Author Topic: สค 57 2-3 M Storm DC สนาม 3 (Read 19417 times)

O'Pern · « **on:** August 01, 2014, 06:03:16 pm »

1 สค 57
   เฮ้ย งง นอนไม่ดึก ก็ตื่นสายได้ด้วย สงสัยเป็นเพราะลุกมาเข้าห้องน้ำตอนตี 3 ปกติจะนอนรวดเดียวถึงเช้า พอกลางคืนตื่นมาฉี่ก็เลยเหมือนโดนขัดจังหวะ ลุกอีกที 0530 เลย แทบไม่มีเวลาทำอะไรสักอย่าง เดินขึ้นไปบนดาดฟ้าบ้าน ทำกายบริหารแทนก็ได้วะ ทำสมาธิ สูดหายใจลึกๆ บิดตัวไปมา เหยียดยืดเส้น ทำได้อยู่พักหนึ่งเองแหละ
   อาหารเช้าเน้นคุณค่าเช่นเคย นี่ผมนึกไม่ออกจริงๆ นะว่าหากต้องกินนอกบ้านทุกมื้อ จะมีปัญญากินผักหลากสีที่เป็นอย่างทุกวันนี้ไหม ไอ้ผลไม้น่ะไม่ยาก มีขายเยอะ ผักนี่สิครับ อย่างมะเขือเทศย่างก็คงต้องเข้าร้านอาหารฝรั่งถึงจะมี บีทรูทล่ะ ไม่เคยเห็นที่ไหนเลยนอกจากในซุ้มสลัดผัก
   สร้างสรรค์เมนูใหม่ ทำเหมือนผัดหอยลายนั่นแหละ แต่ใช้เนื้อกุ้งแทน รสชาติก็โอเคดีนะ กินง่าย ไม่เกะกะฝาหอย เครื่องเคียงเป็นผักหลากสีย่าง แถมตอนไปทำงานยังติดฟักทองแกงบวดไปอีกกล่องใหญ่
   เอาฟักทองแกงบวดไปกินทีทำงานด้วย แต่ตักเฉพาะเนื้อๆ นะ น้ำกะทิกินนิดหน่อย กลัวอ้วน
   กลับมาบ้านตอนบ่าย แต่ไม่หิวมาก เพราะซัดฟักทองไปเพียบ อ้วนเหมือนกันนะ ผักผลไม้สีเหลืองนี่จะมีแป้งสูงมาก แต่ยังดีที่เป็นแป้งแบบคุณภาพสูง ดีกว่าแป้งสังเคราะห์แบบพวกขนมปัง
   สักพักก็กินกีวีอีก 2 ผล เย็นมีหมี่กรอบอีกนิดหน่อย ใส่ต้นหอมซอยเพียบๆ บีบมะนาวด้วย

   ข่าวใหญ่วันนี้ เกิดเหตุท่อส่งแก๊สที่ไต้หวันรั่ว ระเบิดตูมกระจายตามแนวถนนยาวมาก รถยนต์พังกระจายเพียบ บ้านเรือนริมถนนก็ทรุดพังถล่มลงมา โห น่ากลัวโคตรๆ เลย
   เย็นเริ่มทยอยจัดเตรียมกระเป๋า เริ่มรู้งานรู้สภาพแวดล้อมที่เราต้องไปเจอแล้วล่ะ เตรียมผ้าคลุมผ้ากันฝุ่นอันดับแรกเลย ตามด้วยหมวกคลุมผม และแว่นตากันแดด สามสิ่งนี้ถ้าลืม ต้องรีบหาให้ได้ ไม่งั้น มึงตายยยย
   เดินทางพรุ่งนี้เช้า คนร่วมเที่ยวบินกับผมมีแค่ 2 คน คือเล็ก กับปอ เล็กนี้ผมรู้จักดี ส่วนปอ คงเป็นรุ่นน้องในทีมงานผู้จัด ผมเห็นหน้าคงจำได้
   อ้อ มีอีกสิ่งที่สำคัญสุดห้ามลืมคือเสื้อกรรมการ ส่วนตั๋วเครื่องบินเป็นแบบ E Ticket ผมไม่รู้ว่าเจ้าไผ่เขาจะจัดการด้านเอกสารอย่างไร เลยพรินท์ตั๋วของตัวเองออกมาเก็บไว้กับตัวอีกชุด สองอย่างนี้สำคัญสุด นอกนั้นก็เป็นพวกเสื้อผ้า ข้าวของส่วนตัว ไปแค่ 3 วัน เอากระเป๋าเล็กๆ ใบเดียวพอครับ ใจอยากเอา Uke ไปด้วย เผื่อเล่นตอนเหงาๆ แต่ขี้เกียจแบกมันไปด้วย กลัวจะเป็นภาระตอนนั่งรถแท๊กซี่นี่แหละ
   สุดท้ายเตรียมเสบียงไปด้วย ไม่ใช่พวกขนมนะ แต่เป็นกล้วยน้ำว้า และพวกอัลมอนด์เมล็ดฟักทอง เมล็ดแตงโม ตอนตัดสินจะหิวมากๆ ครับ นักแข่งเขาแข่งกันคนละไม่กี่นาทีก็จบ แต่กรรมการแม่งนั่งตั้งแต่เช้ายันค่ำ ได้หยุดช่วงสั้นๆ 10 นาที ตอนแข่งจบแต่ละคลาสเท่านั้นเอง หิวเหี้ยๆ คราวก่อนผมกินเลย์ไปตั้งหลายถุง แปลกที่กลับมายังไม่อ้วนขึ้นเลย

O'Pern · « **Reply #1 on:** August 06, 2014, 05:15:45 pm »

2 สค 57
   ตื่นมาก็อาบน้ำ แต่งตัว กินมื้อเช้า แล้วรีบออกจากบ้านโดยแท็กซี่ตอน 0630 ถึงสนามบิน 0730 รีบเช็คอินเลยดีกว่า เคาท์เตอร์เขาเปิดแล้ว รอข้างนอกก็ไม่มีที่ให้ยืน เริ่มจากสแกนกระเป๋าทุกใบที่จะนำเข้าสนามบิน (ขั้นตอนแรกนี้สแกนระเบิดและอาวุธ)
   ผมพรินท์ E Ticket มาก็เลยยื่นให้เจ้าหน้าที่ มารู้ทีหลังว่าจดหรือจำมาแค่รหัสของ E Ticket หรือจะแค่ยื่นบัตรประชาชนใบเดียวก็พอแล้ว ทุกสิ่งอย่างมันอยู่ในระบบออนไลน์ของเขาหมดแล้ว ส่งกระเป๋าลากให้โหลดใต้ท้องเครื่อง เพราะมีมีดพับเล็กๆ ไปด้วย ได้รับบัตรโดยสาร ระบุที่นั่งริมทางเดินตามคำขอ ผมชอบนั่งริมทางเดิน แต่แปลกตรงที่เขาบอกว่าที่นังใกล้ทางออกฉุกเฉินจุดนี้จะปรับเบาะเอนพิงไม่ได้
   หยวนๆ ไม่เป็นไร นั่งแค่ชั่วโมงเดียว จุดเด่นอีกอย่างคือมีที่วางขากว้างมากกว่ากว่าเบาะในที่นั่งปกติ อ้อ ผมบินของ Lion Air นะ
   เจ้าหน้าที่เรียกขึ้นเครื่องก่อนเลย ตำแหน่งที่ผมนั่งคือใกล้ทางออกฉุกเฉินด้านหน้า นั่งอยู่สักพักก็มีผู้ชายตัวสูงๆ มานั่งข้างๆ ผมไม่ได้สนใจอะไร ไม่ได้มองหน้าสบตาด้วยซ้ำ นั่งอ่านหนังสือที่อยู่ในกระเป๋าด้านหน้าไปเรื่อยๆ
   เงยหน้าขึ้นมาอีกทีเจอเล็กกำลังเดินหาที่นั่ง เอ่ยปากทักว่า อ้าว มาพร้อมกันเลยหรือ เล็กพูดพลางชี้มาที่ผมและคนข้างๆ ผมหันไปมอง อ้าว เฮ้ย ไอ้ปอ
   ปอ คือน้องของไผ่ ผู้จัดงานนี้เองแหละครับ ฟลุ๊คสุดๆ ที่แยกกันเช็คอินห่างกันราว 1 ชม แต่ดันได้มานั่งคู่กันอีกเสียนี่ เลยได้เพื่อนคุยครับ ไม่เหงาแล้ว ขาไปของเครื่องบินลำนี้มีแค่ 3 คนครับ อีกกลุ่มไป Nok Air ก่อนหน้าผมไป 30 นาที
   ไม่น่าเชื่อว่าเครื่องผมดีเลย์ครับ ซํดไปเกือบ 1 ชม เดือดร้อนคนกลุ่มใหญ่ที่เขาไปถึงสนามบินก่อนผมสิ คือทางไผ่จองรถไว้ให้สองคัน ให้พวกเราสองกลุ่มแบ่งรถกันนั่ง กลุ่มเขา 7 กลุ่มผม 3 รวมเป็น 10 ก็แบ่งกันไป 5/5 นั่งแค่จากสนามบินไปสนามแข่ง พอได้ๆ
   แต่กลุ่มแรกเขาขี้เกียจรอผม เลยอัดกันไป 7 คนในรถ Yaris เห็นแล้วเหนื่อยแทนครับ แต่คนคนไซส์ใหญ่ๆ กันทั้งนั้น ผมมาถึงก็เลยนั่งกันแบบหลวมๆ รีบซัดอัดไปสนามแข่งทันทีครับ สนามบินอยู่หาดใหญ่ สนามแข่งอยู่ในตัวเมืองสงขลา ห่างกัน 30 กม วันนี้เราแข่งกันที่ลานจอดรถของสงขลาอาควาเรียมครับ สถานที่ตั้งทำเลสวยนะ อยู่บนแหลมยื่นไปในทะเล สองข้างขนาบด้วยทะเล สุดยอดไปเลย เสียดายตรงที่ผมไม่ได้ออกไปชมมันแม้แต่นิดเดียว พอก้าวเข้าสนามก็ต้องอยู่ยันเลิก
   เล็กชวนกินข้าวกันก่อน ดีครับ ถ้าไม่กินตอนนี้ คงไม่ได้กินแล้ว ผมกินพะแนงหมู แต่ขอมะเขือเปาะในแกงเขียวหวานใส่มาด้วย จะได้มีผักเสริม กินเสร็จก็ลุยกันเล้ยยย
   ไปถึงก็เรียกกลุ่มกรรมการมาคุยกันสั้นๆ แล้วก็เรียกประชุมนักแข่งเลยครับ ผมรีบใส่เสื้อฟอร์มของกรรมการ แล้วประจำที่ทันที รถแข่งเริ่มซัดรอบควอลิฟายคันแรกตอน 0300 โอ้ … คืนนี้มันต้องยืดยาวแน่ๆ รถแข่ง 80 คัน ควอลิฟายคันละ 2 รอบ หึหึ
   สนามนี้ทารุนผมมากตรงที่เวทีกรรมการจะต้องรับควันยางของรถแข่งทุกคัน !!! คิดง่ายๆ ว่าวันนี้ผมต้องดมควันราว 200 ครั้งเป็นอย่างน้อย หึหึ กลั้วอย่างเดียวตรงไม่สบายนี่แหละครับ ยังดีผมติดวิตามินซี 1000 mg มากินด้วย (เสริมภูมิ)
   งานนี้ผมกับเล็กคุยกันว่าจะเอาจริงเรื่องการรักษาเวลา คุยกับเจ้าหน้าที่ถ่ายทอดว่าเอาตัวเลขนาฬิกาขึ้นจอใหญ่เลยได้ไหม เขาบอกว่าได้ สบายมาก บ๊ะ สุดยอดดดด
   มาสตาร์ทช้ากว่าคู่แข่งได้ไม่เกิน 2 นาที ถ้าเกินก็ขอเวลานอกได้ 5 นาที ถ้ายังไม่มาอีกก็ตัดสิทธิ์ไปเลย คู่แข่งชนะไปเลย ง่ายๆ ตามกฎ แต่กฎมันไม่เคยเคร่งครัดมาจนถึงวันนี้แหละที่กรรมการเอาจริงแล้ว
   เอาจริง โชว์เวลาจริง กดดันจริง ผลตอบสนองดีเกินคาด กลายเป็นนักแข่งส่วนใหญ่จะชอบ ส่วนคนชอบสุดก็คือคนดูครับ ซัดกันมันๆ ไม่ขาดช่วงนานๆ เหมือนสมัยก่อน
   กลายเป็นว่าแป๊บเดียวควอลิฟายรอบแรกจบ โห กระทั่งทางผู้จัดเองยังงงเลย เฮ้ยย มันเกิดอะไรขึ้น พักกวาดแทร็คหน่อยหนึ่งแล้วซัดรอบสองต่อกันไปเล้ยยย ควันเหม็นๆ กูดมจนแม่งหอมแล้ว อารมณ์เดียวกับเด็กดมกาวแน่ๆ
   คะเนแบบคร่าวๆ วันนี้ผมว่าจบก่อนสองทุ่มอีกนะนั่น แต่เร็วไปก็ไม่ดีครับ กลางคืนบรรยากาศดี ก็ต้องให้ทางสปอนเซอร์เขาโชว์การแสดงและมีกิจกรรมร่วมสนุกกันหน่อย พวกแจกเสื้อ แจกหมวก ของที่ระลึก อะไรแนวๆ นี้แหละ ของฟรี ใครๆ ก็ชอบ สนามสงขลานี้คนเยอะมากๆ ครับ แน่นเต็มขอบแทร็คเลย สุดยอดจริงๆ บัตรหน้างานใบละ 200 บาทนะนั่น ซัดกันจนเต็มอัฒจรรย์เลย
   เวลาเหลือครับ เหลือๆ เลยด้วย จึงต้องดึงๆ ไว้หน่อยด้วยการคั่นรายการด้วยการโชว์และเล่นเกมจากค่าย PTT จัดไปครับ ให้เขาสัก 20 นาที ไอ้ช่วงพักนีแหละครับที่ผมและกรรมการจะได้ไปเข้าห้องน้ำ ได้หาของกิน ได้นั่งพักหายใจแบบโล่งๆ ไม่มีควันพิษ เดินไปซื้อไอติมกินบ้าง เดินไปคุยกับพี่ตู๋ Toyo บ้าง
   นี่ผมนึกอยากได้หน้ากากออกซิเจนจริงๆ เลยนะ เอาแบบของในเครื่องบินก็ได้ ต่อตรงกับแทงค์ออกซิเจนสูดกันสดๆ เลย สนามที่แล้ว (พัทยา) รอดจากควันเกือบตลอดงาน แต่วันนี้แม่งเอ๊ยยย จัดเต็มตั้งแต่เช้ายันค่ำ และนี่แค่วันแรกเองนะ
   คลาสบี คัดเอา 16 คันเข้ารอบ คลาสเอ คัดเอา 32 คันเข้ารอบ ไปซัดกันต่อพรุ่งนี้นะ วันนี้แสบจมูกมากๆ เลย เหนื่อย เพลีย
   ปกติเลิกงานแล้วก็สลายตัวกันหมด แต่วันนี่นั่งกันหน้าสลอนเลย รอรถกลับห้องพักไง เล็กมีรุ่นน้องที่เขาสนิทมาด้วย เลยขอกลับก่อน ส่วนผมต้องรอเจ้าไผ่ เจ้าเอกช่วยพาเข้าที่พัก
   รร ชื่อซิงกอร่า ชื่อเท่ๆ ห้องพักโอเค แต่บนฝ้าเพดานห้องน้ำมีเสียงแกรกๆ ดังตลอดคืน หึหึ ดีนะที่กูเพลีย เลยหลับง่ายหน่อย คืนแรกนี้ดูเหมือนไม่มีอะไร แต่กว่าจะถึงห้องพักก็เกือบสี่ทุ่ม อาบน้ำล้างตัวนิดหน่อย อีกสักพักเจ้าไผ่มารับไปกินข้าวต้ม ปกติผมไม่กินกลางคืน และไม่ออกไปไหนแล้ว แต่วันนี้ขอไปกับกลุ่มสักหน่อย เผื่อจะได้คุยเรื่องงานกันต่อ สรุปเรื่องงานและข้อผิดพลาดในวันนี้กันด้วย เพื่อพรุ่งนี้จะได้ราบรื่นมากยิ่งขึ้น
   กลับเข้ามาห้องเอาตอนเที่ยงคืน อาบน้ำอีกรอบ ร่างกายสดชื่น ตื่นเลย เข้านอนเอาตีสองโน่น หึหึ

O'Pern · « **Reply #2 on:** August 06, 2014, 06:39:22 pm »

3 สค 57
   ตื่นเองตอน 0600 นอนไปแค่ 4 ชม ตื่นมายังไม่อยากลืมตาเลย รื้อกระเป๋าเจอกล้วยน้ำว้าที่พกมาด้วย 5 ผล แม่งโดนอบในรถเมื่อวานทั่งวันเล่นซะเกือบดำ หึหึ มีโผล่เหลืองๆ หน่อยเดียวเอง มองไกลๆ คิดว่ากล้วยหักมุก เสียดายของว่ะ วันนี้ติดไปกินตอนกลางวันด้วยดีกว่า
   อาหารเช้าที่โรงแรม รสชาติแย่ที่สุดตั้งแต่ผมเคยเจอมาเลย อาหารเช้าแต่ไม่มีไข่สักฟอง อาหารก็วางไว้แบบเย็นชืด ไม่มีเครื่องอุ่น ซีเรียลเหนียวนิ่ม ไม่กรอบ เข้าใจตรงกันแล้วนะ กินไปหน่อยเดียว แม่งอิ่มเลย
   ผมเป็นคนเน้นมื้อเช้ามาตลอดไง พอเจอแบบนี้ถึงกับไปไม่เป็น เฮ้ย งงดิ ยังดีที่สนามแข่งมีของกินขายเยอะ แม้จะเป็นแค่ร้านข้าวแกงก็ยังดีวะ
   ตอนกำลังตัดสินนะ มีแต่คนเอาของกินแบบอ้วนๆ มาให้ทั้งนั้นเลย ขนมถุงๆ ทั้งหลายแหล่มากันหมด น้ำหวาน น้ำเขียว น้ำแดง ทาง PTT ให้สาวพริตตี้จัดมาเป็นระยะ ของไม่จำเป็นมีครบหมด ขาดลังแช่น้ำแข็งว่ะ ไอ้ลังนี้นอกจากเอาไว้แช่น้ำเย็นแล้ว ยังเอาไว้แช่ผ้าเย็นได้ด้วย ผมชอบเอาผ้าขนหนูไปแช่แล้วนำมาเช็ดหน้า เช็ดคอ โอ.. สดชื่นจริงๆ แถมยังใช้ปิดหน้า ปิดจมูกกันฝุ่นควันได้ดีกว่าผ้าแห้งอีกด้วยนะ
   เมื่อวานพี่ตู๋ Toyo ให้กระติกน้ำอลูมิเนียมมา เป็นกระติกแบบชั้นเดียว ไม่ได้เป็นแบบเก็บความเย็น ถ้าสภาวะปกติผมจะไม่ชอบกระติกแนวนี้ เพราะเอาน้ำเย็นมาใส่ก็จะมีหยดน้ำมาเกาะด้านนอกจนเลอะเทอะไปหมด แต่มันเข้ากับสถานการณ์วันนี้ได้ดีมากๆ เอากระติกใส่น้ำเย็นแล้วพันด้วยผ้าขนหนู เอามาอังที่คอ รักแร้ หรือจุดที่ร่างกายคลายความร้อนนะ จะรู้สึกสดชื่นอย่างมาก ลองดูครับ
   เมื่อวานใช้ผ้าขนหนูของ Toyota มาคลุมหัวและปิดหน้า วันนี้ใช้ผ้าของค่าย Toyo ไปขอพี่ตู๋มาเมื่อวานนี้เอง พี่คนนี้เจอกันที่งานพัทยา เขารู้จักผมนานแล้ว แต่ผมเพิ่งรู้จักเขาวันนั้นเอง มาวันนี้เลยนั่งคุยกันตอนพัก ผมไม่รู้จักใครในงานเลยไง ก็มีพี่ตู๋นี่แหละครับ
   ผอมมาตลอดแต่จะมาอ้วนก็ไอ้งานนี้แหละ ผู้หวังดีทยอยนำของกินมาแจกกรรมการตลอดเลยครับ เด็กๆ ทีมงานบนเวทีเขาก็ให้เกียรติเรากินก่อน โอ้โห ไม่ต้องพูดถึง เพียบบบบ ลูกชิ้นสารพัดแบบมากันเป็นถุงๆ PTT นี่จัดมาแบบไม่ขาดสาย เสิร์ฟมาม่าคัพเป็นระยะๆ บางทีก็คันด้วยมันฝรั่งทอด เสิร์ฟมาเป็นกระทงๆ เลย แบบกะจะขุนกรรมการให้อ้วนพี มาคู่กับน้ำเขียวน้ำแดง
   Shark Cool Bite ก็เสิร์ฟเครื่องดื่มชูกำลัง บางทีผสมมาให้เป็นถังเลย มีหลอดให้ดูด แหม ยังกะดูดอุในไห ฮ่าๆ ของกินแม่งวางรอบตัวรอบโต๊ะยังกะปิกนิก แปลกนะที่มักจะมาตอนแข่ง ซึ่งมันกินไม่ถนัด ทำไมตอนว่างๆ ตอนพักไม่เห็นมากันบ้างเลยวะ
   วันนี้เป็นรอบตัดเชือก จะแข่งรอบควอลิฟายคลาสบีก่อน 16 คัน คัดเหลือ 8 ตัดออกอีกจนเหลือ 4 มีถ้วยรางวัลให้ 4 ใบ คลาสเอก็เช่นกัน แต่มี 32 คัน คัดออกเหลือ 16 มา 8 จนเหลือสุดท้าย 4 คัน ให้ถ้วย 4 ใบ
   จากประสบการณ์เมื่อวานพบว่า ไอ้นาฬิกานี่แม่งเหมือนอาญาสิทธิเลย ทุกคนเชื่อฟังผมหมด เลยคุมเวลาได้ง่ายหน่อย คะเนคร่าวๆ วันนี้คงเสร็จเร็วแน่ๆ เย้ๆ ดีใจ กูอยากเห็นทะเลเหมือนกันนะเฟ้ยย
   แข่งบีจบก็พัก เคลียร์แทร็ค กวาดคราบยาง แล้วก็ซัดกลุ่มเอต่อเลย ไอ้นี่ของแรง มีรถชนแท่งปูนไป 2-3 คัน หนักสุดคือรถของเพชร 200SX สีฟ้า เล่นปีนตะแคงเลย ช่วงล่างบรรลัย แร็คขาด ปีกนกฉีก ล้อแตก ฯลฯ แต่ช่างบอกว่าจะซ่อมให้เสร็จแล้วลงมาซัดแต่ในรอบชิง ผมได้ยินก็ดีใจและเอาใจช่วย
   มีฝนตกลงมานิดหน่อย เทไม่แรง ไม่นาน ไม่หนัก ไม่ต่อเนื่อง ลงมาช่วงพักเบรกพอดี งานแข่งเลยไม่มีปัญหา สุดยอดว่ะ ผู้จัดเล่นของหรือเปล่าวะนี่
   แข่งจบแต่ละรอบเราก็จะพักกันหน่อยสัก 10 นาที จะเรียกว่ายืดเวลาก็ไม่ผิด ต้องการให้คนดูเขาดูกันนานๆ หน่อยด้วย ตอนพักนี่เราไม่ได้พักเฉยๆ นะ มีการแสดงของ PTT และค่าย Isuzu ด้วย คนดูก็ได้ดูโชว์เล็กน้อยพร้อมรับของแจกแบบโยนให้ เอาน่า ขำขำ
   ปาฏิหาริย์เกิดขึ้น รถของเพชรซ่อมช่วงล่างทันมาแข่ง แถมเข้ารอบลึกๆ ถึงขั้นชิงที่ 1 แต่แล้วก็เหมือนมีกรรม เพราะเครื่องสตาร์ทไม่ติดตอนวิ่งรันที่สอง โธ่ เซ็งสุดยอดเลยว่ะ
   คู่ชิงที่ 1 คลาสเอ เป็นของสองเทพจาก PTT คือเอ็มและเดร ขับได้สูสีกันโคตรๆ ผมให้ความเห็นว่า เวลาเราเหลือ ถ้าใครชนะกันไม่ขาด ผมจะให้ขับกันไปเรื่อยๆ เรียกว่าวัดความเหนียว แต่ก็มีอีกกระแสบอกมาว่ากลัวเครื่องมันพังกันและจะระเบิดในสนาม พวกนี้มันแรงเฉียดพันม้า มันคือรถแดร็กทางโค้ง
   เอ็มกับเดรวิ่งกันไป 3 รอบ คะแนนยังเท่ากันเป๊ะ สุดท้ายก็ต้องเอา Speed Gun มายิง กะว่าถ้าหากคะแนนเสมอกันอีกนะ ก็จะวัดกันที่ความเร็วละกันวะ ใครทำความเร็วสูงกว่าก็ชนะไปเลย
   งานนี้เอ็มชนะที่ 1 ครับ เด็กคนนี้ขับได้สุดยอดมากจริงๆ ยอมรับเลย เดรก็ไม่แพ้กัน สองคนนี้สุดมากๆ ขับได้นิ่ง ไลน์เดิมเป๊ะๆ ล้อไม่มีหลุดแทร็ค แม่นมากๆ แม้ในสภาวะกดดัน
   พอประกาศผลรู้แพ้รู้ชนะผู้ชมเฮกันลั่นแล้วก็พากันออกจากสนามทันที อารมณ์เหมือนบอลเลิกเลย กรูกันไปหมดเลย
ผมอยู่จนเลิกครับ ต้องรอรถกลับด้วยกัน เลยเห็นพิธีการมอบรางวัล การถ่ายรูป เห็นแล้วก็เกิดไอเดียในการพัฒนา เอาไว้ว่างๆ ผมจะเสนอเจ้าเอกเจ้าไผ่ เขาต้องชอบแน่ๆ
   ไผ่มาส่งที่พัก เขาจะไปเที่ยวกันต่อ คงไปพวกผับ ผมสองจิตสองใจ ที่อยากไปเพราะจะได้สนิทกับทีมงานมากยิ่งขึ้น ทำงานจะได้ราบรื่น แต่อีกใจก็รำคาญเสียงดังในผับ สุดท้ายเลยบอกปฏิเสธเขาไป เพราะผมพักโรงแรมคนละแห่งกับเขา เกรงใจที่เขาต้องอ้อมมาส่ง
   ไผ่มาส่งเข้าที่พัก บอกว่าพรุ่งนี้เช้าจะพาไปกินร้านเก่าแก่ในเมือง แล้วสายๆ จะไปส่งที่สนามบิน คือนี้ถึงที่พักเอาเกือบห้าทุ่ม เลิกแข่งนานแล้ว แต่ก็นั่งรอที่สนามนี่แหละครับ ไม่เบื่อหรอก สนุกดี

O'Pern · « **Reply #3 on:** August 06, 2014, 07:10:06 pm »

4 สค 57
   เมื่อคืนเข้านอน 0130 อาบน้ำเสร็จก็เช็คข่าวในเฟซบุ๊ค คุยกับเพื่อนในไลน์ เล่นเกม Pool นิดหน่อย มาตื่นเอาตอน 0530 เดินไปเดินมาในห้อง เช็คข้อความในไอแพด พบว่าเจ้าไผ่ส่งข้อความมาบอกว่าวันนี้จะมารับตอน 1000 ส่งมาตอนตีห้ากว่าๆ เดาได้ว่าเขาไปเที่ยวกันเพิ่งกลับ และก็เข้าใจว่าที่นัดกันเช้านี้บอกว่าจะพาผมไปกินอาหารเช้าก็คงยกเลิก
   ตอนสายหน่อยเดินลงไปหน้าโรงแรม เมื่อวานเห็นมีร้านอาหารร้านหนึ่งคนแน่นเพียบ ดูน่ากิน วันนี้ไปก็ยังคงแน่นนะ แต่เข้าไปในร้านแล้วเหวอๆ ไม่เห็นตู้หรือมุมทำอาหารเลย ไม่เห็นเมนู คือเป็นเหมือนบ้านคนธรรมดาๆ มีโต๊ะหลายตัว ลูกค้านั่งกินกันเพียบ เลยมองของกินบนโต๊ะ มันคือชุดอาหารเช้าสไตล์ไข่กระทะนี่แหละ แต่ผมอยากรู้ว่ามีอะไรมากกว่านี้บ้างไหม ยืนงงๆ อยู่กลางร้านราว 20 วิ พนักงานก็เดินผ่านเฉียดผมไปแบบไม่มีตัวตน เอ๊ะ มึงเป็นส่วนเกินของร้านเขาหรือเปล่าวะนั่น
   ผมเองก็ปากหนักด้วยล่ะนะ ไม่ได้เอ่ยปากถามเขาเอง กลายเป็นว่าอดแดกไป เดินกลับไปกินในโรงแรมเหมือนเดิม
   ไปกินอาหารแบบกากๆ แม้แต่ของทอดยังกากเลย กุ้งชุบแป้งทอดก็เหี่ยว นิ่ม เหนียว ฯลฯ ข้าวผัดชืดๆ ไม่มีพริกน้ำปลาให้ ผัดผักนี่ปราบเซียนเลยเพราะแม่งเย็น ผักเย็นๆ นี่จบข่าวเลยนะ ไอ้ซีเรียลที่ผมแจ้งพนักงานไปเมื่อวานว่ามันเหนียว เขาบอกจะเปลี่ยนให้ใหม่ กลายเป็นว่ากระปุกเดิมยังคงอยู่เด๊ะๆ เลย โหดสัส จริงๆ โรงแรมนี้
   กินไปงั้นๆ เน้นนั่งคุยครับ โชคดีพี่ตู๋พักที่นี่เหมือนกัน เลยนั่งคุยกันอยู่นาน แก้เหงาได้ดีทีเดียว พูดคุยกันมากก็สนิทกันมากขึ้น กลายเป็นว่าพี่ตู๋เคยทำงานในสมาคมจักรยานที่ผมเคยไปช่วยงานด้วยนะ โอ้ ไม่น่าเชื่อเลย
   คุยกันมากขึ้นก็สนิทกันมากขึ้น เป็นข้อดีนะ เพราะเราต้องเจอกันอีกตลอดปีนี้ในทุกงานดริฟท์ของ M Storm ส่วนปีหน้าเจ้าเอกเจ้าไผ่เขาจะใช้ผมอยู่หรือเปล่าก็ยังไม่รู้ นโยบายสามารถเปลี่ยนแปลงได้ตลอดเวลา ผมทำหน้าที่วางกรอบของกฎระเบียบเอาไว้ให้พวกเขาทำตาม
   1000 ไผ่ให้ลูกน้องมารับไปส่งสนามบิน จากจุดนี้ใช้เวลาราว 45 นาที ต้องเผื่อเวลากันหน่อย ไปถึงสนามบินก็ยิ่งตกใจ ต้องเข้าแถวยาวเพื่อสแกนกระเป๋าก่อนเข้าตัวอาคาร แต่พอเข้าไปได้แล้วก็สะดวกหน่อย ผมบิน Lion Air กลับเช่นเคย คิวน้อย คนบินน้อย ส่วนใหญ่เขาจะไป Air Asia และ Nok Air กันหมด
   เล็กชวนเลือกที่นั่งริมทางออกฉุกเฉินเหมือนเดิม แต่เป็นคนละตำแหน่งกับที่ผมนั่ง งงที่เบาะตัวนี้ปรับเอนได้ด้วย ต่างจากที่นั่งตอนขามา ไหนบอกว่าที่นั่งทางออกฉุกเฉินจะเอนไม่ได้ทุกตัวไง หลอกกันนี่นา
   กลายเป็นว่าตำแหน่งนี้เจ๋งสุดบนเครื่องว่ะ ที่ว่างด้านหน้ายาวเหยียด แถมพิงเอนนอนได้ สุดยอดๆ
   ใช้เวลาราวชั่วโมงกว่า มาถึงดอนเมืองตามกำหนด แยกทางกับเล็กอย่างเป็นทางการ แต่ตอนอยู่บนเครื่องแอทแอคเคาท์ไลน์ของเขาไว้แล้ว ผมรอรับกระเป๋าอยู่พักหนึ่ง พอได้แล้วก็ลากขึ้นไปชั้นบนเพื่อเรียกแท็กซี่กลับบ้าน
   บริเวณนี้คือแท็กซี่ที่มาส่งผู้โดยสารขาออก ผมเป็นผู้โดยสารขาเข้าก็เลยมาดักรอรถตรงจุดนี้ ไม่ชอบแท็กซี่ของสนามบิน มันไม่ชอบบริการคนไทย มันชอบโกงมิเตอร์ ถ้าใครคนไหนไปใกล้ๆ มันจะหงุดหงิด ขับแบบกระฟัดกระเฟียด
   นั่งรถเพลินๆ มองข้างทาง ตอนปกติเราเป็นคนขับไม่เคยได้มองไง มาวันนี้เหมือนนาทีทอง ก็เพลินๆ ไปเรื่อยๆ จนถึงบ้าน
   จัดข้าวของออกจากกระเป๋า พักผ่อนได้ 1 ชม ก็ต้องออกไปรับมิวกลับมาบ้าน ติดตามในกลุ่มไลน์ของผู้ปกครองนักเรียนมีข่าวว่ามีนักเรียนโดนตีไป 6 คน เพราะไม่ส่งการบ้าน ยังดีที่ไม่มีมิวอยู่ในกลุ่มนั้น
   มิวมาจากโรงเรียนที่ไม่เคยตีเด็กเลย เขาเห็นเพื่อนโดนก็อาจกลัวๆ ก็เป็นได้ วันนี้มิวการบ้านไม่เยอะ นั่งคุยกันมาในรถก็เล่าเรื่องตลกติงต๊องให้เขาฟัง โดยมากจะเป็นเรื่องวัยเด็กสมัยผมเรียนมัธยมนี่แหละครับ

O'Pern · « **Reply #4 on:** August 06, 2014, 07:11:49 pm »

5 สค 57
   เตรียมชุดวิ่งออกกำลังกายไว้ตั้งแต่ก่อนเข้านอน วางเรียงไว้อย่างดี กะว่าเช้านี้จะซัดให้เต็มเหนี่ยว แต่เปล่าเลย เสือกตื่นสายเสียอีกนี่ คงจะเพลียๆ อยู่มั้ง แม้เข้านอนแค่ตอน 1030 แต่มาตื่นเอาเกือบ 0600
   ซ้อมเล่น Uke แทนก็แล้วกัน ไม่ได้เล่นหลายวันก็คิดถึงมันมาก ได้โน้ทเพลงใหม่ๆ มาก็สนุกดีเหมือนกัน
   บ่ายมีฝนเทลงมาโครมใหญ่ ผมกำลังขับรถกลับบ้านพอดี วันนี้ไปธุระในเมืองหน่อย รถเก่าโทรม ช่วงล่างไม่ค่อยดี เจอถนนเปียกลื่นก็เลยยิ่งออกอาการมากกว่าปกติ รถมีอาการแถไถลอย่างชัดเจน โดยเฉพาะตอนขับผ่านตะเข็บรอยต่อของพื้นถนน
   เจอฝนนี่ต้องประคองเลยครับ ฝนหาย ถนนแห้ง มันยังแถไถลเล้ย

   ข่าวเชื้ออีโบลาโดนกระหน่ำส่งแชร์กันเต็มไปหมด ผมว่างานนี้มีดราม่าจาก USA ไอ้ประเทศห่านี่ทำอะไรไม่เป็นนอกจากยุให้ประเทศที่ไม่ยอมก้มหัวให้มันทะเลาะกันเอง แล้วก็ตามด้วยการขายอาวุธสงคราม
   แต่งวดนี้มันมาแปลก ก็อปพลอตเรื่องในหนังมาเล่นแทน คืออีกหน่อยมันก็จะทำวัคซีนออกมาขายเองไง มุขแม่งหลอกเด็กฉิบเป๋งเลย
   หัวค่ำดูคลิกวีดีโอเกี่ยวกับเรื่องวิ่ทยุสื่อสารอาสากู้ภัยเกิดปัญหา จน VR009 ท่านได้ยินเข้าเลยแทรกให้คำแนะนำ จนผลสุดท้ายการกู้ภัยประสบความสำเร็จ ดูแล้วเข้าใจเลยนะ ผมใช้วิทยุสื่อสารมาตั้งแต่สมัยยังไม่มีอินเทอร์เนทโน่นเลย ขับ MX-5 อยู่รถผมก็มีเครื่อง ว ติดรถแล้ว ใช้แบบหูฟังครอบหัวของนักบินมาใส่อีกด้วย ขับไป คุยไป สะดวกมากๆ (ราวปี 93)
   ดูแล้วก็ซึ้งกินใจ แต่พลอทเรื่องดันไปคล้ายกับเรื่อง CQ ที่ผมแต่งทิ้งเอาไว้หลายปี ที่ทุกวันนี้ยังเขียนไม่จบ อืมม เห็นไหมๆ นี่คืออีกตัวอย่างที่ผมเราจะคิดงานมาก่อน แต่ดันไม่ทำออกมา เจอคนอื่นเขาคิดเร็ว ทำเร็ว ทำจริง เขาก็เลยกลายเป็นต้นแบบ เราทำออกมาก็เป็นว่าเราก็อปเขาเสียแล้ว
   VR009 คือนามเรียกขาน (Call Sign) ของพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว รัชกาลที่ 9 ของเรานี่แหละครับ มีอีกนามเรียกขานหนึ่งว่า HS1A ออกเสียงว่า Hotel Sierra One Alpha
   ส่วนผม E21RWP ครับ

O'Pern · « **Reply #5 on:** August 06, 2014, 07:26:52 pm »

6 สค 57
   เช้านี้ตื่นทันมาวิ่งได้เกือบ 1 ชม ไม่ได้วิ่งมาหลายวันมากๆ น้ำหนักทีตีกลับขึ้นไป 2 กก ยังคงค้างอยู่อย่างนั้น อย่าชล่าใจ ต้องรีบเอามันกลับลงมาให้ได้เท่ากับ New Low ครั้งล่าสุดโดยด่วน ยิ่งช้า ยิ่งลดยาก
   อาหารเช้าที่บ้านผมน่าจะสุดยอดกว่าที่ใดอีกแล้ว (เท่าที่ผมจะหาได้) วันนี้เป็นผัดผักบุ้ง ไข่เจียว บีทรูทย่าง ปลาริวกิว ข้าวกล้อง
   รีบกิน รีบออกไปเฝ้าร้านเหมือนเดิมครับ เทศกาลคนงานขาดมาอีกแล้ว ผมรับหมดทุกหน้าที่ ใครขาดตำแหน่งไหน ผมรับหมด
   บ่ายไปธนาคาร ไม่สรรพากรเขตเพื่อเสียภาษี เข้าบ้านอีกทีตอนบ่ายๆ ช่วงนี้แหละที่เป็นเวลาส่วนตัว เลยมีเวลาว่างจดบันทึกรายงานข้อบกพร่องทีควรปรับปรุงหลังจากงานแข่งส่งให้เจ้าเอกเจ้าไผ่
   ผมทำงานอะไรให้ใคร มักจะทำให้มากเกินกว่าที่เขาคาดหวังครับ จากงานสนามแรกที่ผมไปเป็นกรรมการให้ โดยที่ผมคิดว่าเขาให้ผมทำหน้าที่แค่ให้คะแนนอย่างเดียว ก็เลยไม่อยากยุ่งเรื่องการบริหารจัดการของเขา
   แต่มาครั้งนี้เขาบอกให้ผมจัดการได้หมดทุกอย่างเลย ต้องการอย่างไรก็จัดไปเลย แต่ต้องบอกนักแข่งก่อนในตอนประชุมนักแข่งเท่านั้นเอง ก็เลยได้ทีครับ ประกาศเลยว่าจะเข้มงวดเรื่องเวลา พูดจริงทำจริง กลายเป็นทุกคนทุกฝ่ายชอบกันหมด ผมเองก็ชอบครับ อยากจะฝึกให้นักแข่งมีระเบียบด้วยไง เพราะอีกหน่อยพวกเขาไปแข่งงานอินเตอร์จะเจอกฎยิ่งกว่านี้อีก
   เย็นมีคนชื่อ “เล็ก” โทรมาคุย คนละเล็กกันกับที่เป็นกรรมการดริฟท์กับผมนะ เล็กนี้เขาขี่จักรยาน ผมไม่รู้จักมาก่อนหรอก แต่เขาเห็นผมโพสในเวปจักรยาน ก็เลยโทรมาหรือ จัดไปครับ
   เล็กถามว่าเขาจะใช้แฮนด์ผีเสื้อเพื่อประโยชน์ในด้านย่นระยะอื้อมได้หรือไม่
   ได้สิครับ ย่นมาได้หลายนิ้วเลยด้วย แต่ถ้ารถผิดไซส์ไปเยอะนี่ก็ควรเปลี่ยนรถมากกว่านะ แฮนด์ผีเสื้อช่วยได้กรณีรถใหญ่กว่าตัวสักแค่ 1 ไซส์นี่พอไหว
   บ่ายเพื่อนเรียกประชุมที่ RCA แต่ผมเห็นว่าไม่มีประเด็นใหม่ๆ ในการพูดคุย เลยส่งงานไปให้พวกเขาเสริมเติมแต่งต่อ งานหลังจากผมนี่ไม่ยากแล้ว เกลาๆ เนื้อหาให้เข้าที่หน่อยก็ใช้ได้แล้ว
ช่วงเย็นฝนตกหนัก แต่ตกไม่นาน แค่สัก 20 นาทีเองมั้ง ดีเหมือนกัน แบบนี้น้ำไม่ท่วมครับ

O'Pern · « **Reply #6 on:** August 07, 2014, 06:07:21 pm »

7 สค 57
   มิวการบ้านเริ่มเยอะขึ้นทุกวัน ทำเอาผมนอนดึกตามไปด้วย ผลก็คือตื่นสาย เอาจักรยานออกขี่แทนครับ ขี่แค่แบบขำขำ ไม่ได้เหงื่อสักหยด
   ฝนตกชุก แปลงกะเพราที่ปลูกไว้ขึ้นเยอะจนรก ต้องตัดออกมาแบ่งชาวบ้าน เช้านี้เลยมีกะเพราไก่ ได้ใช้ใบกะเพราของเราเองก็ดีหน่อย แต่มันยังไม่หอมเท่ากะเพราแดง
   วันนี้เอารถพ่อออกไปใช้บ้าง จอดนานๆ เดี๋ยวแบตฯพัง ไอ้รถคันนี้พิเศษกว่าชาวบ้าน มันมีแบตฯสองใบหน้าหลัง เปลี่ยนแบตพร้อมกันนี่เกือบสองหมื่นบาท หึหึ
   ช่วงนี้ยังคงมีฝนอยู่เรื่อยๆ บ่าย ค่ำ นี่เอาแล้ว ตั้งเค้ามาแล้ว ตกน้อยบ้าง มากบ้าง กะไม่ค่อยถูก แต่รู้ว่าตกแล้วรถแม่งจะติดมากๆ ก็คงเป็นแบบนี้ทุกที่ล่ะนะ ไม่ใช่เฉพาะกรุงเทพฯหรือว่าเมืองไทยหรอกครับ
   ฝนตก เราก็ขับช้าลง บางคนก็ช้ามาก เพราะสายตาแต่ละคนมันไม่เหมือนกันไง บางทีเจอแบบตกจนที่ปัดน้ำฝนเอาไม่อยู่ ขับได้ไม่ถึง 60 เลย แบบช้าโคตรๆ ยังปัดไม่ทัน แบบนี้ควรหาที่จอดรถพักครับ ผมก็แนะนำแบบนี้ล่ะนะ แต่โดยส่วนตัวแล้วไม่เคยจอดสักที ลุยฝ่าไปแป๊บเดียวก็จะพ้นช่วงแบบตกหนักเว่อร์แล้วล่ะ
   ที่นครสวรรค์มีคนคิดอุปกรณ์ติดตั้งในเครื่องยนต์ดีเซลโดยใช้พลังงานจาก LPG + น้ำมันพืชใช้แล้ว หรือ Bio Diesel + น้ำเปล่าใช้สูตรนี้วิ่งกินเชื้อเพลิงราว 70 สตางค์/กม ไอ้เรื่องคิดอะไรนี่ผมก็นับถือ แต่มาติตรงที่เขาบอกยังไม่ได้จดสิทธิบัตร และกำลังจะจดนี่สิ
   ปัญหาอยู่ตรงนี้ครับ สิ่งที่จะจดสิทธิบัตรได้นั้นต้องยังไม่เคยเผยแพร่ผ่านสื่อใดมาก่อน !!!
   แต่ช่อง 3 มันมาถ่ายเป็นสกู๊ปเสียยาวเหยียดไปแล้ว !!! สมัยก่อนแค่ออกอากาศทั่วประเทศ แต่ทุกวันนี้ออกอากาศทั่วโลก แถมดูย้อนหลังได้อีกด้วย !!!
   นั่นคือเจ้าของจะ “จดสิทธิ์บัตรไม่ได้” ถึงจดได้ ก็จดได้แบบไม่เต็มรูปแบบ อาจได้แค่ชื่อยี่ห้อ ชื่อเรียก อะไรทำนองนี้ จะจดในเรื่องของส่วนผสมไม่ได้แน่ๆ
   ซวยไปครับท่าน อย่าอยากเด่น อย่าอยากดังไม่เข้าเรื่อง หรือจะเป็นเพราะความไม่รู้ก็น่าเห็นใจอย่างยิ่ง
   อยากเด่น อยากดัง ต้องจดสิทธิบัตรให้เรียบร้อยเสียก่อนครับ แล้วคุณจะดังแบบฉุดไม่อยู่
   เช่นเดียวกับข้าวหอมมะลิ หมาไทยหลังอาน แมวไทย ยารักษาโรคเอดส์ และอีกสารพัดงานวิจัย เหล่านี้มักจะลงหนังสือพิมพ์แพร่กระจายข่าวกันก่อนจดสิทธิบัตร หรืออะไรที่เป็นของไทย โดนฝรั่งเขาจดตัดหน้าไปแล้ว ยังดีที่บางประเทศไม่ยอมรับ เพราะมันคือของไทยโดยกำเนิด
   อีกกรณีคือพวกงานวิจัยที่ได้งบจากต่างประเทศ อันนี้พอผลงานออกมา เขาก็นำไปจดเป็นสมบัติของเขาเอง ให้เงินเรา จ้างเรา ยืมมือเรา จะว่าเขาโกงก็ไม่ถูก มันคือวิธีทำธุรกิจของเขาต่างหาก

O'Pern · « **Reply #7 on:** August 08, 2014, 06:36:05 pm »

8 สค 57
   นอนดึกตื่นสายแบบเดิมอีกแล้ว หัวค่ำมิวกลับมาบ้านก็คว้าไอโฟนก่อนเลย เรียนพิเศษเยอะแยะแต่ผลการเรียนกลับไม่เท่าไหร่ เรียกว่ายังต้องปรับปรุง มันยังห่างไกลกับความฝัน ถ้ามิวยังคงฝันจะเป็นนักบิน ต้องเรียนให้ได้ดีกว่านี้ถึงจะสามารถสอบเข้าได้
   เช้านี้ได้แค่ขี่จักรยานนิดหน่อย อาหารเช้าวันนี้ดีมาก เป็นเนื้อปลาผัดฉ่า ใส่มะเขือเปาะ มะเขือพวง ถั่วฝักยาว ยังมีแครอทนึ่ง กระเทียมสด ไข่ต้ม เป็นของแกล้ม กินกับข้าวกล้องเช่นเคย

   ใกล้วันแม่ ตามสื่อต่างๆ ทั้งเฟซบุ๊คและไลน์มีเรื่องราวซึ้งๆ ของแม่เผยแพร่กันออกมาเต็มไปหมด ส่วนใหญ่จะเป็นเรื่องแต่งเรียกน้ำตา จริงเท็จไม่มีใครสนใจหรอก สาระมันคืออ่านแล้วคิดถึงแม่ของตัวเราเอง ทุกวันนี้เราตอบแทนบุญคุณแม่ไปเท่าไหร่กันแล้วบ้าง
   ดูคนอื่นแล้วมาย้อนดูตัวเราเองบ้าง ผมมีคำปฏิญาณกับตัวเองไว้คำหนึ่งตั้งแต่สมัยเด็กๆ ว่า “จะไม่ทำให้พ่อ แม่ และคนที่เรารักเสียใจ” ปฏิญาณไว้ในใจคนเดียวเงียบๆ ไม่ใช่คำสาบานอะไร แต่มันคือสิ่งที่ผมทำตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา
   คือเรารู้ตัวเองไงว่าทำอะไรไม่ได้มาก ไม่มีโอกาสก้าวหน้าในโลกธุรกิจเหมือนใครเขา เราก็อยู่ของเราเงียบๆ อาจทำความดีอะไรไม่ได้มากนักก็อย่าหาเรื่องมาให้พ่อแม่ลำบากใจ
   จนถึงวันนี้ก็ยังคงสับสนกับชีวิตนะ จะเลือกครอบครัวดีหรือเลือกเดินทางตามหาความฝันของเราดี ถ้าเป็นคนทั่วไปเขาก็คงเอาทั้งสองอย่าง ผมก็อยากทำอย่างนั้น แต่ฝันของผมมันไม่เหมือนชาวบ้านชาวช่องเขา ถ้าจะตามหาฝัน ผมก็ต้องห่างไกลจากครอบครัว
   ฝันของผมเอง ผมสละได้เพื่อคนอื่น และรู้ดีว่ามันเจ็บปวดเพียงใด จึงบอกลูกเสมอว่า “จงอย่าละทิ้งความฝันของเจ้า” ถ้าลูกคิดจะตอบแทนบุญคุณพ่อแม่ ก็จงไปทำความฝันของเจ้าให้สำเร็จ
   อะไรที่ผมพลาดไปแล้ว ก็ไม่อยากให้ลูกต้องมาซ้ำรอยเก่า

   ไทยประกันชีวิตออกโฆษณาตัวใหม่สไตล์เรียกน้ำตาออกมาตามเคย เกาะกระแสวันแม่เป๊ะ เป็นเด็กเล่นกีตาร์เปิดหมวกหาเงินรักษาแม่ป่วยโรคมะเร็ง ไอ้บริษัทนี้มันทำโฆษณาออกมาได้ดีมากเลยนะ สร้างภาพลักษณ์อย่างสวยหรู สร้างความผูกพันในครอบครัว ดูแล้วซึ้งกินใจ
   แต่ในโลกแห่งความเป็นจริงมันคือบริษัทประกันที่เหี้ยมากๆ เลย คือใครไม่ป่วย ไม่เคลมเยอะ มันก็ปล่อยไปตามปกติ ชดใช้ให้ตามสมควร ลองเจอคนที่เคลมครั้งละหลายๆ หมื่น แม่งส่งจดหมายมายกเลิกกรมธรรม์เขาเฉยเลย อ้างโน่นอ้างนี่ สุดท้ายมึงเข้าโรงพยาบาลเอง มึงก็จ่ายเอง แปลกที่เรื่องพวกนี้ไม่เคยออกสื่อใดๆ เลย น่าสงสัยกันไหมครับ
   ไทยประกันชีวิต เมืองไทยประกันชีวิต แอกซ่า ฯลฯ อะไรทำนองนี้ เหี้ยและมามุขเดียวกันหมด บริษัทประกันภัยที่ดูแล้วเป็นมืออาชีพจริงๆ ผมว่าคงต้องเป็น AIA นะ (เพราะยังไม่เคยได้ยินใครด่า)
   สุดยอดเกมกลยุทธโคตรๆ อเมริกาเจอญี่ปุ่นเฉือน ประกาศผลิตวัคซีนแก้อีโบลาได้แล้ว อเมริกาเงิบแดก อุตส่าห์เตรียม อุตส่าห์เปิดนำ ชงมาอย่างดี กะจะแดกเอง แต่เสือกโดนปัดแก้วก่อนเข้าปาก อดแดกไป

O'Pern · « **Reply #8 on:** August 10, 2014, 05:30:03 pm »

9 สค 57
   วิ่งไป 30 นาที เหงื่อซึมนิดๆ อ่านบางเวปบอกว่าวิ่งแค่นี้พอแล้ว งงสิ แค่นี้เองหรอ เหงื่อแม่งเพิ่งจะเปื้อนตัวหน่อยเดียวเองนะ
   เข้าสู่เทศกาลวันหยุดยาว คสช ประกาศให้วันจันทร์ที่ 11 เป็นวันหยุดเพิ่มอีกหนึ่งวันฟรีๆ แปลกดี กลายเป็นหยุดต่อเนื่อง 4 วัน เสาร์ อาทิตย์ จันทร์ อังคาร (วันแม่)
   ผู้คนคงจะออกต่างจังหวัดกันเยอะ ในกรุงเทพฯรถก็จะน้อยลงอย่างเห็นได้ชัด ไปแน่นตามเมืองใหญ่ใกล้ๆ เช่น หัวหิน พัทยา ฯลฯ
   ในเฟซบุ๊คมีคนบ่นว่ารถติดถ้าไม่ให้เล่นมือถือให้เล่นอะไร
   เฮ้ยย พี่น้อง แล้วไอ้ที่ผ่านมาสิบกว่าปีเอ็งทำอะไรล่ะครับ ผมเกิดมาในยุคโลวเทค ผมไม่เคยใส่ใจกับโทรศัพท์มือถือเลย รถติดผมก็ฟัง จส 100 ฟังข่าว ฟังเทป (ในสมัยนั้น) ติดโหดๆ ก็อ่านหนังสือ หรือหิวก็กิน มันก็มีแค่นี้ ว่างๆ เพลินๆ ดันปิ๊งไอเดียทำธุรกิจอีกด้วย ก็ต้องมีสมุดโน้ทเล็กๆ ติดรถเอาไว้
   ก็เลยไม่เข้าใจคนถาม มันเหมือนกับว่ามือถือคือส่วนหนึงของชีวิตเขาไปแล้วหรือ มันคืออวัยวะส่วนหนึ่งของร่างกายหรือ ขาดมันไม่ได้หรือ คุณจะยอมให้มันเอาเวลาของคุณไปอย่างนั้นเชียวหรือ
งงโคตรๆ เลยกับแนวคิดของคนรุ่นใหม่ ใครมีธุระอะไรก็อีกเรื่องนะ นี่คุยกันถึงว่าตอนรถติดอยู่เฉยๆ แล้วจะให้ทำอะไรในรถ
   โดยส่วนตัวผมถ้าจะให้ลำบากใจก็เฉพาะตอนเปิดดูแผนที่นี่แหละครับ แต่แหม.. แผนที่เราก็ดูกันเป็นภาพรวมอยู่แล้ว จะเพ่งมองก็เหลือบไปสิ หาขายึดมาติดกระจกไว้ ไม่ต้องไปหยิบจับมันซะก็จบเรื่อง
   ห่างๆ ไอ้พวกมือถือ แทปเลทเข้าไว้เป็นดีครับ เราเสียเวลาไปกับไอ้พวกของเหล่านี้มานาน ผมเองก็ใช้เหมือนกัน แต่การใช้ของผมจะใช้ต่อเมื่ออยู่คนเดียวเท่านั้น อยู่กับเพื่อนและครอบครัวนี่ไม่หยิบออกมาเลย ไม่มีการถ่ายรูปอาหาร ไม่มีถ่ายพฤติกรรมคนอื่นมาประจาน ถ่ายตัวเองบ้างแต่น้อยมากๆ หลายๆ เดือนถ่ายสักที
   แต่ถ้าตอนทำงานต้องเปิดไฟล์ ส่งเมลล์ อะไรพวกนี้ถ้าจำเป็นใช้ก็ต้องใช้ครับ คือจะใช้แค่เฉพาะด้านดีของมัน คือสะดวก รวดเร็ว นำไฟล์นำภาพไปพรีเซนต์ลูกค้าได้สะดวก
   สงสารเด็กรุ่นใหม่ๆ นี่แหละครับ เสียเวลาไปกับมัน เสียสุขภาพเพราะไม่ได้ออกกำลังกาย และนั่งในท่าก้มโค้งต่อเนื่อง เสียสายตาที่เพ่งจ้องมองนานๆ ดูยังไงๆ ก็เห็นแต่ข้อเสีย นี่ยังไม่นับเรื่องสื่อลามกและเรื่องที่ไม่เหมาะสมกับวัยของเด็กอีกนะ
   เย็นเข้าไปคอนโด ทำธุระเสร็จก็แวะเข้าไปนั่งเล่นรอมิวเลิกเรียนตอนหัวค่ำ กลับบ้านมิวก็เป็นเหมือนเด็กๆ ยุคใหม่ที่ผมเพิ่งเล่าไป คือรีบคว้าโทรศัพท์ไปเล่นทันที ไม่อยากพูดบ่นมาก ถ้าเขายังไม่ตอบสนอง เราต้องเปลี่ยนกลยุทธในการสอนเขาใหม่ครับ ไม่ใช่บ่นดุว่าแบบเดิมๆ มันจะทำให้หงุดหงิดทั่งเขาและเรา ไม่ส่งผลดีในระยะยาว
   เลี้ยงลูกยุคนี้เหนื่อยกว่ายุคก่อนเยอะมากครับ ผมคิดบวก เลยคิดเสียว่าเป็นการฝึกสมองของผู้เป็นพ่อแม่ ยังไงๆ เด็กก็ถูกเสมอครับ เด็กจะทำเลวอย่างไรคนก็จะมาด่าพ่อแม่เขาแทน

O'Pern · « **Reply #9 on:** August 10, 2014, 05:33:00 pm »

10 สค 57
   ตื่นเช้า แต่ดันขี้เกียจเฉยเลย ปกติถ้าไม่ขี่จักรยานก็ต้องออกวิ่ง วันนี้มาฟอร์มเหนือ เดินไปเดินมา หยิบ Uke มาซัดแต่เช้า เล่นเพลงเกียวกับแม่ให้เข้าสถานการณ์ เล่นไปเล่นมา ดันคิดถึงคนที่แม่เขาไม่อยู่แล้ว อืมม คิดแล้วเริ่มเศร้า ลองนึกภาพเขามาเห็นคนอื่นไปกับแม่ คงสะเทือนใจ
   มีพบ มีพลัดพราก และลาจากครับ ถ้าเข้าใจใจสัจธรรมของชีวิตก็จะทำใจได้ แต่เชื่อเถอะ ยังไงก็ยังต้องมีคิดถึงกันอยู่เสมอ
   มาเจอการบ้านของมิวที่ให้แต่งเรียงความเรื่องแม่เข้าให้อีกด้วย เลยกะจะเอาให้อ่านแล้วน้ำตาแตกกันไปข้าง แต่ครูเขาจะเชื่อหรอว่าเด็กแต่งเอง อย่างคราวก่อนบรรยายภาพตามการ์ตูนก็ซัดไปเกือบเต็ม โดนหักคะแนนเพราะไม่ได้ตั้งชื่อเรื่อง มิวเองก็ไม่ได้บอกนี่หว่า ผมก็เลยไม่ได้คิด
   อยู่บ้านว่างๆ ก็จัดเตรียมเอกสารนำเสนอความคิดเห็นเพิ่มเติมในงานดริฟท์ไปเรื่อยๆ ยิ่งนานก็ยิ่งคิดได้เรื่อยๆ ครับ คิดแล้วก็บันทึกไว้ในไฟล์เรื่อยๆ ว่างๆ คงจะนัดเอกกับไผ่คุยกันสักหน่อย อยากช่วยน้องเขาพัฒนารูปแบบงานขึ้นมากว่าที่เป็นอยู่ อยากยกระดับของนักแข่งด้วย
อยู่บ้านทั้งวัน นั่งดูรายการทีวีแบบวิเคราะห์ วันนี้ดูช่องไทยรัฐทีวี
   ช่วงเช้ารายการข่าวก็เล่นง่ายตามสไตล์ “นักเล่าข่าว” ไม่ต้องหาข้อมูลไกลครับ ดูแม่งในเฟซบุ๊คนี่แหละ ก็อปวีดีโอมาโพสแล้วก็อ่านเนื้อหาในเฟซบุ๊คให้คนดูฟัง โหห ง่ายสัสสส มาแนวเดียวกับสรยุทธเลย
มีคนนำภาพจักรยานของ Denny มาโพสลงในเฟซบุ๊ค เป็นจักรยานแนว city bike ใช้พลังงานไฟฟ้าช่วยทดแรงผู้ปั่น ระบบเปลี่ยนเกียร์อัตโนมัติ ออกแบบเฟรมเท่ๆ เรียบๆ บิลท์อินไฟหน้า ไฟท้าย เด่นที่แฮนด์ทรงแบบผีเสื้อแนวเหลี่ยมที่สามารถถอดออกมาเป็นที่ล็อคได้ แต่คาดว่าราคาคงจะแรงตามสไตล์ Made in USA แต่เขาใช้คำว่า Made in Seattle
   เมืองนี้ผมเคยใช้ชีวิตอยู่พักหนึ่งสมัยหนุ่มๆ ชื่อเมือง Seattle แต่อยู่ในรัฐวอชิงตัน อ้อ คนละอันกับวอชิงตัน ดีซี นะ คนละรัฐกัน ผมอยู่เมือง Bellevue ติดกับ Seattle เลย เปรียบเหมือนกับกรุงเทพฯและฝั่งธนฯ เมืองเล็กๆ เงียบๆ ที่ได้ชื่อว่าพูดภาษาอังกฤษได้เพราะที่สุดในสหรัฐอเมริกา
11.00 มีรายการคลายฉงน เผยที่มาของน้ำพริกลงเรือ ผมน่ะรู้ที่มาของมันอยู่แล้ว และคิดว่าใครๆ ก็รู้ แต่แปลกที่ทางรายการกลับเล่าไม่หมด เล่าแค่ครึ่งเดียว บอกแค่ว่าเป็นอาหารของในวังที่ใช้กินกันตอนลงเรือเดินทาง เลยเป็นที่มาของน้ำพริกลงเรือ
   เฮ้ยย พี่ มันมีมากกว่านั้น
   สมัยก่อนจะใช้การสัญจรทางน้ำแทนถนน สมัยของ ร5 ก็เช่นกัน ในครัวก็จะทำอาหารชุดเตรียมไว้ให้ท่านเสวยในเรือ อีกหลายวันถัดมา ก่อนจะลงเรือก็มีคนใกล้ชิดมาสอบถามว่าอยากจะเสวยอะไรดี ล้นเกล้า ร5 ท่านตอบไปทำนองว่า “เอาน้ำพริกแบบที่เคยเอาลงไปกินในเรือคราวก่อน”
   นี่คือเท่าที่ผมอ่านมานะ หากผิดพลาดก้าวล่วงเบื้องสูงขออภัยด้วยครับ

   มิวทำกิจกรรมของห้องไปกันที่บ้านพักคนชราบางแค ไปตั้งแต่เช้า เสร็จสิ้นเอาบ่ายๆ นึกว่าจะกลับบ้านเลย แต่เปล่า บอกจะไปเรียนพิเศษต่ออีก โอ้โห สุดๆ

O'Pern · « **Reply #10 on:** August 11, 2014, 05:44:02 pm »

11 สค 57
   หายนะเริ่มมาเยือน น้ำหนักที่ขึ้นมา 2 กก ผมกัดฟันเอาคืนมาได้ 1 แต่สองวันนี้กินมื้อเย็นกับมิวและกับครอบครัว เลยโดนสวนกลับ โดยรวมยังถือว่าโอเคนะ แต่เป้าที่จะมีกล้ามท้องนี่สิ ดูมันห่างไกลไปเรื่อยๆ
   ไม่ได้วิ่งอีกตามเคย เมื่อคืนนอนดึก ดู Thai PBS รายการ Human Ride เขาพาไปชมไต้หวัน ดูๆ ไปก็น่าสนใจดี คือเราชอบจักรยานอยู่แล้วไง เห็นสถานที่สวยๆ ก็อยากไปขี่บ้าง นอนดึก ก็เลยตื่นสายตามฟอร์ม
   วันนี้คนส่วนใหญ่ได้หยุดฟรีเพิ่มอีกหนึ่งวันตามประกาศของ คสช เลยเป็นวันจันทร์ที่รถไม่ติด ร้านขายของผมไม่หยุดหรอกครับ แถมงานเยอะเสียอีกด้วย

   เข้ามาบ้านตอนบ่าย เงิบแดก งง และโมโหอย่างมากอีกครั้งในรอบหลายเดือน
   พีสาวผมเอาเครื่องเล่นเกม PSP มาให้มิว !!!
   เฮ้ยยย ผมอยากจะให้ลูกห่างๆ ของพวกนี้ แต่ดันมีแต่คนใกล้ตัวพยายามที่จะหามาประเคนให้เล่น
   กูละเชื่อแม่งเล้ยยยย
   ปีก่อนพ่อเอา IPad mini มาให้มิว
   ปีนี้ภรรยาเอา IPhone มาให้มิว
   สามเดือนก่อนติดตั้งระบบ wifi เพื่อให้มิวเล่นเกมได้เต็มที่
   วันนี้มี PSP เพิ่มมาอีกเครื่อง คงจะกลัวว่าเกมที่เล่นอยู่นั้นมันทำลายเด็กไม่พอ
   โอเคๆ กูยอมแล้ว นับจากนี้ฝันของลูกกูที่เขาอยากเป็นนักบินคงไม่ไปถึงไหนแน่ๆ ทำใจไว้ได้เลยว่าการเรียนต้องตกต่ำ ที่สำคัญสุดพวกเขาคงไม่รู้ว่าทุกวันนี้ความอันตรายทางเพศกำลังคุกคามลูกของพวกเราผ่านทางโทรศัพท์สมาร์ทโฟน
   โดยส่วนตัวผมจากประสบการณ์ออนไลน์มา 20 ปี (เริ่มออนไลน์ครั้งแรกในปี 1994) พบว่าอินเทอร์เนทจะเป็นประโยชน์ก็ต่อเมื่อผู้ใช้รู้คุณค่าของมัน ซึ่งเรื่องแบบนี้มันไม่เกิดกับเด็กๆ แน่นอน
   โมโหว่ะ โมโหเหี้ยๆ เลย พวกมึงจะทำลายลูกกูไปถึงไหนวะ

O'Pern · « **Reply #11 on:** August 12, 2014, 06:28:43 pm »

12 สค 57
   โมโห หงุดหงิด ต่อมอิ่มอักเสบ เผลอกินก่อนนอน หึหึ น้ำหนักขึ้นมาอีกนิด ยังคนนอนดึกอย่างต่อเนื่อง เมื่อคืนสอนมิวเขียนเรียงความเรื่องแม่ ลองให้เขาคิดเองทำเองดูก่อน กลายเป็นว่ามิวคิดเป็นระบบมาก ทำงานออกมาได้ดี มีแก้เพียงแค่เรื่องคำซ้ำ และความต่อเนื่องของแต่ละประโยค กลายเป็นว่าผมช่วยแค่นิดเดียวเอง เจ๋งดีว่ะ ชมเขานะว่าสุดยอดมาก มิวเองก็รู้สึกดีใจอย่างเห็นได้ชัด (หึหึ กูรู้จุดอ่อนมึงแล้ว ไอ้หมอนี่ต้องชมเยอะๆ)
   เช้านี้ฝืนใจออกวิ่งไป 30 นาที ไม่วิ่งไม่ได้แล้ว เอาไม่ลงแน่ๆ มีเวลาน้อยก็วิ่งน้อยแทนวะ จะชล่าใจเหมือนเมื่อก่อนน้ำหนักมันก็คงจะตีขึ้นมาทีละน้อยๆ เพราะช่วงนี้วันหยุดกินมื้อเย็นกันด้วยไง ถ้าเข้าสู่โหมดปกติคงจะพอคุมได้ง่าย
   เมื่อวานหยุดเรียนอยู่บ้าน 1 วันเต็มๆ นึกว่าเขาขี้เกียจเรียนพิเศษและอยากหยุดพัก ที่ไหนได้ เขาบอกเพราะโรงเรียนปิดต่างหาก แต่วันนี้โรงเรียนเปิด เขาเลยขอไปเรียนเหมือนเดิม
ขอแก้ไขข้อมูลเรื่องน้ำพริกลงเรือเมื่อสองวันก่อน จากเดิมผมใช้ชื่อว่า ร5 ขอเปลี่ยนเป็นองค์หญิงน้อยครับ ท่านสั่งให้เจ้าจอมสดับฯ (ชื่อเต็มยาวมากๆ ) ให้เตรียมสำรับจะนำไปเสวยในเรือ แต่ใจขณะนั้นไม่ใช้เวลาเสวย พอเข้าไปในครัวก็เจอปลาดุกฟู ไข่เค็ม หมูหวาน ฯลฯ ก็เลยนำมายำผสมกันและปรุงรส จนออกมาเป็นอย่างที่เห็น กลายเป็นว่าไม่กี่ยวกับ ร5 ท่านเลย แต่ตำนานความเป็นมาอยู่ในช่วงของรัชกาลที่ 5 เท่านั้นเอง
วันแม่แห่งชาติ แต่สำหรับผมแล้ว วันแม่ในความคิดของผมก็คือวันเกิดของแม่ตัวเอง คำว่าวันแม่วันพ่อเพิ่งจะมีไม่กี่ปีมานีเองนะ สมัยผมเด็กๆ จะเรียกรวมๆ กันว่าวันเฉลิมพระชนม์พรรษาฯ
   แม่ใครก็แม่มันครับ เราดูแล เราเคารพนับถือกันเอง แต่ทุกวันนี้มันไม่ใช่แล้ว มันกลายเป็นเทรนด์ค่านิยม มันก็ดี ไม่ใช่ไม่ดี แต่คิดดูอีกด้านดีๆ สิ ลองคิดถึงคนที่เขาไม่มีแม่ดูบ้าง
   เด็กกำพร้า เด็กในสถานสงเคราะห์ ฯลฯ พวกเขาเห็นภาพพวกท่านแล้วเขาจะคิดอย่างไร เขาจะรู้สึกอย่างไร มีใครเข้าใจความรู้สึกของพวกเขาบ้างไหม
   ไม่มีหรอกครับ ไม่มีสื่อใดทำเรื่องสวนกระแสแบบนี้ออกมาหรอก คนกลุ่มน้อย คนด้อยสิทธิในสังคม ไม่มีสิทธิออกเสียง
   แต่ผมเห็นใจพวกเขาว่ะ ทำไงดีที่จะช่วยพวกเขาได้ ในขณะที่พวกที่มีแม่ก็ยังคงเฉลิมฉลองกันไปตามประสาครอบครัวมีความสุข
ขอเล่นเพลงนี้มอบให้แก่เด็กๆ ที่ไม่ได้อยู่กับแม่จริงๆ ของเขาก็แล้วกันนะ เจ้าจงอย่าเศร้าคิดท้อแท้น้อยใจ แท้ที่จริงแล้วแม่อยู่ในใจเราเสมอนะ
   (ดนตรี) / C / Cmaj7 / ( 2 รอบ)
Am Em Dm Cmaj7 Am Em Dm C
น่า นา นา น๊า นา น๊า นา น่า นา น่า นา นา น๊า นา น๊า นา น่า นา
F Em Dm G C
คุณครูสั่งให้เขียน เรียงความเรื่องแม่ฉัน บอกให้ส่งให้ทันวันพรุ่งนี้
F Em Dm G
มันยากจังทำไม่ไหว หนูแม่ไม่มี แล้วจะเขียนให้ดียังไง
F Em Dm G C
* เป็นห่วงก็ไม่รู้ ดูแลก็ไม่คุ้น กอดแม่อุ่นจริงๆ มันจริงไหม
F Em Dm G C
พร้อมหน้ากันทานอาหาร เคยมีแค่ฝันไป ไม่มีเพลงกล่อมใดไม่มี

Dm Em Dm G C A
** ห่มผ้าไม่เคยอุ่นเลย กอดหมอนไม่เคยอุ่นใจ นอนหลับไปอย่างเดียวดายทุกที
Dm Em Dm G
ไม่มีอะไรจะเขียน ให้ครูได้อ่านพรุ่งนี้ บนหน้ากระดาษก็เลอะน้ำตา
C Em Am G F G
*** ถ้าแม่ฟังอยู่ไม่ว่าแม่อยู่ไหน ไม่ว่าแม่เป็นใคร ช่วยส่งรักกลับมา
C Em Am G F G C
ถ้าแม่ฟังอยู่คิดถึงหนูหน่อยหนา หนูขอสัญญาว่าหนูจะเป็นเด็กดี
Am Em Dm Cmaj7 Am Em Dm C
น่า นา นา น๊า นา น๊า นา น่า นา น่า นา นา น๊า นา น๊า นา น่า นา

O'Pern · « **Reply #12 on:** August 13, 2014, 05:52:25 pm »

13 สค 57
   กัดฟันตื่นมาวิ่งตอนเช้าอีกรอบ ไม่วิ่งไม่ได้แล้วล่ะ น้ำหนักค่อยๆ แอบขึ้นทีละน้อยๆ ระหว่างวันก็ทำได้แค่เดินไปเดินมา ไม่ค่อยได้ยกของหนักแล้ว (หลังเจ็บถาวรไปแล้ว ดีใจด้วยนะมึง)
   เช้านี้จัดไป 1 ชม ก่อนออกวิ่งก็มีขี้เกียจนะ แต่พอใจเรามุ่งมั่น นึกถึงเป้าหมาย มันก็จะฮึดลุยได้เอง เอาคำพูดที่พร่ำสอนลูกนี่แหละมาสอนตัวเองครับ ให้นึกถึงเป้าหมายไว้ให้ชัดเจน ต้องมุ่งมั่น
   ตอนเอาเข้านั้นแสนจะง่าย แค่หยิบเข้าปากเคี้ยวแล้วกลืน แต่ตอนจะเอาออกนี่สิ ดูแสนจะยากเย็น นี่กระมังที่ทำให้คนเป็นโรคอ้วนกันเยอะ
   ออกวิ่ง 0500 ฟ้ายังไม่สว่าง เจอหิ่งห้อยบินตัดหน้า ผมก็วิ่งต่อไปแบบงงๆ ไม่เคยเห็นหิ่งห้อยแถวบ้านมานานมากแล้ว ไม่ต่ำกว่า 20 ปี เคยเห็นแต่ตอนสมัยเด็กๆ มีเยอะเลยด้วย วิ่งไปก็ดีใจไป รู้สึกดีนะ
   ผมมาอยู่บ้านหลังนี้ตั้งแต่ ป5 ก็สามสิบกว่าปีมาแล้ว ถนนหน้าบ้านยังชื่อ ธนบุรี-ปากท่อ เป็นชื่อเรียกแบบบ้านๆ สมัยเก่าเลยที่นิยมเรียกปลายทางของทั้งสองแห่ง แปลว่าเริ่มต้นที่ธนบุรีและสิ้นสุดที่อำเภอปากท่อ จังหวัด ราชบุรี
   แต่ทุกวันนี้มีชื่ออย่างเป็นทางการเท่ๆ ว่าพระราม 2
   ไทยเราชอบทำฉงนครับ มีทั้งชื่อถนนและชื่อสะพาน แถมมันอยู่กันคนละทิศเสียด้วย ตรงนี้ทำเอานักท่องเที่ยวที่เดินทางเองเขางงกันนะ อยู่บนถนนพระราม 2 ขับขึ้นทางด่วนมาหน่อยเดียวก็จะเจอสะพานพระราม 9 ฮ่าๆ เชิญมึงงงต่อไป กูคนไทย บางทีก็ยังไม่เข้าใจเหมือนกัน โดยเฉพาะเรื่องการเปลี่ยนจากสาธรไปเป็นสาทร
   หยุดยาวมา 4 วัน เช้านี้การจราจรกระหึ่มสิครับ รถติดหนักยาวนานแบบนี้ เอารถพ่อออกไปใช้แทน ติดฟิล์มอย่างดี แอร์เย็น เพลงเพราะ ฟังวิทยุคลื่นสูงกว่า 90 Mhz ได้อีกด้วย
   ที่ร้านงานเยอะดีครับ ไม่ได้หยุดนิ่งเลย มีงานจุกๆ จิกๆ ตลอดเวลา

ภรรยามาหารือบอกเป็นห่วงลูกกลัวว่ามิวจะสมาธิสั้น อืมม ก็น่าคิดนะ เล่นเกมเยอะซะขนาดนั้น ทำไงได้ล่ะครับ คนรอบข้างเป็นผู้ช่วงกันหาผลิตภัณฑ์สตีฟจ็อบส์มาให้มิวอย่างสม่ำเสมอ
   ก็ต้องคิดบวกเข้าไว้ครับ เด็กที่เป็นโรคสมาธิสั้น ก็จะมีจุดเด่นคือความคิดสร้างสรรค์ (เอ๊ะ แล้วตัวผมเองที่ถนัดงานด้านนี้ จะเป็นโรคนี้เหมือนกันหรือเปล่าวะ)
   ผมเองก็ใช้กลยุทธเหมือนตอนทำธุรกิจมาประยุกต์ใช้กับลูก ทำเหมือนเล่นเกมปั้นลูกให้ประสบความสำเร็จ ซึ่งมันก็ต้องปรับกันไปเรื่อย คิดหาหนทางพลิกแพลงตลอดเวลา คิดบวกเข้าไว้มันก็สนุกดีครับ
เพราะหากไม่คิดบวกมัวแต่เศร้าซึม มันก็จะยิ่งแย่ลงไปกันใหญ่น่ะสิ พ่อไม่มีหรอกนะไอ้พวกไอโฟน ไอแพด ไอพอด มีเพียงแค่ไออุ่นจากจิตใจ มีให้แค่นี้จริงๆ เฝ้ารอเจ้าไปคว้าความฝันอยู่นะลูก
เย็นดูข่าวช่อง 3 สรยุทธแม่งโครตโหดเลย ด้วยความอยากได้ข่าวสุดๆ แม่งไปสัมภาษณ์คนที่เพิ่งถูกช่วยออกมาจากตึกถล่มเมื่อเช้า หลังจากติดในซากตึก 27 ชม
ผู้ป่วยสะโพกหัก ไหปลาร้าหัก แต่สรยุทธแม่งถ่อไปถึงข้างเตียง ให้เขาเล่าเหตุการณ์ให้ฟังหน้าตาเฉย ซักถามเขาอย่างละเอียด ยังกะเขาอยู่ในสภาพปกติ
เหี้ยยยยย แท้ๆ ควรให้ผู้ป่วยเขาพักนะครับ มึงอยากได้ข่าวก็ส่งคนไปทำข่าว ไปรายงานข่าว หรือจะเจาะลึกก็ไปถามคนอื่น เอาเป็นว่าคนไหนก็ได้ที่ไม่ใช่คนป่วยที่เพิ่งออกมาจากซากตึกเหมือนที่มึงกำลังทำอยู่น่ะ

O'Pern · « **Reply #13 on:** August 14, 2014, 05:45:13 pm »

14 สค 57
   ตื่นมาด้วยพลังฮึด วิ่งไป 1.20 ชม มีเวลาเยอะ เลยแบ่งเป็นวิ่งช้าๆ โซน 2 1 ชม วิ่งแบบสลับช่วงความเร็ว (Interval) 15 นาที และเดิน Cool Down 5 นาที ได้เหงื่อเพียบสมใจนึก อืม แบบนี้ค่อยเข้าใกล้เรื่องการลดน้ำหนักเข้ามาหน่อย
   เช้านี้งานเพียบ เข้าไปยกของในโกดัง และขับไปส่งลูกค้าร้านใกล้ๆ คิดบวกเสมอครับ ดีเสียอีก ได้ออกกำลังกาย ใครๆ ก็อิจฉาผม พวกมันนั่งแต่บนโต๊ะ สู้ผมไม่ได้ อยู่นอกบ้านโดนแสงแดดได้วิตามินดีฟรีๆ กระดูกแข็งแกร่งอีกด้วย
   บ่ายไปทำฟัน ฟันบิ่นตั้งสองเดือนก่อนโน้นเพิ่งจะนัดหมอได้นี่แหละครับ ร้านเดิมเก่าแก่ทำกันตั้งแต่เด็ก หมอเห็นฟันแล้วตกใจมาก ทำเอาผมตกใจตามไปด้วย เราชินแล้วไง เห็นมาสองเดือน แต่หมอเพิ่งมาเห็น
   โห ฟันแตกหายไปจนถึงฐานเหงือกเลย ทำครอบฟันยากมากนะ อาจต้องรักษารากฟัน
   คำว่า “รักษารากฟัน” ก็คือหมอจะกรอเนื้อฟันจนแหว่งหายไปหมด เหลือแต่รากฟัน แล้วสร้างหมุดโลหะขึ้นมาเป็นแกนกลางแทนตัวฟันแท้ จากนั้นค่อยทำครอบฟันมาสวมทับ อารมณ์เดียวกับฟันปลอมนี่แหละครับ เพียงแต่ยังมีรากฟันของแท้ปักอยู่บนเหงือก
   ค่าใช้จ่ายระดับหลายหมื่นบาทครับ ผมว่าแม่งแพงพอๆ กับการคลอดลูกเกรดกลางๆ เลยล่ะ
   หมอทำแค่ครอบฟันได้ไหมครับ ผมว่ารากฟันมันยังดีอยู่นะ ยังไม่ต้องรักษาหรอก
   ต่อรองหมอเล็กน้อย หมอเองก็ไม่ได้อยากจะรักษารากฟันคนไข้เท่าไหร่นักหรอก นอกจากอาการมันจะเกินเยียวยาจริงๆ
   หมอฟันร้านนี้น่าจะแพงเป็นอันดับต้นๆ ของประเทศไทยได้เลย ติดที่ทำกันมาเก่าแก่มากตั้งแต่ผมยังเรียนประถม มันเลยต่อเนื่องมาจนถึงทุกวันนี้
   หมอกลัวว่าเนื้อฟันที่บิ่นหลุดไปจะเปิดให้เชื้อโรคเข้ามาในตัวรากฟันได้ หมอยิ่งแปลกใจที่ผมบอกไม่รู้สึกเสียวฟันใดๆ เลย
   สุดท้ายหมอก็ยอมครับ เลยทำแค่ครอบฟันสวมทับตัวฟันแท้ แต่มีข้อแม้ว่าถ้าอีกหน่อยปวดฟันล่ะก็ ต้องมารื้อออก และทำการรักษารากฟันนะ
   วันนี้ทำพิมพ์ฟันเอาไว้ นัดคราวหน้ามาใส่ พอคิดเงินนี่สิ ถึงกับกระอักเลือด
   9600 บาท ครับ หึหึ เก็บหอมรอบริบมาตั้งนาน เจอหมอฟันทีเดียวถึงกับเซ็งจิต ขากลับขับรถไปก็คิดไปพลาง นี่ขนาดแค่หมอฟันนะ แล้วเกิดเราป่วยเป็นโรคอย่างอื่นด้วยล่ะ ค่าใช้จ่ายมันจะขนาดไหนกัน นึกแล้วสยองแท้
   กลายเป็นช่วยเพิ่มแรงบันดาลใจในการรักษาสุขภาพครับ นี่ผมออกวิ่ง 1 ชม มาได้ติดกันสองวันแล้ว ถ้าทำแบบนี้ได้เหมือนเดือนก่อนๆ น้ำหนักก็คงค่อยๆ ลดลงมาเอง
   หิวนะ กะว่าทำฟันเสร็จแล้วจะหาของกินแถวนั้น แต่อดครับ หมอบอกอย่าเพิ่งเคี้ยวของแข็งและเหนียวในระยะ 2 ชม ผมไม่แน่ใจว่าจะกินอะไรดี ถ้ากินนิ่มๆ คงไม่เป็นไรหรอก เดินไปเดินมาก็เปลี่ยนใจ มีแต่ข้าวของแพงๆ แถมทำร้ายสุขภาพ กลับบ้านดีกว่า
   ปกติจะกลับทางด่วน แต่วันนี้เห็นว่าเป็นช่วงบ่ายๆ ยังไม่เย็นเท่าไหร่ ด้านล่างรถไม่น่าจะติด (ที่จริงอยากประหยัดค่าทางด่วน 50 บาท) ขับสุรวงศ์ไปถึงแยกเดโช ลองเลี้ยวเข้าไปหน่อย ไม่ได้ผ่านถนนเล็กๆ เส้นนี้มาเป็นสิบปี ขับไปเล่นๆ งั้นแหละ ต้องทำชีวิตให้มันแปลกใหม่บ้าง สมองจะได้ตื่นตัว
   แค่ขับรถนี่ก็ฝึกสมองได้นะครับ แค่ใช้เส้นทางแปลกใหม่บ้าง ลองไปแบบมั่วๆ ดูบ้าง ทำอะไรที่นอกเหนือจากที่สมองเราเคยจดจำได้นั้นแหละ ใช่เลย
   ขับรถเส้นทางใหม่ เดินทางด้วยยานพาหนะใหม่ ไปในสถานที่ใหม่ กินใหม่ แปรงฟันมือซ้าย ขับรถพวงมาลัยซ้าย (ถ้ามี) อะไรแปลกใหม่ ใช้ได้หมดครับ
   ถึงบ้านอย่างหิวโหยเลย ไม่ได้กินมื้อกลางวัน ตอนสายก็กินส้มไป 2 ผล กล้วยไข่ขนาดกลาง 1 ผล ปากยังชาจากยาชาไม่หาย หมอบอกอย่ากินของแข็งและเหนียว เลยกินกล้วยน้ำว้า 1 ผล อีกสักพักตามด้วยน้ำเต้าหู้ชุดใหญ่ ใส่ลูกเดือย ถั่วแดง เม็ดแมงลัก

   อ่านคนรีวิวจักรยานในเวปแล้วขำมาก ทำนองว่าเอาไปทดสอบแล้วมาเล่านั่นแหละ ขำไอ้ตรงที่เขาบอกว่า “รถคันนี้สอบผ่าน” หึหึ
   รถน่ะมันผ่านอยู่แล้ว มันไปได้ทุกที่แหละ มันขับเคลื่อนด้วยพลังคน มึงนั่นแหละที่คือตัวปัญหา ขี่ผ่านมาได้ก็บอกว่ารถมันสอบผ่าน ลองถ้าขี่ไม่ไหว ก็คงอาจจะมีบอกว่ารถไม่ดี ไม่พร้อม อะไรทำนองนี้หรือเปล่า หรือจะบอกว่าอัตราทดเกียร์ไม่พอ ยางใหญ่เกินไป ฯลฯ แหวะ
   จักรยานมันละเอียดอ่อนมากกว่ารถยนต์อีกนะครับ ละเอียดยิบแทบทุกจุดเลย ขนาดจอดนิ่งๆ ก็ยังรู้ว่ามันเหมาะหรือไม่เหมาะกับเรา ซึงเอาเฉพาะแค่จุดนี้ก็กินขาดด้านความยากในการทดสอบแล้ว ยากกว่าทดสอบรถยนต์เยอะครับ เยอะมากๆ ด้วย
   ขับรถยนต์นี่แป๊บเดียวก็วิจารณ์และเขียนหนังสือได้เป็นหน้าๆ แต่กับจักรยานสักคันนี่ผมคิดแล้วคิดอีก ไม่ใช่ยากธรรมดา แม่งยากโคตรๆ (หมายถึงข้อมูลที่จริงและถูกต้องนะ ไม่ใช่แบบคิดไปเอง)

O'Pern · « **Reply #14 on:** August 15, 2014, 06:32:24 pm »

15 สค 57
   แรงไม่เลิกรา เช้านี้ตื่นมาวิ่งได้เพราะนาฬิกาปลุก ซัดไปประมาณ 1 ชม วิ่ง 45 นาที และวิ่งแบบสลับช่วงความเร็วอีก 15 นาที วิ่งเหยาะๆ เพื่อ Cool Down อีก 5 นาที ปิดท้ายด้วยเดินอีก 5 นาที เหงื่อเพียบจริงๆ เสื้อเปียก ชุ่ม โชก สังเกตมองดูหน้าตาตัวเองตอนเหนื่อยๆ แล้วรู้สึกว่ามันสดใสดีนะ เลือดคงไปเลี้ยงที่ผิวหนังทั่วร่างกายได้อย่างเต็มที่ ส่งผลให้ผิวพรรณดี
   อาหารเช้าวันนี้ได้กินเต้าหู้ในรอบหลายๆ วัน ทำเต้าหู้ราดพริก ไข่ต้ม มีบร็อคโคลี่นึ่ง และกระเทียมสดเป็นผักแกล้ม
   ชั่งน้ำหนักแล้วเห็นตัวเลขมันค่อยๆ ลดลงมาก็เริ่มมีกำลังใจ ยังไงก็ต้องเอาให้มันลงมาและสร้างกล้ามท้องสวยๆ ตามเป้าหมายของเราให้ได้
   ยิ่งมีกำลังใจฮึดมากขึ้นเพราะตอนสาย “หนุ่ม” เพื่อนรุ่นน้องที่รู้จักกันในโลกไซเบอร์สมัย 20 ปีก่อนโทรมาคุยด้วย แทบจำไม่ได้ ไม่ได้คุยกันราวสิบปี ทุกวันนี้หนุ่มหันมาขี่จักรยานอย่างจริงจัง ประเด็นที่คุยกันคือเขาอยากขี่ไปหัวหิน เสิร์ชในเวปอ่านเจอบทความที่ผมโพสไว้ในเวป พอรู้ว่าผมเคยขี่ไปแล้ว หนุ่มเลยโทรมาหารือว่าควรใช้เส้นทางใดดี วิ่งพระราม 2 ยาวสุดตลอดถนน หรือจะใช้เส้นคลองโคน บ้านแหลม อันไหนดีกว่ากัน
   ก็ดีกันไปคนละแบบครับ อยู่ที่ว่าเราเน้นแบบไหน แต่คนส่วนใหญ่จะชอบเส้นคลองโคนมากกว่า ผมก็เห็นด้วยนะ เพราะรถน้อยดี เราขี่สบายๆ ข้อเสียก็อย่างที่รู้กันครับ คือลมแรงมาก สองข้างทางเป็นนาเกลือ ร้านค้าไม่ค่อยมี
   คุยไปคุยมา หนุ่มเล่าว่าจำเพื่อนชื่อ “ฤทธิ์” ได้ไหม เขาตายแล้วนะ หัวใจวายตายวันก่อน
   เฮ้ย ตกใจเลย ฤทธิ์เป็นคนทำ Roll Bar ที่ผมออกแบบเองในรถ Mazda MX-5 ทางบ้านเขาทำเกี่ยวกับงานสแตนเลสครับ เลยจัดให้ผมเสียเต็มที่
   หนุ่มเล่าว่าฤทธิ์สุขภาพไม่ดี เป็นโรคเบาหวาน และสารพัดโรค ทั้งๆ ที่อายุแค่ 43 ตัวก็ไม่ได้อ้วนอะไรนัก แต่มีพฤติกรรมชอบกินน้ำหวานน้ำอัดลมเป็นประจำ
   ได้ยินแล้วยิ่งเกิดแรงใจให้หันมาดูแลสุขภาพครับ ต้องเริ่มกันได้แล้วนะ เพราะมันคือหนึ่งในสิ่งที่เราต้องทำไปตลอดชีวิต
   ช่วงเช้ายังคงเอาผลไม้ไปกินที่ทำงานด้วย มีแอ๊ปเปิ้ล และกีวีอย่างละ 2 ผล ผลไม้ควรกินตอนท้องว่างนะครับ ที่พวกผู้ใหญ่ชอบกินหลังอาหารคือไม่ถูกต้อง เราคนรุ่นใหม่แล้ว ปรับเปลี่ยนกันที่รุ่นเราเถิดครับ สอนลูกและคนรุ่นหลังให้เขารู้รักสุขภาพและเดินถูกทาง นี่ผมไม่ได้กินน้ำเย็นนานมากหลายเดือนแล้วนะ กินแต่น้ำเปล่าที่ตั้งนอกตู้เย็นตลอดเลย เช้าตื่นมาก็กินน้ำอุ่น 1 แก้ว มีมะนาวก็บีบมะนาวไป 1 ผล และเอาเปลือกมะนาวมาหั่นฝอยๆ กินแกล้มกับอาหารเช้าอีก ไม่ต้องของดีๆ
   เย็นลุ้นวอลเล่ย์บอลสาวไทย เอาชนะโดมินิกันไป 3-1 ชอบทีมนี้มากๆ แข่งกับทีมใดก็เสียเปรียบด้านรูปร่างตลอด แต่ก็ล้มยักษ์มาได้เรื่อยๆ จุดเด่นของเราที่ผมเห็นคือเขาเล่นกันด้วยความสุข เล่นไปยิ้ม ขำ หัวเราะกันไป น่าจะเป็นทีมเดียวในโลกที่ยิ้มนะ แม้จะไม่เคยเห็นทีมของทุกประเทศในโลก แต่ดูเฉพาะพวกหัวโจกทีมใหญ่ๆ ที่เราเคยพบ ไม่เคยมีทีมใดยิ้มกันอย่างไทยเราเลย
   นี่คือเอกลักษณ์เลยนะ สำคัญมาก ไปแข่งแต่ละครั้งก็เสมือนทูตโปรโมทประเทศไปในตัว เราไปแข่งกีฬาก็จริง แต่ในภาพรวมเราไปในนามของคนไทยด้วยครับ นักกีฬาเป็นอย่างไร คนไทยก็เป็นอย่างนั้น คนนอกเขาเหมารวมหมดแบบนี้แหละ

racing-club.net

News:

Author Topic: สค 57 2-3 M Storm DC สนาม 3 (Read 19417 times)

O'Pern

สค 57 2-3 M Storm DC สนาม 3

O'Pern

Re: สค 57 2-3 M Storm DC สนาม 3

O'Pern

Re: สค 57 2-3 M Storm DC สนาม 3

O'Pern

Re: สค 57 2-3 M Storm DC สนาม 3

O'Pern

Re: สค 57 2-3 M Storm DC สนาม 3

O'Pern

Re: สค 57 2-3 M Storm DC สนาม 3

O'Pern

Re: สค 57 2-3 M Storm DC สนาม 3

O'Pern

Re: สค 57 2-3 M Storm DC สนาม 3

O'Pern

Re: สค 57 2-3 M Storm DC สนาม 3

O'Pern

Re: สค 57 2-3 M Storm DC สนาม 3

O'Pern

Re: สค 57 2-3 M Storm DC สนาม 3

O'Pern

Re: สค 57 2-3 M Storm DC สนาม 3

O'Pern

Re: สค 57 2-3 M Storm DC สนาม 3

O'Pern

Re: สค 57 2-3 M Storm DC สนาม 3

O'Pern

Re: สค 57 2-3 M Storm DC สนาม 3