20 พค 53
เมื่อคืนทนถ่างตาดูรายการ The One ทั้งๆ ที่ง่วงแสนง่วง ก็ยอมรับว่าทำได้ดีกว่าที่ผมคิดไว้ แต่บอกตรงๆ ว่าพอเห็นพวกพิธีกรของเขาทีไร ดูมันฝืดๆ ขืนๆ ยังไงก็ไม่รู้
กลางคืนก็ออนไลน์อ่านเวปเล่นแก้ง่วง เห็นภาพ Central World โดนเผาแล้วสะเทือนใจมาก เห็นทหารโดนฆ่าก็หดหู่ เห็นคนโดนยิงก็แสนเศร้า เพื่อนสนิทของผมคนหนึ่งอยู่ที่สิงคโปร์ยังบ่นว่ารู้สึกไม่สบายใจอย่างมาก เขาดูข่าวจาก NewsAsia มีแต่ภาพคนตายเต็มเมือง
ตื่นเช้ามาผมเข้าห้องพระไหว้อฐิฐานก่อนทำสิ่งใด แต่แล้วก็ยิ่งสลดอีก เมื่อวานได้ข่าวทีวีช่อง 3 โดนเผา แต่ไม่คิดว่าจะรุนแรงถึงขนาดนี้ อ่านหนังสือพิมพ์แบบเศร้าใจอย่างมาก ขับรถมาทำงานฟังเพลงเศร้าๆ ก็ยิ่งเศร้ากันเข้าไปใหญ่ รู้สึกนึกสงสารในหลวงขึ้นมาอย่างจับใจ ขนาดเรายังเศร้าขนาดนี้ แล้วจิตใจของพระองค์ล่ะ
ตอนบ่ายรัฐบาลประกาศเคอร์ฟิวเพิ่มอีก 3 วัน ช่วงเย็นรถติดกันใหญ่ แต่ละคนพากันรีบกลับเข้าบ้าน เมื่อวานประกาศเคอร์ฟิววันแรกปั๊มน้ำมันหลายแห่งปิด เหมือนตอนมีสงครามเป๊ะ
ตอนเช้าผมเอาคำแนะนำปฏิบัติขณะประกาศเคอร์ฟิวไปโพสในเวป racing-club อย่าคิดว่าไกลตัวนะครับ อะไรก็เกิดขึ้นได้เสมอ รัฐบาลไม่ได้ต่อสู้กับคนแล้วครับ กำลังต่อสู้กับสัตว์
วูบหนึงด้านมืดในใจ ผมอยากให้มีการเผาบ้านของมันเอาคืนบ้าง แม้เจ้าตัวและครอบครัวจะหนีไปกันหมดแล้ว แต่ก็ดีกว่านั่งดูให้มันเผาฝ่ายเดียว
วันนี้กลับบ้านเร็วมาก ถึงบ้านตั้งแต่ยังไม่หนึ่งทุ่ม เพราะรัฐเขาประกาศเคอร์ฟิวอีก 3 วัน
พวกธุรกิจกลางคืนนี่คงจะหงอยกันนานเลย
