ธค 57

[O'Pern]

1 ธค 57
   วิ่งสนุกกว่าจักรยานตรงที่ทำสมาธิได้ดีกว่า ใจนิ่งกว่า และเหนื่อยกว่าเยอะ เรียกว่าหากมีเวลาออกกำลังกายสัก 1 ชม วิ่งนี่แหละครับ จะใช้พลังงานเยอะสุดแล้ว
   ซัดไปอีก 1 ชม เหงื่อเพียบ โล่ง โปร่ง สบาย เสร็จแล้วก็กินข้าว อาบน้ำ ออกไปทำงาน
   วันนี้อยู่เฝ้าร้านตลอดวัน แม่ไม่สบาย เป็นไข้หวัด
เย็นมิวกลับมา   ที่ร้าน บอกว่าชักจะลังเลไม่อยากได้ซัมซุงแล้ว ผมรู้สึกดีใจนะที่เขาคิดได้ แต่ก็ไม่แน่หรอก มิวชอบโลเลเปลี่ยนไปมาตลอด
   ขากลับแวะกินก๋วยเตี๋ยวลูกชิ้นปลากันคนละชามก่อนเข้าบ้าน หมดแรง

[O'Pern]

2 ธค 57
   ตื่นเช้ามานี่ผมรีบอาบน้ำแต่งตัว ลงมาเล่น Uke ตั้งแต่ยังไม่ถึง 0600 ตลอดวันนี้ต้องอยู่เฝ้าร้านตั้งแต่เช้าจนเลิกอีกวัน
   บรรยากาศเดิมๆ คิดบวกเท่านั้นถึงจะอยู่ได้อย่างมีความสุขครับ
   วันนี้เลิกเร็วหน่อย พากันไปกินร้านบาบีกอน ( Bar B Q Plaza) ผมไม่ชอบกินเนื้อสัตว์ ไม่ชอบแนวปิ้งย่าง เลยสั่งเมนูของร้านจุ่มแซ่บฮัท (ร้านในเครือของเขาที่อยู่ติดกัน) กินส้มตำ ลาบปลาทอด อิ่มอร่อยดี แต่ไม่น่ามากินมื้อดึกเลย

[O'Pern]

3 ธค 57
   เหมือนเมื่อวานเป๊ะเลย ตื่นแต่เช้าก็จริง แต่ก็รีบอาบน้ำแต่งตัวเตรียมออกไปทำงานที่ร้าน นี่ชีวิตพลิกผันอีกแล้วนะนั่น จะต้องเป็นแบบนี้อีกกี่วันก็ไม่รู้สิ
   เพื่อนสนิทที่สุดก็คือ Uke ว่างเป็นต้องหยิบมาเล่นสักนิดหน่อย เพลงหรือครึ่งเพลงก็ยังดี กินข้าวแล้วรีบออกไปส่งมิวที่โรงเรียนแล้วก็อยู่ที่ร้านต่อ
   บ่ายแม่มาแล้ว ผมเลยไปทำธุระที่อื่นแทนได้ ไปเสียภาษีที่สำนักงานเขต ไปธนาคาร ฯลฯ กว่าจะถึงบ้านก็เกือบ 0400
   รีบเปิดคอมฯ บันทึกไดอารีชีวิตที่ค้างคามาหลายวัน แต่เล่าย้อนหลังแล้วรู้สึกมันไม่สดยังไงก็ไม่รู้

[O'Pern]

4 ธค 57
   เพลียสะสมมั้ง ตื่นเช้าแต่ลุกไม่ขึ้น หรือจะเรียกขี้เกียจก็ไม่รู้นะ เป็นอันว่าไม่ได้วิ่ง ไม่จักรยาน ไม่กายบริหาร ไม่ได้ทำอะไรเลยสักนิด ช่วยพ่อแม่ขนข้าวของขึ้นรถนำไปเลี้ยงชาวบ้านที่สวนธนบุรีรมย์ เป็นงานจัดเลี้ยงอาหารคนทั่วไปที่จัดเป็นประจำทุกปีในวันสำคัญ กินฟรีทุกอย่างในงาน กินจนอิ่ม ยุคแรกๆ นี่มีห่อกลับบ้านอีกด้วย สุดยอดไปเลย
   นั่งเล่น Uke สักสิบนาทีก็กินข้าวแล้วเตรียมตัวออกไปร้านขายของเหมือนเดิม วันนี้เอารถ 180SX ออกบ้าง ไม่ได้ขับมา 3 วันแล้ว อย่าทิ้งไว้นาน เดี๋ยวแบตฯจะเสื่อมเร็ว
   เมื่อวานอ่านข่าวในเวปเกี่ยวกับปรากฏการณ์โลกมืดที่จะเกิดขึ้นราวๆ กลางเดือนนี้ แถลงการณ์จาก NASA เชียวนะ แต่ผมไม่เชื่อหรอก อย่างเก่งก็จะมืดราวๆ วันนี้แหละครับ ก็คือวันที่ท้องฟ้ามีแต่เมฆปกคลุมเต็มตลอดวัน
   แต่สำหรับคนทั่วไปที่ตื่นตูมคงจะคิดไปว่ามันจะมืดเหมือนตอนกลางคืนเลยมั้ง ไม่รู้เหมือนกัน คนเรามักจะคิด วิเคราะห์ไปตามภูมิของตัวเอง
   แถวร้านขายของผมมีร้านข้าวมันไก่เก่าแก่อยู่ร้านหนึ่ง อร่อยดีนะ แต่ไม่เคยลงหนังสืออะไรเลย ตามไกด์บุ๊คก็ไม่เคยมี เขาหยุดขายไปสองปีกว่าเพราะมีปัญหาด้านสุขภาพ แต่วันนี้เพิ่งจะเริ่มมาขายใหม่ทั้งๆ ที่ยังไม่หายดี
   “รสชาติอาจยังไม่เหมือนเดิมนะ หยุดไปนาน” แม่ค้าอายุมากแล้วคุยกับผม เขาจำผมได้ เพราะสั่งแบบขอเนื้ออกล้วนๆ ไม่เอาหนัง ขอแตงกวาเยอะๆ
   ปกติไม่ค่อยกินเนื้อสัตว์ แต่มาเจอร้านเก่าแก่กลับมาขายใหม่เลยอุดหนุนสักหน่อย ร้านชาวบ้านดูจนๆ ครับ แต่รสชาติดีกว่าร้านที่ลงโฆษณา ลงในไกด์บุ๊ค เยอะเลย ราคาจานละ 30 บาท ขายเฉพาะช่วงเช้านะ สายๆ ก็หมดแล้ว อ้อ ไม่ได้ซื้อกินเองล่ะ ผมซื้อมาให้ภรรยา
   บ่ายเข้ามาบ้าน กินกูช่ายทอด แต่เห็นว่ามีแป้งเยอะอยู่ เลยเอาต้นหอม ผักชี มาเคี้ยวแกล้มกินไปด้วย แม่งเอ๊ยย ไม่เห็นเข้ากันสักนิด แต่ก็ฝืนๆ กินไปจนหมด
   ข่าวช่อง 3 ตอนเย็นช่วง “ช็อทเด็ดกีฬาแชมป์” เขาบอกรถแข่ง F1 ของทีม Ferrari มาจอดโชว์ในไทย แล้วก็ตัดภาพมาเล่นโฆษณาแฝงของเชลล์ในงาน Motor Exop หึหึ งานนี้ไม่รู้ใครหลอกใคร
   จะบอกให้ว่า รถแข่งตัวจริงน่ะ อยู่ที่อิตาลี เมือง Turin โน่นครับ ไอ้ตัวโชว์ที่ดูเหมือนน่ะ มันไม่ใช่ตัวจริง ภายนอกทำให้ดูเหมือนๆ เท่านั้นเอง ไอ้รถแบบนี้มีราว 3-4 คัน เอาไว้จอดโชว์สร้างภาพ สร้างแบรนด์ตามประเทศต่างๆ ทั่วโลก

[O'Pern]

5 ธค 57
   พักการออกกำลังกายไป 3 วัน แถมด้วยการกินเยอะ นำหนักขึ้นมา 1 กก หึหึ
   และนี่ก็เป็นอีกวันที่ความขยันยังไม่เกิด นอนดึกด้วยมั้ง มิวขอดูหนัง Starwars จนถึง 1030 ดูหลายรอบมากตั้งแต่เด็กๆ ถึงตอนนี้ยังฮิตไม่เลิก เห็นว่าวันนี้หยุด เลยให้เขาอิสระอยู่ดูหนังถึงดึกหน่อย
   นึกว่ามิวจะอยู่บ้าน แต่กลับขอติดรถออกไปเรียนพิเศษด้วย โห ขยันจริงๆ เพราะพรุ่งนี้วันเสาร์ก็ยังจะไปเรียนอีก ผมเสียดายตรงที่ไม่ได้พาเขาไปดูไฟ ไปดูนิทรรศการที่จัดอยู่หลายแห่ง ชีวิตผมอยู่แต่ร้านขายของ รู้สึกเสียดายเวลานิดหน่อย
   ใส่เสื้อเหลืองกับเขาด้วยนะ ผมมีเสื้อเหลืองแค่ตัวเดียว เก็บไว้ใส่วันนี้แหละ แต่กระแสใส่เสื้อเหลืองนี่มาจากทางสำนักพระราชวังทำนองว่าขอให้ข้าราชการใส่เสื้อเหลืองตลอดเดือนธันวาคม แต่สำหรับในหลวงท่านแล้วกลับตรงข้ามกันเลย
   ตอนอยู่ศิริราชในหลวงท่านเห็นทุกคนที่มารอต้อนรับใส่เสื้อเหลืองกันหมด วันต่อมาท่านเลยทรงสีชมพู แล้วก็ไม่ผิดหวัง มีคนตีความไปต่างๆ นานา ว่าชมพูหมายถึงอะไร แล้วก็มีเสื้อชมพูออกมาวางขายกันอย่างรวดเร็ว
   แต่อีกไม่กี่วันถัดมา ในหลวงท่านทรงเสื้อเขียวอ่อน ท่ามกลางพสกนิกรที่ใส่เสื้อชมพูกันเป็นทิวแถว งงกันล่ะสิ ตามกันไม่ถูกเลย สุดท้ายในหลวงท่านบอกว่า อย่าให้ยึดติดกับสิ่งใดสิ่งหนึ่งมากจนเกินไปนัก
   สีเหลืองมาจากวันพระราชสมภพคือวันจันทร์ ไม่ได้แปลว่าในหลวงท่านทรงโปรดสีเหลืองแต่อย่างใด
   วันหยุด แต่ร้านผมยังคงขายของเหมือนปกติ ถนนโล่งดีครับ ส่งของสบาย จอดง่าย แบบนี้ทำงานสะดวก คนงานมากันครบก็ทำงานคล่องตัวหน่อย วันนี้น่าจะเลิกงานเร็ว ไม่ค่ำมากนัก
   บ่ายไปธุระที่ธนาคาร และรับมิวกลับบ้าน ท้องฟ้าวันนี้ครึ้มๆ ตลอดวันเหมือนเมื่อวานเป๊ะ กลางคืนไม่รู้จะมีฝนตกอีกหรือเปล่า น่าเห็นใจคนที่ตั้งใจออกไปดูไฟประดับแถวราชดำเนิน

[O'Pern]

6 ธค 57
   ก่อนนอนอ่านหนังสือสุขภาพที่แปลมาจากจีน เป็นเรื่องเกี่ยวกับคำทำนาย เหมือนกับดูดวง แต่เป็นทำนายเกี่ยวกับสุขภาพว่าเราจะป่วยในอวัยวะจุดใด เฮ้ยย เจ๋งๆ แต่อ่านแล้วเข้าใจยากมาก และยังไม่รู้ว่าเขารู้ได้อย่างไรว่าเราจะเจ็บป่วยในอวัยวะส่วนนั้น ไม่รู้หลักเกณฑ์ในการคิดคำนวณของเขา แต่โดยภาพรวมเรื่องคำแนะนำด้านสุขภาพแล้วผมเห็นด้วยหลายจุดเลยครับ เช่น นม โยเกิร์ต ไม่มีประโยชน์แถมมีโทษต่อร่างกาย
   แถมไอ้หนังสือเล่มนี้ยังมีแนวคิดสวนทางกับผมหลายข้อ เช่นตื่นเช้าเกินไปจะเป็นโทษ ออกกำลังมากเกินไปจะยิ่งอ่อนแอ ฯลฯ โห เจอแบบนี้ ยิ่งต้องอ่านๆ ๆ ๆ
   แต่อ่านแล้วก็ต้องคิดวิเคราะห์ต่อเองด้วยนะครับ ไม่ใช่หลับหูหลับตาอ่านเจออะไรก็เชื่อแม่งไปหมดทุกอย่าง
   เช้านี้ขี่จักรยานไป 25 นาที มิวขอให้ไปส่งที่รถไฟฟ้า เขาจะไปเรียนพิเศษต่อ ส่วนผมไปที่ร้านขายของเหมือนเดิม
   บ่ายไปธุระที่ธนาคาร วันนี้ลองกินก๋วยเตี๋ยวในห้างดูบ้าง ชามละ 40 บาท รสชาติดีกว่าร้านริมถนนหน้าห้างที่เคยกินเสียอีก แถมให้ผักเป็นกำ ชอบมากๆ
   กลับเข้ามาบ้านเห็นท้ายรถคันใหม่พ่อแปลกๆ เข้าไปดูใกล้ๆ ก็ตกใจ เฮ้ยย โดนชน
   เอามือจับแผลยิ่งตกใจ เพราะมันคือไฟเบอร์ อ้าว ฝาท้ายเป็นไฟเบอร์หรือวะนี่ แล้วชิ้นส่วนอื่นจะเป็นไฟเบอร์อีกไหมนะ ประตู หลังคา ฯลฯ
   ตอนซื้อก็ไม่มีข้อมูลบอกเลยนะว่ารถมีชิ้นส่วนใดบ้างที่เป็นไฟเบอร์ แหม ทำยังกะพวกรถสปอร์ทที่เน้นลดน้ำหนัก
   งานเข้าครับ ต้องหาอู่ที่ซ่อมงานไฟเบอร์ดีๆ แล้วก็ต้องทำสีทั้งบาน เซ็งเลย รถก็ไม่ค่อยได้ขับ ยังต้องมาหาที่ซ่อมอีก
   เย็นไปรับมิว แวะซื้อครัวซองชิ้นเล็กๆ ฝากภรรยา เขาเอาไว้กินตอนก่อนออกวิ่งพรุ่งนี้ ส่วนผมทีน้ำหนักเริ่มตีขึ้นมาทีละน้อยๆ เริ่มคิดค้นหาสูตรที่เหมาะสมกับตัวเองมาลองไปเรื่อยๆ ไว้อันไหนเวิร์คจะมาเล่า แต่เชื่อเถอะครับว่ามันไม่มีสูตรสำเร็จที่ตายตัวหรอก แต่ละคนล้วนแตกต่าง
   แต่ก็งงกับพวกผู้หญิงนะที่ชอบหาโน่นหานี่มากินเพื่อลดความอ้วน ทั้งๆ ที่หัวใจของการลดความอ้วนก็คือการ “หยุดกิน” ไม่ใช่ไปตามหาของมากินเพิ่มเข้าไปอีก ยิ่งเห็นพวกสูตรต่างๆ ตามร้านหนังสือแล้วโคตรตลกเลย โดยมากจะเป็นแบบสูตรง่ายๆ อ่านแล้วทำได้เลย ทำได้จริง แต่ว่ามันไม่ใช่หัวใจของการลดน้ำหนักที่แท้จริงเลย มันเป็นแค่การปรับสมดุลให้กับร่างกายต่างหาก
   คุณไม่มีทางลดพุงลงได้อย่างถาวร ยังไม่เปลี่ยนพฤติกรรมการกิน จำไว้

[O'Pern]

7 ธค 57
   กลางดึกมิวลุกเข้าออกห้องนอนสองครั้ง ทำเอาเช้านี้ผมตื่นสายไปหน่อย กว่าจะออกวิ่งก้าวแรกได้พระอาทิตย์ก็ขึ้นเสียแล้ว รู้เลยว่าวันนี้ต้องแดดแรงจัดแน่ ท้องฟ้าใสซะขนาดนั้น ไม่มีเมฆสักก้อนเดียว
   ไม่คุ้นครับ ทุกทีจะวิ่งตั้งแต่เช้ามืด พอพระอาทิตย์เริ่มขึ้นก็วิ่งเสร็จพอดี แต่วันนี้ตรงข้าม หึหึ ลองดูครับ
   30 นาทีแรกวิ่งในลูกวิ่งที่อยู่ด้านในสนาม แดดเริ่มแรงจัดจนไม่อยากทน เลยออกมาวิ่งนอกสนามที่จะเป็นรอบใหญ่กว่า ซัดไปอีก 30 นาที แดดแรงมาก รู้สึกไม่ค่อยสนุก เลยวิ่งไปแค่ 1 ชม เดิน Cool Down อีก 10 นาที
   หนังสือจีนบอกหลังออกกำลังกายให้กินโปรตีน อืมม กินไรดีวะ ไม่ชอบกินเนื้อสัตว์เยอะๆ เสียด้วย เต้าหู้ ถั่ว อะไรพวกนี้ก็กินบ่อยแล้ว ขากลับข้างทางมีร้านข้าวมันไก่ เอาวะ กินเนื้อหน้าอกล้วนๆ ไม่เอาหนัง น่าจะพอได้
   แต่พอถึงร้าน อ้าววว ปิดนี่นา เซ็งเลย ทำไงดี
   สุดท้ายก็กลับมาบ้านเอาจักรยานออกขี่ไปกินก๋วยเตี๋ยวร้านโปรดร้านเดิม ขอแม่ค้าใส่ผักบุ้งเยอะๆ ก็ดีกว่าข้าวมันไก่ตรงที่มีผักเยอะนี่แหละครับ ส่วนข้าวมันไก่ก็จะเด่นตรงได้กินเนื้ออกไก่ล้วนๆ โปรตีนสูง ไขมันต่ำ
   ปกติกินเสร็จก็จะขี่ตระเวนหาขนมกลับมากินที่บ้านต่อนะ แต่วันนี้จิตใจมุ่งมั่นมาก เพราะน้ำหนักตัวเริ่มกลับไปอยู่ขาขึ้นอีกแล้ว วิ่งมาตั้งแต่เดือน 1 จนตอนนี้เดือน 12 น้ำหนักลดลงได้มากสุดคือช่วงเดือน 8 ช่วงนั้นลดไปได้ราว 10 กก ตอนนี้ตีกลับขึ้นมา 2 กก เพราะชล่าใจ ลดได้มากแล้วดีใจ เลยเหลิง
   แต่ผมลดแบบไม่เข้มงวดนะ เพราะอยากลดแบบถาวร ไม่เอาแล้วพวกสูตรต่างๆ ที่มักจะลดได้แค่ฉาบฉวย สุดท้ายผมเริ่มเข้าใจชีวิตแล้ว ยิ่งมาอ่านหนังสือสุขภาพของญี่ปุ่นเล่มล่าสุดก็ยิ่งมั่นใจว่ามาถูกทางแล้ว
   1030 ช่อง GPI เป็นรายการจักรยาน ดูอยู่เพลินๆ มีช่วงสอนให้ขี่จักรยานแล้วสะบัดท้ายรถไปตีหมาด้วย โหห พีสุดยอดมากเลย คิดได้ไง แทนที่จะหาทางเลี่ยงหรือประนีประนอม หมามันก็คือหมาครับ มันหวงเขต หวงถิ่น แค่ชะลอความเร็วลงช้าๆ ขี่ผ่านไปธรรมดาก็เพียงพอแล้ว
   แต่โดยรวมรายการก็โอเคนะ พาปั่น MTB ที่อุทยานแห่งชาติน้ำตกสามหลั่น ที่นี่ผมเคยไปครับ  ผมขี่จาก กทม ไปพักริมบึงเก็บน้ำ แล้วตอนเช้าออกลุยนิดๆ หน่อยๆ พอบ่ายก็ขี่กลับกัน ไปกับกลุ่มของ TCHA หลายปีแล้วล่ะ น่าจะยังคงอยู่ในไดอารี่ชีวิตของผมในช่วงปีแรกๆ นะ
   ดูแล้วก็คิดถึงบรรยากาศเก่าๆ งานนั้นขาไปผมโอเค แต่พอขากลับนี่สิ เจ็บหลังตั้งแต่ยังไม่ถึงกรุงเทพฯ เลย สาหัสแน่กู สังเกตดูนะ อาการผมจะออกตอนอากาศร้อนจัดมากๆ เหมือนกับว่าหลังมันเปราะประมาณนั้น
   สองเดือนก่อนมีโฆษณาจากสถาบันโรคมะเร็งที่พลอทเรื่องและการนำเสนอภาพคล้ายกับงานเขียนของผม เห็นแล้วตกใจ อึ้งมาก พอมาวันนี้เจอของกสิกรไทยอีกอัน ไอ้นี่แม่งเหมือนไปจนถึงคำพูดเลย มองจอแล้วเริ่มสะอึก ไม่ได้ว่าเขาก็อปล่ะ เพราะเรื่องแบบนี้ถ้าผมคิดได้ ใครๆ เขาก็คิดได้ครับ
   ที่อึ้งไปก็เพราะว่ามันทำให้เรายิ่งมั่นใจว่าเรามาถูกทางแล้ว พวกมืออาชีพคิดเหมือนกับผมที่เราแต่งเรื่องสั้นไว้มานานหลายปีแล้ว อารมณ์มันคล้ายเหมือนตอนไปพรีเซนต์งานแล้วเขาเอาไอเดียเราไปทำน่ะ อันนี้ไม่ได้ว่าเขาขโมยของเราล่ะ มันเลยจุดนั้นไปแล้ว ผมกำลังหมายความว่าไอเดียของเรามันก็ต้องใช้ได้สิน่า
   ไม่เป็นไรครับ ยังไม่ถึงเวลาของเรา ก็มุ่งมั่นทำงานเขียนต่อไป แรกๆ ก็เป็นแค่เรื่องสั้น พอมีหลายๆ ตอนเข้าชักอยากทำให้มันเป็นหนังแบบภาพยนตร์ เสียดายที่ผมไม่รู้จักใครสักคนในวงการพวกนี้ แรกๆ ก็มีเรื่องเดียว จนตอนนี้เพิ่มมาอีกเรื่องแล้ว
   ท้องฟ้ามืดครึ้มมาหลายวันแล้วนะ ไอ้ที่ข่าวจาก NASA บอกว่าโลกจะมืด 6 วัน ถ้ามันจะมืดแล้วเป็นสภาพแบบนี้ผมว่าผู้คนคงจะเฉยๆ กันแหละ ผมว่ายากนะที่จะให้มืดแบบกลางวันเหมือนกลางคืน
   เผลอๆ ดีไม่ดี เรื่องแนวนี้จะกลายเป็นลวงโลกเอาอีกด้วย คราวนี้จะเกิดอาการ เงิบกันทั้งแผ่นดินเหมือนตอน Y2K น่ะ จำได้ไหมล่ะ ที่บอกคอมพิวเตอร์ที่ไม่ได้อัปเกรดจะเกิดอาการแฮงค์ รวน อย่างโน้นอย่างนี้ แต่เอาเข้าจริง แม่งปกติสุขดีหมด
   สัส

[O'Pern]

8 ธค 57
   งดวิ่ง งดทุกสิ่ง ชีวิตต่อไปจากนี้ 4 วัน ต้องไปเฝ้าร้านขายของตลอด พ่อแม่ผมไปต่างประเทศ บันทึกชีวิตก็จะจืดชืดไปหน่อยนะ ไม่ได้ไปไหน สมองก็ไม่แล่น ไม่มีเวลาว่างมานั่งคิดว่าจะเล่าอะไรดี มีแต่ว่าทำอย่างไรงานตรงหน้าจะผ่านพ้นไป
   ถ้าคิดว่าต้องไปทำงาน ต้องไปยกแบกของ มันก็เหนื่อยใจครับ แต่ผมคิดว่าไปช่วยพ่อแม่ คิดแบบนี้ก็เลยมีพลัง อะไรช่วยได้ก็ช่วยกันไป พ่อแม่ใช้อะไรผมก็จะไม่บ่น ไม่ปริปาก มีแต่รีบไปทำให้
   ตื่นแล้วก็รีบอาบน้ำแต่งตัวลงมาซ้อม Uke กินมื้อเช้าแล้วก็ออกไปส่งมิวที่โรงเรียน จากนั้นก็เข้าโหมดคนงาน คือต้องทำทุกอย่างที่อยู่ข้างหน้า มีขี้หมามากองหน้าร้านก็ต้องเก็บกวาดเอาเอง เจออะไรสกปรกไม่เข้าท่าก็ต้องเก็บเอง ใช้คนงานแล้วเขาเกี่ยงกัน แสดงอาการไม่อยากทำ เห็นแล้วรำคาญโคตรๆ ก็เลยทำเองให้เขาดู พอทำบ่อยเข้า มันก็เลยกลายเป็นหน้าที่ประจำของมึงไปซะ
   วันแรกของสัปดาห์งานเยอะเป็นปกติครับ คนงานมากันครบก็โอเค เสร็จไม่ดึกมากนัก วันนี้ครบนะ รอดไป โชคดีของทุกคนในร้าน ดีใจด้วย

[O'Pern]

9 ธค 57
   ตื่น อาบน้ำ เล่น Uke ไปส่งลูกที่โรงเรียน กลับมาเฝ้าร้าน
   เหมือนเมื่อวานเป๊ะ
   เป๊ะจริงๆ เป๊ะทุกอย่าง

[O'Pern]

10 ธค 57
   ชีวิตเราจะเป็นแบบนี้ไปตลอดจริงๆ หรือนี่
   วันนีโรงเรียนมิวหยุด แต่ก็ขอออกไปเรียนพิเศษข้างนอก
   วันหยุดรัฐธรรมนูญ แต่ผู้คนก็ยังคงเฉยๆ กับเรื่องรัฐธรรมนูญ มันดูไกลตัวและไกลจากปากท้องชาวบ้านมั้ง จนรับรู้แค่ว่านี่คือวันหยุด 1 วัน เหมือนเสาร์อาทิตย์น่ะ
   รถน้อย ขับง่าย จอดง่าย ส่งของง่าย คนงานมาครบ ก็เลยเสร็จงานเร็วครับ ยังไม่ 0600 เลยก็ปิดร้านแล้ว

[O'Pern]

11 ธค 57
   ยังคงไม่ได้วิ่งอีกเช่นเคย แม่กลับมาแล้ว แต่ยังไม่สบายอยู่ ที่จริงไม่สบายตั้งแต่ก่อนไปเที่ยวแล้วล่ะ นึกว่าจะค่อยๆ หาย กลายเป็นว่าไปเที่ยวทั้งที่ยังเป็นหวัดอยู่
   เป็นอีกวันที่อยู่เฝ้าร้านครับ มิวเลิกเรียนก็มารอที่นี่ จนร้านปิดถึงได้พากันกลั้บบ้าน ขากลับแวะกิน MKในห้าง ผมที่เว้นมื้อเย็นมาตลอด ก็เลยเปลี่ยนเป็นกินแทบทุกเย็นแล้ว

[O'Pern]

12 ธค 57
   เช้าเหมือนเดิม เหมือนวันก่อน เหมือนจนไม่รู้จะบรรยายอย่างไรดี
   ขากลับมิวบอกขอกินสเต็คหน้าปากซอย ส่วนผมลองโรตีแกงเนื้อ ที่เป็นเมนูใหม่ของเขา รสชาติพอได้ แต่ให้น้ำมาน้อย กินกับโรตีไม่เพียงพอ เหลือแป้งอีก 2 ชิ้น จะขอน้ำแกงมาเติมจะได้จิ้มก็เกรงใจ
   พอกลับถึงบ้านอาการออก คอแห้ง ปากแห้ง อาการของผงชูรสครับ พอเราคุ้นชินกับอาหารดีๆ พอมาเจอของเสียก็จะรับรู้ได้ง่ายมาก เหมือนคนไม่กินเหล้าน่ะ พอมากินคำเดียวแทบบ้วนทิ้ง หน้าแดง หัวใจเต้นแรง ฯลฯ

[O'Pern]

13 ธค 57
   ตื่นมาก็รีบอาบน้ำแต่งตัว ลงมาเล่น Uke สัก 15 นาที กินข้าว แล้วก็เตรียมตัวออกจากบ้าน ผมบอกกับดี (แม่บ้าน) ว่าให้แม่พักผ่อนต่อให้หายดีก่อน ส่วนมิวขอออกไปด้วยกันเหมือนเคย
   ส่งเขาที่รถไฟฟ้า ผมไปร้านขายของ เหมือนเดิมเป๊ะๆ เลย แต่แปลกที่รู้สึกเฉยๆ ไม่ได้ชินนะ แต่การที่ผมมาอยู่ร้าน ทำให้แม่ได้พักผ่อนไง รู้สึกอารมณ์เหมือนทำเพื่อคนอื่นแล้วเรามีความสุขอะไรประมาณนั้น แม้จะต้องแลกกับการต้องเสียอะไรบางอย่างของเราไปก็ตาม
   เอาสตอเบอรี่มากินกล่องใหญ่ แม่ซื้อมาจากเมืองจีน รสชาติโอเคดีครับ แต่ยังห่างไกลกับของญี่ปุ่น ไอ้นั้นผมเรียกมันว่าโคตรเทพ กัดคำเดียว น้ำตาแทบร่วง
   เสาร์งานเยอะครับ แต่คนงานมากันครบก็ถือว่าโชคดีของเจ้าของร้าน เลิกงานราว 0700

[O'Pern]

14 ธค 57
   ไม่ตั้งนาฬิกาปลุก ตื่นเอาเอาตอน 0530 ไปถึงสนามกีฬาตอน 0600 กลางทางแวะเติมลมล้อรถหน่อย มียางหน้าซ้ายมันลมอ่อนประจำ แต่เช็คมาหลายร้านแล้วก็ไม่เจอรอยรั่ว กระทั่งวาล์วลมก็ปกติ ช่างบอกว่าขอบล้อมันกร่อน เลยถอดยางออกมาแล้วทากาวดำๆ ด้านในขอบล้อ แล้วใส่ยางใหม่
   เคยทำแบบนี้มาสองครั้งแล้วนะ ทำแล้วก็อยู่ได้เดือนกว่าๆ ก็ออกอาการเดิมซ้ำอีก จนทุกวันนี้ลมออกอาทิตย์ละ 10 ปอนด์ รั่วซึมหนักขึ้นไปเรื่อยๆ นี่ถ้าขอบล้อเสียจริงก็คงต้องเปลี่ยนล้อล่ะสิ เฮ้ออ ไม่น่าเลย
   ถ้าเป็นวัยรุ่นเขาคงชอบนะ จะได้หาล้อใหม่มาใส่ จะชอบอย่างไรก็ว่ากันไป แต่ผมชอบล้อเดิม ของเดิมๆ ผมขับแต่รถสเปคเดิมๆ  เราเล่นรถมาในสายของนักทดสอบมาตลอด เลยชินกับของเดิมติดรถ
   ผมใช้รถในเมือง 100% ขับแทบไม่เกิน 100 ขึ้นทางด่วนก็คือจังหวะที่ขับได้เร็วสุดแล้ว แต่ก็มาอั้นที่ 120 อยู่ดี
   พฤติกรรมใช้รถแบบนี้ ผมมองไม่เห็นความต่างของอุปกรณ์ตกแต่งใดๆ เลยแม้แต่น้อย นี่ผมคุยถึงเรื่องประสิทธิภาพ และสมรรถนะของรถโดยรวมนะครับ ไม่นับเรื่องของสไตล์และความสวยงามที่เป็นเรื่องของใจใครใจมัน
   มีเยอะนะ ที่แต่งรถแบบเน้นสวย เท่ ดูซิ่ง ดูแรง แต่ผมเน้นการใช้งานล้วนๆ ครับ มาคนละแนวกันเลย ขอโทษด้วย
   เช้านี้นึกสนุก ลองวิ่งเท้าเปล่าบนสนามหญ้าดู ซัดไป 1 ชม ท่ามกลางอากาศเย็นๆ เหงื่อออกนิดๆ เสื้อยังไม่เปียกแฉะเท่าไหร่เลย วิ่งเสร็จเห็นชัดเลยว่ามันใช้พลังเยอะกว่าวิ่งปกติ วิ่งแล้วมันกินแรงมาก ทั้งพื้นที่ที่อ่อนนุ่ม และมีต้นหญ้าที่ขึ้นสูงคอยต้านเท้าขณะวิ่ง
   เอ๊ะ หรือตัวเองอ่อนซ้อมวะ เพราะไม่ได้วิ่งมาตั้ง 5-6 วัน
   วิ่งเสร็จก็นอนทำสมาธิกลางแดด นอนมันบนสนามหญ้านี่แหละ มองท้องฟ้า หายใจเข้าออกลึกๆ สุขสุดๆ ไปอีกแบบนะ
   วิ่งเร็ว จบเร็ว กลับบ้านเร็ว แวะกินข้าวมันไก่ก่อนเข้าบ้าน ร้านนี้เป็นทางผ่าน ไม่ได้อร่อยนักหนาหรอก แต่ชอบตรงความสะอาดของเขาครับ
   กินอาหารนี่เน้นอร่อยปากอย่างเดียวไม่ได้นะ ต้องเน้นประโยชน์เป็นหลัก ข้าวมันไก่นี่มันให้พลังงานสูงมาก แต่ผมเลือกเนื้อหน้าอกล้วนๆ ไม่เอาหนัง มันก็ลดพลังงานไปได้พอควร
   กลับมาบ้านนี่สิของจริง แม่ทำก๋วยเตี๋ยวครับ เลยจัดบะหมี่แห้งไปอีกชาม จะมาอ้วนตรงเกี๊ยวกรอบนี่แหละ ซัดไปหลายชิ้น
   
   ได้ฤกษ์เปิดคอมฯ ในรอบสัปดาห์ ตั้งแต่วันจันทร์ถึงเสาร์ไม่ได้แตะเลยสักนิด จะเล่าก็ไม่มีอะไรให้เล่า เพราะทุกวันแม่งเหมือนกันหมดเลย ไม่ได้ออกไปโลดโผนที่ไหน ก็ไม่มีข้อมูลอะไรมาคุย
   งานบ้าน Renovate ตึก 5 ห้องก็ยังไม่ไปถึงไหนเลย ออกแบบได้แค่เป็นส่วนๆ เอามารวมกันแล้วยังขาดๆ เกินๆ อยู่หน่อย แต่ก็ใกล้เคียงมากเข้าไปทุกทีแล้วล่ะ
   วันนี้อยู่บ้านตลอดวันเลยนะ ทั้งๆ ที่ตอนวันทำงานคิดว่าวันหยุดจะไปไหนดีน้า ไปจตุจักร ไปพายเรือ ไปเล่นเรือใบ ไปขี่จักรยาน ไปโน่นนี่ สารพัดจะจิตนาการให้มีความสุข เอาเข้าจริงก็ขี้เกียจออก

   อินโดนีเซียเกิดเหตุดินถล่ม เจ็บตายกันเป็นสิบ ยังอยู่ในกองซากอีกเพียบ หน่วยงานของไทยที่พอมีกำลังทรัพย์น่าจะส่งคนไปช่วยกู้ภัย แสดงความมีน้ำใจของไทยเราให้เขาได้รับทราบถึงไมตรี
   เกือบ 20 ปีก่อนเกาหลีเขาเคยโปรโมทประเทศด้วยละคร และล่าสุดแผนของเขาคือโปรโมทด้วยศัลยกรรม ไทยเราเด่นเรื่องความโอบอ้อมอารีย์ คนรู้ทั่วโลก เราไม่ต้องโปรโมทอะไรอีกแล้ว แต่ทำตัวตามปกติของเราไปนั่นแหละ ทำให้มันเป็นธรรมชาติ ง่ายๆ ไม่ต้องมีอะไรมาก ใครเดือดร้อนเราก็ช่วยเหลือเขาไปโดยที่เขาไม่ต้องร้องขอ
   วันนี้แดดร้อนแรงจัดตลอดวัน ตรงข้ามกับเมื่อวานสิ้นเชิงที่มืดครึ้มแทบไม่มีแดด เหมือนกันหน่อยเดียวตรงที่มีลมเย็นพัดตลอดวัน

[O'Pern]

15 ธค 57
   ตื่นแล้วก็รีบอาบน้ำแต่งตัว เตรียมพร้อมรับภารกิจของวันจันทร์ แม่ไม่สบายยังไม่หายดี เลยบอกให้แม่พัก ไม่ต้องออกไปร้านขายของ แต่แม่บอกว่าจะออกไป ก็เลยโอเค ตามใจเขา
   กลายเป็นตื่นแต่เช้าก็ไม่ได้ออกกำลังกาย แต่ก็ดีเหมือนกัน รู้สึกตึงๆ ที่น่อง เพราะเกิดจากการวิ่งเมื่อวานแน่ๆ
   วันนี้โดนด่าว่าขับรถไม่มีน้ำใจ  โหห มันจี๊ดดด  ตามผมมา จะเล่าให้อ่าน
   เหตุเกิดในซอยแคบแบบรถไปได้ทีละคัน ผมก็ผ่านทุกวันแหละ ก็จอดหลบกันไป เบี่ยงกันมา ทุกคันก็ทำกันแบบนี้ แต่มันมาเจอจังหวะแบบต่างคนต่างเข้ามาแล้วที่หลบมันมีที่เดียว
   ผมชิดซ้ายแบบสุดขอบให้รถอีกฟากสวนมา เป็นรถกระบะวีโก้ แล้วผมก็จอดให้รถทางเขาเข้ามาทั้งขบวน แต่เหตุมาเกิดกับวีโก้อีกคันที่ขับมาแล้วมันไปไม่พ้น
   อ้าว งงดิ คันข้างหน้าก็วีโก้ ทำไมเขาขับพ้น แต่คุณคนนี้ขับไม่พ้น รถมันก็มาเบียดๆ กัน ผมเลยพับกระจกมองข้างเก็บให้ ช่วยเขาไปอีกนิด
   “โธ่โว๊ยย ขับรถไม่มีน้ำใจกันเลย”
   ได้ยินเขาตะโกนด่ามา
   เฮ้ยยย กูจอดหลบนานแล้วนะนี่ งงดิ
   ไม่อยากมีเรื่อง เลยทำตามตำราของผมข้อ 1 คือ “ห้ามสบตา”
   เอ้า อยากด่าก็ด่าไปครับ ใจคุณก็ทุกข์ร้อนเอง ผมรับฟังแล้วก็ปล่อยผ่านเลยไป ผมไม่ได้เป็นคนแบบที่คุณว่าสักนิด แบบนี้เราก็ไม่ต้องไปเดือดร้อนกับลมปากของใครเขา
   สุดท้ายรถวีโก้ก็ถอยหลังไปตั้งลำใหม่ แล้วก็ขับผ่านไปได้แบบโล่งๆ
   นี่ถ้าวันนี้ผมเจอมนุษย์กล้องนะ คงจะโดนโพสลงเฟซบุ๊คแน่ๆ บอกว่า ไอ้รถคันนี้จอดกันท่า ไม่ให้ทาง ดูซิ เห็นไหม ท้ายแถวยาวเหยียด ฯลฯ
   ขับผ่านจุดนั้นมาแล้วก็ยังคิดเลยนะ เฮ้ยย เรานี่ไม่มีน้ำใจจริงๆ หรอ ขับแบบเรานี่มันผิดหรือนี่ โคตรงงเลย หลบให้รถผ่านทั้งขบวนเนี่ยะนะ
เช้านี้คนงานขาดอีกแล้ว เรื่องปกติครับ มีคนขยันก็ต้องมีคนขี้เกียจปนๆ กันไป เขาไม่มาเราก็ทำเท่าที่มี แต่บอกได้เลยนะว่าถ้าเป็นร้านของผมล่ะก็ ไอ้หมอนี่โดนไล่ออกไปนานแล้ว
   เอาสตอเบอรี่สดไปกินด้วย แม่ซื้อมาจากเมืองจีน อร่อยมาก กินเพลินๆ แป๊บเดียวหมด ตอนบ่ายเข้ามาบ้านยังเจออัลมอน์อบแบบยังไม่กะเทาะเปลือกด้วย เฮ้ยย แปลกใจ ไม่เคยกินแบบต้องมาแกะเปลือกเองมาก่อนเลย
   รสชาติอร่อยดี แต่มันอบแล้วมีกลิ่นวนิลาหรือคาราเมลแนวๆ นี้ ถ้าอบเกลือธรรมดาน่าจะดีกว่านะ ไอ้นี่แม่ก็ซื้อมาจากจีน เช่นเดียวกับถั่วพิสตาชิโอ
   เช้ากินผัดผักบุ้ง ไข่เจียว สายมีน้ำเต้าหู้ใส่ถั่วแดง สตอเบอรี่สด กล้วยน้ำว้า กลับมาตอนบ่ายมีอัลมอนด์ พิสตาชิโอ ถั่วลิสง โหห วันนี้จัดแบบไร้เนื้อสัตว์อีกแล้ว
   เย็นไม่ค่อยกินครับ แต่ก็ไม่ได้เคร่งนะ อ่านหนังสือมาเยอะมากแล้วเรื่องสุขภาพ จนที่สุดผมก็คิดค้นสูตรของตัวผมเอง คือทำทุกอย่างด้วยใจเราเป็นสุข ความสุขจะชนะทุกอย่าง
   พี่จั๊ว รุ่นพี่นักวิทยุสื่อสารและนักจักรยาน บ้านอยู่ใกล้กัน โพสเฟซบุ๊คบอกว่ามีเพื่อนสองคนฝันว่าเขาตาย
   เท่านั้นแหละ ประชากรต่างถามถึงอายุ พี่จั๊วตอบไป 49 ครับ
   พรุ่งนี้ล็อตเตอรี่ออก ถ้าตรงมีเฮ ถ้าไม่ตรงก็จะไม่มีใครคุยถึงเรื่องนี้อีกเลย