มค 56

[O'Pern]

 16 มค 56
   ขี่จักรยานไป 30 นาที วันนี้วันครู โรงเรียนมิวหยุด ไม่ต้องเร่งรีบออกจากบ้านไปส่งเหมือนทุกวัน แต่มิวขอตามออกไปข้างนอกด้วย อยู่บ้านคงจะเบื่อ ไม่มีเพื่อนเล่น
   อยู่ร้านจนถึงบ่ายแก่ๆ แวะไปไปรษณีย์ สอนมิวส่งธนาณัติ เขาอยากได้หนังสือรวมเล่มชื่อ “ซุกสุข” ของเดลินิวส์ ราคา 159 บาท เลยพาเขาไปดูขั้นตอนวิธีการสั่งซื้อธนาณัติ อีกหน่อยจะได้ทำเองเป็น มิวขอซื้อแสตมป์วันเด็กปี 56 ด้วย สแตมป์วันเด็กปีนี้สวยมากครับ เป็นรูปเด็ก 10 ประเทศในประชาคมอาเซียนยืนเรียงแถวกัน แสตมป์ดวงละ 5 บาท จัดชุดมาแผงละ 5 ดวง ขาย 25 บาทเท่าหน้าแสตมป์ ก่อนกลับขอซื้อสแตมป์ชุดรวมนายกรัฐมนตรีไทยในรอบ 80 ปี ตั้งแต่ พศ 2475-2555 ไม่น่าเชื่อว่าเขาจะชอบแนวนี้นะ ก็จัดไปครับ มีภาพตั้งแต่นายกคนแรกของไทย พระยามโนปกรณนิติธาดาไล่มาทีละคนจนถึงทายาทอสูรยิ่งลักษณ์ ชินวัตร
   เห็นแล้วนึกท้อสงสารประเทศไทยเราจริงๆ ครับ นักการเมืองมัวแต่คิดถึงประโยชน์ส่วนตัวกันท่าเดียวเลย เอือมระอาจริงๆ อยากให้บินลาดินเอาเครื่องบินมาพุ่งชนรัฐสภาไทยตอนมันกำลังประชุมใหญ่กัน ถ้าทำได้จริง เราก็จะมีนักการเมืองรุ่นใหม่ได้อย่างรวดเร็ว
   ไทยเราล้าหลังโคตรๆ จนไม่อยากทนแล้ว สองวันก่อนกัมพูชาเพิ่งจะเปิดตัวรถไฟฟ้าคันแรกของประเทศเขา เมื่อปลายปีเราประมูล 3G พร้อมๆ กับลาวเปิดใช้ระบบ 4G อย่างเป็นทางการ ประเทศไทยเราไปไม่ได้ถึงไหน ก็เพราะพวกนักการเมืองนี่แหละครับ พวกมันมีสโลแกนว่า พูดเพื่อผลประโยชน์ของประชาชน ทำเพื่อผลประโยชน์ของตัวเองและพวกพ้อง
   เช้านี้ขับรถอยู่ตรงเชิงสะพานพุทธ รถก็น้อยๆ นะ จู่ๆ ก็มีรถมอเตอร์ไซค์นำขบวนบิดพุ่งออกมาจากถนนอรุณอัมรินทร์ ปาด 4 เลนเพื่อจะมาชิดขวาสุดขึ้นสะพานพุทธ
   โห แม่งบิดออกมาราวกับว่ามันไม่เห็นรถผมเลย ต้องเบรกกันหัวทิ่ม
   ทหารเรือขับรถใหญ่นำขบวน โดยมีรถเบนซเจ้านายขับตามหลัง เปิดไฟกระพริบ มันมากันแค่สองคันนี่แหละ 
   รีบไปมากเลยหรอ ถึงกับเสี่ยงขนาดนี้เลยหรอ นี่เขาตระหนักไหมนะว่ารถของเขาทั้งสองคันที่ขี่ที่นั่ง เงินเดือนของทุกคนในกลุ่มนั้น มาจากเงินภาษีที่ผมจ่าย
   ใช่ เงินกู แต่มึงมียศมีอำนาจไง มึงก็เลยคิดว่ามันเป็นความถูกต้องและชอบธรรม มึงก็เลยชอบทำอะไรเหี้ยๆ ตามใจตัวเองจนเป็นนิสัย ทีนี้พอทำบ่อยเข้าก็ได้ใจ ใครขัดเข้าหน่อยก็เหมือนเสียเหลี่ยมเสียฟอร์ม

[O'Pern]

17 มค 56
   ลมหนาวระลอกสุดท้ายเริ่มเข้ามาวันนี้วันแรก ฟังพยากรณ์อากาศเขาบอกว่าจะมาถึงสุดสัปดาห์นี้เป็นล็อตสุดท้ายแล้ว ทำใจเข้าฤดูร้อนได้เลย โถๆ ไม่นะ
   เจ้าของร้านไปต่างจังหวัด ผมต้องอยู่เฝ้าร้านเช้าจรดค่ำ 3 วันหลังจากนี้ คิดบวกอย่างเดียวเท่านั้นถึงจะอยู่ได้
   เย็นไปรับมิวแล้วก็กลับมาเฝ้าร้านต่อ ถึงบ้านสามทุ่มกว่า วันนี้ได้กลับเร็วหน่อย

[O'Pern]

18 มค 56   
   ขี่จักรยานยามเช้าดูจะเป็นความสุขอย่างเดียวที่ผมพอจะทำได้ เช้านี้อากาศหนาวเย็นอีกแล้ว 22C ขำขำ ใส่ฮู๊ดขี่สบายๆ เสื้อตัวนี้ซื้อมาแล้วคุ้มจริงๆ
   เช้าไปส่งลูก สายไปทำงาน เย็นรับลูกกลับมาเฝ้าร้านต่อ อยู่จนดึกปิดร้าน
   จบไปอีก 1 วัน
   ไม่ได้ใช้สมองทำงานเลยสักนิด

[O'Pern]

19 มค 56
   ใส่ฮู๊ดขี่จักรยานรับลมเย็นวันสุดท้ายของฤดูการ ต่อจากนี้ก็จะอุ่นขึ้นเรื่อยๆ และเข้าสู่หน้าร้อนจัดในเดือนเมษายน เช้านี้เย็นดีมากครับ 21C ขำขำ ใส่เสื้อตั้วนี้มาหลายครั้ง ถูกใจจริงๆ ดูในท้องตลาดก็ไม่ค่อยเห็นมีขายนะไอ้เสื้อมีฮู๊ดแต่ผ้าบางนี่น่ะ ส่วนใหญ่จะเป็นผ้าหนาๆ หนักๆ แค่เสื้อตัวเดียวใส่ไปกินพื้นที่ครึ่งหนึ่งของ Panniers เลย รับไม่ได้จริงๆ
   ส่งมิวเรียนพิเศษที่เสริมวิชาตอนเช้า ผมไปทำงานต่อ อยู่เฝ้าร้านจนถึงเย็น

[O'Pern]

20 มค 56
   เช้านี้แล้วสินะ ทริปใหญ่ประจำปีที่กลุ่มสวนธนฯจัด กรุงเทพ-หัวหิน ระยะทางประมาณ 200 กม สองจิตสองใจว่าจะไปดีไหม คนอื่นเขากังวลเรื่องจะกลับอย่างไร เพราะปีนี้เจ้าภาพไม่ได้จัดรถรับกลับเหมือนปีก่อนๆ (เพราะมีคนลงทะเบียนแล้วเบี้ยวหลายคน)
   ผมก็สองจิตสองใจว่าจะไปดีไหม แต่ผมกลัวเรื่องตัวเองจะขี่ไหวหรือไม่ จะไปเป็นภาระของรถเซอร์วิสเขาหรือเปล่า แถมระยะนี้ก็ไม่ได้ซ้อมอะไรสักนิด น้ำหนักตัวก็เพิ่มขึ้นอีก 1 กก
   คงจะเพราะความเครียด นึกถึงเรื่องเมื่อคืนที่ผมดุว่าลูกแล้วรู้สึกแย่จริงๆ ผมอารมณ์เสียเองแท้ๆ วันนี้เจอลูกเลยเรียกเขามากอด แล้วบอกขอโทษที่ดุว่าเขาอย่างรุนแรง พอพูดขอโทษออกไป ใจเราก็รู้สึกสบายขึ้นนะ และก็เป็นบทเรียนที่ผมต้องจำว่าคราวหน้าควบคุมอารมณ์ตัวเองให้ดีกว่านี้
   ออกจากบ้าน 0600 ขี่ไปศูนย์เยาวชนเฉลิมพระเกียรติ บางมด แม้จะไม่ได้ไปร่วม ก็ขอไปซึมซับบรรยากาศก็ยังดีวะ เจอคนคุ้นหน้าหลายคนครับ ได้แต่ส่งยิ้ม คุยทักทายสวัสดีครับ จะมีคนรู้จักจริงๆ ก็คือพี่ๆ ในสมาคมจักรยานเพื่อสุขภาพนี่แหละ พี่คากิ พี่ป๋อง พี่หล่อ ฯลฯ
   พอยืนอยู่ตรงนั้นแล้วอารมณ์มันฮึกเหิมดีนะ ผู้คนค่อยๆ ทยอยมาเรื่อยๆ มีหลายกลุ่มมาจากต่างจังหวัดไกลๆ เช่น ชลบุรี ลพบุรี สุพรรณ ฯลฯ นับถือใจจริงๆ
   ผมรู้สึกอยากรีบกลับไปเปลี่ยนชุดทันทีก็ตอนได้ยินพิธีกรท่านบอกว่า ลุงบ็อบจะขอขี่ระยะทาง 200 กม ลงหนังสือกินเนสบุ๊คนี่แหละ ลุงบ็อบตอนนี้คงอายุสัก 85 แล้วมั้ง (เดา) ผมอยากขี่ให้ได้อย่างลุงครับ ลุงคืออีกหนึ่งคนในต้นแบบของผม อายุ 85 ผมก็จะขอขี่ให้ได้อย่างลุง ผมจะทำให้ได้
   ยืนสูดบรรยากาศ บอกตัวเองว่าปีหน้า จะขอมาร่วมงานกับเขาบ้าง มากับไอ้ KHS HT คันที่ขี่อยู่นี่แหละครับ ไปกับอุปกรณ์ทัวริ่งครบชุดอีกด้วย ก็แหม อุตส่าห์เดินทางไกลถึง 200 กม แล้วก็ขออยู่ต่ออีกสักวันน่า เลยไปให้ถึงอุทยานแห่งชาติเขาสามร้อยยอดกันไปเลย
   “พี่ครับๆ รถคันนี้ยี่ห้ออะไรหรือครับ”    
   “KHS ครับ” ผมตอบพร้อมกับหันไปส่งยิ้ม
   “ผมชอบรถทัวริ่งครับ ชอบรถอย่างพี่มากเลย แพงไหมครับ พี่หาซื้อจากไหนมาครับ”
   “มันเก่ามากแล้วล่ะครับ อายุ 19 ปีแล้ว ของใหม่ก็มีอยู่นะ แต่มันคนละทรงกันแล้ว”
   “เป็นรถของประเทศอะไรหรือครับ”
   “ยี่ห้อของ USA วัสดุของ USA แต่ประกอบเชื่อมเฟรมที่ไต้หวันครับ”
   ดูเขาจะสนใจรถผมเอามากๆ ไม่รู้ว่าชอบ KHS หรือว่าชอบตรงที่มันดูคล้ายรถทัวริ่ง คุยกันอยู่พักใหญ่ เขาชื่อคุณต๋อง มาจากลพบุรี อ ลำนารายณ์ ใกล้ๆ เขื่อนป่าสัก มากันกลุ่มใหญ่สิบกว่าคัน หลงทางมาตลอด มาค้างคืนเอาแถวนี้ ตั้งใจจะมาร่วมงานขี่ทริปนี้เป็นครั้งแรก (ทริปนี้จัดมาเป็นปีที่ 12 แล้ว)
   ผมสิ บ้านอยู่แถวนี้แท้ๆ ดันไม่เคยมาร่วมทริปแม้แต่ครั้งเดียว
   ปีหน้าครับ ปีหน้าเจอกัน
   
   ขี่กลับบ้านแบบสบายๆ แดดอ่อนๆ ลมหนาวยังพอมีอยู่ แวะตลาดซื้อบะหมี่แห้งกลับมากินเป็นมื้อเช้า พอสายก็ล้างบ่อปลาใหญ่ เปลี่ยนน้ำแค่ 50% พอ กลัวปลาช็อคน้ำตาย กว่าจะเสร็จก็เที่ยง คอเคล็ดเลย สงสัยก้มๆ ค้างไว้มากตอนดูดของเสียออกจากก้นบ่อ
   เสริชหาเรื่องเกี่ยวกับความฝัน เจอข้อความขออากิ รุ่นน้องชาวญี่ปุ่นที่รู้จักกันมานานแล้วก็ขาดการติดต่อไป คุ้ยหาข้อมูลไปเรื่อยๆ จนเจอเฟซบุ๊คของเขา ดีใจมากเลย ผมรู้จักกับอากิและดนัยพร้อมกันตอนไปทริปอัมพวากับสมาคมจักรยานเพื่อสุขภาพ ปี 52 มั้ง ยุคนั้นผมยังขี่จักรยานได้บ่อย หลังยังไม่เจ็บถาวร
   แรกเจอสองคนนี้คิดว่าเป็นพี่น้องกัน หน้าตาแนวญี่ปุ่นทั้งคู่ แต่งตัวแต่งรถก็เรียบง่าย พูดคุยกันไปตลอดทาง ทั้งสองคนเขาขี่เสือหมอบครับ มีผมนี่แหละที่ขี่ MTB ใส่ตะแกรงหลัง ไม่มีเงินซื้อรถทัวริ่ง ก็ทำให้มันใช้งานได้เหมือนพวกทัวริ่งเขาก็ยังดี
   ในเรื่อง Ultamate Biking Experience - UBX ในตอนหนึ่งมีตัวละครชื่อ mai (มาอิ) ขี่เสือหมอบสีขาว เพนท์ลายดอกซากุระสีชมพู อ๊ะใช่เลย ลุคคล้ายกับอากิจังรุ่นน้องคนนี้อย่างมาก แถมชื่อก็คล้ายกันอีกด้วย แจ๋วไปเลย
   เล่าให้อ่านนิดๆ พอสนุกนะ เคนไปขี่จักรยานขึ้นอินทนนท์ ไปเจอกับมาอิที่ตอนใกล้ถึงยอดดอย ตัวเองขี่รถกะโหลกกะลามาก ตามเสือหมอบแรงๆ ไม่ทัน ก่อนที่จะทิ้งหายไป มาอิหันมาพูดว่า “ปีหน้าพบกันใหม่นะ”

[O'Pern]

21 มค 56
   เช้าวันจันทร์เวียนมาอีกหน ขี่จักรยานอีกเช่นเคย ทำได้แค่ 30 นาทีก็ต้องเข้าวงจรชีวิตเดิมๆ ตอนเช้ามียกแบกของเล็กน้อย ค่อยๆ เกร็งลำตัวดีๆ ย่อตัวลงต่ำมากๆ เข้าไว้ จับสินค้าให้มั่นแล้วออกแรงจากขายกตัวเองขึ้นมา
   โห แม่งลำบากยากเย็นขนาดนี้เชียวหรือนี่
   บ่ายเอารถกระบะไปซ่อม รถใช้งาน จอดตากแดดจนมือเปิดประตูหัก ยังดีที่มีร้านแถวบ้าน เป็นร้านเล็กๆ ริมถนนพระราม 2 ร้านก็เล็กๆ เงียบๆ เจ้าของทำเองอยู่กับบ้าน ดูไปพลางก็คิดว่า ร้านแบบนี้ขายแต่ค่าวิชา มันจะอยู่ในโลกธุรกิจได้อีกนานแค่ไหนกันนะ
   ทำมือเปิดแค่ 2 นาทีเสร็จ เลยให้ช่วยดูเข็มขัดนิรภัยที่ไม่ยอมดึงกลับ ช่างรื่ออยู่ 30 นาที เอาเข็มขัดออกมาถอดเป็นชิ้นแล้วประกอบใหม่ เขาบอกสปริงมันหลุด แต่ใส่ใหม่แล้วมันไม่ลื่นปรื๊ดเหมือนเดิม เขาเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไม
   เขาคิดค่าใช้จ่าย 450 ค่าของ 280 ที่เหลือคือค่าแรง เสร็จแล้วก็ไปรับมิวต่อ
   กลับมาบ้านตอนเย็นเจอหนังสือซุกสุขที่มิวสั่งซื้อไว้ส่งมาถึงบ้าน คงไม่ต้องบอกว่าเขารู้สึกอย่างไร

[O'Pern]

22 มค 56
   เช้านี้เดินออกกำลังกายแทน ขี่จักรยานมาแทบทุกวัน พุงไม่เห็นจะลด ซ้ำยังเพิ่มมาอีก 1 กก เฮ้ย มาได้ไง มากับความเครียดหรือนี่
   เดินเร็วพร้อมกับควบคุมการหายใจไปด้วย หายใจเข้าลึกๆ ค้างไว้นิดๆ แล้วผ่อนออกให้หมดปอด กินข้าว ไปส่งลูก และไปทำงาน
   บ่ายมีช่างมาซ่อมรีโมทประตูรั้ว และซื้อเพิ่มอีก 1 ตัว โดนไปตัวละ 1000 บาท หึหึ ช่วงนี้มีไอ้แพดให้รูดเล่นแก้เหงา เลยออนไลน์ได้บ่อย นึกสนุกจึงโพสหาเพื่อนในเวปจักรยานนี่แหละ เลือกห้องทัวริ่ง ห้องนี้เพิ่งเปิดใหม่ ผมว่าแนวรถทัวริ่งคงจะไปได้ดีอีกนานมาก
   ก็ชวนแอดเฟซบุ๊คคุยกันน่ะครับ ผมไม่ค่อยสนใจโปรแกรมพวกนี้หรอก ลองใช้ตามลูกน่ะ ก็เลยเอาบ้าง ลูกมีเพื่อนๆ เต็มไปหมด ผมสิมีไม่กี่คน แถมบางคนมาเป็นเพื่อนจากไหนก็ไม่รู้ ผมไม่รู้จักไง เลยคิดว่า เอ๊ะ ถ้าเราไม่กดรับมันจะเสียมารยาทไหม หรือบางคนแอทเป็นเพื่อนแล้วแต่ไม่เคยคุยกันเลยแม้แต่ครั้งเดียว ผมถามอะไรไปก็ไม่เคยตอบกลับมา ไอ้แบบนี้ถ้าเราลบเขาออกจากลิสต์ มันจะผิดมารยาทในโลกไซเบอร์ไหม
   5 นาทีถัดมา มีคนมาขอแอทผม 2 คน และตลอดคืนนี้มามาอีก 5 คน เย้ๆ
   แต่แปลกนะ ไม่เห็นมีใครทิ้งชื่อเฟซบุ๊คให้ผมแอทบ้างเลย คิดอีกแง่ เขาคงไม่อยากคุยกับผมก็เป็นได้ ฮ่าๆ

[O'Pern]

23 มค 56
   เช้านี้อากาศเย็นหายไปเกลี้ยง เดินตอนเช้า 30 นาที แต่ใช้เทคนิคใหม่ เดินหน้าและเดินถอยหลังสลับกัน แป๊บเดียวเหงื่อซึมเลย จากนั้นมาขี่จักรยานต่ออีก 10 นาที โอ้โห เห็นความแตกต่างชัดเจน ร่างกายที่วอร์มอย่างดีแล้ว พอมาขี่จักรยานนี่ออกแรงนิดเดียวรถแล่นฉิว
   เช้านี้เอารถของผมขับไปส่งลูกครับ จอดนิ่งๆ มานาน กลัวแบตเสีย รถคันนี้ผมชอบมาก ขับเมื่อไหร่ก็สนุกเมื่อนั้น เครื่องยนต์ 2.0 Turbo แต่ตัวรถมันเบา ราว 1.2 ตัน ทำให้อัตราเร่งดีมาก ที่ผ่านมาเป็นเดือนใช้รถพ่อมาตลอด พอมาวันนี้เหมือนได้เจอเพื่อนเก่า ช่วงล่างไม่ค่อยดีแล้วล่ะ เราก็ปรับตัวเข้าหามันซะ ถ้าจูนเข้ากันลงตัวเมื่อไหร่ รถกับคนก็จะแสดงสมรรถนะออกมาได้เต็มที่
   ผ่านวงเวียนใหญ่ รถติดๆ เลยเปิดเฟซบุ๊คลองกดปุ่มเช็คอิน กดปั๊บ มันขึ้นหน้าจอเลยว่าวงเวียนใหญ่ แต่อยู่จังหวัดเชียงใหม่โน่นเลย เฮ้ย งงสิ เพื่อนๆ ในเฟซบุ๊คคิดว่าผมขี่จักรยานทางไกล ต้องแก้ข่าวบอกว่าเปล่าๆ ไม่ได้ไปไหน ไม่รู้ผมทำอะไรผิดนะ
   เย็นแวะซื้ออาหารปลาอีกแล้ว ช่วงนี้ปลาโตเยอะมาก รุ่นลูกนี่ตัวใกล้จะเท่าพ่อแม่มันแล้ว ปกติมันผสมพันธุ์กันแทบทุกวัน จะมาหยุดช่วงหนาวนี้แหละ เมื่อก่อนอาหารปลาถุงละ 200 อยู่ได้เป็นเดือน พอมาตอนนี้ไอ้ถุงละ 200 นี่อยู่ได้แค่อาทิตย์กว่าๆ หึหึ มีแบบตัวโตร้อยกว่าตัวแล้ว (ของดั้งเดิมมีแค่ 7 ตัว)
   ก่อนนอนเล่นกับมิว ต่อสู้ ปล้ำกอด จั๊กจี๋กัน สนุกดี

[O'Pern]

24 มค 56
   เช้านี้เดินออกกำลังกายแบบเมื่อวาน แถมด้วยการหายใจแนวใหม่ ไปอ่านจากหนังสือสุขภาพมา หายใจเข้า 3 วิ ค้างไว้ 5 วิ และปล่อยออก 7 วิ ทำไปงั้นๆ แหละ ไม่รู้สึกอะไรหรอก เขาบอกว่าดี เราก็เออออไปด้วย เดิน 15 นาที ขี่จักรยานต่ออีก 30 นาที
   ขับรถแล้วติดใจ วันนี้เอารถตัวเองไปขับอีก ตอนไม่มีแดดก็โอเคล่ะนะ พอกลางวันแดดร้อนๆ นี่สิ แสบแขนเลย ยังไม่ได้ติดฟิล์มครับ มาแบบใสๆ เลย
   ผ่านวงเวียนใหญ่อีกแล้ว ลองเช็คอินในเฟซบุ๊คดีกว่า กดปั๊บ แม่งขึ้นเชียงใหม่เหมือนเมื่อวานอีกแล้ว เฮ้ยย แก้ไงวะนี่ มันต้องเซ็ทอะไรเพิ่มอีกหรือนี่ ผมทำไม่เป็น
   บ่ายโทรหาอัน มือจัดเลย์เอาท์หนังสือ คุยเกริ่นให้พอรู้แนวทางกันแล้วก็ให้เขาส่งเมลล์ผลงานมา ยังดีที่บ้านอยู่ไม่ไกลกันนัก แบบนี้พอไหว ประสานงานง่ายหน่อย ยังไงก็ต้องค่อยๆ ดูกันไปครับ
   รู้จักกันวันแรก เลยขอดูผลงานของเขาสักหน่อย อยากรู้สไตล์ แนวทาง ที่จริงถ้าจะร่วมงานกันจริงๆ นี่ต้องคุยกันอีกเยอะพอควร ถ้าเขาขี่จักรยานหรือเล่นรถยนต์ด้วยมันจะยิ่งสุดยอดมากๆ
   มีคนทยอยแอทผมในเฟซบุ๊คมาวันละ 2-3 คน เริ่มอายเพราะว่าในหน้าเฟซบุ๊คของผมมันแทบไม่มีเรื่องราวของจักรยานอะไรเลยสักนิด ไว้ต้องค่อยๆ ทยอยเอาภาพสวยๆ ไปลงบ้างคงจะดีกว่านี้

[O'Pern]

25 มค 56
   เช้านี้อากาศเย็นนิดๆ เดินออกกำลังกาย ตามด้วยขี่จักรยาน ชิวิตผมคงจะขาดการออกกำลังกายไปไม่ได้แน่ เพราะทุกครั้งที่ขี่จักรยาน รู้สึกมีความสุขเหลือเกิน แถมตอนที่ขี่คนเดียวมักจะมีไอเดียต่างๆ ทางด้านธุรกิจแว่บเข้ามาเสมอ เรื่องใดในชีวิตที่หาทางออกไม่ได้ ตัดสินใจลำบาก ขี่จักรยานคนเดียว แป๊บเดียวก็สามารถสรุปได้
   นี่กระมังที่ทำให้ผมชอบขี่คนเดียว มันเริ่มจากมีเวลาว่างไม่ตรงกับกลุ่มเขาน่ะ พอนานเข้าเราก็ชิน กลายเป็นไลฟ์สไตล์ของเรา แต่ขี่กับกลุ่มก็สนุกดีล่ะ มันได้เพื่อน ได้สังคม ได้สนุก และอีกอย่างคือ “ไปด้วยกัน ไปได้ไกล”
เข้ามาบ้านตอนบ่าย มีเวลาส่วนตัวเล็กน้อย รีบเช็คเมลล์ ดูผลงานที่อันส่งมาให้ ดูโปรไฟล์ประวัติของเขา เห็นเขาว่าถ่ายรูปได้ด้วย (ยังไงก็น่าจะดีกว่าผม) ขั้นตอนต่อไปคือผมนี่แหละครับต้องสรุปแนวทางของตัวเองให้เรียบร้อย จากนั่นค่อยนัดอันคุยในรายละเอียดต่อไป
   ไอเดียเยอะโคตรจนออกแนวฟุ้งซ่าน จะเรียกว่าได้แต่คิดก็ไม่เถียงล่ะนะ อัดอั้นมานานไง มีสมุดจดไอเดียต่างๆ เต็มไปหมด ตอนนี้เลยต้องคัดๆ อันไหนที่เด็ดๆ และทำได้จริงออกมาก่อน
   อ่านในเฟซบุ๊ค “ป๋าโน” บอกว่าวันนี้รับสมัครขึ้นอินทนนท์วันสุดท้าย
   ผมยังไม่ได้โอนเงินอะไรให้เขาเลย

[O'Pern]

26 มค 56
   ออกกำลังกายนิดหน่อย รีบออกจากบ้านไปส่งมิว วันเสาร์เขาเรียนพิเศษเช้าและบ่าย ให้กำลังใจเขาเสมอ สอนให้คิดถึงเป้าหมายเราเข้าไว้ มีความมุ่งมั่น อดทน สักวันเราทำฝันของเราสำเร็จ เราจะรู้สึกสะใจสุดๆ
   สอนลูกแล้วก็เอาคำสอนนั่นมาปฏิบัติเองด้วยนะ แต่จิตใจของผมมันอ่อนล้าเหลือเกิน มีไอเดียโน่นนี่มากมาย แต่ไฟมันไม่แรงเหมือนเมื่อก่อน ขอเวลาชาร์จไฟให้เต็มประจุอีกสักนิด
   นี่ถ้าเป็นเมื่อก่อนมีไอเดียแรงขนาดนี้ ผมแม่งรีบฟอร์มทีมทำทันทีเลย นี่เราใกล้จะหมดไฟแล้วหรอ หรือเรามีเรื่องใดกังวลหรือ สรุปคำตอบออกมาได้ก็คือ หากทุ่มกับงานเต็มที่ ผมก็จะมีเวลาดูแลลูกน้อยลง
   ตั้งใจจะเลี้ยงลูกเองตั้งแต่เขายังไม่เกิด จะไม่จ้างใครเลี้ยง จะไม่โยนให้พ่อแม่ดูแล ลูกของผม ผมจัดการเอง มันจะต้องเจ๋งกว่าผมเป็นสิบเป็นร้อยเท่า
   ช่วงนี้ผมเข้าเฟซบุ๊คบ่อย เพราะไปให้แอทเดรสกับกลุ่มจักรยานเขาไว้ มีบางคนมาชวนคุยและสอบถามเรื่องราวเกี่ยวกับจักรยาน ก็สนุกดีครับ แต่เล่นมากมันก็จะเสี่ยเวลาทำงานสร้างสรรค์ไปเยอะเหมือนกัน
   พอเปิดนานเข้าก็มีกลุ่มเพื่อนมหาวิทยาลัยแอทเข้ามา บอกว่าเสิร์ชหาเจอ มีกลุ่มเพื่อนอัสสัมชัญเข้ามาอีกขโยง ยิ่งตอนนี้มีข่าวประท้วงไล่บราเดอร์ออกอีกด้วย ยิ่งแรงเข้าไปใหญ่ ในขณะที่เพื่อนกลุ่มสวนกุหลาบก็ส่งข่าวคุยกันสม่ำเสมอ
   โห หลายกลุ่มจัดจริงๆ
   ยิ่งมีไอ้แพดมาช่วยนี่ทำให้ออนไลน์ได้สะดวกรวดเร็วมาก ก่อนนอนยังเปิดเล่นเลย แต่ก็อธิบายลูกนะว่าเราเปิดบ่อยเพราะอะไร กลุ่มเพื่อนมหาวิทยาลัยจะชวนกันจัดงานมีทติ้ง ไม่ได้เจอกันมาตั้งแต่ปี 90 โน่น
   เจอหน้าเฟซบุ๊คของพี่ธานินท์ เขาขายรถยี่ห้อ rit ตอนแรกผมเฉยๆ เพราะเขามีแต่สีดำ ผมไม่ถูกฉโลกกับสีนี้จริงๆ ขับรถสีดำได้ไม่นานมีอันต้องแยกจากกันทุกที เริ่มจาก Supra สีดำ Dahon Vitesse สีดำ
   แต่เฟรมที่ผมเห็นมันเป็นแบบ raw lacquer ดิบๆ ด้านๆ สีออกเทาไทเทเนียมโทรมๆ ถูกใจมากจริงๆ เพราะผมอยากได้รถแนว rat bike มันดูเก่าๆ เหมือนกับทำยังไม่เสร็จ ไม่ได้ทำสี ชอบ ๆ ๆ

[O'Pern]

27 มค 56
   เอาจักรยานออกขี่แต่เช้า ซัดไปได้หน่อยเดียวก็วกกลับบ้าน ฝนตกครับ ใช้เดินออกกำลังกายแทน ฝนยังคงตกปรอยสลับหยุด ตอนสายหน่อยตกแรงเทมาสองล็อต มาหยุดสนิทเอาตอน 0900
   ไอเดียกระฉูด เห็นกลุ่มป๋าโนและเพื่อนๆ ในเวปจักรยานไปซ้อมที่เขาใหญ่กัน เพราะอาทิตย์หน้ามีงานแข่งขึ้นอินทนนท์ ผมอยู่บ้าน ไม่ได้ไปไหน ไม่ได้ซ้อมอะไร คิดท่าออกกำลังกายบริหารแทน วันนี้ได้ท่าใหม่ที่เวิร์คสุดๆ เวิร์คแบบเว่อร์ๆ เลยก็ว่าได้ เพราะเล่นแค่ 1 นาที ตะคริวกิน !!!
   ผมไม่เคยโดนตะคริวมาตั้งแต่ปี 52 แล้ว ขึ้นอินทนนท์นี่ไม่มีตะคริวแม้แต่น้อย แต่เช้านี้เกือบล้ม เป็นท่าเดินแบบใหม่ครับ เดินแค่ 1 นาทีเท่านั้นเอง กลับมาบ้านขึ้นลงบันไดบ้านไม่ไหว แทบคลาน !!!
   เหมือนเว่อร์ แต่เรื่องจริง นี่ขนาดรู้ตัวรีบ Stretch ยืดกล้ามเนื้อเรียบร้อยแล้วนะ เลยรีบพักครับ กลัวกล้ามเนื้อเสียหาย เดินเล่นในบ้านยังแทบไม่ไหว ขาจะพับหมดแรงล้มไปเลย
   เอาไงดีวะ กลัวเดี้ยง เอารถพับ Neobike 16 ออกขี่ดีกว่า คันนี้ใช้น้อยมาก ปกติจะให้แม่บ้านใช้ขี่ไปตลาด วันนี้เอามาลองหน่อย ขี่แล้วมันหนักดีครับ GI สูงมาก กดออกตัวต้องใช้แรงเยอะ แต่พอรถแล่นแล้วเติมน้อย รถเก่าโทรมไม่ลื่นไหล พอหยุดปั่นรถจะไหลฟรีไม่ไกล คนอื่นอาจไม่ชอบ แต่ผมว่ามันทำให้เราได้ออกแรงเยอะกว่าปกติ คิดบวกไง มีเวลาน้อย แต่ออกแรงได้เยอะกว่า เผาผลาญพลังงานได้ดีกว่า
   ข้อเสียของไอ้คันนี้คือเบาะมันเจ็บก้นครับ เดี๋ยวนี้ก้นผมไฮโซไปแล้วตั้งแต่ใช้ Brooks นั่งเบาะอื่นแล้วไม่ถูกใจเลย แต่ก็ต้องคิดบวกนะ ถือเสียว่าเป็นการฝึกให้ก้นเราแข็งแรงขึ้น เผื่อเจอทริปโหดต้องขี่ยาวต่อเนื่อง อย่างอินทนนท์นี่ถ้าผมไปต้องมีไม่น้อยกว่า 6-7 ชม แน่นอน
   ฝนตก ไม่ได้ไปตลาด อาหารเช้าวันนี้คือส้ม 4 ผล ตามด้วยอัลมอนด์อบ 1 กำมือใหญ่ ทำความสะอาดบ่อปลานิดหน่อย กลางวันหิวไม่มีอะไรกิน เอามาม่ามาเคี้ยวกินกรอบๆ พอกินเสร็จปุ๊บ แม่เข้ามาบ้านพร้อมกับอาหารเยอะแยะ อืมม ช่างพอเหมาะพอเจาะจริงๆ เลยซัดราดหน้าไปอีกห่อ ขำขำ
   ขาปวดไม่หายเลยครับ เดินไปไหนลำบากมาก ไม่น่าเล่นท่าพิสดารเลยกู เดินพื้นราบยังยาก ขึ้นลงบันไดไม่ต้องพูดถึง ต้องเกาะกอดราวบันไดตลอดเวลา ตอนขึ้นนี่พอเกร็งๆ สู้ได้ แต่ตอนลงนี่สิ ขามันแบบอ่อนแรงไปเลย กลัวจะกลิ้งเอา
   จนถึงเย็นก็ยังเดินไม่ไหว ฉิบหายแล้วครับท่านผู้ชม ลอง Stretch อีกรอบวะ จะดีขึ้นหรือเปล่าก็ไม่รู้ ทำแบบเก้ๆ กังๆ ต้นขามันเจ็บไปหมด เกร็งไม่ได้เลย แทบทรุด
   เย็นกินข้าวที่บ้านกับพ่อแม่ ภรรยา และลูก พร้อมหน้าพร้อมตากันในรอบเดือน ปกติจะต่างคนต่างกินสลับเวลากันแล้วแต่ใครจะสะดวก เสร็จแล้วผมก็ขี่ Neobike 16 ต่ออีก 30 นาที หัวค่ำรู้สึกเหมือนมีลมเย็นๆ ครับ อากาศสบายดีจริงๆ เลย ขี่จนก้นเริ่มตึงๆ ถึงได้หยุด ตอนขี่จักรยานไม่เจ็บต้นขานะ แต่พอลงเดินเท่านั้นแหละ เจ็บอีกแล้ว
   คืนนี้ผมหลับสบายแน่ แต่พรุ่งนี้ไม่รู้กล้ามเนื้อต้นขาจะเป็นอย่างไร

[O'Pern]

28 มค 56
   ฉิบบบบบบ หายยย เจ็บต้นขาฉิบหายเลย นอนตะแคงทับขายังเจ็บ พอจะกัดฟันเดินขึ้นบันไดได้ แต่เดินลงไม่ได้ ต้องใช้วิธีเดินถอยหลังลง (ใคตรคลาสสิคเลย)
เมื่อคืนฝนตกหนัก ตกมาสองล็อต เช้านี้ปลาทองผสมพันธุ์กันทันที แต่น่าเสียดาย อ่าง กระถางเต็มหมดแล้ว ไม่มีที่ให้เก็บเพาะไข่ นึกถึงเมื่อก่อนผ่านมาสิบกว่าปีเลี้ยงปลาแบบปล่อยๆ ไม่ค่อยได้ดูแลอะไรมันนัก ไม่เห็นจะมีไข่มีลูกให้เห็น พอมาตอนนี้สิ จะให้ผสมวันไหนยังเลี้ยงแบบสั่งได้เลย
   เช้านี้ขี่จักรยานรับลมเย็นไปอีก 30 นาที ขี่เบาๆ ครับ ทดลองออกแรงกดบันไดดูรู้สึกตึงๆ ขา ออกแรงมากไม่ได้แน่เลย อีก 6 วันจะถึงงานขึ้นอินทนนท์ เอาไงดีวะนี่ ขี่ไปคิดไปเรื่อยเปื่อย ผมคิดเรื่องธุรกิจได้มากมายจริงๆ นี่ถ้าเป็นมหาเศรษฐีคงจะโทรสั่งให้ลูกน้องไปทำตามที่ผมคิดฝันไปแล้ว
   คนเรามีหลายแบบนะครับ บางคนถนัดเป็นหัวคิด บางคนถนัดทำ ผมอยู่ในคนกลุ่มแรก ชอบงานคิดสร้างสรรค์ อะไรแปลกใหม่ ขวางโลก นี่ถนัดเลย ไอ้ที่คนบอกเป็นไปไม่ได้ บ้า นั่นแหละ ใช่ผมเลย
   ตอนเล่นรถจักรยาน BMX ก็แต่งแบบแปลกๆ ขับรถยนต์นี่ยิ่งไปไกลใหญ่เลย อายุแค่ 18 ก็ขับรถยนต์ที่เป็นลายม้าลายทั้งคัน และเปลี่ยนลวดลายทุกปีจนจบมหาวิทยาลัย
   ก็ถึงขนาดออกแบบบ้านเอง สร้างบ้านเอง (แค่คุมงาน ไม่ได้ลงมือก่ออิฐ) เป็นบ้านสไตล์ Loft ที่สร้างในปี 90 และยังคงดูโดดเด่นมาจนถึงทุกวันนี้ (ดูรูปประกอบประจำวันนี้) ยุคนั้นยั้งไม่มีอินเทอร์เนทนะครับ เอาแค่คอมพิวเตอร์ธรรมดาๆ ก็ชุดละแสนกว่าบาทเข้าไปแล้ว เด็กวัยรุ่นคนอื่นมีรถขับส่วนตัวก็เจ๋งเท่แล้ว พอเพื่อนมาเห็นบ้านส่วนตัวของผมแล้วตกตะลึง เฮ้ยย มึงมีอย่างนี้ด้วยหรอ
   คนแก่ชอบเล่าเรื่องอดีตอีกแล้วสินะ
   ยอมรับว่าเป็นกังวลกับไอ้ต้นขาที่เจ็บนี่จริงๆ สองจิตสองใจว่าจะออกกำลังกายเบาๆ ดี หรือจะพักไปเลยดี เพราะตอนขี่จักรยานมันก็ไม่เจ็บอะไร (แต่ขึ้นเขาไม่ได้แน่นอน เดินยังลำบากเลย)
   เย็นไปรับมิว เขาขอไปซื้อไส้ปากกาในเซ็นทรัล ไปก็ไป ค่อยๆ เดินช้าๆ ดีนะในห้างเป็นบันไดเลื่อน ถ้าไม่เลื่อนล่ะก็ หึหึ
   กลางคืนเอาผ้าห่มไฟฟ้าแบบประคบร้อนมาพันขา มิวเข้ามานั่งดูใกล้ๆ ถามว่าเป็นไงบ้างพ่อ รู้สึกดีขึ้นไหม ผมหันไปกระซิบที่หูเขาเบาๆ
   “ไข่เกือบจะสุกละ”

[O'Pern]

29 มค 56
   เช้านี้ขาดีขึ้นนิดๆ ไม่รู้ว่าเพราะมันดีขึ้นเองหรือเพราะประคบร้อน แต่ยังเดินลงบันไดลำบากนะ ถ้าอยู่ในบ้านคนเดียวผมใช้วิธีเดินถอยหลังลง แต่ถ้าอยู่นอกบ้านทำไม่ได้ คนจะมองว่าติงต๊อง เลยฝืนๆ จับราวลงมาแบบช้าๆ ตอนไปธนาคารได้ยินคนแก่กระซิบคุยกันดังๆ ว่า “จา โบ้ว ฮ่วง”
   เอากลับมาถามแม่ แม่หัวเราะ บอกแปลว่า เป็นโรคผู้หญิง
   หึหึ แรงนะอาม่า
   เช้านี้เจอศึกหนัก ต้องยกของในโกดังอีกแล้ว ขาเจ็บแบบชนิดงอไม่ลง เหยียบคลัตช์แทบไม่ไหว นี่ยังจะต้องยกของอีกเต็มรถกระบะ
   
   บ่ายเข้าไปที่คอนโด Ivy River ไปแจ้งขอลาออกจากการเป็นคณะกรรมการ เซ็นเอกสารเรียบร้อย จะเข้าไปทำความสะอาดห้อง อ้าว… ไม่ได้เอากุญแจห้องมา มันอยู่ในรถพ่อคันที่ผมใช้ประจำเมื่อสัปดาห์ก่อน ตอนนี้ผมกลับมาใช้รถตัวเองแล้ว ลืมหยิบเอากุญแจห้องพักมา เซ็งเลย
   หิวข้าว เลยขับต่อไปอีกนิดที่ Big C มีร้านประจำของผมคือเปาะเปี๊ยะสด ขอต้นหอมเยอะๆ แล้วเขาหยิบให้สะใจ เลยชอบ รสชาติก็งั้นๆ แหละ แต่เขาใจดีไง มาแถวนี้ก็แวะกินหลายครั้ง นี่ไม่ได้มาหลายเดือนแม่ค้ายังจำได้ ทักว่าหายไปไหนมา
   อยู่บ้านเปิดเวปตัวเองอ่านเรื่อง UBX เล่น แต่งเอาไว้นานหลายปี อ่านซ้ำยังโอเคดีอยู่ อยากเอาไปขายคนทำหนังจริงๆ แต่ไม่รู้จะไปขายใครคนไหนอย่างไร พลอทเรื่องต่างๆ มีไว้หมดแล้ว วันนี้ทยอยเขียน (พิมพ์) ต่อไปอีกนิดหน่อย
   หัวค่ำขี่รถ Neo bike 16 เล่นช้าๆ แต่ต้นขาก็ตึงๆ เหมือนกัน ตอนขี่ไม่เจ็บอะไร แต่พอลงจากรถพอเท้ายันพื้นแล้วขาอ่อนหมดแรงเกือบล้มแน่
   ก่อนนอนประคบด้วยผ้าห่มร้อนอีกครั้ง สงสัยอดไปอินทนนท์แน่ๆ
   วันนี้มีเปิดตัวรถ Bentley ราคาขำขำ 22 ล้านบาท รุ่น GT แบบ 2+2 คือรถที่เน้นแค่สองที่นั่งหน้า ส่วนเบาะหลังก็นั่งแบบทำใจเอาหน่อย เหมือนเป็นส่วนเกิน เครื่องยนต์ 6.0 L V 12 ความแรงคงไม่ต้องบอกแล้วนะ

[O'Pern]

30 มค 56
   ปวดขา ตื่นตี 3 มาเข้าห้องน้ำ เลยนอนต่อเพลินตื่นเอาเกือบหกโมง เดินสูดลมหายใจเต็มปอดสัก 10 รอบ รีบกินข้าว รีบเข้าวงจรชีวิต ส่งลูก ไปทำงาน
   เช้านี้เจอศึกหนักครับ ต้องขับรถไปรับสินค้าแถวบางแค มันแย่เพราะขาผมเจ็บอยู่ไง เหยียบคลัตช์ยังเจ็บ เกือบตลอดทางที่ถนนโล่ง เลยขับแบบ No Clutch Shift ไอ้เทคนิคนี้หัดมาตั้งแต่ตอนอายุ 16 มาได้ใช้จริงเอาวันนี้นี่เอง เล่นมันแบบทั้ง Up Shift และ Down Shift เลยครับ Up Shift นี่ง่ายหน่อย เพราะรถมันกำลังพุ่ง แต่ตอน Down Shift นี่สิ กะจังหวะลำบาก โดยเฉพาะถ้ารถคันหน้าเบรกแล้วเราต้องกดเบรกตาม รอบมันจะตกเร็วมากจนผิดพลาดได้ง่าย
   ขับรถ MT ก็เจ็บขาอยู่แล้ว พอถึงโกดังสินค้านี่สิ เจอร้านเขามีแค่คนงานหญิงมาเปิดประตู แล้วผมต้องยกของเองทั้งหมดขึ้นรถ แต่ไอ้ที่หนักหนามากสุดคือต้องเข็นรถเข็นลงเนิน
   ลงเนิน !!! ปกติลงบันไดตัวเปล่าผมยังต้องถอยหลังลงเลย มาวันนี้ต้องเข็นสินค้าลงเนิน เฮ้ยย ไม่นะ
   เลยเรียกพนักงานหญิงให้คอยประคองตอนลง ไม่มั่นใจว่าขาตัวเองจะหมดแรงพับล้มไปตอนไหน เจ็บครับ เกร็ง อดทน และคิดบวกเข้าไว้ คิดว่าเราแค่เจ็บขา แต่ยังมีขาเดิน นึกถึงภาพคนพิการขา แล้วปลอบใจตัวเองให้เจ็บน้อยลง สุดท้ายก็ผ่านมาได้
   ไม่เป็นไรครับ คิดบวกเข้าไปเสมอ ชีวิตอยู่ได้ด้วยการคิดบวกเท่านั้น มองโลกให้สวยๆ เจอใครมาเบียดก็ยกคันเร่งให้เขาไปก่อน เจอคนยืนข้ามถนนนี่ต้องยกคันเร่งแต่ไกล บางคนหยุดรถให้แล้วยังไม่กล้าข้าม ต้องกดแตรปิ๊นๆ เรียก แล้วโบกมือให้ข้าม
    กลางวันฟังวิทยุในรถมีข่าวกำนันเป๊าะโดนจับ เด็กรุ่นใหม่ๆ อาจไม่คุ้น ไม่รู้จัก แต่เขาคือผู้ทรงอิทธิพลที่สุดในภาคตะวันออกในอดีต
   ย้อนกลับไปในยุคนั้น นักการเมืองท้องถิ่นโดนจับคดียาเสพติดแล้วมีการยึดทรัพย์ เมื่อก่อนจับเข้ากรงเฉยๆ แต่พอมียึดทรัพย์แล้วมันเหมือนที่โกงมาทั้งหมดจะโดนเอาคืน คนชั่วๆ ก็เลยรีบหาแหล่งฟอกเงิน
   ฟอกกันทั้งในและต่างประเทศเลยครับ ในประเทศจะเล่นที่ดินกัน เงินเหลือๆ ก็สร้างโรงแรมรีสอร์ทเพิ่ม หากหาที่ดินไม่ได้ ก็เอาเงินทุ่มให้หน่วยงานฮุบที่ดินป่ามันซะ วงจรแบบนี้คนทำมาหากินทั่วไปคิดกันยากครับ ต้องเป็นพวกเลวมาจากรากเท่านั้น เพราะมันไม่ได้มีแค่เงิน มันมีอิทธิพลด้วย โกง ข่มขู่ ฆ่า และอีกสารพัด
   วันนี้ปวดขามากขึ้นกว่าเดิม เซ็งฉิบเป๋งเลย งานจักรยานใหญ่ๆ ต้นปีผมพลาดหมด เริ่มตั้งแต่หัวหิน มาอาทิตย์นี้ก็อินทนนท์ เฮ้อออออ เซ็งจริงๆ เล้ยยยย
   หัวค่ำเอารถ KHS F20-W ออกมาขี่บ้าง ไอ้คันนี้จอดทิ้งหลายเดือนแล้ว ไม่ค่อยได้ไปไหนเลย เพราะว่าผมไม่ถนัดเบาะแบบหนานุ่ม นี่ถ้าเป็นเบาะหนังคงจะดี ขี่เบาๆ ไปเกือบ 1 ชม แปลกนะ เดินแล้วเจ็บขา แต่ขี่จักรยานแล้วไม่รู้สึกอะไรสักนิด
   กลางคืนประคบผ้าห่มร้อนก่อนนอน รู้สึกได้ชัดเจนว่ามันดีขึ้น เพราะประคบเสร็จเดินลงบันไดบ้านได้โดยไม่ต้องจับราวเลย รู้สึกแค่ตึงๆ ขา ไม่รู้สึกเจ็บ ลองแล้วก็มาประคบต่อ ผ้ามันผืนเล็ก เลยต้องพันขาที่ละข้าง ซ้ายที ขวาที ใช้จับเวลาเอา กะให้มันเท่าๆ กัน