มค 54 10 ล้ม! 19 ระยะเอื้อมของรถ Dahon ภาค2

[O'Pern]

1 มค 54
   เอาจักรยานออกขี่แต่เช้า ทั้งๆ ที่ร่างกายแสนจะเพลีย เพราะผมอยากรู้ว่าขี่แล้วจะเจ็บหลังอยู่ไหม แล้วก็ไม่ผิดหวังครับ โครตเจ็บเลย เจอทางขรุขระ รถสะเทือน เจอฝาท่อ แค่นี้ก็เจ็บแล้ว เฮ้ออ ไม่น่าเลยกู
   ขี่กลับบ้านอย่างเซ็งโครตๆ ขยับเลื่อนก้นหามุมดูว่าตำแหน่งไหนที่พอจะทำให้เจ็บหลังน้อยลงได้บ้าง แต่ไม่มีเลย ถ้าสะเทือนเมื่อไหร่ เจ็บทุกที
   อดทนอีกวันเดียว วันนี้วันสุดท้ายแล้ว อดทนทำไป คิดบวกเข้าไว้ให้มาก และมากที่สุดเท่าที่จะทำได้ คิดเสียว่าทำเพื่อคนอื่น แล้วเราจะรู้สึกภูมิใจ แต่อีกด้านในใจก็ย้อนถามว่า มึงจะทำไปทำไม ทำลายสุขภาพของตัวเองโดยตรง วันนี้เจ็บหลังแค่นี้ แต่วันหน้าอาจเจ็บมากกว่านี้ จนเป็นต้นเหตุของอาการอย่างอื่นอีกมาก แถมมารักษาตัวเอาตอนแก่นี่ไม่ใช่เรื่องน่าสนุกเลย
   ตอบแทนบุญคุณไง ชีวิตผมทำอะไรไม่เคยมีประโยชน์ในสายตาคนรอบข้างเลย การยกของนี่กระมัง ที่ผมพอจะช่วยได้ เรื่องเงินไม่ใช่ปัญหา ผมไม่ขอรับเงินเดือนมาราว 5 ปีแล้ว
   ฟ้ามาโปรด คนงานที่ไม่สบายเขาฝืนใจมาช่วยทำงาน ผมเลยเบาหน่อย แต่ก็ยังต้องอยู่ร้านจนถึงเย็น มาสิ้นสุดงานตอนไปทำธุระที่ธนาคาร ผมเดินเล่นอยู่ในห้างจนถึงหัวค่ำ รู้สึกสบายและปลอดโปร่งอย่างบอกไม่ถูก
   กลับมาบ้านเล่นกับลูกสักพักก็อาบน้ำนอน
   เจ็บหลังครับ

[O'Pern]

2 มค 54
   ตื่น 0430 ออกขี่จักรยานราวตีหน้ากว่า ท้องฟ้ามืดสนิท แต่รู้สึกว่าเช้านี้อากาศจะหนาวเย็นน้อยกว่าวันก่อนๆ สงสัยลมหนาวระลอกใหม่ยังลงมาไม่ถึงกรุงเทพฯ
   ขี่รถแบบช้าๆ เพราะเจ็บหลัง ทีแรกตั้งใจจะขี่ไปบางขุนเทียน-ชายทะเล แต่กลัวขากลับจะร้อน เลยวนไปขี่ในสวน สถานที่เดิมที่ผมเคยขี่ซ้อมตอนเช้าเมื่อหลายปีก่อน 
   ไปแบบช้าๆ ไม่กล้าเร่ง กลัวอาการเจ็บหลังกำเริบ กลายเป็นคนฝ่อไปเลยล่ะ ขี่ช้าๆ ความเร็วไม่ถึง 20 เลย ปวดท้องฉี่ก็จอดมันข้่างทางนี่แหละ เงียบๆ มืดๆ ยกมือไหว้เจ้าที่เจ้าทางสักหน่อยก่อนทำธุระ
   อากาศหนาวเย็นทำให้ไม่ค่อยหิวน้ำครับ พกไปเต็มกระติก แต่กินไปแค่หน่อยเดียวเอง คงจะเพราะขี่ช้าด้วยแหละ ปกติผมจะกินน้ำเยอะ ชอบพกน้ำไปเองจากบ้าน ไม่ชอบจอดซื้อข้างทาง ไม่รู้ทำไมเหมือนกัน
   กลับมาบ้านเอาตอน 0730 มิวบอกอยากไปตลาดน้ำบางน้ำผึ้งอีกแล้ว เอาครับ ไปก็ไป วันนี้เขาไม่มีเรียนพิเศษอะไร ไม่ต้องรีบร้อน กินเสร็จก็ยังเดินเล่นต่อได้สบายๆ แต่สายแล้วแดดแรงจัดจนแสบผิวเลยล่ะครับ
   เช้านี้เจอชาวจักรยานเยอะครับ เป็นภาพที่สวยงามมากที่ไม่มีใครมาขี่ตีกระดิ่งไล่คนเดินถนนเลย จอดกันเรียบร้อยด้านในตลาดจุดที่คนไม่พลุกพล่าน และตัวเองมานั่งกินกันที่อีกมุมหนึ่ง เป็นตัวอย่างที่น่ายกย่องมากครับ ทั้งๆ ที่เป็นรถราคาแพงๆ อย่าง Bianchi ในขณะที่นักจักรยานบางกลุ่มจะต้องจอดรถไว้กับตัวเองเท่านั้น เล่นกันระเกะระกะเต็มทางเดินตลาดไปหมด คันไหนไม่มีขาตั้งก็จอดพิงเสา เจอเด็กเดินชนเข้าหน่อยรถก็ล้ม แล้วจะไปโทษใครกันอีกเล่า
   
   ผมไปโพสต้องการซื้อรถ Neo Bike 14 ในเวปจักรยาน ไม่ผิดหวังครับ ตอบ pm มาเพียบ แต่ราคาแบบแรงจัด ขายกันที่ 4500 บาท บางคนก็ 5000 บาท อีกท่านหนึงเน้นรถแต่ง ยังไม่บอกราคา ผมเองก็ไม่ได้ตอบใครกลับไปสักคน เพราะรถคันที่ผมซื้อมามันแค่ 2800 บาท แถมยางนอก ยางในใหม่เอี่ยมอีก 1 ชุด อ้อ ราคานี้รวมส่งให้ถึงหน้าประตูบ้านอีกด้วย ซื้อกับ Start ที่เขาอยู่จ ตราด ครับ
   คิดๆ อีกทีนี่ถ้าไม่มีเวปจักรยานดังๆ ราคารถจักรยานมือสองมันคงไม่พุ่งพรวดกันขนาดนี้หรอกนะ บางคันเน่าๆ โทรมๆ ยังมาโพสขายแพงๆ แถมบางคนมีพรรคพวกมาช่วยเชียร์ ช่วยดันกันเองอีกด้วย แหม กลยุทธการตลาดหลอกเด็กช่างเด็ดจริงๆ
   คืนนี้นอนเร็วอีกเช่นกันครับ ล้มตัวลงนอนด้วยความปวดหลังอีกเช่นเคย

[O'Pern]

3 มค 53
   ตื่น 0400 ตื่นมาด้วยความปวดหลัง ต้องพลิกเปลี่ยนท่านอน อยากจะขี่จักรยาน แต่ไปไม่ไหวเสียแล้ว นั่งนานๆ แล้วจะเจ็บหลัง กลัวจะเป็นหนักกว่าเก่า เลยหยุดพัก แต่การที่ต้องมาพักเอาวันหยุดนี่มันดูเหมือนเสียสิทธิ์ยังไงก็ไม่รู้นะ
   เจออุบัติเหตุต่อหน้าต่อตาแต่เช้า ผมรถติดอยู่แถวแยกนราธิวาชราชนครินทร์ สาทร จอดติดไฟแดงคู่กับรถ Nissan Sunny แล้วจู่ๆ ก็มีมอเตอร์ไซค์มาชนท้ายรถ Sunny อย่างจัง ผู้ชายขับ ผู้หญิงซ้อนท้ายไม่สวมหมวก ล้อหน้ารถปักเข้าไปใต้กันชน ล้อหลังยกแบบท่า Endo ยังดีไม่ตีลังกาไปข้างหน้า พอล้อหลังกระแทกพื้น ผู้หญิงก็ล้มกลิ้งลงมานอน ไอ้ที่เซ็ง ที่ซวยก็คือคนขับรถ Sunny ครับ เช้าวันหยุดแท้ๆ คิดแล้วเสียววาบ หากเขามาชนท้ายรถเราล่ะ
   พาภรรยาและลูกไปกินอาหารเช้าข้างนอก วันนี้พากันไปที่ร้านประจำอีกแห่งย่านสยามสแควร์ชื่อร้าน R Burger แต่พอไปถึง อ้าว.. โดนไอ้พวกเสื้อแดงเผาขโมยของไปตั้งนานแล้วนี่นา ไม่ได้ผ่านไปแถวนั้นก็เลยไม่รู้ ย้ายไปกินกันที่ร้านเก่าแก่ในสยามสแควร์ชื่อจุฒารสแทน ร้านนี้เด่นที่ลูกชิ้นเนื้อวัว ผมสั่งเมนูเดิมๆ ที่เคยกินเมื่อ 30 ปีที่แล้ว เส้นหมี่ลูกชิ้น ส่วนลูกและภรรยาเล่นของใหม่ขึ้นมาหน่อย เป็นอาหารสไตล์ฟิวชั้น เช่นสเตค และสปาเก็ตตี้ปลาสลิด ร้านนี้ปรับปรุงมาหลายรอบ คาดว่าคงเป็นรุ่นลูกมาบริหาร ผมชอบจับตามมองทิศทางของธุรกิจครอบครัวครับ ดูว่าร้านไหนจะเติบโตไปในทิศทางใด อย่างไร ร้านไหนไปได้ดี ต่อยอดได้ไกล ผมก็อดดีใจไปกับเขาด้วยไม่ได้
   กินเสร็จก็ไปเดินในร้านหนังสือจุฬาฯ หาหนังสือที่ถูกใจติดมือกลับมากันเยอะ ส่วนผมไม่มีสักเล่ม
   กลางวันดูนั่งดูทีวีกันสามคน เรื่อง กวน มึน โฮ เป็นหนังวัยรุ่นแนวตลก แต่ผมไม่ชอบชื่อเรื่องของมันเลย นี่ถ้าตั้งชื่ออื่นคงจะมีคนดูมากกว่านี้ อีกอย่างที่ไม่ชอบคือบทพูดของพระเอกที่มีคำสบถปนออกมาเกือบจะตลอดเวลา เช่น ไอ้เหี้ย ไอ้ห่า นั่งดูกับลูกแล้วทำตัวไม่ถูกจริงๆ ครับ ก็ได้แต่สอนเขาว่า ลูกรู้ใช่ไหมว่าสิ่งไหนดี และสิ่งไหนไม่ดี ก็เลือกที่จะจดจำเอาไว้ก็แล้วกัน
   สอนแบบกว้างๆ อย่างนี้ เขาจะรับรู้ได้มากน้อยเพียงใดกันหนอ
   บ่ายพาภรรยาไปกินส้มตำแถวบ้าน เจอร้านจักรยานมือสองเปิดขายอยู่ จอดแวะลงไปดู โอ้โห ราคาถูกกว่าจักรยานในเวปคันละเป็นพันเลยครับ รถดีๆ ก็มีนะ อย่าง Louis Garneau ก็มี MTB ทรงเฟรมลาด เป็นรถแบบสภาพยังไม่ได้บิ้วครับ คือซื้อไปแล้วต้องเก็บรายละเอียดจุกจิกเอาเอง แต่รถแบบนี้แหละดี ราคาถูก ไอ้ LG ที่ผมบอกเขาขาย 4500 บาทครับ เป็นราคาแบบยังไม่ได้ต่อ
   ไปติดใจรถคันหนึ่งจุดพับเหมือน Brompton ต่างกันที่เป็นเฟรมเหล็ก บานพับเหล็ก รถดูจะหนักๆ หน่อย อุปกรณ์โลวเทคเน่าๆ โทรมๆ แต่ขอโทษ ราคา 2500 บาท แบบยังไม่ได้ต่อเช่นกันครับ
   ยังมีรถเจ๋งๆ สอดแทรกอยู่ในกองรถเน่าๆ อีกหลายคันครับ ทั้งจักรยาน 3 ล้อ แบบล้อหน้า 2 หลัง 1 คันนี้ในเวปขายกันเป็นหมื่น ร้านนี้ขาย 7500 (ราคายังไม่ได้ต่ออีกเช่นกัน) อ้อ มีรถ BMX ของเด็ก ล้อ 20 จานเลื้อยเหล็ก เบาะตัวเล็กๆ แฮนด์แคบๆ น่ารักดี ราคา 2500 บาทครับ
   รถแม่บ้านสวยๆ ก็มี แต่ส่วนใหญ่เบรกจะห่วย คือฝืด แข็ง ออกแรงกดเยอะ ก็อย่างที่บอก ร้านนี้ขายรถสภาพเดิมๆ ครับ ต้องเอาไปทำต่ออีกหน่อย แลกกับราคาถูกไปเป็นพัน คนมีฝีมือในการซ่อมก็ถือว่าคุ้ม เรียกว่า ไปจับรถมาบิ้วซ่อมขายในเวปก็ได้กำไรดีกว่าทำงานบริษัทธรรมดาๆ ก็แล้วกัน
   แหม ผมน่าจะเอาเจ้าคันที่ละม้าย Brompton มาโพสขายในเวปดูนะ ตั้งราคาสัก 7000 หรือขอแลกกับ Neo Bike 14 น่าจะได้สัก 2 คัน ฮ่าๆ
   อ้อ มีเสือหมอบ BMW เฟรมอลูมินั่ม ตะเกียบคาร์บอน รถใหม่ปิ๊ง เต็มคัน ขาย 1.8 หมื่นบาทครับ เอามาลงเวป คนคงจะกรี๊ดกันลั่นเลย

4 มค 53
   ขี่จักรยานไม่ได้แล้วครับ เจ็บหลัง ลุกจากที่นอนก็แทบไม่ขึ้น ขยับตัวผิดมุมหน่อยก็จะเจ็บหลัง ไม่ใช่โชคชะตาหรือฟ้าลิขิตครับ เป็นกรรมของผมเอง
   เข้าไปที่คอนโดตอนบ่าย ไม่ได้เข้ามาเหยียบห้องนี้นานมากๆ เข้าไปก็ปัดกวาด ทำความสะอาด เช็ดถู แต่เจ็บหลังอยู่ เลยทำอะไรไม่ได้มากนัก
   ไม่ได้ออกแรง น้ำหนักก็จะเริ่มขึ้น ต้องคอยคุมดูแลอย่างใกล้ชิด แต่บางทีมันก็เป็นอารมณ์อยากกินนะ ผมเดินสายกลางครับ อยากกินก็กินได้ แต่กินแบบมีสติ
   ไปรับลูกตอนเย็น เห็นเขาวิ่งเล่นไล่เตะกันกับเพื่อน แต่ส่วนมากเขาจะโดนเตะมากกว่า ไอ้เตะเล่นๆ ไม่เป็นไรครับ กลัวว่าจะเล่นกันแรงๆ แล้วตีกันจริงๆ นี่สิ เราก็คอยดูอยู่ห่างๆ อย่าเข้าไปยุ่งเรื่องของเด็กๆ เขาเลย
   เข้าบ้านกันตอนค่ำหน่อยครับ ให้เขาทำการบ้านจนเสร็จที่โรงเรียนนั่นแหละ

[O'Pern]

5 มค 53
   แหม พอยิ่งขี่จักรยานไม่ได้นี่ รู้สึกจะตื่นเช้าเอามากๆ วันนี้ 0430 ก็ตื่นแล้ว เอ๊ะ หรือผมนอนเร็ววะ สามทุ่มกว่าก็เข้านอนแล้ว ก็สอนให้ลูกเข้านอนเร็วๆ น่ะครับ เราก็ต้องทำตัวอย่างให้เขาเห็น ผมสอนลูกแบบนี้ สอนแบบทำให้ดู มิใช่สอนแบบสั่งให้ทำ ขับรถไปบนท้องถนนก็สอนเขาตลอด ทั้งการหยุดให้คนข้ามม้าลาย การยกคันเร่งให้ทางรถคันอื่น และจุดไหนควรจะไปเร็วๆ ก็สอนเขาด้วย เช่นตอนกลับรถ กลับเสร็จแล้ว เข้าทางตรงแล้วก็อย่าไปแช่ขวาเอ้อระเหย รีบๆ เร่งไป เกรงใจรถคันหลังเขาด้วย
   สายๆ ไปธนาคาร เห็นผู้หญิงเคาเตอร์ข้างๆ ทำเงินหล่นหนึ่งปึก แต่ดูเธอไม่รู้ตัว เลยเดินไปบอก เขาตกใจมาก ขอบอกขอบใจเป็นการใหญ่
   ขากลับขี่จักรยานช้าๆ ในถนนซอย เกือบชนกับมอเตอร์ไซค์ที่พุ่งออกมาจากซอยแล้วขี่เทียบกัน จะว่าเขาไม่มองก็ไม่ใช่นะ เขามองและตัั้งใจบิดพุ่งออกมาเลยล่ะ คงคิดว่าออกมาแล้วพ้นมั้ง แฮนด์ห่างกันราว 1 คืบ เกือบจะเกี่ยวกันล้ม ผมไม่ได้โมโหอะไรสักนิด แต่คิดแล้วน่าแปลกใจมากๆ มิน่าเล่า อุบัติเหตุมันถึงเกิดขึ้นกันได้บ่อยๆ เพราะคนเรามันประมาทเลินเล่อนี่เอง รู้อยู่นานแล้วล่ะ แต่พอเจอกับตัวถึงได้เข้าใจอย่างลึกซึ้ง
   อาการเจ็บหลังยังไม่หายดี แต่ถ้าไม่ต้องยกของหนักมาก็น่าจะมีแนวโน้มที่ดีขึ้น ช่วงนี้ผมเข้านอนเร็วครับ ทำอะไรไม่ได้มากไปกว่าดูแลสุขภาพร่างกายของเราให้ดีที่สุด

[O'Pern]

6 มค 53
   ผมเอารถคัน JZ88 กลับมาบ้านเพื่อเติมลม เช้านี้เลยเอารถคันนี้ออกขี่ในเส้นทางเดิมๆ ที่ใช้ประจำ เห็นความต่างอย่างชัดเจนเลยว่าไอ้รถคันนี้ต้องออกแรงขี่มากกว่ารถใหญ่เยอะ แต่ถ้าคิดในแง่การออกกำลังกายแค่ 30 นาที รถคันนี้ทำให้เราต้องออกแรงมากกว่า แน่นอน ร่างกายแข็งแรงกว่าอีกด้วย นี่เป็นวิธีคิดแบบบวกที่ผมใช้เป็นประจำ
   กลางวันขี่ JZ88 ไปตลาด เกือบจะโดนมอเตอร์ไซค์ชนอีกแล้ว ตำแหน่งก็เดิมๆ นะ คือผมขี่มาถูกทาง มอเตอร์ไซค์ก็จอดอยู่ริมซ้าย แต่จอดแบบย้อนศร เขาจะกลับรถไปในทิศทางเดียวกับผม รถก็จ่อกันอยู่ซึ่งๆ หน้านะ พอผมเข้าไปใกล้ เขาก็วกกลับรถซะงั้น เล่นเอาผมกดเบรกกระทันหันจนเกือบล้ม ล้อหน้าห่างรถเขาราว 1 ฟุต ไม่มองหน้าให้เสียอารมณ์หรอกครับ มันเป็นการเตือนสติให้เราระวังตัว อย่าขี่เร็ว และต้องระมัดระวังเสมอ นี่เป็นผลจากการคิดบวกอีกเช่่นกัน
   
7 มค 53
   เช้าขี่จักรยานอีกแล้ว หลังก็ยังคงเจ็บอยู่ แต่ถ้าไม่ได้ออกแรงไปซ้ำๆ มันก็จะดีขึ้น ไม่รู้เหมือนกันว่าวันนี้จะต้องยกของส่งของอีกไหม เคยบอกแล้วไงว่าชีวิตช่วงหลังของผมนี้จะขึ้นอยู่กับคนงาน ว่าเขามาทำงานหรือไม่

   เกือบโดนมอเตอร์ไซค์ชนมา 2 วันติดๆ วันนี้ขี่ระวังเหลือเกิน แต่ดันไปเจอรถสามล้อแทน เพิ่มมาอีก 1 ล้อ ฮ่าๆ
   สถานการณ์ก็แบบเดิมๆ ครับ ขี่ชิดซ้ายมาตลอด ข้างหน้ารถสามล้อจะกลับรถ เขาก็เห็นผมชัดเจน ตอนแรกก็หยุดรถรอ แต่พอรถยนต์ในเลนของผมว่าง เขาก็กลับรถทันที
   อ้าว เฮ้ยๆ ทีรถเก๋งเขาจอดรอได้ แต่พอเราเป็นจักรยานนี่ เขากลับรถแบบช่างหัวมันทันที เขาน่ะไม่ชนผมหรอก แต่ผมสิเป็นรถทางตรง มันจะพุ่งชนรถเขาเอา นี่ถ้ามาแบบห่างๆ ก็จะเบรกหรือเบาขารอได้ แต่มันเล่นแบบจวนตัวเลยล่ะครับ
   นี่ถ้าเป็นวัยรุ่นคงจะหงุดหงิดและอาจมีปากเสียงกันได้ เดือนก่อนผมก็เคยมีเรื่องกับรถสามล้อริมถนนนี่แหละ แต่ไม่อยากเล่าให้อ่าน
   
   เย็นไปรับลูกเร็วหน่อย วันนี้ที่โรงเรียนเขาจัดงานวันเด็ก มีเกมเล่นสนุกๆ เยอะแยะ ที่ฮาสุดคือเก้าอี้ดนตรีครับ วิ่งแย่งกันวุ่นวายไปหมด มีของกิน ขนม แจกกันอุตลุด สนุกสนานที่สุดสำหรับเด็กแล้วมั้ง
   ใกล้กลับบ้านตอนหัวค่ำ แม่ของผู้ปกครองมาถามว่าพรุ่งนี้่จะไปไหน จำได้ว่ามิวบอกอยากไปท้องฟ้าจำลอง คุณแม่ท่านนี้ชวนไปดูเรือจักรีนฤเบศร์ที่สัตหีบแทน สาธยายความสวยงามไว้มากจนผมและมิวหลงไหล
   เอาวะ ไปก็ไปครับ พรุ่งนี้เจอกัน

[O'Pern]

8 มค 53
   ตื่น 0500 กะจะไปขี่จักรยานก่อน แต่เห็นลูกตื่นตามขึ้นมา เลยเปลี่ยนใจ ออกเดินทางกันแต่เช้าเลยดีกว่า ขับขึ้นทางด่วน และต่อทางยกระดับบางนา ไปลงบางปะกง ตรงต่อเข้าเมือง เพราะอยากหาอาหารเช้าดีๆ กิน อาหารดีๆ ที่ผมว่่าก็คืออาหารที่มีประโยชน์ มีผักมากๆ ปรุงสดใหม่ ที่พอจะหาได้ง่ายข้างทางก็คือ ต้มเลือดหมู ใส่ใบตำลึงเยอะๆ หรือไม่ก็ร้านก๋วยเตี๋ยวธรรมดาๆ นี่แหละ ใส่ถัวงอกแทนก็พอใช้ได้ มีประโยชน์เหมือนกัน แต่ถ้าเลือกกินพวกอาหารที่มีน้ำซุปนอกบ้านก็ระวังเรื่องสารตะกั่วในหม้อก๋วยเตี๋ยวกันหน่อยครับ หรือถ้าเลือกไม่ได้ ก็เล่นก๋วยเตี๋ยวแบบแห้งแทน ท่านจะปลอดภัยจากสารตะกั่วมากกว่า
   ผ่านตลาดหนองมน ยามเช้าดูเงียบเหงามากๆ เลย สองข้างทางไม่มีรถจอด ร้านค้าปิดสนิท มาลงตัวกันที่ร้านสุดท้่ายของตลาดหนองมน ชื่อร้านเก่าๆ ว่าโภชนากรโภชนา เป็นร้านขายอาหารพื้นๆ เช่น ข้าวขาหมู ข้าวหมูแดง หมูกรอบ และก๋วยเตี๋ยว บะหมี่เกี๊ยว สะดุดตาตรงที่มีรถกระบะทะเบียนจังหวัดชลบุรีจอดกินอยู่ 1 โต๊ะ
   วิธีเลือกร้านอร่อยในต่างถิ่่นของผมก็คือ จะเลือกร้านที่คนท้องถิ่นเขากินกันครับ นั่นคือร้านที่มีชาวบ้านขี่มอเตอร์ไซค์มาจอดซื้อกันเยอะๆ หรือถ้าเป็นรถยนต์ ก็ต้องดูว่าเป็นทะเบียนรถของเจ้าถิ่น แบบนี้จะไม่ค่อยผิดหวัง แม้ไม่อร่อยถูกปาก แต่ก็ไม่ถึงขั้นกินไม่ลง อย่าไปดูเอาพวกทะเบียนรถกรุงเทพฯ หรือพวกรถคนงานเข้าให้ล่ะ
   “มิวเอาบะหมี่เกี๊ยวครับ” ลูกสั่งแบบเดิมๆ เขาไม่กล้าสั่งของแปลกใหม่ กลัวจะไม่ชอบกินแล้วโดนผมดุเอามั้ง ผมสั่งข้าวหมูแดง กินแบบง่ายๆ รีบกิน รีบไป โชคดีบนโต๊ะมีกระเทียมสดวางไว้จานเบ้อเริ่ม ผมเลยหยิบกินเป็นว่าเล่น แม้อาหารจะมีผักไม่กี่ชิ้น แต่ก็ยังดีที่ได้กินกระเทียมล่ะวะ
   บะหมี่เกี๋ยวของลูกรสชาติดีมากๆ ครับ แต่ดูหน้าร้านไม่เห็นถึงความอร่อยสักนิด เลยคิดไปพลางว่าหากเป็นธุรกิจของเราจะต่อยอดไปอย่างไรหรอ จะแจ้งเกิดในโลกแนวใหม่ให้สวยงามสดใสได้อย่างไรบ้าง
   เป็นร้านอาหารเก่าแก่ครับ จัดร้านแบบง่ายๆ ผนังร้านเขียนรายการอาหาร เขียนบอกว่าน้ำแข็งน้ำเปล่าฟรี บริการตนเอง ผมลองไปดู โอ้โห ให้น้ำแข็งยูนิคเสียด้วย น้ำแข็งยูนิค (ผมเดาว่าน่าจะมาจากคำว่ายูนิทที่แปลว่าหน่วย คือเป็นน้ำแข็งก้อน ต่างจากน้ำแข็งสมัยก่อนที่มีแต่น้ำแข็งบด) ที่ผมโอ้โห ก็เพราะน้ำแข็งยูนิคจะแพงกว่าน้ำแข็งบดเยอะครับ มันทำจากน้ำประปาธรรมดานี่แหละ แต่น้ำแข็งบดน่ะ ทำจากน้ำคลองครับ อ่านไม่ผิด และผมพิพม์ไม่ผิด น้ำคลองจริงๆ ครับ สมัยก่อนไม่ได้ผ่านเครื่องกรองอีกด้วย แต่สมัยนี้น่าจะกรองมาบ้างแล้วล่ะ แต่ก็อีกล่ะนะ กรองของเขา จะกรองอย่างไร เราไม่รู้หรอก
   ถ้าว่างๆ อยากรู้ความสกปรกของน้ำแข็งบด ก็ตักใส่แก้วใส แล้วปล่อยทิ้งไว้ให้มันละลาย คุณจะเห็นภาพที่ประทับใจในสิ่งที่กินเข้าไปนานนับสิบปี
   บ้านผมเคยเป็นโรงน้ำแข็งมาก่อนครับ

   มิวเขานัดกับเพื่อนไว้ที่ศรีราชา เพื่อนเขามีบ้านพักอยู่แถวนี้ พอถึงจุดนัดพบก็โทรบอกเขา แม่เขาออกมารับ นำทางขับไปที่บ้านพัก อยู่ยื่นไปในทะเลเลยครับ ลักษณะเหมือนบ้านชาวเล ผมคุ้นเคยบ้านแบบนี้ดีมาก เคยมีบ้านลักษณะนี้อยู่ที่อ่าวมะขามป้อม จ ระยอง ตอนสมัยเรียนมหาวิทยาลัย ผมไปบ้านหลังนี้บ่อยมาก รถที่ผมขับก็จะมีวินเซิร์ฟอยู่บนหลังคา และมีจักรยานเสือหมอบจอดอยู่ด้านเบาะหลัง (ต้องถอดเบาะหลังออกทั้งหมดเพื่อใส่จักรยานได้ทั้่งคันโดยไม่ต้องถอดชิ้นส่วน แต่ถอดเฉพาะล้อหน้า) รถผมจึงเป็นรถ 4 ประตูทีนังได้แค่เบาะคู่หน้าเท่านั้น คนผ่านไปผ่านมาเห็นคิดว่าเป็นพวกรถซิ่ง แต่ไม่ใช่หรอก
   ที่บ้านเพื่อนมีเรือคายัคให้พายเล่น มิวเห็นแล้วชอบมาก ลองพายทีเดียวก็พายเป็นแล้ว ผมงงจริงๆ ว่าเขารู้ได้อย่างไร ไม่เคยสอนเขาพายเรือมาก่อนเลย แต่นี่เขาพายได้คล่องแคล่วดีจริงๆ พอใกล้จะชนกับท่าเรือ เขาก็เอาไว้พายไปยันไว้ เฮ้ยย คิดได้ไงวะนี่
   เล่นเรือ ผสมกับโดดว่ายน้ำเล่นจนหิวอีกรอบ จนกว่าจะออกเดินทางได้ก็ราว 1100 สายไปกว่าที่ผมกะเวลาไว้เยอะมาก ขับรถแดดร้อนแรงจัด แถมผ่านพัทยานี่รถติดหนักมากอีกด้วย กว่าจะถึงฐานทัพเรือสัตหีบก็ราว 1230 ทั้งๆ ที่ระยะทางแค่ 50 กม เท่านั้นเอง
   ไปถึงก็แทบช็อค คนต่อคิวขึ้นเรือจักรีนฤเบศร์เยอะมากๆ ต้องยืนไม่ต่ำกว่า 1 ชม แน่ๆ แถมพอได้ขึ้นก็จะต้องโดนไล่ให้เดินเฉพาะเส้นทางที่จำกัดไว้ คนไล่หลังมาเยอะ จะหยุดชมวิวมากนักก็ไม่ถนัด ถ่ายรูปนี่ก็ต้องเป็นไปแบบเร่งรีบ สุดท้ายได้ยินเจ้าหน้าที่ทหารเรือพูดว่า เรือจักรีนฤเบศร์เปิดให้เข้าชมทุกวัน
   อ้าว หรอ ผมคิดว่าเขาเปิดเฉพาะวันเด็กเสียอีก จากนั้นเลยจูงลูกเข้าไปชมเรือรบหลวงนราธิวาสที่จอดอยู่ข้างๆ กันแทน เรือรบเหมือนกัน มีหลายชั้น แต่ลำเล็กกว่ากันเยอะ เอาน่่าลูก วันนี้ดูลำนี้แทนไปก่อนละกันนะ
   ระหว่างที่อยู่บนดาดฟ้าเรือนั้นเอง เครื่องบิน F16 บินโฉบผ่านเหนือหัวได้ยินเสียงดังมากๆ ตัวเครื่องบินหนีหายไปแล้ว แต่เสียงยังอยู่ตรงหูเราอยู่เลย นี่มันเร็วกว่าเสียงนี่หว่า
   ได้ยินเสียงเครื่องของ F16 แบบนี้ถึงใจกว่าตอนไปชมที่ดอนเมืองเสียอีกครับ บรรยากาศบนเรือก็ดีกว่า ลมเย็นพัดแรง น้ำทะเลสีฟ้าใส คิดแล้วอยากลงเล่นเรือใบจริงๆ ยิ่งมิวมาบอกว่าเริ่มชอบพายเรือคายัคแล้ว มันทำให้ผมคิดหนักเข้าไปใหญ่ เพราะตรงกับใจผมที่อยากออกพายเรือทัวริ่ง หลังจากที่ทัวริ่งด้วยจักรยานมาสักระยะ
   แดดแรง คนเยอะ ไม่สนุกแล้วล่ะครับ อาหารกลางวันก็ห่วยสิ้นดี มิวกินไก่กระเทียม ส่วนผมกินลูกชิ้นทอดก็ห่วยพอกันครับ กัดคำเดียวแทบอยากคายทิ้ง ลูกชิ้นคุณภาพต่ำ น้ำจิ้มไร้ฝีมือ เหมือนเอาน้ำจิ้มไก่สำเร็จรูปมาละลายน้ำ และเติมน้ำตาลให้เหนียวๆ ระหว่างทางก่อนถึงรถเห็นร้านขายแพนเค๊ก มิวเขาชอบ เลยซื้อให้ 1 ชิ้น ผมเองก็เอาแพนเค๊กไส้กรอก หน้าตาดูดี ราคาไม่แพง ชิ้นละ 10 บาท กัดคำเดียวซึ้ง ไม่อร่อยเลย ใส่มายองเนสจนหวานเลี่ยน ไส้กรอกก็แบบงั้นๆ
   ออกจากฐานทัพเรือนี้ตอน 0230 มาถึงบางนาเอาตอน 0530 เจ้ามิวนอนหลับที่เบาะหลังตลอดทาง วันนี้ผมเอารถพ่อไปครับ เลยนอนเบาะหลังได้ มีฟิล์มกันแดด มีม่านลดแสงอย่างดี ขับรถพ่อเฉพาะไปต่างจังหวัดนี่แหละครับ เพราะเป็นเครื่องยนต์ดีเซลแรงบิดสูงมากๆ กดแล้วพุ่งแซงได้ดี แถมประหยัดน้ำมัน ขับเรื่อยๆ ขาไป กินน้ำมัน 6.5 ลิตร/100 กม หารแล้วออกมาที่ 15.3 กม/ล ขากลับแดดแรง แถมเริ่มง่วง ขับเร็วกว่าปกติครับ บางช่วงเร่งไปที่ 140 ก็มี เลยทำได้ 7 ลิตร/100 กม หารแล้วได้ตัวเลข 14.2 กม/ล ผมรับได้นะ รถที่สมรรถนะสูงขนาดนี้ แต่พอจะขับให้ประหยัดก็ทำได้ จะเร่งแซงก็กระชากจนหลังติดเบาะ
   ถึงบ้านเอาเกือบจะหกโมงเย็น กลับมาบ้่านไม่มีอะไรกิน มิวซัดมาม่า ส่วนผมเล่นผลไม้ที่ปลูกเองในบ้าน มะม่วงสุกครับ
   คืนนี้ผมเข้านอนเร็ว เพราะเพลีย และขาขับรถกลับเริ่มมีตึงๆ ที่ตาขวา อาบน้ำเสร็จพลิกเปลือกตาดูเห็นมีตุ่มสีขาวที่เปลือกตาล่าง ไม่เจ็บ ไม่คัน แต่ระคายเคืองนิดๆ

[O'Pern]

9 มค 53
   ตื่นมารู้สึกเจ็บๆ ตึงๆ ที่ตามากกว่าเดิม มีขี้ตาเหนียวๆ เมื่อก่อนไม่เคยมี น่าจะเป็นสารที่ร่างกายขับออกมาขณะอักเสบ เปลือกตาล่างด้านขวามีตุ่มขาวๆ ใหญ่ขึ้นกว่าเมื่อวาน กระพริบตาแล้วจะรู้สึกตึงมากกว่าปกติ ไม่อยากไปหาหมอ เดาว่าหมอคงให้ยาป้ายตา ไม่ก็ยาหยอดตา และยากินแก้อักเสบมาอีกจำนวนหนึ่ง และคงต้องเสียเงินสัก 500 บาท พร้อมกับตาจะดีขึ้นในอีกสัก 4-5 วันถัดมา
   ส่วนทฤษฎีของผม ตาอักเสบเกิดจากการระคายเคือง เมื่อวานอยู่กลางแดดจัด ลมแรงบนดาดฟ้าเรือ ไอ้สองอย่างนี้โดนมาบ่อยแล้ว แต่ที่แปลกใหม่ และไม่เคยโดนมาก่อนนั่นคือฝุ่นเถ้าจากไอเสียของเครื่องบิน F16
   ไม่ได้จะโทษว่าผมตาเจ็บเพราะเถ้าไอเสีย F16 หรอกนะ ไม่งั้นคงต้องมีคนตาอักเสบอีกเป็นพันๆ คนแน่ ผมแค่วิเคราะห์ตามสภาพ อ้อ มีอีกอันหนึ่งเป็นไปได้สูงกว่า นั้่นคือขณะเดินและปีนป่ายในเรือ ที่ทางเดินมักจะเป็นบันไดลิง สองข้างเป็นราวจับทำด้วยเหล็ก ทุกคนต่างต้องจับราวนี้ทั้งสิ้น ผมเองก็ด้วย และอาจเผลอนำมือมาขยี้ตาต่อโดยไม่รู้ตัว
   เออ อันหลังนี้เข้าท่ากว่าเรื่อง F16 มากๆ เลย มีความเป็นไปได้สูงกว่าเยอะ มีเหตุมีผลกว่า
   ตามปกติต่างกายจะมีการตรวจสอบ ต่อต้าน และรักษา ตัวเองโดยอัตโนมัติ ทำให้เช้านี้ผมมีขี้ตาเหนียวๆ แค่ข้างเดียว แต่ตุ่มสีขาวมันใหญ่ขึ้นกว่าเมื่อวานอีกนะ
   
   ตื่นแต่เช้ามาใส่บาตรครับ ทำบุญใกล้วันเกิดของผม เตรียมอาหารเองหมดทุกอย่าง ไม่ชอบซื้อมาใส่บาตรให้พระ และโครตเกลียดสุดก็คือพวกพระที่รับอาหารจากแม่ค้ามาเวียนเทียนขาย ก็เลยหอบหิ้วของมานั่งรอพระหน้าปากซอยบ้าน รออยู่นาน แต่อากาศเย็นสบาย เลยไม่ค่อยเบื่อนัก
   สายหน่อยพาลูกและภรรยาไปกินอาหารเช้าร้าน au bon pain เป็นร้านอาหารแบบ Fast Food เกรดสูงสไตล์ฝรั่งเศษ อาหารราคาแพงมากครับ ลำพังส่วนตัวไม่เคยคิดจะเข้าร้านแบบนี้แน่นอน ลูกเลือกครัวซอง ไข่ เบคอน ชีส ภรรยาเลือกแฮมและผักห่อม้วนแป้งสีขาวคล้ายแป้งนานของอินเดีย ส่วนผมเลือกแซนวิชขนมปังเบเกิ้ล (ขนมปังกลม รสเค็ม มีรูตรงกลาง รูปทรงเหมือนโดนัท) ใส่เบคอน ผัก ไข่สแครมเบิ้ล แถมท้ายด้วยซีซาร์สลัดอีก 1 กล่อง
   มิวชอบโก้โก้เย็นอย่างมาก ถามเจ้าหน้าที่ว่ามีไหม เขาตอบว่ามี เลยสั่งมาหนึ่งแก้ว 75 บาท ดูดปี๊ดเดียวหน้าเปลี่ยนสี เพราะมันไม่ใช่โกโก้ มันเป็นช็อคโกแลต
   บ๊ะ ร้านสวยๆ ใสๆ สมัยนี้มันไม่มีโกโก้ขายกันแล้วหรือไง คราวก่อนก็เจอที่ Amazon Café แก้วละ 40 บาท ก็เอาช็อคโกแลตมาชงให้กิน มาวันนี้ร้านแบรนด์เนมหรู ราคา 75 บาท พร้อมวิปครีม ก็เป็นช็อคโกแลตอีกแล้ว เซ็งว่ะ เล่นร้านรถเข็นแถวบ้านยังจะเจ๋งเสียกว่า ราคาแค่ถุงละ 20 บาท อร่อยกว่ากันเยอะเป็นเท่าตัว
   เป็นร้านแบบบริการตนเอง เลือกอาหารในเมนู จ่ายเงินตรงนั้น แล้วเดินไปนั่งรอที่โต๊ะ ถัดไปเป็นเคาเตอร์ครัว เขาก็จะปรุงกันตรงนั้น พอเสร็จแล้วก็จะตะโกนบอกชื่ออาหาร ผมไม่คุ้นเคยกับชื่อฝรั่งยาวๆ พอได้ยินชื่อยังแทบจำไม่ได้ว่าเป็นอาหารของตัวเอง ฮ่าๆ
   อาหารรสชาติดีครับ แต่ถ้าให้มากินอีกคงคิดนานหน่อย แพงเหลือกิน ไปกันสามคนหมดไปราว 500 บาท ภรรยากินไม่หมด เหลือกลับมาให้ผมจัดการเป็นอาหารมื้อกลางวัน
   ภรรยาพาลูกไปเรียนพิเศษ ตัวเองก็ไปนวดสปา ส่วนผมกลับไปที่คอนโด ปัดกวาดเช็ดถูเหมือนเคย วันนี้มีงานค้างมาเยอะ เลยเอาคอมพิวเตอร์มาทำงานด้วย ลมพัดเย็นสบายดีมากๆ ครับ นั่งมองวิวแม่น้ำเจ้าพระยา ดูแล้วสบายตาดีจริงๆ เลย
   กลางวันหิว เอาของเหลือจากอาหารเช้ามากินต่อ รสชาติยังดีอยู่เลย ผมซัดเสียเรียบ ผักทุกชิ้นไม่มีเหลือ แปลกดีนะ ตอนเด็กๆ นี่ผมไม่กินผักสักต้นเลย
   ตอนบ่ายหิว ไม่มีอะไรกิน นอกจากน้ำเปล่า ซัดไปหลายลิตร พลิกเปลือกตาดูพบว่าตุ่มสีขาวมีขนาดเล็กลง เออ ดีวุ้ย หายเร็วกว่าที่คาดไว้เสียอีก รอลุ้นคืนนี้อีกที
   ตอนเย็นออนไลน์ เจอรุ่นพี่ที่คอนโดฯ ชวนไปกินมื้อเย็น ผมเองก็อยู่ที่คอนโดฯพอดีเลย ติดที่ตัวเองไม่ถนัดอาหารมื้อใหญ่ๆ มาหลายปีแล้ว เลยส่งใจไปแทน

[O'Pern]

10 มค 53 ล้ม !
   หลังที่เจ็บยังไม่หายดี ตอนนี้มีอาการตาเจ็บมาเพิ่ม รู้สึกระคายเคืองลดลง ตุ่มสีขาวที่ทีแรกดูใหญ่ขึ้นและเห็นว่ามันลดขนาดลงนั้นมันไม่ใช่หรอก ผมดูผิด ที่ดูใหญ่ก็เพราะมันขับเอาเมือกสีขาวมาปกคลุมไว้ พอล้างหน้าล้างตาเมือกก็หลุดออกไป นึกดีใจว่าตุ่มมันเล็กลง ที่จริงน่ะมันก็ขนาดเท่าเดิมนั่นแหละ
   เอาจักรยานออกขี่ตอนเช้า ยังพอจะสัมผัสอากาศหนาวเย็นได้อยู่ ต้องรีบตักตวงเอาไว้ก่อนหมดฤดู ใช้รถ KHS HT ครับ ออกขี่แต่เช้ามืดเหมือนเดิม แต่วันนี้กลับเป็นอีกวันที่ผมจะต้องจดจำไปตลอดชีวิต
   รถล้มครับ ไปชนเอาคันกั้นรถเข้า ขี่เพลินๆ แบบมันๆ ที่ความเร็วราว 30 แล้วจู่ๆ ก็ขี่ทับคันกั้นรถโดยไม่รู้ตัว ถนนมันมืดมาก แถมคันกั้นก็เป็นแบบชาวบ้านเอายางมะตอยมาโปะกันเอง ตอนรถล้มนี่ยังไม่รู้ตัวเลยนะว่าเพราะอะไร
   “โอ๊ะ” ผมร้องออกมาแค่นี้ ก่อนที่ตัวเองจะล้มทับแฮนด์จนมันพับ 90 องศาไปในแนวเดียวกับล้อหน้า ขาทั้งสองข้างล็อคติดกับบันได มือที่ยันแฮนด์อยู่เพลินๆ ก็หลุดออก กลายเป็นว่าตัวผมไถล และพารถให้ลากไปไกลราว 5 เมตร คิดบวกครับ ยังดีที่ไม่มีรถใหญ่ขับตามมาทับ
   ความเสียหายของรถ มีดังนี้ ฟองน้ำหุ้มแฮนด์ด้านขวาขาดเป็นแนวยาวคืบกว่าๆ ถลอกจนกินเนื้อแฮนด์อลูมิเนียมจนแหว่งไปเยอะ
   ความเสียหายของคน มีดังนี้ หัวเข่าขวากระแทกพื้นอย่างแรง ปวด บวมเป่ง พร้อมแผลถลอก ข้อเท้าขวาพลิก บวม เคล็ด ต้นขาขวามีรอยเหมือนโดนเจาะเป็นแผล3 รู ท่อนแขนขวาทั้งแผงตั้งแต่ข้อศอกจนถึงหัวไหล่ถลอกเป็นแผลยาว ฝ่ามือทั้งสองข้างถลอก เลือดไหล พร้อมมีอาการปวด บวม ด้านหลังของนิ้วมือมีแผลถลอกเกือบทุกนิ้ว
   แว๊บแรกที่ลุกขึ้นได้ ก็มองหาสาเหตุ พอเห็นคันกั้นรถแล้วต้องส่ายหัว เพราะผมขี่ผ่านมันออกจะบ่อย แต่ทุกทีจะผ่านตอนท้องฟ้าสว่าง ตรงข้ามกับวันนี้ ที่ฟ้ายังมืดสนิท รถล้มโครมดังลั้น ยังไม่มีใครออกมามองผมสักคน
   อย่างแรกทีทำ ก็คือสำรวจบาดแผลตัวเอง ดูแค่ผ่านๆ พอครับ ประเมินเอาเองว่าขี่กลับบ้านไหวไหม ถ้าไกลก็ต้องขึ้นรถ ผมเลือกขี่กลับบ้าน เพราะห่างแค่ 3 กม กัดฟันขี่กลับทั้งที่ยังเจ็บและเลือดไหลโชก ต้องทนครับ เพราะอีกสักพักจะเจ็บกว่านี้อีกเยอะ
   ก่อนขึ้นรถก็สำรวจอุปกรณ์ติดรถเราด้วยนะครับ สิ่งของที่ซื้อใส่เพิ่มมักจะหลุดได้ง่าย เช่น มาตรวัด ไฟหน้า ไฟท้าย กระติกน้ำ โทรศัพท์มือถือ กระเป๋าเงิน ฯลฯ รีบหยิบแล้วรีบขี่กลับที่พักอย่างเร็วเพื่อไปทำแผล
   เอาน้ำตักราดแผล ล้างดินทรายออก รีบเอามือถูผิวหนังเบาๆ ตอนนี้ยังชาอยู่ ไม่ค่อยเจ็บ อีกสักพักจะได้เจ็บแน่ๆ แผลสด ให้เบตาดีน หรือทิงเจอร์เมอร์ไทโอเลท เทราดลงไปได้เลย แต่ถ้ากลัวเปลืองก็ใช้สำลี หรือคัดตั้นบัดทา แต่มันช้า ไม่ทันใจ ผมใช้ยานี้แทนยาล้างแผลไปในตัว เลยเทราดแล้วค่อยเช็ดส่วนเกินออก
   ช่วงนี้ทุลักทุเลหน่อยครับ เพราะยังไม่รู้ว่าทั้งตัวเรามีแผลตรงไหนบ้าง เรียกว่าจับไปตรงไหนก็เจ็บไปหมด แม้ไม่เจอแผล แต่เป็นรอยฟกช้ำแทน
   เดินกระเผลกๆ ไปหยิบยาแก้อักเสบมากินก่อนอาหารเช้า อันนี้สำคัญมาก ยาแก้อักเสบมีหลายตัวให้เลือกใช้ ผมเล่นแบบแรงสุดเลย มีติดบ้านไว้ประจำ กินแก้แผลร้อนในในปากก็ยังได้
   ตลอดวันนี้ และจนถึงช่วงเวลาที่แผลยังไม่หาย ผมต้องกินน้ำตาล และแป้งขัดขาวให้น้อยมากๆ งดเลยยิ่งดี ของมันๆ ของทอด ยิ่งต้องห้าม ที่เน้นหนักคือผัก ผลไม้ และน้ำสะอาด
   เช้านี้กินแครอท หน่อไม้ฝรั่ง ผัดเป็นผักรวม กินกับไข่เจียวใส่มะเขือเทศ เคี้ยวกระเทียมสดๆ อีกสิบกว่าหัว มีน้ำแครอทแบบทำเองอีกแก้วใหญ่ สักพักตามด้วยวิตามิน C 1000 mg
   ตอนนี้เริ่มเจ็บแผลแล้วครับ หัวเข่าซ้ายเจ็บสุด งอไม่ได้ เดินแบบกระเผลกๆ เพราะข้อเท้าขวาก็พลิกอีกด้วย งานเข้าของแท้ จะใช้ไม่เท้าก็ยันตัวไม่ได้ ฝ่ามือทั้งสองข้างก็ยังเจ็บตามไปอีก
   อาบน้ำลำบากมาก ทำได้แค่เปิดน้ำราดตัว ล้างหน้าแบบไม่ได้เอามือถู กลัวแผลโดนน้ำ ต้องให้แผลแห้งเร็วที่สุด หรือถ้าโดนน้ำก็ต้องรีบซับให้แห้งทันที
   ใส่กางเกง ใส่เสื้อก็ลำบากครับ ขามันงอไม่ได้นี่หว่า เสื้อไปโดนท่อนแขนที่เป็นแผลก็เจ็บแสบ เดินขึ้นลงบันไดก็สุดยอดไม่แพ้กัน จนมาถึงรถ เข้าไปนั่งก็ยังลำบาก ยังไม่พอ มือผมจับพวกมาลัยไม่ได้ ฝ่ามือเป็นแผล ต้องใช้แค่ปลายนิ้วควบคุมรถแทน โอ้โห ไม่เคยเจอแบบนี้มาก่อนเลย ถ้ารถไม่มีพวงมาลัยเพาเวอร์แล้วต้องถอยจอดในที่แคบ คงยอมแพ้จริงๆ
   พอถึงที่ทำงานก็เอาจักรยานออกขี่ไปจดออเดอร์ลูกค้าเหมือนเดิม แต่ขี่ไม่ได้ครับ งอขาแล้วเจ็บแผลปวดหัวเข่ามากๆ ต้องขี่แบบขาเดียวเอารถกลับมาจอดบ้าน แล้วใช้เดินแทน
   แต่ก็เดินได้แป๊บเดียว เจ็บข้อเท้าขวาครับ ไปต่อก็จะฝืนให้ร่างกายหายช้าเปล่าๆ ร่างกายเราเจ็บนั่นคือการเตือนให้เรารู้ อย่าไปฝืน เช่นเดียวกับการปวดเมื่อยเนื้อตัวตอนขี่จักรยานทางไกล เจ็บแล้วก็พักครับ อย่าฝืน ได้แค่ไหนก็แค่นั้่น สภาพร่างกายและพื้นฐานคนเราไม่เหมือนกัน
   ไปธุระที่ธนาคาร ช่วงรอคิว ผมโทรหาพี่นิค สอบถามแหล่งขายฟองน้ำหุ้มแฮนด์ผีเสื้อ ตบท้ายด้วยการฝากหารถ Neo Bike Single Speed อีก 2 คัน ซื้อไว้ให้ภรรยาและลูกคนละคัน มันไม่ใช่รถที่ขี่เร็ว แต่เป็นรถที่ขี่สบาย พกพาง่าย ไลฟ์สไตล์ของผมเป็นแบบนี้
   สายๆ ผมกินแตงโมชิ้นใหญ่ ใกล้เที่ยงก็กินยาแก้อักเสบอีกชุด สักพักก็ตามด้วยน้ำเต้าหู้ใส่ถั่วแดง กลับมาบ้านตอนบ่ายมีมะม่วงเขียวเสวยกึ่งสุกกึ่งดิบ อ้อ ตามด้วยเต้้าฮวยอีกถ้วย แต่ผมไม่กินปาท่องโก๋ กินเฉพาะเต้าหู้กับน้ำขิง ตามด้วยวิตามิน C อีก 1000 mg
   แผลเริ่มแห้งบ้างแล้ว หยิบเอายาบัวหิมะมาทา ไอ้ยานี้เหมือนยาวิเศษ ทาผิวหนังภายนอกได้ทั่วร่างกาย ทาสิวยังได้เลย ริดสีดวงทวารก็ยังไหว อันนี้รู้มาตอนไปฮ่องกง มีคนจีนบอกมา ยามีเนื้อเป็นครีม ทาได้ทั่วแผลเลยครับ พอแผลโดนยาปุ๊บก็แสบจี๊ดทันที สะใจซาดิสม์
   เย็นไปรับลูก ต้องขับรถของพ่อไป เพราะขึ้นลงสะดวกกว่ารถของผม มื้อเย็นกินผัดผักบุ้ง และปลาทอดชิ้นเท่านิ้วก้อยไป 1 ชิ้น ที่จริงไม่อยากกินมื้อเย็นเลย แต่เพราะกินยาแก้อักเสบก่อนอาหารไป กลัวไม่มีอะไรให้ย่อย
   อาบน้ำลำบากมากกว่าเมื่อเช้าเสียอีก ดีที่ไม่ต้องเร่งรีบ พิงเอนที่อ่างอาบน้ำ ใช้อีกมือถือฝักบัวราวตัวราดหัว เลี่ยงไม่ให้โดนแผล ราดได้สักพักก็ขึ้นละ มีละอองน้ำไปโดนแผล ไม่ได้ถูสบู่อะไรเลย
ลุกนั่งลำบากกล้ามเนื้อตึงมากๆ ขาซ้ายงอไม่ได้เลย ต้องยกไปทั่งแท่ง ส่วนท่อนแขนขวาก็ยกสูงไม่ได้ เจ็บตึงไปหมด
   พรุ่งนี้คงจะระบมหนักกว่านี้แน่ๆ เตรียมใจไว้ได้เลย
   เออ ผมมีงานได้รับเชิญจากบริษัทที่ผมเป็นที่ปรึกษา ให้ขึ้นไปมอบรางวัลแก่พนักงานตอนกลางวันนี่หว่า
   แล้วจะไปอีท่าไหนกั้นดีล่ะวะนี่

[O'Pern]

11 มค 53
   ผมไม่เคยขี่รถล้มมา 15 ปีแล้ว ครั้งนี้แรงมากกว่าเมื่อ 15 ปีก่อนเยอะ คราวนั้นแม้จะชนกับมอเตอร์ไซค์แบบประสานงาที่ความเร็ว 30 ก็จริงๆ แต่ชนแล้วผมตีลังกาลงมานั่งยองๆ พอดีเป๊ะ ไม่เจ็บสักนิด แต่รถผมบาร์เอนหักอย่างเดียว มอเตอร์ไซค์สิหนักกว่าเยอะ ดิสค์เบรกหน้าคด หน้ากากครอบไฟหน้าแตกโดนเจาะเป็นรู หางคิ้วแตกเลือดไหล
   ชนแรงเต็มเหนี่ยวกับมอเตอร์ไซค์ย้อนศร ขี่มาที่ 30 ชนแบบไม่ได้เบรก ตอนบ่าย คนข้างทางมามุงดูกันใหญ่ แต่พอเห็นผมไม่เป็นไร วงก็แตก เหมือนกับว่ามาดูเก้อ อะไรทำนองนั้น
   วันนี้ตื่นเช้าเหมือนเดิม ลุกไม่ค่อยไหว ทำให้ตัวเองลุกจากที่นอนไม่ได้ เอี้ยวตัวไปทางไหนก็เจ็บไปหมด จะเอามือยันพื้นก็ไม่ได้ เจ็บฝ่ามือทั้งสองข้าง กลางคืนก็นอนหลังๆ ตื่นๆ พลิกซ้ายพลิกขวาก็เจ็บแผลไปหมด
   ลงมาลูบๆ คลำๆ จักรยาน มองดูแผลถลอกที่แฮนด์ คิดพลางไปว่า นี่หากเราใช้ชิฟเตอร์ปลายแฮดน์แบบพวกรถไฮโซ มันคงจะพังยับเยินเป็นแน่ หรือถ้าใช้แฮนด์แบบหมอบมือเบรก มือเกียร์ก็จะต้องหักทั้งสองข้างแน่นอน แต่นี่เป็นเพราะผมใช้แฮนด์ผีเสื้อ ตำแหน่งจับหน้ามันเป็นตัวกันชนมือเบรกมือเกียร์ไปในตัว โอ.. เพิ่งเห็นประโยชน์อีกด้านก็วันนี้เองแหละ
   ขี่จักรยานไม่ได้ไปอีกนาน ขาซ้ายงอไม่ได้ แผลใหญ่อยู่ที่หัวเข่า สองฝ่ามือก็ยังออกแรงอะไรไม่ได้เลย ขนาดเขียนหนังสือยังเจ็บฝ่ามือ เพราะต้องเกร็งมือจับดินสอ ช่วงนี้เดินยังกะหุ่นยนต์ Asimo เลย
   กลางวันมีงานต้องไปมอบของรางวัล โทรบอกเจ้าหน้าที่เขาล่วงหน้าแล้วล่ะว่าผมอาการหนัก เดินเหินไม่สะดวก พร้อมกับฝากภาระหน้าที่นี้ให้คนอื่นแทน
   ไปรับลูกตอนเย็นก็เดินช้าๆ คนมองกันใหญ่ ผมได้แต่ส่งยิ้มให้ มาถึงบ้านลงจากรถลูกช่วยผมถือเป้ ทุกทีต่างคนจะต่างถือของตัวเอง วันนี้ผมเจ็บตัว เขาเลยอาสาช่วยถือให้
   ช่วงเวลาอาบน้ำดูจะลำบากมากที่สุดในชีวิตประจำวัน ต้องเอาเสื้อที่ใส่แล้วมาห่อขาซ้ายไว้ กลัวน้ำกระเด็นโดนแล้วแผลจะหายช้า ต้องชูสองมือขึ้นเหนือหัว เพราะมีแผลที่ฝ่ามือทั้งสองข้าง ถูสบู่ไม่ได้ครับ ได้แต่เอาน้ำราดๆ ตัว จากนั้นก็มาทายาบัวหิมะ เข้านอนแบบอ่อนเพลียราวสามทุ่ม
   ส่วนลูกเขายังนั่งอ่านหนังสือเล่นต่อ

[O'Pern]

12 มค 54
   ลูกบอกอยากกินต้มเลือดหมู เลยเดินกระเผลกๆ ไปซื้อให้ ระยะทางก็ไม่ไกลมาก ไปกลัวราว 1.5 กม เช้านี้ผมรู้สึกดีขึ้นหน่อย เริ่มขยับตัวได้หลายอิริยาบทแล้ว แต่ก็ยังขี่จักรยานไม่ได้อยู่ดี
   เช้านี้ฝนตกครับ ลมหนาวลงมาจากจีนทีไรมักจะเป็นเช่นนี้ แต่ตกแป๊บเดียว ไม่ได้ลากยาว ค่อยยังชั่ว ผมกลัวแผลเปียกน้ำอย่างเดียวนี่แหละ    
   แผลเริ่มแห้ง ทุกอย่างไปได้สวย แต่ยังเดินเหินไม่ถนัด กะเผลกๆ นิ้วมือบวม พิพม์ หยิบจับ ทำอะไรไม่ถนัดเอาเสียเลย ออกแรงเกร็งฝ่ามือยังไม่ได้ แปรงฟันยังเจ็บมือเลยครับ
   ตอนบ่ายรู้สึกหนาวๆ เหมือนจะมีไข้ เลยอัดยาฟ้าทะลายโจรไป 2 เม็ด ก่อนนอนอีก 2 เม็ด
   อากาศหนาวเย็นมากๆ ผมรู้สึกปวดข้อเท้านิดๆ แต่ถ้าไม่ได้ออกแรงเดินมากนักก็ไม่เท่าไหร่
   เข้านอนสามทุ่มกว่า สองสามวันมานี้ลูกผมช่วยอาสาปูนี่นอน หิ้วเป้ให้ น่ารักดีนะ

[ToppyRacingClub]

ขอให้หายเจ็บไวๆ นะครับพี่เปิ้ล

:yociexp72:

[O'Pern]

13 มค 54
   ช่วงเวลาที่ยากลำบากมากอีกช่วงนั่นคือการลุกจากที่นอน แผลดูดีขึ้น เริ่มขยับนิ้วได้บ้างแล้ว ตอนเช้าออกเดินช้าๆ ออกกำลังกาย เดินนานๆ เจ็บขา เลยเปลี่ยนเป็นเดินถอยหลัง และแกว่งมือแรงๆ แปลกดี เดินถอยหลังกลับไม่ค่อยเจ็บขาเท่าไหร่
   เดินข้ามถนนตรงทางม้าลาย ใกล้ที่ทำงาน เกือบจะโดนรถเก๋งชน ผมเดินกระเผลกเร็วๆ เพื่อข้าม แต่เขาขับแบบไม่อยากเบรก คือกะจะปล่อยให้รถไหลผ่านพ้นตัวผมไปแบบเฉียดๆ นี่ถ้าโดนผมเข้าคงจะยิ่งแย่ และที่จะแย่หนักกว่าคือคนขับรถ เพราะชนคนตรงทางม้าลายนี่ข้อหาหนักมากๆ เป็นที่อเมริกาถึงขั้นเพิกถอนใบขับขี่ได้เลย
   ตั้งแต่วันที่รถล้มเป็นต้นมา ผมเข้มงวดกับอาหารการกินมาก จนช่วงนี้น้ำหนักลดลงมาได้มากกว่าปกติ ผมเกิดมีแนวคิดที่ว่า ยิ่งร่างกายกินมาก ก็จะยิ่งเผาผลาญ และเกิดของเสียตามมามากขึ้น ของเสียนี้ร่างกายเราจะขับออกทางปัสสาวะ และอุจาระ แต่มีของเสียอีกหลายอย่างที่กำจัดออกไม่ได้ ภาษาแพทย์เรียกว่า อนุมูลอิสระ หรือ Free Radical แต่ไอ้อนุมูลอิสระนี้มันเกิดได้จากสาเหตุอื่นๆ ด้วยนะครับ มิได้เกิดจากอาหารการกินอย่างเดียว เกิดจากสิ่งแวดล้อม เกิดจากฮอร์โมน เกิดจากวัย ฯลฯ อาหารเป็นแค่เพียงส่วนหนึ่งเท่านั้น
   เสียดายสุดๆ ที่มาเจ็บตัวเอาตอนนี้ เสียดายอากาศหนาวเย็นน่ะสิ อยากขึ้นเหนือวางทริปขี่จักรยานเล่นมากๆ
   เย็นรีบไปรับลูก แล้วเลยไปทำฟันกันต่อ เป็นร้านเก่าแก่อยู่แถวสุรวงศ์ ผมทำตั้งแต่เด็กๆ เลยพาลูกมาทำที่เดียวกัน นัดเวลาเดียวกันเพื่อความสะดวก
   ทำฟันเสร็จก็พาลูกเดินเล่นละแวกนั้น ผ่านพัฒนพงษ์เห็นมีขายบริการโชว์ลามกมากมาย มีคนเชียร์แขกมายืนโฆษณาสรรพคุณพร้อมภาพประกอบ สินค้าละเมิดลิขสิทธิ์ที่นี่ไม่แพ้คลองถมเหมือนกันครับ มีครบหมดทั้ง DVD น้ำหอม กระเป๋า โดยมากจะเป็นพวกเครื่องใช้ของคุณผู้หญิง
   

14 มค 54
   บนใบหน้ามีสิวขึ้นมา 1 เม็ด ปกติไม่เคยมี ก็สมควรล่ะนะ ตั้งแต่รถล้มนี่ ผมไม่ได้ถูสบู่อะไรเลย ราดแต่น้ำเปล่าอย่างเดียว ไม่ได้ถูตัวอีกด้วย กลัวละอองน้ำโดนแผลน่ะ ใช้ฝักบัวฉีดล้างหน้า ล้างตัว จะว่าล้างก็ไม่เชิง เหมือนกับสาดๆ ให้แค่โดนน้ำพอสดชื่เสียมากกว่า
   นี่เป็นวันแรกที่อาบน้ำถูตัวอย่างเป็นทางการ แต่ก็ทำแบบเร่งรีบนะ แผลยังไม่หายดี แม้จะแห้งแล้ว แต่ถ้าแผลมันลึก ก็รอให้มันตกสะเก็ดก่อนดีกว่า รีบถูสบู่ รีบเช็ดแห้ง แหม อาบแบบนี้ไม่ค่อยมันส์เลยว่ะ
   อ่านข่าวหนังสือพิมพ์เจอเรื่องการตรวจจับที่พัฒน์พงษ์เมื่อคืนนี้ แหม ผมเพิ่งไปเดินมาเองสดๆ ละแวกนั้นฝรั่งนักท่องเที่ยวเยอะมาก แต่เขาเที่ยวกันคนละแบบกับพวกที่ชอบไปขลุกตัวอยู่ริมทะเลเป็นเดือนๆ นะ พวกนั้นเขาเน้นประหยัด อยู่แบบพอกิน แต่ชอบอยู่นานๆ ทำนองค้นหาตัวเอง แต่ไอ้พวกที่พัฒน์พงษ์มันเน้นค้นหาคนอื่น
   กลางวันมีประชุมที่สุขุมวิท ปกติก็จะขี่จักรยานไป ไม่ก็นั่งรถไฟฟ้า ไม่ได้ขับรถยนต์เข้าไปใจกลางเมืองมาหลายปีแล้ว แต่วันนี้ยอมครับ ขาเจ็บ และจุดจอดรถยนต์ที่สวนลุมไนท์บาซาร์ก็ปิดไปแล้วอีกด้วย เกิดความไม่สะดวกอย่างมาก
   ที่ประชุมก็เป็นแบบสากลทั่วไป เสิร์ฟกาแฟ และมีพัก Coffee Brake ก็เติมพวกเค๊กชิ้นเล็กๆ แซนวิชเข้าไปอีก โหห ผมไม่กินของพวกนี้เลย กินแล้วอ้วนมากๆ เลยกินแค่น้ำเปล่าอย่างเดียว เห็นเขากินแล้วหิวเหมือนกันครับ ดีที่มีติดน้ำเต้าหู้ไปด้วย
นี่เขาน่าจะเป็นพวก Fruit Brake แทนนะ อยู่ไทยกินผลไม้ไทยสดๆ เวิร์คกว่ากินเลียนแบบฝรั่งอย่างมาก ลองนึกภาพดู พักการประชุมแล้วออกมากินแตงโมกัน ฝรั่ง มะม่วง กล้วย ส้ม ไอ้พวกนี้เป็นของคลาสสิค มีให้กินทั้งปี ราคาถูก มีประโยชน์ต่อร่างกาย ทำไมยังไม่มีใครจัดทำ เอ้าา ใครอ่านเจอ ช่วยนำไปปฏิบัติทีครับ
   เย็นมารับลูก พาไปกินทีร้านยาโยอิ ตามใจเขาบ้าง นานๆ ที ต่อด้วยไปร้านหนังสือ ขอซื้ออีก 4 เล่ม เป็นการ์ตูนเกี่ยวกับคณิตศาสตร์ 2 เล่ม อีก 2 เล่มเป็นเรื่องของไอสไตน์

[O'Pern]

15 มค 54
   ขาเริ่มขยับได้ดีขึ้น ขี่จักรยานได้นิดๆ แต่กลัวตอนลงแล้วจะยันพื้นไม่ดี ไม่เอาดีกว่า ออกกำลังกายด้วยการเดิน แต่เป็นการเดินถอยหลังนะ สูตรของผมเอง เดินแล้วแกว่งเหวี่ยงแขนไปด้วย ทรงตัวยากหน่อย ถือว่าเป็นการฝึกสมองไปด้วยก็แล้วกัน
   เดินออกสูดลมหนาวน้อย ๆในกรุงเทพฯ แต่ใจเราคิดไปไกลถึงทางภาคเหนือ คิดอยากขี่จักยานเดินทางไกลๆ ยามเช้า พอแดดร้อนแรงก็แอบพักหน่อย ถ้าอู้ได้นานๆ ก็ดี เย็นๆ แดดอ่อนค่อยปั่นต่อ ผมชอบขี่แบบนี้นะ ไม่ชอบลุยกลางแดดจัดๆ ลากยาวทั้งวัน เคยลองมาแล้ว มันแค่สะใจ แค่เอาไว้คุย ไม่ค่อยสนุกนักหรอก แต่ถ้าได้เส้นทางร่มรื่นก็อีกเรื่อง
   หลังจากแผลหายนี่ผมจะต้องออกขี่เที่ยวบ้างแล้วล่ะ ทุกวันที่ผ่านมามีแต่ขี่ออกกำลังกาย ไม่ค่อยได้ออกกำลังใจบ้างเลย ไปไหนดีน้า
   เช้าเริ่่มออกขี่จักรยานจดออเดอร์ลูกค้า เจ้าของร้านเห็นว่าผมขี่จักรยานได้แล้ว เลยใช้ขี่ไปธุระหลายแห่ง ขี่นานๆ เริ่มเจ็บหัวเข่าอีกแล้วครับ แต่เป็นเจ็บแบบตึงๆ พักหน่อยก็หาย สงสัยจะขี่เร็วเกินไป แหม ก็กลางแดดแรงจัดนี่นา ร้อนแสบผิวจะตาย
   บ่ายไปธุระที่ธนาคาร เดินผ่านซูปเปอร์มาเก็ตแล้วตบะแตก ซื้อทอดมันกลับมากินที่บ้าน หยิบเอาผักในตู้เย็นออกมาหั่นแล้วกินแกล้มเยอะๆ ไม่ได้กินมื้อเย็นมาหลายวันแล้วล่ะครับ ช่วงนี้น้ำหนักลงมาได้ตามเป้า เลยให้รางวัลแก่ตัวเองสักนิด
   เข้าเวปจักรยาน มี pm ส่งมาจากกระทู้พูดคุยเรื่องที่พักในอัมพวา เพื่อนท่านหนึ่งส่งข้อความมาว่าอยากให้ผมจัดทริปไปค้างสักคืน เอาล่ะสิ ผมไม่เคยจัด ถนัดแต่เป็นผู้ร่วมแจม เกรงว่าจะพาคนอื่นเขาไปลำบากน่ะครับ กลัวเขาจะไม่สนุกกันบ้าง กลัวเขาไม่ชอบสไตล์ของผมบ้าง ฯลฯ อย่างที่เคยเล่าไง ผมชอบขี่เช้าๆ เย็นๆ กลางวันก็อยากเข้าที่พักแล้วก็เอนหลังพักผ่อน อ่านหนังสือ เย็นๆ ออกมาลุยอีกรอบก็ว่ากันไป

ลูกอยู่บ้านรื้อของเล่นกระจายเกลื่อนตามฟอร์ม การบ้านที่รับปากว่าจะทำก็ไม่ยอมทำ บอกทำไม่เป็น ลูกเล่นเยอะจริงๆ

[O'Pern]

16 มค 54
   ตื่นเช้ามาแบบหัวสมองว่างเปล่า ปกติวันธรรมดาก็จะขี่ออกกำลังกายนิดหน่อย ถ้าเป็นวันหยุดแบบนี้ก็จะขี่ไกลขึ้นไปอีกนิด แต่วันนี้หมดสิทธิ์ แผลยังไม่หายดี ขาซ้ายเริ่มงอได้บ้างแล้ว ขี่จักรยานได้แบบเกร็งๆ ยังทรงตัวไม่ค่อยดี
   เช้าเข้าไปที่คอนโด หอบงานทั้งหมดไปด้วย วันนี้ว่างทั้งวัน น่าจะคิดงานอะไรสนุกๆ ได้อีกเยอะ สายหน่อยพาลูกไปตลาดน้ำบางน้ำผึ้งอีกแล้ว กินกันแบบเดิมๆ เช่นเคย ก๋วยเตี๋ยวหมูต้มยำนี่แหละ รสชาติถูกปากดีมาก ชื่อร้านเจี๊ยบนะ เขาเขียนป้ายว่าเป็นร้านแรกในตลาดบางน้ำผึ้ง ร้านนี้จะคนแน่นตลอดวัน ผมไปแต่เช้ายังเกือบแน่น กลางวันไม่ต้องพูดถึง
   มิวติดใจโกโก้เย็นเป็นอย่างมาก ไปกินอาหาร้านไหนเป็นต้องสั่งเสมอ เขาชอบแบบใส่วิปครีมเพิ่ม แต่ผมให้เขากินวิปครีมได้แค่เดือนละครั้ง โควต้าของเดือนมกราคมหมดลงแล้ว วันนี้ได้กินแต่โกโก้เปล่าๆ ร้านนี้อยู่เกือบจะสุดทางปูนด้านในสุด ราคาแก้วละ 30 บาท รสชาติดีครับ
   ตลาดนี้ขายขนมไทยพื้นบ้านเยอะมากกว่าตลาดน้ำอื่น ราคาก็แสนจะถูก ถ้าเคยไปตลาดน้ำดังๆ อย่างพวก ดอนหวาย อัมพวา ฯลฯ มาแล้ว ของกินที่ตลาดบางน้ำผึ้งนี้จะราคาถูกกว่าราว 20-30 %
   ห้องที่คอนโดผมลมพัดแรงมากๆ ครับ ยืนโต้ลมแป๊บเดียวก็เย็นจนหนาว นั่งตากลมนานๆ จมูกก็มีอาการฟืดฟาด นี่ขนาดผมอยู่กรุงเทพฯ ยังเย็นขนาดนี้ คนที่อยู่ภาคเหนือจะหนาวขนาดไหน คิดแล้วอยากไปลองของจริงๆ เลย
   ตลอดวันนี้ผมอยู่แต่ในห้องนี้ครับ ตอนแรกกะจะไปสวนจตุจักร เพราะที่คอนโดผมมีเรือรับส่งที่ท่าสาทรด้วย ต่อรถไฟฟ้า BTS พอดีเป๊ะ ไปลงจตุจักรได้เลย สะดวกสุดๆ แต่แดดร้อนแรงจัดไม่แพ้ลมครับ เลยขี้เกียจขึ้นมาซะงั้น มันคงเป็นการไปเดินแบบไม่มีจุดหมายด้วยกระมัง ผมเลยดูเลื่อนลอยไปหน่อย
   ก็คงจะยังเจ็บตัวอยู่ด้วยแหละครับ เดินเหินยังไม่เต็มร้อย

17 มค 54
   เริ่มขี่จักรยานได้แล้วครับ แต่ต้องขี่ช้าๆ หัวเข่ายังมีตึงๆ หน่อย ถ้าหมุนรอบขาเร็วๆ ก็จะเจ็บ แผลเริ่มแห้ง เหลือจุดใหญ่ๆ คือหัวเข่าซ้าย และหลังมือซ้าย อาบน้ำได้สบายแล้วครับ แต่อาบแล้วก็ยังคงต้องรีบซับแผลให้แห้งทันที แค่อาบน้ำได้ก็สุขสุดๆ แล้วครับ ที่ผ่านมาทุลักทุเลเหลือเกิน
   ตลอดวันนี้ผมอยู่ที่ร้านจนงานเลิก เย็นไปรับลูก แล้วก็กลับมาร้านต่อ อยู่จนถึงมืดค่ำ กลับมาถึงบ้านตอนสี่ทุ่มกว่า ลูกปิดไปนอนหลับเรียบร้อยแล้ว ผมเองก็แสนจะเพลีย รีบอาบน้ำแล้วก็ล้มตัวลงนอนตามเขา จับแขนเขาแล้วนอนหลับไปด้วย เขาคงไม่รู้สึกตัวหรอก

18 มค 54
   กะจะเอารถจักรยานขี่ออกกำลังกาย ทันที่ที่วางมือลงบนแฮนด์ก็จับเอารอยฉีกขาด และรอยถลอกของแฮนด์ทันที ภาพที่เรากำลังล้มก็ตามมา เฮ้ออ แบบนี้เรียกว่าอาการหลอนครับ เกิดกับคนที่โดนอะไรแรงๆ มันจะทำให้ฝังใจ ต้องปล่อยให้เวลารักษาแผลใจ
   เลยไปหยิบเอารถ KHS F20-W ออกขี่แทน แต่ก็ขี่ได้ช้ามากๆ ความเร็วไม่เกิน 10 กม/ชม ยังงอเข่าได้ไม่เต็มที่นัก ปรับเบาะให้สูงกว่าเดิมสัก 1 ซม ก็จะงอหัวเข่าน้อยลง ขี่สบายขึ้นมาหน่อย
   แผลผมดูดีขึ้นเยอะ แห้งและตกสะเก็ด ช่วงที่แผลตื่นๆ สะเก็ดก็หลุดไปบ้างแล้ว ไม่ได้แกะมันนะ กลัวเป็นแผลเป็น ปล่อยให้มันหลุดเอง แต่ต้องห้ามชล่าใจครับ หากเผลอไผลไปโดนกระแทกซ้ำ ถ้าสะเก็ดแผลช่วงที่ยังไม่หายดีหลุดออก จะทำให้แผลเลือดไหล จะยิ่งหายช้า และมีแนวโน้มจะเป็นแผลเป็นได้ง่ายมาก
   วันนี้ทั้งวันยังคงต้องอยู่ร้านตลอดครับ ตอนเย็นไปรับลูกแล้วก็รีบมาเฝ้าร้านต่อ วันนี้โชคดีหน่อยที่งานเสร็จเร็ว มาถึงบ้านตอนสองทุ่ม ลูกตกใจ ถามว่าทำไมพ่อกลับเร็ว
   กลับมาบ้านเร็วก็มีเวลาสอนการบ้านลูก มีเวลาพูดคุยกัน ต่างจากเมื่อวานที่ไม่ได้คุยกันสักแอะ

[O'Pern]

19 มค 54
   ลืมตาตื่นตีห้า แต่ไม่มีแรงลุก หลับต่อเฉยเลย ตื่นมาอีกทีหกโมงกว่า หึหึ เป็นการตื่นสายที่สุดในรอบหลายปี รีบดื่มน้ำทันที 500 cc ดื่มมาเป็นสิบปีแล้วล่ะ แต่เพิ่งเล่า ดื่มแล้วแป๊บเดียวจะรู้สึกอยากเข้าห้องน้ำ สมัยก่อนผมกินที่ละเป็นลิตร แต่มักจะมาปวดท้องฉี่ตอนขับรถไปทำงาน เลยลดเหลือแค่ 500 cc จะถ่ายออกได้หมดทันตอนอาบน้ำช่วงเช้าพอดี
   เช้าไปส่งลูกแล้วเลยไปที่ทำงานต่อ ช่วงนี้ชีวิตเป็นไปอย่างราบเรียบสุดๆ ในขณะที่ชีวิตอีกด้าน ถ้ายังคงทำงานอยู่ในวงการรถยนต์ ผมต้องเตรียมตัวขึ้นไปเชียงใหม่ ไปงานทดสอบรถยนต์ Chevrolet Cruz ในอีกไม่กี่วันข้างหน้า

   ผมเล่าเรื่องสำคัญไปเสียสนิท พี่เสือ Spectrum ส่งลิงค์ที่มีชาวจักรยานคุยกันเรื่องช่วงของรถจักรยานแต่ละยี่ห้อ แต่กระทู้นี้ดีตรงมีภาพประกอบของผู้ขี่ที่มีความสูงต่างๆ มาประกอบด้วย ทำให้เห็นภาพชัดเจน ส่งลิงค์มาหลายวันแล้วล่ะ แต่เพิ่งว่างมาเล่าขยายความ
   ผมเห็นภาพแล้วร้องอ๋อทันที ผมลืมประเด็นสำคัญไปเสียสนิท ที่รถของ Dahon เขาสามารถปรับลดความสูงของท่อคอได้ ซึ่งการปรับลดให้ต่ำลง ก็จะทำให้ช่วงเอื้อมของรถลดน้อยลงไปด้วย ผมมองข้ามจุดนี้ไปก็เพราะรถ Dahon Vitesse D5 ที่ผมเคยใช้มันปรับสูงต่ำไม่ได้ รถ KHS F20-W ก็ปรับสูงต่ำไม่ได้ ใจเลยติดภาพของตำแหน่งแฮนด์สูงๆ จนชินตา
   แต่แวบแรกที่ดูภาพแล้วรู้สึกเหมือนกับว่ามันผิดสัดส่วนยังไงไม่รู้ ภาพคนสูง 153 มันดูเหมือนกับคนสูงสัก 163 เสียมากกว่า หวังว่าคงไม่ลงตัวเลขความสูงของผู้ขี่ผิดไปนะครับ เพราะ ดูจากสัดส่วนความต่างของผู้ขี่แต่ละคนในภาพ น่าจะห่างกันที่ประมาณ 10 ซม (คนที่ 2 สูง 172 คนที่ 3 สูง 182) (เป็นภาพคนสามคนยืนเรียงกัน)ตอนเขานั่งอยู่บนรถ ทำไมแขนถึงไม่ยืดตึง หรือว่ามันเป็นรถ Dahon รุ่นช่วงสั้น อยากให้ลองมาเทียบกับ Dahon Mu จังเลย
เอ๊ะ ในภาพเขาปรับท่อคอลดความสูงลงนี่หว่า ทำให้ผมอยากเห็นคนสูง 153 ซม ตัวจริงมาจับแฮนด์รถ Dahon รุ่นในภาพเป็นอย่างมาก เอามาเทียบกับในรูปภาพดูว่าสัดส่วนจะใกล้เคียงกันไหม ถ้าใช่ก็คือภาพในเวปถูกต้อง แต่ถ้าผิดกันไปเยอะ ก็คือตัวเลขความสูงในเวปเขาลงผิด
   การปรับท่อคอลดต่ำลงนั้น มันจะไม่สะดวกในการพับอย่างมากครับ เพราะพับคอแล้วมือเบรก ปลอกแฮนด์ จะไปชนกับล้อ ซี่ลวด กลายเป็นว่าตอนพับก็จะต้องปรับยืดท่อคอ และปรับพลิกแฮนด์อีกด้วย ทำให้พับได้ช้ากว่าเดิม (กรณีพับ 100% นะครับ)
   ยังมีจุดที่สงสัยในภาพอีกหลายจุด คือภาพคนขี่ที่สูง 182 ขี่แล้วมันดูเหมือนกับรถจะเล็กเกินไป ปัดโธ่ ก็ท่อคอมันหดเสียขนาดนั้น คนขี่สูงขนาดนี้ น่าจะยืดท่อคอออกมาให้สุด น่าจะวางมือจับแฮนด์ได้ถนัดกว่านะ ยืดท่อคอขึ้นมา ก็จะได้ช่วงรถที่ยาวขึ้นตามไปด้วย เอ๊ะ หรือเขาต้องการเปรียบเทียบด้วยรถที่เซ็ทติ้งเหมือนกันก็เป็นได้ อันนี้ทิ้งไว้ให้เป็นปริศนา
   ดูภาพกี่รอบก็ยังรู้สึกแปลกๆ ไม่คนก็รถ อาจเป็นแค่บางคน บางคัน ผมรู้สึกเหมือนว่ามันผิดสัดส่วนไปหน่อย
   อีกประเด็นหนึ่งที่ต้องบอกกันก่อนนั่นคือรถในแบบ มันไม่มีรถรุ่น Mu เลย ซึ่งเจ้า Mu นี้คือรถที่ช่วงยางสุดของ Dahon และผมมักจะนำรถ Mu ไปเป็นมาตรฐานของ Dahon เสียอีกด้วย ที่ผมบอกว่าคนตัวเล็กไม่เหมาะกับ Dahon นั้น ก็คือจะอ้างอิงรุ่น Mu เป็นหลัก แต่ผมผิดเองที่ลืมบอกไปว่ารถ Dahon หลังปี 09 จะออกแบบให้ช่วงรถสั้นลงมากว่าเดิมนิดหน่อย (ยกเว้นรุ่น Mu ที่ยังคงช่วงยาวปรี๊ดอยู่) เหมือนกับว่าคุยคนละเรื่องเดียวกัน
มาถึงตรงนี้ หากความคิดเห็นของผมทำให้เกิดความเข้าใจคลาดเคลื่อน หรือเข้าใจไปในคนละทิศละทาง ผมขออภัยในการแสดงทรรศนะด้วยครับ
   มีอีกหนึ่งประเด็นที่ไม่เคยเห็นใครคุย กระทั่งเวปฝรั่งที่คนส่วนใหญ่ชอบนำมาอ้างอิงก็ยังไม่เห็นเอ่ยถึง นั่นคือเรื่องของการสั่นสะเทือน (Resonant) การสั่นสะเทือนนี้มีผลโดยตรงต่อแฮนด์ มองภาพจักรยานด้านข้าง ถ้าเป็นรถแบบ Full Size ก็จะมี Stem ยื่นออกมาหน่อยเดียว แต่ถ้าเป็นรถพับ ก็จะมีท่อคอยาวฟุตกว่าๆ ต่อขึ้นมาก่อน แล้วถึงจะมี Stem หรืออาจไม่มี Stem ก็ช่าง ปัญหาอยู่ที่เจ้าท่อคอนี่แหละครับ ที่ผมกำลังจะเล่าว่ามันคืออีกสาเหตุที่ทำให้รถพับเกิดการสั่นทะเทือนได้มากกว่ารถ Full Size
   อีกเรื่องๆ อันนี้น่าสนใจไม่น้อย รถคันเดียวกัน เซ็ทติ้งเหมือนกัน แต่เราสามารถนั่งให้มันดูก้ม หรือนั่งแบบสบายๆ ก็ยังได้ จะนั่งแบบแขนตึงก็ได้ นั่งแบบก้มหลังงอคอตั้งก็ยังได้ ไม่เชื่อลองมองตัวเองในกระจก แล้วนั่งแบบแขนตึง และงอแขน จะพบว่าตัวเราอยู่ในอิริยาบทที่แตกต่างกัน ปัญหาคือแล้วแบบไหนมันดี ก็ต้องทดลองกันไป ลองแล้วชอบก็ถือว่าดี ลองแล้วไม่ถนัด ก็คือไม่ดี มันก็แค่นั้น
   
   วันนี้กลับมาบ้านตอบบ่ายแก่ๆ พอมีเวลาว่างนิดหน่อย นั่งออกแบบสวนระเบียงเล็กๆ เอาไว้แต่งคอนโดตัวเอง ไม่ได้อยากได้สวนนักหรอกครับ แต่ออกแบบมาเพื่อลดปัญหาเรื่องการทำความสะอาดระเบียง ขี้เกียจล้างครับ กวาดล้างแป๊บเดียว ไม่กี่วันฝุ่นก็เขรอะอีกแล้ว ระเบียงสีขาว เจอฝุ่นนิดเดียวก็เห็นชัด ออกไปเดินเล่น ไปยืนรับลมก็ไม่สะดวก ฝุ่นเต็มไปหมด
   ออกแบบเป็นสวนกรวดครับ กะว่าถ้ามีฝุ่นมาเกาะ ก็เอาน้ำฉีดล้างมันซะเลย น่าจะต้องมีตะแกรงสักหน่อย และต้องทำช่องเซอร์วิสบริเวณท่อน้ำทิ้งอีกด้วย ระเบียงผมลมแรงมากครับ คงจะปลูกต้นไม้อะไรไม่ได้มากไปกว่าไม้กระถางเล็กๆ
   เย็นไปรับลูกที่โรงเรียน วันนี้ผมไม่ต้องกลับไปเฝ้าร้าน นั่งเล่นอยู่กับลูกต่อที่โรงเรียน สอนการบ้านเขาจนเสร็จ กลับมาบ้านก็สบาย เล่นอ่านหนังสือ เล่นวาดการ์ตูนได้อย่างอิสระ