มค 57 13 Occupy Bangkok

[O'Pern]

1 มค 57
   สวัสดีปีใหม่ครับ ได้หยุดแล้ว ได้หยุดวันนี้วันเดียวนี่แหละ ไม่รู้ว่าหยุดเพราะพักผ่อนหรือหยุดเพราะไม่มีคนงานมาทำงานกันแน่ ฉลองปีใหม่ส่วนตัวคนเดียวด้วยการไปวิ่งออกกำลังกายเหมือนวันหยุดทั่วไปนี่แหละครับ
   ศูนย์เยาวชนเปิดแค่ภายนอกให้คนไปวิ่งออกกำลังกาย ไม่เปิดด้านในสนามฟุตบอลเหมือนวันปกติ รู้สึกวิ่งไม่สนุกเลยครับ ชอบวิ่งด้านในมากกว่า มันโล่ง กว้าง โปร่งดี วิ่งแล้วได้ไอเดียทางธุรกิจเยอะดี เริ่มเหมือนตอนขี่จักรยานละ อยู่คนเดียวเงียบๆ นานๆ เริ่มมีเข้าภวังค์
   แต่วันนี้ไม่รู้เป็นอะไร วิ่งรอบนอกได้แค่ 6 รอบ ก็เริ่มเจ็บกล้ามเนื้อหน้าแข็ง สงสัยใจร้อน วอร์มอัพไม่ดี ไม่อยากฝืน ก็เลยเดินต่ออีก 2 รอบ แล้วก็กลับบ้าน
   มิวชวนไปตลาดน้ำบางน้ำผึ้งอีกแล้ว ติดใจของกินที่นี่จริงๆ ไปถึงก็จัดสเตปเดิมๆ นะ ไข่นกกระทา 2 กระทง ก๋วยเตี๋ยวบะหมี่น้ำ 2 ชาม โกโก้เย็น มิวชอบแค่นี้เอง กินเสร็จก็เดินเล่นวนรอบตลาด ดูร้านค้าต่างๆ เจอชาวจักรยานเหมือนเช่นเคยครับ ผมเจอเองก็ยังรำคาญเองเลย เพราะเขาจูงจักรยานเดินผ่าเข้ากลุ่มฝูงคนที่อยู่กลางทางเดินตอนคนแน่นๆ
   โอเค เจ้าของสถานที่เขาไม่ได้ห้าม แต่พอคนเยอะ ในทางเดินแคบๆ พอมีจักรยานเข้ามาก็เสียพื้นที่ทางเดินไปครึ่งหนึ่งเลยทีเดียว และถ้ามากันหลายคันก็จะเจออาการบันไดไปเกี่ยวน่องชาวบ้าน บ้างก็ไปโดนแขนเด็กตัวเล็กๆ
   ผมเข้าใจนะ พวกรถแพงๆ เขาไม่อยากจอดกัน แต่ก็ต้องเข้าใจสภาพแวดล้อมของตลาดด้วย ฉะนั้น หากจะเข็นเข้า ก็ต้องมาตลาดก่อน 0800 ครับ หลังจากนี้คนแน่นไปจนถึง 0200
   ร้านค้าหลายร้านบริการให้จอดจักรยานได้นะ แต่ก็อย่างที่บอก คนรถแพงๆ ไม่ค่อยจอดกัน นี่คือเหตุผลที่ทำให้ผมไม่ชอบใช้รถหรือใช้อุปกรณ์แพงๆ ไงล่ะ รถเก่า โทรม จะจอดไหนก็สบาย
   กลับถึงบ้านสายๆ ก็แยกย้าย ภรรยาจัดตู้เสื้อผ้า ลูกเล่นเกม ผมล้างรถ
   ข่าวชายชุดทำบนดาดฟ้าตึกกระทรวงแรงงานเป็นที่ฮอทฮิตมาก เฉลิมบอกไม่ใช่ตำรวจ ปิยะบอกเป็นมวลชนปลอมตัวมา ไอ้แจ๊ดบอกไม่ใช่ตำรวจแน่นอน แต่อลุลย์ แสงสิงห์แก้ว ยอมรับแล้วว่าเป็นตำรวจจริง
   ไอ้ฉิบหาย พวกมึงมาหลอกประชาชนโดยไม่ได้เตี้ยมกันมาก่อนเลยหรือ
   เย็นซ้อมจักรยาน 30 นาที แต่ซ้อมของผมไม่ได้ซ้อมเหมือนพวกนักจักรยานเขานะ ผมซ้อม Track Stand 15 นาที ตามด้วย Bike Balance / Bike Control อีก 15 นาที

[O'Pern]

2 มค 57
   เช้าขี่จักรยาน 45 นาที ยังคงซ้อมปล่อยมือขี่ แต่ทำได้ไม่ดีเท่าเดิมว่ะ ฝีมือตกชัวร์ๆ ไม่ต้องสงสัย ปรับตั้งล้อให้ตรงแนวดังเดิมแล้วนะ ทำไมรถมันยังแกว่งๆ ก็ไม่รู้
   เปิดงานวันแรกของวันหยุดยาว คิดไว้ในใจนะว่าบนท้องถนนมีแต่ความโกลาหล รถติดแบบไม่ต้องบรรยาย
   แต่เปล่าเลย เฮ้ยย งงดิ ทำไมถนนโล่ง อ้อ ก็เพราะมันเป็นวันหยุดต่อเนื่องไง หลายคนยังเที่ยวต่อ ศุกร์ เสาร์ อาทิตย์ วันจันทร์โน่นแหละครับถึงจะเจอแบบจัดจริง
   วันหยุดยาว สินค้าขาดตลาด หลายคนเลยขับรถมาซื้อของบรรทุกไปเองที่หน้าร้าน ยก แบก เข็น เป็นเรื่องธรรมดามากๆ ของคนทำงานแบบนี้ ผมเฝ้าร้านตั้งแต่เช้าจนเลิก เบื่อๆ หน่อย ส่วนลูกยังคงปิดเทอมอยู่
   งานเลิกเร็ว เลยกลับบ้านเร็วตามไปด้วย ได้เห็นหน้าลูกก่อนเขาหลับ
   ลุงกำนันประกาศงานใหญ่ ปิดกรุงเทพ ในวันจันทร์ที่ 13 มค 57
   เอาแล้วมึง !!!

[O'Pern]

3 มค 57
   ภรรยาโดนโจรวิ่งราวกระเป๋าอีกแล้ว เพิ่งโดนไปครั้งที่แล้วเมื่อสองเดือนก่อน แต่คราวนี้ฮึดสู้ ยื้อกระเป๋าถือกันไว้ไม่ยอมปล่อยให้โจร และตะโกนว่า “ไฟไหม้ ไฟไหม้” จนมีผู้ชายจากร้านกาแฟฝั่งตรงข้ามถนนถือไม้จะวิ่งข้ามมาช่วย โจรเลยวิ่งไปหาเพื่อนคนขี่มอเตอร์ไซค์ที่จอดรออยู่ใกล้ๆ กัน
   ผลก็คือกระเป๋าถือสายขาด แต่ข้าวของอยู่ครบ เนื้อตัวมีรอยถลอกเพราะล้ม หัวโน ไม่รู้โดนอะไรกระแทก ฟาดเคราะห์อีกแล้ว
   ทำไมต้องปลอบใจด้วยคำว่าฟาดเคราะห์ก็ไม่รู้ ผมเป็นชาวพุทธคนหนึ่งที่ศรัทธายึดมั่นในความดี ไม่ได้เชื่อแบบฟังเขามา หรือใครบอกอะไรก็เชื่อไปหมด ในลักษณะนี้ สำหรับผมตีความว่า เราทำความดีน้อยเกินไป
   ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นในชีวิตในแง่ร้าย ผมมักคิดเสมอว่า เรายังทำความดีมาไม่เพียงพอ คิดเอาเองง่ายๆ สรุปเอาด้วยมโนจิตของผมเองนี่แหละ ไม่ต้องถามหาเหตุผล มันเป็นทฤษฎีความเชื่อส่วนตัวของผมเองคนเดียว
   ตอนหนุ่มๆ มีเพื่อนมายืมเงินหลายคน คืนบ้าง ไม่คืนบ้าง แต่โดยรวมแล้วคือจะ “เสียเพื่อน” ไปหมดทั้งสองกลุ่ม ระยะหลังไม่ให้ยืมแล้ว ก็เลยกลายเป็นเสียเพื่อนไปโดยปริยาย บางคนไม่ให้ยืมก็ไม่คุยกับเราอีกเลย บางคนให้ยืมไปแล้วก็ไม่คุยกับเราอีกเลยเช่นกัน ไอ้อันหลังนี้เรียกว่าเสียทั้งเพื่อนเสียทั้งเงิน

   มิวเปิดเทอมวันนี้ แต่เปิดมาแค่วันเดียวพรุ่งนี้ก็วันเสาร์แล้ว จะเปิดทำไมวะนั่น คงเป็นเป็นพิธีมั้ง นัดพบมิวที่ในห้างเซ็นทรัลตอน 1 ทุ่ม ผมต้องรอเลิกงานก่อนถึงไปรับลูกได้ สอนลูกให้เป็นเด็กห้างอีกวัน
   อยู่เฝ้าร้านเต็มๆ 2 วัน คิดพลอทเรื่องงานเขียนได้นิดหน่อย ยังไม่ได้เขียนจริง ผมใช้จดลงสมุดบันทึกเอาไว้ก่อน ช่วงนี้มีแต่เขียนเรื่องจักรยาน และการเดินทาง เรื่องรถยนต์ที่เรารักนี่แทบจะทิ้งไปเลย

[O'Pern]

4 มค 57
   เช้าขี่จักรยาน 45 นาที อากาศไม่ค่อยหนาวแล้ว มีแค่เย็นๆ หน่อย แต่ก็ยังคงต้องใส่เสื้อแขนยาวมีฮู๊ดคลุมหัวออกขี่ อาหารเช้าวันนี้เป็นเมนูใหม่ เอาเนื้อปลาเก๋ามาผัดคั่วให้แห้ง ใส่ขิงซอยเยอะๆ ราว 1 กำมือใหญ่ ใส่ต้นหอมเล็กน้อย กินกับข้าวกล้อง ไข่ต้ม กระเทียมสด
   ไปส่งมิวที่รถไฟฟ้า ให้เขาเดินทางไปสยามเองมานานสักพักใหญ่ เริ่มคล่องมากขึ้น ส่วนผมไปทำงานร้านขายของเหมือนเดิม บรรยากาศเดิมๆ เป๊ะ แต่ถ้ายกของหนักจากที่สูงก็จะทำให้ผมอึดอัดใจหน่อย เพราะจะทำให้หลังเจ็บกำเริบ
   บ่ายไปธนาคาร มีเวลาเหลื้อเลยเข้าไปคอนโด เปิดห้องปุ๊บเจอความเย็นวาบเลย เหมือนเพิ่งจะปิดแอร์น่ะ แต่มันคือเย็นธรรมชาติ นี่ขนาดปิดประตูหน้าต่างสนิทหมดแล้วนะ
   นี่ถ้าเป็นอาทิตย์ก่อนที่อากาศเย็นมากๆ ก็เจ๋งเลยนะ รับประกันความหนาวเลย ห้องนี้ลมแรงมาก มันมีระเบียงสองฝั่ง ลมทะลุทะลวงเข้าถึงทุกอณู
   เครื่อง DVD ในห้องเริ่มรวน กดปุ่มแล้วตอบสนองช้า กด Play แล้วเล่นแผ่นบ้าง ไม่เล่นบ้าง ตอนแรกคิดว่าแผ่นเสีย แต่ลองหลายแผ่นแล้วก็ยังเป็น จนสุดท้ายเจอแผ่นที่เล่นได้มันก็เล่นได้หมด เลยได้ข้อสรุปเอาเองว่าเครื่องมันคงทิ้งไว้นานโดยไม่เคยเปิดเล่น
   นั่งเล่นรับลม สุดยอดจริงๆ อยากนอนริมระเบียง เล่น Uke คงจะสุขสุดๆ แต่นั่งเล่นได้แป๊บเดียว มิวก็โทรมาเรียกให้ไปรับ บอกว่าเรียนเสร็จแล้ว

[O'Pern]

5 มค 57
   ภรรยาชวนไปตักบาตรทำบุญ ก็เลยพ่วงการตักบาตรวันเกิดของผมไปด้วยในตัว เอาข้าวของใส่ท้ายรถกระบะ แล้วไปจอดที่หน้าวัดแถวบ้าน พระท่านรับบิณฑบาทเสร็จก็ฝากไว้ในวัดเลย ไม่ต้องเดินถือของหนักไปตลอดทาง
   เป็นเช้าวันอาทิตย์ที่ไม่ได้ออกกำลังกายครับ แต่ก็สบายใจดี ภรรยาถามเรื่องการปล่อยนกปล่อยปลา ก็เลยให้ความเห็นในสไตล์ของผมที่มันไม่กฎใดๆ มาครอบ อาศัยสามัญสำนึก
   ประการแรก คือจะไม่ซื้อนก ปลา กบ เต่า หอย ฯลฯ สัตว์ต่างๆ ที่ในวัดครับ เพราะมันคือสัตว์ที่เขาจับมาขาย มันคือธุรกิจ ไม่เอา ไม่ชอบ ถ้าจะปล่อยปลา ผมก็จะไปซื้อปลาในตลาดสด เอาปลาในกาละมังแม่ค้าที่กำลังจะโดนฆ่า ถ้าเห็นตัวที่กำลังจะโดนทุบหัวนี่รีบจัดเลย บอกแม่ค้าอย่าเพิ่งทุบ ผมเอาตัวนี้แหละ ไม่ได้ซื้อตัวเดียว ส่วนใหญ่เหมาหมดกาละมัง อย่างวันนี้พาภรรยาไปตลาดบางปะกอก เจอปลาดุกขนาดเล็ก ตัวแค่คืบเดียวเอง ชีวิตของมันยังอีกยาวไกลมาก ปกติปลาดุกโตๆ ตัวยาวเท่าศอกเป็นเรื่องปกติ ก็เลยจัดมาหมดกาละมัง แม่ค้าขาย กก ละ 65 บาท
   แวะซื้อโจ๊กบางกอกมาฝากพ่อแม่ผมและมิว เลยไปวัดราชบูรณะเพื่อไปปล่อยปลา ผ่านบ่อยแต่เพิ่งเคยเข้าไปด้านในวันนี้แหละครับ ตั้งอยู่ริมเจ้าพระยา แต่บรรยากาศริมน้ำไม่สวยเอาเสียเลย มีบ้านเรือนชาวบ้านมาปลูกอาศัยแบบถาวรนอกคันกั้นน้ำด้วย เฮ้ย งงดิ มึงมาได้ไง ปักตอม่อแล้วก็ปลูกเป็นบ้านใหญ่เลย โห อะเมซิ่งว่ะ
   ตรงท่าน้ำท่าดินแดงก็มีบ้านที่ปลูกนอกคันกั้นน้ำนะ ไอ้นั้นโหดกว่านี้อีก เพราะเล่นตึกแถว 3-4 คูหา สูง 4 ชั้น เท่โคตรๆ มาได้ไง ทางเขตแม่งแดกไปเยอะถึงทำได้ และไอ้ ผอ เขตคนต่อมาก็คงต้องตามแดกกันทุกคนแน่ เพราะไม่มีทางสร้างได้อย่างถูกกฎหมายหรอก บ้านตั้งอยู่ในน้ำ อะเมซิ่งไทยแลนด์
   น้ำขึ้นสูงครับ ค่อยๆ ปล่อยปลาช้าๆ กลัวมันน็อคน้ำ นั่งดูพวกมันอยู่ราว 5 นาที ลูกปลาดุกมันคงจะงงมาก เพราะต้องโดนจับขังไว้ในที่แคบๆ ไม่มีน้ำมานานหลายชั่วโมง พอตอนนี้มาเจออิสระสุดๆ ปลามันไม่ยอมว่ายไปไหนเลยนะ อยู่วนเวียนอยู่ที่สะพานท่าน้ำ คงจะยังไม่คุ้นสถานที่ ต้องใช้เวลาอีกสักพัก และถ้ามันเป็นปลาดุกเลี้ยงก็คงได้พบกับอิสระแบบสุดๆ ชนิดที่ไม่เคยมีมาก่อน แต่เอ็งต้องใช้ชีวิตที่เหลือให้ดีนะ อย่าไปติดเบ็ดของใครเขาเข้า
   กลับมาบ้าน กรวดน้ำ กินโจ๊ก มิวออกไปเรียนพิเศษ ภรรยาผมพาไป ส่วนผมจัดการกับบ่อปลาเหมือนเดิม

   เช้านี้กลุ่ม กปปส เดินเรียกแขกโดยใช้เส้นทางแถวปากคลองตลาด ผ่านไปทางพระบรมรูปรัชกาลที่ 1 ที่โรงเรียนสวนกุหลาบ มาสักการะเอาฤกษ์เอาชัยก่อนวัน “Shot Down Bangkok” ในวันที่ 13 มค 57 ขากลับใช้เส้นทางเจริญกรุง แวะกินข้าวกลางวันที่วงเวียน 22 กรกฎา และกลับเข้าราชดำเนินในช่วงเย็นๆ
   ดูทีวี Blue Sky เห็นคนบริจาคเงินแล้วซึ้งน้ำตาไหลเลยว่ะ มันไม่ใช่แค่เงินนะ มันคือการส่งสัญญาณว่า
“ฉันขอหุ้นด้วยหน่อยหนึ่งนะ ในการโค่นล้มไอ้รัฐบาลชุดนี้”
 หรือ
“ฉันไม่สะดวกไปร่วมชุมนุม ฉันขอส่งแรงเงินนี้ไปแทนนะ”
ไม่ก็
“กูจะเอาไอ้เงินนี้แหละวะแทนค่าว่าจ้างให้กลุ่มคนมาไล่รัฐบาลให้ไปพ้นๆ เสียที”
ช่วยกันแบบนี้สิน่า เห็นแล้วซึ้งใจจริงๆ  ลุงกำนัน สู้สู้ ๆ ๆ ๆ

   เพิ่งได้ฤกษ์ว่างเปิดคอมฯบันทึกไดอารี่ชีวิตอีกครั้ง ไม่ค่อยชอบเลยครับในการที่ต้องมาพิมพ์เล่าชีวิตย้อนหลัง ไม่ได้เปิดคอมฯ มาราว 1 สัปดาห์ เรื่องเล่ามันไม่สดเหมือนเล่าวันต่อวันไง
   เปิดตู้เย็นเจอขนมหวานไทย ได้เป็นของขวัญปีใหม่มา อร่อยครับ แต่กินมากไม่ได้ แม่งจะอ้วนถาวรเอา ผมชอบฝอยทอง และทองหยอด แต่ต้องแบ่งให้ทุกๆ คนไปกิน แบ่งกันอ้วน ฮ่าๆ
   กลางวันมีกลุ่มคนใส่เสื้อขาว นัดกันไปปล่อยลูกโป่งที่หอศิลป์กรุงเทพฯ กลุ่มนี้บอกจะเอาเลือกตั้ง อืม กูก็เอาว่ะ แต่ขอปฏิรูปก่อน มึงคงไม่เข้าใจมั้ง มันจะให้เลือกเดี๋ยวนี้เลย ซึ่งมันก็คือพวกเดียวกับรัฐบาลสินะ แต่งานนี้มาด้วยเสื้อขาว เออ แปลกดี หรือจะเป็นการสร้างแบรนด์ใหม่
   นั่งพิมพ์เล่าเรื่องไปเรื่อย นึกย้อนเวลาบ้าง จนบ่ายแม่ซื้อก๋วยเตี๋ยวราดหน้ามาฝาก หึหึ จัดไปอีก 1 ชุดใหญ่ กะว่าตลอดวันนี้จะจัดเบาแล้วนะ เพราะเมื่อเช้าก็กินโจ๊กกับปาท่องโก๋ไปหลายตัว ยังมีขนมไทยอีกชุด ทองหยิบ ทองหยอด ฝอยทอง ช็อคโกแลตดาร์คอีก 25 กรัม (แบ่งมา ¼ ซองที่บรรจุ 100 กรัม)
   แม่บอกร้านนี้อร่อยมาก อยู่ในหมู่บ้านสินทวี แต่ผมกินแล้วเฉยๆ จะอร่อยก็ตรงเส้นที่ผัดจนหอม และผักคะน้าที่เขาใช้เป็นคะน้าฮ่องกง ผมชอบกินผักครับ ทั้งๆ ที่ตอนเด็กนี่กินผักไม่เป็น
   พุงกูต้องระเบิดแน่ๆ เลย อุตส่าห์วิ่ง อุตส่าห์จักรยาน เจอวันนี้วันเดียว ดอกเบี้ยทบต้น ไม่กล้าชั่งน้ำหนัก ไม่อยากเห็นตัวเลข แต่ดูสภาพพุงตัวเองแล้วไม่น่ารอด ต้องรีดให้มันแบนลงกว่านี้หน่อยค่อยมาชั่งจะเวิร์คกว่า ไม่งั้นต้องมีหลอนแน่ๆ
   หลังจากกินราดหน้าสักพักก็คอแห้ง หิวน้ำมาก ผมไม่กินน้ำเย็นมาเป็นเดือน วันนี้เปิดยกซดใหญ่เลย ก๋วยเตี๋ยวมันต้องอุดมไปด้วยผงชูรสแน่ๆ เจอแบบนี้ต่อให้อร่อยแค่ไหนก็ไม่เอาแล้วครับ
   ภาคเหนือหมอกลงจัดมาก ก็เพราะอากาศเริ่มอุ่นขึ้นนี่แหละครับ ทำให้เกิดหมอก อาทิตย์หน้าจะหนาวอีกครั้ง ก็จะทำให้หมอกหายไป
   กัมพูชาก็มีประท้วงมือเปล่าเหมือนของไทยเรานะ แต่เมื่อวานโดนฮุนเซนจัดอาก้าให้ เลยตายไป 3 ไอ้คนนี้ก็เหี้ยพอๆ กับทักษิณ คืออยากครองประเทศคนเดียว
   หนังท้องตึง หนังตาหย่อน นั่งอยู่หน้าจอคอมฯ ก็มีง่วงเฉยเลย แอบหลับไป 10 นาที วันนี้เปิดทีวีช่อง Blue Sky ตลอดเลย ตอน 0400 ขบวนของสุเทพก็เดินทางกลับถึงราชดำเนิน วันนี้เขาเดินไป 7.5 กม ใช้เวลา 6 ชม นั่งกินข้าวกลางวันกลางถนนที่วงเวียน 22 เช่นเดียวกับเมื่อสัปดาห์ก่อนที่นั่งกินข้าวกลางแยกอโศก และกลางถนนสีลม แหม มันช่างเป็นความทรงจำที่ดีจริงๆ รับรองชาตินี้ไม่มีวันลืม

[O'Pern]

6 มค 57
   รถติดแบบเผาจริง ของจริง ของแท้ มันต้องติดแบบนิ่งสนิทนาน ยังดีนะ อยู่ฝั่งธนฯ รถมันน้อยกว่าฝั่งพระนครเยอะ ถนนหลักๆ มีอยู่ไม่กี่เส้นเอง วางแผนไว้ว่าจะเอาจักรยานออกขี่ไปทำงานจะดีกว่า ส่งลูกเสร็จก็ยอมรถติดอ้อมกลับเข้าบ้านหน่อย แต่จะย่นเวลาได้ตอนอยู่ระหว่างทาง
   จันทร์นี้พอจะเอารถยนต์ออกได้ แต่จันทร์หน้าวันที่ 13 อาจเอาจักรยานออกแทน อยากไปเป็นหนึ่งในหลายล้านกับเขาบ้าง “ปาน” แกรนนี่ไบค์ บอกไว้ในเฟซบุ๊คว่าเป็นวัน Car Free Day ผมตอบไปว่า มันคือ Car Free Week ในใจคิดไปว่าอาจเป็น Car Free Month
   ปานเป็นคนหนุ่มที่ผมนิยมชมชอบในวงการจักรยาน เพราะเขาทำในสิ่งแปลกใหม่ เริ่มจากนำเข้ารถยี่ห้อ Surly มาขายเป็นคนแรก จนปีต่อมาก็โดนบริษัทใหญ่เสียบและยึดไปเป็นตัวแทนจำหน่ายแต่เพียงผู้เดียวอย่างเป็นทางการ เซ็งว่ะ แต่มันคือธุรกิจระดับโลก ใครซื้อเยอะก็เอาลิขสิทธิ์ตัวแทนจำหน่ายไป ง่ายๆ และโคตรง่าย มีแค่นี้เอง
   เจอกับปานอีกครั้งในงาน a day bike week คุยกันอยู่นานเป็นชั่วโมง แนะนำเขาด้านการตลาด และการจัดบูธไปบ้างเล็กๆ น้อยๆ ปัจจุบันเขานำเข้าสินค้าของ xtracycle ออปชั่นต่อยืดท้ายรถจักรยานให้ยาวกว่าเดิม เพื่อรองกับการใช้งานที่หลากหลายมากขึ้น
   แต่แล้วแผนก็ต้องเปลี่ยนครับ ภรรยาฝากให้เอาเอกสารกองใหญ่ไปที่ทำงานด้วย เอาล่ะสิมึง สุดท้ายก็ต้องขับรถยนต์ไปจนได้ รถติดแบบที่คาดเดาไว้เป๊ะ คิดบวกครับ คิดเสียว่าเป็นการทดสอบรถพ่อไปในตัว สองวันก่อนพี่อ๊อดเจ้าของอู่เพิ่งนำรถไปตรวจเช็คให้อีกครั้งหลังจากเปลี่ยนเหล็กกันโคลงไปแล้ว แต่รถยังมีเสียงเอี๊ยดอ๊าดอยู่ตลอดทาง
   วันนี้เพิ่งเป็นเหล็กกันโคลงของมันเต็มตา แม่งอันเบ้อเริ่มเลย ใกล้ปลายทั้งสองด้านมียางหุ้มอยู่ แม่งเล่นแบบมีพลาสติคแข็งเคลือบด้านนอกอีกชั้น ที่จริงเหล็กไม่ได้เสียหรอก เสียแค่ยาง แต่มันมาพร้อมกันทั้งชุด เซ็งสัตว์ หมดไปกับไอ้นี่ 1 หมื่นบาท
   รถวิ่งดีแล้วครับ ส่วนซุ้มล้อที่โดนยางครูดลองงัดกลับเข้าที่ดูแล้วผลก็คือสีมีรอยคล้ายสีแตก เลยเข้าที่ได้แค่ 50% เซ็งไปอีกรอบ
   ส่งมิวที่โรงเรียนแล้วก็ต้องต่อคิวรถดินด้านฝั่งขาเข้าพระราม 2 นี่ถ้าลูกยอมนั่งรถเมล์ไปเรียนเอง ผมจะย่นเวลาได้ราว 30 นาทีเลย แต่น่าเสียดาย เขาไม่ยอมนั่ง ไม่รู้กลัวอะไร หรือติดความสบาย ไม่ต้องโทษใคร เลี้ยงลูกให้สบายเอง มึงก็ต้องเลี้ยงมันไปตลอดชีวิต
   ผมกับภรรยาเลี้ยงดูลูกไม่เหมือนกัน ผมแนวติดดิน จนๆ แต่ภรรยามาแนวหรูหรา ใช้จ่ายแพงๆ ไม่รู้สิ ผมก็ไม่อยากพูดมาก เลยให้ลูกตัดสินใจเอาเองว่าจะเลือกชีวิตอย่างไร แล้วก็ไม่ผิดคาด ใครมันจะไปเลือกใช้ชีวิตลำบากวะนั่น
   มิวมีบัตรสมาชิกสตาร์บัค คือกินแล้วรูด ไม่ต้องจ่ายเงินสด พอเงินในบัตรหมด แม่ก็เติมให้ เช่นเดียวกับบัตรของ 7-11 ก็มีบัตรรูดอีกแล้ว ชีวิตแม่งมีแต่ความสบายเหลือเกิน
   ไอ้นี่แหละครับ มันจะทำให้เด็กเสียนิสัย ผมล่ะเซ็งจริงๆ อยากสอนลูกให้ติดดิน ให้เป็นลูกผู้ชายแมนๆ ลุยๆ ใจอยากให้เขาเดินทางไปต่างประเทศเองคนเดียวก่อนอายุ 18 ถ้ามิวยังใช้ชีวิตแบบนี้ก็คงจะยากแล้วล่ะ
   บ่ายเข้ามาบ้าน เห็นรถพ่อคันใหม่ที่ด้านหน้าซ้ายมีรอยครูดยาว 1 คืบ ลึกเข้าถึงเนื้อสีเลย ไม่รู้ใครขับไปโดน เซ็งอีกครั้ง
   เย็นไปรับมิว พาไปถ่ายรูปติดบัตร เอาไว้สมัครสอบเข้าเรียนชั้น ม1 ในปีหน้า อีกเพียงแค่ 2 เดือนแล้วสินะ หลังจากจุดนี้ ชีวิตมิวจะเปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง

[O'Pern]

7 มค 57
   เช้านี้ฟิตจัด ตื่นมาวิ่งไป 20 นาที พอได้เหงื่อหน่อย วิ่งในซอยบ้านนี่แหละครับ กินข้าวเช้าเสร็จก็ไปส่งแม่ที่สวนธนบุรีรมย์ ห่างจากบ้านราว 6 กม ปกติแม่จะไปกับพ่อ แต่วันนี้ผิดคิว ตื่นสาย พ่อเลยคิดว่าแม่ไปไปด้วย จึงขับรถไปคนเดียว
   กลับมาบ้านก็รีบอาบน้ำแต่งตัว จัดเตรียมรูปถ่ายของมิวไปด้วย ตอนกลางวันจะไปสมัครสอบแข่งขันคณิตศาสตร์โครงการประกายกุหลาบให้มิว สมัครที่โรงเรียนสวนกุหลาบน่ะ ผมกะจะขี่จักรยานไป
   รถติดหนึบเลย ช่วงนี้ใช้รถพ่อตลอด ขับสบายดี รถติดก็โอเค แอร์เย็น เพลงเพราะ ต่างจากรถผมที่ไม่ติดฟิล์ม จอดกลางแดดก็ร้อน เพลงก็มีแค่วิทยุไม่กี่ช่องให้ฟัง มันเป็นวิทยุที่ติดรถมาจากญี่ปุ่นน่ะครับ
   ที่ทำงานงานเยอะดีครับ ผมรับหน้าที่โทรหาออเดอร์จากลูกค้า บางคนสั่งผิด เราก็ไปส่งของตามนั้น สักพักโทรกลับมาต่อว่าบอกส่งของผิด แต่ที่จริงแล้วลูกค้าพูดผิดเอง ทะเลาะกับเขาไม่ได้หรอก ให้เขาดุว่ามา ไม่เป็นไร อดทนเก็บเอาไว้ งานบริการก็ต้องคิดแบบนี้แหละครับ คิดบวกมากๆ เข้าไว้ใจเราจะเป็นสุขเอง
    ผมเริ่มจะเครียดเรื่องสอบเข้า ม1 มากกว่าตัวคนสอบเองเสียอีก ดูมิวไม่ค่อยสนใจจะทำแบบฝึกหัดเลย ไปเรียนพิเศษเยอะก็จริงอยู่ แต่การสอบเข้า ม1 ในโรงเรียนดังๆ มันต้องขยันทำแบบฝึกหัดแนวข้อสอบเก่า อย่างน้อยก็จะได้รู้ว่าเขามาแนวนี้ สไตล์นี้ เผลอๆ เอาข้อสอบเก่ามาออกซ้ำก็ยังเจอบ่อยไป
   โรงเรียนสวนกุหลาบจัดสอบคณิตศาสตร์ในโครงการ “ประกายกุหลาบ” เพื่อเฟ้นหานักเรียนเก่งคณิต มีเงินรางวัลให้ ผมยุให้มิวลองลงแข่งขัน ไม่ได้หวังชนะหรอก แต่อยากให้เขาไปลองบรรยากาศการสอบแข่งขันว่ามันจะเป็นอย่างไร จะได้ไปดูโรงเรียนที่เราคาดหวังจะเข้าไว้ล่วงหน้าด้วย
   กว่าจะเสร็จสิ้นงานก็ 0230 ปิดท้ายด้วยเข้าไปโกดังตรวจเช็คสินค้า ออกมาเจอเปาะเปี๊ยะสดเข็นมาขาย หิวสิ อยากกิน ยืนรอพักใหญ่ก็ไม่ถึงคิวเราสักที หลังๆ เลยบอกยกเลิก ไม่เอาแล้ว เจอคนมาซื้อหลายกล่องแล้วเขานั่งรออยู่ใต้ต้นไม้นี่เอง
   กลุ่ม กปปส วันนี้เดินมาทางจรัลสนิทวงศ์ ขากลับผ่านสามเสน เส้นทางเป็นรูปสี่เหลี่ยมเป๊ะ ระยะทางราว 9 กม ระหว่างทางก็บรรยากาศแบบเดิมๆ ครับ คนหนาแน่นมายืนรอออกันเต็มไปหมด ผมเข้าบ้านมาตอน 0300 เปิดทีวีดู เขาว่าเปลี่ยนถุงเก็บเงินเป็นถุงที่ 8 แล้ว ถุงปุ๋ยสีขาวน่ะ ใส่เงินเต็มไปแล้ว 8 ใบ หึหึ
   มันคือปรากฏการณ์ที่ไม่เคยเกิดขึ้นในประเทศไทยมาก่อน น่าจะเรียกกินเนสบุ๊คมาบันทึกสถิตินะว่าเป็นการประท้วงมือเปล่าขับไล่รัฐบาลมากที่สุดในโลก ผมว่าชนะแน่ๆ ยิ่งกว่านั้นคือจะได้บันทึกช่วงเวลาขณะนี้เข้าไปในประวัติศาสตร์ของโลกด้วยไงล่ะ แบบเหนื่อยแล้วก็ขอภูมิใจกันสักหน่อยน่า

[O'Pern]

8 มค 57
   เช้านี้วิ่งอีกแล้ว ไม่ชอบวิ่งหรอกนะ แต่มันคือการออกกำลังกายที่เหนื่อยได้เร็วในขณะที่มีเวลาจำกัดน่ะ นี่ถ้าทำได้แบบนี้ตลอด โอกาสผอมก็พอจะเป็นไปได้นะ เมื่อวานขณะยืนรอเปาะเปี๊ยะสด พ่อค้ายังทักว่าทำไมดูอ้วนขึ้น หึหึ มึงง ตายยยย
   เมื่อวานตอนบ่ายกลับมาบ้านหิวจัด รอคิวซื้อเปาะเปี๊ยะสดแถมยังไม่ได้กิน กลับมาบ้านเจอฝอยทองกล่องหนึ่ง ซัดไปจนเหลือแค่สองชิ้นเล็กๆ หึหึ ตามด้วยมันฝรั่งแบบเลย์ ปกติไม่กินหรอกนะ แต่ไปเจอรสที่ชอบมาก นั่นคือ Vinegar หายากครับ เจอตอนลดราคา เลยจัดมาตอนไปเจอในซุปเปอร์ฯ
   เป็นอันว่าบ่ายเมื่อวานโหลดคาร์โบไปเพียบ เช้านี้ระเบิดพลังด้วยการวิ่ง 30 นาที พบความต่างจากเมื่อวานอย่างชัดเจน คือวิ่งแล้วไม่รู้สึกเหนื่อยเลย แปลกมาก รู้สึกว่าวิ่งได้อีกนานเลยด้วย แต่ต้องหยุดเสียก่อนเพราะหมดเวลาชีวิตอิสระแต่เพียงเท่านี้
   วิ่งมาสองวันติดกันละ รู้สึกดีนะ เหงื่อออกเพียบ เสื้อเปียกโชก ขี่จักรยานเป็นชั่วโมงยังไม่เหงื่อออกขนาดนี้เลย ตอนวิ่งเสร็จเดินเร็วทำ Cool Down จนหัวใจเต้นช้าลง แล้วซ้อมจักรานต่ออีกนิด รู้สึกดีมากๆ ขี่รถแล้วลมพัดเย็นไง ตัวเรากำลังร้อนๆ เลยรู้สึกสบายตัว
   บ่ายขี่จักรยานไปโรงเรียนสวนกุหลาบ จะไปสมัครสอบคณิตศาสตร์โปรแกรมประกายกุหลาบให้มิว อุตส่าห์โทรไปถามก่อนแล้วนะว่าไปตอนบ่ายได้ไหม เจ้าหน้าที่บอกมาได้เลย พอไปถึงนะ เขาบอกครูรับผิดชอบแผนกนี้ไม่อยู่ ให้พรุ่งนี้มาใหม่ เซ็งเลย
   ยังดีที่โรงเรียนกับร้านขายของผมห่างกันไม่ไกลมากนัก ผมขี่จักรยานไปแป๊บเดียว เร็วกว่ารถเมล์ สะดวกกว่าขับรถยนต์ไปเอง เพราะไม่มีที่จอด
   ขากลับแถวปากคลองตลาดก็บอกทางไป China Town ให้แก่นักท่องเที่ยวคู่หนึ่ง วันก่อนก็บอกทางแก่ครอบครัวชาวสวิสเซอร์แลนด์ไป เขานั่งตุ๊กๆ มา แล้วตุ๊กๆ ไม่เข้าใจทาง จอดอยู่ข้างถนน เจอผมผ่านไปพอดี ก็เลยพอช่วยเหลือได้ นักท่องเที่ยวเขาต้องการไปท่าเรือปากคลองตลาด
   เข้ามาบ้านก็มีเวลานิดหน่อยก่อนไปรับมิว เปิดคอมบันทึกไดอารี่ชีวิตของวันนี้ และทยอยส่งข้อมูลของวันก่อนๆ เข้าสู่เวป นี่ผมใช้เวปเป็นที่เก็บข้อมูลนะนี่ เคยไว้ในคอมแล้วมันหาย เซ็งเหี้ยๆ เลย แรกๆ ก็อายชีวิตตัวเองเหมือนกัน เลยบันทึกเฉพาะข้อมูลเรื่องจักรยาน หลังๆ ช่างแม่งละ เพราะชีวิตเริ่มตกต่ำ ตกอับ ก็แมนๆ ครับ ให้มันรู้กันไป อีกใจก็อยากเก็บไว้ให้มิวเขามาย้อนอ่านเองด้วย (ถ้าเขาอยากอ่านนะ แต่ถ้าไม่สนใจ ก็ไม่เป็นไร)
   วันนี้ไปรับมิวที่โรงเรียน ไม่ได้ไปนานมาก อยากไปเจอผู้ปกครองท่านอื่นๆ เพื่ออัปเดทข้อมูลด้านการต่อ ม1 ของแต่ละคนว่าเขาไปไหน อย่างไรกันบ้าง เผื่อจะมีโรงเรียนไหนดีๆ ที่เราอาจมองข้ามไป ถ้าสอบได้ก็ต้องไปสอบไว้ก่อนล่ะ กันเหนียว
   ไม่ได้ไปที่โรงเรียนมานานเป็นเดือนเลยนะ แล้วก็ไม่ผิดหวัง ได้เจอ “พี่นัท” พ่อของพราวเพื่อนมิวที่เรียนเรือใบด้วยกัน พี่นัททำงานขับเรือสินค้าตระเวนทั่วโลก อยู่ไทยแค่ปีละไม่กี่วัน ได้เจอวันนี้ โชคดีจริงๆ ได้พูดคุยกันอยู่นานจนค่ำเลย เนื้อหาสาระก็คือโรงเรียนของลูกๆ ในปีการศึกษาหน้า
   เด็กหลายคนมีที่เรียนเรียบร้อยแล้ว โดยเฉพาะพวกโรงเรียนเอกชน ก็สบายไปครับ เราเล่นโรงเรียนรัฐบาลเก่าๆ ใกล้บ้าน พ่อแม่ไม่มีเส้นสาย ไม่มีเงินไปฝากเข้า มิวต้องฟันฝ่าอุปสรรคเหล่านี้ด้วยตัวลูกเองนะ มันยาก แต่ก็ไม่ใช่ว่าจะทำไม่ได้
   เสียตรงที่มิวยังไม่ตระหนักในการสอบแข่งขันเท่าไหร่เลย ยังคงเป็นทาสผู้ซื่อสัตย์ของไอแพดอย่างสม่ำเสมอ

[O'Pern]

9 มค 57
   เช้านี้วิ่งอีกแล้ว ระเบิดพลังไปแค่ 15 นาที ไม่รวม Warm Up / Cool Down ตื่นสายครับ นอนดึกเพราะดู ดร เสรี ปราศรัย ฟังไม่จบหรอกครับ ต้องหลับก่อน มาตั้งห้าทุ่มกว่าแน่ะ
   ไปถึงที่ทำงานก็รีบเอาจักรยานออกขี่ไปสมัครสอบคณิตศาสตร์โครงการประกายกุหลาบที่โรงเรียนสวนกุหลาบให้มิว เมื่อวานไปแล้วไม่สำเร็จ ขนาดโทรไปก่อนแล้วนะนี่ เจ้าหน้าที่บอกมาได้เลยๆ พอไปถึงครูรับสมัครไม่อยู่ บอกให้มาใหม่พรุ่งนี้เช้า หึหึ
   เช้านี้ก็โทรไปก่อนอีกแหละ เหมือนเดิมครับ มาได้เลยๆ แม่งเหมือนเมื่อวานเป๊ะเลย แต่คนละคนรับสายนะ เอาครับ ไปก็ไป โชคดีที่บ้านใกล้น่ะ ขี่จักรยานข้ามสะพานพุทธก็ถึงแล้ว
   วันนี้โชคดีครับ เจอครูสมศรีผู้รับผิดชอบโครงการนี้อยู่พอดี ลงทะเบียนสมัครแป๊บเดียวเสร็จ
   ตอนสายขบวนของลุงกำนันเดินมาหาผมถึงบ้าน รีบออกไปต้อนรับ ผมสมทบทุนขอหุ้นกับลุงกำนันขับไล่ทรราชครั้งนี้ด้วย ดีใจ ได้จับมือกับลุงกำนัน บรรยากาศผู้คนฮึกเหิมมาก นักเรียนโรงเรียนศึกษานารีส่งแรงใจเต็มหน้าต่าง ยืนดูอยู่พักหนึ่งก็ต้องกลับมาทำงานต่อ ช่วงเช้างานเยอะ ต้องจัดของขึ้นรถให้รีบออกส่ง
   บ่ายเดินอยู่ริมถนนเจอ BMW 5Series ตัวเก่าจอดเสียข้างทาง เดินเข้าไปช่วย พบกว่าเกิดจากโอเวอร์ฮีทอีกแล้ว อาการยอดฮิตของรถเสียริมถนนเลย แค่คันนี้สุดวิสัยจริงๆ เพราะเกิดจากจุกยางอุดตาน้ำแตก ชิ้นยางราคาแค่ 50 บาท เท่านั้นแหละ แต่เจ้าของรถต้องมีทักษะสักหน่อย เจ้าของรถคนนี้ใช้ได้ครับ เขาบอกซื้อมาเปลี่ยนเองเรียบร้อยแล้ว ผมไปเจอเขากำลังเทน้ำเติมลงในหม้อน้ำ แต่ไอความร้อนยังขึ้นสูงปรี๊ดอยู่เลย จึงรีบห้ามเขา บอกให้ไปเช็คเข็มความร้อนดูก่อน รอให้เครื่องเย็นลงมากๆ แล้วค่อยเติมจะดีกว่า
   สอนเขาบิดกุญแจสองแก๊กดูเข็มความร้อน ยังไม่ต้องสตาร์ทเครื่อง รอให้เข็มลงต่ำๆ แล้วเติมน้ำลงไปช้าๆ จะดีกว่า
เย็นนี้มีทำฟันที่ตึกชาญอิสสระ พระราม 1 รีบรับมิวแล้วขึ้นทางด่วนอัดยาวไปเลย ถึงก่อนเวลาครับ นั่งรอสักพัก ผมกับมิวนัดหมอฟันทำพร้อมกัน แต่คนละหมอ ของผมเป็นหมอประจำคนเก่าแก่ทีทำตั้งแต่ผมยังเป็นเด็ก ส่วนมิวเขาเป็นหมอเด็กโดยเฉพาะ
   ทำฟันเสร็จก็มีรางวัลเป็นอาหารเย็นของร้านอาหารสีฟ้าที่อยู่ชั้นล่างของตึก รสชาติดีครับ แต่ราคาก็แพงพอควร นานๆ กินทีพอได้ ไม่เป็นไร
   มาถึงบ้านมิวก็ทำหน้าที่เป็นทาสผู้ซื่อสัตย์ของไอแพดจนผมโมโหมาก เพราะมันไม่เห็นจะใส่ใจกับการเตรียมตัวสอบอะไรเลย ดุว่าเขาชุดเล็กๆ ก่อนนอน
   เฮ้ออ นี่เราคาดหวังอะไรกับเขามากเกินไปหรือเปล่าวะนี่
   กลุ่ม กปปส และลุงกำนันเดินกลับถึงราชดำเนินเอาตอน 0800 กลายเป็นทุบสถิติการเดินครั้งใหม่วันนี้ที่ยาวนานถึง 11 ชม พอถึงจุดหมายก็เพลียกันหมดทั้งกองทัพ มาปราศรัยอีกทีกันตอนค่ำๆ ส่วนเงินบริจาคยังไม่รู้ว่าได้เท่าไหร่ ยังไม่ได้นับ หมดแรงกันเสียก่อน

[O'Pern]

10 มค 56
   วิ่งเพื่อชีวิต วิ่งอีกแล้ว วิ่งเพื่อสุขภาพของเราเอง ผมไม่อยากเสียเงินให้หมอ ไม่อยากเสียเงินเพื่อรักษาตัว ก็เลยต้องดูแลร่างกายของตัวเองให้มันอยู่ในสภาพดีที่สุด มันคือเป้าหมายอีกอย่างหนึ่งของผมด้วยน่ะครับ คือตั้งเป้าไว้ว่าไม่อยากป่วย ไม่อยากเข้าโรงพยาบาลตลอดชีวิตนี้ ถ้าจะตายก็ให้มันตายไปด้วยโรคชราเอาเอง ระหว่างมีชีวิตอยู่ก็จะขอทำความดีให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้
   ทำอะไรเป็นประโยชน์แก่สังคมและคนรอบข้างได้ก็ทำหมดแหละ มันเริ่มมาตั้งแต่ทำนิตยสาร Racing Club แล้ว เราอยากให้ข้อมูลแก่เด็กเล่นรถรุ่นหลังไง ไม่อยากให้โดนหลอกแดกจากค่ายรถ อู่รถ หรือผลิตภัณฑ์ต่างๆ แต่ทำได้แค่พักหนึ่งก็ต้องหยุดพักการผลิตไป ไม่เป็นไร ไว้พร้อมค่อยทำใหม่
   ทำความดี ไม่เคยมีสาย
   ถึงไม่ได้ทำให้แก่สังคม ก็มาทำให้แก่ครอบครัวและคนใกล้ชิดก็ได้ ผมคิดของผมแค่นี้แหละ
   เช้านี้วิ่งระบบใหม่ คือหลังจาก Warm Up แล้วก็วิ่งต่อเนื่อง 30 นาที แล้ววิ่งแบบสลับช่วง ผมวิ่งเร็วแบบอัดเต็ม 100 เมตร แล้วผ่อนสัก 300 เมตร ทำแบบนี้สลับกันไป หัวใจแทบจะออกมาเต้นนอกร่าง ทำจนรู้สึกไม่สนุก แล้วก็เดิน Cool Down จนหายเหนื่อยแล้วก็กลับเข้าบ้าน
   อาหารเช้าแบบสุขภาพสุดๆ ใช้เนื้อไก่ผัดแห้งๆ ใส่ตะไคร้ ขิง ข่า ใบมะกรูด นำทุกอย่างมาซอยหั่นชิ้นเล็กๆ ฝอยๆ แห้งๆ อร่อยดีครับ มีบร็อคโคลี่ แครอทนึ่งกินแกล้ม คู่กับข้าวกล้องและไข่ดาว แต่กินแล้วคอแห้งฉิบเป๋ง

   ขับรถกลับมาบ้านตอนบ่ายเกือบชนคนข้ามถนน ขับมาคนเดียวเพลินๆ ถนนโล่งๆ ชิดขวาสุดบนถนนสามเลน ซ้ายเป็นป้ายรถเมล์ เหตุเกิดบนถนนตากสิน เกาะกลางมีต้นไม้เป็นพุ่มยาว ผมเจอคนบ้าโดดออกมาจากต้นไม้ เขาคงจะข้ามถนน แต่ไม่ได้มีท่าทีเหมือนคนปกติทั่วไปที่จะต้องชะเง้อหน้าออกมามองก่อน เจอท่านนี้โดดมายืนบนถนนทั่งสองขาเลย !!!
   กดแตรดัง เบรกและหักเลี้ยวหลบพร้อมๆ กัน เฉียดไปราว 1 เมตรได้ แม่ง เล่นซะผมหนาวเลย ตัวผมเองเจอเหตุการณ์อุบัติเหตุจากเวปไหนก็มักจะนำมาโพสเตือนเพื่อนๆ ในเฟซบุ๊ค มาวันนี้เจอเองแบบจังๆ นี่ถ้าเขาโดดมาไกลกว่านี้หน่อยก็คงลอยข้ามฝากระโปรงแน่ๆ นึกแล้วเสียวจริงๆ ขนาดผมขับมาเรื่อยๆ เองนะ ไม่ได้อัดเร็วเลยแม้แต่น้อย
   วันนี้ถึงบ้านราว 0300 เวลาส่วนตัวเหลือ 1 ชม หึหึ แม่งเอ๊ย ทำอะไรได้ไม่เป็นชิ้นเป็นอันเลย กลับมาบ้านเราก็อยากพักผ่อนแล้วล่ะ นี่ผมไม่ได้อัปโหลดไดอารี่ชีวิตขึ้นเวปมาหลายวัน อินเทอร์เนทไม่ดีเลยครับ โพสส่งไม่ได้เลย เสียเวลาอย่างมาก ส่วนตอนเย็นตอนค่ำผมก็จะไม่เปิดคอมฯ จะใช้เวลาอยู่กับมิวเขาตลอด
   เย็นไปรับมิวที่โรงเรียน วันนี้มีงานวันเด็ก ผมเอาสาหร่ายอบแห้ง และวิตามินซีไปแจกเด็กๆ ระยะนี้เปลี่ยนจากร้านหนังสือไปรับที่โรงเรียน เพราะจะได้อัปเดทข่าวสารในการเตรียมตัวสอบ ม1 กับผู้ปกครองท่านอื่นๆ ด้วย
   ลุงกำนันบอกเมื่อวานเดินนานมาก เลยได้เงินไปถึง 3 ล้านกว่าบาท

[O'Pern]

11 มค 56 Happy my birthday
   วันเกิดปีนี้ตรงกับวันเด็กพอดี ผมเพิ่งจะลบวันเกิดของตัวเองในเฟซบุ๊คออก เกรงใจคนอื่นที่เขาจะต้องมาโพสสุขสันต์วันเกิดให้ในหน้า Timeline ของผม มันกลายเป็นมารยาทไปแล้วไง เลยรู้สึกว่าทางเฟซบุ๊คน่าจะทำปุ่มพิเศษสักปุ่มสำหรับกดอวยพร ไม่ก็ตั้งให้มันอวยพรออโต้ให้แก่เพื่อนในลิสต์เรา
   ผมเฉยๆ กับเรื่องวันเกิดไงครับ ไม่เคยมีของขวัญ ไม่เคยจัดงาน มีแต่ภรรยาและลูกให้การ์ด รับแล้วก็เก็บรักษาเอาไว้อย่างดีทุกอัน บางปีให้ บางปีไม่ไห้ ก็ไม่มีอะไรแตกต่างกัน รู้สึกเฉยๆ อยู่ดี
   วิ่ง วิ่ง วิ่ง วิ่ง วิ่ง วันนี้สวมหมวกผ้าแบบ Beanie ใช้ใส่วิ่งเวิร์คมากๆ ครับ มันคอยซับเหงื่อทั้งหัวไม่ให้ไหลลงมาที่ใบหน้าและคอ บางทีไหลๆ มา ทำให้เรารู้สึกเหมือนคันๆ พอไปเกาแรงหน่อยผิวหนังก็เป็นรอยปื้นแดงๆ
   อุตส่าห์ปิดระบบเตือนวันเกิดในเฟซบุ๊คไว้ล่วงหน้าสิบกว่าวัน ยังมีคนเข้าหน้า Timeline แล้วเห็นว่าเป็นวันเกิดของผมจึงโพสอวยพรถึง 6 คน 3 คนเป็นเพื่อนสนิท 2 คนเป็นคนที่รู้จักกันตอนเล่นรถยนต์ คนสุดท้ายชื่อปุ๋ยเป็นเพื่อนสนิทมากที่สุดของผมตอนเรียน คนนี้เป็นคนที่จำวันเกิดผมได้โดยไม่ต้องเตือน เพราะเราเกิดเดือนเดียวกัน ปัจจุบันปุ๋ยเป็นภรรยาท่านทูตประจำกรุงลอนดอน สองปีก่อนหน้านี้ประจำอยู่ที่ดูไบ UAE 
   ผมรู้จักกับปุ๋ยครั้งแรกตอน ม6 และบังเอิญมาเรียนคณะเดียวกันในมหาวิทยาลัย ก็เลยสนิทกันที่นี่อีก 4 ปีเต็ม หลังจากนั้นก็แยกย้าย ปุ๋ยไปแคนนาดา ผมไปอเมริกา ยุคนั้นไม่มีคอมฯพิวเตอร์ ไม่มีอีเมลล์ ไม่มีโทรศัพท์มือถือ ไม่ได้ติดต่อกันนานเป็นสิบปี
   บ่ายเข้าธนาคารที่กสิกรไทยสาขาเดอะมอลล์ท่าพระ เขียนยอดเงินและรวมเงินผิดส่งเงินเกินไป 10,000 บาท พนักงานซื่อ ญาโณทัย ศิริไชยา เจ้าหน้าที่ให้บริการ ขอชื่นชมในความซื้อสัตย์ของเธอ
   มิวเรียนพิเศษเต็มวัน มาเจอกันอีกทีตอน 0500 โน่นเลย ชวนมิวกินร้านซานตาเฟ่ เป็นร้านสเต็คราคาร้อยกว่าบาท พอรับได้ รสชาติงั้นๆ แต่กินกันสองคนค่าใช้จ่ายเท่ากับกินร้าน Sizzle ได้แค่คนเดียว

[O'Pern]

12 มค 56
   วันนี้กลุ่มสวนธนจัดงานขี่จักรยานไปหัวหินกัน วันนี้ในปีที่แล้วผมไปยืนอยู่ที่จุดปล่อยตัวศูนย์เยาวชนเฉลิมพระเกียรติ บางมด ก็ที่เดียวกับที่ผมไปวิ่งออกกำลังกายทุกวันอาทิตย์เช้านี่แหละ ตอนนั้นผมสัญญากับตัวเองว่าจะฟิตซ้อม และมาร่วมงานด้วยในครั้งหน้าแน่ๆ
   แต่.. แต่อีกแล้ว คำว่าแต่นี่มันเหมือนเป็นข้ออ้างเลยเน๊อะ
   ภรรยาบอกให้ช่วยไปส่งลูกเรียนพิเศษให้หน่อย ผมทำตามโดยไม่มีข้อแม้ ไม่ถามย้อน เช้านี้จึงเป็นเช้าวันอาทิตย์ที่ผมไม่ได้ไปไหนเลย ออกไปส่งมิวตอน 0730 ขากลับแวะกินก๋วยเตี๋ยวแถวบ้าน กลับมาก็เล่น Uke สักพักก็ล้างรถคัน Nissan 180SX
   เข้าเฟซบุ๊คเจอคนประกาศขายรถจี๊บทหาร ไอ้คันนี้พ่อผมเคยขับ ผมเคยถ่ายรูปคู่กับมันด้วย ชอบมาก เขาขาย 2.7 แสน แพงครับ แต่เขาบอกว่าเครื่องเดิม เกียร์เดิม ขับ 4 หลังคาผ้าใบครบ มีทะเบียนตรง ไม่ขาดต่อ นี่สิ มันมาเด็ดขาดเอาตรงนี้ เล่นรถโบราณ ต้องเอาเครื่องเดิมเท่านั้นครับ จะว่าอะไหล่หายากก็จริง ไม่เถียง แต่รถพวกนี้มันไม่ได้เอามาขับใช้งานจริงทุกวัน วิ่งเล่นบ้างในวันหยุด ไม่ต้องอะไรมากนะ เอาแค่จอดอยู่บ้านแล้วนั่งมองก็มีความสุขแล้ว คนรวยอาจจะสุขที่นั่งมอง Ferrari / Porsche / Lamborghini แต่ผมงบน้อย ผมสุขได้กับรถโฟล์คตู้เก่าๆ รถจี๊ปทหาร มอเตอร์ไซค์โบราณ ฯลฯ
   อยู่บ้านกลางวันได้ฤกษ์อัปโหลดไดอารี่ขึ้นเวป นี่ถ้ามีเวลาว่างและอินเทอร์เนทดีๆ อยากจะโพสสดๆ ทุกวันๆ เลยนะ จะได้อารมณ์มากกว่านี้มาก
   ช่วงเย็นมีการเตรียมตัวปิดกรุงเทพฯในวันพรุ่งนี้ เส้นทางรถไฟเปิดให้ใช้ได้แล้วหลังจากตอนแรกบอกว่าจะปิดซ่อม พอโดนสังคมโหมด่าอย่างเต็มที่ในเฟซบุ๊คก็เลยกลับลำเปิดบริการทันที เหี้ยจริงๆ เลย ในขณะที่ช่อง 3 รางานตรงกันข้ามว่าเส้นทางจุดที่เสียหายซ่อมเสร็จแล้วจึงเปิดบริการ หึหึ เหี้ยสม่ำเสมอ ตัวจริงเรื่องการบิดเบือนข้อมูล ต้องยกให้เขาล่ะ
   คืนนี้จะเป็นค่ำคืนสุดท้ายของการชุมนุมที่เวทีราชดำเนิน มันต้องยิ่งใหญ่ ฮึกเหิมมากแน่ๆ

[O'Pern]

13 มค 56
   Occupy Bangkok / Shut Down Bangkok / Restart Thailand สารพัดชื่อจะเรียก แต่มันคือการรวมพลครั้งใหญ่อีกครั้ง ถึงขนาดยุบเวทีราชดำเนินที่ปักหลักมา 2 เดือน ลุงกำนันสุเทพเรียกว่าทุบหม้อข้าวแล้วบุกเข้าตี แต่เป็นการต่อสู้ด้วยมือเปล่าเช่นเคย หากโดนรุกรานก็ให้นั่งลงเฉยๆ และสวดมนต์ เออ เจ๋งดีว่ะ
กลยุทธแบบนี้จะชนะใจคนครับ แต่ต้องแลกกันหน่อย ซึ่งก็ไม่มีใครสามารถตอบได้ว่านานแค่ไหนถึงจะจบ ยังไงก็ต้องมีการบาดเจ็บและล้มตายแน่ๆ และทหารก็จะออกมาเคลียร์ให้
ไอ้เคลียร์นี่แหละสำคัญว่าจะเคลียร์กวาดไปเข้าทางของใคร ประเด็นอยู่ตรงนี้มากกว่า สำคัญที่สุดเลยก็ว่าได้
เช้านี้ถนนโล่งเว่อร์อีกแล้ว ผู้คนต่างไม่กล้านำรถยนต์ออกมาใช้งาน รุ่นน้องผมหลายคนที่ต้องทำงานในเมืองต่างเตรียมซื้อบัตรเติมเงินของรถไฟฟ้าไว้ล่วงหน้ากันแล้ว ผมเองก็อยากเอาจักรยานออกขี่นะ แต่ขากลับต้องไปทำธุระ จะไปสมัครสอบ Pre Test ที่โรงเรียนสวนกุหลาบธนบุรีให้มิว ไม่ได้เตรียมไว้เป็นโรงเรียนสำรองหรอกครับ แต่หวังจะให้เขารู้บรรยากาศการสอบเสียมากกว่า
โรงเรียนเพิ่งเปิดมา 2 ปี ยังต้องก่อสร้างกันอีกเยอะ ฝุ่นเพียบ ดูแล้วเหมือนโรงเรียนในต่างจังหวัดจริงๆ ที่ร่มให้เด็กนั่งพักกว้างๆ ก็จะมีเพียงแค่โรงอาหารเท่านั้นเอง การสอบ Pre Test มีให้เลือก 3 ระดับ คือแบบ English Program แบบ Mini English Program และแบบเรียนธรรมดา ไม่ต้องสงสัยครับ มิวไม่ชอบภาษาอังกฤษ ผมเลยเลือกแบบธรรมดาก็พอ
เพิ่งรู้ว่าเขาปิดรับสมัครไปแล้วครับ หมดเขตแล้ว แต่ครูเห็นผมโผล่มา ก็เลยหยวนๆ ค่าสมัคร 300 บาท ค่าคู่มืออีก 100 บาท บำรุงโรงเรียนไป เสาร์นี้ซัดกันสดๆ เช้าถึงเที่ยง
   ไปรับมิวแล้วกลับบ้านเลย แล้วก็ต้องตกใจที่ท่อน้ำดีของห้องน้ำชั้นบนแตกรั่วไหลผ่านฝ้าเพดานลงมากลางห้องโถงใหญ่ โอ้โห แม่งยังกะน้ำตก ตอนแรกแม่บ้านบอกว่าเป็นน้ำเสีย แต่รอ 2 ชม ผ่านไป น้ำตกยังคงไหลแรงจัด มันไม่ใช่แล้วล่ะ
   เหนื่อยมาทั้งวันก็ต้องมาผจญกับการเก็บกวาดน้ำอีก ซับยังไงก็ไม่ไหว เอากาละมังมารองก็ต้องขยันเดินไปเททิ้งอยู่หลายเที่ยวมาก นั่งเฝ้ามันอยู่ตรงนี้แหละ พื้นเลอะก็เช็ดเป็นระยะๆ นองเกลื่อนกลาดแบบอธิบายไม่ถูก เหนื่อย เพลีย เลยเล่น Uke ผ่อนอารมณ์จนถึงค่ำๆ
มิวอยากเอาภาพที่เขาถ่ายลงในเฟซบุ๊คของเขา แต่เครื่องไอแพดของเขาไม่มีซิมการ์ด ก็เลยต้องนำภาพมาใส่ในคอมพิวเตอร์ของผม แล้วค่อยให้เขาล็อคอินในคอมฯเพื่อเข้าเฟซบุ๊คของตัวเอง
กลางคืนตอนมิวหลับแล้วเลยเปิดเครื่องของเขาเพื่อนำภาพอัปโหลด แล้วก็ต้องตกใจที่เจอภาพไม่เหมาะสมมากมาย ตกใจ นอนไม่หลับ ไม่รู้จำทำอย่างไรดี คือถ้าเป็นช่วยมัธยมปลายผมก็จะเฉยๆ หรือเป็นมัธยมต้นก็ยังต้องจำทน แต่นี่มิวแค่ประถม 6 เท่านั้นเอง วุฒิภาวะหลายด้านยังไม่รอบคอบ
เข้านอนก็นอนไม่หลับครับ รู้สึกไม่สบายใจอย่างมาก นอนพลิกตัวไปมาอยู่ 2 ชม แม้จะเหนื่อยเพลียกับการกวาดเช็ดถูบ้านที่ท่อน้ำแตก แต่ก็หลับไม่ลงครับ คิดอย่างเดียวว่าจะหาวิธีใดคุยกับเขาดี อยากหลับแต่ใจไม่ยอมไง สุดท้ายคงจะล้าไปเอง

[O'Pern]

14 มค 56
   เช้านี้ยังอุตส่าห์ตื่นมาวิ่งไหวอีกนะ จัดไปราว 30 นาที เป็นการออกกำลังกายครั้งแรกที่จิตใจไม่สงบสุข ก็เรื่องที่ค้างคาใจก่อนนอนเมื่อคืนแหละครับ
   แปลกนะ ปัญหาที่คิดไม่ตกว่าจะทำอย่างไรดี คิดมาหลายวันก็คิดไม่ออก ทั้งเรื่องงาน เรื่องชีวิต เรื่องธุรกิจ พอขี่จักรยานทางไกลปุ๊บ ความคิดแม่งไหลออกมาเพียบเลย ล้วนเป็นความคิดเจ๋งๆ ด้วย
   มันคงเป็นเรื่องของจิตที่เป็นสมาธิน่ะครับ ใจนิ่งแล้วจะคิดอ่านอะไรก็ทำได้ดี เช้านี้ก็เช่นกัน ผมคิดออกขณะวิ่งเหนื่อยๆ นี่แหละ
   เช้านี้ก่อนออกจากบ้านเลยคุยกับมิวไปตรงๆ พ่อไม่อยากพูดเรื่องพวกนี้บ่อยๆ จะขอพูดแค่ครั้งเดียว
“มิวใช้เครื่องไอแพดไม่ถูกวัตถุประสงค์นะลูก ไปดูและเก็บภาพที่ไม่เหมาะสมไว้”
คุยกับเขาด้วยเหตุผล ไม่ใช้อารมณ์ตวาด หรือดุขึ้นเสียงตะคอก มิวพยักหน้ายอมรับผิด พอผมถามว่าเขาจะจัดการอย่างไร มิวตอบว่าเขาจะลบทิ้ง
จบไป 1 ปัญหา และหวังว่ามันคงไม่เป็นการสร้างปัญหาใหม่ขึ้นมาแทนที่นะ ผมไม่ได้บอกเรื่องนี้กับใครแม้แต่ภรรยา มิวคงอายหากคนอื่นได้รับรู้ ผมให้เกียรติเขา
เช้านี้ผมมีงานแถวสามเสน ไม่ได้ไปย่านนี้มานานเป็นปี ตอนขับไปก็จะต้องผ่านอนุสาวรีย์ประชาธิปไตยเสียด้วยสิ แต่ได้ข่าวว่าลุงกำนันจะทุบหม้อข้าวยุบเวทีไม่กลับมาที่นี่อีกแล้วเลยลองผ่านไปดู เช้านี้ยังคงรถน้อยเหมือนเมื่อวาน
ขับรถผ่านสะพานพุทธ ตรงไปยังอนุสาวรีย์ประชาธิปไตยก็เป็นไปตามคาด ลุงสั่งรื้อเวทีไปเรียบร้อยแล้ว ถนนโล่งสุดๆ เลย ขับสบายมาก ผ่านโรงเรียนสตรีวิทยา ตรงไปตลอดทางจนถึงถนนอำนวยสงคราม และเลี้ยวเข้าสามเสน
เป็นพิธีจับมอบของรางวัลน่ะครับ ผมเป็นส่วนหนึ่งของแขกที่มาร่วมงาน วันนี้เลยแต่งตัวเรียบร้อยกว่าเดิมหน่อย จากที่เคยใส่เสื้อโฆษณาสินค้าต่างๆ ก็ใส่เสื้อแขนสามส่วนทรงเข้ารูปเล็กน้อย โชคดียังพอมีเอว เลยพอดูได้ ไม่งั้นจะออกมาเหมือนเทเลทับบี้
ปีก่อนโน้นผมเป็นคนขึ้นไปจับรางวัล ปีนี้โชคดีไม่โดนเรียกขึ้นไป ผมชอบอยู่เงียบๆ ของผมคนเดียว แต่พอตอนจะเลิกงานนี่สิ เขาดึงผมให้มายืนอยู่หน้าสุด ยืนคู่กับพริตตี้ ฉากหลังเป็นพวกผู้มาร่วมงาน โห โคตรจะเด่นเลย เอาวะ ตามน้ำไป
กลับมาถึงร้านตอนกลางวัน ไปธนาคารอีกเช่นเคย ซื้อขนมบาเยียมาฝากแม่ และขนมปังหน้าหมูมาฝากภรรยา ผมไม่ค่อยได้ซื้อของมาฝากใครนัก แต่วันนี้เผอิญเจอรถเข็นมาหยุดจอดหน้าธนาคารพอดี
วันนี้ได้กลับบ้านเร็วมาดูช่างทำท่อประปา ช่างบอกว่าท่อน้ำดีของเดิมเป็นเหล็กมันผุและแตก น่าจะเพราะมันเก่า และสะเทือนตอนช่างเขาเจาะซ่อมท่อจุดอื่น บ้านหลังนี้อายุกว่า 30 ปีแล้ว ช่างเลยแนะนำให้เดินลอย โดยจะใช้ท่อน้ำสีขาว จะดูดีกว่าท่อสีฟ้า ผมเลยบอกให้ใช้ท่อสแตนเลสเลย และใช้ตัวยึดท่อสวยๆ หน่อย ท่อสีเงินๆ จะได้เข้ากับหัวก็อกต่างๆ ที่เป็นสีเงินเงาๆ เหมือนกัน
ทำให้แม่ใช้น่ะครับ ก็เลยเอาสวยๆ หน่อย ส่วนห้องน้ำของผมก็ยังใช้ท่อ PVC สีฟ้าถูกๆ อยู่เลย
เมื่อวานเรื่องเยอะ เลยไม่ได้เล่าเรื่อง กปปส ว่าเขาปิดแยกใหญ่ๆ ในกรุงเทพฯกัน 7 จุด แน่นอน เหมือนเดิม ที่ตอนลุงกำนันเดินไปไหนก็จะมีคนยื่นเงินบริจาคให้ตลอดทาง ฉากเด็ดสุดคือคนมันแน่นมากไป เข้าไม่ถึงตัวลุง คนอยู่บน Sky Walk ใช้วิธีเอาเงินผูกเชือกแล้วหย่อนลงมาให้ลุง โห แม่งเด็ดจริงๆ
รัฐบาลประกาศให้ฟรีทีวีห้ามเผยแพร่ภาพลุงกำนัน โดยเฉพาะตอนที่มีคนยื่นเงินให้ และตอนปราศรัย แต่ช่อง 9 แม่งกลับเจาะมุมถ่ายทอดสดให้กับกลุ่มเสื่อแดงปราศรัย
เหี้ยจริงๆ ประชาธิปไตยเหลือเกินนนนน

[O'Pern]

15 มค 56
   วิ่งติดต่อกันมาพักหนึ่ง ก็สบายตัวดีนะ แต่แปลกตรงน้ำหนักตัวแม่งขึ้นอีกว่ะ ทั้งๆ ที่กินเหมือนๆ เดิม อ้าว งงสิ หรือว่าเราวิ่งไม่พอ หรือว่าเราอายุเริ่มมากขึ้น นี่ถ้าเป็นเมื่อก่อนนะ วิ่งขนาดนี้จะต้องลงไปหลายโลแล้ว
เช้านี้จัดไปอีก 30 นาที แต่วิ่งได้ระทางมากกว่าเดิม 1 กม เมื่อก่อนใช้เวลา 10 นาทีต่อ 1 กม วันนี้ทำได้ดีกว่าเดิม คือวิ่งได้เร็วกว่าเดิม หรือว่าอากาศหนาวเย็นตอนเช้ามันช่วยให้เราไม่เหนื่อยเร็วก็เป็นไปได้นะ
หมวกแบบ Beanie หมดสต็อค วิ่งทุกวันจนหมวกแห้งไม่ทัน เลยเอาขากางเกงที่ตัดไว้มาสวมคลุมหัวแทน ไอ้ขากางเกงนี้ดูเผินๆ ก็เหมือนผ้าอเนกประสงค์ยี่ห้อ Buff มันมีหลายยี่ห้อมากเลยนะ แต่ผู้คนติดปากเรียกผ้าแนวนี้ว่า “ผ้า Buff” ไปเสียแล้ว
เอาขากางเกงมาคลุมหัวแล้วบิดหมุนครึ่งรอบจากนั้นก็ตลบลงมาครอบทับผ้าชั้นล่างอีกครั้ง ใส่แล้วสบายกว่าหมวก Beanie ของเดิมอีกว่ะ ก็เพราะขากางเกงมันใหญ่ไง ใส่แล้วสบายหัวดี ซับเหงื่อได้ดีกว่าผ้าของหมวกเสียอีก
ระยะนี้กินปลาเป็นอาหารมื้อเช้าบ่อยมาก ผมเลือกปลาทะเล อย่างปลาเก๋า ปลากะพง บ้างก็เป็นปลาสลิด ไอ้นี่คือปลาน้ำจืดแบบเดียวที่มีกรดไขมันโอเมก้า 3 เช้านี้เป็นเนื้อปลาผัดฉ่า ใส่กระชาย และมะเขือเปาะ กินกับไข่ต้ม ข้าวกล้อง กระเทียมสดเหมือนเดิม
เมื่อวานไปงานตอนเช้า ได้ของชำร่วยมา 2 อย่าง อันแรกคือขนมอบกรอบจากญี่ปุ่น อีกอันคือเสื้อฟุตบอลของแมนยูฯ น่าเสียดายนะ เสื้อสวยด้วย แต่มันสีแดงว่ะ (สีอัปมงคล) แถมไซส์ XL เสียอีก จบข่าวเลย ผมใส่ M ไง แต่ตอนนี้คงเป็น L แล้วล่ะ อ้วนขึ้นมาพอตัว
เช้านี้ถนนโล่งพอๆ กับเมื่อวาน ขับรถสบาย แต่ก็เห็นใจคนมีธุระในย่านที่ กปปส เขาปิดถนน อดทนกันหน่อยครับเพื่อประเทศไทยของเราเอง ร้านขายของผมก็สถานการณ์ทรงๆ ไปแบบเรื่อยๆ ไปยกของที่โกดังบ้าง ไอ้ลังล่างๆ ยังคงเป็นปัญหา ผมกลัวหลังเจ็บ ต้องนั่งลงย่อขาต่ำสุดแล้วถึงออกแรงยกด้วยขา ยกไปก็ลุ้นไป กลัวจะเจ็บหลังอีกรอบ
เอาขนมที่ได้รับเมื่อวานมากิน เป็นพวกแป้งอบกรอบแบบ Rice Cracker ก็รสชาติอร่อยดีสไตล์ญีปุ่น กินเพลินๆ แป๊บเดียวหมดห่อ หึหึ ฟินนนน
ไอ้คำว่า “ฟิน” นี่ผมว่าวัยรุ่นเขาใช้ผิดนะ เพราะมันมาจากคำว่า Finale (ฟิ นา เล่)คือฉากสุดท้ายของละคร แนว Happy Ending ที่ชายหญิงกลับมารักกัน คือจบอย่างสบายใจ เราเลยเอาคำว่า “ฟิน” มาใช้ซะเฉยเลย ผมได้ยินครั้งแรกจากปากของอุดม แต้พานิช แต่คำว่าฟินของวัยรุ่นจะออกแนว เจ๋งมาก สุดๆ ไปเลย อร่อยจริงๆ เยี่ยมยอด ฯลฯ

ลุงกำนันเดินไปย่านสุขุมวิท กลางวันกินข้าวกลางแยกเอกมัย เดินผ่าเอกมัย แล้วก็เป็นสภาพเดิมๆ ครับ คือแน่น แน่น แน่น ผู้คนสองข้างทางก็เชียร์เต็มที่พร้อมกับบริจาคเงินร่วมหุ้นไล่เหี้ย ตอน 0300 ก็เปลี่ยนถุงใส่เงินเป็นใบที่ 10 แล้ว !!! และมาย่านนี่จะเจอแบงค์พันเป็นกำๆ ผ่านทองหล่อ ขากลับวกเข้าถนนเพชรบุรี เป้าหมายเวทีอโศก
ฟังลุงกำนันปราศรัยก็โดนรัฐบาลกวนสัญญาณจนต้องหาช่องใหม่ๆ ดูแทน กลางคืนทุกจุดชุมนุมล้วนเป็นสถานที่เปราะบาง อย่างเมือคืนก็โดนทั้งตำรวจและโจรก่อกวนด้วยการจุดประทัดยักษ์ และมียิงการ์ดผู้ชุมนุมแถวสะพานหัวช้าง ตรงนั้นวังสระปทุมของพระเทพฯเลยนะนั่น ถ้าผมเป็นทหารก็จะส่งลูกน้องมาคอยคุ้มครองผู้ชุมนุม คอยปรามตำรวจโจรไม่ให้รังแกประชาชนมือเปล่า
จนคืนนี้มีทหารออกมาคอยคุ้มภัยให้ประชาชนแล้ว มีทั้งแบบอยู่ภายนอกกลุ่มผู้ชุมนุม และแผงตัวอยู่รวมกับผู้ชุมนุม เขาเตรียมพร้อมกันแล้วครับ
ก่อนนอนปิดท้ายด้วยเรื่องเศร้าเล็กน้อย เกรดของออกแล้ว ผลก็คือมันตกลงวูบเลย ผมไม่สงสัยก็เพราะมันมาจากไอแพดเปลี่ยนชีวิตเด็ก แต่ภรรยาทำใจไม่ได้ เขาเรียนเก่งขนาดได้เกียรตินิยม ก็เลยนั่งร้องไห้ มิวยังคงไม่รู้สึกร้อนหนาวอะไร สุดท้ายภรรยาขอร้องให้ลูกเลิกเล่นไอแพดได้ไหม มิวก็เลยต้องยอมรับอย่างจำยอม เพราะแม่ตามใจเขามาทุกอย่าง แค่ครั้งนี้แม่ขอ ผมก็เลยแอบดีใจด้วยสีหน้าแบบเศร้าๆ ให้เข้ากับบรรยากาศ
ทำพิธีส่งมอบคือมินิไอแพดพร้อมสายชาร์จและหูฟัง จะให้มิวเล่นอีกครั้งถ้าหากสอบเข้าโรงเรียนสวนกุหลาบได้