พค 57 6 ข้อเด่น/ด้อยของเกียร์ดุม 16-18 M Storm DC สนาม 1/2 22 รัฐประหาร

[O'Pern]

16 พค 57
   พ่อมาถามว่าไม่เอารถคันใหม่ไปแล้วหรอกหรือ ผมเกรงใจพ่อครับ เลยเอาคันเก่าที่พ่อไม่ชอบขับไปแทน ตอบพ่อไปว่าเผื่อพ่อจะเดินทางไกลไปต่างจังหวัดจะได้ขับถนัดมือ
   ตกลงเอาจักรยานใส่ท้ายรถไปนี่แหละ จะได้ขี่มากน้อยแค่ไหนก็ไม่รู้ เราขับรถไปเอง ก็ขนของเล่นของเราไปได้สะดวกหน่อย อย่างน้อยตอนเช้าๆ คงได้ขี่บ้างล่ะน่า ยังอารมณ์ดีหยิบเอา Uke ติดไปด้วย จะได้เล่นตอนไหนยังไม่รู้เลย ถ้าเจ้าเอกเขาจัดให้นอนคนเดียว ไม่ต้องแชร์ห้องกับใครก็คงมีเวลาซ้อมมือแก้เหงาคิดถึงลูกได้บ้าง
   อย่าว่าผมเว่อร์ ห่างกันแค่วันเดียวก็คิดถึงแล้วครับ ยิ่งเพิ่งเปิดเทอมด้วย เป็นโรงเรียนใหม่ เจอระบบระเบียบทุกอย่างใหม่หมด เรียกว่าคนละโลกกับโรงเรียนเก่าเลย
   เช้านี้ไปส่งมิวใกล้ๆ โรงเรียน ให้เขาเดินต่อเองอีกนิด แต่จะทำให้ผมกลับรถได้ง่ายและเร็วกว่าการไปส่งถึงหน้าโรงเรียนเยอะมากๆ เสร็จแล้วก็กลับมาอยู่ร้านขายของต่อ ชีวิตเดิมๆ ครับ งานเดิมๆ เบื่อก็ใช่เลย ต้องคิดบวกตลอดเวลา ได้ช่วยพ่อแม่ ได้ช่วยแบ่งเบาภาระ
   บ่ายออกเดินทางไปพัทยา ก่อนออกจากที่ทำงานก็กินก๋วยเตี๋ยวราดหน้าชามใหญ่ใส่ผักเยอะๆ ตุนเอาไว้ก่อนเลย ต้องขับรถอีกเป็นชั่วโมง หิวแน่ๆ และผมเป็นคนไม่ชอบแวะข้างทางเสียด้วย รีบขึ้นทางด่วนมุ่งหน้าพัทยาทันที อยากรีบๆ ออกจากกรุงเทพฯให้เร็วที่สุด นี่คือวันศุกร์ บ่ายๆ เย็นๆ รถจะติดหนักมาก เสบียงที่ติดมือไปคือ น้ำเต้าหู้ 3 ถุง และกล้วยน้ำว้า 2 ผล
ปกติจะขับรถไปเที่ยวนะ มาวันนี้แหละที่เรียกว่าขับไปทำงาน นึกแล้วแปลกดีนะ นี่เพิ่งเป็นงานแรกของผมในวงการรถยนต์เลยก็ว่าได้ (ถ้าไม่นับงานเขียน งานวิทยากร และพวกรายการทางวิทยุ)
   ไม่ถึง 2 ชม ก็มาถึงสนามกีฬาแห่งภาคตะวันออก อยู่เยื้องหาดจอมเทียนนี่เอง ถ้าขับสุขุมวิทมุ่งหน้าสัตหีบ จอมเทียนจะต้องเลี้ยวขวา แต่สนามกีฬานี้เลี้ยวซ้าย เข้าซอยไป 1 กม ก็ถึงแล้ว สถานที่ใหญ่โตดีครับ แต่ดูเหมือนยังสร้างไม่เสร็จ จุดที่ใช้แข่งเป็นลานกว้างขนาดแค่ครึ่งเดียวของลานห้างซีคอนฯที่พวกเราเคยเล่น Autocross กันเอง เลยงงสิ เฮ้ยยย ลานเล็กแค่นี้ดริฟท์ได้หรอ
   หึหึ แล้วก็ต้องประจักษ์ รถดริฟท์สมัยนี้แม่งแรงมากๆ ระดับ 800 แรงม้าก็มี รถโง่ๆ ก็ต้องมี 400-500 ม้า
   โหห คนละโลกกับยุคผมเลยว่ะ รถผมเครื่อง 1.6 NA นับม้าที่ล้อน่าจะราว 80 ตัว
   ไปถึงก็เจอรถแข่งกำลังซ้อมกัน วันนี้ Free Run ครับ ซ้อมกันเข้าไป จับไลน์ให้แม่น งาน M Storm Drift Competition นี้เขาจัดมา 12 ปีแล้วนะ นี่แปลว่าผมไม่ได้ดริฟท์มานานโคตรๆ เลย มาเดินในนี้เหมือนตัวเองหลงยุค ราวกับนั่ง Time Machine มาในโลกอนาคต รอบข้างแม่งวิ้งๆ เลย คลื่นลูกใหม่มาแรงมาก โถมซัดจนกลบผมสนิทไปแล้ว
   สมัยก่อนจะดูออกเลยนะว่าใครมือเก่ามือใหม่ ดูรถก็รู้แล้ว ชัดเจนมาก แต่ตอนนี้ไม่ใช่แล้ว รถมือใหม่แต่แม่งแรงกว่ามือเก่าก็มี มือใหม่ใจถึงเยอะมาก เด็กมัธยมก็มี รุ่นใหญ่อายุมากกว่าผมก็ยังมี รถแข่งวันนี้มีราว 90 คัน หึหึ
   ตาลายครับ เสียง ควัน คละคลุ้งเต็มไปหมด ยังดีที่เวทีกรรมการอยู่ต้นลม ไม่งั้นมึงตายแน่ สำลักควันตาย แต่เอ.. พอค่ำลมมันเปลี่ยนทิศนี่หว่า กลางวันลมบกลมพัดเข้าฝั่ง กลางคือลมทะเลลมพัดออกจากฝั่ง อ้าว กลางคืนนี่กูจะต้องโดนควันนี่
   ฉิบหาย งานเข้า ยังดีผมเตรียมผ้าปิดหน้าตอนใส่จักรยานมาด้วย แต่ก็เอาไม่อยู่ครับ ควันจากยางใหม่ๆ แม่งท่วมท้นจริงๆ เหมือนเอาถังดับเพลิงมาฉีดใส่เลย ควันสีขาวเข้มๆ เหม็นไหม้ยางสุดๆ ไอ้นี่แม่งมะเร็งของแท้
   นั่งอยู่จนลมเปลี่ยนทิศเห็นไม่เข้าที กลับที่พักดีกว่า นัดประชุมกับเอกไว้ตอนสองทุ่มที่ล็อบบี้โรงแรม
   ที่พักชื่อ LK Crystal ครับ อยู่แถวถนนเทพประสิทธิ์ แต่ต้องเข้าซอยแยกไปหน่อย โรงแรมไม่ใหญ่ แต่ห้องพักนี่กว้างใหญ่มาก เอกใจดีให้ผมพักห้องเดี่ยว เลยอิสระหน่อย สามารถหยิบเอา Uke มาเล่นได้โดยไม่ต้องเกรงใจเพื่อนร่วมห้องพัก
   จัดข้าวของเข้าตู้และอาบน้ำล้างคราบฝุ่นผงจากยาง เสร็จแล้วก็หิวจัด เริ่มคิดถูกว่าเรามีกล้วยน้ำว้าและน้ำเต้าหู้ติดมาด้วย ซัดกล้วยก่อนเลย ผลไม้นี่ต้องกินตอนท้องว่างจะถึงจะเกิดประโยชน์สูงสุด แต่แปลกที่เคยอ่านเจอมีคนบอกว่าไม่ควรกินกล้วยตอนท้องว่าง เขาบอกไม่ดี อืมมม ผมไม่ค่อยเชื่อว่ะ
   ซัดไป 2 ผล ค่อยสบายท้องหน่อย เชื่อม wifi เช็คข่าวอัปเดทของงานดริฟท์ ผมแม่งมือใหม่สุดๆ กับงานนี้เลยนะนั่น เคยเป็นแค่กรรมการในยุคเก่าๆ ตอนนั้นง่ายมากครับ แค่ขับได้เนียน ต่อโค้งได้สวยก็โคตรเก่งแล้ว ผมเคยคิดว่าแบบนั้นยากสุดแล้วนะ แต่นั่นคือความคิดของผมคนเดียว โลกมันเปลี่ยนไปแล้ว เทพฯมาจุติกันเต็มไปหมดแล้ว
   0800 ผมลงไปที่ล็อบบี้ รุ่นน้องชื่อ “นัท” กรรมการร่วมอีกคนที่มีประสบการณ์ในการให้คะแนนสูงกว่าเป็นคนบรีฟให้ผมกับเล็ก (โปรเจค เอม) ฟังถึงขั้นตอนการให้คะแนนซึงจะแบ่งเป็นส่วนต่างๆ หลายส่วน ยิ่งเล่ากูก็ยิ่งมึน ไหนๆ ไอ้เอกตอนแรกบอกให้พี่เปิ้ลมาช่วยหน่อย มาดูเล่นๆ สนุกๆ ขำขำ อ่านกฎของมึงแล้วไม่เห็นขำเลย ยากฉิบหาย
เช่นพิจารณาจาก
ความเร็ว / กำหนดขั้นตำที่จุด Start Drift ต้องไม่ต่ำกว่า 55 กม/ชม (โหห แล้วจะวัดกันอย่างไรวะ)
ล้อหน้า / หากมีการปรับแต่งในโค้งจะถูกหักครั้งละ 1 คะแนน (นี่กูต้องจ้องล้อหน้าแม่งด้วยหรือวะนี่)
ล้อหลัง / ห้ามใช้เบรกมือ ถ้าใช้หรือถูกจับได้จะถูกตัดครั้งละ 1 คะแนน (ใช่แล้ว มึงต้องดูทั้งล้อหน้าและล้อหลังของมันอีกด้วย)
Apex / สนามแรกนี้มี Apex 3 จุด เข้าผิด เข้าไม่ครบก็หักกันไป (หึหึ มึงถามกูหรือเปล่าว่าจะมองทันไหม)
Start / Finish รถจะต้องเริ่มดริฟท์ตั้งแต่จุดสตาร์ท ไม่งั้นจะโดนหักคะแนน และต้องดริฟท์ตลอดทางจนถึง Finish ไม่งั้นก็จะโดนหักอีก (อืมม อันนี้พอไหว ดูง่ายหน่อย)
Out of Track /  ขับผิดไลน์ ขับออกนอกขอบเส้นทางที่ผู้จัดระบุไว้ ก็จะโดนหักคะแนน ไอ้นี่โดนเยอะด้วย ยิ่งเป็นรอบ Battle นี่ถึงขั้นแพ้ตกรอบไปได้ง่ายๆ เลย
   กฎมีแค่นี้เองครับพี่
   อืมม ผมอ่านมาคร่าวๆ แล้วล่ะนะ จนมีคำถามมาเต็มกบาลเลย นี่มึงเป็นกูเป็นทศกันฐ์หรือไงวะ มี 10 หน้า 20 ตา 10 แขน กฎมึงแม่งยิบย่อยสัสเลย ตัวกูเองก็มือใหม่โคตรๆ ที่พอมีชื่อเสียงอยู่บ้างก็เพราะเก่าแก่และเล่นมาก่อนใครเขา ถามว่าเก่งไหม ตอบได้เลยครับว่าไม่เก่งเลยแม้แต่น้อย
   นัทเลยบอกว่าพี่อย่าตกใจไป เราจะช่วยแบ่งกันดู เลยให้หน้าที่ของผมคือเช็คว่ารถแข่งเข้าจุด Apex ครบหรือไม่ เข้าได้สวยเนียนเพียงใด และมีการแต่งล้อหน้าขณะเข้าโค้งมากน้อยเพียงใด
   ใครเก็บ Apex ได้ครบถ้วนจะได้ 100 คะแนน ใครขับแบบล้อหน้าแกว่งไปมาก็ให้หักคะแนนไป จุดนี้มี 50 คะแนน
   Apex มี 3 จุด จุดแรก 30 คะแนน จุด 2 อีก 30 คะแนน ส่วนจุด 3 เราเรียกว่า Apex ท้าย คือต้องเอาท้ายรถมาชิดและกวาดในบริเวณนี้ซึ่งมีกรวยตั้งอยู่ 4 อันเรียงกัน ถ้ากวาดได้ครบ จะได้ 40 คะแนน
   “ไหนๆ พี่ก็ดู Apex แล้ว ก็ขอแถมให้พี่ช่วยดูล้อหน้าด้วยก็แล้วกัน” เฮ้ยย นี่แปลว่าผมต้องจ้องล้อหน้าของรถขณะดริฟท์ด้วยหรอ ไม่นะ ไม่นะ
   แต่ก็ไม่มีข้อแม้ครับ ผมรับหน้าที่ดู 2 จุด ส่วนเล็กดูจุดเดียวในเรื่องของสไตล์การขับ ซึ่งมันเป็นอารมณ์และความชอบส่วนตัวล้วนๆ ของเล็กเอง คือนั่งดูเพลินๆ แล้วก็จิ้มออกมาเลยว่าจะให้เท่าไหร่ แต่ผมนี่สิ แม่งมีจุดที่ทุกคนในสนามเห็นกันชัดๆ ให้คะแนนผิดนี่มีโดนด่าอีกด้วย ฉิบหายแล้วครับท่านผู้ชม
   นั่งคุยกันจนถึง 1030 ก็แยกย้าย กลับเข้าห้องด้วยความวิตกกังวล นี่กูจะทำงานเขาล่มหรือเปล่าวะ ถ้ามีใครโห่ผมจะทำอย่างไรดี ต้องเอาปี๊บไปด้วยไหม
   บอกตามตรงนะ ผมว่าแม่งชักจะไม่สนุกแล้วล่ะ

[O'Pern]

17 พค 57
   มาต่างถิ่น แต่ยังคงตื่นตอน 0430 เหมือนเดิม ท้องฟ้ามืดมิด รอให้ฟ้าสว่างสักหน่อยดีกว่า ถนนหนทางก็ไม่คุ้น แถมไม่ได้เอาไฟหน้าไฟท้ายมาอีกด้วย ตอน 0530 ค่อยออกมาจากห้อง ประกอบจักรยานและออกขี่ตอน 0600
   นี่ผมไม่ได้มาพัทยาราว 20 ปีเห็นจะได้ ตอนมาเล่นเรือใบที่สัตหีบผมก็ใช้ถนนเส้น 331 ที่อยู่อีกฟากของภูเขาเป็นทางเลี่ยงเส้นสุขุมวิทแทน
   อยากเห็นหาดพัทยาครับ เลยไปทางพัทยาเหนือ ขี่ช้าๆ เรื่อยๆ ตาก็มองสองข้างทางไปเรื่อย ตื่นตาตื่นใจเหมือนมาเมืองนอกยังไงยังงั้น
   “แคร๊งง” ได้ยินเสียงเหล็กหล่น จอดรถดูเห็นวงแหวนอลูมิเนียมขนาดใหญ่วางอยู่ ตอนแรกจะไม่สนใจแล้ว เพราะมันไม่ใช่ชิ้นส่วนจักรยานแน่ๆ แต่คิดอะไรไม่รู้นะ เก็บใส่กระเป๋ากางเกงกลับมา ซึ่งโชคดีชะมัด
   ไปถึงวงเวียนพัทยาเหนือ เลือกเลี้ยวซ้ายลงชายหาดพัทยา โอ้โห สวยว่ะ ไม่ใช่ทะเลสวยนะ ทางเท้าเลียบริมหาดสวยกว่าเดิมครับ สมัยก่อนเป็นฟุตบาทแคบๆ ตอนนี้กลายเป็นทางเท้าใหญ่กว้างขวาง ขี่จักรยานบนนี้ได้อย่างสบายๆ เลย แต่พอหันไปมองทะเลแล้วหดหู่นะ เจอคลื่นกัดเซาะเสียจนไม่สวย หลายช่วงเอาถุงทรายขนาดใหญ่มาวางแทนทรายก็มีเยอะ ช่วงไหนจะเอาเรือขึ้นลงก็เว้นถุงทรายไว้หน่อย
   โดยรวมแล้วเมืองสวยงามขึ้น สะอาดขึ้น คอนโดเกิดใหม่เพียบ เกิดแบบไม่เป็นระเบียบอีกด้วย สร้างกันแบบไม่สนใจใคร มันก็จะบังวิวกันเอง คนขายรวย เจ้าของรวย ใครซื้อไปแล้วก็ต้องยอมรับกันเอาเอง แหวะ
   ทางเท้าสวย ขี่สบาย อากาศดี ฟากหนึ่งเป็นทะเล อีกฟากเป็นตึกสูงใหญ่ บรรยากาศแปลกๆ ดีครับ ขี่ไปจนถึงพัทยาใต้ จอดนั่งเล่นริมทะเลนิดหน่อย ถ่ายรูปเล่นบ้าง อัฟเฟซบุ๊คบ้าง ขำขำ เผื่อมีเพื่อนคนไหนอยู่พัทยาพอดีแล้วมาเห็นเข้า ก็อาจได้เจอกันสักหน่อย
   วกกลับเข้าโรงแรมที่พัก ไม่น่าเชื่อขี่แค่ไม่เท่าไหร่เอง ใช้เวลาไป 1.30 ชม เอาจักรยานเก็บท้ายรถ ถอดบันได ถอดคอสวม แล้วก็เห็นว่านอทยึดขาตั้งหายไป แต่มันเป็นแค่นอทล็อคตัวรอง ไม่ใช่นอทหลัก นึกขึ้นได้หยิบเอาแหวนอลูมิเนียมขนาดใหญ่ออกมาสวม เฮ้ยย พอดีเลย แหวนนี่ของกูหรือวะ ไม่เคยรู้มาก่อนเลยว่ารถกูมีไอ้ชิ้นส่วนนี้ด้วย ดีนะที่ไม่หาย
   กินมื้อเช้ากันเลย ตอนนี้ 0730 นั่งกินคนเดียวครับ ไปไหนมาไหนคนเดียวตลอดอยู่แล้ว โรงแรมขนาดเล็ก อาหารเช้าก็ดูแล้วงั้นๆ เหมือนจะให้แบบแถมๆ เสียมากกว่า ก็กินเพื่ออยู่ครับ ตักไข่ดาวมา 1 ฟอง มีไก่ทอด ผัดผัก ข้าวผัดไข่ ขนมปังปิ้งทาแยม ครัวซอง น้ำส้มคั้น นม แนวๆ นี้แหละ
   เข้าปากคำแรกแม่งทำเอาผมน้ำตาไหล ซึ้งจัด อร่อยครับ ไก่ทอดนี่หอมมาก เนื้อไก่สดหอม ไม่น่าจะใช่ไก่แช่แข็ง หรือมันอาจแช่แข็งมาอย่างดีก็เป็นได้นะ ข้าวผัดก็ดีกว่าพวกโรงแรมใหญ่ๆ เสียอีก ผัดแล้วหอมไข่ หอมข้าว เหมือนกับว่าวัตถุดิบเขาดีกว่า หรือไม่ก็ปรุงได้ถึงเครื่องกว่า ไม่รู้สิ ผมไม่ใช่พวกนักชิม แต่กินแล้วมันอร่อยกว่าที่เห็นมากนัก
   ไม่ต้องอะไรมาก เอาแค่น้ำส้มคั้นที่เขาใช้แบบสำเร็จรูปแน่ๆ ก็ยังอร่อยเลย ไม่รู้ใช้ยี่ห้ออะไรนะ มันหอมส้ม มีเกล็ดส้ม (อาจไม่ใช่เกล็ดจริง เป็นพวกของปรุงแต่งให้คล้ายเกล็ด) ไม่หวานมาก จิบแล้วซดต่อได้หมดแก้ว ในขณะที่อีกหลายยี่ห้อผมจิบทีเดียวแล้ววางเลย คือนอกจากจะไม่อร่อย ไม่กลมกล่อมแล้ว ยังมีน้ำตาล สารปรุงแต่ง สารกันบูด กันเสีย ฯลฯ
   ผมว่ารับได้นะ ห้องพักคืนละไม่ถึง 1000 บาท ห้องใหญ่ แอร์เย็น ทีวี ตู้เย็น ห้องน้ำ ทุกอย่างดีและสภาพใหม่มาก แต่ถ้าดูภายนอกแล้วคนอาจไม่กล้ามาพักเพราะมันอยู่ในซอยเล็กๆ แคบๆ ที่จอดรถก็จอดได้ไม่ถึง 20 คัน เจอเทศกาลจะวุ่นวายเป็นที่สุดเลย
   กินไปก็อ่านข่าวในเฟซบุ๊คไปด้วย สักพักนัทก็ลงมานั่งกินด้วย คุยกันจนถึง 0930 ก็พากันออกเดินทางไปสนามแข่ง เจอเล็กเพิ่งลงมา เลยบอกเขาว่าขอตัวก่อนนะ ไปเจอกันที่สนามเลย
   แดดแรงเหี้ยๆ เลยครับ วันนี้กูเกรียมแน่ ทำใจไว้แล้ว เอาอุปกรณ์กันแดดมาเพียบ แต่ไม่ได้ทาครีมนะ เพราะทาแล้วเหนียว หรือไม่ก็เหงื่อออกแล้วเหนียว แล้วไปเจอกับฝุ่นของยางที่ปั่นของมา ไอ้ฝุ่นผงนี่แหละจะมาเกาะติดผิวเราได้ง่ายมาก ล้างออกก็ยาก แต่ถ้าผิวหนังไม่เหนียวก็จะล้างออกได้ง่ายกว่า
   มีผ้าปิดหน้ามา 2 แบบ อันแรกคือผ้าฝ้ายยี่ห้อ HAD (สไตล์เดียวกับของ Buff) อีกผืนเป็นของลูกที่ใส่ตอนเล่นเรือใบยี่ห้อ Naroo ไอ้นี่ใส่สบายกว่า ผืนเล็กกว่า โปร่งสบายกว่า แต่กรองฝุ่นได้น้อยกว่าเช่นกัน
   ปิดปากแล้วต้องปิดหัวด้วยนะ ไม่งั้นฝุ่นแม่งเต็มกบาลเลย หัวจะเหม็นมากๆ อารมณ์เดียวกับตอนไปกิน MK สุกี้ กลับมาบ้านลองดมหัวเพื่อนที่ไปด้วยกันดูครับ แม่งนำพาสุกี้กลับมาบ้านด้วยชัดๆ หิวๆ นี่อาจมีแดกเพื่อนได้เลย
   ผมคลุมหัวด้วยหมวกแบบ Beanie คลุมแม่งมิดเลย ก็กันฝุ่นยางได้ดีครับ เสี่ยตรงร้อน ใส่ได้ไม่นานก็ต้องถอด โชคดีอยู่เวทีกรรมการไม่โดนฝุ่นควันยางเลย มันอยู่ต้นลม
   ช่วงเช้านี้เป็นเวลาซ้อมของนักแข่งครับ วิ่งกันแบบตามใจตัวเองได้เลย ไลน์ของวันเสาร์นี้จะวิ่งวนรอบนอกก่อนแล้วค่อยวนเข้าใน แล้วค่อยวนออก ส่วนไลน์ของวันพรุ่งนี้จะวิ่งย้อนกลับเส้นทางทั้งหมด ก็น่าสนุกดีครับ ท้าทายดี
   กำหนดการ 1030 จะเริ่มต้นควอลิฟาย เอาเข้าจริงก็เลทไปถึง 1100 ผมมาถึงนี่ตั้งแต่ 1000 เตรียมพร้อมอยู่นานแล้ว แดดแรงจัดสาดส่องทะลุเต้นท์เลย คือแม้มีหลังคาผ้าใบแต่ก็ยังรู้สึกถึงไอแดดได้ชัดเจน
   นักแข่ง 90 คัน ควอลิฟายคันละ 2 รอบ พอเข้ารอบก็จะแบ่งเป็นสาย A และ B พวก A จะคัดเอา 32 คันไปแข่งรอบชิง ส่วน B จะคัดแค่ 16 คัน เพราะมีนักแข่งน้อยกว่า
   คิดแบบคร่าวๆ ผมต้องนั่งดูรถแข่งราว 300 run
   300 !!!
   พระพุทธ นี่กูไปรับปากเขาแล้วจะทำได้หรือเปล่าวะนี่ ยิ่งเห็นแดดแล้วเพลียใจเลย ตามน้ำแล้วล่ะครับ ทำหน้าที่ๆ เราได้รับมอบหมายให้ดีที่สุด
   ดีที่สุดคือดีกว่านี้ไม่มีอีกแล้ว ทำอะไรก็ตั้งใจเต็มที่ ถ้าผิดพลาดเราก็จะไม่ต้องมาเสียใจกับมัน เพราะเราทำถึงที่สุดแล้ว
   จำได้แม่นว่าคนที่ขับควอลอฟายคันแรกคือนักแข่งชื่อ Dre คนเรียก ดีเจเดร์ หุ่นดีสูงใหญ่ เอกลักษณ์คือทรงผมฟูๆ ทีม PTT ขับได้สุดตีนจริงๆ
   เขาใช้รถ S13 เครื่องแรงแบบเอาไปแข่งแดร็กได้เลย ฉีดไนตรัสอีกด้วย ขับรอบแรกประทับใจโคตรๆ เพราะไอ้ Apex ท้ายที่ผมคิดว่ามันยากมากๆ ไม่น่าจะมีใครทำได้หรอก หรือทำได้ก็มาแบบไม่สวย ไม่ได้คะแนนเต็ม
   แต่เปล่าเลย Dre เขาขับมาแบบเต็มตีน เก็บ Apex ได้ครบถ้วนหมด 3 จุด ไลน์ล้อหน้าเป๊ะ โยนรถมาแรงๆ ล้อหน้าแม่นๆ กดส่งเต็มที่ รถแม่งพุ่งโคตรน่ากลัวเลย Dre ได้คะแนนในจุด Apex 100 เต็ม ล้อหน้าแม่น ได้ 50 เต็ม ไม่โดนหักคะแนน
   ถ้าสไตล์สวยถูกใจ เล็กก็จะอัพคะแนนให้อีกเด้ง ส่วนเรื่องความเร็วที่ผมสงสัยว่าจะวัดกันอย่างไร นัทใช้ Speed Gun ยิงเลย ง่ายมากเลย
   ผลออกมา Dre ได้ไปเกือบเต็ม 100 สุดตีนนนน นี่ขนาดแค่คนแรกนะนี่
   ผมเล่าได้ละเอียดเพราะประทับใจเลยจำได้แม่น คงเล่าแบบนี้ให้ครบนักแข่งทั้ง 90 คนไม่ได้แน่ๆ แต่มีนักแข่งจากค่ายยางชื่อแปลกๆ มากันเยอะมาก บอกไปก็ไม่มีใครรู้จักยางชื่อ หลินหลง จินยู ซีเทค ไทรแองเกิ้ล เวสเลค นันกัง ไทรเอซ ที่พอจะคุ้นหน่อยก็คือพวก เคนด้า วีรับเบอร์ โตโย
   พวกมาเป็นทีมนี่เยอะมาก แต่มาเดี่ยวก็พอมี พวกนี่น่าเห็นใจมาก มันเหมือนกับตัวผมเองในอดีต ยางหมดก็เปลี่ยนยางเอง ซ่อมเอง พังก็ลากกลับเอง เจ็บเอง ช้ำเอง เล่นแบบนี้ก็คือเล่นจนเหนื่อย จนเงินหมด ก็จะค่อยๆ เลิกราไปเอง แต่ถ้าใครเงินหนาก็จะอยู่ได้นานหน่อย ฉะนั้น จงเร่งหาสปอนเซอร์ครับน้องๆ
   ดำเนินการควอลิฟายไปจนครบ 90 คันก็เหนื่อยโคตร ไม่ได้นั่งดูแบบเพลินๆ แต่เป็นการดูทุกคันแบบจับผิด ไม่เห็นสนุกเลยว่ะ
   ขอพักหน่อย กรรมการปวดฉี่ ขณะแข่งนี่ไปไหนไม่ได้เลยนะ หิวโคตรเลย แต่ก็กินข้าวอะไรไม่ได้ กินได้แค่ของว่าง รีบหยิบ รีบกิน รีบกลืน ตาก็ต้องจ้องเขม็งที่รถแข่งตลอดเวลา จ้องจุด Apex ทั้ง 3 ที่รับผิดชอบว่าเขาเอารถมาแนบชิดไหม แถมผมมองล้อหน้าอีกด้วย หึหึ ลองนึกดูก็แล้วกัน
   ส่วนใหญ่จะมองทัน แต่ถ้ามองไม่ทันก็จะขอช่างกล้องให้รีเพลยภาพซ้ำ เฮ้ย งานนี้แม่งเจ๋งตรงนี้ครับ ทุกคันที่ขับจะบันทึกภาพไว้ด้วยกล้อง 4 ตัว ดูได้ทุกมุม แถมเอาภาพขึ้นจอใหญ่ให้คนดูทั่วสนามชมไปพร้อมกันด้วย เจ๋งๆ
   ควอลิฟายคันละ 2 รอบ เลือกเอารอบที่เวลาดีสุด คลาส A คัดเอา 32 คันไปชิง ส่วนคลาส B คัดเอา 16 คัน น้อยกว่าเพราะมีผู้สมัครน้อยกว่านั่นเอง
   พอคัดเลือกรอบ 2 เสร็จก็จะมีหยุดพักและให้รถแข่งทุกคันออกมาจอดโชว์ในสนาม นี่ถือว่าเป็นช่วงไฮไลท์ของการประชาสัมพันธ์ทีมตัวเองเลยล่ะ นักข่าวทุกสื่อมาหุ้มรุม ค่ายใหญ่ๆ ก็จะมาพร้อมกับพริตตี้อีก แต่ละคนก็แต่งตัวกันอย่างเต็มที่เลย
   ปล่อยให้เขาถ่ายรูปและสัมภาษณ์กันไป เราได้พักราว 15 นาที ลงไปเดินยืดเส้นยืดสาย ก่อนลงต้องถอดเสื้อกรรมการออกก่อนนะ คือไม่อยากให้ใครเขารู้ว่าเราเป็นกรรมการไง กลัวคนหมั่นไส้ ไปตัดสินให้ใครเขาตกรอบบ้างก็ไม่รู้ แม่งเยอะไปหมดเลย
   จบช่วงนี้ก็ต่อด้วยรอบ Battle เลยครับ เป็นการขับแบบคู่ ผลัดกันนำ ผลัดกันตาม ใครทำคะแนนได้ดีกว่าก็คือผู้ชนะ โดยที่คนนำต้องขับในไลน์ที่ใช้ในรอบควอลิฟาย ส่วนคันหลังก็ต้องขับตามไลน์คันหน้า ไม่ว่าคันหน้าจะขับหลุดไปแค่ไหน อย่างไรก็ต้องก็อปไลน์ให้ได้ และขับให้ชิดคันหน้ามากที่สุด
   แต่มีกฎว่าห้ามชนด้วยนะ มันเลยยิ่งยากเข้าไปใหญ่ ภาระตกอยู่กับคันหลัง ไอ้รอบ Battle นี้ตัดสินโคตรยากเลย ได้คะแนนเท่ากันเยอะมาก สุดท้ายก็แข่งใหม่ บางคู่แข่งใหม่ถึง 3 รอบก็มี จนผมบอกว่า นี่ถ้าพวกมึงเสมอกันอีก จะให้เป่ายิงฉุบแล้วนะ
   กว่าจะหมดของกลุ่ม B ก็ดึกดื่นมากแล้ว ช่วงกลางคืนลมเปลี่ยนทิศครับ จำเรื่องลมบกลมทะเลได้ไหม นี่แหละ ของจริงเลย กลางคืนลมพัดย้อนเอาควันยางเข้าเวทีกรรมการเต็มๆ ผมเตรียมผ้าชุบน้ำมาปิดหน้าปิดหัวไว้แล้ว แต่ยังไงก็เอาไม่อยู่ครับ ดมควันยางไหม้นี่มะเร็งเนื้อๆ เลย
   เลี่ยงไม่ได้ก็ต้องทนกันไปครับ เล่นเอาหัวซุกใต้โต๊ะก็ยังไม่รอด ทนๆ ไปเรื่อยๆ เรียกลุ่ม A เข้ามาแข่งต่อ แต่กลุ่มนี้ก็เจอปัญหาเดียวกับ B อีกก็คือเสมอกันหลายคู่ แข่งใหม่ก็ยังเสมออีก พอแข่งซ้ำนานเข้า เครื่องแม่งพัง ระเบิดกลางสนาม ลูบสูบทะลุออกมาข้างนอกเครื่อง ไส้แตก ไฟลุกลากตามพื้นเป็นแนวยาวเหมือน Ghost Rider เลย สุดท้ายต้องลากออก และเอาปูนขาวมาโรยซับน้ำมันเครื่อง เสียเวลาช่วงนี้ไปราว 1 ชม
   พอเริ่มแข่งใหม่ได้สักพัก ก็มีรถอีกคันท่อหายใจรั่ว พ่นน้ำมันเครื่องลงพื้นแทร็คอีก อ้าว คราวนี้งานช้าง เพราะแม่งพ่นไปทั่วเลย หยุดการแข่งอีกแล้ว เสียไปอีกเกือบ 1 ชม
   รอบหลังๆ นี้มีปัญหาอยู่คู่หนึ่ง คือคันหลังไปสะกิดท้ายรถคันหน้า กฎคือห้ามชน ฉะนั้น ก็เลยตัดสินให้คันหลังแพ้ฟาล์วไป แต่ดูเหมือนเขาจะไม่พอใจ ออกอาการ “งอน” ไม่มาแข่งต่อในรอบชิงที่ 3 งงดิ เฮ้ย นี่เขางอนอะไรหรือ
   ก็ตัวเองทำผิดเองมิใช่หรือ แล้วตัวเองไม่สนใจการเก็บคะแนนสะสมหรอกหรือ นี่สนามแรกของปี ไม่อยากได้คะแนนหรือ ผมล่ะโคตรงง แล้วสปอนเซอร์ของเขาล่ะ ไม่ยิ่งงงไปกว่าอีกหรือ
   คนมีสปอนเซอร์น่ะ มันต้องทำเพื่อคนอื่น ไม่ใช่ทำเพื่อตัวเอง เอ๊ะ หรือว่าเขาคือเจ้าของสปอนเซอร์ตัวนั้นเองก็เป็นได้นะ เพราะถ้าเป็นคนธรรมดาทั่วไปก็คงจะต้องมาแข่งต่อแน่ๆ
   ปกติผมนอนสามทุ่ม แต่นี่ทะลุสี่ทุ่มไปนานมากแล้ว กว่าจะแข่งเสร็จวันนี้ก็ราวเที่ยงคืน หมดแรง เพลียแดด แสบจมูกจากควันยาง หิว โอ้ ครบเลย ตัดสินเสร็จนี่รีบขอตัวกลับห้องพักทันทีเลย
   ถึงห้องพักรีบเปิดแอร์ โอ้ สุขสุดๆ เลย อาบน้ำ สระผมไปหลายรอบ แต่กลายเป็นโดนน้ำแล้วตื่นเลย สดชื่น หายง่วง เลยเปิดไอแพดเช็คข่าว เปิดโทรศัพท์เจอลูกโทรมาหาตอนห้าทุ่ม
   เอ๊ะ ปกติมิวจะไม่โทรมาหาผมเลยนะ ผิดปกติ แถมโทรตอนห้าทุ่มอีกด้วย ต้องมีอะไรผิดปกติแน่ๆ เลย แต่ผมไม่กล้าโทรกลับ ตอนนี้เกือบจะตีสองแล้ว ผมต้องนอนแล้วล่ะ

[O'Pern]

18 พค 57
   มาต่างถิ่น ยังไม่วายตื่นเองแต่เช้า แม้จะเข้านอนตีสอง แต่พอ 0500 ก็ตื่นเองแล้ว แต่ตื่นมาแบบเพลียๆ นะ ตาลืมไม่ค่อยขึ้นเลย จะนอนต่อก็นอนไม่หลับ ได้แค่หลับตาพัก สุดท้ายมาลุกเอาตอน 0600 แต่เดินแล้วโซเซเลย เพลียมาก ลุกมากินน้ำแล้วก็นอนพักต่อ หมดแรงจริงๆ ว่ะ วันนี้คงไม่ได้ขี่จักรยานแล้วล่ะ ตั้งใจว่าจะไปทางหาดจอมเทียนดูบ้าง เลยอดกัน
   นอนต่อ แต่ก็แค่นอนพักเอนกาย ตื่นแล้วก็ตื่นเลย นอนต่อไม่ได้แล้ว หยิบเอา Uke มาเล่นดีกว่า เห็นไหม ได้ใช้ด้วยนะ เป็นการเล่นนอกสถานที่ สนุกดีครับ ซ้อมมือเพลินๆ จนเกือบ 0800 จึงเก็บข้าวของใส่กระเป๋าเตรีมเช็คเอ้าท์ แล้วลงไปกินมื้อเช้า
   วันหยุดนี่นา เลยโทรกลับหามิวหน่อย เห็นเมื่อคืนโทรมา มิวบอกว่า “พ่อๆ โกะตายแล้ว” ได้ยินแล้วอึ้งเลย โกะคือหมาที่บ้านครับ แก่มากแล้ว มาอยู่บ้านก่อนมิวเป็นสิบปี สภาพมันก็โทรมๆ แก่ๆ เดินไม่ค่อยไหว ทุกชีวิตต้องมีวันไปนะ แต่มาจากไปตอนผมไม่อยู่บ้านนี่สิ
   เจอข่าวเศร้ารับอรุณเลย
   ก้าวเดินลงบันไดมาก็เจอนักแข่งหลายคนเลย ที่รู้จักมีแค่คนเดียวคือ “นคร” เขาตกใจที่เห็นผมถือกระเป๋าลงมา ถามว่าพี่จะกลับเลยหรือ ไม่ค้างต่อหรือ มันเลิกดึกนะ ฯลฯ
   ผมเกรงใจทางผู้จัดครับ ถ้าผมอยู่ต่อ เขาก็ต้องมาออกค่าที่พักให้ผมอีก อะไรที่เราประหยัดได้ก็ช่วยเขาไป เลิกดึกก็ขับรถกลับบ้านดึกหน่อย แม้จะไม่ชอบ แต่ก็ต้องทำ ทนๆ เอา มารู้อีกทีตอนตีหนึ่งว่าผมคิดผิดไปมากเลย
   อาหารเช้าแนวเดิมครับ เปลี่ยนจากไก่ทอดมาเป็นปลาทอด เลยตักกินไปเยอะหน่อย กินไปก็คุยกันไปกับเพื่อนๆ นักแข่งบ้าง กรรมการจุดต่างๆ บ้าง พวกนักแข่งนี่ต้องรีบไปสนามก่อน เขามีซ้อม ส่วนกรรมการสายหน่อยก็ได้ ไม่เป็นไร
   เช้านี้เล็กติดรถไปกับผมด้วย พอถึงสนามก็เจอแดดแบบโหดมาก ผมไม่ได้ทาครีมกันแดดมา เพราะตัวจะเหนียว ถ้ามาเจอฝุ่นควันมันจะติดเต็มหน้าตาไปหมด ล้างออกก็ยาก ตอนถูหน้าก็แสบ ต้องค่อยๆ ทำเบาๆ
   กำหนดการจะเริมควอลอฟายตอน 1030 แต่เริ่มจริงเอาตอน 1100 แววล่าช้ามาอีกแล้วครับ ช้ามากก็จะเลิกดึกมากตามไปด้วย เห็นแววว่าทะลุเที่ยงคืนอีกแน่นอน แววออกตั้งแต่เช้า
   วันนี้เป็นการแข่งสนาม 2 นะ แปลกดี เขาจัดสนาม 1 และ 2 ติดกันเลย ปกตินะวันเสาร์จะแค่ควอลิฟาย และวันอาทิตย์จะเป็นวันแข่ง มันก็จะไม่โหดสาหัสเท่าวันนี้
   เรียกว่ามางานแรกสนามแรกผมก็โดนรับน้องเลยนะนี่ รุ่นน้องทีมงานกรรมการประจำจุดอื่นๆ เขาแซวล้อเล่น
   ไม่มีข้อแม้ครับ รับปากเขาว่าจะช่วยงานแล้วก็ต้องทำให้สำเร็จ มันคือความรับผิดชอบ คือหน้าที่ และถ้าจะให้ดีกว่านั้น ผมต้องทำงานให้ออกมาเกินกว่าที่เจ้าเอกเขาคาดหวัง
   เริ่มรู้คิวตัวเองแล้วครับ เริ่มจากควอลิฟายรถแข่ง 90 คัน จบแล้วก็ได้พัก 5 นาที แล้วก็ควอลิฟายรอบ 2 อีก 90 คันอีกครั้ง แล้วก็ได้พัก 15 นาที หลังจากนี้ก็ซัดรอบ Battle ทั้ง B และ A จนจบ
   คอร์สของวันนี้รูปแบบเดียวกับเมื่อวาน ต่างกันตรงทิศทางการวิ่ง เป็นการวิ่งแบบย้อนศรของเมื่อวานนี้ วันนี้จะเน้นเทคนิคและฝีมือการขับมากกว่า ส่วนเมื่อวานจะเน้นความเร็วและความแม่นยำ
   คนวางคอร์สนี่เก่งใช้ได้เลย คือเจ้าเอกนั่นเอง แหม ก็เขาจัดงานนี้มา 12 ปีแล้วนี่นา มืออาชีพตัวจริงแล้วล่ะ
   คอร์สของวันนี้จะยากสุดตรง Apex 1 ซึ่งต้องใช้ท้ายรถกวาดให้เฉียด 4 โคน ถึงจะได้คะแนนเต็ม ยากเหี้ยๆ เพราะมุมของสนามมันไม่ให้เลย ผมดูแล้วอย่างเก่งก็คงทำได้แค่ 3 แต่ที่ไหนได้ หึหึ แม่งเจอระดับเทพที่ดริฟท์แบบสั่งได้ เก็บ 4 โคนกันหลายคันเลย
   ยากสุดก็มีแค่จุดนี้แหละ นอกนั้นไม่ยาก แต่เนื่องจากจุดแรกมันทำให้รถช้า ส่งผลให้รถที่ไม่แรงมากนักจะเร่งความเร็วในครึ่งหลังของสนามได้ช้ากว่าพวกรถแรงฉีดไนตรัส
   อ้อ ลืมเล่า รถดริฟท์ทุกวันนี้มันคนละโลกกับสมัยผมแล้วนะ แรงเหี้ยๆ ระดับ 800 ม้าก็มี แรงโง่ๆ ก็ต้องมี 400 ม้า หึหึ ฉีดไนตรัสกันเป็นว่าเล่นเลย ตัวรถก็ใกล้เคียง Space Frame เข้าไปทุกที แต่ยังไม่เท่าพวกรถแดร็ก
   แดดแรงจัดจนถึงกลางวัน จากนั้นเมฆก็ครึ้มมาเลย วันนี่สนามพีระก็มีงานแข่ง เจอฝนไป 2 รอบ แต่สนามเราทางนี้แห้งสนิท มีฝนโปรยแบบเม็ดเล็กๆ บางๆ แค่ 10 นาที แทร็คยังไม่ทันเปียกเลยด้วยซ้ำไป
   รูปแบบงานเหมือนเมื่อวานนี้เป๊ะทุกอย่าง สนุกตรงพิธีกรในสนามชื่อ “จอห์น” Good Old Car คนนี้รู้จักกับผมมานานมาก แต่ไม่สนิทกัน เรียกว่าต่างคนต่างรู้กิติศัพท์ของกันและกัน เขาเก่งตรงจำนักแข่งได้หมด แซวกันเละเทะ ซึ่งมันสนุกมากๆ เลย ฟังแล้วฮามาก ทะลึงมากอีกด้วย ก็ถือว่าเป็นสีสันดีครับ
   งานแข่งวันนี้ราบรื่นมากเลย ไม่มีรถเครื่องระเบิดในสนาม ไม่ต้องเสี่ยเวลาไปมากมายเหมือนเมื่อวาน ดูแล้วน่าจะเสร็จราว 1000 แบบนี้ค่อยสบายหน่อย
   แต่อะไรก็เกิดขึ้นได้ ในรอบ A Battle มีเสมอกันหลายคู่มากๆ แข่งกันแล้วสูสี สู้กันจนรถพัง หนวดกุ้งขาดไปสองรอบ ขอเวลาไปซ่อมแล้วมาแข่งต่อ เขาก็ยังทำรถกันทัน นี่ถ้าเป็นสมัยผมนะ รถพังก็นั่งเซ็งแล้ว
   เกมยืดเยื้อกันมาก ตัดสินให้ขาดชัดเจนได้ยากมากจริงๆ เลยให้แข่งกันใหม่อยู่หลายคู่ บางคู่เจอสถานการณ์กดดันมากๆ เข้า จู่ๆ ก็ขับหมุนหลุดไปเองซะงั้น ถ้าออกมาแบบนี้ก็ตัดสินง่ายครับ มันไม่มีค้านสายตาใครอยู่แล้ว
   สิ้นสุดเอาตอนเที่ยงคืนจนได้ รีบกลับเลยครับ ล่ำราเด็กๆ น้องๆ ทีมงานทุกคนแล้ว ผมขับรถกลับบ้านกรุงเทพฯทันที ไม่เคยขับรถดึกๆ ในสภาพตัวเองอิดโรยมาก่อน วัดใจกันไปเลย เจ้าเอกคะยั้นคะยอให้นอนค้างอีกคืน แต่ผมเกรงใจเขา งานเสร็จแล้วก็ไม่อยากให้เขามาสิ้นเปลืองกับผมอีก
   กลางคืนถนนโล่งมากเลยครับ แต่มอเตอร์เวย์นี่แม่งมืดมากๆ เลย ไม่กล้าขับเร็ว พอขับช้าก็ง่วง ขับไปหาวไป มีเผลอหลับไปนิดหน่อย ตื่นมาแล้วหนาวเลย กลัวซัดท้ายรถที่จอดอยู่ข้างทางจริงๆ เปิดกระจกให้ลมตีหน้าก็ช่วยได้นิดหน่อย ร้องเพลงดังๆ ก็ยื้อได้แป๊บเดียว สุดท้ายก็ง่วงอีกแล้ว
   สู้ทนขับถึงแยกพนัสนิคม นึกถึงรุ่นน้องชื่อ “เอ้อ” ขึ้นมาอีกครั้ง บ้านเขาอยู่แถวนี้ นี่ถ้าสนิทกันมากๆ ผมจะขอแวะนอนบ้านเขาเลยนะ แต่ยังไม่สนิทถึงขั้นนั้น เราแค่คุ้นเคยกัน เลยไม่กล้ารบกวน
   ทนๆ ไปจนถึงจุดแวะพักรถ แต่ด้วยความขี้เกียจจอด เลยขับผ่านไปเสียนี่ นี่ถ้ารู้ว่าขับต่อไปมีหลับ ผมจะต้องจอดแวะพักแน่ๆ เลย
   ถนนโล่ง ซัดอัดได้เต็มที่ แต่แม่งมืด เลยไปได้แค่ 120 พอ แช่ไว้นานๆ เข้า แม่งเผลอหลับในอีกแล้ว เสียวฉิบหายเลย
   ทนๆ ขับมาจนถึงสุวรรณภูมิก็ดีใจว่าใกล้ถึงแล้ว แต่พอขึ้นทางด่วน สายตาแม่งกลายเป็นเบลอมาก เห็นข้างทางแบบวิ้งๆ โฟกัสอะไรไม่ได้เลย เฮ้ย นี่กูเป็นอะไรไปแล้ว
   บนทางด่วนก็หลับอีกรอบ แต่ก็รอดมาได้ โห งานนี้เสี่ยงชีวิตสุดๆ เลย พอลงทางด่วนแล้วนี่ไปกันใหญ่เลย สายตาแม่งเห็นแต่ด้านหน้ารถ พอมองไปข้างทางก็เป็นภาพเบลอไปหมด เหมือนกับจำทางไม่ได้ ทั่งๆ ที่เป็นถนนที่ตัวเองขับผ่านทุกวัน
   สุดท้ายก็มาถึงบ้านได้ตอน 0130 ใช้เวลาแค่ 1.30 ชม นี่ถ้ามีสติและร่างกายสดๆ คงจะขับอย่างสนุกมาก ถนนโล่งสุดๆ เลย ล่ะ
   เข้ามาบ้านได้ก็อาบน้ำ สระผม หยิบชุดนอนในกระเป๋ามาใส่ซ้ำ ล้มตัวลงนอนข้างๆ ลูก แขนเขาเย็นเจี๊ยบเลย ไม่ยอมห่มผ้าอีกแล้ว ต้องให้ผมห่มให้ทุกที

[O'Pern]

19 พค 57
   ลืมตาได้แบบหรี่ๆ หนังตาแม่งหนักมาก แถมตื่นมาแล้วรีบลุกจะรีบไปอาบน้ำแต่งตัว แต่แค่ยันตัวนิดเดียวก็ล้มหมดแรงนอนต่อ ไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อน
   กว่าจะบูสท์ร่างกายขึ้นมาได้ก็สายตะวันโด่ง มิวต้องรีบออกจากบ้านแล้ว เลยตักอาหารเช้าใส่กล่องข้าวเอาออกไปกินที่ทำงาน เอาจักรยานคันใหญ่ใส่ท้ายรถกระบะฝากภรรยาเอาออกไปด้วย เช้านี้ไปรถคันเดียวกันหมด แวะส่งมิวที่โรงเรียนแล้วกลับมาอยู่ร้านขายของตั้งแต่เช้า
   เช้านี้รถติดหนักมาก ทุกโรงเรียนเปิดเรียนกันหมดแล้ว จันทร์แรกของเทอม ผู้คนต่างยังปรับตัวกันไม่ได้ คนไปโรงเรียนเก่าก็โอเคทนแบบเดิมๆ ส่วนคนที่ไปโรงเรียนใหม่ เช่น ม1 ม4 หรือประถม 1 พ่อแม่ก็วุ่นหนักหน่อย ทนๆ กันไป ที่นี่ประเทศไทย
   อาหารเช้ายังคงทรงคุณค่าเหมือนเดิม ไก่ผัดขิงใส่เห็ดหูหนู ไข่ต้ม ข้าวกล้อง วันนี้ทำเท่นะ กินข้าวด้วยตะเกียบ เพราะในกล่องข้าวมันมีตะเกียบมาให้ ก็เลยลองดู อารมณ์คล้ายอาหารญี่ปุ่น ค้นพบว่าข้อดีของการกินข้าวด้วยตะเกียบก็คือเราจะไม่ตักอาหารเข้าปากเยอะเกินไป แต่ละคำก็ไม่ใหญ่เกินไป แถมกินช้าลงกว่ากินด้วยช้อน เฮ้ยย แจ๋วดีว่ะ
   มีดีก็มีเสีย นั่นคือเรากินอาหารพวกน้ำแกงจะลำบากมาก แทบจะทำไมได้เลยล่ะ
   ง่วง งง เบลอ เป็นแบบนี้ตลอดช่วงเช้า ยิ่งตอนยกของใส่รถลูกค้านี่ยืนแทบไม่อยู่เลย เซ เป๋ เอียงพิงท้ายรถ ลูกค้าคงนึกว่าเราเมา แต่มันทรงตัวไม่อยู่เลยนะ ต้องวอร์มอยู่สักพักหนึ่งถึงพื้น
   บ่ายๆ กลับเข้าบ้าน ทีนี้ตื่นสนิทเลย เพราะต้องขี่จักรยานกลับ ไม่นั่งแท็กซี่แล้ว แม่งเปลืองมาก ตั้ง 70 บาท ขี่จักรยานไม่ถึง 30 นาทีเลย
   โชคดีมากที่แทบไม่มีแดดเลย เมฆครึ้มๆ แต่ก็ร้อนนะ อบๆ หน่อย รถไม่ติด ขี่สบายมากๆ เลย เจอไฟแดงก็มาฝึก track stand อยู่ข้างหน้า ถ้าไม่เกิน 20 – 30 วิ นี่ผมพอยืนนิ่งๆ ได้
   กลับมาบ้านก็รีบอาบน้ำเลย ถึงตอนนี้แหละที่ร่างกายค่อยตื่นตัวหน่อย หิวโซเลย วันนี้ที่บ้านมีแต่ผลไม้ เลยกินไปหลายขนาน กีวี 1 ผล มะม่วงอกร่อง 1 ผล เกาลัด 1 กำมือ มีขนมขบเคี้ยวนิดหน่อย ขนมปัง ทุเรียนทอด หึหึ ไอ้พวกนี้ห้ามกินเยอะ
   เออ แปลกอยู่อย่างหนึ่งนะ คือผมไม่ได้ออกกำลังกายเลยหลังจากลูกเปิดเรียนวันที่ 15 ไปอยู่พัทยา 16-17 สองวันเต็มๆ กินแต่ของปัญญาอ่อนในสนามที่เขามีขาย คงเอาไว้ขุนกรรมการให้อ้วนมั้ง เริมจากโออิชิชาเขียวสารพัดรส มันฝรั่งเลย์เกือบจะทุกรส ไอ้สองสิ่งนี้จะมีวางอยู่บนโต๊ะกรรมการทั่งสองวัน ถ้ากินหมด ก็จะมาเติมให้ตลอด !!!
   เฮ้ยย นี่มันจะฆ่ากันให้ตายทางอ้อมใช่ไหม มันจะขุนกรรมการนี่หว่า
   เย็นภรรยาโทรมาบอกให้ช่วยมารับลูกหน่อย งงเลย ตั้งตัวไม่ติด รีบปิดคอมฯ เก็บเอกสารทำงานที่กองเต็มโต๊ะ รีบไปรับลูกกลับมาบ้าน เย็นลูกกินข้าวต้มกุ้ง ส่วนผมกินผลไม้ตั้งแต่บ่ายแล้ว ไม่อยากกินอะไรอีก แต่ไม่น่าเชื่อว่าตอนดึกเสือกหิว ฮ่าๆ เลยกินแตงโม และเกาลัดเอาตอนสองทุ่มกว่า
   อืม ตามใจปากอีกแล้วสินะ

[O'Pern]

20 พค 57
   ตารางชีวิตเปลี่ยนไปแล้ว แต่นาฬิกาในร่างกายยังคงทำให้ผมตื่นตอน 0430 เหมือนเดิม นอนเล่นพลิกตัวไปมาจนถึง 0530 จึงอาบน้ำเตรียมตัวออกจากบ้าน ตลอดเวลาก็คิดนะว่าจะเอาจักรยานไปอีกดีไหม ออกไปตอนเช้าด้วยกันคันเดียว ขากลับผมขี่จักรยานกลับ แต่ก็กลัวตอนเย็นโทรมาเรียกให้ไปรับลูกอีกนี่แหละ ถ้ารู้ว่าต้องรับลูกกลับ จะได้ขับรถยนต์ออกไปอีกคัน มันสะดวกกว่ามาก
   เลยตัดสินใจเอารถออกไป แต่ให้มิวออกไปกับภรรยาผมแทน มิวชอบไปโรงเรียนแต่เช้า ไปถึงก่อนก็ได้เล่นกับเพื่อน การออกแต่เช้ามันก็ดี แต่ช่วงเช้านี่รถติดมากสิ ผมออกสายนิดหน่อย รถนี่โล่งเลย ไม่รู้ว่าโล่งเพราะทางกองทัพประกาศกฎอัยการศึกหรือเปล่า
   ขับแป๊บเดียวก็ถึงที่ทำงานแล้ว รถโล่งมากเลย สบายดี เมื่อคืนได้นอนเต็มที่ ค่อยสบายตัวหน่อย นอนน้อยมา 2 คืนติดกัน ร่างกายไม่คุ้นเลยนะ ปกติจะนอนไม่เกินสามสี่ทุ่มไง
   ที่ร้านงานปานกลาง ไม่เยอะมากนัก พอมีเวลาว่างนั่งสบายๆ หน่อย ยกของแค่เล็กน้อย ส่วนใหญ่จะรับโทรศัพท์ เขียนบิล ฯลฯ
   ก่อนเข้าบ้านแวะซื้ออาหารปลาที่ Big C เมื่อก่อนไปทุกวัน จอดรถไว้ที่นี่แล้วเดินไปรับมิว แต่ตอนนี้ไม่ได้เฉียดไปเลย มิวย้ายโรงเรียนแล้ว เช่นเดียวกับเซ็นทรัลพระราม 2 เมื่อก่อนไปแทบทุกวัน แต่นี่ไม่ได้เหยีบมาตั้งแต่เดือนมีนาคม
   เจ้าของร้านเห็นผมแล้วตกใจร้อง  “เฮ้ยย เฮียไปทำอะไรมา ทำไมผอมขนาดนี้”
   แหม เล่นเอาเราดีใจ บอกเขาไปว่าวิ่งครับ วิ่งมันทุกเช้า วิ่งจนผอม ไม่ผอมไม่เลิก
   เข้ามาบ้านตอนบ่าย หิวโฮกอีกแล้ว ตอนอยู่ทีทำงานก็กินกล้วยน้ำว้าไป 2 ผลแล้วนะ แต่เอาไม่อยู่ กลับมาบ้านซัดกีวีไป 2 ลูก เจอขนมอะไรอยู่ในกล่องก็แอบหยิบชิมอย่างละนิดละหน่อย
   เปิดคอมฯทำงานเขียนเล็กน้อย ผมกลับจากงานดริฟท์ M Storm นี่ได้ไอเดียในการทำเงินกลับมาอีกเพียบเลย จดบันทึกเอาไว้ในกระดาษ เก็บไว้ตอนคุยกับเอก จะได้เสนอเขา
   วันนี้ไม่ต้องรับมิวกลับ เลิกเรียนแล้วขอไปเรียนพิเศษที่ 152 แถวปากคลองตลาดต่อจนถึง 0600 เรียนจัดหนักตั้งแต่เปิดเรียนเลย มุ่งมั่นจริงๆ
สู้เข้าไป อย่าได้ถอย ความฝันคอย เจ้าไปหาอยู่

[O'Pern]

21 พค 57
   ชีวิตเริ่มลงตัว ลูกเปลี่ยนเป็นออกไปตอนเช้ากับภรรยา ผมออกไปสายหน่อย เพราะไปตอนเช้าก็จะจอดรถไม่ได้ ยังอยู่ในช่วงเวลาห้ามจอดอยู่ แต่ถ้าออกสายหน่อยจะมาถึงร้านขายของในช่วงเวลาที่จอดรถได้พอดี
   การออกกำลังกายช่วยเช้าจึงกลับมาอีกครั้ง เย้ๆ โอกาสที่จะมีกล้ามท้องสวยๆ เริ่มเป็นไปได้ หยุดวิ่งไป 5 วันเต็มๆ มาวันนี้ต้องวอร์มเบาๆ ก่อน ซัดไปได้แค่ 50 นาที วิ่งที่อัตราเต้นของหัวใจอยู่ในโซน 2-3 เจอนกตัวเล็กคล้ายนกกระจิบตกลงมาจากไหนไม่รู้ อยู่กลางถนนเลย ไม่รู้ว่านกตัวเล็กหรือว่ามันเป็นลูกนกก็ไม่รู้ แต่ขนหางมันหายทั้งแผง อาจจะโดนนกตัวอื่นจิกตีจนตกลงมา
   กลัวมันโดนรถเหยียบครับ มองซ้ายมองขวาถนนโล่ง เลยวิ่งไปค่อยๆ หยิบช้อนมันมาไว้ในอุ้งมือแล้วก็ถือประคองเดินกลับบ้าน เอามาไว้ตรงใต้ต้นไม้ใหญ่ ให้มันพักตรงนี้ดีกว่า อีกสักพักอาจจะฟื้น ออกบินหาอาหารและกลับรังได้เอง
   วันนี้วิ่งได้น้อย แต่ก็มีข้อดีนะ (คิดบวกตลอด) เราก็จะได้นั่งกินข้าวด้วยกันกับลูกและภรรยาร่วมโต๊ะพร้อมกัน (น่ารักมะ)
   เออ มีเรื่องแปลกนะ ตอนนี้น้ำหนักลดลงมาได้ 10 กก แล้ว ไอ้ที่แปลกก็คือตลอด 5 วันที่ไม่ได้วิ่งตอนเช้า ผมกินของปัญญาอ่อนเยอะแยะเลยน่ะสิ โดยเฉพาะอย่างยิ่งตอนวันไปสนามแข่ง อาหารเช้าที่โรงแรมก็งั้นๆ กลางวันนี่ได้กระเพราไข่ดาว ตอนบ่ายตอนว่างก็กินแต่โออิชิ เลย์ ตะวัน ขนมขบเคี้ยวซองๆ ที่ผมไม่ให้ลูกกินนี่แหละ มาจังหวะนี้ตัวเองแม่งกินหมดเลย กินเยอะด้วยนะ ซัดเลย์คนเดียววันละ 2 ซองกว่า (ซองละ 20 บาท)
   คิดว่ายังไงน้ำหนักต้องขึ้นพรวดแน่ๆ ทำใจไว้แล้ว แต่เปล่าเลย แม่งกลับลงมากว่าเดิมอีก เฮ้ยย งงดิ เกิดอะไรขึ้น เป็นไปได้ไง
   ไม่ได้ออกกำลังกาย นอนดึก พักผ่อนน้อย กินของปัญญาอ่อน ฯลฯ แต่กลับน้ำหนักลง
   เช้านี้ยิ่งรู้สึกแปลก กินข้าวเช้าตามปกตินะ แต่พอ 0900 หิวแล้ว เลยกินน้ำเต้าหู้ใส่ลูกเดือย ใส่ถัวแดงไปแก้วหนึง แก้วใหญ่เลย น่าจะราว 500cc ไม่ทันไร 1100 หิวอีกแล้ว เลยกินก๋วยเตี๋ยวราดหน้าใส่ผักเพียบๆ อีกชามใหญ่ โหห อะไรกันวะนี่ แดกเป็นปอบเลย
   เข้ามาบ้านอีกทีตอน 0300 หิวอีกแล้ว ที่บ้านของกินเพียบ หยิบขวดโหลเปิดกินทีละอย่างเลย เริ่มจากขนมปังกรอบ หมูหยอง สุดท้ายกินไอติมช็อคโกแลตชิฟที่ภรรยาซื้อมาทิ้งไว้หลายเดือนแล้ว กินแม่งหมดกล่องเลย ยังไม่พอ เดินงุ่นงานคุ้ยหาของกิน เจอเลย์ของมิวที่ซื้อมาแล้วแอบซ่อนไว้ เปิดกินแม่งเลย หึหึ
   ต่อมอิ่มอักเสบชัวร์ เป็นอะไรก็ไม่รู้ อารมณ์ก็ปกตินะ ไม่ได้หงุดหงิดอะไรสักนิด
   บ่ายแก่ๆ กำเริบหนัก หยิบช็อคโกแลตกินหน้าตาเฉย กินไป 2 ชิ้น โห นี่ชักจะหยุดไม่อยู่แล้วนะ
   ลุ้นพรุ่งนี้เช้าครับ ถ้าชั่งแล้วน้ำหนักขึ้นก็ต้องยอมรับ แต่ถ้ามันเท่าเดิมก็ดีใจ ทว่าหากมันเริ่มลดลงอีกนี่สิ น่าคิด เพราะวันนี้ทั้งวันแค่วิ่งไป 50 นาทีเอง ทีเดือนก่อนๆ วิ่งแม่งวันละ 1 ชม กว่า แถมวิ่งติดต่อกันทุกวัน ไม่เห็นน้ำหนักจะลง โดยเฉพาะเดือนเมษา พฤษภาคม

[O'Pern]

22 พค 57
   กลับมาวิ่งอีกครั้ง วิ่งตอนเช้านี่มีประโยชน์คือปรับฮอร์โมนในร่างกายให้สมดุล ส่วนถ้าวิ่งตอนเย็นก็จะเป็นการผ่อนคลายความเครียด เขาว่ามานะ ผมไม่ได้รู้เองหรอก แต่รู้สึกว่าออกกำลังกายน่ะดีเสมอ ไม่ว่าจะเป็นช่วงเวลาใดก็ตาม
   เช้านี้วิ่งไปได้แค่ 40 นาทีเอง ตื่นสายครับ อาหารเช้าแบบพร้อมกันกัน 3 คน พ่อ แม่ ลูก มีผัดผักคะน้า ไข่ดาว ข้าวกล้อง กินกันง่ายๆ แค่นี้แหละ เน้นประโยชน์มากกว่าอร่อยปาก
   อาบน้ำเสร็จลองชั่งน้ำหนัก ทำใจว่าจะต้องขึ้นพรวดเป็นกิโลแน่ แต่แล้วก็เจอปาฏิหาริย์ น้ำหนักพอๆ กับเดิม ขึ้นจากเมื่อวานแค่ 200 กรัม
   เฮ้ยย เกิดอะไรขึ้น เมื่อวานนี้กินยังกะปอบเลย เห็นอะไรยัดปากได้ก็จัดจนหมด ไอติมช็อคโกแลตชิฟก็ตักกินจนหมดกล่อง หมูหยอง ขนมปังกรอบ เลย์ ฯลฯ
   ตอนขับรถไปทำงานก็คิดวิเคราะห์ว่ามันเป็นเพราะอะไร พอจะได้ข้อสรุปแบบคิดเอาเองก็คือกระบวนการเผาผลาญอาหารของเราดีขึ้น การออกวิ่งตอนเช้ามันทำให้ฮอร์โมนในร่างกายสมดุลขึ้น ส่งผลให้ระบบเผาผลาญทำงานได้ดีเหมือนตอนอายุยังน้อย แต่ก็อดสงสัยไม่ได้นะว่าทำไมช่วยเดือนเมษาถึงพฤษภาไม่เห็นน้ำหนักลดลงเลยทั้งๆ ที่ออกวิ่งทุกเช้าวันละ 1 ชม
   อารมณ์หิวเริ่มมาบ่อย เลยกินกล้วยน้ำว้าไป 2 ผล ตัดกำลังก่อน แต่อีกพักเดียวก็หิวอีกแล้ว คราวนี้กินน้ำเต้าหู้ใส่ลูกเดือย และถั่วแดงแก้วใหญ่ ช่วงใกล้เที่ยงมีข้าวเกรียบอีกสัก 3 กำมือ
   ระยะนี้อยู่ช่วงงานจนถึงบ่ายแก่ๆ เข้ามาบ้านก็หิวอีกแล้ว เปิดตู้เย็นเจอสัปปะรดก็กินไป 3-4 ชิ้น เจอน้ำเต้าหู้ก็กินมันซ้ำอีก เอ๊ะ วันนี่น้ำเต้าหู้เยอะว่ะ พรุ่งนี้ต้องงดเสียแล้ว
   เราควรกินของหลากหลายครับ ของดีก็จริงแต่กินบ่อย กินมาก มันก็จะเกิดโทษได้
   มีเวลาว่างเปิดคอมฯทำงานเขียนต่อ ได้ไอเดียจากงานดริฟท์มาเพียบเลย นี่ถ้าว่าง หรือมีลูกน้องคงจะต้องสนุกแน่ๆ
   ตกเย็นเริ่มเหงา ดูแลลูกเองแบบใกล้ชิดมาตลอดตั้งแต่เด็ก รับส่งเขามา 10 ปีเต็ม เริ่มจากชั้นเด็กเล็ก 1 ปี อนุบาลอีก 3 ปี ประถมอีก 6 ปี มาตอนนี้มัธยม 1 แล้ว ภรรยารับอาสาดูแลรับกลับบ้านให้ ผมว่างตอนเย็น ก็เลยคิดถึงมิว
   ภรรยามาเล่าว่ามิวบ่นว่าเรียนภาษาจีนไม่รู้เรื่องเลย เป็นวิชาบังคับอีกด้วย เลยหาโปรแกรมในไอแพดสอนเขียนและเรียนภาษาจีนเบื้องต้นมาดู ของพวกนี้ใช้ให้มันเป็นประโยชน์มันก็มีเยอะ ในทางกลับกันหากใช้เล่นปัญญาอ่อนมันก็จะให้แต่โทษเช่นกัน
   0430 ผบ ทบ ประกาศยึดอำนาจ !!!
   ในที่สุดทหารก็มาช่วยเราจริงๆ ด้วย
เหตุเกิดเมื่อตอน 0300 ในคืนก่อนที่ทางกองทัพจะประกาศกฎอัยการศึก พี่น้องที่ราชดำเนินโดนล้อมกรอบด้วยชายชุดดำ การ์ดทุกคนรู้และเตรียมพร้อมอยู่รอบนอก ทุกคนประกาศสู้จนตาย ในขณะนั้นทหารชุดคุ้มครองมีแค่เพียงไม่กีคน แต่ก็ส่งข่าวรายงานสถานการณ์ให้แก่ผู้บังคับบัญชาทราบ
จนเวลา 0100 ก็มีทหารอีกกลุ่มใหญ่พร้อมอาวุธครบมือมาให้การสนับสนุน การ์ดของผู้ชุมนุมที่คิดว่าจะต้องตายแน่ๆ ต่างพากันโห่ร้องยินดี “ทหารมาแล้ว ทหารมาช่วยแล้ว” หลายคนกลั่นน้ำตาเอาไว้ไม่อยู่กับสิ่งที่เห็นเบื้องหน้า แทบไม่เชื่อสายตาตัวเอง
และหลังจากนั้นในเวลา 0300 จึงเป็นที่มาของการประกาศกฎอัยการศึก แต่คนในเฟซบุ๊คบอกไปอีกทางว่าเป็นการ “เอาคืน” บ้างเรียกแบบหยอกล้อว่า “ลักหลับ”

[O'Pern]

23 พค 57
   ดีนะที่เมื่อคืนนอนดึกหน่อย เลยได้ฟังประกาศว่าให้โรงเรียนหยุด มิวดีใจกระโดดโลดเต้น เป็นอันว่าวันนี้ได้หยุดอยู่บ้าน แหม เพิ่งจะเปิดเรียนมาไม่ถึงสัปดาห์เลย
   วิ่งไป 1 ชม ครับ ก่อนวิ่งกินกล้วยน้ำว้าไป 1 ผล จิบน้ำทุก 20 นาที กลับเข้ามาบ้านก็กินอาหารเช้าทันทีเลย วันนี้ทรงคุณค่าอีกแล้ว เนื้อปลาเก๋าทอด กินกับยำมะม่วง ข้าวกล้อง สุดยอดมากครับ
   ขับรถออกจากบ้านถนนโล่งดี เปิดวิทยุฟังเจอแต่เพลงปลุกใจให้รักชาติ ฟังไปนานๆ ก็โอเคดีนะ เริ่มชอบ เริ่มรู้สึกอินและรักประเทศไทย อยากให้ประเทศไทยเราก้าวหน้า
   ช่วงสมัยหนุ่มๆ ตอนเรียนต่างประเทศ ผมตั้งใจว่าจะกลับมาทำประโยชน์ให้แก่ประเทศชาติบ้าง ช่วงแบ่งเบาภาระของในหลวง สมัยโน้นกระแสรักในหลวงยังไม่มาเลยนะ ยังเคยเห็นรถขบวนของในหลวงเสร็จผ่านอยู่บ่อยๆ
   ก็เลยเอาความรู้เรื่องรถยนต์ที่เรามีนี่แหละครับมาให้ข้อมูลแก่ผู้อ่านและคนรุ่นหลังๆ เริ่มจากเป็นนักเขียนให้แก่นิตยสารรถยต์ จนมาทำหนังสือของตัวเอง ช่วงนั้นฮอทมาก มีงานวิทยุด้วย ทำจนหนังสือเจ๊ง ถึงได้หยุด แล้วก็วางแผนที่จะมาเกิดใหม่อยู่สองรอบ แต่ก็มีอุปสรรค์มาตลอดจนถึงทุกวันนี้ ห่างหายวงการไปกว่า 15 ปี กลับมาอีกทีด้วยการเป็นกรรมการในงานดริฟท์ของ M Storm ค่อยรู้สึกว่าตัวเองได้ทำประโยชน์ให้แก่สังคมเพิ่มขึ้นหน่อย
   รับมอบหมายมาแล้วก็ต้องทำเต็มที่ครับ ทำให้เกิดกว่าที่เขาคาดหวังไว้ด้วยซ้ำ นี่คือสไตล์ของผมนะ ใครเคยร่วมงานกับผมอาจไม่คุ้นเคยกับการทำงานแนวนี้ แนวแบบทุ่มเทเต็มที่ ไม่มีเหลาะแหละ ต้องการให้งานออกมาดีที่สุด ไร้ข้อตำหนิ ตอนจบยังจะแถมคำเสนอแนะ แนะนำ กลับไปยังผู้จัดงานอีกด้วย
   อยู่ร้านขายของจนบ่ายแก่ๆ เหมือนเดิม เข้ามาบ้านด้วยอาการหิวโหยอีกแล้ว มิวอยู่บ้าน แม่บ้านเลยทำต้มเลือดหมูให้กิน ผมเลยมีของกินไปด้วย ไม่น่าเชื่อ รสชาติอร่อยมากๆ เลย ดีกว่าไปซื้อกินหลายร้านเลยล่ะ สุดยอดๆ ชอบๆ ใส่ผักได้เพียบ เนื้อหมูก็หมักเอง นุ่มเหนียว น้ำซุปก็ของเราเอง ไม่มีผงชูรส
   ทีวี วิทยุ ยังคงไม่มีรายการใดๆ หากจะติดตามข่าวสารก็ต้องใช้เฟซบุ๊คอย่างเดียวเลย อ้อ ช่วงนี้ผมมีไลน์กับเขาแล้วนะ เริ่มใช้เพราะเจ้าเอกเขาจะส่งไฟล์แผนที่ของโรงแรมมาให้ตอนวันงานแข่งดริฟท์นี่แหละ
   ลองแล้วไม่ชอบครับ กดพิมพ์ยาก ไม่ถนัด ปุ่มกดไม่สวย แถมตอนเราไม่ได้แชทแล้วปิดเครื่อง พอเปิดมาใหม่ก็จะมีเตือนเราว่ามีข้อความรอให้อ่านอีกเพียบ ถ้าคนใช้ติดต่อเรื่องงานก็โอเค แต่ผมส่วนใหญ่คุยเล่นไง เลยไม่ชอบ คงจะลองใช้อีกสักพัก ถ้าไม่ชอบก็จะลบทิ้ง
   ลูกอยู่บ้าน มี IPhone มี wifi โอ้ ตอนนี้สตีฟจ็อบกับมิวผสานกันเป็นหนึ่งเดียวแล้ว
   ผมบอกมิวหลายครั้งตั้งแต่ยังเด็กว่าเมื่อยิ่งลูกเริ่มโต ผมจะดุว่าเขาน้อยลง ผมพูดคุยกับเขาเหมือนกับว่าเขาเป็นผู้ใหญ่คนหนึ่ง เราให้เกียรติเขาตั้งแต่เด็ก ให้เกียรติทุกเรื่องเลยนะ การซื้อของใช้อะไรก็จะให้เขาเป็นคนเลือกเอง ถ้าเลือกไม่เข้าตาเรา ผมก็จะแย้งและให้ข้อคิด แต่ถ้าเขายังยืนยัน มันก็จะเป็นไปตามนั้น และผมจะบอกว่า ลูกต้องยอมรับผลของมันที่จะตามมาด้วย
   เมื่อเราเลี้ยงลูกให้เป็นผู้ใหญ่ เขาก็จะเป็นผู้ใหญ่ ในทางกลับกัน หากเลี้ยงลูกให้เป็นเด็ก เขาก็จะเป็นเด็กวันยันค่ำ แล้วก็มาบ่นกันทีหลังว่าเลี้ยงไม่รู้จักโต หรือไม่ก็ยังไงลูกก็ดูเป็นเด็กเสมอในสายตาพ่อแม่
   หว่านพืชอย่างไร ได้ผลเช่นนั้นครับ

[O'Pern]

24 พค 57
   ดีใจ น้ำหนักระยะนี้เริ่มกลับมาลดลงทีละน้อยๆ อีกครั้ง นั่งสังเกตดูก็นึกไม่ออกนะว่าเกิดจากอะไร ออกกำลังกายก็แบบเดิมๆ แต่เรื่องกินนี่ผมงดพวกถั่วไปพักหนึ่ง อาจเป็นไปได้ เพราะถั่วไขมันสูงมาก แม้จะมีประโยชน์มากก็จริงนะ แต่ตอนเราอ่านอะไรก็มักจะได้รับข้อมูลด้านเดียว บอกว่ากินถั่วแล้วดี มีประโยชน์ อย่างโน้น อย่างนี้ ทีข้อเสียมันไม่ค่อยจะบอกสักเท่าไหร่
   ยิ่งถั่วเปลือกแข็งยิ่งมีไขมันสูงครับ ยกตัวอย่างแมคคาเดเมียหนัก 100 กรัม พลังงานจากไขมันก็เกือบๆ จะ 100 กรัมเช่นกัน แบบนี้เท่ากับแดกไขมันล้วนๆ เลย แต่เป็นไขมันจากถั่ว
มีประโยชน์ไหม มีครับ
อ้วนไหม อ้วนครับ
กับถั่วอื่นๆ ก็เช่นกัน แนะนำเดินสายกลาง กินวันละนิดละหน่อย ผมเป็นคนชอบกินถั่วมานานปี ช่วงนี้ก็เน้นผลไม้อื่นแทน กล้วยน้ำว้านี่คือสุดยอดเลยนะ ราคาถูก หาง่าย กินง่ายไม่เลอะเทอะ ไม่มีเมล็ด (บางสายพันธุ์) สะดวก ฯลฯ แถมไม่ต้องฉีดยาฆ่าแมลงอีกด้วย ไร้สารพิษตกค้าง
   เช้านี้วิ่งไปอีก 1 ชม แล้วก็รีบกิน รีบออกไปทำงาน เช้านี้กินเนื้อปลาผัดขิง ไข่ต้ม ข้าวกล้อง เป็นมื้อที่ดีที่สุดของวัน ในทางกลับกันในเฟซบุ๊คมีเพื่อนผมหลายคนกินกาแฟและขนมปังแนวเบเกอรี่เป็นอาหารเช้าแทบทุกวัน ก็แนวใครแนวมันครับ ลักษณะเช่นนี้แหละที่เขาเรียกว่า “ไลฟ์สไตล์”
   สไตล์ผมเน้นสุขภาพ เน้นธรรมชาติ คือเรามีเป้าหมายที่ชัดเจนแล้วไง เดินไปทางไหนก็ไม่มีหลงทาง ยังไงๆ ก็ต้องเดินแนวนี้ไปจนตาย
   ตอนเช้าขี่จักรยานไปซื้อน้ำเต้าหู้มาเก็บเอาไว้กินเผื่อหิว แต่เจอข้าวโพดต้มมาขายเลยซื้อมาอีก 3 ฝักเอาไว้กินตอนสาย ข้าวโพดนี่มีประโยชน์มากเลยนะ แต่ข้อเสียของมันก็คือมีแป้งมาก ถ้ากลัวอ้วนก็อย่ากินเยอะ อย่างผมวันนี้กินไป 3 ฝัก (ขนาดกลาง) หึหึ มันมากไปนิด ถ้าจะกินเพื่อสุขภาพ ผมว่าฝักเดียวก็พอครับ
   อยู่ร้านจนถึงบ่ายๆ ไปธนาคารในห้าง นัดเจอมิวไปด้วยในตัว อ้อ วันนี้มิวมีเรียนพิเศษที่ใหม่ เป็นการเรียนภาษาจีน โห ไรวะ เรียนอีกแล้ว เรียนโคตรเยอะเลย
   ใช้เวลาเดินเล่นในห้างรอมิว เข้าซุปเปอร์วันนี้หยิบถั่วมาหลายถุง เริ่มมากินถั่วอีกครั้งหลังจากหายไปนานพักใหญ่ พบว่าหลังอาบน้ำแล้วผิวแห้งมาก เมื่อก่อนไม่เป็นนะ เพิ่งมาเป็นไม่นานนี่เอง ในถั่วมีไขมันเยอะ ไขมันเหล่านี้ดีต่อผิวพรรณ แต่มันก็ทำให้ร่างกายได้รับพลังงานมากไปด้วยในตัว มีดี มีเสียครับ
   เจอข้าวกล้องอัดเป็นแผ่นกรอบๆ ลองชิมแล้วจืดๆ ดี ไม่น่าอ้วนมากเท่าไหร่ ทำกันสดๆ เลยซื้อมาลองกินดู กะจะเอามาทากับน้ำพริกเผาน่าจะกินพอแก้หิวได้ ว่าแล้วก็เดินหาซื้อน้ำพริกเผาต่อ เจอแบบสูตรใช้น้ำมันมะกอกด้วย เฮ้ย เข้าท่าๆ ลองๆ ของแม่ศรีเรือนครับ
   มิวเลิกเรียนพิเศษแล้วขอกินร้านซานตาเฟ่ ร้านนี้รสชาติกลางๆ แต่เด่นตรงราคาถูก ช่วงนี้มีโปรฯ เขาให้จับคูปองส่วนลดก่อนสั่งอาหาร ทุกทีก็ได้แค่ปากกา ได้มาใกล้จะครบโหลแล้ว วันนี้โชคดีได้บัตรลด 30% แต่ก็ไม่ได้กินเว่อร์อะไรหรอกนะ กินแบบเดิมๆ แต่ก็กล้าลองสั่งของหวานเป็นเครปกล้วยราดคาราเมล กินคำเดียวเลิกเลย แม่งโครตหวานเจี๊ยบ ผมบ่นกับมิวว่าในรูปราดคาราเมลนิดเดียว ราดเป็นเส้นๆ ตกแต่งพอสวย แต่พอของจริงแม่งราดแบบท่วมท้น จนกลายเป็นเครปแช่คาราเมล
   มิวบอกว่า ในภาพมันตกแต่งไงพ่อ ไม่เหมือนของจริงหรอก
   โดยปกติของในภาพจะดูดี ตกแต่งสวย น่ากิน ถ้ามีเนื้อสัตว์ก็ต้องเป็นชิ้นใหญ่ๆ เยอะๆ แต่วันนี้กลับกันสิ ของในภาพราดซ้อสนิดเดียว แต่ของจริงแม่งแช่ซ้อสเลย หวานเว่อร์ๆ ใครเป็นเบาหวานนี่กูว่าตักใส่ปากคำเดียว แม่งอาจชักตายคาโต๊ะได้เลย
   คิดเงินมาได้ส่วนลด 109 บาท ก็ดีนะ จัดโปรแบบนี้ จับรางวัลก่อนสั่งอีกด้วย เจอโต๊ะข้างๆ ได้กินฟรียกโต๊ะ โหห สุดยอดไปเลย แต่ว่า .. เขามาคนเดียว เลยดูเหมือนจะเสียโอกาสในการกินชุดใหญ่กับครอบครัว
   กลับมาบ้านมิวก็อยู่เป็นเพื่อนกับสตีฟ เมื่อก่อนจะอยู่ใกล้ชิดกับผม ตั้งแต่มีสตีฟเป็นเพื่อน เขาก็ลืมผมไปเสียแล้ว ไม่เป็นไรหรอก ยังไงวันนั้นก็ต้องมาถึง แต่ไม่คิดว่ามันจะเร็วขนาดนี้ หรือผมคิดไปเองคนเดียวก็ไม่รู้นะ

[O'Pern]

25 พค 57
   วันอาทิตย์มาเยือนอีกครั้ง ออกวิ่งเหมือนเดิม เมื่อวานบ่ายกลับจากห้างซื้อถั่วมาหลายขนาน จัดไป 2 ถุง น้ำหนักตีขึ้นมาอย่างเห็นได้ชัด ตอนนี้เข้าใจแล้วล่ะนะว่าถั่วมันให้ไขมันมาก ให้พลังงานมาก
   เมื่อวานผมเปรียบเทียบพลังงานของถั่วแมคคาเดเมียผิดหน่วยไปครับ แต่ไม่อยากแก้ไขไดอารี่ย้อนหลัง เลยขอแก้ในวันนี้แทน
   ถั่วแมคคาเดเมียให้พลังงานสูงมาก และมีไขมันมาก ถ้ามันให้พลังงาน 100 กิโลแคลอรี่ ก็จะเป็นพลังงานจากไขมันเกือบจะ 100 กิโลแคลอรี่เลยล่ะ (ราว 90 กว่าๆ )
   เช้านี้วิ่งไปแค่ 1 ชม ลองวิ่งแบบไม่เยอะดูบ้าง (ปกติวันว่างจะวิ่ง 1.30-2.00 ชม) แม่ไปตลาดซื้อขนมกุช่ายมาฝาก เลยซัดเจ้านี่ไป 4 ชิ้นเป็นอาหารเช้า อ้วนว่ะ แม่งแป้งเยอะ เลยกินคู่กับแครอท กระเทียมสด
   กินเสร็จเผ็ดปากไม่หาย หยิบช็อคโกแลตในตู้เย็นกินไป 1 ชิ้น ฮ่าๆ ไอ้ของอ้วนๆ นี่กินตอนเช้าตอนบ่ายพอไหวนะ แต่ถ้าเป็นเย็นหรือค่ำนี่เลิกเลย ยิ่งพวกกินก่อนนอนล่ะก็ ลืมไปเลยเรื่องความผอม
   ลำพังแค่ไม่ผอมนี่ยังพอทน แต่ความอ้วนมันจะนำพาโรคภัยมาเป็นของแถมด้วยนี่สิ ฉะนั้นการดูแลร่างกายให้แข็งแรง มันทำให้เราผอม แต่งตัวก็ดูดี เดินเหินคล่องแคล่ว และยังสุขภาพดีอีกด้วย
   สายหน่อยฝนตก เย้ๆ ดีใจ ไม่ได้ตกมานานมาก
   เอ๊ะ วันนี้มีงานแข่งรถทางไกล 200 กม กรุงเทพ-อยุธยา พอดี ขี่กลางฝนรับรองสนุกสุดๆ ถ้าไม่ล้มนะ
   ลุ้นฝนอยู่เพลินๆ ตกแป๊บเดียวเอง ไม่ถึง 1 ชม เลย กลายเป็นแดดแรงจัดอีกแล้ว อ้าว อะไรกันนี่
เมื่อคืนทางใต้จังหวัดปัตตานีโดนป่วนหนักวางระเบิดสิบกว่าจุด สอดคล้องกับทางทหารค้นบ้านแกนนำเสื้อแดงเจอหลักฐานเอกสารโยงการก่อสถานการณ์ทางใต้ ไอ้นี่สู้จนนาทีสุดท้ายของชีวิตมันจริงๆ เห็นทีทหารจะต้องเปิดเกมบุกบ้างแล้ว รออย่างนี้มีแต่ตั้งรับ
   หรือมันโมโหที่มีข่าวว่า “โอ๊ค” โดนควบคุมตัว เลยส่งสมุนมาป่วนเมืองอาละวาด
   คำว่า “หมาบ้า” คงจะใช้กับมันได้ดี กัดไม่เลือก ฆ่าคนบริสุทธิ์ได้อย่างเลือดเย็น
   ปฏิรูปการปกครองมาหลายวัน แต่ลูกน้องเสื้อแดงยังออกมาจุดเทียนคัดค้าน ทหารก็แสนจะใจเย็น ความอดทนสูงมาก เมื่อวานก็มีแถวอนุสาวรีย์ชัย มาวันนี้ก็แถวแยกราชประสงค์
   ตกเย็นมีการเผชิญหน้ากันอย่างเข้มข้น ทหารก็เสริมกำลังกันมามากมาย พวกเสื้อแดงทาสเงินก็ตะโกนด่าทอทหารไม่เลิก มีขว้างขวดน้ำด้วย
   มื้อเย็นว่าจะไม่กินข้าวแล้วนะ แต่แม่ซื้อหมี่กรอบสูตรโบราณสมัย ร5 จากร้านแถวตลาดพลูมาฝาก เลยซัดไป 1 กล่อง หึหึ อ้วนนะนั่น ผัดน้ำมันเพียบเลย แถมมากินแบบนี้ตอนมื้อเย็นอีก
   พรุ่งนี้เหนื่อยแน่ๆ

[O'Pern]

26 พค 57
   เป็นไปตามคาดครับ น้ำหนักขึ้นพรวดชัดเจน 1.5 กก เช้านี้แม้จะวิ่งไป 1 ชม แต่ก็ไม่ได้ทำให้น้ำหนักลดลงทันทีหรอกนะ ที่เห็นลดลงทันตานั้นคือน้ำในร่างกายในหายไปจากการเสียเหงื่อต่างหาก
   ออกวิ่ง 0500 เจอแมลงปีกแข็งนอนหงายท้องอยู่กลางถนน นี่มันนอนตรงนี้มานานแค่ไหนแล้วนะ ปล่อยไว้อีกนิดไม่รอดแน่ โดนรถเหยียบชัวร์ เลยค่อยๆ หยิบมันขึ้นมา อ้าว เฮ้ยย ยังไม่ตายอีกด้วย ขยับขาใหญ่เลย ผมไปรบกวนเวลานอนของมันหรือเปล่าวะนั่น
   หยิบมันเอาไปวางไว้โคนต้นไม้ข้างทางน่าจะดีกว่านะ วันก่อนก็ช่วยนกไปตัวหนึ่ง วันนี้น่าจะเป็นพวกด้วงกว่าง ชีวิตใครๆ ก็รักนะ ถ้าเลือกได้มันคงชอบอยู่ในสวนมากกว่าบนผิวถนนแบบนี้แน่ๆ
   เช้าวันจันทร์รถติดทุกครั้ง แต่วันนี้มีข่าวดีสุดๆ คือมีการจ่ายเงินให้แก่ชาวนากรณีรัฐบาลเก่าเบี้ยวไปแดกเองแล้ว รู้สึกดีใจแทนชาวนาทั้งประเทศจริงๆ ครับ โดนเบี้ยวมาหลายเดือน จนฆ่าตัวตายไปหลายคนแล้ว ไม่รู้ว่าใจพวกมันทำด้วยอะไร โกงได้กระทั่งชาวนา
   ทางทหารที่ยึดอำนาจมาจากรัฐบาลโจรเริ่มปฏิรูปโครงสร้างตำรวจ สุดยอดมากจริงๆ เลย ส่วนพวกโจรก็ยังคงดิ้นไม่เลิก ส่งลูกน้องมาชุมนุมป่วนทหารบ่อยๆ นี่ถ้าทหารเขาเอาจริงขึ้นมามึงฟ้องร้องอะไรไม่ได้ด้วยนะนั่น เจ็บฟรี ตายฟรี แถมเขาก็ไม่ต้องรับผิดชอบอีกด้วย
   น้ำหนักเดิมยังไม่ลดลงมา เย็นนี้กินหมี่กรอบซ้ำอีกแล้ว แม่ซื้อมาฝากภรรยา แต่เขากลับดึกเลยบอกให้ผมกินแทน ไม่อยากเก็บไว้หลายวัน หึหึ กินแล้วติดพัน ไม่หิวนะ แต่หยิบถั่วมากินต่อหน้าตาเฉยเลย เฮ้ยย เกิดอะไรขึ้น ต่อมอิ่มอักเสบอีกแล้ว
   สังเกตหลายทีแล้วนะ ผมจะมีปัญหาตอนอยู่ว่างๆ มักจะชอบกิน ถ้าออกนอกบ้านนี่ไม่มีปัญหาเลย กินน้อยมาก ยิ่งที่บ้านของกินเยอะนี่ไปกันใหญ่เลย
   เพิ่งจะทำ new low มาได้ไม่กี่วันเอง ลดน้ำหนักลงมาได้ 10 กก มันกลายเป็นอดีตไปเสียแล้วหรือนี่ ไม่นะ ไม่ ไม่ ไม่

[O'Pern]

27 พค 57
   เมื่อคืนมิวกลับเข้ามาบ้าน บอกว่าทำกระเป๋าเป้หาย ดันมาหายเอาตอนเย็นเลิกเรียนแล้ว เดินหาก็ไม่เจอ เลยไปแจ้งเรื่องไว้ที่ห้องธุรการ
   ก็ถือว่าเป็นบทเรียนที่ดีครับ ตอนอยู่โรงเรียนเก่ามีนักเรียนน้อย คนน้อย วางของไว้ข้ามคืนยังไม่หาย แม้จะลืมเอากลับก็มีเพื่อนเก็บไว้ให้ แต่พอมาอยู่ที่นี่มันคนละเรื่อง คนเยอะมากๆ เฉพาะนักเรียน ม1 ก็ราว 400 คนเข้าไปแล้ว ข้าวของเครื่องใช้ก็เหมือนๆ กันอีกด้วย
   ลุ้นว่าวันนี้เขาไปเรียนคงจะมีคนเก็บเป้เขาไว้ให้นะ
   เช้านี้กลับเข้าสู่โหมดบ้าคลั่งอีกแล้ว วิ่งขำๆ ลดช้า ต้องเล่นยาแรง เพิ่มความเร็วเข้าไปหน่อย วอร์มแค่ 10 นาที แล้วก็วิ่งโซน 3 ไปจนจบ 1 ชม  เหงื่อออกมาเพียบ เหนื่อยน่ะไม่เท่าไหร่ ผมกลัวข้อเข่าพังว่ะ หลังๆ เลยเดินสายกลาง เอาเร็วปานกลางพอละกัน เก็บเข่าไว้ใช้งานนานๆ ตอนสูงอายุ
   อาหารเช้ามีเนื้อปลาผัดฉ่าใส่มะเขือเปาะ มะเขือพวง กระชาย ได้กินสมุนไพรเต็มที่ มันดีต่อร่างกายมากเลยนะ อยู่ที่ไหนก็กินอาหารตามท้องถิ่นนั้นครับ แต่ต้องเป็นอาหารสุขภาพนะ ไทยเราเด่นเรื่องพืชผักผลไม้ก็จัดไปให้เต็ม ไปญี่ปุ่นนี่จะเจออาหารทะเลสดๆ ปรุงแต่งน้อย ไปทางยุโรปเมดิเตอร์เรเนียนก็จะเด่นพวกโยเกิต น้ำมันมะกอก สปาเก็ตตี้ ฟูซิลี่ ฯลฯ ยุโรปเหนือก็จะมีชีส ปลาทะเลน้ำลึก ปลาเทร้าท์ แซลมอน ฯลฯ
   ผมว่าของไทยนีแหละครับเจ๋งสุดแล้ว อาหารประเทศใดทีว่าเจ๋ง เอามาให้เชฟไทยปรุงรับรองอร่อยกว่าต้นตำรับ
   จุดแข็งของไทยเราอีกอย่างที่ต่างชาติสู้ยากคือราคาครับ กล่าวโดยรวมแล้วไทยเราถือว่าคุ้มค่าในการมาเที่ยวมากๆ ก็เลยได้รับรางวัลจากการโวตแทบทุกปี
   ตอนเช้าฝนตกหนักมาก คลายร้อนตลอดวันได้เป็นอย่างดี ตกบ่ายก็ยังครึ้มๆ นะ ระหว่างทางจะกลับบ้านต้องแวะเติมน้ำมันปั๊ม Esso ปกติจะเติมแต่แก๊สไง มาวันนี้ขับรถพ่อใช้เครื่องยนต์ดีเซล เลือก Esso ก็เพราะได้บัตรกำนัลเติมฟรีมาเป็นปึกเลย เพิ่งรู้ว่าปั๊ม Esso นี่มันหายากมากเลย
   กลับเข้ามาบ้านด้วยความหิวโหย ตอนอยู่ที่ทำงานก็กินกล้วยน้ำว้าไป 3 ผลเล็กๆ ตอนนี้ซัดกูช่ายอีก 3 ชิ้น แถมด้วยแครอท กระเทียมสด อิ่มแล้วก็ติดพันตามเคย หยิบช็อคโกแลตกินอีกหน่อย
   ตอนเช้าวันนี้ได้ไอเดียเกี่ยวกับงานเขียนอีกแล้ว คราวนี้ชุดใหญ่เลย แต่จะทำได้แค่ไหนก็ไม่รู้สินะ มันต้องออกเดินทางด้วยจักรยานสักพักเพื่อค้นหาข้อมูลดิบมาเขียน
   อาทิตย์ 15 มิย 57 เดือนหน้า สมาคมจักรยานเพื่อสุขภาพไทยจัดทริปไปบางน้ำผึ้ง ดูน่าสนใจดีนะ ผมคงไปร่วมงานด้วยแน่ๆ แถวบ้าน ใกล้ๆ แค่นี้เอง
   ไปไหมครับ ไปกัน

[O'Pern]

28 พค 57
   ฝนตกกลางคืน เช้าก็มีปรอยๆ บางๆ แต่ไม่สน วิ่งมันกลางฝนนี่แหละ อารมณ์เดียวกับตอนขี่จักรยานทัวริ่งเลย
   ตอนวิ่งนี่สมองปลอดโปร่งดีนะ มีความคิดหลายอย่างเกิดขึ้นในขณะนั้น เรื่องธุรกิจบ้าง เรื่องจักรยาน รถยนต์ เรือ การเดินทาง แต่ที่คิดบ่อยสุดคือนึกถึงของที่กินเข้าไปเมื่อวันก่อน เรากินอะไรติงต๊องบ้างที่ทำให้เราไม่ผอม
   ลองผิดลองถูกด้วยตัวเองมาเยอะ ชอบอ่านหนังสือ แต่กลับไม่ค่อยจะเชื่อสิ่งที่ตัวเองอ่าน แปลกดีไหมครับ กระทั่งเป็นบทความของหมอเขียนก็ตาม หมอมั่วๆ มีเยอะแยะไป หมอชอบลอกหนังสือต่างประเทศมาแปลก็มีเพียบ บ้างก็ฟอร์มกูเจ๋ง พูดคุยเสียดิบดีราวกับเป็นงานวิจัยของตัวเอง
   ได้ข้อสรุปแน่ชัดแล้วครับว่าไอ้ถั่วนี่ตัวอ้วนมากเลย ถ้าจำกัดการกินได้ก็โอเคนะ แต่ถั่วมันกินแล้วติดพันไง กินแล้วต้องหยิบเข้าปากต่อไปเรื่อยๆ แป๊บเดียวหมดซอง ลองมาหมดทุกถั่วที่ผมรู้จักแล้วครับ ของนอกของในผมจัดหมด พบว่าถั่วแบบแพ็คใส่ถุงขายจะอ้วนได้ง่ายกว่าถั่วที่ผลิตสดๆ เกาลัดคั่วใหม่ๆ เทียบกับเกาลัดใส่ซองขายในซูปเปอร์ฯ ผมว่ากินของคั่วสดใหม่ได้คุณค่ากว่าเยอะ แถมมีความรู้สึกว่าจะอ้วนน้อยกว่าอีกด้วย
   ถั่วลิสงคั่วก็เช่นเดียวกัน ของในห้างมีหลากหลายยี่ห้อ เจดีย์คู่ โก๋แก่ ทองการ์เด้น กินแล้วรู้สึกว่าแบบที่ชาวบ้านคั่วแล้วขายกันเองข้างถนนจะอ้วนน้อยกว่า
   ไม่รู้คิดไปเองหรือเปล่านะ ไม่มีเหตุผลอะไรรองรับ เป็นความรู้สึกล้วนๆ
   เช้านี้วิ่งไปอีก 1 ชม วิ่งโซน 3 นานๆ ตอนใกล้จะเลิกค่อยเป็นโซน 2 ครบ 1 ชม ก็เดินเพื่อ Cool Down อีกสักพัก เหงื่อเพียบเหมือนเดิมครับ สบายตัวดี
   อาหารเช้ายิ่งคลาสสิคเข้าไปใหญ่ เป็นเมนูอาหารไทยที่โด่งดังในญี่ปุ่นมากๆ มาปีกว่าแล้ว
   กระเพราไก่ ไข่ดาว ครับ กินกับข้าวกล้อง กระเทียมสด เช้านี้กินเยอะหน่อย เพราะมิวกินเหลือ เขาไม่ชอบกินข้าวกล้อง ทุกทีก็จะบอกให้เขาผสมข้าวกล้องกับข้าวขาว แต่วันนี้ไม่มีข้าวขาวให้ผสม มิวเลยกินนิดเดียว ไม่เป็นไร ไม่ว่ากัน
   กินของตัวเองจนหมด แถมกินข้าวที่ลูกกินเหลืออีกถ้วย ผลก็คืออิ่มจนถึงกลางวัน วันนี้แดดแรงมากเลย ผิดกับเมื่อวานที่มืดครึ้ม ยิ่งนับวันฤดูกาลก็ยิ่งแปรปรวน ตอนเด็กๆ วิ่งเล่นกลางแดดไม่เห็นแสบผิวแบบนี้เลย ตอนเล่นวินเซิร์ฟนี่ผมอยู่ทะเลนานต่อเนื่องหลายชั่วโมง กลับเข้าฝั่งมายังเฉยๆ แต่ทุกวันนี้ไม่ใช่แล้ว แดดแรงจัดผิดปกติ
   กระเป๋าเป้ที่มิวคิดว่าทำหาย ได้คืนมาแล้ว เหตุเกิดเพราะความสะเพร่าของเขาเอง ลืมทิ้งไว้ในห้อง พอเลิกเรียนเด็กก็เดินออกมากันหมด เพื่อนเห็นมิวลืมไว้ก็เลยเก็บไว้ให้ ส่วนมิวพอนึกขึ้นได้กลับมาหาที่ห้องก็ไม่เจอแล้ว สุดท้ายเพื่อนนำมาคืนให้ จบแบบน่ารักๆ มิตรภาพของเพื่อนร่วมห้อง แถมเป็นเพื่อนที่เขายังไม่สนิทอีกด้วย
   กลางวันกินก๋วยเตี๋ยวราดหน้า ใส่ผักคะน้าเพียบๆ เป็นกำมือเลย เลือกกินร้านนี้ก็เพราะเขาให้ผักเยอะนี่แหละครับ กินผักเยอะก็จะได้ประโยชน์ทางเส้นใยอาหารและวิตามินสูง
   ทั้งหลายทั้งปวงต้องเดินสายกลางนะครับ ผักผลไม้ดี ก็ไม่ใช่ตะบี้ตะบันกินแม่งอย่างเดียวเลย แบบนั้นก็เกินไป ร่างกายจะเสียสมดุล ต่อให้ของดีเพียงใด กินเยอะมากไปก็เกิดโทษได้ครับ
   0430 Facebook และ Instragram ล่ม เปิดมาเจอแต่จอว่างเปล่าเลย เกิดข่าวลือทันทีว่าโดน คสช ปิด แต่อีกแค่ 10 นาทีเท่านั้นแหละ มันก็ใช้ได้ตามปกติแล้ว งานนี้ คสช ถึงกับต้องประกาศแถลงข่าว
   นั่นคือข่าวครับ แต่ถ้าถามความรู้สึกของผม มันไม่ปกติ เขาต้องกำลังตามใครอยู่แน่ๆ

[O'Pern]

29 พค 57
   วิ่งขำขำอีก 1.10 ชม เพื่อสุขภาพครับ ร่างกายผมตื่น 0430 เองได้ทุกวันมาเดือนกว่าแล้ว นาฬิกาประจำกายมันปรับเสียจนคุ้น ตื่นมาแล้วก็เข้าห้องน้ำทันที ออกวิ่งราว 0500 ซดน้ำผลไม้รวมผสมบีทรูทอึกใหญ่ก่อนออกวิ่ง ตามด้วยสัปปะรดอีก 4-5 ชิ้นเล็กๆ ลองเติมสารอาหารก่อนวิ่งบ้าง เคยอ่านเจอเขาบอกว่าออกกำลังกายหนักๆ ตอนท้องว่าง หรือกินไม่เพียงพอ ร่างกายจะกลับสูญเสียกล้ามเนื้อ โห งงเลย
   มื้อเช้าผัดผักบุ้ง ปลาสลิด กระเทียมสด ข้าวกล้อง ชีวิตอยู่ได้ด้วยมื้อเช้าจริงๆ เลยนะนี่ อยู่นอกเลือกหาของดีๆ กินยากมากครับ ถ้าจะเน้นผักก็มีแค่ก๋วยเตี๋ยว ขนมจีน
   มิวไปโรงเรียนตามปกติ ต้องออกแต่เช้ากว่าเดิมหนอ่ย วันนี้โรงเรียนจัดงาน “วันละอ่อน” คล้ายๆ กับการรับน้องใหม่ กิจกรรมเพียบตลอดวัน ลุยโหดขนาดต้องเอาชุดไปเปลี่ยน ต้องเอาขันไปอาบน้ำ
   เป็นอีกกิจกรรมที่นักเรียนโรงเรียนอื่นไม่มีครับ สวนกุหลาบมีกิจกรรมเยอะมากๆ เอาที่เด่นๆ ก็คืองานจตุรมิตร มีแปรอักษรที่สนามศุภชลาศัย งานใหญ่สุดของโรงเรียน แข่งฟุตบอลกันระหว่างโรงเรียนชายชั้นนำอีก 3 โรง ได้แก่ อัสสัมชัญ เทพศิรินทร์ กรุงเทพคริสเตียน
   วันนี้มิวมีกิจกรรมตลอดวันจนไม่มีการเรียนการสอนเลยนะ แถมต้องไปถึงโรงเรียนก่อน 0730 และกว่าจะเลิกพิธีก็ตอน 0600 โน่นเลย กลับมาบ้านต้องเพลียแน่ๆ
   ส่วนผมก็อยู่ร้านขายของเหมือนเดิม เช้านี้รับมอบหมายหน้าที่ใหม่ ไปเป็นคนเช็คสินค้าออกแทนคนงานที่เขาไม่สบาย ก็ต้องนั่งโต๊ะอยู่ใกล้ริมถนน คอยเช็คสินค้าเข้าออก ไม่ค่อยได้นั่งโต๊ะหรอกนะ ส่วนใหญ่จะเดินไปเดินมา คิดบวกเข้าไว้ก็จะพบข้อดีคือได้เดินออกกำลัง ไม่ต้องนั่งอยู่เฉยๆ
   วันนี้เข้ามาบ้านเร็วหน่อย จะแวะกินก๋วยเตี๋ยวร้านประจำ แต่ดันไม่มีที่จอดรถ เซ็งเลย แดดร้อนแรง ขี้เกียจเอาจักรยานออกมา เลยเข้าบ้านกินกล้วยน้ำว้าแทนก็ได้วะ ซัดไป 2 ผลแล้ว เดินไปเดินมายังหิวอยู่เลย ในตู้เย็นมีขนมเปี๊ยะเลยซัดไป 1 ชิ้นขนาดเท่าฝ่ามือ
   อยู่บ้านแบบเบื่อๆ พอว่างก็เปิดคอมฯเจองานเก่าๆ ที่ทำค้างไว้อยู่เพียบ โดยมากจะเป็นงานเขียน หลากหลายเรื่องเลยครับ ทั้งรถยนต์ จักรยาน การเดินทาง และเรื่องที่เขียน (พิมพ์) เอาไว้นานเป็นสิบปีแต่ก็ยังไม่เสร็จเสียที นั่นคือหนังสือที่ผมเขียนให้ลูกอ่าน
   ไม่รู้ตั้งชื่ออะไรดี เพราะสอนสารพัดเรื่อง ทั้งเรื่องรถยนต์ จักรยาน เรือ สุขภาพ อาหารการกิน ออกกำลังกาย เดินทางท่องเที่ยว ฯลฯ แต่พอเขียนเยอะเข้า มันออกแนวเลอะเทอะ ดูมั่วๆ ยังไงไม่รู้
   คิดถึงมิว ป่านนี้จะเลอะเทอะขนาดไหนแล้วก็ไม่รู้ คืนนี้กลับมาหลับเร็วแน่ๆ
   เย็นมีข่าวไฟไหม้ห้องส่งสถานีวิทยุเรดการ์ด เรดีโอ ของโกตี๋ ขาใหญ่เสื้อแดงที่ปทุมธานี
   กรรมมาหามึงแล้วล่ะ

[O'Pern]

30 พค 57
   ข้อเสียของการพิมพ์เล่าชีวิตสดๆ โดยไม่มีการย้อนกลับไปแก้ไขข้อความเก่าๆ ก็ย่อมเสี่ยงต่อความผิดพลาด ผมขอแก้ข่าวเมื่อวานนี้ที่บอกสถานีวิทยุของโกตี๋โดนไฟไหม้ แท้ที่จริงแล้วไฟไหม้ข้างๆ สถานีวิทยุของเขาต่างหาก ว้า..
   นี่ผมเสพติดการวิ่งไปแล้วหรือเปล่านะ ไม่รู้สึกเบื่อเลย ในทางกลับกันผมกลับขี่จักรยานน้อยลงมากๆ จนบางสัปดาห์แทบไม่ได้แตะ อืมม น่าจะจัดตารางชีวิตใหม่นะ วันอาทิตย์ขอเป็นวันจักรยานสักครั้ง ออกขี่ให้ก้นคุ้นชินกับการโดนน้ำหนักตัวกดทับบ้าง เผื่อต้องออกขี่กะทันหันจะได้ไม่รู้สึกเจ็บก้น
   เช้านี้วิ่งแบบสลับช่วงความเร็วอีกครั้ง ก็เหนื่อยดีครับ เหงื่อซ่กตั้งแต่ยังไม่ถึง 30 นาทีแรก ซัดไป 1 ชม อ้อ ก่อนวิ่งกินเครื่องดื่มผสมวิตามินซีของ C Vit รสชาติโอเค แต่พอกินเสร็จแล้วอ่านฉลากเจอ ใส่สี ใส่สารกันเสีย ใส่สารปรุงแต่ง หึหึ ทีเดียวเลิกครับ
   ฝนทิ้งช่วงแล้ว แดดร้อนแรงกลับมาอีกครั้ง เช้านี้มียกของขึ้นรถกระบะให้ลูกค้า แล้วก็โดนจนได้ เจ็บหลังอีกแล้วครับ ไม่น่าเล้ยย แม่งเอ๊ยยยย โมโหเหี้ยๆ เลย
   
   บ่ายเพื่อนเก่าชื่อ “อาร์ต” โทรมาคุย อาร์ตกับผมสนิทกันมากตอนเรียนนิเทศศาสตร์ด้วยกัน แต่จบแล้วก็แยกย้ายไปกันคนละทาง อาร์ตยังคงทำงานด้านทีวีตามที่เรียนมา ส่วนผมฉีกแนวไปทางด้านงานดีไซน์และเน้นในเรื่องรถยนต์ที่ตัวเองชอบ เราไม่ได้เจอกันเลยตลอด 25 ปีที่จบการศึกษา
   มาเจอกันตอนมีทติ้งปีที่แล้ว แต่ก็ยังต่อกันไม่ติดเท่าไหร่ ผมให้เวลาทั้งหมดแก่ลูกและการช่วยงานที่ร้านขายของ จนเมื่อสัปดาห์ก่อนผมเพิ่งโหลดโปรแกรม “ไลน์” มาใช้ ทำให้เจอเพื่อนเก่าๆ มากมาย คนแอทผมมาคุยด้วยเต็มไปหมด บางคนแอทเดี่ยว บางคนแอทแบบเข้ากลุ่ม ทำให้ผมมีโอกาสคุยกับเพื่อนเก่าอีกครั้ง
   อาร์ตกับผมนี่สนิทกันโคตรๆ เลยครับ ไปกินนอนที่บ้านมันอยู่บ่อยๆ ตอนเรียนเขาเล่นกีตาร์คลาสสิค และถ่ายรูปเก่งมาก ผมเห็นเทพฯหลายๆ ท่านในเฟซบุ๊คแล้วผมว่ายังเทียบกับอาร์ตไม่ได้ ไอ้หมอนี่แม่งโคตรคมจริงๆ
   ผมไปโพสคุยในกลุ่มว่าอยากทำสารคดีทีวีเกี่ยวกับจักรยานและการเดินทาง อาร์ตมาอ่านเจอเข้าเลยปิ๊งไอเดีย โทรมาคุยตั้งชั่วโมงกว่า ไอเดียไหลครับ เลยบอกความในใจออกไปทั้งหมด ตอนแรกอาร์ตอยากทำแนวเดินทางด้วยมอเตอร์ไซค์ เจอไอเดียของผมไปเข้า อาร์ตมีเป๋ ผมเสนอไอเดียเดินทางด้วยยานพาหนะไร้มลพิษ ไม่มีเครื่องยนต์ เช่นจักรยาน เรือ
   คนไม่เคยมาจับของแนวนี้เลยนึกไม่ออก ต้องอธิบายอาร์ตอยู่สักพักเขาก็เก็ต พอเข้าใจแล้วก็ชอบมากๆ นัดผมนั่งคุยกันถึงเรื่องรายการในช่วงสัปดาห์หน้า
   ตอนสมัยเรียนผมทำงานร่วมกับอาร์ตอยู่บ่อยครั้ง ทั้งการจัดรายการวิทยุที่มหาวิทยาลัย งานกลุ่มหรือกิจกรรมต่างๆ ก็ต้องทำด้วยกัน เลยเข้าขากันได้ อาร์ตจะเด่นด้านความคิดสร้างสรรค์ เป็นคนเนี๊ยบ ละเอียดลออ ส่วนผมจะออกแนวหลุดโลก นอกกรอบ ไม่ซ้ำใคร เรียกว่าหากอยากได้อะไรแปลกใหม่ล่ะก็ มาหาผมได้เลย
   วันนี้กินผลไม้เยอะมากๆ ฝรั่ง แอ๊ปเปิ้ล กล้วยน้ำว้า ลิ้นจี่ กีวี แดกแม่งแทนข้าวเย็นเลยล่ะ