พค 57 6 ข้อเด่น/ด้อยของเกียร์ดุม 16-18 M Storm DC สนาม 1/2 22 รัฐประหาร

[O'Pern]

1 พค 57
   เป็นวันแรกที่หยุดวิ่งในรอบเกือบ 4 เดือน ออกจากบ้านแต่เช้าตรู่ 0530 ส่งมิวไปโรงเรียนสวนกุหลาบ เขาไปเข้าค่ายที่ชลบุรีครับ งานเข้าค่าย ม1 จัดเป็นประเพณีทุกปี ทำให้เด็กใหม่รู้จักกัน สนิทสนมกัน มันจะเกิดความประทับใจ รู้สึกดีๆ ต่อกัน ยิ่งถ้าได้ร่วมทุกข์ด้วยกันเยอะๆ จะยิ่งจำฝังใจ
   เตรียมครัวซองแฮมชีสเอาไว้ตั้งแต่เมื่อคืน เช้ามาก็อุ่นให้มิวกิน ตบด้วยนม 1 ขวด ไปถึงโรงเรียน 0545 ไปก่อนเวลานัด 15 นาที มีคนมาก่อนมิวเกือบครึ่งแล้ว เช้านี้ผมเอารถไปจอดที่อีกมุมหนึ่งของถนน คาดว่าคงจะไม่โดนใบสั่งนะ
   เข้าโรงเรียนปุ๊บมิวกับผมก็แยกกันเลยครับ เขาไปลงทะเบียนแล้วก็นั่งเข้าแถวในห้องโถงใหญ่ ผู้ปกครองก็ได้แต่เฝ้ารอคอยดูอยู่ด้านรอบนอก รอจนมิวตั้งแถวเดินออกไปขึ้นรถ เราถึงแยกกัน
   ขอให้ลูกเก็บเกี่ยวประสบการณ์ชีวิตต่อจากนี้ไว้ให้ดี ลูกจะพบเจอคนหลากหลาย ดี เลว ปะปนกันไปในสังคม โลกของลูกจะค่อยๆ เปิดกว้างมากขึ้น สุดท้ายก็อยู่ที่ตัวลูกเองว่าจะเลือกเดินทางใด
   เดินออกมานอกโรงเรียนเห็นรถหลายคันโดนล็อคล้อ ชักหวั่นใจ รีบเดินไปถึงรถตัวเอง รีบมองล้อก่อนเลย รู้ว่าไม่โดนก็โล่งอกไปที ตอนนี้เริ่มรู้แล้วครับว่าจอดตรงไหนจะโดนหรือไม่โดน
   วันแรงงาน แต่ร้านขายของผมก็ไม่หยุดครับ ให้ค่าแรงเพิ่มเป็นพิเศษแทน งานไม่ค่อยเยอะเท่าไหร่ เช้าขี่จักรยานไปซื้อก๋วยเตี๋ยวที่ตลาดกิน รสชาติงั้นๆ เพราะซื้อใส่ห่อมากินที่บ้าน ไอ้ก๋วยเตี๋ยวนี่แปลกนะ มันต้องกินที่ร้านเท่านั้น ยิ่งใส่ห่อมานาน เส้นจะเสียรสชาติอย่างมาก
   บ่ายไปธุระที่ธนาคารในห้าง ขับวนหาที่จอด เจอรถคันหน้าจอดให้ผู้โดยสารลง แต่สงสัยทำไมจอดนานจัง อ้อ เขามีคนแก่ เดินไม่ได้ หญิงสาวมากับอากง อาม่า พนักงานห้างช่วยอุ้มอาม่าออกมาจากรถอย่างทุกลักทุเล เอ๊ะ จะไหวไหมวะนี่ เลยรีบลงจากรถวิ่งเข้าไปช่วยประคองอาม่าอีกคน เพราะอาม่าออกแรงไม่ได้เลย ยืนเองยังยืนไม่ได้ ผมโดนตัวอาม่าแล้วต้องตกใจ เพราะเนื้อตัวนุ่มนิ่มมากยิ่งกว่าเด็กๆ เสียอีก คงไม่มีกล้ามเนื้อเลย ไม่น่าเชื่อ
   อากงเอ่ยขอบคุณผมอยู่หลายรอบ ผมยิ้ม ตอบว่าไม่เป็นไรครับ จอดรถได้ก็รีบทำธุระ เสร็จแล้วก็ซื้อขนมปังฝรั่งเศสมากินกับน้ำพริกเผา ช่างคิดจริงๆ เลย กลับมาบ้านก็ดูตารางชีวิตมิวว่ากำลังทำอะไรอยู่ ตอนบ่ายแบบนี้คงจะทำกิจกรรมกลุ่มที่ฐาน
   อยู่บ้านแล้วกินจุอย่างเห็นได้ชัดมาก เดินไปเดินมาก็หยิบโน่นหยิบนี่กินเข้าปาก แต่ถ้าอยู่นอกบ้านไม่มีของกินก็ไม่อยากซื้อนะ แปลกดี ผมเป็นคนที่ไปไหนมาไหนคนเดียวตลอด แต่ที่ไม่ค่อยได้ทำก็คือนั่งในร้านอาหารกินคนเดียว อ้อ อีกอย่างที่ไม่เคยทำคนเดียวเลยก็คือดูหนังในโรง
   วันนี้ไม่มีฝน อากาศกลับมาร้อนอบอ้าวอีกแล้ว ฟังข่าวทีวีเขาบอกว่าเรากำลังเข้าหน้าฝน และจะเจอฝนอย่างเป็นทางการตั้งแต่กลางเดือนนี้เป็นต้นไป
    เอ้อ (รุ่นน้องในกลุ่ม Club RT) โพสภาพกำลังไปเที่ยวเกาะเสม็ด เห็นแล้วจี๊ด อยากไปสิ บ้านผมอีกหลังอยู่ริมหาดแม่รำพึงนี่เอง ตรงข้ามเกาะเสม็ด ห่างกันนิดเดียวเอง เล่าแล้วก็คิดถึงเขาเหมือนกันนะ
   ผมเจอเอ้อครั้งแรกตอนปี 99 ตอนนั้นผมจัดแข่ง Autocross ในชื่อของ Racing Club ครั้งแรกที่ลานจอดรถหลังห้างซีคอนสแควร์ เอ้อมาช่วยงานคนแรกๆ เลย ขับรถมาจากชลบุรี ผมรู้ทีหลังแล้วตกใจมาก ไอ้หมอนี่มันมาด้วยใจจริงๆ
   แถมไม่ได้มาครั้งเดียว จัดกี่ทีก็เจอเขาและกลุ่มรุ่นน้องอีกหลายคน จนพวกเขารวมตัวกันในชื่อ Club RT และยังคงอยู่มาถึงทุกวันนี้
   เย็นรดน้ำต้นไม้รอบบ้าน อาบน้ำ เข้าห้องนอนตั้งแต่หัวค่ำ ซ้อมเล่น Uke ไปด้วย เล่นเพลงแสงสุดท้ายที่มิวชอบแล้วก็คิดถึงเขา คืนนี้มิวมีซ้อมร้องเพลงเชียร์ และเพลงโรงเรียน
   คิดถึงมิว

[O'Pern]

2 พค 57
   วิ่งจัดเต็ม 1.10 ชม น้อยกว่าวันอื่น เพราะก่อนนอนไม่ได้จัดเตรียมชุดเอาไว้ ตื่นมาก็เสียเวลามากหน่อย แถมจะออกวิ่งดันลืมนาฬิกา ต้องเข้ามาในบ้านอีกครั้ง
                เมื่อวานเว้นการวิ่งไป 1 วัน ไม่อยากหยุดวิ่งเลยนะ กลัวเสียสถิติ แต่มีเหตุจำเป็นจริงๆ
   เช้านี้วิ่งแบบมีพลังเลยครับ เมื่อวานโหลดคาร์โบไว้เยอะ กินขนมปังฝรั่งเศสชิ้นเท่ากำปั่นไป 2 ก้อน สมัยก่อนกินกับแยม เมื่อวานมุขใหม่ กินกับน้ำพริกเผาแทน แต่มันก็อร่อยดีนะ น่าจะอ้วนน้อยกว่าเดิมอีกด้วย
   ขณะผมกำลังวิ่ง มิวคงจะตื่นกันแล้ว บรรยากาศค่ายจะเน้นระเบียบวินัยคล้ายของทหาร ตื่นมาก็ต้องออกกำลังกายกันทุกเช้า
   ช่วงนี้น้ำหนักเริ่มลงมาพอๆ กับตอนสงกรานต์ บางครั้งแอบมีกินของติงต๊องไปบ้าง รู้สึกย่ามใจที่เราวิ่งทุกวันแล้วพอจะคุมน้ำหนักอยู่แล้ว แต่ไอ้เรื่องกล้ามท้องสวยๆ นี่มันยังห่างไกลกับความเป็นจริงพอควร ผมต้องมีวินัยมากกว่านี้เยอะ
   ตลอดวันเฝ้าดูนาฬิกาแล้วก็นึกถึงว่าขณะนี้มิวกำลังทำอะไรอยู่นะ ผมมีตารางทำกิจกรรมของเขาอยู่ด้วย มีกิจกรรมอัดแน่นตลอดวัน แถมกลางคืนมีแคมไฟอีกด้วย น่าสนุกจริงๆ เลย

[O'Pern]

3 พค 57
   วิ่งจัดเต็ม 1.30 ชม ระยะเวลาการวิ่งเข้าใกล้เดือนที่ 4 แล้ว น้ำหนักแทบจะไม่ลงมากกว่าเดิมอีกแล้ว หรือว่ามันอยู่ตัวแล้ววะ นี่ขนาดวิ่งวันละ 1 ชม ทุกวัน ไม่มีหยุด คุมอาหารกลางๆ แต่ก็ไม่กินของทีทำให้อ้วนง่าย เน้นผักผลไม้
   เอ เราก็ทำครบทุกอย่างแล้วนี่นา ถ้าจะให้มากกว่านี้ ก็ต้องเป็นการออกกำลังกายเพิ่มแล้วล่ะครับ
   โห คิดหนักนะ ตื่น 0430 มาวิ่งทุกวัน ยังไม่พออีกหรือวะนี่ แต่ที่ผ่านมาก็ลดมาได้ 8 -9 กก ใจอยากจะให้ได้ถึง 10 ขอดูเลขสองหลักสักหน่อย
   เช้ามาอยู่ที่ทำงานเหมือนเดิม วันนี้มิวกลับจากเข้าค่ายแล้ว คิดถึงๆ ไม่ได้โทรหากันเลยนะ ครูบอกว่าไม่ต้องเอาโทรศัพท์ไป มิวก็เชื่อฟังตามนั้น แต่ตอนเช้าของวันเข้าค่าย ผมได้ยินครูถามว่ามีใครเอาโทรศัพท์มาไหม มีเด็กยกมือสิบกว่าคน ครูบอกให้เดินเอาไปเก็บไว้ที่พ่อแม่แทน
   เข้าใจพ่อแม่ครับว่าจะได้เอาไว้นัดหมายกันตอนให้มารับ เพราะโรงเรียนนี้จอดรถในโรงเรียนไม่ได้เลย ด้านนอกก็ยังจอดแบบลุ้นใบสั่งอีกด้วย แต่คำสั่งก็คือคำสั่งครับ เด็กพอมีมือถืออยู่กับตัวก็ชอบเอามากดเล่น ครูคงไม่อยากเห็นภาพนั้น ผมเข้าใจครูอย่างมาก
   โทรเช็คกับครูตอน 0100 ว่ารถจะกลับมาถึงโรงเรียนตามกำหนดการเดิมไหม ครูบอกว่าตามเวลาเป๊ะ ตอนนี้อยู่แถวบางนาแล้ว แต่จะกลับถึงโรงเรียนเมื่อไหร่ไม่รับปากนะ เพราะแปรเปลี่ยนไปตามการจราจร
   รับทราบครับ ทำใจกับจราจรได้ ไม่ได้ก็ต้องได้ล่ะนะ ถ้าจะอยู่ร่วมกันแล้ว ก็ต้องอยู่ด้วยกันอย่างมีความสุข
   อีกพักใหญ่โทรถามครูอีกครั้ง กะว่าคงจะต้องถึงโรงเรียนกันแล้วแน่ๆ แล้วก็เป็นจริง ครูบอกว่ามาถึงแล้ว ตอบสั้นๆ แล้วก็วางสายเลย ไม่เป็นไร ไม่ว่ากัน คงจะติดธุระ
   นัดหมายกันไว้ว่าให้มิวเดินกลับมาที่ร้านขายของเอง แต่จู่ๆ เกิดสงสาร แดดแรงจัดมากครับ เดินราว 1 กม ต้องตากแดดจัด แบกเป้หนักอีกด้วย เลยตัดสินใจขี่จักรยานไปรับเขา
   ขี่แป๊บเดียวก็ถึงแล้ว เราคุ้นเคยถนนเป็นอย่างดี รู้ว่าจุดไหนอันตราย จุดไหนผ่านได้สบายๆ เหล่านี้สำคัญมากนะ แต่คุ้นเคยก็จะทำให้เราประมาทได้เช่นกัน เช่นผิวทางเท้าบนสะพานพุทธนั้นลื่นมาก ยิ่งรถไหลลงมาแล้วต้องเบรกนี่ไถลลื่นล้มได้ง่าย โดยเฉพาะพวกที่สูบลมยางแข็งๆ ยิ่งกลิ้งง่ายเข้าไปใหญ่ หนำซ้ำเซ็ทเบาะสูงช่วงขาถูกต้องทำให้แตะพื้นไม่ถึง ต่างจากพวกรถแม่บ้านหรือชาวบ้านรถห่วยๆ ถูกๆ กากๆ เซ็ทกันแบบมั่วๆ แต่พวกนี้ขี่ช้า ขาถึงพื้น เราจึงไม่ค่อยเห็นรถเหล่านี้ล้ม
   ไปถึงประตูโรงเรียน ได้ยินรุ่นพี่ร้องเพลงมาร์ชประจำโรงเรียน ขี่เข้าไปด้านใน เห็นกำลังยืนตั้งแถวเรียงเดี่ยวสองฝั่งถนน ร้องเพลงพร้อมปรบมืออำลาน้องๆ เฮ้ยย แม่งเจ๋งว่ะ
   เด็ก ม1 ส่วนใหญ่จะมีผู้ปกครองมารับครับ ขนาดผมเองยังเปลี่ยนใจมารับเลย กำลังจะเง้อมองเด็ก ดูไม่ออกครับ แต่งชุดนักเรียนเหมือนกันหมด แถมใส่หมวกแก๊ปเหมือนกันอีก ปิดหน้าปิดตา มองไม่เห็น ต้องดูเป้ และหุ่นของลูก สักพักก็เจอที่ตรงทางออกหน้าประตู
   มิวก้มหน้าก้มตาเดินกลับบ้าน คงไม่ได้ชะเง้อมองใคร เพราะนัดกันไว้ว่าให้เขาเดินกลับบ้านเอง ผมตะโกนเรียกให้มิวหยุดรอ เอาเป้าหลังของเขามาแขวนไว้บนแฮนด์ ส่วนด้านล่างของเป้จะวางบนเฟรมรถพอดีเป๊ะ ขี่แล้วไม่แกว่งอีกด้วย เหมือนสั่งทำมาเลย
   ยืนร่มกันแดดให้มิวถือ ส่วนผมใส่หมวกปีกกว้างขี่ช้าๆ เดินคุยกับมิวไปตลอดทางจนถึงร้าน
   ลูกโดนแดดจนผิวแดงก่ำ หน้าตาโทรมๆ บอกว่าเหนื่อย อยากกลับบ้านเลย โอเค จัดไป
   ขึ้นรถก็นั่งคุยกันแป๊บเดียวมิวก็หลับเสียแล้ว พอถึงบ้านปลุกก็ยังไม่อยากจะตื่น แซะออกมาจากรถ บอกให้ไปอาบน้ำล้างตัวนอนพัก และรื้อข้าวของออกจากเป้ส่งผ้าที่ใช้แล้วไปซัก ผมเอาถุงนอนกางออกตากกลางห้องโถงในบ้าน พร้อมสอนมิวว่าก่อนเก็บถุงนอนให้ตากทิ้งค้างคืน เพื่อดูว่ามีแมลงหรือเศษใบไม้ใดๆ ติดมาบ้างหรือไม่ เผื่อเราใช้ครั้งต่อไปจะได้ไม่ต้องมาทำความสะอาดอีก
   นึกว่ามิวจะนอนต่อ ที่ไหนได้ อาบน้ำแล้วสดชื่น หยิบเอา IPhone มาเล่นอีกแล้ว กลายเป็นคนละคนเลยตอนนี้ ไปไหนมาไหนต้องมีไอ้แท่งนี้จากสตีฟจ็อบติดตั้วไปด้วย ราวกับว่ามันเป็นอวัยวะชิ้นที่ 33
   มิวจ้อง IPhone อยู่ถึง 2 ชม เห็นเขาเหนื่อยๆ กลับมาก็ไม่อยากดุว่าอะไร เดี๋ยวจะคิดว่าพ่อชอบดุ เป็นห่วงสายตาและสุขภาพเขามากกว่าครับ เพราะการเล่นมือถือก็คือร่างกายเราจะหยุดนิ่งกับที่ ไม่ได้เคลื่อนไหวออกกำลังกาย สายตาก็จ้องจอ คอก็ก้มจนหลังโค้ง ดูแล้วมีแต่ผลเสียล้วนๆ เด็กได้ความสนุกอย่างเดียว โทษของมันจะตามมาในภายหลัง เขายังไม่โดน เลยไม่ตระหนัก
   มิวนอนหลับตั้งแต่เย็น ผมเลยเข้านอนหัวค่ำตามไปด้วย

[O'Pern]

4 พค 57
   เริ่มหงุดหงิดที่น้ำหนักทรงๆ ไม่เห็นลงมาเหมือนเมื่อก่อนเลย ลงวันละนิดๆ ก็ยังดี แต่นี่แม่งนิ่งมาเป็นเดือน
   เช้านี้ซัดไป 2 ชม มันซะเลย พอวิ่งเสร็จมาชั่งน้ำหนักดูเห็นว่าลดลงไป 2 กก ก็ดีใจแบบหลอกๆ รู้อยู่เต็มอกว่าระหว่างวันกินน้ำเข้าไปมันก็จะกลับมาหนักพอๆ กับของเดิม
   เช้านี้แม่ทำโจ๊กครับ อร่อยมากๆ เมื่อก่อนชอบกินโจ๊กบางกอก รสชาติดี แต่พอเห็นเขาทำทีเดียวเลิกเลย แม่งเอาน้ำมันหมูเป็นลิตรๆ เลย เทใส่หม้อโจ๊กใหญ่ๆ กวนให้เข้ากัน มารู้ทีหลัง เขาทำเพื่อไม่ให้โจ๊กติดหม้อ หึหึ นี่เอ็งไม่คิดถึงคนกินของเอ็งบ้างเลยหรือ
   วิ่งเสร็จมากินโจ๊กต่อ อัดขิง และผักเยอะๆ มิวบอกว่ายังไม่หายเพลีย ขอหยุดเรียน 1 วัน โอเค จัดไป เช้านี้เลยไม่ได้ไปไหน อยู่บ้านกันพร้อมหน้า
   มิวดู DVD ภรรยาเก็บข้าวของจัดระเบียบตู้ ผมเล่น Uke พอสายมิวไปส่งการบ้านที่คุมอง ยกขโยงไปกันทั้ง 3 คน กลางวันกินร้าน Sizzler ซื้อของในซุปเปอร์เล็กน้อย ผมเลือกเอาพวกเครื่องดื่มทีมีหัวบุกผสมมาหลายขวด อยากลองกินดู ดูชนิดที่มันให้พลังงานน้อยๆ หน่อย
   บ่ายๆ กลับมาพักผ่อนที่บ้านต่อ มิวเพลิดเพลินกับสตีฟจ็อบ ภรรยานอนหลับ ผมก็เล่น Uke เหมือนเดิม แหกปากร้องเพลง ร้องให้ลูกได้ยิน ไหนว่าทำให้ดูเป็นตัวอย่างแล้วลูกจะซึมซาบแล้วทำตามไง แม่งไม่เห็นเป็นจริงแบบที่เขาว่าเลย
   เย็นภรรยาออกไปธุระข้างนอก ลูกขอตามไปด้วย และหาข้าวเย็นกินกัน ส่วนผมไม่กินมื้อเย็นครับ กินพวกผลไม้แทน
   เดินไปเดินมาในบ้าน เห็นรถ 180SX ยางหน้าซ้ายแบน เฮ้ย ตกใจมาก ไปทับอะไรมาตอนไหนวะ หักพวงมาลัยและกลิ้งล้อดูก็ไม่พบร่องรอยของมีคมอะไร
   เอาอีกแล้วมึง เจอไสยศาสตร์อีกแล้ว
   ขับรถไปปั๊ม บอกให้ช่างลองถอดล้อมากดน้ำ ช่างดูอย่างละเอียด บอกว่าไม่มีปัญหาอะไร พร้อมเติมลมยางให้ เบ็ดเสร็จคิดเงินไป 40 บาท
   เฮ้ยย เกิดอะไรขึ้น จู่ๆ ลมยางหายไปโดยยางไม่รั่วได้ไงวะ หลายเดือนก่อนก็เคยเป็นแบบนี้มาแล้วครั้งหนึง ตอนนั้นกดน้ำแล้วเจอซึมที่ขอบ ช่างบอกเกิดจากยางเริ่มเสื่อม ก็ทำการอัดกาวดำๆ ที่ขอบล้อด้านในให้
   แต่วันนี้ล่ะ มันหาต้นเหตุที่ลมรั่วไม่เจอ งงโคตร
   กับจักรยานของผมก็เคยเป็นนะ เดือนก่อนลมยางหลังหาย ด้วยความขี้เกียจปะ เลยสูบลมแล้วใช้ไปเรื่อยๆ จนทุกวันนี้มันไม่รั่วแล้ว
   ปาฏิหาริย์มีจริง สิ่งศักดิ์สิทธิ์มีจริงด้วย

[O'Pern]

5 พค 57
   วิ่งไปอีก 1.15 ชม อยู่กับลูกนอนเร็วครับ ราว 0900 ก็ชวนกันปิดไฟนอนแล้ว เด็กๆ นี่เรื่องนอนสำคัญมาก นอนมาก ตัวยิ่งสูงใหญ่ ร่างกายจะพัฒนาตอนเขาหลับ
   วิ่งจนเหนื่อยอยู่ตัวแล้ว อยากให้น้ำหนักลงกว่านี้อีกสักหน่อย จะได้เอาไปคุยได้ว่าลดลง 10 กก แต่มันยากเย็นจริงๆ นะ เหลืออีก 2 วันก็จะวิ่งครบ 4 เดือนแล้ว สองเดือนแรกโอเคเลย ลงช้าๆ ต่อเนื่อง เดือนที่ 3 ก็พอได้ แต่มาเข้าเดือนที่ 4 นี่แม่งนิ่งๆ เลย นิ่งจนกูโมโหแล้วนะโว๊ยยย
   เช้านี้ซดนี้ผลไม้ที่ซื้อมาจากห้างยกกิน 1 อึกแล้วออกไปวิ่งเลย เป็นน้ำบีทรูทผสมเสาวรส เลือกที่ข้างขวดเขียนว่าไม่ใส่สารเติมแต่ง ไม่มีน้ำตาล ไม่ใช้วัตถุกันเสีย
   เข้ามาบ้านก็ซัดมื้อเช้าเลย วันนี้สุดยอดมาก เป็นเนื้อปลาเก๋าทอดกินกับยำมะม่วงเหมือนพวกปลาสำลีแดดเดียวน่ะ ซัดคนเดียวเกลี้ยง เครื่องเคียงก็มีผักโหระพา ใบสะระแหน่ แครอทลวก แถมด้วยไข่ต้มอีกฟอง กินกับข้าวกล้องสีม่วง
   วิ่ง 1 ชม น้ำหนักผมจะลด 1 กก แค่คอยระวังให้ระหว่างวันอย่าไปกินอะไรติงต๊อง น้ำหนักก็จะไม่ขึ้นมามากกว่าเดิมเหมือนตอนก่อนออกวิ่ง
   วันหยุดฉัตรมงคล หยิบเอาเสื้อสีเหลืองมาใส่ มิวขอติดรถไปเรียนพิเศษด้วย นั่งคุยกันไปตลอดทาง ให้เขาเล่าเรื่องราวต่างๆ ในวันเข้าค่าย
   อยู่ในรถก็จิบน้ำผลไม้ที่เหลือไปด้วยจนหมดขวด ขวดก็ไม่ใหญ่นักหรอก ยี่ห้อไม่ค่อยดัง แต่ก็รสชาติดีนะ สงสัยอย่างเดียวว่าถ้าไม่ใส่น้ำตาล ไม่ปรุงแต่งกลิ่น รส สี ทำไมมันถึงหวานมากขนาดนี้วะ
   ส่งมิวที่รถไฟฟ้าเหมือนเดิม ช่วงออกตัวผมมองกระจกข้าง ดูว่ารถหลังโล่งก็กดเลย แต่ข้างหน้าผมมีลุงขี่มอเตอร์ไซค์ย้อนศรมาอย่างเร็ว แต่แทนที่เขาจะหยุดรอให้เราขับผ่านไปมันก็จบ แต่เปล่า เขากลับเบนรถกินเลนล้ำเข้ามามากขึ้นเหมือนกับว่าจะอ้อมรถผมไป ทำให้มอเตอร์ไซค์คันที่ขับตามหลังผมมาอย่างถูกต้องนั้นตกใจกับพฤติกรรมของลุง โหห ใจคอลุงแม่งจะหลบผมเพื่อไปเฉี่ยวเพื่อนมอเตอร์ไซค์ด้วยกันเชียวหรือวะนี่
   ช่วงเช้าทีทำงานฝนตกหนักมาก ตกมา 2 ล็อต สองวันก่อนเพิ่งจะล้างรถเอง วันนี้เล่นกูเสียแล้ว ปกตินี่ผมแทบไม่ค่อยจะล้างเลยนะนั่น หึหึ
   อยู่ที่ทำงานก็ช่วยงานทุกอย่าง ยก แบก เข็น อันนี้เรื่องปกติ หิวๆ ก็กินน้ำเต้าหู้ กินผลไม้ไป วันนี้กินกล้วยน้ำว้า ผมกินกล้วยแทบทุกวันเลย อะไรที่เขาว่าดีเราก็จัดหามากินซะ ไม่ลำบากอะไรก็ทำๆ ไป ทีของไม่ดี ของอ้วนๆ ยังเสือกหาซื้อมากินได้นี่นา
   อดมานาน เข้าบ้านตอนบ่ายหิวโฮก เปิดตู้เย็นเจออะไรก็อยากกินไปหมดเลย กินทั่งถั่วลันเตาอบ ปลาเส้นแบบทาโร่ หอยลายอบ เมล็ดธัญพืชอบแท่ง โห แม่งเยอะว่ะ เก็บกดชัวร์เลย
   เย็นหาอะไรทำ ออกแรงกันหน่อย เอาให้ร่างกายได้ขยับเยอะๆ หน่อย ได้ใช้พลังงาน ไม่อยู่นิ่ง ไม่อยู่เฉย เดี๋ยวแม่งหิวอีก ต่อมอิ่มอักเสบกำเริบ
   เอารถ 180SX มาล้างเล่น หึหึ ล้างเล่นจริงๆ ปกตินานๆ จะล้างสักที ช่วงนี้อยากออกแรง ล้างรถเสร็จก็รดน้ำต้นไม้ต่อ จนฟ้าเริ่มมืดก็อาบน้ำ เข้าห้องนอน อ่านหนังสือ เปิดไอแพดเช็คข่าว เจอแผ่นดินไหวที่เชียงราย ศูนย์กลางอยู่ อ พาน มีความเสียหายหลายจุดกระจายไปทั่วภาคเหนือ
   เฮ้ยย ลุงสมัคร ลุงใจดีที่อยู่เชียงราย อ พานพอดีเลยนี่ผมจำได้แม่น 

[O'Pern]

6 พค 57
   วิ่งซัดจัดเต็มไป 1.20 ชม เมื่อวานไม่กินอะไรตั้งแต่ห้าโมงเย็น รีบนอนหัวค่ำ ชิงหลับก่อน กลยุทธเดิมๆ ของผมได้ผลว่ะ เช้านี้น้ำหนักลดลงมานิด
   เข้ามาบ้านกำลังจะเปลี่ยนชุด ย่อตัวลงเหมือนนั่งยองๆ หยิบของ รู้สึกเจ็บแปล็บที่หัวเข่าซ้าย เฮ้ยย เกิดอะไรขึ้น ไม่เคยกระแทกอะไรเลย ทำเอาเสียว ต้องรอดูกันต่อไปยาวๆ
   เช้ากินกระเพราไก่ ใส่เห็ดหลายๆ อย่างลงไปผัดด้วย จะเรียกว่ากระเพราเห็ดน่าจะตรงกว่า เห็ดเยอะกว่าไก่ กินกับไข่ต้ม ข้าวกล้องเหมือนเดิม มีแครอทลวกอีก 1 กำมือ กระเทียมสดอีกนิดหน่อย
   เช้านี้หยิบเอากางเกงตัวเก่ามากๆ สมัยสิบกว่าปีก่อนมาใส่ ไม่น่าเชื่อว่าเมื่อก่อนแต่งตัวกวนตีนจริงๆ กางเกงตัวนี้ผมตัดขาให้มันลอยเหนือข้อเท้ามานิดหน่อย นี่ถ้าอวบอ้วนอยู่แล้วใส่แบบนี้นะ โคตรตลกเลย
   เริ่มผอมลงอย่างเห็นได้ชัดแล้ว ขนาดภรรยาทักว่าพอแล้ว ผอมพอแล้ว หึหึ ยังหรอก ยังไม่มีกล้ามท้องสวยๆ เลย
   กางเกงขาลอย ต้องเลือกรองเท้าให้เข้ากันด้วย ไม่งั้นจะดูแปลกๆ ไม่เข้ากัน หยิบเอารองเท้าเล่นเรือใบมาใส่ เป็นรองเท้าโปร่งๆ ใส่แล้วมองเห็นผิวหนัง ไอ้รองเท้าคู่นี้ก็ไม่ได้ใส่มานานจนลืมไปแล้ว ที่จริงผมมีรองเท้าสไตล์นี้อีกสองคู่ สมัยหนุ่มๆ เล่นกีฬาทางน้ำบ่อยมาก โปรดสุดคือวินเซิร์ฟ สมัยเรียนมหาวิทยาลัยรถผมจะมีวินเซิร์ฟแบกอยู่บนหลังคา และมีจักรยานเสือหมอบอยู่ที่ด้านเบาะหลัง (ยกเบาะหลังออกทั้งแผง) รถผมทั้งคันมีแต่เบาะคู่หน้าคู่เดียว ไม่ได้ทำเพื่อแต่งซิ่ง แต่ทำไว้เพื่อใส่ของใช้จำเป็น
   ไปส่งมิวก่อนแล้วเลยไปที่ทำงาน เช้านี้รถติดหนักมาก ใช้เวลานานกว่าจะมาถึงร้านขายของ ตอนเช้าฝนตกพอดี ใส่รองเท้าเตรียมลุยมาอีกด้วย เลยเดินแบบไม่กลัวเปียกฝน แต่พอลุยเสร็จกลัวเท้าเหม็นแทน ขี่จักรยานไปซื้อน้ำเต้าหู้มาเก็บเอาไว้กินตอนหิว
   ตอนสายโทรหาลุงสมัครที่อยู่อำเภอพาน เชียงราย ถามข่าวคราวลุง ลุงบอกมันไหวกันทั้งคืน ข้าวของในบ้านตกหล่นลงมา จะนอนก็นอนไม่หลับ มันมี After Shock ตลอดคืนจนถึงเช้านี้ก็มีเป็นระยะ แรงๆ หน่อยอีก 3 ครั้ง ต้องอยู่กันแบบหวาดระแวง
   โห สถานการณ์แม่งกดดันว่ะ ลุงเองก็ไม่เคยเจอแบบนี้ตั้งแต่เกิดมา น่าเห็นใจมากๆ ลุงอยู่คนเดียวอีกด้วย นี่ถ้าผมอยู่ใกล้จะเข้าไปอยู่เป็นเพื่อนลุง จริงๆ นะ ลุงแกมีน้ำใจกับผมมาก ผมโพสในเวปจักรยานว่าจะไปเชียงราย ขอคำแนะนำเจ้าถิ่น ไม่มีใครตอบกลับมาเลย แต่พอไปถึงลุงสมัครโทรมาหาผมเฉยเลย บอกว่าจะเที่ยวไหนบ้าง แผนเป็นอย่างไร จะนอนไหน กินไหน มานอนบ้านลุงได้ หลังไม่ใหญ่ แต่มีที่ให้นอนนะ
   ประทับใจครับ เหตุการณ์ครั้งนั้นเกิดเมื่อเดือนกุมภาพันธ์ปี 55
   เข้ามาบ้านอีกทีตอนบ่ายๆ หิวจัด รีบชิงกินข้าวก่อนเลย กลัวหิวมากๆ จะงุ่นง่านเดินหาขนมยัดใส่ปากอีก อุ่นข้าวกล้อง กินกับไก่ผัดกระเทียมพริกไทย แบบสำเร็จรูปของโรซ่า ผลคือไม่ผ่านครับ กินกันตายพอได้ ยังห่างไกลกับคำว่าอร่อย กินแล้วไม่รู้ว่ากำลังกินอะไรอยู่ ไม่มีรสและกลิ่นของกระเทียม ยังดีที่ให้เนื้อไก่มาแต่เนื้อๆ ไม่มีหนังหรือมันมาปน
   ก็ถือว่าเป็นการทดสอบลองชิมอาหารสำเร็จรูปในท้องตลาดนะ ชิมมาหลายอัน เข้าตาเข้าปากแค่ไม่กี่อันเอง และมีเพียงรุ่นเดียวที่ผมยังซื้อกินประจำ นั่นคือเนื้อปลาปรุงรสพร้อมทานของชาวเล ผลิตภัณฑ์เขามี 3 รุ่น อร่อยทั้งหมด ปลาสลิดผัดพริกแกง แกงเขียวหวาน กินกับข้าวกล้องร้อนๆ ใช้ได้เลย น้ำหนักเบามาก ซองละ 35 บาท ถ้าไปเที่ยวต่างจังหวัดนี่กินกับข้าวเหนียวผมว่ายังอร่อยเลย (ยังไม่เคยลอง)
   กินเสร็จก็อิ่มนะ แต่ปากยังอยากกินโน่นนี่อยู่เลย ทำไงดี เปิดตู้เจอถั่วลันเตาอบก็กินไป 1 ถุง ซัดต่อหลังจากข้าวเลย โหห เริ่มดุ
   นี่ไง ถึงได้บอกว่าผมจะอ้วนก็เพราะตอนอยู่บ้านนี่แหละ อยู่นอกบ้านไม่สะดวกกิน เราก็ไม่กิน เจอร้านแพงๆ นี่ยิ่งไม่สนใจใหญ่เลย ตอนไปพวกห้างไฮโซกลางเมืองนี่สบายใจได้เลย ได้แต่เดินมองครับ หิวก็หิว แต่ไม่เคยกินเลย เสียดายเงินมากๆ รู้สึกว่ามันแพงเว่อร์ แบบให้พวกเทพมากิน
   เปิดคอมฯทำงานเขียนต่อ อ่านพวกเวปจักรยานไปด้วย นี่ผมตอบกระทู้มากเข้ากลายเป็นมีคนโทรมาสอบถามเรื่องจักรยานเยอะเลยนะ อย่างตอนเช้าวันนี้ก็มีโทรมาถามความคิดเห็นของรถที่ใช้เกียร์ดุม ก็บอกเขาไปตามตรงให้เขาพิจารณาเอาเอง ที่ผมไม่ชอบอย่างแรกเลยคือมันใช้ดุมปลดไม่ได้ ส่งผลให้ถอดล้อมาปะยางลำบาก อีกข้อคือเรื่องน้ำหนักตัวดุมอย่างเดียวนี่หนักเกือบ 1 กก เลย แค่สองข้อนี้ก็ทำใจให้ชอบยากแล้วล่ะ
   ข้อดีของเกียร์ดุมก็มีเยอะ อย่างแรกเด่นสุดเลยคือแนวโซ่จะเป็นเส้นตรงเป๊ะ ไอ้นี่สำคัญมากตอนขึ้นเขาครับ จะยืนโยกอย่างไรแนวโซ่ก็ไม่เบี่ยง ถ้าเป็นตีนผีล่ะก็ เจอคนขี่แบบแนวโซ่เฉียงแล้วออกแรงกดเค้นแรงๆ ตอนขึ้นเขามักจะเจอปัญหาโซ่ขาด
   แล้วก็ออกมาสไตล์เดิม คือภูมิใจว่ากูเจ๋ง กูแกร่ง แรงกูเยอะ กูกดบันไดจนโซ่ขาดเลย มึงเห็นไหม
   หึหึ ไอ้ควายครับ โซ่จักรยานนี่ทนแรงดึงได้เป็นตัน แต่ต้องดึงตรงๆ เท่านั้น ถ้าบิดหรือเฉียงมันบ่อยๆ เข้า สลักยึดข้อก็จะค่อยๆ หลุดออก
   ฉะนั้น ใครขี่จักรยานแล้วทำโซ่ขาดไม่ได้แปลว่าเจ๋ง แปลว่าขี่ไม่เป็นต่างหาก จะเรียกว่าโง่ก็ไม่ผิด
   เหมือนพวกเด็กซิ่งขับรถแล้วเครื่องพังน่ะครับ หลายคนแม่งภูมิใจมากเลยนะว่ากระทืบจนเครืองพังได้
   โหห เทพเหี้ยๆ เลยครับพี่น้อง
   เครื่องยนต์นีเขาทำมาทนมากๆ เลยนะ ใช้แบบไม่ดูแลก็ยังอยู่ได้หลายแสนกิโลเมตร  แล้วมึงเป็นใครมาจากไหน ขับรถใหม่ๆ เครื่องใหม่ๆ แล้วทำพัง มีเหตุผลเดียวก็คือ “ขับไม่เป็น” ไม่ก็ “ขับผิดวิธี”
   ไหนๆ ก็เล่ามาแล้ว จัดเต็มเลยก็แล้วกันเกี่ยวกับเกียร์ดุมครับ
เด่น
-   แนวโซ่ตรงตลอดเวลา กดบันได้ได้เต็มที่ โอกาสโซ่ขาดน้อยมาก
-   ไม่มีชิ้นส่วนยื่นห้อยเฉียดพื้น เหมาะแก่ทางป่า ทางลุย
-   ระบบปิด ทนทานมาก แทบจะไม่ต้องบำรุงรักษาอะไรเลย (ถ้าไม่ได้เอาไปจอดแช่น้ำ)
ด้อย
-   น้ำหนักมาก เฉพาะดุมนี่ราว 1 กก
-   อะไหล่หายากมากๆ (แต่มันก็ทนมากเช่นกัน)
-   ชิ้นส่วนกลไกเยอะมาก แต่ละยี่ห้อ แต่ละแบบก็ต่างกันไป
-   ซ่อมยาก (หาคนซ่อมเก่งได้น้อย ถ้าเจอจงรีบผูกสัมพันธ์ไว้)
-   โมดิฟายเฟืองด้านในไม่ได้ ปรับแต่งอัตราทดไม่ได้ ต้องไล่ที่จานหน้าอย่างเดียว
-   ใช้ดุมปลดไม่ได้ จะลำบากตอนถอดล้อ (ขนย้ายรถ หรือปะยาง)
-   ต้องพกประแจขันล้อไปด้วย เบอร์ 14 หรือ 15 นี่แหละ (เผลอๆ ต้องพก 2 ตัว ไม่รู้ว่าตอนขันแล้วนอทอีกฟากจะหมุนตามด้วยไหม)
-   ต้องระมัดระวังเรื่องความตึงหย่อนของโซ่ เพราะล้อที่เลื่อนร่นเข้า จะทำให้สายเกียร์หย่อนตามไปด้วย
-   ราคาแพงมาก ยิ่งไฮเทคยิ่งแพง ยิ่งเฟืองทดเยอะ ยิ่งแพง ยิ่งอยากได้เบา ยิ่งแพงมากเข้าไปใหญ่ (ทะลุ 3 หมื่นบาท)
กล่าวโดยภาพรวมของเกียร์ดุมแบบกว้างๆ นะครับ ถ้าเจาะจงเป็นรุ่นจะละเอียดยิบย่อยมาก ของทุกอย่างล้วนมีข้อดีข้อเสีย ใครอยากใช้ก็พิจารณาดูเอาว่าเหมาะกับไลฟ์สไตล์ของตัวเราหรือไม่ครับ

[O'Pern]

7 พค 57
   วันนี้ครบรอบ 4 เดือนที่ผมออกวิ่งแล้ว ในที่สุดก็ทำได้แค่ลดลง 9 กก ไม่ได้ถึง 10 ตามที่ตั้งใจไว้ ไอ้กิโลสุดท้ายนี่แสนเข็ญจริงๆ ครับ แต่ก็ละความพยายามหรอกนะ ผมอาจจะยังทำอะไรไม่ถูกต้องก็เป็นได้ ต้องทดลองวิธีใหม่ๆ ไปเรื่อย อย่างเช้านี้วิ่งเสร็จก็มาโดดเชือกต่ออีกหน่อย ไม่นานนักหรอกครับ แค่ 100 ทีเอง หอบแฮ่กเลย เหนื่อยกว่าวิ่งเสียอีก ต้องแกว่งแขนเหวี่ยงเชื่อกรักษารอบแขนให้สัมพันธ์กับจังหวะการกระโดด
ส่งมิวที่รถไฟฟ้า ช่วงนี้มิวเรียนชีววิทยาของ ม1 และคณิตศาสตร์ ชอบก็จัดกันไปครับ ไม่บังคับกัน จะอะไรก็สุดแท้แต่ ถ้าใจเด็กเขาเอาเสียอย่างแล้ว เขาจะทำได้ดีเสมอ
เย็นนี้ผมมีประชุมในงานเปิดตัวงานแข่งดริฟท์ที่เจ้าเอกจัดที่ร้านอาหาร บ้านต้นซุง แถวเลียบทางด่วนรามอินทรา เยื้องกับบ้านพี่สาวผมเอง บ่ายนี้เลยไปดูเฟอร์นิเจอร์ที่ Crystal Design Center – CDC เดินเปิดหูเปิดตาอัปเดทชีวิตตัวเองไปด้วย เห็นบางสิ่งที่เราไม่เคยเห็นก็แปลกตาดี บางชิ้นไม่น่าเชื่อว่าช่างคิดไปได้
ไม่ได้มาที่นี่นานหลายปีเลยนะ จำทางเข้าไม่ได้เลย ฝนตกหนักอีกด้วย โชคดีเจอที่จอดรถในร่ม  เลยเดินสบายหน่อย ไม่น่าเชื่อว่าเดินอยู่ 2 ชม ยังได้แค่ร้าน SB Furniture แค่ร้านเดียวเอง
   ใกล้เวลานัด 0500 ก็ไปตามนัดที่ร้านอาหาร ผมรับปากเอกว่าจะช่วยเป็นกรรมการให้ตลอดปี 57 นี้ เขามาหาเราให้เราช่วย ไม่เหลือบ่ากว่าแรงก็ช่วยกันไปครับ พี่น้องกัน
   ดูตามแผนที่แล้วขับไปช้าๆ เอกบอก “พี่เลี้ยวเข้าซอยมาแล้วแค่ 10 เมตร ก็จะเจอทางเข้าอยู่ขวามือ” โอเค แบบนี้ง่ายมาก ขับตามเอกบอกเลย เลี้ยวซ้ายเข้าซอยปุ๊บก็เจอทางเข้าด้านขวา หักเลี้ยวเข้าไปทันที
   สาดดดดดด แม่งเป็นทางวันเวย์ ฉิบหาย งานเข้า รถสวนพุ่งออกมาเต็มเลย เบนรถหลบพร้อมโบกมือขอโทษตลอดทาง
   ฝนยังตกปรอยๆ ต้องวนหาที่จอดรถอีก แถมร้านผับชื่อ Wheels อยู่ไหนยังไม่รู้เลย ไม่เคยมาเลย ไม่ได้เข้าผับมากว่า 20 ปี
   เห็นพวกรถซิ่งรถแต่งจอดอยู่ลิบๆ เลยขับไปดู แล้วก็เจอครับ หาที่จอดแล้วเข้าไปในร้านทันที เดินไปอย่างหน้าตาชัวร์มาก
   หึหึ ไม่รู้จักใครสักคนเลยว่ะ นั่งแม่งโต๊ะหน้าประตูเลยนี่แหละวะ โต๊ะอื่นมีคนจับจองกันเกือบหมดแล้ว โทรบอกเอกว่าผมมาถึงแล้ว รายงานตัว เขาจะได้ไม่เป็นห่วง
   เจอคนแรกคือ “กัลป์” เป็นบรรณาธิการบริหารนิตยสาร Automobil Racing Cars ตามมาด้วย “ไผ่ Invade” เพื่อสนิทที่ร่วมจัดงานของเอก มี “ป๊อบ P Style” เจ้าป๊อปนี่แหละที่มานั่งคุยกับผมตั้งแต่แรกจนแยกย้ายกันกลับบ้านตอนสองทุ่ม
   ใครผ่านไปผ่านมาก็ได้ป๊อบช่วยแนะนำให้รู้จัก แนะนำหลายคนเลยครับ แต่จำได้ไม่กี่คน ฮ่าๆ หน้าใหม่ๆ ไฟแรงมากันเยอะมาก มากันเป็นทีมใหญ่เลยก็มีพวกทีมจากค่ายยาง ส่วนทีม PTT นี่เน้นดาราและคนหน้าตาดี
   บรรยากาศผับ 100% บางโต๊ะเปิดเหล้ากิน พูดคุยกันสนุกสนาน ผมคุยกับเอกและป็อบเป็นส่วนใหญ่ อ้อ มี เล็ก Project M อีกคนด้วย
   สักพักพิธีกรเรียกกรรมการของปีนี้ขึ้นเวทีสัมภาษณ์เปิดตัว มีการพูดนิดหน่อย ผมเน้นบอกนักแข่งให้ศึกษากฎกติกาอย่างละเอียด เพราะผมจะให้คะแนนตามกฎนั้นอย่างเคร่งครัด พิธีกรถามเล็กว่าช่วงนี้ทำอะไรอยู่บ้าง เล็กทำสถานบันเทิงแนวผับหลายแห่ง ส่วนผมตอบไปหน้าตาเฉยว่าผมอยู่บ้านเลี้ยงลูกอย่างเดียวครับ
   เอกเอาเสื้อของกรรมการมาให้ แต่มันตัวใหญ่มาก เป็นเสื้อเชิร์ตแนวเดิมๆ ที่คุ้นตากัน มีเบอร์ L นี่เล็กสุดแล้ว ใหญ่กว่านี้ก็มี XL หึหึ ผมอยากได้ M ว่ะ
   คุยกับเอกถึงกติกาอยู่นาน กฎหลายข้อผมดูแล้วว่ามันจะยากสำหรับกรรมการ เช่นดูว่ามีการหมุนแต่งล้อหน้าขณะเข้าโค้งไหม ใช้เบรกมือไหม ชิด Apex ที่กำหนดไว้ไหม ฯลฯ
   เอกเลยบอกว่าผมไม่ต้องกังวลมากเกินไป เพราะจะมีอีกทีมเป็นลูกมือกรรมการช่วยดูในรายละเอียดต่างๆ เช่นการวัดความเร็วขณะเข้าโค้ง จะมีเครื่องมือวัดความเร็วยิงที่ตัวรถเลย
   ในงานมีผมเพียงคนเดียวกระมังที่นั่งอ่านกฎกติกา คนอื่นอาจจะบอกเอาไว้ทีหลัง วันนี้ขอเฮฮาไว้ก่อนก็เป็นได้ ผมอ่านเพราะว่าถ้าข้องใจก็จะได้ถามเจ้าเอกผู้จัดงานได้ทันท่วงที
   นั่งคุยกับป๊อบเรื่องลูก ลูกผม 12 ปี ลูกเขา 4 ปี แนวทางไม่ค่อยเหมือนกัน ไม่ใช่ปัญหาหรอก ผมเชื่อว่าขอให้พ่อแม่ดูแลลูกเองอย่างใกล้ชิด ไม่ว่าวิธีใด สไตล์ใด ก็สามารถเลี้ยงลูกให้ดีได้ทุกคน
   แนะนำป๊อบเรื่องสุขภาพหลายอย่าง เมื่อก่อนป๊อบหุ่นผอมบางเลย แต่ตอนนี้ตัวหนาล่ำบึกเพราะเล่นกีฬาเยอะมาก ล้วนเป็นกีฬา Extreme เช่น เจทสกี ดำน้ำ ฯลฯ เห็นแล้วน่าอิจฉานะ ได้ใช้ชีวิตเต็มที
   ในงานเห็นวัยรุ่นสูบบุหรี่กินเหล้ากันเยอะ มันก็คงเป็นธรรมดาของวัยเขาล่ะนะ ผมเองไม่เคยแตะของเหล่านี้ คือเรามีเป้าหมายชัดเจนตั้งแต่เด็กเช่นกันคือต้องรักษาสุขภาพเอาไว้ให้ดีที่สุด ฝันของผมมันยาก ยาวไกล จะทำสำเร็จเมื่อไหร่ก็ไม่รู้ ฉะนั้น อย่าให้เรื่องสุขภาพมาบั่นทอนกำลังที่จะไปสู่ฝัน
   เล็กขอตัวกลับไปก่อน เขานัดลูกชายไว้ ผมกับป๊อบก็กลับตามในอีกพักหนึ่งตอน 0800 พอดี ขากลับนี่ฝนหายตกแล้ว การจราจรภายนอกก็กลางๆ ไม่ถึงขั้นโหดสัส เลยลองของขับข้างล่างไปจนถึงด่วนพระราม 9 จะได้ประหยัดเงินค่าทางด่วนด้วย
   ขับโล่งๆ มาได้แป๊บเดียวก็ติดตรงแยกพระราม 9 อยู่นานพอควร ยังดีที่หลุดมาได้ก็โล่งตลอด อัดยาวขึ้นทางด่วนพระราม 9 ได้เลย แค่ 30 นาทีก็มาถึงบ้านแล้วครับ นี่ถ้าไม่ติดตรงถนนพระราม 9 คงจะเร็วกว่านี้อีกมาก
   มาถึงบ้านก็เจอลูกนอนดูหนัง Tin Tin ผมชอบการ์ตูนเรื่องนี้นะ ผจญภัย สนุกดีเหมือนกัน เป็นของเบลเยี่ยมครับ ที่โน่นออกเสียงว่า “แตง แตง”
   ดูหนังกันสักพักก็ให้มิวรีบเข้านอน พรุ่งนี้ตื่นแต่เช้า ต้องไปโรงเรียนสวนกุหลาบอีกแล้ว คราวนี้ไปลงทะเบียนครับ

[O'Pern]

8 พค 57
   เช้านี้รีบออกจากบ้าน มิวมีงานลงทะเบียนเรียน ม1 ที่โรงเรียนสวนกุหลาบ ต้องรีบไปแต่เช้า อยากได้บัตรคิวเบอร์แรกๆ หน่อย จะได้เสร็จเร็วๆ
   เป็นอีกวันที่หยุดวิ่งอีกแล้ว ตื่นมาก็อาบน้ำแต่งตัวเลย กินข้าวแล้วก็รีบออกจากบ้าน มื้อเช้าวันนี้เป็นแกงจืดเต้าหู้ ไข่เจียวใส่วุ้นเส้น กินกับข้าวกล้อง แต่มิวกินแค่ไม่กี่คำก็บอกอิ่ม ผมรู้ว่าไม่อิ่มจริงหรอก ไม่อยากกินมากกว่า เขาชอบกินแต่พวกของอ้วนๆ เบคอน ไส้กรอก ฯลฯ พอไม่ให้กินก็บอกอิ่มแล้ว จัดไป ไม่ว่ากัน โตแล้ว
   รีบขับรถไปจอดในโกดัง รีบเดินไปโรงเรียนเพียงเพื่อรับบัตรคิว แต่ไปถึงก่อนเวลา ครูยังไม่แจกบัตรคิว ก็เลยต่อแถวกันเพื่อรับบัตรคิวอีกที จะเรียกว่าต่อคิวเพื่อรับบัตรคิวก็ได้
   แต่เอาเข้าจริงเขายังไม่ได้แจกบัตรคิวตอนนี้ แจกแค่เอกสารเพื่อเตรียมลงทะเบียนต่างหาก ถึงตอนนี้มิวต้องไปตรวจเครื่องแบบ ทรงผม ถ้าผ่านก็จะได้รับบัตรคิว ส่วนผู้ปกครองก็ไปนั่งฟังปฐมนิเทศในห้องประชุม แยกกันคนละส่วน
   ขณะที่ผมนั่งอยู่ก็มีผู้ปกครองใกล้ๆ มาบอกว่า ต้องฉีกเอกสารใบแรกให้เด็กถือไว้นะ ให้รีบนำไปให้เด็ก
   อ้าว งงสิ ตอนรับเอกสารไม่เห็นครูบอก
   วิ่งครับ วิ่ง วิ่ง วิ่ง ไปถึงห้องโถงที่มิวนั่งก็มองไม่เห็น เด็กๆ หัวเกรียน แต่งชุดเหมือนกันหมด ผมเลยยืนด้านหน้าที่โล่งๆ ให้มิวมองเห็นชัดๆ แล้วก็ไม่ผิดหวัง ใจเราส่งถึงกันได้ แป๊บเดียวมิวรีบวิ่งมาหา ผมกำชับให้มิวรีบๆ ทำวิธีใดก็ได้ที่จะได้รับบัตรคิวให้เร็วที่สุด
   ผมรีบวิ่งกลับไปยังห้องประชุมใหญ่อีกครั้ง นั่งฟังครูแต่ละฝ่ายให้คำแนะนำ นั่งฟังอยู่นานเลยครับ แต่ก็ดีที่ได้รู้ข่าวอัปเดทใหม่ๆ ของโรงเรียนบ้าง จนจบก็ต้องวิ่งไปหาลูกที่นั่งรออยู่อีกห้อง ถ้าเขาได้คิวที่ 1-20 ก็สามารถเข้าไปลงทะเบียนชำระเงินได้เลย
   โชคดี มิวได้คิวที่ 14 ไปต่อคิวในห้องประชุมอีกครั้ง หลังจากนี้ก็แค่จ่ายเงิน แล้วก็เสร็จสิ้นพิธีทั้งหมดแล้วล่ะ มิวมีสีหน้าไม่ค่อยดี บอกอยากอ๊วก เลยให้เขาไปที่ห้องน้ำ สักพักเดินกลับมาบอกอ๊วกไม่ออก
   ไม่ต้องสงสัยเลยครับ เหตุเกิดจากตอนเช้ากินข้าวแค่ 2-3 คำ พอจับแยกกับผม มิวก็แทบไม่ได้กินน้ำเลย เด็กน่ะครับ ยังดูแลตัวเองไม่เป็น หิวมาก ตาลาย ระหว่างต่อคิวชำระเงินก็เดินไปเดินมาเข้าห้องน้ำ แต่ก็อ๊วกไม่ออก
   พอเสร็จสิ้นทุกอย่างจะพากินข้าว แถวหน้าโรงเรียนมีร้านอาหารอร่อยๆ มากมาย แต่มิวบอกอยากกินต้มเลือดหมูแถวร้านขายของ เจ้าประจำที่เขาชอบมาก แต่นั่นคือต้องเดินอีก 15 นาทีข้ามสะพานพุทธกลับมาอีกฟากนะ
   รับได้ก็โอเคครับ จัดไป ระหว่างเดินก็สอนเขาอีกครั้ง
   “เห็นไหมพ่อบอกแล้วไงว่าอาหารมื้อเช้าสำคัญมาก คราวนี้เข้าใจแล้วนะ”
   มิวพยักหน้ารับ ตอนนี้โต้ตอบอะไรไม่ได้แล้วล่ะ หน้าตาแบบไม่สบายเอาเสียเลย
   ผมจะปรับเปลี่ยนกลยุทธการสอนลูกไปเรื่อยๆ ครับ สอนจากคำพูดเขาก็ไม่เชื่อ ทำให้ดูเขาก็ไม่สน ก็เลยปล่อยให้เจอเข้ากับตัวเอง หวังว่าคราวนี้คงจะเข้าใจอย่างลึกซึ้งแล้วนะ
   กลับมาถึงร้านขายของก็ขอเข้าห้องน้ำอ๊วกอีก แต่ก็อ๊วกไม่ออก พอกินต้มเลือดหมูเข้าไปหมดจานคราวนี้สดชื่นเลย บอกให้พ่อช่วยไปซื้อชาดำเย็นใส่มะนาวให้มิวหน่อย โอเค จัดให้ ลูกรัก
   ผมไปธุระที่ธนาคาร มิวบอกจะขอนอนพักอยู่ที่นี่ เขามีทำฟันตอนเย็น วันนี้หมอนัดไปใส่เครื่องมือ (ใส่เหล็กดัดฟัน) ภรรยาผมจะเป็นคนพาไป เขาจะได้ซักไซร้ถามหมออย่างละเอียด เพราะตัวเขาเองก็เคยดัดฟันมาก่อน ส่วนผมไม่มีประสบการณ์ในเรื่องแนวนี้เลย เคยแค่ผ่าฟันคุด 3 ซี่ หึหึ ตอนนั้นฟันมันล้มอยู่ใต้เหงือก ถอนแบบธรรมดาก็ไม่ออก ต้องใช้เลเซอร์ผ่าฟันตัดออกเป็น 2 ชิ้น แล้วใช้คีมดึงออกมา สาหัสว่ะ
   กลับมาบ้านเปลี่ยนชุดสบายๆ ลองชั่งน้ำหนักดู เฮ้ยย น้ำหนักลดลง 10 กก ตามเป้าแล้วโว๊ยย คงเป็นเพราะเมื่อวานตลอดบ่ายจนถึงค่ำกินอาหารน้อยมาก ในงานเลี้ยงเปิดตัวที่ผับก็กินแค่ไส้กรอก 3 ชิ้น กับข้าวเกรียบ 3 ชิ้น ในงานมีให้กินแค่นี้เอง แต่ก็ดีเหมือนกัน ไม่อ้วนดี ตอนบ่ายเมื่อวานผมก็กินแค่กล้วยน้ำว้าไป 3 ผล
   ลด 10 กก ได้ตามเป้าก็ดีใจสิ แต่พอหันมาดูพุงก็รู้ว่าห่างไกลกับคำว่า Six Pack เหลือเกิน ไอ้พวกนั้นมันต้องนอนในห้องฟิตเนสกันแน่ๆ
   บ่ายนี้กินน้ำเต้าหู้ทำเองถ้วยใหญ่ มีกล้วยน้ำว้าสำรองไว้เผื่อหิว เย็นเอารถพ่อคันใหม่ไปลองขับดู เห็นจอดนิ่งๆ มานานหลายวัน กลัวแบตฯจะเสีย แวะเข้าศูนย์จะไปถามเจ้าหน้าที่ว่าเมื่อไหร่จะถึงเวลาเปลี่ยนน้ำมันเครื่อง แต่ในศูนย์รถเยอะมากๆ จอดลำบาก เลยวนรถกลับออกมา แวะซื้ออาหารปลา แล้วก็กลับเข้าบ้าน
   ตกเย็นชักหิวว่ะ เปิดตู้เย็นเจอส้มโอ เย้ๆ จัดไปหลายชิ้นเลย ต้องอย่าย่ามใจ น้ำหนักเพิ่งจะลดลงมาได้ต่ำสุด ต้องประคองมันเอาไว้ให้ได้นานที่สุดนะ
   ตกเย็นเปิดช่อง 3 เจอลูกน้องเสื้อแดงแต่ใส่สูทสองคนนั่งคุยกันแก้ต่างให้รัฐบาลที่โดนศาลพิพากษาตัดสินไปแล้ว คือสรยุทธ และ สุขุม นวลสกุล ขี้ข้าทักษิณเลียแบบไม่ยอมเลิกราจริงๆ
   ยังไม่พอ จบช่อง 3 เปิดไปช่อง 9 ก็เจอไอ้อาจารย์คนเดียวกันนี่แหละ พล่ามปกป้องรัฐบาลอยู่ และบอกว่าสิ่งที่ลุงกำนันทำอยู่นั้นมันไม่ถูกต้อง ที่ถูกต้องก็คือ “ต้องให้มีการเลือกตั้งเท่านั้น”
   อีกหนึ่งในนักวิชาการสันดานทาสกลุ่มสู้แล้วรวยครับ

[O'Pern]

9 พค 57
   วิ่งฉลองลดได้ครบ 10 กก วิ่งไปดีใจไป เราผ่านจุดที่ยากมาแล้ว แต่ต้องเจอจุดที่ยากกว่านั่นคือ “รักษาน้ำหนักตัวให้ได้ระดับนี้ต่อไปเรื่อยๆ”
   ผมว่าวิ่งอย่างเดียวคงไม่พอแล้วล่ะ คุยกับบางคนเขามีอาการข้อเขาเสื่อม ได้ยินแล้วหนาวเลย เอาไงดีวะ แต่ผมชอบวิ่งนะ มันสะดวกมากๆ ไม่ต้องอยู่กลางแดดเหมือนขี่จักรยานอีกด้วย ถ้ามีเวลาน้อยๆ นะ ผมว่าวิ่งนี่แหละครับ เหนื่อยกว่ากีฬาใดๆ เลย
   ถ้าอยากรู้ก็ลองวิ่งสัก 15 นาที เทียบกับขี่จักรยาน 15 นาทีก็ได้ วิ่งเหนื่อยเร็วกว่า แต่ก็เสี่ยงเรื่องข้อเข่ามากกว่าเช่นกัน
   วันนี้ลุงกำนันนัดชุมนุมใหญ่อีกครั้ง นี่ผมไม่ได้อัปเดทเรื่องลุงกำนันไปเสียนานเลย พาลูกเข้านอนเร็วด้วยน่ะครับ แถมบางวันเขากลับมาบ้านก็อยากดู DVD พักผ่อนก็เลยตามใจเขา
   มิวใส่เหล็กดัดฟันมาเมื่อวานนี้ พูดจาไม่ถนัด กินไม่ถนัด ขนาดให้กินกล้วยยังกัดไม่ได้ บอกว่าเจ็บฟัน ต้องหั่นเป็นชิ้นเล็กๆ ใส่ชามให้จิ้มกิน อดทนหน่อยครับ สุดท้ายฟันจะเรียงกันอย่างสวยงาม แปรงฟันทำความสะอาดก็ง่าย คางจะเรียวเล็กเข้ารูปสวย
บ่ายช่างของ 3BB เข้ามาติดตั้งระบบ High Speed Internet เชยดีไหมครับ คนอื่นเขาใช้กันมาสิบปี แต่ผมเพิ่งจะติดตั้งกับเขาวันนี้เองแหละ เหตุผลก็คือไม่อยากให้ลูกใช้อินเทอร์เนทแรงๆ อยากจะยื้อไว้ให้นานที่สุด แต่ครั้งนี้เป็นความต้องการของพ่อผมที่ต้องใช้สัญญาณ wifi เลยขัดไม่ได้
   อะไรจะเกิด ผมก็ต้องยอมรับล่ะนะ โลกมันเปลี่ยนไปแล้ว ก็ได้แต่หวังว่ามิวคงจะใช้เทคโนโลยีอย่างถูกทาง ใช้มันอย่างสร้างสรรค์ ใช้มัน ไม่ใช่ให้มันใช้เรา

[O'Pern]

10 พค 57
   วิ่งเพื่อชีวิตไปอีก 1.15 ชม เป็นการวิ่งเข้าสู่เดือนที่ 5 โห นี่วิ่งกันทรหดจริงๆ เลย พอเรามีเป้าหมายแล้วเราก็จะมุ่งมั่นไง น้ำหนักก็ลงมาได้เกือบ 10 กก แล้ว บางวันคุมหลุดหน่อยก็ตีขึ้นนิดๆ เป็น 9 พออีกวันวิ่งก็ลงมาเป็น 10 ยังไงก็สุดแท้แต่ ผมจะไม่กลับไปอวบอ้วนแบบเดิมอีกแล้วล่ะ
   เช้านี้ไปส่งมิวเรียน และผมไปอยู่ร้านขายของเหมือนเดิม คิดว่าน่าเบื่อมันก็จะเบื่อ คิดว่าได้ทำงานช่วยพ่อแม่ มันก็ทำให้เราสุขใจได้ ทั้งหลายทั้งปวงในโลกนี้ จะสุขหรือทุกข์ มันอยู่ที่วิธีคิดของตัวเราเองทั้งสิ้น
   ตอนเวลาจะทำงานอะไร ผมจะคิดต่อว่าคนรอบข้างเราเขาได้ประโยชน์หรือไม่ ถ้าตัวเราพอจะทำประโยชน์ให้คนได้บ้างก็ทำไป ไม่เห็นยากเย็นอะไร บางงานเป็นงานออกแบบ ผมคิดค่าแรงไม่ถูก คือไม่ได้เหมารับสร้างให้เขาด้วยไง ปกติก็จะคิดกันเป็น % ของตัวเนื่องาน ถ้าคิดแบบนี้ ผมได้เดือนละหลายหมื่นบาทเลย แต่นี่บางทีผมก็เขียนให้ฟรีๆ ซะงั้น คิดเงินไม่ถูก ก็ไม่ต้องไปคิดมัน ผมไม่กลัวเปลืองสมอง เพราะยิ่งคิดจะยิ่งฉลาด
   อยู่ร้านขายของจนบ่าย นัดเจอมิวที่ห้างเหมือนเดิม มิวชอบกินบะหมี่ แต่ดัดฟันแล้วจะกัดอาหารลำบาก เลยกินก๋วยจั๊บแทน เลือกแบบเส้นที่กัดง่ายๆ หน่อย แต่เอาเข้าจริงก็กินไม่หมด เหลือให้ผมกินต่อเพียบเลย เอ้า จัดไป เสียดายของ
   ห้างจัดโปรโมชั่นลดราคาขนมจากต่างประเทศขนานใหญ่ มีให้ชิมเพียบ ผมนี่อย่างชอบเลย หยิบชิมไล่ไปเรื่อย แต่ก็ไม่กล้ากินเยอะนะ เกรงใจเขา อายด้วย ขนมอย่างดีเลย แต่ก็ไม่ซื้อหรอกนะ ยังมีภารกิจลดพุงอยู่
   เดินดูรองเท้าต่อ แม่งเอ๊ยยย เจอแต่คู่แพงๆ ไอ้รุ่นเก่าที่เราใช้อยู่ก็หมดเสียแล้ว รู้งี้น่าซื้อเก็บไว้อีกคู่ ดูข้าวของเพื่ออัปเดทตัวเอง ดูแล้วเกิดความคิดสร้างสรรค์ดีนะ อย่างวันนี้เจอเป้สำหรับวิ่งของ Lowie’s Alpine (อาจสะกดผิด ขออภัย ซัดสดๆ หน้าจอ) เป็นเป้หลังขนาด 15 ลิตร น้ำหนักเบามาก เด่นที่ด้านหน้าสายสะพายสามารถใส่กระติกน้ำได้ 2 ใบ ชอบว่ะ แต่ผมไม่รู้จะไปวิ่ง Cross Country ที่ไหน นี่ถ้าอยู่บ้านสระบุรีก็ดีสินะ วิ่งลุยขึ้นลงเนินให้สนุกไปเลย
   หมดมุขก็เข้าร้านหนังสือครับ เจอไอเดียของเราที่คิดไว้หลายปีแต่ดันไม่ยอมทำ เจอคนอื่นเอาไปทำเสียแล้ว ยืนมองมันแบบสะใจ หึหึ มึงมันช้า มึงมันไม่กล้า ใจมึงไม่เหมือนเมื่อก่อนแล้ว
   สักพักมิวเลิกเรียนแล้วมาเจอที่จุดนัดพบ ขอซื้อหนังสืออีกแล้ว ซื้อแล้วจะอ่านหรือเปล่าก็ไม่รู้ เดือนก่อนซื้อมาจากงานสัปดาห์หนังสือเป็น Harry Potter ชุดใหญ่เลย หนักมาก ลากกลับบ้านมาให้ ทุกวั้นนี้ยังไม่เคยเปิดอ่านสักหน้า
   อะไรไม่ลำบากยากเย็นให้ได้ก็ให้ไปครับ แต่บางทีการทำแบบนี้ก็เหมือนการตามใจเด็กมากเกินไป เลี้ยงลูกนี่ไม่ใช่เรื่องง่ายเลยนะ ผมหมายถึงเลี้ยงให้เติบโตแบบมีคุณภาพนะ ไม่ใช่แค่เลี้ยงให้มีชีวิตรอด
   ชวนมิวกินซุปเห็ดที่ร้านซานตาเฟ่ มิวหูผึ่ง ผมเห็นเขากินอาหารได้น้อยไง แต่ถ้าเป็นพวกซุปจะกินง่ายกว่ามาก คิดว่ามิวจะกินแค่ซุป เอาเข้าจริงสั่งสเต็คไก่เลย เฮ้ยย เอ็งเคี้ยวได้หรอ ผมสั่งสปาเก็ตตี้ผัดขี้เมาทะเล อร่อยมากเลย รสชาติเข้มข้น เนื้อกุ้งสดมาก (หรือไม่ก็แช่สารกรอบ)
   เย็นมาถึงบ้านมิวรีบแปลงร่างเป็นมนุษย์ wifi เสพสูบสัญญาณ เปิดโทรศัพท์เล่นอย่างสนุกสาน ตอนนี้มิวมีอวัยวะชิ้นนี้ 33 แล้ว ดีใจด้วยนะ (ประชด)

[O'Pern]

11 พค 57
   เช้านี้วิ่งแค่ 1 ชม แต่ 30 นาทีหลังวิ่งแบบไล่โซนหัวใจจาก 1-5 ลากยาวโซนละ 1 นาที เหนื่อยโคตรๆ เลย พอวิ่งโซน 5 นี่แม่งรู้สึกว่าขากูจะขวิดแล้ว อีกหน่อยเดียวกูจะต้องกลิ้งแน่ๆ
   วิ่งแบบนี้เหงื่อออกเพียบครับ สบายตัวดีจริงๆ อากาศไม่ร้อนมาก เมือคืนฝนตกหนัก ลมพัดแรง แต่ตกไม่นาน เช้านี้ถนนเลยไม่เปียกนัก สองจิตสองใจแล้วล่ะว่าจะวิ่งหรือจักรยานดี สุดท้ายเลือกวิ่งเพราะสะดวก รวดเร็ว ไม่ต้องเตรียมอุปกรณ์ใดๆ เลย
   ถ้าเลือกขี่จักรยานก็ต้องเติมลมไว้ตั้งแต่ตอนเย็น เติมน้ำใส่กระติกไว้ล่วงหน้า จะแช่เย็นหรือไม่ก็แล้วแต่ชอบ ตามด้วยจัดเตรียมไฟหน้า ไฟท้าย ซึ่งของผมตอนนี้มันพังหมดแล้ว ไฟหน้ากากๆ แบบไฟซูมของจีนพังแล้ว เปิดไม่ติด เก็บไว้นานๆ ก็เสียเองได้ ทั้งๆ ที่ไม่ได้ใส่แบตฯคาเอาไว้ด้วย ไฟท้ายก็พังเช่นกัน เป็นอันว่าต้องหาข้อมูลเรื่องไฟหน้าไฟท้ายใหม่อีกครั้ง คราวนี้จะซื้อของดีๆ หน่อยแล้ว จะได้ทีเดียวจบ
   เตรียมรถเสร็จก็ต้องเตรียมชุดและอุปกรณ์ของคน ของผมนอกจากเสื้อ กางเกงแล้ว ยังมีผ้าคลุมหัวซับเหงื่อ ไอ้โม่งคลุมหน้า ผ้าปิดปากปิดจมูก ถุงมือ ถ้าขี่นานๆ ก็จะใส่เสื้อยืดธรรมดาไปตอนเช้า พอสายจะเปลี่ยนเป็นเสื้อจักรยาน เพราะผมขี่แต่เช้ามืดไง ใส่เสือยืดสีขาวขี่ แต่ชุดจักรยานของผมเป็นสีดำล้วน ยังไม่นับ รองเท้า ถุงเท้า ถุงมือ โทรศัพท์ ฯลฯ
   ยิ่งถ้าช่วงไหนขี่ติดๆ กันบ่อยๆ นะ ต้องไปเก็บข้าวของที่ตากไว้มาล่วงหน้า บางชิ้นก็แห้งไม่ทันใช้ อย่างรองเท้านี่นะ ถ้าลุยมาไม่โหดก็จะใช้แค่ผ้าชุบน้ำเช็ดพอ เอาไว้หมดฝนแล้วค่อยล้างอย่างเป็นทางการ
   มีอุปกรณ์รถ อุปกรณ์คน ยังต้องมีเสบียงอีกด้วย ผมเพิ่งจะมาเตรียมเสบียงจริงจังก็ปี้นี้เองมั้ง เมื่อก่อนก็หากินข้างๆ ทาง ใช้ชีวิตง่ายๆ แต่มันก็มักเป็นอาหารห่วยๆ ไขมันสูง โซเดียมสูง บ้างก็มีแต่แป้ง ของทอด โห ทำลายสุขภาพโดยตรงเลยว่ะ ไม่เอาๆ เตรียมไปเองดีกว่า
   ถ้าเป็นพวกน้ำก็จะกินน้ำเต้าหู้ ผลไม้ กล้วย แอ๊บเปิ้ล ฝรั่ง ฯลฯ ที่บ้านมีอะไรก็ปอกใส่กล่องไปกินกลางทางเลย ไม่ค่อยได้ซื้อของกินข้างนอกบ่อยนัก จะกินก็เป็นพวกอาหารหนัก เช่นพวกก๋วยเตี๋ยว ข้าวแกง
   ระยะหลังขี่น้อยลงมาก ไม่ชอบแดดแรงจัด รู้สึกได้ชัดเจนว่าตอนเหนื่อยมากๆ แล้วเจอแดดแรงเข้าผสม ผมจะเจ็บแปล็บที่สะบักหลังได้ง่าย สังเกตหลายทีแล้วล่ะ
   วิ่งน้อยก็เข้ามาบ้านเร็ว เจอพ่อแม่กำลังนั่งคุยกันว่าจะไปร้านถูกและดี ร้านนี้อยู่ในฟู๊ดแลนด์ จะเอาใกล้บ้านมากสุดก็ต้องไปถึงจรัลสนิทวงศ์ ผมเลยเสนอว่าเขามีอีกสาขานะ แต่อยู่ไปทางมหาชัยโน่นเลย ขับไปอีกกว่า 20 กม พ่อแม่สนใจ ผมเลยอาสาขับรถไปให้ ตัวเองก็ไม่เคยไปหรอกครับ แต่เคยเห็นตอนขี่จักรยานผ่าน    
   ขับไปง่ายมาก ตรงตลอด 25 กม ก็ถึงแล้ว ร้านสวยดูดีมากเลย ผมจะสั่งข้าวกล้องกิน พนักงานบอกไม่มี อ้าว ว้า สาขาอื่นเขายังมีเลยนะ
   ตอนอยู่ในรถก็พูดคุยกันตามประสาพ่อแม่ลูก ปกติตอนอยู่บ้านก็เห็นหน้ากัน แต่คุยกันน้อย ต่างคนต่างทำงานของตัวเองอยู่ ตอนขับรถนี่แหละ เลยเป็นเวลาว่างสบายๆ ที่คุยกันอย่างอิสระ
   เจอรถแปลกๆ ใหม่ๆ ผมก็จะเล่าให้พ่อแม่ฟัง เจอ CX-5 ก็บอกว่าไอ้ตัวนี้ดีมาก เด่นที่ใช้เครื่องยนต์ดีเซล เจอ Step Wagon Spada ก็บอกดีอีกแล้ว นั่งสบาย กว้างขวาง ไม่ใหญ่มากนัก ขับง่าย ฯลฯ
   คุยไปคุยมา แม่บอกให้ผมขาย 180SX ไปซะ แล้วหาซื้อรถใหม่ใช้ มันเก่ามาก จอดแล้วน้ำมันเครื่องซึมหยด แม่คงรำคาญ แต่ผมเสียดายไง รถ FR ของญี่ปุ่นราคาถูกๆ ทุกวันนี้ไม่มีแล้วนะ และจะไม่มีทางหาได้อีกแล้วด้วย แถมรถคันนี้เป็นรถนำเข้า สั่งเข้ามาเอง ถ้าขายตอนนี้คงได้ราว 6.5 แสน ไปซื้อ Nissan Juke ยังต้องเพิ่มเงินเลย
   คุยเรื่องรถที่ชอบ ลึกๆ แล้วผมยังชอบรถเปิดประทุนครับ แต่อีกใจก็ชอบรถใหญ่ๆ ที่ใส่จักรยาน หรือขนเรือได้ อืมม จะได้ขนเรือกันบ่อยขนาดไหนเชียวนะ แต่ถ้าเป็นรถเปิดประทุนล่ะก็ ได้มันส์กันทุกวันแน่นอน
   ได้แค่คิดแหละ ไม่ซื้อหรอก เก็บเงินให้ลูกเรียนหนั้งสืออีกหลายปีครับ เขาฝันยิ่งใหญ่มาก อาจต้องใช้เวลานานกว่าจะสานฝันสำเร็จ ถ้ามีเงินทุนรำรองเอาไว้ก่อนก็จะสบายใจหน่อย
   กินอิ่มแล้วกลับบ้านเลย แต่ดันอยากกินโน่นกินนี่อีก ซือขนมปังกรอบจืดๆ จากฟู๊ดแลนด์มากินกับน้ำพริกเผาต่อ เปิดตู้เย็นเจอน้ำเต้าหู้ก็ยกซดอีก อยู่บ้านนี่กินเยอะมากจริงๆ มั่นใจแล้วครับว่าอ้วนเพราะอยู่บ้านนี่แหละ มันว่างไง กินจุบกินจิบไปเรื่อย
   กลางวันเริ่มสำนึกผิด กินแตงโมแทน แต่ก็อยู่ได้ไม่นาน อยากกินโน่นนี่อีกแล้ว เฮ้ยย ต่อมอิ่มอักเสบ
   วันนี้เพิ่งจะว่างเปิดคอมฯบันทึกไดอารี่ชีวิตย้อนหลังไป 3 วัน อาจเล่าตกหล่นบ้างก็ต้องปล่อยมันไป ผมชอบพิมพ์สดๆ ข่าวการเมืองคึกคักแต่ผมดันไม่ค่อยได้ติดตามเท่าไหร่ รู้ข่าวว่าอีเลวโดนปลดแล้ว แต่ก็ยังแถ หมก ซุก เก็บตัว ให้ลูกน้องคอยออกสื่อตามทีวีช่องต่างๆ มาแก้ตัวแทน อย่างวันนี้ก็มีสมุนมาออกช่อง Thai PBS บอกว่านายกไม่ผิดกรณีจำนำข้าว เพราะเป็นแค่ผู้ให้นโยบาย ไม่ใช่ผู้ปฏิบัติ ถุยยยยย
   บ่ายแก่ๆ หน่อยลูกกลับมาบ้านแล้ว พักนี้เริ่มกลับเร็ว เมื่อก่อนอยู่เรียนจนมืดค่ำเลย

[O'Pern]

12 พค 57
   เมื่อวานวันหยุด กินจุบจิบเยอะไปหน่อย เช้านี้มาวิ่งชดใช้ความผิดของตัวต่อ ซัด 1 ชม พอแล้ว แต่เปลี่ยนการวิ่งเป็นแบบไล่โซน 1-5 แทน ไอ้นี่โคตรโหดเลย แต่ก็ซาดิสม์ดีครับ กลัวอย่างเดียวคือข้อเข่าเสียนี่แหละ
   ได้ยินคนพูดกันเยอะเลยนะว่าวิ่งแล้วข้อเข่าเสีย แต่ก็ไม่รู้ว่าเขาวิ่งกันแค่ไหน อย่างไร ผมเดินสายกลางว่ะ ถ้าร่างกายเราส่งสัญญาณเตือนอะไร ผมก็จะรับฟังมัน จะลองวิ่งแบบนี้สักพัก ดูว่าจะลดน้ำหนักลงได้อีกไหม ส่วนพุงกับกล้ามท้องนี่มันแทบไม่มีอะไรคืบหน้าเลยสักนิด
   วิ่งวอร์ม 10 นาที จากนั้นก็วิ่งไล่ตั้งแต่โซน 2-3-4-5 ข้ามโซน 1 ไปเลย เพราะหัวใจมันเต้นแรงเกินไปแล้ว ทำแบบนี้ 3 รอบครับ เหนื่อยโคตรๆ เลย เหงื่อกระฉูด มองที่แขนเห็นเม็ดเหงื่อค่อยๆ ผุดออกมา โหดดีว่ะ
   จากนั้นเริ่มไปไม่ไหวแล้ว วิ่งแค่โซน 2-3 สลับกันจนครบ 1 ชม เหนื่อยเหี้ยๆ เลย กลัวข้อเข่าพังด้วย
   วันนี้มีอาหารเช้าแปลกใหม่ คือเนื้อปูผัดพริกขี้หนู กินกับไข่ดาว อาหารผัดมีน้ำมันหน่อย เลี่ยงเป็นใช้น้ำมันคาโนลา ไม่ได้อ้วนน้อยลงกว่าเดิม เพียงแต่ได้ไขมันที่มีประโยชน์ต่อร่างกายมากกว่าน้ำมันปาล์ม
   ช่วงนี้ขับรถ Nissan 180SX บ่อย จู่ๆ มันก็วิ่งลื่นปรู๊ดขึ้นมาเฉยเลย ชอบมาก กดแล้วติดตีน ภาษาจักรยานเรียกพุ่ง ฮ่าๆ แต่ยังไงก็ไม่เหมือนกับรถเกียร์ธรรมดาหรอกนะ รถ AT มันมีจังหวะดึงนิดหน่อย ถ้าเรารักษารอบเครื่องถูกต้อง คิกดาวน์ได้แม่น ก็จะได้ความฉับไวขึ้นมาหน่อย
   บ่ายเข้ามาบ้านได้แป๊บเดียว หยิบเอาขนมปังกรอบมาทาน้ำพริกเผากิน กัดไปได้แค่คำเดียว มิวโทรมาเรียกให้ไปรับหน่อย บอกว่าไม่เรียนแล้ว ปวดตา อยากกลับบ้าน
   ให้มิวไปเจอกันในห้างที่จุดนัดพบ เริ่มผิดปกติแล้วไหมล่ะ ตั้งแต่มี wifi ที่บ้าน มิวเรียนแค่ช่วงเช้ามาหลายครั้งแล้ว สงสัย แต่ไม่ได้พูดอะไรออกไป เห็นว่าใกล้จะเปิดเทอมแล้วด้วยน่ะครับ วันที่ 15 นี้ก็ต้องไปเรียนแล้ว
   กลับถึงบ้านก็เป็นไปตามคาด เล่น IPhone ดู DVD จนถึงเย็น
   สตีฟจ็อบ มึงทำผลิตภัณฑ์ที่เปลี่ยนแปลงโลกได้จริงๆ
กูยอมรับมึงเลย

[O'Pern]

13 พค 57
   วันนี้วิสาขะบูชา ร้านผมหยุด 1 วันครับ แต่ก็ไม่ได้ไปไหนหรอกนะ ยังคงออกวิ่งเหมือนเดิม เช้านี้เปลี่ยนเป็นวิ่งแบบเดิมแล้ว ไม่เอาสลับช่วงแล้ว วิ่งเร็วๆ ข้อเข่ากระแทกมาก กลัวพังจริงๆ ยังต้องใช้งานมันอีกนาน
   ซัดไป 1.30 ชม หยิบขนมปังกรอบชิ้นเล็กๆ 1 แผ่นใส่เข้าปากก่อนออกวิ่ง ช่วงดื่มน้ำก็ลองกินน้ำผสมวิตามินซีของ C Vit ก็โอเค สดชื่นดี แต่ไม่รู้สึกพิเศษต่อร่างกายเหมือนตอนดื่ม ACV – Apple Cider Vinegar ไอ้นี่สดชื่นแบบตื่นตัวมากเลย
   แม่ไปตลาด ซื้อโจ๊กมาฝาก มีปาท่องโก๋ด้วย แต่กินไปแค่ตัวเดียว ไม่กล้ากินเยอะ มันอ้วนแถมไม่ดีต่อร่างกาย แป้งคุณภาพต่ำ+น้ำมันเลว โห ไม่น่าเชื่อว่าตอนเด็กๆ นี่กินเล่นเป็นถุงเลย มีซาลาเปาร้านโนเนมแต่รสชาติดีอีกกล่อง เป็นสต็อคเอาไว้กินตลอดวัน
   ภรรยาพามิวไปเรียนพิเศษอีกแล้ว ชอบเรียนจริงๆ เลย พ่อแม่ไปไหว้พระต่างจังหวัด ไปไหนยังไม่รู้เลย เขาบอกเอาไว้คิดกลางทาง ผมเลยอยู่บ้านคนเดียว
   อากาศร้อนจัดครับ ยิ่งอยู่บ้านนี่ยิ่งเห็นได้ชัด เดินผ่านแดดยังแสบแขน นึกถึงพวกที่ตกนรกนี่มันจะร้อนขนาดไหน
   เริ่มหิว เปิดตู้เย็นหยิบเอาน้ำมะพร้าวสำเร็จรูปมากินยี่ห้อ Coco ของค่ายมาลี ไอ้นี่ผมตั้งใจซื้อมาลองกินแทนพวกเครื่องดื่มเกลือแร่ เพราะให้พลังงานน้อยกว่า ขวดขนาด 360 cc ให้พลังงานแค่ 80 Kcal พลังงานจากไขมัน 0 Kcal เด็ดขาดที่มีโพแทสเซียมมากกว่ากล้วย 1 ผล รสชาติพอได้ครับ ไม่หวานมาก แต่ผมว่าไม่มีขายใน 7-11 แน่ๆ ชอบอีกอย่างคือเปิดฝามาแล้วมีซีลฟอยด์อีกชั้น และขวดเป็นพลาสติคแข็งแรง ปากขวดขนาดใหญ่ ดื่มกินได้สะดวก และเก็บขวดเอาไว้ใส่ของใส่น้ำกินต่อได้อีก
   เออ ไอ้ขวดปากกว้างแบบนี้ดีนะครับ ใช้เก็บซ่อนของมีค่าได้ดีมากเลย คือคนจะมองข้ามกันไปไง เราก็ใช้จิตวิทยาย้อนกลับซะ ไกลอยู่แค่ฟ้า ใกล้อยู่แค่ตา กลยุทธการพรางนี้ผมใช้มาบ่อยมากๆ ประยุกต์ใช้ได้หลายสถานการณ์เลยนะ
   บ่ายเริ่มหิว เจอกล้วยหอมวางอยู่ก็หยิบมากิน นึกขึ้นได้ว่ามีไอติมในตู้เย็น เอามากินคู่กันจะคล้าย Banana Split ฮ่าๆ วัยรุ่นเรียก มโนไปเอง
   คุยกับเอก Invade เรื่องงานแข่งดริฟท์ เป็นอันว่าผมต้องไปถึงพัทยาตั้งแต่บ่ายวันศุกร์ กลางคืนเขาจะสรุปกันเรื่องการให้คะแนน ผมยิ่งมือใหม่อยู่ด้วย กลัวจะทำงานให้เขาไม่ดี
   ค้นหาแผนที่ก็พบว่ามันอยู่เส้นหลักของสุขุมวิทเลย ดีๆ ไม่ต้องเลี้ยวเข้าไปรถติดในตัวเมืองพัทยา ผมโคตรเกลียดเลย อย่าที่เคยเล่าไป เกลียดขนาดจนขายคอนโดไปนานมากแล้ว ทั้งๆ ที่มีห้องพักทำเลสวย อยู่บนเขาพระตำหนัก
   สนามกีฬาในร่มเมืองพัทยานี้อยู่ใกล้อ่างเก็บน้ำเล็กๆ ดูแล้วน่าลองเอาจักรยานไปขี่เล่นดู เออ ว่าแต่ผมจะเอารถคันไหนไปดีล่ะนี่ คัน 180SX ใส่จักรยานไม่ได้แน่ๆ คงต้องยืมรถพ่อคันใดคันหนึ่งไป

[O'Pern]

14 พค 57
   เมื่อวานหยุด อยู่บ้านเลยกินเยอะอีกแล้ว ทำขนมกล้วยด้วยไง ทำเอง กินเอง แถมยังมีกินไอติมไปหน่อยหนึ่งด้วย เช้านี้ตอนวิ่งก็นึกถึงอาหารที่กินเข้าไปของเมื่อวาน อารมณ์แบบสำนึกผิด
   เช้านี้ซัดไป 1.15 ชม วิ่งระดับโซน 2-3 สลับกันไปเรื่อยๆวิ่งไปก็คิดถึงของที่ใส่ปากเข้าไปเมื่อวานตั้งแต่เช้ายันค่ำ มีไอ้ไอติมนี่แหละที่ดูแล้วแย่กว่าเพื่อน รองมาก็คือขนมกล้วย
   ดีใจได้แค่ไม่กี่วันน้ำหนักตัวที่ลดลงไป 10 กก มันเด้งขึ้นมาเป็น 9 ดังเดิมแล้ว เริ่มมั่นใจแล้วครับว่าวิ่งอย่างเดียวไม่พอแน่ นี่ขนาดคุมอาหารแล้วนะ (แต่ไม่เข้มงวดมาก) ต้องหาวิธีการอื่นมาลองทำ
   เช้านี้อาหารไม่ค่อยดีครับ เป็นซี่โครงหมูทอด กินกับไข่เจียวใส่วุ้นเส้น กระเทียมสด ข้าวกล้อง อร่อยมากเลยนะ การจะทำให้ซี่โครงหมูอร่อยกินแล้วเนื้อหลุดร่อนไม่ติดกระดูกเลยมันต้องมีศิลปะ และใช้เวลาทำนานมาก คือต้องเอากระดูกไปต้มในน้ำเหมือนกับตุ๋นหรือเคี่ยวไฟอ่อนๆ ให้มันสุกก่อน จากนั้นค่อยนำมาทอด ถึงจะกินได้ ถ้าใครเคยกินของร้านไหนที่กัดแล้วเจอเนื้อเหนียวติดซี่โครงทั้งแผง นั้นคือเขาทำกระดูกหมูไม่เป็นครับ
   ที่ว่าไม่ค่อยดีก็เพราะเป็นหมูทอดไง แต่ผมกินเนื้อสัตว์น้อยมาก เรื่องสุขภาพนี้จะว่าไปมันก็ละเอียดอ่อนนะ หลายเรื่องจำแล้วบอกต่อกันมาแบบเขาว่ามา เช่นอายุเริ่มเยอะไม่ควรกินเนื้อสัตว์ เพราะย่อยยาก แต่มาเจอลุงบ็อบนักจักรยานอายุ 85 ปี กินแต่เนื้อสัตว์ตลอดเลย ตอนอยู่สิงคโปร์ก็พาผมไปกินอาหารอินเดีย กินแกงกะหรี่เนื้อแพะกับโรตี แกมีเคล็ดไม่ลับบอกผมคือกินมะนาวทั้งเปลือก กินไปก็ยีงฟันให้ผมดูบอกว่าฟันในปากทุกซี่คือฟันแท้
   สุดมากครับลุง ยกให้เป็นไอดอลของผมเลย
   ได้ข่าวแผ่นดินไหวเชียงรายยังไม่เลิก โอ้ สงสารลุงสมัครจริงๆ เลย ลุงแกอยู่คนเดียวด้วยไง ครอบครัวและลูกๆ มาอยู่กรุงเทพฯกันหมดแล้ว แต่แกชอบที่โน่นมากกว่า อากาศดีกว่า ก็จริงล่ะนะ มีที่ขี่จักรยานที่ดีกว่าอีกด้วย
   ว่าแล้วก็รีบโทรหาลุง แต่ลุงไม่รับสาย หวังว่าคงขี่จักรยานเล่นอยู่นะ ไว้ค่อยโทรใหม่
   กลางวันไปแมคโครครับ ไปซื้อของ ขนมาเสียเต็มรถกระบะ ต้องใช้เชือกผูกรัดไม่ให้ของหล่น อากาศร้อนโฮกๆ โดนแดดนิดเดียว แม่งเหมือนโดนแสงพิฆาตอะไรก็ไม่รู้ โหดสัส
   เข้ามาบ้านตอนบ่ายก็วางแผนจัดข้าวของเตรียมไปงานดริฟท์ที่พัทยา ไปวันศุกร์ครับ ช่วงเย็นเขาจะประชุมกรรมการกัน ผมยิ่งมือใหม่ๆ อยู่ด้วย เป็นคนเดียวในวงเขาที่คิดว่าตัวเองหลุดวงโคจรวงการรถไปแล้ว แต่เด็กๆ ที่สนิทกันเขายังรั้งเอาไว้ เดาเอาเองว่าก็ยังคงพอมีประโยชน์ในวงการรถอยู่บ้าง
   จัดแข่งที่สนามกีฬาในร่ม แต่แข่งกลางแจ้งนะ ตอนแรกก็ตกใจเหมือนกัน เฮ้ยย แม่งจะแข่งดริฟท์ในที่ร่มหรอวะ สนามจะต้องกว้างใหญ่มาก งานนี้คงจะดังสุดๆ ไปเลยนะ
   ดูแผนที่แล้วสนามแข่งอยู่ใกล้อ่างเก็บน้ำเล็กๆ อันหนึ่ง ผมจะเอาจักรยานติดไปด้วย เผื่อจะออกขี่สำรวจเล่น คงจะว่างตอนเช้า และเย็นๆ ค่ำๆ แต่ก็อีกนั่นแหละ พอว่างตอนเย็นก็มักจะมีงานเลี้ยง คิดเสียว่าว่างแค่เช้าก็แล้วกัน
   ตกเย็นมิวยังไม่โทรเรียกให้ไปรับเลย แสดงว่าวันนี้เรียนจัดเต็มจริงๆ ก็เป็นวันสุดท้ายของเขาแล้วน่ะครับ พรุ่งนี้ก็เปิดเทอมเรียน ม1 อย่างเป็นทางการ เป็นเด็กโตแล้ว อีกหน่อยเขาก็จะไม่อยากอยู่ใกล้ชิดกับผมอีก ให้อย่างเก่งสุดๆ ก็ ม3 ช่วง ม ปลายก็จะอยู่กับเพื่อน จะเป็นผู้นำหรือผู้ตามก็สุดแท้แต่เขา เวลาของผมกับเขาที่จะสั่งสอนอบรมให้เติบใหญ่เป็นคนดีเหลือน้อยลงไปเรื่อยๆ ก็ต้องใช้เวลาที่เหลือนี้ให้มีค่ามากที่สุด ช่วงนี้ยังกอดเขาได้ เดินจูงมือกันได้ หยอกล้อเย้าแหย่กันได้
   มันคือเวลาที่มีค่ามากที่สุดเลยนะ 

[O'Pern]

15 พค 57
   มิวเปิดเทอมอย่างเป็นทางการแล้วจ้า ผลก็คืออดวิ่ง เวลาช่วงเช้าของผมหายไปแล้ว ซวยแล้วมึง ทีนี้จะลดพุงอย่างไรดีกันล่ะนี่
   ตื่นเช้ามาก็รีบอาบน้ำคนแรกเลย รีบลงมากินข้าว ระหว่างนั้นลูกก็อาบน้ำต่อ เปิดเทอมวันแรกออกจากบ้านเร็วหน่อยครับ ผมจะไปส่งมิวถึงโรงเรียน อยากรู้ว่าในโรงอาหารตอนเช้ามีอะไรกินบ้าง ถ้าเป็นอาหารดีๆ ก็อาจปล่อยให้ลูกมาเลือกหาเอาเองในนี้ได้บ้าง
    เช้านี้มีผัดผักบุ้ง ปลาสลิดทอด ข้าวกล้อง กระเทียมสด ขอติดรถภรรยาไปด้วย ไม่อยากเอารถตัวเองไป หาที่จอดยาก ค่าที่จอดถูกสุดก็ชั่วโมงละ 30 บาท
   วันนี้รถติดผิดปกติ ตอนแรกสงสัยมากว่าทำไมติดหนักเหลือเกิน ยังไม่ได้เปิดเทอมจริงจังเสียหน่อย ขับมากลางทางก็หายสงสัย ฟังข่าวทางวิทยุบอกว่ามีระเบิดลงที่ราชดำเนิน 4 ลูก เสียชีวิต 2 เจ็บราว 20 ตอนนี้เลยปิดถนน
   ที่ผมติดอยู่นี่ก็คือผลพวงจากการปิดถนนล่ะครับ แหงกกันไป นึกถึงจักรยานทันทีเลย นั่งคุยกันไปแก้เบื่อ มาถึงโรงเรียนเอาตอน 0720 ก่อนเวลาเข้าเรียนเยอะครับ
   เข้าโรงเรียนปุ๊บผมบอกมิวว่าแยกกันเลยนะ มิวกอดแขนไว้ บอกว่าอย่าเพิ่งๆ ยืนดูว่ามิวจะทำอย่างไรต่อไป ที่โรงเรียนตอนนี้คนเยอะมากๆ ทั้งศิษย์ปัจจุบัน ศิษย์เก่า มิวเก้ๆ กังๆ ทำอะไรไม่ถูก เลยบอกให้เขาไปดูจุดที่ต้องเข้าแถวที่อยู่ชั้น 2 ของตึกยาว ไม่น่าเชื่อว่าผมจะไม่ได้พบมิวอีกเลยตลอดเช้าวันนี้
   ครูประกาศเปลี่ยนจุดเข้าแถวจากเดิมยืนหน้าห้องเรียนมาเป็นยืนกลางสนาม เลยโกลาหลกันหน่อย เด็ก ม1 หลายคนไปคอยท่าอยู่หน้าห้องก็ต้องทยอยกันลงมาจากตึกเรียน กรูกันลงมาเหมือนผึ้งแตกรังเลย ผมยืนอยู่ตรงจุดนี้พอดี จุดที่มีบันไดอยู่กลางตึกยาว
   มองหามิวก็ไม่เจอครับ หน้าตา รูปร่าง ทรงผม เหมือนกันหมดทุกคน นักเรียน ม1 – ม6 ยืนเข้าแถวกลางสนามหญ้า ผู้ปกครองและศิษย์เก่าก็ยืนกันที่หน้าตึกยาว ผู้อำนวยการตีระฆังที่ใช้กันมาตั้งแต่สมัย ร 5 (ปกติจะใช้กริ่งสัญญาณ เพราะระฆังมันไม่ดังพอ) ทำนองตีเอาฤกษ์เอาชัย ระฆังใบนี้จะใช้อย่างน้อยปีละครั้งในวันแรกของปีการศึกษา
   0800 เคารพธงชาติ สวดมนต์ ร้องเพลงโรงเรียน ขนลุกว่ะ ตอนเรียนเราก็รู้สึกเฉยๆ เบื่อด้วยซ้ำ แต่พอวันนี้รู้สึกแปลกๆ ภูมิใจอย่างมาก เจอเพื่อนๆ หลายคนเลย แต่ผมจำชื่อเขาไม่ได้ บางคนจำหน้าไม่ได้ด้วยซ้ำไป ฮ่าๆ ไม่ได้เจอกันนานจัด
   มีรุ่นพี่ osk 83 (อายุกว่า 60 ปี) แต่งชุดนักเรียนอย่างดีมาให้การต้อนรับน้อง ม1 น่าจะเป็นโรงเรียนเดียวที่มีประเพณีแบบนี้นะ
   ผมอยู่ชมงานไม่นานนักก็ต้องกลับไปอยู่ร้านขายของ ใจอยากอยู่ดูงานของลูก แต่ก็มีภาระหน้าที่ช่วยทางบ้าน
เดินข้ามสะพานพุทธกลับมาทำงานที่ร้านขายของต่อ ขากลับร้อนแดดแรง ภรรยาบอกว่าทำไมไม่นั่งแท็กซี่กลับมา บอกเขาไปตามตรงว่าเสียดายเงิน กับตัวเองผมโคตรงกเลยนะ อะไรประหยัดได้ก็ต้องเอาไว้ก่อน มิวคิดใหญ่ฝันไกล ต้องใช้เงินเยอะมากในการสานฝัน แต่ถ้าเขาสอบติดเตรียมทหารตอน ม4 ก็โชคดีไป ไม่ต้องใช้เงินสักบาทเดียว แถมฝันของเขาก็จะสำเร็จ 100%
   เข้าเตรียมทหารแล้วก็เลือกเหล่ากองทัพอากาศ แค่นี้แหละก็จะได้เป็นนักบินสมใจ ระหว่างเรียนก็ฝึกบินไปเรื่อยๆ ถ้าฝีมือดีจริงก็จะได้เรียนเครื่องบิน F16 แต่นั้นไม่ใช่ฝันของเขา มิวอยากขับเครื่องบินโดยสาร อยากเป็นนักบินพาณิชย์
   ที่ผมแนะนำให้เขาเข้ากองทัพก็เพราะการบินไทยเขามาหาคนจากในกองทัพนี่แหละครับไปเป็นนักบิน เขามีเปิดรับอิสระเองบ้าง เอามาฝึกเทรนกันเองบ้าง แต่ต้องแข่งกับเส้นสายระดับเทพเจ้าเลย ผมไม่มีอะไรไปสู้กับคนอื่นเขา นามสกุลไม่ใหญ่ ตัวเองไม่ร่ำรวยอำนาจ เป็นแค่ชาวบ้านธรรมดา
   อยู่ร้านขายของก็มียกแบกเข็นสินค้าส่งลูกค้าที่มาซื้อของหน้าร้านครับ ยกกันกลางแดด บางคนจอดรถไม่ดับเครื่องเราก็ยกของไปสูดดมควันไป ทำลายสุขภาพดีแท้ สายๆ หน่อยหิวอีกแล้ว กินกล้วยหอมไป 1 ผล สักพักหิวอีก คราวนี้ตามด้วยกล้วยน้ำว้า 1 ผล เอาไม่อยู่ว่ะ มีขนมปังไส้กรอกของภรรยาที่หมดอายุแล้ว ไม่เป็นไร ผมไม่ถือ ชิมแล้วสภาพยังสวย จัดไปให้หมดถุง หึหึ
   บ่ายกลับบ้าน ยืนรอรถเมล์ 30 นาที ไม่มีรถมา พระพุทธ พอเจอรถที่เรารอคอยมา แม่งจอดกลางถนน วิ่งไปไม่ทันคนอื่นเขา (มือใหม่) ประตูรถปิด มันไปแล้ว มันออกไปแล้ว เดินกลับมายืนรอแบบเขินๆ
   สุดท้ายก็ต้องเรียกแท็กซี่ครับ ขับจากจุดนี้ถึงบ้านผมแค่ 20 นาที ไม่น่าเชื่อว่าตะกี้ผมยืนรอรถเมล์กว่า 30 นาที เสียค่าแท็กซี่ไป 73 บาท หึหึ แพงดีว่ะ รู้งี้น่าเอาจักรยานมาขี่แทน ประหยัดเงินได้เพียบ
   กลับมาบ้านด้วยอาการหิวโฮก เปิดตู้เย็นโชคดี แจ๊กพอท เจออาหารที่พ่อหอบกลับมาจากงานเลี้ยงเมื่อวาน เมี่ยงเป็ดย่าง ก๋วยเตี๋ยวผัดซีอิ้ว จัดการอุ่นซะ อร่อยมากๆ เลย คงจะแพงน่าดู ขนาดเก็บข้ามคืนแล้วมาอุ่น ยังอร่อยมาก
   กินเพลินๆ เกือบหมดครับ หึหึ ไอ้ผัดซีอิ๊วนี่อ้วนมากเลยนะ เส้นใหญ่มันมีน้ำมันเคลือบติดได้เยอะกว่าเส้นหมี่อยู่แล้ว แถมตัวแป้งมันก็หนาๆ แน่นๆ กินเสร็จก็อิ่ม ง่วง ฮ่าๆ เจอแป้งเข้าไปเยอะ
   เดินไปเดินมาในบ้าน หยิบกระเป๋าเดินทางใบเล็กมาปัดฝุ่น คืนนี้ต้องเตรียมข้าวของ พรุ่งนี้ออกเดินทางไปพัทยาแล้ว ตื่นเต้นเล็กน้อย ปกติจะไปเที่ยวไง แต่คราวนี้ไปทำงาน ฮ่าๆ
   เตรียมอุปกรณ์กันแดดไป เตรียมเผื่อต้องเจอฝนอีกด้วย ยังแอบเว่อร์เตรียมจักรยานไปอีกคัน แถมด้วยรองเท้าวิ่ง เผื่อไว้เยอะจริงๆ เลย
   ดูภาพจาก Google Street View แล้วสถานที่สวยดีครับ แต่เอาเข้าจริง หากมาถึงสนามแล้วผมว่าคงไม่ค่อยว่างมากนักแน่ๆ แถมแดดร้อนแรงจัด จะเล่นอะไรก็ไม่สนุก คงว่างแค่เช้าตรู่จนถึงสายๆ หน่อย
   เอกเอาตารางงานมาลงในเวป โหห ตกใจ เพราะงานเลิกสี่ทุ่มแน่ะ คืนวันเสาร์ไม่เป็นไร แค่คืนวันอาทิตย์นี่สิ เหนื่อยๆ ร้อนๆ มาตลอดวันแล้วต้องขับรถกลับตอนดึกอีกด้วย คนอื่นคงเฉยๆ แต่ผมนอนเร็วมาเป็นสิบปี สี่ทุ่มนี่ผมหลับไปแล้วนะนั่น
   นั่งอ่านกฎกติกาดริฟท์อยู่ ภรรยาโทรมาบอกให้ช่วยมารับลูกหน่อย ตอนนี้มารออยู่ที่ร้านขายของ
   อ้าว ผมคิดว่าลูกจะกลับบ้านพร้อมภรรยา แต่งานที่ร้านคงจะเยอะมาก อาจกลับดึก เลยให้ผมไปรับแทน ไม่เป็นไร จัดให้ ขอแค่บอกมา แต่ถ้าบอกล่วงหน้าหน่อยก็จะดีนะ ผมจะได้ไม่ต้องเข้ามาบ้านตั้งแต่บ่าย จะได้อยู่ที่ร้านแล้วกลับพร้อมกันตอนเย็นไปเลยทีเดียว
   เย็นจัดเตรียมจักรยาน สูบลมอัดเข้าเต็มสองล้อ ลองพับแล้ววางท้ายรถ พบความไม่สะดวกอันเป็นข้อเสียหลักๆ ของเจ้ารถพับ KHS คันนี้อีกแล้ว ตรงคอมันพับไม่ได้ครับ แต่ทำเป็นท่อสวมแทน รัดด้วยแกนปลด ฟังดูดีใช่ไหม หึหึ ใช้งานจริงแม่งห่วยมากเลย
   ก็เพราะตอนถอดชักคอออกมาแล้วจะมีสายเกียร์ สายเบรก ระโยงรยางค์ถึง 4 เส้น ตัวกับหัวแยกกันยังกะผีกระสือ ถ้าแค่พับแล้ววางหรือจอดเก็บก็พอรับได้ แต่ถ้าพับแล้วต้องยกขึ้นท้ายรถนี่สิ ลองนึกสภาพดูว่ายกรถพับก็ต้องยกสองมือช่วยกันประคอง แล้วกูจะเอามือที่สามอันไหนไปจับท่อคออันนี้วะ
   กว่าจะเอาเข้ารถได้ก็ทุลักทุเล เช่นนี้เองรถ KHS รุ่นใหม่ถึงให้คอพับมาเป็นอุปกรณ์มาตรฐานแล้ว
   แต่ถ้าดูเรื่องความสวยงามแล้ว คอสวมแบบเก่ามันสวยกว่านะ เด่นอีกอย่างตรงที่ท่อคอสวมมันมีจุดยึดกระติกน้ำมาให้ด้วย แต่ไอ้คอพับรุ่นใหม่ไม่มี นี่สิมันมาเฉือนกันตรงนี้
   KHS F20-W เป็นรถพับทัวริ่ง 100% ครับ มีจานหน้า 3 ใบ เฟืองหลัง 9 จุดยึดกระติกน้ำ 2 ใบ มีแร็คหน้าหลังอย่างดีตรงรุ่นแถมมาให้ Stem ปรับระดับได้ ขาตั้งคู่ยึดกลางตัวถัง พับรถครึ่งคันแล้วยังตั้งตรงได้ นี่รถเดิมๆ นะ สเปคแบบโคตรเทพเลย ให้รถ Dahon คันละ 5 หมื่นยังไม่มีแบบนี้เลย
   วงการจักรยานน่าแปลกหน่อยหนึ่งตรงที่ รถรุ่นไหนดีๆ ถ้าขายหมดแล้ว แม่งจะหมดเลย ไม่มีการนำเข้ามาอีก อ้าว งงดิ อย่างรถผม KHS F20-W ทุกวันนี้หายากโคตรๆ มือใหม่ไม่มีมา 5 ปีแล้ว มือสองก็ไม่มีใครยอมปล่อย ไอ้รถแบบนี้แหละครับ ที่น่าเก็บ เก็บไว้นานๆ ราคาจะยิ่งแพง ไม่ก็ใช้แล้วขายไม่ขาดทุน เรียกว่ากำไรใช้
   ขี่น่ะดีจริง ยอมรับเลย ดีกว่า Dahon อีกด้วย หางหลังมีสามเหลี่ยมขนาดใหญ่ รถจะมั่นคงมาก เฟรมโครโมลี่ของ Reynolds หนึ่งใน 3 เทพบนโลกใบนี้ ( 3 เทพของโครโมลี่คือ Columbus / Reynolds / Easton) (ค่าย True Temper เลิกผลิตจักรยานแล้ว) นี่นับเฉพาะยุโรปนะ เพราะเทพของญี่ปุ่นเองเขาก็มีคือ Tange / Kuwahara อะไรประมาณนี้
   ค่ำแล้วมาจัดกระเป๋าต่อ ตรวจเช็คความเรียบร้อยอีกที แต่ไม่ต้องเป็นห่วง อะไรไม่พอใช้ก็ไปหาซื้อเอาข้างหน้าได้ง่ายดาย ขอแค่จัดชุดที่จะใส่ไปให้ครบก็พอ อย่าลืมเสื้อกรรมการล่ะ ไม่งั้นงานเข้า
   ขอยืม Power Bank ของมิวไปใช้ด้วย เผื่อเอาไว้ก่อน ปกติไม่เคยใช้เครื่อง IPad จนแบตหมดสักที เอา Uke ไปเล่นด้วยดีกว่า เผื่อได้พักคนเดียวจะได้ฝึกซ้อม เอ๊ะ มึงนี่ชักจะเผื่ออะไรไปเยอะมากแล้วนะ จักรยานก็จะขี่ Uke ก็จะเล่น ก็แหม เผื่อฝนตกไง
   เผื่ออีกจนได้
   ไปกับรถยนต์เผื่อได้ครับ ขนเพิ่มไปอีกหน่อยแบกน้ำหนักเพิ่มก็ไม่เห็นรู้สึกอะไรสักนิด ต่างกับจักรยานโดยสิ้นเชิงนะที่บรรทุกน้ำเพิ่มอีกขวดเดียวก็อยากจะรีบเขวี้ยงทิ้ง ตอนขี่ขึ้นอินทนนท์ผมจำได้แม่นเลย พอใกล้ยอดเขานี่เอาน้ำกินมาเทราดตัวอีกด้วย ได้คลายร้อน ได้ลดน้ำหนักบรรทุก
   เข้านอนหัวค่ำเหมือนเดิมครับ มิวทำการบ้านเขียนเรียงความเรื่องชีวิตเด็กสวนฯเสร็จแล้ว มิวเปิดมาแค่ 3 บรรทัดเองก็บอกคิดไม่ออกแล้ว ที่เหลือผมช่วยเติมต่อและจบปิดเรื่องให้ มันอ่านแล้วดูดีมากเกินฝีมือเด็กอย่างเห็นได้ชัด แต่ก็บอกมิวแล้วล่ะว่าพ่อทำแบบนี้ให้อีกไม่ได้แล้วนะ