Author Topic: ตค 57 18-19 M Storm DC สนาม 4 / 20 เขาใหญ่  (Read 17376 times)

Offline O'Pern

  • fear is a mind killer
  • Administrator
  • Authentic Drifter
  • *****
  • Posts: 7411
  • don't let your fear stand in the way of your dream
    • racing club
1 ตค 57
   เมื่อก่อนวิ่งเพื่อลดน้ำหนัก ตอนนี้วิ่งเพื่อทำสมาธิ รู้สึกว่าตัวเองมีพัฒนาการทางสมอง สติปัญญาดีขึ้นกว่าสมัยหนุ่มๆ เสียอีก ไม่รู้สิ คิดไปเองหรือเปล่าก็ไม่รู้นะ รู้สึกว่าตัวเองฉลาดขึ้น
   อืมม ฝึกคิดมากขึ้นด้วยมั้ง ก็เลยฉลาดขึ้น ชอบสมมุติตัวเองอยู่ในอาชีพต่างๆ แล้วเราจะพัฒนาต่อยอดไปทางไหน อย่างไร ถ้าแม่เราขายข้าวแกงอยู่กับบ้าน เราจะพัฒนามันไปในทิศทางใดได้บ้าง ถ้าบ้านเราขายข้าวมันไก่ล่ะ จะไปในแนวทางไหนดี หรือถ้าบ้านเราขายสังฆภัณฑ์ล่ะ ฯลฯ
   ยามว่างก็ฝึกภาษาอังกฤษด้วยการร้องเพลงครับ การฝึกภาษานี่มันต้องพูดออกเสียงดังๆ นะครับ นึกถึงปี่ก่อนที่มีเพื่อนสิงคโปร์มาไทย ผมรู้สึกสนุกมากที่ได้หัดพูดภาษาอังกฤษตลอด 5 วัน
   ไม่เก่งหรอกครับ แต่ผมกล้า และไม่อายที่จะถามเขา คนเราก็ต้องโง่มาก่อนฉลาด พูดผิดจุดใดก็บอกให้เพื่อนช่วยเตือนสอนแก้ไขให้ ลองนึกถึงฝรั่งพูดไทยผิดๆ ถูกๆ สิครับ ไม่มีใครไปว่าเขาหรอก มีแต่ชมว่าพูดเก่ง
   วิ่งไป 1 ชม เหมือนเดิม สวดมนต์ไปด้วยตลอดทาง จะมีใครเป็นแบบผมบ้างไหมนี่ ช่วงที่ลุงกำนันกู้เมือง ผมก็วิ่งไปร้องเพลงสู้ไม่ถอยไป จะว่าไปแล้วก็คิดถึงลุงนะ หากโค่นทักษิณลงได้แล้วน่าจะประกาศให้มีวันสำคัญแห่งมวลมหาประชาชนสักวันหนึ่งเป็นที่ระลึก ประวัติศาสตร์ชาติไทยจะต้องจารึกไว้อีกวัน
   เช้านี้มิวไปเรียนพิเศษอีกแล้ว ชอบเรียนก็ไม่ว่ากันครับ มีเป้าหมายในชีวิตแน่ชัดแล้วก็ซัดได้เลย หวดให้เต็มแรง ฝันของลูกมันยิ่งใหญ่มาก ชนิดที่พ่อยังไม่กล้าฝัน ก่อนลงจากก็ให้กำลังใจเขาทุกครั้ง
   ฟังบ่อยๆ มิวคงเบื่อเหมือนกัน แต่ก็ต้องจุดไฟในกายเขาให้ลุกโชนอยู่เสมอครับ เป้าหมายของเราแน่ชัดแล้ว เราก็ซัดมันได้เลย ไม่ต้องรีรอ วันเวลาไม่เคยรอใครครับลูก ทำวันนี้ให้เต็มที่ แล้วอย่าไปเสียดายเวลาย้อนหลัง
    เช้าวันนี้ขับรถกระบะไปซื้อของที่แมคโคร บรรทุกมาเกือบเต็มลำรถ รอเบิกของตั้งนานกว่าจะนำขึ้นรถกระบะหมดก็เล่นเอาเหนื่อย เมื่อย ง่วง เพลีย
   ดูเอเชียนเกมเจอกีฬาใหม่สำหรับผมชื่อ “กาบัดดี้” แม่งฮามาก เหมือนเล่นตี่จับสมัยโบราณเลย มันไม่น่าเป็นกีฬาไปได้เลยนะ มันเหมือนเกมเด็กๆ วิ่งเล่นกันมากกว่า โคตรงงไปอีกเรื่อง
   เมื่อวานมีข่าวเสียชีวิตของเมคอัพอาติสชื่อดัง เป็ด อภิชาต เขาเสียชีวิตั้งแต่วันก่อนแล้ว แต่เมื่อวานตอนเที่ยงศักดิ์ชัย กาย บอกว่าพี่เป็ดโทรมาลา บอกว่าจะไปแล้ว ตัวเองเลยชวนเพื่อนมาเยี่ยม พอมาถึงก็พบว่าพี่เป็ดไปตั้งแต่เมื่อวานแล้ว
   ตกใจสิ ก็เพิ่งโทรมาหาเขาเมื่อตอนกลางวันนี้เอง พูดแล้วก็หยิบโทรศัพท์ให้ดูว่ามีการบันทึกเวลาว่ามีสายเข้าจากพี่เป็ด ทางญาติเลยหยิบโทรศัพท์ของพี่เป็ดขึ้นมาดูบ้าง    
   แล้วก็ต้องอึ้งแดกกันทั้งวง โทรศัพท์ของพี่เป็ดมีการโทรออกตอนเที่ยงไปหาศักดิ์ชัย กาย จริงๆ
   
   กีฬาเรือใบเราได้เหรียญทองอีกแล้ว อย่างที่ผมเคยเล่าไปปีก่อนโน้นว่ากีฬาเรือใบไทยเราเก่งมากๆ ระดับเทพ แชมโลกก็ได้เหรียญมาแล้วหลายสมัย แต่ไม่ดัง พวกดารา ไฮโซเขาไม่มาเล่น มันก็แจ้งเกิดลำบาก
   เด็กคนนี้คือลูกของครูตึ๋ง ครูตึ๋งคือพี่ชายของครูวัฒน์ ครูวัฒน์คือครูฝึกเรือใบคนแรกให้มิวที่กองเรือยุทธการ ปีถัดมามิวย้ายมาสังกัดกับสมาคมแข่งเรือใบ โดยมีครูตึ๋งเป็นผู้ฝึกสอน แต่น่าเสียดายที่มิวติดสอบเข้า ม1 จึงต้องค่อยๆ ถอนตัวออกมา ครูยังใจดีนะ บอกว่าว่างเมื่อไหร่ก็มาฝึกฝีมือได้เสมอ ตอนนั้นได้สิทธิเป็นเจ้าของเรือใบส่วนตัวเลยด้วยซ้ำ (นักกีฬาทีฝึกซ้อมทีมชาติจะได้สิทธิใช้เรือส่วนตัวกันทุกคน)
   ตอน ป6 ก็คิดว่าถ้าเข้า ม1 ได้แล้วคงจะสบาย น่าจะว่างขึ้นเยอะ จะทุ่มเวลาจริงจังกับเรือใบสักหน่อย สู้อุตส่าห์หาข้อมูลเรือใบแนวใหม่ของค่าย Hobie เพื่อจะเอามาเล่นกับลูก ราคาสองแสนกว่าบาทคิดว่ากัดฟันซื้อ กะจะเอาไปไว้ที่บ้านระยอง
   ที่ไหนได้ ม1 ของสวนกุหลาบนี่เรียนหนักโคตรๆ การบ้านเพียบ งานกลุ่ม กิจกรรมเยอะมาก ยังดีที่บ้านไม่ไกลโรงเรียนมากนักก็เลยสะดวกหน่อย สุดท้ายก็ค่อยๆ ทิ้งเรื่องเรือใบไปทีละน้อยๆ น่าเสียดายเหมือนกันนะ แต่ก็ยังดีที่เขาเล่นเป็นแล้ว มันไม่มีวันลืมหรอก เหมือนว่ายน้ำ เหมือนจักรยานน่ะ คือเป็นแล้วเป็นเลย
   ฮ ของไทยหายไปแล้ว 4 วันที่รัฐคะฉิ่น เจ้าหน้าที่ทั้งไทยและพม่ายังคงช่วยกันค้นหา
   พระคุ้มครองทุกท่านครับ สำหรับวิถีพุทธ หากเราทำความดีมามากพอ เรื่องปาฏิหาริย์ใดๆ ก็ล้วนเป็นไปได้
« Last Edit: October 26, 2014, 04:11:29 pm by O'Pern »
i drive / i race / i test / I drift
I row / I run / I fun / I ride

Offline O'Pern

  • fear is a mind killer
  • Administrator
  • Authentic Drifter
  • *****
  • Posts: 7411
  • don't let your fear stand in the way of your dream
    • racing club
Re: ตค 57
« Reply #1 on: October 02, 2014, 06:27:03 pm »
2 ตค 57
   ฝนลงปรอยๆ ช่างแม่ง กูจะวิ่งเสียอย่าง ซัดไปอีก 1 ชม วิ่งไปสวดมนต์ไปเช่นเคย นึกบทสวดอะไรได้ก็ท่องๆ เข้าไป ช่วงนี้เลยออกแนวธรรมะ แถมก่อนนอนมีสวดมนต์อีกด้วย ปกติไม่เคยสวดอะไรเลยมาตลอดชีวิต
   เสพติดการวิ่งแล้วมั้งนี่ แทบไม่ได้แตะจักรยานเลย เบาะ Brooks จอดไว้จนมีราขึ้นบางๆ เห็นแล้วตกใจมาก รีบเอาผ้าเช็ดอย่างไวแล้วลงครีมบางๆ
   ช่วงนี่สมองมีแต่งานดีไซน์ครับ งานด้านทีวีก็สรุปให้ในกลุ่มพรรคพวกเรียบร้อยแล้ว ให้เขาไปต่อสู้กับเหล่าบรรดานายทุนกันเอง ผมถนัดงานด้านครีเอทีฟก็คิดสร้างรายการแนวใหม่ๆ เสนอให้ไป
   มีงานหนังสือที่ยังคงต้องรอเดือนหน้าถึงจะสรุปได้ ไอ้นี่ก็เป็นครีเอทีฟให้กับเขาอีกเหมือนกัน ถนัดงานหนังสือก็เลยคิดๆ ทำอะไรแปลกใหม่ให้กับเขาบ้าง พอคิดลึกๆ เข้า แม่งก็อยากทำเองเหมือกันว่ะ แต่ตอนนี้ผมอยากได้ทีมแล้วนะ อยากได้ลูกมือน่ะครับ แต่ขอคนที่ทำงานเข้าขากันได้นะ ผมทำงานโดยเน้นผลงานเป็นหลัก เรื่องเงินนี่เป็นอันดับท้ายๆ หากมีหุ้นส่วนก็กลัวจะคุยกันลำบากตรงจุดนี้แหละ เพราะคนส่วนใหญ่เขาลงทุนแล้วก็อยากคืนทุนไวๆ อยากได้กำไรเยอะๆ เร็วๆ ผมคงไม่ใช่นักธุรกิจที่ดีแน่เลย
   ว่างๆ เลยนั่งคิดคอนเสปของ Racing Club Part IV (ภาค 4 แล้วนะนี่ จะโดนโยนทิ้งอีกหรือไม่ ลองมาลุ้นกันดู) นิตยสารรถยนต์หลังจากที่ผมเลิกผลิตไปแล้วยิ่งออกมากันเยอะมากเลยนะ สมัยก่อนเคยนับได้ราว 50 หัว ล่าสุดนี้ไม่ได้ตามแล้ว ไม่รู้ว่ายังคงอยู่ครบกันไหม
   อ้อ นิสัยเสียของผมอีกอย่างคือเกลียดมากพวกชอบรับเงินใต้โต๊ะ ซึ่งเรื่องแบบนี้มันมีเยอะมากในสังคมไทย ยกตัวอย่างการขายโฆษณา ถ้าผมไปติดต่อผ่านเอเจนซี่ ก็จะต้องจ่ายค่าใต้โต๊ะให้เขา แล้วเขาก็จะโยนแอทฯมาให้เป็นการตอบแทน
   บริษัทรถใดซื้อแอทฯผ่านเอเจนซี่ คุณก็โดนเขากินค่าหัวคิวไปเรื่อยๆ แต่เขาก็ยินดีนะ เพราะหัวหน้าฝ่ายโฆษณาของบริษัทรถ ก็จะได้ค่าใต้โต๊ะจากบริษัทเอเจนซี่อีกทอดหนึ่ง
   เงินมันหมุนเวียนกันแบบนี้ เห็นแล้วน่าอนาถใจ คิดว่าเขาซื้อโฆษณาเราเพราะหนังสือเราเจ๋ง เปล่าเลย ซื้อเพราะเขาได้ % ต่างหากโว๊ยยย
   ยังดีนะที่ผมคุยกับทุกคนได้เต็มปากว่า Racing Club ไม่มีนโยบายรับใต้โต๊ะจากใคร และจะไม่จ่ายค่าใต้โต๊ะให้กับใครเช่นกัน
   ทำงานก็ต้องมีศักดิ์ศรีกันหน่อยครับ สังคมทุเรศๆ แบบนี้จะได้ค่อยๆ หมดไป รุ่นลูกเราโตมาก็จะได้ทำงานกันง่ายขึ้น ประเทศชาติก็จะพัฒนาเร็วขึ้น
   ไอ้ระบบแบบนี้มันคือตัวถ่วงเลยนะ คือพอคนเราเห็นเงินเป็นที่ตั้ง ทีนี้แม่งไม่สนใจเรื่องอุดมการณ์กันแล้ว แม่งจะเอาแต่เงินท่าเดียว ความโลภเริ่มเกิด ความฉิบหายก็จะตามมา
   ทำหนังสือก็ไม่ต้องเทพมากก็ได้ ยังไงก็มีคนซื้อโฆษณาอยู่แล้ว ส่วนตัวโฆษณาเองก็ทำแบบพอผ่านก็ใช้ได้แล้ว เอาให้แค่พอดูไม่น่าเกลียด เลือกลงเฉพาะเล่มที่มันให้ใต้โต๊ะเราเท่านั้นสิ เราเป็นเอเจนซี่เอง ใครจะทำอะไรเราได้ ฝ่ายซื้อโฆษณาของบริษัทรถก็อยู่ในมือเราแล้ว แถมเรามีลูกค้าที่กินใต้โต๊ะแบบนี้อีกบานตะไท
   ถ้ากลัวใครจับได้ ก็โยกยักย้ายเปลี่ยนถ่ายเล่มสักหน่อย ยังไงก็วนเวียนกันอยู่ในหนังสือของพรรคพวกเรานี่แหละ เงินทองจะได้ไม่ตกหล่นหายไปไหน
   ฝ่ายโฆษณาของบริษัทรถ รวย ได้เงินใต้โต๊ะจากเอเจนซี่โฆษณา
   AE ของเอเจนซี่ รวย ได้แดกใต้โต๊ะจากเจ้าของหนังสือ
   เจ้าของหนังสือ รวย เพราะได้แอทจากเอเจนซี่
   เฮ้ย แม่งรวยกันหมดเลย เจ๋งๆ เอ แล้วตกลงที่กูไม่ทำนี่มันเรียกว่าโง่ได้หรือเปล่าวะ
   แต่โทษที Racing Club ของผมไม่นิยมแนวนี้ว่ะ เลยต้องซัดกันที่เนื้อหาล้วนๆ เล่มแรกๆ ได้มืออาชีพฝ่ายศิลป์ของนิตยสาร ThaiDriver มาช่วย จำได้แม่นว่าชื่อ “ชาย เลื่อมใส” ฝีมือระดับเทพจริงๆ ปล่อยออกมาแค่เล่มแรกชื่อ Racing Club ก็เป็นที่กล่าวขาน
   นึกถึงอดีตที่เคยรุ่งเรืองแล้วก็มีความสุขดีนะ ย้อนวันเวลาไม่ได้ก็จริง แต่ผมเริ่มต้นใหม่ได้ว่ะ
   เช้านี้ร้านขายของงานเยอะมาก ผมนั่งเฝ้าเช็คของอยู่ริมถนนตั้งแต่เช้าจนถึงเที่ยง ดมฝุ่นควันกันไป มีต้องช่วยคนงานลงของด้วย นิดหน่อยครับ ยกขำๆ ไป 100 ลัง เป็นการประลองพลังของหลังเราว่าจะเจ็บอีกไหม วิ่งมานานหลายเดือน กล้ามเนื้อหลังเราน่าจะแข็งแรงขึ้นเยอะแล้วนะ
   วันนี้เจอโปรแกรมอัดเสียงของไอแพด ลองร้องเพลงบันทึกเล่นดู เฮ้ย เสียงดีว่ะ มีลูกเล่นแปลงไฟล์เป็น MP3 และอื่นๆ อีกมากมาย มีให้โพสลง YouTube และ FaceBook ด้วย เลยลองสักหน่อย ร้องเพลง คิดถึง ของพงษ์สิทธิ์ คัมภีร์ พร้อมกับเล่น Uke จัดไปขำขำ สนุกดีนะ
i drive / i race / i test / I drift
I row / I run / I fun / I ride

Offline O'Pern

  • fear is a mind killer
  • Administrator
  • Authentic Drifter
  • *****
  • Posts: 7411
  • don't let your fear stand in the way of your dream
    • racing club
Re: ตค 57
« Reply #2 on: October 06, 2014, 05:14:52 pm »
3 ตค 57
   วิ่งเพื่อความฝันก็แล้วกัน ฝันของกูตอนนี้แม่งออกแนวเลอะเลือนมาก ในใจลึกๆ ก็ยังคงชอบแนวรถยนต์นี่แหละ แต่อีกใจก็เริ่มคิดว่ามันหมดยุครุ่งเรืองของเราไปแล้วหรือยังหนอ
   จะมีอีกแนวก็คือไปทางหนังสือที่เราแต่งไว้เลย ไอ้นี่ทำเอาชีวิตจริงสับสนพอควร แต่งไปแต่งมาชักไม่รู้ว่าอันไหนเรื่องแต่งอันไหนเรื่องของชีวิตจริง
   ก็เพราะผมเอาแม่งมาผสมกันหมดเลย ทั้งเรื่อง my father the hero / Midnight Racing : the untold story / TBHDC – Trek Bike Hike Dive Camp / UBX – Ultimate Biking Experience ฯลฯ เรียกว่ามีกี่เรื่องที่เขียนแต่งไว้ กูผสมแม่งกันหมดเลย แรกๆ มันก็แบ่งแยกกันดีอยู่หรอกนะ หลังๆ เริ่มมึนกับชีวิต เก็บกดไง เลยมาปลดปล่อยในงานเขียนเหล่านี้
   เช้านี้คนงานขาดอีกแล้ว ลากลับบ้าน 2 วัน ผมทำหน้าที่รับโทรศัพท์ทั้ง 3 เครื่อง คุยทีละสายไม่ใช่ปัญหาเลย จะยากตรงที่มันเข้ามาพร้อมกัน 3 เครื่อง หึหึ
   ปัญหาคือสิ่งที่มาทดสอบความสามารถของเราครับ งานธรรมดาใครๆ ก็ทำได้ ฉะนั้นผมจึงชอบทำงานยากๆ มาตลอด แม้จะเป็นเรื่อง่ายๆ ผมก็ยังอุตส่าห์เติมความยากให้มันเข้าไปอีก
   ยามว่างก็ขีดๆ เขียนๆ งาน Renovate ตึก ไอ้นี่แม่งยากจริงๆ นะ ยากตรงที่ต้องทำออกมาให้สวย ดูดี ต้องทำตึกให้อารมณ์เหมือนเป็นบ้าน ตึกมันอับทึบไง เราก็ต้องเพิ่มและสร้างความโปร่งโล่งเข้าไป หาวิธีเติมพื้นที่สีเขียว เติมแสงธรรมชาติ วางซ่อนไฟ LED อย่างแนบเนียน (สไตล์ผมไม่ชอบให้เงยหน้าแล้วเห็นหลอดไฟ ยกเว้นบางจุดที่ต้องการโชว์โคมไฟ)
   สไตล์ที่ผมถนัดคือแนว  Loft คนรุ่นเก่าๆ หรือผู้ใหญ่จะไม่ค่อยชอบ คือผมแต่งบ้านให้มันโล่ง โปร่ง และชอบใช้วัสดุแปลกใหม่มาเล่นในบ้าน โทนสีทีใช้ก็จะเป็นแบบเน้นดิบๆ สีเดิมของวัสดุนั้น
   เมื่อวานนำไฟล์เสียงที่ร้องเพลงลงเฟซบุ๊ค มีคนมากดไลค์ตั้ง 7 คนแน่ะ อิอิ เลยลองนำลงใน You Tube ดูบ้าง ชักสนุก เดี๋ยววันนี้จะลองส่งเข้าไปใหม่อีกเพลง
   
   ฮ ไทยตกที่คะฉิ่น ยังคงตามหาไม่เจอ ดูจากภาพถ่ายในทีวีก็คือเขายังตามหาบริเวณป่าทึบ แต่ถ้าให้ผมเดานะ เดาแบบโง่ๆ เลยนะ ถ้าเป็นผมจะเดินป่าที่นี่ล่ะก็ ผมจะไปทางเหนือสุดของพม่าใกล้พรมแดนจีนครับ
   ไม่มีอะไรมาก แค่อยากขึ้นเขาหิมะในดินแดนแถบเส้นศูนย์สูตรสักครั้ง
i drive / i race / i test / I drift
I row / I run / I fun / I ride

Offline O'Pern

  • fear is a mind killer
  • Administrator
  • Authentic Drifter
  • *****
  • Posts: 7411
  • don't let your fear stand in the way of your dream
    • racing club
Re: ตค 57
« Reply #3 on: October 06, 2014, 05:16:39 pm »
4 ตค 57
   เฮ้ย เกิดอะไรขึ้น จู่ๆ ก็นึกไม่อยากวิ่งเสียอย่างนั้น นอนก็ไม่ดึกมากแค่ 1000
   ลองวิเคราะห์ตัวเองดูว่ามีปัจจัยใดทำให้เราเกิดขี้เกียจ พบว่าเจ็บหลังว่ะ สองวันก่อนยกของไป 100 ลัง ไอ้การยกของ 100 ลังนี้ไม่ได้แค่ยกทีเดียวแล้วจบนะ จะเล่าขั้นตอนให้อ่าน
   เริ่มจากเข้าไปโกดังยกของ 100 ลังมาจัดเรียงตั้งไว้เป็นแถวละ 10 จากนั้นก็เข็นมันไปกองที่ท้ายรถกระบะจนครบ 100 ลัง แล้วจึงยกเรียงขึ้นบนรถกระบะ แล้วจะไปไหนต่อก็ว่ากันไป จะไปส่งลูกค้า หรือจะไปลงของที่หน้าร้าน ก็ต้องนำสินค้า 100 ลังนี้วางเรียงกองตั้งละ 10 อีกครั้ง สุดท้ายก็คือการจัดเรียงมันที่ร้านลูกค้า (หรือหน้าร้านเรา)
   สินค้าแค่ 100 ลัง แต่แม่งยกกันหลายรอบเหลือเกิน และนี่แค่ 100 ลังนะ บางครั้งมันมากกว่านี้อีกหนึ่งเท่าตัว
   เมื่อวานจึงเริ่มรู้สึกปวดหลัง แต่เป็นแบบปวดเมื่อยนะ ไม่ได้ปวดแปล็บๆ เหมือนสมัยก่อน คาดว่าอาการคงไม่หนักมาก แต่เมื่อวานก็ออกวิ่ง ตอนวิ่งก็ตึงๆ นิดๆ วิ่งไปสักพักก็หายหรือชินก็ไม่รู้ ระหว่างวันก็มีเจ็บบ้างตอนเอี้ยวตัว แต่ว่าเช้านี้รู้สึกว่ามันไม่ค่อยดีขึ้น เลยไม่อยากวิ่งซ้ำ
   อีกปัจจัยก็คือเรื่องน้ำหนักตัวที่ตอนนี้ทำไมมันค่อยๆ ขึ้นมาอีกแล้ว ถ้ากินไม่ยั้งก็จะไม่บ่น แต่นี้ไม่กินอะไรเลยหลัง 0400 คิดดูให้ดีก็พบว่าเสือกไปกินวิตามินบำรุงร่างกายสูตร 4 สหาย ชื่อธุรกิจของเขาคือ Ze Oil มันเป็นน้ำมัน 4 ตัวผสมกัน มีน้ำมันรำข้าวด้วย งงตรงนี้แหละ เฮ้ย นั่นมันน้ำมันใช้ทำอาหารนี่หว่า แล้วกูแดกแม่งเข้าไปสดๆ เลยเนี่ยนะ
   แถมแม่บอกว่าให้กินครั้งละ 5 เม็ดก่อนอาหารเช้าและก่อนนอน แปลว่าควรกินตอนท้องว่าง
   ผมซัดแม่งไป 2 วัน หึหึ น้ำหนักขึ้นมาวันละ 0.5 กก โดยไม่มีเหตุผล ส
   สันนิษฐานว่าเพราะไปแดกมันเป็นกำก่อนนอนนี่เอง เช้านี้เลยไม่เอาแล้ว ขอเลิกกันสักพักนะ เอ๊ะ หรือว่าผมแดกแม่งเยอะเกินไป กินทีละตั้ง 5 เม็ดแน่ะ
   ไม่ได้ออกวิ่ง แต่เสือกหิวเฉยเลย งงอีกแล้ว หยิบกล้วยน้ำว้ากินไป 2 ผล โชคดีบ้านเรามีผลไม้ไว้ตลอด
   
กำหนดการเดิม วันนี้ผมจะต้องไปถึงสนามแข่งรถของ Chang International Circuit บุรีรัมย์ เพื่อไปเป็นกรรมการในงานแข่งดริฟท์ของ M Storm Drift Competition งานนี้ชนกับงานใหญ่ของการแข่ง GT อีกด้วย คนเพียบแน่ๆ นึกแล้วน่าสนุก
   แต่แล้วงานดริฟท์ก็เลื่อนไปเป็น 18-19 ตุลาคม ที่สนามโบนันซ่า เขาใหญ่แทน อดเลย อดดูสนามที่สวยแถมยิ่งใหญ่แบบผ่านมาตรฐานของ F1 อีกด้วย
   มันเป็นงานเปิดสนามของ CIT (เรียกย่อแบบนี้ก็แล้วกันนะ สนามนี้มันมีหลายชื่อเหลือเกิน ไอ้ที่เป็นสนามฟุตบอลก็เรียก I Mobile Stadium) มีงานแข่งระดับโลกอย่าง GT เข้ามาก็ดึงคนได้มากแน่ๆ แถมตอนแรกยังจะแบ่งลานให้พวกเราจัดแข่ง Drift อีกด้วย
   หึหึ ผมบอกน้องๆ ไปว่า มึงคอยดู คนแม่งจะมาดูดริฟท์กันหมด
   จะว่าหมดก็ไม่เชิงหรอก มันเป็นการเปรียบเปรยว่า คนจะแห่มาดูดริฟท์กันมากมายกว่าที่พวกเราเคยจัดมา คนเล่นรถเซอร์กิตกับดริฟท์มันคนละสไตล์กันอยู่แล้ว แต่คนดูเขาชอบแนวแอคชั่นไง ดริฟท์มันซัดกันเต็มๆ ในลาน มองเห็นได้ตลอดเวลา ไม่ได้เห็นแค่รถวิ่งผ่าน ฟิ้วๆ ๆ ๆ
   
   เช้าไปส่งมิวที่รถไฟฟ้า ปิดเทอมอย่างเป็นทางการเสียที แต่ก็ผิดแผนไปหมดนะ คิดว่าจะไปลุยเรือใบกันอีกรอบเสียอีก มิวบอกไม่เอา ผมคิดว่าเขาไม่มีเพื่อนไปมากกว่า ถ้าเพื่อนเก่าๆ ไปด้วย มิวคงอยากไปแน่ๆ
   เพื่อนเก่ากลุ่มสมัย ป6 เขาเรียนโรงเรียนรุ่งอรุณกันหมดครับ โรงเรียนนี้อยู่ใกล้บ้านผมมากๆ ขี่จักรยานไปเที่ยวเล่นบ่อยๆ แต่ถ้าจะเดินทางตามฝันของมิวแล้ว ผมแนะนำโรงเรียนที่เข้มข้นกว่านี้หน่อยอย่างเช่นสวนกุหลาบจะดีกว่า
   ปกติมิวชอบใส่กางเกงขาสั้นเสื้อยืดสะพายเป้หลังไปเรียน แต่มาสองวันนี้ใส่กางเกงขายาวอย่างดี รองเท้า Onizuka Tiger อย่างหล่อ มาแนวสุดๆ ตรงที่เอากระเป๋านักเรียนหนังหูหิ้วทรงเหลี่ยมๆ สมัยโบราณมาถือ แม่งเจ๋งโคตรๆ ไอ้กระเป๋าแบบนี้ไม่มีใครเขาใช้กันแล้ว ผมหิวล่าสุดก็ตอนเรียนอัสสัมชัญโน่นเลย
   เท่ว่ะ แนวโคตรๆ แล้วลูก
   
   ผมอยู่ร้านขายของตลอดวัน คนงานขาดอีกเช่นเคย ทำงานแบบนี้ก็ดีไปอย่างตรงที่ไม่ต้องใช้สมองมาคิดอะไรเลยสักนิด เอาแค่งานตรงหน้าเราให้มันจบไปได้เรียบร้อยก็เก่งมากแล้ว รับโทรศัพท์ เขียนบิล จัดเรียงสินค้า ตรวจเช็คของขึ้นรถ เช็คสินค้าที่เหลือกลับมา นับเงิน รับเช็ค ฯลฯ ยังไม่นับปัญหาเฉพาะหน้าเช่น รถพัง ยางแตก น้ำมันหมด ฯลฯ
   ยังไงก็ไม่ถนัดว่ะ ไม่ใช่แนวผมเลยแม้แต่น้อย หลังยิ่งเจ็บๆ อยู่ด้วย คราวนี้ไม่บ่นแล้วล่ะ น่าจะรอบที่ 5 แล้วมั้ง ไม่น่าเลยกู แม้ว่าอีกสักพักมันก็จะหายเองได้ แต่กลัวว่าอาการจะมาออกตอนอายุมากๆ กว่านี้อีกไง
เราต้องทำวันนี้ให้ดีที่สุด เพราะมันคืออดีตของวันพรุ่งนี้
               ผมไม่ชอบมานั่งเสียดายเวลาย้อนหลัง
i drive / i race / i test / I drift
I row / I run / I fun / I ride

Offline O'Pern

  • fear is a mind killer
  • Administrator
  • Authentic Drifter
  • *****
  • Posts: 7411
  • don't let your fear stand in the way of your dream
    • racing club
Re: ตค 57
« Reply #4 on: October 06, 2014, 05:21:17 pm »
5 ตค 57
   HBD นะมิว อายุครบ 13 ปีแล้ว เช้าพาเขาไปใส่บาตรแถวบ้าน เอารถกระบะออก ระหว่างรอพระก็นั่งคุยกันท้ายรถกระบะสามคนพ่อแม่ลูก
   ตั้งใจว่าวันนี้จะไม่ดุว่าเขานะ ถือว่าเป็นวันมงคลของเขา แต่ธรรมเนียมของบ้านผมจะไม่นิยมจัดงานวันเกิดให้ลูกครับ ถ้าจะจัดก็ต้องจัดให้พ่อแม่ วันเกิดของเราคือวันระรึกบุญคุณที่พ่อแม่เลี้ยงดูเรามา ไม่ใช่นั่งรอของขวัญจากใคร เราเองต่างหากที่ต้องไปกราบพ่อแม่
   ไม่มีงานเลี้ยง ไม่มีเค๊กฉลอง มีแต่พรที่พ่อแม่มอบให้ลูก หากสิ่งนั้นศักดิ์สิทธิ์จริง พ่อขอให้ลูกตามหาฝันได้จนสำเร็จ คิดสิ่งใดขอให้สมความปรารถนา มีความสุข และสุขภาพแข็งแรง
   เช้าพาไปใส่บาตร จัดเตรียมของไว้ตั้งแต่กลางคืนแล้วล่ะ ตื่นเช้ามาก็ออกรถได้เลย ใส่ริมถนนแถวบ้านแหละครับ แต่มันไม่ใช่ชุมชนใหญ่ พระท่านค่อยๆ เดินกันมา บางทีรอนานมากกว่าจะใส่ครบ 9 รูป
   วัฒนธรรมแถวบ้านผมหากใครมาพระราม 2 ตอนเช้าๆ ก็จะเห็นพิธีการใส่บาตรแบบกองโจร แบบซุ่มโจมตี แบบตระเวนใส่ คือขับเลาะริมถนนไปเรื่อยๆ เจอพระปุ๊บ บางคนแม่งเบรกปาดเจ้าจอดเทียบพระเลย คนขับตามหลังมารับมุขไม่ทันก็ตะโกนด่ากันไป ล่าสุดผมเห็นถึงขนาดไม่ลงจากรถเลยนะ คือจอดเทียบแล้วตัวเองนั่งรถใน กวักมือเรียกให้พระเดินมารับที่ริมประตู โหห ไอ้ห่านี่โครตของโคตรจริงๆ
   วันนี้ผมเองก็ขับรถตระเวนหาพระ แต่จะจอดรถห่างๆ หน่อย รอพระท่านเดินมาใกล้ๆ แล้วให้ลูกไปนิมนต์ท่านก่อน แล้วค่อยเดินกลับมาที่รถเรา ผมว่าแบบนี้ค่อยดูดีหน่อยนะ
   ใส่บาตรครบ 9 รูป ก็ชวนมิวไปให้อาหารปลาที่วัดริมน้ำ วัดเก่าแก่มากแถวบ้านชื่อวัดพุทธบูชา สมัยก่อนเงียบโคตรๆ ผมชอบไปนั่งให้อาหารปลา แต่ทุกวันนี้กลายเป็นธุรกิจใหญ่โตแล้ว มีเพิงมาตั้งขายของอย่างเป็นทางการ (สมัยก่อนนี้จะมีแค่แม่ค้านั่งเรือมาปูแผงขายของ)
   ให้อาหารปลาด้วยขอบขนมปังอย่างดีของร้าน Yamazaki ผมชอบให้อาหารปลา แต่ไม่ชอบให้อาหารนกนะ ส่วนใหญ่เป็นนกพิราบ ไวรัสเยอะมากๆ คนแข็งแรงดีก็ไม่มีอะไร ใครอ่อนแอ ไม่สบาย ก็จะติดเชื้อได้ง่าย เห็นชาวบ้านหลายคนพาลูกตัวเล็กๆ ยืนท่ามกลางฝูงนกแล้วยิ่งน่าตกใจ
   กลับบ้านรีบกรวดน้ำ เช้านี้แม่ผมทำโจ๊กกินเองที่บ้าน ไปซื้อเขาแล้วยังไม่ถูกใจ ทำเองมันซะเลย อร่อยกว่าเยอะ
   มิวฟิตจัดไม่เลิก เช้านี้ยังขอไปเรียนอีกแล้ว แต่งตัวหล่อใส่กางเกงขายาวมาได้ 2 วัน วันนี้ใส่ขาสั้นแบกเป้แบบเดิมเสียแล้ว เห็นบอกว่าจะเรียนแค่นิดเดียว กลับมาบ่ายๆ ไม่รู้จะจริงไหม
   ผมอยู่บ้านเหมือนเดิม นั่งดีไซน์งานออกแบบบ้านไปเรื่อยๆ ยิ่งเขียนไอเดียวแม่งยิ่งแรงมาก จะเจาะพื้นให้ทะลุ พร้อมเจาะหลังคาทำเป็นกระจกให้ช่องแสงผ่านมาในปล่องบันได ไม่รู้เจ้าของบ้านจะเอากับผมด้วยไหมนะเนี่ยะ
   พอถึงขั้นเริ่มลงรายละเอียด ไอเดียวเถื่อนๆ แม่งก็ไหลมาอีก ดาดฟ้าตึกโล่งๆ ของเขาทำหลังคามาคลุมปิดไว้กันแดดกันฝน ผมเสือกจะไปรื้อมันออกเสียนี่ แล้วทำเป็นห้องใหม่เพิ่มอีก 2 ชั้นแทน หึหึ กูนี่ทำงานไม่ได้ดูโครงสร้างตึกอะไรเล้ยย งานนี้ต้องถามวิศวกรก่อนว่าจะต่อเติมได้ไหม โดยส่วนตัวผมว่าน่านะผ่านนะ เพราะโครงสร้างตึกแถวแม่งแข็งแกร่งสุดยอดแล้ว แถมหลังนี้สร้างแค่ 2 ชั้น ชั้น 3 ปล่อยโล่งแถมทำหลังคาคลุมไว้ ผมเป็นคนเสียดายพื้นที่ เคยทำงานคอนโดมาเยอะไง พื้นที่มันแพงมาก เลยออกแบบให้ใช้ประโยชน์ได้สูงสุด
   พอมาเจอหลังนี้พื้นที่แม่งเหลือเฟือเลย ไม่คุ้นมากๆ ครับ ตึกแถว 5 ห้องเปิดโล่งถึงกันหมดเลยในพื้นที่ 200 ตารางวา ผมขี่จักรยานเล่นได้สบายมาก
   มันกว้างโล่งไง เลยส่งผลให้จัดวางมุมต่างๆ ได้อิสระมากๆ ผลก็คือกลายเป็นทำงานยากไปอีก ไอ้นี่น่าจะเป็นงานที่ยากที่สุดเท่าที่เคยทำมา ยากเสียยิ่งกว่าโรงแรมริมทะเลเสียอีก เพราะนั้นมันสร้างใหม่หมดเลย แต่นี้ต้องบูรณะจากตึกแถวเก่าๆ
   ถนัดแต่งานรถยนต์ พอมาเจองานบ้านนี่มันคนละโลกเลยนะ แต่ทั้งสองอย่างก็คล้ายกันในหลักการ
   รถยนต์ ออกแบบทีเดียว เพื่อให้คนทั้งโลกพอใจ
   บ้าน ออกแบบทีเดียว เพื่อให้เจ้าของบ้านคนเดียวพอใจ
   หรือจะเรียกว่ารถยนต์นั้นทำเพื่อส่วนรวม และบ้านทำเพื่อส่วนตัว งานหนึ่งเอาใจคนทั้งโลก อีกงานเอาใจคนๆ เดียว
   
   ดูทีวีช่อง 9 ถ่ายทอดสดจาก “สนามช้าง” Chang International Circuit บุรีรัมย์ เจอรอบรุ่นใหญ่พอดี มีคนที่ผมรู้จักดี “เต๊อะ” วุฒิกร อินทรภูวศักดิ์
   ผมรู้จักเต๊อะ ครั้งแรกตอนเขามาร่วมงานแข่ง Autocross พี่แมน มานิตย์เป็นคนพามา ผมก็ไม่รู้จักหรอก ได้คุยแป๊บเดียว แล้วก็ดำเนินการแข่งขันต่อไป
   หลังจากนั้นผมก็ยังมีการโทรไปคุยกับเขาอีกนะ โทรไปชวนมาร่วมงานแข่งอีก (ยุคนั้นจัดกันทุกเดือน) เต๊อะมากับลูกน้องอีก 5 คน เอารถ Porsche มาขับ ผมก็ยังไม่เอะใจ ก็คิดว่าเป็นคนเล่นรถธรรมดา แต่อาจฐานะดีหน่อย
   อีกไม่กี่วันถัดมา ผมต้องเพิ่มคำว่า “คุณ” นำหน้าชื่อเขา จากเต๊อะ เป็น “คุณเต๊อะ” ฉิบหาย รู้จักกันมาหลายเดือน เพิ่งรู้ว่าเขาเป็นเจ้าของ AAS ตัวแทนนำเข้า Porsche อย่างเป็นทางการ
   ผมมีอคติกับคนรวยๆ นะ นี่คือนิสัยเสียของผม คือถ้ารู้ว่าใครรวย ผมจะไม่ค่อยกล้าไปคุยกับเขา มันเหมือนคนละชั้น เหมือนกลัวว่าเขาจะคิดว่าเราไปหาผลประโยชน์จากเขา นับตั้งแต่วันนั้น ผมไม่กล้าโทรไปหาคุณเต๊อะอีกเลย
   คุณเต๊อะโทรมาให้ผมช่วยจัดคอร์สเทรนเซลล์ของ Porsche ของเขาให้หน่อย โอเคครับ คนกันเองขอมา ผมก็จัดให้ เทรนกันในสนาม BRC นั่นแหละ สอนกันตั้งแต่เริ่มต้นท่านั่งกันเลย แต่ก็ไม่ได้โหมอัดอะไรนักนะ สนามเล็กๆ ผมเน้นขับแบบฟรีเซนต์รถมากกว่า คอร์สสั้นๆ วันเดียวจบ
แต่หลังจากนั้นไม่นาน ทาง Ferma ตัวแทนนำเข้า Ferrari ก็โทรมาหา บอกช่วยจัดคอร์ส Training ให้เขาหน่อย จะจัดให้พวก Ferrari Club ที่สนามพีระ
เฮ้ยย มาได้ไง ถ้าสอนแค่เซลล์นี่พอไหวนะ แต่นี่ให้ผมสอนสมาชิก Ferrari Club ตั้ง 60 คน !!!
ตั้งตัวไม่ติดว่ะ ขอคิดอยู่ 1 วันก็ตอบปฏิเสธเขาไปว่าทำไม่ไหว ตอนนั้นไม่มั่นใจเลยครับ เพราะลูกค้าเขาขับ Ferrari อยู่ประจำ ส่วนผมขับแค่ Mazda MX-5 จะเคยขับ Ferrari มาบ้างก็ตัวรุ่นเก่าๆ ที่ไม่มีระบบไฟฟ้าช่วยมากมายอย่างทุกวันนี้ ผมเคยขับแค่ตัว 348 แต่ผมชอบรถสมัยเก่ามากกว่านะ ซัดกันด้วยฝีมือล้วนๆ เลย
ลูกค้า Ferrari แต่ละคนก็มหาเศรษฐีทั้งนั้น นามสกุลใหญ่โต เขาจะมาฟังผมสอนหรอ บ้านเรายังมีเรื่องคำว่า “วัยวุฒิ” เข้ามาเกี่ยวข้องอีกด้วย คนอายุน้อยกว่า แถมฐานะต่ำกว่า ไม่มีใครมาสนใจผมหรอก แถมจะดูถูกด้วยซ้ำ
เดือนถัดมาก็เจอคุณเต๊อะอีกครั้ง คราวนี้เขามาให้ช่วยขับรถแข่งให้เขาหน่อย คือมาร่วมเป็น Team Mate ให้เขา ปกติเขาจะขับกับพี่แมน แต่ตอนนั้นพี่แมนไปต่างประเทศ เลยขาดมือขับไป
ตาลุกวาว แต่ก็หนาวเหมือนกัน เพราะคำพูดประโยคต่อมาของเขา “คุณเปิ้ลครับ ผมต้องการชนะเท่านั้นนะ”
นึกถึงเด็กถือลูกโป่งแล้วเผลอปล่อยมือ ลูกโป่งหลุดลอยไป
ผมไม่คุ้นรถเลย ไม่ได้ใช้รถ Porsche ขับนะ แต่เป็นรถแบบ Formula ตอนนั้นพี่ปั้นคิดโปรเจคนี้ขึ้นมา ผมร่วมทดสอบรถแข่งในยุคนั้นด้วย ขับแค่รอบเดียว ผมให้คอมเมนท์เขาว่า ควรออกแบบโครงตัวถังใหม่ให้เป็น 3 ชิ้น (รถต้นแบบที่ทดสอบเป็นชิ้นเดียว) ผมให้เขาแบ่งเป็นชิ้นหัว ลำตัวตรงกลาง และชิ้นหลัง เผื่อรถชนกันจะได้หลุดกระเด็นออกไป ไม่งั้นจะอันตรายต่อตัวผู้ขับเองได้ง่าย ไฟเบอร์จะหักและทิ้มแทงผู้ขับเอง
ปีแรกยังคงเป็นรถชิ้นเดียว เพราะเขาแก้ไขไม่ทัน แต่ปีถัดมาก็เปลี่ยนเป็นแบบ 3 ชิ้นตามดีไซน์ของผมที่เคยบอกไป
เฮ้ยย คนแก่ เล่าเรื่องอดีตอีกแล้วววววว

เย็นภรรยาชวนไปกินร้าน Terrace ในห้างเซ็นทรัล มิวกินข้าวผัดอเมริกันไป 2 จาน ซัดจานแรกไปแล้วบอกว่ายังไม่อิ่ม ขอกินอีก ภรรยามองหน้าทำนองว่าจะเอายังไงดี โอเค อยากกินก็กินไป ถือเสียว่าเลี้ยงวันเกิดก็แล้วกัน คิดในใจแบบนี้นะ แต่ไม่ได้พูดออกไป
ไม่น่าเชื่อ กินเสร็จบอกอยากกินสเวนเซ่นส์ต่ออีกถ้วย โหห จัดเต็มจริงๆ
i drive / i race / i test / I drift
I row / I run / I fun / I ride

Offline O'Pern

  • fear is a mind killer
  • Administrator
  • Authentic Drifter
  • *****
  • Posts: 7411
  • don't let your fear stand in the way of your dream
    • racing club
Re: ตค 57
« Reply #5 on: October 06, 2014, 05:58:34 pm »
6 ตค 57
   วิ่งอีกแล้ว ห่างเว้นพักมา 2 วัน เช้านี้พบว่าหลังเจ็บน้อยลงนิดหน่อย เย้ๆ มาถูกทางแล้ว
   เฮ้ย เช้านี้มีลมหนาวโชยนิดๆ แต่แค่แป๊บเดียวเองนะ ไอ้ความรู้สึกแบบนี้ก็หายไปแล้ว จัดไปอีก 1 ชม ครับ เสร็จแล้วก็ขี่จักรยานไปซื้อปาท่องโก๋มาให้ลูกกินกับโจ๊ก ปาท่องโก๋มันไม่ดีต่อสุขภาพ แต่เห็นว่านานๆ ที เลยหยวนๆ
   เช้านี้กินโจ๊กซ้ำต่อ ของเหลือจากเมื่อวาน จัดการเสียให้หมด ลำพังโจ๊กน่ะไม่เท่าไหร่ จะมาอ้วนก็เพราะปาท่องโก๋นี่แหละ
   มิวไปเรียนพิเศษอีกเช่นเคย ส่วนผมก็วุ่นๆ อยู่กับที่ร้านขายของ เช้าวันจันทร์ขายดี งานเยอะ ยกแบกของเป็นเรื่องปกติ ดีนะที่หลังเจ็บมันเริ่มดีขึ้นหน่อย ไม่งั้นคงแย่
   กลางวันฝนเทลงมาโครมใหญ่ มีคนมาส่งของที่ร้านผมพอดี เลยต้องเข้าไปช่วยตักเข็นสินค้าเข้ามาเก็บในที่ร่ม ล้อรถเข็นดันไปติดกับร่องกระเบื้องบนทางเท้าที่แตก สินค้าเกือบจะหล่นเอา หึหึ
   ยังดีที่ตกแป๊บเดียว ตกเร็ว ตกแรง จบเร็ว แบบนี้ทำงานต่อได้ง่ายครับ แล้วแดดก็แรงจัดเหมือนตอนช่วงเช้าอีกครั้ง
   อากาศเปลี่ยนแปลงบ่อย คนไม่แข็งแรงก็จะไม่สบายได้ง่าย ป้องกันตัวเองเท่านั้นครับคือทางออกของปัญหา ออกกำลังกายสม่ำเสมอ กินผักผลไม้หลากหลายสีเข้าไว้ อันนี้คื่อหัวใจหลักเลยนะ ต่อมาถ้าทำได้ก็คือลดแป้ง น้ำตาล ไขมัน และถ้าทำได้ ก็ตบท้ายด้วย งดมื้อเย็น เว้นมือดึก
   ผมเองก็ยังไม่ถึงระดับเทพอะไรนะ ยังมีแป้ง น้ำตาล ไขมันอยู่บ้าง แต่ที่ทำสม่ำเสมอก็คือออกกำลังกาย และกินผักผลไม้หลากสี อ้อ ยังมีพวกสมุนไพรอีกด้วย
   ยามว่างก็ดีไซน์งานไปเรื่อยๆ ยิ่งคิด โจทย์มันก็ยิ่งกว้างไปอีกขั้น คิดมากเข้าก็เพลีย พักผ่อนด้วยการร้องเพลงและเล่น Uke อ้อ ไอ้เพลงที่วันก่อนโพสไปในเฟซบุ๊คน่ะ มีคนมากดไลค์เกือบ 20 คนแล้วนะ ฮ่าๆ
   20 สำหรับผมนี่เยอะแล้วนะ ปกติมีแค่ 2-3 เท่านั้น
i drive / i race / i test / I drift
I row / I run / I fun / I ride

Offline O'Pern

  • fear is a mind killer
  • Administrator
  • Authentic Drifter
  • *****
  • Posts: 7411
  • don't let your fear stand in the way of your dream
    • racing club
Re: ตค 57
« Reply #6 on: October 07, 2014, 06:09:57 pm »
7 กย 57
   เฮ้ย ลมหนาวมานานขึ้นกว่าเดิมแล้วเฟ้ยยย เย็นๆ อยู่ราว 30 นาที
   วิ่งเพื่อชีวิต ยังวิ่งไหว ก็วิ่งมันไปเรื่อยๆ วิ่งแล้วทำสมาธิได้ดีมากนะ วิ่งไปสวดมนต์ไป โคตรแนวเลยกู คนอื่นเขาฟังเพลงใส่หูฟังอย่างเท่ ผมเล่นสวดมนต์แม่งเลย ใครจะทำไม จัดไปอีก 1.10 ชม
   ช่วงนี้น้ำหนักตัวขึ้น กินจุบจิบแน่นอน แต่ยังดีนะที่งดมื้อเย็น เว้นมื้อดึก ไม่งั้นไปไกลกว่านี้เยอะ
   รู้ข้อผิดพลาดแล้วเราก็แก้ไขปรับปรุงตัวเองใหม่ครับ เช้านี้เลยเอาฝรั่งสุกไปกินที่ทำงานด้วย สายหน่อยมีกล้วยน้ำว้าอีก 2 ผล
   เช้านี้มียกของนิดหน่อยพอขำ หลังเริ่มเจ็บน้อยลงแล้วว่ะ ดีๆ เทียบกับสมัยก่อนแล้วตอนนี้ดีขึ้นเยอะ คงอาจเป็นเจ็บหลังเพราะกล้ามเนื้อด้วยมั้ง ครั้งนี้เจ็บแบบปวดเมื่อย ก้มไม่ลง แต่สมัยก่อนเจ็บแปล็บๆ แบบเส้นประสาท ทำให้พาลคิดไปไกลถึงเรื่องหมอนรองกระดูกไปโน่นเลย
   วันนี้ไปทำธุระที่ธนาคาร 3 แห่ง 3 รอบ ขี่จักรยานไปครับ กลัวหายเหมือนกัน เลยใช้สายสลิงล็อคคล้องไว้ เพราะต้องใช้รถไปจอดนอกบ้านบ่อยๆ นี่แหละ ถึงได้เลือกใช้รถที่มันดูเก่าๆ เน่า โทรม เอาแค่พอขี่ได้ แต่ไอ้คันนี้เบรกไม่ค่อยดี บีบสุดแรงแล้วยังทำได้แค่ชะลอรถ เจอรถเก๋งพุ่งออกจากซอยแบบตัดหน้านี่จะหลอนมาก ทั้งๆ ที่เขาไม่ได้ขี่เร็วเลยนะ แต่เบรกมันห่วยไง
   เข้ามาบ้านเอาตอน 0300 เลยครับ หิวโคตร เลยแวะกินก๋วยเตี๋ยวต้มยำข้างถนนก่อนเข้าบ้าน
   ทุกทีเข้ามาก็จะนั่งทำงานต่อนะ แต่วันนี้รู้สึกเพลียๆ เนือยๆ สมองไม่แล่น
   นั่งประเมินตัวเองดู พบว่าน่าจะเกิดจากความซ้ำซากจำเจ สมองต้องการพบและเรียนรู้สิ่งแปลกใหม่ แก้ไขได้ง่ายๆ ด้วยการขี่จักรยานทางไกลสักทริป กลับมารับรองว่าสมองปลอดโปร่งโล่งสบายหัว
   ผมชอบประเมิน วิเคราะห์ตัวเองเสมอครับ ว่างๆ ก็ทำ mind map บ้าง ทำให้รู้ทิศทางที่เราจะต้องเดินไป รู้ข้อผิดพลาด รู้วิธีแก้ไขปัญหา อะไรที่ผิดไปแล้ว ก็อย่าให้มันผิดซ้ำซ้อนอีก
   ช่วงนี้ผมใช้เฟซบุ๊คและไลน์บ่อย เจอข่าวสารมากมาย จริงก็มี ลวงก็เยอะ ปัญญาอ่อนก็มาก สมัยก่อนเจอแนวมนุษย์ป้า มนุษย์ลุง มาวันนี้กูเจอพวกมนุษย์กล้อง และพวกมนุษย์แถ
   ไอ้คนแนวนี้มันมีมานานแล้วนะ แต่พอมีเฟซบุ๊คเท่านั้นแหละ เราได้เจอคนแนวนี้แทบทุกวัน วันละหลายเวลาอีกด้วย แต่ละคนที่แถก็มีตรรกะแบบตัวกูของกู ไม่ใช่แนวท่านพุทธทาสนะ แต่เป็นแนวแบบตัวกูทำห่าอะไรต้องถูกเท่านั้น
   มีคนคิดแบบนี้เยอะมากนะ มันมาพร้อมกับพันธุกรรมใหม่ของมนุษย์ยุคไซเบอร์ พวกอ่านน้อย คิดน้อย ใช้สมองส่วนสามัญสำนึกน้อย
   ไอ้ของที่เราใช้น้อย พอนานเข้ามันก็จะค่อยๆ สูญหายไปเอง
   ฝรั่งเขามีคำพูดว่า Use it or loose it
i drive / i race / i test / I drift
I row / I run / I fun / I ride

Offline O'Pern

  • fear is a mind killer
  • Administrator
  • Authentic Drifter
  • *****
  • Posts: 7411
  • don't let your fear stand in the way of your dream
    • racing club
Re: ตค 57
« Reply #7 on: October 08, 2014, 05:51:51 pm »
8 กย 57
   ตื่น 0430 ฝนตกพอดีเลย อ้าว ได้ทีเลย อู้ต่อ นอนเล่นซะ มาลุกอีกที 0530 ตอนฝนหายสนิท เป็นอันว่าไม่ได้ออกวิ่ง
   ซ้อม Uke แทนครับ เล่นมันตั้งแต่ฟ้ายังไม่สว่างนี่แหละ จัดไป 30 นาที เช้านี้มิวไปโรงเรียนสวนกุหลาบครับ มีการประกาศผลสอบ ดูมิวตื่นเต้นพอควร บอกว่าอาจจะมีตกสัก 1-2 วิชานะ มีการบอกให้เราเตรียมใจไว้ก่อนอีกด้วย
   สอบเสร็จมานานแล้ว ตอนนี้ก็ได้แต่รอลุ้นแล้วล่ะครับ แก้ไขอะไรไม่ได้แล้ว การประกาศผลครั้งนี้จะทำให้ลูกได้ข้อคิดอะไรมากยิ่งขึ้น
   ไปฟังผลสอบแต่เช้า ถ้ามีตกก็ต้องลงทะเบียนสอบซ่อม พร้อมจ่ายเงินอีกด้วย มิวต้องจัดการกับชีวิตตัวเองให้เรียบร้อยนะ ผมกำชับกับลูกก่อนเขาไปโรงเรียน
   นั่งอยู่ร้านขายของเพลินๆ แค่ 0900 มิววิ่งหน้าระรื่นกลับมา บอกว่าได้เกรด 3.06 ไม่มีวิชาที่สอบตกเลย
   เย้ๆ ดีใจด้วยนะลูก มิวดีใจมาก แต่คงไม่รู้ว่าพ่อแม่ดีใจมากกว่าลูกเสียอีก กอดและหอมให้กำลังใจเขา แต่ก็ติงไว้ไม่ให้เหลิง “แต่ถ้าลูกจะสอบโครงการช้างเผือกของกองทัพอากาศ จะต้องมีเกรดเฉลี่ย 3.25 ขึ้นไปนะ”
   ดีใจได้แป๊บเดียว มิวก็ขอไปเรียนพิเศษต่อ ให้ผมช่วยไปส่งที่สถานีรถไฟฟ้า ช่วงเย็นเขาจะกลับมาเอง เอ้า จัดไปครับ ขยันสุดยอดจริงๆ
   ส่งมิวเสร็จไปเสียภาษีที่สำนักงานเขตต่อ กลับมาร้านขายของแล้วก็ออกไปธนาคารอีกรอบ
   กลางวันผมนัดเอกกับไผ่ประชุมหารือเรื่องความคิดเห็นที่ผมมีต่องานดริฟท์ของเขาในฐานะกรรมการ
   ผมเขียนไว้เรียบร้อยตั้งแต่จบงานที่สงขลาเดือนก่อนโน่นแล้วล่ะครับ จนวันนี้เพิ่งจะได้ฤกษ์เสียที เพิ่งรู้อีกเรื่องก็คือเจ้าไผ่บ้านเขาอยู่แค่ถนนตก ตรงข้ามกับคอนโดผมนี่เอง ก็เลยนัดกันที่คอนโดผมซะเลย ขอเลี้ยงข้าวน้องๆ สักหน่อย
   คุยกันตั้งแต่ 1230 จนถึง 0400 คุยกันหลายๆ คนแล้วไอเดียไหลลื่นครับ ผมอยากเห็นงานดริฟท์มันพัฒนามากขึ้นไปเรื่อยๆ แม้ผมจะดูเหมือนอยู่วงนอกหลุดวงโคจรไปแล้ว แต่นี่อาจเป็นงานสุดท้ายของวงการรถยนต์ที่ผมพอจะช่วยผลักดันได้
   ใช้ชีวิตให้เหมือนกับว่าวันนี้คือวันสุดท้ายที่ได้หายใจ ทำอะไรให้เป็นประโยชน์ได้แก่ใครเขาได้ก็ทุ่มไปสุดตัว
   ทำอะไรก็ทำให้มันเต็มที่ ทำแล้วจะได้ไม่เสียดายเวลาย้อนหลัง สอนลูกอย่างไร ก็ทำตัวเองอย่างนั้น แม้เขาจะไม่รู้ไม่เห็น แต่แค่ผมรู้ตัวเองก็พอแล้ว
   ไผ่ทำธุรกิจหลายอย่าง บางแนวคล้ายกับสไตล์ของผมเช่นนิตยสาร แต่ของเขาเป็น E Book แท้ๆ ผมไม่คุ้นแบบนี้เลย เราทำไม่เป็นก็เลยไม่ได้มอง
   ผมเพื่อนน้อย เลยมักจะทำอะไรที่มันจบได้ด้วยตัวเราคนเดียว พึ่งพาคนอื่นให้น้อยมากที่สุด
   มีโอกาสก็เลยบอกเล่าความฝันให้น้องๆ ฟัง ไม่แน่ ถ้าจูนตรงกันลงตัว อาจมีอะไรสนุกๆ ออกมาให้เห็น แต่ก็ไม่แน่อีกเช่นกันว่าน้องเขาจะรับความห่ามของผมได้แค่ไหน
   ช่วงนี้ฝนตกบ่อยมาก นั่งคุยกันในห้องอาหารริมสระดูฝนตก บรรยากาศดีโคตรๆ กลับมาบ้านนี่หิวโฮกอีกแล้ว จัดน้ำเต้าหู้ใส่ถัวแดงไป 2 ถุง
   อ่านเฟซบุ๊คเจอข้อมูลใหม่น่าตะลึง เขาบอกกินตอนเย็น ตอนค่ำ ไม่ทำให้อ้วน จะอ้วนเพราะกินของพลังงานมากต่างหาก อืมม เขาก็มีมุมของเขานะ
   อ่านแล้วไม่เชื่อหรอกครับ อ่านอะไรก็ไม่ค่อยเชื่อมานานแล้ว แต่จะนำไปคิด วิเคราะห์ต่อ
i drive / i race / i test / I drift
I row / I run / I fun / I ride

Offline O'Pern

  • fear is a mind killer
  • Administrator
  • Authentic Drifter
  • *****
  • Posts: 7411
  • don't let your fear stand in the way of your dream
    • racing club
Re: ตค 57
« Reply #8 on: October 09, 2014, 06:14:04 pm »
9 ตค 57
Forefoot running คือการวิ่งด้วยการใช้ฝ่าเท้าลงพื้นก่อน คงจะมีแนวนี้มานานมากแล้วล่ะ แต่ผมเพิ่งรู้ เพิ่งอ่านเจอ เช้านี้ลองเลย
   ปกติคนทั่วไปจะวิ่งแบบลงด้วยส้นเท้า ผมก็วิ่งแบบนั้นมาตลอด แต่วันนี้ลองเปลี่ยนแนวใหม่ครับ จัดไป 50 นาที เสี่ยไป 10 นาทีแรกกับการกวาดพื้นถนน ฝนตกปรอยๆ ตลอดคืน พื้นเปียกแฉะ มีพวกสัตว์ตัวเล็กตัวน้อยเต็มไปหมด บ้างก็ต้องจับให้พ้นพื้นผิวถนน กลัวไปเหยียบมันเข้า
   รู้สึกแปลกๆ กับการวิ่งแบบนี้ เหมือนกับว่าข้อเท้าเราจะรับน้ำหนักทั้งร่างกาย วิ่งแล้วรู้สึกเด้งๆ เหมือนติดสปริง ไม่คุ้นครับ บางช่วงวิ่งไปแล้วมีเผลอวิ่งแบบลงส้นแบบเดิม ฮ่าๆ
   ไว้พรุ่งนี้ลองใหม่ ถ้าวิ่งแบบนี้แล้วเข่าไม่เสียจริงก็โอเคนะ ค่อยๆ ปรับตัวกันไป
   มิวสอบผ่านหมด ไม่ต้องไปสอบซ่อม วันนี้เลยว่าง ก็ขอไปเรียนพิเศษอีกแล้ว เรียนกันทรหดจริงๆ ส่งเขาที่รถไฟฟ้าเหมือนเดิม
   ร้านขายของงานเยอะมาก ได้รับตำแหน่งให้ไปเช็คของหน้าร้าน ถ้าได้อยู่ตำแหน่งนี้มันไม่ได้แค่นั่งเช็คอย่างเดียวหรอก ต้องช่วยขายของหน้าร้าน ช่วยพนักงานจัดเรียงสินค้าด้วย อยู่ตำแหน่งนี่จนถึงกลางวัน
   ทำงานเหนื่อยตัวน่ะไม่เท่าไหร่ แต่ไอ้งานที่มองไม่เห็นอนาคตนี่สิมันน่าคิด
   หิวจัด กินก๋วยเตี๋ยวราดหน้าชามใหญ่ก่อนเข้าบ้าน มาถึงก็ทำงานต่อนิดหน่อย ช่วงนี้ไอเดียเริ่มชะงัก ต้องรอสถาปนิกมาคำนวนเรื่องโครงสร้างให้ว่าจะสามารถสร้างห้องบนชั้นดาดฟ้าเพิ่ม 2 ห้องเล็กๆ ได้ไหม
   อากาศมืดครึ้มสลับมีแดดบ้างในตอนกลางวัน กลางคืนคงมีฝนลงอีกเช่นเคย ทางเหนืออากาศเริ่มเย็นอย่างชัดเจนแล้วนะ น่าอิจฉาจริงๆ เลย
i drive / i race / i test / I drift
I row / I run / I fun / I ride

Offline O'Pern

  • fear is a mind killer
  • Administrator
  • Authentic Drifter
  • *****
  • Posts: 7411
  • don't let your fear stand in the way of your dream
    • racing club
Re: ตค 57
« Reply #9 on: October 13, 2014, 04:07:05 pm »
10 ตค 57
   วิ่งมันเข้าไป ยังวิ่งไหวก็ซัดมันไปเรื่อยๆ ถึงแม้จะยังไม่ผอมลง แต่ภายในของร่างกายเราจะแกร่งขึ้นทุกวันๆ
   มันเป็นการเตรียมพร้อมสำหรับการเดินทางอีกครั้งของผม จะได้เดินทางเมื่อไหร่ ตอนไหนก็ยังตอบไม่ได้นะ รู้แต่ว่าต้องใช้พลังกายและพลังใจที่แกร่งสุดยอดเลยล่ะ
   จากเดิมคิดจะลงใต้ไปทางสิงคโปร์ เมื่อวานเห็นเส้นทางไปจาง เจีย เจี้ย ของจีนแล้วมันจี๊ดมากกกก ต้องขึ้นเขาแบบโคตรโหด โค้งแบบพับกลับไปกลับมา สวยดีว่ะ ท่าทางบรรยากาศดี จะสร้างประวัติศาสตร์ทั้งที น่าจะไปเส้นทางแบบนี้มากกว่านะ
   แต่พูดจีนไม่เป็นว่ะ ทำไงดี
   ช่างมัน ไม่สนใจหรอก เพราะยังไม่ได้เป็นเร็วๆ นี้แน่ คิดฝันเอาไว้แบบสนุกๆ พอให้เกิดกำลังใจ ไม่แน่ ใครจะไปรู้ เผื่อฟลุ๊คมีโชคเข้าสักวัน
   วิ่งแบบ Forefoot Running อีกครั้ง เริ่มค้นพบจังหวะเล็กๆ น้อยๆ ขณะวิ่ง คือถ้าวิ่งแบบช้าๆ มันจะเมื่อยขามากกว่าแบบวิ่งลงส้น แต่เมื่อวิ่งเร็วขึ้น ก้าวขายาวขึ้น รู้สึกได้ชัดเจนว่ามันพุ่งไปข้างหน้าได้เร็วมาก (แต่ก็เมื่อยขามากกว่าเช่นกันนะ)
   วันนี้วิ่งน้อยหน่อย แค่ 40 นาที ต้องรีบกลับเข้ามาบ้านเตรียมตัวออกไปทำงาน พ่อแม่ไปต่างจังหวัด ให้ผมอยู่เฝ้าร้านแทนให้
   นัดสถาปนิกให้มาช่วยดูเรื่องโครงสร้างและการเขียนแบบเอาไว้เลยต้องยกเลิกไปเสียก่อน
   เช้าไปส่งลูกแล้วไปร้านขายของต่อ ออกมากับภรรยาคันเดียวกันนี่แหละครับ ไหนๆ ก็ต้องกลับดึกแล้ว ใช้รถคันเดียวกันซะเลย
   บรรยากาศเดิมๆ ครับ อยู่ได้เพราะวิธีคิดอย่างเดียวเท่านั้น
i drive / i race / i test / I drift
I row / I run / I fun / I ride

Offline O'Pern

  • fear is a mind killer
  • Administrator
  • Authentic Drifter
  • *****
  • Posts: 7411
  • don't let your fear stand in the way of your dream
    • racing club
Re: ตค 57
« Reply #10 on: October 13, 2014, 04:08:43 pm »
11 ตค 57
   ตื่นมาก็เจอฝนอีกแล้ว ไม่ได้วิ่งก็เล่น Uke แทนครับ เล่นได้แป๊บเดียวก็ต้องเตรียมตัวออกไปปฏิบัติภารกิจเฝ้าร้าน
   ออกไปคันเดียวกับภรรยาเช่นเคย แวะส่งมิวที่รถไฟฟ้าแล้วก็เข้าสู่โหมดพนักงานประจำ เมื่อวานลากยาวไปหนึ่งแล้ว วันนี้จัดซ้ำอีกครั้ง
   เบื่อครับ ไม่ชอบเลยสักนิด แถมเจอคนงานขาดงานอีกด้วย ไอ้คนนี้เบี้ยวงานประจำ ถ้าผมเป็นเจ้าของร้านเอง คงเชิญออกไปนานแล้ว ให้ลองไปทำงานที่อื่นดูบ้าง ถ้าชอบก็ดีใจด้วย แต่ถ้าไม่ชอบก็ปรับปรุงตัว พร้อมทำงานทุกวันแบบคนอื่นแล้วก็ค่อยมาคุยกันใหม่
   บ่ายมีฝนลงมาล็อตใหญ่ ทำให้การส่งของชะงัก กว่าจะส่งเสร็จปิดร้านก็ราว 0900 มิวนั่งคอยที่หน้าห้างจนร้านปิด ต้องมานั่งรอที่บันไดหน้าห้าง ผมขับรถวนไปรับแล้วกลับบ้านพร้อมกัน
i drive / i race / i test / I drift
I row / I run / I fun / I ride

Offline O'Pern

  • fear is a mind killer
  • Administrator
  • Authentic Drifter
  • *****
  • Posts: 7411
  • don't let your fear stand in the way of your dream
    • racing club
Re: ตค 57
« Reply #11 on: October 13, 2014, 04:11:59 pm »
12 ตค 57
   ออกวิ่งอีกแล้ว เทคนิค Forefoot Running เหมือนเดิม อันที่จริงน่าจะใช้ภาษาไทยนะ คงจะแปลว่าวิ่งแบบลงฝ่าเท้า วันนี้ว่างเยอะเสียด้วย ซัดไป 1.40 นาที เต็มอิ่ม ตามด้วยวิ่งถอยหลังแบบเร็วอีก 1 รอบ (ระยะทางราว 400 เมตร) และเดินเร็วผ่อนคลายอีก 2 รอบ
   ไปวิ่งที่ศูนย์เยาวชนบางมดนะครับ ถ้าวิ่งแถวบ้านนี่วิ่งถอยหลังยาวๆ แบบนี้ไม่ได้แน่ๆ
   เหงื่อซ่ก วันนี้ใส่ชุดกีฬาที่ใช้ผ้าแบบแห้งเร็ว แต่นั่งอยู่ 30 นาที ไม่เห็นมันแห้งสักที คงต้องอาศัยลมช่วยถึงเร็วมั้ง
   หิวนะ แต่เป็นโรคไมชอบจอดแวะซื้อของ ไม่รู้ทำไม กับตัวเองจะขี้เกียจแวะ แต่ถ้าใครฝากซื้อก็ยินดีจัดให้นะ แปลกดีไหม วันนี้แวะซื้อยามาให้ปลาทองด้วย ป่วยตายไปเป็นสิบตัวแล้ว หางเปื่อย ตัวมีจ้ำๆ ช้ำเลือด หน้าฝนปีนี้วางไข่ไปได้หน่อยเดียว ต่างจากปีก่อนเยอะ
   ก็เพราะปลามันเยอะเกินไปไงล่ะ ในบ่ออยู่กันอย่างหนาแน่น น้ำเสียง่าย ของเสียเยอะ ปลาอ่อนแอก็จะป่วยง่าย เป็นไปอย่างที่คาดไว้ไม่มีผิด
   กลับบ้านมาก็ไม่มีอะไรกิน เปิดตู้เย็นเจอเกี๊ยวซ่าเจ 2 กล่องใหญ่ ไอ้อาหารเจที่เอามาให้กันช่วงนี้แม่งเหมือนกับให้แบบขอไปที จะทิ้งก็เสียดาย ของยังไม่หมดอายุไง ยังคงกินได้ แต่ถ้าให้กันในช่วงเทศกาลกินเจจะสวยกว่า
   เหมือนกับที่ร้าน S&P บริจาคขนมไหว้พระจันทร์ให้กับบิณฑ์ บันลือฤทธิ์ หลายพันชิ้นแล้วเขาเอาไปทำบุญแจกต่อน่ะ มันดูไม่สวยตรงที่หมดฤดูกาลไหว้พระจันทร์ไปนานมากเป็นเดือนแล้วถึงมาให้ แม่งเหมือนกับฝากทิ้งน่ะ
   จะให้ของใครต้องให้แล้วคนรับเขาชื่นชมนะครับ ไม่ใช่เอาของเสียหรือใกล้หมดอายุไปให้ จะโดนด่ามากกว่าโดนชม ซึ่งแบบนี้ผมแนะนำให้ว่าอยู่เฉยๆ ดีกว่า อย่าไปแจกเสียยังดีกว่า
   ปกติผมจะไม่ชอบของเจ แต่วันนี้หิวโฮก จัดไปรวดเดียว 15 ชิ้นเลย หึหึ อิ่มยาวจนถึงบ่าย อ้อ ตอนเช้าก่อนออกวิ่งก็ซัดกล้วยน้ำว้าไปแล้ว 2 ผล กลับมาบ้านก็ซ้ำอีก 1 และส้มเขียวหวานอีกนิด ตามด้วยเกี๊ยวซ่าเจ
   
   อ้าปากหวอเลย เจอไตเติ้ลรายการทางไทยรัฐทีวีแม่งคล้ายไอเดียที่เราเสนอกลุ่มเพื่อนไปเมื่อสองเดือนก่อนอย่างมาก เป็นรายการท่องเที่ยวธรรมดาๆ นี่แหละ แต่ผมใส่ความดราม่าเข้าไปให้คนดูมีลุ้นหน่อย
   ของไทยรัฐเขาจะเป็นผู้หญิงเดินทางในอเมริกาโดยมีเงิน 300 USD เวอร์ชั่นต้นแบบผมโหดกว่านั้นเยอะ แต่มันยากเกิน หาคนลุยแบบนั้นไม่ได้
   เขาไป Los Angeles Hawaii 8 วัน โดยมีเงินจำกัด ก็น่าสนใจดีครับ ตัวนักเดินทางเองก็เป็นหญิงหน้าตาน่ารักดี ช่องไทยรัฐนี้ก็ทำรายการมีคุณภาพออกมาพอควร โดยเฉพาะรายการข่าว รายการนี้น่าจะได้รับความสนใจไม่น้อย ปัญหาอยู่ที่ว่าจะต่อยอดของรายการนี้ไปในทิศทางใดเท่านั้นเองแหละครับ
   ตอนผมเสนอแผนโปรแกรมต่างๆ ผมจะเสนอแบบเป็นแพ็คเก็จลากยาวกันเป็นปี มีแผนอย่างชัดเจนว่าระยะต้น กลาง ปลาย เราจะทำอย่างไร แนวทางอย่างไร เรียกว่านั่งคุยกันแล้วจะเห็นภาพชัดทันที แต่ด้วยเหตุนี้กระมัง ถึงได้พรีเซนต์แล้วมักจะโดนก็อปไอเดียไปทำเอง เล่นเอาผมเหวอแดกไป 2 ครั้งใหญ่ๆ ในชีวิต
   ยังไม่เข็ดนะ แต่เล่นเอาฝ่อไปหลายปี ระยะนี้เริ่มคึกอีกครั้ง เหมือนอย่างที่ผมเคยบอกไว้เสมอครับ สมองคนเรา ถ้าฝึกคิด ขยันคิด เราก็จะคิดมันได้ออกมาเรื่อยๆ และในทางตรงข้าม สิ่งใดที่เราไม่ได้ใช้ เราก็จะสูญเสียมันไป กับสมองก็เช่นกัน
   ชื่อรายการ “ฉายเดี่ยว” บ่ายโมงตรงครับ เฝ้ารอดูว่าจะมีอะไรเหมือนกับที่ผมคิดไว้อีกไหม นักเดินทางชื่อ “วอลนัท” เท่ดีครับ หน้าตาก็โอเค ตรงคอนเสปของผมคือ “ไม่เอาดารา” และเหนือเกินความคาดหมายก็คือ ดันเล่น Ukulele เหมือนผมอีกด้วยนี่สิ
   เขาเดินทางแนว Backpack แต่ผมไปแนวจักรยานตามที่เราถนัด ไม่มีแบบไหนดีกว่าหรอกครับ แล้วแต่คนชอบ จักรยานก็จะได้ภาพแนวหนึง ส่วนเดินเท้าก็จะเป็นอีกแนว
   ดำเนินเรื่องเร็วดีครับ พาไป LA ก็เจาะเข้าย่าน Hollywood เลย หึหึ ไอ้นี่ถิ่นเก่าผม เคยวนเวียนอยู่แถว Hollywood Blvd. บอกชื่อไปก็เท่านั้น แต่ถ้าเห็นภาพรับรองร้องอ๋อ ถนนมีมีดาวและชื่อดาราบนพื้นตลอดทางไงล่ะครับ
   ผมเคยอยู่ร้านอาหารไทยที่ใหญ่สุดบนถนนสายนี้ ชื่อ Queen’s Café ร้านใกล้ๆ กันเป็นร้านอาหารจีนและพิซซ่า ตอนใกล้ปิดร้านพวกเราก็แลกอาหารกันทุกวัน ผมจะอยู่ร้านนี้ในวันหยุดสุดสัปดาห์ มาที่นี่เพราะมาหาไอ้บี๋มัน ส่วนวันธรรมดาผมจะทำงานที่ร้าน Photo Fast (สมัยนั้นยังไม่มีกล้องดิจิตอล) ตอนเรียนก็ทำ Lab ในห้องมืดมานาน มาตอนนี้ทำงานกับเครื่องอัตโนมัติรู้สึกว่ามันช่างง่ายเหลือเกิน กดปุ่มตามโปรแกรม เหมือนใช้เครื่องซักผ้าเลย สัก 30 นาทีก็จะได้ภาพออกมาแบบอัตโนมัติเช่นกัน
   ทำงานร้านนี้ตั้งแต่เย็นจนถึงสี่ทุ่ม จากนั้นถึงได้กินข้าว ช่วยเจ้าของร้านเก็บของล้างจาน แล้วถึงกลับบ้านมาอ่านหนังสือ เข้านอนราวเที่ยงคืน
   ประสบการณ์ที่ LA จะค่อยๆ ทยอยเล่าตามแต่จะนึกออกนะ เล่ายาวทั้งหมดไม่ไหวหรอก มันจะเป็นคนแก่เล่าเรื่องเก่าเอาน่ะ

   วอลนัทเจ๋งมากตรงที่แต่งเพลงเป็น ร้องเพลงได้เพราะ ไอ้นี่ยากนะ หานักเดินทางที่มีคุณสมบัติแบบนี้ได้ไม่ง่ายแน่ๆ คนชอบเที่ยว ชอบเดินทางน่ะมีเยอะครับ พอๆ กับนักจักรยานทางไกลน่ะแหละ แต่ถ้าให้เดินทางคนเดียว ไปในถิ่นที่ไม่คุ้นเคย ก็อาจมีแหยงๆ กันบ้าง
   แต่ผมนี่ชอบเลยนะ สมัยเด็กๆ ก็มีกลั้วบ้าง แต่พอโตขึ้นมาก็เปลี่ยนความคิด เพราะทุกสิ่งอย่างที่ผ่านเข้ามาในชีวิตเราล้วนเป็นประสบการณ์อันมีค่ายิ่ง อยู่ที่เราจะคิดกับมันอย่างไร
เฮ้ยย เจอฉากต้องหาเงินด้วย วอลนัทไปร้องเพลงที่ร้านอาหารแลกข้าว โหห แม่งเหมือนธีมของผมเป๊ะเลย แต่ของผมแม่งแนวเห่ยๆ ห่ามๆ แต่วอลนัทเสียงเธอเทพมาก ดูไปดูมาผมคิดว่าเขาเป็นนักร้องอาชีพอยู่แล้วหรือเปล่านะ อาจทำงานเบื้องหลัง อะไรทำนองนี้
   น่าเสียดาย รายการมีแค่ 30 นาที แต่ดูแล้วชอบครับ มันถูกจริตเราอยู่แล้วไง ไอเดียหลายอย่างคล้ายกัน โดยรวมแล้วทำออกมาได้ดีเลยล่ะ แจ๋วๆ ถ้าจับแนวนี้ไว้ รับรองไปได้ยาวเป็นปี
   
   ปัดฝุ่นคีย์บอร์ดมาซ้อมมือใหม่ ไม่ได้จับมาหลายเดือน ทำเอาไม่คุ้นเลยนะ 10 นาทีแรกนี่แม่งอารมณ์แบบขืนมาก นิ้วไม่ค่อยจะพลิ้ว ทั้งๆ ที่ปกติก็ไม่เก่งอยู่แล้ว ตอนนี้ยิ่งไปกันใหญ่เลย จัดไป 30 นาทีก็ดีขึ้นมาหน่อย จับคอร์ดยังผิดๆ ถูกๆ กดฟังชั่นลูกเล่นเสียงต่างๆ นี่เก้งก้างมาก
   ผมกลับชอบแนวเสียงของเครื่องดนตรีธรรมชาติอย่าง Uke มากกว่านะ อยากลองอัปเกรดไปเล่น Baby Guitar ดูบ้าง เป็นกีตาร์คอสั้นและตัวบาง ใหญ่กว่า Uke รุ่น Tenor ที่ผมใช้ขึ้นมาอีกหน่อย แต่ไม่ชอบตรงที่มันเป็นสายเหล็กครับ ไม่มีสายเอ็นเหมือนกีตาร์คลาสสิค ไม่เป็นไร รอไปอีกนิด อนาคตอาจจะมีก็ได้นะ คงเรียก Baby Guitar Classic
   
   อยู่บ้านประจำจนชิน ไม่เบื่อ ไม่เหงาเลยสักนิด คิดโปรเจคงานใหม่ๆ ต่อยอดจากงานเดิมที่เราทำค้างไว้ ผมทำงานให้ใครก็จะช่วยคิดแทนเขาไปด้วย อย่างตอนนี้ใกล้งานดริฟท์ของ  M Max ที่โบนันซ่าอีกแล้ว คิดอยากให้มีอะไรก็บอกเจ้าเอกเจ้าไผ่เขาไป อันไหนเห็นด้วยก็จัดเลย อันไหนคิดว่าไม่ชอบ ไม่ใช่แนว ก็ลืมมันซะ
   ผมไปโพสขอแผนที่ทางเข้าโบนันซ่า เด็กๆ งงกันใหญ่ อ้าว เฮ้ย พี่เขาไม่รู้จักสนามนี้หรอกหรอ
   อืมม ไม่รู้จักจริงๆ ครับ จะหาเองก็พอหาได้ แต่ให้เอกหาให้เผื่อเขาจะแนะนำทางลัดหรือเข้าทางพิเศษ
   เป็นอันว่าอยู่เลยจากบ้านที่มวกเหล็กไปหน่อยหนึ่ง ก่อนขึ้นเขาใหญ่นั่นเอง ห่างจากแยกปากช่องสัก 12 กม
   ผมเคยไปเขาใหญ่แค่ครั้งเดียวเองนะ แถมขี่จักรยานไปอีกด้วย ไปกับกลุ่มสมาคมจักรยานเพื่อสุขภาพไทย ขึ้นทางปราจีน และลงทางปากช่อง ได้ขี่ขึ้นและไปนอนพักที่ลานกางเต้นท์ ตอนเช้าก็ขี่ลง มีแค่นี้เอง น้อยจัง ท่องเที่ยวด้วยจักรยานก็น่าจะชื่นชมธรรมชาติกันสักหน่อยนะ
   ไปกลุ่มใหญ่ก็แบบนี้แหละครับ ถ้าชอบแนวนี้จริงๆ ก็ต้องฉายเดี่ยว ผมลองแล้วรู้สึกติดใจนะ ถ้ามีเวลาเยอะๆ ก็จะฉายเดี่ยวให้มันไกลๆ นานๆ เป็นไปได้ก็อยากบันทึกเทปทำเป็นรายการทีวีกับเขาบ้าง แต่ตัดต่อไม่เป็น ไม่รู้ว่าควรใช้กล้องบันทึกภาพแบบไหนดี
   เย็นไปซือของกันที่เซ็นทรัล แวะกินร้านยาโยอิ กลับมาให้มิวทยอยทำการบ้านของปิดเทอมวันละนิดละหน่อย กลางคืนรอดู A Day Human Ride แต่ไม่มี กลายเป็นรายการหนังพาไปแทน
   อ้าว งงสิ ตัดต่อไม่ทันหรือ หรือยังไม่มีข้อมูลมากพอ อยากช่วยนะเนี่ย รายการแนวเดียวกับที่เราชอบเลย
i drive / i race / i test / I drift
I row / I run / I fun / I ride

Offline O'Pern

  • fear is a mind killer
  • Administrator
  • Authentic Drifter
  • *****
  • Posts: 7411
  • don't let your fear stand in the way of your dream
    • racing club
Re: ตค 57
« Reply #12 on: October 13, 2014, 06:17:18 pm »
13 ตค 57
   ตื่นด้วยนาฬิกาปลุกตอน 0430 แต่ลุกไม่ไหว ขยับตัวแล้วเจ็บขามาก ไม่อยากฝืนร่างกาย เลยนอนต่อจนถึง 0500 วิ่งคงไม่ไหวแน่ แต่คิดจะไปเดินเร็วแทน พอลงบันไดบ้านเท่านั้นแหละ แม่ง แทบทรุด เจ็บน่องมากๆ เกร็งยั้งตัวก็ยิ่งเจ็บ หึหึ ไม่ต้องโทษใคร เป็นเพราะการวิ่งแบบลงฝ่าเท้าแน่นอน เมื่อวานจัดซะหนัก ซัดเสียเต็ม โดยเฉพาะตอนวิ่งถอยหลังก่อนกลับนี่แหละ วิ่งแม่งซะอย่างเร็วเลย ขนาดแซงคนวิ่งปกติไปหลายคน
   ไม่ได้วิ่งก็เล่น Uke แทนครับ ซ้อมอยู่ 1 ชม ไม่เห็นว่าตัวเองจะเก่งขึ้นตรงไหนเล้ยยย
   มื้อเช้ามีไก่ผัดกระเพราใส่เห็ดเยอะๆ ไข่ดาว ข้าวกล้องสีม่วง มิวขอให้ไปส่งที่สถานีรถไฟฟ้า จะเรียนพิเศษอีกแล้ว เอ้า จัดไป
   จันทร์นี้คนงานมากันครบ ก็สบายเราหน่อย วันก่อนโน้นหลังเจ็บ มาวันนี้น่องเจ็บ เดินลำบากฉิบเป๋ง ถ้าต้องยกของด้วยนี่จะไปไม่เป็นกันเลย
   บ่ายไปธุระที่การไฟฟ้า เข้ามาบ้านก็หิวโฮกเหมือนเดิม เจอแต่เกี๊ยวซ่าอีกแล้ว เฮ้ย ของทอดเราอยากเลี่ยงนะ มันกินแล้วอ้วน แต่ทำไงได้ ที่บ้านมีแค่นี้ นอกนั้นเป็นผลไม้
   ช่วงบ่ายฟ้าครึ้มๆ อีกแล้ว ไม่รู้จะมีฝนกันไปอีกนานขนาดไหน เสาร์อาทิตย์นี้ขอเว้นที่โบนันซ่าให้หน่อยก็แล้วกันนะ
   ทำงานเขียน งานดีไซน์ ซ้อม Uke ซ้อมร้องเพลง วนๆ กันไป ไม่ให้ร่างกายนิ่งอยู่กับที่นานๆ เดี๋ยวสมองฝ่อ
   
   เจอเรื่องน่าตกใจใจเฟซบุ๊คเด็กๆ กลุ่ม Gymkhana และ Club RT นำรูปหน้าปกและเนื้อในของ Racing Club มาโพส
   เห็นแล้วก็คิดถึงสิ เล่นเอาผมนั่งไม่ติดเลย มันกระตุ้นต่อมอยากไง
   อยากกลับมาทำหนังสืออีกรอบน่ะครับ คิดๆ อยู่นะว่าจะเป็นแนวรถยนต์แบบเดิมดี หรือจะเป็นแนวจักรยาน หรือจะไปเป็นพวก Outdoor Life ที่ผสมผสานหลายๆ อย่าง มีทั้งจักรยาน รถ เรือ เดินป่า ปีนเขา ฯลฯ
   คิดไว้นานมากแล้วล่ะ คิดมาเสมอ ผมชอบวิธีการทำงานของนิตยสารครับ มันตรงกับไลฟ์สไตล์ของเราด้วยไง เพราะเป็นคนไม่ชอบงานประจำ ไม่ชอบออฟฟิซ ไม่ชอบนั่งอยู่กับที่
   ชอบทำงานที่ทำแล้วเกิดประโยชน์ต่อสังคมส่วนรวม ทำแล้วมีโอกาสพัฒนาชีวิตตัวเองขึ้น ทำแล้วฉลาดขึ้น มีทักษะในงานนั้นสูงขึ้น
   ทำงานที่เรารักเราก็จะมีความสุข เรื่องเงินตอบแทนมันก็จะมาตามเนื้องานเอง
i drive / i race / i test / I drift
I row / I run / I fun / I ride

Offline O'Pern

  • fear is a mind killer
  • Administrator
  • Authentic Drifter
  • *****
  • Posts: 7411
  • don't let your fear stand in the way of your dream
    • racing club
Re: ตค 57
« Reply #13 on: October 16, 2014, 05:44:50 pm »
14 ตค 57
   แดกเกี๊ยวซ่าเยอะ น้ำหนักขึ้นเลย หึหึ ของเดิมก็ขึ้นทีละนิดๆ มาตอนนี้ตีขึ้นมา 2 กก จากย่านปกติแล้ว ถ้านับจากย่าน New Low นี่ก็ต้องมี 3 กก หึหึ
   วิ่งไปแบบงั้นๆ น้ำหนักไม่เห็นจะลงเลย แต่ว่าไม่ได้หรอกนะ ช่วงนี้แอบกินจุบจิบเยอะ ตราบใดถ้ากินมากกว่าออกแรง มันก็คือมีพลังงานเหลือกตกค้าง สะสมจนเป็นไขมัน
   วันนี้ผมอยู่ร้านขายของตลอดวันนะ เบื่อโคตรๆ เลย ใช้วิชาคิดบวกเข้าสู้ กลับมาบ้านเห็นแม่ก็ดีใจนะ ที่เราไปเฝ้าร้านแทนแล้วแม่ได้พักผ่อน
   กลางคืนแอบแดกอีกแล้ว หยิบโน้นนี่กินจุบจิบ ไม่รู้สิ อยากกิน อยากเคี้ยว หรือว่าความเครียดทำให้เราหาทางออกแบบนี้
i drive / i race / i test / I drift
I row / I run / I fun / I ride

Offline O'Pern

  • fear is a mind killer
  • Administrator
  • Authentic Drifter
  • *****
  • Posts: 7411
  • don't let your fear stand in the way of your dream
    • racing club
Re: ตค 57
« Reply #14 on: October 16, 2014, 05:50:36 pm »
15 ตค 57
   วิ่งแบบเดิม ขนาดวิ่งทุกวันยังไม่เห็นผอม นึกถึงคนที่ไม่ค่อยได้ออกกำลังกายแล้วน่าเศร้าใจ อนาคตคงจะอ้วนกันถ้วนหน้า
   “แดน” กับ “เอ๋” เอารูปหน้าปกของ Racing Club เก่าๆ มาโพสลงในเฟซบุ๊คของเขา บอกว่าคิดถึง มีหลายคนเข้าไปตอบแล้วคุยถึงเรื่องงานเขียนเรื่องสั้นจบในตอนเรื่อง Midnight Racing : the untold story และ MR II (Midnight Racing II) เด็กๆ เขาก็คุยเล่ากันไปถึงอดีตวันวานสมัยที่ยังคงอ่านและติดกันงอมแงม สุดท้าย “ปุ๋ย” นำลิงค์ทั้งหมดมาโพสให้คนเข้าไปตามอ่าน โป้งเดียวจอดครับ ผมตามเข้าไปด้วย ไปเจองานตัวเองชิ้นเก่าๆ แบบกูลืมไปแล้วน่ะ แต่งเอง เขียนเอง แต่มันลืมไง พอกลับมาอ่านอีกที เฮ้ยย แม่งยังคงเจ๋งโคตรๆ เลย อ่านแล้วเกิดไฟ อยากให้มีคนสนใจนำไปผลิตเป็นภาพยนตร์จะสุดยอดมาก
   แดนคือรุ่นน้องที่เล่นรถอยู่ในกลุ่ม Club RT ทุกวันนี้คือช่างภาพระดับเทพฯ ประจำตัวของ นุ่น วรนุช ภิรมย์ภักดี รับถ่ายภาพตามงานพิธีสำคัญต่างๆ ชื่อนิคเนมในภาพแบบโคตรเท่ว่า “แดนเนรมิต”
   เอ๋คือรุ่นน้องที่มาเล่น Autocross ในยุคแรกๆ และทุกวันนี้เป็นผู้จัดงาน Gymkhana ที่หลงเหลือเพียงคนเดียว ชื่องาน Gymkhana X
   ปุ๋ยคือรุ่นน้องที่มาแจมงานของ Racing Club เป็นประจำ ยุคนั้นเขาใช้ VW Beetle ปัจจุบันไม่รู้เหมือนกันว่าทำอะไร เห็นผ่านๆ ตามโพสในเฟซบุ๊ค
   
                 มิวส่งภาพหัวใจ (อวัยวะ) มาให้ในไลน์ ผมก็งง คิดว่าลูกส่งให้ผิดคน พอกลับมาบ้านก็ถามเขา พอเขาตอบมาผมถึงกับอึ้งแดก
   วันนี้มิวเรียนชีวะฯ ครูสอนเรื่องหัวใจและตับ เอาของจริงมาให้ดู ให้นักเรียนแบ่งกลุ่มกันแล้วเรียนจากอวัยวะจริง สอนเรื่องลิ้นหัวใจก็ให้นักเรียนสอดมือเข้าไปสัมผัส ฯลฯ
   เฮ้ยยย นี่เรียนพิเศษนะ เล่นกันขนาดนี้เลยหรือ แค่ ม1 เองนะ
                หิมะถล่มทีเทือกเขาในเนปาลเมื่อวานนี้ มีทั้งบาดเจ็บ และเสียชีวิต ตกค้างอีกเป็นร้อยชีวิตที่ยังคงขาดการติดต่อสื่อสาร โดยมากจะเป็นนักท่องเที่ยวปีนเขา
i drive / i race / i test / I drift
I row / I run / I fun / I ride