Author Topic: สค 53 12-15 หาดแม่รำพึง ระยอง (Read 17453 times)

O'Pern · « **on:** August 02, 2010, 08:32:44 pm »

1 สค 53
   ตื่นมาแบบงงๆ ตอน 0500 เพราะร้อนมาก คิดสงสัยว่าทำไมแอร์ตัดนานจัง ลุกขึ้นมาดู อ้าว ไฟแสดงผลมันดับไป แอร์เราดับนี่นา สงสัยไฟดับ หยิบรีโมทมากดใหม่ เอ๊ะ ทำไมเงียบ แบบนี้ไฟฟ้าบ้านเราดับแน่เลย
   หยิบไฟฉายไปที่ตู้ไฟ โยกเบรกเกอร์ลงตัดไฟแล้วเปิดใหม่อีกครั้ง ไฟก็ยังไม่มา ออกไปดูนอกบ้าน บ้านข้างๆ เขาก็ไฟสว่างดีนี่หว่า ดับแค่บ้านเราบ้านเดียว สงสัยเป็นที่สุด เพราะธรรมดาจะดับกันยกซอย
   โทรเรียกการไฟฟ้าด่วนเลยครับ สักพักช่างมา เขาดูที่ตู้ไฟก็ตกใจ ถามว่าไฟดับนานหรือยัง ผมไม่รู้หรอก มารู้เอาตอนตื่นตีห้า เจ้าหน้าที่บอกว่าบ้านผมโดนลักลอบตัดสายไฟ ตัดแค่ของบ้านผมบ้านเดียว คือจากเสาไฟฟ้าใหญ่มาโยงเข้าบ้านผมนั่นแหละ
   เจ้าหน้าที่ต่อไฟให้ใช้แบบชั่วคราว สัปดาห์หน้าจะมาแก้ไขให้อีกที
   ผมไม่ได้โกรธหรือโมโหอะไรกับโจรลักตัดสายไฟหรอกครับ คนขี้โกงมีอยู่ทั่วประเทศ สังเกตุสิครับ คนโกงเขามักจะโกงแต่สิ่งใกล้ตัว หากเป็นนักการเมืองก็จะโกงกินโครงการต่างๆ กินหัวคิว ค่านายหน้าสารพัด ถ้าโดนยักยอกเงินในบัญชีก็ต้องเป็นฝีมือของพวกคนในธนาคาร โดนขโมยมิเตอร์น้ำ ฝาท่อโลหะ หรือกระทั่งสายไฟ ก็เป็นพวกชาวบ้านคนจนๆ ไม่ก็พวกขับรถซาเล้ง (บางคน)
   จะให้คนขับซาเล้งเขาทุจริตโครงการใหญ่ๆ ของรัฐหรือครับ งบไทยเข้มแข็งเป็นพันๆ ล้านคนขับซาเล้งเขากินไม่ได้หรอก หรือจะให้นักการเมืองใหญ่ๆ มาลักลอบตัดสายไฟข้างถนนอย่างนั้นหรือ
   เปรียบเทียบให้เห็นภาพชัดๆ ว่า คนที่อยู่ใกล้ชิดกับอะไรก็จะโกงแต่สิ่งนั้นครับ
   ผมขี่จักรยานไปคอนโดฯ เข้าไปทำความสะอาดห้อง พรุ่งนี้ที่นอนจะเข้าแล้ว แต่ห้องยังไม่เสร็จ 100% ครับ เหลือเก็บงานจุกๆ จิกๆ นิดหน่อย ที่จริงบริษัทนี้เขาทำงานดีนะ เสียตรงต้องจอยจี้ทีละจุด แต่ถ้าจุดไหนที่แก้แล้วนี่งานจะออกมาสวยมากๆ
   ทางบริษัทก็มีความรับผิดชอบดีครับ ช่างเขาทำก้านผักบัวของผมบุบ เขาก็จัดการสั่งให้ใหม่ โดยที่ผมไม่ต้องร้องขอ แต่เขาบอกว่าต้องรอ 10 วันกว่าของจะมา
   วันนี้ผมขี่รถ KHS HT ไปครับ จะลองดูว่ารถใหญ่คันนี้จะเข้าลิฟ่ท์ เข้าห้องได้ถนัดหรือไม่ ผลคือผ่านครับ เข้าลิฟท์ได้ง่ายสะดวกดีไม่แพ้รถพับเลย
   สายหน่อยลูกโทรมาหา ถามว่าพ่ออยู่ไหน แม่จะพาไปกินก๋วยเตี๋ยวที่ตลาดน้ำบางน้ำผึ้ง ผมเลยให้เขามารับที่หน้าคอนโดฯ เอาจักรยานจอดเก็บในห้องไว้นั่นแหละ
   ไปถึงก็ตรงดิ่งไปกินร้านเดิมครับ รสชาติดีมากๆ ชามละ 12 บาท กินสัก 2 ชามจะอิ่มแบบกำลังดี ลูกติดใจน้ำโกโก้ กินก๋วยเตี๋ยวเสร็จก็ขอเงินไปซื้อโกโก้ทุกที สักพักเดินกอดแก้วใบโต ส่งยิ้มหน้าบานมาแต่ไกล
   ลูกไปเรียนพิเศษต่อ ภรรยามาส่งผมที่หน้าคอนโดฯ ผมกลับขึ้นไปทำความสะอาดต่อ นั่งคิดนั่งเล็งว่าต้องการอะไรเพิ่มเติมอีกบ้าง ของสิ่งแรกที่ผมเอาเข้าห้องนอกจากจักรยานก็คือผ้าขี้ริ้วทำความสะอาดนี่แหละครับ ผมว่าจำเป็นที่สุด
    ยิ่งสายยิ่งแดดแรง การมานั่งเล็งมุมต่างๆ ในห้อง ทำให้ผมมั่นใจยิ่งขึ้นว่าจะสามารถวางต้นไม้ไว้ในจุดใดได้บ้าง มีระเบียงหน้าที่แดดส่องถึงในตอนเช้า และระเบียงห้องครัวที่ได้แดดตอนบ่าย ช่วงสายๆ ระเบียงหน้าจะร้อนจัดมากจนประตูกระจกร้อน หากเปิดแอร์ก็จะเย็นได้ช้า แถมเปลืองไฟเยอะ น่าจะมีผ้าม่านมากั้นไม่ให้ลมแอร์มาปะทะกระจก หรือกันไม่ให้กระจกโดนความร้อนจากแดด
   ตอนแรกที่ออกแบบห้อง ผมจับคู่ใช้กับม่านแบบ Roller Blind หรือม่านม้วนที่ซ่อนเก็บใต้ฝ้าเพดาน แต่ยังไม่ถูกใจตรงที่พอปิดม่านแล้วจะเดินเข้าออกระเบียงไม่ถนัด ตอนเช้าไม่เท่าไหร่ เพราะแดดร้อน ยังไงก็ไม่ออกไปแน่ แต่กลางคืนนี่สิ เราต้องปิดม่านไว้ ไม่งั้นเปิดไฟด้านในห้องแล้วข้างนอกจะมองเห็นชัดเจนมาก (ถ้ามีคนมองถึง หรือเจอพวกชอบส่องกล้องจากตึกอื่น) แถมตอนกลางคืนยิ่งอากาศดี มีความเป็นไปได้สูงว่าผมอาจไปนั่งเล่นนอนเล่นที่ระเบียง
   นั่งอยู่สักพักจึงออกแบบรูปแบบใหม่ของผ้าม่าน นำเอาสไตล์การออกแบบของรถยนต์มาประยุกต์ใช้กับงานบ้านเหมือนเช่นเคยครับ เลยกลายเป็นม่านรถยนต์นี่แหละ แต่มาใช้กับกระจกบ้าน นี่ถ้าหาคนทำให้ได้ก็ดีสินะ
   อีกมุขหนึ่งที่อาจเลือก แต่ยังไม่สรุปคือการติดฟิล์มที่ประตูกระจก ไม่ง่ายอีกนั่นแหละ ต้องมาเลือกโทนสีของฟิล์มกันอีกที มีตั้งแต่ใสแจ๋ว ฉาบปรอท จนถึงสารพัดสีให้เล่นกันเลย
   โม้เรื่องห้องเพลิน ลืมเล่าเรื่องจักรยานบ้าง เช้านี้ขี่ตั้งแต่ท้องฟ้ายังไม่สว่าง หยิบเอาไฟรัดแฮนด์อันเล็กๆ มาคล้อง ไอ้ไฟเก่าแบบ Zoom ซื้อจากคลองถมมันกินไฟมาก และยังหนักอีกด้วย ความสว่างก็อยู่ในเกณฑ์พอรับได้ เลยยกให้ลูกไปเป็นของเล่น
   บ่ายเข้าเวปจักรยานเจอไฟติดซี่ล้อ หน้าตาเรียบๆ ดี ไม่ใช่แผงเบ้อเริ่มแบบของ Monkey ผมว่าน่าสนนะ ชิ้นละ 390 มั้ง (ลืมละ) นี่ถ้ามีเบอร์พี่เชอรี่ ฉายาเทพแห่งแสงไฟ ผมจะโทรไปหารือเขาดู หากเป็นเรื่องเกี่ยวกับไฟส่องสว่าง ไม่มีเรื่องใดที่พี่คนนี้จะตอบไม่ได้ครับ
   ผมยังไม่ได้สอบถามว่าล้อหนึ่งเขาใช้กันกี่ชิ้น เดาว่าน่าจะชิ้นเดียวพอนะ เดี๋ยวจะหนักรถเปล่าๆ

O'Pern · « **Reply #1 on:** August 03, 2010, 03:00:38 pm »

2 สค 53
   วันจันทร์ คนงานที่บ้านผมขาดงานอีกแล้ว ยังดีที่มีคนงานใหม่เข้ามา และเขาค่อนข้างขยันขันแข็ง
   รถยนต์ที่ผมใช้มีอาการวิ่งแก๊สแล้วน้ำมันหาย เลยส่งไปให้ช่างล้างหัวฉีด โดยถอดออกมาล้างทีละหัว ผลคือหัวฉีดปกติดี ปิดสนิท เลยไล่เช็คระบบน้ำมัน ก็เจอท่อยางน้ำมันเปื่อย มีรอยซึม อันนี้เปลี่ยนได้เลย ไม่ต้องคิด แถมยังเจอไส้กรองเบนซินร้าว มีคราบน้ำมันซึม โหห นี่ผมใช้รถยนต์ไว้กรองมันใกล้จะแตกเชียวหรือนี่
   ก็ไม่ค่อยได้วิ่งน้ำมันมาเป็นปีๆ แล้วน่ะครับ ทำให้ละเลยกับเรื่องไส้กรองเบนซินไป
   มีเรื่องเซ็งหนึ่งอย่าง ผมสั่งให้ล้างมอเตอร์เดินเบาด้วย ซึ่งมันต้องรื้อท่อไอดีออกมาทั้งชุด แต่ช่างไม่ได้ล้างแบบที่ผมคิด เขาแค่เอาน้ำยา Sonax ฉีดล้างแทน
   งานเข้าสิ คราบสกปรกมันก็ไหลเข้าไปติดค้างที่จุดอื่นแทน แถม Sonax นี่มันกัดท่อยางอีกด้วย ถ้าจะฉีดก็ควรใช้ WD40 จะดีกว่า (ราคาแพงกว่ากัน 3 เท่า) ไม่ค่อยเห็นอู่ไหนใช้ WD40 กันหรอกครับ สมัยก่อนผมเคยคิดจะเปิดอู่ทำรถยนต์ นั่งคิดสเปคของต่างๆ ที่จะต้องใช้ ไม่ต้องทำมันแล้วล่ะ ผมเล่นเลือกแต่ของดีๆ แพงๆ มาใช้ทั้งนั้น เปิดมาแล้วเจ๊งแหงๆ
   ตอนนี้รถผมเลยมีอาการรอบเดินเบาไม่นิ่ง รอบแกว่งแบบยิ่งกว่าเดิมอีก หากจะแก้ให้หายก็ต้องถอดมอเตอร์เดินเบามาล้าง ถ้าล้างแล้วยังไม่หายก็ต้องเปลี่ยน แต่อาการมันยังไม่หนัก ทนๆ ไปหน่อยจนถึงงานเซอร์วิสครั้งหน้าค่อยล้างก็แล้วกัน
   อ้อ อาการรอบเดินเบาแกว่งอาจเกิดจากไส้กรองอากาศเก่าหรืออุดตันก็เป็นได้นะครับ เช็คง่ายๆ ด้วยการถอดไว้กรองอากาศแล้ววิ่งใช้งานดู ถ้าหายก็คือคุณเจอตัวการแล้ว
   บ่ายเข้าไปที่คอนโดฯ มีช่างมาส่งที่นอน ไม่น่าเชื่อว่าที่นอนนุ่มๆ จะหนักถึง 60 กก ยกคนเดียวไม่ไหวครับ ไม่ใช่แค่หนัก มันใหญ่และไม่มีตำแหน่งให้จับต่างหาก
   พอช่างไปแล้วผมรีบลงไปนอนเกลือกกลิ้งทันที สบายดีจัง นั่งเล่น นอนเล่น อยู่จนเย็นถึงไปรับลูกที่โรงเรียน

O'Pern · « **Reply #2 on:** August 03, 2010, 07:11:01 pm »

3 สค 53
   เอาจักรยานออกปั่นตั้งแต่เช้ามืด ขี่ผ่านกลางซอยเห็นมีเศษแก้วแตก ลักษณะเหมือนขวดเครื่องดื่มชูกำลังโดนรถยนต์ทับ เศษแก้วชิ้นเล็กใหญ่เกลื่อนกระจาย เห็นแล้วทำใจไม่ได้ คิดถึงคนอื่นที่เขาเดินผ่าน ขับรถยนต์ผ่าน ไม่มีใครไปจัดการกับมันแน่ๆ เลยวกกลับบ้าน เดินหยิบเอาไม้กวาดและที่โกยผงมากวาดเสียจนเรียบ
   ทำความดีแล้วน่าภูมิใจนะ แม้จะแค่เก็บเศษแก้วก็เถอะ อย่างน้อยๆ ซอยนี้ผมก็ขี่จักรยานผ่านทุกวัน แต่ที่ไหนได้ ขี่ต่อไปได้อีกสัก 30 นาที ก็รู้สึกแปลกๆ ที่ล้อหน้า การตอบสนองของการขับขี่มันเปลี่ยนไป เริ่มมีฝืน ไม่นิ่ง ไม่คม ก้มลงมองก็ตกใจ อ้าว ยางแบน
   กวาดพื้นไปแล้วนี่นา มั่นใจว่ากวาดจนเกลี้ยงด้วยนะ ต้องคิดบวกครับ โชคดีจริงๆ ที่ยางมาแบนเอาตอนขี่เล่นแถวบ้าน เห็นไหม โชคดีขนาดไหน ถ้าแบนตอนออกทริปขี่เล่นนี่จะเสียเวลาอย่างมาก และจะมาเซ็งสุดๆ หากแบนตอนแข่ง ฮ่าๆ มีนะ ไม่ใช่ไม่มี บ่อยด้วยซ็ำไป
   บ๊ะ ลมออกเร็วเสียด้วย ลักษณะนี้แสดงว่าไม่มีเศษแก้วปักคาอยู่แน่ เพราะหากปักคาอยู่ลมจะค่อยๆ ออก ถ้าลมออกพรวดพราดแบบนี้คือโดนจิ้มแล้วตัวต้นเหตุมันวิ่งหนีไป
   เข็นกลับบ้านก็รีบถอดล้อหน้าออกมา มองหาแผลจากยางนอกก่อน แต่มองไม่เห็น หาไม่เจอ เลยถอดยางในออกมาสูบลมดู
   ฟู่ๆ ๆๆ มองไม่เห็น แต่ได้ยินเสียง แผลเกิดที่หน้ายางเป็นรอยกรีดเล็กจิ๋ว แต่ยังไม่ได้ปะตอนนี้ครับ กลัวสาย ไว้กลับมาบ้านตอนบ่ายค่อยว่ากัน จะได้ตรวสภาพยางในด้วย ถ้าเก่าเปื่อย ก็อาจจะไม่ปะ ต้องไปเช็คใน Log Book ของจักรยานก่อน
   ขี่จักรยานมี Log Book กันไหมครับ ควรมีนะครับ เป็นสมุดจดบันทีกเรื่องราวต่างๆ ไว้ เช่น อะไหล่ชิ้นไหนเปลี่ยนเมื่อไหร่ ราคาเท่าไหร่ ถ้ามีใบเสร็จก็เก็บเอาไว้ด้วย ผมมี Log Book ทั้งของรถยนต์ และจักรยานครับ
   ยังไม่พอ ถ้าเป็นนักเดินทางก็น่าจะมี Bike Book อีกเล่ม เอาไว้บันทึกเรื่องราวต่างๆ ในทริปที่เราออกเดินทางท่องเที่ยว คัดภาพเจ๋งๆ มาติดไว้ด้วยจะเยี่ยมมาก
   แต่ถ้าจะให้สะดวก ก็รวม Log Book และ Bike Book ไว้ในเล่มเดียวกันนี่แหละครับ
   เย็นนี้ไปรับลูกกลับบ้านเร็วหน่อย มีเรียนพิเศษที่บ้าน แต่ไม่ได้เร่งเรียนแบบบ้าเลือดอะไรนักหรอกครับ ที่โรงเรียนเขาเป็นแนวแบบเตรียมความพร้อม เลยไม่ค่อยแข็งด้านวิชาการเท่าไรนัก จึงมาเสริมข้างนอกอีกสักหน่อย เป็นการเรียนแบบสบายๆ ครับ
   คืนนี้หลังเรียนเสร็จเรามีนัดดวลเกมเศรษฐีกันระหว่างผมกับลูก

O'Pern · « **Reply #3 on:** August 04, 2010, 07:57:33 pm »

4 สค 53
   เมื่อคืนเล่นเกมเศรษฐีกับลูกจนถึง 0930 ลูกไม่ยอมนอน บอกยังไม่ง่วง โชคดีเขาเปิดการ์ดเจอ “ล้มละลาย” เลยได้เลิกกันทันที ผมบอกเขาว่าไว้วันนี้มาสู้กันใหม่
   เช้าเอาจักรยานออกขี่ ใช้รถ KHS F20-W แทน รถคัน HT ยางแตก ยังไม่ได้ปะ รถสองคันนี้ต่างกันโดยสิ้นเชิง แต่ก็ขี่สนุกไปคนละแบบ
   อ่านเวปจักรยานพบว่าพี่นิคลงประกาศขายรถ Trike 3 ล้อ สองล้อหน้า หนึ่งล้อหลัง ผมชอบพวกของแปลกๆ หายากครับ เลยชักสนใจ ผมเคยขี่รถแบบนี้มาแล้วตอนไปทริปวังน้ำเขียวกับกลุ่ม TCHA มีรุ่นพี่จากชมรมจักรยานในท้องถิ่นเอามาให้ลองขี่เล่น สนุกดีครับ แปลกๆ ดี ใช้พลังร่างกายท่อนบนเยอะมากในการบังคับรถ เป็นรถที่ใช้ในการออกกำลังกายได้ดีมากๆ ครับ ขี่เร็วๆ เลี้ยวแรงๆ ต้องเอียงรถให้ล้อหน้าล้อหนึ่งยกขึ้นถึงจะไปได้เร็ว แต่ถ้าเป็นที่ความเร็วต่ำก็แค่เอียงตัวเลี้ยวเหมือนจักรยาน 2 ล้อทั่วไป แต่วงเลี้ยวของเจ้า Trike คันนี้จะกว้างๆ หน่อยครับ
   ช่วงเช้ามีเวลาราว 30 นาที ทำอะไรไม่ได้มาก วันนี้เลยออกำลังกายสูตรใหม่ เป็น Interval แบบผสมผสานที่ผมคิดขึ้นเอง ตอนแรกขี่วอร์มสัก 10 นาที อีก 10 นาทีช่วงกลางจะขี่แบบเร่งเต็มที่ 5 วินาที พัก 5 วินาที แม่เจ้าโว๊ยย เหนื่อยฉิบหายเลยครับ ที่เหลืออีก 10 นาทีสุดท้ายก็ขี่แบบ Cool Down ให้หัวใจเต้นช้าลงๆ
   เสร็จแล้วก็ต้องมี Strecth แต่ทำแค่ชุดเล็กครับ ยืดแค่เส้นหลักๆ คือขา แขน ลำตัว แป๊บเดียวเสร็จ ดีกว่าไม่ได้ทำน่ะ
   เช้านี้มีอาหารอย่างดี คือเต้าหู้ราดพริก กินกับข้าวกล้อง (ข้าวสวย) อร่อยมากๆ แกล้มกับกระเทียมสดอีกสัก 10 ชิ้น กระเทียมมีประโยชน์มากๆ นะครับ พยายามกินให้ได้ทุกวัน เคี้ยวมันสดๆ นี่แหละ ยิ่งร้อนแรง ยิ่งมีสรรพคุณทางยาสูงครับ
   กลางวันกินเปาะเปี๊ยะสด แถมไข่ต้มอีก 1 ฟอง กินแกล้มกับต้นหอมสดราว 10 ต้น อิ่มเป็นบ้าเลย
   เข้าบ้านตอนบ่าย มองเห็นกองยางที่ถอดไว้ ยังไม่ได้ปะเลย เอาง่ายๆ คือขี้เกียจครับ คงมีรถหลายคัน มันเลยขี้เกียจได้ ลองถ้ามีคันเดียวสิ รับรอบ รีบปะทันทีเลย
   เย็นฝนตกหนักมากครับ ลมพัดกระโชกแรง ผลคือบ้านผมน้ำเข้าครับ บ้านหลังที่เก็บจักรยานอยู่ทุกวันนี้แหละ น้ำเข้าตามรอยปูนแตก รอยนี้เก่าแก่แล้วครับ มันจะซึมเขาเฉพาะตอนโดนลมพัดสาดแรงๆ ด้านข้าง ถ้าฝนตกธรรมดาจะไม่ค่อยเข้า เล่นเกมรองน้ำกันสนุกไปเลย เบื่อเหมือนกันนะนี่ แก้ไขอย่างไรดีก็ไม่รู้ เพราะบ้านผมเป็นปูนฉาบภายนอก แล้วมีกระเบื้องดินเผาแผ่นเล็กๆ ปิดทับอีกที ถ้าจะซ่อม ก็ต้องรื้อกระเบื้องดินเผานี้ออก เสียดายมากๆ ครับ ปัจจุบันกระเบื้องแบบนี้ไม่มีขายแล้ว บ้านนี้สร้างตั่งแต่ผมยังเรียนไม่จบดี เพื่อนมาบ้านผมต่างชอบใจกันใหญ่ที่ได้มีบ้านส่วนตัวอยู่
   เช็ดทำความสะอาดบ้านเสร็จจึงไปรับลูก

O'Pern · « **Reply #4 on:** August 05, 2010, 05:51:43 pm »

5 สค 53
   เช้านี้ไม่ได้ขี่จักรยาน ตื่นมาก็รีบไปดูห้องเก็บจักรยานก่อนเพื่อนเลย ดูว่ามีฝนสาดเข้ามาอีกไหม ทำความสะอาด เช็ดถูจนเรียบร้อยก็สายพอดี ไม่ได้ออกกำลังกายเลย
   ตลอดวันผมทำงานขับรถส่งของครับ คนงานไม่มาทำงาน ชีวิตผมผูกไว้กับขาเขา เขาจะแกว่งขาไปทางไหน ผมก็ต้องไปกับเขาด้วย เขาไม่มาทำงาน ญาติเขาป่วย เขาไม่สบาย หรือจะอะไรก็สุดแท้แต่ มันก็เป็นหน้าที่ของผมที่ต้องทำงานแทนเขา
   ส่งจนถึงเย็นจนถึงเวลาไปรับลูกนั่นแหละ ถึงจะได้หยุด
   ผมลงประกาศขายโทรศัพท์ BlackBerry ในเวปจักรยาน แต่ผมไม่รู้ราคาตลาด เลยบอกเขาไปตรงๆ ว่าช่วยตั้งราคาให้หน่อย เอาแบบยุติธรรมสำหรับท่าน และเป็นธรรมสำหรับผม ผลคือมี pm มาเพียบบบ
   ได้เป็นของขวัญมาน่ะครับ ไอ้ตัวผมไม่ชอบโทรศัพท์แบบฮิตๆ เสียด้วย เริ่มกันตั้งแต่ iphone ก็ไม่ชอบ มาตอนนี้มี BalckBerry อีกอันที่ไม่เอา อันนี้ไม่ชอบเพราะหลายเหตุผล 1 รูปทรง 2 หน้าตา 3 มีปุ่มเล็กๆ น้อยๆ เต็มไปหมด กดยากครับ สำคัญสุดคือผมเป็นคนไม่ชอบแชทในโทรศัพท์ และเห็นคนมี BlackBerry แล้วว่างเป็นไม่ได้ ต้องหยิบขึ้นมานั่งกดตลอดเวลา ผมดูแล้วเสียบุคลิกมากๆ (ทรรศนะของผมคนเดียว)
   ส่วน iphone ก็ไม่ชอบเพราะโหลมาก ดูแล้วเบื่อเร็วจริงๆ (ทรรศนะส่วนตัว)
   มาลงตัวที่โทรศัพท์อันปัจจุบัน ถูกใจมากสุดแล้วครับ ถ่ายภาพได้ดีมาก ดีไซน์สวยเลิศ ฟังวิทยุได้ แต่น้อยใจนิดๆ ที่ฟังวิทยุช่อง 108 fm ไม่ได้ มันได้แค่ 107.9 เท่านั้นเอง ไอ้ช่อง 108 นี้เพลงเพราะมากนะ คืนวันเสาร์ อาทิตย์ เวลา 3 – 5 ทุ่มน่ะครับ เพลงเก่าๆ หาฟังยากมากๆ

O'Pern · « **Reply #5 on:** August 07, 2010, 04:57:55 pm »

6 สค 53
   วันนี้คนงานขาดงานกันหลายคน ผมทำหน้าที่ขับรถส่งของตลอดวันเช้าจรดค่ำ
   “เฮ้ย ทำไมมึงหายหน้าไปนานวะ”
   “กูนึกว่ามึงไปทำที่อื่นเสียแล้ว” คนเข็นผักที่คุ้นหน้ากันตะโกนทักผมตอนเราเข็นของผ่านสวนกัน
   “ยังๆ ยังอยู่” ผมตะโกนตอบ และหัวเราะเสียงดังลั่น แม้แดดจะแรงจัดสลับกับมืดครึ้ม แต่คนข้างถนนอย่างเราก็มีความสุขได้จากวิธีคิด ใช่แล้ว ต้องคิดบวกให้มากครับ
   ผมประกาศขายโทรศัพท์ BlackBerry Curve 8520 ในเวปจักรยาน มีคนสนใจมากมาย แต่วันนี้เพิ่งจะลงราคา แถมบอกว่าขอไม่ส่งทางไปรษณีย์ กลัวหายน่ะสิครับ
   ยังไม่ได้ว่างเข้าเวปไปเช็คข้อมูลเลย คืนนี้กลับดึกมากครับ

O'Pern · « **Reply #6 on:** August 08, 2010, 10:48:10 pm »

7 สค 53
   วันนี้งานแข่งเรือทางไกล หัวหิน รีกัตตา จากสัตหีบ ไปหัวหินเริ่มวันแรก ผมไม่ได้ไปแข่งกับเขาด้วยครับ
   เช้าออกไปร้าน บ่ายกลับเข้าบ้าน เห็นยางในวางกองไว้ยังไม่ได้ปะเลย วันนี้ได้ฤกษ์เสียที จัดแจงปูเสื่อรองอย่างดี เตรียมเครื่องมือพร้อม เปิดหยิบกระดาษทรายมาขัดเบาๆ ให้ทั่วปากแผล หยิบยางปะมาเตรียมรอ คว้าเอาหลอดกาวมาปีบ เอ๊ะ ฝามีรอยแตก กาวนี้เพิ่งใช้ไปหนเดียวเองมั้ง อายุก็เป็นปีแล้วแน่ๆ
   เริ่มบีบไล่จากก้นหลอด อ้าว ทำไมไม่มีน้ำยากาวออกมาเลย บีบจนถึงครึ่งหลอดก็มีแต่ลมออกมาล้วนๆ ชักใจไม่ดี กาวคงเสื่อมเนื่องจากอากาศเข้าเพราะฝาปิดหลอดแตก ไล่บีบต่อไป คิดว่าขอแค่กาวสักหยดเดียวผมก็จะปะยางได้
   แต่บีบจนหมดหลอดก็ไม่มีอะไรออกมาสักนิด ลองดมกลิ่นดูก็แทบจะไม่มีกลิ่นแรงๆ ของกาวเลย
   งานเข้า ฝาปิดหลอดแตก ทำให้ยาหมดสภาพ เซ็งจัด
   นี่มันพังมานานแค่ไหนแล้วก็ไม่รู้ ผมพกออกปั่นทุกที กลายเป็นพกเก้อหรือนี่ ถ้ายางแตกกลางทางจะทำอย่างไร นี่เป็นประสพการณ์ใหม่ที่ผมขี่จักรยานมานานปียังไม่เคยเจอมาก่อน และจะจำให้ขึ้นใจ
   ผมไปโพสบอกเพื่อนๆ ในเวปคอนโดว่าพรุ่งนี้ผมจะไปตลาดน้ำบางน้ำผึ้งตอนเช้า ผมคิดและโพสเล่นๆ ไม่ได้เข้าเวปไปอ่าน 2 คืน วันนี้มาอ่านเวป ผลคือมีคนจะไปกับผมด้วยเต็มไปหมด เอาไงดี ต้อนรับไม่ถูก

8 สค 53
    เช้านี้เลยไปตลาดน้ำบางน้ำผึ้งอีกแล้ว เป็นครั้งแรกที่ไปเที่ยวกับคนในคอนโดเดียวกันครับ เอาเข้าจริงมีคนติดธุระ เหลือพวกตื่นเช้าและอยากไปแค่ 3 คน ไม่เป็นไร ดีเสียอีก กลั้วคนเยอะจะดูแลเขาไม่ทั่วถึง
   ตรงดิ่งไปร้านก๋วยเตี๋ยวต้มยำเช่นเคยครับ เพื่อนๆ อีก 3 คนเขาไม่เคยกินร้านนี้มาก่อน แต่ลองแล้วติดใจกันทุกคน สั่งเพิ่มกันหมด ก๋วยเตี๋ยวร้านนี้ชื่อเจี๊ยบครับ ชื่อไม่เห็นโบราณเท่าไหร่เลยเน๊อะ
   กินเสร็จก็เดินเล่นซื้อขนมกลับบ้าน ผมเลือกแต่พวกขนมไทยโบราณ วันนี้ผมซื้อหลายอย่างเช่น ขนมขี้หนู ขนมน้ำดอกไม้ ขนมกลีบลำดวน มีน้องผู้หญิงคนหนึ่งไปด้วย เธอบอกว่ากินอิ่มแล้วเห็นอะไรก็ไม่อยากกิน ฮ่าๆ นี่ขนาดผมก็กินอิ่มแล้วนะครับนี่ แต่มีประสพการณ์น่ะครับ พอกลับมาบ้านแล้วตอนบ่ายๆ ไม่มีอะไรจะกิน เลยมีสต็อคไว้หน่อย
   มีพี่คนหนึ่งเขาทำธุรกิจห้องเช่า เป็นเจ้าของคอนโดหลายแห่ง มีห้องให้เช่ากว่า 10 ห้อง ผมเลยถามเขาว่าคอนโดอื่นเขามีลูกบ้านอย่างเรานัดกันเที่ยวอะไรแบบนี้ไหม
   “โอ๊ยย ไม่มีหรอก มีแต่ต่างคนต่างอยู่ เดินสวนกันหน้าก็ยังไม่มองกันเลย”
   “ก็เห็นมีที่นี่แหละที่คุยกันเฮฮาหน่อย”
   อ้าว งงสิ ผมก็ไม่เคยอยู่คอนโดไหนมาก่อน พอเข้าเวปเขาผมก็ปล่อยมุขต่างๆ ไปเพียบ เมื่อวานล่าสุดก็ชวนประกวดถ่ายภาพ แต่บอกไว้ก่อนว่าไม่มีรางวัลอะไรจะให้ แล้วก็มีพี่คนหนึ่งยกของรางวัลให้เป็นนาฬิกา+วิทยุ FM ของ Sony อ๊ะ ใจดีจัง คนนี้ชื่อพี่แหม่ม เช้านี้เขาก็ไปตลาดน้ำกับผมด้วย
   ขาไป ภรรยาผมไปรับ และขอตัวกลับก่อนเพราะพาลูกไปเรียนพิเศษ วันนี้เป็นวันแรกที่มิวขอเรียน Drawing ในขณะที่เด็กคนอื่นจะเรียนลงสี ระบายสี ชักจะหวั่นใจเหมือนกันที่จะมาเหมือนผมตรงชอบงานออกแบบ งานศิลปะ และจะน่ากลัวสุดหากเขามาชอบรถยนต์เข้าให้
   พ่อคนอื่นเขามักดีใจที่ลูกมาชอบเหมือนตัวเอง แต่ผมไม่รู้สึกอย่างนั้นครับ เล่นรถยนต์มันสิ้นเปลืองมากๆ ดีที่ผมเล่นมาในแนวทางของนักทดสอบรถ จะมาเปลืองก็ตอนทำรถดริฟท์นี่แหละ ขนาดเล่นแค่ไม่กี่ปี ยังหมดไปหลายแสนบาท ไม่รวมค่าตัวรถ และไม่เคยชนเลยนะครับ ยังขนาดนี้เลย
   เรื่องเปลืองเงินก็หนึ่ง แต่อีกหนึ่งคือมันปีนไต่ไปสู่ความฝันได้ไม่ง่ายเลยสำหรับชาวบ้านธรรมดาๆ อย่างผม ที่ไม่มีนามสกุลใหญ่โต เล่นไปนานเข้ากลัวจะเสียเงินเปล่า เสียเวลาเปล่า ได้กลับมาแค่ชื่อเสียงเล็กน้อย ที่พอเราเลิกขับรถแล้ว มันก็จะค่อยๆ เลือนหายไปตามกาลเวลา

   ผมกลับจากตลาดน้ำกับพี่แหม่มครับ เขาขับรถมาส่ง ใจดีมากเลย น้องอีกสองคนแยกตัวไป เขาอยู่คนละตึกกับผม
   พอเข้าห้องได้ก็ลงมือทำความสะอาดทันทีครับ แต่เครื่องมือไม่พร้อม ทำได้แค่กวาดอย่างเดียว พอสายหน่อยช่างจากร้านแสงชัยอีเลคโทรนิคโทรมาหา บอกจะเข้ามาจูนโทรทัศน์ให้ เย้ๆ ได้ดูทีวีแล้วโว๊ยย
   ทีวีรุ่นใหม่ๆ มีระบบจูนออโต้ แต่จูนแล้วภาพมันมาแบบสลับช่องกัน ผมชอบเรียงตามลำดับความเคยชิน เผื่อพ่อแม่มาอยู่จะได้ดูง่าย แค่กดลูกศรขึ้นลงเท่านั้นเอง
   ผมตัดสินใจเลือกเก้าอี้ทำงานได้แล้วนะ ดูร้านแพงๆ ดูร้านไฮโซมาเยอะ แต่มาลงตัวที่ร้านราคาถูกชื่อ Moss ชอบในดีไซน์ และโทนสีที่แรงจัด คือเก้าอี้นั่งทำงานหลังสูงสีแดงแปร๊ดด อีกตัวหนึ่งเป็นเก้าอี้นั่งทรงธรรมดา เรียบๆ วัสดุเป็นหนังเทียมสีขาวเย็บด้ายตะเข็บคู่สีดำ เด่นทีมีล้อที่ขา ตัวนี้เลือกให้ลูกนั่งเขียนหนังสือ บางทีเขาชอบนั่งโยกเก้าอี้ เลือกแบบมีล้อ จะได้โยกไม่ได้ ฮ่าๆ
   เหลือโซฟาอีกชิ้นที่ยังไม่ได้ของ แต่สั่งผลิตไปแล้ว ส่วนโคมไฟยังไม่ได้ตัดสินใจอะไรเลย มีคนแนะนำให้ไปดูที่ร้านไฟฟ้าเก่าแก่แถวแยก SAB คุ้นชื่อว่ามันอยู่ใกล้คลองถมนะ
   กลับมาบ้านตอนบ่าย นั่งพิมพ์บันทึกไปก็หยิบขนมที่ซื้อมากินไป ขนมน้ำดอกไม้และกลีบลำดวนยังไม่ค่อยอร่อยเท่าร้านชื่อดัง แต่ก็นะ ราคาถูกกว่ากันหลายเท่าตัวนี่นา นี่ถ้าชาวบ้านเขาทำให้อร่อยเท่าร้านเทพฯ และขายในราคากล่องละ 20 บาทได้จะสุดยอดเหลือเกิน
   เหลือบไปที่ห้องเก็บจักรยาน เอ๊ะ ยังไม่ได้ปะยางเลย ผมจะหากาวปะยากได้จากที่ไหนวะนี่ ร้านจักรยานใกล้สุดคือแสงเพชร แต่กลัวเขาขายยกกล่อง คือมีชุดปะมาให้ด้วย ผมอยากได้แค่กาวหลอดเดียวนี่แหละ ถ้าถ้ามีแผ่นปะมาด้วยก็หยวนๆ วะ
แต่มันขี้เกียจไปน่ะสิ ไว้ไปดูตามโลตัส บิ๊กซีก่อนดีกว่า จำได้ว่าตอนสมัยหนุ่มๆ จะมีขายเป็นกระปุกเล็กๆ แต่นั่นมันเป็นแบบ Home Use ถ้าจะพกออกทริปก็ต้องเป็นแบบหลอดเล็กๆ ยิ่งเล็กยิ่งดี พกแบบกระปุกไปไม่ไหวหรอกครับ นอกจากหนักแล้ว ถ้าฝามันเกิดหลุดเปิดออกมาเดี๋ยวจะงานเข้า
   ช่วงนี้ฝนตกทุกเย็นเลย บรรยากาศน่าออกทริปขี่จักรยานจริงๆ ครับ คนอื่นคงไม่ชอบเพราะเลอะเทอะ แต่ผมชอบ เพราะเย็นสบายดี ที่พักแคมปิ้งก็คนน้อย
   เห็นไหม ว่าคนเรามองต่างกัน และนี่คืออีกเหตุผลที่ผมมักจะไปเที่ยวไหนแต่เพียงลำพัง

O'Pern · « **Reply #7 on:** August 09, 2010, 08:52:54 pm »

9 สค 53
   เย้ๆ คนงานไม่มาทำงานอีกแล้ว ผมส่งของนั่งอยู่ท้ายรถ ดมควันเหม็นสนแจบจมูกและง่วงนอน รถติดอยู่แถวคลองถมนานมาก ข้อดีคือได้รู้จักแยก SAB แล้ว เห็นร้านขายโคมไฟใหญ่ๆ เยอะมากไม่ต่ำกว่า 5 ร้านแน่ ยังมีร้านเล็กร้านน้อยอีกด้วย ไว้คงต้องขี่จักรยานพับคันเล็กๆ มาดู จะสะดวกกว่า
   ส่งของจนถึงเย็นถึงได้ไปรับลูก นั่งดูลูกวิ่งเล่นแล้วมีความสุขดีครับ รออยู่เฉยๆ ไม่มีอะไรทำก็จะอ่านหนังสือ ไม่ก็ฟังวิทยุไปด้วย จนเย็นเพื่อนๆ เขากลับกันหมดแล้ว นันแหละ ลูกผมถึงจะกลับบ้าน
   ผมลงประกาศขายโทรศัพท์ BlackBerry ในเวปจักรยาน ผมขายแค่ 7500 บาท (ของใหม่ ยังไม่ได้แกะกล่อง) และเนื่องจากผมต้องออกไปส่งของตลอด เลยไม่สะดวกรับโทรศัพท์ จึงไม่ได้ลงเบอร์โทรไว้ แต่ช่วงสายของวันยังอุตส่าห์มีคนโทรมาหา ติดต่อขอซื้อ เขาอยู่จังหวัดสระแก้ว จะโอนเงินมาให้ และให้ผมส่ง EMS เขาบอกว่าปลอดภัย ส่งได้ ไม่เป็นไร ไอ้ผมสิกลัว เพราะของมันแพง และบอบบาง กลัวกล่องโดนแอบเปิดแล้วจะโดนขโมยด้วยน่ะ
   คนซื้อถามผมว่าได้มาอย่างไร ผมก็เล่าไปตามนั้น คุยไปคุยมากลายเป็นว่าเพื่อนเขาอีกคนที่ขี่จักรยานด้วยกันน่ะเป็นรุ่นน้องที่สนิทกันกับผม อ้าว โลกมันกลม เลยสรุปกันว่าเขาจะฝากเงินเพื่อนมาให้ผม และผมก็จะฝากโทรศัพท์กลับไป เพื่อนเขาจะขึ้นมากรุงเทพฯ และอยู่ห่างจากบ้านผมไม่ไกลเท่าไหร่นัก จบแบบแฮปปี้เอนดิ้ง
   นี่เขาขยันหาข้อมูลผมมากเลยนะ เขาบอกว่าเสิร์ชหาข้อมูลจนได้เบอร์โทรผมจากในเวป racing club

O'Pern · « **Reply #8 on:** August 10, 2010, 05:32:44 pm »

10 สค 53
   ผมเพิ่งรู้ว่ารัฐบาลไทยประกาศให้วันศุกร์ที่ 13 สิงหาคม 53 เป็นวันหยุดเพิ่มอีก 1 วัน กลายเป็นภาคหน่วยงานรัฐจะหยุด 12 13 14 15 ซัดไป 4 วันเต็มๆ โอ้โห มิน่า ไทยเราถึงพัฒนาได้ช้าแบบสุดยอดเหลือเกิน
   ประเทศที่มีวันหยุดมาก ก็จะยิ่งทำให้คนขี้เกียจมากขึ้นตามนะครับ แถมพื้นฐานไทยเราเป็นคนไม่ขยันอยู่แล้ว เลยยิ่งไปกันใหญ่ ทำไมรัฐบาลคิดและทำแบบนี้ไม่ทราบ ผมงงแบบสุดยอด
   ยิ่งไทยเราไม่เคยลำบากมาก่อน ไม่เคยเป็นเมืองขึ้นของใครมาก่อน ไม่เคยขาดแคลนน้ำ มีดินอุดมสมบูรณ์ คนก็เลยคิดแค่แบบอยู่ไปวันๆ แดดร้อนแรงก็ขอพักหน่อย ฝนตกก็หยุดทำงาน พอว่างมากเข้าก็เข้าทางพี่ไทย คิดตีไก่ กัดปลา เล่นการพนัน ฯลฯ มันเลยเป็นสันดานเสียสืบมาจนถึงคนไทยรุ่นล่าสุดนี่แหละครับ ไม่ได้ว่าพวกคุณ ผมเองก็คนไทย แน่นอนว่าย่อมได้เชื้อสายไทยรุ่นแรกติดตามมาด้วย
   พอรู้จุดอ่อนของตัวเราเองแล้วก็ต้องกำจัดจุดอ่อนครับ เริ่มจากลด ละ เลิก ความสะดวกสบายอันไร้ขอบเขต รู้จักรับผิดชอบต่อตัวเอง คนใกล้ชิด และสังคม หมั่นทำความดีเท่าที่จะทำได้ ไม่ต้องคิดไกล มองแค่รอบๆ ตัวก็ทำความดีได้ทุกวันทุกเวลา
   ตอนบ่ายผมแวะไปที่คอนโด ห้องเสร็จหมดแล้วล่ะ แต่รอแค่โซฟาที่สั่งทำ ทุกวั่นนี้ใช้นั่งกับพื้นดูทีวีแทน ไม่เห็นสนุกสักนิด อีกจุดที่ต้องปรับปรุงด่วนคือห้องผมมีกระจกใสบานใหญ่อยู่ติดระเบียง ทำให้แสงสาดเข้ามาอย่างแรง ดูทีวีแล้วเกิดภาพสะท้อน แบบดูไม่รู้เรื่องเลย นั่งคิดออกแบบผ้าม่านระบบใหม่ โทรไปถามรุ่นน้องที่ทำภาระกิจเกี่ยวกับผ้าม่าน
   “มีม่านแบบ Roller Blind แบบใช้มือดึงขึ้นลงไหมครับ เอาแบบไม่มีเชือกด้านข้างน่ะ”
   “ไม่เคยเห็นเลยนะครับพี่ มันต้องมีเชือกดึงนะ มันใช้เชือกเป็นตัวล็อค”
   “ผมไม่อยากได้เชือก มันห้อยลงมาไม่สวย ลมพัดมาก็จะแกว่งตัวไปมา กระทบขอบกระจกก็เกิดเสียงก๊อกแก๊ก”
   “ก็จริงของพี่ แต่มันไม่มีน่ะครับ”
   เฮ้ออ ออกแบบของมาแล้วแต่ดันหาคนทำให้ไม่ได้ หรือว่าจะต้องลงมือเองอีกแล้ว
   นั่งบนพื้นนานๆ แล้วเมื่อยมากครับ จะนอนก็ไม่ถนัด พื้นเป็นกระเบื้อง ถ้าเป็นพื้นไม้นี่สิค่อยนอนสบายหน่อย ผิวสัมผัสของกระเบื้องมันไม่เนียนเท่าผิวไม้ครับ เลยคิดจะเอา Bean Bag ที่มีอยู่ที่บ้านมาใช้ชั่วคราว แต่ Bean Bag ที่ผมมีนั้นมันเป็นขนาดจัมโบ้ยักษ์ใหญ่เลยครับ ผมไม่เคยเห็นอันไหนใหญ่ขนาดนี้เลย ใช้นอนได้เต็มตัวสบายๆ เลย เป็นแบรดน์จากประเทศอังกฤษชื่อ Layback ครับ ดังมากนะครับ หลายหน่วยงานใช้ Bean Bag ของค่ายนี้ในภาระกิจในงานจัดบูธ หรืองานแสดงโชว์สินค้าต่างๆ งานคอมพิวเตอร์ IT Show งานสัปดาห์หนังสือ ฯลฯ ใช้ผลิตภัณฑ์ของ Layback กันหมดครับ
   เนื่องจากมันใหญ่มากๆ รถยนต์ที่ผมใช้ประจำ Nissan 180SX ใส่ไม่ได้ครับ ต้องใช้รถ Isuzu Trooper ขนย้าย แต่ก็ใส่ได้แค่เพียงอันเดียว ผมมีเจ้า Layback อยู่ถึง 2 อันครับ จัดวางในห้องกว้างๆ จะสวยมาก ใครชอบแต่งห้องแบบของน้อยๆ ชิ้นน่ะ เหมาะกับเจ้านี่เลยครับ

O'Pern · « **Reply #9 on:** August 15, 2010, 04:08:30 pm »

11 สค 53
   เห็นโฆษณาของ ททท เรื่องพาแม่เที่ยวแล้วขนลุกเลยครับ ทำได้ดีมากๆ ผมว่า ททท คือองค์กรเดียวของรัฐในไทยที่ทำงานได้ดีจริงๆ ครับ ผมชอบตั้งแต่เรื่อง Amazing Thailand แล้ว ทำดีต้องชมครับ ชมดังๆ ด้วย
   แต่ขาดพลังในการผลักดันโครงการครับ เช่น ตอน ททท จัดงานท่องเที่ยวก็มีบริษัททัวร์มากมายมาออกบูธขายทัวร์ราคาถูก นั่นแหละครับ มันมีมิจฉาชีพแผงเข้ามาขายทัวร์หลอก ตั้งไว้ราคาถูกๆ พอเอาเข้าจริงก็ปิดบริษัทหนีเฉยเลย โดนกันเป็นแสนเป็นล้านครับ โดยเฉพาะทัวร์ยุโรปที่หัวหนึ่งก็เฉียดแสนบาทแล้ว
   ททท ต้องคัดบริษัทเกรด A เท่านั้นมาออกบูธครับ และต้องกล้ารับประกันว่าไม่มีทัวร์ปลอมแผงเข้ามา ถ้าทำได้ รับรองว่าศูนย์ประชุมแห่งชาติสิริกิตติ์แน่นไม่แพ้งาน Motor Show ครับ นี่คือเรื่องจริง เป็นไปได้จริง ไม่ได้เพ้อฝัน อยู่ที่ว่าคุณจะทำกันจริงจังหรือเปล่า หากต้องการไอเดียเพิ่ม ผมยินดีช่วยเหลือครับ ด้วยความจริงใจ

   ตอนสายผมไปงานประกาศรางวัลของบริษัทใหญ่แห่งหนึ่ง พ่อเรียกตัวไปอย่างกระทันหันให้ไปช่วยร่วมงาน เอา ไปก็ไป ไม่ค่อยได้ออกงานหรูหราบ่อยนักหรอกครับ ก็แต่งตัวแบบกลางๆ ไม่กล้าเว่อร์มาก ไม่ได้ใส่สูท จากคนงานส่งของนั่งอยู่ท้ายรถกระบะ มาวันนี้กินอยู่อย่างหรูอีกแล้ว ชีวิตอิสระนอกกรอบจริงๆ ครับ
   พอเริ่มงานได้แป๊บเดียว พิธีกรพูดเกริ่นนำสร้างบรรยากาศ สักพักเขาก็เรียกผมขึ้นไปจับรางวัลให้แก่ผู้โชคดีบนเวทีใหญ่ พิธีกรเห็นหน้าผมก็แซวเลยครับ เพราะรู้จักและคุ้นเคยกันมานานปี ผมก็ได้แต่ยิ้มๆ แหม ไมค์มันอยู่กับเขานี่หว่า
   ผมอยู่ตั้งแต่งานเริ่มจนเลิก มีเลี้ยงอาหารกลางวันด้วย เป็นงานเลี้ยงแบบโต๊ะจีน นั่งกินกันรอบโต๊ะกลม คุยกันถนัดดี รอบข้างผมเป็นนักธุรกิจหนุ่มสาว เขาคุยกันเรื่องสภาวะการลงทุนในปัจจุบัน ถ้าเป็นเรื่องหุ้นผมจะไม่สนใจ แต่นี่เป็นเรื่องธุรกิน ก็เลยแจมๆ กับเขาบ้าง
   ขากลับผมแวะร้านแสงเพชร จรัลสนิทวงศ์ ถามหากาวปะยาง เขาบอกหลอดละ 6 บาท แผ่นปะก็ชุดละ 6 บาทเช่นกัน แต่ได้ยินนักจักรยานอีกท่านบอกว่ามีดีกว่านี้อีกไม่ใช่หรือ ผมเลยสอบถาม เจ้าของร้านเลยหยิบแบบสติกเกอร์มาให้ดู 1 ชุดมี 6 ชิ้น ราคา 50 บาท
   ใช้ง่ายดีมากๆ ชอบตรงน้ำหนักเบา แผ่นปะเบาๆ นี้สำคัญมากนะครับ เพราะล้อเราต้องหมุนอยู่ตลอดเวลา ยิ่งเบามันก็ยิ่งกินแรงน้อย แถมยังทำให้บาลานซ์ของล้อดีกว่าแผ่นปะแบบเก่า
   ช่วงเย็นรุ่นน้องมารับโทรศัพท์ BlackBerry ที่ผมลงประกาศขาย เขาไม่ได้ใช้เองหรอก มารับให้เพื่อนเขาน่ะ จากนั้นผมกลับไปเฝ้าร้านต่อ วันนี้แม่ผมมีงานเลี้ยง ผมกลับบ้านมาเอาตอนค่ำ ยังไม่ได้จัดกระเป๋าอะไรเลยสักนิด
   อ้อ พรุ่งนี้ผมไปหาดแม่รำพึง จังหวัดระยองครับ

O'Pern · « **Reply #10 on:** August 16, 2010, 09:03:23 pm »

12 สค 53
   ออกเดินทางราว 0800 เพราะกินอาหารเช้าจากบ้าน อาหารที่บ้านเราเองนี่แหละครับ ดีที่สุด เลือกได้ทั้งผัก ทั้งน้ำมันที่ใช้ปรุง อยู่ข้างนอกเลือกได้แค่ความอร่อย และราคา
   แวะพาลูกไปเที่ยวสวนสัตว์เปิดเขาเขียวครับ ขาไปนี้มีฝนตกสลับหยุดตลอดทาง แต่พอถึงสวนสัตว์ฝนมันหยุดแล้ว เลยเข้าไปชมกันหน่อย ไม่ได้มาหลายปีแล้ว
   ลูกผมชวนเอาจักรยานที่อยู่ท้ายรถมาปั่น ผมสิ กลับลังเล เพราะรถไม่มีกระเป๋า ไม่มีตระกร้า คือผมอยากซื้อผักผลไม้ไปป้อนสัตว์ต่างๆ ด้วยน่ะ ลูกบอกไม่เป็นไร ไม่ต้องเลี้ยงก็ได้ แค่ขี่จักรยานเล่นก็ได้ เอาวะ เอาก็เอา
   แล้วก็ต้องเชื่อลูกครับ เพราะการขี่จักรยานทำให้เราจอดแวะได้อย่างอิสระจริงๆ สัตว์บางซุ้มที่มาทีไรก็ไม่เคยได้ดู จนนึกว่าไม่มีตัวเป็นๆ ให้เห็นในไทยก็คือตัวกินมด ผมชอบเจ้านี่ครับ ผมว่ามันเท่ดี สัตว์อีกตัวที่ได้สัมผัสตัวมันจริงๆ และหายากสุดยอดก็คือแรดขาว
   เส้นทางภายในลาดยางเรียบตลอด ขี่จักรยานสนุกมากครับ มีขึ้นลงเนินสลับกัน ไม่ค่อยชันเท่าไหร่ แต่วันนี้เป็นวันหยุดรถของนักท่องเที่ยวมากันเยอะมากๆ โชคดีผมเข้าไปตั้งแต่ตอน 0900 คนเลยยังไม่มาก เรียกว่าขับเข้าไปก็มุ่งไปที่ด่านขายตั๋วได้เลย แต่พอขากลับนี่สิครับ ท้ายแถวยาวจากหน้าด่านไปกว่า 4 กม
   ทุลักทุเลหน่อยตอนใกล้จะกลับครับ ฝนเทลงมา เลยรีบขี่กลับไปที่รถ รถของลูกใช้ JZ88 พับง่าย พับไว พับเล็ก รถผมใช้ KHS F20-W พับช้า พับใหญ่ พับเก้งก้างตรงคอมันที่ใช้ระบบสวมถอด ถอดออกมาแล้วระโยงระยางด้วยสายเบรกสายเกียร์รวม 4 เส้น ขนย้ายหรือยกก็ไม่ถนัด เกะกะไอ้ท่อคอมันนี่แหละ แถมจะวางไว้ก็จะกระแทกกับชิ้นส่วนอื่นจนเป็นรอย นี่ดีนะที่ผมขนย้ายไม่บ่อย แต่ข้อดีก็คือเป็นรถพับทัวริ่ง 100% เฟรมโครโมลี่ของ Reynolds 500 ซึ่งหาได้ยากมากๆ ในปัจจุบัน
   กว่าจะพับแล้วขึ้นรถได้หลังผมก็ตากฝนจนเปียกชุ่มครับ นี่ถ้าคอมันพับลงได้นะ จะดีกว่านี้เยอะมากเลย
   ออกจากสวนสัตว์ก็มุ่งหน้าตรงสู่ระยอง ผ่านปั๊ม PTT เขาเขียนว่าจุดพักรถ ลูกบอกว่าให้พ่อพักรถ แต่ที่จริงน่ะผมรู้ว่าเขาอยากกินโกโก้เย็นของร้าน Amazon Café ต่างหาก
   เอ้า แวะก็แวะ แต่ผมชวนกินข้าวกันก่อน ผมเลือกแกงเขียวหวานไก่ และไข่ต้ม บอกแม่ค้าขอมะเขือเยอะๆ ไก่น้อยหน่อยไม่เป็นไร ร้านนี้ทำอาหารรสชาติดีครับ แกงของเขาใส่มะเขือ 3 อย่างเลย คือมะเขือเปาะ มะเขือพวง และมะเขือยาว ไม่เคยเจอแบบสามสหายมาอยู่รวมกันเลยครับ ไข่ต้มก็เป็นยางมะตูมข้างใน จานนี้หมดไป 35 บาท ส่วนลูกชอบพวกน้ำแกง เลยกินต้มเลือดหมู กินเสร็จก็ขอเงินวิ่งไปซื้อโกโก้เย็น
   ระหว่างนั่งกินในร้านผมเจอคนรู้จัก เป็นนักจูนกล่อง ECU – Engine Control Unit ยี่ห้อ MoTec ชื่อดอนครับ ไม่ได้เจอกันเป็นสิบปี ผมเข้าไปทักเขาก่อน แต่เขาคงจำผมไม่ได้หรอก ผมมันโนเนม แต่เขาดังระดับเทพฯ
   ลูกขอซื้อไส้กรอกชีสอีกชิ้นมานั่งกินบนรถ โห ทำไมกินเก่งจังจ๊ะ
   ขับรถมาเรื่อยๆ จนใกล้ระยอง แวะ Big C ซื้อขนมมาตุนไว้ เพราะกะจะอยู่กัน 4 วัน ร้านสะดวกซื้อที่หาดแม่รำพึงก็มีครับ แต่ขายแพง และมีของให้เลือกน้อย
   อีกไม่นานก็มาถึงชายหาดแม่รำพึง ผมชอบขับเลี้ยบชายหาดเพื่อดูบรรยากาศครับ แม่รำพึงเป็นชายหาดที่ยาว 12 กม ยาวที่สุดในประเทศไทย สวยงามมากๆ ที่ผมชอบเพราะหาดนี้ไม่มีพวกเรือเครื่อง เรือเช่า มาจุกจิกกวนใจครับ มีแต่นักท่องเที่ยวระดับกลางๆ ล่างๆ พวกชาวบ้านๆ น่ะครับ นี่แหละ สไตล์ของผมเลย ถ้าเป็นหาดไฮโซ ผมคงไม่มาบ่อยแน่ๆ
   ขับไปได้แป๊บเดียว ตกใจมากที่รถติดยาวนานผิดปกติ ก็เพราะข้างทางเป็นร้านอาหารแบบปิ้งย่างน่ะครับ รถติดมากจริงๆ เลย ทำไมต้องแห่มากินกันตรงจุดนี้ก็ไม่รู้ หรือเพิ่งจะฮิต ร้านประจำของผมน่ะอยู่ที่ก้นอ่าวครับ ชื่อร้านป้าจ๋วย รสชาติดี ราคาปานกลาง
   ผ่านพ้นแหล่งร้านอาหารมาได้รถโล่งเป็นปลิดทิ้ง ขับต่อไปอีกสัก 2 นาทีก็ถึงบ้านผมแล้ว
   “สวัสดีครับ พี่นอมอยู่ไหมครับ” ผมเอ่ยปากทักเรียกพนักงานที่ยืนอยู่ตรงทางเข้า
   “จองไว้หรือเปล่าคะ”
   “ผมมาพักที่บ้านหลังในน่ะครับ พี่นอมอยู่ไหมครับ”
   สงสัยจะเป็นพนักงานใหม่ เราเลยยังไม่รู้จักกัน พี่นอมรีบวิ่งออกมาพร้อมกับกุญแจบ้าน ส่งให้เด็กขี่มอเตอร์ไซค์มาไขเปิดบ้านให้ผม
   มาถึงบ้านเอาตอน 0200 แดดร้อนแรง แต่ก็มีสลับมืดครึ้ม ผมอยู่กับทะเลมาตั้งแต่เด็กครับ ชอบทะเลก็ตอนช่วงเช้าเย็นเท่านั้น กลางวันแดดร้อนแรงนี่ต้องแอบอยู่แต่ในบ้านครับ ทะเลมันเหมือนตัวเติมเต็มอารมณ์ จะเรียกว่าตัวคูณก็ย่อมได้
   หากคุณอารมณ์ดี สนุก แล้วมาเที่ยวทะเลกัน มันก็จะยิ่งสนุกเข้าไปใหญ่ แต่ในทางกลับกันหากคุณเศร้า เสียใจ แล้วมาทะเลล่ะก็ คุณจะยิ่งเศร้ากันเข้าไปใหญ่ ใครเหงาๆ แล้วมาทะเล นั่งเล่นคนเดียวนานๆ เข้ามันจะยิ่งเหงา และโคตรเหงา
   แต่มันก็ไม่ได้เป็นแบบนั้นเสมอไปหรอกนะ มันอยู่ที่วิธีคิดน่ะครับ ถ้าไปคนเดียว ก็ลองเปิดใจกว้างๆ พูดคุยกับคนรอบข้างบ้าง จะทำให้รู้สึกดีขึ้น หากไม่รู้จะคุยอะไรกับใครก็เริ่มจากพ่อค้าแม่ค้าที่เราซื้อของ สอบถามโน่นนี่ไปเรื่อย จุดเด่นของคนไทยอยู่ที่อัธยาศัยดีครับ โอบอ้อมอารี คนชาติอื่นก็คงมีเหมือนกันแหละนะ แต่มันไม่เด่นเท่าคนไทยครับ
   เข้าบ้านมาก็รีบทะยอยเอาของลงจากรถ ผมขอตัวเอนหลังนอนพัก ส่วนลูกช่วงนี้เขาฮิตอ่านการ์ตูนครับ เพิ่งจะอ่านหนังสือได้เริ่มคล่องน่ะครับ แกเลยชอบอ่าน รู้สึกดีครับที่ลูกเรารักการอ่าน
   ผมเปิดทีวีดู ส่วนลูกขอตัวไปอ่านหนังสือข้างบนห้อง ผ่านไปสัก 1 ชม ผมเดินขึ้นไปดู อ้าว นอนหลับปุ๋ยเสียแล้ว อ้าว ไหนเรานัดกันว่าตอนเย็นจะเล่นน้ำทะเลกันไงเล่า
   เดินไปดูหลายเที่ยว ยังหลับสนิท ไม่ปลุกก็ไม่ตื่นแน่เลย เล่นนอนตั้งแต่บ่ายจนเย็น แล้วคืนนี้เขาจะนอนหลับไหมล่ะครับนี่
   กว่าจะลุกขึ้นมาได้ก็เกือบทุ่มครับ อดเล่นน้ำยามเย็นกันเลย แต่ยังดีที่วันนี้ได้ขี่จักรยานตอนอยู่ในสวนสัตว์มาหน่อยหนึงแล้ว คือยังไงๆ เราก็ต้องพยายามออกกำลังกายให้ได้ทุกวันครับ ยิ่งมากยิ่งดี ถ้าได้เช้าเย็นจะแจ๋วมาก
   อาหารเย็นวันนี้ไปอุดหนุนร้านค้าที่เขามาเช้าหน้าบ้านขายอยู่ริมถนนครับ ร้านน่านั่งนะ แต่โล่งมากเลย ลูกเลือกอาหารคลาสสิคของเขา ปลากระพงทอดราดน้ำปลา ผมเลือกผัดผักรวม อ่านเมนูอยู่ดีๆ มิวบอกอยากกินปลาหมึกย่าง เอ๊ะ มาแปลกวุ้ย ไม่รู้ไปเอาตัวอย่างจากไหนมา
   หลังจากที่ผมมานั่ง ก็มีหนุ่มสาวเดินตามเข้ามา และมีผู้หญิงกลางคนเข้ามาอีกหนี่งคู่ เหมือนกันว่าผมเป็นคนนำลูกค้าเข้ามาให้เขายังงั้นแหละ
   กินเสร็จลูกขอไปเดินเล่นริมทะเล เห็นเกลียวคลื่นเป็นฟองสีขาวสะท้อนแสง จึงสอนเขาว่านั้นมันคือสารฟอสฟอรัสที่อยู่ในน้ำทะเล มันสะท้อนแสงได้
เดินเข้าบ้านผ่านห้องพักลูกค้าหลายคน ส่วนใหญ่จะทำอาหารกินกันเองพวกปิ้งย่าง บ้างก็กินเหล้ากัน แต่ที่โหดร้ายมากสุดคือมานั่งร้องคาราโอเกะกันนอกห้อง เอาแล้วไง จะได้นอนไหมวะนี่ โชคดีฝนเทลงมา เจ้านั่นถึงได้เงียบเสียงลง คืนนี้ผมกับลูกเข้านอนกันตอนสี่ทุ่มครับ

13 สค 53
   ลุกออกมาขี่จักรยานกันตอน 0600 ขี่เลียบหาดแม่รำพึงนี่แหละครับ สองข้างทางเจิ่งนองไปด้วยน้ำ แฉะบ้าง แห้งบ้าง ท่วมขังบ้างก็ลุยกันไป บรรยากาศดีสุดยอดเลยครับ ลูกชอบมาก ขี่อย่างสนุกสนาน แรงดีแบบเหลือเฟือเลย (ช่วงแรก)
   พากันขี่ไปจนถึงสะพานปลา เห็นชาวบ้านกำลังตกปลา เลยพาลูกไปดูวิถีชีวิตชาวบ้าน นอกจากตกปลาแล้ว เขายังตกแมงกระพรุนกันอีกด้วย เขาใช้ตะขอที่มีแง่งรอบตัวเหวี่ยงไปในน้ำและหมุนรอกดึงเข้ามา แต่ต้องเหวี่ยงไปให้ตกในตำแหน่งของแมงกระพรุนก่อนนะ ไม่งั้นลากกลับมาก็เสียเที่ยวเปล่า
   ขากลับแวะลานหินขาว ทางการสร้างลานกว้างนี้ไว้ริมหาด บรรยากาศดีมากครับ ผมชอบมานั่งเล่นตอนเช้าๆ แทบไม่มีคนเลยล่ะ วันนี้เป็นวันแรกที่ผมพาลูกมา เขาวิ่งเล่นอย่างสนุกสนาน แถมยังวิ่งไปลุยน้ำทะเลเล่นอีกด้วย
   ลูกบ่นบอกหิวแล้ว ผมเล็งร้านขายโจ๊กที่ตลาดบ้านเพเอาไว้ เห็นว่าแดดยังไม่ออก เลยพาลูกขี่จักรยานไป    ขี่เลยผ่านบ้านตัวเองไปได้หน่อยเดียวรู้สึกลูกขี่ช้าลงๆ แต่เขาไม่ได้บ่นอะไร ผมจอดรอเขา
   “มิวขี่ไหวไหมลูก”
   “ขี่ไม่ไหวแล้ว มิวเจ็บก้น”
   อ้าว ไม่ไหวก็ไม่บอก เลยพากันขี่เข้าบ้าน และขับรถยนต์ไปตลาดแทน
   ขับตระเวณหาร้านโจ๊กที่ผมเคยกินตอนไปทริประยองไม่เจอเลยครับ ขับรถยนต์วนหายิ่งลำบาก ถ้าเป็นจักรยานจะซอกแซกได้ง่ายกว่า จอดถามชาวบ้านก็สะ
ดวกกว่าอีกด้วย
   ตระเวณจนเจอร้านโจ๊กแห่งหนึ่ง คนละร้านกับที่ต้องการ แต่รสชาติก็พอใช้ได้ ขายใกล้ๆ กับร้านปาท่องโก๋ ลูกอยากกินก็เลยตามใจ แต่ก็บอกข้อเสียของปาท่องโก๋ ชี้ให้เห็นว่ามันไม่มีคุณค่าอาหาร แถมอ้วนมากๆ ยังไม่พอ อุดมไปด้วย Trans Fat หรือไขมันทรานส์ น้ำมันที่ใช้ก็เก่าๆ ทอดเสร็จแล้วเขาจะเทใส่ปี๊บ หากน้ำมันพร่องไปก็จะเอาน้ำมันมาเติมเพิ่ม แต่ก็ไม่รู้ว่าเป็นน้ำมันแบบใด เก่าหรือใหม่ น้ำมันมือสองอีกหรือเปล่าก็ไม่รู้
   กินโจ๊กไปคนละชาม ผมหาซื้อขนมแป้งอบกรอบกลับบ้าน ชาวบ้านเรียกขนมทองอัด ไอ้นี้ไม่ใช่ขนมโบราณหรอก ตั้งชื่อให้เท่ๆ ไปงั้นแหละ ส่วนลูกผมชอบขนมครกครับ เจอร้านโก้โก้เย็นข้างทาง มิวบอกอยากกิน ผมไม่แน่ใจความอร่อย แต่ก็ตามใจเขาไป ขายแก้วละ 20 แต่รสชาตินั้นเหมือนชงแล้วผสมน้ำเปล่าเข้าไปอีก 1 เท่าตัว ภาษาคนรุ่นเก่าเขาเรียกน้ำล้างแก้ว จืดฉิบเป๋ง
   ขับรถกลับมาพักผ่อนที่บ้านต่อ ผมนั่งพิพม์หนังสือ นั่งออกแบบขีดๆ เขียนๆ งานเก็บไว้ มิวนั่งเล่น อ่านหนังสือ และทำการบ้าน จนถึงเย็นจึงพากันออกไปชมพิพิทธภัณฑ์ปลาที่บ้านเพ ขับรถยนต์ไปแป๊บเดียวเอง ราว 5-6 กม มั้ง อ้อ ขาไปผมขับผ่านถนนตัดใหม่เส้นหนึ่ง เจอร้านจักรยานชื่อ จานกระหยัก บ้านเพ ดูท่าทางเจ้าของจะมีอารมณ์ขันไม่เบา ไว้ขากลับค่อยมาแวะดู เผื่อขาดเหลือของจำเป็นอะไรจะได้ใช้บริการบ้าง ใกล้บ้านเสียด้วยสิ ร้านก็ดูดีมีระดับ เป็นห้องกระจกติดแอร์อย่างดี ทำเลก็ดี จอดรถง่าย ริมถนนใหญ่เลย
   ดูปลาเสร็จมิวบอกหิว ผมตระเวณหาของกินให้เขา แต่เขาเลือกไม่ถูก แถมร้านอาหารแนวชาวบ้านก็ดูไม่ออกว่าร้านไหนจะอร่อยหรือไม่ อย่างไร ผมเองก็มึนเหมือนกัน เพราะหน้าตาแต่ละร้านมันดูไม่ค่อยจะอร่อยเลย ไม่ค่อยน่ากินน่ะครับ เลยจอดรถแล้วลงเดิน แต่ก็ยังหาแบบที่เข้าตาไม่เจอ
   ขับรถเตลิดไปจนถึงท่าเรือข้ามฟากเกาะเสม็ด เห็นร้าน Lotus Express มิวบอกให้แวะ เผื่อจะมีซูชิ เอา แวะก็แวะ แล้วก็มีจริงๆ ซูชิของพรานทะเล ซื้อเสร็จผมพามิวไปนั่งกินริมทะเล บรรยากาศดีเหลือหลาย ลมทะเลพัดแรงมาก ผมถ่ายภาพมิวกำลังนั่งกินซูชิอยู่ท้ายรถเก็บไว้ด้วย
   ขากลับขับรถผ่านตลาดบ้านเพ มิวตาไว มองเห็นรถเข็นขายโรตี เขาบอกอยากกิน เอ้า พ่อจัดให้ กินโรตีใส่ไข่ ผมเห็นมีชาวบ้านซื้อโรตีอยู่ด้วย เลยถามเขา
   “พี่ครับ แถวนี้มีร้านไหน ขายอะไรอร่อยๆ มีชื่อเสียงบ้างครับ”
   “ก็อยู่ที่ว่าน้องจะกินอะไร แบบไหน”
   “ผมเอาแค่อาหารจานเดียว กินง่ายๆ นี่แหละครับ ก๋วยเตี๋ยวก็ได้”
   “ตรงไปทางโน้นมีร้านนกแก้วซีฟู๊ด อร่อยหมดทุกอย่าง จานเล็กๆ เขาก็ทำได้”
   “แล้วพวกต้มเลือดหมูล่ะครับ มีบ้างไหม” อันนี้ผมถามเผื่อมิว เขาชอบมากๆ
   “อ้อ มีๆ ร้านอยู่ฟากโน้นเลย ใกล้ๆ ธนาคารกรุงเทพฯนั่นแหละ” เขาพูดพร้อมชี้ย้อนกลับไปทางท่าเรือเกาะเสม็ดที่ผมเพิ่งขับผ่านมา ผมเห็นร้านนี้แล้วล่ะ แต่สงสัยเขาจะขายช่วงกลางวัน เพราะตะกี้ที่ผ่านมาเขาเก็บร้านแล้ว
   เอาล่ะ เป็นอันว่าพรุ่งนี้เช้าเราไปลองต้มเลือดหมูกัน
    ขับรถกลับบ้านแล้วล่ะครับ ผมหิวมาก มิวสิอิ่มหนำเลย ซัดซูชิไป 2 กล่อง ตามด้วยนมสดอีก 2 ขวดเล็ก (ขวดละ 200 cc) แถมด้วยมีโรตีใส่ไข่อยู่ในมืออีกชิ้น
   ขากลับแวะร้านจักรยานชื่อ จานกระหยัก เป็นร้านจักรยานแบบ Performance โดยเฉพาะเลยครับ พวกรถแม่บ้านไม่กล้าเข้าแน่นอน ผมดูแป๊บเดียวก็กลับครับ เพราะหิวมาก
   ผมหวังพิ่งร้านค้าหน้าบ้านร้านเดิมที่กินเมื่อคืน แต่พอถึงหน้าบ้านก็ตกใจ ไอ้คาราโอเกะเจ้าเก่ามันมาอีกแล้ว เฮ้ย ทำไมมันมาบ่อยจังวะ หรือว่ามันจะค้างหลายคืน โอ ไม่นะ มันเอาลำโพงหันหน้าออกมาทางร้านอาหารเลย นั่งกินแล้วต้องฟังเพลงแบบนี้ไปด้วย ไม่อร่อยชัวร์ ผมตัดสินใจขับรถกลับบ้าน ลูกบอกเห็นด้วย เขาไม่ชอบพวกเสียงดัง ชอบแบบเงียบสงบ อืม ใจเราตรงกัน
   กลับมาบ้านมิวก็ฉีกโรตีกิน ผมสิ ไม่มีอะไรจะกิน คุ้ยหาของว่าง เจอถั่วลิสงโก๋แก่ก็ซัดไป 1 ถุง รู้สึกดีขึ้นหน่อย แต่เดียวค่ำๆ อาจมีอีกรอบ ฮ่าๆ
   จากนั้นก็อาบน้ำแล้วมาเล่นเกมเศรษฐีกัน เริ่มเล่นกันตั้งแต่บ่ายแล้วล่ะครับ กะว่าจะเล่นกันถึงวันกลับ สมัยเด็กๆ ผมเคยเล่นกับพีสาว เราเล่นกันอยู่ถึง 7 วันแน่ะ
   จนถึง 0830 มิวขอตัวไปนอนก่อน คงจะเพลียสะสม วันนี้ตลอดวันเขาไม่ได้นอนกลางวันเลย ส่วนผมนั่งพิมพ์งานต่อ และดูรายการกบนอกกะลา ตอนปลาสวยงามจนจบแล้วถึงขึ้นไปนอนตาม

O'Pern · « **Reply #11 on:** August 16, 2010, 09:04:39 pm »

14 สค 53
   ผมตื่นตั้งแต่ 0430 แต่ฝนตกปรอยๆ ตลอดคืน ลุ้นให้ฝนหายเร็วๆ จะได้ไปขี่จักรยานริมทะเลกับลูก แต่นานแสนนานฝนก็ยังไม่หยุด ถ้ามาคนเดียวน่ะ ผมลุยแน่ ขอแค่หมวกหรือเสื้อกันฝนก็ลุยได้แล้ว รถผมมีบังโคลนแบบปิดเต็มน่ะครับ ลุยฝนได้ไม่มีปัญหา
   รอถึง 0700 ลูกบ่นบอกหิวแล้ว เลยขับรถไปทางท่าเรือข้ามเกาะเสม็ด ไปยังร้านต้มเลือดหมูร้านเก่าแก่ของบ้านเพ แต่เห็นร้านที่เขาขายอาหารหลายอย่างแล้วดูไม่ค่อยมั่นใจเลยครับ มีขายข้าวขาหมู ข้าวหมูแดง ข้าวหมูกรอบ เห็นมีพวกเครื่องในหมูด้วย สงสัยอาจมีก๋วยจั๊บอีก คือมันต่างจากร้านอร่อยในกรุงเทพฯไงครับ คือร้านที่ขายของอะไรเด่น เขาก็จะขายของนั้นอย่างเดียว เช่นร้านก๋วยเตี๋ยวต้มยำ เขาก็จะเป็นก๋วยเตี๋ยวล้วนๆ ร้านข้าวมันไก่ชื่อดังก็ต้องมีขายข้าวมันไก่ล้วนๆ แขวนไก่เพียบเรียงเป็นตับ เช่นเดียวกับร้านก๋วยเตี๋ยวเป็ดครับ จะมีเป็นแขวนเป็นแถวยาว
   เอาวะ ไหนๆ ก็มาแล้ว จัดมาเสีย 2 ชาม รสชาติดีครับ เนื้อหมูสับเขาเป็นแบบร่วนละเอียดคล้ายกับแบบที่ใส่ในก๋วยเตี๋ยวต้มยำ น้ำซุปก็ดีครับ แต่แปลกใจที่แทบไม่มีผัก
   “อ้าว พี่ไม่ได้ใส่ผักหรอกหรือครับ”
   “ลองคนดูข้างใต้ก่อนหรือยัง” คนเสริฟค่อนข้างมีอายุตอบผมแบบนี้
   คนดูแล้วก็ไม่เห็นมีผักอะไรมากมาย จานผมมีใบตำลึงมาแค่ใบเดียว นอกนั้นเป็นต้นหอมที่ใช้โรย แต่แอบเห็นคนเสิร์ฟสักครู่เดินไปถามแม่ครัว ได้คำตอบกลับมาว่า ไม่ได้ออกไปซื้อผัก อ้าว งงสิ เพราะตลาดบ้านเพ ห่างจากร้านเขาแค่ไม่เกิน 500 เมตร หรือว่าทั้งตลาดนี้ไม่มีตำลึง
   กินแป๊บเดียวหมดชามครับ อิ่มอร่อยแบบราคาประหยัด ชามละ 30 บาท นี่ถ้ามีผักตำลึงสักกำโตๆ ใส่มาด้วยจะดีมากครับ เพราะตอนผมจะเลือกอาหารกินสักอย่าง ก็จะดูว่ามีผักหรือของดีใดๆ ให้ประโยชน์แก่ร่างกายของผมบ้าง เรื่องความอร่อยนั้นตามมาทีหลังครับ
   กินเสร็จฝนก็ยังไม่หายตกครับ เลยขับรถไปสวนสนพาลูกดูบรรยากาศและทิวทัศน์สวยงามที่หาชมได้ยาก ถนนเลียบชายหาด มีทิวสนขนาบข้างคู่ตลอดแนว ด้านหนึ่งเป็นทะเลสะอาด อีกฟาเป็นป่าเขียวสด ในโลกไม่น่าจะมีสถานที่แบบนี้เยอะนักหรอกครับ ตอนหนุ่มๆ ที่ผมยังเรียนมหาวิทยาลัย ตอนว่างๆ มาเที่ยวระยองก็จะซื้อข้าวเหนียวหมูย่างมานั่งกินบนรถริมทะเลแถวนี้แหละครับ อร่อยกว่าเดิมเยอะ
   ผมยังมีบ้านอีกหลังอยู่ที่อ่าวมะขามป้อม แต่ต้องขับไปอีกไกล กลัวลูกเบื่อ เลยวกกลับบ้าน ผ่านตลาดบ้านเพ มิวบอกอยากกินขนมครก เอ้า พ่อจัดให้ แต่เขากินแป๊บเดียวหมด บอกอีกว่ารู้งี้น่าซื้อมาสัก 2 กระทง
   กลับมาบ้านก็ดวงเกมเศรษฐีกั้นต่อครับ เล่นค้างกันมา 3 วันแล้ว ตลอดวันนี้จนถึงบ่ายสามโมงฝนยังคงตกปรอยๆ สลับหยุดเป็นช่วงสั้นๆ มีแดดออกแค่แว๊บๆ ไม่ทันจะร้อนก็มืดครึ้มอีกแล้ว
   ลูกอยู่ในบ้านจนเบื่อ ขอออกไปขี่จักรยานเล่น ผมเป็นห่วงเพราะต้องมีข้ามถนน แต่ก็ตัดใจปล่อยไปดูครับ ช้าเร็วก็ต้องปล่อยเขา ถ้าเขามีความมั่นใจก็ต้องให้เขาลุยเองครับ ผมเลี้ยงลูกแบบนี้แหละ แรกๆ ภรรยาผมตกใจมาก แต่หลังๆ เริ่มเห็นด้วย เพราะว่าพัฒนาการของลูกเรามันต่างจากพวกที่เลี้ยงแบบไข่ในหินจริงๆ
   ถ้าไปพักที่โรงแรมหรูๆ ในต่างจังหวัดนี้จะยิ่งปล่อยสุดๆ มาก เริ่มจากสอนการใช้คียร์การ์ดเปิดประตูห้อง ไอ้ตอนปิดน่ะสบายมาก เพราะมันจะล็อคเองอัตโนมัติ บางครั้งนั่งกินข้าวอยู่ในห้องอาหารก็ให้ลูกขึ้นไปหยิบของให้หน่อย เขาก็สามารถทำได้ดี เริ่มตั้งแต่กดลิฟท์ขึ้นคนเดียว เดินตามทางเดินของตึกต่างๆ คนเดียว ครั้งแรกที่มิวทำได้ก็ตอน 5 ขวบครับ เป็นโรงแรมดุสิตรีสอร์ทหัวหิน ผมพักชั้น 12 มิวอยากได้หวงยางเล่นน้ำ ผมให้เขาไปหยิบเอง ผมทำใจแข็งเล่นน้ำรอในสระ อีกสักพักถัดมาเขาเดินยิ้มมาแต่ไกล ท่าทางมั่นใจมาก
   เขาไปขี่รถเล่นแป๊บเดียวก็เข้ามาแล้ว กลับมาคุยว่าขี่ไปตรงโน้น ตรงนี้ เจอคนกำลังสอบถามค่าเช่าบ้านพัก ตบท้ายบอกว่ามิวขี่ข้ามถนนด้วย
   “มิวรู้ใช่ไหมว่าต้องดูรถอย่างไร”
   “มิวรู้น่ะ ก็ต้องดูให้ดีว่าไม่มีรถ”
   “แต่ถ้าไม่มั่นใจ ลูกสามารถจูงรถข้ามถนนได้นะ มันไปได้เร็วกว่าขี่ข้ามอีกนะ” ผมสอนเพิ่ม แต่ลูกทำหน้าสงสัย
   “ก็เพราะตอนเราออกแรงกดบันไดครั้งแรก รถอาจไม่มีแรงพุ่งส่งไป บางครั้งรถจะเอียง เราก็ต้องเอียงตัวเพื่อรักษาสมดุลย์ นี่แหละ มันทำให้เกิดการเชื่องช้าในจุดนี้”
   มิวทำหน้าเข้าใจแล้ว ผมก็ได้แต่สอนๆ ไปแหละครับ หวังว่าเขาคงจะซึมซับเรื่องดีๆ ที่ผมสอนไปบ้าง
   กลางวันกินส้มตำกันอีกแล้ว เป็นส้มตำไทยแบบไม่ใส่พริก กินกับข้าวเหนียว ไก่ย่างเหมือนเมื่อวานเป๊ะเลย ไม่ค่อยอร่อยเท่าไหร่หรอก แต่มันมีประโยชน์เพราะมีผักเยอะมาก และเป็นอาหารที่ผ่านการปรุงแต่งน้อย
   อยู่บ้านก็เล่นเกมเศรษฐีกัน เล่นกันแค่สองคน ไม่ค่อยสนุกเท่าไหร่หรอก แต่ก็เป็นการฝึกบวกลบเลขในช่วงที่จ่ายเงินทอนเงินกัน มีช่วงหนึ่งเปิดการ์ดแล้วมิวต้องจ่ายเงิน 2500 บาทให้ธนาคาร แต่เขาบอกว่าการ์ดเขียนว่าได้เงิน 2500 บาท เขาโกหก และเล่นโกง ผมเห็นแล้วล่ะ แต่แกล้งทำเป็นเฉยเสีย จะดูว่าเขามีความซื้อสัตว์ไหม ปรากฎว่าเขาเล่นตามน้ำเลยครับ คือโกงผมเฉยเลย เกมนี้มันสอนเรื่องความซื่อสัตย์ด้วยนะครับนี่ ว้า รู้สึกเสียใจจริงๆ ครับที่เจ้ามิวรู้จักโกงตั้งแต่ยังเด็ก โตขึ้นจะคิดได้หรือเปล่า หรือจะเป็นต้นตำหรับโคตรโกง
   ตกเย็นพากันไปกินข้าวหน้าบ้าน มิวเขาเลือกเองว่าขอเป็นผัดผักกับข้าวสวย ผมกลัวเลี่ยนเลยแนะนำให้ใส่เนื้อสัตว์ไปผัดด้วยไหม เขาบอกไม่เอา ไม่ชอบ จะกินผักเปล่าๆ กับข้าวนี่แหละ บ๊ะ แจ๋วจริง
   ผมเลือกผักสีเขียวเข้มคือคะน้าและแครอท อยากได้บร็อคโคลี่แต่แม่ครัวบอกว่าไม่มี งงเล็กน้อย สองพ่อลูกแบ่งกันกินจนหมดเกลี้ยง เห็นรถไอศครีมวอลล์แล่นผ่านมา มิวหูผึ่ง บอกขอกินไอติม เอาๆ ได้เลย พ่อจัดให้ พอวิ่งไปถึงรถ ผมก็แจมด้วยอีกหนึ่งแท่ง
   ไอศครีมที่แพงสุดของเขาคือ Magnum ครับ แท่งละ 44 บาท ผมก็ว่าแพงจะ แต่จะบอกอะไรให้ว่า ไอ้ Magnum เดียวกันนี่แหละ พออยู่ที่ฝรั่งเศษมันแท่งละ 370 บาทครับ เหมือนกันเป๊ะเลย เห็นแล้วของไทยเราราคาถูกไปเลยครับ
   คืนนี้เข้านอนกันราวสามทุ่ม หวังว่าพรุ่งนี้เช้าฝนคงไม่ตกนะ อยากขี่จักรยานเล่นเหลือเกิน ก็ริมทะเลมันบรรยากาศสุดยอดนี่นา

15 สค 53
   วันนี้จะกลับบ้านแล้ว ตื่นเช้ามาอากาศดี ฝนไม่ตก แต่มืดครึ้ม กำลังจะเข็นจักยานออกมา ฝนก็เทลงทันทีเลย ตกใจมาก แต่ตกแค่แป๊บเดียว ไม่ถึง 5 นาทีก็หยุด แต่เราก็ไม่รู้ว่ามั้นจะหยุดนานไหม จะตกอีกรอบหรือเปล่า เลยชักลังเล ปล่อยให้ลูกเล่นอยู่ที่บ้าน ผมออกไปปั่นคนเดียว
   ขี่ไปนั่งเล่นที่ลานหินขาว เป็นลานกว้างริมทะเล จัดแต่งสวยดีครับ เป็นที่นั่งเล่นสบายๆ แต่ก็นะ พี่ไทยเล่นแบบมักง่าย กินเสร็จก็ทิ้งมันตรงนั้น อย่างเก่งก็เขี่ยๆ ให้ขยะมันพ้นตัวเองออกไป ดูตัวอย่างได้จากพวกนักสูบบุหรี่ พอเขาจะทิ้งก้นบุหรี่นั่นแหละครับ ใช้ดีดไปให้ไกลๆ ตัว อยู่ในบ้านก็ดีดออกนอกบ้าน ขับรถอยู่ก็จะดีดทิ้งนอกรถ ไม่เคยเห็นใครสักคนเดียวที่เขี่ยบุหรี่แล้วทิ้งก้นในรถตัวเอง ทั้งๆ ที่รถทุกคันมีที่เขี่ยบุหรี่มาให้จากโรงงาน
   “เฮ้ย ใครเขาจะบ้าทิ้งกัน เหม็นจะตาย”
   เออ เอ็งก็รู้นี่หว่าว่ามันเหม็น ยังเสือกจะสูบอีก แถมทิ้งความเหม็นไว้ข้างนอกให้คนอื่นดมแทน แปลกดีครับ
   ลานหินขาวที่แสนจะสวยงาม เป็นจุดถ่ายรูปที่สวยที่สุดของหาดแม่รำพึง จึงสกปรกเลอะเทอะเพราะไอ้ไทยนิสัยแบบนี้ ทำตัวได้นิสัยไทยมากๆ
   ออกเดินทางตอนสายๆ แต่ลูกบ่นหิว เลยจอดแวะร้านขายโจ๊กหน้าบ้าน ร้านนี้เพิ่งมาใหม่ ผมไม่เคยเห็นมาก่อน ตั้งชื่อตัวเองว่าราชาโจ๊ก โห ชื่อแม่งเทพมากๆ
   สั่งโจ๊กหมูใส่ไข่ให้ลูก แม่ค้าตักให้ทันที เป็นข้าวเปล่าๆ ผสมน้ำซุปแล้ว และตักหมูสับที่อยู่ในชามต่างหากใส่ให้โรยหน้า ตบท้ายด้วยไข่ลวกทับ เสร็จ
   ทันทีที่แม่ค้าวาง ผมจับชามดู โหห แม่งเย็นเจี๊ยบเลย
   “อ้าว โจ๊กไม่ร้อนหรอกหรือครับ”
   “ไม่ค่ะ เย็นแล้ว”
   อ้าว งงเลยกู ตอบหน้าตาเฉยซะงั้น
   “มิวกินได้ไหมลูก” ผมถาม เพราะผมเป็นคนชอบอาหารร้อนๆ แต่ถ้าไอศครีมและน้ำแข็งผมขอเย็นๆ หน่อย
   “มิวกินได้ครับ” อืม ค่อยยังชั่ว
   “พี่ครับ ไม่มีผักหรือครับ” ผมถามแม่ค้า
   “อ้าว ของเด็กใส่ผักด้วยหรือ”
   เล่นทำกันแบบนี้ไง เด็กไทยถึงกินผักกันไม่ค่อยเป็น อาหารของเด็กสิครับยิ่งต้องใส่ผัก จะได้แข็งแรง จะได้คุ้นเคยกับรสชาติผักตั้งแต่เด็ก จำไว้ว่าจะสั่งโจ๊กให้ลูก ห้ามบอกโจ๊กเด็ก เพราะมันจะแปลว่าโจ๊กไม่ใส่ผักครับ แต่ผมไม่ได้สั่งโจ๊กเด็กนะ เขาเห็นมากับเด็ก และสั่งชามเดียว ก็เลยคิดไปเองว่าของเด็ก ฉลาดจริงๆ ฉลาดล้ำโลก
   กินแป๊บเดียวเสร็จและออกเดินทางกลับทันที ผมแวะจุดพักรถของ PTT กินข้าว ตอนแรกเห็นปั๊มเล็กๆ ไม่น่ากิน แต่ลองเดินเข้าไปดูแล้วต้องเปลี่ยนใจ ร้านนั่งสบาย ลมเย็น อาหารรสชาติปานกลาง ข้าวราดแกงจานละ 30 บาท
   ขากลับมิวขอจอดแวะดูเครื่องบินที่สนามบินสุวรรณภูมิ เขาชอบเครื่องบินมากครับ ใฝ่ฝันอยากเป็นกัปตันขับเครื่องบิน ก็ได้แต่เอาใจช่วยครับ มันไม่ง่าย แต่ก็ไม่ยากหากตั้งใจและเอาจริง
   อีกจุดที่แวะคือจุดพักรถบนทางด่วน มิวบ่นหิว อยากกินข้าวกล่องใน 7-11 ผมทำหน้างง เขาเลือกข้าวหน้าไก่เทอริยากิน กล่องละ 45 บาท แต่เอาเข้าจริงกินไม่ลง รสชาติหวานมากเหมือนกินขนม
   กลับมาถึงบ้านเลยทำมาม่าใส่หมูสับ ใส่ผักบุ้งให้เขากิน ซัดเสียเกลี้ยง ส่วนผมทะยอยเอาของลงจากรถ จะมาทุลักทุเลสุดก็คือไอ้รถ KHS F20-W นี่แหละ คอมันพับไม่ได้ เป็นแบบเสียบแล้วถอดเหมือนหลักอาน แต่หลักอานถอดแล้วถอดเลย ยกไปไว้ไหนก็ได้ ส่วนไอ้คอนี้ต้องระโยงระยางด้วยเคเบิ้ล 4 เส้นสั้นๆ เกะกะฉิบเป๋ง จัดเรียง จัดวางโดยไม่กระทบกับตัวรถได้ยากเหลือเกิน รถจะมีตำหนิ มีรอย ก็เพราะการออกแบบของมันนี่แหละ นี่ถ้าผมขนย้ายบ่อยๆ คงได้ใช้บริการรถพับคันอื่นเป็นแน่
   เพลียๆ ก็เอนหลังนอน แต่ไม่ได้หลับ เข้าเวปจักรยานพบ pm มาถามถึงโทรศัพท์ BlackBerry ที่ผมขายไปแล้ว และมีเมลล์ติดต่อธุระมากมาย ก็ไล่ตอบกลับไปตามลำดับความสำคัญและความยากง่าย
   มีคนหนึ่งถาเรื่องจักรยาน เรื่องเฟืองสวม เฟืองเกลียว เรื่อง่ายๆ ครับ แต่ผมตอบไม่ได้ หรือถ้าตอบได้ก็ตอบไม่ละเอียด เลยส่งต่อไปยังพี่เจี๊ยบให้ช่วย ไม่เคยผิดหวังครับ อีกแค่ไม่กี่นาทีถัดมา พี่เจี๊ยบตอบมาแบบชุดใหญ่ ละเอียดยิบ ผมเองอ่านแล้วก็พลอยฉลาดขึ้นไปด้วย
   ออนไลน์ msn มีเพื่อนทักเข้ามาเพียบ ล้วนแล้วแต่ถามว่าหายไปไหนมา

16 สค 53
   วันนี้ครบรอบวันเสียชีวิตของราชาเพลงลูกทุ่ง สุรพล สมบัติเจริญ ผมไม่ค่อยได้สนใจเรื่องเพลงลูกทุ่งเท่าไรนัก แต่คุ้นหูเพลงของนักร้องท่านนี้มานานนับปี คือเราได้แต่ฟัง แล้วก็ไม่รู้ว่าใครร้อง มารู้เอาทีหลังนี้แหละว่าเสียงแบบนี้ ไม่มีใครเลียนแบบได้
   ตอนเช้าผมไปร้าน ตอนบ่ายเข้าไปดูห้องคอนโดฯ ไม่ได้ไปมาหลายวัน คิดถึงเหมือนกันนะนี่ ตกเย็นไปสั่งทำเก้าอี้นั่งทำงานของผม เลือกสีแดงสดแบบไม่เกรงใจใคร ผนังกำแพงด้านหลังเก้าอี้สีเทาด้าน เลือกเก้าอี้นั่งทำงานสีขาวแบบมีล้อให้ลูก นัดส่งของวันพุทธที่ 25 สิงหาคม และวันที่ 30 โซฟาสีมัสตาร์ดก็จะมาส่ง เหลือโคมไฟโต๊ะทำงานนี่แหละ วันนี้เดินดูร้านถูกๆ อย่าง Home Work บ้าง มีโคมถูกใจ 1 อัน เป็นแบบกลม เส้นผ่าศูนย์กลาง 12 นิ้ว ราคา 568 บาท แล้วจู่ๆ ก็เห็นพัดลมเพดานแบบ 6 ใบพัด ตรงกลางมีโคมไฟเล็กๆ 1 ดวง ผมชอบฟังชั่นของมันนะ คือมีพัดลมก็เปิดใช้งานสะดวกดี แต่ไฟสว่างน้อยไปหน่อย และถ้าดูเรื่องความสวยงามแล้วไม่แน่ใจเหมือนกันว่ามันจะเข้ากับห้องในสไตล์ Modern ผสม Zen อย่างห้องผมหรือเปล่า
   “มิวว่าเลือกโคมไฟสีขาวดีกว่าครับ มันดูเข้ากันกับห้องดี” ลูกผมตอบ หลังจากที่ผมถามว่าพ่อจะเลือกโคมไฟสีอะไรดี ระหว่าง แดง ส้ม ขาว ผมถามความคิดเห็นของเขา พร้อมบอกด้วยว่าผมเลือกเก้าอี้นั่งทำงานสีแดงสด โต๊ะทำงานสีขาวเงา กำแพงด้านหลังเป็นสีเทา
   พาลูกไปดูพัดลมอันที่ผมเล็งไว้ ลูกก็ชอบเหมือนกัน บอกว่าเปิดแล้วนั่งทำงานคงจะเย็นดี ผมก็ว่างั้นนะ แต่ติดที่กลัวว่าดีไซน์มันจะโดดแบบไม่เข้ากัน ชักสองจิตสองใจ อีกใจก็คิดว่ามันไปด้วยกันได้ มันเป็นพัดลมไม้ 6 ใบพัดแบบสั้นๆ ไม่ใช่พวกพัดลมเพดานแบบโบราณสักหน่อย เอาไงดีวะ
   “พ่อก็ซื้อสองอันเลยสิ” ลูกผมตอบ ขณะที่ผมยืนคิด ยืนเล็ง แหม ถ้าใส่สองอันแล้วมันเข้ากันได้ก็ดีสิวะ ไอ้ลูกคนนี้มันพูดเอาง่ายนี่หว่า ผมหันไปมองหน้าแล้วยิ้มหวานให้เขาหนึ่งที แต่เขาไม่รู้หรอกว่าผมคิดอะไรในใจ

   มิวขอไปซื้อหนังสืออีกแล้ว วันนี้ซํดมา 5 เล่มขำขำ หมดไปหลายร้อยบาท ช่วงนี้เขาชอบอ่านหนังสือมากๆ พ่อแม่ก็ต้องทำหน้าที่สนับสนุนกันไปครับ ส่งเสริมให้เขาอ่านหนังสือหลายๆ แนวดูบ้าง อย่างวันนี้ เขาซื้อหนังสือเรียนมาถึง 3 เล่มโตๆ เลือกเองด้วยนะนี่ ส่วนอีก 2 เล่มเป็นการ์ตูนเกี่ยวกับอวกาศ เรื่องที่เขาชอบมาตั้งแต่เด็ก
   ตกเย็นชวนกันกินก๋วยเตี๋ยวคนละชาม ผมว่าก๋วยเตี๋ยวเป็นอาหารที่คุณค่าครบ 5 หมู่นะ กินก๋วยเตี๋ยวทีไร ผมจะขอผัก ขอถั่วงอกเยอะๆ ทุกที ร้านไหนใจดีให้เยอะ ผมก็มักจะเป็นลูกค้าประจำของเขา โดยไม่สนใจว่ารสชาติ แต่อย่าให้มันโหดร้ายเกินไปนักเป็นใช้ได้

O'Pern · « **Reply #12 on:** August 19, 2010, 06:09:29 pm »

17 สค 53
   วันนี้ช่างจะมาเปลี่ยน Rain Shower อันใหม่ให้ ช่างทำมีรอยบุบขณะติดตั้ง ทางบริษัทรับเหมาก็มีวินัยดีครับ เปลี่ยนอันใหม่ให้ผมโดยที่ผมไม่ต้องเอ่ยปากเลยแม้แต่น้อย
   ช่วงเช้าไปที่ร้าน พอสายหน่อยก็เข้าไปคอนโด ห้องผมเหลือแค่ของจุกๆ จิกๆ เล็กน้อยจริงๆ แต่ยังไม่สะดวกที่จะเข้าไปพักอาศัย เพราะไม่มีโซฟา ไม่มีเก้าอี้สักตัว ทุกวันนี้ใช้นั่งกับพื้นแทนไปพลางๆ ก่อน จะเอา Bean Bag ของ Layback ไปวางก็ขี้เกียจขนกลับมาไว้บ้านครับ อีกแค่ไม่กี่วันโซฟาก็จะมาส่งแล้ว
   ช่วงเย็นไปดูโคมไฟ ราวตากผ้า ดูแล้วเล็งไว้ก่อน ยังไม่ซื้อ รอเปรียบเทียบกับหลายๆ ร้าน จะเลือกของที่ถูกใจจริงๆ เท่านั้น
   เย็นนี้ไปรับลูกกลับเร็วหน่อย เขามีเรียนพิเศษช่วงเย็นวันอังคารและพฤหัสบดี อั้นนี้เรียนอย่างจริงจังเลยครับ เพราะโรงเรียนปกติของเขาสอนไม่ค่อยเข้มเท่าไหร่ เน้นไปทางด้านพัฒนาจิตใจ พัฒนาทักษะเสียมากกว่า
   ขณะลูกเรียน ผมก็นั่งออกแบบตกแต่งห้องไปเรื่อยๆ มาติดปัญหาตรงม่านครับ อยากได้ม่านแบบ Roller Blind หรือม่านม้วน ที่มันซ่อนเก็บด้านบนฝ้า อยากได้แบบปิดทึบได้ตอนนอนจะได้มืดๆ แต่พอกลางวันอยากได้แบบปิดแล้วมองเห็นวิวภายนอกได้ด้วย ความต้องการของตัวเองมันสวนทางกันในหลายจุด เลยเป็นไปได้ที่อาจต้องใช้ม่าน 2 ชุด คิดไปคิดมา เอ๊ะ ทำไมต้องเป็นม่านล่ะ ใช้ฉากกั้นแทนได้ไหม อย่ามองแค่ม่านสิ มองแค่ม่านมันจะตัน โจทย์ของเราคือต้องการปิดช่องแสงที่กระจกต่างหาก
   จากการคิดตีความโจทย์แบบนี้ ทำให้ผมคิดวิธีต่างๆ ได้อีกมากมาย ตอนนี้กลายเป็นว่าต้องไม่ยึดติดกับคำว่าม่าน

18 สค 53
   ช่วงนี้แปลกครับ ฝนตกตอนดึกแทน ตกหนักบ้าง เบาบ้าง สลับกันไป ยังดีที่ตกไม่นาน ไม่งั้นในเมืองน้ำจะท่วมเอาอีก
   ตื่นเช้าวันนี้ผมได้ฤกษ์ปะยางรถคัน KHS HT แล้ว มันก็แค่เอาสติกเกอร์ปะยางปิดเข้าไปก็เสร็จ ที่ผ่านมามันก็แค่ผมขี้เกียจเองนั่นแหละครับ
   ปะแล้วก็อัดลมเข้าไปเต็มสเปคเลยครับ พรุ่งนี้จะลองดูว่าลมยางมันจะซึมออกไหม ต้องทดสอบกันเข้มๆ หน่อยครับ จะได้รู้ว่าไว้ใจเจ้ายางปะแบบสติกเกอร์นี้ได้หรือไม่ ตอนออกทริปจะได้พกแค่กระดาษทรายและยางปะสติกเกอร์นี่แหละ พอกันทีกับกาวแบบเดิมๆ พกจนฝาจุกแตกมานานแค่ไหนแล้วก็ไม่รู้ ฮ่าๆ
   ช่วงบ่ายผมเร่งซื้อของเข้าคอนโดครับ เป็นพวกของใช้ เช่นราวตากผ้านอกระเบียง เอาไว้ตากชุดว่ายน้ำเป็นหลักเลยล่ะครับ มีชุดไม้กวาดและที่โกยผง ราวแขวนผ้าเข็ดตัวในห้องน้ำ และที่เด็ดสุดคือแผ่นยางรองใต้ประตูกันแมลง ที่ว่าเด็ดก็เพราะตอนแรกผมคิดว่ามันจะเป็นลักษณะคล้ายแถบยางแล้วใช้กาวติดใต้ประตูแบบที่เห็นทั่วไป แต่อันนี้มันเป็นเหมือนก้อนโฟมกลมๆ ยาวๆ สองท่อน ยึดติดกันด้วยแถบผ้า เอาแถบผ้านี้รองใต้ประตู เจ้าก้อนโฟมก็จะขวางอยู่แนวชายล่างประตูทั้งด้านนอกและด้านใน ถือว่ากันได้แบบสองชั้น ไอเดียดีมากครับ เลยอุดหนุนมา 1 ชิ้น ถ้าใช้ดีจะบอกต่อ
   ซื้อโคมไฟมาแล้วครับ เห็นห้อยอยู่ก็ดูเฉยๆ สวยแบบเรียบๆ ดี แต่พอได้สัมผัสตกใจมาก เพราะมันเบาเหลือเชื่อ เบาแบบเว่อร์ๆ เลยล่ะ ดูเหมือนของไม่มีราคาเลย แต่แปลกนะ ถ้าเป็นของใช้จักรยานนี่ ยิ่งเบาจะยิ่งมีราคาอย่างมาก
   พรุ่งนี้จะเอาของทั้งหมดไปไว้ในคอนโด วันศุกร์ช่างจะได้มาจัดการติดตั้ง แล้วทุกอย่างก็จะเสร็จสมบูรณ์กันเสียที

19 สค 53
   เช้ามาผมรีบไปเช็คลมยางจักรยานก่อนเพื่อน บีบดูแล้วยางยังแข็งๆ โอเควะ ไอ้ยางปะแบบนี้ผ่านการทดสอบ เราใช้ชีวิตร่วมกันได้
   วันนี้ยังคงวุ่นกับเรื่องคอนโดครับ ช่วงบ่ายเอาของที่ซื้อมาตั้งแต่เมื่อวานไปวางเตรียมไว้ให้ช่างติดตั้งในวันพรุ่งนี้ แต่ไอ้ที่ทำได้เองเลยก็คือแถบกันฝุ่นใต้ประตู ที่ผมบอกว่าไอเดียดีน่ะครับ ลองติดตั้งแล้วก็ชอบครับ ผมว่าดีมากเลยนะ
   ซื้อชุดไม้กวาดและที่โกยผงมาด้วย ลองกวาดทันทีครับ แล้วก็พบกับความไม่สะดวก นั่นคือขนของไม้กวาดมันไม่สามารถกวาดในมุมอับของห้องได้ เข้ามุมฉากทีไรจะกวาดไม่ถึง เป็นการออกแบบที่ผิดพลาดของเขาครับ ใช้แล้วไม่ชอบ ผมก็นำไปเปลี่ยนทันทีที่ Home Pro เอาใบเสร็จไปด้วยนะครับ ของพวกนี้เปลี่ยนได้ภายใน 15 วัน ขอแค่ของเราอย่าแตกหักเสียหายเป็นใช้ได้ เจ้าหน้าที่เขาไม่ถามอะไรมาก ผมแค่บอกเขาว่าใช้กวาดไม่ถนัดเลย กวาดฝุ่นที่อยู่มุมห้องไม่ได้ เขาให้เปลี่ยนเป็นสินค้าชิ้นใหม่ได้ในราคาเท่ากับของเดิมหรือมากกว่า ผมก็ไปเอาไม้กวาดอีกรุ่นที่ดีไซน์ดีกว่า ผมลองกวาดจริงๆ เลยล่ะครับ จะได้มั่นใจว่ามันเวิร์คแน่ๆ ขี้เกียจมาเปลี่ยนแล้ว
   เย็นนี้มิวเรียนพิเศษ ผมเลยพอมีเวลาว่างมานั่งทำงานเล็กๆ น้อยๆ ช่วงนี้มีงานแปลกๆ เข้ามา ท้าทายดีครับ ทำงานแปลกๆ ใหม่ๆ บ้าง แต่ยังคงต้องเป็นงานใช้สมองเป็นหลักเหมือนเดิม

O'Pern · « **Reply #13 on:** August 20, 2010, 06:51:00 pm »

20 สค 53
   ทัวริ่งจักรยานก็ยังไปไม่ค่อยจะบ่อย ล่าสุดมีพรรคพวกมาชวนขับรถยนต์คาราวานทั่วริ่งไปเมืองจีน ลุยกัน 13 วัน 5000 กม เขาชวนกันไปเฉพาะกลุ่มคนใช้รถ 4X4 Isuzu Trooper น่ะครับ ผมเองก็เข้าไปอยู่ในชมรมกับเขาด้วย แต่ไม่เคยขับรถเที่ยวลุยตะลอนๆ แบบนี้หรอก นึกไม่ออกเลยครับว่าหากรถพังกลางทางจะซ่อมกันอย่างไร ลำพังทริปจักรยานนั้นพอจะเอาตัวรอดได้ อย่างเก่งก็ยางแตก ถ้ารถล้มก็อาจมีบางอย่างหักงอบ้าง แต่มันก็ยังขี่ประคองต่อไปได้ ถ้าเป็นรถยนต์ล่ะ เกิดแค่แอร์เสียนี่ขับกันเซ็งเลยนะ ยังไม่นับพวกที่พังแล้วขับต่อไม่ได้ จะทำกันอย่างไร นึกไม่ออกจริงๆ
   ใจน่ะอยากไป มีรถ และมีเวลาว่าง แต่กลัวรถพังครับ แล้วเราจะเป็นตัวถ่วงขบวนของเขาหรือเปล่าก็ไม่รู้ รถผมปี 96 อายุก็ปาเข้าไป 14 ปีแล้ว สภาพเดิมๆ เลย คือเก่า แก่ โทรม เห็นรถคนอื่นเขาแต่งกันแบบเต็มยศ ล้อใหญ่ๆ โตๆ อุปกรณ์เพียบ ของผมนี่เดิมๆ สนิท ติดแก๊สแล้วเรี่ยวแรงดูเหมือนจะวิ่งได้ช้าลงกว่าเดิมเยอะ เครื่องยนต์ V6 3.2 ก็จริง แต่ตัวมันใหญ่ วิ่งช้ากว่ารถเก๋งคันเล็กๆ เสียอีก จะมาชอบก็ตรงภายในกว้างขวาง ใส่จักรยาน Full Size ได้ 2 คันโดยไม่ต้องถอดล้อหน้า ใส่ได้แบบสบายๆ เสียด้วย
   สายๆ ช่างโทรมายกเลิกนัดที่จะเข้าไปติดตั้งอุปกรณ์ในห้องคอนโด เขาขอมาวันพรุ่งนี้แทน ก็โอเคครับ ผมเป็นคนคุยง่ายอยู่แล้ว จะไม่เข้ามา ก็แค่โทรมาบอกก่อน ไม่มีปัญหาใดๆ
   ช่วงบ่ายฝนตกหนัก ลมพัดแรงมาก ไม่เคยอยู่ในห้องคอนโดตอนฝนตกหนักๆ เลย จึงเข้าไปทันที ผมเข้าไปในเวปคอนโดเห็นคนบ่นเรื่องน้ำซึมเข้าห้องบ้าง กลัวห้องตัวเองจะงานเข้า จึงไปดูให้เห็นกับตา แต่ที่ผ่านมาไม่เคยเห็นร่องรอยน้ำฝนเข้าห้องแต่อย่างใด
   ห้องผมอยู่ในตำแหน่งที่ไม่ได้รับแรงลมปะทะโดยตรงน่ะครับ น้ำไม่เข้าน่ะโชคดี แต่ที่ดีกว่านั้นคือสามารถเปิดประตูระเบียงรับลมได้อีกด้วย ฝนตกหนักๆ ก็ไม่สาดเข้า (แต่ถ้าลมเปลี่ยนทิศก็ไม่แน่ใจเหมือนกันนะ)
   เย็นไปซื้อที่วางคว่ำจานที่ Home Pro ผมไปร้านนี้มา 3 วันติดๆ กันแล้ว อยากได้ของอะไรก็เล็งๆ ไว้ เช็คราคาจากหลายๆ ที่ ถูกใจแล้วค่อยซื้อ ซื้อแล้วไม่ชอบก็ยังเปลี่ยนได้อีกด้วย (เก็บใบเสร็จไว้)
   วันนี้ลูกเรียนวันสุดท้าย เขาปิดเทอม 10 วัน มาบอกกับผมว่าอยากไปบ้านที่ระยองอีก

O'Pern · « **Reply #14 on:** August 21, 2010, 08:06:07 pm »

21 สค 53
   ขณะผมเดินอยู่ริมถนน เห็นชายคนหนึ่งกำลังเทน้ำลงในหม้อน้ำ สักพักเขาเดินไปสตาร์ทเครื่องโดยยังไม่ปิดฝาหม้อน้ำ น้ำพุ่งออกมาอย่างแรง มีผู้หญิงยืนกอดอกดูอยู่ข้างๆ ผมเดาว่าเป็นเจ้าของรถ
   “รถฮีทหรือครับ”
   เธอหันมามองหน้า ไม่ตอบอะไร แค่พยักหน้า
   “แล้วตอนนี้เครื่องเย็นลงหรือยังครับ ขอผมดูเข็มความร้อนหน่อยนะครับ”
   เธอหันมามองหน้าอีกที แล้วพูดกับชายหนุ่มคนที่กำลังเติมน้ำ
   “พี่ๆ คนนี้เขาขอดูรถหน่อย”
   อ้าว มาด้วยกันหรอกหรือ ผมคิดว่าผู้ชายคือคนที่เข้ามาช่วย และคิดว่าผู้หญิงขับรถมาคนเดียวแล้วฮีท ผมก็เลยคุยกับฝ่ายชาย
   “เข็มความร้อนลงหรือยังครับ”
   “ลงแล้วครับ ผมจอดมาพักหนึ่งแล้ว”
   โอ โล่งอกไปที รถฮีทนี่ต้องจอดพักกันนานเลยนะครับ คะเนกันคร่าวๆ ก็น่าจะสัก 30 นาทีขึ้นไปแน่ๆ ถ้าให้ชัวร์และคุณไม่รีบก็จอดไปเลย 1 ชม ครับ ต้องรอเครื่องเย็นก่อน ถึงจะเติมน้ำลงไป ถ้าเติมตอนเครื่องร้อนล่ะก็พังชัวร์ ด้วยอาการปะเก็นฝาสูบแตกครับ แต่ถ้ารอเครื่องเย็นแล้วเติม อาจไม่ต้องเสียเงินอะไรสักบาทเดียว แต่รถรุ่นใหม่ๆ ที่เครื่องยนต์ทำด้วยอลูมิเนียมนี่ถ้าฮีทแล้วมันจะวิ่งไม่ค่อยดีครับ ยิ่งถ้าฮีทจนขับๆ อยู่แล้วดับไปเลยน่ะ นั่นคือมันอาการแย่มากๆ เลย
   พอรู้ว่าผู้หญิงมากับผู้ชายที่พอจะดูแลรถเป็นผมก็เบาใจ สักพักได้ยินเสียงคุณป้าแม่ค้าขายก๋วยเตี๋ยวเรียกผม
   “เฮียๆ มานี่ๆ” ตะโกนเรียกผมแข่งกับเสียงรถ และกวักมือเรียก
   “เฮียอย่าไปยุ่งกับมัน เฮียจะไปช่วยมัน แต่ไอ้ตัวผู้หญิงมันมองสายตาดูถูกเฮียมาก อย่าไปยุ่งกับมัน”
   ผมทำหน้างงมาก หันไปมองคุณผู้หญิง แบบไม่น่าเชื่อว่าจะเป็นไปได้ แต่เธอไม่ได้หันมาสนใจอะไรผมนักหรอก
   ผมยิ้มกับแม่ค้าขายก๋วยเตี๋ยว บอกว่าเราเจตนาดี เขาจะไปอย่างไรก็ช่างเถิด
   “รถมันเสียมาจอดตรงนี้ พ่อค้าร้านก๋วยเตี๋ยวเป็ดข้างๆ เข้าไปช่วยดู มันยังไม่สนใจ ไม่มีขอบใจสักคำ”
   ผมรับฟังที่แม่ค้าเจตนาดีบอก และไม่ได้ไปแก้ต่างอะไรให้อีกฝ่าย เดินต่อไปพร้อมกับคิดไปพลางว่า เขาและเธออาจระแวงหรือมีประสพการณ์ร้ายๆ มาก่อนก็เป็นได้ เรื่องนี้ไม่มีใครผิดหรอกครับ อาจแค่ไม่เข้าใจเจตนาของกันและกันเท่านั้นเอง
   บ่ายผมเข้าไปคอนโดอีกครั้ง มีช่างเข้ามาเก็บงานเล็กๆ น้อย ๆ อยู่จนเย็นถึงกลับเข้าบ้าน
   พรุ่งนี้มีทริปจักรยานของ TCHA ไปตลาดน้ำแถวปทุมธานี อาหารอร่อยเพียบเลย เขานัดเจอกันที่สวนรถไฟแต่เช้า ผมเอารถ KHS HT ไป แต่ยังไม่รู้ว่าจะขี่จากบ้านไปสวนรถไฟ หรือว่าจะเอาใส่รถยนต์ไปดี
   กลัวเจอฝนตอนขากลับบ้านน่ะครับ

racing-club.net

News:

Author Topic: สค 53 12-15 หาดแม่รำพึง ระยอง (Read 17453 times)

O'Pern

สค 53 12-15 หาดแม่รำพึง ระยอง

O'Pern

Re: สค 53

O'Pern

Re: สค 53

O'Pern

Re: สค 53

O'Pern

Re: สค 53

O'Pern

Re: สค 53

O'Pern

Re: สค 53

O'Pern

Re: สค 53

O'Pern

Re: สค 53

O'Pern

Re: สค 53

O'Pern

Re: สค 53

O'Pern

Re: สค 53

O'Pern

Re: สค 53 12-15 หาดแม่รำพึง ระยอง

O'Pern

Re: สค 53 12-15 หาดแม่รำพึง ระยอง

O'Pern

Re: สค 53 12-15 หาดแม่รำพึง ระยอง