16 ธค 55
ลืมตาตื่นตอน 0430 แต่ยั้งไม่ยอมลุก กลายเป็นเผลอหลับต่อ ตื่นมาอีกที 0630 ฉิบหาย สายไปหน่อย
รีบอาบน้ำทาครีมกันแดด ลังเลว่าจะแต่งชุดแบบไหนดี คือมันมีสองอารมณ์ไง แบบมาตรฐานนี่ง่าย ถ้าออกทริปยาว ขี่เข้ากลุ่มก็แต่งชุดจักรยานซะ จบ ไม่ต้องคิดมาก แต่ระยะหลังผมวางแผนเขียนหนังสือจักรยานอีกรูปแบบหนึ่ง เลยทำให้อยากใส่ชุดธรรมดาปกติแบบชาวบ้านท้องถิ่นเขาบ้าง ไม่อยากให้ชุดจักรยานทำให้เราเป็นตัวประหลาดตอนเดินตลาด
ตื่นก็สาย วันนี้แดดจะแรงเหมือนวันผ่านๆ มาหรือเปล่าก็ไม่รู้ แต่ถ้าได้อากาศแบบเมื่อวันอาทิตย์ที่แล้วก็จะสุดยอดมาก จำได้แม่นว่าสัปดาห์ก่อนแดดออกตอน 1100 ขี่ได้สบายจริงๆ
ว่าแล้วก็เอาชุดธรรมดาออกขี่ ใส่ชุดทำงานออกขี่ ชุดทำงานของผมไม่ได้เลิศหรูหรอกนะ เป็นแค่เสื้อยืดเก่าๆ โทรมๆ กับกางเกงขาสั้น ยิ่งหน้าฝนนี่ใส่ขาสั้นบ่อยครับ โดนฝนแล้วขากางเกงมันไม่เลอะเทอะมาก
ขั้นตอนสุดท้ายก่อนเอารถออกขี่วันนี้ต้องใช้ทิชชู่เช็ดคราบไขที่ทาเคลือบเบาะ Brooks ผมไม่ได้ทาไขเคลือบมาเป็นปีแล้วมั้ง เมื่อวานได้ฤกษ์ดี เลยลงไขไว้ตั้งแต่หัวค่ำ
ออกขี่ไปได้แป๊บเดียวแดดออกแรงจัดเลย ต้องเอาผ้าคลุมหน้าและถุงแขนออกมาสวม นั่งขี่แล้วรู้สึกได้ทันทีว่าเบาะนุ่มกว่าเก่าครับ ผมไม่ชอบลงไขเคลือบเบาะบ่อยจนเกินไป กลัวเบาะมันจะยืดง่าย แต่แปลกนะที่เห็นหลายคนทาบ่อยเหลือเกิน เขาคงไม่รู้ว่ามันเป็นโทษ
เริ่มชินกับเซ็ทติ้งชุดนี้แล้วครับ ขี่แล้วไม่ได้รู้สึกอึดอัดอะไร คงจะขี่แบบนี้ไปอีกสักพักใหญ่
เลือกใช้เส้นทางเข้าไปในสวนครับ นึกไม่ออก วางแผนไว้ไม่ดีพอ ออกขี่แบบ No Plan ที่มั่วๆ ไปหน่อย เพราะมันสายแล้ว รถยนต์เลยเยอะ ขี่ไม่ค่อยสนุก เข้าสวนแล้วก็โดนหมาไล่กวดแบบขำขำ แต่ก็ตกใจเหมือนกัน เพราะไม่ได้โดนมานาน
ขี่ไปจนทะลุกับเส้นถนนวงแหวน แดดร้อนแรงมากขึ้นทุกทีๆ ผมว่าอุปสรรค์สำหรับผมมันคือแดดอันร้อนแรงนี่แหละครับ เมื่อก่อนคิดว่าทางเขาสูงชันนั้นน่ากลัว แต่พอผ่านมาได้แล้ว มันก็รู้สึกเฉยๆ
ขณะขี่จักรยานคนเดียวนี่ผมได้ไอเดียต่างๆ มากมาย อย่างวันนี้ก็คิดโครงเรื่องสั้น (my father the hero) ที่ยังเขียนไม่จบได้อีกเยอะเลย คิดไปคิดมาแล้วน่าจะสร้างเป็นภาพยนตร์นะ มันเป็นหนังที่แสดงถึงความรัก ความผูกพัน ความมุ่งมั่น กตัญญู อาจไม่ใช่แนวเด็กวัยรุ่นตามกระแส แต่เป็นหนังที่คนอายุ 30 ปีขึ้นไปต้องประทับใจแน่ๆ
อีกไอเดียคือธุรกิจโรงแรมสำหรับนักเดินทาง แน่ล่ะ ไม่ใช่แบบพวก Hostel ที่พวก backpacker พักกันเหมือนถนนข้าวสาร แต่เป็นโรงแรมของนักจักรยานโดยเฉพาะ ผมใช้ชื่อแบบคิดสดๆ ว่า bike packer hostel
ไอเดียเหล่านี้ไม่เคยเกิดเลยตอนขี่เป็นกลุ่มครับ และนี่คือเหตุผลที่ระยะหลังมานี้ผมซัดคนเดียวตลอดเลย
แวะพักหลบแดดที่เกาะคุณกะลา (เกาะลิงแสม ที่บางขุนเทียน) แล้วก็ขี่กลับบ้านย้อนเส้นทางเดิม ช่วงใกล้ถึงบ้านแวะเข้าตลาดหาซื้อของกิน วันนี้เลือกบะหมี่แห้ง ขนมไข่หงส์ และน้ำเต้าหู้ ไม่ได้กินทีเดียวหมดล่ะ เก็บไว้ตุนเป็นเสบียงสำหรับตลอดวันนี้
ถึงบ้านจอดรถเสร็จก็รีบกินบะหมี่ก่อนเลย เก็บไว้นานจะรสชาติไม่ดี ปกติผมจะจอดกินที่ร้านนะ แต่วันนี้ร้านเขาคนเยอะ จอดแล้วมองไม่เห็นรถจักรยาน เลยซื้อแบบใส่ถุงแทน
ภรรยาพาลูกไปเรียนซุปเค ผมไม่อยากจะเรียกชื่อนี้ให้มันหลุดออกมาจากปากเลยนะ คนที่ไม่รู้จัก ไม่เข้าใจ เขาก็จะสงสัย เรียนอะไรของมึงวะ
ผมอยู่บ้านคนเดียวตลอดจนถึงบ่าย ใช้เวลาระหว่างวันด้วยการดูแลลูกปลา ตอนนี้ปลาเริ่มใหญ่มากขึ้นแล้ว ลูกปลาที่มาจากพ่อแม่ปลาตัวใหญ่ ลูกมันก็จะตัวใหญ่ โตเร็ว แต่ในทางกลับกัน หากพ่อแม่ตัวเล็ก ลูกของมันก็ตัวเล็กนิดเดียว แถมโตช้า
จับพวกตัวโตหน่อยลงในบ่อปลาใหญ่ ถ้าเอาตัวเล็กลงไปล่ะก็ รับรองโดนกินเรียบ ลองมาหลายชุดแล้ว เห็นปลาหายไปก็สงสัยอยู่นาน มาวันหนึ่งเห็นมันไล่กินกับตา
มิววิ่งเข้ามาบ้านตอนบ่าย เห็นแล้วตกใจปนตะลึง เฮ้ย ทำไมตัดผมทรงนี้ !!!
ด้านหน้าไว้ยาวลงมาเหนือคิ้วคล้ายทรงผมม้า ด้านข้างคล้ายผมบ็อบ แต่ด้านหลังมีรอยไถตรงต้นคอ เหมือนทรงผมผู้หญิงเลย
เย็นกินร้านสเต็ค 49 หน้าปากซอยนี่เอง กลับมาบ้านก็เตรียมตัวจัดข้าวของ
พรุ่งนี้มิวเปิดเรียนแล้วครับ ส่วนผม ยังคงวนเวียนอยู่ในวังวนเดิมๆ
