กย 57

[O'Pern]

1 กย 57
   นอนก็ไม่ดึกนะ แต่คงเพลียสะสมจากการขับรถทางไกล แม้จะนอนไม่ดึกมาก แต่เช้านี้กลับขี้เกียจลุก ลืมตาแบบขี้เกียจมาก เช้านี้เลยวิ่งไปได้แค่ 50 นาที มีเวลาน้อย จึงวิ่งเร็วกว่าปกติหน่อย
   เช้าวันจันทร์ดูเบื่อๆ หน่อย รถติดตามฟอร์ม งานที่ร้านก็เยอะดีครับ ขี่จักรยานจดออเดอร์ มาถึงร้านก็ออกจัดส่ง รถใหญ่ออกวิ่งไปถนนสายไหนก็โทรหาร้านค้าในย่านนั้น จะได้ไปส่งพร้อมกันทีเดียว
   จันทร์นี้คนงานขาดเหมือนเดิม ฮ่าๆ แรงงานก็แบบนี้เหมือนกันในทุกๆ ที่ ยิ่งอนาคตก็จะยิ่งขาดครับ ทำใจไว้ได้ ธุรกิจก็คงต้องปรับตัวกันไป แรงงานก็จะแพงขึ้น
   (คีย์บอร์ดตัวรอริงเสียครับ ตั้งแต่นี้ต่อไป ผมขอใช้ตัวรอเรือแทนนะ ทนๆ กับความอุบาทว์ทางสายตาเอาหน่อย)
   วันนี้โรงเรียนสวนกุหราบมีงานใหญ่ ชื่องาน “สมานมิตร” มีงานเรี้ยงฉรองกันทั้งโรงเรียน มิวเพิ่งเจองานใหญ่แบบนี้เป็นครั้งแรก ก็สนุกเขาเรย ผมแระภรรยาฝากซื้อเสื้อยืดคนระตัว ส่วนมิวซื้อเป้ กรางคืนมีงานภาคค่ำอีกเป็นของครูแระศิษย์เก่า วงดนตรี “ฟรัว” (ศิษย์เก่า) มาเร่น แต่เจอฝน จึงตัดไฟบนเวทีกรางแจ้ง แต่มันเร่นตีกรองแทน ส่วนคนดูก็แหกปากร้องตะโกนกัน โหห โคตรมันส์เรยย

[O'Pern]

2 กย 57
   ซัดไปอีก 1 ชม สิบนาทีหลังวิ่งแบบสลับช่วงความเร็ว แบบนี้เรียกเหงื่อได้มากกว่าเดิม แต่หัวใจเรามันจะเต้นไปในโซนที่สูงขึ้น อยู่ในโหมดที่ไม่ได้ใช้ออกซิเจนในการเผาผลาญพลังงาน อ่านจากตำราเขาว่ามันจะไม่ได้ช่วยเผาผลาญไขมัน ร่างกายจะดึงเอาพลังงานจากที่อื่นเช่นตับและกล้ามเนื้อมาใช้งานแทน
   กูก็งงว่ะ ระบบร่างกายคนเราแม่งโคตรซับซ้อน แถมไอ้ข้อมูลพวกนี้นะ มันพร้อมที่จะเปลี่ยนแปลงได้ตลอดเลย วันดีคืนดี ก็จะมีผู้รู้คนใหม่ขึ้นมาเปิดเผยข้อมูล บอกว่าไอ้ที่เชื่อๆ กันมาน่ะ มันผิดทั้งหมด ที่จริงแล้วมันเป็นแบบนี้ อย่างโน้น อย่างนี้ บลาๆ ๆ ๆ
   ข้อมูลด้านสุขภาพก็เช่นกันนะ วันนี้เราเชื่อกันอย่างหนึ่ง อีกไม่กีปีก็จะมีข้อมูลจากอีกด้านมาแย้ง พร้อมเสนอเหตุผลรองรับเสร็จสรรพ ปัญหาจะมาตกอยู่กับตัวเราเอง ไม่รู้จะเชื่อใครดี
   เอาอย่างผมไหมครับ ผมเชื่อตัวเอง เชื่อในพลังของธรรมชาติและการทำความดี ไม่มีกฎใดมารองรับ ไม่ได้หลงลัทธิใดจนงมงาย เชื่อในสัมผัสของตัวเอง
   อยู่คนเดียวมากๆ ตั้งแต่เด็ก ไลฟ์สไตล์ไม่เหมือนคนส่วนใหญ่ มันเลยทำให้ผมคุ้นเคยกับการอยู่อย่างโดดเดี่ยว ได้อะไรจากการอยู่คนเดียวเยอะมากเลยนะ
   เช้านี้กินปลากะพงแดงผัดแบบฉู่ฉี่ มีผักแกล้มคือบีทรูทและแครอทย่าง ไข่ต้ม ข้าวกล้อง แล้วรีบออกจากบ้านไปทำงาน
   สายหน่อยมีข้าวโพดต้ม 1 ฝัก ครัวซองงาขาวงาดำชิ้นเล็กอีก 2 ชิ้น กลางวันกินราดหน้า ใส่ผักคะน้าเพียบๆ ต้องกินผักเยอะๆ ตุนไว้ก่อนครับ ไม่งั้นตอนบ่ายกลับมาบ้านจะหิวโหย เจออะไรก็จับใส่เข้าปากหมด
   ช่วงนี้งานเพียบครับ งานเขียนก็มี งานทำสารคดีแนะนำแหล่งท่องเที่ยวก็มี และล่าสุดสดๆ ร้อนๆ เป็นงานปรับโฉมตึกแถว 5 ห้อง หึหึ โทรมสัสเลย หน้าตาก็แย่ๆ อีกด้วย
   งานบ้านนี่ไม่คุ้นอย่างแรง ออกแบบได้ แต่ผมคำนวณไม่เป็น จึงทำออกมาแค่เป็นแบบร่างคร่าวๆ ให้พวกสถาปนิกไปลงสเกล และคำนวณเรื่องเสาเข็ม
   มีข่าวแจ้งกันในกลุ่มเพื่อนว่าวันที่ 13-14 กย นี้ อย่าไปผ่านแถว Asiatique เพราะจะมีการเทคอนกรีตสร้างเสาเข็มขนาดมโหฬาร ต้องใช้รถขนปูน 1500 คัน เทแบบต่อเนื่องห้ามหยุด รถบรรทุกวิ่งกันตลอดวันตลอดคืน หึหึ กูไม่อยากนึกภาพเล้ยย
   Asiatique เขาสร้างกระเช้าข้ามสองฝั่งเจ้าพระยาน่ะครับ โปรเจคนี้แม่งยักษ์ชัดๆ มีเงินอย่างเดียวทำไม่ได้ ต้องเส้นสายขนาดใหญ่มาก
   หัวค่ำปอบผีสิง แดกแหลกราน เฮ้ย งงตัวเอง เกิดอะไรขึ้น หิวก็ไม่หิว ไม่เบื่อ ไม่เครียด ไม่หงุดหงิดอะไรสักอย่าง เปิดตู้เย็นหาของกินหน้าตาเฉย กีวี 2 ถั่วฟิสตาชิโอ ถั่วอบ กินแบบไม่ยั้ง
   พรุ่งนี้กูเหนื่อยแน่ๆ

[O'Pern]

3 กย 57
   ฉิบหาย แป้นคีย์บอร์ดเสีย กดตัว “รอริง” ไม่ได้ งานเข้าเรยสินี่ (เอาเป็นว่าช่วงนี้ก็ขอให้ตัว “ร” แทนไปก่อนก็แร้วกันนะ ผมพิมพ์เองยังรู้สึกแย่เรย เหมือนคนใช้ภาษาไม่เป็นยังไงก็ไม่รู้
   เช้านี้วิ่งไป 1.15 ชม ไม่ต้องไปทำงานที่ร้านขายของ แต่ไปโอนที่ดินให้แม่แทนที่กรมที่ดินตอนสายๆ
   ตัวรอริงเสียนี่ทำเอาหงุดหงิด นี่ถ้ามันเสียตรงตัว “ฅ” หรือ “ฃ” จะไม่ว่าอะไรเรยนะนั่น เฮ้อออ
   แร้วจะไงต่อดีร่ะ เครื่องโนทบุ๊คเสียด้วย ถ้ามันเสียจะต้องยกบอร์ดเปรี่ยนแผงใหม่ทั้งชุดหรือเปร่าวะ
   กว่าจะเสร็จธุระที่กรมที่ดินก็บ่ายโน่น ชวนพ่อกินมื้อเที่ยงในห้าง แต่พ่อบอกรีบเข้าบ้านจะไปธุระต่อ ผมหิวสิ กินไรดีวะ เจอกร้วยน้ำว้าก็จัดไป 2 ผร (หึหึ ใช้รอเรือแทน แร้วรู้สึกแย่จริงๆ ว่ะ)
   กรับมาทำงานต่อที่บ้าน งานเขียนเดิมๆ ครับ แต่พอเปรี่ยนโจทย์ก็ดูไม่น่าเบื่ออีกต่อไป

[O'Pern]

4 กย 57
   วิ่งๆๆ จัดไปอีก 1 ชม แถมเดินเร็วอีก 5 นาที คีย์บอร์ดไม่มีตัวรอริงนี่มันแย่ชะมัด โทรถามเอก รุ่นน้องที่เปิดร้านซ่อมคอมพิวเตอร์ เขาบอกของ Fujitsu นี่หาอะไหร่ยาก ให้ผมหาคียร์บอดร์มาเสียบพอร์ท USB ใช้ชั่วคราวแทนไปก่อน ปัญหาคือผมไม่มีคีย์บอร์ดแบบนั้น ผมใช้แต่โนทบุ๊คมาตรอด
   วันนี้เปิดตัว Mazda MX-5 ตัวใหม่ ผมงงดิ ติดตามข่าวมาตรอด นึกว่าจะมาปี 2016 เสียอีก หน้าตาแปรกๆ หน่อยครับ แต่ชอบตรงมันเอาคอนเสปแรกมาใช้ คือรถคันเร็กรง หรังคาเป็นแบบผ้าใบเหมือนตัวแรก วางเครื่องยนต์แบบ Front Mid Engine เหมือนเดิม น่าจะเป็นรถที่ขับดีที่สุดแห่งยุคเช่นเคย แค่เห็นสเปคก็พอจะเดาได้แร้วร่ะครับ ถ้าทาง Mazda Thailand เอาเข้ามาก็ขอให้เอารถ MT มานะ รับรองขายระเบิดครับ
   วันเดียวกันนี่เอง ที่พารากอนฮอรร์ก็มีงานเปิดตัว Mercedes Benz CLS ใหม่ กะจะไปร่ะนะ แต่ที่ร้านไม่มีคนช่วย ผรก็คืออยู่ร้านทำงานครับ ปัจจุบันเหรือค่ายรถแค่สองค่ายที่ยังคงเชิญผมร่วมงานนะ คือ Mercedes Benz แระ BMW ไม่ว่าอะไรใครค่ายอื่นหรอกครับ ผมแม่งเสือกเอ้าท์เอง
   บ่ายกรับเข้ามาบ้าน แวะดูตึกแถว 5 ห้องที่ต้องปรับโฉม หึหึ ดูแร้วสงสารตัวเองจริงๆ ที่มาเจองานโคตรหิน ให้กูออกแบบใหม่ สร้างใหม่ ยังง่ายเสียกว่าเรย
   งานต่อเติมตกแต่งนี่ระเอียดอ่อนสุดๆ ครับ เสริม เติมแต่งอะไรก็ต้องคิดถึงว่ามันจะทรุดไหม ถ้าทรุดแร้วจะเป็นเช่นไร ระดับจะเสมอกันไหม จะเกิดรอยแตกร้าวไหม
   ยากอีกจุดคือเรื่องระบบท่อ ไอ้นี่ผมกังวรมากๆ แถมท่อเก่าจะมีจุดไหนที่มันรั่วแตกอยู่ใต้ดินหรือเปร่า ระบบห้องน้ำร่ะ มีรั่วหรือต้องซ่อมแซมไหม ซึ่งไอ้จุดเหร่านี้น่ะ ทำใหม่ง่ายแระสวยกว่าเยอะเรย
   (ใช้รอเรือแทนรอริง หึหึ โหดสัสไหมเร่า)

[O'Pern]

5 กย 57
   น้ำหนักเริ่มรงทีระน้อยๆ นี่ต้องคุมอาหารแระไม่กินมื้อเย็นมื้อค่ำแถมต้องวิ่งทุกวันนะถึงจะรดรงแบบนี้ รงราววันระ 100 กรัม หึหึ อายุยิ่งเยอะ ยิ่งรดยากครับ จำไว้เรยทุกท่าน ถ้าคิดจะรด โปรดรดเดี๋ยวนี้ครับ
   วิ่ง 1 ชั่วโมงเป็นมาตรฐานแร้วนะ โคตรเซ็งกับคียร์บอร์ดเสียมากๆ ต้องส่งอักษรเกรียนๆ ออกไป ทั้งที่ตัวเราเป็นนักเขียน ต้องอนุรักษ์ความถูกต้องเอาไว้ แต่ดันมาทำเรื่องปัญญาอ่อนเสียเอง
   เช้านี้กินผัดผักบุ้งอีกแร้ว ผักสีเขียวที่ผมกินบ่อยก็มีผักบุ้งแระผักคะน้านี่แหระ ยังดีมีมะเขือเทศย่างอีกหนึ่งรูก ไข่เจียวอีกฟอง ข้าวกร้องร็อตนี้ไม่ค่อยอร่อย แม่บอกเรียกข้าวซ้อมมือ ผมชอบข้าวกร้องแบบสีเข้มๆ ม่วง ดำ แดง น้ำตาร สรับๆ กันไป
   โจทย์งานปรับโฉมอาคารเร่นเอาผมมึน ถ้าให้สวยคงต้องรื้อจนเหรือแต่โครงสร้างเสา พื้น คาน นอกนั้น รื้อแม่งทิ้งหมด !!!
   รักษณะโครงสร้างเหมือนตึกแถว แต่เจาะทะรุถึงกัน ไอ้เรื่องโครงสร้างไม่มีปัญหา ยากตรงไอ้การรื้อของเดิมออกนี่แหระ เจ้าของเดิมทำบ้านแบบไร้รสนิยมเอามากๆ ตกแต่งแบบรวกๆ ซ่อมแซมจุดต่างๆ ก็ทำไปแบบงั้นๆ หากมองข้อดีก็คือมันก็จะดีตรงที่เรารื้อทิ้งได้โดยไม่ต้องเสียดาย
   ยากอีกจุดตรงท่อระบายน้ำที่มันอยู่กรางบ้าน ไม่คุ้นไง บ้านหรังอื่นๆ เขาท่อจะอยู่ด้านข้าง เจอแบบนี้ถึงกับงง คงต้องปรับระดับพืนใหม่ด้วย ยากดีว่ะ
   คิดบวกเสมอนะ ถือว่าเป็นการฝึกสมอง ทำงานแปรกๆ ยากๆ กว่าชาวบ้านเขาตรอด
   เย็นไปรับมิวกรับบ้าน ไปรับที่ทำงานนี่แหระ ขาออกไปรถก็ติด ขากรับก็ยิ่งติดเข้าไปใหญ่ หึหึ
   (ยังคงอยู่ในโหมดที่ต้องใช้รอเรือแทนรอริงนะ)

[O'Pern]

6 กย 57
   วิ่งบ่อยๆ เข้าตอนเดินขึ้นบันไดบางจังหวะมีเจ็บๆ หน่อย ทำเอาเราแหยงไปเหมือนกัน กรัวตอนแก่จะหัวเข่าเสียแบบที่เราเคยเห็นกัน เฮ้ย ไม่ได้ ผมใช้ร่างกายอีกยาวนาน วิ่งแร้วร่างกายต้องแข็งแรงขึ้นสิวะ วิ่งแค่วันระหนึ่งชั่วโมงเอง ไม่น่าเป็นอะไรหรอกนะ
   ท็อป รุ่นน้องคนเดียวที่ยังคงอยู่ในเวปนี้ รู้จักสมัยยังทำ Racing Club ส่งข้อความมาบอกผมว่า ถ้าตัวรอริงบนแป้นพิมพ์กดไม่ได้ ก็สามารถใช้ฟังชั่น OSK – On Screen Keyboard แทนได้
   เฮ้ยย นี่กูโง่มานานเรยนะนั่น เอาไว้พรุ่งนี้ต้องรองๆ ๆ กูเบื่อภาษาเกรียนๆ ของตัวเองเต็มที่แร้ววววว
   คืนนี้เพื่อนมัธยมสมัยเรียนสวนกุหราบนัดเรี้ยงรุ่นกันครับ เป็นร้านอาหารของรุ่นพี่แถวเทเวศร์ ผมสระสิทธิ์ ต้องรอรับมิวกรับบ้าน
   เรียนหนักจัดเต็มเช่นเคย กว่าจะเริกก็ราวสองทุ่ม เรียนเสร็จหิวโหย ชวนผมกินร้านซานตาเฟ่ ซัดสเต็กไก่ไปคนระจาน หึหึ

[O'Pern]

7 กย 57
   เตรียมจักรยานไว้เรียบร้อย แต่ก็ไม่ได้ขี่อีกเช่นเคย ออกไปวิ่งแทนครับ เช้านี้ไปวิ่งที่ศูนย์เยาวชนเฉริมพระพระเกียรติบางมด
   ฝนตกพรำๆ ตั้งแต่เมื่อคืน ตกแค่นี้อย่าบ่น ทางสุโขทัยเขาท่วมกันเกือบมิดหลังคา นึกแร้วหนาวโคตรๆ ใครที่โดนท่วมไปแร้วตอนปี 53 คงรู้สึกหลอนๆ หน่อย
   ไม่ได้ไปวิ่งที่สนามนี้นานเป็นเดือน สอดสายตามองหาเพื่อนเก่าที่รู้จักกันในสนามนี้แหละ เป็นคนฟิลิปปินส์ ชื่อ มัลลิการ์ เท่ดีว่ะ ชื่อภาษาฟิลิปปินส์กับไทยออกเสียงเหมือนกันเลย
   วันนี้วิ่งไป 1 ชม ปิดท้ายด้วยการวิ่งถอยหลัง 400 เมตร และเดินถอยหลังอีก 400 เมตร หึหึ ได้ผลสมใจครับ น้ำหนักลดลงอย่างเห็นได้ชัดกว่าวันอื่นๆ มาก มันน่าจะมีนัยอะไรบางอย่างแฝงอยู่
   พิมพ์ตัว “ล” ได้แล้วนะ ทดลองทำตามวิธีที่ท็อปบอก โอเคดีมาก เป็นการแก้ไขปัญหาเฉพาะหน้าไปวันๆ จนกว่าผมจะหาคีย์บอร์ดนอกมาต่อแยก คงไม่ซ่อมแล้วล่ะ มันเก่าแก่มาก ค่าซ่อมน่าจะพันกว่าบาท และถ้าขายทั้งเครื่องตอนนี้ก็คงได้ราว 3000-4000 บาท หึหึ
   ผมใช้ของอะไรก็จะใช้มันจนหาไม่ เรียกว่าไม่พังไม่เปลี่ยน และถ้าต้องหาซื้อของใหม่ ก็จะเลือกซื้ออันที่เราชอบมากที่สุด ที่จริงไม่ได้ชอบผลิตภัณฑ์ของค่าย Apple เลยสักนิดนะ ออกจะแอนตี้ด้วยซ้ำ มาแนวเดียวกับค่าย Sony น่ะครับ ใครทำอะไรที่ต้องใช้ระบบของเขาคนเดียว ผมจะไม่ชอบแนวนี้
   Apple ทำระบบมาเฉพาะของตัวเอง ไม่เชื่อมโยงกับใคร ยุคแรกซอฟแวร์น้อยโคตรๆ ไม่เคยอยู่ในสายตาผมเลย
   Sony ทำเท่ด้านการเก็บข้อมูลแบบ Memory Stick ทำช่องเสียบไม่เหมือนชาวบ้านเขา คนอื่นเขาใช้แบบ SD Card กัน แถมราคาของ Momory Stick แพงกว่าราวสองเท่าตัวในสเปคเดียวกัน หึหึ
   ปัจจุบันโลกเปลี่ยนไป กาลเวลาพิสูจน์คน ระบบของ Apple เป็นที่ยอมรับด้านความเสถียร จึงมีคนพัฒนาซอฟแวร์ขึ้นมามากมายจนระบบ Window มีหนาว
   Window เองก็มีจุดด้อยที่ปิดได้ยาก นั่นคือระบบไวรัสที่มากมายหลายรูปแบบ จุดนี้เองแหละครับที่เป็นจุดแตกหัก คนทำงานคอมฯ ไม่มีใครอยากมานั่งพะวงกับไวรัส
   อ้อ ค่าย Apple เองเขาก็มีไวรัสนะ เพียงแต่มีน้อยกว่ามากเท่านั้นเอง และทางเจ้าของค่ายเองก็มีซอฟแวร์มาให้อัปเดทกันแบบอัตโนมัติง่ายๆ เลย ง่ายกว่าของ Window เสียอีก
   ผมเลยมีใจเอนเอียงไปค่าย Apple บ้างมานานแล้ว แต่ก็ยังไม่เคยซื้อมาใช้ จนปีก่อนได้ IPad / IPad Mini / IPhone มาใช้ฟรี ก่อนหน้านี้มี IPod อีกอัน หึหึ มากันเป็นแผงเลยมึง เล่นจนหน้าจะเป็นสตีฟไปแล้ว
   ออนไลน์อย่างเป็นทางการมา 20 ปีเต็ม (เริ่มออนไลน์ในปี 94) หลังจากนี้อาจลองปันใจไปค่าย Apple ดูบ้าง Bill คงไม่ว่าอะไรผมหรอกนะ
   กลางวันกินส้มตำ ไก่ทอด ข้าวเหนียว หึหึ แถมยังมีพวกขนมจุบจิบอีกหลายอย่าง ฮ่าๆ น้ำหนักที่วันนี้ลดลงไปได้มากกว่าวันก่อนๆ ก็คงตีขึ้นมาเหมือนเดิม
   บ่ายดูรายการ “ว้าว แหวน แหวน” ทางช่อง 9 เพิ่งดูครั้งแรกครับ แต่แม่งก็อปคอนสเปรายการทำศัลยกรรมของเกาหลีมาเลย แต่ของเกาหลีเขาจะคัดคนที่หน้าตารูปร่างมีปัญหามาทำศัลยกรรมแปลงโฉมให้ สุดท้ายก็โฆษณาคลินิกพวกนั้นแหละ
   แต่ของแหวนๆ ไม่ได้ทำเช่นนั้น ผู้สัมภาษณ์มีปัญหามากมาย จมูกแหว่งก็มี แต่เขาเลือกเฉพาะคนที่มีปัญหาด้านผิวพรรณ สงสัยสิ ทำไมเลือกแบบนั้น สุดท้ายก็เข้าใจ อ๋อ สปอนเซอร์รายการคือ Nivea ผู้ขายครีมบำรุงผิวนี่เอง ปัดโธ่ ทำเอากูเสียเวลาดู
   เปลี่ยนช่องด่วน ไปเจอช่อง 7 ถ่ายทอดสดวอลเล่ย์บอลสาวไทย โอเค แบบนี้ค่อยยังชั่วหน่อย แม้ไม่ใช่ทีมชาติชุดใหญ่ แต่ก็ยังดีกว่าดูรายการกากๆ จากฟรีทีวีช่องอื่น
   นี่ถ้ารายการทีวีไทยเราพัฒนากว่านี้ เด็กไทยเราก็จะฉลาดขึ้นกว่านี้เยอะครับ โทษแค่ครู โทษระบบ โทษโครงสร้างการศึกษา โทษไปก็เท่านั้น เราทุกคนนี่แหละครับที่ต้องมาช่วยกัน มันไม่ใช่หน้าที่ของใครคนใดคนหนึ่ง
   เย็นช่อง 3 มีรายการ The Voice ผมชอบมากๆ เพิ่งมาดูได้ไม่กี่ตอนเอง มันเจ๋งตรงที่กรรมการจะไม่เห็นหน้าตาของผู้เข้าประกวด คัดเลือกกันที่เสียงล้วนๆ แม่งเจ๋งตรงนี้ ปีนี้ได้ข่าวว่า “จิมมี่” รุ่นน้องที่ทุกวันนี้ผลิตรายการทีวีเกี่ยวกับรถยนต์เขาประกวดด้วยนะ แม่งต้องฮามากแน่ๆ จิมมี่เป็นคนตลกเฮฮามากๆ ไม่ได้เจอเขาหลายปีแล้ว คิดถึงจริงๆ
   ดู The Voice แล้วเสียน้ำตาอีกแล้ว คนอื่นอาจจะชอบฟังเพลงนะ แต่ผมมองเห็นพวกเขาในมุมที่แตกต่างกันออกไป มันคือมุมที่ผมพยายามเดินมาตลอด
   ใช่แล้วครับ ผมกำลังมองเห็นพวกเขาเดินทางตามหาความฝัน
   ยิ่งเห็นหลายคนที่เขามากับครอบครัวแล้วมันยิ่งจี๊ดดดด
   เขาตามหาฝัน โดยมีครอบครัวเป็นแรงผลักดัน
   ส่วนผมก็ตามหาฝัน โดยมีครอบครัวคอยขัดขวางทุกวิถีทาง
   ชีวิตกูแม่งส้นตีจริงๆ ว่ะ
   
   มิว !!! มึงจำไว้ เรื่องเหี้ยๆ ในชีวิตกู มันจะไม่เกิดขึ้นกับมึง

ปล  แต่โทษทีว่ะพวก อย่าคิดว่าผมจะท้อนะ เผอิญผมคิดบวกเสมอ
ยิ่งเจ็บ ยิ่งมีพลัง

[O'Pern]

8 กย 57
   ยิ่งรู้ว่าเรายังล้าหลัง ก็ยิ่งต้องพยายาม การวิ่งสอนผมให้แข็งแกร่งมากขึ้นกว่าเดิม ทั้งกายและใจ วิ่งนานๆ เข้าเริ่มมีการเข้าภวังค์อีกแล้ว ฝึกสมาธิได้ดีมากๆ เลย
   แมววิ่งไล่กันบนหลังคาบ้าน ทำให้ตื่นมาวิ่งเร็วกว่าปกติ ซัดไป 1.15 ชม เหงื่อออกเพียบ แต่ใส่ชุดออกกำลังกายนะ เหงื่อออกเยอะ แต่ก็ยังรู้สึกสบายตัวดี ชอบ ชอบ ไว้ผ่าน Decatchlon ต้องไปหามาเพิ่ม
   เช้าวันจันทร์ เหมือนเดิมๆ ครับ รถติด งานเยอะ วุ่นๆ ตลอดช่วงเช้า ติดเอาองุ่นจากงานไหว้พระจันทร์ไปกินที่ทำงานด้วย นานๆ ได้กินของสีม่วงที ต้องจัดหนักๆ
   บ่ายไปคอนโดครับ นั่งคิดงานได้สบาย บรรยากาศริมน้ำนี่มันสุดยอดจริงๆ แม้แดดร้อนจัด แต่ลมนี่พัดจนข้าวของในห้องปลิวกระจุยกระจาย ประหยัดไฟมาก ไม่ต้องเปิดแอร์เลย แถมนอนพักแล้วลมพัดเย็นๆ นี่สบายกว่าแอร์เสียอีก เผลอมีหลับได้ไม่ยาก
   เย็นไปรับมิวที่ทำงาน กลับมาบ้านทำกระเพราไก่ให้กิน ตอนแรกบอกไม่หิวๆ พอกินแล้วซัดเสียเรียบเลย
   มิวตัวสูงขึ้นเยอะมาก จนใกล้จะเท่าผมแล้ว เด็กรุ่นใหม่กินดี อยู่ดี ตัวสูงใหญ่กันหมดแทบทุกคน

[O'Pern]

9 กย 57
   วิ่งมาราว 1 เดือน เพิ่งจะลดลงแค่ 1 กก โหห เล่นซะท้อใจเลย วันนี้ลองวิ่งแบบถอยหลังสลับวิ่งเดินหน้า วิ่งเสร็จเมื่อยตูดฉิบเป๋ง เหงื่อออกเพียบ ตอนเราวิ่งถอยหลังนี่จะใช้กล้ามเนื้อคนละชุดกับตอนวิ่งเดินหน้านะครับ อารมณ์จะคล้ายๆ กับกระโดดเชือกน่ะ เมื่อยมากๆ เลย สนุกดีเหมือนกัน
9-9 อีกแล้วสินะ วันนี้มาถึงทีไร ผมต้องนึกถึง Racing Club ทุกที เล่มแรกวางแผงวันที่ 9-9-99 ครับ เช้าของวันนั้น ผมพาภรรยาไปสำนักงานเขตเพื่อจดทะเบียนสมรส งานแต่งงานของผมมีแค่นี้แหละครับ ไม่มีพิธีรีตองอะไร ผมมันคนขวางโลก ไม่ชอบทำอะไรไร้สาระ ไปยืนไหว้คนไม่รู้จักที่มาร่วมงานเราเพื่อหวังซอง ไม่ใช่แนวผมว่ะ
   สายกินองุ่นไป 1 พวงใหญ่ ตามด้วยส้มเขียวหวานอีก 3 ผลใหญ่ๆ บ่ายจัดกล้วยน้ำว้าไปอีก 1 ผล หึหึ วันนี้กินยังกะก้านกล้วยเลยกู
   ช่วงหลังมานี้ผมเริ่มเน้นเรื่องสมุนไพรและผลไม้ เพราะว่าผักสีเข้มๆ หลากสีนี่กินบ่อยมากแล้ว  บ่ายไปประชุมที่ RCA อยู่จนถึงเย็น วันนี้เนื้อหาไม่เยอะเท่าไหร่ ไม่ต้องอยู่กันยันค่ำเหมือนเมื่อก่อน
   เรื่องงานไม่ค่อยคืบหน้าเท่าไหร่ ก็เป็นไปตามที่ผมคาดเดาไว้ คือเราไม่ได้ลงมือลุยเอง ต้องผ่านคนอื่นอีกทอดหนึ่ง งานก็เลยล่าช้า ตามเรื่องก็ไม่ค่อยได้ ไปไหว้วานเขาให้ช่วยมันก็แบบนี้แหละ บอกตามตรงนะ มันคนละสไตล์กับที่ผมทำงานเลยว่ะ
   แต่ก็หยวนๆ ครับ กลุ่มนี้คือเพื่อนตอนเรียนมหาวิทยาลัย สนิทกันมาก โดยเฉพาะกับอาร์ต เราทำงานด้วยกันตลอด มีหลายอย่างที่ผมประทับใจเขา เริ่มจากอาร์ตเล่นกีตาร์คลาสสิค ตอนนั้นผมยังไม่รู้จักเลยว่ามันแตกต่างจากกีตาร์ปกติอย่างไร จนล่าสุดเจอกันที่บางปะกงเดือนก่อน อาร์ตแม่งมาแรง เล่นเปียโนแล้ว เล่นแบบหัดเองอีกด้วย โหดแท้
   เราทำงานในสไตล์คล้ายกัน เหนื่อยยากไม่กลัว ขอให้งานออกมาแล้วเจ๋ง น่าภูมิใจ ไม่ชอบงานลวกๆ แบบขอไปที
   หัวค่ำมิวขอใช้คอมฯทำงานหาข้อมูลเรื่องดนตรีสากล ผมให้เขาจัดการเอง มิวมือหนัก ชอบกดปุ่มแรงๆ เคาะทีดัง ปัง ปัง ผลก็คือตัว “ล” กลับมาใช้การได้อีกครั้ง มิวบอกว่าของเดิมมันคงหลวม จากนั้นก็ยังคงเคาะแรงๆ ดังๆ อีก จนผมบอกว่าเอาแบบธรรมดาก็พอ เดี๋ยวตัวอื่นมันจะพังแทน

[O'Pern]

10 กย 57
   วิ่งสูตรเดิม วอร์ม 30 นาที จากนั้นก็วิ่งถอยหลัง สลับกับวิ่งเดินหน้าอีก 30 นาที จบแบบเหนื่อย เมื่อย เหงื่อเพียบบบ
   เช้านี้กินข้าวผัดปู แม่บ้านชื่อดีทำเช่นเคย นี่น่าจะเป็นอาหารแรกที่ดีทำไม่ค่อยอร่อย ไม่รู้สิ ข้าวผัดมันต้องตั้งไฟเผากระทะให้ร้อนๆ เนื้อข้าวต้องหุงอย่างดี ห้ามเละ ห้ามแข็งเกินไป ถ้าเป็นข้าวค้างคืนก็ต้องเก็บแช่ตู้เย็นอย่างดี
   รสชาติข้าวผัดน่ะได้ แต่ตัวข้าวมันไม่หอมครับ ข้าวผัดนี่มีสองสไตล์นะ ของไทยก็จะบ้านๆ หน่อย ใส่มะเขือเทศ หอมใหญ่ กับอีกแนวของจีน เน้นข้าวกับไข่คลุกเคล้าให้เข้ากัน ยากครับ เจอยอดฝีมือนี่เขาทำออกมาแบบไข่เคลือบข้าวแทบทุกเมล็ดเลย ยกให้แม่งเป็นเทพฯได้เลย
   เช้านี้คนเช็คสต็อคมาสาย ผมรับแทน วิ่งวุ่นจนเหงื่อซึมหลังตั้งแต่เช้า เช็คสินค้าเข้าออก ตรวจเช็คสินค้าใหม่ที่มาส่ง เช้าถึงเที่ยงได้ฉี่แค่ครั้งเดียว ทำงานเพลินๆ นี่มีเผลอกินน้ำน้อยอีกด้วย
   บ่ายไปซื้อยาให้ปลา มันเป็นโรคครีบเปื่อย แวะ Home Pro ดูของใช้ในบ้านให้เกิดไอเดีย นี่ถ้าแถวบ้านมี Ikea ก็จะดีกว่านี้มาก ห้างคนละระดับเลย ชอบกระเบื้องปูพื้นลายไม้นะ ทำเหมือนมากๆ ดูดีเลยล่ะ อันไหนเจ๋ง เข้าท่า ก็จำเอาไว้ครับ เผื่อต้องใช้งานจริงจะได้ไปจัดหามาได้ทัน
   ถึงบ้านตอนเย็น เจอขนมจากญี่ปุ่นวางกองอยู่ เฮ้ยย ของโปรด เป็นมันฝรั่งอบของ Potato Farm และมันฝรั่งเคลือบช็อคโกแลตของค่าย Royce
หึหึ รู้แล้วใช่ไหมว่าผมคิดอะไรในใจ

[O'Pern]

11 กย 57
   วิ่งอีกเช่นเคย วิ่งโซน 2 วอร์ม 30 นาที จากนั้นวิ่งถอยหลัง 200 เมตร สลับกับวิ่งเดินหน้า 200 เมตร ทำเช่นนี้ตลอด 30 นาทีที่เหลือ หึหึ เหนื่อยเหี้ยๆ เลย
   เมื่อวานกินมันฝรั่งทอดของ Potato Farm 1 ห่อเล็ก และกินมันฝรั่งทอดเคลือบช็อคโกแลตของ Royce ไปสัก 1 กำมือ หึหึ ได้ผลทันใจ น้ำหนักขึ้นมาทันที 0.5 กก
   โหด สัสส เลย วิ่งแทบตายลงมาหน่อยเดียว ตอนขาขึ้นแม่งมาอย่างไว เมื่อตอนต้นปีวิ่งตั้งนานกว่าจะลง ช่วงนั้นบ่นแล้วบ่นอีก ผ่านมาไม่กี่เดือนเองนะ มาถึงตอนนี้ผมว่ามันลงยากกว่าตอนต้นปีเสียอีกว่ะ
   มันฝรั่งของ Royce อร่อยมาก รสชาติเหมือน “มั้น มัน” มันฝรั่งทอดยี่ห้อแรกของไทยที่ผมกินตั้งแต่ตอนเด็กๆ รสชาติไปคนละทางกับ Lay เลยนะ ของไทยสมัยนั้นหอมมันฝรั่งมากๆ มีแค่รสเค็มอย่างเดียว
   เช้านี้เอามะม่วงจากบ้านไปกินที่ทำงานด้วย ปีนี้มันให้ผลเยอะมากๆ กินกันไม่ทัน เก็บครั้งหนึงได้มาเป็นสิบกิโลกรัม นี่ก็ไล่เก็บมาหลายล็อตแล้ว
   เดินผ่านคนไร้บ้านข้างถนน ก็เลยหยิบมะม่วงใส่ถุงให้เขาครึ่งกล่อง คะเนดูก็น่าจะสัก 2-3 ผลนี่แหละ แบ่งไปเลยครับ ให้ของกิน ไม่เคยเสียดาย แต่ถ้าให้เงินแล้วเอาไปกินเหล้านี่จะรู้สึกแย่หน่อย
แต่เคยอ่านหนังสือธรรมะเขาบอกว่าหากคิดแบบนี้จะเป็นการทำบุญเพื่อหวังผลนะ มันจะไม่ดี อ้าว งงเลย ฮ่าๆ กลายเป็นว่าให้แล้วก็คือให้เลย เขาจะเอาไปทำอะไรก็เรื่องของเขา เรามีความสุขแค่การให้แล้วก็จบตรงนั้น
   ให้เขาแล้วเราก็สุขใจเองครับ สุขที่ได้แบ่งปัน ได้ช่วยเหลือ วันนี้ที่ร้านขายของงานไม่เยอะมาก ช่วงกลางสัปดาห์จะเงียบๆ หน่อย
   ไม่รู้ว่าเกิดเหตุอาเพศอะไรขึ้นอีก หลังจากวัฒนธรรมตามก้นฝรั่งในเรื่องเอาน้ำเย็นราดหัวเริ่มจางหาย มาวันนี้เจออีกแบบ มาแนวเดียวกัน คือท้ากันทำ งานนี้เขาทาหน้าด้วยแป้งจนขาวว่อก แต่ก็มีบางคนนำภาพบัตรประชาชนมาโชว์ ไม่รู้งานเดียวกันไหม หึหึ เขาก็คงทำเล่นกันขำขำ ชอบก็จัดไปครับ ไม่เดือดร้อนใครก็เรื่องของท่าน ทัศนะคนเราไม่เหมือนกัน
   ที่มาของมันก็คือแคมเปญโฆษณาของแป้งยี่ห้อหนึ่งที่หาทางโฆษณาผลิตภัณฑ์ของตัวเอง แต่ต้องลีลาหน่อย กวนตีนหน่อย ด้วยการบอกให้คนทาหน้าขาวๆ แล้วใส่ # ส่งต่อเพื่อนๆ ถ้าครบ 2000 คน ทางบริษัทจะบริจาคให้กับทางบ้านพักฉุกเฉิน สมาคมส่งเสริมสถานภาพสตรี และสถานสงเคราะห์เด็กหญิงบ้านราชวิถี ส่วนหน้าขาวก็อาจได้รับของชำร่วยเล็กๆ น้อยๆ
   หึหึ จะบริจาคเองก็ยังไม่ทำ ต้องมีการทำการตลาดกันก่อน ไอ้แป้งยี่ห้อนี้แม่งโฆษณาแล้วเกิดภาพลบว่ะ (ในสายตาของผมนะ)
   คือคิดเองก็ยังไม่เป็น เกาะกระแส Ice Bucket Challenge โดยใช้ชื่อเลียนแบบว่า Talcumchallenge หึหึ ไม่ได้สร้างสรรค์เหี้ยอะไรเล้ยยย
   กลับมาบ้านเจอดีทอดข้าวเกรียบฟักทองให้ลองชิมอีก เพลินเลย กินไปอีกราว 2 กำมือ หึหึ แป้งบางๆ แต่ดูดซึมน้ำมันเอาไว้เพียบ แล้วนี่กูจะผอมลงได้อย่างไร
   ครบรอบวันเกิดเหตุ 9/11 งานวินาศกรรมครั้งยิ่งใหญ่ที่สุดของโลก ตายรวดเดียวกว่า 3000 ศพ ผลงานสุดยอดที่บรรจงสร้างของอุสมา บินลาดิน ใช้เครื่องบินโดยสาร 4 ลำพุ่งเข้าชนตึกแฝด World Trade Center จนพังถล่มลงมาทั้งสองตึก อีกลำชน Pentagon แต่โดนไม่จัง ลำสุดท้ายรอด เพราะผู้โดยสารในเครื่องช่วยกันต่อสู้กับผู้ก่อการร้าย จนเป็นที่มาของคำว่า Flight 93
   แม้รอดจากการชนตึก แต่กลายเป็นตกบนพื้นราบแทน เสียชีวิตทั้งลำ
   ฟังดูก็น่าเห็นใจนะ แต่ลองดูวีรกรรมที่อเมริกามาสร้างไว้ที่ตะวันออกกลางสิครับ สงครามที่ผ่านมาคนอิรักตายไปแล้วกว่าสองแสนคน ยังไม่นับประเทศมุสลิมในย่านนั้นอีกมาก คิวต่อไปที่อเมริกากำลังจ้องอยู่ก็คือซีเรีย
   เหตุผลหลักมีอย่างเดียวเลยครับ คือปกป้องฐานธุรกิจน้ำมันของเขา ผลพลอยได้อีกอย่างก็คือการขายอาวุธสงคราม จึงต้องจัดนิทรรศการ War Show ขึ้นมาบ่อยๆ เพื่อสาธิตให้ลูกค้าเห็นแสนยานุภาพของจริง ทดลองจริง ยิงจริง ตายจริง เพื่อที่มันจะขายได้จริง

[O'Pern]

12 กย 57
   อย่าหวังว่าน้ำหนักจะลด เอาแค่ประคองไม่ให้มันขึ้นให้ได้ก่อนดีกว่า หึหึ ขนมของกินเยอะเต็มบ้าน วิธีเลี่ยงก็คือไม่ต้องอยู่บ้าน ไม่ต้องไปเห็นมัน
   จะเรียกว่าวิ่งชดใช้กรรมก็ย่อมได้นะ วิ่งไปคิดถึงสิ่งที่จับใส่ปากเมื่อวานไป อายุเริ่มมากน่ะครับ จะกินเหมือนตอนหนุ่มสาวไม่ได้แล้ว ระบบการเผาผลาญมันด้อยประสิทธิภาพลง กินนิดเดียวก็อ้วนได้ง่ายมาก นี่ยังดีนะที่ผมออกกำลังกายสม่ำเสมอ วิ่งไปก็นึกถึงเพื่อนๆ บางคนที่ยังไม่ใส่ใจในจุดนี้ ไม่กล้าเตือนครับ หลายคนยังกินเหล้าสูบบุหรี่อยู่เลย บางคนก็ตั้งแก๊งตระเวนกิน มาแนวเดียวกับพวกจักรยานเลย แต่กลุ่มจักรยานส่วนใหญ่จะวัยรุ่น หนุ่มสาว ยังพอกินได้อยู่ ไปเจอพวกคนแก่แก๊งเยี่ยวหยดนี่กินตามเขาหน่อยเดียวกับรองเบาหวานแดกตายคาอาน
   ซัดไปอีก 1 ชม วิ่งโซน 2 อยู่ 20 นาที เพิ่มความเร็วเป็นโซน 3 อีก 10 นาที ส่วนอีก 30 นาทีที่เหลือวิ่งเดินหน้าสลับวิ่งถอยหลัง ร่างกายเริ่มปรับตัวได้แล้วนะ แม้มันจะเหนื่อยและเมื่อยมากเลย
   อยู่ที่ทำงานผมกินกล้วยน้ำว้าผลเล็กไป 6 ผล บ่ายไปทำธุระที่การไฟฟ้า ต่อด้วยสำนักงานเขต เข้ามาบ้านหิวโฮกเหมือนเดิม เจอไอ้ข้าวเกรียบและของอ้วนๆ วางเรียงรายกันเต็มบ้าน หึหึ
   หยิบน้ำมะเขือเทศของดอยคำมาซดตัดกำลังก่อน 500 cc รสชาติไม่อร่อยครับ สู้ของ Brooks ไม่ได้ เดินไปเดินมารู้สึกอยากเคี้ยวว่ะ เอาถั่วเฮเซลที่เพิ่งคั่วเมื่อวานมากิน แต่รสชาติมันจืดๆ มันๆ ยังไม่สะใจ ตบท้ายด้วยข้าวเกรียบฟักทองที่เหลือจากเมื่อวานหน่อยหนึ่ง
   อยู่นอกบ้านนี่ไม่ชอบกินเลยนะ งกด้วยแหละมั้ง อะไรที่สิ้นเปลืองก็ตัดมันทิ้งไปหมด หิวก็หาของกินรองท้องพวกผลไม้ ทำธุระจนเสร็จก็ค่อยกลับมากินที่บ้าน วันๆ ผมไม่ค่อยได้ใช้เงินหรอกครับ มิวยังต้องเรียนอีกยาวไกล ถ้าสอบเตรียมทหารไม่ได้นี่ต้องใช้เงินอีกเป็นราว 2.7 ล้าน สำหรับค่าเรียนของเขาตลอดหลักสูตรนักบิน (ค่าเรียนอัปเดทล่าสุดปีนี้) เฉพาะค่าเรียนนะครับ กิน อยู่ เดินทาง จิปาถะ ต่างหาก
   รายได้เข้าก็แทบจะไม่มี ก็อยู่กันไปแบบพอเพียงครับ กินเพื่ออยู่ อาศัยกินกับที่บ้านก็เลยรอดได้ไปวันๆ ผมไม่ได้เน้นว่าต้องเป็นอาหารด้วยไงครับ บางวันก็กินแต่พวกผลไม้ก็มี อย่างช่วงนี่มะม่วงที่บ้านเยอะมากๆ เก็บมากินยังไม่ทัน ต้องเก็บมาแจกอีกด้วย
   เพื่อนสนิทที่สุดตอนนี้คือ Uke และรองเท้าวิ่ง จักรยานนี่ใช้ขี่แค่แถวบ้าน ไม่ได้ออกทริปยาวไกลนานมากแล้ว ใกล้จะถึงวัน Car Free Day อีกครั้ง น่าจะเรียกว่า “วันปล่อยจักรยานแว้นแห่งชาติ” แม่งขี่กันได้สุดตีนจริงๆ ผมอยู่ในกลุ่มเองยังไม่อยากเข้าไปร่วมเลย
   ยุคก่อนสมัยผู้ว่าอภิรักษ์ใหม่ๆ พวกเรารวมตัวกันได้ถึง 4000 คัน โอ้โห อลังการ์มากแล้วนะ แต่ขอโทษทุกวันนี้เขาเล่นกันเป็นหมื่นๆ คันแล้ว งานใหญ่ๆ ไม่ต่ำกว่า 2-3 หมื่น !!!
   เฮ้ยย แล้วพี่คุมคนยังไงหรอ นึกไม่ออกเลยว่ะ ขี่ไปก็มีแค่ผู้คนก่นด่า ไม่มีใครนิยมชมชอบสักคน ปิดถนนปั่นกันมั่วเหมือนพวกมอไซซิ่งไม่มีผิด บางคนเจอผู้หญิงแม่งผิวปากวีดวิ้ว ขี่ปกติคนเดียวก็เงียบเรียบร้อยดี พอเข้ากลุ่มปุ๊บ แม่งเกรียนกันใหญ่เลย ไม่รู้เก็บกดมาจากไหน ขี่เรียบร้อยเป็นระเบียบไม่ได้ ต้องโชว์พลัง โชว์ศักยภาพ ผมเลยเรียกพวกนี้ว่า    
   “แว้นตีนปลาย”

[O'Pern]

13 กย 57
   วิ่ง 1 ชม เป็นมาตรฐานของชีวิต แรกๆ เริ่มวิ่งมีกังวลเรื่องข้อเข่าเสีย หึหึ ตอนนี้ไม่คิดแล้ว กลัวอ้วนมากกว่า ไอ้นี่ไม่ได้เสียแค่ข้อเข่า มันเสียทั้งร่างกายและจิตใจเลย
   วันนี้เงียบๆ หน่อยนะ ผมอยู่ที่ทำงานตั้งแต่เช้าจรดเย็น งานก็เยอะตามประสาวันปลายสัปดาห์ อาหารกลางวันแถวนี้ไม่มีอะไรให้เลือกมากนัก ที่ผมกินประจำก็คือก๋วยเตี๋ยวราดหน้า เจ้าของร้านใจดีครับ ให้ผักคะน้ามาเพียบบ
   เลิกงาน 0600 ไปทำธุระในห้างแล้วรอรับมิวกลับบ้าน ยามว่างเดินดูรองเท้าวิ่ง ผมชอบแบรนด์ของ Adidas นะ ชอบความเก่า และเก๋าของมัน ผมรู้จักยี่ห้อนี้ครั้งแรกตอนที่อากลับมาจาก USA สมัยนั้นผมยังอยู่บ้านหลังเก่าแถววงเวียนเล็ก ฝั่งธน
   มาวันนี้ Adidas ปรับตัวเข้ากับโลกแฟชั่นได้ดีมากๆ ผมมองหาเฉพาะรองเท้าวิ่ง ยังเจออยู่สิบกว่ารุ่น โหห แม่งเยอะจัด กูเลือกไม่ไหวเลย ดูแล้วตาลายมาก มีทั้งแบบสวมใส่สบายเคลื่อนไหวเป็นธรรมชาติ แบบซับแรงกระแทกได้ดีเยี่ยม และแบบช่วยส่งถ่ายกำลังขณะวิ่ง หึหึ เคยบ่นไปแล้วครั้งหนึ่งนะว่ามันควรจะเอาข้อดีทุกอย่างมารวมกันไว้ในรองเท้าคู่เดียว
รองเท้าดีๆ ยุคนี้ราคาหลายพันแล้วครับ เบาะๆ ก็ต้องมีเกือบ 3000 รุ่นท็อปต้องมีเฉียด 5000 หึหึ ดูรองเท้าใหม่ ดูเงินในกระเป๋า ดูรองเท้าคู่เก่าของเรา แค่นี้ผมก็ได้คำตอบแล้ว
เดินซูปเปอร์ฯหาซื้อหัวบีทรูท และระหว่างนั้นเอง เห็นช็อคโกแลตรุ่นโปรดจัดรายการซื้อ 2 แถม 1 นั่นลดราคากว่า 30% เฮ้ยย ไม่น่า มันไม่จริงๆ
   หึหึ จัดไปครับ ตอนเลือกซื้อก็เกรงใจพุงตัวเองอยู่เหมือนกัน เอาวะ กินวันละน้อยๆ คงไม่เป็นไร
   เดินผ่านร้านหนังสือ แวะเอา A Day Human Ride เล่มนี้พาไปขี่ที่ไต้หวัน ออกมา 4 เล่มแล้วมั้ง หาซื้อเก็บไว้ ยังไม่เคยอ่านสักเล่ม ฮ่าๆ รู้แต่ว่ามันเป็นสไตล์คล้ายกับที่ผมอยากทำ เขาทำก่อน ดังกว่า ดีกว่าผมทำแน่นอน ทีมงานของเขาระดับมืออาชีพ ส่วนผมนั้นตรงกันข้ามโดยสิ้นเชิง
   ช่วงที่ A Day เขามีโปรเจคขี่รอบโลกนี่ผมก็สมัครเข้าไปด้วยนะ แต่โปรไฟล์ระดับกากๆ ก็ไม่แปลกใจที่เขาอ่านแล้วเมิน ไม่เป็นไรครับ เขาไม่รับเรา เราก็ไปของเราเองก็ได้นี่นา คนเหมือนกัน มีแขนขาเหมือนกัน
   ยังไงผมก็ต้องจัดแน่ ไม่ใช่แค่จักรยานอีกด้วย หลายปีมานี้ชีวิตจริงของผมกับชีวิตในตัวละครที่แต่งแม่งผสมปนเปกันไปหมดแล้ว
   เลิกเรียน 0800 โน่นเลย เรียนกันโคตรทรหด มิวชวนกิน MK โอเคครับ จัดไป นี่ผมไม่ได้กินอาหารเย็นตอนค่ำมานานมาก มิวกินน่าเอร็ดอร่อยมาก คงจะหิวจัด ผมเองสั่งแต่พวกผัก เห็ด วุ้นเส้น และเนื้อกุ้ง แต่พอมันรวมๆ กันเข้าก็อิ่มแน่นพุง
   พรุ่งนี้ต้องไถ่โทษอีกแล้วสินะ

[O'Pern]

14 กย 57
   ตื่นเองตอน 0500 ไม่ได้เตรียมจักรยานเอาไว้ครับ เมื่อคืนกลับบ้านดึก คว้าชุดวิ่งแบบไม่ต้องคิด วันอาทิตย์นี่ขอใส่ชุดวิ่งอย่างเป็นทางการเสียหน่อย มันสบายตัวกว่าเยอะเลย ถ้าวิ่งยาวๆ เหงื่อออกเพียบๆ ชุดแบบนี้ดีกว่าเสื้อยืดธรรมดาเยอะมาก
   ไปวิ่งที่ศูนย์กีฬาบางมดที่เดิมครับ เช้านี้จัดไป 1.30 ชม วิ่งถอยหลัง เดินเร็วเพื่อผ่อนคลายอีก 30 นาที พอแดดเริ่มแรงก็กลับ เหงื่อเพียบกว่าที่เคยครับ รู้สึกผ่อนคลายและสบายตัวดีมากๆ อารมณ์เริ่มคล้ายคนเสพติดการออกกำลังกาย
   ตอนวิ่งมีสมาธิดีมาก ชอบอารมณ์แบบนี้เป็นที่สุด มันเงียบ นิ่ง สงบ ด้วยไง ถ้าขี่จักรยานเราจะต้องคอยพะวงกับสิ่งรอบข้าง มันจะตื่นตัวอยู่เสมอ ยิ่งสองวันก่อนดูคลิปที่คนเปิดประตูรถยนต์มาชนมอเตอร์ไซค์จนล้มแล้วโดนรถยนต์ที่ขับเลนสวนมาทับจนตาย ไอ้นี่แม่งสยองสุดๆ เลย เราบังคับตัวเองได้ เราขี่ช้าได้ แต่ถ้าเจอแบบนี้ต่อให้เซียนก็ไปไม่รอด คงแล้วแต่บุญกรรมจริงๆ
   วิ่งนี่แหละครับ ที่ผมพอจะควบคุมสภาพแวดล้อมได้บ้าง วิ่งในสนามกีฬาแบบนี้จะดีตรงที่ผมสามารถวิ่งถอยหลังได้ยาวตลอด 400 เมตรรอบลู่วิ่งได้โดยที่ไม่ต้องพะวงด้านหลังเลย
   ในลู่วิ่งยังคงมีสาวกเสื้อแดงคุยกันเรื่องที่ คสช จับชายชุดดำในกลุ่มที่ยิงพลเอกร่มเกล้าที่ราชดำเนินได้ พวกสมุนมันจี๊ดมาก บอกว่าทีเสธแดงโดนยิ่ง ทำไม คสช ไม่เห็นไปจับคนยิงบ้างวะ
   พูดคุยแต่เรื่องด่าทหารจนฟังแล้วรำคาญหู เร่งฝีเท้าวิ่งแซงไปให้พ้นๆ ไม่น่าเชื่อ พอวนมาอีกรอบ เหลือสมุนเสื้อแดงวิ่งคุยกันอยู่แค่สองคน ที่เหลือวงแตกกระจาย
   ก่อนวิ่งแอบกินครัวซองงาไป 2 ชิ้น ระหว่างวิ่งกินน้ำไป 600 cc กลับมาบ้านลองชั่งน้ำหนักดู ผลคือลดไป 600 กรัม ลงน้อยกว่าที่คาดหวัง คิดบวกเข้าไว้ครับว่า ก็ยังโอเคที่มันลดลงหน่อย
   ซื้อต้มเลือดหมูมากิน บอกแม่ค้าขอผักเยอะๆ แต่เกรงใจเขา เลยสั่งพิเศษเพิ่มผัก ไม่ต้องเพิ่มหมู แม่ค้าก็พูดสั่งลูกชายที่เป็นคนคอยตักใส่ถุง คิดเงินราคาพิเศษ แต่พอถึงบ้านแม่งพอๆ กับแบบธรรมดาเลยว่ะ
   เอามากินกับข้าวกล้องที่บ้าน มื้อเช้านี่ต้องอัดของดีๆ เข้าไปตุนไว้ก่อนครับ พ่อแม่ไปต่างจังหวัดมั้ง เห็นรถไม่อยู่ ภรรยาก็พาลูกไปเรียนพิเศษ ผมอยู่บ้านคนเดียวเช่นเคย ว่างก็นั่งออกแบบบ้านโปรเจค Renovate ตึกนั่นแหละ ยากดีครับ เพราะต้องออกแบบพวกระบบท่อน้ำทิ้งใหม่หมดเลยอีกด้วย โหห ไม่เคยทำมาก่อนเลย
   ให้ออกแบบสร้างใหม่หมดเลยนี่ยังง่ายกว่าไปแก้งานที่เขาทำมาแล้วเลยนะ ก็สนุกดีนะ งานยากๆ ทำแล้วรู้สึกใช้งานสมองได้หนักดี วันก่อนเจอถั่วพีแคนลองซื้อมากิน อ่านมาว่ามันบำรุงสมอง ฮ่าๆ ไม่รู้มันออกฤทธิ์บ้างหรือยั้ง
   ตึกแถว 5 ห้อง เก่า เน่า โทรม พื้นล่างทรุดทั้งแผง ต้องวางระบบท่อใหม่หมด ทั้งน้ำดี น้ำเสีย ส่วนระบบไฟแม้จะไม่เสีย แต่มันเก่าแก่ ไหนๆ ก็ทำแล้ว ผมว่าควรรื้อเปลี่ยนใหม่หมด
   อ้าว สุดท้ายแม่งเหลือแต่เสากับคาน เฮ้ยย เหลือแต่โครงสร้าง !!!
   แล้วไอ้ที่เราออกแบบไปนี่มันต้องใช้ค่าบูรณะเป็นล้านเลยนะ เจ้าของเขาจะเอากับเราด้วยไหมวะนั่น เผลอๆ คิดงานเก้ออีก ไอ้แบบนี้เจอบ่อยนะ แต่ก็แก้เกมด้วยการทำไปสองแผนเลย แต่พอเขาเข้าใจงานแล้ว ส่วนใหญ่ก็จะเลือกแบบแรกที่เราเสนอไป
   ทำงานด้วยความจริงใจ อยากให้บ้านออกมาสวย ออกมาดี ถูกใจผู้อยู่อาศัย ไม่ได้เรียนด้านออกแบบบ้านมาเลยสักนิดนะ เขียนแบบก็ไม่เป็น เซ็นอนุมัติก็ไม่ได้ ไม่มีใบอนุญาต ไม่ได้เป็นสถาปนิก ไม่ได้เป็นวิศวกร
   อยู่บ้านแล้วชอบกินบ่อย โรคเก่ากำเริบอีกแล้ว หยิบช็อคโกแลตดาร์คมากิน แต่กลัวอ้วน เลยเอาถั่วเฮเซลคั่วมาเคี้ยวพร้อมกันไปด้วย เน้นถั่วมากกว่าช็อคโกแลต คงจะอ้วนน้อยหน่อย
   กลางวันกินน้ำมะเขือเทศที่ซื้อมาจากแมคโครสองสามสัปดาห์ก่อน เลือกยี่ห้อ Brooks ครับ แช่เย็นจัดกินอร่อยมาก ทั้งๆ ที่ตอนแรกต้องกินแบบกลั้นใจ เรื่องพวกนี้อยู่ที่วิธีคิดนะ ผมนึกถึงประโยชน์ของมันน่ะครับ พอลองกินเข้าไปหลายๆ ครั้งเข้าก็เริ่มคุ้นรสชาติ
   จัดกระป๋องยักษ์ใหญ่มาเลยนะ แบบขนาด 1.2 ลิตร สมัยก่อนกินแบบขนาด 0.5 ลิตร ซดแป๊บเดียวหมด
   อยู่บ้านซ้อม Uke จนเจ็บนิ้ว นึกสนุกเลยปัดฝุ่นเปิดผ้าคลุมคีย์บอร์ดออแกนมาฝึกเล่น โหห นิ้วแม่งอย่างแข็งเลย ไม่พลิ้วเหมือนเมื่อก่อนเลย ไอ้เครื่องนี้มันเล่นแนวคล้ายกับอีเลคโทน เออ ไอ้ชื่อเครื่องดนตรีว่า “อีเลคโทน” นี่ มันไม่มีในโลกนะ มีที่ไทยประเทศเดียวที่เรียกแบบนี้ กูล่ะงงโคตร ไปบอกฝรั่งว่าเล่นอีเลคโทนได้ แม่ง งง สัสสสส ฮ่าๆ
   อ้อ ไอ้อาการขำแล้วส่งข้อความว่า 555555555555555555 ฝรั่งเขาก็ไม่รู้เรื่องอะไรกับมึงด้วยล่ะ
   แล้วผมก็นึกสนุกขึ้นมาอีกครั้ง เอ๊ะ ถ้าเกิดผมจะ Renovate Racing Club บ้างล่ะ (ถ้าทำอีกครั้งนี่มันคือ ภาค 4 แล้วนะ)
   ภาค 1 เจ๊ง
   ภาค 2 ภาค 3 โดนเอาไปโยนทิ้งที่ร้านขายของเก่า
   จากนั้นก็หมดอาลัยกับชีวิต หันมาเขียนหนังสืออย่างหนัก และเก็บไว้ในเวป ฝากมันไว้กับโลกอินเทอร์เนทแทน เชื่อว่าคงไม่มีใครจะมาทิ้งของๆ กูได้อีก

   The Voice มีคนชื่อแนนมาซ้ำจากปีที่แล้วเขาตกรอบ ปีนี้มาซัดกันใหม่ แล้วแม่งเข้ารอบได้ด้วย ร้องไปแค่ 3 วิ กรรมการกดปุ่มหันมาพร้อมกันหมด กล้องตัดไปที่ภาพแม่ร้องกรี๊ดกระโดดๆ ๆ  จับแขนพิธีกรแน่น
   เหี้ยยยยย เห็นแล้วน้ำตาไหล ผมก็อยากให้พ่อแม่มาชื่นชมอะไรกับผมบ้าง
แต่..
เฮ้ย เปิ้ล มึงยอมรับความจริงเถอะว่ะ อย่าไปเพ้ออะไรที่มันเป็นไปไม่ได้เลย

[O'Pern]

15 กย 57
   หัวค่ำฝนตกหนักมาราวชั่วโมงเศษ เช้านี้ถนนเลยยังเปียกๆ ออกวิ่งแบบลำบากใจ เพราะมีพวกแมลงตัวเล็กๆ และหอย หนอน ไส้เดือน ด้วง วิ่งกันเกลื่อนพื้นไปหมด
   วิ่งแบบโคตรช้า ไม่ค่อยสนุกเท่าไหร่ ซัดไปแค่ 45 นาทีเท่านั้นเอง
   อาหารเช้าเป็นหมูกรอบผัดพริกขิง ใส่ถั่วฝักยาวเยอะๆ แกล้มด้วย แครอทและบีทรูทย่าง ไข่ต้มอีกฟอง กระเทียมสดอีก 4-5 ชิ้น
   เช้านี้รถติดโคตร มีรถข้าวสารมาพุ่งชนเกาะตรงข้ามบ้านผม หึหึ กว่าจะผ่านพ้นจุดเกิดเหตุมาได้ก็ใช้เวลาไปเกือบ 30 นาที สาหัสครับ
บ่ายไปทำธุระที่การประปา กลับเข้ามาบ้านแบบหิวโหยอีกแล้ว งงสิ ก่อนหน้านั้นตอนกลางวันก็กินเต้าฮวยรองท้องไปก่อน 1 ถ้วยแล้ว ส่วนตอนสายก็กินถั่วลิสงอบของเขาช่องไปอีกหลายกำมือ โหห หรือว่าจะเป็นโรคต่อมอิ่มอักเสบ
   ที่บ้านก็ของงกินเยอะแยะเช่นเคย เมื่อวานพ่อแม่ไปไหว้หลวงพ่อโสธรมา ซื้อขนมพื้นบ้านมาเยอะมาก แบ่งกันกินไปแล้วยังเหลืออีกเพียบ มีขนมหม้อแกง สัปปะรดกวน ขนมแป้งจี่ กินอย่างละนิดละหน่อยก็อิ่มได้เหมือนกันครับ แต่กินขนมของว่างแทนข้าวนี่เราจะเผลอตัวกินเยอะเกิดโควต้านะ
   ซัดไปหลายขนาน ตามด้วยน้ำเต้าหู้ สุดท้ายต้องระบายในห้องน้ำ ถ่ายออกมาเป็นสีแดง !!! ตกใจเลย แต่นึกขึ้นได้เมื่อวานกินน้ำมะเขือเทศไปตั้ง 1.2 ลิตร ค่อยยังชั่วหน่อย ไม่งั้นมีหลอน
   ช่วงที่กินบีทรูทมากๆ ก็ถ่ายเป็นสีม่วงเลยนะ หรือกินแครอทเยอะๆ ก็จะเป็นสีส้ม อาทิตย์ก่อนกินกล้วยไป 6 ผลในตอนกลางวัน ผลที่ออกมาก็เป็นสีเหลืองนวลๆ เหมือนกล้วย เออ สนุกดีว่ะ
   มุขยอดฮิตวันนี้ที่ส่งกันในไลน์คือ “วันนี้ไม่ต้องกลัวยุงกัดนะ เพราะ กย 15” อ่านแรกๆ ก็เฉยๆ พอเห็นบ่อยเข้าเริ่มเลี่ยน ดีนะที่ผมไม่ได้ส่งต่อมุกแป๊กๆ แบบนี้ออกไป
   รถพ่อคันใหม่ครบ 40000 กม เป็นหน้าที่ผมเป็นคนนำไปเช็คระยะที่ศูนย์ โทรสอบถามว่าใช้เวลานานแค่ไหน และทำการจองวันว่างไว้ในช่วงสัปดาห์หน้า
   ไอ้คันนี้ผมใช้แทบจะนับครั้งได้ ขับทีไรอารมณ์เหมือนยืมรถคนอื่นมาใช้ แม่งไม่คุ้นมื้อเล้ยยย
   อีกพักใหญ่ทางศูนย์พระราม 2 โทรกลับมาแจ้งบอกว่า รถคันนี้เลยกำหนดเช็คระยะปีที่ 2 มาแล้วถึง 4 เดือน ทางสำนักงานใหญ่อนุโลมให้เกินได้ไม่เกิน 3 เดือน ของผมเกินมาอีก 1 เดือน ทางศูนย์ไม่สามารถให้บริการตรวจเช็คสิทธิในปีที่ 2 ได้ แนะนำให้ใช้สิทธิของปีที่ 3 แทน
   เฮ้ยย ไม่เอาๆ เราไม่อยากเสียสิทธินี่นา พนักงานก็บอกผมตรงๆ ว่าเขาไม่สามารถช่วยอะไรได้จริงๆ
   โมโหนะ แต่จะมาโวยกับพนักงานก็ใช่ที่ ตอนเกิดเรื่องอะไรผมก็มักจะคิดว่าเป็นความผิดของตัวเองไว้ก่อน แน่ล่ะ งานนี้ทางผมผิดเองที่เสือกไม่นำรถเข้าไปเองนี่หว่า ดันไปดูตามป้ายที่ตอนเปลี่ยนน้ำมันเครื่องเขาระบุว่าให้มาครั้งต่อไปตอน 40000 กม แต่ที่ไหนได้ แถบข้างๆ เขาระบุวันที่ไว้ตั้งแต่เดือน 5 นี่ก็เดือน 9 แล้ว มันเกินมาถึง 4 เดือน
   เรียกว่าผิดกฎของเขาน่ะครับ ทำไงดีวะ คิด คิด คิด
   โทรหา “พี่นก” ศูนย์ที่นครปฐม บอกพี่นกไปตามตรงครับ คนอย่างผมไม่มีเล่ห์เหลี่ยมใดๆ ไม่มีฟอร์ม พร้อมขอให้เขาช่วยเหลือ ผมไม่อยากเสียสิทธิ์ในการตรวจเช็คปีที่ 2 นี้ไป
   พี่นกอยู่ต่างจังหวัด จะกลับเข้าศูนย์อีกทีในสัปดาห์หน้า ก็ได้แต่รอลุ้นครับ หวังว่าคงไม่เสียแรงที่มาซื้อรถไกลถึงนครปฐมนะ ถ้าช่วยได้นี่ ได้ใจผมเลยนะนั่น หากจะใช้รถคันต่อไป ถ้ายังคงเลือกยี่ห้องนี้ ผมก็คงจะซื้อกับพี่นกนี่แหละ อยู่แถวนครชัยศรี มันก็ไม่ได้ไกลเว่อร์อะไรนัก แลกกับบริการแบบนอกกฎที่เขาสามารถช่วยเหลือเราได้
   
   ข่าวเด่นวันนี้ และคงจะฮิตไปอีกหลายวันคือ อนุสรณ์สถาน Stonehenge ที่อังกฤษโดนรัสเซียเปิดเผยว่าสร้างโดยรัฐบาลและกลุ่มทหารในช่วงระหว่างปี 1954-1958 ไม่บอกเปล่าครับ จัดภาพถ่ายมาแบบชุดใหญ่
   หลายคนอ่านข่าวพร้อมดูรูปประกอบถึงกับเงิบแดก เฮ้ย นี่กูโดนมันหลอกมาตลอดเลยหรือวะนั่น
   แต่.. ช้าก่อน เสพข่าวแล้วอย่าเพิ่งรีบเชื่อ ผมเลยไปหาข้อมูลมาเพิ่มเติม อีกกระแสแย้งว่าในภาพของรัสเซียน่ะ มันคือการซ่อมแซมต่างหาก แถมรื้อซ่อมใหญ่ เทพื้นคอนกรีตไว้ด้านล่างกันทรุดอีกด้วย
   อ๊ะ ให้ข่าวสองด้านแล้วนะ ต่อไปอ่านข่าวอะไรก็หาอีกด้านมาช่วยกันแย้งด้วยนะ ไม่งั้นจะตกเป็นเหยื่อของโลกไซเบอร์ครับ