มิย 56 8-9 ดงตาล คลาสสิค

[O'Pern]

1 มิย 56
   ตื่นตี 5 แบบอัตโนมัติ ดื่มน้ำ 1 ขวด กายบริหารในห้องเล็กน้อย เปิดทีวีดูข่าวไปด้วย วันนี้มีประชุมเต็มวันครับ เช้าจรดเย็น ขากลับเครื่องบินออกตอนค่ำโน่นเลย รอกันเบื่อแน่นอน ทำใจครับ มีเครื่องบินออกตอน 0340 นะ แต่กำหนดการของงานประชุมเลิก 0430 ไปไม่ทัน เลยเลือกเที่ยวบินถัดไปแทน คือ 0930 นั่งรอขำๆ ถึง 5 ชม !!!
   อาบน้ำ แต่งตัว เก็บข้าวของ เตรียมเช็คเอ้าท์ ลงไปกินอาหารเช้า พบว่าอาหารโรงแรมนี้ควรปรับปรุงครับ ชื่อโรงแรม K Park Grand มีลูกมีหลาน มีญาติ หรือมีคนรู้จักถ้าไม่จำเป็นก็อย่ามากินอาหารในนี้เลยนะ รสชาติไม่เอาไหนจริงๆ
   อาหารเช้าแบบงั้นๆ ตอนเดินทางผมจะพกขวดพลาสติคเอาไว้ใส่ของขบเคี้ยว เช้านี้เลยตักเมล็ดทานตะวัน เมล็ดแตงโม และซีเรียล ใส่ขวดนี้ไว้ เอาไว้กินตอนหิว แบบเผื่อไว้ ไม่น่าเชื่อว่ามันช่วยผมได้เป็นอย่างดีในตอนบ่าย
   เข้าประชุม 0900 บรรยากาศก็ตามมาตรฐานครับ วิ่ทยากรบรรยาย พักเบรกตอนสาย เอาอีกแล้ว ค็อฟฟี่เบรกอีกแล้ว เติมความอ้วนกันทั่วหน้า บอกให้ทำเป็นฟรุทเบรก ไม่เคยเห็นมีใครทำ ทั้งๆ ที่มันถูกกว่าตั้งเยอะ มีสาระกว่าเห็นๆ
   ประชุมต่อจนถึงเที่ยง กินอาหารกากๆ อีกแล้ว รสชาติส้นตีนจริงๆ มีไก่อบราดซ็อส แต่ไก่แม่งแข็งแบบแทบเคี้ยวไม่เข้า ซ็อสก็ออกหวานเจี๋ยบเหมือนคนทำอาหารไม่เป็น มีแกงเหลืองที่แตะลิ้นหน่อยเดียวก็เผ็ดร้อนแรงจัด ตกลงกินได้แค่ผัดผักรวม และน้ำพริก ฮ่วย
   เข้าประชุมบ่าย วิทยากรขอเปลี่ยนตารางงาน บอกจะเร่งและรวบรัด ขอเลิกเร็วหน่อย เพราะกลัวจะไม่ทันเครื่องบินตอนเย็น เขาบอกเครื่องออก 0340 เอ๊ะ ตัวเลขนี้คุ้นๆ
   ช่วงบ่ายเป็นกิจกรรมแบบละลายพฤติกรรม ผมเจอแนวนี้บ่อยมาก ไปไหนมาไหนคนเดียวอยู่แล้ว ก็เลยสบายครับ ไอ้คนที่มาเป็นกลุ่ม มาเป็นคู่หนุ่มสาว พอโดนแยกคู่หน่อยแม่งทำเป็นโหยหา เหมือนจะแยกจากกันไม่ได้ กูจะตายๆ ๆ
   เล่นบ้าๆ พอๆ แป๊บเดียว 0230 เลิกแล้ว เฮ้ยยย ตารางบอกเลิก 0430 ทำให้ผมต้องจองตั๋วกลับเที่ยว 0930 เพราะก่อนหน้าที่เที่ยว 0340 มันยังไม่เลิกสัมมนา ก็เลยทำใจ
   แต่ตอนนี้วิทยากรท่านจองเที่ยวบินกลับ 0340 ไว้ (คงเพราะไม่อยากกลับดึกเที่ยว 0930 เพราะต้องนั่งรอถึง 5 ชม) เลยขอกลับก่อน
   อ้าว ลูกพี่ๆ ๆๆ ๆๆ ถ้าพี่ทำแบบนี้ ทำไมไม่บอกผมด้วยล่ะครับ ผมเองก็อยากกลับด้วยเหมือนกัน
   งานนี้ผมมาจากกรุงเทพฯคนเดียว ที่เหลือเป็นพวกกลุ่มชาวใต้กันหมด พวกเขามารถยนต์กัน พอเลิกงานก็พากันขับรถกลับ แม่งเหลือผมนั่งมึนอยู่คนเดียว โอ้ พระพุทธ ตอนนี้ 0230 เครื่องออก 0930 ผมต้องนั่งรอถึง 7 ชม !!!
   แต่ตอนสายทางนกแอร์เพิ่งส่ง SMS มาแจ้งว่าขอเลื่อนเที่ยวบินออกไปอีก 30 นาที กลายเป็นเครื่องออกสี่ทุ่ม (1000) หึหึ รวมต้องรอถึง 0730 ชม
   เซ็งสัตว์เลยสิ นี่ถ้ารู้ล่วงหน้าผมก็จะได้จองตั๋วกลับเที่ยว 0340 ซะ กลับถึงบ้านก็แค่เย็นๆ ลนลาน โทรหานกแอร์ขอเลื่อนตั๋ว เขาบอกต้องแจ้งล่วงหน้า 24 ชม เป็นอย่างน้อย จบข่าวในพระราชสำนักแต่เพียงเท่านี้ สวัสดีครับ
   ยังไม่พอนะ นั่งล็อบบี้คนเดียวรอจนเย็น ได้รับ SMS อีกแล้ว นกแอร์แถมให้อีก 30 นาทครับ จากล่าสุดเครื่องออก 1000 กลายเป็น 1030 รวมผมต้องนั่งรอแบบเฉยๆ ถึง 8 ชม
   ฉิบหาย !!! 8 ชม ที่อยู่ชานเมืองสุราษฎร์ฯ ขนาดรอบโรงแรมยังไม่มี 7-11 เลย ยังดีมีร้านเป็นเพิงขายก๋วยเตี๋ยวรถเข็นแบบคนงานกินอยู่ข้างๆ แต่บ่ายหน่อยก็หมดแล้วล่ะ
   จะไปไหนมาไหนในเมืองก็ต้องพึ่งบริการรถสองแถวที่เป็นรถตุ๊กๆ คันเล็กๆ ไปนิดๆ หน่อยๆ ก็โดนค่าโดยสาร 30 บาท เงินน่ะพอจ่ายได้ แต่เราไม่ได้เตรียมแผนอะไรมาเลยไง เพราะหวังแต่จะเจอรุ่นน้องที่ชื่อจอยที่เป็นเจ้าถิ่น เขาก็บอกเองนะว่าบ้านอยู่ใกล้โรงแรม K Park นี่แหละ คุยกันอย่างดิบดี เฮ้อ ผิดแผนเลยเรา เก็บเอาเรื่องนี้เป็นบทเรียนครั้งใหญ่ ต่อไปนี้กูจะไม่พึ่งใคร งานนี้เป็นการเดินทางที่แสนจะน่าเบื่อหน่ายครับ มีเวลามากมายแต่กลับไม่ได้ทำอะไรสักอย่าง นั่งหายใจทิ้งไปเสียนี่ ถ้ารู้ตัวว่าจะต้องมาแบบลุยเดี่ยวก็จะค้างต่ออีกสัก 2 คืน พร้อมกับเอารถคู่ใจมาด้วยแน่ๆ 
   เข็ด เข็ด เข็ด ไม่ได้โกรธเขานะ แต่เจ็บแล้วต้องจำครับ
   ช่วงนี้หยิบเอาหนังสืออ่านเล่นของหนุ่มเมืองจันทน์มาอ่านด้วย ได้ข้อคิดดีๆ มากมายครับ อ่านหนังสือสลับกับอ่านเวปในไอ้แป๊ด มันก็โอเคดีนะ ฆ่าเวลาได้ดีมากเลย เผลอพักเดียวค่ำแล้ว แต่ยังต้องรอจนถึง 2 ทุ่มครับ รุ่นน้องที่จัดงานชื่อ “กิ๊ฟ” บอกว่าทางโรงแรมจะจัดรถไปส่งเราให้ฟรี (แต่ผมสอบถามเองก่อนหน้านี้เขาบอกคิดค่ารถ 800 บาท)
   เออ สุราษนี้เขาไม่มีแท็กซี่นะ ในเมืองก็มีแต่รถสองแถวขับวนตามเส้นทาง พอค่ำหน่อยก็ต้องใช้วิธีเหมารถ จากโรงแรมไปสนามบินสัก 25 กม ได้ ค่ารถเหมาคิด 600 บาท !!! พระพุทธ จะปล้นนักท่องเที่ยวกันเลยหรือนี่
    แล้วเวลาก็มาถึง 0800 กิ๊ฟลงจากห้องมาตรงเวลา เขานอนพักผ่อนในห้อง อาบน้ำเปลี่ยนชุดอย่างดี แต่ผมแม่งนังอยู่ล็อบบี้นี่ครบเต็ม 8 ชม แล้ว
   พนักงานมาเรียกขึ้นรถ ใช้เวลาพักใหญ่ ระยะทางไกล แถมมืด ถึงสนามบินก็รีบไปออกตั๋วที่นั่ง จากนั้นก็รอจนถึงเวลาเครื่องออกคือ 1000 รอกันต่อไปอีก
   กิ๊ฟชวนไปหาของกิน ไปเลยครับน้อง พี่ก็หิวโคตรๆ ตอนบ่ายก็แสนหิว ร้านก๋วยเตี๋ยวก็ปิด รอดมาได้เพราะแอบเอาเมล็ดแตงโม เมล็ดฟักทอง และซีเรียล เก็บใส่กระปุกไว้ แต่ก็กินแป๊บเดียวหมดแล้วล่ะ
   ถามหาร้านอาหาร พนักงานชี้ไปทางเข้ามุมเล็กๆ ที่ด้านในกว้างใหญ่ มองเผินๆ ไม่รู้หรอกนะว่ามันคือร้านอาหาร จัดข้าวแกงคนละจาน ราคา 100 บาทครับ จ่ายแบบมึนๆ ไอ้เมืองนี้อะไรๆ แม่งก็แพงไปหมด ยังดีที่รสชาติพอได้ สั่งพะแนงหมู และไข่เค็มเอามาทำไข่ดาว กับข้าวสวย เป็นมื้อแรกและมื้อสุดท้ายที่อร่อยกว่าในโรงแรม K Park เยอะมากกกก
   ได้กินอร่อย อิ่มท้อง ได้นั่งพักสบายๆ ค่อยรู้สึกดีขึ้นมาหน่อย อีกไม่นานเครื่องก็จะออกแล้วล่ะ อำลาจากเมืองนี้แบบไม่ค่อยประทับใจเท่าไหร่
   เครื่อง 737-800 เหมือนเดิมครับ ใครมาถามว่าทำไมเครื่องดีเลย์ ผมก็จะปล่อยมุขว่า มันไปเปลี่ยนยางใหม่มา ขากลับนี้นกแอร์แจกแค่น้ำเปล่าอย่างเดียวเลยนะ อุตส่าห์ลุ้นว่าจะมีของกินอะไรบ้าง ดีนะที่ติดถั่วมา 1 ถุง กินแก้เบื่อพร้อมกับอ่านหนังสือไปตลอดทางจนถึงกรุงเทพฯ
   กลับเองครับ ไม่ให้ใครมารับ ไม่อยากเป็นภาระ เราอาจจะสบาย แต่คนมารับเขาต้องอดนอน ต้องขับรถ ต้องยืนรอ ฯลฯ เรายอมเป็นคนลำบากเองดีกว่า
   เออ แล้วดอนเมืองนี่เขาเรียกแท็กซี่กันตรงไหนวะ ถ้าเรียกของสนามบินก็จะโดนพวกโกงมิเตอร์ แถมต้องชาร์จอีก 50 บาท ไอ้พวกนี้ถ้าไปใกล้ๆ นี่หงุดหงิดมากเลยนะ ขับรถแบบกระฟัดกระเฟียด ออกอาการเลย แต่ถ้าไปส่งฝรั่งแม่งจะชอบมาก คงจะหลอกแดกเขาไปเยอะ
   เลยขึ้นบันไดเลื่อนไปด้านบน หวังดักพวกที่นั่งแท็กซี่มา แต่ยืนรอ 10 นาที แม่งเงียบสนิท เฮ้ยย ทำไมไม่มีใครมาสนามบินเลย อ้อ ที่ดอนเมืองมันมีสนามบินน้อยไง แล้วดึกๆ ก็ไม่มีไฟล์ทแล้ว ตอนนี้เกือบจะเที่ยงคืนแล้ว ถ้าเป็นกลางวันก็พอมีลุ้น
   เดินกลับลงมาที่เดิมครับ ถามทางเจ้าหน้าที่เก็บรถเข็นว่าทางออกวิภาวดีใกล้สุดทางไหน  จะไปขึ้นรถเมล์ เขาชี้ไปทางขวา ให้ผมเดินไปสัก 200 เมตร เจอแท็กซี่จอดเรียงเป็นตับ ลังเลเลือกคันไหนดี แต่ตามมารยาทก็น่าจะเลือกรถที่อยู่หัวแถวนะ แบบมาก่อนได้ก่อน ทั้งๆ ที่รถในแถวแต่ละคันกวักมือโบกมือเรียกผมกันใหญ่
   ขากลับขับแบบสบายๆ ขึ้นทางด่วนดินแดง ลงพระราม  2 หน้าบ้านตัวเอง เจอด่านตรวจ แท็กซี่เปิดไฟในรถ ผมไม่เคยเจอแบบนี้ ตำรวจส่งไฟมาที่หน้า ผมยิ้มแฉ่งให้เลย
   ให้แท็กซี่จอดหน้าปากซอย ผมเดินเข้าไปเอง เกรงใจเขา กลัวจะกลับรถยาก
   ถึงบ้าน 1230 รีบอาบน้ำนอน ลูกและภรรยาหลับปุ๋ยกันหมดแล้ว ห่มผ้าให้มิวที่นอนอยู่ข้างๆ แล้วผมก็เข้านอนตาม

[O'Pern]

2 มิย 56
   ตื่นเองตี 5 เฉยเลย ตื่นมาแบบง่วงๆ ด้วยนะ แบบไม่เต็มใจตื่น แต่ด้วยความคุ้นเคยก็เลยตื่นเอง แล้วก็เข้ากิจวัตรประจำวันด้วยการ ดื่มน้ำ 500 cc สักพักก็เข้าห้องน้ำ ลงมาจากบ้านสิ่งแรกที่ทำคือดูปลา ตอนนี้มี 2 บ่อใหญ่ บ่อแรกดั้งเดิม เป็นที่อยู่ของพ่อแม่ปลา และลูกปลาตัวโต บ่อสองเป็นอ่างน้ำพลาสติค ให้ลูกปลาที่รุ่นเล็กกว่าอยู่ ซึ่งตอนนี้ไอ้บ่อเล็กนี่มันก็เริ่มผสมพันธุ์กันแล้ว นี่ถ้าที่ที่วางบ่อใหม่ ก็จะจับมาผสมอีกสักชุด
   วันอาทิตย์มิวมีเรียนพิเศษเช้าและบ่าย อาหารเช้าวันนี้กินกันที่ฟู๊ดแลนด์ กินเสร็จก็ไปส่งมิว กลับมาบ้านก็ล้างบ่อปลาต่อ ยังไม่ทันหายเพลียก็มาเหงื่อออกอีกแล้ว แต่เห็นพวกลูกปลาแล้วมีความสุขดีครับ
   กลางวันดูข่าวนครศรีธรรมราชฝนตกหนักมาก เมื่อวานผมอยู่สุราษเอง มันติดกับนครศรีฯเลย แต่เมื่อวานไม่ตกเลยนะ แค่ครึ้มๆ หน่อย ตอนกลางคืนอยู่ในลานจอดเครื่องบินมีฝนปรอยนิดหน่อย บรรยากาศตอนนั้นโอเคดีมากเลยนะ เครื่องบินลำสวยของนกแอร์จอดอยู่กลางลานกว้าง ดูสวยสง่าดีมาก น่าถ่ายรูปเครื่องบินลำนั้นจริงๆ
   แผ่นดินไหวที่ไต้หวัน 6.3 ริกเตอร์ ตรงกับตอนเที่ยงในไทย ผู้คนแตกตื่นกันโกลาหล รถไฟความเร็วสูงต้องหยุดให้บริการ มีผู้เสียชีวิต 1 คน ขณะปีนเขา ปัดโธ่ ซวยจริงๆ เลย ตึกสุง 12 ชั้น สั่นไหวอย่างแรงนานถึง 1 นาที มีแก๊สระเบิดกลางเกาะไต้หวัน
    อยู่บ้านตลอดวันอีกแล้ว หิวครับ ไม่มีอะไรกิน เดินหาขนมมากินแทน เจอพวกถั่วอัลมอนด์ ขนมปังกรอบ อะไรกินได้ก็จัดไปให้หมด
   แล้ววันเหงาๆ เบื่อๆ ก็ผ่านพ้นไปอีกหนึ่งวัน

[O'Pern]

3 มิย 56
   ขนาดเมื่อวานอยู่บ้านเฉยๆ ทั้งวัน ไม่ได้ไปไหนเลย นอนก็ไม่ดึก แต่ตื่นเช้ามายังรู้สึกเพลียๆ ไม่รู้ทำไม
   ชั่งน้ำหนักดู โอ้โห ตกใจ ขึ้นมาอีกแล้วๆ ๆ ร่างกายเราขาดการออกกำลังกายแน่ๆ เลย การออกกำลังกายไม่ใช่แค่เผาผลาญแคลอรี่นะ มันยังเสริมสร้างกล้ามเนื้อทำให้มีกล้ามเนื้อมากขึ้น สุขภาพจิตดี เลือดลมสูบฉีดดี ระบบฮอร์โมนต่างๆ ทำงานสมบูรณ์เต็มที่
   ถึงเวลาแล้วสินะที่ต้องจริงจังกับการควบคุมน้ำหนัก เหลืออีกแค่ 6 เดือนเท่านั้นก็จะถึงทริปหัวหิน 200 กม และอีกไม่ถึง 2 สัปดาห์ต่อมาก็จะเป็นทริปอินทนนท์ ทริปหัวหินเป็นงานใหญ่สุดของกรุงเทพฯไปแล้ว ทั้งๆ ที่เริ่มต้นจากเป็นแค่งานจัดขี่เล่นๆ กันในกลุ่มของนักจักรยานชาวสวนธนฯ
   ข่าวรถหรูไฟไหม้ที่ผมสนใจ ตอนนี้กลายเป็นคดีใหญ่โต แต่ทางภาครัฐกลับบอกจะโยนคดีนี้ให้ทาง DSI (กรมสืบสวนสอบสวนกลาง) (ทำไมต้องย่อภาษาอังกฤษด้วยวะ คนไทยแท้ๆ) บอกว่าเป็นคดีสำคัญ คดีพิเศษ ถึงต้องให้ DSI แต่ขอโทษ ผมคิดต่างครับ ที่มันโยนให้ DSI ก็เพราะต้องการ “หมก” คำเดียวสั้นๆ
   ก็เพราะรถพวกนี้เป็นเครือข่ายของพวกนักการเมือง นักธุรกิจใหญ่ๆ ทั้งหมดครับ รถพวกนี้เป็นของใคร พวกขาใหญ่เขารู้กันดี 
ฟังรายการตอบปัญหารถทางวิทยุแล้วขัดหูอีกแล้ว ผู้ฟังโทรเข้ามาถามว่ารถเขาเข้าเกียร์ 5 แล้วพอถอนคันเร่งแล้วคันเกียร์เด้งกลับมาเกียร์ว่าง
วิทยากรท่านตอบง่ายๆ เลยครับว่า “เกียร์เสีย ต้องผ่าเกียร์ซ่อม”
เฮ้ยย ลูกพี่ อาการเกียร์หลุดนี่มันเกิดจากแค่บูชคันเกียร์ตรงด้ามเท่านั้นเองครับ ถ้ามีเวลานะ ถอดเองก็ยังไหว มันไม่ใช่ว่าฟันเฟืองข้างในหลุดนะ ไม่งั้นมันขับไม่ได้แล้ว เข้าเกียร์ก็ยังไม่ได้ด้วยซำไป
บ่ายพี่โบ๊ทโทรมาหา บอกจะจองเรือแข่งให้มิวไหม เป็นเรือเกรดดีกว่าเรือที่เราใช้ซ้อม บ๊ะ เอาสิครับ เรือซ้อมไฟเบอร์แม่งแตกๆ แล่นน้ำอมน้ำมาก ไอ้เรื่องพวกนี้สำคัญมากนะครับ ท้องเรือแข่งนี่พวกโปรเขาใช้ขี้ผึ้งขัดๆ ให้ท้องเรือมันลื่นๆ
จองเรือ จองห้องพักเสร็จเรียบร้อย งานนี้มีแข่งเก็บคะแนนแบบซีรี่ส์อีกด้วย คนอื่นเขาไปซ้อมกันขะมักเขม้น ส่วนมิวไม่ได้ไปมาเกือบเดือน นี่ถ้าลงงานนี้แล้วฝีมืออยู่รั้งท้ายจนครูคัดออกจากทีม ผมก็ไม่โกรธไม่โทษใครหรอกครับ

[O'Pern]

4 มิย 56
   เช้านี้ขี่จักยรยานไปใต้ทางด่วน มีลานกว้างให้ผู้คนมาเล่นกีฬา เหลือบไปเห็นเครื่องออกกำลังกายวางเรียงแถวไว้ ขี่เข้าไปดูสักหน่อยดีกว่า
   มันไม่สวย หรู หากแต่ดูโทรม เก่า ผุ พัง เหลือบางชิ้นที่ใช้งานได้ดี เป็นคันโยกคล้ายสกี เท้าเราจะไถไปมาหน้าหลัง มีด้ามคันโยกสูงระดับอก มือโยกไปด้วย เท้าก็ขยับไปพร้อมกัน
   ก็โอเคดีนะ ร่างกายได้ขยับในท่าที่แปลกๆ หน่อย เพลินดีครับ โยกไปเกือบ 30 นาที ผมว่าดีกว่าขี่จักรยานอีก เพราะได้เหงื่อหน่อย
   อันที่จริงขี่จักรยานก็ได้เหงื่อแหละ เพียงแต่มันมีลมเย็นปะทะตลอดเวลา ตัวก็เลยแห้งเร็ว และรู้สึกเหมือนจะไม่เหนื่อย
   ช่วงเช้ามีเวลาเพียงแค่นี้ครับ กลับมาบ้านกินข้าว เตรียมตัวไปส่งลูก และเลยไปร้านขายของเหมือนเดิม
   ที่ร้านมีเหตุที่ผมไม่คาดฝัน คือคนงานเก่าแก่ที่เพิ่งลาออกไปขอกลับเข้ามาทำงานใหม่ ดูเหมือนดีใช่ไหม แต่เปล่า นี่เป็นคนงานที่นิสัยไม่ดี เขาขอลาออกไปเองได้ ผมโคตรจะดีใจเลย แถมยังบอกคนรอบข้างว่า ถ้าเขาขอกลับมา ก็อย่ารับ บอกว่าคนงานเต็มแล้ว ทุกคนก็ดูโอเคดีเห็นด้วยกับผม
   แต่เช้านี้เห็นเขามาทำงาน ผมตกใจมาก และบอกคนรอบข้างว่า นี่จะเป็นจุดเริ่มต้นของปัญหาในระยะยาว ก่อนลาออกเขาทำกับเราอย่างไร ลืมเสียแล้วหรือนี่ ตัวเองจะออกยังไม่พอ เที่ยวชวนคนงานคนอื่นออกกันด้วย ด่าทอร้านเราสารพัด ทำตัวเป็นบ่างช่างยุ ปากเสีย โอ้ พระพุทธ ทำไมช่างลืมกันอย่างง่ายดาย
   ผมไม่อยากพูดเยอะ แต่รู้เลยล่ะครับว่า ต่อไปจะเจอแต่ปัญหา ปัญหา ปัญหา
   แนวคิดและนโยบายในการบริหารร้านของผมกับเจ้าของร้านต่างกันเยอะมาก ไม่อยากทำตัวมีปัญหา เลยพูดน้อยๆ อย่างวันนี้แสดงความคิดเห็นเสร็จก็บอกว่า ผมจะพูดแค่ครั้งนี้ครั้งเดียว เขาถึงยอมรับฟัง
   บอกถึงปัญหาที่เราจะต้องเจอจากเขาแบบคร่าวๆ เล่าสดๆ รับได้ก็รับกันไป แต่ผมไม่เอา
   เหนื่อยตัวพักแล้วหาย แต่เหนื่อยหัวใจ ยังไงก็ไม่มีวันลืม เผอิญผมเป็นคนจำแม่น ไม่ได้โกรธแค้น แต่เจ็บแล้วต้องจำสิครับ ไม่งั้นก็ต้องมาทำผิดพลาดแบบเดิมๆ ซ้ำซาก
   ตอนสายเจ้าของร้านสั่งให้เอารถกระบะไปซ่อม ทิ้งไว้ที่อู่เลย ผมเอาจักรยาน Neobike  16 กากๆ ติดไปด้วย เลยขี่กลับมาร้าน ประหยัดค่าแท็กซี่ไปได้ครึ่งร้อย ก็เท่ากับได้ค่าอาหารกลางวันมาฟรีๆ
   ผมเป็นคนไม่มีรายได้อะไรนะครับ อะไรประหยัดได้ก็ต้องทำ กับตัวเองนี่โครตเหนียวเลย ดูภาพภายนอกอาจดูเหมือนมีเงิน แต่มันคือของพ่อ แม่ ทั้งนั้น ทำงานที่ร้านขายของนี้ก็ไม่รับเงินเดือนมาหลายปีแล้ว ใช้แต่เงินเก็บเก่าๆ มันก็ค่อยๆ ร่อยหรอลงไปเรื่อย ผมถึงได้เสียดายในสิ่งต่างๆ ที่ทุ่มเทให้ลูก แล้วเขาไม่ตั้งใจ ไม่รักษาของ หรือใช้เงินฟุ่มเฟือย
   เย็นไปรับมิวตามเวลานัด 0430 แต่เขาเล่นเถลไถลจนถึง 0600 กลับมาบ้าน กินข้าว อาบน้ำ ทำการบ้านกว่าจะเสร็จก็ 0900 ผมว่ามันดึกเกินไป บอกมิวว่าคราวหน้าทำการบ้านให้เรียบร้อยเสร็จแล้วค่อยเล่นจะดีกว่านะ

[O'Pern]

5 มิย 56
   อากาศมืดครึ้มแต่เช้า เมื่อคืนฝนตกหนัก วันนี้ตลอดวันน่าจะมีแต่ฝนโปรย
   เช้านี้ออกกำลังกายโดยเช็ดรถ 3 คันรวด เช็ดแบบลวกๆ หน่อย มันสะอาดอยู่แล้ว จอดอยู่ในโรงรถ แต่โดนฝนสาดจนเปียกไปหมด กว่าจะเสร็จก็เริ่มสาย กินข้าวแล้วไปส่งลูกทันที
   ฟังรายการวิทยุเกี่ยวกับรถยนต์อีกครั้งครับ เอาอีกแล้วๆ วิทยากรตอบปัญหารถท่าน “คิดต่าง” กับผมไปคนละทางอีกแล้ว วันนี้กรณีเรื่องขับรถผ่านแอ่งน้ำ วิทยากรท่านบอกห้ามเบรก ห้ามลดเกียร์ ทำได้แค่ยกคันเร่ง
   เฮ้ยย พี่น้อง เบรกได้ ลดเกียร์ได้ ตราบใดที่ทำแล้วรถมันไม่เสียสมดุล ทำได้หมดทุกอย่างครับ
   จะเสพสื่อใดๆ ไม่ว่าจะเป็น วิทยุ ทีวี หรืออินเทอร์เนท ต้องใช้วิจารณญาณให้มากนะครับ คนเล่นรถมามากๆ จะรู้เยอะกว่าวิทยากรก็มี ไม่ใช่ได้ยินได้รับรู้อะไรมาก็เชื่อเขาไปหมด ไอ้พวกนี้มัวเยอะมาก บางคนแม่งตอบผิดเกิน 50% ของที่เขาพูดก็ยังมี บ้างตอบไม่ได้ก็แถๆ ไปให้เช็คจุดโน้นจุดนี้มาก่อนแล้วค่อยโทรมาถามใหม่
   ตอนผมเป็นวิทยากรตอบก็เคยเจอครับ มาแบบงงเลย ตอบไม่ถูก แต่ผมซัดไปตรงๆ แมนๆ ตอบไปเฉยเลยครับว่าไม่รู้ ไม่ทราบ แต่ขอเวลาหน่อย พรุ่งนี้ผมจะมาตอบคุณให้แบบชัดๆ
   นี่คือแนวของผมครับ ไม่ชอบให้ข้อมูลผิด ไม่กลัวเสียฟอร์ม ไม่มีเหลี่ยม ผมยอมรับว่าผมไม่เก่ง ยังต้องศึกษาอีกมาก และคงต้องศึกษาตลอดชีวิต
   มีเพียงเรื่องเดียวที่วิทยากรเขาคิดเหมือนผมอย่างเดียวคือ ยางหน้ากว้างจะลื่นไถลในน้ำได้มากกว่ายางหน้าแคบ แค่นี้เองแหละ นั่งฟังทั้งชั่วโมง ได้สาระมาแค่นี้
   ตลอดวันนี้แทบไม่มีแดดเลย บ่ายว่างนิดหน่อยคิดจะแวะเข้าไปคอนโด อยากไปว่ายน้ำออกกำลังกาย เจออากาศครึ้มๆ เลยเอะใจ เอ๊ะ มันจะทำให้เราไม่สบายง่ายหรือเปล่า ช่วงนี้ยิ่งอ้วนๆ อยู่ด้วย ร่างกายไม่แข็งแรงครับ
   เย็นไปรับมิว นัดเวลา 050 กว่าจะกลับบ้านก็ 0530 ฟ้ามืดครึ้ม กลัวฝนจะตก ไม่ได้กลัวเปียก แต่ขี้เกียจล้างรถ

[O'Pern]

6 มิย 56
   ฝนตกกลางคืนมาสองสามวัน คงจะเข้าฤดูฝนแล้วสินะ เจ้าปลาทองที่เลี้ยงไว้ในบ่อใหญ่ พอเจอน้ำฝนเข้าก็เริ่มผสมพันธุ์กันอีกแล้ว คราวนี้ดูยากครับว่าตัวไหนที่พร้อมจะวางไข่ จากเดิมปีก่อนมีปลาแค่ 7-10 ตัว มาตอนนี้เล่นไปร้อยกว่าตัว ดูแล้วตาลาย เอาแค่มันว่ายไปหลังก้อนหินแว๊บเดียวก็หลงกันแล้ว
   น่าเสียดายนะ อยากมีบ้านกว้างๆ กว่านี้ จะได้วางบ่อเพาะได้มากขึ้น ไอ้การเพาะปลาทองนี่คือความสามารถพิเศษล่าสุดของผมแล้วมั้ง
   เช้านี้ไม่ได้ออกกำลังกาย นั่งดูปลาผสมพันธุ์แล้วเสียดายไข่มันจริงๆ คือมันวางไข่ไง แต่ปลาตัวอื่นก็ว่ายตามเก็บกินไข่เสียเกลี้ยง
   ไปส่งมิว ไปทำงาน บ่ายเข้ามาบ้าน มีเวลาส่วนตัวเล็กๆ น้อยๆ นั่งคิดธุรกิจได้อีก 2 อย่าง นี่คิดได้เยอะ แต่ไม่ลงมือทำสักที ออกแนวฟุ้งซ่านชัวร์
   หนังสือพิมพ์ลงข่าวเรื่องรถซูปเปอร์คาร์ต่อ ว่าแล้ว DSI แม่งปัญญาอ่อน เรื่องรถหรูไฟไหม้นั้น เขาบอกจะไล่ตรวจเช็ครถทีละคันว่ามีร่องรอยการไขนอทไหม ถ้าไม่มี แปลว่า นำเข้ามาทั้งคัน ถือว่าผิด
   เฮ้ยย พี่ติงต๊องหรือเปล่าวะ วิธีตรวจสอบทำได้ง่ายกว่านั้นเยอะมาก ที่เอ็งทำแบบนี้ก็เพราะต้องการเตะถ่วงชัวร์ และเป็นการส่งสัญญาณบอกว่า มันจะต้องใช้เวลานานมากในการตรวจสอบ เผลอๆ เปลี่ยนรัฐบาลใหม่ไปสองรอบแล้วยังไล่ตรวจไม่ครบเลย เพราะเห็นบอกจะมีการตรวจสอบย้อนหลังไปหลายปีอีกด้วย
มาๆ ย้อนมาให้ถึงปี 98 เลย จะได้มาตรวจรถผมบ้าง ไอ้คัน 180SX นี่ก็รถนำเข้าครับ ไม่มีรอยถอดประกอบ นำเข้ามาแบบเต็มๆ คัน เสียภาษีไป 6 แสนบาท !!! ในขณะที่ตัวรถก็ราคาราว 7 แสนบาท (ที่ญี่ปุ่น) รวมค่าประกันภัย ค่าเรือ ค่าเอกสาร จิปาถะ เบ็ดเสร็จจบที่ 1.4 ล้าน ตอนนั้นรถ Nissan 200SX ของไทย ขายใหม่ๆ กันที่ 1.2 ล้าน หึหึ
   ไอ้เรื่องคดีต่างๆ ในไทยนี่มันมีการเล่นพรรคเล่นพวกกันเยอะมาก ไอ้พวกที่โดนจับก็คือคนที่ไม่ได้เป็นพวกเดียวกับมัน ถ้ามันตรวจรถของพวกเดียวกันเองล่ะก็ รับรองผ่านตลอด ก็มันเป็นเสียแบบนี้ ระบบต่างๆ ก็เลยเสีย ใครๆ ก็ต้องมาอิงพวกมีอำนาจที่คอยช่วยเหลือได้ เมื่อไหร่จะเจริญกันล่ะนี่

[O'Pern]

7 มิย 56
   นั่งดูปลาผสมพันธุ์แล้วเสียดายไข่ของมันจริงๆ บอกให้ “ดี” ที่เป็นแม่บ้านหากวันไหนว่างช่วยจัดเตรียมอ่าง กระถาง เอาไว้ให้พร้อม เผื่อมีโอกาสเหมาะจะได้จับพ่อพันธุ์แม่พันธุ์มาผสมซะ
   นึกแล้วเร็วนะ นี่ครบปีแล้วหรือนี่ จำได้ว่าฤดูฝนครั้งก่อนผมเพิ่งจะรู้วิธีเพาะพันธุ์ปลาทองโดยบังเอิญ ได้ลูกปลามาหลายพันตัว เหลือรอด แข็งแรง และเติบโตอยู่น่าจะ 200 กว่าตัว มีพิการด้วยนะ ก็เลี้ยงๆ มันไปครับ สงสารมัน บ้างก็ลำตัวคดงอ บ้างก็มีปัญหาเรื่องถุงลมและการลอยตัว ว่ายเป๋ๆ ชอบหงายท้องตีกรรเชียง ถ้าเป็นพวกฟาร์มปลา เขาจะคัดทิ้งเอาไปเป็น “ปลาเหยื่อ” คือเป็นอาหารปลาตัวอื่น โห น่าสงสาร
   คุณอิท เมลล์มา เชิญให้ไปร่วมงานเปิดตัวนิตยสาร Cycling Plus ที่สวนรถไฟ เย็นวันเสาร์นี้ (พรุ่งนี้) ผมไปไม่ได้ครับ ติดพาลูกไปแข่งเรืองานดงตาลคลาสสิคที่จัดโดยกองเรือยุทธการ
   อ้าว เฉลยไปแล้วหรือนี่ว่าผมเป็นนักเขียนให้กับ Cycling Plus ว้า อุตส่าห์เก็บไว้เป็นปริศนามานาน ฮ่าๆ
   ขำขำครับ อยู่ว่างๆ พอจะมีไอเดียก็เขียนส่งให้เขาไป ก็ไม่ได้ทำหนังสือของตัวเองแล้วมันรู้สึกเก็บกดนะ อยากจะ “ปล่อยของ” อารมณ์เหมือนตอนจะทำ Racing Club เป๊ะ
   เจอหนังสืออะไร ไม่ถูกใจ ทำเองแม่งเลย จักรยานก็เช่นกัน ครั้นจะลุยใหม่ก็ติดที่ไม่มีเวลาเหมือนก่อน ตอนนี้มีลูกที่ต้องดูแล ถ้าเป็นเมื่อก่อนล่ะก็ ป่านนี้คงได้เห็น Racing Club 2 Wheels นานแล้ว
   กับ Cycling Plus ก็ถือว่าเป็นจุดเริ่มต้นครับ ไม่แน่ใจว่าเขาจะโอเคกับผมแค่ไหน เพราะทุกวันนี้ผมมาแนวทัวริ่งและ Expedition Bike ล้วนๆ เลย แต่นิตยสารของเขาเน้นเสือหมอบ รถเท่ รถสวย ส่วนของผมแม่งชอบ Rat Bike แคมปิ้ง ทัวริ่งแบบ โหด มัน ฮา ดิบ เถื่อน ดุ ไอ้พวก สวย หรู มียี่ห้อ มีระดับ ไม่เคยอยู่ในสายตา ขนาดตัวเองมีกระเป๋า Ortlieb ครบชุด ทุกวันนี้ยังไม่อยากหยิบเอามาใช้
   ปรากฎการณ์น้ำท่วมในออสเตรียลามไปถึงเยอรมัน อะไรที่ไม่เคยเกิด มันก็สามารถเกิดได้ครับ ความสมดุลในโลกนี้มันเปลียนไปแล้ว บางคนเรียกธรรมชาติเอาคืน บ้างก็เรียกโลกกำลังปรับสมดุล ไทยเราหรือประเทศไหนๆ ก็เกิดเรื่องแบบนี้ได้บ่อยนะ หากเจอฝนตกหนักต่อเนื่องนาน พื้นที่ป่าเขาก็ชุ่มน้ำมาก บ้างก็อุ้มน้ำไม่ไหว กลายเป็นดินถล่ม
   เอารถพ่อคันใหม่ไปเติมลมที่ปั๊ม มีรถคันหนึ่งจอดเติมลมอยู่ก่อนหน้าผมแล้ว ผมก็มารอต่อคิว แต่การจอดรอใกล้ๆ นั้น คนอื่นอาจไม่รู้ว่าเรากำลังต่อคิวอยู่ไง แล้วก็มีรถมอเตอร์ไซค์เข้ามาเสียบจอดใกล้ๆ รถคันแรกที่เติมลมอยู่ ใช่เลย ตัดหน้าผมไป
   อ๊ะ ไม่เป็นไรหรอก นิดๆ หน่อยๆ ช่วงนี้มีรถ CRV สีขาวขับมาจอดใกล้ๆ ก็เดาออกแหละครับว่าจะมาเติมลม แต่คนนี้มาแปลก เขาไม่ลงมาจากรถ นั่งติดเครื่องรอบนรถ ใกล้ๆ กันมีพนักงานของปั๊มมายืน ผมเดาว่าคงจะมาบริการเติมลมให้ แต่จุดนี้มันห่างจากหัวจ่ายน้ำมันออกมาพอควรเลยนะ คือใครๆ ก็ดูรู้ว่าจุดนี้คือต้องบริการตนเอง
   มอเตอร์ไซค์เติมลมเสร็จก็ยื่นส่งต่อให้ผม ไอ้รถใหม่ของพ่อนี้ผมขับน้อยมากๆ เสียบหัววัดลมแล้วตกใจเลย เฮ้ยย ลมมีแค่ 26 ทั้งๆ ที่ตามสเปคให้เติม 34 และถ้าจะเอาประหยัด ก็อัดเข้าไป 39 ได้เลย
   จัด 40 เลยครับ เผื่อมาตรวัดจะเพี้ยน เผื่อยางเราตอนวิ่งมาแล้วมันจะร้อน (วิ่งมาช้าๆ ห่างจากบ้านแค่ 3 กม) ช่วงกำลังเติมอยู่นี้ก็มีมอเตอร์ไซค์อีกคันมาจอดรอคิว ผมอัดเต็ม 4 ล้อ ก็เดินไปยื่นส่งต่อให้พนักงานปั๊มที่เขามารอคิวก่อน
   พนักงานยื่นมือมารับ แต่โดนผู้หญิงที่นั่งซ้อนมอเตอร์ไซค์ปรี่มาคว้าไปเฉยเลย เฮ้ยย งง มึงมาจากไหน มึงเพิ่งมาตะกี้เอง แต่เด็กเขายืนรออยู่นานแล้ว
   โห หน้าด้านมากๆ แม้จะเป็นเรื่องเล็กน้อย แต่มันก็ส่อให้เห็นว่า กูจะเอาให้ได้ คนมันเห็นแก่ตัวน่ะครับ ฉกแบบต่อหน้าต่อตา เห็นแล้วอึ้ง เด็กปั๊มหน้าเหวอ ผมเองก็งงตั้งตัวไม่ติด
   เด็กปั๊มก็ยอมรับสภาพครับ เป็นพนักงานนี่หว่า แถมงานบริการอีกด้วย เลยพูดว่า “ให้พี่เขาก่อนก็ได้” เฮ้อ เห็นแล้วเพลียจิต
   วันนี้ไปรับมิวแล้วรีบกลับบ้าน ต้องมาจัดข้าวของเตรียมแข่งเรือใบงาน “ดงตาล คลาสสิค” จัดโดยต้นสังกัดของมิวเองครับ คือกองเรือยุทธการ งานนี้ไม่ไป ไม่ได้แล้ว เลยขอโดดเรียนพิเศษทั้งวันเสาร์ และอาทิตย์

[O'Pern]

8 มิย 56
   ออกจากบ้าน 0600 รีบขับ รีบออกให้พ้นเขตเมืองโดยเร็ว จุดหมายคือสมาคมเรือใบ สัตหีบ วันนี้มีงานแข่งเรือที่จัดโดยกองเรือยุทธการ ชื่องานว่า “ดงตาลคลาสสิค” จัดแข่ง 2 วัน 2 รูปแบบ คือแบบอ้อมทุ่น และแบบทางไกล (อ้อมเกาะ)
   วันนี้ขอยืมรถพ่อคันใหม่ไปครับ ตั้งแต่เอาไปเข้าศูนย์เช็ค 20,000 กม มา ผมก็ไม่ได้จับมันอีกเลย เป็นรถที่ขับไม่ถนัดที่สุดในบ้าน และเป็นรถแบบ FF คันเดียวในบ้านอีกด้วย
   รถมันตอบสนองไม่เหมือน FR ครับ ยิ่งตอนเลี้ยวแล้วเร่งนี่รถมันดึงจนพวงมาลัยเป๋ ต่างจาก FR ที่มันจะไปแบบนุ่มๆ คิดบวกว่ามันก็ดีเหมือนกันครับ ถือเป็นการเรียนรู้สิ่งใหม่ๆ ชีวิตเราต้องอย่างทำอะไรซ้ำซากจำเจ พื้นฐานของผมนี่ขับแต่ FR มาตลอดชีวิตเลยนะ เริ่มต้นตั้งแต่ตอนอายุ 14 เอารถพ่อไปหัดขับเอง พออายุ 16 ก็ขับได้คล่อง ตอนทำใบขับขี่อายุ 18 เลยไม่มีปัญหา ชีวิตนี้ผมทำใบขับขี่มา 2 ครั้ง อีกครั้งหนึ่งทำที่รัฐแคลิฟอร์เนีย ข้อเขียนคะแนนเต็ม 100 ผมได้ 100 ภาคปฏิบัติเต็ม 100 ผมได้ 97 โดนหักไป 3 เพราะชวนครูฝึกคุย ฮ่าๆ  (เล่าเรื่องอดีตอีกละ)
   รถคันนี้ดีตรงที่น่าจะประหยัดน้ำมันกว่ารถของผมเยอะนะ ผมขับความเร็ว 110 ความเร็วรอบเครื่องประมาณ 2000 rpm เลย สุดยอดมาก วิธีขับรถให้ประหยัดน้ำมันที่สุดจะมีค่าเฉลี่ยอยู่ที่วัดรอบประมาณ 1800 rpm ครับ แต่ไม่ต้องเป๊ะขนาดนั้น ดูคร่าวๆ ว่าไม่น่าจะเกิน 2000 rpm
   ค่าประมาณนะครับ รถแต่ละคันนั้นเครื่องยนต์ต่างกัน ขนาดตัวรถก็ยิ่งแตกต่าง ยังมีเรื่องของเกียร์ และเฟืองท้ายเข้ามาผสมอีก (เอ๊ะ จะมีใครค้านอีกไหมว่า บอกว่ารถ FF ไม่มีเฟืองท้าย)
   ผมชอบคันนี้ตรงที่ดู DVD ได้ด้วยครับ ไอ้นี่จะช่วยได้มากตอนขากลับเย็นวันอาทิตย์ที่ผมจะรุ้สึกง่วง เพลีย เลยให้มิวเอา DVD เดี่ยว ของโน๊ท อุดม ติดไปด้วย เอาแบบฮาที่สุดเลยนะลูก
   ขาไปนี่โอเคครับ ขับแล้วชอบมาก ผมชอบขับรถตอนเช้าๆ อยู่แล้ว นี่ถ้าเปิดประทุนได้นะ รับรองว่าขับแบบหัวฟูจนถึงสัตหีบชัวร์ เล่าแล้วคิดถึง MX-5 คันเก่าจัง
   รีบออกจากบ้านแต่เช้า ยิ่งไปถึงเร็วยิ่งดี ผมจองเรือแข่งเอาไว้ให้มิว 1 ลำ ถ้าไปเลือกได้ก่อนก็โอเค จะได้จัดการผูกใบ ปรับตั้งเสา (ภาษาเรือเรียก Tuning) ขั้นตอนนี้หากทำอย่างละเอียด ใช้เวลาเป็นชั่วโมงครับ
   ไม่น่าเชื่อว่าผมจะต้องขับรถเทียวไปมาสัตหีบบ่อยขนาดนี้ แต่ก็เพื่อฝึกฝนลูกในกีฬาเรือใบ เพราะผมเองก็เล่นวินเซิร์ฟเป็นตั้งแต่มัธยมเช่นกัน ไอ้ความสามารถเหล่านี้มันติดตัวเราไปจนวันตาย กีฬาเรือมันปลูกฝังให้ผมทำอะไรด้วยตัวเองเสมอ เลยคุ้นชินกับการโดดเดี่ยว อยู่คนเดียวตามลำพัง ปัจจุบันเลยทำอะไร ไปไหนมาไหนคนเดียวตลอด แล้วมันก็ชินกับความอิสระ
   ใช้ทางยกระดับบางนา ขับไปได้หน่อยเดียว เจอท้ายแถวยาวมาก ผมบอกลูกว่าข้างหน้ามีอุบัติเหตุชัวร์ อีกแค่ 5 นาทีถัดมา รถก็เคลื่อนตัวมาถึงจุดเกิดเหตุ รถทางฝั่งตรงข้ามชัดกัน 5 คัน เกลื่อนกระจายครับ และยังมีร่องรอยอุบัติเหตุในฝั่งเดียวกับที่ผมขับนี้ด้วย เลยสันนิษฐานว่าคงจะเบรกกะทันหันเพื่อดู ก็เลยโดนสอยท้ายซะ
   เศษไฟหน้า ไฟท้ายเกลื่อนกระจาย พบเห็นอุบัติเหตุบนท้องถนนทุกครั้ง มันคือการเตือนให้เราระมัดระวังมากยิ่งขึ้น ความประมาทเล็กๆ น้อยๆ ทำให้เราสูญเสียทรัพย์สิน เสียเวลานับชั่วโมงในการรอประกัน และเสียเวลาไปซ่อมรถ แถมรถที่ได้รับกลับมามักจะไม่เหมือนเดิม
   ยอมช้าไปสักครึ่งนาทียังดีเสียกว่าครับ อยู่บนทางยกระดับนี่เห็นพวกรถตู้โดยสารขับแล้วเพลียใจ แม่งขับมุดร่อนไปมายังกะคนเมา มันจะขับเอาเร็วหรือเอามันกันแน่วะ ผมว่าคนอยู่บนรถน่าจะตบกบาลมันให้สักฉาด
   วันนี้ทดลองขับเส้นทางใหม่ ใช้ทางยกระดับมาสักพักก็ลงแล้วมาเชื่อมกับเส้นมอเตอร์เวย์ ผมไม่เคยใช้ทางนี้มาก่อน พอลงปุ๊บก็เชื่อมมอเตอร์เวย์เลย บ๊ะ สะดวกดีมาก
   พ้นโค้งมาก็เจอป้ายบอกระยะทางไปสุวรรณภูมิ อ้าว เฮ้ยยย กูมาผิดทิศหรือวะนี่ ผมจะไปสัตหีบ ก็ต้องดูป้ายทาง พัทยา ชลบุรี หรือระยอง แต่นี่มันเป็นทิศเข้ากรุงเทพฯนี่หว่า
   สับสนๆ ๆ เอาไงดีวะ ไม่น่าเลยกู นี่คงต้องเสียเวลาอีกอย่างน้อย 30 นาทีแน่ๆ แถมต้องเสียเงินค่าผ่านทางแบบไม่เข้าท่าเล้ยยย
   กำลังคิดๆ ๆ ก็เจอป้ายสวรรค์ บอกทางไปชลบุรีให้แยกออกขวา จะมีทางวนกลับรถให้ ส่วนถ้าไปสนามบินก็ตรงต่อไป อันนี้เข้ากรุงเทพฯแบบไม่มีเงื่อนไขแล้ว
   เย้ๆ ๆ รอดๆ ๆ มิวเองก็ลุ้นตัวโก่งไม่แพ้ผม พอเข้าทางที่ถูกต้องได้ก็ลิงโลดเลย เปิด DVD เดี่ยวไมโครโฟนของอุดมอย่างสนุกสนาน
   แวะจุดพักรถกินมื้อเช้า มิวเลือกฮอทดอกและนม 1 ขวดเล็กใน 7-11 ส่วนผมตาลาย ของกินแม่งเยอะจัด แต่เป็นของซ้ำๆ กัน เช่นข้าวแกง มีเยอะมาก สรุปเอาที่ร้านอาหารอิสลาม กินข้าวหมกไก่ครับ และลูกชิ้นปิ้งที่กัดเข้าไปคำแรกแล้วน้ำตาแทบไหล
   รสชาติแม่งเหี้ยมากเลย มีแต่แป้งล้วนๆ น้ำจิ้มก็ส้นตีนจริงๆ ส่วนข้าวหมกไก่ก็ยังไม่คู่ควรกับการเสียเงิน
   เจอของไม่อร่อยก็อิ่มแบบไม่ประทับใจ ขับรถต่อไปยังจุดหมายทันที เช้านี้ไปถึงยิ่งเร็วยิ่งดี
   ช่วงเช้าถนนโล่งครับ ขับทำความเร็วได้ดี ผมขับไม่เกิน 120 ตามกฎหมายกำหนด มาถึงกองเรือยุทธการ อ สัตหีบ จ ชลบุรี ตอน 0830
   มาถึงก็ไม่พบใครเลย เจอแต่พวกทหารเด็กๆ ที่มาทำความสะอาด อ้าว เฮ้ย กูมาคนแรกเลย เด็กในพื้นที่ยังไม่มีใครมาสักคน
   มาก่อนก็ไม่รู้จะทำอะไรครับ แต่ปกติก็จะต้องมาเตรียมเรือ ทว่าเราไม่รู้ว่าวันนี้เราจะใช้เรือลำไหนน่ะสิ สุดท้ายก็คือต้องรอครูวัฒน์
   สักพักมีเด็กๆ ทยอยกันมา กลายเป็นว่าชวนไปวิ่งเล่นในทะเล เด็กพื้นที่สอนมิวจับกั้ง เขาเอาปูเสฉวนมาวางบนปากรูที่กั้งอยู่ แล้วกั้งจะไต่โผล่ขึ้นมา จากนั้นก็จะเอาส้อมตักเจ้ากั้ง เป็นอันเสร็จพิธี
   เฮ้ย ผมเองก็เพิ่งรู้ เพิ่งเคยเห็นรูกั้ง มองดูผ่านๆ ก็เหมือนพวกรูปูลมนี่นา นี่เป็นข้อดีอีกอย่างที่มิวมาเล่นกับเด็กพวกนี้ เพราะเด็กพื้นที่เหล่านี้ วัยใกล้เคียงกัน ผมเชื่อว่าพวกเขาจะเป็นเพื่อนกันไปอีกตลอดชีวิต
   อีกหน่อยพอมิวโตขึ้น นึกอยากมาเล่นเรือลำใหญ่ขึ้นที่ต้องใช้ลูกเรือหลายคน เขาก็สามารถขอความช่วยเหลือจากเพื่อนๆ กลุ่มนี้ได้อย่างไม่ยากเลย แถมได้ลูกเรือที่มีฝีมือระดับเทพด้วยซ้ำ
   เหล่านี้มันจะเห็นผลกันตอนโตครับ ยิ่งตอนที่เขาวัยรุ่นนี่แหละ ใช่เลย การลงทุนไปตั้งแต่เด็ก ทั้งหลายทั้งปวงมันจะมาแสดงออกกันในช่วงนี้ ลูกใครจะเตลิด ลูกใครจะจำพ่อแม่ตัวเองไม่ได้ ฯลฯ ก็จะได้เห็นกัน
   เด็กๆ เริ่มทยอยกันมาเรื่อยๆ เลยรีบไปสมัครลงทะเบียน ค่าสมัครงานดงตาลคลาสสิค 500 บาท ค่าเช่าเรือแข่ง 500 บาท แต่มิวมีชื่อติดอยู่ในกลุ่มของนักกีฬาทีมชาติชุด C ผมเลยไปสมัครแข่งซี่รี่ส์เก็บคะแนนของทางสมาคมเรือใบเขาด้วย
   กลายเป็นว่า วันนี้มิวลง 2 รุ่นครับ เป็นการลงแข่งแบบไม่คาดหวังอะไรเลยสักนิด เพราะเป็นคนเดียวในกลุ่มที่ไม่ได้มาซ้อมอย่างต่อเนื่อง ล่าสุดก็ขาดซ้อมไปถึง 3 สัปดาห์ อย่าลืมว่าเด็กพื้นที่เขาซ้อมเรือกันทุกวันตอนเย็นหลังเลิกเรียน และวันเสาร์อาทิตย์อีกเต็มวัน !!!
   เตรียมเรือ ผูกใบ ปรับแต่งเสร็จก็รอบรีฟ วันนี้ลงแข่งตอน 1230 เช่นเคยครับ การแข่งเรือเขาสื่อสารกันด้วยสัญญาณธง แต่งานนี้มีแต่เด็ก ชักธงไปเด็กก็ไม่รู้เรื่อง เลยต้องเขียนป้ายบอกเพิ่มด้วย วันนี้แข่ง 3 race แบบ back to back
   รีบไปซื้อข้าวให้มิว สั่งกระเพราไข่ดาว สุดคลาสสิค สั่งแล้วนะว่าไม่ใส่พริก ไม่ใส่ชูรส แต่เปิดออกมาแล้วผงะ พริกเพียบเลย สรุปคือมิวกินได้แต่ข้าวกับไข่ดาว ปัดโธ่…
   มิวขอซื้อขาเขียว 1 ขวด และน้ำเปล่า 1 ขวดไปกินในเรือ บางคนติดของกินแบบ Snack Bar ไปด้วย บ้างก็กินเยลลี่เจเล่แบบซอง อยู่ในเรือนานราว 4-5 ชม ครับ ควรมีของกินไปเติมพลังด้วย จุดนี้แหละครับที่แตกต่างจากพวกจักรยาน เพราะจักรยานสามารถจอดแวะหาซื้อได้ แต่เรือใบทำไม่ได้ แถมหากทำเรือพลิกคว่ำ ก็จะอดกินทั้งหมด
   ออกสตาร์ทตามกำหนดการ พอเด็กลงทะเลไป ผู้ใหญ่บนชายฝั่งก็ตั้งป้อมนั่งหามุมสงบ ยกกล้องส่องทางไกลขนาดใหญ่ออกมาวางกันหลายคน นี่คงเป็นพวกมือโปรกระมัง พวกเขาซุ่มส่องดูลูกของตัวเอง
   ผมเจอ “เต๋า” เป็นเพื่อนรุ่นน้องที่รู้จักกันตอนเดือนเมษายน เขามาเรียนเรือใบแบบเลเซอร์ และลูกเขามาเรียนเรือใบออฟติมิสต์ เป็นเพื่อนร่วมชั้นเดียวกับมิว วันนี้เต๋ามาแข่งด้วย แถมเอาจักรยาน Dahon Mu P24 มาด้วย
   ผมเอ่ยปากขอยืมรถเขาไว้ตั้งแต่เช้า ตอนนี่เลยมีโอกาสเอารถมาขี่เก็บภาพริมทะเลสัตหีบเล็กน้อย เป็นครั้งแรกที่ขี่รถแบบเกียร์ดุม และเกียร์ตีนผีในคันเดียวกัน รู้สึกแปลกๆ ดีครับ มือขวาชิฟตีนผี มือซ้ายชิฟเกียร์ดุม
   เก็บภาพเสร็จก็กลับมานั่งร่วมวงสนทนาเหมือนเดิม ไม่มีอะไรทำก็นั่งดูลูกแบบไกลๆ พูดคุยกันในประเด็นที่ฮอทฮิตคือ ปีหน้าจะไปสอบเข้า ม1 กันที่ไหนดี
   พ่อแม่ส่วนใหญ่จะให้เรียนแนวเดิมแต่เป็นโรงเรียนใหม่ มีผมที่แหวกแนวมาสวนกุหลาบคนเดียว ตามที่ผมวางเป้าไว้ให้ลูกก็คือ เรียน ม1-ม3 ที่สวนกุหลาบ แล้ว ม4 ก็ไปสอบเข้าเตรียมทหาร เข้าไปแล้วก็เลือกเรียนเหล่าทหารอากาศ นี่แหละ เขาจะได้ขับเครื่องบินสมใจ
   มันไม่ง่ายเลย มิวต้องฟันฝ่าต่อสู้ในการสอบอีกเยอะ แต่มันคือวิธีที่ประหยัดเงินที่สุด แลกกับการทำงานใช้ทุนกองทัพ 10 ปี หลังจากจบและติดยศนายเรืออากาศแล้ว
   บินใช้ทุน ก็เท่ากับเราฝึกฝนฝีมือ สะสมชั่วโมงบินไปด้วยในตัวนะลูก ยังไงก็ดีกว่าไปเรียนเอกชนอยู่แล้ว
    เข็มทิศชีวิตของมิวแน่วแน่ตั้งแต่ ป2 แต่ก็เผื่อใจไว้นะ หากเขาเปลี่ยนเข็มทิศ ผมก็ต้องช่วยหาข้อมูลให้เขาใหม่
   เรื่องนี้สำคัญมากที่สุดเลยนะครับ หลายคนไม่รู้ว่าเป้าหมายของตัวเองในชีวิตคืออะไร บางคนทำงานมาเยอะ เปลียนงานมาหลายแห่ง ก็ยังไม่รู้ความต้องการของตัวเองอีกเช่นกัน
   มองดูเรือใบแล่นในทะเลแล้วผมไม่รู้เรื่องครับ แต่พวกคนที่มีกล้องส่องเขารู้ว่ะว่ากำลังทำอะไรกันอยู่ แข่งถึงรอบไหนแล้ว บ่ายแก่ๆ เห็นพวกเขาทยอยเก็บกล้อง ก็สงสัยว่าเกิดอะไรขึ้น ยังไม่ทันเอ่ยปากถาม
   “แข่งเสร็จแล้วครับ เด็กกำลังเข้าฝั่ง” พูดจบก็เก็บกล้อง เก็บเก้าอี้พับขึ้นรถ เตรียมตัวรอรับลูก
   โหห มืออาชีพสุดๆ แล้วพี่ ไว้ผมต้องจัดมาบ้าง ๆ ๆ
   เรือเข้าฝั่งมาทีละลำ วิธีเก็บเรือแบบลวกๆ ก็คือฉีดน้ำล้าง ยกใบเรือไปเก็บเข้าที่บนราว และพลิกคว่ำเรือ จากนั้นช่วงเย็นมีงานปาร์ตี้ของเด็กๆ เลี้ยงของกินแบบง่ายๆ ข้าวผัด ไส้กรอกทอด ไก่จ้อ ข้าวเกรียบ ยำหมูยอ เครื่องดื่มคือน้ำอัดลม
   มิวเห็นแล้วหัวเราะฮ่าๆ เพราะเขาไม่ค่อยได้กินของแบบนี้ไง ไม่ห้ามครับ จัดไปเลย ระยะหลังมานี้ผมเลี้ยงลูกแบบพลิกแพลง คือไม่ให้มันรู้แนวของเรา บ้างก็เข้มงวด บ้างก็ปล่อยสุดๆ แต่ก็จะบอกเหตุผลเสมอนะว่าอันไหนเป็นอย่างไร แล้วให้เขาเลือกเอาเอง
   ผลก็คืออิ่มกันตั้งแต่ปาร์ตี้ ผมเองก็รอให้เด็กๆ เขากินกันก่อน พอเด็กๆ ไปวิ่งเล่นกัน ก็ถึงคิวของพวกผู้ใหญ่มาเก็บให้เรียบ
   ช่วงเย็นแยกย้ายกันเข้าที่พัก ผมนอนที่ศูนย์สมุทรกีฬา ที่พักที่ผมชอบมากสุด แต่วันนี้ทำไมได้ห้องแบบเตียงเดี่ยว (ขนาดใหญ่) วะ ทุกทีเป็นเตียงคู่ต่างคนต่างนอนก็สบายดี
   มิวชอบนอนดิ้นไง แถมผ้าห่มเป็นแบบผืนใหญ่ผืนเดียว กลางคืนมิวพลิกตัว ดึงผ้าห่ม ผมก็ตื่นแล้ว แต่ที่ร้ายสุดก็คือเตียงมันยุบครับ ที่นอนตรงกลางมันนุ่มจนเป็นแอ่ง เจอแบบนี้โคตรทนมานเลย
   หลับแบบไม่สบายเอาเสียเลย

[O'Pern]

9 มิย 56
   มิวติดใจข้าวผัดอเมริกันในตลาด แต่คราวก่อนเคยมาซื้อเช้าวันอาทิตย์เจอร้านเขาปิด ผมเลยคิดว่าเขาหยุดวันอาทิตย์ เช้านี้เลยเอารถพ่อไปเก็บภาพแถวหาดเตยงามแทน
   กำลังขับช้าๆ อยู่ในเมือง ก็เจอรถ Honda Jazz เร่งมา ผมขับซ้ายอยู่แล้ว ก็เลยเปิดไฟเลี้ยวซ้ายเพิ่มอีกให้เขาเห็น แต่เขาก็ยังจ่อท้ายอยู่ มีกระพริบไฟ มีกดแตรด้วย
   ผมไปกวนตีนใครเข้าตอนไหนวะนี่ ไม่เอาๆ ไม่อยากมีเรื่อง ต้องห้ามมองหน้าครับ ขับช้าๆ ซ้ายๆ ไปเรื่อยๆ สักพักเขาขับมาเทียบข้าง กดแตร ปิ๊นๆ
   ผมขับช้าๆ อยู่แล้ว เลยยกคันเร่งแม่งเลย กะให้มันแซงไปพ้นๆ แต่เปล่า เขาลดความเร็วตาม กดแตรซ้ำอีก
   เอาวะ มองก็มอง หันขวับ
   จ๊ะเอ๋ รถไอ้เต๋านี่เอง ถามว่าพี่จะไปไหน ผมบอกไปหาดเตยงาม เขาอยากไปขี่จักรยานที่นั่น ให้ผมขับพาไปหน่อย
   อ้าว เฮ้ย อยู่ใกล้ๆ ทำไมต้องขับไปสองคัน เลยนำเขาไปที่ลานจอดรถสวนสาธารณะ แล้วไปรถผมคันเดียวกันนี่แหละ หาดเตยงามอยู่ห่างจากจุดนี้ไปไม่ถึง 10 กม
   แป๊บเดียวก็ถึงครับ แถมวันนี้ขับรถยนต์มา ผมเลยขับขึ้นเขาไปไหว้ศาลกรมหลวงชุมพรฯ ที่เป็นจุดชมวิวอีกด้วย แต่ถ้าขี่จักรยานมาก็ต้องผ่านด่านลิงป่าก่อนนะ แถมลิงจะอยู่ตลอดสองข้างทางที่แคบและชันอีกด้วย
   ก็แนวเดียวกับลิงที่เขาสามมุกน่ะครับ แต่ถนนที่นี่แคบกว่า เงียบกว่า มาเช้าๆ นี่จะเรียกว่าเงียบสงัดเลยก็ไม่ผิด ใครใจอ่อนคิดกลัวล่ะก็มีสิทธิถอดใจได้ง่ายๆ
   จุดชมวิวก็สวยงามดีครับ จอดรถยนต์ได้สัก 20 กว่าคัน แน่ล่ะ ผมขึ้นมาคนแรกตั้งแต่ยังไม่ 0700 มองเห็นถึงท่าเรือที่จอดเรือรบที่ผมเคยขี่เข้าไปเมื่อเดือนก่อนด้วย นึกแล้วขำมาก มั่วได้ใจริงๆ
   จุดนี้มองเห็นเกาะแก่งมากมายในอ่าวดงตาลนี้ นึกแล้วอยากเล่นเรือใบเหมือนกันนะ เราคงจะแวะเที่ยวเกาะโน้นเกาะนี้ได้อย่างสนุกสนาน แน่ล่ะ เผลอๆ มีแอบแคมปิ้งตามสไตล์ชาวจักรยานทัวริ่งอีกด้วย
   แต่แค่คิดจะเอาเรือใบไปก็ผิดแล้วครับ เพราะครูฝึกเขาจะต้องเช็คเรือตอนเย็น ถ้าเราไม่เอามาคืน เขาก็จะออกตามหากันอย่างจ้าละหวั่น
   ถ้างั้นก็ต้องไม่เอาเรือของเขาไปสินะ แล้วเราจะไปอย่างไรดีล่ะ
   ถึงจุดนี้ผมคิดถึงเจ้าจักรยานน้ำขึ้นมาทันใด แต่ระยะทางมันไกลโขอยู่ ขี่บนน้ำเจอคลื่นลมก็เหนื่อยแสนสาหัส แถมยังดูกระแสน้ำไม่เป็นอีกด้วย เลยพับแผนนี้ไปก่อน
   อยู่บนยอดเขานี้สักพักใหญ่ จึงชวนกันกลับเข้าตัวเมือง ผมต้องหาซื้ออาหารเช้าให้ลูก เต๋าถามว่ากินข้าวร้านไหนดี เลยบอกเขาไปว่า อยากกินอะไร ที่เข้าตาก็มี ต้มเลือดหมู ข้าวมันไก่ โจ๊ก แต่ไม่ได้บอกเขาหรอกนะว่าไอ้ 3 อย่างนี้มั้นรวมอยู่ในร้านเดียวกัน
   เต๋าเลือกต้มเลือดหมู ผมเลยพาเขาไปส่งที่รถ และให้เขาขับตามมา นำเขาถึงร้านแล้วตัวเองก็หิว เลยนั่งกินด้วยกัน มิวโทรมาตาม คงจะเห็นผมกลับไปห้องพักช้า ขากลับแวะซื้อข้าวเหนียวหมูย่างให้มิว เจอร้านข้าวผัดอเมริกันด้วยนะ วันนี้เขาเปิด แต่ข้าวผัดหมดแล้ว ว้า.. ไม่น่ากลับมาช้าเลย
   ถึงห้องพักมิวนั่งเล่นไอ้แป๊ดอยู่เลย ไม่ยอมอาบน้ำ บอกจะรอกินข้าวก่อน ยื่นส่งข้าวเหนียวหมูย่างให้ แล้วผมก็ไปอาบน้ำ กลับออกมาอีกทีเหลือเศษมันหมูติดปลายไม้ก้อนเล็กๆ นิดหนึ่ง มิวบอกมันเป็นมัน เลยไม่กิน ทั้งๆ ที่ตอนเด็กๆ นี่เขาชอบกินหมูติดมันอย่างมาก จนถึงต้องกับห้ามอยู่พักใหญ่
   กินเสร็จก็อาบน้ำแต่งตัวไปกองเรือยุทธการ ช่วงเช้าจะออกจากที่พักแห่งนี้เราต้องผ่านสมาคมเรือใบที่มิวสังกัดอยู่ เห็นเด็กทยอยกันมาจัดเตรียมเรือหลายคนแล้ว พวกนีมืออาชีพตัวจริงครับ
   กองเรือยุทธการห่างจากจุดนี้ไปราว 1.5 กม ขับเลาะเลียบหาดไปแป๊บเดียว เครื่องยนต์รถยังไม่ทันร้อนก็ถึงเสียแล้ว รถยนต์ที่ใช้ขับในลักษณะนี้แบตเตอรี่จะเสื่อมเร็วครับ เพราะตอนสตาร์ทจะใช้ไฟมาก ขับไปแป๊บเดียวก็จอด ไดชาร์จยังปั่นไฟเข้าแบตไม่ทันเต็มเลย ก็ต้องจอดซะแล้ว เป็นเช่นนี้บ่อยๆ เข้า ไฟในแบตฯจะค่อยๆ เหลือน้อยลงๆ ทางแก้ก็คือเอารถไปวิ่งยาวๆ บ้าง
   ถึงกองเรือยุทธการคนแรกอีกแล้ว วันนี้ทุกอย่างค่อนข้างพร้อม เด็กๆ รู้ว่าเรือของตัวเองเป็นลำใด รู้หน้าที่ของตัวเอง เช้านี้ลงน้ำอย่างรวดเร็วคือ 1030 ผมเองก็ตกใจสิ เพราะปกติจะลงก็เกือบเที่ยง และต้องกินอาหารกลางวันแล้ว แต่นี่ลงตั้งแต่ตอนสาย แล้วเขาจะกลับเข้าฝั่งมากินข้าวเที่ยงอย่างนั้นหรือ
   ได้แต่คิด ไม่รู้จะถามใคร ไม่มีใครอยู่ให้ถาม พวกครูทุกคนลงเรือไปในทะเลกันหมด เลยนั่งรอต่อไปเรื่อยๆ ถ้ามีคนอื่นอยู่ใกล้ๆ ก็จะนั่งคุยกัน แต่ถ้าอยู่คนเดียวก็มักจะอ่านหนังสือ ไม่ก็อ่านเวปจักรยาน ยามว่างไอ้แป๊ดเป็นเพื่อนสนิทของผมเลยนะนี่
   ใกล้เที่ยง “ก้อย” แม่ของแพรวาอาสาจะไปซื้อข้าวกล่องมาเตรียมไว้เผื่อเด็กจะเข้ามากินมื้อเที่ยง ผมสั่งกระเพราเหมือนเดิม ย้ำว่าไม่ใส่พริก ไม่ใส่ผงชูรส ฝากก้อยไปซื้อ มาเรียนเรือใบนี้ผมกับบรรดาพ่อแม่เด็กคนอื่นได้สนิทสนมกันอย่างมาก อยู่ที่โรงเรียนได้คุยกันแบบนิดๆ หน่อยๆ มานี่อยู่ร่วมกันหลายๆ วันทำให้พบปะพูดคุยและฝากดูแลลูกกันด้วย ก็ดีเหมือนกัน ปกติผมเพื่อนน้อยมากๆ เลย
   ช่วงนี้เริ่มแยกย้ายวง บางคนไปแอบตามพุ่มเงาไม้ บ้างก็นั่งเก้าอี้ชายหาด ส่วนผมปักหลักอยู่บนม้าหินที่กองเรือยุทธการนี่แหละ ผมชอบเพราะมันนั่งอ่านหนังสือได้สบาย มีลักษณะเป็นโต๊ะไงครับ จะเขียนหนังสือก็ง่าย
   ผมนั่งอยู่ตรงนี้คนเดียวนานเลยครับ ก็อ่านหนังสือ อ่านไอ้แป๊ดของผมสลับๆ กันไป จะว่าไปแล้วมันเป็นเพื่อนแก้เหงาได้ดีเลยล่ะ เพียงแต่ผมไม่อยากใช้มันมาก กลัวจะติด และไม่อยากเสียสายตา ถ้ามีหนังสือกระดาษ ผมจะหยิบมันมาอ่านก่อนไอ้แป๊ดแน่นอน
   พักใหญ่เห็นพวกพ่อแม่ระดับโปรเก็บกล้องกันแล้ว มันแปลว่าแข่งเรือจบแล้ว 3 race วันนี้ขึ้นจากน้ำเร็วเพราะมีปาร์ตี้อีกแล้ว นี่หากไม่เกรงใจ “พี่เล็ก” ผู้อำนวยการศูนย์กีฬาแห่งนี้ ผมอยากจะให้มิวรีบอาบน้ำแล้วรีบกลับทันที กลัวรถติดครับ แถมเพลียแดด กลัวง่วงอีกด้วย
   แต่มันมีพิธีมอบรางวัลด้วย ก็เลยต้องอยู่จนจบงาน รีบออกแบบเร็วสุดทำได้ตอน 0500 รีบบึงกลับบ้านทันที ไม่แวะที่ใดอีกแล้ว มิวกินอิ่มเรียบร้อยแล้วมาจากงานปาร์ตี้
   ใช้ถนนเส้น 331 ครับ ถนนนี้ตัดตรงจากสัตหีบเข้ามอเตอร์เวย์ เส้นนี่คู่ขนานกับเส้นพัทยา คนเริ่มมาใช้กันเยอะแล้วล่ะ ดีตรงรถน้อย แย่ตรงถนนเลนเดียว แถมเป็นเนินสูงต่ำ หากเจอคันหน้าช้า จะแซงยากมาก โดยเฉพาะรถใหญ่ที่ขับจ่อท้ายกันเป็นขบวนยาว
   รถแรงๆ ทรงพลังก็เอามาใช้ประโยชน์ตรงนี้แหละครับ รถพ่อคันนี้แม้จะเครื่องแค่ 2.0 Turbo แต่ก็แรงบิดทรงพลัง เพราะเป็นเครื่องยนต์ดีเซลครับ แซงรถขบวนยาวๆ ได้สบาย แต่ก็ต้องดูรถฝั่งตรงข้ามด้วยนะครับ เกรงใจเขา
   ตลอดทางเปิดชมและฟังอุดม แต้พานิชแก้เหงา แม้จะเคยดูมาแล้วนะ แต่บางมุขเราลืมไปแล้วไง ฟังอีกรอบแม่งขำว่ะ
   ขับเส้นมอเตอร์เวย์ไปจนถึงจุดพักรถที่มีร้านอาหารเยอะๆ ปกติจะจอดแวะกิน แต่วันนี้อิ่มแล้ว พบว่าท้ายแถวยาวล้นออกมาด้านนอกแบบเว่อร์เลย ดีนะนี่ที่เราไม่ต้องแวะ ขับไปอีกพักหนึ่งผมทดลองใช้เส้นใหม่ คือแยกไปเข้าทางบางนา เพราะจำได้ว่าข้างหน้าของมอเตอร์เวย์นี้จะมีอีกด่านที่ท้ายแถวแม่งยาวหลายกิโลเลย จำฝังใจ
   ถนนเส้นนี้ดีครับ วิ่งแป๊บเดียวก็ขึ้นบูรพาวิถีแล้ว จากจุดนี้ผมวิ่งยาวจนลงหน้าบ้านตัวเองที่พระราม 2 ได้เลย รถไม่ติดเลยแม้แต่จุดเดียว สบายสุดๆ
   บนทางยกระดับเจอรถตู้โดยสารขับแบบอยากไปเกิดใหม่ คือมันร่อนเหลือเกิน นี่ถ้าผมนั่งอยู่บนรถคันนั้นด้วย คงจะต้องพูดอะไรสักอย่างกับคนขับแน่ๆ
   เห็นแล้วเพลียใจ ก็ได้แต่ถอยห่างครับ คือกลัวชิ้นส่วนของมันมากระเด็นโดยเราตอนมันเกิดเรื่อง
   ถึงบ้านทุ่มกว่าครับ เจอฝนราว 1 นาทีตอนทางลงทางด่วนหน้าบ้านนี่เอง ว้า รถเปียกเลย มิวได้ยินผมบ่น เลยสอนกลับมาว่า
   “พ่อต้องคิดบวกสิ คิดว่ามันยังดีกว่าฝนตกตอนเราขับอยู่บนมอเตอร์เวย์นะ”
   ผม : ………

[O'Pern]

10 มิย 56
   เช้านี้ขี่จักรยานไป 30 นาที ตืนเช้าก็เลยมีเวลาเยอะ ใช้รถ KHS HT คันเดิมนี่แหละ คันอื่นแทบไม่ได้แตะเลย โดยเฉพาะเจ้ารถ Giant Revive DX นี่จอดมาเป็นปี คิดจะขายก็เสียดาย เพราะมันคือรถสะสมไปแล้ว ตัวที่ผมได้มาก็คือรถปีสุดท้ายของรุ่นคือปี 06 และเป็นรถตัวท็อปอีกด้วย
   ปัจจุบันรถในสไตล์ Semi Recumbent รุ่น Revive เป็นรถที่คนชอบรถแปลกเขาเก็บกัน เพราะมันไม่ได้ขี่แล้วเก้งก้างอย่างพวกรถ Recumbent ยังคงความคล่องตัวเหมือนจักรยานทั่วไป แต่เด่นตรงนั่งแบบกึ่งเอนนอนคล้าย Recumbent ก็เลยเรียกกันว่ารถสไตล์ Semi Recumbent นั่นเอง
   ผมว่ามันเหมาะกับพวกคนที่มีปัญหาเรื่องหลังนะ นอกจากจะนั่งสบายจากท่านั่งแล้ว ยังมีช้อคฯปรับความแข็งอ่อนได้อีก 9 ระดับ (มั้ง) จุดเด่นอีกอย่างคือเป็นรถที่กำเบรกแรงๆ แล้วไม่มีทางจะตีลังกาได้เลย เพราะว่ารถมันฐานล้อยาวมาก  จุดศูนย์ถ่วงต่ำและค่อนไปทางด้านหลัง
   ซื้อมาตั้งหลายปีละ ขี่ไปได้แค่หน่อยเดียว แม้จะมี 7 เกียร์ดุม Shimano Nexus แต่มันก็เหมาะแค่ทางเรียบ ช่วงที่ผมขี่ทัวริ่งขึ่นเขาก็เลยเทใจไปให้เจ้ารถ KHS HT ทั้งหมด
   เช้าไปส่งมิวที่โรงเรียน ผมเลยไปร้านขายของต่อ ช่วงเช้ามียกของในโกดังนิดหน่อยพอเหงื่อซึม หึหึ ไม่สนุกหรอก จะบอกให้ อยู่ร้านช่วยงานจุกจิกสารพัด รับโทรศัพท์ เขียนบิล รับเงิน จ่ายเงิน ตรวจเช็คสินค้า เข็นของ ยกของส่งหน้าร้าน ถ้าคนงานไม่มาเราก็ออกไปส่งของแทนอีกด้วย
บ่าย “หลิน” โทรมาคุย หลินเป็นรุ่นน้องที่สนิทกันพอควร เขาชอบทำอาหาร เลยไปเปิดร้านเบเกอรี่ร้านกาแฟที่เกาะสมุย ไม่ได้คุยกันมานานหลายเดือนมาก หลินโทรมาอัปเดทชีวิตตัวเอง และหารือผมเรื่องอาชีพที่น่าทำในอนาคต
   เขาบอกสนใจจะเปิดร้านนวด สปา และความสวยความงามของผู้หญิง ผมเห็นดีด้วยนะ เพราะเป็นงานที่เขาชอบอยู่แล้ว เลยบอกให้เขาไปเรียนนวดที่วัดโพธิ์ หลินทำเสียงตกใจ บอกตัวเขาไม่นวดเองหรอกนะ จะจ้างพนักงานมา
   “เราเรียนเพื่อปกครองคนครับ วัดโพธิ์แม้จะดูบ้านๆ แต่มันคือต้นตำหรับที่รู้จักกันไปทั่วโลก มันคือของแท้ดั้งเดิม หากเราจบจากที่นี่มา ทุกคนในโลกก็เชื่อถือ”
   คุยกันอยู่ราว 20 นาที ก็วางสายกันไป เห็นน้องเขาดูมีอนาคตสดใสเราเองก็ดีใจด้วย ว่าแล้วก็ย้อนมาดูชีวิตัวเองบ้าง เฮ้อออ ชีวิตกูแม่งไม่ไปถึงไหนเลยว่ะหลิน

[O'Pern]

11 มิย 56 DSI
   ฝนตกตอนกลางคืน ได้ยินเสียงกบ เขียด ร้องกันระงม แต่งวดนี้คงจะเจอตัวใหญ่ เสียงแม่งดังถึงขั้นหนวกหูจนนอนไม่ได้ คือถ้าร้องตลอดคืนก็ฟังจนหลับไง แต่นี่แม่งร้องเป็นช่วงๆ พอเคลิ้มหลับ แม่งร้องอีกแล้ว โห ใจร้ายสุดๆ
   เป็นแบบนี้ตั้งแต่หัวค่ำจรดเช้า ตื่นแบบไม่เต็มใจเลย ขี่จักรยานไปได้หน่อยเดียว

   DSI แม่งไล่ตรวจรถหรูตามเกมที่ผมเดาไว้เป๊ะ บอกจะไล่ตรวจไปเรื่อย เริ่มจากรถราคาสูงกว่า 4 ล้านก่อน พอเปิดมาแบบนี้ก็จะมีพวกวิ่งเต้นเข้ามาหาเพียบ พร้อมกับผลประโยชน์มหาศาล
   กินในเกม กินตามน้ำ โอเค ไม่ว่าอะไร คนดูเขาจับมึงไม่ได้ แต่ไอ้ที่เบี่ยงประเด็นไปก็คือ รถหรูต้นเหตุ 6 คันบนเทรลเลอร์ล่ะครับ ไอ้ 6 คันนี้แหละที่คือไฮไลท์ แต่ DSI กำลังทำข่าวอื่นขึ้นมากลบ
   งานนี้รับรองว่าจะยุ่งเหมือนลิงแก้แห มันไม่ใช่แค่รถจดประกอบติดตั้งแก๊สแล้วจะผิดทุกคันซะที่ไหน ก็ในเมื่อกฎหมายเปิดช่องไว้เองว่า หากติดตั้งแก๊สก็ไม่ต้องตรวจ ส.ม.อ. (สมาคมมาตรฐานผลิตภัณฑ์อุตสาหกรรม)
   แถมไอ้ที่ DSI มาให้ข่าวคือจะตรวจว่ามีร่องรอยการไขนอทประกอบไหม ถ้าไม่มีเขาจะคิดว่ามันเป็นรถนำเข้ามาทั้งคัน !!!
   เฮ้ย พี่ เล่นโครตง่าย พี่ดูแค่หัวนอทเองหรอ โคตรปัญญาอ่อนเลยว่ะ
   แต่เชื่อเถอะครับว่า เรื่องจะยุ่งเพียงใด สักพักมันก็จะเงียบไปเอง นั่นคือขั้นตอนการ “ฟอกรถ” อย่างถูกกฎหมายนั่นเอง !!!
   ก็เพราะพอมันจับคันไหนได้ว่านำเข้าผิด จดผิด มันก็ไถเงินเขาซะ แล้วก็ออกจดหมายรับรองว่าผ่านการตรวจจาก DSI แล้ว จดหมายนี้แหละคือเครื่องยืนยันว่ารถของมันถูกต้อง !!!
   คือไม่ว่ามึงจะผิดมาจากไหน ถ้ากูออกจดหมายยืนยันให้ปุ๊บ แม่งกลายเป็นถูกทันที
   ฉิบหายครับ เจอคนมีอำนาจทำงานแบบนี้ การเมืองมีแต่เรื่องของผลประโยชน์เต็ม100 จริงๆ ทำได้แค่ก่นด่า สาปแช่ง หรือไม่ก็พูดว่ารอให้กรรมตามสนอง ผมว่ามันเป็นการบ่นแบบทำอะไรเขาไม่ได้ แล้วเราก็ทำให้เราให้ปลง
   สไตล์ผมไม่ชอบด่าเขาอย่างเดียว หากจะแก้ในสไตล์ของผม ต้องเริ่มจากไอ้รถเครนที่บรรทุกรถหรู 6 คันนี้ก่อน มันคือจุดต้นเหตุของชนวนทั้งหมด ถ้าแค่นื้เอ็งสืบไม่ได้ ก็ไม่ต้องเสนอหน้ามาเป็น DSI
   ส่วนเรื่องการตรวจสอบย้อนหลังก็ให้ไปดูเอกสารนำเข้ารถที่ชื่อ “แบบ 32” รถนำเข้าทั้งคันจะต้องมีเอกสารนี้ทุกคัน เอกสารนี้อยู่ที่กรมการขนส่งทางบก จะตรวจย้อนหลังไปกี่ปีก็ต้องเจอ (คงจะไม่มีมุขมาบอกว่าไฟไหม้ห้องเอกสารนะ)
   การตรวจสอบตัวรถก็ออกกฎให้ว่ารถหรูต้องมา “ตรวจจริง” ที่ขนส่งประจำจังหวัดเท่านั้น อยู่ กทม ก็ต้องมาที่ขนส่งจตุจักร ทีนี้เอ็งจะตรวจกันตรงไหน อย่างไร ขึ้นแท่นตรวจ ดูเลขแชสซีส์ เลขเครื่อง ฯลฯ ก็ว่ากันไป จะให้แมนก็ต้องให้หน่วยงานของเอกชนหลายๆ ค่าเข้าไปร่วมตรวจสอบควบคู่ด้วย ถ้าทำกันแบบใสๆ รับรองว่าจะยึดได้รถซูปเปอร์คาร์มาจอดแทบเต็มสนามหลวง
   หัวค่ำฝนตกหนักอีกแล้ว คืนนี้กูจะต้องทนฟังเสียงพวกเขียด อึ่งอ่าง กันอีกขนาดไหนวะนี่

[O'Pern]

12 มิย 56 F1
   ฝนตกหนักอีกแล้ว เมื่อคืนโชคดีไม่มีเสียงกบเขียดร้องหาคู่ นอนสบายหน่อย
   เช้าออกขี่จักรยานหน่อยเดียว ฝนลงครับ ไม่สะดวกเลย สงสารเจ้าพวกเด็กนักเรียนตัวเล็กๆ ที่ต้องขึ้นรถโดยสารเป็นที่สุด
   ผมตกข่าวใหญ่ เพิ่งรู้ว่าทางภาครัฐจะจัดแข่ง F1 ที่ราชดำเนิน หึหึ อันนี้ขอแสดงความคิดเห็นเยอะหน่อย เพราะเป็นไอเดียผมเองตอนสมัยขับ Supra ธนูไฟ แล้วผมไปพรีเซนต์กับทางกระทิงแดง คุยเรื่องงานแข่งในรูปแบบต่างๆ แต่สุดท้ายเราก็ไม่ได้ร่วมงานกัน คือเขาเอาทั้งโปรเจคไปทำเอง
   ที่ผมพรีเซนต์เขาว่าให้ใช้เส้นราชดำเนินแล้วไปวนสนามหลวงน่ะ มันคือโปรเจคแข่งรถโบราณครับ รถวิ่งช้าๆ โชว์ความสง่างาม ไม่ต้องจัดเตรียมอะไรมากมาย ทำแค่ขอบทางเล็กน้อย ไม่ต้องขุดเจาะใดๆ เลย
   ผมไม่เห็นด้วยหากจะแข่งด้านความเร็ว โดยเฉพาะสเปคของ F1 ด้วยแล้ว ยิ่งไปกันใหญ่ ภาครัฐคงยังไม่รู้ว่าหากจะจัด F1 แล้วเขาจะต้องเตรียมอะไรบ้าง
   เริ่มจากขุดเจาะถนนทำรั้ว พร้อมแผงกำบังและลดแรงปะทะของรถ บางช่วงทำกรงตาข่ายสูง ต้องปรับผิวถนนใหม่ในหลายช่วงของถนน ผมว่าเผลอๆ ต้องลาดยางใหม่หมดทั่งเส้นด้วยซ้ำ
   จะต้องมีการปิดถนนหลายช่วงเวลา ตั้งแต่เริ่มจัดงาน วันซ้อม วันแข่ง และวันรื้อถอน
   สุดยอดเหนือสิงอื่นใดก็คือลิขสิทธิ์ค่างานจัดแข่ง F1 ที่มีมูลค่าเป็นหลัก “พันล้าน” ใครจะเป็นคนจ่าย ถ้ารัฐบาลจ่าย ก็ย้อนถามว่า จ่ายเพื่ออะไร
   ประเทศอื่นๆ ที่เขาอยากจัด F1 เพราะเขาต้องการโปรโมทประเทศ แต่ไทยเราดังสุดยอดในเอเชียแล้ว แถมปีล่าสุดยังได้รับโวตว่ากรุงเทพฯที่น่าเที่ยวที่สุดในโลก !!! และปีก่อนหน้านั้นกรุงเทพฯก็ยังได้รับการโวตติดอันดับ 1-3 มาโดยตลอด
   เอาง่ายๆ คือประเทศเราดังมากพอแล้ว ไม่ต้องจัด F1 คนก็รู้จักกันทั่ว ทั้งอาหารไทย นวดแผนไทย รอยยิ้มคนไทย มีแต่นักการเมืองเหี้ยๆ ของไทยนี่แหละที่มีความคิดปัญญาอ่อนที่จะหาทางถลุงเงินทุกวิถีทาง
   ข่าวใหญ่วันนี้คือ เอกยุทธ อัญชันบุตร โดนฆาตกรรม ตำรวจรีบปิดคดีอย่างรวดเร็ว ไม่มีเหตุผลอะไรมากไปกว่าการที่จะกลัวสาวไปเจอต้นตอตัวจริงผู้บงการ

[O'Pern]

13 มิย 56
   ช่วงนี้ฝนตกทุกวันทุกคืน ชุ่มฉ่ำดีครับ แต่สงสารคนเดินทางในเมืองที่เจอกับรถติดแบบสาหัส ส่วนผมอยู่กับบ้าน นอนหลับสบาย ไม่ได้ยินเสียงกบเขียดร้องหาคู่ คาดว่าคงจะแต่งงานกันไปเรียบร้อยแล้ว
   วันนี้มิวเข้าค่ายครับ ค้าง 1 คืน กลับพรุ่งนี้เย็น ไปส่งโรงเรียนแต่เช้า ผมเลยไปที่ทำงานต่อ ช่วงเช้าเข้าไปยกของในโกดัง ยังดีขนของแค่นิดหน่อย ยกนิดๆ ไม่เจ็บหลัง พอไหวครับ
   สายๆ คนชื่อ “วี” โทรมาหา เขาได้เบอร์โทรของผมจากในเวปจักรยาน สอบถามเรื่องรถ KHS เขาอยากได้รถพับ เลยหาอ่านข้อมูล เห็นคนเชียร์ KHS กันเยอะ เลยโทรมาถามผม
   ชักแปลกใจ ทำไมคนโทรมากันบ่อย ช่วงสัปดาห์ก่อนก็มีชื่อ “อ้วน” โทรมาคุยเรื่องเฟรมของรถทัวริ่ง เขาได้มือสองมา แต่หางหลังมันยาวมาก ยาวกว่า 45 ซม ผิดจากรถรุ่นดังๆ ไม่แน่ใจว่าจะซื้อดีไหม เลยโทรมาถามผม
   เข้าทางผมเลย ผมชอบเฟรมแบบหางยาวครับ ตอนนี้ออกแบบรถจักรยานแบบ Expedition Bike มาคันหนึ่ง หางหลังยาวถึง 50 ซม หรืออาจมากกว่านั้นอีก ใช้ประโยชน์จากทุกจุดของเฟรม เช่น เป็นที่เก็บเสาเต็นท์ เก็บซ่อนของ ติดตั้ง GPS มีระบบชาร์จไฟมือถือ มีด ตะไบ ฯลฯ จะว่าเว่อร์ก็ยอมล่ะวะงานนี้
   ข้อดีของรถหางยาวก็คือ ทางตรงจะนิ่งมาก สิงที่สัมผัสได้ชัดก็คือรถจะทรงตัวดี ปล่อยมือขี่ได้สบาย ข้อเสียก็ตามสภาพครับ เฟรมยาวก็จะหนักกว่าปกติ ก็มันใช้เหล็กเยอะกว่านี่นา
   อ้วน คงจะฟังผมจนเคลิ้ม ที่สาธยายความดีเลิศของเฟรมหางยาวเลยรีบไปจัดมา อีกวันต่อมาอ้วนโทรมาหาแต่เช้า ผมนึกว่าจะโทรมาด่า
   “เฟรมแม่งสุดยอดเลยครับพี่ เบากว่าบริดจสโตนที่ผมใช้อยู่เสียอีก”
   อืม ค่อยยังชัว แสดงว่าแนวคิดของผมถูกต้อง
   “แล้วขี่เป็นไงบ้างครับ พอได้ไหม” ผมถามต่อ
   “ขี่ดีมากครับพี่ ปล่อยไหลลงเนินแม่งเร็วมากเลย รถนิ่งด้วย ขี่ปล่อยมือสบายมาก”
   บ๊ะ ไอเดียของผมแม่งเป๊ะทุกข้อเลย สุดยอดโว๊ยย อันนี้ผมตะโกนเองในใจ ไม่ได้บอกอ้วน
   อ้วนหายไปหลายวัน มาเช้านี้โทรมาอีกแล้ว หารือเรื่องแฮนด์ ผมแนะนำแฮนด์หมอบแบบตรงปลายมันบานออก ผมไม่รู้เรียกว่าแฮนด์อะไรเหมือนกัน แต่อ้วนบอกว่าเขาเข้าใจ และเคยใช้อยู่แต่ขายไปแล้ว
   พอฟังข้อดีที่ผมเล่า อ้วนรีบไปจัดมา เป็นแฮนด์ของ Nitto ยังไม่รู้จะใช้ชิฟเตอร์อะไรดี ผมแนะนำแบบสับถัง อ้วนถึงกับผงะ คือเน้นสวยไง แฮนด์แบบนี้เลือกชิฟเตอร์ยาก ตัวเลือกรองลงมาคือชิฟเตอร์แบบปลายแฮนด์ ซึ่งมันจะมายากและไม่สวยตอนพันแฮนด์นี่แหละ คุยกันสักพัก อ้วนก็วางสายไป เดี๋ยววันสองวันคงจะโทรมาอัปเดทใหม่
   เข้าเรื่อง “วี” บ้าง วีกำลังหารถพับมาขี่เล่นแต่ก็อยากได้รถดีๆ มาแต่ง
   เฮ้ยย เอารถมาแต่ง ไม่น่าเล่น KHS นะ เพราะรถ KHS เขาใช้อะไหล่อุปกรณ์ของ Power Tools เกือบจะหมดทุกชิ้น ไอ้ Power Tools นี่คืออุปกรณ์เกรดมาตรฐานของรถค่าย KHS แต่เพียงผู้เดียว ผมว่ามันเจ๋งดีอยู่แล้ว จะไปถอดทิ้งทำไม เผลอๆ ของแต่งที่หาซื้อมาแม่งจะห่วยกว่า Power Tools เสียอีกนะ
   ก็อย่างเช่นชิฟเตอร์สับจานหน้าแบบปรับเยื้อระยะได้ คือปกติมันก็จะชิฟได้ 3 ระดับ สำหรับรถจานหน้า 3 ใบ แต่ไอ้ของ Power Tools ในรถ KHS ของผมนี่มันชิฟได้ถึง 5 ระดับ คือเอาไว้ปรับแนวเฉียงของโซ่เพิ่มได้อีก ใช้ในกรณีที่เราต้องใช้เกียร์ที่แนวโซ่เฉียงตอนจำเป็น (ยกตัวอย่างจานหน้าใบใหญ่ ใบกลางไปกระแทกหินมาจนหัก เราก็ยังใช้ใบเล็กกับเฟืองหลังเกือบจะทั้งชุดได้ / เฉพาะกรณีฉุกเฉิน)
   วีบอกหารถ KHS ยากมากเลย คงต้องไปที่ World Bike เพราะร้านอมรที่เป็นตัวแทนเขาบอกมีแต่รถ Full Size อย่างเดียว เลยเสนอตัวไปครับว่า บ้านผมอยู่พระราม 2 หากวีเดินทางมาไหว ก็มาลองขี่รถผมดูก่อนได้ ยังไม่ต้องตอบผม เอาไว้จะมาก็โทรมาบอกได้เลย
   บ่ายเข้ามาบ้าน สะสางงานต่างๆ ที่ค้างไว้ไปได้พอควร นั่งดูฝนตกไปตลอดวันจนถึงเย็น คิดถึงลูกเหมือนกันนะนี่

[O'Pern]

14 มิย 56
   ตื่นแต่เช้า ขี่จักรยานออกกำลังกายเช่นเคย เช้านี้ไม่ต้องเร่งรีบอะไร ไม่ต้องไปส่งมิว ป่านนี้เจ้ามิวเขาทำอะไรอยู่นะ ขี่จักรยานไปได้ราว 30 นาทีก็วกกลับเข้ามาบ้าน
   เข้านี้มีกระเพราไก่ใส่เห็ด ไข่ดาวทอดในน้ำมันมะกอก มีแครอทและบร็อคโคลี่นึ่ง กระเทียมสดอีก 1 กำ ปิดท้ายด้วยข้าวกล้องสีน้ำตาล
   กินกระเพราไก่ แต่คุ้ยกินแต่เห็ดครับ มีติดเนื้อไก่มาบ้างเล็กน้อย หลายปีมานี้ผมกินเนื้อสัตว์น้อยมาก สมัยก่อนโน้นยังมีกินหมูสะเต๊ะ หมูย่างข้าวเหนียว แต่ตอนนี้ไม่แล้วล่ะ อยากจะกินเนื้อสัตว์ให้น้อยที่สุด
   แต่ไม่ได้ถืออะไรหรอกนะ แค่ลองจิตนาการว่าหากเรามีอายุมากขึ้น เมื่อตอนเราอายุสัก 60 – 70 เราจะต้องดูแลตัวเองอย่างไร แล้วก็ทำวันนี้ให้เหมือนวันนั้น คิดง่ายๆ แบบนี้แหละครับ
   ผมเลยมองธุรกิจเกี่ยวกับสุขภาพเอาไว้ด้วย แต่อยากทำให้มันรองรับคนหนุ่มสาว และพวกกลุ่มครอบครัวด้วย ไม่ใช่แค่รองรับผู้สูงอายุ ตอนนี้พอจะมีแนวทางคร่าวๆ ไว้บ้างแล้ว แต่ทำทั้งทีก็อยากทำให้มันสนุกสุดๆ ไปเลย เอาแบบคนคาดไม่ถึง เปิดมาแล้วต้องมีโอ้โห นั่นแหละ สไตล์ของผม
   เช้าไม่ต้องไปส่งมิว แต่ก็ต้องไปทำงานที่ร้านขายของอยู่ดี กลางวันเข้าไปคอนโด กลัวแอร์พังครับ ต้องเข้าไปเปิดสักเดือนละครั้ง เห็นระเบียงสกปรกกำลังจะตักน้ำมาทำความสะอาด อ้าว มีฝนโปรย เซ็งเลย ไม่ต้องล้างมันแล้ววะ ปล่อยให้หมดฝนล็อตนี้แล้วค่อยเข้ามาทำความสะอาดดีกว่า
   นั่งเล่นเพลินๆ จนถึงเย็นก็ไปรับมิว ขึ้นรถปุ๊บคุยกันได้หน่อยเดียว มิวหลับเสียแล้ว คงจะเพลียสินะ กลับมาถึงบ้านก็รีบขอไอ้แป๊ดน้อยไปเล่นอีกแล้ว

[O'Pern]

15 มิย 56
   วันนี้ที่สมาคมเรือใบฯ มีจัดแข่งซีรีส์เก็บคะแนนครั้งที่ 2 มิวไม่ได้ไปครับ ขอสละสิทธิ วันนี้มีเรียนพิเศษที่สยามตั้งแต่เช้าจนถึงเที่ยง ผมเป็นคนรับหน้าที่ดูแล พอมิวเข้าเรียนผมก็ต้องหาที่ไปสิง ไม่รู้จะไปไหนดี ย่านนี้มีแต่ข้าวของแพงๆ สินค้าหรูหราฟุ่มเฟือย ตรงข้ามกับแนวของผมโดยสิ้นเชิง ถ้าจะเดินดูเพื่ออัปเดทชีวิตก็พอได้
   จอดรถที่ตึกสยามกิตติ์ มิวไปถึงก่อนเวลาเล็กน้อย ขอเข้าเรียนปุ๊บ ผมก็เคว้งทันที เกิดคำถามในใจว่า “ไปไหนดีวะ” จอดรถชั้น 8 เดินลงบันไดถ่วงเวลาไปเรื่อยพอมาถึงชั้น 4 ตกใจ
   เฮ้ยย พ่อแม่ผู้ปกครองต่างเอาเสื่อสาดมาปูนอน บ้างมีหมอน ผ้าห่ม ข้าวกล่อง น้ำดืม โต๊ะเขียนหนังสือ โห หรือว่านี่คือสไตล์ของมืออาชีพตัวจริง
   หรือว่าพวกเขาเหล่านี้จะต้อง “สิง” อยู่ที่นี่รอลูกเรียนเหมือนผม บรรยากาศแม่งใกล้เคียงศูนย์อพยพ หรือผู้ประสบภัยจริงๆ ครับ นอนกันเกลือกกลิ้ง เรียงแถวกันหน้าสลอน คนที่นั่งเฉยๆ ถ้าไม่หลับก็ต้องเอามือถือมากดจิ้มเล่น
   “ไปไหนดี ไปไหนดี” เดินไปคิดไป เช้าๆ แบบนี้ห้างร้านไหนก็ยังไม่เปิด หรือจะไปศูนย์หนังสือจุฬาดีวะ เดินไปคิดไปจนถึงฝั่งตรงข้ามห้างมาบุญครอง เดินขึ้นสะพานลอยไปชมวิวบ้านบนดีกว่า บ้านเราแม่งออกแบบสะพานลอยได้โครตน่าเกลียดเลย นึกจะทำอะไรก็ทำ ไม่มีความเป็นศิลปะเล้ยย ทำให้มันสวยๆ หน่อยก็ไม่ได้ สมัยก่อนแยกนี้เปิดโล่งตลอด มองดูตึกแล้วสวยงาม ปัจุจุบันแทบดูไม่ได้ ด้านบนสุดคือแนวของรถไฟฟ้า รองลงมาคือสะพานลอยคนเดินแบบ Sky walk ด้านล่างสุดเป็นถนนรถวิ่ง
   บนนี้มีนิทรรศการเกียวกับเมืองหนังสือโลก ยืนอ่านแม่งไปจนหมดทุกบอร์ด เจอนักท่องเที่ยวกางแผนที่ดู ผมปรี่เข้าไปเสนอความช่วยเหลือ เขากำลังมองหาตำแหน่งของโรงแรม แต่ดูทิศแล้วสับสน เพิ่งมาไทยครั้งแรก เป็นชาวฝรั่งเศส ผมดูทีเดียวก็รู้ทิศแล้ว ต้องหาตำแหน่งหลักอย่างห้างมาบุญครองก่อน จากนั้นถึงจะรู้ว่าตำแหน่งในแผนที่ต้องเดินไปทางใด
   ชี้ให้เขาเดินไปทางสะพานหัวช้าง เขาตอบขอบคุณ คุยกันอีกเล็กน้อย ลงท้ายอวยพรให้ท่องเที่ยวอย่างสนุก แล้วก็แยกทางกัน ผมยังคงเดินวนเวียนอยู่บนนี้แหละ แม้จะไม่มีที่นั่ง แต่ก็ร่มดี มองถนน มองเมืองรอบๆ เดินไปเดินมาจนสุดทางแล้ววกกลับมาใหม่ ทำตัวเป็นเหมือนนักออกแบบเมือง ถ้าเป็นเมืองของเรา เราไม่ทำสะพานรถไฟฟ้ามาผ่ากลางถนนแคบๆ แบบนี้แน่นอน ไม่สวยเป็นที่สุด
   ในเมื่อมี BTS แล้ว ก็เลยเกิดถนนแบบ Sky walk ขึ้นมาโดยเหมือนโดนบังคับ ไอ้ทางแบบนี้แหละนะ ผมว่าน่าจะทำเป็นทางคนเดินและทางจักรยาน
   1000 ห้างเปิด เลยเข้าไปสิงที่ Siam Discovery เห็นประโยชน์ของไอ้แป็ดอย่างมาก เอามาเปิดอ่านเวปเล่นถ่วงเวลาได้ดีที่สุดเลย นั่งอยู่ตรงนี้ถึง 1 ชม เต็ม แล้วก็เริ่มเบื่อละ ไปเดินดูตามร้านหนังสือดีกว่า แน่นอน จัด Asia Book ตามด้วย Kinokuniya
   จนถึงเวลาเที่ยง ชักเอะใจ ทำไมมิวเรียนไม่เสร็จซักทีนะ จนถึงบ่ายโมงโน่น มิวถึงโทรเข้ามา บอกว่าพ่อๆ มิวอยู่ที่ร้านหนังสือแล้วนะ ผมน่ะอยู่ตรงนี้มานานมากแล้ว เลยเดินไปหาเขาที่จุดนัดพบ สอบถามว่าทำไมถึงมาช้า มิวบอกว่ามานานแล้ว แต่อยากอ่านหนังสือนานๆ เลยไม่ได้โทรเรียกพ่อ
   ขากลับจะออกจากตึกสยามกิตติ์ผมทำบัตรจอดรถหายครับ หายังไงก็ไม่เจอ ล้วงกระเป๋ากางเกงพบรอยขาด แต่บัตรแข็งๆ มันก็ไม่น่าจะหลุดร่วงลงไปได้ สุดท้ายก็ต้องโดนค่าปรับไป 200 บาท
   ขับรถไปเดอะมอลล์ท่าพระต่อ ตลอดทางยังคิดว่าทำไงเราโง่เง่าเช่นนี้ ทำบัตรจอดรถหายได้อย่างไรกัน ไม่เคยเกิดเรื่องแบบนี้มาก่อน ไปถึงเดอะมอลล์ก็รับบัตรแล้วเก็บอย่างดี กลัวหายซ้ำซ้อน พอก้าวขาลงจากรถเท่านั้นแหละ บัตรจอดรถตึกสยามกิตติ์ก็กระเด็นออกมาจากขากางเกง
   เฮ้ยย มาอยู่ในนี้ได้ไง อ้อ กระเป๋ากางเกงขาด มันเลยหลุดร่วงไปในกางเกง และไปเสียบอยู่ระหว่างถุงทรายที่ผมถ่วงเท้าไว้ข้างละ 1 กก อยู่ระหว่างถุงทรายกับถุงเท้า มันก็เลยไม่รู้สึก
   ปัดโธ่ อุตส่าห์เหนียว อุตส่าห์ประหยัดมาเยอะแยะ จ่ายค่าโง่ไป 200 บาทเฉยเลย เซ็งสุดๆ
   บ่ายไปเรียนคุมองต่อที่เดอะมอลล์ท่าพระ เป็นเด็กห้างเต็มตัวครับ แต่ไอ้ห้างนี้ไม่มีที่นั่งให้ผมเลย ทำไงดีๆ กินข้าวดีกว่า ตั้งแต่เช้านี่ผมยังไม่ได้กินอะไรเลย ตอนอยู่ที่สยามก็เล็งไว้หลายร้านนะ กะจะชวนมิวกินด้วยกัน แต่เขาบอกไม่หิว ไม่อยากกิน เซ็งเลย
   เอาแบบผักเยอะๆ ละกันวะ เลือกสุกี้แห้งครับ นั่งกินถ่วงเวลาไปได้ราว 30 นาที กะจะนั่งนานกว่านี้นะ แต่เห็นคนจะกินข้าวแล้วมองหาที่นั่งว่างๆ ไม่เจอ เลยลุกดีกว่าเรา ตอนเราจะกินก็หาที่นั่งยาก ใจเขาใจเราน่ะครับ รีบกิน รีบลุก แต่มองไปรอบข้างเจอพวกนั่งแช่กันเต็มไปหมด เฮ้ออ
   เรียนเสร็จขึ้นรถกลับ มิวหลับปุ๋ย คงจะเพลีย น่าเห็นใจนะ เรียนหนักมาก แต่ก็จำเป็นน่ะครับ และเป็นแค่เพียงช่วงเวลาหนึ่งเท่านั้น อีกแค่ไม่ถึง 8 เดือนก็ต้องทำการสอบแข่งขันแล้ว อดทนหน่อยนะลูก
   แวะ Big C บางปะกอกก่อนกลับบ้าน แวะห้างจนเอียนเลย แต่มาเพราะต้องการต่อทะเบียนรถครับ ไม่เคยต่อในห้างมาก่อนเลย ลองๆ ดู ช่วงนี้เบื่อชีวิตสุดๆ แล้ว อะไรที่เป็นเรื่องแปลกใหม่ ผมรับหมด ไม่ว่าจะเป็นเรื่องอะไรก็ตาม
   พอเดินไปถึงเคาเตอร์ นึกแปลกใจว่า คนน้อยดีว่ะ พอเข้าไปใกล้ๆ เจอป้ายบอกว่าปิดบริการ ระบบล่ม เฮ้ออ เสียเที่ยวอีกแล้ว
   หัวค่ำมิวขอออกไปหาภรรยาที่ทำงาน คงจะเบื่อบ้าน แต่ขากลับแอบแวะกิน KFC และอาเจียนออกมาเต็มพื้นรถ ยังดีที่วันนี้ภรรยาเอารถกระบะไปใช้ ขับมาส่งลูกเข้าบ้าน แล้วเขาก็รีบไปร้านล้างรถทันที