดีครับ เข้าใจกันดีก็คุยง่ายหน่อย ผมรับปากพี่ไก่อีกครั้งในการหารถ ทั้งๆ ที่ Neobike 14 ของผมคันเก่าที่บ้าน คอมันหักไป 2 รอบแล้ว ยังไม่ได้นำไปเชื่อมเลย (เพราะการเชื่อมรอบนี้กะจะโมฯให้มันแข็งแรงกว่าเดิม)
   เข้าเวปจักรยานก็พบคนขาย Neobike 14 แต่สภาพมันไม่เดิมเลย บางคันเปลียนแฮน์มาใหม่ (ไม่สวย) บางคันแต่งจนเยอะมาก ใส่เกียร์ดุม 3 Sp ทำสีอย่างดี แล้วขายตั้ง 9000 ถ้าชอบก็โอเค แต่ไม่ใส่สไตล์ผมเลย
   จักรยานมือสองใน กทม แพงมากแล้วล่ะครับ ระยะหลังผมหาจากต่างจังหวัด เช่น ตาก ตราด เลย พิษณุโลกก็มี ทุกคันล้วนเห็นแต่ภาพ แต่วัดใจกันเพราะพ่อค้ามีตัวตนจริงๆ ในเวปจักรยาน ข้อเสียมีอย่างเดียวก็คื่อต้องเสียค่าส่งเพิ่มครับ
   หาข้อมูลรถล้อเล็กพวก 14 นิ้ว ไปเจอสองคันน่าสนใจคือ Dahon Dove และ Java X1
   Dahon เป็น Single Speed ส่วน X1 มีเกียร์แบบตีนผี เข้าไปในเวปของ bike monster เขาบอก Dove น้ำหนักตัวแค่ 7 กก อ่านแล้วตาทะลัก
   เฮ้ยย 7 กก นี่มันเบาระดับเทพเชียวนะ พิมพ์ผิดหรือเปล่านี่ รถ Neobike 14 ของผมยังต้องมี 9 กก เศษเลย ต่อให้ถอดดุม Coaster Brake ออกก็ยังต้องมี 8 กก แล้ว Dove เป็นใครมาจากไหน มีเบรกหน้า/หลัง ครบหมด ถ้าทำได้ 7 กก จริง รับรองขายดีจนเกลี้ยง
   ผมไม่แน่ใจ ก็เลยโพสถามในเวปจักรยาน ถ้ามัน 7 กก จริง จะไปจัดสักคัน

   เย็นไปรับลูก ฝนตกหนักมาก กางร่มเดินกับลูกแต่เป้หลังของเขาเปียกฝน เลยสละให้ลูกใช้ร่มคนเดียว ส่วนผมเดินตากฝนเต็มตัว (เป้หลังของผมมี Rain Cover ส่วนเป้ของลูกไม่มี)
   ระยะทางไม่ไกลมาก ราว 500 เมตร แต่ท่ามกลางสายฝน เดินแป๊บเดียวก็ชุ่มฉ่ำ ผมไม่ได้เดินตากฝนแบบนี้มาเกือบจะ 30 ปีแล้ว ครั้งล่าสุดที่จำได้ก็คือตอนชั้นมัธยม 4 เดินจากโรงเรียนสวนกุหลาบข้ามสะพานพุทธมาฝั่งธนบุรี
   คนมองผมกันยกใหญ่คงจะคิดว่าไอ้หมอนี่บ้าหรือเปล่า แต่ก็ช่างเขาประไร ผมจะทำอะไรแปลกใหม่ของผมเพื่อสร้างจิตนาการบ้าง เมื่อเช้าผมยังแปรงฟันด้วยมือข้างซ้ายเลย
   ยืนถอดเสื้อบิดน้ำออกที่ท้ายรถ ขึ้นรถได้ก็รีบถอดกางเกงออก เหลือกางเกงในตัวเดียว ลูกทำหน้าตกใจ ผมก้มมามองตัวเองก็ตลกมิใช่น้อย อยู่ในชุดล่อนจ้อน นั่งขับรถแบบมีพุงอีกด้วย อ้อ รถคันนี้ไม่มีฟิล์มนะ ใสแจ๋วเลย เห็นกันแบบจะจะ แต่จะไปแคร์อะไรใครเล่า ตัวผมเปียก ก็ถอดมันออก มันเรื่องของผมนี่นา
   ก็ดีเหมือนกันนะ ไม่เคยเปลือยกายขับรถขนาดนี้มาก่อน ทำอะไรแปลกใหม่บ้างก็ดีเหมือนกัน อย่าจมปลักกับพฤติกรรมเดิมๆ นะครับ สมองเราจะไม่ได้ทำงานอะไรเลย ลองทำอะไรแปลกๆ แผลงๆ บ้างก็ได้ ถ้าไม่อันตรายหรือไม่รบกวนคนรอบข้าง มันทำให้สมองของเราตื่นตัวอยู่เสมอครับ
   เริ่มแบบผมก็ได้ แปรงฟัน ดื่มน้ำ กินข้าวด้วยมือข้างที่ไม่ถนัดดูบ้าง ขับรถไปทำงานด้วยเส้นทางใหม่ๆ บ้าง นั่งรถเมล์บ้าง ขี่จักรยานบ้าง เดินบ้าง มันทำให้เราคิดต่อไปว่า โชคดีแค่ไหนมียังมีมือเอาไว้จับถือของ ยังมีเท้าไว้ให้เดิน ยังมีดวงตาไว้ให้ชื่นชมโลก
   เวลาของชีวิตเราสั้นลงไปเรื่อยๆ วันนี้ทำความดีอะไรกันบ้างหรือยังครับ

[O'Pern]

12 มิย 55
   ขี่จักรยานยามเช้านี่ช่างมีความสุขเสียจริง เมื่อคืนฝนตกอีกด้วย เช้านี้อากาศดีสุดยอด น่าเสียดายที่ยังคงต้องใช้วิถีคนเมือง ถ้าอยู่ต่างจังหวัดอากาศต้องดีกว่านี้แน่ๆ
   เมื่อคืนนอนเร็ว วันนี้เลยตื่นได้เช้ามากกว่าเดิม ขี่เล่นไปได้ 45 นาที ถ้าได้แบบนี้ทุกวันคงจะเยี่ยม
   บ่ายเข้ามาบ้าน รีบรุดเข้าไปดูบ่อปลา มันมีลูกปลาทองตัวเล็กตัวน้อยมากมาย ผมเอาดอกจอกไปลอยในบ่อให้ลูกปลามันเข้าไปหลบซ่อนในรากใต้น้ำ คิดไปเองว่าพวกลูกปลามันคงจะชอบนะ
   มองไปมองมาก็ตกใจ ปลาทองตัวใหญ่สุดตายไปอีกตัวหนึ่งแล้ว ตายเมื่อไหร่ก็ไม่รู้ เพราะดอกจอกมันบังเอาไว้เสียมิด น่าเศร้าใจจริงๆ

   สนใจเบาะหนังยี่ห้อ Gilles Berthoud ของประเทศฝรั่งเศสครับ โหงวเฮ้งพอๆ กับ Brooks ของอังกฤษ เด่นตรงน้ำหนักเบากว่า ราคาถูกกว่าหลายพันบาท (ในรุ่นท็อป)  นี่แหละ ผมสนใจตรงนี้ จะเอามาใส่รถ KHS F20-W หรือถ้ามันดีจริง ก็จะย้ายมาใส่รถ KHS MTB 26 ที่แปลงร่างเป็นรถทัวริ่งเต็มตัวไปนานแล้ว
   นี่ถ้ารถ F20-W ใช้เบาะหนังอีกคัน ผมคงจะเอามันมาขี่บ่อยกว่านี้แน่ๆ เพราะตั้งแต่ใช้ Brooks กับรถ KHS MTB แล้วติดใจเบาะหนังจริงๆ ครับ ชอบตรงมันไม่ร้อนก้นในจังหวะ “บด” หาไม่ได้ในเบาะวัสดุอื่นครับ
   ระยะนี้อยู่ในช่วงสร้างแรงบันดาลใจในการลดน้ำหนักครับ ที่บ้านมีของกินเยอะเหลือเกิน ถ้าแรงจูงใจไม่แน่วแน่แล้วจะทำให้ลดน้ำหนักลำบาก สิ่งรอบข้างมันยั่วเย้าเหลือเกิน โดยเฉพาะช็อคโกแล็ตเกรดดีๆ จากเบลเยี่ยม และช็อคโกแล็ตไส้คอนยัค/บรั่นดี
   วางแผนฝันขี่ต่างประเทศดีกว่า นั่งดูแผนที่โลกแล้วมีความสุขเหลือเกิน ผมคิดว่าโลกเรานี้มันไม่เห็นจะใหญ่อะไรนักหนาเลยนะ ขอแค่มีเวลาเยอะๆ ก็ขี่จักรยานเล่นไปได้ทั่วแล้ว มันไม่ถึงกับยากลำบากอะไรนักหรอก เพียงแต่ต้องเป็นคนที่กล้าเผชิญสิ่งแปลกใหม่ ยอมรับทุกสิ่งที่ผ่านเข้ามา และปรับตัวเข้าได้กับทุกสิ่งแวดล้อม
   สำคัญกว่านั้นคือ ใจคุณสู้แค่ไหน

[O'Pern]

13 มิย 55 อิชิตันทำแสบ
   เมื่อคืนมิวหลับๆ ตื่นๆ ทำเอาผมตื่นมากลางดึกไปด้วย คอยจับตัวดู กลัวเขาจะไม่สบายขึ้นมาอีก เช้านี้เลยตื่นสายไปหน่อย ขี่จักรยานได้แค่ 30 นาที
   ผมอยากพาพ่อ แม่ ภรรยา ลูก ไปเที่ยวต่างประเทศบ้าง แต่ไม่มีเงิน เลยใช้วิธีส่งฝาชิงโชคแทน ผมเลือกโออิชิ และอิชิตัน เพราะได้เที่ยวแบบทัวร์ยกแก๊ง
   ก็เก็บสะสมฝามาเรื่อยๆ จนถึงวันใกล้ปิดรับ วันนี้ขี่จักรยานจะเอาฝาชิงโชคส่งใส่กล่องใน 7-11 เห็นแต่กล่องของโออิชิ ก็เทฝาใส่ไป ถามถึงกล่องอิชิตัน พนักงานบอกว่าหมดเขตแล้ว !!!
   เฮ้ยย หมดได้ไง ข้างกล่องสินค้าของอิชิตันบอกตัวเบ้อเริ่มว่าหมดเขตวันที่ 16 มิย ว่าแล้วก็ขี่จักรยานตระเวนหา 7-11 สาขาอื่น ได้รับคำตอบแบบเดียวกัน ขี่ไปจนถึงท่าดินแดงโน่นเลย ยังไม่เจอ 7-11 ไหนที่มีกล่องรับฝาของอิชิตันเลย
เอาแล้วสิมึง ทำไงดี งานเข้า
   โทรเข้า Call Center ของอิชิตันสอบถามดีกว่า แต่เจ้าหน้าที่หญิงก็บอกว่าหมดเขตแล้ว ผมแย้งว่าที่ลังอิชิตันบอกว่าหมดเขต 16 มิย นะ เขาหายไปสักพัก แล้วกลับมาใหม่ด้วยคำตอบที่ว่า
   “16 มิย มันคือวันประกาศรายชื่อผู้โชคดีค่ะ”
   โอ๊ยๆ ๆ แรงมาก เล่นแบบนี้ จำฝังใจเลยคุณอิชิตัน แถมก่อนวางสายมีการถามชื่อ และเบอร์โทรของผมอีกด้วย ได้เลยครับ อยากคุยอะไรก็โทรสอบถามมาได้ ผมมีฝาเต็มถุงเลย เก็บเอง เขียนด้วยลายมือเองทุกฝา นี่เป็นครั้งแรกในชีวิตของผมที่ส่งชิ้นส่วนผลิตภัณฑ์เพื่อชิงรางวัลเลยนะนี่ ประเดิมครั้งแรกก็โดนเสียแล้ว เสียดายเวลา และความรู้สึกว่ะ
   สรุปคือได้แต่ส่งฝาโออิชิครับ ผมว่าโออิชิแมนกว่านะ เขาบอกหมดเขตวันที่ 15 มิย ก็ยังมีกล่องรับฝาตั้งไว้อยู่ที่ 7-11 ทุกสาขาครบถ้วน
   จะได้ไปหรือไม่ มันแล้วแต่โชค แต่หยุดเก็บฝาก่อนวันหมดเขตนี่สิ ทำใจลำบากครับคุณตัน (คุณตันเอง อาจไม่รู้เรื่องนี้ก็เป็นได้)

หาข้อมูลของเบาะหนัง Gilles Berthoud ในไทยได้น้อยมาก มันเพิ่งเข้ามาขาย ไม่รู้มีใครใช้บ้างหรือยัง ผมอาจจะจัดเร็วๆ นี้แล้ว แต่ขอกั๊กเอาไว้นิด ตั้งเงื่อนไขกดดันตัวเองว่า ต้องลดน้ำหนักลงให้ได้ก่อนนะ เอ็งถึงจะซื้อมาใช้ได้
ตอนนี้เห็นของอะไรอยากได้ ก็คิดไอ้เงื่อนไขนี้แหละมาอ้างซะ
“อยากได้ก็ลดลงเร็วๆ สิวะ”

วันนี้อยู่เฝ้าร้านปกติตอนเช้า บ่ายได้ตำแหน่งใหม่ของวันนี้ (แต่เก่าสำหรับวันก่อน) คือเป็นคนเช็คของขึ้นรถกระบะ ถ้าว่างก็ช่วยจัดสินค้าในร้านเตรียมเอาไว้ด้วย ก็ค่อยๆ ทำไปครับ กลัวจะเจ็บหลังแล้วมันจะต้องเดินตัวแข็งๆ ไปอีกหลายวันนี่แหละ
ไปรับลูกเอาตอนเย็นโน่นเลย พอขึ้นรถยนต์ปุ๊บสิ่งแรกที่ทำสตาร์ทเครื่อง เปิดแอร์ แล้วก็ปรับพนักพิงหลังเอนนอนสัก 1 นาที สบายสุดๆ เลย นี่ถ้าเราไม่เคยทุกข์ก็จะไม่รู้ว่าสุขคืออะไร ต้องขอบคุณความทุกข์ด้วยนะ
กลับมาบ้านเจอขนมญี่ปุ่นกล่องใหญ่วางอยู่ โอ้โห น่ากินมากๆ เพื่อนพ่อคนใดกลับมาจากญี่ปุ่นหรือนี่ เป็นลักษณะคล้ายขนมเปี๊ยะหลากสีสัน ภายนอกสีชมพูบ้าง เขียวอ่อนบ้าง  ด้านในเป็นไส้ถั่วแดง บ๊วย งา อร่อยดีครับ แถมแม่บ้านชื่อดีทำถั่วเขียวต้มเอาไว้ให้อีกด้วย จัดไป กลัวเขาเสียน้ำใจ
เออ พี่ครับ แล้วเรื่องลดน้ำหนักล่ะ

[O'Pern]

14 มิย 55
   เช้านี้ขี่จักรยานไปได้เกือบ 1 ชม ความสุขเล็กๆ ที่จัดได้เองยามเช้า
   ที่เหลือของวันก็ต้องอยู่เฝ้าร้านขายของตลอดวันตั้งแต่เช้าจนปิดร้าน
   เครียด ผมเพิ่งรู้จักคำนี้ไม่นาน เครียดเพราะถูกบังคับให้ทำงานที่เราไม่ได้ชอบเลยสักนิด งานที่มีแต่ทำร้ายร่างกายและจิตใจ อยู่ไปก็ไม่มีความสุขสักนิด
   เครียดแล้วก็กินๆ ๆ ๆ เหมือนกับว่าตัวเองเป็นโรคต่อมอิ่มอักเสบ หน้าร้านมีขายอะไรก็จัดมาหมด
   เฮ้ออ…ห่างไกลกับเบาะ Gilles Berthoud ขึ้นไปทุกทีๆ

[O'Pern]

15 มิย 55
   ขี่จักรยานไปได้กระจึ๋งหนึ่ง เพราะตื่นสายกว่าปกติไปหน่อย 
   หาข้อมูลรถจักรยานพับแบบน้ำหนักเบา เจอพี่ท่านหนึ่งในเวปจักรยานโพสบอกว่า รถเขายี่ห้อ K Rock หนัก 8 กก !!! อ่านแล้วตาถลนออกมานอกเบ้า แต่วๆ ๆ ๆ ๆ
   เฮ้ยย เป็นไปไม่ได้ รถ K Rock ล้อ 16 7Sp ตีนผี คันละไม่ถึง 5000 บาท เป็นรถเกรดใช้งานธรรมดาจากจีน ต่อให้ Dahon รุ่นโคตรเทพ (ระดับ 5 หมื่นบาท) ก็ยังต้องมี 10 กก
   แต่คิดต่อไปอีกว่า เขาจะหลอกคนอ่านเวปทำไมหรือ หรือเครื่องชั่งของเขาเสีย เพราะไอ้ K Rock ของเขาน่ะ มันหนัก 12.5 กก (เดิมๆ) นี่ขนาดเฟรมอลูมินั่มแล้วนะ ถ้าเจอรุ่นเฟรมเหล็ก ขอเพิ่มไปอีก 1 กก เศษ
   อ่านเวปใดๆ อย่าไปเชื่อเสียทั้งหมดนะครับ เว้นแต่ว่าเราจะรู้จักคนโพสตอบนั้นเป็นอย่างดี อย่างเวปจักรยานนี่ผมยกให้ป๋า Lucifer แห่ง Bikeloves เป็นอันดับหนึ่ง คนนี้ได้ครบทุกเรื่องจริงๆ เพราะเป็นหมอด้วย จึงตอบได้ทั้งเรื่องจักรยาน สุขภาพ และการออกกำลังกาย รวมไปถึงการบาดเจ็บจากการขี่จักรยาน ว่าไปแล้วผมไม่ได้เจอพี่เขามานานมาก คนส่วนใหญ่รู้จักเขาจากจักรยาน แต่ผมตรงกันข้าม เรารู้จักกันมาเป็นสิบปีแล้ว สมัย Racing Club ก็ยังคุยกันกับพี่เขาอยู่เลย ผมติดปากเรียกเขาว่า “พี่กนก” มากกว่า Lucifer
   ในเวปจักรยานมีคนนำ Vanmoof ตัวโปรดของผมมาขายแล้ว หน้าตาเท่ๆ ดี เข้ากระแสพวก Fixed Gear เหมาะสำหรับขี่ในเมือง ปลอดภัยด้วย Coaster Brake