1 มค 57
พาภรรยาและลูกไปกินมื้อเช้าที่บางน้ำผึ้งครับ ผมสังเกตพฤติกรรมมนุษย์ส่วนใหญ่แล้วก็ตรงกับในตำราที่อ่านเจอนะ มนุษย์ไม่ชอบการเปลี่ยนแปลง ชอบความสะดวกสบาย
ภรรยาและลูกกินแบบเดิมเป๊ะ ผมก็ด้วยนะ ฮ่าๆ ว่าแต่เขา ตัวเองก็เป็นเหมือนกันแหละ ไปสถานที่เดิมๆ จอดรถที่เดิม กินแบบเดิม เดินเส้นทางเดิม เข้าห้องน้ำที่เดิม ฯลฯ
สิ้นปีขนมเยอะมาก มาถึงวันนี้ยังกินไม่หมด เค๊กราคาแพงจากร้านชื่อดังก็ต้องแบ่งๆ ให้คนอื่นไปอ้วนกันบ้าง ขนมไทยก็ดาหน้ากันเข้ามาปะทะ มีเม็ดขนุนแบบชิ้นใหญ่มากๆ อ้วนโตกว่าลูกชิ้นเสียอีก คำเดียวอิ่ม เคี้ยวแล้วฝืดคอดีจริงๆ
เจอของอร่อยอันใหม่ในตลาดบางน้ำผึ้ง นั่นคือลาบหมูทอด เอาลาบหมูมาทอด ไม่ใช่ลาบที่ทำจากหมูทอดนะ ภาษาไทยของเรานี่ต้องบอกเล่ากันให้ชัดๆ เดี๋ยวจะเข้าใจผิด
ลาบอร่อยดี แต่ที่ผมชอบมากคือเขาให้ผักแกล้มมาเยอะ ผักและผลไม้นี่สำคัญมากต่อชีวิตเราเลยนะ จะกินจุบกินจิบก็เลี่ยงพวกเค๊ก ไอติม ของทอด ฯลฯ หันมากินแบบนี้จะอ้วนน้อยกว่าหน่อย
กลับถึงบ้านตอนสายๆ ก็แยกย้ายกันคนละมุมไปพักผ่อน ยามว่างของผมตอนนี้นอกจากเล่น Uke แล้วก็คือการเล่นกับไอ้ถุงเงินถุงทอง ก็เพลินๆ ดีนะ รู้สึกจิตใจสบาย เบิกบานดี
บ่ายแก่ๆ มิวชวนกิน Sizzler ผมไม่อยากกิน แต่ไม่อยากขัดใจ เลยไปด้วยแล้วกินแต่สลัดบาร์ เขาคิด 189 บาทมั้ง กินเสร็จชวนซัดไอติมต่ออีก หึหึ ปิดท้ายด้วยการซื้อของในซุปเปอร์ฯ
