ประสพการณ์จริงของผมขณะอยู่ในเหตุการแผ่นดินไหวครับ

[O'Pern]

เหตุการณ์เกิดขึ้นเมื่อปี 1990 ครับ ตอนนั้นผมไปศึกษาต่อที่ Art Center College of Design at Pasadena California USA

ที่พักหลักของผมอยู่ที่ Fullerton ครับ ใกล้ๆ กับ Disneyland เป็นอพาร์ทเมนท์รูปตัวยูแบบสองชั้น ตรงกลางจัดเป็นสวน

ห้องพักของผมอยู่ชั้นล่าง ตรงมุมตัวยูพอดี วันหนึ่งผมนั่งเขียนหนังสืออยู่ในห้องพัก รู้สึกโต๊ะสั่นๆ โคมไฟแบบห้อยเริ่มแกว่งไหว ไม่ต้องคิดอะไรมากเลยครับ ผมรีบวิ่งออกไปยืนที่สวนหน้าห้องที่ห่างกันไม่กี่ก้าว

สักพักก็มีคนเปิดประตูห้องของแต่ละคนออกมาดูกันใหญ่ บางคนเห็นผมวิ่งออกมา เขาก็วิ่งออกมายืนด้วย คนเริ่มทะยอยออกมากันเยอะเลย แต่แปลกที่หน้าตาเขาดูเนือยๆ ไม่ค่อยตระหนก ยังคิดว่า แหม คุมอารมณ์กันดีจัง

"นี่พ่อหนุ่ม มีอะไรเกิดขึ้นหรือ" ชายคนหนึ่งถามผม
"แผ่นดินไหวไง" ผมตอบ
"โธ่ ไหวแค่นี้น่ะปกติ คิดว่าอะไรซะอีก" พูดแล้วทำหน้าแบบเซ็งๆ ที่ต้องทำให้เขาเดินออกมาจากห้อง
"อ้าว ถ้าปกติแล้วพวกคุณเดินตามผมออกมายืนกันตรงนี้ทำไมล่ะ" พูดจบเท่านั้นแหละครับ วงแตกเลย พร้อมกับเสียงฮา

แหม ก็คนมันไม่เคยนี่นา เพิ่งไปอยู่ไกลบ้านคนเดียว ยุคนั้นต้องใช้เขียนจดหมายล้วนๆ ครับ ไม่สะดวกเหมือนสมัยนี้ที่มีอินเทอร์เนท

ยังมีเรื่องตลกๆ และตลกไม่ออกอีกเยอะเลยครับ ไว้นึกได้จะเล่าต่อ

[S2]

ช่ายคับพี่ ถ้าไม่อยู่ในเหตุการณ์เองนี่ไม่รู้หรอกว่ามันหวาดดดดดดดด ขนาดไหน

นี่ผมเจอแค่ในกรุงเทพฯ ในตึกชั้นห้ายังแทบหัวใจวายตาย ต่อไปพวกตึกระฟ้าน่าจะติดร่มชูชีพเป็นอุปกรณ์มาตรฐานด้วยนะ มีไรก็โดดออกเลย ดีกว่ารอความตาย :P

[green nv #032]

"อ้าว ถ้าปกติแล้วพวกคุณเดินตามผมออกมายืนกันตรงนี้ทำไมล่ะ" พูดจบเท่านั้นแหละครับ วงแตกเลย พร้อมกับเสียงฮา

              ก็จริงนะครับพี่ ถ้าว่าปกติ แล้วจะตามพี่ออกมายืนกันทำไม...อิ...อิ...อิ... ;D

[หนึ่ง cmk.....]

 ;D ;D

[เอ้อRT]

อะ...เพิ่งรู้ว่าพี่เปิ้นเรียนที่Art Centerด้วย..ลูกพี่ลูกน้องผมก็จบมาจากที่นั่นแหละครับ...ผมเคยคดจะเข้าไปเรียนออกแบบรถยนต์ แต่มันไม่ตรงสายงานที่บ้าน แถมเข้ายากจริงๆ เลยไปเรียนทำเฟอร์นิเจอร์ดีก่า... ฮ่า ฮ่า

เรื่องแผ่นดินไหวนี่ ผมโดนจังๆก็Northridgeน่ะ ที่7กว่าๆน่ะครับ บ้านผมอยู่Northridgeพอดี เหอ เหอ...ตอนนั้นเพิ่งกลับมาจากเมืองไทย ยังเป็นเจทแลกนอนไม่หลับพอดี..ผมได้ยินเสียงครืนนนนมาแต่ไกล ในใจนึกว่า เอาแล้ว แผ่นดินไหว จริงๆโดนบ่อยแต่มันเบาๆเลยเฉยๆ...ปรากฎว่าพอนึกจบเท่านั้นแหละครับ เหมือนระเบิดลง...มันดังตูมม บ้านเขย่า เตียงขย่ม เสียงดังมากๆ ประมาณ10วินาทีได้ทุกอย่างก็จบ ผมเดินลงมาดูความเสียหาย ต้องใช้ไฟฉายเพราะไฟฟ้าดับหมด มีแต่กลิ่นแกสหึ่งไปทั่วบริเวณเพราะท่อแตก เดินเข้ามาในครัวผมหยุดกึกเลย ข้าวของทุกอย่างกองอยู่กับพื้น จานทุกใบแก้วทุกใบแตกหมด ตู้เย็นเดินออกมาจากซอกที่มันอยู่ร่วมสามฟุต หันหน้าส่องไฟไปที่สระว่ายน้ำ แหะ แหะ น้ำหายไปครึ่งสระ มันกระโจนออกจากสรเพราะแผ่นดินมันเขย่าน่ะครับ สระร้าวด้วย

เสร็จแล้วก็นึกถึงรถสุดรักได้ รีบวิ่งออกมาที่โรงรถ ก้เจอว่าท่อน้ำของเครื่องทำน้ำร้อนของบ้านแตก น้ำพุ่งท่วมโรงรถ มอเตอร์ไซค์ของผมที่จอดอยู่หน้ารถผมก็ล้มแต่โชคดีที่แผ่นดินเขย่าแรงจนรถมันถอยหลัง(ใส่เบรคมือไว้นะเนี่ย)ไปติดประตูโรงรถ มอเตอร์ไซค์เลยล้มแล้วไม่โดน...

ขณะที่ผมเดินสำรวจบ้านเนี่ย after shockก็มาตลอดนะครับ เบามั่งแรงมั่ง ประสาทจะกินตาย เพื่อนบ้านออกมานอนนอกบ้านกันหมดเพราะกลัวว่าบ้าจะพัง ผมออกมามั่งหันหน้ามองภูเขาหน้าบ้านก็เห็นไฟเรืองๆ โอ้ววว ไฟไหม้โรงแกสในหุบเขา..เอาเข้าไป...พระอาทิตย์เริ่มขึ้นแต่มันก็ยังสั่นไม่หยุดอะ แต่เริ่มเว้นระยะนานขึ้นจากทุกๆนาทีเป็นห้านาที เป็นสิบนาที แล้วพอสายๆวันเดียวกันก็ราวๆทุกครึ่งชั่วโมง โอย จะบ้าตาย

พอเริ่มมองอะไรเห็นมากขึ้นผมก็พบว่า บ้านแหกครับท่าน ตรงกลางบ้านมีรอยแยกขนาดราวๆนิ้วครึ่งอะ ผ่ายาวตลอดหลังเลย ฮ่า ฮ่า ไม่มีไฟฟ้า ไม่มีแกส ไม่มีน้ำ ผมเลยตัดสินใจบอกลุงว่าจะขับรถออกไปดูว่าเป็นไงมั่ง โรงเรียนมัธยมของผมกลายเป็นศูนย์กลางกาชาดที่แจกอาหารและน้ำไปแล้ว apartmentที่เพื่อนผมอาศัยอยู่นั้นถล่มลงมา จากสามชั้นเหลือสองชั้น เพื่อนไม่เป็นไร แต่ลุงกับป้าตายเพราะนอนชั้นล่าง ผมเห็นทีแรกยังไม่ได้สังเกตเลยว่าตึกมันเตี้ยลง โรงพยาบาลแถวบ้านก็เช่นกัน จาก7ชั้นเหลือ6 ทำเอาอึ้ง ผมขับเลยไปดูบ้านเพื่อนที่มันกลับเมืองไทย ปรากฎว่าราบเป็นหน้ากองครับ ไม่เหลืออะไรเลย ซวยจริงๆ

สองสามวันถัดมาทางFEMA (หน่วยช่วยเหลือผู้ประสบภัยจากรัฐบาลกลาง)ก็มาเคาะประตูบ้านถามว่าเป็นไงมั่ง มีอะไรเสียหายมั่ง ให้รายงานไป เขาจะช่วยเรื่องค่าใช้จ่าย และตอนนี้อยากได้อะไรด่วน จะได้หาให้ก่อน...อืม ดีแฮะ

กว่าจะกลับมาสู่ภาวะปกติได้ก็สองอาทิตย์ครับ แต่มันฝังแน่นในหัวมากๆเลย ผมนอนไม่หลับไปหลายคืนเพราะafter shcokกวนตลอด ผวาหง่ะ

เป็นภัยธรรมชาติที่ผมโดนกับตัวแล้วร้ายแรงที่สุดครับ...อีกทีก็โดยเฮอร์ริเคนไปสองลูกตอนที่ผมย้ายไปเรียนที่North Carolina คราวนั้นก็หลังคาหาย น้ำท่วม ไม่มีไฟฟ้าอีกกว่าอทิตย์ โอยยย มันส์...โรงเรียนปิด อยู่กับแฟนว่างๆอาทิตย์นึง ได้แต่จ้ำจี้อย่างเดียว เชื่อไหมครับว่า9เดือนให้หลังน่ะ TVออกข่าวเลยว่ามีเด็กเกิดมากผิดปกติ เป็นผลมาจากพายุเข้าครั้งก่อน ฮ่า ฮ่า

อ้อ เคยโดนพายุน้ำแข็งอีก แต่ไม่แรงมาก คืออากาศก่อนมือตอนนหน้าหนาวมันเย็นเกือบแข็ง แล้วฝนตกตามด้วยลม อุณหภูมิเลยดิ่งลงเหว..หัวค่ำเท่านั้นไอ้ฝนที่ตกๆลงมาแช่บนถนน ตามต้นไม้ หลังคาบ้าน สายไฟ ก็กลายเป็นน้ำแข็ง เท่านั้นละครับ เกิดอุบัติเหตุกันทั่วเมืองเพราะมันมองไม่ออกว่าไอ้ที่อยู่บนถนนมันน้ำหรือน้ำแข็ง ต้นไม้ก็โค่น สายไฟก็ขาด เอ้า ทีนี้มืดก็มืด หนาวก็หนาวเพราะไม่มีheater ไม่มีไฟฟ้า...ดีที่มีผ้าห่มกับแฟน...อีกแระ... ที่แสบคือเช้ามาจะเดินไปไหนมาไหมก็ไม่ได้ครับ พื้นกลายเป็นลานสเกต ลื่นสุดๆ กว่าจะกระดืบไปถึงรถได้ก็เกือบหัวแตกไปหลายที ก้นช้ำเลย ล้มแล้วล้มอีก พอสตาร์ทเครื่องได้จะขับออกมา ปรากฎว่าลืมไปว่ารถผมมันไม่มียางsnow แถมจอดบนเนิน มันเลยไหลตกลงไปอยู่ด้านล่าง..ฮ่า ฮ่า..เศร้า..ต้องตะเกียกตะกายขึ้นเนินกลับมาที่ห้อง..โอยย เป็นแบบนี้อยู่หนึ่งอาทิตย์พอดี เกือบอดตายครับ เป็นหวัดกันถ้วนหน้า ดีที่ไฟฟ้ากลับมาใช้ได้ในวันที่3แต่ไม่สามารถเดินทางไปตลาดเพื่อซื้เสบียงได้น่ะ ทนหิวไม่ไหวเลยกระดืบๆไป ทุกทีขับรถแค่5นาที พอเดินช้าๆนี่มันร่วมชั่วโมงครับ โอ้ยย มันส์

[O'Pern]

หึหึ ของผมมันเน้นฮา แต่ของเอ้อมันของจริงว่ะ  ???

มีอะไรก็เล่ามาเรื่อยๆ ครับ สนุกดี

ประสพการณ์ของเรา แต่สามารถแบ่งปันคนอื่นได้