18 ตค 57
ตื่นเช้าเองเหมือนเดิมเป๊ะเลย 0500 สองจิตสองใจจะวิ่งดีไหม วิ่งไปไหนล่ะมึง เปิดหน้าต่างชะโงกดูลานจอดรถเห็นหมาสองตัววิ่งเล่นกันอยู่ หึหึ กูไม่ชอบหมาเลยว่ะ รอสายอีกนิดค่อยเอาจักรยานออกขี่ไปตลาดปากช่องหาของกินดีกว่า
สูดหายใจปืดแรกชุ่มปอด อากาศเย็นเหมือนหน้าหนาวเลย ราวๆ 18C แต่อยู่ไม่นานหรอกนะ พอแดดมาก็ไล่ความเย็นไปหมด ยังดีที่มีลมเย็นพัดโชยตลอด
ไม่เอาแล้วนะเส้นทางลัดแบบเมื่อวานที่พาไปหาหมาทั้งฝูง วันนี้ขอย้อนศรเล็กน้อยสัก 500 เมตร ไปทางโลตัส แล้วเชื่อมกับถนนหลักที่ตรงเข้าสู่ตลาดปากช่องเลย
มาตลาดปากช่องบ้าง แต่ไม่บ่อย นี่เป็นครั้งแรกที่มาตลาดเช้าโดยจักรยาน ขี่วนรอบก่อนเลย ชอบอะไรก็เล็งๆ เอาไว้ ขี่ไปขี่มาชักเพลิน วนรอบนอกตลาดออกไปจนถึงสุดเขตปากช่อง
ขากลับเลยสำรวจถนนอีกฝั่งของตลาด ขี่เลียบลัดเลาะริมถนนนี่แหละ ง่ายดี
นึกขึ้นได้ เลยมุ่งเป้าไปร้านโปรด เลียง โภชนา เป็นร้านอาหารตามสั่งแบบบ้านๆ อยู่ฝั่งตรงข้ามกับตลาดปากช่อง น่าเสียดายที่ร้านปิด เอาไงดีวะ หมดมุขเลย
เอาวะ หาร้านละแวกนั้นแทนก็แล้วกัน ดูร้านที่สะอาดสะอ้านหน่อย จะได้นั่งกินเผือกทอดที่แวะซื้อมากลางทางด้วย เฮ้ยย ไม่น่าเชื่อว่าผมสั่งกระเพราไก่ราดข้าวมากิน พอสั่งเสร็จก็อยากเขกกบาลตัวเอง เพราะกลางวันก็ต้องเจอข้าวกล่องเป็นกระเพราไก่แน่ๆ มึงมากินตอนเช้านี้อีกทำไมวะ ออกงานสนามมาไม่รู้กี่ครั้งกี่หน ไม่รู้หรือไง ว่าอาหารไทยมาตรฐานมันคือกระเพราไก่
กินอิ่มก็ขี่กลับที่พัก สนุกดีนะ ยามเช้าของต่างจังหวัด แม้แดดจะแรงแล้วแต่ก็มีลมพัดเย็นสบายดีมากเลย ถึงที่พักก็เจอพวกเด็กๆ เตรียมตัวจะออกเดินทางไปสนามกันแล้ว คุยกันสักพักก็แยกย้าย ผมขออาบน้ำแล้วตามไปทีหลัง เขาบอกว่าให้ผมไปสายหน่อยก็ได้ ช่วงเช้ามีแต่ซ้อมอย่างเดียว ควอลิฟายเริ่มเที่ยง
อาบน้ำปะแป้งทาครีมกันแดดอย่างดี ออกเดินทางไปสนามโบนันซ่า สนามที่เคยได้ยินแต่ชื่อ ไม่เคยไปเหยียบมาก่อนเลย
ออกเดินทางก็หลงทันที มันมีป้ายบอกทางว่าไปเขาใหญ่ แต่พอถึงทางแยกผมดันไปกดเซ็ท 0 ที่ Trip Meter พอดี เงยหน้ามาก็อยู่ผิดเลนแล้ว ฉิบหาย ไปกลับรถอีกราว 4 กม ข้างหน้าโน่น
ตั้งหลักได้ก็ไม่หลงแล้ว แต่ยังพะวงกับการหาทางเข้าสนาม มันเข้าได้หลายทางมาก ขับแบบไม่ค่อยสนุกเพราะต้องคอยชะเง้อมองป้ายเกือบตลอดทาง ไปเจอป้ายสุดท้ายแต่รถสิบล้อจะออกจากซอยมาบังป้ายพอดี เห็นแค่ตัวหนังสือ . . . . . za เอาล่ะวะ มันคงใช่ Bonanza น่า
เข้าซอยไปอีกหลาย กม เลย แต่มีป้ายงานแข่งบอกเป็นระยะ มั่นใจได้ว่ามาถูกทางแล้ว เลี้ยวลัดเลาะหลายครั้งผ่านแนวป่า บ้านคน ฯลฯ สุดท้ายก็มาโผล่ที่ปลายของสนาม เย้ๆ มาถึงแล้วๆ ๆ
จอดรถที่ใกล้พิทเลย รีบเดินไปดาดฟ้าของกรรมการทันที ดูทำเล ฮวงจุ้ยที่เราต้องนั่งตลอดสองวัน
ใกล้จะแข่งแล้ว แต่กรรมการขอประชุมกันก่อน แหม เมื่อคืนว่างตลอดคืนน่าจะคุยกันเมื่อคืนนะ เพราะนั่งคุยกันหลายๆ คนแล้วไอเดียมันไหล มาคุยตอนนี้ก็ได้แต่รับฟัง รับทราบเฉพาะหัวข้อนั้นๆ แต่ก็หยวนๆ พนักหน้าหงึกๆ รับทราบและทำตามคำสั่ง งานของเขานี่หว่า ไม่ใช่งานของเรา
วันนี้จะเป็นวัน Qualify หาผู้เข้ารอบ 32 คันไปแข่งต่อของ Class A และหา 16 คันไปแข่งใน Class B
แต่วันนี้นักแข่งน้อยนะ หลายคนถอนตัวไป คงเพราะเห็นคะแนนสะสมแล้วไม่อยากแข่งต่อ คนดูก็น้อยลงเพราะไปชนกับงานแข่งที่บุรีรัมย์
นี่น่าจะเป็นสนามที่สวยและร่มรื่นเย็นสบายที่สุดล่ะนะ นั่งแล้วเพลินมากเลย วิวดี สบายตา บรรยากาศดีมาก
นี่เป็นสนามที่ 4 แล้ว เหลืออีกสนามเดียวก็จะตัดสินแชมป์ สนามนี้แปลกตรงที่แข่งในแทร็ค ผลก็คือรถจะทำความเร็วได้มากกว่าเดิมที่แข่งในลาน และนี่แหละคือจุดชี้ชะตา
ควอลิฟายกันตามเบอร์รถเลย เจ้า Dre เบอร์ 1 เหมือนเดิม นักแข่งชื่อดังของทีม PTT นี่ผมเริ่มจำนักแข่งได้บ้างแล้วนะ จากสนามแรกๆ นี่ไม่รู้เลยว่าใครเป็นใคร แม่งเหมือนเป็นเด็กใหม่มาฝึกงานเลย
ควอลิฟายจบก็พักเบรก กรรมการได้กินข้าวก็ตอนนี้แหละ ด้านล่างก็จัดกิจกรรมกันไป ผมซัดข้างกล่องที่ด้านในเป็นข้าวผัดรสชาติใช้ได้เลยนะ นึกขึ้นได้ เราซื้อมันรังนกมาจากตลาดด้วยนี่หว่า เลยเอามากินต่อ
อยากกินมันรังนกมานานเป็นปีนะ ไปตลาดน้ำก็หาไม่ค่อยเจอ เอาแบบทำสดใหม่นะ ไอ้พวกทำเป็นแพ็คแล้วรับมาขาย 3 ห่อ 100 ตามร้านขายของฝากนี่ไม่เอานะ
เจอในตลาดปากช่องก็รีบจัดเลย เสียดายเป็นมันเทศแบบเส้นใหญ่ ผมอยากกินมันรังนกแบบเส้นเล็กๆ ฝอยบางๆ มันจะกรอบร่วน ไม่ใช่กรอบแข็งทิ่มเหงือก
ขี่จักรยานไปตลาดทำให้เราไปได้ทั่วมากกว่าเดินครับ ตลาดมันใหญ่มาก เดินแค่ไม่กี่ซอยก็เหนื่อยแล้ว พอเหนื่อยก็อยากกลับ อยากพัก ขี้เกียจเดินต่อ
แต่กับจักรยานนี่ตรงข้ามเลย ยิ่งขี่ยิ่งเพลิน บางกลุ่มถึงตั้งแก๊งตระเวนกิน ออกหากินยามค่ำคืน พวกนี้เขายังวัยรุ่น ไม่เน้นผอม เน้นฮา เน้นสนุก หากเราไปเข้ากลุ่มกับเขา อาจอ้วนตุ้ยนุ้ยแซงหน้าได้ไม่ยาก
กินเสร็จก็หมดเวลาพัก ประกาศผลผู้เข้ารอบควอลิฟายแล้วก็แข่ง Battle Class B ต่อเลย ซัดกัน 16 คัน
แล้วก็เกิดเหตุไม่คาดฝัน
ไฟดับ !!!
รถบรรทุกไปเกี่ยวสายไฟฟ้าจนเสาที่ถนนใหญ่ล้มไป 3 ต้น
ฉิบหาย งานเข้า ทำไงดี มีแผนสำรองอะไรบ้างไหม สนามนิ่งเงียบไปถึง 1.30 ชม เอาเวลานั้นไปให้บูธจัดกิจกรรมแทน แต่ไม่มีเสียง มันเลยไม่เร้าใจ
สุดท้ายเลยเอาเครือ่งปั่นไฟมาใช้ ประกาศแข่งต่อ แต่ไม่มีกล้องบันทึกแล้วนะ ไอ้นี่วัดกึ๋นของกรรมการล้วนๆ เลยนะ ห้ามพลาด มองให้ดีก็แล้วกัน
โหดว่ะ นั่งไม่ติดเลย ตาจ้องอย่างเหยี่ยว แม่งทำเอาเหนื่อยมากครับ อีกพักใหญ่ไฟก็มา โหห พระพุทธเจ้ามาโปรดจริงๆ
มีภาพ Replay นี่ช่วยกรรมการได้เยอะมากนะ แต่สนามนี้มีจุดบอดของกล้องหลายจุดในโค้ง 1 ซึ่งดันเป็นโค้งที่ยากสุดอีกด้วย รถแข่งหลายคันขับผิดกฎข้อ Late Drift คือไม่ดริฟท์เมื่อถึงจุดกำหนด ตรงนี้เรานำมาหักคะแนนได้
เย็นมีฝนปรอยลงมานิดหน่อย มี 2 คู่ที่ต้องซัดกันในช่วงนี้ ผมดูแล้วพวกเขาคุมรถกันได้ดีเหลือเกิน ฝนปรอยๆ ยังบังคับรถกันได้นิ่งสนิท สุดยอดมากครับ
ถึงเย็นต้องรีบเคลียร์ อย่าลืม เราอยู่ในหุบเขา และสนามไม่มีไฟส่องสว่างให้มากนัก อยู่ในป่าท้องฟ้ามืดเร็วมากครับ แค่ 0430 ก็เหมือนกับหกโมงเย็น
สุดท้ายก็แข่ง Class B ไม่จบ เหลือไว้ 4 คู่ เอาไว้แข่งต่อพรุ่งนี้
งานจบก็แยกย้ายครับ ผมกลับคนเดียว ทางออกแม่งมืดโคตรๆ ไอ้รถคันข้างหน้ามันก็เหมือนแกล้งเรานะ คือมันขับเร็วหนีเราไป ไอ้ฉิบหาย จะหนีกูไปทำไม ไฟหน้าของเราแค่คู่เดียวส่องยังแทบไม่พอเลย ถ้าเห็นท้ายรถคันหน้าเราก็จะรู้ไลน์ กะระยะเลี้ยวได้ง่าย
กดตามสิครับ อยู่คนเดียวก็ต้องค่อยๆ ย่อง เผลอๆ มีเลี้ยวผิดงานเข้าเลยนะนั่น สุดท้ายก็ตามทัน แต่กลายเป็นว่า ผมเร่งหนีไอ้คันที่ตามหลังผมมาแทน อ้าว เขาจะคิดว่าผมแกล้งหรือเปล่าก็ไม่รู้นะ
พอออกมาถึงถนนใหญ่ได้ก็โล่งใจ ขับช้าครับ มีฝนปรอย ถนนไม่คุ้น ห้ามขับเร็วครับ ไปแบบกลางๆ ตามๆ คันหน้าไปเรื่อยๆ เว้นระยะห่างมากกว่าปกตินิดหน่อย เอาให้พอไม่น่าเกลียด
ขับไปได้หน่อยเดียวก็ยิ่งมั่นใจว่าเราทำถูก มีอุบัติเหตุซัดกันกลางทางแยก รถย่นยู่จนไม่รู้เป็นรถอะไร ภาพพวกนี้จะเตือนผมเสมอให้ทำอะไรระมัดระวังให้มาก
โรงแรมป่าใหญ่นี่ทำเลดีมากครับ ก่อนจะเข้าที่พักผมสามารถแยกเลี้ยวไปตลาดปากช่องได้สะดวกมาก ขับเลี้ยวขวาไปอีกแค่สัก 4-5 กม ก็ถึงแล้ว แต่ถ้าเลือกเลี้ยวซ้ายก็จะเจอกับ Lotus และ McDonald อยู่ในดงร้านค้าแนวผับ ผมแวะเข้าไปเดินเล่นในโลตัสหน่อย ดูว่าเผื่อมีร้านค้าอะไรน่าสนใจบ้าง แต่ไม่มีแปลกใหม่เลย เหมือนกรุงเทพฯเป๊ะ KFC, Chester Grill, Dunkin Donut อะไรแนวๆ นี้ เลยเดินซุปเปอร์ ได้ถั่วติดมือมาหน่อย
ออกจากโลตัสแค่ 500 เมตรก็ถึงที่พักแล้ว สะดวกมากๆ อาบน้ำ พักผ่อน เล่น Uke กินถั่ว ดูทีวี ดูข่าว ฯลฯ จบหมดวันไปอีกหนึ่ง
ก่อนนอนประเมินผลงานตัวเองในวันนี้ว่ามีจุดใดบกพร่องบ้าง จุดใดที่เราตัดสินพลาดไปบ้างไหม เราต้องรอบคอบระมัดระวังให้มากกว่าเดิมนะ นักแข่งแต่ละคนเขาต่างก็มีคะแนนสะสมชิงแชมป์ประจำปีกันอยู่