มีค 56

[O'Pern]

1 มีค 56
   อ่านเจอเกร็ดการพัฒนาสมองโดย “หนูดี” วนิษา มีทั้งหมด 9 ข้อ อ่านแล้วตกใจมาก เพราะมันเป็นสิ่งที่ผมปฏิบัติมาตลอดอยู่แล้วถึง 8 ข้อ เหลือข้อเดียวที่ไม่ได้ทำ นั่นคือการนั่งสมาธิ แต่ผมใช้ทำสมาธิตอนขี่จักรยานแทน ไม่รู้แทนกันได้ไหม
   ก็ดีใจครับที่เรามาถูกทางแล้ว อ่านหนังสือหลายอย่างหลายแนวมาก บ่อยเลยนะที่อ่านแล้วพบว่ามันล้วนเป็นสิ่งที่เราทำมาตลอดอยู่แล้วนี่นา ไม่ว่าจะเป็นหนังสือพวก How to หนังสือจิตวิทยา หรือพวกคำชวนคิด คำคม ฯลฯ
   ผมไม่ใช่มาตรฐานของผู้ชายทั่วไป ความคิดความเห็นหรือการกระทำหลายอย่างตรงกันข้ามกับคนส่วนใหญ่ ตอนวัยรุ่นก็แตกต่างแล้ว ตอนโตมานี่ยิ่งแตกต่างเข้าไปใหญ่ ไม่ได้แกล้งทำตัวเด่นให้แปลกหรือแตกต่างนะ แต่เป็นเพราะชีวิตผมมีเป้าหมายไง เรารู้ว่าเป้านั้นคืออะไร ทีนี้เราก็ดำเนินชีวิตเราได้ถูกทาง เสมือนมีเข็มทิศ
   นับว่าโชคดีของมิว ที่เขาเองก็มีเข็มทิศแล้ว เจ๋งกว่าผมเยอะ เพราะเขารู้ความฝันของตัวเองตั้งแต่ 5 ขวบ เร็วกว่าผมเกือบ 20 ปี !!!
   เป้าของมิวคือนักบินครับ ส่วนเป้าของผมคือนักทดสอบรถยนต์อันดับ 1 ของไทย
   เป้าของมิวเริ่มชัดเจนมากขึ้นทุกที ในขณะเดียวกันเป้าของผมมันเลือนลางไปทุกที
   ไม่เป็นไร แม้ผมจะทิ้งร้างวงการรถยนต์ไปนานมาก แต่ทุกครั้งที่มีโอกาสขับรถ ไม่ว่าของใคร ผมรู้สึกเหมือนกำลังขับรถยนต์ทดสอบเสมอ 
   ที่บ้านมีหนูตายอยู่บนฝ้าเพดาน กลางวันอากาศร้อนยิ่งได้กลิ่นแรง หาทางเอามันลงมาไม่ได้ครับ อยู่ไกลจากช่องเซอร์วิสที่เจาะไว้ ทำได้แค่โยนลูกเหม็นเข้าไปเยอะๆ เปิดบ้านให้ลมพัดระบาย
   กลางคืนปิดบ้าน เหม็นฉิบเป๋งเลย

* ภาพลูกเห็บตกที่เชียงรายเมื่อเดือนก่อน

[O'Pern]

2 มีค 56
   เช้าวันเสาร์อีกแล้ว ตอนแรกมิวบอกจะอยู่บ้าน แต่ไปๆ มาๆ พอผมอาบน้ำเตรียมตัวเสร็จกำลังจะออกจากบ้าน มิวร้องตะโกนบอก รอด้วยๆ ขอออกไปกับพ่อด้วย เหตุผลก็คือไม่อยากอยู่บ้านคนเดียว มันเหงา ไม่มีเพื่อนคุยเล่น (แน่ล่ะ ไม่มีไอ้แพดด้วย)
   ผมเลี้ยงเขาเองกับมืออย่างใกล้ชิดตั้งแต่เกิด มันคือความผูกพัน ผมไปไหนมาไหนก็จะพาเขาไปด้วยเสมอ พอวันนี้ให้เขาอิสระอยู่บ้าน กลับอยากตามผมออกไปที่ร้านขายของด้วย
   บ่ายไปเรียนคุมอง เสร็จแล้วให้เขาโหลดเกมใส่ไอ้แพดเล่นเป็นรางวัลเล็กๆ น้อยๆ ต้องคอยพร่ำสอนบ่อยๆ นะครับว่า เราเล่นเกมเพื่อผ่อนคลาย ไม่ได้เล่นเพื่อจะเอาชนะ จะเอารางวัล ไม่ต้องเก่งเป็นเทพของเกม แบบนั้นคือเกมมันเล่นเราให้เข้าแล้ว
   จะสอนเขาได้ ตัวพ่อแม่ก็ต้องไม่ติดเกมเสียเองล่ะ
   กลับมาบ้านก็เป็นเวลาเกมของเขา นั่งเล่นอยู่ในห้องทำงานผมด้วยกันนี่แหละครับ ผมเองช่วงนี้มึนๆ กับเรื่องหนังสือจักรยาน แผนที่ตัวเองวางไว้แต่ยังไม่ได้ทำ ก็มีคนอื่นเอาไปทำก่อนเสียแล้ว หนังสือวางแผงก็มี a day มี crank สองรายนี้ทำหนังสือได้ดี สวย เห็นแล้วแทบท้อใจ เพราะรู้ดีว่าตัวเองไม่มีความสามารถจะขายหน้าโฆษณาได้เหมือนพวกเขา หนังสือแจกฟรีก็มีแล้ว แต่อันนี้ผมยังไม่เคยอ่าน เขาบอกให้ส่งซองเปล่าจ่าหน้าซองถึงตัวเองติดสแตมป์ 9 บาท ไปให้เขา ผมไม่สะดวกนะ คือขี้เกียจไปไปรษณีย์ มันจอดรถไม่สะดวก

[O'Pern]

3 มีค 56
   วันแห่งการรอคอย คนกรุงสวนมวยแม้ว อัดพรรคเพื่อไทยเสียหงายหลัง
   ออกกำลังกายตอนเช้าเล็กน้อย เกือบแปดโมงขับรถไปเลือกตั้งที่โรงเรียนสวนกุหลาบ ไปถึงก็ตกใจ คนเยอะมาก แอบจอดรถริมถนนหน้าโรงเรียนเหมือนคนอื่นๆ เขา พอเดินเข้าไปก็ยิ่งตกใจ พ่อแม่พาเด็กนักเรียนมาเยอะเลย อ้อ วันนี้เขามีประชุมนักเรียนใหม่ ม1 และ ม4
   ใช้สิทธิ์เสร็จยังไม่กลับบ้านสิ นานๆ มีโอกาสเข้ามาโรงเรียน เลยเดินเล่นรอบหนึ่ง และหยุดนั่งพักระลึกถึงอดีตสมัยมัธยมที่ตัวเองเคยใช้ชีวิตอยู่ที่โรงเรียนแห่งนี้หลายปี ไปนั่งบนอัฒจรรย์ก็นึกถึงตอนเชียร์บอล นั่งริมสนามบาสก็นึกถึงตอนเล่นบาส เดินผ่านโรงอาหารนึกถึงตอนกลางวันที่พวกเรานั่งกินข้าวด้วยกัน ทุกที่ ทุกย่างก้าว มันคือความทรงจำ ตอนเด็กสมัยเรียนนั้นเราไม่ได้คิดอะไรสักนิด เด็กนักเรียนมันก็แค่เรียนผ่านไปวันๆ ต้องให้มันจบออกมาแล้วนี่แหละ มันถึงจะคิด
   ตอนสายๆ ไปที่ลานพระบรมรูปทรงม้า วันนี้สมาคมจักรยานเพื่อสุขภาพแห่งประเทศไทยเขาจัดงานขี่ไปสังขละบุรีกัน เด่นตรงที่มีกลุ่ม Bike Aid จากสิงคโปร์มาแจมราว 20 คัน แน่ล่ะ เพื่อนผมมาด้วยหลายคน สองวันก่อนพวกเขามาไทย โทรมาหาผม บอกเซอร์ไพร์ส วันนี้ผมเลยเอาบ้าง
   “โธ่ จะมาก็ไม่บอก จะได้เอาน้ำหอมติดมาให้ด้วย” เจนพูดขึ้นมา อ้าว ไม่เซอร์ไพร์สแถมโดนดุอีกแน่ะ
   “เจอใครบ้างหรือยัง โน่นไง หมิง” เจนชีไปทางหมิง หนุ่มคนนี้นั่งคุยกับผมอยู่นานตอนที่นั่งเล่นริมหาดในเกาะเซ็นโตซา
   “เฮ้ย โอเปิ้น ทำไมขาวอย่างนี้” หมิงร้องเอ่ยทัก ผมยกมือไหว้สวัสดี ตามด้วยจับมือแบบฝรั่ง “ดีใจที่ได้เจอกันอีกนะหมิง” ผมพูด
   “โน่นไงอาลี” หมิงส่งต่อไปยังอาลี นักจักรยานทัวริ่งชาวสิงคโปร์ เชื้อสายมาเล ผิวเข้มมาก ไม่บอกไม่รู้ว่าเป็นสิงคโปร์ คิดว่าเป็นอินเดีย
   ไหว้และจับมือกับอาลี คนนี้คุ้นหน้า แต่ไม่ค่อยได้พูดคุยกัน ก็ตอนขี่มันต่างคนต่างขี่นี่หว่า ผมจะสนิทก็ต่อเมื่อตอนหยุดพักแล้วได้คุยกันนี่แหละ
   งานนี้นำทีมโดยน้าหมี พี่หลิน และมีพี่ๆ ขับรถเซอร์วิสตามกันไปถึง 3 คัน ผมเองก็สองจิตสองใจนะ ไอเดียแรกอยากจะขับรถยนต์ไปจอดที่กาญจนบุรีดักหน้าไว้ แล้วพรุ่งนี้ค่อยเผยตัว แต่ในที่สุดก็เปลี่ยนใจ เพราะหากผมไป งานที่ร้านก็ไม่มีใครช่วย
   ผมส่งจนกลุ่มใหญ่เขาออกเดินทาง ผมเดินสำรวจพื้นที่ทันที เพราะมักจะมีคนทำข้าวของตกหล่น แต่งานนี้มีแต่มืออาชีพ ไม่มีใครลืมของไว้สักคน เยี่ยมจริงๆ
   วันนี้ขับรถพ่อคันใหม่ไปครับ เลยไปจอดไกลๆ ผู้คน ไม่รู้สิ ไม่อยากให้ใครเห็นรถที่เราขับมา พอขึ้นรถได้ก็ทดลองฟังชั้นที่ไม่ค่อยได้ใช้ เช่นระบบบลูทูธ กดเสิร์ชหารายชือ เจอรุ่นน้องชื่อตุ๊ก คนนี้สนิทมาก รู้จักกันที่ทริปวังน้ำเขียว ผมเป็นบัดดี้ขี่ประกบกับเขา ตอนแรกคิดว่าผู้หญิงตัวเล็กๆ จะไม่มีแรงขี่ แต่เปล่า โคตรแกร่งเลย
   หลังจากนั้นก็เจอตุ๊กตามงานต่างๆ บ้าง หลังๆ ผมขี่เดี่ยวตลอด ไม่ได้เข้ากลุ่มใด เลยไม่ได้เจอกันเกือบปีละ ตุ๊กได้ยินเสียงผมแล้วเขาจำไม่ได้ ต้องแนะนำตัวถึงร้องอ๋อเสียงดังออกมา
   คุยอัปเดทชีวิตกันพักใหญ่ก็วางสาย ตุ๊กต้องเดินทางไปมาเลเซียพรุ่งนี้ เลยฝากเก็บแผนที่แบบแจกฟรีมาให้หน่อย ปีหน้าผมมีแผนจะจัดไปคาเมรอน มาเลเซีย
   กลับมาบ้านแบบรถติดสุดๆ เปิดทีวีก็มีข่าวแบบเดียวกันหมด ลุ้นเลือกตั้งจนถึงเย็น แล้วคนกรุงก็ได้เฮ เบอร์ 16 ชนะพรรคมาร หลายคนเลือกเบอร์ 16 ทั้งๆ ที่ไม่ได้ชอบสักนิด ผมเองชอบสุหฤทแต่ก็ต้องมากาให้เบอร์ 16 เป็นการเลือกตั้งที่แปลกประหลาดมาก
   แล้วพอหัวค่ำก็ได้ข่าวดีจากเฟซบุ๊คสุขุมพันธ์ เขาบอกจะเชิญสุหฤทมาร่วมงานด้วย
   บ๊ะ สุดยอดๆ ๆ ๆ แบบนี้สิถึงเรียกว่าไม่เสียแรง
   คืนนี้นอนฝันดีแล้วล่ะ

[O'Pern]

4 มีค 56
   เดินออกกำลังกายยามเช้า เดินหน้าเดินถอยหลัง แกว่งแขนไปด้วย วันนี้เพิ่มกระโดดเชือกเข้าไปอีก โคตรเหนื่อยเลย ช่วงนี้น้ำหนักลดลงมาทีละนิดๆ ค่อยมีกำลังใจหน่อย
   วันนี้อุณหภูมิลดลงฮวบเดียว 10C จากกลางวัน 35 ลดเหลือ 25 ขำขำ คนไม่แข็งแรงก็ไม่สบายไปตามระเบียบ ให้มิวอัดวิตามิน C 1000mg ก่อนไปโรงเรียน
   อากาศเย็นแบบหน้าหนาวเลยครับ รู้สึกดีมาก ท่ามกลางอากาศร้อนจัดมากๆ มีวันแบบนี้สักวันเสียบเข้ามาก็พอชุ่มใจบ้าง มีฝนมาพร้อมอากาศเย็นครับ ตกปรอยๆ เป็นช่วงๆ ไม่ได้ตกหนักอะไร เป็นวันที่ดูสดใสดี
   เย็นไปรับมิว นั่งดูเขาเล่นบาส ยังคงเก้ๆ กังๆ ไม่ค่อยคล่อง ยังต้องฝึกอีกเยอะ

[O'Pern]

5 มีค 56
   เดินแบบเดิม เพิ่มจังหวะการโดดเชือกถอยหลังเข้าไปอีก ไม่ยากมากครับ พอทำได้
   อากาศหนาวเย็นหายวับไปทันที เหลือไอจางๆ ตอนเช้า ใครตื่นเช้าก็คงสัมผัสได้หน่อยๆ พอสายแดดออกก็เลิกกันเลย ร้อนจัดทันที
   กลางวันกินส้มลูกเล็กๆ ไป 3 ผล ที่บ้านยังมีขนมจุบจิบอยู่อีกมากเลย ไม่กล้ากินเยอะ กินวันละนิดละหน่อยแบบสะสมทรัพย์ ช่วงนี้น้ำหนักลง พอจัดได้บ้าง แต่อย่าชล่าใจเชียว
   เย็นไปรับมิวตามปกติ พี่มด ผู้ปกครองที่ชอบชวนไปทำกิจกรรม วันนี้ชวนไปเล่นเรือใบ บ๊ะ แจ๋วสิครับ มีหรือจะพลาดได้ มิวต้องชอบแน่ๆ เลย

[O'Pern]

6 มีค 56
   เดินออกกำลังกายแถมกระโดดเชือกอีก 3 เซ็ท เหนื่อยกว่าขี่จักรยานไม่รู้กี่เท่า เหงื่อออกเพียบ    
   กลางวันไปสำนักงานเขต ไปขอเอกสารยืนยันว่าตัวเองเป็นพ่อของลูกและอนุญาตให้เดินทางไปต่างประเทศได้
   งงครับ ไม่รู้ว่าต้องใช้เอกสารแบบนี้ประกอบการขอวีซ่าด้วย พอสอบถามเข้าก็ได้ใจความว่า เพราะว่าเด็กไม่ได้เดินทางไปกับพ่อแม่ของตัวเอง เกรงว่าจะมีการนำเด็กออกนอกประเทศ ทำนองว่าป้องกันการค้ามนุษย์
   จัดไปครับ เอกสารแม่งเพียบจริงๆ ไปทำที่ฝ่ายปกครอง ขนาดไม่ต้องรอคิว ยังใช้เวลาราว 30 นาที นึกไม่ออกเหมือนกันว่าตอนมีคิวจะคอยกันนานขนาดไหน
   ยังไม่พอนะ ต้องมีเอกสารจากโรงเรียนรับรองว่าคนๆ นี้เป็นนักเรียนอยู่ที่สถาบันแห่งนี้จริงอีกด้วย
   ทั้งหมดมานี้ไม่ต้องใช้เลย ถ้าลูกเดินทางกับพ่อแม่ จบ
   วันนี้มิวมีสอบ LAS ย่อจากอะไรก็ไม่รู้ แต่เป็นการสอบของกระทรวง สอบเด็ก ป2 และ ป5 แปลกที่น่าจะเรียกภาษาไทย หรืออยากเท่นักหรอ เช่นเรียก DSI / O-net / Entrance / Tutor / Gifted / ฯลฯ
   เฮ้ยยย อยู่ไทย ก็ใช้ภาษาไทยไปสิครับ จะย่อไทยๆ ก็ได้ เด็กจะได้เข้าใจไปด้วย แปลกมากๆ ที่ผู้ใหญ่คิดทำสิ่งพวกนี้ออกมา ถ้าเป็นเด็กคิด เด็กทำ จะไม่ว่ามันเลย
   ให้กำลังใจลูกก่อนลงจากรถ สอนให้เติมพลังสมองด้วยการจิบน้ำบ่อยๆ สูดลมหายใจลึกๆ คิดถึงเป้าหมายในชีวิตของเรา ทำสมาธิก่อนเข้าสอบ ฯลฯ
   
   เย็นแวะร้านขายอาหารปลา เอาอาหารปลาไปเปลี่ยน ที่ซื้อมาล่าสุดเม็ดมันใหญ่เกินปากปลา เห็นมันกินแล้วสงสาร ทุกวันนี้ค่าอาหารปลาเปลืองมากกว่าเดิมเยอะ ถุงละ 200 นี่ใช้ได้ไม่ถึง 7 วัน จากเดิมอยู่ได้เป็นเดือนจนลืม เลยต้องสลับใช้อาหารเกรดปานกลางบ้าง

[O'Pern]

7 มีค 56
   วันนี้ตื่นสาย ไม่ได้ออกกำลังกายอะไรเลย เมื่อคืนนอนดึกไปหน่อย นั่งคิดถึงเรื่องอนาคตในการเรียนของมิว
   ทั้งนี้ก็เพราะว่าเมื่อวานเขานั่งเล่นอยู่กับเพื่อนจนถึง 0700 กลับเป็นคนสุดท้ายของโรงเรียน เดินออกมา ผมเห็นเครื่องบินบนท้องฟ้า เลยพูดเล่นๆ
   “มิวนั่นเครื่องอะไรหรือ” พูดพร้อมกับชี้เครื่องบินบนท้องฟ้า ซึ่งมันอยู่สูงมาก มองไม่เห็นอะไรสักนิด มีแต่ไฟกระพริบแว๊บๆ เหมือนหิ่งห้อย
   มิวมองดูตามที่ผมชี้ คิดสักครู่หนึ่ง แล้วเขาตอบว่า
   “Boeing 737 ครับ”
   !!! เฮ้ย มึงมั่ว มึงมั่วแน่ๆ ผมคิดในใจ ถ้าเป็นกลางวันผมยอมเขานะ เขาสามารถมองเห็น winglet ที่ปลายปีกแล้วดูรู้ว่าเป็นเครื่องบินของค่ายใด ดูรูปทรงปีก ดูเครื่องยนต์แต่นี่กลางคืน มันต้องมั่วแน่ๆ
   ด้วยความสงสัย เลยถามไปตรงๆ ว่าลูกรู้ได้อย่างไร ดูตรงไหนหรือ และนี่คือคำตอบของเขาที่เป็นสาเหตุที่ทำให้ผมต้องนอนดึก
   “จำนวนไฟกระพริบของเครื่องบินแต่ละลำมันไม่เหมือนกันครับ จังหวะกระพริบและสีก็ไม่เหมือนกันอีกด้วย”
   เฮ้ยยยย เพิ่งเข้าใจคำว่า “เงิบ” ของวัยรุ่นก็วันนี้เอง ผมตกอยู่ในอาการเงิบแดก

   มื้อเย็นมิวขอกินร้านยาโยอิ ผมอยากลดน้ำหนักอย่างจริงจัง เลยนังดูลูกกิน กลับมาบ้านค่อนข้างมืดแล้ว มิวไม่มีการบ้าน ขอเล่นไอ้แพดนิดหน่อย ก่อนนอนอ่านหนังสือกันราว 30 นาที พาลูกเข้านอน แต่ผมสิ นั่งคิดถึงศักยภาพของสมองลูก มันจะมายากตรงที่ผมจะทำอย่างไรที่จะช่วยส่งเสริมศักยภาพด้านนี้ของเขา
   ผมเข้าใจ เพราะตัวเองก็มีศักยภาพทางด้านนี้แต่เป็นเรื่องรถยนต์ แต่แล้วทางบ้านก็ไม่สนับสนุนสักนิด ยังไม่พอ แถมกีดกันอีกด้วย
   อะไรที่พ่อเจอมาแล้วมันไม่เข้าท่า มันจะต้องไม่เกิดกับลูก จำไว้

[O'Pern]

8 มีค 56
ไม่ได้ขี่จักรยานมานานมาก ช่วงนี้เปลี่ยนแนวการออกกำลังกายครับ จักรยานน่ะดีจริงครับ แต่ชีวิตผมต้องการความแปลกใหม่ตลอดเวลา เพราะนอกจากจะออกกำลังกายแล้ว ยังออกกำลังสมองได้ดีอีกด้วย
   วันนี้มิวมีการแสดงตอนเย็น เป็นการแสดงโขน มิวเล่นเป็นครุฑ ตอนแรกที่ได้ฟังผมถึงกับตกใจ
   “หา!!! อะไรนะ เล่นเป็นตุ๊ดหรอ”
   เปล่าพ่อ มิวเล่นเป็นครุฑ
   ต้องฟังอยู่นานถึงเข้าใจกัน เย็นนี้เลยไปยืนดูหน้าเวทีให้กำลังใจเขาสักหน่อย ตอนเช้าก็กำชับอีกครั้งว่าทำสิ่งที่เราได้รับมอบหมายให้ดีที่สุด ทุกสิ่งอย่างที่ผ่านเข้ามาในชีวิต มันคือการฝึกฝน บางครั้งเราไม่ถนัด ไม่ชิน ไม่ชอบ ก็ต้องทำ ทำเพื่อการเรียนรู้ว่ามันคืออะไร แต่ถ้าทำได้ดีก็มันก็จะเพิ่มพูนทักษะด้านนั้นให้ตัวเราเอง
   
   นอกจากจะเงิบเรื่องความรู้เรื่องเครื่องบินของลูก เปิดเฟซบุ๊คผมเงิบแดกอีกรอบ หนังสือจักรยานแจกฟรีเขาวางแจกที่ร้านจักรยานดังๆ แล้ว !!!
   อันนี้ไอเดียผมอันแรกเลย ได้แต่คิดแล้วไม่ยอมทำสักที มาวันนี้คนอื่นทำไปเรียบร้อยแล้ว ถ้าผมทำ มันก็คือเป็นการเลียนแบบเขา
   เซ็งเหี้ยๆ เลยครับ
   แต่ก็ยังเหลือไอเดียอีกอันที่ยังไม่มีใครทำ แต่ก็อีกล่ะนะ จะมีใจ มีเวลามาทำอีกไหม ถ้าปล่อยทิ้งไว้นาน เดี๋ยวก็ต้องมีคนทำอีกแน่ๆ นี่เป็นไอเดียเกี่ยวกับงานหนังสือจักรยานอันสุดท้ายของผมอีกด้วย
   อันแรกคิดทำนิตยสารวางแผง ก็มีคนทำแล้ว อันที่สองทำแจกฟรีแม่งเลย ก็มีคนทำก่อนผมอีก อันสุดท้ายนี่เป็นตัวตนของผมสุดๆ แล้ว คือการเดินทาง สุขภาพ และจักรยาน ไม่รู้จะได้ทำอีกไหม อย่างที่เคยบอก ใจผมมันไม่สู้เหมือนเมื่อก่อนแล้ว อยู่ร้านขายของ ยกแบกของจนสมองฝ่อ นั่งหน้าร้านดมควันดมท่อไอเสียจนสุขภาพเสีย

[O'Pern]

9 มีค 56
   เสาร์นี้มิวยังคงว่าง ไม่ต้องไปเรียนพิเศษอีก 2 เดือนเต็มๆ ซัมเมอร์นี้ผมให้เขาเลือกกิจกรรมเองเช่นเคย แต่ที่ผ่านมาเขาเลือกเรียนซัมเมอร์ในโรงเรียน นี่เป็นปีแรกที่มิวไม่เรียน เพราะว่าเราจะไปเล่นเรือใบกัน เย้ๆ ๆ ๆ
   นัดกับผู้ปกครองท่านอื่นแบบคร่าวๆ ว่าไปพบกันที่สโมสรเรือใบสัตหีบเลย ผมเออออตอบ ทั้งๆ ที่ไม่รู้ว่ามันอยู่ตรงไหน พิกัดใด เปิดหาในแผนที่ Google map ก็ไม่เจอนะ มันบอกแค่บริเวณกว้างๆ นี่แหละคือฐานทัพเรือเฉยๆ แต่ก็คิดว่าไม่น่าจะหายาก เรามีปากเป็นเอก เราสอบถามคนท้องถิ่นได้สบายมาก
   กลุ่มใหญ่เขาออกเดินทางกันเที่ยง แต่ผมต้องให้มิวเรียนคุมองเสร็จก่อนถึงตามไป กว่าจะล้อหมุนออกจากกรุงเทพฯก็ราว 0200 ทุกที่ที่ผมไป ผมมักจะพามิวไปด้วยเสมอ ให้เขาเห็นชีวิตของผม ให้เขาเห็นถึงปัญหา ถ้าสบายได้กินดีอยู่ดีเราก็สบายด้วยกัน แต่ชีวิตคนเรามันไม่ได้สุขกันตลอดหรอก บางงานมันก็ตรงกันข้าม เราก็ต้องปรับตัวเข้ากับมันให้ได้
   ผมพูดคุยกับลูกเหมือนว่าเขาเป็นผู้ใหญ่ ถ้าเจอเรื่องทุกข์ก็สอนวิธีคิดให้เขา เช่นสอนให้คิดบวกเสมอ เรื่องเป้าหมายในชีวิตที่ผมเคยหนักใจก็ผ่านไปแล้ว มิวแน่วแน่แล้วว่าชีวิตนี้จะต้องเป็นนักบินให้ได้ หน้าที่ของผมก็คือช่วยผลักดันเขาให้ไปสู่ฝัน
   “พ่อทำอะไรไม่สำเร็จในชีวิต พ่อก็ตอบแทนพ่อแม่ด้วยการทำงานที่บ้านช่วยเขาไป แต่ถ้าลูกคิดอยากจะตอบแทนพ่อแม่บ้าง พ่อก็ขอแค่ให้ลูกมุ่งมันสู่ฝันให้สำเร็จให้จงได้”
   “พ่ออยากนั่งเครื่องบินลำที่ลูกขับ”
   พูดให้เขาเกิดพลัง เกิดแรงฮึด ให้เขารู้ว่าเราช่วยผลักดันเขาอยู่ เขาไม่ได้สู้อยู่คนเดียว มีพ่อคนนี้คอยช่วยอยู่ตลอดเวลา นั่นคือเหตุผลว่าทำไมผมถึงไม่เปลี่ยนรถยนต์สักที สมัยก่อนใช้รถไม่เคยถึง 4 ปีต้องเปลี่ยนคันใหม่แล้ว แต่ตอนนี้ต้องเก็บเงินอย่างมาก เรียนการบินใช้เงินหลักหลายล้านกว่าจะจบหลักสูตร รถ Nissan 180SX ก็ใช้มาตั้งแต่ปี 98 ไม่ได้แต่ง ไม่อยากแต่ง ไม่ชอบรถซิ่ง
   สมัยก่อนจะเลือกใช้รองเท้าอย่างดี รองเท้าดูจะเป็นชิ้นที่แพงสุดที่ผมมี เสื้อ กางเกง อย่างไรก็ได้ ขอให้ใส่สบาย แต่รองเท้านี่ต้องขอดีๆ หน่อย ใช้ Bally ตั้งแต่มัธยม ยุคนั้นไม่มีร้านหรูหรานะครับ จะซื้อ Bally ต้องไปที่บางลำพู ดงแห่งรองเท้า แต่ทุกวันนี้ขอโทษ ผมใส่รองเท้า pan รองเท้าแตะ สลับกับ Croc ปลอมๆ ของจีนคู่ละ 150
   ชีวิตผมมันดูเหมือนไม่มีความพอดีนะ อย่างตอนงกนี่ผมจะประหยัดกับตัวเองสุดๆ แต่หากจะต้องเลือกซื้อของใช้ ก็จะเลือกแบบที่ดีสุดโดยแทบไม่สนใจราคาเลย เช่นพวกอุปกรณ์แคมปิ้ง เดินทาง ฯลฯ
   ขับรถโดยใช้เส้นทางมอเตอร์เวย์ แต่ไม่อยากขับผ่านพัทยา รถต้องติดมากแน่ๆ เปิดดูแผนที่พบเส้นทางใหม่ที่เราไม่เคยขับ มันพาไปสัตหีบได้ อ้อมนิดหน่อย แต่รถไม่ติดแน่ๆ ผมเลือกเส้นทางนี้ และสอนให้มิวหัดอ่านแผนที่ไปด้วย ทุกเวลาที่เขาอยู่กับผม มันคือการเรียนรู้ที่ไม่จบสิ้น
   สอนให้เขาจำเลขของถนน อย่างมอเตอร์เวย์คือถนนเบอร์ 7 ถนนที่ตัดอ้อมพัทยาไปสัตหีบคือเบอร์ 331 ขับง่ายมาก เส้นทางมอเตอร์เวย์นี่สมัยก่อนตอนทำงานสายรถยนต์จะผ่านบ่อยมาก ตอนเปิดตัวรถยนต์ที่สนามพีระฯ ค่ายรถยนต์มักจะใช้เส้นทางนี้ บ้างก็ใช้บางนา จนผมจำได้ว่าควรจะนั่งตำแหน่งใดของรถ ถึงไม่โดนแดด
   แวะจุดพักรถหาของกิน แต่คนเยอะมาก อากาศร้อนอบอ้าว ร้านไหนไม่มีแอร์นี่ไม่อยากนั่งเลย ส่วนร้านมีแอร์ก็จะเป็นพวกฟาสฟู๊ด เอาไงดีวะ สรุปคือได้ฮอทดอกจาก 7-11 เอามานั่งกินกันในรถ กินแบบเอาเร็วน่ะครับ จะได้เดินทางต่อ ที่แวะก็ไม่ได้เพราะหิวหรอก แค่อยากให้มิวเขารู้ว่ามีจุดพักรถด้วย เราสามารถหาของกิน หรือเข้าห้องน้ำตรงนี้ได้
   ถึงจุดหมายเอาตอนเย็นๆ ผมรีบแวะไปสโมสรเรือใบ แต่เขาปิดไปแล้ว เจอพนักงานกำลังล้างเรือใบเขาบอกว่าให้พรุ่งนี้มาใหม่ตอน 0900
   โทรหาพี่มด (แกนนำโครงการเรือใบ) แล้วนัดพบกันริมหาด ไปหาห้องพักเอาแถวนั้น นี่คืนวันเสาร์เลยหายากหน่อย ส่วนใหญ่เขาจะจองกันมาล่วงหน้า คืนนี้เลยได้ห้องพักแบบเก่าโทรม ยังดีที่แอร์เย็นและเงียบสงบ
   ได้ห้องพักแล้วก็สบายใจละ หาของกินกันแถวริมทะเลนี่แหละ ผมกินมื้อเย็นน้อย จะไม่กินก็ได้ สบายมากๆ ลูกก็เช่นกัน แต่ตอนนี้เราเข้าสังคม ก็เลยต้องปรับตัวเล็กน้อย คนส่วนใหญ่เขาไม่ได้คิด ไม่ได้ทำแบบเรา ไม่ใช่ว่าเราดีเด่นกว่า แต่เพราะเรามีเป้าหมายในชีวิตเรียบร้อยแล้ว คือผมต้องรักษาสุขภาพแบบสุดๆ ไม่อยากเอาเงินไปจ่ายค่ารักษาตัวเอง เงินของผมเก็บไว้ให้ลูกเรียนการบินเท่านั้น
   เรื่องระทึกของวันนี้ก็คือ ลูกชายของพี่มดเล่นอยู่บนสันเขื่อนริมทะเล เด็กๆ ก็เล่นอยู่ตรงนี้นานแล้วล่ะ แล้วจู่ๆ เขาก็เต้นหมุนตัวแล้วเสียหลักหงายหลังตกลงไปในทะเล กำแพงสันเขื่อนสูงจากน้ำราว 3 เมตร ช่วงที่เขาตกไป มือเขาปัดทรายกระเด็นเข้าตาผมที่อยู่ใต้ลม มีผู้ปกครองอีกท่านเห็นแล้วตะโกนว่าเด็กตกน้ำๆ
   ผมรีบวิ่งเข้าไปดู เห็นเด็กเป็นเงาตะคุ่มๆ อยากจะโดดลงไปช่วย แต่ฉุกคิดได้ เอ๊ะ เราโดดลงไป แล้วเราจะขึ้นได้อย่างไร หากมีเชือกหย่อนให้เด็กรัดเอวไว้ แล้วเราดึงขึ้นมาก็ยังพอไหว
   คิดด้วยใจลนลาน เด็กร้านอาหารมาเห็นเข้า ก็รีบวิ่งไปอีกด้านของสันเขื่อนแล้วเดินลงไปจูงมือเด็กกลับขึ้นมา อ้าว .. มีบันไดอยู่ตรงนี้นี่เอง ปัดโธ่…
   พอขึ้นจากน้ำมาได้ก็หัวเราะกันสนุกสนาน เรื่องนี้คงจะตราตรึงใจเขาไปตลอดชีวิต โชคดีที่ฐานของสันเขื่อนไม่มีหิน โชคดีจริงๆ

[O'Pern]

10 มีค 56
   เป็นวันแรกในรอบหลายสิบปีที่ได้ออกกำลังกายริมทะเล ลมยังคงพัดแรง ลมแบบนี้เล่นเรือใบสนุกมาก มิวยังคงหลับใหลอยู่ในห้องพัก ผมเดินเร็วริมชายทะเลไปจนถึงตลาดสัตหีบ บรรยากาศแย่ครับ สกปรกมาก ขยะเลอะเทอะ มีคนยืนฉี่เรี่ยราด ฯลฯ เข้าไปดูตลาดนิดหน่อยแล้วรีบเดินกลับห้องพัก
   ฟ้าเริ่มสว่างมากแล้ว เดินเข้าห้องพักเจอมิวนั่งดูทีวี อาบน้ำเสร็จเรียบร้อย ผมถามว่าทำไมไม่ลงไปเล่นกับเพื่อนข้างล่างล่ะ มิวบอกว่ากลัวพ่อจะเข้าห้องไม่ได้ เพราะหากเขาออกจากห้อง ก็ต้องนำกุญแจไปด้วย หากผมหาเขาไม่เจอ ก็จะเข้าห้องพักไม่ได้
   อาบน้ำเสร็จรีบเก็บกระเป๋าเตรียมเช็คเอ้าท์ เช้านี้จะต้องรีบไปสมัครเรียนเรือใบ และหาที่พักขณะลูกเรียนเรือใบ 10 วันให้เรียบร้อย ถ้าเสร็จเร็วก็จะพาลูกไปดูเรือจักรีนฤเบศถ์ และแวะสนามบินเอกชนแถวแหลมฉบัง (ไปดูเพื่อให้เขาเกิดกำลังใจ)
   ไปถึงกองเรือยุทธการ ยื่นใบสมัครเสร็จก็หาร้านอาหารให้เด็กๆ กินกันก่อน วันนี้มีเด็ก 4 คน ผู้ใหญ่ 3 คน พอเข้าเขตกองเรือยุทธการนี่บรรยากาศคนละเรื่องกับฝั่งสโมสรเรือใบที่หาดดงตาลเลยครับ ที่นี่เงียบ สงบ สะอาด ผมชอบแบบนี้มากกว่า ดีนะที่เราเลือกสมัครเรียนถูกจุด
   ในกองทัพเรือสัตหีบนี่เขาเปิดสอนเรือใบ 2 จุดครับ คือของสโมสรเรือใบ และของกองเรือยุทธการ
   ขับรถหาของกินในนี้ได้ยาก มันเป็นค่ายทหาร จึงต้องขับเลยทะลุค่ายออกไปยังหาดนางรำ
   คนเยอะมากเลย ขนาดเสียค่าผ่านทางรถยนต์คันละ 20 บาทนะนี่ หาดก็งั้นๆ บ้านผมที่แม่รำพึงสวยกว่าเยอะมาก กินอาหารละแวกนั้น เด็กๆ ก็ลงเล่นน้ำกัน กินไปนั่งคุยกันไป ผู้ปกครองท่านหนึ่งบอกว่า เราค่อยๆ ดูที่พักแต่ละแห่ง แล้วกลับไปค่อยคิดตัดสินใจดีกว่า
   ผมได้ยินดังนั้นก็เลยบอกว่างั้นผมขอถอนตัวจากกลุ่มครับ ผมขอแยกพักต่างหากคนเดียว
   ผมมาวันนี้ก็เพราะต้องการมาดูที่พักกับตา มาตัดสินใจเลือกให้มันจบๆ ไป หากกลับไปคิดต่อ ก็เท่ากับย้ายปัญหากลับไปเป็นการบ้าน แถมยังต้องคิดหนักกว่าเก่า เพราะเวลามันกระชั้นมากขึ้น    
   ขอตัวขอโทษกลุ่ม เรียกมิวขึ้นจากน้ำ บอกเราจะไปหาที่พักกัน มิวทำหน้างง บอกอยากเล่นน้ำต่อ ผมบอกเขาว่ายังมีวันได้เล่นอีกเยอะ แต่วันนี้เรามาทำธุระกัน ธุระเรายังไม่เสร็จ
   ผมพูดคุยกับมิวตรงๆ ทุกเรื่อง พอเขาเข้าใจก็ขึ้นจากน้ำ เดินกลับมาที่โต๊ะสวัสดีผู้ใหญ่ ผมขับรถมุ่งหน้าห้องพักเพื่อให้มิวกลับไปอาบน้ำ กะว่าจะหาห้องพักแถวๆ นี้แหละ ผมกินง่าย อยู่ง่าย ลูกผมก็เป็นอย่างนั้นเหมือนกัน แต่ก็เข้าใจนะ เด็กๆ เขาอยากอยู่ด้วยกัน อยากเล่นด้วยกัน แต่ทำไงได้ เขายังไม่สรุป แต่ผมต้องสรุปแล้ว
   ก็หาข้อมูลจากเจ้าหน้าที่ของกองเรือยุทธการนี่แหละครับ ดูท่าทางครูฝึกที่นี่จะเป็นมิตรเอามากๆ พูดคุยกันเองดีจริงๆ แนะนำที่พักให้ผมหลายแห่ง เดี๋ยวผมจะตระเวนขับดู ชอบอันไหนก็เลือกอันนั้น จบแบบง่ายๆ
   มีผู้ปกครองขับรถตามมาเก็บของเตรียมเช็คเอ้าท์ด้วย ก็เลยเจอกัน คุยกันสักพัก ผมก็บอกเหตุผลว่าทำไมถึงแยกออกมาพักคนเดียว เพราะผมต้องการสรุปเรื่องที่พักในวันนี้ เขาเข้าใจ ก็เลยขอตามไปดูห้องพักด้วย
   ดูไปถึง 3 แห่ง ผมก็ตัดสินใจได้ว่าจะเอาที่ใด สรุปว่ากลุ่มใหญ่เขาก็สรุปไปในแนวทางเดียวกับผม กลายเป็นว่าเด็กๆ ได้พักด้วยกันหมดทุกคืน ดีใจด้วยนะมิว

[O'Pern]

11 มีค 56
   หยิบเอาถุงทรายที่ซื้อมาเมื่อวานมาถ่วงข้อเท้าข้างละ 1 กก เดินออกกำลังกายตามปกติ รู้สึกขัดๆ ไม่ค่อยถนัดเอาเสียเลย
   เช้านี้คนงานไม่มาอีกแล้ว ผมรับหน้าที่ไปขนของในโกดัง และขับรถกระบะจากร้านไปบรรทุกของจากโกดังอีกแห่ง ไม่ค่อยชอบงานแบบนี้ แต่ก็คิดบวกเข้าไว้ ได้พักเอาตอนบ่ายแก่ๆ
   วันนี้มิวมีการแสดงดนตรีงานปิดภาค เขาเล่น 2 ชุด ชุดร้องเพลงหมู่ และดนตรีหมู่ มิวเล่นเครื่องเขย่าที่มันดัง แชะๆ (ไม่รู้เรียกอะไร) ไปดูให้กำลังใจเขา
   กลับมาถึงบ้านหัวค่ำ พอถอดถุงทรายที่ขาออก โห รู้สึกโล่งมากๆ เดินเหินได้อย่างคล่องแคล่วว่องไว ก่อนนอนช่วงอ่านหนังสือเล่นกับลูกรู้สึกหิวอยากกิน ไม่อยากฝืนร่างกาย เลยหยิบเอาถั่วพิสตาชิโอมากินนิดหน่อยแล้วรีบชิงหลับ
   ตอนเย็นมีงานเปิดตัว Honda Accord หึหึ มีเหรอที่ผมจะได้ไปกับเขา

[O'Pern]

12 มีค 56
   เช้านี้เดินเร็วออกกำลังกาย 30 นาที เหงื่อเพียบจริงๆ เป็นวันที่ 2 ที่ใช้ถุงทรายถ่วงข้อเท้า ก็มันดีครับ แต่พอถึงช่วงกระโดดเชือกนี่จะรู้ถึงความโหด ปกติจะโดดรวดเดียวผ่าน ไม่ติดเชือกเลย แต่นี่โดดแค่ 30 ทีก็ติดแล้ว แป๊บเดียวเหนื่อยหอบ
   วันนี้มีงาน Porsche ที่พีระ ขนมากันเป็นสิบๆ คัน ตัวแรงสุดยันตัวเล็กกระเปี๊ยก ได้ข่าวมาน่ะครับ ใจอยากจะไปด้วย แต่ทาง AAS เขาไม่ได้เชิญเรามา คงจะลืมเราไปแล้ว คิดว่าเราหลุดวงโคจรไปแล้ว เมื่อก่อนโน้นครั้งหนึ่งผมยังเคยสอนเซลล์ของเขาขับรถฟรีเซนต์ลูกค้าอยู่ครั้งหนึ่ง และเกือบจะได้ร่วมเป็นหนึ่งในทีมแข่งของเขา
   ยุคผมรุ่งเรืองก็ตอนทำ Racing Club นี่แหละ พอสอนกลุ่ม Porsche เสร็จค่าย Ferrari ก็ติดต่อมาอีกราย แต่ไม่กล้ารับเพราะเขาให้จัดแบบ Training สอนลูกค้าและพวก Ferrari Club เหตุผลก็ตรงๆ นี่แหละครับ คือลูกค้าที่มีรถขับประจำอาจจะเก่งกว่าผมก็เป็นได้ เลยหันไปสอนรุ่นน้องๆ เด็กๆ แทน มีกลุ่ม Club RT ที่ผมสนิทมากหน่อย แต่ก็ไม่กล้าสอนเขาเยอะนัก ไม่ได้อมภูมิ แต่เราไม่รู้ว่าใครคนไหนเขามีภูมิระดับใด ไปสอนเยอะกลัวจะกลายเป็นอวดเก่งอวดดี เลยดูแค่ว่าคนไหนพอสนิทเราก็พูดคุยมากหน่อย
   เชื่อหรือไม่ว่า นักแข่งหลายคนยังดูวัดรอบไม่เป็น ส่วนมือใหม่ก็ห่วงแต่การฝึกหัดทำเทคนิคที่มันล้าสมัยไปแล้ว เช่น Heel & Toe ที่บอกว่าล้าสมัยก็เพราะสมัยยุคผมรถยนต์ใช้ระบบเกียร์เก่าแก่ พอรอบสูงๆ มันจะเข้าเกียร์ไม่ได้ เลยต้องเบิ้ลคันเร่งช่วย เฟืองเกียร์ถึงจะขบกันได้
   แต่รถยุค 20 ปีหลังมานี้ ระบบเกียร์มันมีเฟืองซิงโครเมชกันหมดแล้ว จะทำ Heel & Toe ไปอีกทำไมกันเล่า ทำถูกจังหวะก็เท่าทุน ทำผิดจังหวะก็มีแต่เสีย ไม่คุ้มอย่างมาก
   Heel & Toe ที่ถูกต้องนี่ทำยากนะ โดยเฉพาะรถ Porsche ที่ต้องใช้ Heel & Toe Reverse แทน (โคตรยาก) ถ้าอยากจะเท่และได้ประโยชน์ผมแนะนำหัด Rev Match Downshift เสียยังจะดีกว่า รถวิ่งดีกว่า นุ่มนวลกว่า ไม่ก็พวก Left Foot Breaking ไอ้นี่ใช้ให้ถูกจังหวะ ถูกเวลา จะเห็นผลชัดเจน
   เห็นไหม คุยเรื่องรถแล้วเล่าได้ยาวมาก แล้วถ้ามิวเขาโตขึ้นนี่จะแตกฉานเรื่องเครื่องบินและการบินที่เรารักมากน้อยเพียงใดนะ ผมอยากเป็นนักทดสอบรถยนต์ และถ้ามิวจะสามารถเป็นนักทดสอบเครื่องบินได้ นั่นคืองานที่สุดยอดที่ผมเคยเห็นมา
   มิวเขาฝันไว้แค่อยากเป็นนักบิน แต่ถ้ามีผมร่วมฝันด้วย มันจะไม่ใช่แค่นั้นแน่ อยากให้เขาไต่ไปจนถึงนักทดสอบกันเลย
   ฝันไว้ถึงดวงจันทร์ ถ้าพลาดเราก็ยังอยู่ท่ามกลางดวงดาว
   
   ตอนเช้าดูข่าวช่อง 3 มีชาวนาที่มีฐานะดี นำรถสปอร์ทเปิดประทุนมาให้ลูกนั่งในงานบวช สรยุทธบอกว่าเป็นรถสปอร์ทหรูมีแค่ 3 คันในไทย
   ผมเห็นแล้วตกใจ อ้าปากค้าง เฮ้ยยยยยยย
   มันคือรถ Retro คันแรกของโลกที่เป็น Production Car เป็นรถล้อเปิดอีกด้วย ตอนออกใหม่มีสีม่วงเกล็ด ไอเดียแรงโครตๆ ตลาดรับไม่ทัน ผลก็คือขายไม่ออกครับ รถคันนี้เก่าแก่มากแล้วนะ น่าจะราวปี 92 อายุก็ราว 20 ปีมาแล้ว มิใช่เป็นรถใหม่แต่อย่างใดเลย คนอื่นอาจไม่เคยเห็นกันเอง
    เจ้า Plowler ขายไม่ออก ก็เลยโดนค่าย Chrysler นำมาปรับโฉมเป็นรถ 4 ประตู ใช้ชื่อว่า PT Cruiser เป็นรถล้อปิดแล้ว ตลาดเริ่มรับได้ แนว Retro เริ่มจุติ
   เคยทิ้งคำถามไว้ว่ารู้ไหมว่ารถอะไรคือ Retro คันแรกของโลก ก็เลยได้เฉลยวันนี้เอง รถ VW และ Mini ก็เลียนแบบคอนเสปของเจ้าตัวนี้แหละครับ และหลังจากนั้นแนว Retro ก็แผ่ลามไปทุกวงการ ข้าวของเครื่องใช้ ไปจนถึงการแต่งตัว

   กลางวันขี่จักรยานไปเก็บเช็คลูกค้า ขายังคงมีถุงทรายถ่วงอยู่ ขี่จักรยานแล้วรู้สึกต้องใช้แรงเยอะมาก ขี่เร็วแล้วจะทรงตัวไม่ดี โดยเฉพาะตอนรอบขาสูงจะเห็นได้ชัด
   เย็นไปรับลูกเดินตามหาตั้งนานกว่าจะเจอ เด็กๆ ไปวิ่งเล่นกันที่ตึกใหม่ เล่นวิ่งไล่แย่งลูกบอลพลาสติกกัน เด็ดตรงที่ตะโกนเรียกลูกบอลสีเหลืองว่า “อัณฑะทองคำ”
   เลิกเรียนพามิวไปหาซื้อเสื้อกัน UV ใส่เล่นเรือใบ อันที่จริงเสื้อทุกตัวมันก็กัน UV ได้หมดล่ะ ผมไม่อยากเถียงคนเรียกก็เลยเรียกตามๆ กันไป เอาเป็นว่ามันคือเสื้อสำหรับเล่นกีฬาทางน้ำ แต่มองแล้วไม่ถูกใจเลย ไม่สวย แถมแพงมาก ตัวละเกือบ 2000 บาท เอาไว้ต้องไปดูที่เดอะมอลล์ ผมเล็งไว้แล้ว ถูกกว่านี้เกินครึ่ง แถมสวยกว่าเยอะมาก ยี่ห้อ Kappa
   ขากลับเดินผ่านบูธโชว์รถในห้างเป็นรถ Nissan Pulza รีบปรี่เข้าไปชม นึกอนาถตัวเองนะ สมัยก่อนจะได้รับบัตรเชิญอย่างดี มีงานทดสอบก็จะเรียกชวนเสมอ แต่พอตอนนี้ผมอยากดูรถนี่ต้องแวะเอาตามห้างที่เขาจอด
   การดูรถของผมมันไม่เหมือนชาวบ้านนี่สิ อย่างขึ้นรถปุ๊บก็ต้องปรับเบาะให้พอดีขาและคว้าสายเข็มขัดมาคาด ตามด้วยปรับระดับพวงมาลัย จากนั้นก็ดูรอบๆ ตัว ผมเจอจุดไม่เข้าท่าใน Pulza หลายจุด แต่ข้อดีก็มีเยอะคือความโล่งโปร่ง และเบาะหลังที่กว้างมาก กว้างกว่า Mercedes Benz E Class เสียอีก
   ข้อเสียอันแรกแบบไม่ชอบที่สุดคือ
1 ไม่มีที่พักเท้าซ้าย คนอื่นอาจจะเฉยๆ แต่ผมใช้ที่พักเท้าซ้ายมากกว่าแค่วางเท้าเฉยๆ
2 คอนโซลกลางสั้นและเตี้ยเกินไป ใช้เป็นฟังชั่นเท้าแขนไม่ได้
3 ปุ่มบนพวงมาลัยมีแนวโน้มว่าตัวหนังสือจะลอกได้ง่าย
4 ตำแหน่งที่วางแก้วน้ำที่คอนโซลกลาง วางแล้วความสูงของขวดจะโด่ขึ้นมา ทำให้เข้าเกียร์ลำบาก / ช่องวางขวดมีแนวโน้มว่าจะใหญ่กว่าขวดน้ำปกติในบ้านเรา
5 คอนโซลเกียร์ลวดลายไม่สวยเลย ดูห่วยด้วยซ้ำไป ทำเป็นสีดำๆ ตามปกติดีกว่า
   นี่คือสิ่งที่ผมจับมาได้ในเวลา 2 นาทีครับ

[O'Pern]

13 มีค 56
   เมื่อคืนเพลินไปหน่อย กินถั่วก่อนนอน เช้านี้เลยต้องออกกำลังกายหนักหน่อย ยังคงเอาถุงทรายถ่วงข้อเท้าข้างละ 1 กก เหมือนเดิม เดินวิ่งแป๊บเดียว เหงื่อเพียบ ช่วงนี้ผมไม่ได้ขี่จักรยานเลย อยากเร่งลดน้ำหนักให้ได้เร็วๆ อายุยิ่งเยอะก็ยิ่งลดยากตามไปด้วย แถมลดตอนอายุมากมันจะยิ่งทำให้สุขภาพแย่ ทำได้แค่คุมๆ มันไว้
   ได้อาหารสุขภาพตอนเช้าค่อยยังชั่วหน่อย วันนี้มีผัดผักบุ้งไฟแดง ปลาสลิดทอด ข้าวกล้องสีม่วงเกือบจะดำ และกระเทียมสดสิบกว่าหัว ผมกินหนักมื้อเช้าครับ ตอนสายตอนบ่ายก็จะเป็นผลไม้ น้ำเต้าหู้ ถั่ว ฯลฯ แต่ที่อ้วนก็เพราะบางทีมีเผลอกินก่อนนอนนี่แหละ ตอนค่ำมันบรรยากาศแบบสบายๆ ไง อ่านหนังสือไปด้วยยิ่งเพลิน
   เย็นนี้มิวมีการแสดงละคร เขาเล่นเป็นสาวชาวเหนือ เฮ้ออ ทำไมต้องเลือกบทแบบนี้ด้วยนะ หน้าตายิ่งเหมือนผู้หญิงอยู่ ตอนไปสัตหีบแวะซื้อขนมแม่ค้าเงยหน้ามาก็ตกใจ บอกทำไมผิวดีอย่างนี้ น่าอิจฉา แล้วก็ต้องตกใจแบบซ้ำซ้อนเพราะตอนแรกเขาคิดว่าเป็นเด็กหญิง
   ฟังรายการตอบปัญหารถยนต์แล้วขัดหูอีกแล้วว่ะ ผู้ถามๆ ถึงระบบขับสี่ในรถว่าหากไม่ค่อยได้ใช้จะต้องทำอย่างไร เจอคำตอบว่า
   “สัก 6 เดือนก็ใช้มันสักครั้งก็ได้ ใช้ทั้ง 4L และ 4H ถ้าไม่มีทางให้ลุยก็ขับมันบนทางเรียบนี่แหละ มีข้อระวังอย่างเดียวก็คืออย่าใช้ความเร็วเกินคู่มือกำหนด”
   เฮ้ยย พี่ครับ หากขับทางเรียบนี่ได้เฉพาะ 4L นะครับ (ขับได้ แต่ก็ไม่ควรขับ อย่างน้อยก็ควรเป็นช่วงฝนตก) แต่ 4H นี่ขับทางเรียบแล้วมันจะไปไม่เป็นเลยนะ จะพังเอาได้ง่ายๆ 4H ใช้ในทางออฟโรดเท่านั้น จะเป็นลูกรังก็ได้ ทรายก็ได้ ความเร็วสูงสุดไม่น่าจะเกิน 40 ด้วยซ้ำไป
   ผมฟังวิทยากรท่านนี้แล้วขัดหูหลายครั้ง ผมฟังไปก็จะตอบคำถามไปด้วย เสมือนตัวเองถูกถาม ส่วนใหญ่กับวิทยากรท่านอื่นก็จะตอบคล้ายๆ กับที่ผมคิด มีแต่ท่านนี้แหละ ที่ไปกันคนละทางก็บ่อย
   ไม่ใช่จะยกตนข่มท่าน หรือประกาศว่ากูเจ๋งกว่าหรอก แต่บางทีมันผิดแบบไปคนละทาง นี่สิอันตรายต่อผู้ฟังทั่วประเทศ การพูดของเราบางทีมันเป็นการให้ข้อมูลผิด สู้ไม่ตอบเสียยังดีกว่า
   เย็นไปรับลูก วันนี้เขาเล่นละคร แต่งเป็นหญิงชาวเหนือ ตอนแรกผมคิดว่าแต่งแบบตลกขำขำ พอเห็นจริงที่ไหนได้ แม่งโคตรเหมือนหญิงเลย ดูแล้วทำใจลำบาก ปกติก็หน้าตาผิวพรรณเหมือนเด็กหญิงอยู่แล้ว เจอใส่ผ้านุ่งห่มสไบ ติดกิ๊บ (ผมยาว) ทัดดอกไม้ ถือร่ม จบข่าวเลยครับ
   เข้า Big C ซื้อขนม มิวบอกพรุ่งนี้มีงานปาร์ตี้ปิดภาคเรียน แต่ละคนก็จะขนขนมไปแบ่งกันกิน บรรยากาศคงจะเหมือนสภาพแร้งลง ผมเลือกขนมแบบทำร้ายสุขภาพน้อยหน่อย เช่นปลาทาโร่ ถั่วอบ สาหร่ายอบ ไม่รู้ผู้ปกครองคนอื่นจะคิดอย่างไรกันบ้างนะ
   ที่โถงของห้างมี Isuzu D Max จอดโชว์ เลยเข้าไปนั่งเล่น ทำตัวเหมือนเป็นนักทดสอบตกอับ ทุกวันนี้ต้องหาข้อมูลเองตามห้าง อนาถตัวเองเหมือนกัน นั่งอยู่ไม่นานเท่าไหร่ เซลล์คอยแต่จะยื่นรายละเอียดของการดาวน์อย่างเดียวเลย ยื่นแล้วก็เดินหายไปยื่นให้คนอื่นต่อ
                แต่ไม่เป็นไร ถือคติที่ว่า Learn how to fall before you learn how to fly

[O'Pern]

14 มีค 56
   เดินออกกำลังกายเหมือนเดิม แต่ไม่เล่นหนักเท่าเมื่อวาน น้ำหนักค่อยๆ ลงมาทีละนิด มันทำให้เรามีกำลังใจขึ้นหน่อย วันนี้ออกแบบท่าเดินสูตรใหม่ ตั้งชื่อว่าท่า Air Walk เมื่อยฉิบเป๋งเหมือนเดิมครับ ยิ่งถ่วงถุงทรายไว้ที่ข้อเท้าข้างละ 1 กก นี่เล่นแค่ 10 วินาที หัวใจเต้นตึกๆ ๆ ๆ ๆ
   มิวเรียนวันนี้วันสุดท้ายแล้ว แถมเลิกเร็วอีกด้วย ตอนเย็นมีปาร์ตี้กินขนมกัน น่าสนุกจริงๆ
   เช้านี้ขี่จักรยานไปโรงเรียนสวนกุหลาบ วันนี้เขาเปิดรับสมัครสอบวันแรก ลูกผมสอบปีหน้าครับ แต่วันนี้มาเพื่อซื้อแนวข้อสอบเก่าเอามาให้มิวหัดทำ จะมีพวกขายข้อสอบเก่าจากอาจารย์ต่างๆ ที่หน้าโรงเรียน เราจะให้ลูกสอบเข้าที่ใดก็ซื้อมันที่หน้าโรงเรียนนั้นแหละ เช่นเดียวกับการติว ส่วนใหญ่โรงเรียนติวดังๆ ก็จะอยู่ละแวกโรงเรียนที่เราอยากให้ลูกเข้านี่แหละ ยกเว้นพวกอาจารย์เทพฯ ที่สอนเตรียมเอนทรานซ์ พวกนี้จะอยู่แถวสยามกันเยอะ
   ขี่จักรยานไปโรงเรียนก็สะดวกดีครับ ถ้าขับรถยนต์มานี่ไม่รู้จะจอดไหนดี คงต้องจอดที่วัดเลียบฝั่งตรงข้ามโรงเรียนมั้ง เข้าไปชื่นชมบรรยากาศโรงเรียนที่เราเคยใช้ชีวิตอยู่สักพักแล้วเดินออกมาซื้อแนวข้อสอบเก่าไป 2 ชุดใหญ่ ใส่เป้หลังแล้วขี่กลับร้านขายของ
   วันนี้ลูกเลิกเรียนเร็ว มีปาร์ตี้ขนม มิวบอกสาหร่ายที่พ่อแนะนำหมดเป็นอันดับแรก ใครๆ ก็มารุมกินขนมของมิว ส่วนทาโร่และถั่วเหลือ มิวไม่ได้เอากลับมา ให้ครูกินต่อ (อ้าว)
   ก็อร่อยจริงนะ ผมเพิ่งกินครั้งแรกยังชอบเลย ดีเสียอีกมันบอกว่าใช้อบ ไม่ได้ทอดเหมือนยี่ห้ออื่นๆ ที่ซื้อมานี่ยี่ห้อตะวันแดงครับ ทุกอย่างโอเคดีหมด จะมาเสียสุขภาพก็ตรงโซเดียมเยอะนี่แหละ
   มิวกลับมาบ้านเร็วสุดในรอบปีครับ 0330 ก็ถึงบ้านแล้ว เข้าฟอร์มเดิม ไม่มีอะไรทำ ก็ขอไอ้แพดเอามาเล่นเกม สมัยก่อนแรกๆ ก็เป็นเกมเครื่องบิน แต่ล่าสุดนี้มาชอบเกมรถแข่งแทน ไม่นะมิว ไม่นะ ไม่ๆ ๆ ๆ
   คืนนี้นิสัยเสียอีกแล้ว กินถั่วพิสตาชิโอก่อนนอน ดูสปันจ์ช่อง9 ไปด้วย เพลินจริงๆ เลย  เฮ้ออ พรุ่งนี้เช้าต้องวิ่งคืนอีกแล้วสินะ

[O'Pern]

15 มีค 56
   ออกกำลังกายยามเช้ามาเป็นสิบปี จะให้ตื่นสายก็ทำไม่เป็นแล้วล่ะ ต่อให้เข้านอนดึกก็ตื่นไม่เกิน 0600 เรียกว่าหากมีเพียงแสงแค่ขอบฟ้าก็สามารถปลุกผมให้ตื่นขึ้นมาได้
   คิดหาอะไรพลิกแพลงทำเล่น ท่าออกกำลังกายล่าสุดคือเดินขึ้นบันไดถอยหลัง พอเดินคล่องก็เปลี่ยนเป็นวิ่งแทน แน่นอน วิ่งถอยหลัง หึหึ ไม่ล้มหรอกครับ แต่ด้านเอ็นร้อยหวายมันจะครูดกับจมูกบันไดเอานี่สิ กลัวจะได้เลือด
   เหนื่อยดีครับ ชักอยากได้บันไดแบบขั้นโตๆ หน่อย ไม่ต้องชันมาก จะได้เหยียบเต็มเท้ากว่านี้
   ทำอะไรที่มันแตกต่างไปจากเดิมบ้างมันก็เป็นการฝึกสมองอีกอย่างหนึ่งนะ
   มิวปิดเทอมแล้ว ไม่ต้องไปส่งที่โรงเรียน เลยออกจากบ้านสายนิดหน่อย ชีวิตทีทำงานแบบเดิมๆ เป๊ะ เคยมีรุ่นน้องมาพูดคุยเรื่องชีวิต เขาบอกเบื่องาน หึหึ มันคงไม่รู้ว่างานของผมน่าเบื่อกว่าของมันเยอะ
   สอนให้เขาคิดว่ามันคืองานอดิเรก อย่าคิดว่ามันน่าเบื่อ ต้องคิดว่ามันสนุก แกล้งๆ คิดก็ได้
   สอนเขาไป ก็เหมือนสอนตัวเองไปด้วย

   ในเวปจักรยานมีคนมาโพสหาทีมงานทำหนังสือ เฮ้ยย มาอีกเล่มแล้วหรือวะนี่ เยอะสุดๆ เลย มันจะเกิดกันมากเกินไปแล้ว ตามกฎของผมเอง อะไรที่มันมาเร็วก็จะไปเร็ว ถ้าไม่เจ๋งจริง แผนไม่รัดกุม ไม่น่าเสี่ยง
   เขาหาทีมงานนักเขียนต้องการคนมีประสบการณ์ หึหึ ผมนี่ไง ประสบการณ์เพียบ รู้ทุกขั้นตอน และรู้สึกกลโกงของธุรกิจแนวนี้อีกด้วย ไม่ว่าจะเป็นโรงพิมพ์โกงเรา สายส่งหนังสือโกงเรา เซลล์ลูกน้องเราโกงเราเอง ฯลฯ
   ผมโพสส่งรายชื่อตัวเองขึ้นไปด้วยนะ แต่บอกเขาว่าผมถนัดแนวเดินทางท่องเที่ยว ไม่ถนัดพวกของตกแต่งประดับโน่นนี่ ไม่ชอบเอาเสียเลย
   ดูท่าทีเขาโอเค ย้อนถามผมคำเดียว ผมจุก ตอบไม่ได้
   “คุณทำงานประจำได้หรือเปล่าครับ”
   จบข่าวเลยสิครับ ผมรับงานฟรีแลนซ์มาตลอดตั้งแต่เด็ก อายุ 18 ก็เป็นนักข่าวอิสระหนังสือพิมพ์บันเทิงเล่มแรกของไทยชื่อ Inside TV หลังจากนั้นก็เป็นนักเขียนอิสระมาเรื่อย จะมาเต็มที่ก็ด้านงานรถยนต์นี่แหละ พักมาสิบปี มาวันนี้ อาจฉายแววด้านจักรยานแทน
   เย็นพาลูกไป Ivy มิวไม่ได้มาที่นี่นานมาก เขาปิดเทอมแล้วเลยพามาว่ายน้ำเล่น นี่เราไม่ได้ว่ายน้ำในสระนี้กว่า 2 ปีมาแล้ว โห นานมากๆ สระก็สวย บรรยากาศก็ดี ติดริมน้ำเจ้าพระยา เงียบสงบ แต่กลับไม่ค่อยได้มา น่าเสียดายจริงๆ
   มิวจัดหนักวิ่งรวดเดียว 3 กม เหงื่อซ่ก เล่นฮูลาฮูปต่อ สักพักเดียวหมดแรง ชวนกลับบ้าน ส่วนผมเจอเครื่องเล่นถูกใจ เป็นการบริหารกล้ามท้องและหลังส่วนล่าง