1 Introduction
วันนี้ก็เป็นอีกวันที่ผมออกปั่นจักรยานแต่เช้ามืด หนทางมืดสนิท มีเพียงแสงไฟจากดวงจันทร์และไฟหน้ารถของผมเท่านั้นที่ช่วยส่องทาง ปั่นตอนมืดอันตรายครับ ต้องอาศัยการคุ้นเส้นทางด้วย เพราะจะได้รู้ว่าช่วงใดของถนนมีหลุมบ่อหรือไม่ แต่ก็อีกนั่นแหละ บนถนนมักจะมีเรื่องที่เราไม่คาดฝันเสมอ อย่างไรแล้วก็ต้องระวังตัวกันตลอดเวลา
ในวันธรรมดาของทุกๆ วัน ผมมักจะพบกับคุณลุงท่านหนึ่งตอนใกล้ฟ้าสว่าง ไม่รู้ว่าบ้านลุงอยู่ไหน ถึงได้มาเจอกันในสวนเปลี่ยวๆ เช่นนี้ โดยมากจะพบลุงกำลังปั่นจักรยาน มีบ้างบางวันที่ลุงใช้วิ่งแทน เห็นแล้วนึกถึงพ่อผมจริงๆ พ่อผมก็ชอบวิ่งออกกำลังกายครับ
อ้อ นอกจากคุณลุงแล้วผมยังพบนักปั่นจักรยานอีกท่านหนึ่ง เขาปั่นเร็วมากครับ หากเจอแบบสวนกันก็ได้แต่ส่งยิ้มให้ แต่เขามักจะก้มหน้าก้มตาปั่นอย่างเดียว พยักหน้าให้บ้าง บางครั้งก็เจอแบบกำลังปั่นไปทิศทางเดียวกัน เขาก็จะปั่นแซงผมขึ้นไปอย่างรวดเร็ว มีบ้างที่แซงแล้วค่อยโบกมือให้ ผมทำได้แต่ยิ้มในใจ เคยปั่นตามก็เกาะไม่ค่อยจะติด แรงขาสู้เขาไม่ได้จริงๆ
วันธรรมดาปกติก็มักจะเจอคนมาออกกำลังกายไม่เยอะนักครับ แต่ถ้าเป็นเช้าวันเสาร์ อาทิตย์ หรือวันหยุดนี่สิ จะมีเป็นกลุ่มๆ เลย ตัวผมเองมีเวลาว่างไม่ค่อยจะตรงกับคนอื่นเขา ไม่ค่อยได้ออกไปกับกลุ่มบ่อยนัก นานๆ จะออกทริปใหญ่ๆ สักที จึงได้แต่ปั่นเองคนเดียวประจำอยู่อย่างนี้แหละ
สวัสดีครับลุง รถเป็นอะไรหรือครับ ผมเห็นลุงจอดรถนอนตะแคงข้างทางเลยแวะถาม นี่เป็นครั้งแรกที่ได้พูดคุยกับลุงอย่างเป็นทางการ ทุกทีได้แต่ส่งยิ้ม อย่างเก่งก็พูดทักทายแค่ว่าสวัสดีครับ
สงสัยจะยางแตก ลุงพูดแบบยิ้มๆ ก็จริงล่ะนะ เพราะเรื่องยางแตกกับการปั่นจักรยานนี้มันแยกกันไม่ออกจริงๆ จะว่าไปมันก็ไม่เห็นจะเป็นเรื่องแปลกอะไรสักนิด
ลุงมีสูบลมไหมครับ สูบเข้าไปดูก่อน เผื่อปั่นกลับบ้านได้
ลุงไม่ได้เอาอะไรมาสักอย่าง มีเงินติดมาแค่ 200 บาทนี่แหละ ว่าจะหาเรียกรถกลับบ้าน แต่รออยู่นานไม่เห็นมีผ่านมาสักคัน
ผมมีชุดปะครับ ให้ผมช่วยดีกว่าครับ พูดจบก็จอดรถตัวเองพิ่งเข้ากับกอหญ้าข้างทาง หยิบชุดปะยางออกมา เพิ่งรู้ว่าเห็นลุงแต่งตัวชาวบ้านธรรมดาๆ แต่รถลุงใช้ยางขอบพับแบบเคฟล่าเสียด้วย ทำให้ผมถอดยางนอกออกได้ด้วยมือเปล่า ไม่ต้องใช้ตัวงัดยางเลย
ทดลองสูบลมเข้าไปเพื่อหารูรั่ว สูบไปแป๊บเดียวก็พบครับ แต่มันมองไม่เห็นรู ท้องฟ้ายังไม่ทันจะสว่างดี เลยหยิบเอายางในมาแนบแก้ม ให้ลมมันพุ่งออกมา เอาแก้มเรานี่แหละสัมผัส จะได้รู้ตำแหน่งรูรั่ว แต่ทำแล้วยังไม่ชัด เลยเลื่อนยางในมาไว้แนบที่ลำคอแทน รู้สึกจะจับตำแหน่งได้ดีกว่า ใช้นิ้วกดจุดนั้นไว้ อีกมือควานหาเศษหญ้าแห้ง เอามาหักแล้วเสียบในรูที่ยางในแตก นี่เป็นการปะยางในที่มืดครั้งแรกของผม แต่พอปะเสร็จก็นึกขึ้นมาได้ว่า เอ.. เราก็มีไฟหน้ารถนี่หว่า
ลุงขอบคุณผมเป็นการใหญ่ จะหยิบเงินให้เป็นค่าแรง ผมปฏิเสธไป ลุงคะยั้นคะยอ บอกว่าเกรงใจ ผมเลยบอกว่าเราเป็นเพื่อนกัน ลุงยิ้มปากกว้าง ผมเองก็ยิ้มไปด้วย รู้สึกดีใจที่ได้ทำความดี
ผมหยิบรถขึ้นออกปั่นอย่างอิ่มเอิบใจ การได้ทำความดีแม้เพียงจะน้อยนิด มันทำให้เรามีความสุขถึงเพียงนี้เชียวหรือนี่
เหตุการณ์นี้เกิดขึ้นเมื่อหลายปีมาแล้ว แต่เป็นจุดเริ่มต้นที่ทำให้ผมอยากทำความดี ช่วยเหลือผู้อื่นทุกๆ ครั้งทีมีโอกาสไม่ว่าจะขณะขับรถยนต์ ปั่นจักรยาน หรือกระทั่งเดินเท้า