กพ 58 28 M Storm DC สนาม 5 Qualify

[O'Pern]

1 กพ 58
   ออกวิ่งไป 1.30 ชม ต่อด้วยเดินเท้าเปล่าบนสนามหญ้านุ่มๆ ที่มีน้ำค้างเพียบๆ อีก 15 นาที แปลกตรงที่เดินเสร็จแล้วฝ่าเท้ายังคงชาต่อไปอีกราว 10 นาทีแน่ะ ไม่รู้เกิดอะไรขึ้น
   แวะเติมน้ำมันสักหน่อย ไม่ได้เติมมาราว 3 เดือน ตั้งแต่น้ำมันลดราคามานี่ยังไม่เคยเติมกับเขาเลย วันนี้ลองจัดไป 1000 บาท ตกใจมากที่ได้เต็มถังเลย เฮ้ยย ฝันที่เป็นจริง
   เป็นอันว่าช่วงนี้ราคาของน้ำมันลงมาใกล้เคียงกับแก๊สอีกแล้วสินะ จำได้ว่าผมติดตั้งระบบแก๊สเมื่อตอนที่น้ำมันราคาลิตรละ 25 บาทหรือไงนี่แหละ เริ่มจากทำให้รถพ่อก่อน เพราะ Isuzu Trooper มันคันใหญ่ กินจุมาก ไม่ใช่แก๊สนี่ไม่ไหวเลยจริงๆ ซดไป 4 กม/ลิตร แบบขำขำ
   กลับบ้านกินพะแนงหมูที่ซื้อมาจากตลาดท่าดินแดงเมื่อวาน กินกับไข่ต้ม แครอทลวก และข้าวกล้องสีม่วง ไม่น่าเชื่อว่าผมเติมข้าวถึง 2 ครั้งแน่ะ รสชาติอร่อยดีจริงๆ เสียดายที่มะเขือพวงยังน้อยไปนิด
   พ่อแม่ไปบ้านที่มวกเหล็ก สั่งให้ผมอยู่บ้าน อย่าไปไหน โอเคครับ ผมเชื่อฟังดีตลอดแหละ วันนี้จึงเป็นอีกครั้งที่อยู่บ้านตลอดวัน อยากขี่จักรยานกับเขาบ้างเหมือนกันนะ แต่มันไม่ว่าง ทำไงได้
   ไม่ให้เสี่ยเวลาเปล่าก็ออกกำลังกายไปด้วยพลางๆ วิดพื้นหลายๆ เซ็ทพอตกบ่ายแม่งเจ็บบแขนว่ะ อัดหนักไปหน่อย
   กลางวันดูรายการช่องไทยรัฐทีวี พักนี้ผมดูช่องนี้บ่อยมาก ไม่ได้ดูแค่รายการ แต่วิเคราะห์ด้วย ชอบรายการของเขามากครับ ตอนเที่ยงมีรายการ “เล่าเส้นเป็นเรื่อง” น่าสนใจดี ไม่ได้แค่แนะนำอาหารธรรมดา แต่เน้นที่อาหารประเภทเส้น มีคอนเสปชัดเจนดี ดำเนินรายการโดย “น็อต วรุฒ” คนนี้เมื่อก่อนทำรายการ “เปรี่ยวปาก” มาก่อน แต่ช่วงหลังลาออกมา ก็น่าจะมีผลที่จะมาทำรายการของตัวเองในวันนี้แทน (เดา)
เห็นโฆษณาของการท่องเที่ยวแห่งประเทศไทยอันล่าสุดชอบมาก เจ๋งดี ท่องเที่ยวิถีไทย เปรียบเปรยไอ้คนพวกชอบเทียบสถานที่ของต่างประเทศกับเมืองไทย เช่น เรียกเขื่อนรัชประภาเป็นกุ้ยหลินเมืองไทย
ไอ้คนชอบเรียกแบบนี้มันเหมือนว่าของไทยเราไม่มีค่า เฮ้อออ ทำไมไม่เรียกกุ้ยหลินว่ารัชประภาเมืองไทยบ้างล่ะ

[O'Pern]

2 กพ 58
เพลีย ตื่นสายเฉยเลย ไม่มีเวลาแม้กระทั่งขี่จักรยาน
   เช้านี้มีแกงจืดตั้งโอ๋ ใส่หมูสับ ไข่เจียว ข้าวกล้องสีม่วงล็อตนี้อร่อยมาก กินข้าวกล้องจนอร่อยกว่าข้าวขาวแล้วล่ะ แต่ข้าวขาวจะอร่อยกว่าข้าวกล้องอยู่กรณีเดียวคือนำมาทำข้าวผัด แต่ข้าวที่นำมาผัดต้องเป็นข้าวเย็นด้วยนะ ข้าวสวยร้อนๆ นำมาผัด รับรองความห่วย มันจะเละไปหมด แถมติดกระทะล้างยากอีกด้วย
   เช้าวันจันทร์ของต้นเดือน แถมคนงานขาด หึหึ ผมรับเองครับ ทำหน้าที่ตรวจเช็คสินค้าเข้าออกจากร้าน วุ่นจนแทบไม่ได้นั่งเก้าอี้ ปีนป่ายท้ายรถสิบล้อขึ้นไปนับสินค้า ถ้าเขาจัดเรียงไม่เป็นระเบียบก็นับยากหน่อยครับ คิดบวกเสมอว่ามันท้าทายดี
   ติดเอาส้มเขียวหวานไปกินด้วย 5 ผล เดินไปเดินมาก็หยิบเข้าปาก แป๊บเดียวหมด ยังดีนะที่มีของกินรองท้อง เพราะช่วงกลางวันก็มีสินค้ามาส่งสลับกันไปตลอด กว่าจะว่างก็โน่นเลยครับ 0200 และยังต้องไปธนาคารต่ออีกสักพักใหญ่
   เข้ามาบ้านตอน 0330 เพลีย หมดแรง สมองไม่แล่นเลยว่ะ หมดแรง เหนื่อย เมื่อย หิว ไม่มีอะไรกิน เลยเอาหมูหยองมากินเปล่าๆ หึหึ เพลินนะนั่น
   เจอโฆษณา “สแนคแจ๊ค” เอานักร้องชื่อแสตมป์มา ฉากกำลังจะกินปลาหมึกสดใจจาน แต่นึกสงสารขึ้นมา แถมมีลูกปลาหมึกออกมากอดแม่ไว้อีก เลยคิดหนัก แล้วแม่ปลาหมึกก็ชี้ให้ดูข้างๆ มีบริกรสาวเอาขนมสแนคแจ๊ครถปลาหมึกมาให้กินแทน เป็นอันว่าปลาหมึกสดรอด ไม่โดนแดก    
   ฮ่วยย ร้านอาหารมึงขายสแนคแจ๊คด้วยหรอวะ
   แสดงว่ากำลังจะขยายฐานจากเดิมขายเด็ก อยากจะเพิ่มกลุ่มเป้าหมายเป็นวัยเริ่มโตขึ้น
   ธุรกิจขนมก็น่าสนใจนะ แต่ขนมส่วนใหญ่มันออกแนวทำลายสุขภาพมากกว่า เรื่องนี่สิน่าคิด ผมว่าน่าจะคิดภาษีจากจุดนี้ให้หนัก ใครทำลายสุขภาพมากกว่ากันก็เก็บภาษีเยอะหน่อย เช่นพวกของทอด ใช้ไขมันทรานส์ ใส่สารกันเสีย ปรุงแต่งรส โซเดียม ฯลฯ
   ในทางกลับกัน หากใครทำของมีคุณภาพ กินแล้วสุขภาพดี เช่นมีเส้นใยอาหารสูง ไม่มีสารปรุงแต่ง ไม่ใส่สี ไม่ใส่สารกันบูด ไม่มีไขมันทรานส์ ฯลฯ เช่นนี้ก็น่าจะเสียภาษีในอัตราที่ต่ำกว่านะ

[O'Pern]

3 กพ 58
   นอนดึก ตื่นสายอีกแล้ว ทำเอาไม่ได้ออกกำลังกายไปอีกวัน เช้านี้มีน้ำแครอทคั้นแยกยากให้ดื่ม 1 แก้วใหญ่ อีกพักหนึ่งก็กินมื้อเช้า อร่อยสุดยอดครับ เนื้อปลาผัดใส่ใบโหระพา ทำเหมือนตอนผัดหอยลายน่ะ กินกับไข่ต้ม แครอทสดลวก นึกขึ้นได้ เฮ้ยย เราพักกระเทียมสดไปนานเป็นเดือนแล้วนะนี่ ไว้ต้องกลับมาจัดใหม่
   ของอะไรดีๆ เรากินแล้วก็ต้องพักบ้างนะครับ เรียกว่าเดินสายกลาง อย่างผมก็พักกระเทียมสดไปพักใหญ่ บีทรูทก็เช่นกัน พักไปเป็นเดือนแล้ว
   แต่ของที่กินได้ตลอด ไม่ต้องพักก็คือผลไม้ตามฤดูกาล ของถูกๆ หาง่ายๆ เช่น กล้วย ส้ม พวกนี้ของดีใกล้ตัว ไม่ต้องแร่ดไปหาของแพงๆ กินก็ได้ มีประโยชน์ไม่แพ้กัน ถ้าจะเลือกกินก็ขอให้เลือกแบบหลากสีเข้าไว้เป็นดี
   วันนี้งานที่ร้านไม่โหดมาก ทำไปเรื่อยๆ สบายๆ แต่ยังคงมีแบกยกของเหมือนเดิมไม่มีเปลี่ยน ฮ่าๆ มันช่างเป็นงานที่อมตะคลาสสิคเสียจริงๆ
   
   บ่ายนี้มีอาหารกลางวันเป็นถั่วแดงต้มถ้วยใหญ่เลย ปกติต้มถั่วเขียวนี่แค่ 15 นาทีก็สุกแล้ว แต่ถั่วแดงนี่ต้องต้มถึง 1.15 ชม แถมถั่วยังไม่เปื่อยเลย โหห โหดสัสจริงๆ คราวนี้แช่ก่อนล่วงหน้าถึง 8 ชม แล้วนะ คราวหน้าคงต้องลองแช่ถึง 2 วัน หึหึ

[O'Pern]

4 กพ 58
   กินถั่วแดงเยอะ ถ่ายออกมาสีคล้ายถั่วแดงเลย ช่วงนี้มีน้ำแครอทคั้นแยกกากกิน 1 แก้วทุกเช้า
   ข่าวใหญ่วันนี้คือ เครื่องบินโดยสารของสายการบินทรานส์เอเชีย เป็นสายการบินในประเทศของไต้หวัน มีผู้โดยสาร 58 คน บินชนกับสะพานข้ามแม่น้ำอย่างจัง และตกลงไปในแม่น้ำคีลุงใกล้ๆ กับไทเป
   เครื่องเพิ่งขึ้นมาจากสนามบินซงซานได้แค่ไม่กี่นาทีเท่านั้นเอง ตัวเครื่องบินเป๋มารอดผ่านตึกจนปีกชนกับสะพานแล้วจึงร่วงลงแม่น้ำ
   แต่มีข่าวใหญ่กว่าเมื่อสองวันก่อนคือกลุ่ม IS ฆ่าตัดคอตัวประกันชาวญี่ปุ่น เพื่อนผมเอาคลิปมาให้ดู แม่งเอ๊ยยย สยองเหี้ยๆ เลย เอาเป็นว่าผมออนไลน์มากว่า 20 ปี คลิปนี้แหละคือที่สยองขวัญที่สุดเท่าที่เคยเห็นมา ดูมาสองวันแล้ว ภาพยังติดตามาจนถึงตอนนี้ นึกแล้วแม่งขนลุกมาก
   ตกใจยังไม่ทันหาย บ่ายมีคลิปเผาทั้งเป็นนักบินของจอร์แดนออกมาอีกแล้ว เฮ้ยย โหดอะไรปานนั้น
   แต่ไอ้คลิปล่าสุดนี้ดูแล้วแปลกๆ ไปมาก ทั้งมุมกล้อง ทั้งองค์ประกอบ ลำดับภาพ เอาตรงๆ คือแม่งเหมือนทำหนังมาให้ดู
   แล้วกลุ่ม IS มันจะสร้างสรรค์ขนาดนั้นหรอ จะฆ่าตัวประกันโชว์ก็ซัดไปเลย ทำไมต้องมาบิ้วอารมณ์เป็นช็อทๆ
   หรือว่ามันไม่ใช่คลิปของกลุ่ม IS
   และถ้าไม่ใช่ของ IS จะเป็นของใครล่ะ
   ก็ใครล่ะที่ได้ประโยชน์หากจอร์แดนโกรธจนเข้าร่วมทำสงคราม
   “สงคราม” คำนี้คุ้นไหมครับ ประเทศไหนอีกล่ะ ที่ได้ประโยชน์จากการทำสงคราม
   ก็คือประเทศที่ขายอาวุธไงครับ
   เข้าใจตรงกันแล้วนะว่าใครอยู่เบื้องหลังทั้งหมด

   กลุ่ม IS ส่วนใหญ่ก็ไม่ใช่ใครที่ไหน ก็คือชาวมุสลิมชาวอิรักที่เกลียดคนมาหากินด้วยการทำสงครามในบ้านเขานับสิบปีนั่นเอง
   สงครามนี่มันคือธุรกิจหลักของประเทศค้าอาวุธเลยนะครับ 20 กว่าปีก่อนก็หลอกแดกซาอุฯ ในสงครามอ่าวเปอร์เซียร์ไปแล้ว พอเศรษฐกิจแย่ก็กุเรื่องสร้างสงครามขึ้นมาสักที แค่นี้ก็มีเงินเข้ามาหากระเป๋าตัวเองแล้ว

   เย็นไฟดับ เอาแล้วสิมึง รีบถอดปลั๊กคอมฯก่อนเลย คิดว่าดับแป๊บเดียว เราก็เฉยๆ สบายๆ ไม่เดือดร้อน พอนานเข้า เฮ้ย ชักแปลก สงสารปลาทองในบ่อสิ มันไม่มีระบบน้ำหมุนเวียนกลัวจะตายเอา เริ่มดับตอน 0400 พอผ่านไป 1 ชม ไฟยังไม่มา ผมยังเฉยๆ นะ เอาจักรยานออกขี่เล่นต่อ จะได้ไม่เสียเวลาออกกำลังกาย
   ขี่ไปเรื่อยๆ นั่งจนเจ็บตูด ผ่านไป 1 ชม เฮ้ยย 0600 แล้ว เริ่มมืดแล้ว ไฟยังไม่มาเลย เดินดูปลาในบ่อยังโอเค แต่งดให้อาหารมื้อเย็นนี้นะ
   ฟ้าเริ่มมืดลงเรื่อยๆ แต่เราไม่เดือดร้อน คิดบวกตลอดไง นึกถึงตอนเราไปแคมปิ้งมันก็ไม่มีไฟฟ้าให้ใช้ และที่โหดสุดของผมก็คือตอนที่ไปนอนที่ริมทะเลชะอำ แถมไม่ได้อาบน้ำก่อนนอนอีกด้วย ไอ้นี่สาหัสเลย ผมยังผ่านมาแล้วเล้ยยย
   เริ่มมืดลงๆ เดินหาเทียนมาจุด ไปได้เอาของชำร่วยแต่งงานของใครก็ไม่รู้ มีหลายรุ่นเลย หยิบมา 3 ชิ้น จุดแล้ววางรอบๆ ตัว มีไฟฉายก็จับตั้งเปิดให้มีส่องเพดานบ้านที่เป็นสีขาว จะได้แสงกระจายนวลๆ แล้วก็ซ้อม Uke ไปอย่างเพลินๆ
   0700 ไฟยังไม่มาเลย หึหึ ชักจะเริ่มร้อนนิดๆ เพราะไออุ่นจากเทียนนี่แหละ แต่ก็ต้องทนเอา หากคิดว่ามันร้อน ก็จะร้อนอยู่อย่างนั้น ในทางตรงข้าม หากคิดว่ามันเย็นสบายดี เราก็จะรู้สึกเย็น
   ผมเรียกวิธีนี้ว่าการสะกดจิตตัวเอง ลองทำครั้งแรกขณะฝึกเรียน รด ครูฝึกสั่งให้หมอบบนพื้นปูนร้อนๆ ผมคิดว่ามันเป็นพื้นน้ำแข็ง โคตรหนาวเลยนะมึง คิดแบบนี้ในหัว จึงหมอบราบบนพื้นปูนได้อย่างนิ่งสนิท ต่างจากเพื่อนๆ รอบตัวที่กระดุกกระดิกตัวหนีสัมผัสของพื้นกัน
   ยังนำวิธีนี้มาใช้ตอนขี่จักรยานทางไกลด้วยนะ เวิร์คมากๆ ทำให้เราอึดทนต่อได้อีกพักใหญ่ แต่จะมาจบข่าวตอนเจ็บก้น เจ็บหลังนี่แหละครับ ถ้าร่างกายเจ็บแล้วนี่แม่งจบข่าวเลย ฝึกอะไรมาขนาดไหน ถ้าเจ็บปุ๊บ จบปั๊บ ฉะนั้น โปรดจงอย่าเจ็บ
   0730 ไฟมาแล้ว รับรู้ได้จากเสียงคอมฯของตู้เย็นก่อนเพื่อน เย้ๆ รีบขึ้นห้องเปิดแอร์ผึ่งพุงทันที

[O'Pern]

5 กพ 58
   ขี่จักรยานตอนเย็นแล้วเพลียหมดแรงได้เพียงนี้หรือนี่ ตื่นสายมาหลายวันแล้วนะ
   เฮ้ย วันนี้ได้งานแปลกโคตร คือไปซื้อของจากร้าน 7-11 มาขาย !!! งงไหมครับ คือสินค้าบางตัวของ 7-11 เขาจัดรายการแล้วมันราคาถูกเว่อร์ เรียกว่าขนาดผมซื้อเข้าเป็นคันรถ ยังแพงกว่าเขาเลย
   ไม่ใช่เรื่องแปลกอะไรครับ เพราะกับ 7-11 แล้วส่วนใหญ่บริษัทเจ้าของสินค้าจะเป็นผู้จัดส่งเอง ซึ่งเขาจะขายกันเท่าไหร่ก็ตามใจเลย คือถูกไม่พอ แถมให้เงินติดอีกด้วย แต่ถ้าเขาขายร้านผมก็จะต้องผ่านเอเย่นต์ ผ่านศูนย์กระจายสินค้า ผ่านระบบจัดส่ง ฯลฯ ร้ายกว่านั้นคือผมต้องจ่ายเงินก่อน แล้วของถึงจะมา หึหึ
   ก็เป็นประสบการณ์ใหม่ครับที่ได้เดินเข้าไปหลังร้านของ 7-11 แล้วยกแบกออกมาเอง จากนั้นก็นำสินค้าเข้าไปเก็บในโกดังของร้านเราเองต่อ
   
   เซ็งเหี้ยๆ เลย  ตอนบ่ายทางกองเรือยุทธการประกาศเปิดรับสมัครคอร์สเรือใบของปี 58 วันที่ 10 – 20 มีนาคม มันตรงกับวันที่แม่จะไปต่างประเทศพอดี ผลก็คือ ผมต้องอยู่เฝ้าร้านขายของ
   ปีที่แล้วมิวติดสอบเข้า ม1 ก็เลยไม่ได้ไป กะว่ายังไงๆ ปีนี้ไม่พลาดแน่ ครั้งก่อนมิวเรียนเรือออปติมิสต์ ปีนี้อยากให้เขาเรียนเรือเลเซอร์ และผมก็จะขอร่วมเรียนด้วย เป็นอันว่าฝันสลายครับ เศร้าโคตรๆ เลยนะ เพื่อนมิวที่โรงเรียนเก่าก็ยังไปกันเลย คิดถึงบรรยากาศแล้วน่าสนุกสุดๆ เสียดายๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ
   แต่ไม่เป็นไร คิดบวกเข้าไว้ แม้ไม่ได้เรียนคอร์สนี้ ก็ไปเรียนตอนสะดวกก็ได้นี่นา
   อืมม แล้วมึงจะได้ไปตอนไหนหรอ มึงต้องยกแบกของอยู่ร้านนี้ไปชั่วชีวิตไม่ใช่หรอ
                เฮ้ย เพื่อน ใจกูแกร่งกว่าที่มึงคิดไว้เยอะว่ะ

[O'Pern]

6 กพ 58
   ออกกำลังกายตอนเย็น แถมนอนดึก ทำเอาตื่นสายติดต่อกันไปหลายวัน นี่ก็เป็นอีกวันที่ตื่นเช้ามาแล้วทำได้แค่สูดลมหายใจ มีน้ำแครอทคั้นแยกกากกิน 1 แก้ว ไอ้นี่กินบ่อยๆ จะถ่ายออกมาเป็นสีส้มเลยนะ แต่ไม่อันตรายอะไรหรอก แต่ร่างกายมีเบตาแคโรทีนเยอะเกิน ก็จะขับออกมาเท่านั้นเอง
   วันนี้ที่ร้านขายดีมาก มีข่าวสินค้าจะปรับราคาขึ้น ลูกค้าที่มีที่เก็บก็สังของกันใหญ่ จัดไปครับ เราเกิดมาเพื่อสิ่งนี้อยู่แล้ว ยก แบก เข็น ฯลฯ กระทั่งหาบก็ยังเคยมาแล้วนะ ถนนทางเข้าร้านลูกค้ากำลังก่อสร้าง ขนาดเดินยังลำบาก รถเข็นเข้าไม่ได้ จะยกก็ได้ทีละไม่กี่ลัง แถมต้องเดินไกล ก็เลยใช้ใส่หาบแล้วช่วยกันหาม หึหึ ความพยายามสูงจริงๆ
   บ่ายขี่จักรยานไปรับรถคนงานจากอู่ กลางแดดเปรี๊ยงๆ เลย โหดสัสๆ เลย ไม่มีแว่น ไม่มีผ้าปิดหน้า ร้อนจนแสบผิว ครีมกันแดดน่ะไม่ได้ทามาปีกว่าแล้ว ระยะทางไม่ไกลมากนักราว 3 กม แต่รถมันติดมากนี่สิ ขี่ไปดมควันไป ฟินโคตร
   แวะจ่ายภาษีที่สำนักงานเขต บ่ายนี้รถติดเว่อร์ๆ ยังไงพิกลนะ
   ขากลับบ้านรู้สึกทำไมรถเราแปลกๆ เรี่ยวแรงไม่ค่อยมี กดแล้วรถไม่ค่อยพุ่ง อาการแบบนี้เคยเกิดหลายปีมาแล้ว แก้หายแล้ว เหตุเกิดจากชุดคอยล์จ่ายไฟไม่เต็มสเปค
   เอ แล้วมันจะเป็นแบบเดิมอีกไหมหนอ แต่อาการเหมือนเดิมเป๊ะเลย เครื่อง 2.0 T แต่วิ่งเหมือนมีแค่ 1.2 NA ซำยังรอบปลายยังลากไม่ขึ้นอีกด้วย เหมือนมันตื้อๆ ตันๆ
   ระบบไฟชัวร์ครับ ลองสลับวิ่งแก๊สแล้วก็เป็นเหมือนกัน แต่ก็ต้องไล่เช็คกันไป อาจเกิดจากหัวเทียนก็ได้ สายหัวเทียนรั่วก็เป็นได้ (แต่คงรั่วน้อย เพราะถ้ารั่วเยอะนี่ถึงขั้นเดินไม่เต็มสูบ เครื่องจะสั่นสะท้านมาก)
   ขับมากลางทางก่อนจะถึงบ้านยิ่งระทึก เหลือบมองหน้าปัด เฮ้ยย เข็มความร้อนขึ้นสูง !!!
   เหลืออีกนิดหน่อยจะเข้าขีดแดง รีบปิดแอร์ทันที เปิดกระจก รถติดกลางแดดนี่ไม่เป็นผลดีต่อการระบายความร้อนเลยนะ ทำให้คิดต่อไปว่า เอ๊ะ น้ำหม้อน้ำเราขาดหรือเปล่าวะ ไม่ได้เช็คมาสามวันเองนะ
   ไอ้คันนี้เมื่อก่อนมีอาการน้ำขาดประจำ แต่จู่ๆ ก็หายเอง งงฉิบเป๋ง จากเดิมตรวจเช็คกันทุกวัน ตอนนี้กลายเป็นวันเว้นสองวัน
   พอรถเริ่มขยับได้หน่อยก็ดีใจ แต่กดคันเร่งมากไม่ได้นะ ถ้าใช้รอบสูงจะยิ่งทำให้ปั๊มน้ำปั่นแรงตามไปด้วย ยิ่งดันน้ำที่มีอยู่น้อยกว่าปกติ ออกทิ้งไป (ถ้ามีจุดรั่วนะ)
   ฉะนั้น ควรขับช้าๆ ที่รอบเครื่องต่ำๆ ไม่เกิน 2000 รอบ หรือต่ำกว่านั้นได้ยิ่งดี ประคองไปเรื่อยๆ จนถึงบ้าน แต่ต้องดูเข็มกันตลอดทางเลยนะ
   แต่ทางที่ดีสุดนะ (ถ้าเข็มถึงขีดแดงแล้ว แต่เครื่องยังไม่ดับ) ถ้ามีที่จอดรถสวยๆ อย่างปั๊มน้ำมัน หรือร้านกาแฟ ก็แวะเลยครับ จอดพักและเติมน้ำในถังพักให้เต็ม (แต่กรณีนี้คือแค่น้ำพร่องจนหาย หรือรั่วเล็กน้อยนะ)
   จอดพักดับเครื่องไปเลยครับ ราว 1 ชม ค่อยกลับมาดูที่รถ บิดกุญแจแก๊กเดียว แค่พอให้เข็มบนหน้าปัดขึ้น ถ้าเครื่องยังร้อนผิดปกติอยู่ก็รอต่อไป รอจนให้เข็มความร้อนลงมาต่ำกว่าเกณฑ์ปกติ จากนั้นจึงเติมน้ำในถังพักแล้วสตาร์ทเครื่องขับต่อไปได้
   แต่ระหว่างทางก็ต้องมองเข็มกันตาเขม็งเลยล่ะ
   
   ถึงบ้านก็รีบจอดเข้าที่ร่ม เปิดฝาเช็คระดับน้ำ พบว่าน้ำพร่องไปเยอะพอควร รีบเติมทันที แล้วก็เห็นเข็มค่อยๆ ลดลงมา โอเค มาถูกทางแล้ว ติดเครื่องเดินเบาไปอีกสักพัก ต่อไปจะขับรถต้องคอยเช็คระดับน้ำกันตลอดอีกแล้วสินะ
   ก่อนจะดับเครื่องได้ยินเสียงลมฟี้ๆๆ ๆ ๆ เฮ้ยย ท่อแวคคัมรั่ว
   รถเครื่องยนต์เทอร์โบจะมีท่อลมมากมายต่อวนผ่านตัวกล่องอะไรก็ไม่รู้ ยังไม่นับระบบเวสเกตท์ที่ต่อวนเอาลมที่พ่นทิ้งกลับไปใช้ใหม่อีกด้วย
   ลองเอานิ้วอุดก็รู้ว่ามันคือท่อดูด โหห แล้วมันเพิ่งหลุดหรือเปล่าหนอ เพราะตอนขากลับบ้านนี่กดคันเร่งแล้วรถอืดมากๆ ไม่รู้เกิดจากความร้อนขึ้นหรือไอ้สายนี้หลุดกันแน่ งงจริงๆ เลย
   ผมเล่นรถโบราณมาก่อน เลยเข้าใจพฤติกรรมของรถเก่า แต่บอกได้เลยนะว่าถ้าภรรยาหรือแม่ผมนั่งไปด้วยแล้วเจอรถแบบนี้ ผมโดนบังคับขายทิ้งเหมือนรถคันก่อนๆ แน่นอน
   ท่อแวคคัมของเก่ามันแข็ง บางเส้นก็แตกปลาย ทำให้ระบบลมหมุนเวียนไม่สมบูรณ์ ส่งผลโดยตรงต่อเครื่องยนต์ เริ่มจากรอบเครื่องไม่นิ่ง ตอบสนองผิดปกติไป ถ้าเป็นไปได้ ไล่เปลียนมันยกชุดเสียเลย และเลือกใช้ท่อซิลิโคนคุณภาพสูงสุด (แพงมาก)

   หิวโฮก ปล้ำกับรถจนเหนื่อย ที่บ้านมีถั่วเขียวต้ม เลยจัดมาชามใหญ่ กินอิ่มแล้วยังไม่สะใจ ตามด้วยช็อคโกแลตดาร์คอีก 2 ชิ้น หึหึ เคลิ้มเลย

   USA ประกาศระงับความสัมพันธ์เต็มรูปแบบกับไทย เฮ้ยยๆ พี่คิดอะไรผิดหรือเปล่า ให้ค่าตัวเองสูงไปเปล่าครับ คิดเอง เออเอง
   แต่แล้วก็เจอจีนสอนมวย เพราะส่งทูตมาสานสัมพันธ์กับลุงตู่ทันทีในวันเดียวกัน บ๊ะ สุดยอดมากๆ คมเฉือนคมจริงๆ

[O'Pern]

7 กพ 58
   ไปส่งมิวที่รถไฟฟ้า มีเวลานั่งอยู่ด้วยกันก็เช้าและเย็นวันเสาร์นี่แหละครับ วันอื่นๆ เขาจะออกไปกับภรรยาผม มีเวลาแค่ราว 20 นาทีในการพูดคุย ให้กำลังใจ ปลุกไฟในกายเขา
   การพูดคุยก็จะแนวๆ เดิม คือถามเขาว่าความฝันของลูกยังคงเป็นแบบเดิมไหม ต้องรักษาสุขภาพสายตาและร่างกายอย่างมากนะ ตอนเรียนก็ลองคบหากับเพื่อนหลายๆ กลุ่มเข้าไว้ ให้ลูกเรียนรู้คนหลายๆ แบบ เพื่อนเรียนเก่งๆ เราก็ถามเรื่องวิชาการกับเขา ถ้าเจอเพื่อนเรียนไม่เก่งเราก็ช่วยผลักดันเขา เข้าร่วมกิจกรรมของโรงเรียนให้มาก ช่วยงานครู ฯลฯ
   อาการรถที่วิ่งเน่าๆ เริ่มดีขึ้น เดาว่าเกิดจากสายแวคคัมแน่ๆ หลังจากเสียบกลับเข้าที่ให้แน่นแล้วรู้สึกรถวิ่งดีขึ้นอย่างชัดเจน แต่ยังมีหน่วงๆ ถ่วงๆ อยู่อีกพอควร จนผมอยากได้ชุดสายหัวเทียน สายคอยล์แบบ Direct Coil ที่เป็นของแต่ง ไม่รู้หาจากไหนดีนะ รถแม่งเก่ามากแล้ว แต่ผมยังแอบเก็บชุดแต่งท่อไอเสียของ Blitz Spec Nur ไว้นะ ซื้อตอนที่มันออกมาใหม่ๆ เลย เก็บไว้เป็นสิบปี กะจะมาให้มันหล่อตอนแก่
   และเช่นเคยครับ สไตล์การแต่งของผม มันไม่เหมือนชาวบ้านแน่นอน และสไตล์ที่ผมอยากแต่งมันก็ยังไม่เคยเห็นใครทำมาก่อนอีกด้วยทั้งในไทยและต่างประเทศ แบบนี้เขาเรียกเด็กแนวหรือเปล่านะ
   มีลูกค้าชาวญี่ปุ่นมาสั่งซื้อสินค้าให้ไปส่ง เขาจะจัดบูธขายสินค้าแถวๆ คลองสาน เจ้าตัวจะมาจ่ายเงินที่ร้าน แต่เขาไม่รู้จัก พูดคุยกันผ่านโทรศัพท์ยิ่งยากเข้าไปใหญ่ ผมอยู่ด้วยพอดีเลยสื่อสารกันด้วยภาษาอังกฤษจนสำเร็จ
   เฮ้ยย นี่ขนาดทำงานร้านโชว์ห่วยก็ยังต้องรู้ภาษาอังกฤษเลยนะ ปลายปีเปิด AEC ก็จะเพิ่มความสะดวกแก่ธุรกิจที่เขาพร้อมรับคนต่างชาติอีกเป็นแน่
   “ฮิโรชิ” เดินตลอดทั่วถนนแต่หาร้านผมไม่เจอ จนผมต้องขี่จักรยานออกตามหา ไปเจอกันโน่นเลยครับ แถวสะพานพุทธ
   บ่ายไปธนาคารและแวะรอรับมิว ระหว่างนั้นก็ว่างตลอดหลายชั่วโมง ไม่มีอะไรดีไปกว่าการเดินๆ ๆ ออกกำลังกายและค้นหาไอเดียใหม่ๆ ไปในตัว
   แผนกที่เดินได้นานสุดคือซูปเปอร์มาเก็ต แต่ต้องข่มใจพอควร ของกินยั่วยวนมาก แนะนำให้กินอิ่มก่อนแล้วค่อยเข้ามานะ ผมน่ะจัดก๋วยเตี๋ยวต้มยำไป 1 ชามก่อนหน้านั้นแล้ว
   ของที่พอจะกินได้แล้วอ้วนน้อยสุดในซูปเปอร์ฯก็คือพวกถั่วครับ โดยมีข้อแม้ว่าอย่ากินเยอะ อย่ากินก่อนนอน เพราะถั่วมีประโยชน์มากก็จริง แต่ก็ให้พลังงานสูงมากเช่นกัน โดยเฉพาะแมคคาเดเมีย มะม่วงหิมพานต์ ส่วนถั่วที่อ้วนน้อยสุดน่าจะเป็นถั่วลันเตา ราคาถูกสุดคือถั่วลิสงแต่แลกกับไขมันเยอะหน่อย ทางที่ดีคือกินให้หลากหลายครับ อย่างละนิดละหน่อย เดินสายกลาง สำคัญสุดคือออกกำลังกายเหมาะสม
   ข่าวสารในเฟซบุ๊คมีแปลกๆ เยอะมากนะ เช่นกินโน่นกินนี่เพื่อลดความอ้วน เฮ้ยย พี่น้อง คิดอะไรผิดหรือเปล่า อยากลดแต่ดันหาของกินเพื่อลดอย่างนั้นหรือ ของที่กินแล้วลดกินแล้วผอมได้ มีอยู่อย่างเดียวในโลกนี้คือน้ำเปล่าครับ
   ถ้าอยากลด ก็ต้องลดการกินต่างหาก สัจธรรมง่ายๆ ซื่อๆ แต่บอกแบบนี้แล้วมันขายของไม่ได้ไง คนโง่มีเยอะกว่าคนฉลาด
   น้ำหนักผมขึ้นมาตอนปลายปี 1 กก และช่วงปีใหม่อีก 1 กก มาถึงตอนนี้เพิ่งจะเอาลงไปได้ 1 กก ใช้เวลาแค่สองวันในการขึ้น แต่ใช้เวลาเดือนกว่าในเอาเอาลง (ลดแบบไม่เข้มงวดมากนะ)
   ซื้อถัวแดงมา 1 กก ถัวของโก๋แก่อีก 3 ถุง กินถั่วมาเยอะมากจนได้ข้อสรุปของตอนนี้ว่าถั่วที่อร่อยสุด คุ้มค่าสุดก็คือถั่วของโก๋แก่นี่แหละ แต่อย่าไปเลือกรุ่นอบกะทินะ ไม่รู้ทำไมที่เขาใช้ถั่วเม็ดเล็กๆ มาทำ ต่างจากรสกาแฟที่จะเป็นถั่วเม็ดใหญ่อ้วน เคลือบกาแฟหนาๆ อร่อยกว่ากันเยอะมาก ทั้งๆ ที่ผมไม่ได้ชอบกาแฟเล้ยยย
   แวะซื้อครัวซองต์ฝากภรรยา ซื้อขอบขนมปังที่ร้านยามาซากิมา 1 ถุง กะจะเอาไปให้ปลากินพรุ่งนี้
   เจอรองเท้าลดราคา แถมเป็นรองเท้าวิ่งที่เราสนใจอยู่อีกด้วย ใจชอบของ Fila ครับ เพราะไม่แพงเว่อร์ ปกติเมื่อก่อนชอบ Adidas ซึ่งตอนนี้ก็ยังชอบนะ แต่ราคามันสวนกับคุณภาพเหลือเกิน ต่างจาก Fila ที่ถ้าเราไม่ดูยี่ห้อ ดูแต่วัสดุและราคา ผมว่าไอ้นี่กินยี่ห้อดังๆ เรียบ
   ราคาตั้ง 1700 ลดเหลือ 1400 ผมยังคิดแล้วคิดอีกเล้ยย อาการ “งก” ออกไง อยู่กับตัวเองคนเดียวน่ะผมจะโคตรงกเลย นึกถึงตอนที่ลูกต้องใช้เงินเรียนนักบินแล้วยิ่งลำบากใจ ต้องจ่ายอีกเป็นล้าน
   ถ้าบ้านรวยแบบเศรษฐีก็ว่าไปอย่าง แต่นี่ผมอยู่แต่ร้านขายของ ตัวเองไม่ได้ออกไปทำงานหาเงินอะไรเข้ามาสักนิด ต่างจากสมัยก่อนที่ยังมีเวลาว่างไปทำงานดีไซน์ งานเขียน งานทดสอบรถ ที่ปรึกษา ฯลฯ
   ยิ่งโต อนาคตแม่งยิ่งมืดมนจริงๆ
   แต่ถ้าคิดบวก ผมก็ให้เวลาทั้งหมดไปกับการช่วยแบ่งเบาภาระของแม่ได้บ้าง
   เดินไปอีกหน่อยเจอของ Puma ลดราคาบ้าง ไอ้นี่ลดอย่างโหดเลย จัดไป 40% แถมมีรุ่นที่วิ่งแบบ Front Foot Running อีกด้วย ยืนดูไอ้คู่นี้อยู่นานมากเลย ราคาราว 2000 เบามาก แต่แล้วก็ตัดใจวางมันไว้ตรงนั้นด้วยเหตุผลเดิมๆ
   เศร้าเน๊อะ

[O'Pern]

8 กพ 58
   วิ่งไป 1.45 ชม กายบริหารกลางแดดอีก 15 นาที ขากลับแวะวัดพุทธบูชาให้อาหารปลา แต่แม่ค้าริมคลองบอกว่าช่วงนี้ไม่มีปลาแล้ว ไม่รู้ทำไม ตั้งแต่เริ่มหนาวมาปลาก็ไม่ค่อยมาแถวนี้แล้ว
   เลยเก็บขนมปังกลับ เอาไว้พรุ่งนี้ไปให้ที่วัดบุคโลแทน ผมเลือกเอาขนมปังที่คนกินอย่างดีมาให้ปลา มันเลยเก็บได้นาน ดีกว่าไปซื้อของห่วยๆ มาให้เขากิน    
   แวะซื้อข้าวหมกไก่ 1 กล่องกลับมากินที่บ้าน โรยอบเชยผงไป 1 ช้อนชา ตอนซื้อมาเห็นข้าวเต็มกล่องคิดว่ากินยังไงก็ไม่หมด แต่เปล่าเลย เจอน้ำจิ้มอร่อยๆ นี่ เอาน้ำจิ้มคลุกข้าวกินได้สบาย มีผักแกล้มเล็กน้อย ซัดจนไม่เหลือสักเม็ด พอกินหมดค่อยมานึก เอ๊ะ ข้าวหมกไก่นี่มันอ้วนไหมวะ มีน้ำมันมาคลุกในข้าวมากน้อยแค่ไหนกันนะ ไม่เคยเห็นวิธีการทำของเขาเลย
   กลางวันกินถั่วดำชามใหญ่ เอามาต้มแบบแนวเดียวกับถั่วเขียวนี่แหละครับ อาทิตย์นี้จัดสารพัดถั่วเลย ทั้งถั่วเขียว ถั่วแดง ถั่วดำ ถั่วลิสงนี่กินบ่อยมาก วันละนิดละหน่อย ถั่วลันเตาก็มีบ้าง โดยมากจะเป็นพวกถั่วอบนะ ไม่ใช่กินเป็นแนวผัดผัก และตลอดบ่ายจนถึงเย็นก็กินแต่ถัว ฝรั่ง มะม่วง สตอเบอรี่
   เป้าหมายด้านสุขภาพในปี้นี้อยากจะลองมี Six Packs กับเขาดูบ้าง (อันที่จริงเรื่องกล้ามน่ะเรื่องเล็ก ผมเน้นสุขภาพโดยรวมมากกว่า แต่คำว่า Six Packs มันเป็นเหมือนสัญลักษณ์ของคนหล่อ หุ่นดีไง เราก็เลยอยากเอาบ้าง) น่าจะยากกว่าแค่ลดน้ำหนักธรรมดานะ มันต้องมีการออกกำลังกายอย่างเข้มงวด และคุมอาหารอย่างหนักพอควร
   ไม่เป็นไรครับ ตั้งเป้าให้สูงเข้าไว้ ปีที่แล้วลดลงมาได้ถึง 10 กก แล้ว แต่ดันโง่เอง ชล่าใจเอง ปล่อยให้ตีขึ้นมาได้เสียนี่ ปีนี้ขอเอาใหม่ จะได้แค่ไหนคอยดูกัน
   ผมติดตามรายการของไทยรัฐทีวีมาอย่างต่อเนื่อง จนรายการที่ผมแสดงความเห็นเริ่มมีการเปลี่ยนแปลง (คงจะมีผู้บริหารของเขาหลายๆ คนเห็นตรงกันน่ะ ไม่ใช่พลังวิเศษของผมหรอก) รายการ “ฉายเดี่ยว” ที่เทปสุดท้ายมีการแสดงแบบเล่นละคร ต่างจากตอนเก่าๆ ที่เน้นสาระการเดินทาง มาวันนี้รายนี้งดฉายไปแล้วครับ เอาละครจีนเปาบุ้นจิ้นมาฉายแทน
   ตัดสินใจถูกแล้วครับ ชื่อรายการ “ฉายเดี่ยว” แต่ยกขโยงกันไปตั้งหลายคน มันก็ผิดคอนเสปตั้งแต่แรกแล้ว  ต่อมายังเมค เฟค แบบนี้ก็ต้องทิ้งเทป และถ่ายทำกันใหม่ ผิดแล้วก็แล้วกันไป อย่าให้ผิดซ้ำซากอีก ผมเองมีคอนเสปทำรายการท่องเที่ยวเหมือนกัน แต่ของผมจะไปด้วยพลังของผมเอง แนวทางของผมเอง แน่ล่ะ มันจะต้องไม่เหมือนรายการใดๆ ที่เคยฉายมาก่อนแน่ๆ
   ไม่มีดาราดัง ไม่มีกินเที่ยวหรูหรา ไม่มีที่พักราคาแพง ไม่มีสคริปต์
   งานที่ผมทำมันเป็นงานชิ้นเดียว เน้นความสนุก โลดโผน แปลก และแตกต่าง เช่นเดียวกับที่ผมทำ Racing Club ออกมา
   แต่ไอ้รายการนี้ผมยังไม่ได้ตั้งชื่อเลยนะ รอบุญวาสนาแล้วล่ะครับถึงจะได้ทำ ตราบใดที่ยังคงทำงานอยู่กับบ้าน ฝันก็ยังคงเป็นฝันอยู่อย่างนั้น ดูอย่างเรื่อง Midnight Racing : the untold story ที่ผมแต่งมาตั้งแต่ปี 99 อยากทำเป็นหนังภาพยนตร์ จนป่านนี้ก็ยังไปไม่ถึงไหน ทำงานอยู่กับบ้านมันไม่ได้พบปะผู้คนที่ไหนเลยสักนิด
   ไม่เป็นไรครับ ยังมีลมหายใจอยู่ ก็ต้องสู้ฟันฝ่ากันต่อไป ให้กำลังใจตัวเอง เหมือนกับคำพูดที่เราให้กำลังใจลูกนั่นแหละ
   เพราะความท้อแท้ไม่เคยมีอยู่ในยีนของมด

[O'Pern]

9 กพ 58
   พอตั้งเป้าหมายแน่ชัดแล้ว ไฟในกายเราจะเกิดเองครับ เช้านี้ตื่น 0430 ตื่นเองด้วยนะ มีเวลาเยอะครับ เลยวิ่งไป 1.15 ชม ได้สูดลมหายใจเต็มที่ มีไอลมหนาวบางๆ ชอบความรู้สึกของจิตใจเราเองขณะวิ่งอย่างมาก มันนิ่ง สงบ
   เช้านี้กินผัดผักปวยเล้ง ไอ้ผักนี้ไม่ค่อยได้กิน จัดเสียหมดจานเลย กินกับข้าวกล้อง และไข่ดาว 1 ฟอง
   เช้าไปอยู่ร้านเหมือนเดิมครับ บรรยากาศเดิมๆ เป๊ะเลย ผ่านมากี่ปีก็เป็นแบบนี้
   เข้ามาบ้านตอนบ่ายแก่ๆ แต่ขณะอยู่กลางทางเข็มความร้อนเริ่มขึ้นอีกแล้ว เฮ้ยย งงดิ ขับปกติไม่ขึ้น นี่กลางแดดร้อนแรงจัดเลยขึ้นหรอ แถมรถก็ไม่ได้ติดหนักติดนานอะไรเลยนะ งงแล้วว่ะ น้ำหม้อน้ำไม่ขาดแน่นอน แล้วมันจะเกิดจากอะไรอีกล่ะนี่
   ตอนนี้อยู่กลางแดดพอดี ต้องใช้นาทีทองนี้สังเกตอาการรถ  และวิเคราห์ให้ขาด
เข็มความร้อนจะขึ้นตอนรถวิ่งว่ะ แปลกมาก ปกติตอนวิ่งแล้วลมปะทะหม้อน้ำ เครื่องจะเย็นลงต่างหาก แต่นี่ความร้อนขึ้นตามรอบเครื่องเลย กดเร่งแรงๆ หน่อย นี่ขึ้นเห็นๆ เลย
   เฮ้ยย ผิดปกติจากอาการโอเวอร์ฮีทแบบทั่วไปแล้วนะ มันไม่น่าใช่เรื่องของหม้อน้ำแล้วล่ะ
   ขับประคองๆ มาเรื่อง ลองปิดแอร์ เปิดแอร์ ก็ไม่เห็นความต่าง แต่ถ้ากดเร่งมากๆ ความร้อนจะขึ้นทันที เหมือนตอนกดขึ้นสะพานน่ะ ชัดเจนมากที่สุด พอใกล้ถึงบ้านนี่มีเสียงวิ้งๆ จนต้องเปิดกระจกฟัง เฮ้ยย อาการไม่ดีแล้วนะนั่น ใจเสียเลย
มาถึงบ้านนี่รีบเปิดฝากระโปรงแล้ววิ่งไปฟังเสียงใกล้ๆ อ้าว ไอ้เสียงวิ้งๆ หายไปแล้ว พร้อมกับเข็มความร้อนที่ค่อยๆ ลดลงมา
   ฉิบหายแล้วครับท่านผู้ชม อาการแบบนี้แม่งเหมือนกับว่าท่านชายจะมาเยือน “คำว่าท่านชาย” พวกนักแข่งดริฟท์รู้จักกันดี เจอท่านชายมาแล้วเกือบทุกคน
   ชาย ละ ล้าฟฟฟฟฟ
   แต่ของผมยังไม่หนักขนาดนั้น ไม่ค่อยได้ขับรอบสูง แต่ใต้ท้องเครื่องมีรอยรั่วหยดของน้ำมันอยู่บ่อยๆ มันต้องมีจุดใดรั่วไหลเป็นแน่ แต่ที่ผ่านมาผมก็ตรวจเช็คระดับน้ำมันเครื่องเป็นประจำนี่นา ไม่เห็นพร่องหายไปไหนเลย
   รถคันนี้ไม่เคยดริฟท์ เป็นรถบ้านหน้าตาน่ารักแถมออกเชยๆ เพราะไม่ได้แต่งอะไรสักนิด ยังใช้ล้อเดิมเลยด้วยซ้ำไป
   เอาแล้วสิมึง ทำไงดีวะ ไม่อยากให้เครื่องพังเลยนะ ใช้งานมาแบบถนอมโคตรๆ
   เฮ้ยย อย่าเพิ่งคิดไปเอง อาจเป็นแค่แบริ่งของข้อเหวี่ยงก็ได้

   เข้ามาบ้านแบบหิวโหยอีกเช่นเคย วันนี้มีถั่วดำต้มอีกแล้ว จัดไป 1 ชามใหญ่ๆ เปิดคอมบันทึกอาการของรถเตรียมส่ง “ช่างวิทย์” ช่างซ่อมรถประจำร้านผม อยู่แถวถนนเจริญนคร
   ตกเย็นออกอาการเพลียๆ ง่วงนอน สงสัยจะออกกำลังกายเยอะ และตื่นเช้าจัด

[O'Pern]

10 กพ 58
   ตื่นมาแบบงัวเงีย ไม่อยากลืมตา แต่จิตอีกด้านสั่งให้ออกวิ่ง เลยจัดไปอีก 1 ชม แถมวิ่งเร็วกว่าเมื่อวานอีกด้วย เลยได้เหงื่อเยอะหน่อย
   เมื่อคืนทำเรื่องแย่ กินถั่วก่อนนอนเฉยเลย กินด้วยความอยากล้วนๆ ไม่ได้หิวสักนิด เฮ้ออ นี่ถ้าปรับปรุงจุดนี้ได้ คงผอมเร็วขึ้น
   อาหารเช้าวันนี้อร่อยมาก ผมเติมข้าวถึง 3 ครั้ง (ตักครั้งละนิดเดียว) เอาเนื้อปลาเก๋าเลาะมาแต่เนื้อ นำมาคลุกแป้งบางๆ ทอดแล้วพักไว้ นำไปผัดอีกครั้งแบบเดียวกับที่ทำผัดหอยลาย ใส่ใบโหระพาเยอะๆ เครื่องเคียงมีแครอทสดลวก ไข่ต้ม กระเทียมสด กินกับข้าวกล้องสีม่วงเข้มเกือบดำ ไม่รู้สายพันธุ์อะไร ข้าวเป็นตัวๆ เหมือนข้าวแช่ เนื้อค่อนข้างแข็งกว่าข้าวปกติ หรือว่าหุงน้ำน้อยเกินไปนะ
   จัดเตรียม Neobike 16 ขึ้นรถ แต่ใส่ไม่ได้ ฝาท้ายของ 180SX มันลาดมากๆ เลยต้องพับเบาะหลังแล้วใส่ด้านในแทน ไม่ค่อยสะดวกเท่าไหร่ แต่ก็โอเค ยกเข้าออกต้องระวังนิดหนึ่ง
   ก่อนออกจากบ้านตรวจเช็คน้ำมันเครื่องเห็นว่าพร่องลงไปนิดหน่อย ราวๆ 1/5 เลยปล่อยมันไว้อย่างนั้น น้ำในถังพักน้ำเต็ม โอเค ลุยได้เลย
   แต่ขับออกจากบ้านไปได้หน่อยเดียวก็ตกใจ เฮ้ยย ไฟน้ำมันเครื่องขึ้น ไฟดวงนี้สีแดง สีแดงคือการเตือนให้ระวังระดับสูงสุด (รองลงมาคือส้ม/เหลือง และเขียวคือปลอดภัย) ฉิบหาย หรือว่าน้ำมันกูรั่ววะ ทำไงดีๆ ๆ ขับไปช้าๆ ก็แล้วกัน บนถนนรถก็ติด ไปเร็วไม่ได้อยู่แล้วด้วย แต่กลัวเครื่องฮีทนี่สิ
   ใจคอไม่ดีอยู่แล้ว ยังมาเจอไอ้เสียง วิ้งๆ ๆ ๆ เป็นพักๆ อีกด้วย แล้วก็มีเสียงแกร็กกกกๆ ๆ ๆ ๆ ๆ  ดังตามมาอีก ไอ้นี่เสียงเครื่องเขกแน่ๆ แต่แปลกมากตรงที่เข็มความร้อนไม่ขึ้นสูงเลย เข็มชี้ปกติมากๆ งงโคตรๆ แล้วโว๊ยยย
   แปลกอีกหน่อยคือแม้จะมีเสียงโน่นนี่มาให้กังวลใจ แต่รถก็ยังตอบสนองอยู่ในเกณฑ์ที่ดี กดแล้วยังพุ่ง (แต่ไม่ได้พุ่งกระชากอย่างแรงเหมือนตอนมันสมบูรณ์นะ)
   ไฟเตือนน้ำมันเครื่องขึ้นโชว์แล้วก็ดับไป แรกๆ ก็ดับนานหน่อย แต่พอหลังๆ มันเริ่มจะโชว์นาน ค้างตลอดแล้ว เฮ้ยย ไม่สบายใจว่ะ โทรหาช่างวิทย์ก็ไม่รับสาย คงยังไม่เปิดร้าน ทำไงดีๆ
   ขับไปจอดทีทำงานก่อนก็แล้วกัน ใกล้กว่า ถึงก่อน จอดพักสักหน่อยแล้วค่อยว่ากัน ขอไปปฏิบัติหน้าที่ยกของก่อน
   เช้านี้ก็มีของให้ยกเช่นเคย มีทุกวัน ยกกันไม่มีหมด เพราะหมด เราก็จะไปสั่งใหม่มาเติมไว้
   สายๆ กินน้ำเต้าหู้ใส่ลูกเดือย ถั่วแดง หน้าที่หลักๆ ของวันนี้คือการโทรหาลูกค้าเพื่อจดออเดอร์ วันนี้ซักไปเกือบ 50 สาย คิดบวกว่าได้คุยกับผู้คนหลากหลาย ใครไม่พอใจอะไรก็แค่ขอโทษเขาไป ง่ายฉิบเป๋ง
   บ่ายเอารถไปให้ช่างวิทย์ช่วยซ่อม ทิ้งรถไว้นี่แหละ จะต้องจอดกี่วันก็ยังไม่รู้เลย บอกอาการคร่าวๆ พร้อมกับยื่นใบสั่งงานให้ซ่อม เขียน (พิมพ์) มายาวเหยียดเต็มหน้า A4
   เอารถ Neobike ขี่กลับบ้าน ไอ้คันนี้ที่บ่นว่าฝืดๆ นี่แหละ พอเติมลมยางเยอะหน่อยมันก็วิ่งลื่นปรื๊ดแล้ว ขี่แป๊บเดียวก็ถึงบ้าน ขี่เร็วด้วยน่ะ กลางแดดมันร้อนจัด
   เหงื่อโทรมเลย รีบอาบน้ำทันที รู้สึกสดชื่นเห็นๆ ซัดถั่วดำต้มไปอีกชาม เมื่อวานก็ถั่วดำไปแล้ว วันนี้จัดซ้ำอีกที ดูซิว่าถ่ายออกมาจะเป็นสีดำๆ แบบถั่วอีกไหมนะ

[O'Pern]

11 กพ 58
   เอาจักรยานออกขี่ไป 30 นาที เพื่อสุขภาพครับ แค่ขยับก็เท่ากับออกกำลังกาย
   เช้านี้กินแกงจืดตั้งโอ๋ ไอ้ผักนี่อร่อยดีนะ กินเสียหมดชามเลย
รถเราจอดอู่ ยืมรถพ่อไปใช้แทน ไอ้ยานอวกาศลำนี้ขับสบายมากๆ แต่ขับสบายกับขับสนุกมันต่างกันคนละโลกเลยนะ
   รถขับสบายจะเก็บอาการไว้ทั้งหมด เรานั่งอยู่จะแทบไม่รู้เรื่องอะไรเลย
   รถขับสนุกจะตอบสนองทุกอย่างให้คนขับได้รับรู้ และต้องมีสมดุลที่ดีทั้งในความเร็วสูงและต่ำ ทรงตัวดี เกาะถนนดี อัตราเร่งดี เบรกดี ฯลฯ
   แต่ก็ต้องเลือกให้ถูกกับลักษณะการใช้งานจะดีกว่าครับ ถ้าขับในเมือง รถติดมากๆ แบบนี้ควรเป็นรถ AT ขับคนเดียวประจำ เบาะหลังแทบไม่เคยมีใครนั่ง ก็เลือกรถเล็กๆ สองประตูได้เลย
   ทว่าไลฟ์สไตล์ของคนรุ่นใหม่มันเปลี่ยนไปแล้ว บางคนต้องเผื่อใส่จักรยานไปขี่ในวันหยุด บางคนชอบแคมปิ้งขนข้าวของมากมาย รถ SUV มันถึงฮิตไงครับ
   
   ช่างวิทย์โทรมาแจ้งบอกผ้าเบรกหลังหมด ขับยังไงหรอที่ผ้าเบรกหลังหมดก่อนผ้าเบรกหน้า
   อืมม ขับแบบ Midnight Racing น่ะสิครับ หึหึ
   นี่ยังดีนะที่คันนี้เป็น AT ถ้าเป็น MT ล่ะก็ จะยิ่งหนักกว่านี้อีก อย่างกับรถธนูไฟคันแรกที่ผมขับดริฟท์นี่ ถุงมือซ้ายฝ่ามือขาดทะลุ พื้นรองเท้าขวาสึกทะลุถึงด้านใน
   ถุงมือซ้ายขาดเพราะตบเกียร์ อันนี้เข้าใจได้ แต่พื้นรองเท้าที่สึกนี่สิ มันน่าจะเป็นข้างซ้ายมากกว่านะ เพราะเหยียบคลัตช์บ่อย แต่กลับเป็นด้านขวาที่ผมใช้เหยียบคันเร่งและเบรกแทน
   โห กดคันเร่งได้จนพื้นสึกเลยหรือนี่ นั่นคือรองเท้าคู่แรกของผมที่ใส่ตอนเล่นรถ ยังเก็บไว้อยู่เลย น่าเสียดายที่ถุงมือหายไปแล้ว โดนแม่เอาไปโยนทิ้ง เพราะคิดว่าเป็นขยะ
   คิดถึงอดีต เลยไปห้องเก็บของ หยิบเอาหมวกกันน็อคมาดูแล้วนึกถึงวันวานเก่าๆ อดีตของเราที่เคยมีชื่อเสียงเล็กๆ น้อยๆ ช่วงนั้นกำลังฝึกฝนฝีมือสารพัดอย่าง ยังเคยอยู่ในทีมร่วมทดสอบยาง Bridgestone ของญี่ปุ่นอีกด้วย
   งานทดสอบผลิตภัณฑ์มากันหลากหลาย น่าสนุกมากๆ พร้อมกับเหนื่อยโคตรเช่นกัน แต่ตอนนั้นมันอิสระสุดๆ เหนื่อยแค่ไหนก็ลุย สู้ 

   พรุ่งนี้เปิดตลาดน้ำแห่งใหม่ใจกลางเมืองริมคลองผดุงกรุงเกษมเลย นึกไม่ออกก็แถวสะพานมัฆวานนั่นแหละ ละแวกนั้น เปิดบ่ายๆ ไปจนถึงค่ำ ไฮไลท์ต้องเป็นกลางคืนแน่ๆ และมันต้องเป็นจุดพักรถของชาวจักรยานอย่างเลี่ยงไม่ได้
   ช่วงแรกเริ่มทดลอง 12 กพ – 1 มีค คิดก็สนุกแล้ว

[O'Pern]

12 กพ 58
   ตื่นเช้าโคตรเลย 0430 ก็ตื่นเอง งัวเงียนิดๆ นะ มีเวลาเยอะมาก เลยวิ่งซัดไปรวดเดียว 1.30 ชม ครับ
   ดูข่าวช่อง Thai PBS เมื่อคืนช่วงพยากรณ์อากาศแล้วมีช่วงสาระสั้นๆ  ไม่รู้มันไปเอาข้อมูลจากไหนมาเล่าต่อ เขาบอกว่า ถ้าจะออกกำลังกาย ก็ให้ออกตอนที่พระอาทิตย์ขึ้นแล้ว เพราะก่อนหน้านั้นต้นไม้จะคายคาร์บอนฯ ถ้าเราออกกำลังกายในที่ๆ มีต้นไม้เยอะๆ เราจะขาดอ๊อกซิเจนได้ ทำให้ส่งผลเสียต่อสุขภาพแทนที่จะได้ผลดี
   โหห โคตรน่ากลัวสัสสสสสส เล้ยยยย
   เออ พี่ครับ พี่เคยใช้ชีวิตในป่าไหมครับ พี่ว่าป่ามันมีต้นไม้เยอะไหมครับ แล้วถ้ามันเป็นแบบที่พี่บอกจริง สัตว์ป่าแม่งไม่ตายห่ากันหมดแล้วหรือครับ
   พี่เคยเห็นข่าวฝูงสัตว์ล้มตายในป่าเพราะขาดออกซิเจนในป่าหรือเปล่าครับ

   ข่าวเด่นเมื่อสองวันก่อน แต่ผมลืมเล่าคือ บริษัทนครชัยแอร์ เปิดตัวแท๊กซี่ของค่ายตัวเอง ใช้รถ Toyota Prius สีเหลือง โดยที่คนขับเป็นพนักงานของทางบริษัทเอง รับบัตรเครดิต และไปทุกที่ๆ ผู้โดยสารต้องการ
   ผู้คนต่างเฮกันใหญ่ เพราะเบื่อเหลือเกินกับบริการของแท็กซี่ไทย ยิ่งไปในสนามบินนี่ยิ้งซวยใหญ่เลย รถแต่ละคันปั่นมิเตอร์กันทั้งนั้น มีสารพัดกลโกงยัดสอดไส้อยู่ อย่างน้อยๆ ก็ถ้าเจอนักท่องเที่ยวก็จะขับพาอ้อมเล่นเป็นด่านแรก ถ้าหลงคารมก็จะโดนหลอกพาไปซื้อของปลอมเป็นด่านสอง ถ้าแย่กว่านั้นก็จะโดนหลอกพาไปเล่นพนัน สารพัดจะหลอกแหละครับ หลอกไปพวกแนวบริการทางเพศก็มีเยอะ สุดท้ายก็โดนกรรโชกทรัพย์ ร้ายอีกหน่อยก็เจอยัดยา
   นครชัยฉลาดที่เช้ามาเสียบในจุดนี้ แต่ถ้าเป็นผม จะเพิ่มอีกทีมและพยายามเข้าไปเสียบในสนามบินให้ได้ จะคิดค่าสัมปทานเท่าไหร่ก็ว่ากันมา ถ้าได้จุดนี้นะ สุดยอดมากๆ เลย
   
แถวร้านขายของผมจะมีตลาดนัดพระเครื่องทุกวันพฤหัสบดี จะมีแผงค้ามาตั้งบนทางเท้าจนเดินกันไม่ได้ มีแบบนี้มาหลายปี ช่วงบ่ายเก็บแผงก็แสนสงสารพนักงานทำความสะอาดครับ เพราะแม่งทิ้งกันแบบไม่ใยดีเลย เศษทิชชู่ กล่องโฟม (อาหาร) แก้วน้ำ ไอ้พวกนี้คือของหลักๆ ที่มองเห็น ที่ทุเรศก็คือเศษอาหารมันตกหล่นเกลื่อนกลาด แก้วน้ำที่หกออกมาก็เป็นพวกกาแฟ ชา สกปรกเหนียวพื้น เดินเหยียบก็ติดรองเท้า กระเด็นโดนกางเกง ฯลฯ
   มาวันนี้ทางเขตคลองสานเอาจริงกับการห้ามตั้งวางของขายบนทางเท้า ส่งเจ้าหน้าที่เทศกิจมายืนเรียงรายกันเป็นสิบ โอ้โห ไม่เคยเห็นการจัดระเบียบแบบนี้มาก่อน สุดยอดมากๆ เลย ทางเท้าโล่งกว่าเดิมเยอะเลย ขอชื่นชมจากใจ แต่ก็ไม่รู้ว่าจะเป็นแบบนี้ได้นานสักแค่ไหนนะ ถ้าได้ตลอดก็จะดีมากครับ พฤหัสหน้าลุ้นกันใหม่ว่าจะเป็นเช่นไร
   
   รื้อห้องเก็บของ เจออุปกรณ์เครื่องใช้ของทหารที่เก็บไว้ตั้งแต่สมัยหนุ่มๆ หลายชิ้นลืมไปแล้วว่าเคยมี อย่างพวกกระติกน้ำนี่มีหลายใบเลย ผมชอบเพราะมันคือของทหาร ชอบโทนสีของมัน เก่าดี เท่ดี ชอบแต่งตัวโทนสีนี้ตัดกับสียีนส์
   เจอกระติกน้ำสนามตั้งแต่สมัยเรียน รด ไอ้ใบนี้ใช้ครั้งล่าสุดตอนขี่มอเตอร์ไซค์ครับ ผมแม่งแนวโคตรมานานก่อนใคร เอาเข็มขัดสนามมาใส่ ร้อยกระติกน้ำไว้ด้านข้าง บางทีก็ใส่เอว บางทีก็แขวนไว้ที่มอเตอร์ไซค์ด้านตระแกรงหลัง
   ผมขี่รถยุคนั้นยังไม่มีกฎหมายหมวกนิรภัยมาบังคับให้ใส่เลยนะ แน่ล่ะ ตัวผมเองก็ไม่ใส่ แต่ดันเสือกใส่หมวกแบเร่ของทหารแทน  บ๊ะ มึงจะแนวไปไหนวะนี่ ยังเคยใส่สูทผูกเทคไทขี่เลยนะ กูไม่อยากนึกภาพตัวเองในสมัยนั้นเล้ยยยย
   นี่ผมไม่ได้ขี่รถมอเตอร์ไซค์มากว่า 20 แล้วหรือวะ ทิ้งห่างนานจนลืมไปเลยว่าเคยมีรถ (จอดอยู่โกดังอีกแห่งหนึ่ง) จะว่าไปแล้วก็คิดถึงมันอยู่นะ เพียงแต่ถ้าทำแล้วไม่มีที่จอด มันก็จะต้องตากแดดตากฝน แบบนี้ให้มันอยู่ในโกดังแบบเดิมเถอะ
   นี่ถ้าบ้านผมมีที่จอดรถเหลือๆ ป่านนี้ VW Bus 1957 คงจะเป็นรถที่ผมโปรดที่สุดตอนนี้ เพราะมันใส่จักรยานได้สบายๆ หลังคาก็วางวินเซิร์ฟได้

   ตลาดน้ำคลองผดุงกรุงเกษมฮอทฮิตตามคาด เพิ่งเปิด 1100 แค่บ่ายๆ ขนม ข้าวของเด็ดๆ จากแหล่งดังของตลาดน้ำมีชื่อก็หมดเสียแล้ว ใครไปกลางคืนคงได้แต่เดินเล่น ไม่เป็นไร วันจริงคือพรุ่งนี้และวันเสาร์อาทิตย์ครับ
   ชาวบ้านบอกเตรียมขนมเรไรมา 2000 ชิ้น แป๊บเดียวหมด เป็นไงเล่า นี่มันคือโอกาสเชียวนะ อย่าทำเป็นเล่น อย่าคิดว่าเป็นแค่ตลาดน้ำหรือการขายของ
   ผมมองมันทะลุไปเสียยิ่งกว่าคลองซองเกชอนของเกาหลีเสียอีกครับ ไทยเราจัดงานอีเวนท์แนวนี้ได้ตลอดทั้งปี ไอ้คลองที่ผมว่า (ซองเกชอน) เกาหลีเขาก็มาดูงานที่ไทย มาชอบบรรยากาศตลาดน้ำ เลยกลับไปประยุกต์เป็นคลอง เริ่มปฏิวัติแบบหักดิบด้วยการรื้อทางด่วนออก ขุดถนนออก (ของเดิมสร้างทับคลอง) บรรยากาศที่เคยเป็นสลัม ก็กลับเป็นทางระบายน้ำตามธรรมชาติดังเดิม ผลก็คือราคาที่ดินพุ่งพรวด กลายเป็นที่เดินเล่นของคนทำงานย่านนั้น แน่ล่ะ นักท่องเที่ยวตรึมครับ เขาจัดสวย ทำออกมาได้ดี แต่มันก็ยังขาดวิญญาณ ซึ่งไอ้นี่แหละ ตลาดน้ำของไทยเรามีอยู่สูงมากๆ
   เราเป็นอีเวนท์ที่มีวิญญาณนะ ผมไม่รู้ว่าพวกผู้ใหญ่เขาดูกันออกหรือเปล่า มองกันไปทะลุแค่ไหน ถ้าคิดได้ก็ดีครับ ต่อยอดไปได้อีกไกลโข ดึงเอาภาพตลาดน้ำไปกระตุ้นการท่องเที่ยวได้อีกทั่วประเทศ งานนี้สำนักข่าวต่างประเทศมากันเพียบ มีเวลาอีกหลายวันครับ หากยังคิดไม่ทันก็ไม่รู้จะทำไงแล้ว กลายเป็น “เสียของ”
   ราคาน้ำมันที่ลดลงมาแตะ 25 บาท/ลิตร อยู่ราคานี่ได้ไม่ถึง 7 วันก็ทยอยขึ้นกันเสียแล้ว พรุ่งนี้ก็ปรับขึ้นอีก 60 สตางค์
   ความสุขมันอยู่กับเราสั้นเสมอเลยนะ

[O'Pern]

13 กพ 58
   ไฟยังแรง จัดไปอีก 1.15 ชม กลับมาวิ่งบ่อยๆ อีกครั้ง เริ่มอยากได้รองเท้าไอ้คู่ที่เราเห็นมันเมื่อเสาร์ที่แล้ว ตอนนั้นความงกเข้าครอบงำ ลดแล้วเหลือ 1700 บาทก็ยังงก คิดว่าคู่นี้ยังไม่เสีย ยั้งใช้งานได้อีกนาน แต่พื้นด้านในมันแตกแล้ว เริ่มจะหลุดออกแล้วนี่สิ ทำให้วิ่งเร็วๆ ไม่ได้เลยนะ พื้นมันจะเลื่อนหลุดออกมา น่ารำคาญมาก ต้องหยุดวิ่ง ถอดรองเท้าออกมาขยับแผ่นรองใหม่ให้เข้าที่ถึงจะวิ่งต่อได้
   เครื่องชั่งน้ำหนักเสียมาหลายวันแล้ว เป็นแบบตัวเลขดิจิตอล แรกๆ ก็ชอบนะ ใช้งานสะดวกดี แต่เสียตรงที่แม่งเจ๊งง่ายจริงๆ เครื่องหนึ่งอยู่ได้ไม่น่าเกิน 2 ปี นีผมก็เปลียนมาหลายเครื่องแล้ว แต่ส่วนใหญ่จะเป็นของแถมของแจกฟรีจากการซื้อสินค้า เลยไม่ได้คิดอะไรมาก แต่ตอนนี้มันหมดบ้านแล้วสิ คงต้องจ่ายเงินซื้อ เลยไม่รู้ว่าจะเลือกแบบไหน อย่างไรดี
   ตอนนี้ใช้กะๆ น้ำหนักตัวเองเอา โดยหยิบกางเกงเก่าๆ มาใส่ เอาเป็นว่าถ้าใส่ชุดเก่าๆ ได้ ถือว่ายังโอเค แต่ถ้าให้ดี ต้องทำให้ใส่ชุดเก่าๆ แล้วยังหลวม
   บ่ายไปวัดบุคโลไปให้อาหารปลาด้วยขอบขนมปังที่ซื้อมาตั้งแต่วันเสาร์ที่แล้วโน่นเลย โยนให้ปลาไป ก็หยิบใส่ปากตัวเองไปด้วย เห็นไหม เรากินของแบบเดียวกัน ไม่ได้เอาของทิ้งของเสียมาให้ปลากินนะ ขนาดเก็บไว้นอกตู้เย็นถึง 6 วัน ยังสภาพดี สุดยอดมากๆ เลย
   ปลาที่วัดนี้เยอะมากๆ แถมบรรยากาศดี เสียตรงที่มีนกพิราบเยอะจริงๆ ก็มีคนเอาอาหารปลามาเลี้ยงนกด้วยน่ะครับ ผลก็คือมีนกมาถ่ายเรี่ยราดเต็มศาลาริมน้ำ จะจับ จะนังจุดใดก็ทำไม่ได้เลย แทนที่จะนั่งชมนานๆ เลยต้องรีบกลับเพราะนกพวกนี้เป็นพาหะของเชื้อไวรัสเป็นอย่างดี
   ช่างวิทย์โทรมาบอกว่ารถเสร็จแล้ว อาการเสียมีแค่วาล์วน้ำ และตัว Pressure Regulator กับผ้าเบรก แล้วก็พวกชุดซีลยางฝาวาล์ว ซีลรอบหัวเทียน แค่นี้เองหรอ นี่ผมหลงคิดไปไกลว่าจะเป็นเรื่องของระบบไฟชุดใหญ่ มองไปถึงพวกชุดคอยล์และสายหัวเทียนของแต่งโน่นเลย
   รีบไปรับรถเลย คิดถึงมาก แต่พอขับแล้วผิดหวังนิดหน่อย ช่างวิทย์ไม่ได้ซ่อมอาการอืดๆ ของรถ เขาแก้แต่เรื่องความร้อนขึ้นอย่างเดียว แต่ก็โอเค ไม่ฮีทแล้วก็ขับใช้งานได้ปกติ จะน่ารำคาญนิดๆ ตอนต้องกดเรียกพลังสูงสุดนี่แหละ ถ้าไม่เร่งโหดๆ ก็ไม่มีปัญหาอะไร และถ้าคิดบวกอีกด้วยก็คือมันเป็นการขับในโหมดประหยัดน้ำมันได้ดีมากๆ
   แต่แล้วความผิดหวังก็บังเกิดอีก จู่ๆ ไฟเตือนน้ำมันเครื่องก็โชว์ เฮ้ย เกิดอะไรขึ้น น้ำมันเครื่องมันขาดไปแค่นิดเดียว (ราว 200 cc) แต่ไม่ได้โชว์ค้างตลอดนะ ติดๆ ดับๆ เป็นช่วงๆ เหมือนเป็นการเตือนน่ะ แต่ถ้ารถใครไฟนี้โชว์ค้างล่ะก็ รีบๆ ซ่อมได้เลย ไม่งั้นอาจต้องเสียเงินก้อนใหญ่

[O'Pern]

14 กพ 58
เติมน้ำมันเครื่องเพิ่มไป 200 CC ให้เต็มระดับของมัน ไฟที่โชว์ก็ไม่เตือน โหห แสดงว่าเครื่องตัวนี้มันเซนซิทีฟกับน้ำมันเครื่องมากๆ ขาดไปแค่ 200 CC ก็เตือนเสียแล้ว
   ขับแบบไม่เป็นสุด ยังไม่สบายใจ ไม่รู้ไฟมันจะเตือนกันอีกตอนไหน ต้องเหลือบๆ มองตลอดเวลา อาการรถทั้งหมดดูดีขึ้นมาก เหลือแค่ตรงเร่งแล้วยังอืดๆ หน่อย
   ตกลงว่าไอ้เสียงแกร๊กๆ วิ้งๆ มันคืออาการเครื่องเขกนะ ไม่ใช่ท่านชายมาเยือนแบบที่คาด โล่งอกจริงๆ ผมใช้รถคันนี้แบบถนอมโคตรๆ แล้ว กะจะเก็บมันไว้นานๆ ให้เป็น Japanese Retro Car แถมไอ้คันนี้เป็นรุ่นพิเศษที่รถ Production Car ทั่วโลกเขาเลิกทำกันไปหมดแล้วนั่นคือระบบเลี้ยว 4 ล้อ ค่าย Nissan เรียกว่า Super Hicas ซึ่งมีใช้อยู่แค่ในรถรุ่นท็อปอย่าง Skyline ปิดท้ายด้วยระบบไฟแบบ Pop Up ที่เลิกผลิตไปแล้ว จะว่าไปรถทรงหน้ายาวแบบนี้หากใส่กระจกมองหลังแบบเขาควายที่ยึดติดบนแก้มหน้านี่คงเท่มากนะ รอหาของก่อน ค่อยๆ เก็บรวบรวมเอาไว้ หากบูรณะใหม่จะได้หล่อกันแบบรวดเดียวจบ
   การจะทำรถมันต้องมีคอนเสปก่อนนะครับ ถ้าคุณแต่งกันสะเปะสะปะแบบที่เห็น มันก็เป็นแค่รถตลาด เป็นรถที่เอาแต่เงินทุ่มใส่มันเข้าไป มันอาจจะดูเท่ เจ๋ง คูล ในสายตาวัยรุ่น หรือพวกหนังสือรถตลาดๆ แต่ในสายตาผมแล้ว รถแนวนั้นผมเรียกว่าแต่งแบบ “สวยคนเดียว” คือเจ้าของมันดูสวยอยู่คนเดียว
   อยู่ร้านทั่งวัน เย็นไปรอรับมิวในห้าง ขากลับซื้อขอบขนมปังมาจากร้าน Yamazaki อีกเช่นเคย วันนี้จัดมา 2 ถุงเลย แต่จะว่างไปเลี้ยงปลาวันไหนยังไม่รู้เลยนะ
   ตลอดวันนี้ไฟเตือนน้ำมันเครื่องขาดยังไม่โชว์ ถ้าหายขาด ก็แปลว่าเรามาถูกทางแล้ว

[O'Pern]

15 กพ 58
   ตื่นไปวิ่งทันที ซัดไป 1 ชม แบบขำขำ พักเข้าห้องน้ำแป๊บ ออกมาวิ่งต่อแบบวิ่งเท้าเปล่า (bare foot running) แรกๆ ก็วิ่งบนสนามหญ้า กินแรงดีชะมัดเลย แต่หลังๆ อยากลองของ เลยวิ่งในลู่ที่เป็นพื้นยาง หึหึ ตอนแรกคิดว่าจะนุ่ม ที่ไหนได้ ยางมันโดดแดดจนแข็ง แห้ง บางจุดมีแหลมคมอีกด้วย พอเท้าแตะพื้นเท่านั้นแหละ เข่าแทบทรุด แม่งเจ็บครับ วิ่งแบบโขยกเขยกไปจนจบเส้นทางตรงก็แอบลัดตัดโค้งมาวิ่งบนหญ้าต่อ  ทำสลับกันแบบนี้ไปมา พอนานเข้ามันก็เริ่มชินนะ คือเจ็บอยู่จริง แต่รู้สึกเจ็บน้อยลง (สะกดจิตตัวเองไปด้วยน่ะ) วิ่งไปวิ่งมา ฉิบหาย ฝนตก
   นักวิ่งคนอื่นๆ พากันเข้าร่มใต้ชายคากันหมดทุกคน เหลือผมคนเดียววิ่งอยู่บนสนามหญ้า วิ่งเท้าเปล่าน่ะ เท้าเรามันเลอะอยู่แล้ว เจอน้ำค้างบนหญ้า เจอดินบางจุดที่อ่อนนุ่ม เศษใบหญ้าติดเต็มไปจนถึงหัวเข่า พอตอนนี้เจอฝนปรอยๆ ลงมาอีก เท้าก็ยิ่งเลอะมากขึ้น แต่ผมไม่คิดว่ามันเป็นปัญหา ผมก็เลยไม่มีปัญหา ฉะนั้น วิ่งต่อไป
   กลายเป็นวิ่งกลางฝนอยู่คนเดียว แรกๆ ก็ปรอยๆ ดีหรอก หลังๆ ชักหนาเม็ด และเม็ดใหญ่ขึ้น แต่กลัวอะไรเล่า เสื้อผ้าเราก็เปียกเหงื่อไปทั่วตัวอยู่แล้วนี่นา ฉะนั้น จัดไป
   นักวิ่งคนอื่นหลบฝนอยู่ใต้ชายคาก็คงคิดว่าไอ้หมอนี่มันทำอะไรของมัน วิ่งเท้าเปล่าอยู่กลางฝน แถมช่วงหลังๆ ผมวิ่งบนพื้นปูนรอบๆ ลู่วิ่งอีกด้วย
   เฮ้ย พื้นกระเบื้องปูนนี่วิ่งแล้วยังสบายเท้ากว่าบนลู่วิ่งยางสีแดงอีกนะ แปลกมากๆ เลย เห็นเป็นยางคิดว่าจะนุ่ม ที่ไหนได้ แม่งยางแข็งเป๊ก ในทางกลับกันตอนฝนตกพื้นเฉอะแฉะพื้นผิวลื่นๆ แต่พอเหลือแต่เท้าเปล่านี่มันรู้สึกได้เลยว่าเราสามารถควบคุมจังหวะการลื่นของพื้นได้ เป็นความรู้สึกที่แปลกมากๆ
   ผมวิ่งเท้าเปล่าอยู่ 1.30 ชม วิ่งตั้งแต่ฝนยังไม่ตก จนหายตก จนแดดกลับมาแรงจัดอีกครั้ง สรุปคือวันนี้ซัดไป 2.30 ชม วิ่งใส่รองเท้าปกติ 1 ชม วิ่งเท้าเปล่าอีก 1.30 ชม
   วิ่งได้นานไม่ได้เพราะเก่ง แต่แค่เพราะไม่มีแดดครับ แถมเจอฝนเย็นๆ เข้าให้อีกด้วย สวรรค์ดีๆ นี่เอง ตรงข้ามสิ หากเจอแดดแรงนี่ผมถึงกับหมดแรงตั้งแต่ยังไม่เจ็ดโมงเช้าก็มี
   กลับมาถึงบ้านกินไรวะ ผมลืมแล้ว (ตอนจดบันทึกนี่เป็นเวลา 0430 pm ของวันที่ 18 กพ) แต่เจอข่าวใหญ่ พ่อหายใจไม่สะดวก เจ็บหน้าอก เลยไปโรงพยาบาล ภรรยาผมเป็นคนพาไป ส่วนแม่ไปงานที่ต่างจังหวัด
   อาบน้ำแต่งตัวแล้วรีบจัดกระเป๋ามีแค่ชุดนอน 1 ชุด ชุดทำงาน 1 ชุด ตามไปโรงพยาบาลธนบุรีทันที พ่อรักษาที่นี่มาหลายปี มีหมอที่คอยดูอาการด้านนี้อยู่
   หมอสั่งให้พ่อนอนพักดูอาหาร พร้อมให้ยา พ่นยา ให้น้ำเกลือ ฯลฯ ผมมารับช่วงดูแลพ่อให้ ภรรยาต้องไปรับลูกจากที่เรียนพิเศษ
   บรรยากาศวุ่นวายหน่อยครับ เจ้าหน้าที่แต่ละแผนกทยอยเข้ามากันโดยมิได้นัดหมาย มีหน่วยวัดความดัน วัดอุณหภูมิที่จะเข้ามาวันละ 3 รอบ ตามมาด้วยแผนกแม่บ้าน กวาดถูห้องวันละ 3 รอบอีกเช่นกัน ฝ่ายอาหารก็มาส่งและเก็บวันละ 3 เวลา รวมเป็น 6 เที่ยว เฮ้ยย ยังไม่หมด มีแผนกพ่นยาขยายหลอดลมอีก วันละ 3 รอบเช่นกัน แถมยังมีแผนกให้ยาทางสายน้ำเกลืออีก คนนี้มาบ่อยจนไม่ได้นับ บางทีก็แค่มาดูเฉยๆ ว่ายาและน้ำเกลือหมดไปแค่ไหนแล้ว ยังไม่หมดครับ มีแผนกคอยเช็ดตัวคนไข้เช้าเย็นก็มากันวันละ 2 รอบ
   ผมอยู่กับพ่อสองคนตั้งแต่สายๆ จนค่ำถึงจะได้กินข้าว โคตรหิว และโคตรง่วง แถมโคตรเมื่อย เพราะเพิ่งไปออกกำลังกายชุดใหญ่มาตอนเช้า แต่ก็ไม่ได้ปริปากบ่นบอกใคร ต่างคนต่างมีหน้าที่ของตัวเอง ดีเสียอีกที่ผมได้ช่วยดูแลพ่อ ตอนเล็กๆ พ่อก็คงดูแลผมแบบนี้เหมือนกันนั่นแหละ
พ่อต้องค้างกี่คืนก็ไม่รู้ เฝ้าดูอาการไปแบบวันต่อวัน บอกล่วงหน้าไม่ได้เลย ช่วงเย็นหมอมาดูอาการพร้อมกับบอกว่าปอดติดเชื้อ ก็ให้ยามาชุดหนึ่ง แต่พยาบาลจะเป็นคนจัดมาให้กินทีละมื้อๆ ไป
   กลางคืนนี่สิ บรรยากาศโหดสัสเลย ไอ้เจ้าหน้าที่สารพัดหน่วยทยอยกันเข้ามาเยี่ยมเยียน เหมือนกับว่าในห้องนี้มีสมุดให้เซ็นเช็คชื่อ มากันใหญ่เลย ค่ำคืนดึกดื่นก็ไม่เว้น การเข้ามาก็ไม่ธรรมดา มันไม่คิดเลยนะว่าเรากำลังนอนหลับ มาถึงก็เปิดไฟจ้าหมดทุกดวงแล้วเขาก็ทำงานของเขาไป ผมสะดุ้งตื่นอยู่หลายรอบ โคตรโมโหเลย
   เหนื่อย เมื่อย ง่วง เพลีย เป็นอันว่าได้หลับแบบช่วงสั้นๆ บนโซฟาแย่ๆ แต่ไม่ต้องห่วง ผมทนได้สบายมาก เราขี่จักรยาน เราเดินทางแบบแคมปิ้ง เรานอนริมชายหาดแบบไม่ได้อาบน้ำมาแล้ว เราเจอโหดๆ กว่านี้มาเยอะ