Strida and i

[O'Pern]

เจ้าหน้าที่ของ Strida ทราบว่าผมชื่นชอบจักรยานเป็นอย่างมาก (จากการแนะนำของรุ่นพี่ที่เคารพคนหนึ่งของผม) จึงนำจักรยานพับหน้าตาประหลาดมาให้ผมทดลองใช้ดูสักระยะ

มาแบบใหม่เอี่ยมแกะกล่องกันเลยครับ แถมให้ผมเป็นคนประกอบเองอีกด้วย บ๊ะ แบบนี้ก็แจ๋วสิน่า


แผ่นยางกันโคลนเสริมสีดำๆ เล็กๆ ในภาพมิใช่อุปกรณ์มาตรฐานครับ (เห็นหน้าฝน เจ้าหน้าที่เขาเลยแถมให้มาลองใช้)

[O'Pern]

ตัดสายรัดออกแล้วกาง ก็จะเป็นดังภาพครับ

เหลือแค่ประกอบเบาะนั่งก็ปั่นได้แล้ว (จะติดตะแกรงหลังหรือไม่ก็ได้)

[O'Pern]

ประกอบเบาะนั่งเพียงชิ้นเดียวก็เสร็จ

แต่ผมไม่คุ้นเคยกับรถแบบนี้ ไม่กล้าง้าง ไม่กล้างัด เลยงมอยู่สักพัก

เสร็จแล้วก็พร้อมปั่นได้เลย

[O'Pern]

จัดของขึ้นรถ เตรียมลุยวันพรุ่งนี้จะไปกันที่พุทธมณฑลอีกแล้ว คราวนี้คงปั่นกันเยอะหน่อย เพราะไปกัน 3 คันเลย พ่อ แม่ ลูก

กล่องสีฟ้าที่เห็นในภาพคือโต๊ะปิคนิคครับ

แหม เจ้า Strida นี้มันพับแล้วเพรียวดีจริงๆ เล้ยยย วางไหนก็ดูลงตัวไปหมด แบบนี้เรียกว่าโหงวเฮ้งดี

[simpleway]

ไปลองขี่จริงๆ มาแล้ว อย่าลืมเล่าสู่กันฟังด้วยครับ
หากนำมาใช้ในเมือง จะดีหรือไม่
ความมันส์ หรือ จุดเด่น ด้อย มีอะไรบ้าง ครับ

[O'Pern]

ผมจัดของขึ้นรถเรียบร้อยตั้งแต่เย็นวันเสาร์ เช้าวันอาทิตย์จะได้ออกเดินทางเร็วหน่อย

ขับออกจากบ้านได้ราว 10 นาที ฝนก็ปรอยๆ ลงมา พ่อ แม่ ลูก สามคนเริ่มใจเสีย แต่มองไปไกลๆ เห็นท้องฟ้าไม่มืดครึ้มก็เลยไปกันต่อ โชคดีที่ถึงกลางทางฝนก็หายสนิท

สักพัก เราก็มาถึงพุทธมณฑล ผมจอดรถที่ "เวฬุวัน" จอดที่เดิม ทีเดียวกับที่ผมเคยจอดเมื่อสิบปีก่อน

ลูกผมปั่นจักรยานเริ่มคล่องแล้ว แต่ยังต้องการประสพการณ์อีกมาก ผมให้เขาปั่นรถล้อ 16 นิ้ว ร่นเบาะลงต่ำสุดจนขาแตะพื้นและยันทรงตัวได้ขณะเสียหลัก

ภรรยาผมใช้ Dahon Vitesse D5

ส่วนผมวันนี้ไปกับ Strida 3.2 เวอร์ชั่นล่าสุด พิเศษตรงที่เป็นล้ออลูมิเนียม (ตัวปกติจะเป็นล้อพลาสติค)


พื้นฐานเดิมของผมเคยขี่ Strida 1 ตัวแรกของเดิมแบบ Original made in UK มาแล้ว ตัว 1 นั้นต่างจากตัว 3 หลายจุด แต่ก็แค่จุดเล็กๆ เช่น ข้อต่อตัวล็อค ระบบลูกปืนล้อ ระบบฟรี ฯลฯ แต่ที่เห็นได้ชัดเจนก็คือแฮนด์ของตัว 3 จะพับได้ แต่ของตัว 1 จะพับไม่ได้

ใครที่ไม่เคยขี่เจ้า Strida มาก่อน คงจะรู้สึกแปลกๆ ในช่วงแรก เพราะรถคันนี้บาลานซ์แปลกไปจากรถจักรยานทั่วไปมากครับ หากเทียบกับเมาเทนไบค์ที่คนส่วนใหญ่คุ้นเคยกันแล้วต้องบอกว่าต่างกันเยอะเลย เพราะเมาเทนไบค์จะใช้น้ำหนักกดลงบนแฮนด์เพื่อช่วยในการทรงตัวและควบคุมรถ (เสือหมอบก็คล้ายๆ กัน) แต่กับเจ้า Strida แล้วมันไม่ใช่เลย เราใช้มือแค่ประคองรถเฉยๆ น้ำหนักส่วนใหญ่จะตกอยู่บนเบาะนั่งล้วนๆ แถมจุดเลี้ยว (มุมองศาของคอรถ) ยังเลื่อนมาอยู่ใกล้กับจุดศูนย์ถ่วงของรถเสียอีก เลยทำให้บาลานซ์รถแปลกไป คือหากจุดศูนย์ถ่วงผิดไปนิดเดียวก็จะส่งผลถึงองศาการเลี้ยว นี่เป็นเหตุผลหลักที่ทำให้ Strida คันนี้ไม่เหมาะอย่างยิ่งกับการขี่ด้วยความเร็วสูง

ผมขับแป๊บเดียวก็รู้ แน่ล่ะ คนสร้างรถเขายิ่งรู้ข้อนี้ดีแน่ๆ ก็เลยออกแบบรถให้เป็นแบบ Single Speed ซะ ความเร็วที่ปั่นได้แบบสบายๆ ก็คือราว 20 กม/ชม กว่าๆ ถ้าไปถึง 30 นี่เริ่มจะไม่สนุกแล้ว ขาเราจะต้องหมุนเร็วมากๆ เพื่อตามรอบการเหวี่ยงของชุดขับเคลื่อน พอถึงจุดหนึ่งที่ขาเราหมุนไม่ทันมัน จุดนั้นแหละที่รถจะเสียบาลานซ์

ใครจะเล่น Strida ก็ต้องยอมรับจุดนี้เสียก่อนครับว่ามันไม่ได้ออกแบบมาให้ปั่นเร็วๆ เลย หากรับได้ก็มาพิจารณาจุดอื่นกันต่อไป

[O'Pern]

สำหรับเวอร์ชั่นในเวปนี้ผมขอเล่าแบบสดๆ นะครับ คือจะไม่มีการเขียนใหม่ หรือตัดต่อแต่อย่างใด คิดอะไรออกก็จะเล่าไปเรื่อย อาจดูวกวนบ้าง เพราะคิดและพิพม์สดๆ ต่างจากงานสิ่งพิมพ์ที่จะต้องมีการตัดทอน เรียบเรียงใหม่หมดอีกที


จุดเด่นที่เป็นเอกลักษณ์ของเจ้า Strida นี้ก็คือการออกแบบครับ เริ่มตั้งแต่การพับ ที่พับได้ตรงคอนเสปของผมมากคือ พับเล็ก พับเร็ว พับง่าย เป็นรถพับที่ทำได้เร็วที่สุดแล้วมั้ง คือราว 5 วินาที ขนาดรถ Dahon ที่ซ้อมพับคล่องๆ ยังต้องมี 10 กว่าวิ

จะว่าไปแล้วการเฉือนกันไม่กี่วินี้ บางท่านอาจคิดว่าเป็นเรื่องเล็กน้อยที่ไม่น่าเอามาใส่ใจ แต่ถ้าเป็นคนที่เขาใช้รถพับเดินทางต่อเนื่องร่วมกับระบบขนส่งมวลชนแล้วล่ะก็ จะทราบว่าการพับได้ไวนั้นมันดีเด่นเช่นไร
- เช่น ปั่นมาถึงท่าเรือปุ๊บก็จอดแอบข้างทางแล้วพับก็ลงเรือได้ทันที แต่ถ้าเป็นรถที่พับช้าล่ะก็ มันจะดูเกะกะคนอื่นที่เขาเดิน บางทีก็ไปขวางทางคนอื่นเขาจนต้องจอดพับมันตั้งแต่ยังไม่ถึงท่าเรือเลย
- หรืออย่างตอนจะขึ้นรถไฟฟ้าก็เช่นเดียวกัน พับช้าก็จะมาเกะกะตรงหัวบันไดทางขึ้นลง สำหรับรถไฟฟ้าใต้ดินก็เช่นเดียวกันครับ เพราะพับเร็วก็จะสามารถกางออกใช้งานได้เร็ว ถ้าเรามาเกะกะคนอื่นตรงทางขึ้น เราก็จะต้องเกะกะอีกรอบตรงทางลง

รถของ Strida สอบผ่านและชนะรถพับตระกูลอื่นในจุดนี้ครับ

ยังมีจุดเด่นด้านอื่นอีกครับ นั่นคือเรื่องของวัสดุ เด่นแบบจังๆ ก็ต้องเป็นระบบขับเคลื่อนด้วยสายพาน มันดีกว่าโซ่อย่างไรมาดูกัน
- อย่างแรกเลยก็คือ มันไม่เลอะเทอะครับ คุณเคยแบก หิ้ว ลาก อุ้ม ถือ รถพับไหม ซึ่งปกติเราจะยืนด้านซ้ายของรถตลอด เพราะอะไร ก็เพราะว่าด้านขวามันมีโซ่ไง มีโซ่ก็มีน้ำมันซึ่งทำให้เลอะเทอะได้ ยิ่งโดนผ้าขาวนี้เลิกกันเลย แต่เจ้า Strida นี้คุณถือมันได้ทุกมุมเลยครับ เอามือจับสานพานเล่นก็ยังได้  :)
- จุดที่สองคือลักษณะการซ่อนสายเบรก สังเกตุไหมครับว่ารถคันนี้มันดูเพรียวๆ โล่งๆ ก็เพราะมันซ่อนสายเบรกทั้งหมดไว้ในเฟรมครับ ร้อยท่อกันเลยทั้งเบรกหน้าและหลัง ข้อดีก็คือโล่ง ไม่เกะกะ พับแล้วไม่มีสายระโยงระยาง แต่ข้อเสียก็คือมันเปลี่ยนสายเบรกยากครับ
- จุดที่สามคือเบรกแบบดุม ผมว่าจุดนี้ผู้ออกแบบเขาต้องการให้รถดูเพรียวครับ เลยใช้เบรกซ่อนในดุม (แต่ก็ต้องแลกมากับน้ำหนักที่มากขึ้น นี่ถ้าได้เบรกแบบ V Brake จะเบากว่านี้อีกเยอะ)
- จุดที่สี่ก็คือการยึดดุมล้อแบบด้านเดียว ทำให้ถอดเปลี่ยนยางได้ง่ายมาก ทำได้ไวอีกด้วยเพราะไม่ต้องยุ่งกับการปลด V Brake ไม่ต้องถอดล้อออกมา นี้เป็นอีกประโยชน์ทางอ้อมของการใช้เบรกแบบดุมครับ

[O'Pern]

เป็นสัจธรรมของโลกครับ มีดีก็ต้องมีเสีย ว่าแล้วเรามาดูข้อเสียของ Strida ตัวนี้กันบ้างดีกว่า

- ประเดิมด้วยจุดเด่นสุดเลยละกันคือ มันไม่มีเกียร์ครับ (ก็มันไม่ได้ออกแบบมาให้ปั่นเร็วๆ นี่หว่า) จึงเหมาะแก่การปั่นบนพื้นราบ ขึ้นเนินเล็กๆ ก็พอไหว แต่ถ้าเป็นสะพานแนะนำให้เข็นดีกว่าครับ เพราะกดบันไดหนักๆ นั้นมันเป็นการทารุนหัวเข่าเราและสายพานเคฟล่าเปล่าๆ มันไม่ได้เร็วขึ้นเท่าไหร่เลย
- เหมาะกับทางเรียบๆ ครับ เจอขรุขระก็พอปั่นได้ (ถ้าคุณบาลานซ์รถได้ดีพอ) คือเจ้า Strida นี้มันจะเป๋ได้ง่ายกว่ารถคันอื่นเท่านั้นเอง
- ไม่เหมาะกับคนน้ำหนักมาก แบบพวกบิ๊กๆ อย่าง XXL อะไรทำนองนี้ คนตัวหนักปั่นแล้วจะรู้สึกยวบยาบไปหน่อยครับ แต่ถ้ามองแง่ดีก็คือความนุ่มนวล หากอยากได้แบบแข็งแกร่งขึ้นแนะนำให้เล่นรุ่นที่เป็นล้ออลูมิเนียมซี่ลวดครับ แต่ถ้าตัวขนาดมาตรฐาน หรือเบาๆ แบบสุภาพสตรีก็ไม่มีปัญหาอะไร
- มันไม่มีขาตั้งด้วยครับ ยังไม่พอ ยังไม่สามารถหาขาตั้งใดๆ ในท้องตลาดมาใส่ได้อีกด้วย หากอยากได้ขาตั้งก็ต้องดัดแปลงสร้างกันเองครับ คุ้นๆ ว่าเคยเห็นคนทำในเวปฝรั่งเขา ไอเดียดีไม่เบา
- วัสดุบางจุดยังไม่เนี๊ยบเท่าที่ควร เช่นนัทยึดเบาะใช้เป็นแบบเหล็กธรรมดา แทนที่จะเป็นอลูมิเนียมเกรดดี และสายเบรกยังดูไม่เนี๊ยบเหมือนพวกเมาเทนไบค์ชั้นดี
- เลื่อนตำแหน่งเบาะลำบากมาก แถมต้องใช้เครื่องมืออีกด้วย การเลื่อนขึ้นลงแต่ละครั้งต้องใช้ประแจหกเหลี่ยม (แถมมาให้) ไขนัทถึง 4 ตัว !!! เทียบกับรถพับอื่นๆ แล้วจุดนี้ Strida แพ้ขาดลอย ฉะนั้น รถคันนี้จึงเหมาะกับผู้เป็นเจ้าของเพียงคนเดียว เว้นเสียแต่ว่าผู้ใช้ร่วมจะไม่ได้สูงต่ำกว่ากันแบบสุดขั้ว เช่น คนแรกสูง 180 ในขณะที่อีกคนสูง 160 แบบนี้ใช้ร่วมกันลำบากครับ
- ตะแกรงหลังรับน้ำหนักได้เพียงแค่ 5 กก เท่านั้น แถมเล็กและแคบอีกด้วย วางของอะไรไม่ค่อยได้ แต่ตรงกลางของมันมีลักษณะคล้ายหลุม ผมเลยใช้วางขวดน้ำขนาด 0.5 ลิตรได้พอดีเป๊ะ วางโดยไม่ต้องรัดด้วยซ้ำไป แถมยังหยิบกินขณะปั่นได้อีกด้วย เรียกว่าพลิกจากจุดด้อยมาเป็นจุดเด่นได้เลยนะนี่

[O'Pern]

วันนี้เอารถ Trooper ไปติดตั้งระบบแก๊สครับ ถ่อไปไกลถึงห้วยขวางทั้งๆ ที่บ้านผมอยู่พระราม 2 ด้วยเหตุผลเดียวคือ นี่เป็นร้านเดียวที่รับติดตั้งแบบเอาถังแก๊สไว้ใต้ท้องรถ

แน่นอน ผมเอา Strida ไปด้วยครับ


หลังจากเอารถไปไว้ที่อู่ ผมก็ปั่นมาทางแยกห้วยขวางเพื่อใช้บริการรถไฟฟ้าใต้ดิน MRT แถวแยกห้วยขวางรถเยอะน่าดู แต่จักรยานผมผ่านตลอดครับ  ;D แป๊บเดียวเองก็มาถึงสถานีแล้ว

[O'Pern]

พับแล้วเข็นอย่างรวดเร็ว รู้สึกสะดวกสบายกว่า Dahon คันเก่าอย่างมาก เข็นเลี้ยวซิกแซกตรงคิวซื้อตัวได้อย่างคล่องแคล่ว (Dahon เข็นไม่ถนัด เข็นเลี้ยวยาก ถ้าจะยกก็ต้องยกด้วยแขนขวาเท่านั้น เพราะจะได้ไม่โดนโซ่) จ่ายค่าโดยสารเสร็จก็เข้า Gate มารอรถได้เลย
- ช่วงผ่านเข้า Gate ก็สะดวกจริงๆ แค่เปลี่ยนเป็นเข็นให้รถนำหน้าเรานิดหน่อย (ด้วยมือซ้าย) แล้วเอาเหรียญไปแตะกับแป็นรับสัณญาณด้วยมือขวา !!! โอ เพอร์เฟคแท้ เพราะรถ Dahon ผมต้องถือด้วยมือขวา ครั้นพอจะเอาเหรียญไปแตะด้วยมือซ้ายก็ไม่ถนัด ก็เพราะแป้นรับสัณญาณมันอยู่ด้านขวาครับ


เดินทางด้วยจักรยานแบบนี้ ไปไหนคนก็มองครับ เขินเหมือนกันนะนี่

มันไม่มีขาตั้งข้างมาให้ครับ ก็เลยต้องตั้งด้วยตะรแกรงหลังอย่างที่เห็นนี่แหละ  :-[ หากมีขาตั้งข้าง รถจะดูสง่ากว่านี้เยอะครับ

[O'Pern]

ผมมาแอบอยู่มุมนี้ครับ

มันตั้งอยู่ได้โดยไม่ลื่นไถลก็เพราะผมล็อคเบรกไว้ครับ รถเขามีห่วงเชือกเอาไว้คล้องกับมือเบรกตอนจอดตั้งด้วย ซึ่งตอนแรกผมรู้สึกว่าไอ้ห่วงแบบนี้เกะกะน่ารำคาญ แต่พอมาได้ใช้แล้วรู้สึกเวิร์คเอามากๆ เลย

ถ่ายไม่ค่อยสวย ขออภัยครับ กล้องมือถือแค่ 3 แสนพิคเซล แถมรีบๆ ถ่าย อายคนอื่นเขา กลัวเขาว่าบ้าเห่อ ฮ่าๆ

[O'Pern]

เจออีกแล้ว ไอ้พวกคุยไม่เลิก คุยธุระจำเป็นก็โอเค รีบๆ คุย รีบๆ สรุป รักจะคุยต้องอย่ารบกวนคนอื่น ต้องคุยเงียบๆ เบาๆ แต่ท่านนี้ท่านคุยอย่างดังมาก แถมมายืนห่างกับผมหน่อยเดียว คนเขามองด่าด้วยสายตาท่านก็ไม่สน

ผมเลยยกกล้องมาถ่ายท่านแบบจังๆ เลย สักพักท่านถึงหยุดคุย

[O'Pern]

ช่องเว้านี้จะมีอยู่เฉพาะตู้ปลายขบวนครับ ปกติผมจะเอา Dahon พับแล้วมาวางไว้ ค่อนข้างพอดีนะ แต่ก็ต้อ้งยืนประคองๆ ไว้ (พับตั้งแล้วมันสูง กลัวล้ม) เจ้า Strida จะวางบ้างก็ทำได้ครับ แต่ต้องวางตั้งและต้องยืนประคองเช่นกัน

แต่ถ้าวางนอนตามแบบในภาพก็สบายมากครับ จุดศูนย์ถ่วงต่ำ ล้มยาก ผู้โดยสารน้อยลงมากแล้ว ผมเลยทดลองวางหลายๆ มุม

[O'Pern]

Strida ตอกย้ำความสะดวกในการเคลื่อนย้ายในรถไฟใต้ดินอย่างมาก บางสถานนีเราต้องเดินกันยาว เช่นลาดพร้าว และหัวลำโพง

ผมแค่เข็นก็เคลื่อนย้ายได้แบบสบายๆ ประทับใจมากๆ ครับ

[O'Pern]

จากอู่ที่ห้วยขวางปั่นมาสถานีห้วยขวาง จนมาถึงสถานีหัวลำโพง ใช้เวลาแค่ 30 นาทีครับ สุดยอดจริงๆ เล้ยยย

ผมไม่ค่อยได้ผ่านมาแถวนี้บ่อยนัก ก็เลยขอปั่นเล่นรอบๆ สักหน่อย

อากาศกำลังดี ไม่มีแดด แต่ครึ้มฝน เอ..จะกลับบ้านทางไหนดีน้า.. (บ้านอยู่พราะราม 2 แน่ะ อิอิ)