Author Topic: สค 56 6-11 Hua Hin Regatta 2013 (Read 24912 times)

O'Pern · « **Reply #15 on:** August 16, 2013, 07:27:42 pm »

16 สค 56
เช้านี้ขี่รถไป 40 นาที วันนี้มิวเรียนเป็นวันสุดท้ายของเทอม 1 ได้ปิดเทอม 2 สัปดาห์
กลางวันมีรถมาส่งสินค้าในโกดัง แต่เขามาคนเดียว ขับรถเอง ยกของเอง จัดเรียงเอง หึหึ เดือดร้อนผมต้องไปช่วยยก ขำขำครับ ลังละราว 10 กก จัดไป 200 ลัง คิดเล่นๆ ก็ยกไปราว 2 ตัน
พยายามแล้วนะ ระวังตัวเป็นที่สุดแล้วนะ แต่ทำไงได้ นี่คงจะเป็นลิขิตฟ้า
อาการเจ็บหลังเริ่มมาเยือนอีกแล้ว นี่ก็เป็นอีกเหตุผลหนึ่งที่ทำให้ผมไม่อยากทำงานในร้านขายของนี้เลย แม้จะได้เงินมา แต่ก็เห็นๆ อยู่ว่าในอนาคตก็ต้องถอนมันออกมาเพื่อรักษาหลังของเราเอง
เป็นตรรกะที่แปลกนะ ยกของจนหลังเจ็บเพื่อหาเงิน แล้วก็เอาเงินนั้นกลับมารักษาหลังให้หายเจ็บ แต่ขอโทษ หลังมันหายเจ็บได้แค่ชั่วคราว มันไม่ได้แข็งแรงเหมือนตอนก่อนเจ็บ
ขี่จักรยานกลับมาร้านเดินแบบหุ่นยนต์ จะลุกจะนั่ง ไปเป็นแท่ง ยังดีที่ขับรถยนต์ได้ ไม่รู้สึกเจ็บ แต่หากนั่งนานหน่อยก็เริ่มตึง เซ็งสุดตีน
เข้ามาบ้านตอนบ่ายสอง รีบส่งเมลล์ไปหา “คุณเอ” เจ้าหน้าที่จากนิตยสาร aBoat พูดคุยทักทายทั่วไปหลังจากแลกนามบัตรกันในงาน hua hin regatta พร้อมเสนอไอเดียเขียนเรื่องเรือใบให้เขา
เย็นไปรับลูก วันนี้นัดให้เขาเดินออกมาเอง พบกันที่ร้านหนังสือในห้างเซ็นทรัล
เดินผ่านฟู๊ดเซนเตอร์ถามว่ามิวจะกินอะไรไหม เขาบอกไม่ อยากรีบกลับบ้าน แต่พอมาถึงบ้าน บอกอยากกินสเต็คหน้าปากซอยอีกแล้ว
เฮ้ย เมื่อวานเพิ่งกินเอง พ่อไม่มีเงินมากินสุรุ่ยสุร่ายแบบนี้หรอกนะ ถ้ามิวอยากกิน
ก็ไปกินเอง เอาเงินของตัวเองไปกิน
แล้วมิวคว้ากระเป๋าเงินแล้ววิ่งออกจากบ้านไป

O'Pern · « **Reply #16 on:** August 19, 2013, 05:30:06 pm »

17 สค 56
   ถ้านอนหลับได้สบายก็ตื่นเช้าแล้วสดชื่นดีนะ อย่างเช้านี้ก็เป็นอีกวันที่มีเวลาขี่จักรยานราว 30 นาที รีบขี่ รีบกลับมาใช้ชีวิตตามตาราง
ผมสอนให้มิวเดินทางด้วยรถไฟฟ้าเอง เพื่อฝึกเขา ผลพลอยได้ก็คือผมมีเวลาว่างมากยิ่งขึ้น ทำให้เช้าวันเสาร์นี่ผมสามารถนั่งทำงานเขียนได้หลายชิ้น แต่นั่นมันคือเสาร์ในอดีตครับ
   พอเจ้าของร้านรู้ว่าผมว่าง มันก็เกิดเรื่องที่ผมคาดคิดไว้แล้ว
   เขาให้ผมกลับไปเฝ้าร้านขายของเดิมครับ
   ได้ครับ ไม่เคยปฏิเสธ
   เช้านี้ส่งมิวที่รถไฟฟ้ากรุงธนฯ แล้วก็เลยไปอยู่ร้านขายของต่อ ใจก็นึกถึงหนังสือต่างๆ ที่เรารับปากจะส่งงานเขียนให้เขา แล้วนี่กูจะเอาเวลาตอนไหนไปทำ
   Cycling Plus ก็รออยู่
   aBoat ก็ตามมาติดๆ
   ไออารี่ชีวิตของตัวเองมันจึงออกแนวเลอะๆ เทอะๆ นับวันก็จะยิ่งหาสาระไม่ได้
   ตลอดเวลาที่อยู่ร้านก็ลุ้นๆ ๆ ว่าจะต้องมีแบกยกของอีกหรือไม่ หลังกูจะฉิบหายขนาดไหนคงไม่มีใครมาสน
   บ่ายไปที่เรียนคุมอง มิวโทรมาบอกว่าจะเข้าเรียนเลย ผมเห็นว่าเขายังไม่ได้กินอะไรสักอย่าง เลยบอกให้หาของกิน เขาเองก็ไม่รู้จะกินอะไรดี ผมเลยแนะนำ Mc Fish ไปแทน เพราะซื้อง่าย กินง่าย รวดเร็ว
   ผมเดินไปที่ร้าน McDonald เห็นมิวยืนต่อคิวซื้อเบอร์เกอร์อยู่ เลยยืนแอบหลบมุมดูว่าเขาจะทำอย่างไรต่อไป ฮ่าๆ แล้วเขาก็เจอปัญหาเหมือนผมครับ คือเราไปคนเดียวไง ซื้อของเสร็จแล้ว จะยกมานั่งกิน แต่โต๊ะไม่ว่าง เดินวนรอบร้านแล้วเขาก็เอาเบอร์เกอร์ใส่เป้หลัง แล้วเดินไปกินที่หน้าห้องเรียนคุมอง อืม ก็แก้ปัญหาได้ดีครับ
   สักพักมิวโทรมาบอกว่ากำลังจะเข้าเรียนแล้วนะ เขายังไม่รู้ว่าผมมาถึงแล้ว และแอบดูเขาอยู่ สนุกดี ฮ่าๆ เหมือนกำลังเล่นเกมซ่อนหา
   ใช้เวลาว่าง 2 ชม เดินดูหนังสือครับ ไม่ได้อยากอ่านอะไรเพิ่มเติมหรอกนะ แต่ดูว่ามีหนังสือแนวที่ผมคิดเอาไว้ออกมาบ้างหรือยัง
   แล้วก็ยืนดีใจ กรุ้มกริ่ม อิอิ ยังไม่มีใครทำเลย
   คิดเอง เออเอง บ้าบออยู่คนเดียว แต่ถ้าปล่อยไว้แบบนี้นานเข้าอีกหน่อยคงแห้วแดก เพราะหากผมคิดได้ ใครๆ ก็ต้องคิดได้เหมื่อนกัน
   รุ่นน้องชื่ออาร์ท เป็นคนเรียกผมว่ามนุษย์แห่งอนาคต คือทำงานอะไรออกมา มันจะเป็นงานแบบทำล่วงหน้าไปในอนาคต เริ่มตั้งแต่นิตยสารรถยนต์ชื่อ Racing Club ที่หากหยิบเอามาอ่านทุกวันนี้มันก็ยังเข้ากับยุคสมัยอยู่เลย (ยกเว้นบทความทดสอบรถยนต์ที่มันเก่าไปแล้ว) หรือตอนนี้ที่ชาวไทยเขาฮิตขี่จักรยานกัน ผมก็ขี่เล่นมาเป็นสิบปีแล้ว จนล่าสุดผมมาจับเรื่องเรือใบ กีฬาทางน้ำ และพวกการใช้ชีวิต outdoor แบบแคมปิ้ง ดูซิว่าอีกหน่อยจะฮิตไหม
   วันนี้ตื่นสาย ตื่นแบบเพลียๆ ด้วย เมื่อคืนนอนไม่ค่อยหลับ ใจคิดถึงแต่บทความเกี่ยวกับเรือใบว่าจะเขียนให้ aBoat แนวไหนดี เป็นตัวของตัวเราเองดีไหม หรือว่าแนวเข้มๆ จริงจังหน่อย คิดแว๊บสลับกับรถจักรยานทัวริ่งที่ออกแบบไว้ 3 คัน หน้าตาประหลาดครับ ทำมาก็ขายไม่ได้แน่ๆ คันใหญ่ หนัก เกะกะ แต่รับรองว่าแม่งมันส์โคตร
   สัปดาห์ก่อนผมเข้าร่วมกลุ่มในบอร์ดของรถ Strida เลยเพิ่งรู้ว่าเขามีรุ่นใหม่ๆ ออกมากันเยอะเลย นึกไปถึงสิบกว่าปีก่อนโน้นที่เมลล์ไปคุยกับ Mark Sanders เจ้าของและผู้ออกแบบรถ Strida ตอนนั้นผมรับงานทดสอบรถ Strida 3 ผมเมลล์ไปบอก Mark ว่าน่าจะทำกลไกปรับเบาะเลื่อนสูงต่ำให้ง่ายๆ หน่อย จนล่าสุดตัว 5.2 เขาทำกลไกดังกล่าวออกมาแล้ว แต่ตอนนั้น Mark มันตอบเมลล์ผมกลับมาว่า “ให้ซื้อเพิ่มใหม่อีกคัน”
   ยอมรับว่างง ไม่รู้ว่า Mark มันปล่อยมุขหรืออย่างไรกันนั้น และอีกสักปีหนึ่งหลังจากนั้นเขาก็ส่งภาพรถจาก Ming Cycle ชื่อ Carry Me ที่ถ่ายจากงาน Taipei Cycle Show ส่งมาให้ดู
   คนแก่ ชอบเล่าเรื่องอดีตอีกแล้วสินะ ฮ่าๆ
   0330 มิวเลิกเรียน และมารอที่จุดนัดพบ กำลังจะชวนเขากินมื้อเย็น แต่มิวบอกอยากกลับบ้านเลย โอเค จัดไป
   พอถึงบ้านก็ขอเอาไอ้แป๊ดน้อยไปเล่นอีกละ

O'Pern · « **Reply #17 on:** August 19, 2013, 05:31:48 pm »

18 สค 56
   วันอาทิตย์ดูจะเป็นวันเดียวที่เหลือของผมสินะ มันมีแค่ 24 ชม เหมือนวันอื่นๆ แต่ทำไมถึงผ่านไปอย่างรวดเร็ว
   ปัดโธ่.. จัดเตรียมชุดจักรยานไว้อย่างดี แต่ดันตื่นสาย ที่จริงรู้สึกตัวตั้งแต่ตีห้า แต่ยังไม่อยากลุก รู้สึกง่วง อยากนอน
   ก็เพราะเมื่อคืนกว่าจะหลับได้ก็ตั้งดึกเกือบเที่ยงคืนโน่น เข้านอนตังแต่สามทุ่มกว่า แต่ปิดตาแล้วไม่ยอมหลับ ใจมันนึกถึงแต่ไอ้จักรยานทัวริ่ง 3 คัน และงานเขียนเรื่องเรือใบอีก
   ถึงขนาดเก็บไปฝัน นี่มันชักจะจริงจังแล้วนะนี่ แถมคิดถึงมันติดต่อกันซ้ำๆ อีกด้วย
   ภรรยาตื่นแต่เช้าตรู่ไปวิ่งสวนรถไฟอีกแล้ว กลับมาตอนสายๆ ซื้อสลัดแขกกับข้าวเกรียบกุ้งมาฝาก
   มิวไปเรียนอีกแล้ว อดทนหน่อยครับ เพื่อความสำเร็จของเรา ชีวิตของคนเราต้องเหนื่อย ต้องลำบาก อยู่ที่เราเลือกว่าจะลำบากตอนเด็กหรือลำบากตอนโตหรือจะลำบากตอนแก่ ตัวอย่างก็มีให้เห็นอยู่เกลื่อนในสังคม เดินก้าวออกจากประตูบ้านก็เจอแล้ว
   อยู่บ้านตลอดวันอีกแล้วครับ พ่อแม่ไปธุระข้างนอก ฝากให้ผมเฝ้าบ้าน ไม่ได้ตั้งตัว เลยไม่มีอะไรกิน คุ้ยหาในตู้เย็นมีแต่น้ำเต้าหู้ ผลไม้ ถั่วต่างๆ กินไอ้พวกนี้แหละแทนข้าวครับ พอได้เหมือนกัน
   เย็นนั่งเชียร์วอลเล่บอลสาวไทยแข่งกับรัสเซีย บ่องตง เห็นนักตบรัสเซียแล้วท้อเลย ตัวแม่งสูงกว่าเราเกือบฟุต คนสูงสุดของเขา 192 ซม ขำขำ ที่เหลือก็ทะลุ 180 ไปเยอะ ส่วนไทยเราก็ราวๆ 170 ก็เก่งแล้ว จะมีเกินก็แค่นิดหน่อย
   เห็นแว๊บแรก วิชามารเกิดขึ้นทันที จะมีวิธีไหนไหมนะ ให้ไอ้คนตัวสูงๆ ของมันไม่ได้ลงเล่น
   คิดมันซื่อๆ ง่ายๆ แบบนี้แหละ ตั้งโจทย์เหมือนตอนเราทำงาน หรือทำธุรกิจ
   แช่งให้มันป่วยดีไหม เช่นปวดท้อง ปวดหัว กะทันหัน
   ดูไป คิดลบไป แล้วจู่ๆ ไอ้ที่ผมคิดมันก็เป็นจริงเฉยเลย
   เฮ้ยย !!!
   ไอ้ตัวสูงมันโดดบล็อกหน้าเนทแล้วตอนลงหัวเขาพลิก ผลก็คือต้องหามออกจากสนาม เจ้าตัวนั่งร้องไห้เลย
   ไม่ได้รู้สึกดีใจหรือสะใจอะไรเลย สงสารและเห็นใจด้วยซ้ำ แต่มันน่าฉงนใจตรงที่ ทำไมสิ่งที่ผมคิดมันเป็นจริง
   ฟลุ๊ค? บังเอิญ? โชค? ปาฏิหาริย์?
   ถ้าเกิดขึ้นครั้งเดียวนี่สิ จะไม่สงสัย แต่ชีวิตผมมีเหตุการณ์แบบที่ผมมองออกล่วงหน้าบ่อย มันเหมือนกับว่าผมมองเห็นอนาคตได้ (ออกแนวเว่อร์หน่อยๆ )
   หรือว่ามันเกิดจากการที่เรามั่นใจตัวเองมากๆ ในทุกเรื่องที่ทำก็ไม่รู้นะ คือเราจะเห็นภาพความสำเร็จมันรออยู่ข้างหน้า เห็นชัดมากๆ ด้วย
   แต่ก็มีหลายเรื่องที่คิดไว้หวังไว้แล้วมันไม่ได้เป็นไปตามนั้นนะ อย่างเช่นเรื่องของ Racing Club ที่ออกแบบเอาไว้ว่าให้เป็นนิตยสารเพื่อเป็นฐานเสียงของคนเล่นรถจริงๆ คือสร้างมาเพื่อเอาไว้ชนกับบริษัทรถโดยตรงเลย เพราะเบื่อกับการที่ผู้ใช้รถโดนหลอกลวงจากศูนย์
   เกิดเรื่องอะไรที่แก้ไม่ได้ หรือไม่อยากแก้ แม่งก็ตอบมักง่ายว่า “อ๋อ รุ่นนี้มันก็เป็นแบบนี้ทุกคันแหละครับ”
   จะเรียกว่าเป็นประโยคคลาสสิคของช่างศูนย์ก็ไม่ผิด
   แต่มันทำร้ายจิตใจเจ้าของรถอย่างเป็นที่สุด ถ้าเป็นผม ผมรับไม่ได้ว่ะ
   นี่แหละครับ ก็เลยออกแบบเจ้า Racing Club นี้ขึ้นมา อยากให้เป็นนิตยสารที่อยู่ได้ด้วยผู้อ่านอย่างแท้จริง ไม่ต้องพึ่งพาโฆษณา ทำแค่ให้นิตยสารมันพออยู่ได้ก็พอ ไม่ได้หวังรวย ผมไม่ต้องการเงินเยอะแยะมากมาย แต่ถ้ามีเยอะมันก็ดี ดีเพราะเราจะคิดใหญ่ทำใหญ่ในอนาคตได้อย่างไร้ขอบเขต ไม่ใช่ดีเพราะเราจะได้ใช้เงินอย่างฟุ่มเฟือย
   สุดท้ายก็เฟลครับ ไม่เป็นไร มันยังไม่ถึงกับล้มเหลว มันแค่ยังทำไม่เสร็จ หากมีเวลา หากมีเงิน ยังไงก็ขอลุยอีกครั้ง เพราะสิ่งที่ดีที่สุดในชีวิตทีผมทำได้ก็คือการขับรถยนต์
   ผมเล่าเรื่อง Racing Club บ่อยมากเลยนะ แม้ว่ามันจะหยุดไปสิบกว่าปีแล้ว คนอื่นอาจคิดว่ามันเป็นแค่นิตยสาร แต่สำหรับผม มันคือฐานกำลังอันยิ่งใหญ่ที่จะเปลี่ยนอนาคตได้ เป็นที่รวมของคนเล่นรถตัวจริงทุกเพศ ทุกวัย ผมจะเรียกคนที่พอจะมีพลังให้มารวมกัน ช่วยกันสร้างสังคมและค่านิยมใหม่ๆ
   ผลวอลเล่ย์บอลไทยแพ้ครับ แพ้แบบสูสีด้วย นี่ถ้าไอ้ตัวสูง 192 ของรัสเซียอยู่คงจะแพ้สามเซ็ทรวดเป็นแน่ แต่ก็แพ้แบบชนะใจคนดูนะ สาวไทยเล่นได้สุดใจจริงๆ ชอบตรงหน้าตายิ้มแย้มตลอดเวลาไม่ว่าจะได้หรือเสียคะแนน ต่างจากชาติอื่นๆ ที่หน้าตาบึ้งตึง
   วอลเล่ย์บอลเป็นกีฬาที่แปลกมากอย่างหนึ่ง ทำไมต้องคอยมารวมตัวกันแบบสุมหัวบ่อยๆ ก็ไม่รู้ ชอบแตะมือ ตีมือกันโดยไม่มีสาเหตุ ไม่ได้เป็นเฉพาะแค่ทีมไทยนะ ของประเทศไหนๆ ก็เป็น คงจะเป็นวัฒนธรรมองค์กรมั้ง

O'Pern · « **Reply #18 on:** August 21, 2013, 04:47:52 pm »

19 สค 56
   มิวปิดเทอม 2 สัปดาห์ ไม่ต้องไปส่งที่โรงเรียนตอนเช้าแล้ว แต่ไปส่งเรียนพิเศษที่สยามแทน ฮ่วย ไกลกว่าเก่า รถติดกว่าเดิม
   ตอนแรกคิดว่าจะต้องเป็นหน้าที่ของผมในการรับส่งลูกนะ แต่พอคนรอบข้างเห็นว่ามิวเดินทางด้วยรถไฟฟ้าเองได้ ก็เลยให้เขาไปเอง คือไปส่งที่รถไฟฟ้าตอนใกล้เที่ยง ส่วนขากลับให้เป็นหน้าที่ผมไปรับ
   ปัญหาก็คือผมไม่รู้ว่ามิวเลิกกี่โมง มิวเองก็ไม่รู้ว่าเขาจะเลิกกี่โมงเช่นกัน มันขึ้นอยู่กับความยาวของเนื้อหาที่เขาจะเรียน เป็นอันว่า ก็ต้องรอไปแบบเลื่อนลอย โทรมาเรียกเมื่อไหร่ ก็ไปเมื่อนั้น
   ไม่รู้ไปสิงที่ไหนดี เลยไปตั้งหลักที่คอนโด เข้าไปก็แบบเดิมๆ คือทำความสะอาด ปัด กวาด เช็ด ถู พร้อมเปลี่ยนมุมของโซฟาใหม่ (ออกแบบมาตั้งแต่แรกแล้วว่าให้เรียงได้หลายแบบ แก้เบื่อ)
   ยังจัดของยังไม่ทันเสร็จดี มิวโทรมาบอกว่าเรียนเสร็จแล้วนะ ผมบอกขออีก 15 นาที แล้วค่อยไปเจอกันที่จุดนัดพบ
   ตอนนี้ 0330 แล้ว โชคดีที่รถไม่ติดเท่าไหร่ มาถึงจุดนัดพบพร้อมกับมิวเป๊ะ บังเอิญสุดๆ เลย ขับรถกลับบ้าน มิวบอกหิว ขอกินสเต็คหน้าปากซอย แต่พอไปถึงปรากฏว่าร้านปิด จบข่าว กลับมากินปลาทอดกับข้าวต้มที่บ้านแทน
   กลางคืนมิวไฟแรงจัด นั่งทำรายงานภาคปิดเทอมเกี่ยวกับ 10 ประเทศในอาเซียน ผมกับภรรยาเข้านอนนานแล้ว แต่มิวยังคงสาละวนอยู่จนถึงห้าทุ่มกว่า

O'Pern · « **Reply #19 on:** August 21, 2013, 04:49:48 pm »

20 สค 56
   ขี่จักรยานยามเช้าเหมือนทุกวันครับ ช่วงนี้ไม่ได้ไปไหน ชีวิตจืดชืด แถมเจ็บหลังเป็นครั้ง 4 โอ้ พระพุทธ ไม่น่าเชื่อ แล้วอนาคตของผมจะเป็นอย่างไร
   กลางวันมิวไปเรียนพิเศษเอง ตอนเย็นผมเป็นคนไปรับ ว่างช่วงบ่ายก็ไปสิงอยู่ที่คอนโด เพราะมันเดินทางไปรับมิวได้เร็วกว่า
   อยู่คอนโดก็ทำความสะอาดไปเรื่อย กวาด ถู จนหมดแล้ว เลยเปลี่ยนมุขใหม่ เล่นจัดมุมในห้องใหม่ ข้าวของชิ้นใหญ่ยกเองคนเดียวก็ลำบาก แต่ก็ต้องทำ เพราะเราอยู่คนเดียว ทีของหนักๆ ยังยกให้ลูกค้าได้หน้าตาเฉยนี่นา
   กระวนกระวายเพราะมิวยังไม่เห็นโทรมาเรียก พอโทรไปเขาก็ปิดเครื่อง รอจนถึงสี่โมงกว่ามิวก็โทรมา วันนี้ผมไปถึงจุดนัดพบก่อนมิว จอดรถรอเล็กน้อย ถามเขาว่าทำไมถึงช้า เขาบอกเรียนวิชาภาษาไทยด้วย ก็เลยเพิ่มไปอีก 1 ชม
   กลับบ้านกิน 49 สเต็คสมใจ มิวชอบชีสสติ๊ก สั่งพอร์คช็อพและน้ำมะนาวมากิน ส่วนผมเล่นของหรู อกเป็ดอบราดซ้อสส้ม ชอบเพราะว่าเขาให้ผักโขม และคะน้าฮ่องกง วันนี้ขอผักโขมเพิ่ม เขาบวกอีก 10 บาท โอเค จัดไป อิ่มแบบสบายท้องจริงๆ
   กลางคืนมิวทำรายงานต่อ เขาเขียนได้สวยมากเลย วาดภาพของแต่ละประเทศได้สมจริง เห็นแล้วก็ชื่นชมครับ

O'Pern · « **Reply #20 on:** August 24, 2013, 03:35:42 pm »

21 สค 56
   ผมเพิ่งรู้ว่าวันนี้เป็นวันสาร์ทจีน ไม่ค่อยรู้เรื่องประเพณีอะไรกับเขาหรอกครับ แต่ตื่นมาแล้วเห็นว่าพ่อกับแม่ไม่ได้ไปออกกำลังกาย แต่ออกไปตลาดไปรับของไหว้ที่สั่งซื้อไว้ สาร์ทจีนคือการไหว้ครึ่งปีของตรุษจีนน่ะครับ เรียกกันว่าปีหนึ่งไหว้กันสองครั้งหลักๆ
   เช้านี้ขี่จักรยานไปได้หน่อยเดียว อากาศแบบขมุกขมัว เป็นตั้งแต่เมื่อวานแล้วล่ะ ระยะนี้ใน กทม น่าจะมีฝนนะ
   กินข้าวแล้วออกไปเฝ้าร้านขายของแบบเดิม มิวยังคงปิดเทอม เลยไม่ต้องไปส่งที่โรงเรียน และวันนี้เขาหยุดเรียนพิเศษหนึ่งวัน ผมเลยว่างตลอดวัน เย้ๆ
   มีงานให้ทำเพียบครับ ทั้งงานเก่าๆ เรื่องจักยาน งานใหม่ๆ เรื่องเรือ และงานที่รักเรื่องรถยนต์
   ทำอันไหนก่อนดีน้า เพียบไปหมด ตอนนี้มีจักรยานคันหนึ่งน่าสนใจดี ยี่ห้อ U Bike รถจากจีนครับ แต่เทคโนโลยีของเยอรมัน ชอบตรงที่เป็นรถพับล้อ 26 ที่พับแล้วล้อทั้งสองอยู่ในแนวเดียวกัน ทำให้เข็นได้สะดวก จานหน้า 3 ใบ เฟืองหลัง 8 หรือ 9 นี่แหละ อ่านข้อมูลแล้วดูมันเจ๋งดี วันไหนว่างจะไปดูตัวจริงสักหน่อย คงได้ข้อมูลอะไรกลับมาเยอะ
   เรื่องเรือนี่วางโครงเรื่องเอาไว้แล้ว เขียนมันคล้ายกับไดอารี่ชีวิตนี่แหละ ไม่น่าจะยากอะไร ส่วนเรื่องรถยนต์นี่ผมดูเหมือนจะหลุดวงโคจรไปแล้ว จากเดิมที่มีบัตรเชิญไปร่วมงานต่างๆ ตลอด แต่ทุกวันนี้หากผมอยากจะเห็นจะจับรถใหม่ๆ ต้องไปตอนเขามาวางขายที่ Big C / Lotus นึกแล้วแม่งขำตัวเองแบบเศร้าๆ วันก่อนเจอ Subaru BRZ มาโชว์ที่เซ็นทรัล รีบปรี่เข้าไปดู เดินวนรอบนอกรถ อ่านสเปครถ สุดท้ายกำลังจะเปิดรถเข้าไปนั่ง แต่.. รถล็อค จบข่าว ได้แต่เดินดู ชื่นชมด้วยสายตา ปิดท้ายด้วยการที่เซลล์มายื่นใบราคาให้เป็นของที่ระลึก
   ตอนสาย “พี่นภดล” โทรมาคุยด้วย พี่คนนี้ผมรู้จักตอนไปประชุมที่สุราษฯ ผมไปแบบมึนๆ เลย ลงเครื่องบินปุ๊บก็งงเต็ก เฮ้ย เมืองอะไรวะ ไม่มีแท็กซี่ !!!
   เจอพี่นภดลบนรถบัสเข้าเมือง ก็เลยถามเขาเรื่องขากลับว่าผมจะขึ้นรถไอ้คันนี้ได้ที่ไหนบ้าง เวลาใด ฯลฯ พี่นภดลเป็นคนพื้นที่ เลยให้คำตอบผมอย่างละเอียด
   วันนี้เลยคุยกันแบบสอบถามทุกข์สุข ผมไม่ได้มีธุระอะไรที่สุราษฯอีก จึงไม่รู้ว่าเมื่อไหร่จะมีโอกาสไปเยือนอีกครั้ง
   กลางวันลูกโทรมาเรียกให้ไปรับหน่อย บอกว่าวันนี้ขอไปเรียนพิเศษได้ไหม
   เฮ้ย งงดิ นี่มันขยันขนาดนี้เลยหรือนี่ อุตส่าห์ให้หยุดพักก็ยังไม่เอา
   เอาๆ จัดไปครับ คิดว่าวันนี้จะไม่ต้องไปไหนเสียอีก กะว่าจะกลับไปทำงานเขียนสักหน่อย กลายเป็นเหมือนเดิมอีกแล้ว
   เข้าบ้านตอนกลางวัน รีบรับมิวไปส่งที่รถไฟฟ้า จากนั้นเขาจัดการชีวิตของตัวเองได้ ส่งมิวเสร็จก็เคว้งเลย ไม่รู้จะไปไหนต่อดี เพราะเย็นๆ ก็ต้องกลับมารับเขาอีก ทำงานแบบมีห่วงให้พะวงมันทำได้ไม่เต็มที่
   ไปคอนโดละกันวะ จากเดิมไม่ค่อยได้เข้ามา ระยะนี้มาแทบทุกวัน หยิบเอาน้ำเต้าหู้มากินด้วยครับ ผมเป็นคนที่พอเข้าที่พักแล้วไม่ชอบออกไปหาของกิน ขนาดมี 7-11 อยู่ติดกับคอนโดยังไม่อยากลงไปเลย
   ก่อนออกจากร้านขายของหยิบเอาส้มลูกโตมา 1 ผล และเมล็ดทานตะวันอบมา 1 ซอง นี่แหละอาหารกลางวันของผมในวันนี้
   นั่งทำงานไป มองลำน้ำเจ้าพระยาไป เห็นแล้วรู้สึกอยากเดินทางทางน้ำบ้างนะ แม่น้ำใหญ่โต แต่คนที่ใช้มีอยู่ไม่กี่คนเอง เข้าใจครับว่ามันต้องมีเรือเข้ามาเกี่ยวข้องด้วย ก็เลยไม่สะดวก
   อ้าว เราก็ทำให้มันสะดวกสิวะ
   ทำรถราง หรือรถไฟฟ้าเลียบเลาะแม่น้ำลำคลองมันยาก ก็ทำเส้นทางเดิน ทางจักราน ทำแล้วไม่ได้จบกัน ทำแล้วก็ต้องประชาสัมพันธ์ให้คนเขารู้ว่ามีแล้ว ใช้เส้นทางนี้เดินได้ ขี่จักรยานได้ ฯลฯ ไอ้ที่มีอยู่ของเดิมน่ะดีแล้ว แต่ก็ต้องทยอยทำของใหม่เพิ่มด้วย ระบบมันจะได้ค่อยๆ เต็มเสียที
   มาห้องนี้บ่อยๆ ก็โอเคดีนะ ผมชอบตรงบรรยากาศมันเงียบสงบดีเหลือเกิน อีกหน่อยคงต้องจัดหาคอมฯมาไว้ทำงานที่นี่สักชุด นั่งเบื่อๆ ถ้าได้ Uke มาเล่นก็ดีไม่น้อย ทำไปทำมาจากห้องโล่งๆ เดี๋ยวจะเยอะ ฮ่าๆ
   กว่ามิวจะโทรมาเรียกก็โน่นเลยครับ ห้าโมงกว่า ทำไมถึงขยันเรียนอย่างนี้หนอ เขาบอกไปเรียนภาษาไทย จบแล้วไปเรียนคณิตศาสตร์ แล้วก็กลับเข้าไปเรียนภาษาไทยต่ออีก เสร็จแล้วถึงกลับ ชอบเรียน สนุกดี
   มาแรงว่ะมิว

O'Pern · « **Reply #21 on:** August 24, 2013, 03:38:49 pm »

22 สค 56
   ขี่จักรยานตอนเช้า 30 นาที กินข้าว ออกไปทำงาน
   ตอนกลางวันรถ Trooper ของพ่อโดนรถใหญ่ชนท้าย ยังดีที่พังแค่ประตูบานหลัง ไม่โดนถังแก๊สที่อยู่ใต้ท้อง ไม่งั้นงานเข้าแน่
   บ่ายเข้ามาที่คอนโดอีกแล้ว มาบ่อยก็ชักเบื่อนะ ต้องเอางานมาทำด้วย แต่ถ้าสมองไม่แล่นมันก็ทำอะไรไม่ได้มากนักหรอก
   จัดห้องเล่นดีกว่า มีจุดที่จัดได้บ่อยและหลากหลายคือชุดโซฟาครับ ปรับแต่งได้หลากหลายรูปแบบ ก็สนุกดีครับ แก้เบื่อ ห้องดูแปลกตาไปนิดหน่อย แต่มีมุมที่เรานั่งเยอะขึ้น
   ช่วงเย็นฝนตกหนักมาก ลมพัดแรงยังกะพายุ เลยได้ทีออกไปลุยฝนล้างระเบียง ประหยัดน้ำไปในตัว แถมน้ำที่เลอะเทอะลงไปด้านล่างก็ไม่มีไปโดนคนอื่นอีกด้วย ค่อยๆ จัดไปล้างมันซะสองระเบียงเลย นานๆ มีโอกาสแบบนี้เสียที ต้องรีบล้าง รีบเช็ด เดี๋ยวใกล้เวลาที่มิวเขาเลิกเรียนแล้ว
   ตามนัดเป๊ะเลย มิวโทรมา แต่บอกว่าที่สยามฝนตกหนักมาก เลยขอเรียนต่ออีก และจะกลับประมาณ 1 ทุ่ม
   เฮ้ยย ลูกรัก ทำไมขยันเว่อร์อย่างนี้
   มิวบอกว่าตอนนี้กำลังกินมาม่า ที่โรงเรียนสอนพิเศษมีขาย กินเสร็จจะเข้าเรียน หากเลิกแล้วจะโทรมาบอกอีกครั้ง
   สุดตีนจริงๆ เมธาสิทธิ ได้รับแรงอัดฉีดมาจากไหนกันหนอนี่
   วางสายจากลูก ผมก็เลยถูระเบียงอย่างไม่ต้องเร่งรีบ ไม่ค่อยได้อยู่คอนโดจนถึงขั้นตอนเปิดไฟในห้อง พบว่าตอนเย็นบรรยากาศดีไปอีกแบบ ลมพัดเย็นแบบไม่ต้องเปิดแอร์ให้สิ้นเปลืองอีกด้วย แถมห้องนี้เป็นห้องอยู่หัวมุม มีระเบียงให้ลมพัดผ่านสองด้าน ลมโกรกแรงแบบจัดเต็ม
   ฝนตกหนักอยู่ราว 45 นาที มองไปข้างนอกไม่เห็นวัตดุใดในระยะที่เกิน 500 เมตรเลย เอาแค่แม่น้ำฝั่งตรงข้ามยังเห็นแค่ลางๆ
   ฝนหายก็มาเช็ดถูระเบียงอีกรอบ กวาดเสร็จนี่เรียบเนียนเลย ทดลองนั่งกับพื้นดู นอนเกลือกกลิ้งดู น่านอนทั้งคืนจริงๆ เลย
   มองไปข้างนอกท้องฟ้าเริ่มมืด ตึกรามต่างๆ เปิดไฟ สวยดีว่ะ เห็น Asiatique เปิดไฟที่ชิงช้าสวรรค์ชัดเจน (โครตเชยเลยเน๊อะ เรียกชิงช้าสวรรค์ ยังกะงานวัด)
   บรรยากาศหลังฝนตกนี่สดใสมาก ลมพัดมาได้กลิ่นหอมๆ สดชื่น ปิดแอร์เปิดกระจกรับลม สุขสุดๆ
   มิวโทรมาตอนทุ่มกว่า บอกว่ากำลังจะออกเดินทาง แปลว่าอีกสัก 30 นาทีมิวจะไปถึงจุดนัดพบ ผมรีบเก็บข้าวของแล้วออกเดินทาง
   มิวไปถึงก่อนเล็กน้อย ยืนรอในชายคา พอรถมาก็วิ่งมารอ เปียกฝนแค่ปรอยๆ กลับถึงบ้านนึกว่าจะเหนื่อยเพลีย เปล่าเลย เล่นเกมต่อได้หน้าตาเฉย กลางคืนยังไม่ยอมนอน ทำรายงานเรื่องประเทศในกลุ่มอาเซียนต่อ ใกล้เสร็จแล้ว เขียนได้สวยงามมากๆ เลย

O'Pern · « **Reply #22 on:** August 24, 2013, 03:41:14 pm »

23 สค 56
   ขี่จักรยานไปซื้อต้มเลือดหมูกินกับมิวคนละถุง ได้กินผักตำลึงเยอะๆ ค่อยรู้สึกดีหน่อย
   หลังยังคงเจ็บเป็นบางจังหวะ บางเหลี่ยมมุม นี่ถ้าเลี่ยงได้ก็ไม่อยากยกหยิบจับอะไรเลย แต่ในโลกแห่งความเป็นจริง บ้านเราขายของก็ต้องยกกันประจำเป็นเรื่องปกติ
   มิวไปเรียนเองตอนกลางวัน และตอนกลับจะโทรมาบอกเอง ผมก็ต้องนั่งรอคอยไปเรื่อยๆ จึงเข้าไปอยู่ที่คอนโดเหมือนเดิม
   วันนี้ไม่มีแดดเลยตลอดวัน ยังดีมีลมพัดโชยบ้าง เปิดหน้าต่างรับลม ไม่ต้องเปิดแอร์ ประหยัดไฟ
   เย็นฝนตกตามเวลาเดิมเป๊ะ 0400 ตกปานกลาง ไม่หนักเหมือนวันก่อน ตอนอยู่ห้องนี้ชอบบรรยากาศตอนฝนตกที่สุด มองไปข้างนอกแล้วสบายตามาก รู้สึกอากาศหลังฝนตกจะสดชื่นดี
   ตอนนี้กำลังหาข้อมูลเรื่องเรือ เราอยู่ริมน้ำพอดี ก็เลยเห็นพวก Jet Ski มาเป็นกลุ่มแล่นกันเสียงดังมาก ออกแนวหนวกหูด้วยซ้ำ แต่พวกเขาคงไม่รู้ตัว ก็คงเหมือนพวกมอเตอร์ไซค์ซิ่งน่ะครับ คนขี่เขาเป็นเด็ก ก็นึกถึงแต่เรื่องของตัวเอง ยังไม่รู้จักคำว่าเกรงใจ เพียงแต่อยู่บนท้องถนนคนมันเยอะ ก็เลยเด่น นี่พวก Jet Ski อยู่ในลำน้ำ คนน้อยกว่ามาก หนำซ้ำตอนแล่นเร็วๆ คลื่นน้ำกระแทกเรือพายลำเล็กจนแกว่งกระดอน น่าเห็นในชาวบ้านที่ต้องมาเจอจอมเกรียนแห่งสายน้ำ
   แล้วจู่ๆ มิวก็โทรมาบอกว่าเรียนเสร็จแล้ว ผมตกใจ ตั้งตัวไม่ติด บอกมิวไปตามตรงว่ายังไม่ได้เก็บข้าวของเลย ถ้าลูกไปถึงก่อนก็ยืนรอสักครู่นะ แล้วค่อยโทรนัดกัน
   ผมไปถึงทีหลังมิวสัก 5 นาที โชคดีรถไม่ติด ฝนยังคงปรอยๆ กลับถึงบ้านก็เล่นเกมต่ออย่างสนุกสนาน ผมไม่ว่าอะไรเขา เรียนมาเยอะ เล่นเกมผ่อนคลายบ้าง ไม่เป็นไร แต่ที่ไหนได้ เล่นจนมืดค่ำนี่สิ

O'Pern · « **Reply #23 on:** August 27, 2013, 01:57:47 pm »

24 สค 56
   ภรรยาตื่นแต่เช้าไปใส่บาตร เขาบอกไปเองคนเดียวได้ บอกไว้ล่วงหน้าตั้งแต่เมื่อคืนก่อนนอนแล้วล่ะ แต่ผมก็ตื่นและขี่จักรยานตามออกไปช่วยเขาใส่บาตรอีกแรง วันนี้วันเกิดของเขาครับ
   กลับมาบ้านก็เตรียมตัวไปทำงาน มิวมีเรียนแต่เช้า แต่ไว้วันเรียนนี่แหละครับ ต้องคอยปลุกกันทุกวัน ครั้นพอวันหยุดกลับตื่นได้เองแต่เช้า
   ออกจากบ้านแต่เช้าหน่อย มิวมีเรียน 0830 เขาอยากนั่งด้านหน้าสุด ต้องไปก่อนเวลาพอควร จะได้จองที่นั่ง ส่งมิวที่สถานีรถไฟฟ้า จากนั้นเขาก็ออกบินต่อเองได้อย่างคล่องแคล่ว
   เขาเดินทางด้วยรถไฟฟ้าเองได้สักพัก ก็บอกว่าสนุกดี ตอนอยู่ในรถไฟชอบยืนชมวิว ไม่ชอบนั่ง
   0300 มิวโทรมาบอกว่าเรียนเสร็จแล้ว กำลังเดินทางไปเรียนคุมองต่อ ผมค่อยๆ ทยอยเก็บข้าวของ ไปรอเขาที่จุดนัดพบ
   เดินเล่นในห้าง อยู่ตรงไหนก็เบื่อ ไม่ชอบเดินเลื่อนลอย เลยไปอยู่ในร้านหนังสือ ผมว่านี่คือจุดนัดพบที่เพอร์เฟคเลยนะ รอนานหน่อยก็ไม่เป็นไร อ่านไปด้วยเพลินๆ เบื่อก็เดินเล่นแผนกเครื่องใช้ไฟฟ้า ชอบวิทยุ fm หน้าตาเก่าๆ เชยๆ ยี่ห้อแบบโนเนม fantasia มั้ง ผมว่ามันดูบ้านนอกดีแท้ น่าเอามาใช้ตอนออกขี่จักรยานทัวริ่งในชนบท ติดตรงมันใหญ่และหนักนี่แหละ ใส่แบตแบบ D Size หึหึ
   ทัวริ่งสำหรับคนอื่นเขาบอกไม่แคร์น้ำหนัก แต่สำหรับผม weight does matter ครับ

O'Pern · « **Reply #24 on:** August 27, 2013, 01:59:56 pm »

25 สค 56
   เช้าวันอาทิตย์มาเยือนอีกครั้ง ผมเหลือเวลาว่างแบบสบายๆก็แค่วันนี้วันเดียวแล้วสินะ
   ภรรยาตื่นไปวิ่งที่สวนรถไฟแต่เช้าเพราะจะได้รีบกลับมารับลูกไปเรียนพิเศษต่อ ส่วนผมตื่นมาก็ชิลเลย เล่น Uke ขำขำริมบ่อปลา เล่นเพลงของออโตบาร์น “รักคือคำๆ นี้ รักคือความอดทนทุกอย่าง ….”
   แม่ลงจากบ้านมาชวนไปดูที่ดิน มีคนบอกขาย อยู่แถวบางขุนเทียนชายทะเลนี่เอง ได้ยินแล้วหูผึ่ง รีบกระโดดตามแม่ไป แต่ขอตัวไปเปลี่ยนชุดก่อน
   เอารถกระบะไปกันครับ เพราะทางเข้าเป็นดินลูกรัง ไม่รู้จะเละเทะขนาดไหน อยู่ช่วงกลางๆ ของถนนบางขุนเทียนนี่เอง เข้าซอยไป 180 เมตร แต่เป็นถนนลูกลังแคบๆ เจ้าของที่ดินในซอยช่วยกันลงขันออกเงินถมกันเอง แต่เจ้าของรายใหญ่ 200 ไร่อยู่ด้านในลึกสุดไม่เอาด้วย เลยไม่ออกเงิน เอ๊ะ ยังไง เริ่มมองเห็นแววไม่สามัคคี
   ลักษณะพื้นที่เป็นวังกุ้งเก่าปล่อยร้าง แน่นอน เป็นผืนน้ำล้วนๆ เห็นปุ๊บเกิดไอเดียทันทีว่าจะทำอะไร แต่ติดตรงพื้นที่ที่เขาจะขายมีแค่ 1.5 ไร่ มุมไม่สวย ดูแล้วโอกาสพัฒนาช้ามาก คือซื้อแล้วต้องถือยาวอย่างต่ำ 5 ปีค่อยมาว่ากันถึงผลกำไร ระหว่างนั้นผมเอาเงินไปปั่นทำโน่นนี่ได้เยอะแยะ
   ไม่เอาครับ ไม่สวยเท่าไหร่ ซื้อพื้นที่เป็นผืนน้ำมันต้องผืนใหญ่กว้าง แต่ไอ้ที่ไปดูนี่มันแค่ไร่กว่าๆ เท่านั้นเอง ทำอะไรไม่ได้เลย ซื้อไว้ก็รอขายต่ออย่างเดียว ซึ่งเงินลงทุนแบบนี้ ผมไปหาซื้อคอนโด หรือซื้อรถ ผมว่าผมทำเงินได้มากกว่า
   ว่าแล้วก็ชวนพ่อแม่ไปดูที่สวยๆ ในละแวกนั้น พาไปดูร้านกาแฟยอดฮิตของชาวจักรยาน Coffee House เช้านี้จักรยานเพียบจริงๆ ที่จอดรถยนต์ก็เต็มจนต้องจอดข้างทาง พาไปเดินดูบรรยากาศด้านใน พ่อชอบครับ บอกว่า แบบนี้ถ้ามีเรือขับเล่นคงจะดี
   บ๊ะ เข้าทางสิ ผมเริ่มชอบเรือมาสักพักแล้ว แบบนี้ต้องชง
   พ่อเห็นดีกับผมด้วยในแง่ด้านการลงทุน เลยบอกให้ไปลองหาที่สวยๆ มาดู
   ขากลับพาพ่อแม่ไปกินก๋วยเตี๋ยวใกล้วัดหัวกระบือ และดูเกาะลิง แล้วกลับบ้านโดยใช้เส้นทางลัด
ตอนสายแม่ชวนไปตลาดน้ำบางน้ำผึ้ง แต่ผมไม่ได้ไป ขออยู่บ้านนั่งทำงานสร้างสรรค์ งานเขียน เบื่อก็เดินไปดูปลา เล่น Uke วนเวียนอยู่อย่างนี้แหละ หิวก็เปิดตู้เย็นหาของกิน
โอ้ ภรรยาซื้อบราวนี่มาฝาก จัดไป 1 ชิ้นขำขำ ตามด้วยป๊อบคอร์นแบบชาวบ้าน 1 ถุง ส่วนช่วงเช้าจัดข้าวเกรียบกุ้งยี่ห้อพรานกุ้งภรรยาซื้อมาจากสวนรถไฟไปแล้ว 1 ถุง อืมม วันนี้จัดเต็มว่ะ
0200 ฝนเทลงมาอย่างหนัก ตกวันอาทิตย์แบบนี้ นึกถึงพวกที่พากันออกทริปจริงๆ ไอ้ขี่กลางฝนนน่ะไม่เท่าไหร่ครับ ขี่เองคนเดียว เราก็รับผิดชอบตัวเองคนเดียว แต่มันมีหลายกลุ่มที่เขาชักชวนมือใหม่ออกไปขี่ไง จุดนี้ละเอียดอ่อนนะ เราชวนเขามา แล้วเรารู้ทักษะฝีมือเขาหรือเปล่า ไอ้ขี่ธรรมดา ตรงๆ โอเค ใครๆ ก็ไปได้ แต่ถ้าเกิดชวนมาแล้วเขาเกิดอุบัติเหตุใหญ่ล่ะ
แรกๆ สมัยก่อนผมก็ขี่กับกลุ่มใหญ่ครับ ขนาดจัดโดยมืออาชีพอย่าง TCHA ก็ยังมีปัญหาแทบทุกงาน ถ้าไปขบวนใหญ่ล่ะก็ จะเจอพวกชอบขี่แซง ร่อน ขี่เร็วเกินผู้นำทริปแล้วไปพักรอด้านหน้า ถ้าเจอคนช้าหรือรถพังนี่ต้องรีบกันช่วย ฯลฯ ล้วนเป็นปัญหาเล็กๆ น้อยๆ ก็จริง แต่ถ้าเราพูดคุยกันได้ ควบคุมกันได้ ทริปมันก็จะเป็นระเบียบกว่านี้
ลองไปแจมกลุ่มอื่นบ้างก็ไม่แพ้กัน ส่วนใหญ่จะขี่แบบต่างคนต่างไป ยกเว้นจะไปกับแฟน ก็ให้แฟนตัวเองนั่นแหละช่วย หรือไม่ก็เป็นหญิงเดี่ยว มาคนเดียว แบบนี้หนุ่มๆ เพียบ ขี่ไปหลีไป ขำขำ แต่ก็ว่าใครไม่ได้ครับ เพราะมือใหม่เองก็ไม่ได้แสดงตัวบอกผู้นำทริป ฉะนั้น ใครเล่าจะไปรู้ สุดท้ายก็คือแบบเดิม คือขี่ไปด้วยกันแบบต่างคนต่างไป
ฝนตกอยู่ 30 นาที หลังฝนตก อากาศดีเลย แต่อยู่บ้านนี่ยังไงก็สัมผัสได้ไม่ดีเท่าตอนอยู่คอนโดครับ เพราะมันสูงกว่า โปร่งกว่า ลมพัดแรงกว่าเยอะมาก
เย็นดูทีวีลุ้น Thailand Got Talent นึกสงสัยนะว่าทำไมเราต้องซื้อรายการพวกนี้มาจากต่างประเทศด้วยหรือ เราจัดประกวดของเราเองก็ได้นี่ สมัยก่อนเราก็เคยมีรายการแนวนี้มานานมากแล้ว อย่างพี่เบิร์ดดังก็เพราะประกวดในรายการ Concert Contest รายการของ JSL มั้ง
แล้วก็นึกถึงรายการไทยว่าเราก็มีรายการเจ๋งๆ ที่น่าจะขายพวกฝรั่งพวกญี่ปุ่นเขาได้ นั่นคือรายการ “คดีเด็ด” นั่นเอง รับรอง ฮากระจาย

O'Pern · « **Reply #25 on:** August 27, 2013, 02:02:50 pm »

26 สค 56
   ขี่จักรยานตอนเช้า กระตุ้นจิตนาการ แต่อีกพักเดียวก็เข้าสู่โลกแห่งความเป็นจริง
   กลางวันไปสมัครเรียนพิเศษที่โรงเรียนเสริมวิชาให้มิว นี่เป็นโรงเรียนที่เขาไม่ชอบ แต่ที่จำเป็นต้องเรียนก็เพราะว่าจะติวเข้าโรงเรียนสวนกุหลาบ ที่นี่เขาสอนแบบโบราณ สอนสด เด็กนั่งเรียงกันเป็นแถวเหมือนโรงเรียนปกติ มิวเขาคุ้นเคยกับการเรียนแบบอิสระมานานหลายปี
   ครูผู้สอนเป็นอาจารย์จากสวนกุหลาบมาโดยตรง คอร์สล่าสุดที่จะเรียนนี้เป็นการตลุยโจทย์เอาข้อสอบเก่าๆ มาให้นักเรียนทำและเฉลย ก็ค่อยๆ เข้มข้นขึ้นทุกที อีกเพียงแค่ 6 เดือนมิวก็จะต้องสอบครั้งใหญ่เพื่อเข้า ม1 ที่สวนกุหลาบแล้ว
   สอบเข้ายากครับ เด็กทั่วประเทศมาสมัครสอบกันเป็นพันๆ คน
   บ่ายโทรเช็คบริษัท mass mono เพื่อส่งเฟอร์นิเจอร์ซ่อม แต่เขาบอกว่าตัวที่ผมซื้อเป็นสินค้านำเข้า บริษัทไม่มีแบบ จึงไม่รับซ่อม
   เฮ้ยย งงสุดๆ เลย ผมคิดว่าการหุ้มเบาะเขาจะวัดแล้วตัดกันสดๆ เหมือนหุ้มเบาะข้างถนนได้ แต่นี่บริษัทใหญ่กลับทำไม่ได้
   สุดท้ายผมก็ต้องไปจัดหาร้านหุ้มเบาะให้จัดการเอง จะเซ็งก็เพราะสินค้ามันอยู่ที่คอนโดนี่แหละ ตอนขนขึ้นลงมันลำบากหน่อย

ได้ข่าวมาว่าอาทิตย์หน้าจะเปิดตัว Mercedes Benz S Class ที่ได้ข่าวมาว่ามันเปลี่ยนแปลงไปจากเดิมเยอะมาก แต่ไอ้รถคันนี้มันเกินเอื้อมจริงๆ ครับ คันละเป็นสิบล้าน เราคงไม่ใช่กลุ่มเป้าหมายของเขาแน่ๆ
แต่ถ้าหากยังคงอยู่ในคราบของนักทดสอบรถยนต์ล่ะก็ รถอะไรก็ไม่เคยหวั่น ในใจเราคิดถึงแต่ในด้านการหาข้อมูลมาบอกต่อสู่ผู้บริโภค ไม่ว่าจะเป็น Porsche / Ferrari / หรือรถกระบะ ผมขับด้วยมาตรฐานเดียวกัน เท่ากันครับ
ขับมาตรฐานเดียวกันยังไม่พอ แถมต้องดูแลรถทดสอบให้ดีกว่ารถของเราเองเสียอีก ตอนได้รถ BMW มาทดสอบนี่ ผมเอาจอดในร่มอย่างดี และถอยรถตัวเองออกมาจอดนอกชายคา ขับไปไหนแล้วที่จอดไม่ชัวร์นี่ไม่เอารถทดสอบไปเลย กลัวทำรถของเขาเป็นรอย จะว่าผมเว่อร์ก็ยอมครับ

O'Pern · « **Reply #26 on:** September 01, 2013, 04:14:37 pm »

27 สค 56
   ขี่จักรยานตอนเช้านิดหน่อย ไม่ถึง 20 นาทีเลย ลงมาจากบ้านสายก็เหลือเวลาส่วนตัวน้อย เอาให้มันได้ขยับๆ ร่างกายหน่อยก็ยังดีวะ
   น้ำหนักที่เพิ่มขึ้นมา 1 กก เริ่มลงทีละน้อยๆ พอมีกำลังใจหน่อย วันนี้ที่บ้านทำน้ำเต้าหู้ด้วย แต่กว่าจะกลับมากินก็ต้องตอนเย็นโน่น เพราะมิวไปเรียนพิเศษ
   ช่วงนี้ผมขับรถ Nissan 180SX ตลอดเลย รถ Trooper ของพ่อถูกชน ยังไม่ได้เอาเข้าอู่เลย ก็เลยเหลือรถที่เขาชอบไว้ให้เผื่ออยากเปลี่ยนบรรยากาศ
   ขับแล้วก็ติดใจรถตัวเอง ฮ่าๆ ชอบตรงระบบเลี้ยว 4 ล้อที่มันทำให้ถอยเข้าจอดในวงแคบได้เป็นอย่างดีมาก ระบบนี้พวกค่ายรถเขาไม่ทำแล้วนะ มันเพิ่มต้นทุนสูงมาก แถมขับในเมืองเรื่อยๆ ก็ดูไม่ค่อยออก ยิ่งพวกรถคันเล็กๆ อยู่แล้วนี่ มีระบบนี้หรือไม่ยังไม่รู้เรื่องอะไรเลย
   เช็คเมลล์เจอการ์ดเชิญไปร่วมงานเปิดตัว Mercedes Benz S Class ตัวใหม่ โอ้โห ดีใจ เขาเชิญเราด้วย ค่าย Mercedes Benz เป็นเพียงค่ายรถค่ายเดียวที่เชิญผมไปร่วมงานมาตลอด แม้ Racing Club จะหยุดการผลิตไปแล้ว เปลี่ยน CEO ไปหลายคนมากแล้ว แต่เขายังจำผมได้อยู่เลย น่ารักจัง

   บ่ายเข้ามาคอนโดอีกแล้ว วันนี้ผิดปกติครับ ลมแรงโคตรๆ ข้าวของในห้องปลิวกระจาย ไอ้พวกกระดาษแผ่นๆ นี่ปลิวออกนอกระเบียงหายไปเลย โห แรงจัดนะนี่ วางพวกเอกสาร หรือนามบัตรทิ้งๆ ไว้ นี่เสร็จเลย ปลิวกระเด็น
   ลมเย็นสบายดีมากครับ ผมว่าเรื่องลมนี่คือจุดสำคัญของบ้านพักอาศัยเลยนะ อยู่แบบนี้ไม่ต้องเปิดแอร์เลย อยู่บ้านปกติไม่เคยสัมผัสลมแบบนี้เลย แต่ก็เข้าใจนะว่านี่มันคือคอนโด มันอยู่สูง แถมริมน้ำอีกด้วย
   เย็นไปรับลูกตามปกติ ขากลับแวะกินร้านสเต็ค 49 หน้าปากซอย
   มิว ฟิน

O'Pern · « **Reply #27 on:** September 01, 2013, 04:33:50 pm »

28 สค 56
   ตื่นเช้านะ แต่ไม่ได้ออกขี่จักรยาน เพราะฝนตกปรอยๆ เมื่อก่อนบางทีฝนตกก็ยังขี่ลุยหน้าตาเฉย แค่ระวังล้มอย่างเดียว แต่วันนี้กลับฝ่อเสียนี่ ก็สองวันก่อนเพิ่งตอบกระทู้ในเวปจักรยานถึงข้อเสียของเบาะ Brooks หนึ่งในนั้นคือมันกลัวน้ำ ตอบเขาไปเอง แล้วดันมากระตุ้นต่อมกลัวของตัวเอง ฮ่าๆ
   เช้าแบบเดิมๆ บ่ายเข้าไปสิงที่คอนโดเหมือนเดิม ลมพัดแรงดีครับ ชอบมาก รอจนเย็นมิวโทรมาเรียกถึงได้ไปรับเขา มีฝนตกปรอยๆ จนถึงกลางคืน
   เอารถ Trooper เข้าอู่วันนี้ อู่ซ่อมท่าทางโอเคดีนะ คือรถโดนชนท้ายจนกระจกหลังแตก รถคันนี้มีฝาท้าย 2 บาน กระจกแตกบานเดียว อีกบานชุดกลอนบี้ไปหน่อย อู่นี้เขาจับเปลี่ยนซะ 2 บานเลย ตอนแรกยังกังวลว่าหากเปลี่ยนบานเดียวแล้ว ประตูจะปิดเปิดได้คล่องดีไหม กลัวชุดกลอนมันไม่เข้าที่ไง พอรู้ว่าเปลี่ยน 2 บานก็เลยสบายใจ บอกพ่อว่าอู่นี้เขาดีนะ เจอบางอู่แม่งชนมาซะยับ ยังดันทุรังซ่อมแล้วซ่อมอีก
   บ่ายไปขลุกในคอนโด เข้ามาบ่อยจนเบื่อแล้วเหมือนกัน ดีตรงนั่งสบาย ลมพัดเย็น ถ้ามาเหนื่อยๆ นี่มีหลับได้ไม่ยาก
   หัวค่ำสอนการบ้านภาษาอังกฤษให้มิว แต่เขาท่ำท่าทีไม่สนใจ จนผมโมโห แต่ไม่อยากจะดุว่าแล้วล่ะ ก็เลยเปลี่ยนกลยุทธใหม่
   “จะต้องให้พ่อกราบเท้าลูกไหมครับ”
   หรือมีวิธีใดที่ทำแล้วลูกจะพอเชื่อฟังพ่อได้บ้างไหม
   ตั้งท่าจะกราบ ถ้ามันให้กราบ ผมก็กราบจริงล่ะครับ
   ยกมือไหว้มันก็ยังเคยมาแล้วเลย นับประสาอะไรกับแค่กราบตีน

O'Pern · « **Reply #28 on:** September 01, 2013, 04:40:13 pm »

29 สค 56
   วันนี้ออกจากบ้านเร็วกว่าปกติ มาแย่งที่จอดรถ แถวร้านมีตลาดนัด จะจอดรถยาก
   ไม่ได้ขี่จักรยาน ใช้กายบริหารยืดเส้นนิดหน่อย รีบกินข้าว รีบออกไปใช้ชีวิตตามที่คนอื่นเขาต้องการ แม้จะฝืนใจ แต่ใจอีกด้านก็บอกว่ามึงต้องยอมทน
   เบื่อ ไม่สนุก ไม่พัฒนา ไม่สร้างสรรค์ ไม่มีอะไรดีสักอย่าง แต่ทำแล้วคนอื่นมีความสุข อยู่ได้เพราะตรงนี้จุดเดียวเท่านั้นจริงๆ
กลางคืนฝนตกหนักมาก มิวดีใจ เขาชอบนอนตอนฝนตก บอกว่าเย็นสบายดี

O'Pern · « **Reply #29 on:** September 01, 2013, 04:42:26 pm »

30 สค 56
   ฝนเริ่มกลับมาตกบ่อยอีกแล้ว ถนนเปียกเฉอะแฉะ ขี่จักรยานต้องระวังล้ม ไม่สนุกครับ เลยเดินออกกำลังกายแทน
   คนงานชื่อสมบัติขับรถซาเล้งแล้วโดนรถเก๋งชน ข้อเท้าเจ็บ คู่กรณีพาไปโรงพยาบาล ร้านวุ่นวายพอควร ยังดีที่ไม่เจ็บมากถึงขั้นต้องผ่าตัด
   คนงานขาดไป งานก็เลยล่าช้า ต้องประสานงานทางโรงพยาบาล และทางโรงพัก วิ่งไปมาสองแห่ง
   วันนี้ผมอยู่เฝ้าร้านตลอดวัน รอจนเย็นมิวโทรมาเรียกถึงได้ไปรับ รถติดสุดยอด ไม่ค่อยคุ้นเลยจริงๆ

racing-club.net

News:

Author Topic: สค 56 6-11 Hua Hin Regatta 2013 (Read 24912 times)

O'Pern

Re: สค 56 6-11 Hua Hin Regatta 2013

O'Pern

Re: สค 56 6-11 Hua Hin Regatta 2013

O'Pern

Re: สค 56 6-11 Hua Hin Regatta 2013

O'Pern

Re: สค 56 6-11 Hua Hin Regatta 2013

O'Pern

Re: สค 56 6-11 Hua Hin Regatta 2013

O'Pern

Re: สค 56 6-11 Hua Hin Regatta 2013

O'Pern

Re: สค 56 6-11 Hua Hin Regatta 2013

O'Pern

Re: สค 56 6-11 Hua Hin Regatta 2013

O'Pern

Re: สค 56 6-11 Hua Hin Regatta 2013

O'Pern

Re: สค 56 6-11 Hua Hin Regatta 2013

O'Pern

Re: สค 56 6-11 Hua Hin Regatta 2013

O'Pern

Re: สค 56 6-11 Hua Hin Regatta 2013

O'Pern

Re: สค 56 6-11 Hua Hin Regatta 2013

O'Pern

Re: สค 56 6-11 Hua Hin Regatta 2013

O'Pern

Re: สค 56 6-11 Hua Hin Regatta 2013