กย 54

[O'Pern]

19 กย 54
   วันจันทร์ เป็นวันที่คนทำงาน นักเรียน รู้สึกเบื่อหน่ายมากที่สุด แต่ถ้าเป็นวันศุกร์สิ ดูลิงโลดกันใหญ่ โดยเฉพาะอย่างยิ่งพวกคนที่มีวิสัยทัศน์ยังไม่กว้างไกลนัก
   เศร้าใจได้สองวัน ผมหาทางออกชีวิตได้อีกทางแล้ว จากเดิมวางแผนเดินทางไว้เยอะมาก วางเส้นทางเสียอย่างดิบดี คิดฝันเอาไว้คงจะได้ใช้จริงในอีกไม่นาน ที่ไหนได้ ฝันสลาย
   คิดว่าชีวิตที่ลงตัวแล้ว แต่ก็ต้องมาพลิกผันอีกครั้ง วันนี้เหมือนได้เข็มทิศใหม่ มันยังชี้ไปในทิศทางที่เขียนว่าความสุขเหมือนเดิม คืออะไรที่ไม่มีความสุข ผมไม่อยากทำ ส่วนงานหลักที่ทำอยู่ทุกวันนี้ก็ยังคงสุขอยู่นะ แต่เป็นความสุขที่ทำเพื่อผู้อื่น
   ขอหายหัวไปอีกหลายวันหน่อยนะ มีเพื่อนมาจากต่างประเทศ ผมพาเขาไปบ้านที่ระยอง ขอใช้ชีวิตกับจักรยาน ทะเล และตัวตนสักพัก
                เพราะนี่อาจเป็นการเดินทางครั้งสุดท้ายของผมแล้วก็เป็นได้

[O'Pern]

20 กย 54
   เช้าออกไปทำงานตามปกติ บ่ายไปรับเพื่อนที่สนามบินสุวรรณภูมิ ตอนแรกคิดจะนั่งรถไฟฟ้า Airport Link ไป แต่กลัวฝนตก แถมหาที่จอดรถยนต์ลำบากอีกด้วย ไอ้รถไฟฟ้าแบบนี้ผมว่ามันเหมาะสำหรับคนนั่งแท็กซี่ไปต่างหาก
   ขับไปสนามบินอย่างตื่นเต้น เพราะผมไม่เคยไปรับใครที่สนามบินมาก่อนเลย ไม่รู้กระทั่งว่าจอดรถตรงไหนดี ตึกจอดรถอยู่ตรงไหน จะต้องเดินอีกไกลไหม อย่างไร และเท่าไร เพราะทุกทีไปสนามบินเองและกลับเองด้วยรถโดยสารสาธารณะ ถ้าออกแต่เช้าก็เรียกแท็กซี่ แต่ถ้าเป็นขากลับล่ะก็ ผมใช้บริการรถเมล์สาย 558 มาลงหน้าปากซอยบ้านเป๊ะ ค่าโดยสาร 36 บาท ขึ้นต้นสายในสนามบินสุวรรณภูมิสะดวกดีมากๆ แต่ต้องใช้บริการรถ Shuttle Bus คันสีขาวของสนามบินให้เขาพาไปส่งที่ท่ารถอีกทอดหนึ่งนะ (บริการฟรีครับ)
   ถึงสนามบินก่อนเวลามากมายด้วยความบ้าเห่อ เดินเล่นในสนามบินเป็นครั้งแรก ปกติมาถึงก็ต้องรีบเช็คอิน และรีบเข้าไปผ่านขั้นตอนต่างๆ ด้านในอีกมาก จะนานสุดก็ตอนตรวจคนออกจากเมืองนี่แหละ ถ้าชนกับกรุ๊ปทัวร์ในวันศุกร์เสาร์หรือวันหยุดยาวล่ะก็ ยืนคอยต่อคิว 1 ชม เป็นเรื่องที่เกิดขึ้นได้ไม่ยาก
   ผมเลือกเดินลงไปดูรถไฟฟ้า Airport Link เป็นอันดับแรก สนใจมากๆ กะว่าจะลองสักวัน มันอยู่ชั้นใต้ดินล่างสุดเลย คนใช้บริการปานกลางนะ (ตอนบ่าย) ผมว่ามันขึ้นอยู่กับจังหวะของเที่ยวบินมากกว่า
   จากนั้นก็เดินไล่ขึ้นมาเรื่อยๆ ชั้น 1 จะมีอาหารราคาถูกบริการ ราคาแบบชาวบ้าน รสชาติแบบกินกันตาย ต่างจากชั้น 3 ที่เป็นร้านแบบแบรนด์เนม ตกแต่งสวยหรู ดูน่ากิน ราคาจานละเป็นร้อย แต่ถ้าเอาแบบสุดๆ ก็ต้องใช้บริการด้านในสุดเลยครับ โดยในส่วนนี้จะเข้าไปได้เฉพาะผู้โดยสารตัวจริงเท่านั้น ไอ้นี่แพงสุดยอด แซนวิชแฮมชีสพื้นๆ ราคา 100 บาท น้ำเปล่าขวดละ 30 บาท (ข้างนอกขายกัน 7 บาท) มีแต่นักท่องเที่ยวระดับเทพกินกันเท่านั้น
   ชั้น 2 เป็นผู้โดยสารขาเข้า ฝั่งหนึ่งจะเป็นผู้โดยสารที่เข้ามาจากต่างประเทศ อีกฟากของอาคารเป็นผู้โดยสารในประเทศ ในส่วนนี้จะมีคนน้อยหน่อย ถ้าเราจะมารับใครก็ต้องรู้เที่ยวบินของเขาก่อน จดและจำให้แม่น พอมาถึงสนามบินแล้วก็ต้องมาดูที่หน้าจอแสดงผลเที่ยวบิน เพราะมันจะเป็นข้อมูลล่าสุดจริงๆ หลายเที่ยวบินอาจดีเลย์ หรืออาจมาถึงก่อนเวลาก็เป็นได้ แต่ถ้าจะเล่นสูตรผม ก็ต้องล้วงข้อมูลเบื้องลึกกว่านั้น คือเดินไปหาประชาสัมพันธ์ แกล้งทำเป็นไม่รู้เรื่อง สอบถามว่าเที่ยวบินของเพื่อนเรานี้จะเข้ามาถึงตอนไหน พนักงานก็จะกดดูหน้าจอและบอกข้อมูลที่อัปเดทกว่าที่หน้าจอแสดงผลอันใหญ่ที่คนทั่วไปเขาอ่านกัน ข้อมูลในส่วนนี้จะเร็วกว่าจอใหญ่สัก 15 นาที แถมยังมีหน้าจอมอนิเตอร์ให้เราดูด้านในด้วยว่าเพื่อนเราเดินออกมาหรือยัง ถามพนักงานด้วยครับว่าเทียวบินของเพื่อนเรานี้จะต้องดูที่หน้าจออันไหน เพราะมันมี 2 อัน สำหรับทางออกสองทาง (แต่สุดท้ายก็รวมกันมาออกทางเดียว)
   มีบริการฝากกระเป๋าหรือข้าวของชิ้นใหญ่ๆ เช่นกระดานโต้คลื่น หรือจักรยานก็ยังไหว ค่าบริการชิ้นละ 100 บาทต่อวัน แพงใช่เล่นว่ะ
   ชั้น 3 เป็นร้านอาหาร เหมือนเป็นทางผ่าน จุดนี้คนแน่นพอควร คนไม่รู้เรื่อง ไม่มีข้อมูลก็ต้องทนกินแพงๆ ในจุดนี้ไป แต่ถ้าเจอนักเดินทางมืออาชีพล่ะก็ เขาจะเอาอาหารมากินเองครับ ซื้อเตรียมมาจากภายนอกเลยล่ะ แต่ก็ต้องรู้ก่อนนะว่าเจ้าหน้าที่เขาห้ามนำของเหลวเกิน 100 cc เข้าด้านในอาคารสนามบิน และนำขึ้นเครื่องบิน
   ของที่ผมมักซื้อติดตัวไว้กินประจำคือแซนวิช ถั่ว หรือของแห้งที่หยิบกินง่าย ไม่เลอะมือ ไม่ส่งกลิ่น ก่อนเข้าด้านในอาคารก็ดื่มน้ำให้หมดขวด เก็บขวดเปล่าเอาไว้ เข้าไปด้านในแล้วจะมีจุดเติมน้ำอยู่หน้าห้องน้ำ เติมฟรี เติมให้เต็ม นำขึ้นเครื่องได้เลยสบายๆ ถ้าใครบิน Low Cost / Budget Airline ยิ่งต้องเติมน้ำให้เต็ม จะได้ไม่ต้องซื้อแพงๆ กินบนเครื่อง
   ชั้น 4 จะสำหรับผู้โดยสารขาออก อันนี้คนแน่นสุดเลยครับ โดยเฉพาะอย่างยิ่งในวันศุกร์ เสาร์ หรือช่วงเช้า เย็น ถ้าเจอเทศกาลก็เผื่อเวลากันไว้เยอะๆ หน่อย เพราะกรุ๊ปทัวร์เยอะมาก แนะนำให้รีบเช็คอินและรีบเข้าไปด้านในทันที ไม่ต้องโอ้เอ้ ล่ำลากันนาน อันที่จริงเราสามารถล่ำลากันตอนอยู่บ้านก็ได้ ไม่เห็นจะต้องมาแสดงกันที่สนามบินเลย หรือมันจะเป็นนาทีสุดท้ายของแต่ละคนเป็นได้นะ
   สนามบินของเรามีแค่นี้แหละ ไอ้พวกบริการพิเศษเช่นฟรี wifi อินเทอร์เนท ห้องรับรองพิเศษ มุมพักผ่อน ฯลฯ เหล่านี้เขาทำสำหรับผู้โดยสารตัวจริง คือต้องผ่านสารพัดด่านเข้าไปด้านในถึงใช้บริการได้
   เที่ยวบินของเพื่อนผมล่าช้าไป 15 นาที ผมรู้ตั้งแต่ถามประชาสัมพันธ์แล้วล่ะ แต่ตอนนั้นหน้าจอแสดงผลยังแจ้งว่าลงตามกำหนดการอยู่เลย มีเวลาเดินเล่นเยอะ ว่างเยอะ ก็เลยเล่าเยอะ
   แต่ยืนรอนานถึง 1 ชม เพื่อนก็ยังไม่ออกมา เอ๊ะ เกิดอะไรขึ้นวะ หรือว่าเขาออกมาแล้วแต่ผมมองไม่ทัน หรือกระเป๋าเขาหาย เลยยังไม่ออกมา หรือเขามีปัญหาอย่างอื่นข้างใน นำอะไรผิดปกติเข้ามาไทย หรือโดนค้นตัวค้นกระเป๋า ฯลฯ มันสารพัดจะคิดไปเอง คนที่ยืนข้างๆ ผมก็บ่นหาลูกตัวเอง เขาคิดว่าลูกเขาหลงทาง หาทางออกไม่เจอ นั่นๆ คิดไปนั่น
   สาเหตุที่ออกมาช้าก็เพราะด่านตรวจคนเข้าเมืองคิวยาวมาก ไอ้นี้เป็นกันเกือบทุกประเทศ โดยเฉพาะเครื่องบินลำใหญ่ๆ มาลงพร้อมๆ กัน มันจะเอิกเกริกอย่างมาก รับประกันความน่าเบื่อ และความเมื่อย นั่งกันบนกระเป๋าเดินทางของตัวเองได้เลยครับ
   เลทกันแบบสุดยอด เครื่องก็ดีเลย์ แถมใช้เวลาผ่านด่านไปอีก 1 ชม เล่นเอาค่าจอดรถกินไปถึง 80 บาท (ชม แรก 25 / 2 ชม 50 / 3 ชม คิดไป 80 โน่นเลย) เบ็ดเสร็จเล่นเอาเย็นจัด แถมฝนตกพรำ แผนเดิมวางเอาไว้ว่าจะพาไประยอง ก็เลยเปลี่ยนแผน คืนนี้อยู่กรุงเทพฯไปก่อน ผมไม่ชอบขับรถตอนกลางคืน โดยเฉพาะอย่างยิ่ง การขับรถทางไกล
   โทรหาเพื่อนอีกคนไทยที่กรุงเทพฯ นัดเจอและกินข้าวกัน จากนั้นนำเข้าสู่ที่พัก เล่นเอาค่ำไปเยอะเลย
   “อันนี้สำหรับลูกชายคุณ” พูดจบก็ยื่นช็อกโกแลต M&M บรรจุในแท่งสูงยาวมาให้
   “อันนี้สำหรับภรรยาคุณ” ยื่นช็อคโกแลตแมคคาเดเมียให้
   “อันสุดท้ายสำหรับคุณ” เฮ้ย ผมได้ไวน์แดงว่ะ เออ คือว่า ผมกินไม่เป็นน่ะ ทำไงดี
   ก็ได้แต่รับมาแล้วพูดขอบคุณๆ แบบเกรงใจสุดๆ แหม ไม่เห็นต้องน่าลำบากอะไรเลย ซื้อของมาเสียเยอะแยะ ให้เป็นเงินสดก็ได้ เบากว่ากันเยอะ สะดวกทั้งผู้ให้ สบายทั้งผู้รับอีกด้วยเน๊อะ
   อ้อ ตอนเปิดประตูรถเพื่อหยิบของ ไอ้ขวดไวน์แดงนี้ตกลงมากระแทกพื้น โชคดีสุดๆ ที่มันไม่แตกต่อหน้าต่อตาเจ้าของ

[O'Pern]

21 กย 54
   ออกเดินทางไประยอง แต่แวะเที่ยวสวนสัตว์เปิดเขาเขียวก่อน ดูสัตว์เป็นของแถม จุดประสงค์หลักคือการขี่จักรยานต่างหาก มื้อเช้ากินกันแบบง่ายๆ ที่ร้านอาหารแถวๆ สวนสัตว์
   จอดรถยนต์หน้าประตู เอาจักรยานลงแล้วขี่ทันที ไปช่วงเช้าของวันธรรมดานี่มันบรรยากาศสุดยอดมาก คือแทบจะไม่มีนักท่องเทียวเลย ขี่จักรยานกันแบบสบายดีจริงๆ ถ่ายรูปออกมาก็สวย บางช่วงเป็นเนินก็โยกกันสนุกดี แต่ด้านหลังๆ ของสวนสัตว์นี่สิ เนินสูงชันดีจริงๆ ครับ ไม่แกร่งจริงอาจมีลงเข็นกันได้ง่ายๆ กว่าจะขึ้นกันมากันได้ก็หัวใจแทบจะทะลักออกมานอกหน้าอก เลยนั่งคุยกันถึงเรื่องโรคหัวใจวายเฉียบพลันที่คร่าชีวิตของนักกีฬาไปมาก ไม่เพียงแค่จักรยานนะครับ ทุกกีฬาก็มีคนเสียชีวิตจากโรคดังกล่าว เช่นพวกนักวิ่ง นักฟุตบอลที่แสนจะฟิตก็ยังมีให้เห็น
   วนกลับมาถึงที่จอดรถในสภาพเปียกโทรมเพราะฝนตก นำจักรยานเก็บเข้ารถ และขับมุ่งหน้าสู่หาดแม่รำพึง จังหวัดระยอง ตอนกลางวัน เอาของเก็บเข้าที่พัก ขับรถไปกินอาหารกลางวันแถวๆ ก้นอ่าว เป็นร้านคุ้นตาที่ปรับปรุงใหม่ แต่รสชาติไม่เท่าไหร่เลย ไม่ประทับใจ
   กินไปฝนก็ตกไป เอาไงดีวะ เลยขับรถเล่นต่อไปยังสวนสน ผมชอบจุดนี้มากที่สุดในย่านนี้ ตอนเด็กๆ ชอบขับรถมานั่งเล่นที่นี่ตอนเช้าๆ แวะซื้อหมูย่างข้าวเหนียวจากในตลาด แล้วก็มานั่งกินใต้แนวทิวสนยาวๆ บนรถเปิดประทุน บรรยากาศสุดยอดมากๆ อธิบายไม่ถูกจริงๆ ครับ มันเป็นเรื่องของอารมณ์และความรู้สึกล้วนๆ
   หมดมุข เลยขับรถกลับเข้ามาที่บ้านพัก นั่งเล่น พักผ่อน ฝนก็ยังคงตกหนักบ้าง เบาบ้าง จนเย็นถึงพากันออกไปที่ตลาดบ้านเพ แวะร้านนวดไทย ผมไม่ชอบนวด เลยนั่งอ่านหนังสือเล่นรอ
   ผมบอกเจ้าของร้านว่าเพื่อนผมเป็นสิงคโปร์ ช่วยดูแลให้ด้วย
   “อ้าว คนนี้พูดไทยได้ด้วย เก่งจัง”
   “ผมคนไทยครับ” ผมตอบ
   “แหม ชอบล้อเล่น ต้องเป็นพวกฮ่องกงแน่ๆ เลย”
   อ้าว เล่นเอางง บอกว่าคนไทยก็ยังไม่เชื่อ คงได้ยินผมคุยกับลูกค้าฝรั่งที่เพิ่งนวดเสร็จและเดินออกไป ผมถามเขาว่าเป็นไงบ้าง ดีไหม ฝรั่งตอบว่าดีมาก เยี่ยมมาก สุดยอด
   ตอนนั่งรอผมเอาหนังสือคู่สร้าง-คู่สมมาอ่านเล่น
   “โอ้โห อ่านภาษาไทยได้ด้วยหรอ เก่งมากๆ” พูดไปก็นวดเพื่อนคนสิงคโปร์ไปพลาง
   เอา เอาเข้าไป บอกว่าคนไทยก็ยังไม่เชื่อ ก็เลยต้องตามน้ำ จนกระทั่งเพื่อนนวดเสร็จ
   มื้อค่ำนี้เบาๆ ด้วยบัวลอยงาดำน้ำขิง และปาท่องโก๋คนละ 2 ตัว เข้านอนแบบสลบไสล ผมเพลียจากการขับรถ ส่วนเพื่อนเพลียเพราะโดนนวดแผนไทยโบราณแบบจัดเต็ม 

[O'Pern]

22 กย 54
   ตื่นแต่เช้า ไปทะเลอย่าพลาดโอกาสดีๆ เอาจักรยานออกขี่จากหาดแม่รำพึงไปยังสวนสน การขี่จักรยานนี่ได้บรรยากาศดีมาก ขี่ไปแวะถ่ายรูปเล่นกันไปด้วย ไม่ได้ทำความเร็วอะไรนักหรอก ดื่มด่ำกับบรรยากาศเสียมากกว่า ที่แห่งนี้ผมมาขับรถยนต์เล่น นั่งเล่นตั้งแต่เด็ก เห็นมันตั้งแต่ยุคที่ธรรมชาติเงียบสงบ จนทุกวันนี้มันมีชาวบ้านมารุกล้ำ ปลูกเพิงขายของกันเยอะมาก ทำไมเจ้าหน้าที่ไม่ควบคุมก็ไม่รู้ แถมบางช่วงของหาดแม่รำพึงนี่มีการปลูกสร้างบ้านพักชาวประมงกันแบบถาวรกันบนชาดหาด ไม่น่าเชื่อว่าจะมีเรื่องแบบนี้เกิดขึ้นในประเทศไทย ที่บอกว่าปลูกแบบถาวรก็เพราะมีการลงเสาเข็มปูนครับ มีที่เดียวในประเทศไทยที่ทำได้
   แวะกินอาหารเช้าในตลาด เป็นร้านข้าวแกงเก่าแก่ เปิดแต่เช้า สายๆ ก็ขายหมดแล้ว รสชาติดีมากครับ วิธีเลือกร้านอาหารอร่อยในต่างแดนของผมมีเทคนิคง่ายๆ คือ ดูร้านที่คนท้องถิ่นเขากินกันเยอะๆ ไม่ใช่เลือกที่ร้านที่มีคนเยอะๆ นะ ไอ้พวกนั้นอาจเป็นนักท่องเที่ยวก็เป็นได้ และส่วนใหญ่จะอ่านมาจาก Guide Book หรือไม่ก็อ่านหนังสือ ดูทีวี มาจากแหล่งเดียวกัน ยกตัวอย่างให้ก็ได้ ร้านผัดไทยชื่อดังสุดในระยอง ผัดไทยคุณไกร ผมได้ยินกิติศัพท์มาหลายปี จนวันนี้ตอนบ่ายได้ไปลอง หึหึ ธรรมดามากๆ ครับ คืออร่อยระดับกลางๆ ไม่ได้ถึงขั้นเทพฯ ตรงไหนสักนิด จะดีตรงจอดรถง่าย อาหารมาเร็ว (ใช้ผัดเส้นไว้แล้วในกระทะใบไหญ่)
ขากลับแวะเข้าไปในอุทยานแห่งชาติเขาแหลมหญ้า ผมพาเดินเข้าไปในทางป่า พาเขาไปดูจุดที่ผมชอบมากที่สุดที่เป็นแหลมยื่นไปในทะเล ลมทะเลพัดแรงมากจนต้นไม้ใหญ่เติบโตไม่ได้ แห้งตายหมด มีแค่ต้นหญ้าเท่านั้นที่พอจะมีชีวิตอยู่ ใช้เวลาอยู่ตรงนี้นานพอควร ฝนตกปรอยๆ แต่ลมพัดแรงจนเล่นเอาหนาว ความรู้สึกเหมือนอยู่ในต่างประเทศแถวยุโรปหนาวๆ ปล่อยจิตนาการให้ล่องลอยไป โอ้ สุดยอดมาก
   ฝนยังคงตกครับ ก็ลุยกันไป สนุกดี แต่เดินป่าตอนฝนตกนี่ยากดีชะมัด พื้นมันลื่น แถมยังต้องจูงจักรยาน ยก แบก ลาก มันส์มากๆ ถ้าไปได้ง่ายๆ ก็คงไม่สนุก
   กลับมาบ้านแบบโทรมๆ อาบน้ำเสร็จก็นั่งพักผ่อน หลบฝนไปในตัว ตอนบ่ายออกไปกินผัดไทยคุณไกร คาดหวังเอาไว้สูง เพราะหาข้อมูลดูก็มีแต่คนพูดถึง รสชาติเขาเป็นแบบธรรมดาครับ คืออร่อยปานกลาง แต่ผมว่าจุดเด่นของเขาที่แท้จริงก็คือการมีอาหารที่หลากหลายมากกว่า ราคาปานกลางครับ ผัดไทย ผัดซีอิ้ว ราคาจานละ 35 บาท
   กินเสร็จขับรถยนต์เล่น เพราะฝนตกหนักมากจนน้ำท่วมขังเป็นระยะ กลับเข้ามาบ้านเอาบ่ายแก่ๆ พักผ่อนกันแบบสบายๆ เล่นเกมบ้าง อ่านหนังสือบ้าง ส่วนผมเอา Uke ไปด้วย เลยได้ซ้อมมือ และมีเพื่อนร่วมร้องเพลง มื้อเย็นวันนี้กินของเบาๆ คือถั่ว และนม เพื่อนเพลียขอไปนอนก่อน ส่วนผมดูทีวีสักพักถึงเข้านอน

[O'Pern]

23 กย 54
   ตื่นแต่เช้า รีบแพ็คจักรยานขึ้นรถ กินข้าวเช้าที่ตลาดบ้านเพ เสร็จแล้วรีบขับรถเข้ากรุงเทพฯทันที วันนี้ฝนตกแต่เช้า อดขี่จักรยาน เลยงอน กลับกรุงเทพฯมันซะเลย อยู่ในเขตระยองฝนตกตลอด หนักเบาสลับกันไป พอเข้าเขตชลบุรีฝนถึงได้หยุด แต่พอเข้าใกล้กรุงเทพฯเท่านั้นแหละ แดดร้อนจัดเลย
   ระหว่างโทรเพื่อนโทรคุยกับนักจักรยานชาวไทยเพื่อนัดพบกัน ตกลงกันได้ตอนบ่าย แต่ต้องขับรถกลับบ้านก่อนเพื่อไปเอาของฝากให้เพื่อน แวะกินมื้อกลางวันในร้านส้มตำแถวบ้านผมเอง จากนั้นก็เข้าไปที่สมาคมจักรยานเพื่อสุขภาพไทย ไปพบกับเพื่อนๆ ที่นัดรวมตัวกันอยู่ที่นั่น คุยกันอย่างออกรสชาติ คนสิงคโปร์กลุ่มนี้สนิทกับเจ้าหน้าที่ของสมาคมฯอย่างมาก เขามาไทยหลายครั้งแล้ว คุยไปคุยมา พี่หลินพาไปนวดแผนไทย ส่วนผมไม่ชอบนวด เลยนั่งรออยู่ที่สมาคมฯ ไม่มีอะไรทำ เลยช่วยทำธงกับพี่หล่อ เอาไว้ใช้ในงานของ 350 org ในวันรุ่งขึ้น
   0500 พี่วุฒิโทรมาแจ้งว่ามาถึงจุดนัดหมายที่คอนโดผมแล้ว เอาล่ะสิ นัดพี่วุฒิกับพี่ตุ๊กไว้กินมื้อเย็นกัน แต่ทางโน้นยังนวดไม่เสร็จเลย ตอนแรกผมคิดว่าเขาจะนวดแค่ชั่วโมงเดียว แต่ที่ไหนได้ เล่นไป 2 ชม เต็มๆ พี่วุฒิก็รอไปสิ เฮ้อ ทำไงดี ผมเป็นคนกลางเสียด้วย แต่ก็ต้องรับผิดชอบล่ะนะ เพราะพี่เขานัดกับผม
   รีบขับรถบึ่งเต็มที่กลางสายฝนจนมาถึงคอนโด รับพี่วุฒิ พี่ตุ๊ก โดยมีเพื่อนสิงคโปร์และพี่หลินนั่งรถผมมาด้วย ผมพาไปกินที่ร้านอาหารจีนชื่อ Silver Kitchen เป็นร้านอาหารจีนที่ดีที่สุดในย่านนี้ ราคากลางๆ ออกแนวแพงนิดๆ แต่คุ้มค่ากับรสชาติครับ ตอนหลังน้าหมีมาแจมอีกคน คุยไปกินไปจนหมดมุขถึงได้แยกย้ายกันกลับ
   นี่เป็นคืนสุดท้ายที่เพื่อนสิงคโปร์จะพักค้างคืน เขาจะกลับพรุ่งนี้เช้าแล้ว คืนนี้เรานั่งคุยกันที่ระเบียงริมแม่น้ำเจ้าพระยากันจนถึงดึกดื่น อยู่ด้วยกันมา 4 วัน พอเขาจะจากไปก็รู้สึกอาลัยเหมือนกันนะ

[O'Pern]

24 กย 54
   ตื่นนอนแต่เช้ารีบเก็บข้าวของ แพ็คกระเป๋าเตรียมออกเดินทาง ตอนเช้าผมพาไปเดินตลาดชาวบ้านเล็กๆ ในย่านบางปะกอก มื้อเช้าเป็นน้ำเต้าหู้ ปาท่องโก๋ รสชาติงั้นๆ ออกจะไม่อร่อยเสียด้วยซ้ำไป
   กินเสร็จก็เก็บข้าวของออกเดินทาง ออกเดินทางสายไปนิด ทำให้เวลามันพอดีๆ ผมเลยส่งเพื่อนที่สนามบินแล้วลาจากกันตรงนั้น แต่ถ้ามาถึงเร็วกว่านี้ก็จะนำรถยนต์จอดในตึก จะได้มีเวลาร่ำลากันหลังจากที่เขาเช็คอินเรียบร้อยแล้ว
   เพื่อนกลับไปแล้ว ผมขับรถกลับคอนโดคนเดียว เล่นเอาเหงาอย่างเห็นได้ชัด ก็แหม มีเพื่อนนั่งคุยด้วยตลอด 4 วันเต็มๆ ตอนนี้เหลือแค่เครื่อง GPS เท่านั้นที่เป็นเพื่อน ผมขับรถกลับมาเก็บข้าวของและทำความสะอาดห้องคอนโดต่อ อยู่จนถึงบ่ายๆ ถึงได้ขับรถกลับเข้าบ้าน
   เจอหน้าลูก เขาวิ่งเข้ามาโผกอด ผมก็กอดและหอมเขา แต่แป๊บเดียวเขาก็ปรี่ไปเล่นกับเพื่อนข้างๆ บ้านเสียแล้ว แต่สักพักใหญ่ก็วิ่งหน้าตาตื่นมาหา
   “พ่อๆ อาเหล่าโกวตายแล้วนะ” มิวเปิดกระตูโผลง เข้ามาให้ห้องทำงานของผม
   ใจหล่นวูบ น้ำตาซึมคลอ ผมดึงลูกเข้ามากอด
   เหล่าโกว คือญาติห่างๆ ที่มาอยู่แนบสนิทกับครอบครัวของผมตั้งแต่ผมอายุได้สัก 10 ปี จนเพิ่งจะย้ายไปอยู่กับลูกแท้ๆ ของตัวเองเมื่อปี 50 ก็แค่ 4 ปีกว่าๆ เท่านั้น ตอนไปก็ยังสุขภาพแข็งแรงดีอยู่ ไม่มีโรคเบาหวาน หรือโรคประจำตัวใดๆ
   แต่พอย้ายออกไปแล้วกลับเป็นคนละเรื่อง แทนที่จะได้อยู่แบบสบายๆ กลับกลายเป็นต้องอยู่ในฐานะคนรับใช้ของลูก ครอบครัวลูก และหลานตัวเอง อายุราว 70 ปี ก็เลยทำอะไรไม่ได้มาก แต่ก็ยังคงต้องทำ นานเข้าก็ป่วย ไม่มีใครเหลียวแล ปล่อยให้อาการเล็กๆ แค่ฟันผุ ลุกลามกลายเป็นมะเร็งช่องปาก
   หนักกว่านั้นตอนล้มป่วยลูกแท้ๆ เจ้าของบ้านกลับรังเกียจ ผลักไส ขับไล่ออกจากบ้านด้วยสารพัดวิธี ผมได้ยินเรื่องแล้วยังไม่อยากจะเชื่อว่าจะมีคนเหี้ยขนาดนี้กับแม่ของตัวเอง คือฟังหูไว้หู
   เหล่าโกวสิ้นลมแล้ว ผมน้ำตาไหล อยู่ด้วยกันมาเป็นสิบปี ทำอาหารให้ผม และลูกกิน ช่วยดูแลบ้าน ฯลฯ
   “เก็บรักษาเครื่องบินลำนี้ดีๆ นะลูก” ผมบอกกับมิว เพราะเมื่อสองสัปดาห์ก่อน เหล่าโกวเพิ่งจะให้ลูกคนเล็กนำเครื่องบินมาให้มิว เขาจำได้ว่ามิวชอบเครื่องบินมากๆ

[O'Pern]

25 กย 54
   เช้านี้พาลูกไปซื้อเสื้อม่อฮ่อมที่บางลำพู ได้ทีเลยแวะกินร้านปาท่องโก๋ที่อยู่ตรงหัวมุมถนน เห็นร้านนี้เขาโฆษณาลงในหลายหนังสือ ผมกะจะพาพวกเพื่อนฝรั่งไปกินตอนขี่รถเล่นในเมือง เลยต้องมาลองชิมดูก่อน แล้วก็ไม่ผิดหวังครับ โชคดีที่มาชิมก่อน เพราะรสชาติแม่งไม่ได้เรื่องเลย ดีนะ ที่ยังไม่ได้พาใครมากิน
   เขาเอาปาท่องโก๋ที่ทอดเสร็จแล้วมาอุ่นใหม่ด้วยการย่าง ใครไม่รู้ก็คงจะคิดว่าเป็นการปรุงด้วยการย่าง ทั้งที่จริงมันต้องทอดมาก่อน ขายตัวละ 10 บาท (ขนาดธรรมดาที่ตามตลาดขายกันตัวละ 2 บาทนี่แหละ) แต่เขามีให้เลือกว่าจะราดหน้าด้วยอะไร นมข้นหวาน สังขยา ช็อคโกแลต สตอเบอรี่ ฯลฯ
   แต่ไอศกรีมเขาค่อนข้างโอเคดีครับ รสชาติดี ลูกเดียว 20 บาท สองลูก 35 บาท สั่งกินกับปาท่องโก๋ ฮ่าๆ ไม่ต้องนึกเลยว่าจะอ้วนเพียงใด พิซซ่าขอบชีสยังต้องชิดซ้าย (เทียบในน้ำหนักเท่ากัน)
   ตอนสายลูกไปเรียนพิเศษต่อ จากนั้นผมกลับเข้ามาบ้าน ทำงานที่คั่งค้างไว้หลายวัน ทำงานไปดูทีวีไป ตอนนี้มีแต่ข่าวน้ำท่วมหนัก ช่อง 3 เพิ่งจะประกาศขอรับบริจาคเสื้อชูชีพ และในอีกไม่กีนาทีต่อมาก็มีคนชื่อ ตัน ภาสกรนที บริจาค 1000 ตัว สุดยอดมากๆ ครับ คนแบบนี้ถึงจะเจริญ มีกินแล้วยังเผื่อแผ่ถึงคนที่เดือดร้อน
   ตอนบ่ายเอารถ Neobike 14 มาปะยาง ดีที่ยางแตกล้อหน้า ถ้าแตกล้อหลังจะวุ่นวายกว่า เพราะใช้ดุมแบบ Coaster Break เป็นรถแบบ Single Speed เลยยิ่งถอดโซ่ยากกว่าปกติ ยางขอบลวดขนาดเล็กแค่ 14 งัดยากมากๆ แข็งจนกลัวก้านงัดจะหัก ใช้ของ Beto อยู่ด้วย ลักษรณะเป็นก้านยาวตามแบบฉบับทั่วไป แต่ผมเห็นของ Park Tools จะเป็นรูปสามเหลี่ยม ดูแข็งแรงดีมาก น่าลอง
   เอา Uke มาซ้อมเล่นต่อ ลองเช็คปรับตั้งเสียงใหม่ พบว่าตั่วตั้งเสียงมันเริ่มรวน มีแววเสียเงินอีกแล้วสินะ ยังดีที่ราคาไม่กี่ร้อยบาท
   เย็นออกไปงานศพเหล่าโกวทีวัด รู้สึกเศร้ามาก แม้จะเป็นญาติห่างๆ แต่อยู่ด้วยกันจนสนิท แถมเลี้ยงดูผมและลูกมาอีกด้วย เหล่าโกวเป็นคนชอบพูดคุยกับชาวบ้านในตลาด ไปซื้อของแต่ละครั้งจะใช้เวลาค่อนข้างนาน เพราะแวะคุยหลายคน เป็นความสุขเล็กๆ น้อยๆ ยามเช้าของเขา
   ผมคิดถึงเหล่าโกวอย่างมาก ขอให้ไปสู่สุขติครับ

[O'Pern]

26 กย 54
   รถคนงานของบริษัทอื่นเสีย แต่เขากำลังจะมาส่งของที่ร้านผม ก็เลยขี่จักรยานออกไปดูให้ สุดท้ายคือแค่น้ำมันหมด รถมันเก่า มาตรวัดน้ำมันเสีย ทำเอาผมต้องขนถ่ายสินค้ากันกลางถนน ยกแบบขำๆ เล่นเอาหลังตึงๆ ไปตลอดวัน แถมยังต้องขับรถกระบะไปบรรทุกของมาอีก 1 คันรถ ตกเย็นไปรับลูกแล้วก็ต้องมาทำงานเป็นคนงานต่อจนถึงร้านปิด
   ขี่จักรยานฝ่าฝนกลับบ้านเอาตอนสี่ทุ่มครึ่ง เกือบชนมอเตอร์ไซค์ที่ย้อนศรถึง 2 คัน กลับมาบ้านเจอหน้าลูก เขากำลังจะเข้านอนพอดี อยู่บ้านคนเดียวคงจะเหงาน่าดู น่าสงสารจริงๆ
   “ดูพ่อไว้เป็นตัวอย่างนะลูก เรียนไม่เก่งก็ต้องมาทำงานยกของอย่างนี้แหละ”
   “ทำความฝันของลูกให้สำเร็จนะ พ่อเป็นกำลังใจให้”

[O'Pern]

27 กย 54
   ผมว่าปีนี้น้ำท่วมหนักกว่าปีก่อนอีกนะ บางจุดชาวบ้านบอกว่าน้ำทะลักเข้ามาเร็วมาก เก็บข้าวของไม่ทัน คงนึกไม่ถึงว่าจะโดนน้ำท่วมด้วยน่ะ ดูข่าวแล้วน่าเห็นใจจริงๆ ผมเองอยู่ในเมือง ตอนนี้ยังไม่ได้โดนน้ำท่วม แต่ผมว่าหากกรุงเทพฯเราโดนบ้าง แล้วทำให้ชาวบ้านต่างจังหวัดเขาทุเลาลงได้มันก็น่าจะแบ่งปันความทุกข์ของเขามาบ้าง แต่คงจะไม่มีใครคิดเหมือนผมมากนักหรอก
   วันนี้มืดครึ้มตลอดวัน เช้า สาย กลางวัน บ่าย ยังไม่เห็นดวงอาทิตย์เลยสักนิด พอตกเย็นฝนเทลงมาโครมใหญ่ แต่ไม่ได้ลากยาวจนถึงมืดค่ำ ตกสัก 2 ชม มั้ง เห็นข่าวทีวีเขาบอกว่ามีพายุลูกใหม่เข้ามา ชื่อออกจีนๆ หน่อย ผมจำไม่ได้
   เย็นผมไปรับลูกแล้วรีบไปส่งบ้าน จากนั้นก็ต้องออกไปเฝ้าร้านต่อจนถึงร้านปิด
 
28 กย 54
   วันนี้ฟอร์ดจัดงานให้สื่อมวลชนเข้าชมสายการผลิตรถปิคอัพ ผมล่ะชอบงานแบบนี้อย่างมาก รองลงมาจากงานเปิดตัวรถยนต์ แต่น่าเสียดาย ฟอร์ดเขาไม่ได้เชิญผม เลยอดไป ปิคอัพฟอร์ดนี่เป็นหนึ่งในใจผมมานานหลายปี ผมชอบตัว Wild Track ดูดุดันดี
   สถานการณ์น้ำเริ่มลามไปในหลายจุด เคราะห์ซ้ำที่มาเจอเอาพายุหลายๆ ลูกแบบติดๆ กัน ชาวบ้านทะเลาะวิวาทกันเพราะแนวคันกั้นน้ำ แต่ก็เข้าใจนะว่าใครมันจะมาสู้กับธรรมชาติได้ สภาพเมืองมันแปรเปลี่ยนไปจากเดิมมาก ตัวการสำคัญที่ขวางทางน้ำก็คือถนน และบ้านเรือนของประชาชนเอง
   เย็นไปรับลูก เขาขอซื้อหนังสือสอนวาดการ์ตูน 3 เล่ม จากนั้นจึงเข้าบ้าน พอทำการบ้านเสร็จก็ง่วนอยู่กับเจ้าหนังสือสอนวาดการ์ตูนที่เพิ่งซื้อมาจนถึงดึก

[O'Pern]

29 กย 54
   ลูกตื่นสาย เมื่อคืนนอนดึก วาดการ์ตูนเล่นจนถึงสี่ทุ่มครึ่ง ส่วนผมตื่นได้เช้าตามปกติ 0530 ตื่นราวๆ นี้ทุกวัน แต่ถ้าต้องการตื่นเช้ากว่านี้ก็สามารถทำได้ แต่ถ้าอยากตื่นสายกลับทำไม่ได้ ไม่รู้ทำไม
   ระยะนี้พายุโหมกระหน่ำทางเอเชียกันแบบติดๆ เช้าวันนี้มีพายุลูกหนึงเข้าฮ่องกง เล่นเอาระส่ำระสาย เพราะฮ่องกงเป็นเกาะ มีทะเลล้อมรอบ พายุเล่นพัดจนเรือที่จอดในทะเลพุ่งเข้ามาชนระเบียงบ้านคนที่อยู่บนฝั่ง
   ไห่ถางไป เนสาท มา (ชื่อพายุ) มันไม่ได้มาไทยโดยตรง แต่ก็มีผลกระทบบ้าง อย่างน้อยก็ตอนนี้ 0730 pm ฝนกำลังตกได้ที่เลย มีฟ้าผ่า ฟ้าร้อง ฟ้าแล่บ เรียกว่ามากันแบบ Full Option
   เออ ไอ้คำว่า Full Option นี่วงการรถยนต์ไทยเราเขาใช้กันมั่วมากเลยนะ เอะอะ อะไรก็ Full Option พวกเซลล์ขายรถจะพูดกันจนเป็นคำติดปาก ทั้งๆ ที่รถคันนั้นมันไม่ได้มี Option อะไรเลยสักนิด เช่น รถเดิมๆ มันมีกระจกไฟฟ้า 4 บาน ล้ออัลลอยด์ เบาะหนัง เบรก ABS พวงมาลัยเพาเวอร์ และอีกสารพัน ไอ้ของเหล่านี้มันคืออุปกรณ์มาตรฐานครับ มันไม่ใช่ Option อะไรสักนิด
   ถ้าเป็น Option จริง มันคือเราต้องเลือกได้ เช่น Parking Sensor กล้องหน้า กล้องหลัง GPS อะไรทำนองนี้ แต่ก็อีกนั่นแหละ พวกรถหรูสุดๆ ก็จะนำพวก Option เหล่านี้เอาไปใส่เป็นอุปกรณ์มาตรฐานของรถตัวเอง แบบนี้เรียกจัดเต็ม
   หยิบแคตาล็อคมาพลิกดูหน้าหลังสุด แล้วดูว่าอุปกรณ์ใดเป็นมาตรฐานบ้าง อะไรเป็น Option บ้าง รถยุคเก่าๆ จะเลือก Option ได้ แต่การตลาดยุคใหม่เขาจะจัดมาให้เป็นแพ็คเก็จ แล้วตั้งชื่อรุ่นให้ต่างกันออกไปเช่น S LX Sport Luxury อะไรทำนองนี้
   เอ๊ะ วันนี้ Isuzu เขาเปิดตัวใหม่แล้วนี่นา (หรือวันอื่นวะ ผมชักไม่แน่ใจเหมือนกัน) แต่ก็ไม่ได้รับเชิญอีกตามเคย คนตกคุยไปแล้วก็แบบนี้แหละครับ
 
30 กย 54
   เช้าครึ้มๆ แต่พอกลางวันแดดแรงจัด ดูข่าวน้ำท่วมแล้วน่าใจหาย เชียงใหม่โดนน้ำเข้ามาอย่างรวดเร็วจนชาวบ้านเก็บข้าวของกันไม่ทัน น้ำล้นจากลำน้ำปิงมา ทำให้ในตัวเมืองเกิดน้ำท่วมขัง
   เนสาทจะเข้าฮาลองที่เวียดนามบ่ายนี้ พอเข้าฝั่งแล้วก็จะอ่อนกำลังลงเหมือนพายุทั่วไป แต่อย่าเพิ่งดีใจ พายุมันก่อตัวเป็นลูกใหม่ได้ไม่ยาก แปลว่ายังมีพายุอีกเยอะ
   ชีวิตที่ไม่ได้ออกไปไหน ผมหมายถึงไม่ได้ออกไปทำงานข้างนอก มันก็เรียบๆ ง่ายๆ ออกแนวเบื่อๆ หน่อย เช้าไปส่งลูก กลางวันทำงานที่บ้าน เย็นไปรับลูก จบ