ธค 54

[O'Pern]

1 ธค 54
   เข้าเดือนสุดท้ายของปี 54 แล้ว แต่รู้สึกเบื่อๆ ก็ไม่รู้
   บ่ายเข้าไปที่คอนโด ไม่ได้มาเหยียบที่นี่เกือบเดือน สงสารต้นกระบองเพชร 3 ต้น เข้าไปดูแลรดน้ำมันสักหน่อย ผมชอบห้องนี้เพราะลมพัดเย็นสบายดีมากๆ นั่งเล่นเพลินๆ สุดท้ายก็ทำความสะอาดทั้งห้องจนหมด มันอยู่เฉยๆ เลยอดไม่ไหว ถูระเบียงเสียจนสะอาดลงไปนอนรับลม สบายดีจริงๆ
   กลับมาบ้านตอนเย็น ได้ข่าวชาวบ้านประท้วงปิดถนนอีกแล้ว ประชาชนเขาทำถูกแล้วครับ เพราะถ้าใครนิ่งเฉยจมอยู่ในน้ำ ทางรัฐบาล และ กทม เขาก็จะปล่อยให้แดดมันเผาจนน้ำระเหยไปเอง การออกมาแสดงพลัง ทำให้โลกภายนอกเห็นว่าคุณยังมีชีวิตอยู่
   ออกแนวประชด แดกดันไปหน่อยนะ เรื่องเหล่านี้จะไม่เกิด ถ้าคนมีอำนาจมันทำงานเป็น
   วันนี้โคตรเบื่อจริงๆ 

[O'Pern]

2 ธค 54
   ชีวิตดูเงียบเหงา มืดมน เหมือนอยู่ในอุโมงค์มืด ปล่อยไว้แบบนี้นานๆ ไม่ดีแน่ วิธีแก้ระยะสั้นก็คือจัดทริปจักรยานทางไกลส่วนตัวโดยด่วน ไปมันคนเดียวแบบเดิมนี่แหละครับ ไปแบบ No Plan ก็ง่ายดี ไม่ต้องคิดอะไรมาก ไปคิดเอาตอนอยู่บนอานจักรยาน คิดสดๆ แล้วก็ลุยกันเลย
   ชีวิตยังคงเป็นไปแบบเดิมๆ มีแต่ยกของ แบกของ ดีหน่อยตรงที่ช่วงนี้ไม่ต้องติดท้ายรถกระบะส่งของเหมือนปีก่อนๆ สงสัยเพราะหลังเจ็บยกของหนักไม่ได้มากแล้วกระมัง เจ้าของร้านปราณีให้ผมยกแต่พวกสินค้าในโกดัง และเข็นส่งของในละแวกแถวร้าน
สมุทรสาคร ต้นแบบการบริหารน้ำตัวจริง ผมยังย้ำเสมอว่าให้รัฐบาล และ กทม ไปดูวิธีการทำงานเป็นทีมของเขา เขาสามารถนำน้ำมหาศาลที่ไหลบ่ามาจากด้านบนลงทะเลได้ดีมากๆ เขาขอความช่วยเหลือจากรัฐบาลไป ก็ได้กลับมาแค่กระสอบทราย ปัดโธ่ คนเรา
   วัดพระแก้วเปิดถึงเที่ยงคืน โอกาสนี้หายากมากๆ บรรยากาศละแวกเกาะรัตนโกสินทร์นี่ผมชอบมาก โดยเฉพาะช่วงกลางคืน ขี่จักรยานแล้วนึกภาพประวัติศาสตร์ออกเลยครับ วันที่ 5-9 จะเปิดให้เขาชมวัดพระแก้วตอนกลางคืน ส่วนวันที่ 3-9 จะฉายภาพยนตร์ประวัติศาสตร์ที่กำแพงด้านสนามหลวง ผมล่ะอยากไปขี่จักรยานเล่นคืนวันพรุ่งนี้เสียจริง จะมาติดก็ตรงต้องดูแลลูกนี่แหละครับ ถ้าผมออกมา เขาก็ต้องอยู่บ้านคนเดียว
   ทำใจลำบากเหมือนกัน

[O'Pern]

3 ธค 54
   เช้านี้ลมหนาวพัดเย็นกว่าวันก่อนมากเลย ขี่จักรยานแล้วสดชื่นจริงๆ เอารถคันใหม่ (แต่เก่าเน่าของคนอื่น) คือ Neobike 16 ออกขี่ไปซื้อโจ๊กให้ลูก รถมันขี่นิ่งดีกว่าตัว 14 พอควรเลยล่ะครับ ฟรีหลังเป็นแบบ 16 ฟัน กดบันไดตอนออกตัวจะหนักหน่อย แต่ขี่ไปสักพักจะรู้สึกว่ามันพอดีกับการขี่บนท้องถนน คือทำความเร็วได้เหมาะสมกับสภาพตัวของมัน เร็วกว่านี้ก็ไปได้แต่รถมันจะแกว่งๆ
   ฮิราลี คลินตัน เยือนพม่า คุยกับอองซาน ซูจี หึหึ มาแนวนี้อีกแล้ว มันจะมาบุกเศรษฐกิจในพม่าอีกแล้ว หลังจากที่เล่นไปสร้างฐานทัพในหลายประเทศในแถบเอเชียไปเยอะ เริ่มตั้งแต่ฟิลิปปินส์ อินโดนีเซีย เกาหลีใต้ ดีที่ยังไม่มีฐานในไทย
   ประเทศสหรัฐอเมริกามักจะมาแนวนี้ตลอดครับ เข้าแทรกแซงประเทศที่อ่อนแอกว่า เอาเรื่องประชาธิปไตยเข้ามาอ้างว่าช่วยประชาชน ไอ้เรื่องช่วยจากใจจริงก็เข้าใจนะ แต่มันมักจะมีเรื่องผลประโยชน์ และธุรกิจแฝงเข้ามาเสมอ คือเขารู้ไงว่าที่ใดในโลกมีทรัพยากรที่มีค่า อย่างพม่านี่มีบ่อน้ำมัน ก๊าซ อัญมณีเยอะมาก แต่ที่เด่นสุดในโลกก็คือป่าไม้ครับ 
   เรือยอร์ชหรูๆ ลำละกว่า 50 ล้านบาทขึ้นไป ที่ต่อขึ้นในย่านสแกนดิเนเวีย เจาะจงเลือกเฉพาะไม้สักทองที่มาจาก 3 ประเทศเท่านั้น คือ ไทย ลาว พม่า แพงเท่าไหร่ก็ไม่สน ขอให้มีของส่งให้ตลอด เพราะไม้สักทองของเรามันแกร่ง ทน มอด แมลงไม่กิน แดน ฝน ทนได้ น้ำทะเลยังทนได้สบายมาก ไม่มีไม้ใดในโลกมีคุณสมบัติเช่นนี้อีกแล้ว
   ไม้สักทองของประเทศอื่นก็มี แต่ด้อยคุณภาพกว่าของเราครับ
   นอกจากนี้ เขามีข้อมูลของทุกประเทศในโลกผ่านทางระบบ GPS โดยมีดาวเทียมสำรวจมากว่า 30 ปีแล้ว (เริ่มมาจากกลยุทธทางทหาร) นโยบายต่างประเทศของเขามีจุดยืนอย่างมากไม่ว่าพรรคไหนเข้ามา ต่างก็สานต่อนโยบายนั้น มันทำให้เกิดความแข็งแกร่ง และต่อเนื่อง ดังเช่นโครงการ Star Wars ที่โด่งดังเมื่อสิบกว่าปีก่อน ที่มีแนวคิดการใช้ดาวเทียมยิงจรวดต่อต้านขีปนาวุธแบบอัตโนมัติ ป่านนี้คงเสร็จเรียบร้อยแล้วมั้ง แต่ไม่กล้าคุยบอกใครว่าประเทศตัวเองใช้ระบบนี้แล้ว
   ธุรกิจหลักของสหรัฐอเมริกาก็คือการแทรกแซงทางการค้ากับประเทศที่อ่อนแอกว่า (เขากีดกันกุ้ง แลพืชผลทางการจากไทย แต่ไม่กล้าหือเรื่องสินค้าลิขสิทธิ์ต่างๆ จากจีน) สินค้าส่งออกสำคัญของเขาคืออาวุธสงคราม การที่เขาส่งกำลังพลไปยังประเทศต่างๆ โดยอ้างมนุษยธรรมนั้น มันมีเหตุผลหลักๆ ของเขานั่นคือการทดสอบอาวุธสงครามในรูปแบบใหม่ๆ มันคือ War Show ธุรกิจบนความตาย
   ผมเกลียดนโยบายต่างประเทศของสหรัฐอเมริกานะครับ แต่ไม่ได้เกลียดประชาชนของเขา เหมือนกับผมเกลียดรัฐบาลไทย เกลียดนักการเมืองกว่าครึ่งในสภา แต่ผมไม่ได้เกลียดคนไทยแม้แต่น้อย
   หนังสือ a day ประกาศหาคนร่วมปั่นออกทริปถึง 1 เดือนเต็ม อ่านแล้วของขึ้น กรี๊ดในใจ ถ้าเป็นผมในเมื่อก่อน ไม่ได้ต้องมาเฝ้าร้าน ก็สามารถไปไหนก็ได้อย่างอิสระ แต่ทุกวันนี้มันไม่มีเสียแล้ว
   แต่ก็ยังอุตส่าห์ส่งรายละเอียดแนะนำตัวไปนะ ทั้งๆ ที่คุณสมบัติของเรามันไม่เข้าข่ายกับเขาเลยสักนิด ไม่ได้เผื่อฟลุ๊ก แต่แค่อยากให้กำลังใจเขา
   เป็นอีกวันที่นึกถึงความอิสระ ที่นับวันยิ่งจะโบยบินไกลออกไปทุกที

[O'Pern]

4 ธค 54 water ride
   ในเมื่อเบื่อสุดขีด ก็ต้องหาอะไรทำที่มันหลุดโลก เช้านี้เอาจักรยานออกขี่ในน้ำครับ ระยะทางแค่ไม่กี่กิโลเมตร แต่ต้องขี่ทวนน้ำ ปั่นแทบตาย รถไม่วิ่งไปไหนเลย ตอนแรกคิดว่าเราทำอะไรผิดหรือเปล่า เห็นท่าเรือเล็กๆ กลางทางก็จอดแวะพัก ตรวจเช็คดูพบว่าจุดเชื่อมต่อกับเฟรม Down Tube มันเคลื่อน ผมยึดมันไม่แน่นพอ ตอนแรกคิดว่าแน่นดีแล้วแหละ แต่พอขี่ไปสักพัก มันเจอน้ำหนักตัวผมกดทับไปนานๆ ก็เลยเคลื่อนตัว หรืออีกกรณีหนึ่งนั่นคือ ผมเลือกใช้บูชตัวโตเกินไป กลับไปบ้านตอนลองเป็นขนาดเล็กลงกว่านี้ดู (เขามีบูชมาใช้เลือก 48 ชิ้น สำหรับจุดยึด 3 ตำแหน่ง เพียงพอต่อจักรยานทุกขนาด)
   ในสเปคบอกว่าติดตั้งแค่ 10 นาที แต่ผมทำไปถึงเกือบ 30 นาที ครั้งแรกครับ ให้อภัยตัวเอง ครั้งต่อไปคงจะเร็วกว่านี้แน่นอน ก็เหมือนการพับจักรยานแหละครับ รถ Strida บอกใช้เวลา 10 วิ หึหึ ผมทำได้ 3 วิ ครับ ส่วนรถ Dahon ที่มีจุดพับสองจุดคือกลางตัวถัง และท่อคอ เขาบอกพับได้ใน 30 วิ ผมทำได้ 15 วิ
   ไม่ได้อวดเก่ง เพราะทุกคนเก่งกันได้ง่ายๆ แค่ช่างสังเกตสักหน่อย อย่างแรกคือเราต้องรู้ว่าต้องจับรถตรงไหน ยืนมุมไหนของรถ ตรงไหนติดขัดอย่างไรก็แก้ไขกันไป ลองซ้อมพับๆ กางๆ อยู่กับบ้านให้คล่องก่อนออกผาดโผนในยุทธจักร แล้วคุณจะเป็นยอดฝีมือได้ไม่ยาก
   ระยะทางในลำคลองไม่กี่กิโลเมตร แต่ขี่ทวนน้ำครับ ใช้เวลาไปเกือบ 1 ชม ขี่ไปจนถึงใต้สะพานยกระดับวงแหวน จอดพักดีกว่า ขี่มาตลอดทางเมื่อยก้นอย่างมาก มันลำบากตรงที่จอดพักกลางทางไม่ได้ ถ้าจะพัก ก็ต้องหาท่าเรือ จอดแล้วก็ต้องผูกรถไว้นะ ไม่งั้นมันลอยไปตามน้ำจะยุ่งกันใหญ่
   จอดแวะพัก ก็ชาวบ้านมาหาปลาก็เดินเข้าไปคุยกับเขา สร้างสัมพันธ์กันไว้ ละแวกนี้ผมมาขี่จักรยานบ่อย กลุ่มพระราม 2  บางมด สวนธนฯ ต่างก็ใช้ถนนละแวกนี้ขี่ออกกำลังกายกันแทบทุกเย็น และในวันหยุดจะแถมรอบเช้าเพิ่มอีก
   คลองแถวบ้านผมดีครับ เป็นคลองที่ชาวบ้านใช้เรือสัญจร ข้างๆ ทางเลยมีร้านมินิมาร์ทแบบชาวบ้านๆ จากเดิมเราขี่จักรยานแล้วแวะซื้อของที่ 7-11 แต่วันนี้ผมจอดซื้อน้ำดื่มจากชาวบ้านริมคลอง บรรยากาศกันเองดีมากๆ เหมือนกับย้อนยุค
   ข้อเสียของการเล่นแบบนี้มีเยอะมากครับ อย่างแรกคือแม่งร้อนฉิบหายเลย ไม่มีร่มเงาให้หลบแม้แต่นิดเดียว ทวนลมยังไม่พอ แม่งมีทวนน้ำอีกด้วย ยังไม่พอนะ ถีบจักรยานก็จริง ล้อหมุนจริง แต่มันส่งกำลังผ่านกลไกไปปั่นใบพัด เกิดการสูญเสียกำลังขณะขับเคลื่อนเยอะมาก ภาษารถยนต์เรียก Drive Train Loss เล่าให้นึกภาพเห็นก็คือเราออกแรงขี่ที่ความเร็วราว 18 กม/ชม แต่รถมันวิ่งจริงได้แค่ราว 6-7 กม/ชม สาหัสสุดท้ายนั่นคือปล่อยฟรีแล้วหยุด ใบพัดไม่มีกำลังขับมันก็หยุดหมุน แรงส่งก็หยุดตาม แต่ถ้าเป็นจักรยานวิ่งบนถนน ถ้าปล่อยฟรีมันยังไหล่ส่งต่อได้ ยังได้ระยะทางเพิ่มไงครับ
   แต่โดยรวมแล้วมันสนุกดีมากเลยนะ ขากลับสบายหน่อย ขี่ตามน้ำ ไปได้เร็วกว่าเดิมเยอะมากเป็นเท่าตัว แล้วจู่ๆ
   เฮ้ยย งูๆ ๆ เอาไงดี รถกูเบรกไม่ได้เสียด้วย ทำได้แค่เลี้ยวหลบ แต่หลบไม่พ้นหรอก มาเจอกันแบบซึ่งๆ หน้าเลย
   กลัวใบพัดโดนตัวมันครับ เลยปล่อยฟรี กะจะให้รถไหลๆ ตามน้ำผ่านไป แต่..
   ไอ้ฉิบหาย มึงมาเลื้อยขึ้นทุ่นของกูทำไม เอาล่ะสิ นาทีนี้จะหนีไปไหนก็ไม่ได้ นั่งอยู่บนเบาะยกขาขึ้นอย่างเดียวเลย งูมันไม่ยอมไปครับ เจอทุ่นเรียบๆ แห้งๆ นี่มันนอนพักเลย คงจะว่ายน้ำมานาน ขอพักเหนื่อยหน่อย
   จดๆ จ้องๆ กันสักพัก เราก็จากกันด้วยดีครับ ผมน่ะทำได้แค่นั่งบนเบาะนิ่งๆ แต่งูเขาเลื้อยลงน้ำว่ายน้ำต่อไป เป็นอีกประสบการณ์หนึ่งที่ไม่เคยเจอมาก่อน คิดไม่ถึงเลยจริงๆ
   ระหว่างทางเจอรือติดเครื่องยนต์ ลักษณะคล้ายเรือหางยาว วิ่งเร็ว คลื่นแรง ผู้คนใจดี ขับแบบยกคันเร่งปล่อยไหลแซงผมไป เมื่อพ้นแล้วค่อยเร่งส่งต่อ ชาวบ้านเขารู้ครับว่าคลื่นน้ำจากเรือของเขาที่วิ่งเร็วกว่า มันจะทำให้เรือลำเล็ก หรือจักรยานอย่างผมโคลงเคลงได้ง่าย
   แต่กับไอ้เจ้านี่เขาออกแบบมาให้ลุยคลื่นได้อยู่แล้วครับ ไม่มีปัญหาใดๆ สักนิด
   ข้อดีก็มีเยอะนะ ขี่เข้าไปในสวนแบบนี้ หมาเฝ้าสวนเยอะมาก แต่ก็ได้แค่เห่าครับ มันวิ่งไล่กวดผมเหมือนทำกับคนอื่นไม่ได้ ขี่แล้วยิ้มเยาะเย้ยมันในใจ ฮ่าๆ ดูท่าทางมันจะโมโหกว่าเดิมนะนี่
   เจอชาวบ้านเก็บผักบุ้ง จับปลาแบบยกยอ ก็ทักทายเขาก่อนครับ เจอหน้าผมก็ส่งยิ้มให้แล้ว ยิ้มให้แบบเห็นฟันชัดๆ สบตากันผมก็จะจะพูด “สวัสดีครับ” แน่ล่ะ ทุกคนยิ้มตอบ ทักทายตอบ เห็นไหม มิตรภาพมันเกิดจากตัวเราก่อนครับ
   ได้ข้อสรุปแล้วล่ะ ไอ้จักรยานน้ำแบบนี้มันเหมาะมากๆ ตอนเช้าและเย็นครับ พอสายหน่อยแดดแรง ชักจะไม่สนุกแล้วล่ะ และก็ต้องจำ “ร่องน้ำ” เอาไว้ด้วย ต้องจำว่าจุดใดมีตอ มีสิ่งแหลมคมยื่นออกมาไหม ไว้จะลองทริปเย็นๆ ดูสักครั้ง แต่คงต้องมีไฟส่องสว่างไปด้วย เพราะในคลองมันไม่มีไฟเลยสักดวง นึกแล้วน่าสนุกชะมัดเลย เลยเถิดไปถึงทริปค้างคืนเข้าให้
   กลับมาบ้านเอาตอน 1030 ออกจากบ้านตอน 0630 ตื่นตั้งแต่ตีห้าแล้วล่ะครับ แต่ขี่จักรยานวอร์มแถวๆ บ้านหาข้อสรุปว่าจะไปลุยน้ำที่ไหนดี แถวบ้านผมมีคลองให้ขี่เยอะเลยนะ วันนี้เลือกลงที่ท่าเรือของวัดพุทธบูชา เดี๋ยวสักพักฝีมือแก่กล้าจะเล่นชุดใหญ่แบบจัดหนัก ใจถึง พาออกทะเลกัน 
   หาอาหารเช้าที่บ้านตัวเองครับ ไม่ได้จอดแวะซื้ออะไรที่ไหน ลูกโทรมาเรียกตอนผมอยู่กลางน้ำ บอกให้รีบกลับมาบ้าน เขาซื้อโจ๊กมาฝาก
   กลับมาก็รีบเอาทุ่นวางตั้ง ฉีดน้ำล้างทำความสะอาด ทิ้งไว้สักพัก ใช้เวลานี้ไปกินข้าว เสร็จแล้วก็มาเช็ดทำความสะอาดก่อนพับเก็บเข้ากล่อง
   เช็ดไปก็สังเกตไป พบร่องรอยครูด ขูดขีดบางๆ เยอะเลย มันคงจะเกิดตอนผมจอดเทียบท่า และตอนจังหวะลากขึ้นลงท่าเรือแน่ๆ ยังดีทีไอ้ทุ่นนี้มันใช้วัสดุที่หนาเหนียวแข็งแรงดีมาก แบบเดียวกับพวกเรือยางชั้นดีแพงๆ เลยล่ะครับ
   เช็ดเสร็จก็ผึ่งลมให้แห้งสนิท ไว้ว่างๆ ค่อยเก็บ จะเป็นการซ้อมแพ็คเก็บเข้าที่อย่างเป็นทางการ แต่อีกใจก็อยากลองดูว่า มันจะไปได้ดีกับรถพับด้วยไหม
   ออกไปข้างนอกหน่อยเดียวมีเรื่องเล่าในบันทึกมากมาย ตรงกันข้าม บางวันอยู่เฝ้าโกดังแบบเบื่อสุดๆ ยกของหนักๆ หรือโดนลูกค้าระบายอารมณ์ใส่ แบบนี้ไม่ค่อยสนุกเอาเสียเลย
   เล่นในน้ำแล้วชักอยากได้เรือคายัคครับ แถวบ้านเรามีคลองน้ำสะอาดให้เล่นไง วิถีชาวบ้านของแท้ๆ ก็ยังหาได้อยู่ มีสวนมะพร้าวน้ำหอม สวนส้มบางมดแท้ๆ แบบดั้งเดิม สวนเกษตร แปลงปลูกพืชผัก ฯลฯ
   คลองที่ผมขี่ในวันนี้ยังออกทะเลได้นะครับ แต่อีกไกลพอดู เขาบอกว่าเรือเครื่องยนต์ใหญ่แบบ 4 สูบ ใช้เวลาราว 1.30 ชม ถ้าให้ผมขี่ก็คงจะถึงเอาตอนเย็นโน่นแหละครับ แถมขี่กลับไม่ไหวอีกด้วย โปรดส่งรถมารับข้าด้วย
   ภรรยาและลูกกลับมาตอนบ่าย ซื้อก๋วยเตี๋ยวลุยสวนมาฝาก แถมรู้ใจว่าผมชอบกินผักสดเยอะๆ นั่งเล่นอยู่บ้าน จัดสวน จัดบ่อปลา เอาต้นไม้มาปลูกริมบ่อเล่น จนถึงเย็น แม่ชวนไปกินข้าวนอกบ้าน ตัวผมมีแผนจะออกขี่จักรยานไปสนามหลวง แต่ไม่ได้บอกใคร เลยยกเลิกแผนของตัวเอง
   พาพ่อแม่ไปกินอาหารเวียดนามครับ ร้านแถวบ้านนั่นแหละ แต่พ่อแม่ไม่เคยมากิน รสชาติดีครับ ราคาก็กลางๆ ทุกคนลงมติว่าอร่อย เก็บไว้ในลิสต์ร้านโปรดของพวกเรา

[O'Pern]

5 ธค 54 วันเฉลิมพระชนม์พรรษา พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวภูมิพล อดุลยเดชฯ
   วันพระราชสมภพพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวครบรอบ 84 ปี เช้านี้ถนนโล่งแบบไม่น่าเชื่อ โล่งกว่าวันน้ำท่วมเสียอีก รถบนท้องถนนยามเช้าแทบจะนับคันได้เลยครับ แต่ก็อีกแหละนะ พอถนนโล่งๆ มักจะมารถติดกันที่ป้ายรถเมล์ครับ เพราะเลนซ้ายสุด พวกแท็กซี่เขาจอดแช่จอง รถสองแถววิ่งมาเข้าไม่ได้ก็จอดซ้อน แล้วก็แช่มันอยู่อย่างนั้นแหละ พอรถเมล์มาก็ต้องซ้อนสามซะ เหลือเลนขวาสุดให้รถยนต์ทั่วไปแล่นได้ แต่ยังไม่พอ ที่เด็ดขาดสุดคือพวกรถตู้รับจ้าง พวกนี้ทำได้ทุกอย่างเพื่อความสะดวกส่วนตัว ไม่เคยคิดถึงกฎ มารยาท และความปลอดภัย เขาจะขับมาเลนที่สี่ แล้วโฉบ ปาดจอดเฉียงๆ ขวางไอ้สามเลนที่เขาจอดรอผู้โดยสาร เจ๋งว่ะ คนไทย
   คำแนะนำ หากขับรถในวันหยุด ถ้าใกล้ป้ายรถเมล์ ให้วิ่งขวาสุด
   ถนนโล่งๆ แบบนี้ เหมาะแก่การขี่จักรยานเป็นที่สุด แต่ถ้าเป็นพรุ่งนี้ วันแรกของการเปิดเทอม หยุดกันยาวแบบไม่ทันตั้งตัวเพราะน้ำท่วมหนัก จนผมเขียนโครงของหนังสือเรื่อง 11-11 Bangkok Dooms Day ออกมา เป็นเรื่องราวของเหตุการณ์ทั้งหมด และสดุดีทหารกล้าของไทยที่ใส่ใจช่วยเหลือประชาชนโดยตลอด
   วันพรุ่งนี้รถจะต้องติดแบบไม่คาดฝัน ทุกทางด่วนจะมีท้ายแถวสะสมยาวมาก ผมเองก็ต้องเผื่อเวลาออกจากบ้านเอาไว้เยอะๆ หน่อย แต่คงเลี่ยงยาก เพราะตอนเช้าต้องไปส่งลูกที่โรงเรียน จากนั้นค่อยเลยไปร้านขายของ งานก็ยังคงเป็นแบบเดิมๆ เป๊ะ ยกของเข้าออกโกดัง เข็นของส่งลูกค้า ตรวจเช็คสินค้า ที่รู้ก็เพราะวันนี้ก็เป็นแบบนั้น และเมื่อวาน หรือวันก่อนๆ ที่ผ่านมาเป็นสิบปี มันก็เป็นเช่นนั้น
   บ่ายผมเข้าไปคอนโด แวะเข้าไปโดยไม่มีเหตุผล นั่งเล่น พักผ่อน ผ่อนคลายสมอง นี่ถ้าในห้องนี้มีคอมพิวเตอร์สักชุด ผมคงจะนั่งพิมพ์ (เขียน) หนังสือได้อย่างสบายอารมณ์ ห้องพักนี้ให้ความรู้สึกผ่อนคลายเป็นอย่างมากครับ ลมพัดแรงดีตลอดวัน เข้ามาห้องนี้แล้วไม่อยากกลับบ้านเลยล่ะ นั่งเล่นที่ระเบียงรับลม ก็อยากได้ Ukulele มาดีดตีเล่น หรือดึกๆ จะให้นอนตรงระเบียงนี้ก็ยังไหว ผมว่ามันน่าจะนอนสบายกว่าในห้องเปิดแอร์บนเตียงนุ่มๆ เสียอีก
   กลับมาบ้านตอนเย็น ทำงานเขียนหนังสือนิดหน่อย เอารถ Neobike 16 ออกขี่เล่น เบาะของไอ้รถคันนี้มันเจ็บก้นมากๆ เหมือนนั่งบนตอไม้ หรือว่าก้นผมคุ้นชินกับเบาะนั่งอย่าง Brooks ไปเสียแล้วก็ไม่รู้นะ เพราะนั่งรถคันไหนก็จะรู้สึกไม่ชอบอย่างเห็นได้ชัด อาการแบบนี้น่าจะเรียกว่า Brooks Syndrome
   เออ ดีๆ เดี๋ยวหัวค่ำจะไปตั้งกระทู้ในเวปจักรยานเรื่อง Brooks Syndrome เสียหน่อย น่าจะต้องมีคนที่ก้นเป็นแบบผมอีกเยอะพอควร ไม่น่ามาเล่นเบาะ Brooks เล้ยย
   มื้อเย็นกินผลไม้นานาชนิด สัปปะรด ส้มเขียวหวาน แตงโม ถั่ว โอ้โห กินยังกะช้าง ส่วนมื้อพรุ่งนี้เช้าเตรียมไว้เป็นแบบอาหารกวาง นั่นคือบร็อคโคลี่ แครอท มันฝรั่ง ผัดน้ำมันหอย และไข่เจียวใส่มะเขือเทศ
   เข้าเวปจักรยาน เจอคนมาโพสถามหาซื้อจักรยานพับแบบ Tandem ลงชื่อนิคเนมว่า “พ่อน้องต้นไม้” ผมเลยตอบไปว่า มันมีอยู่รุ่นเดียวคือ KHS T20 และถามเขากลับว่า เป็นคนทีอยู่บ้านตรงข้ามกับผมหรือเปล่า
   เพราะว่าขณะนี้ลูกผมออกไปกินข้าวเย็นกับครอบครัวของน้องต้นไม้อยู่ครับ

[O'Pern]

6 ธค 54
   วันแรกของการเปิดเรียน หลังจากต้องหยุดโดยไม่เต็มใจในเทศกาลน้ำท่วมครั้งประวัติศาสตร์ ใช่เลย ประวัติศาสตร์ไทยต้องจารึกเอาไว้แน่ๆ ถ้าจะให้ดีก็ต้องบอกว่าปีที่แล้วในเมืองโดนเผาวอดวาย ปีถัดมา (54) รอบนอกก็โดนน้ำท่วมกันยกใหญ่ ปีหน้า (55) จะมีแผ่นดินไหวดีไหมหนอ
   พี่วุฒิ นิคเนม Zangzaew ประกาศรถจักรยาน Marlin หาย รู้ข่าวแล้วตกใจมาก พี่เขาเป็นคนใช้จักรยานจริงจัง เป็นถึงบรรณาธิการของสมาคมจักรยานเพื่อสุขภาพไทย น่าเห็นใจสุดๆ เพราะเขาจอดอย่างดีริมป้อมยาม แถมล็อคเรียบร้อย แต่ยังโดนจนได้ ไม่น่าเลย
วันนี้เจองานหนักครับ ขับรถกระบะไปรับสินค้าจากโกดัง บรรทุกจนล้นเต็มเปี่ยม ขับได้แค่ความเร็ว 40 กม/ชม ใช้เลนซ้ายสุดๆ ออกไปแต่เช้า ขนของขึ้นรถ และขับกลับร้านก็ปาเข้าไปเที่ยงครึ่ง แต่แทนที่จะได้พักกินข้าว กลับต้องนั่งรออีก 1.30 ชม กลางแดด ข้างถนนที่รถติดหนัก เพราะไม่มีใครช่วยเฝ้าของเฝ้ารถ และไม่มีที่จอดรถ
   นอนหลับฟุบลงบนท้ายกระบะในท่านั่งกับขอบฟุตบาท เหนื่อย ร้อน และคงดมควันไอเสียรถ มันเลยหลับเอาได้ง่ายๆ คนขับรถผ่านไปมาก็มองว่าไอ้หมอนี่มันเป็นอะไร ถึงได้มานอนหลับฟุบเอาตรงนี้
   เพลีย หมดแรง กลับบ้านแบบสะโหลสะเหล พอขึ้นรถตัวเองได้ก็แทบหลับคาพวงมาลัย
   ตกเย็นไปรับลูกที่โรงเรียน ขากลับเขาขอกินไก่ KFC ปกติผมจะไม่ค่อยให้ลูกกินของพวกนี้ แต่วันนี้ให้เขากินโดยง่าย มันเหมือนกับว่าเราเหนื่อยมามากแล้ว การให้อะไรแก่ลูกสักนิดก็ทำให้เราสุขใจได้เหมือนกัน เป็นความสุขจากการให้
   แต่ก็สอนลูกนะว่าอาหารแบบนี้มันไขมันสูง อ้วนง่าย เด็กๆ น่ะพอได้ แต่อย่าติดนิสัยกินแบบนี้ไปจนโต
   สอนลูกนี่ไม่ได้สอนแค่ปากนะครับ ต้องทำให้เขาดู ผมเองก็กินแต่อาหารสุขภาพ ผัก ผลไม้ มีเต็มบ้านครบ ทำตัวอย่างที่ดีให้เด็กดู ไม่ต้องพูดพร่ำเพื่อ โดยที่พ่อแม่ไม่ทำตัวอย่าง มันไม่เกิดประโยชน์สักนิด แถมสักวันถ้าโดนลูกย้อนเข้าให้ จะหน้าหงายกลับมา
   “อ้าว ทีพ่อยังทำได้เลย”

[O'Pern]

7 ธค 54
   อาการ Brooks Saddle Syndrome ทำให้ผมหาข้อมูลตัวเบาะ และหนังชนิดต่างๆ ผมชอบลายหนังรุ่น Aged ท่าทางจะสากๆ ไม่ลื่นดี แต่อาจมีข้อเสียตรงที่กางเกงจักรยานของเราจะเป็นขุยหรือไม่ คงต้องศึกษากันต่อไป ยังไงชื่อเสียงของ Brooks ไม่ทำให้ผิดหวังอยู่แล้ว
   Brooks Saddle Syndrome – ย่อ BSS เป็นอาการที่นั่งแล้วก้นคุ้นชินกับลักษณะของเบาะ Brooks อย่าตกใจไป มันไม่ใช่โรคจริงๆ แค่ผมบัญญัติศัพท์ขึ้นมาเอง
   ผมชอบหน้าตาของเบาะรุ่น Imperial มันแปลกตรงมีร่องกลาง และด้านชายล่างของเบาะมีเจาะรูสำหรับร้อยเชือก ป้องกันเบาะบาน แสดงว่าใช้ไปนานๆ มันต้องบานแน่ แต่เป็นห่วงร่องกลาง ผมกลัวร่องมันกว้างมากขึ้นแล้วหนีบไข่ เรื่องจริงนะ ไม่ได้ปล่อยมุข
   เย็นของเมื่อวาน ลูกกิน KFC เช้านี้อ๊วกแตกตั้งแต่ตอนตื่น หลังจากนั้นก็ให้กินโจ๊ก คิดว่าปกติดีแล้ว แต่ที่ไหนได้ ไปถึงที่โรงเรียนก็อ๊วกอีกรอบ สายๆ ก็อ๊วกอีก โรงเรียนเรียกให้ไปรับตัวกลับ อาการแบบนี้ผมเรียกว่าโรคแพ้โรงเรียน หยุดมาได้เป็นเดือน ปกติดีตลอด ไปเรียนวันเดียว อ๊วกแตก อืมม
   กลับมาบ้านก็อ่อนเพลีย นอนหลับตั้งแต่บ่าย ปกติก็จะตื่นมาแล้วหายดี แต่วันนี้ผิดคาด ตื่นมาอาบน้ำแล้วก็ขอนอนต่อ บอกไม่อยากกินอาหาร
   หัวค่ำไปดูลูก เขามีไข้ และปวดท้อง ผมเอายาให้กิน แล้วบอกให้เขานอนพัก ทำสมาธิไปด้วย ขอให้การเจ็บป่วยหายโดยเร็ว ผมทำแล้วมันหายน่ะ ก็เลยสอนให้ลูกทำบ้าง
   ข่าวเด่นวันนี้
   
ตร.คลอด 7 ข้อหาเอาผิดฝ่าฝืนจราจร
กทม. 7 ธ.ค.-ตำรวจ บช.น. คลอด  7 ข้อหามาเอาผิดผู้ใช้รถใช้ถนนที่ฝ่าฝืนวินัยจราจร โดยจะปรับในอัตราโทษสูงสุด เริ่มใช้เดือนมกราคมปีหน้า

พล.ต.ต.วรศักดิ์ นพสิทธิพร รองผู้บัญชาการตำรวจนครบาล (รอง ผบช.น.) รับผิดชอบงานจราจร เปิดเผยมาตรการกวดขันวินัยจราจรเพื่อปลุกจิตสำนึกผู้ใช้รถใช้ถนน ลดปัญหาการจราจรติดขัด ว่า ได้ออกมาตรการกวดขันวินัยจราจรรวม 7 ข้อหา ตาม พ.ร.บ.จราจรทางบก พ.ศ. 2522 ประกอบด้วย ความผิดที่พนักงานสอบสวนต้องส่งฟ้องศาล มี 2 ข้อหา คือ แข่งรถในทางสาธารณะ มีโทษจำคุกไม่เกิน 3 เดือน หรือปรับตั้งแต่ 2,000 - 10,000 บาท หรือทั้งจำทั้งปรับ และให้ศาลสั่งพักใบอนุญาตขับขี่ไม่น้อยกว่า 1 เดือน หรือเพิกถอนใบอนุญาต และข้อหาขับรถขณะเมาสุรา จำคุกไม่เกิน 1 ปี หรือปรับตั้งแต่ 5,000-20,000 บาท หรือทั้งจำทั้งปรับ และให้ศาลสั่งพักใช้ใบอนุญาตขับขี่ไม่น้อยกว่า 6 เดือน หรือเพิกถอนใบอนุญาต

ส่วนความผิดที่พนักงานสอบสวนสามารถเปรียบเทียบปรับได้มี 5 ข้อหา คือ ขับรถย้อนศร ปรับไม่เกิน 500 บาท ขับรถแซงเมื่อเข้าที่คับขันหรือเขตปลอดภัย ปรับตั้งแต่ 400-1,000 บาท จอดรถซ้อนคัน ปรับไม่เกิน 500 บาท ขับรถเร็วเกินกว่าที่กฎหมายกำหนดปรับไม่เกิน 1,000 บาท และขับขี่รถจักรยานยนต์ไม่สวมหมวกนิรภัย ปรับไม่เกิน 500 บาท

ส่วนรถที่ป้ายทะเบียนหล่นหายระหว่างน้ำท่วมนั้น ให้เร่งติดต่อกรมการขนส่งทางบกเพื่อทำป้ายใหม่หรือติดต่อสอบถามป้ายทะเบียนที่ตำรวจเก็บได้ช่วงน้ำลดกว่า 10,000 แผ่น ซึ่งนำส่งกรมการขนส่งทางบกไปแล้ว ทั้งนี้จะเริ่มจับปรับอย่างจริงจังในเดือนมกราคม 2555 โดยจะปรับในอัตราสูงสุดตามที่กฎหมายกำหนด. -สำนักข่าวไทย

   อ่านแล้วตลกแบบเศร้าๆ เพราะมันก็คือกฎหมายเดิมนี่แหละ แต่จะมาบอกอีกทีว่า เฮ้ย ฉันจะเอาจริงแล้วนะ คราวนี้เอาแน่นะ แปลว่าที่ผ่านมากูจับมึงเล่นๆ ว่ะ จับขำขำ
   ปัญญาอ่อนจริงๆ

[O'Pern]

8 ธค 54   
   ลูกไม่สบาย ยังไม่หายดี เลยหยุดเรียน ส่วนผม ก็ออกไปยกของที่ร้านเหมือนเดิม รอจนเที่ยง ถึงกลับเข้ามาบ้านและรับลูกไปหาหมอที่โรงพยาบาล
   อันที่จริงผมต่อต้านการไปหาหมออย่างมาก แต่ภรรยาผมคิดตรงกันข้าม เขาศรัทธาหมอเป็นที่สุด เรื่องนี้เรามองกันไปคนละทางเลยครับ ผมจะเน้นให้ร่างกายรักษาตัวเอง ไม่อยากกินยาใดๆ และใช้ผักผลไม้เป็นวิตามินบำรุง
   แต่ก็ไม่อยากเถียงกันให้มันเป็นเรื่อง พาลูกไปหาหมอ ก็ได้ยามาแบบเดียวกับที่ขี่จักรยานไปซื้อตามร้านหมอตี๋ ยาแก้อาเจียน กินก่อนอาหาร แผงละ 10 เม็ด หมอตี๋ขาย 15 บาท ส่วนหมอในโรงพยาบาลน่ะ ไม่ต้องพูดถึง คูณไปอีกหลายเท่าตัว
   กลับเข้ามาบ้านพักผ่อน ลูกนอนเล่น อ่านหนังสือเล่น คงจะอาการดีขึ้นบ้างแล้ว ส่วนผมก็มีงานเขียนให้ทำเล็กๆ น้อยๆ แต่ไอ้งานแบบนี้ ถ้าจิตใจไม่โล่งโปร่งสบายจริงๆ มันเขียนแล้วจะติดขัด ไม่ลื่นไหล
   วันนี้ผมต้องออกไปเฝ้าร้านจนเลิก ออกจากบ้านไปตอนบ่ายแก่ๆ ก็ช่วยดูแลร้าน แปลว่า ต้องทำงานทุกอย่างที่เห็น คนมาซื้อของหน้าร้านก็ช่วยจัดส่งยกขึ้นรถให้เขา หรือใครมาส่งของร้านเราก็ต้องนั่งเช็คสินค้า บ้างก็ไปลงของที่โกดัง ฯลฯ
   ลูกเขาเบื่ออยู่บ้านคนเดียว เลยขอผมออกมาที่ร้านด้วย ก็ไม่ได้ว่าอะไรครับ อยากมาก็มาเถอะ ทำอะไรมีความสุขแล้วไม่เดือดร้อนใครก็ทำไปครับ
   ลูกอาการดีขึ้น มาถึงร้านก็วิ่งเล่นกับเด็กๆ ในละแวกนี้ ส่วนผมก็ต้องออกไปยกของรอบดึก เสร็จเอาตอนเกือบจะสองทุ่ม กลับเข้าบ้านอีกทีใกล้สามทุ่ม
   แล้ววันนี้ก็ผ่านพ้นไป

[O'Pern]

9 ตค 54
   หมาข้างบ้านเห่าเสียงดัง เลยตื่นแต่เช้า เอาจักรยานออกขี่เล่น ผมเพิ่งปรับเบาะ Brooks ให้เงยขึ้น 1 สเตป เดาว่ามันคงจะยุบตัว ขี่เมื่อวานโอเคดีนะ สบายดี แต่มาวันนี้รู้สึกขอบเบาะด้านล่างมันจะบานออกมาชนโคนขา รู้สึกเสียดสีอย่างชัดเจน เลยปรับก้มลงไปเป็นตำแหน่งเดิม
   ขี่ไปก็จิตนาการถึงเส้นทางต่างจังหวัดไปเรื่อยๆ ทำได้แค่คิด คงจะไปขี่ที่ไหนไม่ได้อีกแล้วมั้ง ชั่วชีวิตนี้เราจะต้องอยู่ร้านแห่งนี้ตลอดไปหรือนี่ ไม่น่าเชื่อจริงๆ
   ขี่ไปได้สัก 30 นาที ลงมายืดเส้น หลังเริ่มเจ็บนิดๆ มาหลายวันแล้ว ไม่ได้เจ็บแปล็บเหมือนเมื่อก่อน มันเป็นแบบเริ่มจะตึงๆ เมื่อวานยกสินค้าไป 200 ลัง ขำขำ
   วันนี้ลูกไปโรงเรียนแล้วล่ะ ส่วนผมก็ใช้ชีวิตแบบเดิมๆ ขี่จักรยานจดออเดอร์ลูกค้ากลางแดดแล้วแสบผิวดีจริงๆ ครับ ใช้ชีวิตสุดเบื่อให้ผ่านไปวันๆ นี่มันช่างยากเย็นเสียจริง
   กลับเข้ามาบ้านตอนบ่าย นั่งออกแบบที่เก็บจักรยานได้ 2 แบบ น่าจะเป็นงานดีไซน์ที่สวยอันหนึ่ง ผมชอบของผมละกันน่ะ มันเรียบๆ พับเก็บไว้เรียบร้อย สวย ไว้คงต้องสั่งทำเป็นงานต้นแบบเก็บไว้สักชุด กันลืม
   เย็นไปรับลูก คำแรกที่ผมถามคือเป็นอย่างไรบ้าง มีอาเจียนไหม ปวดท้องไหม พอรู้ว่าลูกสบายดีก็ดีใจ เดินจูงมือกันกลับบ้าน ขับรถไปก็คุยกันไปถึงเรื่องอนาคตของเขา สิ่งที่เขาต้องเจอในอีกไม่กี่ปีข้างหน้า เช่นเรื่องการคบหาเพื่อน ลูกจะชอบอยู่กับเพื่อนมากกว่าพ่อแม่ และตอนที่ลูกอยู่กับเพื่อน ก็จะมีทางเลือก 2 อย่างคือ เป็นผู้นำ และเป็นผู้ตาม
   เป็นผู้นำ ลูกก็นำเขาไปในแนวทางของลูก และถ้าเป็นผู้ตาม ก็ขอให้ตามผู้นำที่ดี มาถึงตรงนี้ลูกต้องคิดเองได้แล้วว่าควรตามใคร และควรนำเพื่อนไปในทิศทางใด
   อยากให้ลูกเป็นผู้ใหญ่ ก็ต้องคิดว่าเขาเป็นผู้ใหญ่ พูดคุยกันแบบผู้ใหญ่ แล้วเขาจะแสดงทรรศนะออกมาแบบผู้ใหญ่

[O'Pern]

10 ธค 54 lunar eclipse
   ขี่จักรยานไปซื้อต้มเลือดหมูให้ลูกกินเป็นอาหารเช้า เขาสั่งไว้ตั้งแต่เมื่อคืน เอาใจเสียหน่อย อยากให้กินมื้อเช้าเยอะๆ วันนี้เขาต้องไปเรียนพิเศษ ยังดีนะที่เขาบอกว่าสนุก เลยโล่งอก ถ้าบอกว่าเรียนแล้วเบื่อคงจะยุ่งกันใหญ๋
   ซื้อกับข้าวตามที่สั่งมาให้ แต่เขากลับกินแค่ไม่กี่คำก็บอกว่าอิ่มแล้ว และรีบมาเปิดคอมพิวเตอร์เล่นเกม หึหึ เชื่อเขาเลยว่ะ ซึ้งจริงๆ
   ส่งลูกไปเรียนพิเศษ ส่วนผมก็ไปที่ร้านขายของต่อ แล้วก็เข้าวงจรชีวิตแบบเดิมๆ เช้านี้ยกของหนักจนเจ็บหลังอีกแล้ว มีของแถมอีกอย่างคือเจ็บข้อเท้าซ้ายเพิ่มขึ้นมาอีกอย่างให้กลุ้ม
คงจะเป็นลิขิตฟ้า ไม่ก็ปาฏิหาริย์ ที่ดลบันดาลให้ผมต้องมาทำงานใช้แรงงานอย่างนี้
   ผมเป็นคนไม่ชอบเสียดายเวลาย้อนหลังมากกว่า ชีวิตควายๆ ของผมแม่งไม่ประสพความสำเร็จอะไรสักอย่าง แต่ทุกวันนี้ก็ได้ทำงานช่วยแม่ เหตุผลมีแค่นี้ข้อเดียวเท่านั้นแหละ แม่เลี้ยงผมมาจนโตได้ ทำไมผมจะตอบแทนด้วยเรื่องเล็กน้อยแค่นี้ไม่ได้เล่า คิดมันง่ายๆ อย่างนี้ล่ะ
   สิบกว่าปีที่ผ่านมา ที่อยู่มาได้ก็เพราะเหตุผลข้อนี้เพียงข้อเดียว คือได้ช่วยแม่
   แล้วใจอีกด้านของผมมันก็ทวงถามกลับมาบ้าง อ้าว เฮ้ย แล้วฝันของมึงล่ะ อนาคตของมึงล่ะ งานต่างประเทศที่มึงสานไว้ล่ะ งานรถยนต์ในไทยมึงก็แทบจะทิ้งแม่งไปหมดแล้ว มันคือสิ่งที่มึงทำได้ดีที่สุดในชีวิตไม่ใช่หรือ ปล่อยมันไปง่ายๆ อย่างนี้น่ะหรือ
   ถุย ไอ้ส้นตีน ในที่สุดมึงมันก็แค่ไอ้คนขี้คุย ได้แต่เพ้อฝันไปวันๆ อย่างมึงน่ะ กูว่าคงทำได้แค่ขี่จักรยานต๊อกต๋อยแบบเดิมน่ะดีแล้ว

   เล่น Ukulele ไปแบบเศร้าๆ น้ำตาไหลออกมา เบื่อก็ขี่จักรยานเล่นในบ้านแบบเบาๆ เพราเจ็บข้อเท้า เงยหน้ามองท้องฟ้า เจอจันทรคราสพอดี
   มันมาระเบิดเอาวันนี้เหมือนผมพอดี

[O'Pern]

11 ธค 54 
   อากาศหนาวเย็นอย่างเห็นได้ชัด หนาวนานด้วย สิบโมงกว่าแล้วยังมีลมเย็นพัดตลอดเลย แดดก็ไม่แรง บรรยากาศแบบนี้ใครไม่ออกไปขี่จักรยานนี่เสียดายแย่ เออ.. ผมเสียดายว่ะ
   ก็เพราะเช้านี้ต้องขับรถไปส่งแม่ที่บ้านพี่สาวผมที่พระราม 9 เขาจัดงานทำบุญเลี้ยงพระเช้า ขับรถขึ้นทางด่วนเห็นป้ายโฆษณาของ AIS ที่บอกชีวิตมีหลายด้าน อยากให้มันมาถ่ายชีวิตผมบ้างนะ เมือวานยังเข็นของส่งอยู่ข้างถนน แต่วันนี้เข้าไปอยู่ในกลุ่มคนไฮโซใช้ชีวิตหรูหรา บอกตามตรงว่าทำตัวไม่ถูกครับ พออยู่ด้วยนานๆ เข้าก็กลายเป็นโรคเกลียดคนรวย ถ้ารู้จักกันแล้วไม่รู้ว่ารวยนี่ไม่เป็นไร แต่ถ้ารู้ว่ารวย ผมจะไม่อยากเข้าไปยุ่งด้วย รู้สึกขยะแขยง
   ชีวิตคนเรามันคนละระดับกันกระมัง ผมจน ก็ปล่อยผมให้อยู่ในสังคมของผมเถิด นับวันผมยิ่งจะปลีกตัวออกมาจากสังคมขึ้นไปทุกทีๆ อยากเข้าไปอยู่ในป่า ในเกาะ ในถ้ำ ไปในที่ๆ ไม่มีผู้คน รู้สึกอยากอยู่คนเดียว และมั่นใจว่าสามารถอยู่ได้
   ใครจะอยู่ในสังคมชั้นสูงก็ให้เขาอยู่ไป กินอยู่อย่างหรูหราก็เพราะเขาเหลือๆ ส่วนผมแค่พออยู่ได้ รู้สึกไม่สบายทุกทีที่ต้องไต่บันไดคุยกัน แม้เขาจะไม่ถือตัวก็เถอะ    
   ไอ้อาการแบบนี้ผมเป็นมาหลายปีแล้ว บางช่วงเบา บางช่วงโรคก็กำเริบหนัก บางคนนี้ผมสนิทด้วยอยู่ดีๆ พอรู้ว่ารวยปุ๊บ ก็เลิกคุยด้วยแม่งเลย ไม่ได้โกรธ ไม่ได้เกลียด แต่มันคิดไปเองว่าเขาจะดูถูกเรา เขาจะคิดว่าเราไปหวังผลประโยชน์จากเขา เลยอยู่กันคนละฟากดีกว่า เป็นความคิดด้านลบที่ฝังใจมานาน
   ช่วงเข้าสังคม พอแนะนำกันให้รู้จัก บอกว่าเป็นลูกของรัฐมนตรีกระทรวงโน้นนี้ เป็นลูกของนักธุรกิจใหญ่โต ยกมือไหว้มันทีเดียวแล้วก็เดินหนีเลย รู้สึกไม่สบายตัว ไม่สบายใจทุกครั้งที่เข้าสู่โลกแห่งความจอมปลอม
   โลกแห่งความจริงของผมอยู่บนหลังอานจักรยานนี่แหละครับ ขี่แล้วรู้สึกลึกซึ้งถึงคำว่าอิสระที่โหยหา ยิ่งถ้าได้เป็นทริปค้างคืนนี่สุดยอดเหลือเกิน ไปคนเดียว จะจอดแวะ จะพัก หรือขี่ไม่ไหว จะขอใครโบกรถขึ้นอาศัยด้วยก็ทำได้อย่างอิสระ
   ผมถูกกดดันจากสังคมและคนรอบข้างมากขึ้นทุกวัน ก็หาทางปลดปล่อยด้วยการขี่จักรยาน แรกๆ ก็ขี่เล่นๆ สนุกๆ พอบีบคั้นผมมากเข้า มันก็จะยิ่งขี่ไกลออกไปเรื่อยๆ เชิญเลยครับ อยากให้ผมไปไกลแค่ไหน ก็กดดันผมมากขึ้นเท่านั้น
   เย็นภรรยาซื้อยำข้าวทอดมาฝาก ซื้อจากตลาดนัดแถวบ้านนั่นแหละครับ ได้ผักแกล้มมาเต็มถุง มีใบโหระพา ใบชะพลู กินไปเสียเยอะก็ยังไม่หมดซะที
   ผมมีประชุมที่เขาใหญ่ 3 วัน ถ้าได้เจอแบบหนาวจัดๆ คงจะดีไม่น้อย เปลี่ยนสถานที่กินอยู่ อาจได้ความคิดอะไรใหม่ๆ ขึ้นมาบ้าง

[O'Pern]

12 ธค 54
   ออกจาบ้านแต่เช้า เพราะจุดนัดพบนั้นอยู่ในเมือง กลัวรถติดครับ กะเวลาไม่ถูก แต่ขับออกจากบ้านไปได้หน่อยเดียวก็สงสัย ทำไมวันจันทร์นี้ถนนโล่งมาก อ้อ วันหยุดชดเชยวันรัฐธรรมนูญ
   ไปถึงจุดนัดพบก่อนเวลาเช่นเคย นี่แหละผมล่ะ ไม่เคยไปสาย นัดใคร ก็ไม่เคยสาย ไม่ว่าคนนั้นจะเป็นคนในระดับใด การรักษาเวลา คือรักษาสัจจะ คือการแสดงความเป็นตัวตนของเราได้อีกอย่างหนึ่ง
   สายๆ นั้นแหละ ผู้คนถึงได้ทยอยกันมา เวลานัดหมาย 0830 รถออก 0900 แล้วก็ต้องสายไปอีกถึง 1000 ตามเคย เพราะรอคนมาช้า ซึ่งผมไม่เห็นด้วยอย่างมาก
   ทำไมต้องรอคนมาสายด้วย รอไปเขาก็ไม่สำนึกผิดอะไร เพราะผ่านมากีปีๆ และที่ไหนๆ ก็ต้องมารอคนสายจนเป็นวัฒนธรรม กลายเป็นการทำโทษคนมาตรงเวลามากกว่า จะให้เหตุผลว่าอลุ้มอล่วยผมก็เข้าใจ แต่ยังไงก็ไม่เห็นด้วย ใครมานัดกับผมแล้วผิดเวลา ถ้าไม่โทรมาบอกล่วงหน้า ผมรอ 15 นาที ก็จะถือว่ายกเลิกนัดหมายนั้น และจะดูถูกคนผิดนัดคนนั้นอยู่ในใจ แน่ละ ไม่คบหาเพื่อทำธุรกิจด้วยอย่างแน่นอน
   รถวิ่งออกจากเมืองไปทางภาคเหนือ ใช้ถนนวิภาวดี-รังสิตตลอดสาย ผมชะเง้อมองสภาพเมืองที่ผ่านศึกน้ำท่วมแล้วยังรู้สึกหดหู่ใจไม่หาย จากเดิมที่เห็นแต่ภาพจากทีวี วันนี้เห็นภาพของจริงแล้วน่าทึ่งเสียยิ่งกว่า ดูจากคราบระดับน้ำยิ่งน่าตกใจว่าน้ำมหาศาลมาได้อย่างไร
   ข้างทางช่วงนี้ยังแสดงเห็นสภาพเมืองผ่านศึกไปตลอดทางจนถึงวังน้อย อยุธยาโน่นเลยครับ น่าเศร้าใจจริงๆ กองขยะมากมายเกลื่อนกลาด ยังคงมีรถยนต์จอดทิ้งไว้บนโทลเวย์อยู่บ้าง (ไม่กีคัน)
   ผมมองข้างทางอย่างใจจดใจจ่อ เพราะปกติจะเป็นผู้ขับเอง มองแต่ท้องถนน วันนี้เป็นผู้โดยสาร จึงรู้สึกสบายสุดๆ
   “ขึ้นเหนือนั่งซ้าย ลงใต้นั่งขวา” นะครับ ถ้าชอบหลบแดดอย่างผมก็ทำตามนี้ แต่ถ้าชอบอาบแดดก็ทำตรงข้ามได้
   พอมาถึงถนนธนรัตน์ ผมถึงกับลุกขึ้นยืน เพราะจะดูสภาพถนนที่เขาขยาย และมีคนมากมายมาค้าน นักการเมืองเองก็ยังค้าน สื่อก็มาทำข่าว แต่ก็เหมือนกระแสนะ ค้านแล้วก็เท่านั้น เขาขยายไปแล้ว และมันเสร็จเรียบร้อย เกมโกงกินต้นไม้ใหญ่อายุเป็นร้อยปีสองข้างทางได้อย่างแยบยล น่ามีคนไปทำข่าวว่าต้นไม้โตๆ สองข้างทางมันหายไปอยู่ในบ้านใคร
   แน่ล่ะ ถามเขา เขาก็ตอบว่า หั่นทิ้งไปแล้ว ไม่ก็มันใหญ่มาก ขนย้ายไม่ได้หรอก อะไรทำนองนี้ แต่ระวังกูจะเชื่อมึง ถ้าไม่อยู่ในบ้านนักการเมือง ก็ต้องเป็นพวกทหาร ผู้มีอำนาจตัวเหี้ยๆ ในประเทศไทยมีแค่ไม่กี่กลุ่ม หาง่าย แต่จัดการกับมันยาก น่าแปลกจริงๆ คงจะกลัวอำนาจมืดที่จะย้อนกลับมาหาตัวเอง แถมไทยเป็นเมืองพุทธ ศาสนาสอนให้ปล่อยวาง ไม่ยึดติด รอให้กรรมตามสนองไปเอง
   โหห ไม่ทันใจเลยว่ะพี่น้อง
   เข้าพักที่ Greenery Resort ครับ ดูหรูหรา สวย สบาย แต่แย่หนักๆ ตรงอาหารไม่อร่อยครับ เจอมื้อแรกเป็นมื้อกลางวันก็กินแบบงั้นๆ รีบกิน รีบเข้าประชุมตอนบ่าย มาเลิกเอาหัวค่ำ เจอมื้อเย็น โอ้โห้ พระพุทธเจ้า แม่งแย่เหมือนเดิมเป๊ะ อาหารหลากหลายก็จริง แต่มันไม่อร่อยไง แกงเขียวหวานก็ไม่หอมเครื่องแกง ผัดผักก็ไม่หอมหวาน มันเหมือนกับว่าทำอาหารให้อร่อยไม่เป็นน่ะครับ อ้อ ขนาดก๋วยเตี๋ยวที่ทำง่ายๆ ยังลวกเส้น ไม่อร่อยเลย ลวกเสร็จส่งให้ลูกค้าปรุง ผมถามว่า ไม่มีน้ำมันกระเทียมเจียวหรือ เขาชี้ไปยังกระเทียมเจียวเปล่าๆ แห้งๆ กรอบๆ เออ ทรงพระเจริญครับพี่
   มันก็ดีไปอย่างคือไม่ต้องกินเยอะ ไม่ต้องเติมบ่อย สรุปกันในที่ประชุมแล้วว่า ของที่อร่อยสุดในงานคือโค๊ก และน้ำเปล่า
   หัวค่ำพวกเด็กๆ วัยรุ่นขับรถกันออกไปเที่ยวข้างนอก ผมไม่สนิทกับใคร เลยไม่ได้ไป แต่ก็ใช้เวลาที่เหลือนั่งดื่มด่ำกับบรรยากาศที่หนาวเย็นดีชะมัด

[O'Pern]

13 ธค 54
   เช้านี้อุณหภูมิ 11.7 C ครับ วัดที่ระเบียงห้อง ตอน 0641 ตึกมีสองด้านนะ ฝั่งด้านผมจะมีลมพัด ส่วนอีกฝั่งลมเงียบสนิท ผมบอกใครๆ ว่าเมื่อเช้า 11.7 C แทบไม่มีใครเชื่อ ต้องเอารูปถ่ายอุณหภูมิขณะนั้นออกมาแสดง
   ต้องคอนเฟิร์มแล้วล่ะว่าอาหารแย่จริงๆ ด้วย เมื่อวานกลางวันแย่ เย็นก็งั้นๆ เช้านี้เจอแบบไข่ดาวเย็นๆ ชืดๆ ทำทิ้งไว้แล้วยังไม่พอ มีการนำไฟสีออกส้มๆ มาส่องหลอกให้ดูน่ากินอีก อันที่จริงไอ้ไฟแบบนี้ก็ใช้กันในร้านอาหารหรูๆ เหมือนกันนะ แต่พวกนั้นเขาอร่อยจริง ไม่เหมือนไอ้ที่ผมกินวันนี้
   ปกติผมจะกินมื้อเช้ามาก วันนี้เจอแบบคำเดียวอิ่ม แต่ก็กินจนหมดจานนะ ไม่ชอบเหลืออาหารทิ้งไว้ เสียดายมาก แอบเอาธัญพีช (Cereal) เติมใส่กระปุกที่เตรียมมา เอาไว้กินเล่นตอนอยู่ในห้องประชุม
   วันนี้ประชุมเต็มวันครับ พักกลางวันออกมาก็เจอกับอาหารแบบเดิมๆ อีกแล้ว เห็นผมด่าเรื่องอาหารเยอะเดี๋ยวจะคิดว่ามันแย่เกินเยียวยา อันที่จริงมันไม่ใช่อาหารคุณภาพต่ำอะไรหรอกนะ เพียงแต่มันไม่อร่อยเมื่อเทียบกับสถานที่ และราคา เท่านั้นเอง
   ผัดกระเพรา เสิร์ฟถึงในห้อง จานละ 200 กว่าบาท กับรสชาติเห่ยๆ โอเคนะครับ เข้าใจกันแล้วนะครับ
   บ่ายเข้าประชุมต่อ มาจบเอาตอนเย็น บรรยากาศคล้ายกับเด็กเลิกเรียนเลยครับ กรูออกจากห้องอย่างหน้าชื่นตาบาน นี่ถ้าได้อาหารอร่อยๆ คงจะดี มื้อนี้ดูดีหน่อย มีอาหารญี่ปุ่น มีเทมปุระ ผมชอบมาก แต่กินเข้าไปคำเดียวจุก คิดว่าจะไม่ด่าเรื่องอาหารแล้วนะ แต่ขออีกหน่อย
   มันคงจะไม่รู้มั้งว่ากุ้งชุปแป้งทอด กับเทมปุระต่างกันอย่างไร มันเอาแป้งเทมปุระ มาทำกรรมวิธีเดียวกับกุ้งชุปแป้งทอดครับ ไอ้ติงต๊องเอ๊ยยย ออกมาเลยกลายเป็นกุ้งตัวเหยียดตรงที่ชุ่มไปด้วยน้ำมัน ใครหิวๆ มาเจอแบบนี้ แป๊บเดียวอิ่มจนจุก
   กินเสร็จก็มีงานเลี้ยงเล็กๆ กัน สไตล์เดิมที่ผมเกลียดครับ คือเรียกแต่ละคนขึ้นมาร้องเพลงกัน ร้องกันเสียงดังมากๆ ขนาดนั่งอยู่ติดกันยังคุยกันแทบไม่รู้เรื่อง รู้สึกไม่ค่อยสนุก เลยปลีกตัวมานั่งเล่นดื่มด่ำกับบรรยากาศข้างนอก ผมว่าดีกว่าเยอะเลย
   มีสองมุมที่ผมชอบที่สุดในนี้ คือริมสระน้ำ และที่โซฟาใต้ต้นไม้ใหญ่ นั่งเล่นเพลินๆ คิดดีไซน์ที่จอดจักรยานได้ออกมาเพิ่มอีก 1 แบบแล้ว ในสัปดาห์นี้ผมคิดที่จอดจักรยานได้ถึง 2 แบบ เด่นตรงที่ใช้พื้นที่น้อย เหมาะกับพวกคอนโดอย่างมาก
   ไม่ได้เอาคอมพิวเตอร์ไปครับ ระยะหลังไปงานไหนๆ ก็เห็นคนหิ้วอุปกรณ์เหล่านี้กันราวกับเครื่องประดับ ฟังไอพอท ถือไอแพด ใช้ไอโฟน พอว่างสักนิดก็ต้องหยิบโทรศัพท์มากดแชท (BlackBerry) ผมว่าสังคมมันเริ่มจะดูแปลกไปหน่อย นี่เราไม่ต้องการพูดคุยกับคนที่อยู่รอบข้างกันบ้างเลยหรือ
   พอดึกมากเข้ามีการตั้งวงไพ่ อันนี้ยิ่งไม่ถนัดเข้าไปใหญ่ ผมเข้าห้องนอนตอนสามทุ่มกว่า นั่งริมระเบียง แหงนหน้ามองท้องฟ้า
   ยิ่งมืด ยิ่งเห็นดวงดาว

[O'Pern]

14 ธค 54
   13.9C ที่เวลา 0641 อุ่นขึ้นมานิด แต่ยังมีควันออกปากอยู่
   วันนี้ไม่มีอะไร กำหนดการบอกว่าจะออกเดินทางกัน 1000 แวะที่ Paleo (ร้านขายของสวยๆ แต่งแบบยุโรปโบราณ) ถ่ายรูปเล่น กินข้าวกลางวัน แล้วก็กลับ ฟังดูแล้วน่าจะถึงกรุงเทพฯสักบ่าย 3
   เอาเข้าจริง แม่งก็เลทกันอีกแล้ว ไม่รักษาเวลากันเลย ออกเดินทางจริงก็เล่นเข้าไปราว 1100 เลยอดแวะที่ Paleo (เห็นไหมว่ากูบอกแล้ว พอมีคนเลททีไร ไอ้คนที่เสียสิทธิ มักจะเป็นพวกคนตรงต่อเวลาทุกที) แวะกินข้าวกลางวันที่ร้านแถวตลาดปากช่อง ชื่อร้านบ้านไม้ชายน้ำมั้ง อาหารก็อร่อยดี แต่แปลกกว่านั้นคือร้านเขาตกแต่งด้วยของสะสมโบราณเก่าแก่ คล้ายๆ ของในเพลินวาน (หัวหิน) และแถวบ้านเก่าๆ ที่อัมพวานั่นแหละครับ ชอบของเก่าก็ดูได้เพลินตา สนุกดี อาหารรสชาติใช้ได้ครับ บรรยากาศริมลำน้ำก็สดชื่นไม่เลว เก็บบันทึกเอาไว้ในลิสต์ร้านถูกใจ
   ออกจากปากช่องแวะซื้อของฝากที่ร้านครูต้อ ผมซื้อขนมเปี๊ยะฝากพ่อแม่ ซื้อบ๊วยฝากภรรยา ซื้อกล้วยตากอบน้ำผึ้งเอาไว้ฝากพวกชาวจักรยานที่ผมอาจเจอเขากลางทาง (อันนี้คิดสดๆ )
   จากนี้ไปรถบัสจะขับตรงดิ่งเข้ากรุงเทพฯ คนอื่นหลับกันเกือบจะหมดรถ ผมสิไม่ค่อยจะหลับ นั่งเครื่องบินก็ไม่หลับ นั่งนานถึง 16 ชั่วโมงก็ยังทำได้แค่สัปปะหงก (หลับแบบชั่วคราว) นั่งไปก็มองวิวข้างทางไป ไม่เบื่อสักนิด มาถึงกรุงเทพฯเอาตอน 0430 ขับรถกลับถึงบ้านตอน 0530 วันนี้ฝากให้พ่อผมไปรับลูกแทน
   รู้ไหมว่าเข้าบ้านปุ๊บ ผมทำอะไรเป็นสิ่งแรก นอกจากเปลี่ยนเป็นมาใส่กางเกงขาสั้น สิ่งที่ผมชอบทำ และทำได้บ่อยๆ ก็คือ เล่น Ukulele, เขียนหนังสือ/ดีไซน์, ขี่จักรยาน, และเข้าสู่โลกออนไลน์
   เฉลยให้ครับ ผมขี่จักรยานเป็นอย่างแรก ขี่จนฟ้ามืด แล้วถึงเล่น Ukulele ต่ออีกเกือบ 1 ชม อาบน้ำปะแป้งหอมๆ แล้วค่อยมานั่งออนไลน์ตอนกลางคืนรอลูกกลับมาบ้าน
   คิดถึงจังเลย

[O'Pern]

15 ธค 54
   เมื่อคืนนอนหลับอย่างสบาย แม้จะไม่หรูหรา แม้จะต้องนอนกับพื้น แต่มันคือบ้านของเรา ที่ๆ เราคุ้นเคย
   เช้าไปส่งลูกแล้วเข้าร้านต่อ น่าแปลกใจที่บนถนนตากสินมีการตัดต้นไม้แบบเหมือนจะขนย้ายไปไหนสักแห่ง หวังว่าคงนำไปปลูกในที่สาธารณะนะ อย่าให้เหมือนกรณีการขยายถนนบนเขาใหญ่ แล้วนำต้นไม้อายุเป็นร้อยๆ ปีสองข้างทางเป็นร้อยๆ ต้นไปทำอะไร มันหายไปไหน ไม่ต้องบอกก็รู้นะว่ามันคงไปตั้งอยู่ในบ้านของผู้มีอิทธิพล ถ้าตัดแล้วตาย มันก็จะโดนแปรรูปไปเป็นบ้านไม้หลังงาม แน่ล่ะ บ้านแบบนี้มีเงินก็ยังหาซื้อไม่ได้ แต่ถ้าเป็นนักการเมืองผู้มีอิทธิพลในไทย เขาทำได้สบายๆ แบบไร้ยางอาย
   การขยายถนนเสร็จสมบูรณ์ไปนานมากแล้ว กลุ่มต่อต้านก็คงจะไม่ได้ติดตามเรื่องต่อ ตอนแรกผู้คนสงสัยกันว่าจะขยายไปทำไม เพื่ออะไร แต่วันอาทิตย์ที่ 11 ธค 54 มันมีคอนเสิร์ตงาน Big Mountain ที่โบนันซ่า เขาใหญ่ ระยะทางขึ้นเขาจากถนนธนรัตน์เข้าที่พักชื่อ Greenery จากเดิมแค่ 15 นาที แต่วันที่มีงาน Big Mountain มันใช้เวลาถึง 2 ชั่วโมง
   ตอนนี้รู้หรือยัง ว่าการขยายถนนมันทำเพื่อใคร
   เช็คต่อไปให้ลึกๆ อีกว่าเจ้าของโบนันซ่าคือใคร ไม่ต้องคิดต่อ ผมบอกให้เองว่าเป็นลูกน้องทักษิณ มิน่าเล่า ตัวลูกถึงได้กล้าทำกระทั่งสนามแข่งรถยนต์ทั้งๆ ที่อยู่แนบชิดติดกับเขตอุทยานแห่งชาติ โดยไม่มีเสียงคนใดกล้าออกมาคัดค้าน สุดยอดดดดดดดดด
   ที่นี่… ประเทศไทย
   ผมว่าทักษิณไว้เยอะ แต่ก็ใช่ทางประชาธิปัตย์จะขาวสะอาด ไอ้นี่ก็ชั่วไม่แพ้กัน เลวแบบเข้าเส้นเลือดเลยล่ะ แต่คนดีๆ เขาก็มีเยอะ โดยเฉพาะนักการเมืองรุ่นใหม่ๆ มันก็เลยโดนผมด่าน้อยหน่อย แต่บอกได้เลยนะครับว่าถ้าเป็นพวกนักการเมืองหน้าเก่าล่ะก็ เหี้ยไม่แพ้ฝั่งตรงข้ามเลย
   มาถึงร้านตอนเช้า แอ่น แอน แอ้น ขับรถกระบะไปลงของในโกดังซะ หลังเจ็บแล้ว ยกไม่ได้ คนงานยกแทน เราเป็นคนสั่งการ มันก็โอเคหน่อยตรงไม่ต้องยก และต้องขอบคุณเหล่าบรรดาคนงานที่มทำงานด้วย ถ้าไม่มีเขา ผมก็ต้องยกเองแน่ๆ เหมือนทุกทีที่ผ่านมา
   อยู่ร้านจนถึงบ่ายๆ กลับเข้ามาบ้านก็นั่งเขียน (พิมพ์) ไดอารี่ ไม่ได้อยู่บ้านมาหลายวัน มีเรื่องให้เล่ามากมาย นั่งอยู่นานจนหิว หยิบเอาขนมเปี๊ยะที่ซื้อฝากแม่มากิน (ให้แม่แล้ว แต่แม่บอกให้ช่วยกันกิน เดี๋ยวอ้วน) ผมเลือกแบบไส้งาดำ กัดคำแรกก็ซึ้งใจแล้ว เพราะมันไม่ใช่งาดำ อ้าว เอ็งเอาอะไรมาให้ข้ากินล่ะนี่ กินไปก็ยังไม่รู้ว่าเป็นรสชาติของอะไร สักพักนึกได้ว่ามันคงจะเป็นเผือกกวน โธ่ ไอ้สันดานเอ๊ย
   ขนมเปี๋ยะรสชาติแย่ครับ สู้ขนมจากทางนครสวรรค์ไม่ได้แม้แต่น้อย ขนมเปี๊ยะรสชาติชืดๆ ไม่มีกลิ่นหอมสักนิดเดียว จะว่าเก่าเก็บก็ไม่น่าจะใช่ ร้านครูต้อมีชื่อเสียงขนาดนี้
   เพราะหิว ก็จำใจกินไปจนหมดลูก แต่ไม่กล้าเก็บให้แม่กินแล้วล่ะ ของฝากรสชาติแบบนี้ มันมีไว้ฝากสุนัข ไม่ได้ไว้ฝากคน
   จะให้ของอะไรแก่คนอื่น ต้องให้ของดีๆ นะครับ ให้ของไม่ดี แทนที่ผู้รับเขาจะชื่นชม กลับจะโดนด่าลับหลังเข้าให้ โดยเฉพาะพวกของเก่าเก็บ ของหมดอายุ ทิ้งได้ก็ทิ้งไปเลยครับ อย่าไปเสียดาย โดนคนด่าลับหลังแล้วมันไม่คุ้ม
   อย่างร้านครูต้อที่ทำขนมเปี๊ยะปัญญาอ่อนแบบนี้ออกมาก็โดนผมด่าไปเยอะแล้ว แถมยังจะต้องโดนไปอีกนานหลายปีจนกว่าผมจะลืม คุ้มกันไหมเล่า 
   หรือถ้าให้คิดบวกก็คือ นี่แหละ สุดฝีมือของฉันแล้ว ถ้าเป็นเช่นนี้ก็จะให้อภัย แต่ไม่ขอซื้อซ้ำอีกแน่นอน
   เย็นไปรับลูก แวะร้านปลาซื้ออาหารปลา วันนี้เลือกแบบมีสารอาหารเสริมเยอะหน่อย จากเดิมซื้อแต่แบบคุ้นหูเช่น ซากุระ ไม่ก็ CP แต่เลี้ยงจนมันออกลูกได้หลายครอกแล้ว เราก็ฝีมือไม่ธรรมดาแล้วนะ เปลี่ยนอาหารบำรุงสักนิดน่าจะดี
   เลือกอยู่นาน ได้มาแบบผสมสาหร่ายสไปรูไรน่า 12% เขียนสรรพคุณไว้มากมายเช่น เน้นสี เพิ่มความเงาวาวของเกล็ด เร่งลาย ฯลฯ จะอะไรก็เถอะ ขอให้มันมีชีวิตอยู่อย่างเป็นสุขผมก็ดีใจจะแย่แล้วล่ะ
   ช่วงนี้ฤดูผสมพันธุ์ มีข่าวหมาพิทบูลกัดคนตาย ปลาในบ่อผมเองก็ว่ายไล่กวดกันเป็นพรวน น่าจะใกล้วางไข่และผสมพันธุ์ในอีกไม่ช้า ถ้ามีข่าวดี จะมาเล่าใหม่ครับ