กพ 55 26-29 เชียงราย

[O'Pern]

1 กพ 55
   อีก 4 วันจะถึงงานขี่ไปหัวหินแล้ว เช้านี้ผมจิตนาการสภาพเส้นทางแถวเมืองเพชรบุรีที่สองข้างทางเป็นนาเกลือ ลมพัดแรงมาก ช่วงนี้แหละที่ทำให้ร่างการเราเหนื่อยล้าอย่างมากเลย แถมเส้นทางจะเป็นแบบนี้ยาวไปอีกสัก 70 กม ผ่านช่วงชุมชนลมก็น้อยหน่อย แต่พอเจอทางโล่งๆ ลมทะเลจะพัดซัดเราเต็มๆ
   ขี่แถวบ้านเส้นทางเดิมๆ แต่ในหัวมันคิดไปเส้นทางอื่น ความสุขเล็กๆ น้อยๆ ของผมเองในช่วงเช้าของวัน วันนี้เล่นหัวหินไปก่อน
   ไปส่งลูก ไปทำงาน บ่ายเข้ามาบ้าน จัดเตรียมเอกสาร
   เย็นผมมีประชุมกรรมการที่คอนโด ได้รับเลือกกับเขาด้วยเว้ยเฮ้ย เป็นหน้าที่ๆ ผมไม่ถนัดเลยแม้แต่น้อย แต่ก็ต้องเข้าไปร่วมลงมติในเรื่อต่างๆ เพื่อปกป้องผลประโยชน์ของตัวเอง ผมยังต้องเรียนรู้กลโกงในธุรกิจคอนโดอีกเยอะ น่าตกใจมากครับ ที่ว่า คอนโดแต่ละแห่งล้วนมีการโกงกินแนวๆ เดียวกันนี้หมด
   มิน่าเล่า เจ้าของโครงการรวยเอาๆ ได้เงินมาจากการโกงเงินค่าส่วนกลางของลูกบ้านนี่เอง ใครอยู่คอนโดก็ลองไปตรวจเช็คกันดูครับ
   นิติฯ (กลุ่มคนที่มาบริหารโครงการ) จัดเรียกประชุม แต่ไม่มีหนังสือแจ้งวาระการประชุมให้อ่าน เปิดฉากมาก็เล่นไม่ซื่อกันเสียแล้ว พยายามจะให้แต่ละวาระผ่านไปโดยเร็ว ยังดีที่กลุ่มกรรมการมีผู้ใหญ่ที่เข้ามาทำงานอย่างแท้จริงช่วยค้าน
   นั่งคุยออกความคิดเห็นกันอยู่นานราว 2 ชม หลังจากลงมติโวตกรรมการ รองกรรมการ เรียบร้อยแล้ว ไม่มีเรื่องใดต้องออกเสียงอีกแล้ว ผมจึงขอแยกตัวกลับก่อน เพราะลูกชายอยู่บ้านคนเดียว
   กลับมาบ้าน ลูกกำลังนั่งอ่านหนังสือเล่น เจอหน้าผมก็ดีใจ ผมขอเขาหอมแก้มแล้วปลีกตัวไปอาบน้ำ กลับมาอีกที เขานอนหลับปุ๋ยเสียแล้ว

[O'Pern]

2 กพ 55
   อากาศยามเช้าลมพัดเย็นเหมือนมีฝนตกอยู่ไกลๆ สองวันมานี้อากาศครึ้มๆ แต่แถวบ้านผมฝนไม่ตก
   อ่านหนังสือเจอโฆษณาน้ำมันเครื่องสำหรับรถใช้แก๊ส เฮ้ยย อย่าไปบ้าจี้ตามมันนะ มันไม่มีจริงหรอก อันที่จริงจะใช้น้ำมันเครื่องแบบใดก็ได้ ขอให้มีค่ามาตรฐาน API สูงสุด และค่าความข้นใส (SAE) เบอร์เดียวกับที่ระบุไว้ในคู่มือ
   ลองคิดง่ายๆ ถ้าเราใช้น้ำมันเครื่องสำหรับแก็ส แล้วเกิดวิ่งไปต่างจังหวัด แก๊สหมด ต้องวิ่งน้ำมันสัก 30 นาที แบบนี้คุณจะเข้าอู่เปลี่ยนถ่ายน้ำมันเครื่องใหม่เพื่อจะวิ่งน้ำมันด้วยไหมครับ
   บ่ายเข้ามาบ้าน เปิดคอมพิวเตอร์ทำงาน ตกใจ เจอเมลล์มา 16 อัน ก็เป็นเรื่องมาจากการประชุมเมื่อวานแหละครับ อ่านกันจนมึนไปเลย
   เย็นไปรับลูก แวะโชว์รูมรถ Volvo ย่องไปดู Volvo XC60 ไอ้คันเป็นรถที่ฉลาดที่สุดเท่าที่มีขายในไทย ระบบไฮเทคสารพัดอัดเข้ามาแบบจัดเต็ม เช่นระบบเบรกอัตโนมัติกรณีรถคันหน้าเบรกกะทันหัน เราเบรกไม่ทัน รถจะเบรกให้เอง ระบบวิ่งตามรถคันหน้า เขาเบรก มันก็จะเบรกให้เราเอง เขาช้า มันก็ลดความเร็วให้เราเอง มีไฟเตือนรถที่มาวิ่งอยู่ในจุดบอดสายตา (Blind Spot) ยังไม่นับพวก Traction Control ที่เป็นพื้นฐานไปเสียแล้ว จนกระทั่งรถกระบะใหม่ๆ ก็ยังมีกันหมดแล้ว
แต่ก็กลัวว่าไอ้ระบบพวกนี้แหละจะมาเป็นจุดอ่อนของมันเอง คือใช้ไปนานๆ กลัวมันรวนแล้วระบบเชื่อมต่อถึงกันหมด จะพาให้เราต้องเปลี่ยนชิ้นส่วน อุปกรณ์แบบยกชุด หรือไม่ก็รวนจนไฟหน้าปัดโชว์ ทำให้เราขับด้วยความไม่สบายใจ
   ผมไปดูโชว์รูมนี้มา 3 ครั้งแล้ว ไม่เคยเจอรถ XC60 เลย มาวันนี้คุยกับเจ้าหน้าที่ เขาบอกว่ารถเพิ่งมา แต่เป็นของลูกค้าที่จองไว้แล้ว ผมสอบถามถึงรถโชว์ เขาบอกว่าไม่มี เพราะรถมันขายได้ตลอด มีแต่คนจอง
   โอ้โห เหลือเชื่อ ผมขับรถตระเวนอยู่ฝั่งธนฯมาเป็นสิบๆ ปี เห็นรถ Volvo ป้ายแดงแบบนับคันได้
   ขอดูเครื่องยนต์เป็นอย่างแรก อยากดูการออกแบบจัดวางอุปกรณ์ว่ามันออกแบบให้เราสามารถรื้อแกะซ่อมบำรุงเองได้สะดวกเพียงใด เอาแค่ไส้กรองอากาศก็ต้องใช้ประแจบล็อกรูปดาวไขถึง 4 ตัว ต่างจากรถญี่ปุ่น และรถกระบะที่ใช้คลิปสปริงล็อค ถอดเปลี่ยนไส้กรองได้ในเวลาไม่ถึง 10 วินาที
   การจัดวางอุปกรณ์ทำได้ดีครับ วางแบตฯ ไว้ด้านชิดกับผนัง Firewall ช่องรับอากาศไอดีมีท่อต่อตรงมาจากกระจังหน้า มีแผ่นดักลมปิดหน้าหม้อน้ำอีกด้วย แผ่นบังลมนี้จะช่วยให้ลมอั้ดเข้ารังผึ้งหม้อน้ำได้ดีมากยิ่งขึ้น ในพวกรถเล็กๆ รถญี่ปุ่นจะมีเจ้าแผ่นนี้ขายเป็นของแต่ง 
   ภายในสวยหรูเรียบตามสไตล์ Scandinavian Design ถูกใจผมดี แต่อยากได้ช่องเก็บของจุกจิกมากกว่านี้หน่อย เขาชดเชยมาให้เป็นช่องเก็บของขนาดใหญ่เว่อร์ๆ ฝั่งผู้โดยสารด้านหน้าแทน (ใหญ่แบบน่าจะเก็บคอมพิวเตอร์โน้ทบุ๊คขนาดกลางๆ ได้)
   เซลล์โชว์ติดเครื่องยนต์ดูระบบต่างๆ มีฟังชั่นการปรับแต่งรถด้วยระบบไฟฟ้าแบบ BMW จะเรียก idrive ของ Mercedes Benz เรียก Command ส่วนของ Volvo เขาเรียก my car เล่นแม่งง่ายๆ อย่างนี้แหละวะ รถของกู ตรงๆ ซื่อๆ ดี
   ที่ชอบอีกอย่างคือเบาะหลังพับแล้วเรียบสนิทดีครับ มีแผ่นปิดบังสัมภาระมาให้ แถมตาข่ายมาให้อีกอัน (เอาไว้กันหมาปีนข้ามเบาะหลังเข้ามา / สำหรับคนที่เอาหมาใส่ท้ายรถ)
   เซลล์พยายามพูดจาหว่านล้อมให้จอง แต่แหมพี่ เร็วไปหรือเปล่า รถคันละตั้งแพง ยังไม่ได้ขับอะไรสักนิดเลย จะให้จองซื้อแล้วหรือ ขนาดรองเท้าแตะฟองน้ำคู่ละ 30 ยังลองแล้วลองอีกเลย แถมใส่ไม่พอดี ยังเอากลับไปเปลี่ยนได้อีกด้วย
   นึกแล้วเสียดายโอกาสนะ นี่ถ้ายังทำนิตยสารอยู่ล่ะก็ จะขอยืมรถมาทดสอบให้ชุ่มใจ แต่ก็มีข้อเสียเหมือนกัน เพราะลองแล้วมักจะชอบทุกที เรียกว่าถ้าใครมีใจให้รถคันนั้นตั้งแต่แรกอยู่แล้ว และจำเป็นต้องใช้รถ ก็จะตัดสินใจได้ไม่ยาก
   ในเรื่องราวเกี่ยวกับรถยนต์ทั้งหมด ผมถนัดที่สุดก็คือเรื่องของการออกแบบ และทดสอบรถยนต์นี่แหละครับ จะคิดทำสิ่งใด ก็จงทำสิ่งที่เรารัก เราชอบ มันก็จะทำให้ผลงานออกมาดี

[O'Pern]

3 กพ 55
   เที่ยงคืนตื่นขึ้นมากลางดึกด้วยอาการเวียนหัว นั่งสักพักไม่เห็นดีขึ้น หยิบยาพาราฯ มากิน อีกสักครู่ใหญ่ก็อาเจียนออกมาเป็นอาหารมื้อเย็น ใช่แล้ว KFC ที่ลูกชวนไปกินนั่นเอง น่าใจหายที่อาเจียนออกมาเป็นสีส้มสดๆ เหมือนสีน้ำจิ้มไก่เลย
   อาเจียนเสร็จแล้วก็ดีขึ้นนิดหน่อย ขึ้นไปนอนต่อ แต่อีกไม่นานก็ลุกมาอาเจียนอีก คราวนี้สีส้มจางลงแล้ว ก็แหงสิ เอาออกไปแล้วล็อตหนึ่งนี่นา
   นั่งคิด วิเคราะห์ เอ๊ะ เราเองก็สุขภาพแข็งแรง ไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อนเลย เจ็บป่วยนี่น้อยมาก มีก็แค่เจ็บหลังจากการยกของนี่แหละ
   ในทางกลับกัน ลูกนอนหลับปุ๋ยอย่างสบาย เขากินไก่เหมือนกับผม แต่เขาจิ้มเฉพาะซ๊อสมะเขือเทศ
   ปิ๊งๆ ๆ ๆ ได้คำตอบแล้ว มันต้องมาจากน้ำจิ้มไก่แน่
   ส่วนเหตุผลลึกๆ จะเป็นอย่างไร มีปัจจัยด้านอื่นเสริมหรือไม่นั้น ไม่อาจทราบได้ งานนี้ทำเอาผมต้องเข็ด KFC ไปพักใหญ่เชียวล่ะ
   หลังอาเจียนรอบสอง ทุกอย่างก็เริ่มดีขึ้น ผมเบนความสนใจตัวเองด้วยการมาพิมพ์ไดอารี่เล่าเรื่องชีวิตประจำวัน ใช้เวลาให้เป็นประโยชน์ กลัวล้มตัวนอนแล้วอยากอาเจียนอีก จะต้องเดินเข้าออกห้องนอน รบกวนภรรยาและลูก ผมเกรงใจเขา เลยนั่งอยู่ในห้องทำงานชั้นล่างนี่แหละ ตอนนี้ก็ปาเข้าไปตี 1 แล้ว
   นั่งเล่นเกมในเครื่องคอมฯ เป็นเกมแนว Puzzle สลับกับพิมพ์ไดอารี่อยู่จนถึงตีสองครึ่ง รู้สึกว่าตัวเองดีขึ้นแล้ว ไม่อาเจียน ไม่เวียนหัวแล้ว เลยขึ้นไปนอน เหลือเวลาอีกไม่กี่ชั่วโมงก็จะเช้าแล้ว แต่ถ้าผมเข้านอนแล้วสามารถหลับสู่โหมดหลับลึกได้สัก 1 รอบ (รอบหนึ่งราว 45 นาที) ก็น่าจะตื่นมาแบบไม่งัวเงียพร้อมกับสมองที่สดใส
   การหลับของคนเรามีอยู่ 4 ระดับครับ
ระดับที่ 1 นอนหลับยังไม่สนิทนัก ยังคงได้ยินเสียงรอบๆ ตัวอยู่ ถ้าเสียงดังรบกวนมา ก็จะลืมตาตื่นขึ้นมาได้ง่าย
ระดับที่ 2 เริ่มหลับจริงแล้ว หลับลึกขึ้นนิดหน่อย ถ้าเสียงรอบตัวไม่ดังมาก ก็จะไม่ได้ยิน ไม่ตื่น
ระดับที่ 3 เข้าสู่สภาวะการหลับสนิท
ระดับที่ 4 อยู่ในโหมดหลับลึก ฝรั่งเรียกว่า Delta Sleep นั่นคือสมองของเราจะได้พักผ่อนอย่างแท้จริง มายืนเรียกให้ตื่นก็ไม่ได้ยิน ปลุกก็ไม่ตื่น
แต่สมองคนเราจะหลับอยู่ในโหมด 4 ได้ไม่นานนัก จะค้างอยู่ราว 20 นาที แล้วก็จะวนไปสู่โหมด 2 ตามด้วย 3 และ 4 อีกครั้ง
ฉิบหาย!!!! พอหัวถึงหมอนก็รู้สึกเวียนหัวทันที ลุกขึ้นมาอาเจียนแต่ไม่มีอะไรออกมา พะอืดพะอม ดื่มน้ำเปล่าไป 1 แก้ว อีกสัก15 นาทีต่อมาก็อาเจียนอีกชุดใหญ่ คราวนี้ออกมาเป็นน้ำเปล่าผสมน้ำย่อยออกสีเขียวๆ
อาเจียนเสร็จก็จะรู้สึกสบายตัวขึ้น แต่หมดแรงครับ นอนอยู่ข้างชักโครกในห้องน้ำนั่นแหละ
เป็นอันว่านอนไม่ได้ครับ เปิด DVD ดูเล่นจนถึงเช้ามืด เดินโซเซเอาจักรยานออกขี่ตอนตี 5 แต่ขี่ได้แป๊บเดียวครับ เกิดอาการหมดแรง เหมือนจะหลับใน รถไม่มั่นคงเลยครับ มันส่ายไปมา ตอนเลี้ยวก็ยังไม่นิ่ง รู้สึกอันตราย เลยวกกลับบ้านดีกว่า
เข้ามาบ้านนอนต่อตอนหกโมงเช้า นอนอยู่เกือบถึงเจ็ดโมง สะดุ้งตื่น (น่าจะหลับเข้าโหมด 4 แล้ว) รีบกินอาหารเช้าและไปส่งลูก แล้วก็ไปทำงานที่ร้านขายของต่อ
ไม่น่าเชื่อ พอขึ้นรถยนต์ปุ๊บ ผมรู้สึกสดชื่นขึ้นมาทันที แต่พออยู่ที่ทำงานเงียบๆ ว่างๆ ก็เริ่มง่วงเข้าให้ แต่ไม่มีอาการอาเจียนแล้ว โชคดีจริงๆ
บ่ายเข้ามาบ้าน ตั้งใจจะนอน แต่มีงานส่วนตัวมากมายที่ยังไม่ได้จัดการ เลยทำได้แค่นอนพักสายตา แป๊บเดียวเย็นแล้วก็ออกไปรับลูก เขาขอกินอาหารร้าน Yayoi เป็นร้านอาหารญี่ปุ่น ผมไม่ค่อยชอบให้กินแบบนี้ เพราะเขากินแต่กุ้งเทมปุระ มันมีแต่ของทอด เขาบอกไม่ได้กินมานานแล้ว วันนี้เลยหยวนๆ
แวะร้านหนังสือ ผมได้ข้อมูลเดินทางจังหวัดเชียงรายมาอีก 1 เล่ม เดินผ่านร้าน istudio พนักงานกำลังสาธิตโปรแกรมใหม่ของ apple คือ icloud เป็นการส่งไฟล์แบบไร้สาย ราวกับว่ามาทางก้อนเมฆ ยอมรับเลยครับว่าแม่งเจ๋งจริงๆ
กลยุทธของเขาคือจะทำให้ทุกคนที่ใช้ผลิตภัณฑ์ชิ้นใดชิ้นหนึ่งกลายมาเป็นสาวกให้ได้ ถ้าคุณมี ipad ก็จะต้องอยากได้ iphone และ imac/mac book หรือฟัง ipod โหลดโปรแกรมผ่าน itune ซื้อของออนไลน์ใน app store หรือถ้าจะให้มากกว่านั้น ที่บ้านก็ต้องมีรูปบูชา Steve Jobbs พร้อมอัตชีวประวัติอย่างละเอียด
อย่าลืมทำบุญให้เขาทุกวันเกิด และวันที่เสียชีวิตด้วยล่ะ

[O'Pern]

4 กพ 54
   เสาร์นี้ลูกยังคงต้องไปเรียนเสริมที่โรงเรียนชดเชยช่วงหยุดน้ำท่วมปลายปีที่แล้ว ส่งลูกเสร็จแล้วก็ไปทำงานที่ร้านขายของต่อ เช้าขี่จักรยานจดออเดอร์ลูกค้า ผมชอบแอบแวะไปนั่งเล่นริมเจ้าพระยาเล่น ไม่ได้อู้นานนักหรอก แค่สัก 1-2 นาที นั่งพักเหนื่อย หลบแดดร้อน บางวันก็ซื้อขนมครกจากแม่ค้ารถเข็นมานั่งกินตรงนี้แหละ นั่งมองบรรยากาศข้างหน้าไปเรื่อยๆ แม้จะริมน้ำเหมือนเช่นเดิมทุกวัน แต่อารมณ์มันแตกต่างกัน
   ช่วงเช้ามีทัวร์จักรยานขี่ผ่านผมไปแทบทุกวัน นึกอิจฉาไกด์ที่เขาได้งานที่สนุก ผมอยากทำบ้าง อยากแนะนำเรื่องราวต่างๆ ในกรุงเทพฯ หรือประเทศไทยให้คนต่างชาติเขารับรู้ แถมได้ฝึกพูดภาษาอังกฤษไปในตัวอีกด้วย
   กลางวันขี่จักรยานไปเวิ้งนาครเขษม แหล่งขายอุปกรณ์ดนตรีและเครื่องใช้เก่าแก่ของกรุงเทพฯ ไปซื้อตัวปรับตั้งสาย Uke และปิ๊ก ผมเลือกไม่เป็น เลยสอบถามเจ้าของร้าน เจอร้านหนึ่งชื่อ “หมี มิ้ง มิวสิค” ร้านเล็กๆ ห้องเดียว ไม่ติดแอร์ ขายของพวกกีตาร์ เจ้าของชื่อหมี พูดคุยตอบคำถามผมอย่างดีมาก ผมถามเยอะแยะ เพราะไม่รู้อะไรเกี่ยวกับ Uke เลย คราวหน้าถ้าจะต้องซื้ออะไร ผมจะมาที่ร้านนี้เป็นอันดับแรก
   อ้อ เวิ้งนาครเกษม กำลังจะหมดสัญญาเช่าตึกแล้วนะครับ อีกหน่อยจุดนี้จะกลายเป็นตึกใหญ่แบบห้างสรรพสินค้า ใครอยากเก็บรูป เก็บบรรยากาศ ก็จัดไปได้เลยครับ ย่านเก่าแก่คลาสสิคในกรุงเทพฯ มันค่อยๆ แปรสภาพกลายเป็นตึกยุคใหม่ไปหมดแล้ว
   บ่ายไปธุระในห้าง เจอแผงขายของทุกอย่าง 20 บาทอีกแล้ว ชอบจริงๆ เลย ของบางอย่างดูไม่ออกมาเอาไว้ทำอะไร ถ้าเจอร้านใหญ่ๆ จะยิ่งเดินสนุก หยิบจับของขึ้นมาดูได้แทบทุกอย่าง
   เย็นนี้ลูกขอไปตีแบดฯกับเพื่อนครับ แถมบอกให้ผมมารับดึกๆ หน่อยอีกด้วย

[O'Pern]

5 กพ 55 ทริปหัวหิน
   เช้านี้มีทริปจักรยานใหญ่สุดของชาว กทม เป็นงานขี่ไปหัวหิน 200 กม จัดโดยนักจักรยานกลุ่มสวนธนฯ เป็นงานเล็กๆ จัดขึ้นกันเองต่อเนื่องมาหลายปีแล้ว จนเริ่มมีสปอนเซอร์เข้ามาแจม นับว่าเดินมาถูกทางแล้วครับ อนาคตต่อไป ถ้าทางกลุ่มมีการทำการตลาดดีๆ ก็สามารถบันทึกเทปโทรทัศน์ได้ไม่ยาก
   แต่ถึงตอนนั้น อาจต้องมีการเขียนสคริปกันหน่อย มีการเล่นแบบ Drama (เล่นละคร) กันบ้างเล็กๆ น้อยๆ เพื่อสร้างสีสัน เรียกเรตติ้ง
   ผมไม่ได้ไปร่วมงานกับเขาหรอกครับ ผมขี่ไม่ไหว ถ้าขี่ไหวจริงก็อยากจะนอนพักค้างสักคืน แต่นี่พวกเขาขี่กันไปแต่เช้า และมีการเช่ารถกลับกันเอง บ้างก็รวมกลุ่มกัน ผมเกรงใจคนอื่น ผมขี่ช้า หากจองไว้แล้วเกิดผมขี่ยังไม่ถึง แต่ทั้งกลุ่มเขาจะกลับกันแล้ว จะทำอย่างไร มันเป็นคำถามที่ผมหาคำตอบไม่ได้ ก็เลยขี่เล่นเองคนเดียวนี่แหละ
   เอาขนมขบเคี้ยวใส่รถจักรยานแล้วขี่ไปรอหน้าปากซอย เดี๋ยวเขาจะขี่กันผ่านหน้าบ้านผมนี่แหละครับ ออกไปยืนรอเอาขนมแจกเพื่อนๆ นักปั่นด้วยกัน แม้ไม่ได้ไปเอง แต่ขอแจมเล็กๆ น้อยๆ
   ขบวนจักรยานผ่านหน้าบ้านผมตอน 0800 อ้าว .. เขาขี่กันในช่องทางด่วนเลยน่ะ โหห แล้วแบบนี้มันไม่เกะกะรถยนต์กันหรอกหรือนี่ ตัวผมยืนรออยู่ในทางขนาน ขนมเต็มรถเลย กล้วยตากแพ็คซองละ 2 ชิ้น เวเฟอร์รสช็อคโกแลต รสนม ไม่ได้วิ่งข้ามรั้วปูนไปแจกแน่ๆ เลย
   ได้แต่มองดูและส่งแรงใจ ขบวนจักรยานผ่านหน้าผมราว 10 นาที นาทีแรกยืนดูด้วยความตื่นเต้น แต่อีกพักเดียวเท่านั้นแหละ น้ำตาเริ่มซึม คลอ และไหลหยดลงมา มันเริ่มมีบางอย่างสะกิจใจผมเข้าให้แล้วสิ
   “ไว้สักวันกูต้องขี่อย่างพวกมึงบ้างให้ได้”
   “กูจะไปให้ไกลกว่าพวกมึงอีกด้วย”
   บอกอย่างไม่อายก็คืออิจฉาพวกเขา ขณะกำลังคิด สายตาผมก็เห็นฝรั่งคนหนึ่ง ขี่รถพับคันเล็กๆ เฮ้ยย ลุงบ็อบ ผมตะโกนเรียก ลงบ็อบ อยู่ 3 ครั้ง ป้องปากตะโกนเสียงดังลั่น แต่ลุงไม่ได้ยิน
   เฮ้ย นั่นมันไอดอลของผม งานนี้ลุงขี่คนเดียวอีกด้วย รอบข้างรายล้อมไม่มีใครขี่ประกบตามเลย สุดยอดอีกแล้วลุงผม ปีนี้ลุงคงจะอายุย่างเข้า 83 ปี เจ๋งว่ะ ตอนผมอายุ 83 ผมจะทำอะไรได้มากแค่ไหนนะ
   “ผมจะต้องเป็นอย่างลุงให้ได้ และผมจะต้องเจ๋งกว่าลุงให้ได้”
   ตอนผมอายุ 83 ก็ยังคงอยากจะเดินทางไปเรื่อยๆ ไม่อยากใช้คำว่ารอบโลก กลัวจะหาว่าเว่อร์ แต่ผมรู้ตัวเองว่าใจกำลังคิดอะไรอยู่ ถึงตอนนั้น คำว่า “รอบโลก” มันคงจะเกร่อไปแล้ว ต้องมีอะไรแปลกใหม่กว่านั้น แรงกว่านั้น และนั่นมันจะเป็นสิ่งที่ผมทำ จำไว้
   สิ่งที่พอจะทำได้ก็คือการถ่ายทอดประสบการณ์ออกไปเป็นงานเขียน ซี่งผมจะต้องออกตัวไว้ก่อนเลยนะว่าผมไม่ใช่นักขี่จักรยาน ไม่ใช่นักแข่ง ผมเป็นคนธรรมดาๆ ที่ชอบการเดินทาง และผมเลือกที่จะใช้จักรยานเป็นพาหนะร่วมในการเดินทาง ไม่ได้เก่ง หรือวิเศษไปกว่าใครเลย
   ยืนดูจนรถหมดขบวน ผมถึงขี่จักรยานไปซื้อต้มเลือดหมูให้ลูกและภรรยา กลับมาบ้านก็นั่งกินด้วยกัน แต่ไม่ค่อยอร่อยเท่าไหร่เลย ใจผมมันเกาะซ้อนท้ายรถลุงบ็อบไปตั้งแต่ตอน 0800 แล้ว
   เอ๊ะ แล้วลุงเขาจะกลับอย่างไรนะ เขามีรถมารับเอง หรือว่ากลับกับกลุ่มสมาคมจักรยานเพื่อสุขภาพไทย (TCHA) ผมขับรถไปรับเขาดีไหม แล้วเขาจะกลับกับผมไหม ฯลฯ
   สารพัดคำถามประดังเข้ามา ในเมื่อหาคำตอบไม่ได้ ก็ต้องหาข้อสรุปซะ ใจจะได้ไม่คิดมากต่อ ลุงบ็อบแกเดินทางแบบนี้มานับสิบปีแล้ว ในแถบเอเชียแกก็ไปมาหมดแล้ว อเมริกา ยุโรป อัฟริกา ฯลฯ ลุงเก็บมาหมดแล้ว ฉะนั้นจึงไม่ใช่เรื่องที่ผมจะต้องเป็นห่วงลุงในการหารถกลับ กทม เลย น่าจะเอาเวลามาเยียวยาหัวใจตัวเองที่กำลังรันทด ท้อแท้ต่างหาก
   ผมหยิบเอา Uke มาเล่น 1 ชม แหกปากร้องเพลงดังๆ ก็พอจะคลายความร้อนรุ่มในจิตใจไปได้บ้าง เมื่อวานซื้อปิ๊กมา 2 แบบ เลยได้ทีฝึกเล่นด้วยเทคนิคต่างๆ กลายเป็นว่าไม่ถนัดครับ ใช้นิ้วมือเปล่าๆ ตีนี่แหละคุ้นดี แต่การใช้ปิ๊ก มันสามารถกำหนดสไตล์ของเสียงได้หลายแบบเหมือนกันนะ นี่คือข้อดีของมันที่ผมค้นพบใน 1 นาทีแรก
   เล่นเพลง “ไม่ยอมหมดหวัง” ของ JFK – Jennifer Kim เพลงโปรดเก่าแก่ของผม ที่ฟังกี่ทีก็ยังกระชากใจได้เหมือนตอนฟังครั้งแรก
   “แม้ว่าจะต้องเสียความรักไป แม้ว่าจะไม่เหลือใครสักคน มันจะเจ็บจะช้ำกี่หน แต่คนคนนี้ไม่ท้อใจ”
   “แม้ว่าในวันนี้มีน้ำตา จะข่มมันให้ไหลอยู่ข้างใน ความฝันนั้นหมดไป แต่ยังเหลือตัวฉัน”
   ผมไม่รู้ว่าใครแต่งเพลงนี้ แต่ขอบคุณมาก ขอบคุณจากใจ ขอบคุณทั้งคนแต่งคำร้อง ทำนอง และผู้ร้อง เพลงนี้จะอยู่ในตำนานของเพลง Modern Classic ของผมเอง

[O'Pern]

6 กพ 55
   ขี่จักรยานตอนเช้าแบบช้าๆ มันเหมือนแทบไม่ได้ออกแรงอะไรเลย ได้แค่ขยับแข้งขาและลำตัวนิดหน่อย เอาน่ะ ยังดีกว่าไม่ได้ทำอะไรเลย ดีกว่าอยู่เปล่าๆ
   เช้าวันจันทร์รถติดมาก แต่วันนี้ติดหนักกว่าทุกที ผมใช้เวลาอยู่ในรถยนต์ 1 ชม นั่งอยู่นานจนรู้สึกปวดหลัง อาการเก่าคงจะกำเริบ ก็ต้องอยู่ร่วมกับมันอย่างมีความสุขให้ได้ เพราะนี่คือของขวัญที่ร้านขายของนี้มอบให้กับผมเมื่อหลายปีก่อน ขอบคุณครับ
   ผลจากการปวดหลัง ทำให้ผมขี่จักรยานนานๆ ไม่ได้เหมือนเก่าอีกต่อไปแล้ว แย่จริงๆ เลย มันจะหายได้หรือเปล่าก็ไม่รู้
   ไปถึงที่ทำงานก็ต้องยกของแต่เช้า จัดเรียงแล้วใช้รถเข็นตัก เข็นไปส่งที่รถลูกค้า บริการยกขึ้นรถ กล่าวขอบคุณครับที่มาอุดหนุน
   เย็นไปรับลูก วันนี้เขาเรียนดนตรีสากล ผมเลยมี Uke เล่นระหว่างรอเขาวิ่งเล่นกับเพื่อนสลับกับทำการบ้าน
   วันนี้ชีวิตเรียบง่ายแบบเหงาๆ หน่อย

[O'Pern]

7 กพ 55
   ขอขี่แบบเปลี่ยนบรรยากาศหน่อย เลยเอารถ KHS F20-W ออกขี่ ระยะนี้ตอบปัญหาในเวปจักรยานเกี่ยวกับการขี่ขึ้นอินทนนท์ที่จะเกิดขึ้นอีกครั้งในวันอาทิตย์ที่ 12 กพ นี้แล้ว นึกถึงทีไร มันช่างภาคภูมิใจ สมกับที่เราอดทนขี่จนผ่านมันมาได้
   การขี่ขึ้นเขาที่ยาว สูง และชันขนาดนี้ ใช้แรงอย่างเดียวไม่พอครับ นอกจากการเซ็ทติ้งรถที่ลงตัวแล้ว มีอีกอย่างที่สำคัญ และไม่ค่อยมีใครพูดถึง นั่นคือเรื่องของทรรศนคติ และวิธีคิด
   สิ่งที่อยู่ในหัวของผมอย่างเดียวขณะตอนขี่ขึ้นอินทนนท์ก็คือ ต้องขี่ให้จบ ยังไงก็ต้องถึงยอดเขา กูมาเพื่อขี่ ไม่ได้มาเพื่อเข็น หิวก็กิน เหนื่อยก็พัก จะไม่มีวันนั่งรถเซอร์วิสอย่างเด็ดขาด ถ้าขาหมุนอีกรอบแล้วมันจะตายก็ให้มันรู้กันไป
   ดังกล่าวนี้คือสิ่งที่อยู่ในใจของผม
   มันต้องขี่ด้วยความมุ่งมั่น ต้องตั้งใจจริง ถ้ามาแบบเหลาะแหละ พอเจอเนินชันแบบกดบันไดลงไม่ไหวก็ท้อเสียแล้ว แบบนี้จะไปต่อสู้ชีวิตภายหน้าได้อย่างไร เจอแค่นี้ก็บอกไม่ไหวแล้วหรือ มันทนไม่ไหวหรือไม่อยากทน
   ตั้งแต่ผมขี่จักรยานทางไกล และขี่ขึ้นอินทนนท์มา มันทำให้วิธีคิด วิถีการดำเนินชีวิตของผมเปลี่ยนไปมาก ที่เห็นชัดๆ คือใจเย็นขึ้นแบบโคตรๆ เลิกหงุดหงิดบนท้องถนนมานานมากแล้ว ทุกวันมีความสุขกับการทำความดี อะไรเล็กๆ น้อยๆ ที่พอจะช่วยเหลือคนอื่นที่พบเห็นได้เราก็ทำซะ โดยที่ไม่ต้องรอให้เขามาร้องขอหรอก สิ่งที่คนขับรถยนต์ทำได้ง่ายๆ ก็คือหยุดให้คนข้ามถนน หยุดรถให้คันอื่นเขาไปก่อน ทำเช่นนี้แล้วจิตใจเราก็จะสบายขึ้น เป็นการให้อีกอย่างหนึ่งที่ผู้ให้เป็นสุขกว่าผู้รับ

[O'Pern]

8 กพ 55
   ขี่จักรยานตอนเช้า อากาศสดใสดี ขี่ไม่เร็วหรอกครับ แป๊บเดียวก็กลับเข้าบ้าน ปฏิบัติวงจรชีวิตเหมือนเดิม เหมือนหุ่นยนต์จนถึงเย็น
   เย็นนี้กลับมาบ้านเรา อากาศดี แดดร่มแล้ว เลยหยิบเอาซีเมนต์ผงสำเร็จรูปที่เหลือมาทาขอบตึกดาดฟ้าห้องตัวเองที่มีปัญหาน้ำรั่วอีกรอบ จากเดิมที่เคยทาไว้แล้วชั้นหนึ่ง วันนี้ซ้ำอีกทีเป็นชั้นที่สอง
   ถอดเสื้อแล้วก็ทาๆ ๆ ๆ เนื้อตัวเลอะเทอะเหมือนช่างทาสีเลยครับ ง่วนอยู่บนดาดฟ้าราว 1 ชม กลับลงมาก็รีบล้างถัง ล้างแปรง ตากแห้งแล้วเก็บเข้าที่ เผื่อเอาไว้ใช้ทาจุดอื่นที่มีปัญหาอีก
   ค่ำสอนการบ้านลูก เสร็จแล้วก็รีบเข้านอนสัก 3 ทุ่ม ผมอธิบายการทำงานของสมอง การสร้างเซลล์สมอง การเจริญเติบโตของร่างกาย และเรื่อง Growth Hormone ให้เขาเข้าใจว่าทำไมเราจึงควรเข้านอนแต่หัวค่ำ
   สอนเด็กนั้น ต้องให้เหตุผล และที่มาที่ไปแก่เขาด้วย เพื่อความเข้าใจอย่างลึกซึ้ง ไม่ใช่แค่สั่งให้เขาทำครับ

[O'Pern]

9 กพ 55
   เช้าขี่จักรยาน กินข้าว แล้วก็ไปส่งลูก เลยไปทำงานที่ร้านขายของต่อ ไปถึงที่ทำงานก็เอาจักรยานออกขี่จดออเดอร์ลูกค้า วันไหนสินค้าขึ้นราคาก็โดนบ่นเยอะหน่อย ฟังไปแบบขำขำ ไม่ต้องไปเถียงเขาแม้แต่คำเดียว แต่ถ้าราคาสินค้าลดลงไม่เห็นจะได้รับคำชมหรือขอบคุณอะไรสักนิด
   อยู่เฝ้าหน้าร้านขายของ ยกของบ้าง เข็นของส่งบ้าง ตอนสายเพื่อนเก่าแก่ชื่อปุ๋ยสมัยเรียนมหาวิทยาลัยโทรมาชวนไปมีทติ้งเพื่อนเก่า หูผึ่ง น่าสนใจมาก ผมไม่ได้เจอเพื่อนๆ กลุ่มนี้ไม่ต่ำกว่า 20 ปีแล้ว
   ปุ๋ยอัปเดทเล่าให้ฟังว่าเพื่อนแต่ละคนทำงานอะไรบ้าง จากเดิมจิตใจเบิกบานสดชื่นเพราะอยากเจอเพื่อน กลายเป็นว่าฟังแล้วก็ค่อยๆ แห้งเหี่ยวไป เพราะเพื่อนแต่ละคนล้วนทำงานอย่างดิบดีกันหมด ทำงานระดับผู้บริหาร เจ้าของกิจการใหญ่โต หรือถ้ารับราชการก็ต้องใหญ่ชนิดบารมีสูงมาก
   เฮ้ย มันคนละเรื่องกับกูเลยว่ะ ทุกวันนี้กูยังต้องมาทำงานนั่งเฝ้าหน้าร้านขายของอยู่เลย คนงานขาดก็ต้องขับรถส่งของ คนงานสามารถหยุดงานได้เป็นเดือน จู่ๆ ก็หายไปเลย นึกจะมาก็มาได้ แม่งสุดยอดจริงๆ แต่ผมกลับทำไม่ได้ ไม่ต้องอะไรมาก เอาแค่จะไปร่วมงานมอเตอร์โชว์ ผมขอลางานช่วงเช้าไป ยังไม่ได้เลย
   นับประสาอะไรกับงานเปิดตัวและทดสอบรถยนต์ต่างๆ ที่ประดังกันเข้ามาเป็นสาย ที่ต้องไปแบบค้างคืน บ้างก็หลายคืน
   นึกไปถึงงานมีทติ้งเพื่อนเก่า ผมคงไม่กล้าไปแล้วล่ะ เรามันคนละระดับกันไปแล้ว สมัยเรียนเราเป็นเพื่อนกันก็จริง สนิทกันก็ใช่ แต่ผมก็เข้าใจว่าฟ้าสูงแผ่นดินต่ำนั้นเป็นเช่นไร
   “ปุ๋ย เราอาจจะไม่ว่างไปนะ เราอาจต้องเฝ้าร้านตอนเย็น”
   “เฮ้ย ไม่เป็นไร เลิกงานค่อยไปก็ได้”
   ปุ๋ยคงไม่รู้ว่าร้านของผมมันเลิกไม่เป็นเวลา อย่างเก่งสุดๆ ก็สัก 2 ทุ่ม กลางๆ ก็ 3-4 ทุ่ม สุดๆ ก็เที่ยงคืน ตีสอง ยกของกันข้ามวันข้ามคืน ช่วงเวลาแบบนี้ วัว ควาย มันเข้านอนกันหมดแล้ว
   “เอาไว้ใกล้ๆ ค่อยว่ากันนะปุ๋ย” ผมตัดบทสนทนา แล้วเบี่ยงประเด็นไปคุยเรื่องอื่นแทน
   เศร้าว่ะพี่น้อง เคยเห็นสติกเกอร์ว่า “เสือกเกิดมาจน” ที่อยู่ท้ายรถสิบล้อไหมครับ วันนี้เพิ่งเข้าใจความหมายที่แท้จริงของมัน

   วันนี้ได้รับมอบหมายให้อยู่เฝ้าร้านจนเลิก ลูกบอกขอติดรถตามไปด้วย เพราะที่ร้านมีลูกคนงานที่เขาชอบเล่นด้วยกัน พอถึงร้านมิวก็วิ่งไปหาเพื่อน ส่วนผมก็นั่งเฝ้าร้านอยู่อย่างนั้นแหละ วันนี้ยังดีที่ไม่ดึกมาก ถึงบ้านราว 3 ทุ่ม

[O'Pern]

10 กพ 55
   ฮอนด้าประกาศรายชื่อรถนำเข้ามาแล้วนะครับ เป็นไปตามความคาดหมายของผมหลายรุ่น และเหนือความคาดหมายคือรุ่น Step Wagon มอเตอร์โชว์ปีนี้รับรองว่ากระหึ่มสุดๆ เลยล่ะ
   กลาวันได้รับจดหมายจ่าหน้าถึงผมเอง เนื้อหาภายในเป็นการโฆษณาชวนเชื่อแบบโง่ๆ ว่ามันสามารถสั่งล็อคเลขท้ายล็อตเตอรี่ได้ ก็คงมีคนเชื่อบ้างล่ะนะ กลวิธีเหล่านี้หากินง่ายครับ คือเขาจะบอกเลขท้ายให้แต่ละคนที่หลงเชื่อโอนเงินแบบไม่ซ้ำกัน เช่นคนที่ 1 จะเป็นเลข 00 คนที่ 2 ก็จะเป็นเลข 01 เรียงต่อกันเช่นนี้ไปเรื่อยๆ พอนึกภาพออกไหม ว่าใครโชคดีก็เจอเลขจริงที่ล็อตเตอรี่ออก ผลก็คือ “โห แม่นว่ะ ตรงๆ เลย ไม่ต้องกลับ” ส่วนคนโดนแดกก็ก้มหน้าเงียบไปสิ ไม่กล้าบอกใคร กลัวจะโดนด่าซำว่า “ไอ้หน้าโง่”
   เสียเงินน่ะไม่ว่า แต่เสียหน้า เสียฟอร์ม ไอ้คนพวกนี้ยอมไม่ได้ ยิ่งว่าโง่ ยิ่งไม่ยอม เราจึงเห็นคนซื้อของติงต๊องปัญญาอ่อนมา คนอื่นสอบถามยังมีหน้ามาบอกว่าเป็นของดีอยู่เลย
   มีอยู่ในทุกวงการนะ วงการรถยนต์ยิ่งมีเยอะเลย เริ่มตั้งแต่วงแหวนทอนาโดรีดอากาศในท่อไอดี เขาว่าใส่แล้วไอดีจะหมุนวนเป็นพายุทอนาโด โห พ่อมึงสิ แรงดันในท่อไอดีปกติมันแรงเสียยิ่งกว่าทอนาโดของมึงเสียอีก
   เย็นลูกบอกว่าขอไปห้างเซ็นทรัล เขาไม่ได้ไปเดินเล่นชมแสงสีเหมือนพวกวัยรุ่นหรอก การไปห้างของเขามีจุดประสงค์เดียวก็คือไปร้านหนังสือครับ ผมเหมือนรู้งาน เลยเอารถไปจอดที่ห้างตั้งแต่เย็น แล้วค่อยเดินไปรับเขาที่โรงเรียน แต่พอไปถึง ปรากฎว่ามิวเปลี่ยนใจเสียแล้ว บอกจะอยู่เฝ้ายามตรวจโรงเรียนกับเพื่อน และเจ้าหน้าที่ รปภ ให้พ่อมารับ 1 ทุ่ม
   โอ้โห ตอนนี้เพิ่งจะ 4 โมงเอง ทำไมไม่บอกตั้งแต่แรกวะนี่ ทำไงดีล่ะเรา อีกตั้ง 3 ชม แน่ะ วันพรุ่งนี้ลูกมีกิจกรรมทำอาหารขายพอดี เขารับผิดชอบนำแป้งชุบทอด และซ๊อสมะเขือเทศ ผมเลยใช้เวลาช่วงนี้เดินไปหาซื้อของในห้างเซ็นทรัล กลับมาอีกทีตามเวลานัด คิดว่าจะได้กลับบ้านแล้ว แต่เปล่านะ เขาบอกขอกินข้าวกับเพื่อนก่อน แม่เพื่อนมารับหัวค่ำ ซื้อข้าวมันไก่มาฝากเด็กคนละกล่อง
   นั่งกินท่ามกลางฝูงยุงครับ แต่เด็กเขาก็สนุกสนานกัน ไม่รู้สึกรู้สาอะไรกับการโดนยุงกัน แง่มุมเล็กๆ แบบนี้แหละที่ผมต้องเรียนรู้จากลูกครับ เราผู้ใหญ่ก็จะรู้สึกรำคาญกับฝูงยุง แต่ใจเด็กเขาสนุกสนานกับการนั่งเล่นกัน เรื่องยุงนั้น ไม่อยู่ในใจเขาแม้แต่น้อย สุดยอดจริงๆ มันเหมือนกับที่ผมคอยสอนเขาอยู่เสมอว่า
               
               “สิ่งใดที่เราคิดว่ามันเป็นปัญหา มันก็จะเป็นปัญหา แต่ถ้าเรามองข้ามมันไป มันก็จะไม่ใช่ปัญหาของเราแม้แต่น้อย”

[O'Pern]

11 กพ 55
   เสาร์นี้ลูกเรียนชดเชยน้ำท่วมเป็นวันสุดท้ายแล้ว วันนี้เลยมีกิจกรรมออกร้านทำอาหารขายกันเอง งานเล็กๆ ที่พวกเด็กๆ ทำกันเอง โดยมีครูเป็นคนคอยดูแลความเรียบร้อย กลุ่มมิวเขาขายข้าวเหนียวไก่ทอดครับ ส่วนกลุ่มอื่นก็ทำอาหารที่แตกต่างกันออกไป
   ผมยังคงไปที่ร้าน ช่วงเช้าขี่จักรยานจดออเดอร์ลูกค้า ผ่านตลาดเจอแม่ค้าขายขนมไทยดูน่ากิน ก็จะซื้อมานั่งกินริมแม่น้ำเจ้าพระยา เช่นขนมครก กินลมชมบรรยากาศไปเรื่อยๆ ความสุขเล็กๆ น้อยๆ ที่มีแค่สัก 2-3 นาที มันก็ยังดีกว่าไม่มีเลย
ขณะกำลังค้นหาข้อมูลเรื่องรถยนต์ของพ่อ โอ ไม่น่าเชื่อว่า O’Pern โดนลูบคมเข้าให้อย่างจัง วันก่อนที่ผมไปดูรถ Volvo XC60 ก็คุยกันไปเรื่อยกับเซลล์ สอบถามว่ารถนำเข้ามาจากไหน เขาบอกประเทศเบลเยี่ยม
ซึ่งมันก็จริง ไม่ผิดหรอกครับ มันเป็น XC60 D5 ตัวนำเข้าเมื่อสองปีกว่าโน่น แต่ไอ้ตัวที่ผมไปดูน่ะมันรุ่น D3 เครื่องยนต์เล็กลงมา และตัดออปชั่นไปหลายอย่าง จนราคาถูกลงมาเยอะ แต่เซลล์มันยังบอกว่าเป็นรถนำเข้าจากเบลเยี่ยมอยู่
   แหม เล่นหลอกกันยังกะหลอกเด็กเลยนะมึง ศูนย์วอลโว่พระราม 2 ครับ เซลล์ชื่อประสงค์ ใครใช้บริการก็รอบคอบกันหน่อย เจอหน้าวันแรกก็โดนหลอกเสียแล้ว นับประสาอะไรกับการใช้บริการภายหลังล่ะครับ
   เรื่องตัวรถ Volvo นี่จะซื้อก็ต้องคิดแล้วคิดอีก พอมาเจอเซลล์แบบนี้ ก็คงได้ข้อสรุปแล้วล่ะ
   เย็นไปรับลูกตามนัด 4 โมงเย็น แล้วมิวก็ทำให้ผมประหลาดใจอีกแล้ว
   “พ่อ มิวจะไปตีแบดฯกับเพื่อนนะ ให้พ่อมารับที่คอร์ดแบดฯ ตอน 2 ทุ่ม”
   เฮ้ยย เมื่อเช้าก็ถามแล้วนี่นาว่าจะตีแบดฯ ไหม ลูกบอกไม่ตี ให้พ่อมารับเร็ว พอตกเย็นเปลี่ยนใจเสียแล้ว คิดเร็วทำเร็ว แต่เราคนมารับนี่สิ ต้องนั่งรอถึง 4 ชม เชียวหรือนี่
   ต่อรองลูกเลื่อนมาเป็นเวลา 1 ทุ่ม แล้วก็แยกย้ายกันไป ลูกวิ่งไปเล่นกับเพื่อนต่อ แต่ผมนี่สิ เอาไงดีวะ ไปไหนดี มีเวลาเกือบ 3 ชม เลยนั่งเล่นที่โรงเรียนลูกสักพักใหญ่ ลูกเราไม่อยู่ ก็เล่นกับเด็กๆ คนอื่นนี่แหละครับ
   ผมใช้เวลาในการรอลูกที่ร้านหนังสือเก่าในห้างเซ็นทรัล ร้านแบบนี้ผมอยู่ได้นานเป็นชั่วโมง จนใกล้เวลานัดหมายถึงได้ตามไปที่คอร์ดแบดฯ ที่อยู่ไม่ไกลจากโรงเรียนเท่าไรนัก
   แล้ววันที่เรียบง่ายก็ผ่านไปอีกวัน

[O'Pern]

12 กพ 55
   ตามแผนเดิมที่คิดไว้เองในใจ วันนี้ผมจะต้องไปร่วมงานขี่ขึ้นอินทนนท์ร่วมกับกลุ่มลุ่มน้ำวัง เพื่อนๆ ที่ลำปาง แถมจะอยู่ขี่จักรยานเล่นที่เชียงใหม่ต่ออีกด้วย
   แต่ลางานไม่ได้ เจ้าของร้านเปรยๆ เอาไว้ว่าอย่าขาดงาน (แต่แปลกมากที่คนงานคนอื่นเขาหายกันไปได้เป็นเดือนแบบหน้าตาเฉย – โคตรจะอิจฉาแม่งเลย ที่หยุดได้อย่างอิสระสุดๆ)
   ก็เลยอยู่บ้านแบบเดิมนี่แหละครับ โคตรเบื่อเลยว่ะ เบื่อชีวิต เบื่อแม่งทุกอย่าง

[O'Pern]

13 กพ 55
   จันทร์อีกแล้ว ชีวิตมนุษย์มันต้องเป็นแบบนี้ไปตลอดเลยหรือนี่ คงเป็นเพราะเรามีภาระต้องรับผิดชอบ ก็เลยมีหน้าที่บังคับต้องทำ เช้าไปส่งลูก สายไปทำงาน วันนี้ต้องเข้าโกดังไปยกของอีกแล้ว เย้ๆ (หลังกู…)
ชีวิตผมแม่งเข้าใกล้อาการประสาทแดกเข้าไปทุกที ยังดีที่รู้สึกผิดชอบชั่วดีได้อยู่ เลยไม่ได้จับใครเป็นตัวประกัน หรือไปปีนเสาไฟฟ้าประชดชีวิตเปื้อนฝุ่น
   เห็นว่าจิตใจตัวเองผิดปกติ จึงเริ่มทำ SWAT Test มันคือการวิเคราะห์จุดอ่อนจุดแข็ง ข้อเด่นข้อด้อยในองค์กร พวกที่เรียนบริหารธุรกิจมาจะรู้จักดี ผมประยุกต์เอามาทำเป็นบททดสอบชีวิตตัวเองนี่แหละ
   วิเคราะห์ออกมาแล้ว ผลก็คือทุกอย่างปกติดี โอเคหมด จุดแข็งยังคงมีเหมือนเดิม แต่ในใจอีกด้านลึกๆ มันโหยหาสิ่งที่ตัวเองขาด มันต้องการการยอมรับในสังคม อยากเป็นคนมีคุณค่า อยากแสดงความสามารถ ฯลฯ
   แล้วแก้ยังไงดีล่ะวะนี่ คิดอะไรไม่ออก บอกไม่ถูก มองไปเห็นจักรยานเพื่อนรักจอดแน่นิ่ง เฮ้ย นี่เราไม่ได้เดินทางไหนไหน หรือขี่จักรยานเดินทางไกลมาหลายเดือนแล้วนะนี่
   จัดเลยดีไหม

[O'Pern]

14 กพ 55
   วันวาเลนไทน์ วันนี้ไม่มีผลอะไรต่อผมและครอบครัวแม้แต่น้อย เป็นเทศกาลที่หลอกขายดอกไม้กันได้อย่างดีทีเดียว จากเดิมกุหลาบมัดละ 20 บาท กลายมาเป็นดอกละ 20 ได้เพียงชั่วข้ามคืน และอัพราคาเป็นดอกละ 200 บาทได้ไม่ยากในช่วงหัวค่ำ หากไปขายแถวแหล่งวัยรุ่นกลางคืนก็จะแพงกว่านั้นอีกเยอะ
   เจอผู้ปกครองเพื่อนลูก เลยนั่งคุยกัน เขาบอกมิวตัวสูงขึ้นมากเลย ผมเลี้ยงเขาตลอด ไม่ได้รู้สึกเห็นว่าโตไปกว่าเดิมสักเท่าไหร่ เขาถามว่าเลี้ยงยังไงให้ตัวสูง อ้าว.. ตอบไม่ถูกเลย ก็เลี้ยงปกตินี่แหละ แต่มาตรฐานของคำว่าปกติของผม มันอาจสูงกว่าของคนอื่น
   เริ่มตั้งแต่จิตใจ ต้องให้เขามีความสุข ทำอะไรแล้วไม่มีความสุขก็อย่าไปทำแม่งเลยครับ อย่างเรียนพิเศษเสริมนี่ก็ยกเลิกไปแล้ว เรียนดนตรีก็ไม่เอาแล้ว วิ่งเล่นมันอย่างอิสระนี่แหละ อยากวาดรูปก็ลุยเลย อยากอ่านหนังสือก็ได้เลย เต็มที่
   ทางด้านร่างกายก็เน้นอาหารอย่างดี ผัก ปลา ผลไม้ นานๆ ก็มีของชอบของเขาบ้าง เช่นพิซ่า ไก่ทอด ไอติม ฯลฯ ผมไม่ได้เข้มงวดอะไรนักหรอก แต่ทุกครั้งที่กินของไม่ดี ก็จะบอกให้เขารู้ถึงโทษของมัน หวังว่าพอตอนโตขึ้น เขาจะรู้จักเลือกของกินที่ถูกต้องกับชีวิตบ้าง
   เพราะถึงตอนมัธยม เขาก็จะใช้ชีวิตอยู่กับเพื่อนมากกว่าผมแล้ว และตอนนั้น เขาก็จะต้องเลือกที่จะเป็นผู้นำ หรือเป็นผู้ตาม วัยรุ่นมักจะไปไหนมาไหนเป็นกลุ่ม จะดีชั่วก็อยู่ที่การคบเพื่อนจุดนี้ด้วย ได้เพื่อนดี ได้ผู้นำดี ก็ไม่แปลกที่จะพากันไปในด้านดี ในทางกลับกัน หากได้เพื่อนเกเรแล้วพาลูกเราเกเรด้วย อันนี้ไม่ต้องโทษเพื่อนนะครับ ไม่ต้องโทษลูกด้วย ถ้าจะให้ถูก ก็ต้องโทษตัวเราเองครับ ที่เลี้ยงดูเขาได้ไม่ดีพอ
   ไม่ต้องมาอ้างว่าต้องทำงานหาเงิน การเลี้ยงลูกไม่ต้องการเงินมากมาย ใช้เวลาต่างหาก ไอ้คนที่มีเวลามากมาย แต่ดันไปจ้างพี่เลี้ยงมาช่วยดูแลนี่เห็นแล้วน่าสงสาร ตัวเองหวังจะสะดวกสบายเล็กๆ น้อยๆ หารู้ไม่ว่า ลูกน่ะ เขาต้องการอยู่ใกล้ชิดกับคุณมากกว่า แต่เขาพูดไม่ได้ ก็ต้องทนกันไป ได้พี่เลี้ยงดีปานใด มันก็ไม่เท่าเสี้ยวเท่าพ่อแม่เลี้ยงเองหรอกครับ
   เด็กเปรียบเสมือนผ้าขาวนั้นถูกต้องเลยทีเดียว ผมขอเสริมว่าเขาเหมือนฟองน้ำอีกด้วย อยู่ใกล้อะไรก็จะดูดซึมซับสิ่งนั้นเข้าตัว
   ครอบครัวไหนไม่ค่อยยกมือไหว้กัน พ่อแม่ ไม่เคยไหว้ ปู่ ย่า ตา ยาย ให้ลูกเห็น แบบนี้ลูกก็จะไม่ค่อยไหว้ใคร วิธีสอนให้ลูกไหว้ทำได้ง่ายๆ ก็คือพ่อแม่และคนใกล้ชิด ต้องยกมือไหว้กันบ่อยๆ เขาจะเห็นภาพ และทำตามเอง ไม่ต้องสอนด้วยซ้ำไป
   ถ้าใครอยากให้ลูกด่าเก่งๆ ล่ะก็ ให้ดูละครช่อง 3 ที่ชอบตบตีกันเข้าไว้ หรือไม่ก็พ่อแม่ และคนใกล้ชิดพูดจากหยาบๆ ให้ลูกได้ยินบ่อยๆ รับรอง แป๊บเดียวเห็นผลครับ คำด่านี้มันช่างจดจำได้รวดเร็ว เพราะพอพูดแล้ว ผู้ใหญ่มักจะหัวเราะชอบใจ นั่นแหละครับ มันยิ่งทำให้เด็กชอบใจ ชอบด่าเข้าไปใหญ่ แบบนี้เรียกว่า พากันลงเหวคงจะไม่ผิด

[O'Pern]

15 กพ 55
   ใบหน้าผมเป็นรอยจุดจ้ำแดงๆ คล้ายรอยสิว แรกๆ เกิดแค่ 1-2 จุด ไม่ได้ใส่ใจอะไร มาวันนี้ขึ้นเป็นแผงเต็มสองแก้ม เหมือนเด็กมัธยมตอนเป็นสิวเลย ไปธนาคาร พนักงานที่คุ้นเคยกันสอบถาม ก็บอกเข้าว่าแตกเนื้อหนุ่ม แม่บอกว่าเป็นเรื่องธรรมชาติ เดี๋ยวมันก็จะหายไปเอง ปล่อยมุขเข้าไว้
   มันเกิดจากอะไรก็ไม่รู้เหมือนกันนะ เพราะกินก็แบบเดิมๆ ล้างหน้า ทาหน้าก็ใช้ของเดิมๆ หรือว่ามันจะเกิดจากจิตใจที่มีความเครียดสูง บอกตามตรงนะว่าตั้งแต่เกิดมาผมเพิ่งจะเคยเครียดก็ตอนนี้แหละครับ ทำงานหนักมาขนาดไหนก็ไม่เคยรู้จักความเครียดมาก่อนเลย
   ระยะนี้ก็เลยใช้แค่น้ำเปล่าล้างหน้าอย่างเดียว ก็สะดวกรวดเร็วดีครับ ประหยัดเงินค่าสบู่ล้างหน้าได้อีกด้วย
   วันนี้สั่งซื้อรถ Neobike 16 อีกคันหนึ่งครับ แต่เจ้านี่มันเฟรมไม่เหมือนตัวก่อนที่ผมมี ชอบตรงท่อคอเป็นอลูมิเนียมตรงยาว ถ้าเอามาใส่กับ Neobike 14 ของผมที่คอมันหักไปสองรอบแล้วน่าจะเวิร์คนะ รถอยู่ที่แม่สอด จ ตาก ผมโอนเงินเสร็จก็รีบโทรแจ้งเจ้าของรถว่าจัดการให้เรียบร้อยแล้ว เขาว่าจะรีบส่งรถให้เช่นกัน หลังจากนี้ก็รอกันไป แต่คนนี้คุ้นชื่อกันในเวปจักรยาน ไม่น่าจะต้องเป็นกังวลมากนัก

   เย็นมีประชุมกรรมการที่คอนโด ไปเข้าร่วมแบบสมองกลวงมากๆ คือผมไม่รู้เรื่องอะไรในวงการอสังหาริมทรัพย์เลย เราต้องมีการคัดเลือกนิติบุคคลมาทำการบริหารใหม่ แถมยังมีปัญหาเก่าสารพัดอย่างให้แก้ไข แต่มันก็ไม่เห็นจะยากอะไร มีปัญหาตรงไหนก็แก้ไปจุดนั้น ขอแค่ทำเพื่อส่วนรวมอย่างแท้จริง ไม่ได้เอาบริษัทพรรคพวกของตัวเองเข้ามา แล้วก็ยักยอกทุจริตต่างๆ นานา
   อยู่ร่วมงานสักพักก็ขอตัวกลับก่อน ลูกผมอยู่บ้านคนเดียว แต่ถ้าคิดอีกด้านนะ การอยู่คนเดียวก็จะเป็นการฝึกเขาอีกแบบหนึ่ง