18 เมษ 54
เช้านี้ใครไม่บ่นรถติด ก็คงเป็นคนทีทำงานโดยไม่ต้องขับรถยนต์ หรือไม่ก็แอบออกแต่เช้าตรู่ไปแล้ว
อย่างที่เคยบอก วันที่รถติดกันทั่วเมือง ฝั่งธนฯดูจะไม่ค่อยจะมีปัญหาเหมือนฝั่งพระนคร เพราะชุมชนมันเล็กกว่ากันเยอะ มีถนนสายใหญ่ๆ ให้รถติดไม่กี่สาย จรัลสนิทวงศ์ เพชรเกษม นอกนั้นจะเป็นแค่สี่แยก
แดดแรงจัดแต่เช้า น่าเบื่อจริงๆ โดดแดดเผาทีไร ผมอดคิดถึงตัวเองตอนขี่จักรยานทางไกลไม่ได้ คิดไปพลางว่า เราเองจะถอดใจหรือไม่ จะทนขี่กลางแดดจัดๆ ได้ตลอดเช้าจรดเย็นไปสักกี่วันกันเชียว
เปิดงานวันแรกหลังจากหยุดยาว คนงานขาดไป 2 คน นี่ถ้าผมไม่เจ็บหลัง ก็คงต้องออกไปติดรถส่งของแน่นอน เปิดร้านมาสินค้าก็ขาดสต็อคไปมาก ต้องไปเบิกสินค้าจากในโกดังมาไว้ที่หน้าร้าน นี่แหละ หน้าที่ของผม ขนสินค้าจากโกดังไปหน้าร้านอยู่หลายเที่ยวจนถึงบ่ายแก่ๆ จึงไปรับลูก
แม้ตอนเช้าจะเพิ่งไปส่งมาหยกๆ แต่พอเจอหน้าเขาตอนบ่าย ผมแสนจะดีใจ ทำยังกะไม่ได้เจอกันเป็นเดือนเป็นปี เว่อร์จริงๆ
มาถึงบ้าน ลูกชวนเล่น Lego กัน แหม ได้สิ Lego นี่คือของเล่นชิ้นโปรดของผมตอนเด็ก ผมมีของเล่นอยู่อย่างเดียวคือเจ้า Lego นี่แหละครับ ต่อแล้วต่ออีก แรกๆ ก็ต่อตามแบบข้างกล่อง หลังๆ พอฝีมือแตกฉานก็เล่นต่อตามจิตนาการ ไม่รู้มันมีส่วนเกื้อกูลกันไหมที่ทำให้ทุกวันนี้ผมทำงานด้วยการใช้สมองและจิตนาการได้อย่างคล่องแคล่วมากๆ ยิ่งได้โจทย์ยากๆ ยิ่งชอบ ยิ่งงานไหนใครไม่อยากทำ ไม่กล้าทำ ผมขอวิ่งเข้าใส่เลย
คนที่มาหาผมแต่ละคนมักจะได้ไอเดียแปลกประหลาดกลับไป ยอมรับนะว่าบ้างก็ชอบ บ้างก็บอกว่าบ้า ใจใครใจมันครับ บางคนก็ชอบสุดใจ บ้างก็เกลียดกันไปข้างหนึ่งเลยก็มี โดยเฉพาะมาเจอแบบบ้านสองชั้นไม่มีบันได ห้องน้ำสองชั้น หรือบ้านสองชั้นที่มีชั้นลอยแบบปรับระดับได้
งานในไทยช่วง มีแต่พวกงานบ้านเป็นหลัก ถ้าเป็นเมื่อก่อนล่ะก็รถยนต์ล้วนๆ เลยครับ