16 พค 55
ได้แต่ลูบๆ คลำๆ รถพ่อคันใหม่ ตั้งแต่รับรถมา ผมได้ขับแค่จากโชว์รูมกลับบ้านครั้งเดียวเอง อ่านคู่มือเล่มใหญ่จนหมดแล้ว อยากลองฟังชั่นต่างๆ ดูบ้างว่ามันจะทำงานอย่างไร มีประโยชน์ต่อผู้ขับมากน้อยแค่ไหน มีสองฟังชั่นที่ผมสนใจอย่างมาก อันแรกคือระบบเบรกอัตโนมัติ คือถ้าปล่อยรถไหลไปข้างหน้าโดยผู้ขับไม่รู้ตัว รถมันจะเบรกให้เอง และอีกอันคือระบบล็อคความเร็วตามรถคันหน้า เหมือนกับว่าเราล็อคเป้าหมายแล้วรถเราจะเร่งจะหยุดตามรถคันหน้าได้เอง ผู้ขับแค่ถือพวงมาลัยให้ตรงท้ายเขาอย่างเดียว น่าสนไหมล่ะ
เช้านี้ไม่ได้ออกกำลังกายอะไรเลย ฝนตกปรอยๆ ครับ ทำได้แค่ยืดเส้นบิดตัวไปมา กินอาหารเช้าแล้วก็ออกไปทำงานที่ร้านขายของ เหมือนเดิมอีกแล้ว เข้าโกดังยกของแต่เช้าแปดโมง เหงื่อชุ่มเลย เพิ่งจะทาครีมกันแดดมาไม่ถึง 1 ชม มันก็ไหลละลายปนกับเหงื่อออกมาเป็นหยดสีขาว เสียดายเงินจริงๆ
ตอนสายไปธนาคารเป็นสาขาที่ทางบ้านผมใช้บริการเป็นประจำมากว่า 50 ปี และระยะสิบปีหลังมานี้ ผมเป็นคนไปทำธุรกรรมทางการเงินเองทุกวัน จนมาวันนี้เกิดเหตุคือ เงินสดขาดไป 1000 บาท ก็เลยเอ่ยปากขอยืมพนักงานแคชเชียร์ บอกเขาว่าพรุ่งนี้จะเอามาให้ แต่เขาตอบกลับมาว่าเขาไม่มี
อืม ไม่เป็นไร เดินไปขอยืมโต๊ะถัดไป อ้าว บอกไม่มีเหมือนกัน เอ๊ะ ชักจะผิดปกติ ลองเดินไปหาอีกคน เฮ้ยย ตอบกลับมาเหมือนกันเลย พนักงานบางคนพูดติดมุขว่า วันนี้เราไม่รู้จักกัน
งงโคตรๆ เลย ครั้งล่าสุดที่ผมขอยืมเงินเพื่อนก็คือตอนประถม ขอยืมเงิน 2 บาทไปซื้อขนมกินตอนเย็น ใช้คืนเรียบร้อยในวันรุ่งขึ้น ก็คือไม่ได้ยืมเงินใครมากว่า 30 ปีแล้ว มาวันนี้ผมจำเป็นจริงๆ แต่กลับพึ่งใครไม่ได้เลย โคตรจะงงเลย ขณะนั่งเล่าอยู่นี่ผมยังงงไม่หาย
เขาคิดว่าผมจะยืมแล้วไม่คืนหรือ ผมไปธนาคารทุกวันอยู่แล้ว เป็นลูกค้าเก่าแก่ที่สุดของธนาคารสาขานี้ ขนาดธนาคารต้องการเงินเหรียญก็ยังมาขอให้ผมนำมาฝากเลย
ผมไม่ได้โกรธคนที่ไม่ให้ยืมเงินนะ แต่แปลกใจมากๆ หรือว่าผมโลดแล่นในเวปจักรยานมากเกินไป ในโลกไซเบอร์ของชาวจักรยาน ผมเจอแต่พวกคนรวยน้ำใจ เริ่มตั้งแต่หมอเจษ อ่านเจอว่าผมอยากได้แป้นพลาสติกบันได shimano อีกสองวันถัดมาของก็ส่งมากองอยู่ที่บ้าน พี่สมัครที่เชียงราย อ่านเวปเจอว่าผมจะขึ้นไปเที่ยว ก็โทรมานัดเจอ บอกให้ไปพักที่บ้านเขาได้ ครั้งนี้ไม่สะดวกก็มาคราวหน้าได้ พาเพื่อนมาด้วยก็ยังได้ ล่าสุดก็คือพี่ไผทจากขอนแก่น อ่านเวปเจอว่าผมต้องการปากกาแบบจุ่มหมึกเขียน เป็นปากกาโบราณที่ผมเคยใช้ตอนเด็กๆ หาในร้านเครื่องเขียนใหญ่ๆ ยังไม่มี พี่เขาอ่านเจอ ก็จัดส่งมาให้ผมเป็นกล่องเลย ส่งมาสิบกว่าหัว และด้ามปากกาอีก 3 ด้าม ตบท้ายด้วยเขาบอกว่า ถ้าไม่กลั้วขวดหมึกจะแตก เขาก็จะส่งมาให้ครบชุดเลย
ผมมองโลกแบบใสซื่อมั้ง ปกติเจอแต่คนใจดีรอบๆ ตัว เราก็รู้สึกดีกับทุกๆ ที่อยู่รอบตัวเช่นกัน เห็นใครเดือดร้อนก็เลยต้องเข้าช่วยเหลือ แต่กับประสบการณ์ที่ธนาคารวันนี้ เล่นเอาผมจำไม่ลืม ย้ำอีกทีว่าไม่ได้โกรธอะไรสักนิดนะ แต่งงจริงๆ
เหมือนกับว่าคุณเปิดร้านขายก๋วยเตี๋ยว มีลูกค้าคนหนึ่งมากินต่อเนื่องทุกวันๆ แล้ววันหนึ่งมีเงินมาไม่พอซื้อ เขาบอกขอติดไว้ก่อนได้ไหม แต่คุณบอกว่าไม่ได้ เขาก็เลยต้องเดินกลับบ้านไป
คิดอีกด้าน หรือว่าผมจะเห็นแก่ตัวไปหน่อย ก็ในเมื่อตัวเองเตรียมเงินมาไม่พอเอง ไปขอยืมคนอื่นแล้วเขาไม่ให้ ก็เลยรู้สึกไม่ดีอย่างนั้นหรือ ปัญหามันอยู่ที่ตัวผมเอง ไม่ได้อยู่ที่เจ้าของเงินนี่นา
ทรรศนะคติ เป็นตัวกำหนดวิธีคิดของคนเราจริงๆ ครับ
