1 มค 54
เอาจักรยานออกขี่แต่เช้า ทั้งๆ ที่ร่างกายแสนจะเพลีย เพราะผมอยากรู้ว่าขี่แล้วจะเจ็บหลังอยู่ไหม แล้วก็ไม่ผิดหวังครับ โครตเจ็บเลย เจอทางขรุขระ รถสะเทือน เจอฝาท่อ แค่นี้ก็เจ็บแล้ว เฮ้ออ ไม่น่าเลยกู
ขี่กลับบ้านอย่างเซ็งโครตๆ ขยับเลื่อนก้นหามุมดูว่าตำแหน่งไหนที่พอจะทำให้เจ็บหลังน้อยลงได้บ้าง แต่ไม่มีเลย ถ้าสะเทือนเมื่อไหร่ เจ็บทุกที
อดทนอีกวันเดียว วันนี้วันสุดท้ายแล้ว อดทนทำไป คิดบวกเข้าไว้ให้มาก และมากที่สุดเท่าที่จะทำได้ คิดเสียว่าทำเพื่อคนอื่น แล้วเราจะรู้สึกภูมิใจ แต่อีกด้านในใจก็ย้อนถามว่า มึงจะทำไปทำไม ทำลายสุขภาพของตัวเองโดยตรง วันนี้เจ็บหลังแค่นี้ แต่วันหน้าอาจเจ็บมากกว่านี้ จนเป็นต้นเหตุของอาการอย่างอื่นอีกมาก แถมมารักษาตัวเอาตอนแก่นี่ไม่ใช่เรื่องน่าสนุกเลย
ตอบแทนบุญคุณไง ชีวิตผมทำอะไรไม่เคยมีประโยชน์ในสายตาคนรอบข้างเลย การยกของนี่กระมัง ที่ผมพอจะช่วยได้ เรื่องเงินไม่ใช่ปัญหา ผมไม่ขอรับเงินเดือนมาราว 5 ปีแล้ว
ฟ้ามาโปรด คนงานที่ไม่สบายเขาฝืนใจมาช่วยทำงาน ผมเลยเบาหน่อย แต่ก็ยังต้องอยู่ร้านจนถึงเย็น มาสิ้นสุดงานตอนไปทำธุระที่ธนาคาร ผมเดินเล่นอยู่ในห้างจนถึงหัวค่ำ รู้สึกสบายและปลอดโปร่งอย่างบอกไม่ถูก
กลับมาบ้านเล่นกับลูกสักพักก็อาบน้ำนอน
เจ็บหลังครับ