racing-club.net

Bike Forum => my bike diary / my life diary => Topic started by: O'Pern on September 04, 2014, 06:04:52 pm

Title: กย 57
Post by: O'Pern on September 04, 2014, 06:04:52 pm

1 กย 57
   นอนก็ไม่ดึกนะ แต่คงเพลียสะสมจากการขับรถทางไกล แม้จะนอนไม่ดึกมาก แต่เช้านี้กลับขี้เกียจลุก ลืมตาแบบขี้เกียจมาก เช้านี้เลยวิ่งไปได้แค่ 50 นาที มีเวลาน้อย จึงวิ่งเร็วกว่าปกติหน่อย
   เช้าวันจันทร์ดูเบื่อๆ หน่อย รถติดตามฟอร์ม งานที่ร้านก็เยอะดีครับ ขี่จักรยานจดออเดอร์ มาถึงร้านก็ออกจัดส่ง รถใหญ่ออกวิ่งไปถนนสายไหนก็โทรหาร้านค้าในย่านนั้น จะได้ไปส่งพร้อมกันทีเดียว
   จันทร์นี้คนงานขาดเหมือนเดิม ฮ่าๆ แรงงานก็แบบนี้เหมือนกันในทุกๆ ที่ ยิ่งอนาคตก็จะยิ่งขาดครับ ทำใจไว้ได้ ธุรกิจก็คงต้องปรับตัวกันไป แรงงานก็จะแพงขึ้น
   (คีย์บอร์ดตัวรอริงเสียครับ ตั้งแต่นี้ต่อไป ผมขอใช้ตัวรอเรือแทนนะ ทนๆ กับความอุบาทว์ทางสายตาเอาหน่อย)
   วันนี้โรงเรียนสวนกุหราบมีงานใหญ่ ชื่องาน “สมานมิตร” มีงานเรี้ยงฉรองกันทั้งโรงเรียน มิวเพิ่งเจองานใหญ่แบบนี้เป็นครั้งแรก ก็สนุกเขาเรย ผมแระภรรยาฝากซื้อเสื้อยืดคนระตัว ส่วนมิวซื้อเป้ กรางคืนมีงานภาคค่ำอีกเป็นของครูแระศิษย์เก่า วงดนตรี “ฟรัว” (ศิษย์เก่า) มาเร่น แต่เจอฝน จึงตัดไฟบนเวทีกรางแจ้ง แต่มันเร่นตีกรองแทน ส่วนคนดูก็แหกปากร้องตะโกนกัน โหห โคตรมันส์เรยย

Title: Re: กย 57
Post by: O'Pern on September 04, 2014, 06:12:46 pm

2 กย 57
   ซัดไปอีก 1 ชม สิบนาทีหลังวิ่งแบบสลับช่วงความเร็ว แบบนี้เรียกเหงื่อได้มากกว่าเดิม แต่หัวใจเรามันจะเต้นไปในโซนที่สูงขึ้น อยู่ในโหมดที่ไม่ได้ใช้ออกซิเจนในการเผาผลาญพลังงาน อ่านจากตำราเขาว่ามันจะไม่ได้ช่วยเผาผลาญไขมัน ร่างกายจะดึงเอาพลังงานจากที่อื่นเช่นตับและกล้ามเนื้อมาใช้งานแทน
   กูก็งงว่ะ ระบบร่างกายคนเราแม่งโคตรซับซ้อน แถมไอ้ข้อมูลพวกนี้นะ มันพร้อมที่จะเปลี่ยนแปลงได้ตลอดเลย วันดีคืนดี ก็จะมีผู้รู้คนใหม่ขึ้นมาเปิดเผยข้อมูล บอกว่าไอ้ที่เชื่อๆ กันมาน่ะ มันผิดทั้งหมด ที่จริงแล้วมันเป็นแบบนี้ อย่างโน้น อย่างนี้ บลาๆ ๆ ๆ
   ข้อมูลด้านสุขภาพก็เช่นกันนะ วันนี้เราเชื่อกันอย่างหนึ่ง อีกไม่กีปีก็จะมีข้อมูลจากอีกด้านมาแย้ง พร้อมเสนอเหตุผลรองรับเสร็จสรรพ ปัญหาจะมาตกอยู่กับตัวเราเอง ไม่รู้จะเชื่อใครดี
   เอาอย่างผมไหมครับ ผมเชื่อตัวเอง เชื่อในพลังของธรรมชาติและการทำความดี ไม่มีกฎใดมารองรับ ไม่ได้หลงลัทธิใดจนงมงาย เชื่อในสัมผัสของตัวเอง
   อยู่คนเดียวมากๆ ตั้งแต่เด็ก ไลฟ์สไตล์ไม่เหมือนคนส่วนใหญ่ มันเลยทำให้ผมคุ้นเคยกับการอยู่อย่างโดดเดี่ยว ได้อะไรจากการอยู่คนเดียวเยอะมากเลยนะ
   เช้านี้กินปลากะพงแดงผัดแบบฉู่ฉี่ มีผักแกล้มคือบีทรูทและแครอทย่าง ไข่ต้ม ข้าวกล้อง แล้วรีบออกจากบ้านไปทำงาน
   สายหน่อยมีข้าวโพดต้ม 1 ฝัก ครัวซองงาขาวงาดำชิ้นเล็กอีก 2 ชิ้น กลางวันกินราดหน้า ใส่ผักคะน้าเพียบๆ ต้องกินผักเยอะๆ ตุนไว้ก่อนครับ ไม่งั้นตอนบ่ายกลับมาบ้านจะหิวโหย เจออะไรก็จับใส่เข้าปากหมด
   ช่วงนี้งานเพียบครับ งานเขียนก็มี งานทำสารคดีแนะนำแหล่งท่องเที่ยวก็มี และล่าสุดสดๆ ร้อนๆ เป็นงานปรับโฉมตึกแถว 5 ห้อง หึหึ โทรมสัสเลย หน้าตาก็แย่ๆ อีกด้วย
   งานบ้านนี่ไม่คุ้นอย่างแรง ออกแบบได้ แต่ผมคำนวณไม่เป็น จึงทำออกมาแค่เป็นแบบร่างคร่าวๆ ให้พวกสถาปนิกไปลงสเกล และคำนวณเรื่องเสาเข็ม
   มีข่าวแจ้งกันในกลุ่มเพื่อนว่าวันที่ 13-14 กย นี้ อย่าไปผ่านแถว Asiatique เพราะจะมีการเทคอนกรีตสร้างเสาเข็มขนาดมโหฬาร ต้องใช้รถขนปูน 1500 คัน เทแบบต่อเนื่องห้ามหยุด รถบรรทุกวิ่งกันตลอดวันตลอดคืน หึหึ กูไม่อยากนึกภาพเล้ยย
   Asiatique เขาสร้างกระเช้าข้ามสองฝั่งเจ้าพระยาน่ะครับ โปรเจคนี้แม่งยักษ์ชัดๆ มีเงินอย่างเดียวทำไม่ได้ ต้องเส้นสายขนาดใหญ่มาก
   หัวค่ำปอบผีสิง แดกแหลกราน เฮ้ย งงตัวเอง เกิดอะไรขึ้น หิวก็ไม่หิว ไม่เบื่อ ไม่เครียด ไม่หงุดหงิดอะไรสักอย่าง เปิดตู้เย็นหาของกินหน้าตาเฉย กีวี 2 ถั่วฟิสตาชิโอ ถั่วอบ กินแบบไม่ยั้ง
   พรุ่งนี้กูเหนื่อยแน่ๆ

Title: Re: กย 57
Post by: O'Pern on September 04, 2014, 06:14:51 pm

3 กย 57
   ฉิบหาย แป้นคีย์บอร์ดเสีย กดตัว “รอริง” ไม่ได้ งานเข้าเรยสินี่ (เอาเป็นว่าช่วงนี้ก็ขอให้ตัว “ร” แทนไปก่อนก็แร้วกันนะ ผมพิมพ์เองยังรู้สึกแย่เรย เหมือนคนใช้ภาษาไม่เป็นยังไงก็ไม่รู้
   เช้านี้วิ่งไป 1.15 ชม ไม่ต้องไปทำงานที่ร้านขายของ แต่ไปโอนที่ดินให้แม่แทนที่กรมที่ดินตอนสายๆ
   ตัวรอริงเสียนี่ทำเอาหงุดหงิด นี่ถ้ามันเสียตรงตัว “ฅ” หรือ “ฃ” จะไม่ว่าอะไรเรยนะนั่น เฮ้อออ
   แร้วจะไงต่อดีร่ะ เครื่องโนทบุ๊คเสียด้วย ถ้ามันเสียจะต้องยกบอร์ดเปรี่ยนแผงใหม่ทั้งชุดหรือเปร่าวะ
   กว่าจะเสร็จธุระที่กรมที่ดินก็บ่ายโน่น ชวนพ่อกินมื้อเที่ยงในห้าง แต่พ่อบอกรีบเข้าบ้านจะไปธุระต่อ ผมหิวสิ กินไรดีวะ เจอกร้วยน้ำว้าก็จัดไป 2 ผร (หึหึ ใช้รอเรือแทน แร้วรู้สึกแย่จริงๆ ว่ะ)
   กรับมาทำงานต่อที่บ้าน งานเขียนเดิมๆ ครับ แต่พอเปรี่ยนโจทย์ก็ดูไม่น่าเบื่ออีกต่อไป

Title: Re: กย 57
Post by: O'Pern on September 04, 2014, 06:16:26 pm

4 กย 57
   วิ่งๆๆ จัดไปอีก 1 ชม แถมเดินเร็วอีก 5 นาที คีย์บอร์ดไม่มีตัวรอริงนี่มันแย่ชะมัด โทรถามเอก รุ่นน้องที่เปิดร้านซ่อมคอมพิวเตอร์ เขาบอกของ Fujitsu นี่หาอะไหร่ยาก ให้ผมหาคียร์บอดร์มาเสียบพอร์ท USB ใช้ชั่วคราวแทนไปก่อน ปัญหาคือผมไม่มีคีย์บอร์ดแบบนั้น ผมใช้แต่โนทบุ๊คมาตรอด
   วันนี้เปิดตัว Mazda MX-5 ตัวใหม่ ผมงงดิ ติดตามข่าวมาตรอด นึกว่าจะมาปี 2016 เสียอีก หน้าตาแปรกๆ หน่อยครับ แต่ชอบตรงมันเอาคอนเสปแรกมาใช้ คือรถคันเร็กรง หรังคาเป็นแบบผ้าใบเหมือนตัวแรก วางเครื่องยนต์แบบ Front Mid Engine เหมือนเดิม น่าจะเป็นรถที่ขับดีที่สุดแห่งยุคเช่นเคย แค่เห็นสเปคก็พอจะเดาได้แร้วร่ะครับ ถ้าทาง Mazda Thailand เอาเข้ามาก็ขอให้เอารถ MT มานะ รับรองขายระเบิดครับ
   วันเดียวกันนี่เอง ที่พารากอนฮอรร์ก็มีงานเปิดตัว Mercedes Benz CLS ใหม่ กะจะไปร่ะนะ แต่ที่ร้านไม่มีคนช่วย ผรก็คืออยู่ร้านทำงานครับ ปัจจุบันเหรือค่ายรถแค่สองค่ายที่ยังคงเชิญผมร่วมงานนะ คือ Mercedes Benz แระ BMW ไม่ว่าอะไรใครค่ายอื่นหรอกครับ ผมแม่งเสือกเอ้าท์เอง
   บ่ายกรับเข้ามาบ้าน แวะดูตึกแถว 5 ห้องที่ต้องปรับโฉม หึหึ ดูแร้วสงสารตัวเองจริงๆ ที่มาเจองานโคตรหิน ให้กูออกแบบใหม่ สร้างใหม่ ยังง่ายเสียกว่าเรย
   งานต่อเติมตกแต่งนี่ระเอียดอ่อนสุดๆ ครับ เสริม เติมแต่งอะไรก็ต้องคิดถึงว่ามันจะทรุดไหม ถ้าทรุดแร้วจะเป็นเช่นไร ระดับจะเสมอกันไหม จะเกิดรอยแตกร้าวไหม
   ยากอีกจุดคือเรื่องระบบท่อ ไอ้นี่ผมกังวรมากๆ แถมท่อเก่าจะมีจุดไหนที่มันรั่วแตกอยู่ใต้ดินหรือเปร่า ระบบห้องน้ำร่ะ มีรั่วหรือต้องซ่อมแซมไหม ซึ่งไอ้จุดเหร่านี้น่ะ ทำใหม่ง่ายแระสวยกว่าเยอะเรย
   (ใช้รอเรือแทนรอริง หึหึ โหดสัสไหมเร่า)

Title: Re: กย 57
Post by: O'Pern on September 05, 2014, 05:22:34 pm

5 กย 57
   น้ำหนักเริ่มรงทีระน้อยๆ นี่ต้องคุมอาหารแระไม่กินมื้อเย็นมื้อค่ำแถมต้องวิ่งทุกวันนะถึงจะรดรงแบบนี้ รงราววันระ 100 กรัม หึหึ อายุยิ่งเยอะ ยิ่งรดยากครับ จำไว้เรยทุกท่าน ถ้าคิดจะรด โปรดรดเดี๋ยวนี้ครับ
   วิ่ง 1 ชั่วโมงเป็นมาตรฐานแร้วนะ โคตรเซ็งกับคียร์บอร์ดเสียมากๆ ต้องส่งอักษรเกรียนๆ ออกไป ทั้งที่ตัวเราเป็นนักเขียน ต้องอนุรักษ์ความถูกต้องเอาไว้ แต่ดันมาทำเรื่องปัญญาอ่อนเสียเอง
   เช้านี้กินผัดผักบุ้งอีกแร้ว ผักสีเขียวที่ผมกินบ่อยก็มีผักบุ้งแระผักคะน้านี่แหระ ยังดีมีมะเขือเทศย่างอีกหนึ่งรูก ไข่เจียวอีกฟอง ข้าวกร้องร็อตนี้ไม่ค่อยอร่อย แม่บอกเรียกข้าวซ้อมมือ ผมชอบข้าวกร้องแบบสีเข้มๆ ม่วง ดำ แดง น้ำตาร สรับๆ กันไป
   โจทย์งานปรับโฉมอาคารเร่นเอาผมมึน ถ้าให้สวยคงต้องรื้อจนเหรือแต่โครงสร้างเสา พื้น คาน นอกนั้น รื้อแม่งทิ้งหมด !!!
   รักษณะโครงสร้างเหมือนตึกแถว แต่เจาะทะรุถึงกัน ไอ้เรื่องโครงสร้างไม่มีปัญหา ยากตรงไอ้การรื้อของเดิมออกนี่แหระ เจ้าของเดิมทำบ้านแบบไร้รสนิยมเอามากๆ ตกแต่งแบบรวกๆ ซ่อมแซมจุดต่างๆ ก็ทำไปแบบงั้นๆ หากมองข้อดีก็คือมันก็จะดีตรงที่เรารื้อทิ้งได้โดยไม่ต้องเสียดาย
   ยากอีกจุดตรงท่อระบายน้ำที่มันอยู่กรางบ้าน ไม่คุ้นไง บ้านหรังอื่นๆ เขาท่อจะอยู่ด้านข้าง เจอแบบนี้ถึงกับงง คงต้องปรับระดับพืนใหม่ด้วย ยากดีว่ะ
   คิดบวกเสมอนะ ถือว่าเป็นการฝึกสมอง ทำงานแปรกๆ ยากๆ กว่าชาวบ้านเขาตรอด
   เย็นไปรับมิวกรับบ้าน ไปรับที่ทำงานนี่แหระ ขาออกไปรถก็ติด ขากรับก็ยิ่งติดเข้าไปใหญ่ หึหึ
   (ยังคงอยู่ในโหมดที่ต้องใช้รอเรือแทนรอริงนะ)

Title: Re: กย 57
Post by: O'Pern on September 07, 2014, 07:17:34 pm

6 กย 57
   วิ่งบ่อยๆ เข้าตอนเดินขึ้นบันไดบางจังหวะมีเจ็บๆ หน่อย ทำเอาเราแหยงไปเหมือนกัน กรัวตอนแก่จะหัวเข่าเสียแบบที่เราเคยเห็นกัน เฮ้ย ไม่ได้ ผมใช้ร่างกายอีกยาวนาน วิ่งแร้วร่างกายต้องแข็งแรงขึ้นสิวะ วิ่งแค่วันระหนึ่งชั่วโมงเอง ไม่น่าเป็นอะไรหรอกนะ
   ท็อป รุ่นน้องคนเดียวที่ยังคงอยู่ในเวปนี้ รู้จักสมัยยังทำ Racing Club ส่งข้อความมาบอกผมว่า ถ้าตัวรอริงบนแป้นพิมพ์กดไม่ได้ ก็สามารถใช้ฟังชั่น OSK – On Screen Keyboard แทนได้
   เฮ้ยย นี่กูโง่มานานเรยนะนั่น เอาไว้พรุ่งนี้ต้องรองๆ ๆ กูเบื่อภาษาเกรียนๆ ของตัวเองเต็มที่แร้ววววว
   คืนนี้เพื่อนมัธยมสมัยเรียนสวนกุหราบนัดเรี้ยงรุ่นกันครับ เป็นร้านอาหารของรุ่นพี่แถวเทเวศร์ ผมสระสิทธิ์ ต้องรอรับมิวกรับบ้าน
   เรียนหนักจัดเต็มเช่นเคย กว่าจะเริกก็ราวสองทุ่ม เรียนเสร็จหิวโหย ชวนผมกินร้านซานตาเฟ่ ซัดสเต็กไก่ไปคนระจาน หึหึ

Title: Re: กย 57
Post by: O'Pern on September 07, 2014, 07:25:30 pm

7 กย 57
   เตรียมจักรยานไว้เรียบร้อย แต่ก็ไม่ได้ขี่อีกเช่นเคย ออกไปวิ่งแทนครับ เช้านี้ไปวิ่งที่ศูนย์เยาวชนเฉริมพระพระเกียรติบางมด
   ฝนตกพรำๆ ตั้งแต่เมื่อคืน ตกแค่นี้อย่าบ่น ทางสุโขทัยเขาท่วมกันเกือบมิดหลังคา นึกแร้วหนาวโคตรๆ ใครที่โดนท่วมไปแร้วตอนปี 53 คงรู้สึกหลอนๆ หน่อย
   ไม่ได้ไปวิ่งที่สนามนี้นานเป็นเดือน สอดสายตามองหาเพื่อนเก่าที่รู้จักกันในสนามนี้แหละ เป็นคนฟิลิปปินส์ ชื่อ มัลลิการ์ เท่ดีว่ะ ชื่อภาษาฟิลิปปินส์กับไทยออกเสียงเหมือนกันเลย
   วันนี้วิ่งไป 1 ชม ปิดท้ายด้วยการวิ่งถอยหลัง 400 เมตร และเดินถอยหลังอีก 400 เมตร หึหึ ได้ผลสมใจครับ น้ำหนักลดลงอย่างเห็นได้ชัดกว่าวันอื่นๆ มาก มันน่าจะมีนัยอะไรบางอย่างแฝงอยู่
   พิมพ์ตัว “ล” ได้แล้วนะ ทดลองทำตามวิธีที่ท็อปบอก โอเคดีมาก เป็นการแก้ไขปัญหาเฉพาะหน้าไปวันๆ จนกว่าผมจะหาคีย์บอร์ดนอกมาต่อแยก คงไม่ซ่อมแล้วล่ะ มันเก่าแก่มาก ค่าซ่อมน่าจะพันกว่าบาท และถ้าขายทั้งเครื่องตอนนี้ก็คงได้ราว 3000-4000 บาท หึหึ
   ผมใช้ของอะไรก็จะใช้มันจนหาไม่ เรียกว่าไม่พังไม่เปลี่ยน และถ้าต้องหาซื้อของใหม่ ก็จะเลือกซื้ออันที่เราชอบมากที่สุด ที่จริงไม่ได้ชอบผลิตภัณฑ์ของค่าย Apple เลยสักนิดนะ ออกจะแอนตี้ด้วยซ้ำ มาแนวเดียวกับค่าย Sony น่ะครับ ใครทำอะไรที่ต้องใช้ระบบของเขาคนเดียว ผมจะไม่ชอบแนวนี้
   Apple ทำระบบมาเฉพาะของตัวเอง ไม่เชื่อมโยงกับใคร ยุคแรกซอฟแวร์น้อยโคตรๆ ไม่เคยอยู่ในสายตาผมเลย
   Sony ทำเท่ด้านการเก็บข้อมูลแบบ Memory Stick ทำช่องเสียบไม่เหมือนชาวบ้านเขา คนอื่นเขาใช้แบบ SD Card กัน แถมราคาของ Momory Stick แพงกว่าราวสองเท่าตัวในสเปคเดียวกัน หึหึ
   ปัจจุบันโลกเปลี่ยนไป กาลเวลาพิสูจน์คน ระบบของ Apple เป็นที่ยอมรับด้านความเสถียร จึงมีคนพัฒนาซอฟแวร์ขึ้นมามากมายจนระบบ Window มีหนาว
   Window เองก็มีจุดด้อยที่ปิดได้ยาก นั่นคือระบบไวรัสที่มากมายหลายรูปแบบ จุดนี้เองแหละครับที่เป็นจุดแตกหัก คนทำงานคอมฯ ไม่มีใครอยากมานั่งพะวงกับไวรัส
   อ้อ ค่าย Apple เองเขาก็มีไวรัสนะ เพียงแต่มีน้อยกว่ามากเท่านั้นเอง และทางเจ้าของค่ายเองก็มีซอฟแวร์มาให้อัปเดทกันแบบอัตโนมัติง่ายๆ เลย ง่ายกว่าของ Window เสียอีก
   ผมเลยมีใจเอนเอียงไปค่าย Apple บ้างมานานแล้ว แต่ก็ยังไม่เคยซื้อมาใช้ จนปีก่อนได้ IPad / IPad Mini / IPhone มาใช้ฟรี ก่อนหน้านี้มี IPod อีกอัน หึหึ มากันเป็นแผงเลยมึง เล่นจนหน้าจะเป็นสตีฟไปแล้ว
   ออนไลน์อย่างเป็นทางการมา 20 ปีเต็ม (เริ่มออนไลน์ในปี 94) หลังจากนี้อาจลองปันใจไปค่าย Apple ดูบ้าง Bill คงไม่ว่าอะไรผมหรอกนะ
   กลางวันกินส้มตำ ไก่ทอด ข้าวเหนียว หึหึ แถมยังมีพวกขนมจุบจิบอีกหลายอย่าง ฮ่าๆ น้ำหนักที่วันนี้ลดลงไปได้มากกว่าวันก่อนๆ ก็คงตีขึ้นมาเหมือนเดิม
   บ่ายดูรายการ “ว้าว แหวน แหวน” ทางช่อง 9 เพิ่งดูครั้งแรกครับ แต่แม่งก็อปคอนสเปรายการทำศัลยกรรมของเกาหลีมาเลย แต่ของเกาหลีเขาจะคัดคนที่หน้าตารูปร่างมีปัญหามาทำศัลยกรรมแปลงโฉมให้ สุดท้ายก็โฆษณาคลินิกพวกนั้นแหละ
   แต่ของแหวนๆ ไม่ได้ทำเช่นนั้น ผู้สัมภาษณ์มีปัญหามากมาย จมูกแหว่งก็มี แต่เขาเลือกเฉพาะคนที่มีปัญหาด้านผิวพรรณ สงสัยสิ ทำไมเลือกแบบนั้น สุดท้ายก็เข้าใจ อ๋อ สปอนเซอร์รายการคือ Nivea ผู้ขายครีมบำรุงผิวนี่เอง ปัดโธ่ ทำเอากูเสียเวลาดู
   เปลี่ยนช่องด่วน ไปเจอช่อง 7 ถ่ายทอดสดวอลเล่ย์บอลสาวไทย โอเค แบบนี้ค่อยยังชั่วหน่อย แม้ไม่ใช่ทีมชาติชุดใหญ่ แต่ก็ยังดีกว่าดูรายการกากๆ จากฟรีทีวีช่องอื่น
   นี่ถ้ารายการทีวีไทยเราพัฒนากว่านี้ เด็กไทยเราก็จะฉลาดขึ้นกว่านี้เยอะครับ โทษแค่ครู โทษระบบ โทษโครงสร้างการศึกษา โทษไปก็เท่านั้น เราทุกคนนี่แหละครับที่ต้องมาช่วยกัน มันไม่ใช่หน้าที่ของใครคนใดคนหนึ่ง
   เย็นช่อง 3 มีรายการ The Voice ผมชอบมากๆ เพิ่งมาดูได้ไม่กี่ตอนเอง มันเจ๋งตรงที่กรรมการจะไม่เห็นหน้าตาของผู้เข้าประกวด คัดเลือกกันที่เสียงล้วนๆ แม่งเจ๋งตรงนี้ ปีนี้ได้ข่าวว่า “จิมมี่” รุ่นน้องที่ทุกวันนี้ผลิตรายการทีวีเกี่ยวกับรถยนต์เขาประกวดด้วยนะ แม่งต้องฮามากแน่ๆ จิมมี่เป็นคนตลกเฮฮามากๆ ไม่ได้เจอเขาหลายปีแล้ว คิดถึงจริงๆ
   ดู The Voice แล้วเสียน้ำตาอีกแล้ว คนอื่นอาจจะชอบฟังเพลงนะ แต่ผมมองเห็นพวกเขาในมุมที่แตกต่างกันออกไป มันคือมุมที่ผมพยายามเดินมาตลอด
   ใช่แล้วครับ ผมกำลังมองเห็นพวกเขาเดินทางตามหาความฝัน
   ยิ่งเห็นหลายคนที่เขามากับครอบครัวแล้วมันยิ่งจี๊ดดดด
   เขาตามหาฝัน โดยมีครอบครัวเป็นแรงผลักดัน
   ส่วนผมก็ตามหาฝัน โดยมีครอบครัวคอยขัดขวางทุกวิถีทาง
   ชีวิตกูแม่งส้นตีจริงๆ ว่ะ
   
   มิว !!! มึงจำไว้ เรื่องเหี้ยๆ ในชีวิตกู มันจะไม่เกิดขึ้นกับมึง

ปล  แต่โทษทีว่ะพวก อย่าคิดว่าผมจะท้อนะ เผอิญผมคิดบวกเสมอ
ยิ่งเจ็บ ยิ่งมีพลัง

Title: Re: กย 57
Post by: O'Pern on September 10, 2014, 07:02:49 pm

8 กย 57
   ยิ่งรู้ว่าเรายังล้าหลัง ก็ยิ่งต้องพยายาม การวิ่งสอนผมให้แข็งแกร่งมากขึ้นกว่าเดิม ทั้งกายและใจ วิ่งนานๆ เข้าเริ่มมีการเข้าภวังค์อีกแล้ว ฝึกสมาธิได้ดีมากๆ เลย
   แมววิ่งไล่กันบนหลังคาบ้าน ทำให้ตื่นมาวิ่งเร็วกว่าปกติ ซัดไป 1.15 ชม เหงื่อออกเพียบ แต่ใส่ชุดออกกำลังกายนะ เหงื่อออกเยอะ แต่ก็ยังรู้สึกสบายตัวดี ชอบ ชอบ ไว้ผ่าน Decatchlon ต้องไปหามาเพิ่ม
   เช้าวันจันทร์ เหมือนเดิมๆ ครับ รถติด งานเยอะ วุ่นๆ ตลอดช่วงเช้า ติดเอาองุ่นจากงานไหว้พระจันทร์ไปกินที่ทำงานด้วย นานๆ ได้กินของสีม่วงที ต้องจัดหนักๆ
   บ่ายไปคอนโดครับ นั่งคิดงานได้สบาย บรรยากาศริมน้ำนี่มันสุดยอดจริงๆ แม้แดดร้อนจัด แต่ลมนี่พัดจนข้าวของในห้องปลิวกระจุยกระจาย ประหยัดไฟมาก ไม่ต้องเปิดแอร์เลย แถมนอนพักแล้วลมพัดเย็นๆ นี่สบายกว่าแอร์เสียอีก เผลอมีหลับได้ไม่ยาก
   เย็นไปรับมิวที่ทำงาน กลับมาบ้านทำกระเพราไก่ให้กิน ตอนแรกบอกไม่หิวๆ พอกินแล้วซัดเสียเรียบเลย
   มิวตัวสูงขึ้นเยอะมาก จนใกล้จะเท่าผมแล้ว เด็กรุ่นใหม่กินดี อยู่ดี ตัวสูงใหญ่กันหมดแทบทุกคน

Title: Re: กย 57
Post by: O'Pern on September 10, 2014, 07:03:59 pm

9 กย 57
   วิ่งมาราว 1 เดือน เพิ่งจะลดลงแค่ 1 กก โหห เล่นซะท้อใจเลย วันนี้ลองวิ่งแบบถอยหลังสลับวิ่งเดินหน้า วิ่งเสร็จเมื่อยตูดฉิบเป๋ง เหงื่อออกเพียบ ตอนเราวิ่งถอยหลังนี่จะใช้กล้ามเนื้อคนละชุดกับตอนวิ่งเดินหน้านะครับ อารมณ์จะคล้ายๆ กับกระโดดเชือกน่ะ เมื่อยมากๆ เลย สนุกดีเหมือนกัน
9-9 อีกแล้วสินะ วันนี้มาถึงทีไร ผมต้องนึกถึง Racing Club ทุกที เล่มแรกวางแผงวันที่ 9-9-99 ครับ เช้าของวันนั้น ผมพาภรรยาไปสำนักงานเขตเพื่อจดทะเบียนสมรส งานแต่งงานของผมมีแค่นี้แหละครับ ไม่มีพิธีรีตองอะไร ผมมันคนขวางโลก ไม่ชอบทำอะไรไร้สาระ ไปยืนไหว้คนไม่รู้จักที่มาร่วมงานเราเพื่อหวังซอง ไม่ใช่แนวผมว่ะ
   สายกินองุ่นไป 1 พวงใหญ่ ตามด้วยส้มเขียวหวานอีก 3 ผลใหญ่ๆ บ่ายจัดกล้วยน้ำว้าไปอีก 1 ผล หึหึ วันนี้กินยังกะก้านกล้วยเลยกู
   ช่วงหลังมานี้ผมเริ่มเน้นเรื่องสมุนไพรและผลไม้ เพราะว่าผักสีเข้มๆ หลากสีนี่กินบ่อยมากแล้ว  บ่ายไปประชุมที่ RCA อยู่จนถึงเย็น วันนี้เนื้อหาไม่เยอะเท่าไหร่ ไม่ต้องอยู่กันยันค่ำเหมือนเมื่อก่อน
   เรื่องงานไม่ค่อยคืบหน้าเท่าไหร่ ก็เป็นไปตามที่ผมคาดเดาไว้ คือเราไม่ได้ลงมือลุยเอง ต้องผ่านคนอื่นอีกทอดหนึ่ง งานก็เลยล่าช้า ตามเรื่องก็ไม่ค่อยได้ ไปไหว้วานเขาให้ช่วยมันก็แบบนี้แหละ บอกตามตรงนะ มันคนละสไตล์กับที่ผมทำงานเลยว่ะ
   แต่ก็หยวนๆ ครับ กลุ่มนี้คือเพื่อนตอนเรียนมหาวิทยาลัย สนิทกันมาก โดยเฉพาะกับอาร์ต เราทำงานด้วยกันตลอด มีหลายอย่างที่ผมประทับใจเขา เริ่มจากอาร์ตเล่นกีตาร์คลาสสิค ตอนนั้นผมยังไม่รู้จักเลยว่ามันแตกต่างจากกีตาร์ปกติอย่างไร จนล่าสุดเจอกันที่บางปะกงเดือนก่อน อาร์ตแม่งมาแรง เล่นเปียโนแล้ว เล่นแบบหัดเองอีกด้วย โหดแท้
   เราทำงานในสไตล์คล้ายกัน เหนื่อยยากไม่กลัว ขอให้งานออกมาแล้วเจ๋ง น่าภูมิใจ ไม่ชอบงานลวกๆ แบบขอไปที
   หัวค่ำมิวขอใช้คอมฯทำงานหาข้อมูลเรื่องดนตรีสากล ผมให้เขาจัดการเอง มิวมือหนัก ชอบกดปุ่มแรงๆ เคาะทีดัง ปัง ปัง ผลก็คือตัว “ล” กลับมาใช้การได้อีกครั้ง มิวบอกว่าของเดิมมันคงหลวม จากนั้นก็ยังคงเคาะแรงๆ ดังๆ อีก จนผมบอกว่าเอาแบบธรรมดาก็พอ เดี๋ยวตัวอื่นมันจะพังแทน

Title: Re: กย 57
Post by: O'Pern on September 10, 2014, 07:05:28 pm

10 กย 57
   วิ่งสูตรเดิม วอร์ม 30 นาที จากนั้นก็วิ่งถอยหลัง สลับกับวิ่งเดินหน้าอีก 30 นาที จบแบบเหนื่อย เมื่อย เหงื่อเพียบบบ
   เช้านี้กินข้าวผัดปู แม่บ้านชื่อดีทำเช่นเคย นี่น่าจะเป็นอาหารแรกที่ดีทำไม่ค่อยอร่อย ไม่รู้สิ ข้าวผัดมันต้องตั้งไฟเผากระทะให้ร้อนๆ เนื้อข้าวต้องหุงอย่างดี ห้ามเละ ห้ามแข็งเกินไป ถ้าเป็นข้าวค้างคืนก็ต้องเก็บแช่ตู้เย็นอย่างดี
   รสชาติข้าวผัดน่ะได้ แต่ตัวข้าวมันไม่หอมครับ ข้าวผัดนี่มีสองสไตล์นะ ของไทยก็จะบ้านๆ หน่อย ใส่มะเขือเทศ หอมใหญ่ กับอีกแนวของจีน เน้นข้าวกับไข่คลุกเคล้าให้เข้ากัน ยากครับ เจอยอดฝีมือนี่เขาทำออกมาแบบไข่เคลือบข้าวแทบทุกเมล็ดเลย ยกให้แม่งเป็นเทพฯได้เลย
   เช้านี้คนเช็คสต็อคมาสาย ผมรับแทน วิ่งวุ่นจนเหงื่อซึมหลังตั้งแต่เช้า เช็คสินค้าเข้าออก ตรวจเช็คสินค้าใหม่ที่มาส่ง เช้าถึงเที่ยงได้ฉี่แค่ครั้งเดียว ทำงานเพลินๆ นี่มีเผลอกินน้ำน้อยอีกด้วย
   บ่ายไปซื้อยาให้ปลา มันเป็นโรคครีบเปื่อย แวะ Home Pro ดูของใช้ในบ้านให้เกิดไอเดีย นี่ถ้าแถวบ้านมี Ikea ก็จะดีกว่านี้มาก ห้างคนละระดับเลย ชอบกระเบื้องปูพื้นลายไม้นะ ทำเหมือนมากๆ ดูดีเลยล่ะ อันไหนเจ๋ง เข้าท่า ก็จำเอาไว้ครับ เผื่อต้องใช้งานจริงจะได้ไปจัดหามาได้ทัน
   ถึงบ้านตอนเย็น เจอขนมจากญี่ปุ่นวางกองอยู่ เฮ้ยย ของโปรด เป็นมันฝรั่งอบของ Potato Farm และมันฝรั่งเคลือบช็อคโกแลตของค่าย Royce
หึหึ รู้แล้วใช่ไหมว่าผมคิดอะไรในใจ

Title: Re: กย 57
Post by: O'Pern on September 11, 2014, 05:52:37 pm

11 กย 57
   วิ่งอีกเช่นเคย วิ่งโซน 2 วอร์ม 30 นาที จากนั้นวิ่งถอยหลัง 200 เมตร สลับกับวิ่งเดินหน้า 200 เมตร ทำเช่นนี้ตลอด 30 นาทีที่เหลือ หึหึ เหนื่อยเหี้ยๆ เลย
   เมื่อวานกินมันฝรั่งทอดของ Potato Farm 1 ห่อเล็ก และกินมันฝรั่งทอดเคลือบช็อคโกแลตของ Royce ไปสัก 1 กำมือ หึหึ ได้ผลทันใจ น้ำหนักขึ้นมาทันที 0.5 กก
   โหด สัสส เลย วิ่งแทบตายลงมาหน่อยเดียว ตอนขาขึ้นแม่งมาอย่างไว เมื่อตอนต้นปีวิ่งตั้งนานกว่าจะลง ช่วงนั้นบ่นแล้วบ่นอีก ผ่านมาไม่กี่เดือนเองนะ มาถึงตอนนี้ผมว่ามันลงยากกว่าตอนต้นปีเสียอีกว่ะ
   มันฝรั่งของ Royce อร่อยมาก รสชาติเหมือน “มั้น มัน” มันฝรั่งทอดยี่ห้อแรกของไทยที่ผมกินตั้งแต่ตอนเด็กๆ รสชาติไปคนละทางกับ Lay เลยนะ ของไทยสมัยนั้นหอมมันฝรั่งมากๆ มีแค่รสเค็มอย่างเดียว
   เช้านี้เอามะม่วงจากบ้านไปกินที่ทำงานด้วย ปีนี้มันให้ผลเยอะมากๆ กินกันไม่ทัน เก็บครั้งหนึงได้มาเป็นสิบกิโลกรัม นี่ก็ไล่เก็บมาหลายล็อตแล้ว
   เดินผ่านคนไร้บ้านข้างถนน ก็เลยหยิบมะม่วงใส่ถุงให้เขาครึ่งกล่อง คะเนดูก็น่าจะสัก 2-3 ผลนี่แหละ แบ่งไปเลยครับ ให้ของกิน ไม่เคยเสียดาย แต่ถ้าให้เงินแล้วเอาไปกินเหล้านี่จะรู้สึกแย่หน่อย
แต่เคยอ่านหนังสือธรรมะเขาบอกว่าหากคิดแบบนี้จะเป็นการทำบุญเพื่อหวังผลนะ มันจะไม่ดี อ้าว งงเลย ฮ่าๆ กลายเป็นว่าให้แล้วก็คือให้เลย เขาจะเอาไปทำอะไรก็เรื่องของเขา เรามีความสุขแค่การให้แล้วก็จบตรงนั้น
   ให้เขาแล้วเราก็สุขใจเองครับ สุขที่ได้แบ่งปัน ได้ช่วยเหลือ วันนี้ที่ร้านขายของงานไม่เยอะมาก ช่วงกลางสัปดาห์จะเงียบๆ หน่อย
   ไม่รู้ว่าเกิดเหตุอาเพศอะไรขึ้นอีก หลังจากวัฒนธรรมตามก้นฝรั่งในเรื่องเอาน้ำเย็นราดหัวเริ่มจางหาย มาวันนี้เจออีกแบบ มาแนวเดียวกัน คือท้ากันทำ งานนี้เขาทาหน้าด้วยแป้งจนขาวว่อก แต่ก็มีบางคนนำภาพบัตรประชาชนมาโชว์ ไม่รู้งานเดียวกันไหม หึหึ เขาก็คงทำเล่นกันขำขำ ชอบก็จัดไปครับ ไม่เดือดร้อนใครก็เรื่องของท่าน ทัศนะคนเราไม่เหมือนกัน
   ที่มาของมันก็คือแคมเปญโฆษณาของแป้งยี่ห้อหนึ่งที่หาทางโฆษณาผลิตภัณฑ์ของตัวเอง แต่ต้องลีลาหน่อย กวนตีนหน่อย ด้วยการบอกให้คนทาหน้าขาวๆ แล้วใส่ # ส่งต่อเพื่อนๆ ถ้าครบ 2000 คน ทางบริษัทจะบริจาคให้กับทางบ้านพักฉุกเฉิน สมาคมส่งเสริมสถานภาพสตรี และสถานสงเคราะห์เด็กหญิงบ้านราชวิถี ส่วนหน้าขาวก็อาจได้รับของชำร่วยเล็กๆ น้อยๆ
   หึหึ จะบริจาคเองก็ยังไม่ทำ ต้องมีการทำการตลาดกันก่อน ไอ้แป้งยี่ห้อนี้แม่งโฆษณาแล้วเกิดภาพลบว่ะ (ในสายตาของผมนะ)
   คือคิดเองก็ยังไม่เป็น เกาะกระแส Ice Bucket Challenge โดยใช้ชื่อเลียนแบบว่า Talcumchallenge หึหึ ไม่ได้สร้างสรรค์เหี้ยอะไรเล้ยยย
   กลับมาบ้านเจอดีทอดข้าวเกรียบฟักทองให้ลองชิมอีก เพลินเลย กินไปอีกราว 2 กำมือ หึหึ แป้งบางๆ แต่ดูดซึมน้ำมันเอาไว้เพียบ แล้วนี่กูจะผอมลงได้อย่างไร
   ครบรอบวันเกิดเหตุ 9/11 งานวินาศกรรมครั้งยิ่งใหญ่ที่สุดของโลก ตายรวดเดียวกว่า 3000 ศพ ผลงานสุดยอดที่บรรจงสร้างของอุสมา บินลาดิน ใช้เครื่องบินโดยสาร 4 ลำพุ่งเข้าชนตึกแฝด World Trade Center จนพังถล่มลงมาทั้งสองตึก อีกลำชน Pentagon แต่โดนไม่จัง ลำสุดท้ายรอด เพราะผู้โดยสารในเครื่องช่วยกันต่อสู้กับผู้ก่อการร้าย จนเป็นที่มาของคำว่า Flight 93
   แม้รอดจากการชนตึก แต่กลายเป็นตกบนพื้นราบแทน เสียชีวิตทั้งลำ
   ฟังดูก็น่าเห็นใจนะ แต่ลองดูวีรกรรมที่อเมริกามาสร้างไว้ที่ตะวันออกกลางสิครับ สงครามที่ผ่านมาคนอิรักตายไปแล้วกว่าสองแสนคน ยังไม่นับประเทศมุสลิมในย่านนั้นอีกมาก คิวต่อไปที่อเมริกากำลังจ้องอยู่ก็คือซีเรีย
   เหตุผลหลักมีอย่างเดียวเลยครับ คือปกป้องฐานธุรกิจน้ำมันของเขา ผลพลอยได้อีกอย่างก็คือการขายอาวุธสงคราม จึงต้องจัดนิทรรศการ War Show ขึ้นมาบ่อยๆ เพื่อสาธิตให้ลูกค้าเห็นแสนยานุภาพของจริง ทดลองจริง ยิงจริง ตายจริง เพื่อที่มันจะขายได้จริง

Title: Re: กย 57
Post by: O'Pern on September 12, 2014, 07:23:42 pm

12 กย 57
   อย่าหวังว่าน้ำหนักจะลด เอาแค่ประคองไม่ให้มันขึ้นให้ได้ก่อนดีกว่า หึหึ ขนมของกินเยอะเต็มบ้าน วิธีเลี่ยงก็คือไม่ต้องอยู่บ้าน ไม่ต้องไปเห็นมัน
   จะเรียกว่าวิ่งชดใช้กรรมก็ย่อมได้นะ วิ่งไปคิดถึงสิ่งที่จับใส่ปากเมื่อวานไป อายุเริ่มมากน่ะครับ จะกินเหมือนตอนหนุ่มสาวไม่ได้แล้ว ระบบการเผาผลาญมันด้อยประสิทธิภาพลง กินนิดเดียวก็อ้วนได้ง่ายมาก นี่ยังดีนะที่ผมออกกำลังกายสม่ำเสมอ วิ่งไปก็นึกถึงเพื่อนๆ บางคนที่ยังไม่ใส่ใจในจุดนี้ ไม่กล้าเตือนครับ หลายคนยังกินเหล้าสูบบุหรี่อยู่เลย บางคนก็ตั้งแก๊งตระเวนกิน มาแนวเดียวกับพวกจักรยานเลย แต่กลุ่มจักรยานส่วนใหญ่จะวัยรุ่น หนุ่มสาว ยังพอกินได้อยู่ ไปเจอพวกคนแก่แก๊งเยี่ยวหยดนี่กินตามเขาหน่อยเดียวกับรองเบาหวานแดกตายคาอาน
   ซัดไปอีก 1 ชม วิ่งโซน 2 อยู่ 20 นาที เพิ่มความเร็วเป็นโซน 3 อีก 10 นาที ส่วนอีก 30 นาทีที่เหลือวิ่งเดินหน้าสลับวิ่งถอยหลัง ร่างกายเริ่มปรับตัวได้แล้วนะ แม้มันจะเหนื่อยและเมื่อยมากเลย
   อยู่ที่ทำงานผมกินกล้วยน้ำว้าผลเล็กไป 6 ผล บ่ายไปทำธุระที่การไฟฟ้า ต่อด้วยสำนักงานเขต เข้ามาบ้านหิวโฮกเหมือนเดิม เจอไอ้ข้าวเกรียบและของอ้วนๆ วางเรียงรายกันเต็มบ้าน หึหึ
   หยิบน้ำมะเขือเทศของดอยคำมาซดตัดกำลังก่อน 500 cc รสชาติไม่อร่อยครับ สู้ของ Brooks ไม่ได้ เดินไปเดินมารู้สึกอยากเคี้ยวว่ะ เอาถั่วเฮเซลที่เพิ่งคั่วเมื่อวานมากิน แต่รสชาติมันจืดๆ มันๆ ยังไม่สะใจ ตบท้ายด้วยข้าวเกรียบฟักทองที่เหลือจากเมื่อวานหน่อยหนึ่ง
   อยู่นอกบ้านนี่ไม่ชอบกินเลยนะ งกด้วยแหละมั้ง อะไรที่สิ้นเปลืองก็ตัดมันทิ้งไปหมด หิวก็หาของกินรองท้องพวกผลไม้ ทำธุระจนเสร็จก็ค่อยกลับมากินที่บ้าน วันๆ ผมไม่ค่อยได้ใช้เงินหรอกครับ มิวยังต้องเรียนอีกยาวไกล ถ้าสอบเตรียมทหารไม่ได้นี่ต้องใช้เงินอีกเป็นราว 2.7 ล้าน สำหรับค่าเรียนของเขาตลอดหลักสูตรนักบิน (ค่าเรียนอัปเดทล่าสุดปีนี้) เฉพาะค่าเรียนนะครับ กิน อยู่ เดินทาง จิปาถะ ต่างหาก
   รายได้เข้าก็แทบจะไม่มี ก็อยู่กันไปแบบพอเพียงครับ กินเพื่ออยู่ อาศัยกินกับที่บ้านก็เลยรอดได้ไปวันๆ ผมไม่ได้เน้นว่าต้องเป็นอาหารด้วยไงครับ บางวันก็กินแต่พวกผลไม้ก็มี อย่างช่วงนี่มะม่วงที่บ้านเยอะมากๆ เก็บมากินยังไม่ทัน ต้องเก็บมาแจกอีกด้วย
   เพื่อนสนิทที่สุดตอนนี้คือ Uke และรองเท้าวิ่ง จักรยานนี่ใช้ขี่แค่แถวบ้าน ไม่ได้ออกทริปยาวไกลนานมากแล้ว ใกล้จะถึงวัน Car Free Day อีกครั้ง น่าจะเรียกว่า “วันปล่อยจักรยานแว้นแห่งชาติ” แม่งขี่กันได้สุดตีนจริงๆ ผมอยู่ในกลุ่มเองยังไม่อยากเข้าไปร่วมเลย
   ยุคก่อนสมัยผู้ว่าอภิรักษ์ใหม่ๆ พวกเรารวมตัวกันได้ถึง 4000 คัน โอ้โห อลังการ์มากแล้วนะ แต่ขอโทษทุกวันนี้เขาเล่นกันเป็นหมื่นๆ คันแล้ว งานใหญ่ๆ ไม่ต่ำกว่า 2-3 หมื่น !!!
   เฮ้ยย แล้วพี่คุมคนยังไงหรอ นึกไม่ออกเลยว่ะ ขี่ไปก็มีแค่ผู้คนก่นด่า ไม่มีใครนิยมชมชอบสักคน ปิดถนนปั่นกันมั่วเหมือนพวกมอไซซิ่งไม่มีผิด บางคนเจอผู้หญิงแม่งผิวปากวีดวิ้ว ขี่ปกติคนเดียวก็เงียบเรียบร้อยดี พอเข้ากลุ่มปุ๊บ แม่งเกรียนกันใหญ่เลย ไม่รู้เก็บกดมาจากไหน ขี่เรียบร้อยเป็นระเบียบไม่ได้ ต้องโชว์พลัง โชว์ศักยภาพ ผมเลยเรียกพวกนี้ว่า    
   “แว้นตีนปลาย”

Title: Re: กย 57
Post by: O'Pern on September 15, 2014, 05:03:15 pm

13 กย 57
   วิ่ง 1 ชม เป็นมาตรฐานของชีวิต แรกๆ เริ่มวิ่งมีกังวลเรื่องข้อเข่าเสีย หึหึ ตอนนี้ไม่คิดแล้ว กลัวอ้วนมากกว่า ไอ้นี่ไม่ได้เสียแค่ข้อเข่า มันเสียทั้งร่างกายและจิตใจเลย
   วันนี้เงียบๆ หน่อยนะ ผมอยู่ที่ทำงานตั้งแต่เช้าจรดเย็น งานก็เยอะตามประสาวันปลายสัปดาห์ อาหารกลางวันแถวนี้ไม่มีอะไรให้เลือกมากนัก ที่ผมกินประจำก็คือก๋วยเตี๋ยวราดหน้า เจ้าของร้านใจดีครับ ให้ผักคะน้ามาเพียบบ
   เลิกงาน 0600 ไปทำธุระในห้างแล้วรอรับมิวกลับบ้าน ยามว่างเดินดูรองเท้าวิ่ง ผมชอบแบรนด์ของ Adidas นะ ชอบความเก่า และเก๋าของมัน ผมรู้จักยี่ห้อนี้ครั้งแรกตอนที่อากลับมาจาก USA สมัยนั้นผมยังอยู่บ้านหลังเก่าแถววงเวียนเล็ก ฝั่งธน
   มาวันนี้ Adidas ปรับตัวเข้ากับโลกแฟชั่นได้ดีมากๆ ผมมองหาเฉพาะรองเท้าวิ่ง ยังเจออยู่สิบกว่ารุ่น โหห แม่งเยอะจัด กูเลือกไม่ไหวเลย ดูแล้วตาลายมาก มีทั้งแบบสวมใส่สบายเคลื่อนไหวเป็นธรรมชาติ แบบซับแรงกระแทกได้ดีเยี่ยม และแบบช่วยส่งถ่ายกำลังขณะวิ่ง หึหึ เคยบ่นไปแล้วครั้งหนึ่งนะว่ามันควรจะเอาข้อดีทุกอย่างมารวมกันไว้ในรองเท้าคู่เดียว
รองเท้าดีๆ ยุคนี้ราคาหลายพันแล้วครับ เบาะๆ ก็ต้องมีเกือบ 3000 รุ่นท็อปต้องมีเฉียด 5000 หึหึ ดูรองเท้าใหม่ ดูเงินในกระเป๋า ดูรองเท้าคู่เก่าของเรา แค่นี้ผมก็ได้คำตอบแล้ว
เดินซูปเปอร์ฯหาซื้อหัวบีทรูท และระหว่างนั้นเอง เห็นช็อคโกแลตรุ่นโปรดจัดรายการซื้อ 2 แถม 1 นั่นลดราคากว่า 30% เฮ้ยย ไม่น่า มันไม่จริงๆ
   หึหึ จัดไปครับ ตอนเลือกซื้อก็เกรงใจพุงตัวเองอยู่เหมือนกัน เอาวะ กินวันละน้อยๆ คงไม่เป็นไร
   เดินผ่านร้านหนังสือ แวะเอา A Day Human Ride เล่มนี้พาไปขี่ที่ไต้หวัน ออกมา 4 เล่มแล้วมั้ง หาซื้อเก็บไว้ ยังไม่เคยอ่านสักเล่ม ฮ่าๆ รู้แต่ว่ามันเป็นสไตล์คล้ายกับที่ผมอยากทำ เขาทำก่อน ดังกว่า ดีกว่าผมทำแน่นอน ทีมงานของเขาระดับมืออาชีพ ส่วนผมนั้นตรงกันข้ามโดยสิ้นเชิง
   ช่วงที่ A Day เขามีโปรเจคขี่รอบโลกนี่ผมก็สมัครเข้าไปด้วยนะ แต่โปรไฟล์ระดับกากๆ ก็ไม่แปลกใจที่เขาอ่านแล้วเมิน ไม่เป็นไรครับ เขาไม่รับเรา เราก็ไปของเราเองก็ได้นี่นา คนเหมือนกัน มีแขนขาเหมือนกัน
   ยังไงผมก็ต้องจัดแน่ ไม่ใช่แค่จักรยานอีกด้วย หลายปีมานี้ชีวิตจริงของผมกับชีวิตในตัวละครที่แต่งแม่งผสมปนเปกันไปหมดแล้ว
   เลิกเรียน 0800 โน่นเลย เรียนกันโคตรทรหด มิวชวนกิน MK โอเคครับ จัดไป นี่ผมไม่ได้กินอาหารเย็นตอนค่ำมานานมาก มิวกินน่าเอร็ดอร่อยมาก คงจะหิวจัด ผมเองสั่งแต่พวกผัก เห็ด วุ้นเส้น และเนื้อกุ้ง แต่พอมันรวมๆ กันเข้าก็อิ่มแน่นพุง
   พรุ่งนี้ต้องไถ่โทษอีกแล้วสินะ

Title: Re: กย 57
Post by: O'Pern on September 15, 2014, 05:04:49 pm

14 กย 57
   ตื่นเองตอน 0500 ไม่ได้เตรียมจักรยานเอาไว้ครับ เมื่อคืนกลับบ้านดึก คว้าชุดวิ่งแบบไม่ต้องคิด วันอาทิตย์นี่ขอใส่ชุดวิ่งอย่างเป็นทางการเสียหน่อย มันสบายตัวกว่าเยอะเลย ถ้าวิ่งยาวๆ เหงื่อออกเพียบๆ ชุดแบบนี้ดีกว่าเสื้อยืดธรรมดาเยอะมาก
   ไปวิ่งที่ศูนย์กีฬาบางมดที่เดิมครับ เช้านี้จัดไป 1.30 ชม วิ่งถอยหลัง เดินเร็วเพื่อผ่อนคลายอีก 30 นาที พอแดดเริ่มแรงก็กลับ เหงื่อเพียบกว่าที่เคยครับ รู้สึกผ่อนคลายและสบายตัวดีมากๆ อารมณ์เริ่มคล้ายคนเสพติดการออกกำลังกาย
   ตอนวิ่งมีสมาธิดีมาก ชอบอารมณ์แบบนี้เป็นที่สุด มันเงียบ นิ่ง สงบ ด้วยไง ถ้าขี่จักรยานเราจะต้องคอยพะวงกับสิ่งรอบข้าง มันจะตื่นตัวอยู่เสมอ ยิ่งสองวันก่อนดูคลิปที่คนเปิดประตูรถยนต์มาชนมอเตอร์ไซค์จนล้มแล้วโดนรถยนต์ที่ขับเลนสวนมาทับจนตาย ไอ้นี่แม่งสยองสุดๆ เลย เราบังคับตัวเองได้ เราขี่ช้าได้ แต่ถ้าเจอแบบนี้ต่อให้เซียนก็ไปไม่รอด คงแล้วแต่บุญกรรมจริงๆ
   วิ่งนี่แหละครับ ที่ผมพอจะควบคุมสภาพแวดล้อมได้บ้าง วิ่งในสนามกีฬาแบบนี้จะดีตรงที่ผมสามารถวิ่งถอยหลังได้ยาวตลอด 400 เมตรรอบลู่วิ่งได้โดยที่ไม่ต้องพะวงด้านหลังเลย
   ในลู่วิ่งยังคงมีสาวกเสื้อแดงคุยกันเรื่องที่ คสช จับชายชุดดำในกลุ่มที่ยิงพลเอกร่มเกล้าที่ราชดำเนินได้ พวกสมุนมันจี๊ดมาก บอกว่าทีเสธแดงโดนยิ่ง ทำไม คสช ไม่เห็นไปจับคนยิงบ้างวะ
   พูดคุยแต่เรื่องด่าทหารจนฟังแล้วรำคาญหู เร่งฝีเท้าวิ่งแซงไปให้พ้นๆ ไม่น่าเชื่อ พอวนมาอีกรอบ เหลือสมุนเสื้อแดงวิ่งคุยกันอยู่แค่สองคน ที่เหลือวงแตกกระจาย
   ก่อนวิ่งแอบกินครัวซองงาไป 2 ชิ้น ระหว่างวิ่งกินน้ำไป 600 cc กลับมาบ้านลองชั่งน้ำหนักดู ผลคือลดไป 600 กรัม ลงน้อยกว่าที่คาดหวัง คิดบวกเข้าไว้ครับว่า ก็ยังโอเคที่มันลดลงหน่อย
   ซื้อต้มเลือดหมูมากิน บอกแม่ค้าขอผักเยอะๆ แต่เกรงใจเขา เลยสั่งพิเศษเพิ่มผัก ไม่ต้องเพิ่มหมู แม่ค้าก็พูดสั่งลูกชายที่เป็นคนคอยตักใส่ถุง คิดเงินราคาพิเศษ แต่พอถึงบ้านแม่งพอๆ กับแบบธรรมดาเลยว่ะ
   เอามากินกับข้าวกล้องที่บ้าน มื้อเช้านี่ต้องอัดของดีๆ เข้าไปตุนไว้ก่อนครับ พ่อแม่ไปต่างจังหวัดมั้ง เห็นรถไม่อยู่ ภรรยาก็พาลูกไปเรียนพิเศษ ผมอยู่บ้านคนเดียวเช่นเคย ว่างก็นั่งออกแบบบ้านโปรเจค Renovate ตึกนั่นแหละ ยากดีครับ เพราะต้องออกแบบพวกระบบท่อน้ำทิ้งใหม่หมดเลยอีกด้วย โหห ไม่เคยทำมาก่อนเลย
   ให้ออกแบบสร้างใหม่หมดเลยนี่ยังง่ายกว่าไปแก้งานที่เขาทำมาแล้วเลยนะ ก็สนุกดีนะ งานยากๆ ทำแล้วรู้สึกใช้งานสมองได้หนักดี วันก่อนเจอถั่วพีแคนลองซื้อมากิน อ่านมาว่ามันบำรุงสมอง ฮ่าๆ ไม่รู้มันออกฤทธิ์บ้างหรือยั้ง
   ตึกแถว 5 ห้อง เก่า เน่า โทรม พื้นล่างทรุดทั้งแผง ต้องวางระบบท่อใหม่หมด ทั้งน้ำดี น้ำเสีย ส่วนระบบไฟแม้จะไม่เสีย แต่มันเก่าแก่ ไหนๆ ก็ทำแล้ว ผมว่าควรรื้อเปลี่ยนใหม่หมด
   อ้าว สุดท้ายแม่งเหลือแต่เสากับคาน เฮ้ยย เหลือแต่โครงสร้าง !!!
   แล้วไอ้ที่เราออกแบบไปนี่มันต้องใช้ค่าบูรณะเป็นล้านเลยนะ เจ้าของเขาจะเอากับเราด้วยไหมวะนั่น เผลอๆ คิดงานเก้ออีก ไอ้แบบนี้เจอบ่อยนะ แต่ก็แก้เกมด้วยการทำไปสองแผนเลย แต่พอเขาเข้าใจงานแล้ว ส่วนใหญ่ก็จะเลือกแบบแรกที่เราเสนอไป
   ทำงานด้วยความจริงใจ อยากให้บ้านออกมาสวย ออกมาดี ถูกใจผู้อยู่อาศัย ไม่ได้เรียนด้านออกแบบบ้านมาเลยสักนิดนะ เขียนแบบก็ไม่เป็น เซ็นอนุมัติก็ไม่ได้ ไม่มีใบอนุญาต ไม่ได้เป็นสถาปนิก ไม่ได้เป็นวิศวกร
   อยู่บ้านแล้วชอบกินบ่อย โรคเก่ากำเริบอีกแล้ว หยิบช็อคโกแลตดาร์คมากิน แต่กลัวอ้วน เลยเอาถั่วเฮเซลคั่วมาเคี้ยวพร้อมกันไปด้วย เน้นถั่วมากกว่าช็อคโกแลต คงจะอ้วนน้อยหน่อย
   กลางวันกินน้ำมะเขือเทศที่ซื้อมาจากแมคโครสองสามสัปดาห์ก่อน เลือกยี่ห้อ Brooks ครับ แช่เย็นจัดกินอร่อยมาก ทั้งๆ ที่ตอนแรกต้องกินแบบกลั้นใจ เรื่องพวกนี้อยู่ที่วิธีคิดนะ ผมนึกถึงประโยชน์ของมันน่ะครับ พอลองกินเข้าไปหลายๆ ครั้งเข้าก็เริ่มคุ้นรสชาติ
   จัดกระป๋องยักษ์ใหญ่มาเลยนะ แบบขนาด 1.2 ลิตร สมัยก่อนกินแบบขนาด 0.5 ลิตร ซดแป๊บเดียวหมด
   อยู่บ้านซ้อม Uke จนเจ็บนิ้ว นึกสนุกเลยปัดฝุ่นเปิดผ้าคลุมคีย์บอร์ดออแกนมาฝึกเล่น โหห นิ้วแม่งอย่างแข็งเลย ไม่พลิ้วเหมือนเมื่อก่อนเลย ไอ้เครื่องนี้มันเล่นแนวคล้ายกับอีเลคโทน เออ ไอ้ชื่อเครื่องดนตรีว่า “อีเลคโทน” นี่ มันไม่มีในโลกนะ มีที่ไทยประเทศเดียวที่เรียกแบบนี้ กูล่ะงงโคตร ไปบอกฝรั่งว่าเล่นอีเลคโทนได้ แม่ง งง สัสสสส ฮ่าๆ
   อ้อ ไอ้อาการขำแล้วส่งข้อความว่า 555555555555555555 ฝรั่งเขาก็ไม่รู้เรื่องอะไรกับมึงด้วยล่ะ
   แล้วผมก็นึกสนุกขึ้นมาอีกครั้ง เอ๊ะ ถ้าเกิดผมจะ Renovate Racing Club บ้างล่ะ (ถ้าทำอีกครั้งนี่มันคือ ภาค 4 แล้วนะ)
   ภาค 1 เจ๊ง
   ภาค 2 ภาค 3 โดนเอาไปโยนทิ้งที่ร้านขายของเก่า
   จากนั้นก็หมดอาลัยกับชีวิต หันมาเขียนหนังสืออย่างหนัก และเก็บไว้ในเวป ฝากมันไว้กับโลกอินเทอร์เนทแทน เชื่อว่าคงไม่มีใครจะมาทิ้งของๆ กูได้อีก

   The Voice มีคนชื่อแนนมาซ้ำจากปีที่แล้วเขาตกรอบ ปีนี้มาซัดกันใหม่ แล้วแม่งเข้ารอบได้ด้วย ร้องไปแค่ 3 วิ กรรมการกดปุ่มหันมาพร้อมกันหมด กล้องตัดไปที่ภาพแม่ร้องกรี๊ดกระโดดๆ ๆ  จับแขนพิธีกรแน่น
   เหี้ยยยยย เห็นแล้วน้ำตาไหล ผมก็อยากให้พ่อแม่มาชื่นชมอะไรกับผมบ้าง
แต่..
เฮ้ย เปิ้ล มึงยอมรับความจริงเถอะว่ะ อย่าไปเพ้ออะไรที่มันเป็นไปไม่ได้เลย

Title: Re: กย 57
Post by: O'Pern on September 15, 2014, 05:09:16 pm

15 กย 57
   หัวค่ำฝนตกหนักมาราวชั่วโมงเศษ เช้านี้ถนนเลยยังเปียกๆ ออกวิ่งแบบลำบากใจ เพราะมีพวกแมลงตัวเล็กๆ และหอย หนอน ไส้เดือน ด้วง วิ่งกันเกลื่อนพื้นไปหมด
   วิ่งแบบโคตรช้า ไม่ค่อยสนุกเท่าไหร่ ซัดไปแค่ 45 นาทีเท่านั้นเอง
   อาหารเช้าเป็นหมูกรอบผัดพริกขิง ใส่ถั่วฝักยาวเยอะๆ แกล้มด้วย แครอทและบีทรูทย่าง ไข่ต้มอีกฟอง กระเทียมสดอีก 4-5 ชิ้น
   เช้านี้รถติดโคตร มีรถข้าวสารมาพุ่งชนเกาะตรงข้ามบ้านผม หึหึ กว่าจะผ่านพ้นจุดเกิดเหตุมาได้ก็ใช้เวลาไปเกือบ 30 นาที สาหัสครับ
บ่ายไปทำธุระที่การประปา กลับเข้ามาบ้านแบบหิวโหยอีกแล้ว งงสิ ก่อนหน้านั้นตอนกลางวันก็กินเต้าฮวยรองท้องไปก่อน 1 ถ้วยแล้ว ส่วนตอนสายก็กินถั่วลิสงอบของเขาช่องไปอีกหลายกำมือ โหห หรือว่าจะเป็นโรคต่อมอิ่มอักเสบ
   ที่บ้านก็ของงกินเยอะแยะเช่นเคย เมื่อวานพ่อแม่ไปไหว้หลวงพ่อโสธรมา ซื้อขนมพื้นบ้านมาเยอะมาก แบ่งกันกินไปแล้วยังเหลืออีกเพียบ มีขนมหม้อแกง สัปปะรดกวน ขนมแป้งจี่ กินอย่างละนิดละหน่อยก็อิ่มได้เหมือนกันครับ แต่กินขนมของว่างแทนข้าวนี่เราจะเผลอตัวกินเยอะเกิดโควต้านะ
   ซัดไปหลายขนาน ตามด้วยน้ำเต้าหู้ สุดท้ายต้องระบายในห้องน้ำ ถ่ายออกมาเป็นสีแดง !!! ตกใจเลย แต่นึกขึ้นได้เมื่อวานกินน้ำมะเขือเทศไปตั้ง 1.2 ลิตร ค่อยยังชั่วหน่อย ไม่งั้นมีหลอน
   ช่วงที่กินบีทรูทมากๆ ก็ถ่ายเป็นสีม่วงเลยนะ หรือกินแครอทเยอะๆ ก็จะเป็นสีส้ม อาทิตย์ก่อนกินกล้วยไป 6 ผลในตอนกลางวัน ผลที่ออกมาก็เป็นสีเหลืองนวลๆ เหมือนกล้วย เออ สนุกดีว่ะ
   มุขยอดฮิตวันนี้ที่ส่งกันในไลน์คือ “วันนี้ไม่ต้องกลัวยุงกัดนะ เพราะ กย 15” อ่านแรกๆ ก็เฉยๆ พอเห็นบ่อยเข้าเริ่มเลี่ยน ดีนะที่ผมไม่ได้ส่งต่อมุกแป๊กๆ แบบนี้ออกไป
   รถพ่อคันใหม่ครบ 40000 กม เป็นหน้าที่ผมเป็นคนนำไปเช็คระยะที่ศูนย์ โทรสอบถามว่าใช้เวลานานแค่ไหน และทำการจองวันว่างไว้ในช่วงสัปดาห์หน้า
   ไอ้คันนี้ผมใช้แทบจะนับครั้งได้ ขับทีไรอารมณ์เหมือนยืมรถคนอื่นมาใช้ แม่งไม่คุ้นมื้อเล้ยยย
   อีกพักใหญ่ทางศูนย์พระราม 2 โทรกลับมาแจ้งบอกว่า รถคันนี้เลยกำหนดเช็คระยะปีที่ 2 มาแล้วถึง 4 เดือน ทางสำนักงานใหญ่อนุโลมให้เกินได้ไม่เกิน 3 เดือน ของผมเกินมาอีก 1 เดือน ทางศูนย์ไม่สามารถให้บริการตรวจเช็คสิทธิในปีที่ 2 ได้ แนะนำให้ใช้สิทธิของปีที่ 3 แทน
   เฮ้ยย ไม่เอาๆ เราไม่อยากเสียสิทธินี่นา พนักงานก็บอกผมตรงๆ ว่าเขาไม่สามารถช่วยอะไรได้จริงๆ
   โมโหนะ แต่จะมาโวยกับพนักงานก็ใช่ที่ ตอนเกิดเรื่องอะไรผมก็มักจะคิดว่าเป็นความผิดของตัวเองไว้ก่อน แน่ล่ะ งานนี้ทางผมผิดเองที่เสือกไม่นำรถเข้าไปเองนี่หว่า ดันไปดูตามป้ายที่ตอนเปลี่ยนน้ำมันเครื่องเขาระบุว่าให้มาครั้งต่อไปตอน 40000 กม แต่ที่ไหนได้ แถบข้างๆ เขาระบุวันที่ไว้ตั้งแต่เดือน 5 นี่ก็เดือน 9 แล้ว มันเกินมาถึง 4 เดือน
   เรียกว่าผิดกฎของเขาน่ะครับ ทำไงดีวะ คิด คิด คิด
   โทรหา “พี่นก” ศูนย์ที่นครปฐม บอกพี่นกไปตามตรงครับ คนอย่างผมไม่มีเล่ห์เหลี่ยมใดๆ ไม่มีฟอร์ม พร้อมขอให้เขาช่วยเหลือ ผมไม่อยากเสียสิทธิ์ในการตรวจเช็คปีที่ 2 นี้ไป
   พี่นกอยู่ต่างจังหวัด จะกลับเข้าศูนย์อีกทีในสัปดาห์หน้า ก็ได้แต่รอลุ้นครับ หวังว่าคงไม่เสียแรงที่มาซื้อรถไกลถึงนครปฐมนะ ถ้าช่วยได้นี่ ได้ใจผมเลยนะนั่น หากจะใช้รถคันต่อไป ถ้ายังคงเลือกยี่ห้องนี้ ผมก็คงจะซื้อกับพี่นกนี่แหละ อยู่แถวนครชัยศรี มันก็ไม่ได้ไกลเว่อร์อะไรนัก แลกกับบริการแบบนอกกฎที่เขาสามารถช่วยเหลือเราได้
   
   ข่าวเด่นวันนี้ และคงจะฮิตไปอีกหลายวันคือ อนุสรณ์สถาน Stonehenge ที่อังกฤษโดนรัสเซียเปิดเผยว่าสร้างโดยรัฐบาลและกลุ่มทหารในช่วงระหว่างปี 1954-1958 ไม่บอกเปล่าครับ จัดภาพถ่ายมาแบบชุดใหญ่
   หลายคนอ่านข่าวพร้อมดูรูปประกอบถึงกับเงิบแดก เฮ้ย นี่กูโดนมันหลอกมาตลอดเลยหรือวะนั่น
   แต่.. ช้าก่อน เสพข่าวแล้วอย่าเพิ่งรีบเชื่อ ผมเลยไปหาข้อมูลมาเพิ่มเติม อีกกระแสแย้งว่าในภาพของรัสเซียน่ะ มันคือการซ่อมแซมต่างหาก แถมรื้อซ่อมใหญ่ เทพื้นคอนกรีตไว้ด้านล่างกันทรุดอีกด้วย
   อ๊ะ ให้ข่าวสองด้านแล้วนะ ต่อไปอ่านข่าวอะไรก็หาอีกด้านมาช่วยกันแย้งด้วยนะ ไม่งั้นจะตกเป็นเหยื่อของโลกไซเบอร์ครับ

Title: Re: กย 57
Post by: O'Pern on September 16, 2014, 05:49:22 pm

 16 กย 57
   วิ่ง 1 ชม เป็นมาตรฐาน ช่วงแรกก็วอร์มเบาๆ จากนั้นก็ค่อยเพิ่มความเร็ว หรือจะปรับเปลี่ยนสเตปแก้เบื่อก็ตามใจ
   แต่ออกวิ่งไปได้แค่ 1 นาทีก็เกิดเรื่องเศร้าเสียแล้ว ผมเหยีบบเอาหอยทากว่ะ ดัง “แกร็บ” เลย รู้สึกผิดอย่างมาก แถมขณะก้าวเหยียบนี่ผมกำลังสวดมนต์ไปด้วยนะ เป็นบทบูชาหลวงพ่อโสธรฯ ปกติไม่ค่อยได้ไหว้พระ ไม่ค่อยได้สวด แต่มาเจอบทสวดแบบย่อน่ะ มันก็เลยจำง่าย สวดวนเวียนไปมาหลายๆ รอบ เท้าเหยียบดังแกร็บ เซ็งฉิบหายเลย คุยกับเพื่อนเก่าวันก่อนว่าจะลองปฏิบัติตัวเหมือนถือศีล 8 ดู แต่นี่แค่ศีล 5 ยังไม่ผ่านเลย
   เช้านี้อาหารดีมากๆ ไก่ผัดกระเพรา ใส่ถั่วฝักยาว และเจ๋งสุดคือใส่มะเขือพวงด้วย แถมผักแกล้มก็ไม่เลวนะ ยังคงเป็นแครอทและบีทรูทย่าง มีไข่ดาว กระเทียมสด กินกับข้าวกล้องเช่นเคย
   ที่ทำงานวันนี้งานปานกลางครับ วิ่งไปวิ่งมา เช็คของบ้าง ทำบิลบ้าง ยกของขายหน้าร้านบ้าง ฯลฯ
   บ่ายเข้ามาบ้าน นั่งทำงานเขียนและงานออกแบบต่อ เปิดคอมฯมาก็เจอภาพประทับใจ มันฟ้องว่าไฟล์เหล่านี้อาจเป็นไวรัสในเครื่องเรา
   โหห แม่งมีเป็นร้อยชื่อเลย เกินครึ่งเป็นพวกเกมของมิวที่เขาโหลดมาเล่น ส่วนที่เหลือเป็นไฟล์เพลงที่ผมโหลดมาฟรี
   หึหึ จะเบื่อบิลก็ตรงนี้แหละครับ เสาร์ที่แล้วไปห้างก็เดินดู Apple ของสตีฟ คงจะใช้ตัว McBook Air ตัวเล็กครับ เพราะไม่แพงเว่อร์ ราว 30000 แต่ยังไม่รู้นะว่าจะต้องมีซื้ออะไรเพิ่มเติมอีกหรือเปล่า อีกใจก็มองตัวใหญ่แบบตั้งโต๊ะเหมือนกัน แพงกว่าราว 8000 แต่หน้าจอเบ้อเริ่ม 21 นิ้วมั้ง เอาแบบไหนดีวะ
   ชอบ McBook เพราะความบางเบา ไม่เกะกะห้อง แต่อีกตัวก็ชอบเพราะจอใหญ่สะใจ ทำงานหนังสือได้ดีมากๆ เอาไงดี เริ่มจะต้องใช้แล้วด้วยนะ
   
   เห็นโฆษณาขนมข้าวกล้องอบกรอบยี่ห้อ Sun Bite เอาดาราชื่อชมพู่มาเป็นพรีเซนเตอร์ สื่อทำนองว่ากินแล้วไม่อ้วน เห็นไหม ชมพู่ยังกินเลย
   แหวะ ส้นตีนแน่ะ ของอะไรที่ให้พลังงาน กินเยอะก็อ้วนทุกอย่างแหละครับ ขนาดข้าวกล้องของดีๆ ถ้ากินเยอะๆ มันก็อ้วนได้เช่นกัน เพราะมันเป็นคาร์โบไฮเดตร มีของเพียงอย่างเดียวที่กินแล้วไม่อ้วน นั้นคือ “น้ำเปล่า” ครับ
   อีกอย่างเรื่องลดน้ำหนัก ที่เห็นคนโน้นคนนี้ลดได้เยอะ จงดูอายุเขาด้วยครับ อายุน้อยๆ นี่เอาลงได้ง่ายมาก ลดมื้อเย็นไม่กี่วันก็ลงได้เป็นโลฯแล้ว ถ้าออกกำลังกายหรือเล่ากีฬาหนักๆ ยิ่งลงเร็วมาก
   ในอีกด้าน หากเป็นคนอายุมากล่ะก็ คุณต้องพยายามกว่าเด็กรุ่นหนุ่มกว่าหลายเท่าตัวในการลดน้ำหนักครับ
   ตั้งแต่เด็กจนโตผมไม่เคยกังวลเรื่องน้ำหนักเลย จนต้นปี 57 มานี่แหละครับถึงเริ่มหนาว เพราะมันเอาลงยากมากๆ
   แหม ผมเองชอบของยากๆ เสียด้วยสิ อะไรทีมันยาก หรือไม่มีใครเขาทำกัน อะไรทำนองนี้โยนมาให้ผมเลยครับ ชอบลองทำสิ่งแปลกใหม่ ชอบท้าทาย ชอบสู้กับใจตัวเอง ผมเชื่ออย่างหนึ่งนะว่า อะไรก็ตาม หากทำด้วยใจแล้ว มันจะออกมาดีทั้งนั้น
   วันนี้ดีใจ ได้เจอกับ “หงส์” รุ่นน้องในวงการรถยนต์ที่เก่าแก่มาก ก็คนที่ผมเล่าตอนขี่จักรยานไปหัวหินแล้วไปหมดแรงหน้าโรงงานของเขาที่แม่กลองนี่แหละครับ ยังจำได้ว่าไปกินก๋วยเตี๋ยวเรือหน้าโรงงานเขา
                ผมไปโพสแซวรุ่นน้องที่ชื่อเอก (ผู้จัดงานแข่งดริฟท์ของ M Storm) หงษ์เขาเห็นชื่อผมตอบเข้าไปตอบก็เลยแอทมาคุยกัน เจอกับหงส์ล่าสุดก็ตอนเขามาบ้านผม เอารถดริฟท์มาให้ช่วยดูว่ามีจุดใดควรปรับแต่งบ้าง น่าจะเกือบสิบปีมาแล้วนะ เห็นเขาตั้งแต่ยังเด็กๆ อยู่เลย ทุกวันนี้โตแล้ว ช่วยพ่อแม่ดูแลกิจการ อยากช่วยแบ่งเบาภาระงานให้พ่อแม่ แต่ก็มีมีแอบบ่นเบื่อเหมือนกัน
                ฮ่าๆ เหมือนผมเลยว่ะ

Title: Re: กย 57
Post by: O'Pern on September 17, 2014, 06:54:28 pm

17 กย 57
   ซัดไป 1 ชม ขำขำ วิ่งแบบระวังกลัวจะเหยียบหอยทากอีก สงสารมันว่ะ วิ่งไปสวดบทบูชาหลวงพ่อโสธรฯไปด้วย แล้วปรากฏการณ์ก็ซ้ำรอยอีกจนได้
   วิ่งไปได้ไม่ถึง 1 นาที เหยียบเอาหอยทากอีกแล้ว เฮ้ยย นี่ขนาดระวังมาแล้วนะ ไม่น่าเล้ยยย ทำได้แค่ขอโทษหอย แสดงความเสียใจ และยังคงสวดต่อไปเรื่อยๆ
   30 นาทีแรกวิ่งโซน 2 อีก 30 นาทีถัดมาวิ่งแบบสลับช่วงความเร็ว โซน 2-3-4 สลับกันไปเรื่อยๆ วันนี้เหงื่อมากกว่าทุกวันครับ
   อาหารเช้าวันนี้เน้นผัก เป็นผัดผักรวม ใส่คะน้าฮ่องกง แครอท แล้วบีทรูท ใส่เนื้อหมูสไลด์บางๆ มีไข่ดาวอีกฟอง พร้อมกระเทียมสด ข้าวกล้อง
   ที่ทำงานงานเยอะครับ ผมนั่งอยู่หน้าร้านใกล้ริมถนนตั้งแต่เช้าถึงเที่ยง เช็คสินค้าเข้าออก วิ่งไปวิ่งมา ดีครับ ได้ออกกำลังกาย ดีกว่านั่งเฉยๆ ในห้องแอร์
   บ่ายไปทำฟันที่ตึกชาญอิสสระ ไปใส่ครอบฟันของจริงแล้ว ทำแป๊บเดียวเสร็จครับ ไม่ถึง 10 นาทีเลย
   ตกลงกลายเป็นมีครอบฟัน 2 ซี่แล้ว แถมหมอบอกอีกว่าอายุมากขึ้นฟันก็จะแตกได้ง่าย โห เซ็งเลยนะ เพราะปกติผมไม่เคยมีเศษอาหารติดฟันเลย แต่พอใส่ครอบฟันนี่หลังกินอาหารก็จะมีเศษผักติดตลอด ต้องใช้ไหมขัดฟันทำความสะอาดเป็นประจำ ไม่งั้นจะเกิดกลิ่นปากได้ง่าย
   ตอนนี้เลยทำความสะอาดฟันบ่อยมาก แปรงฟันก็นาน ไม่ชอบคนมีกลิ่นปากไง เคยเจอแล้วแทบเบือนหน้าหนี ไม่อยากคุย ไม่อยากอยู่ใกล้เลย กลัวตัวเองจะเป็นแบบนั้น เลยป้องกันไว้ก่อน
   ทำฟันเสร็จเดินไปดูร้านขายรองเท้าแถวหน้าพัฒพงษ์ตรงถนนสีลม เดินผ่านซอยธนิยะมาหน่อยเดียว เล็งดูว่ามีไอ้ Adidas รุ่นหัวเป็นแบบ Toe Shell ที่ผมชอบหรือเปล่า เผื่อไม่แพง หรือกำลังลดราคาอาจมีใจอ่อนได้
   หึหึ มีครับ แต่เป็นคนละรุ่น สีสันแสบทรวง จากเดิมดูดี กลายเป็นเห่ยไปเลย แถมเดินตรงซอยธนิยะเจอคนใส่รุ่นที่ผมชอบแต่เป็นสีขาวเก่าๆ โทรมๆ ดูแล้วทุเรศตา ไม่สวย 
   แล้วก็ไปปิ๊งอีกรุ่นแทน เป็นของค่าย Caterpilar ทีนี้เป็นรองเท้าหนังเลยนะ ทรงโหดมาก แม่งเย็บแบบปลิ้นตะเข็บเอามาไว้ข้างนอก ทรงกวนตีนๆ หน่อย ดีที่สีเรียบๆ ชอบตรงนี้แหละ ราคาก็แรงตามยี่ห้อครับ 3600 บาท ยังไม่ซื้อมาหรอกนะ ดูไว้เฉยๆ
   เดินดูของในร้านอยู่นาน เสื้อผ้าชุดวิ่งของพวกแบรนด์เนมกีฬานี่แพงมากครับ เสื้อ กางเกง ตัวละเกือบพัน เทียบกับของร้าน Decatchlon แล้วต่างกันครึ่งๆ
   เริ่มหิว เดินหาของกิน เจอแต่พวกร้านขายข้าวพนักงาน รสชาติน่าจะพอได้ แต่บรรยากาศนี่แย่มาก ไม่ไหวว่ะ ข้างทางมีร้านแซนวิชของ Subway เอ๊ะ ยี่ห้อนี้คุ้นๆ เคยเห็นที่ USA ยุคที่ผมอยู่นั้นผมเห็นเขามีแต่เนื้อไก่งวงนะ พอมาวันนี้เริ่มมีเนื้อหลายอย่างให้เลือก สั่งไม่เป็นครับ คือมันไม่ได้สำเร็จรูปเหมือนของ McDonald ไง ไอ้นี่ต้องเลือกขนมปังก่อน เลือกขนาดของขนมปังด้วยนะว่าจะเอาขนาด 6 นิ้วหรือ 1 ฟุต แล้วค่อยเลือกเนื้อสัตว์ เลือกผัก เลือกซ้อสว่าจะใส่อะไรบ้าง (เขามีราว 6 อย่างให้เลือก) เลือกจะเพิ่มชีสหรือไม่
   ยืนแอบๆ ดูคนข้างหน้าเขาสั่ง ข้าวของวางเรียงสวยดีนะ แต่พอพนักงานจับเรียงใส่แซนวิชนี่ดูไม่น่ากินเลยครับ ไม่รู้สิ มันใส่ไส้เสียจนปิดขนมปังไม่ได้น่ะ แล้วก็นำมาห่อบนกระดาษไขยื่นส่งให้ลูกค้า จังหวะนี้ผมรีบชิ่ง
   กินไรดีว้า แถวนี้ก็มีแต่ Fast Food หมดเลย ถ้าเจอร้านดีๆ มันก็จะแพง กลับไปกินบ้านดีกว่า
   ถนนโล่งๆ เจอรถตำรวจปาดแบบกูจะเข้ามึงจะทำไม ปาดแบบนี้เป็นตอนหนุ่มๆ นี่มีลงไปคุยแล้ว สมัยก่อนผมมีเรื่องบ่อยมาก แต่เคลียร์จบเองทุกครั้ง ไม่เคยเดือนร้อนถึงพ่อแม่ต้องไปประกันตัว
   อายุมากขึ้นเราก็จะใจเย็นขึ้นเอง น่าแปลกที่ผมไม่เห็นโกรธเลยสักนิด กลับคิดเมตตาแทน เช่น เขาอาจไม่คุ้นถนน อาจเพิ่งเคยมาแถวนี้ ฯลฯ
   เบียดตอนเลี้ยวก็ทีหนึ่งแล้ว พอเข้าทางด่วน คนอื่นเขาต่อแถวมา เจอรถตำรวจคนนี้ขับมาตีคู่แล้วจอดหักหัวปักเข้าตรงก่อนหน้าผมอีกแล้ว
   เฮ้ยย แบบนี้คงเป็นนิสัยของมนุษย์ลุงแล้วล่ะครับ คนแบบนี้สอนยากแล้วครับ ต้องให้สังคมสั่งสอนเขาแทน เจอรถที่เขาติดกล้องหน้า เอามาโพสลงเฟซบุ๊ค คงจะดังแบบข้ามคืน เพราะมีภาพปาดถึง 2 ช็อท แต่ก็ไม่ได้ปาดรุนแรงอะไรนักหรอกครับ แค่มันทุเรศเท่านั้นเอง
   ถึงบ้านแบบหิวโหยอีกเช่นเคย ซัดกล้วยน้ำว้าไป 2 ผลตอนก่อนทำฟันมันคงย่อยหมดแล้ว เจอขนมหม้อแกงเก็บไว้สองวันแล้ว เหลือเศษอยู่นิดหน่อย จัดการมันซะ
   เคี้ยวไปได้หน่อยเดียว รู้สึกผิดปกติกับครอบฟันที่เพิ่งใส่มา รู้สึกเหมือนมันจะสูงๆ ไปนิด ตอนเคี้ยวนี่ฟันเราไม่ได้บดกันในแนวตั้งอย่างเดียวนะ บางจังหวะมีบิดซ้ายขวาบ้างเล็กน้อย จังหวะบดนี่แหละ ฟันสีกันดัง กร็อดๆ ตกใจเลย ไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อน
   น่าเขกหัวตัวเองนะ ถ้าผมหาอะไรกินแถวสีลมไป ก็คงรู้สึกปัญหา และรีบกลับเข้าไปให้หมอแก้ได้ทัน ตอนนี้อยู่บ้านแล้ว ก็ทำได้แค่โทรนัดหมอใหม่ในวันพรุ่งนี้ ยังดีนะที่พรุ่งนี้หมอมา (สอบถามภายหลังเขาบอกหมอมาเฉพาะพุธ พฤหัสฯ)
   ไม่มีอะไรกิน ก็กินจุบจิบไปครับ หยิบโน่นนี่กินอย่างละนิดละหน่อย จะมาผอมช้าก็ตรงจังหวะนี้แหละ
   เริ่มงานออกแบบ Renovate ไปบ้างแล้ว อาทิตย์หน้าคงว่างเข้าไปดูสถานที่จริง ไม่รู้ว่าจะต้องปรับแก้แบบมากน้อยเพียงใดเหมือนกัน

Title: Re: กย 57
Post by: O'Pern on September 18, 2014, 06:31:29 pm

18 กย 57
   วิ่งเพื่อชีวิต ตอนเหนื่อยๆ หรือเบื่อ ก็นึกถึงภาพคนที่เขาเดินยังไม่ได้ คนพิการ คนป่วย มองภาพเขาแล้วเราก็จะมีพลังขึ้นมาเอง จัดไปอีก 1 ชม ครึ่งแรกวิ่งโซน 2 อีกครึ่งวิ่งโซน 3 วิ่งไปสวดมนต์ไปด้วย โชคดีไม่เหยียบโดนหอยทาก
   มื้อเช้านี้มีต้มเลือดหมู ทำเอง ใส่ใบตำลึง และผักชื่อจิงจูฉ่าย กินกับไข่เจียวใส่ข้าวโพด (ไอเดียผมเอง)
   ตอนเช้าขี่จักรยานจดออเดอร์ลูกค้า ได้ออกจากบ้าน ได้ขี่จักรยาน ได้โดนแดด แบบนี้ค่อยสบายตัวหน่อย ผมมีความรู้สึกว่าแสงแดด สายลม ดิน ทราย ฝน ฯลฯ เหล่านี้มันคือพลังธรรมชาตินะ อยู่ใกล้ๆ มันแล้วจะรู้สึกดี มีความสุข เหมือนได้เติมพลัง ไม่ต้องไปถึงต่างจังหวัดก็ได้ อยู่ไหนก็มีความสุขได้ถ้าใจเราเปิดรับ
   อยู่ร้านมีแต่งานที่ผมไม่เห็นชอบเลยสักนิด แต่ผมก็มีความสุขที่ได้ช่วยเหลือพ่อแม่ ยิ่งเบื่อก็ยิ่งคิดแบบนี้ ยิ่งคิดก็ยิ่งสุขใจ ยกจนเจ็บหลังก็ยังสุขได้เลย เห็นไหม
   บ่ายไปทำฟันอีกแล้ว ทำจริงๆ ก็แค่ 2 นาทีเท่านั้น เจียร์ปาดแต่งนิดเดียวเอง คราวนี้ผมไม่มั่นใจ เลยทดสอบกินที่ร้านสีฟ้าก่อนกลับบ้าน สั่งก๋วยเตี๋ยวราดหน้าปลากะพง และขนมเบื้องญวน ราดหน้าปลากะพงของที่นี่เขาใส่ผักบุ้งแทนผักคะน้านะ แปลกดี
   ซัดเสียเกลี้ยงทั้งสองอย่าง หมดไป 248 บาท กินแพงๆ ก็เสียดายเงินเหมือนกันนะ เราไม่มีรายได้เข้าเหมือนคนอื่นเขา วันๆ ก็อยู่แต่ร้าน โอกาสจะไปทำอย่างอื่นนี่แทบเป็นไปไม่ได้ ก็ต้องอาศัยเวลาว่างช่วงบ่ายเย็นไปทำแทนนี่แหละครับ
    เมนูส้มตำถาดเห็นฮิตกันมาหลายเดือนแล้ว ผมดูแว๊บแรกแล้วอ๊วกจะแตก แม่งเหมือนข้าวหมูเลย เป็นเมนูที่แม่งไม่น่ากินที่สุดตั้งแต่เห็นมาเลยก็ว่าได้ ถ้าจะจัดให้สวยกว่านี้จะดีมาก จัดเรียงแยกประเภทของสักหน่อยแบบขันโตกของทางเหนือก็ยังพอไหว นี่แม่งเล่นเอาถาดใส่ของมาวางกองรวมกันเฉยเลย ไม่มีศิลปะเลยสักนิด เฮ้ยย เขาเอาไว้วางของ มันเป็นถาดสังกะสีเคลือบสีกากๆ มีแคดเมี่ยมและสารตะกั่ว สารหนู เพียบเลย มึงแดกกันเข้าไปสิ ยิ่งแดกยิ่งโง่ สมองฝ่อ แถมโง่ถาวร ส่งต่อไปยังรุ่นลูกหลานได้อีกด้วย
                 โอ้ มรดกโง่นี้พ่อแม่ให้เรามาจริงๆ ด้วย

Title: Re: กย 57
Post by: O'Pern on September 19, 2014, 06:43:14 pm

19 กย 57
   ตื่นแบบงัวเงีย ขี้เกียจลุก แต่พอนึกถึงเป้าหมายแล้วตื่นตัวทันที ผมต้องใช้ร่างกายอีกเยอะ ต้องทำให้มันแข็งแกร่งมากที่สุด ชีวิตประจำวันผมว่างแค่ตอนเช้า นี่ถ้ามีเวลาเยอะกว่านี้ คงทำได้อีกหลายอย่าง
   จัดไปอีก 1 ชม 30 นาทีแรกวิ่งโซน 2 อีก 30 นาทีที่เหลือวิ่งไล่โซน 3-4 เหงื่อเพียบจริงๆ ไม่มีฝนมาสองสามวันแล้ว เริ่มร้อนอบอ้าว เหงื่อออกเร็วกว่าเดิม
   มื้อเช้ากินผัดผักบุ้ง ไข่เจียวใส่มะเขือเทศ กินไข่นิดเดียว เน้นตักแต่มะเขือเทศเยอะๆ หน่อย ลูกเท่ากำปั่น กินเกือบหมด รู้สึกดีที่ได้มีของดีๆ กินตอนเช้า
   ขี่จักรยานไปตลาดหาซื้อน้ำเต้าหู้มาเก็บไว้กินตอนสาย แต่เขาไม่ขาย อดเลย ว้า
   บ่ายนี้มีประชุมที่สุขุมวิท บ๊ะ ช่วงนี้ออกทุกบ่ายเลย ไอ้ย่านนี้เป็นย่านที่ผมไม่อยากมาเป็นที่สุด สมัยก่อนที่ต้องมาบ่อยๆ นี่ถึงกับขี่จักรยานมาเลยนะ ช่วงนั้นสวนลุมไนท์บาซาร์ยังเปิดอยู่ เอารถไปจอดไว้แล้วนั่งรถไฟฟ้าใต้ดินมาได้ แต่ทุกวันนี้มันปิดไปแล้ว หาที่จอดรถยนต์ได้ยากมาก ต้องนำรถยนต์ส่วนตัวเข้ามา ทั้งๆ ที่ไม่ได้อยากขับเลยแม้แต่น้อย
   ประชุมไม่นาน แต่รู้สึกหิว นึกถึงร้าน Subway เลยคุยกับพวกเด็กๆ ที่ออฟฟิซว่าควรสั่งอย่างไร พวกนี้มือโปรครับ เขาแนะนำขนมปังของอิตาเลี่ยน บอกว่าจะคล้ายๆ กับ ขนมปังฝรั่งเศส แต่ไม่แข็งเท่า ส่วนเนื้อด้านในแนะนำแฮม ซ้อสก็ตามใจชอบ เน้นพวกมะเขือเทศ มายองเนส
   โห เจอมืออาชีพที่เขากินบ่อย เขาบอกว่าแซนวิชแนวนี้มันแล้วแต่คนทำด้วยนะ จะอร่อยต่างกัน ผักเยอะไปก็จะไม่อร่อย น้อยไปก็ไม่ดี ม้วนพันแน่นเกินไปก็ทำให้การกินเปลี่ยนไปด้วย
   มันเป็นเหมือนศาสตร์และศิลปะเลยว่ะ นึกๆ ไปก็อยากลอง แต่ผมมั่นใจมากว่าคนส่วนใหญ่จะเห็นว่ามันยุ่งยาก เรื่องมาก แดกลำบาก สุดท้ายก็จะเข้าร้านข้างๆ แทน
   เขาน่าจะคิดเมนูมาเป็นชื่อเลย ขนมปังอย่างหนึ่งก็ชื่อหนึ่งให้เรียกง่าย จำง่าย แล้วจะเลือกเปลี่ยนเนื้อสัตว์ด้านในเป็นอะไรก็ค่อยมาว่ากัน พวกซ้อสก็ให้ลูกค้าเขาเลือกบีบใส่เอาเอง
   เสร็จงานเอาตอน 0300 ยังไม่เย็นเลย รถติดสาหัสแล้ว โหห บ้านอยู่แถวนี้นี่กูขี่จักรยานแบบไม่ต้องสงสัย รถติดแบบหยุดนิ่งนาน ผมอยู่ฝั่งธนฯ ไม่คุ้นกับรถติดแบบนี้ไง เจอแล้วเซ็งสัสเลย
   จะได้ขับอย่างจริงจังก็ตอนขึ้นทางด่วนแล้วนี่แหละครับ เออ รถมีอาการแปลกๆ ว่ะ ได้ยินเสียงดังแปลกๆ วีดๆ เหมือนพวกรถใหญ่ที่ใช้หม้อลมเบรก นานๆ ดังที ดังมาจากทางด้านหน้ารถ แต่รถวิ่งได้ปกติดี แปลกมากๆ ไม่เคยเจอมาก่อนเลย
   กลับมาบ้านรีบเปิดฝากระโปรงดู แต่เครื่องยังร้อนจัด เลยจับแตะอะไรไม่ได้เลย เสียงแม่งแปลกมาก ตั้งแต่เล่นรถมาไม่เคยเจอเสียงแบบแนวนี้เลย จะมีอะไรพังอีกวะนี่ รถก็อายุแค่ 16 ปีเท่านั้นเอง
   หิวโหยอีกแล้ว เปิดตู้เย็นเจอสลัดแขก ซัดได้เลย ไม่ต้องคิด แต่ยังหิวค้าง เจอข้าวเกรียบฟักทองเลยหยิบกินไป 2 กำมือ หึหึ จะมาอ้วนก็เพราะไอ้นี่แหละนะ

Title: Re: กย 57
Post by: O'Pern on September 26, 2014, 04:59:24 pm

20 กย 57
   วิ่งเพื่อชีวิตจริงๆ นะ แถมวิ่งไปสวดไปอีกด้วย นึกอะไรได้ก็สวดบทนั้น สวดบทง่ายๆ ก็ได้ นโมตัสสะ ก็สวดได้ พุทธฺสรนัง คัชฉามิ ก็ได้ ใครจะทำไม
   เสาร์อีกแล้ว มิวเรียนพิเศษแบบจัดเต็มลากยาวเช้าจรดค่ำ เรียนแล้วทำสอบได้ดีก็โอเคนะ แต่นี้เปล่าเลย ยังสงสัยว่าเขาตั้งใจเรียนหรือเปล่า เข้าเรียนหรือเปล่า ข้องใจก็ถามไปตรงๆ มิวบอกว่าเข้าเรียนตลอด ไม่เคยโดด
   รับหน้าที่ดูแลลูกค้าที่มาซื้อของหน้าร้าน ยก แบก เข็น คิดบวกอยู่แล้ว ได้ยกของก็คือได้ออกกำลังกายฟรีๆ เข็นของส่งก็สนุกดีนะ ไถไปเรื่อยๆ ไม่ต้องยกแบกเดินไกล ผ่อนแรงได้สบายมากๆ เลย ชีวิตกูนี่สุขสุดๆ แล้ว ทุกคนรู้จะต้องอิจฉากูแน่ๆ
   บ่ายไปธนาคาร หิวจัดเลยแวะกินใน Food Center ทดลองร้านใหม่ เมนูใหม่ ลาบเห็ด และส้มตำไทย โห กินแบบนี้แม่งสุขภาพสุดๆ เลยนะนั่น ถือมาสองจานคิดว่ากินไม่หมด เปล่าเลย ซัดเสียเรียบ
   เข้าไปพักหลบภัยในคอนโด ห้องนี้บรรยากาศดีมากๆ ลมพัดเย็นตลอดเวลา ติดริมน้ำมองไปก็โล่งโปร่งสบายตา มาพักแล้วสบายใจดี สบายเสียจนไม่อยากลงไปว่ายน้ำ ไปฟิตเนส
   แต่นั่งนิ่งๆ นานๆ เขาก็คิดถึง Uke นะ นี่ถ้ามีก็คงนั่งเล่นริมระเบียงรับลม โอ้ น่าจะสุขสุดๆ
เย็นไปรับมิวในห้าง นี่คือเวลาที่ผมว่างอย่างแท้จริงเลย เดินในแผนกครัวดูของเล่นๆ ให้เกิดไอเดียแปลกใหม่ เลือกแผนกที่คนเดินน้อยสุดนี่แหละวะ บางทีก็เดินดูของแปลกๆ ในซูปเปอร์ฯ ดูอะไรผมก็สามารถโยงให้เข้ากับงานที่เรากำลังคิดอยู่ขณะนั้นได้
   กลางลานห้างมีรองเท้า Puma และ Lacos จัดรายการลดราคาอยู่ สองยี่ห้อนี้ออกแนวหรู ผมลองใส่ดูก็โอเคดีนะ แต่มันหรูไง ไม่เหมาะกับคนอย่างผม
   แต่งหรูไม่เป็นว่ะ ธรรมชาติของเรามันตรงข้ามเลยนะ ไม่ชอบใช้ข้าวของแพงๆ ไม่ใส่สร้อย แหวน นาฬิกา อะไรที่ใส่แล้วดูดี ดูมีฐานะ ผมเอาออกหมด
   ซื้อครัวซองต์มาฝากภรรยาและแม่ ซื้อขอบขนมปังมาสำหรับเลี้ยงปลา

Title: Re: กย 57
Post by: O'Pern on September 26, 2014, 05:16:46 pm

21 กย 57
   Car Free Day กลายเป็นวันขี่จักรยานแห่งชาติไปเสียแล้ว อยู่ลำพังเดี่ยวๆ ก็ดีกันหมดทุกคน แต่พอรวมกลุ่มกันปุ๊บ แม่งต้องมีคนเกรียนออกมาทันที มีทุกกลุ่มด้วยนะ เอาคนดีๆ มาอยู่รวมกันแล้วมันจะแปลงร่างเป็นเหี้ยเองได้โดยอัตโนมัติ โคตรแปลกเลย
   เราจัดงานกันวันนี้เพราะมันคื่อวันอาทิตย์ แต่วัน Car Free Day จริงๆ คือ 22 กันยายน มันคือวันรนณรงค์งดให้รถยนต์ แต่บ้านเราคงตีความผิดไป เลยเป็น Bike Fest 2014 เปิดเมืองปั่นแทน
   เปิดตรงไหนวะ ขี่ไปทางไหนแม่งก็เหมือนจะปิดถนนวิ่ง เหมือนแว้นมายังไงยังงั้นเลย
   เช้านี้มิวหยุดเรียนนะ เป็นวันว่างของครอบครัว เลยชวนกันไปตลาดน้ำบางน้ำผึ้ง ใกล้บ้านครับ แค่ 15 กม ก็ถึงแล้ว แต่ไปถึงก็ตกใจสิ เจอกลุ่มจักรยานเสื้อเขียวที่แจกในงาน Car Free Day นั่งกินก๋วยเตี๋ยวกันหน้าสลอน
   เฮ้ยย พี่ พี่รับเสื้อแล้วมาแล้วก็ชิ่งจากงานมานั่งแดกอยู่นี่เลยหรอ โห ด้านโคตรๆ เลย
   คิดในใจนะ ไม่ได้คิดเสียงดัง ตอนนี้แค่ 0800 เอง งานที่สนามหลวงเขายังไม่เริ่มกันเลย ฮ่าๆ น่าสมเพชพวกอยากได้เสื้อ อยากได้ของแจก ผมรู้สึกว่าแม่งไม่ค่อยแมนยังไงก็ไม่รู้
   มิวชอบกินไข่นกกระทาทอดในเตาขนมครก ซื้อตังแต่เด็กจนคุณลุงคนขายคุ้นหน้าแถมให้มิวพิเศษ มาวันนี้หลังจากหายหน้าไปหลายเดือน ลุงยังจำได้แม่น แม้มิวจะตั้ดผมสั้นเกรียนแบบทรงนักเรียนแล้ว
   มาที่นี่ทุกคนในบ้านเราชอบกินก๋วยเตี๋ยวต้มยำครับ มีร้านประจำกันเลย ชื่อร้านเจี๊ยบ ร้านเก่าแก่ของตลาดแห่งนี้ ผมกับมิวซัดไปคนละ 2 (ชามละ 15 บาท)
   อ้อ ลืมเล่า พ่อ แม่ มาด้วยนะ เลยเอารถ Isuzu Trooper ออก ไอ้ยักษ์ใหญ่คันนี้ต้องขับแบบใจเย็น เร่งก็ไม่ค่อยจะไป เบรกก็ไม่ค่อยจะอยู่ มันได้ตรงใหญ่ และไปเรื่อยๆ ใส่จักรยานวางตั้งโดยไม่ถอดล้อได้ถึง 3 คัน สบายๆ สุดยอดไหมเล่า
   กินเสร็จเดินเล่นซื้อของกินกลับบ้าน นี่คือสูตรสำเร็จของตลาดน้ำ ไปแต่ละแห่งก็มักจะเป็นแนวๆ นี้กันหมด มากิน มาซื้อของ แล้วก็กลับ เขายังไม่สามารถดึงคนให้อยู่ในบางกระเจ้านานๆ ได้ ยังดึงคนให้มากินในตลาดสองมื้อยังไม่ได้
   ผมเคยเขียนแผนพัฒนาตลาดน้ำอัมพวาให้กับทาง กทม ไปเมื่อหลายปีก่อน ก่อนที่นายทุนนอกพื้นที่จะเข้าไปอัมพวาจนมันเริ่มเละ บางน้ำผึ้งดูจะเละยากกว่าอัมพวา ชุมชนเขาเข้มแข็งมาก ขายกันแบบแบ่งเขต แบ่งโซน ถ้าข้ามสะพานเข้าไปข้างในจะเป็นที่ของชาวบ้านท้องถิ่นแท้ๆ ส่วนอีกฟากของลำคลองก็จะเป็นเขตของคนนอกพื้นที่ๆ มาลงทุน
   บางน้ำผึ้งสามารถใช้แผนเดียวกับที่อัมพวาได้เลยนะ โครงสร้างคล้ายกันมากคือเป็นชุมชนโบราณและเป็นตลาดน้ำ ทั้งสองแห่งเด่นในจุดที่แตกต่างกันออกไป
   ซื้อของมาเต็มสองมือครับ ถึงบ้านก็แยกย้ายกันไปคนละมุม พ่อแม่ไปนั่งพักผ่อนในห้อง ภรรยาจัดตู้ มิวเล่น IPhone ผมเดินดูรอบๆ บ้าน คิดงานดีไซน์ไปพลางๆ
    เย็นดู The Voice ก็ได้เสียน้ำตาแห่งความตื่นตันใจทุกที อิจฉาเขาไง พวกนี้เขาใฝ่ฝันอยากร้องเพลง อยากเป็นนักร้อง ก็มาเดินทางตามหาความฝัน ด้วยการใช้เสียงปูทาง พอเข้ารอบได้ก็ดีใจกันยกใหญ่ทั้งเจ้าตัวและกองเชียร์ แน่ล่ะ ต่อมน้ำตาแตกกันระนาว
   ดูเขาแล้วก็ย้อนมาดูตัวเองบ้าง หึหึ ทางบ้านกูเขาไม่มีแนวความคิดจะมาส่งเสริมและสนับสนุนทักษะด้านที่กูเด่นเลยแม้แต่น้อยว่ะ
   ไม่เป็นไร ไม่เป็นไร ปลอบใจตัวเองไปเรื่อยๆ ว่า ตัวเรายังคงทำความดีมาไม่มากพอ ผมคิดแบบนี้จริงๆ นะ
   ต้องทำความดีให้มากขึ้น ทำไปเรื่อยๆ สักวันมันต้องได้ดีสิน่า

Title: Re: กย 57
Post by: O'Pern on September 26, 2014, 05:20:34 pm

22 กย 57
   จัดไป 1 ชม เหมือนเดิม ช่วงท้ายมีตืนเต้นนิดหน่อย โดนหมาบางแก้วไล่เห่า ผมสู้ด้วยการสวดมนต์ สุดท้ายมันก็ยังเห่าไม่เลิก จนเดินไปถามคนแถวนั้นว่าเป็นหมาของใคร ถ้ามันแค่เห่า ไม่กัด ผมก็ไม่มีปัญหาอะไร แต่ถ้ามันกัด ผมจะเอาเรื่อง
   วิ่งมาตั้งแต่ต้นปีก็หลายเดือนมากแล้ว ผมวิ่งก่อนที่มันจะมาอยู่แถวนี้อีกด้วย บางวันมันก็แค่ชำเลืองมอง มาวันนี้เล่นวิ่งไล่กวดเสียนี่
   เจ้าของเลี้ยงแบบปล่อยๆ คือให้มันขับถ่ายนอกบ้านตัวเอง (แต่จะไปเลอะเทอะที่ไหนก็ช่าง ไม่ใช่บ้านเราเป็นใช้ได้) ผมพอจะเข้าใจคนที่ทำร้ายสัตว์นะ สองวันก่อนมีคนแขวนคอหมาของตัวเองที่ชลบุรีเพราะมันชอบไปนอนบนหลังคารถ บ้างก็ฝากระโปรง ตีก็แล้วยังไม่สำนึก ผลก็เลยเป็นอย่างที่เห็น
   โชคดีมาเจอผมตอนนี้ในวันที่อารมณ์เย็นโคตรๆ มาเป็นสิบปีแล้ว สมัยหนุ่มๆ ก็ร้อนไม่เบาเหมือนกัน โชคดีที่ผมไม่ชอบใช้อาวุธ รู้สึกว่าแม่งไม่ค่อยแมนเท่าไหร่ ชอบซัดกันมือเปล่าล้วนๆ เคยมีอยู่ครั้งหนึ่งเจอกับรถคนงาน ขับตามไปจนถึงไซต์งาน นึกว่าจะได้ซัดกัน กลายเป็นว่าพอลูกน้องลงจากรถแล้วเข้ามาล้อม ผมไล่ตวาดให้ไปไกลๆ กูจะซัดกับไอ้อ้วนนี่ ลูกน้องก็พาซื้อ เดินหันหลังกลับเข้าแคมป์คนงาน
   พออยู่กันตัวต่อตัวนอกรถแล้วไอ้อ้วนนี่ติ๋มมากเลย ผมเห็นว่าเขาไม่สู้แล้วก็เลยกลับ ผมไม่ชอบตบสั่งสอน คนเขายอมแล้ว เขาไม่สู้แล้วเราก็เลิกเสีย พอถึงรถก็ค่อยมานึกว่าเรานี่ใจร้อนเสียจริงๆ นั่นเป็นครั้งสุดท้ายมั้งที่มีเรื่องบนถนน ยุคนั้นยังใช้รถ Miata ธนูไฟ อยู่เลย
   วันจันทร์งานเพียบ ช่วงนี้ใกล้เทศกาลกินเจแล้ว ผมไม่เคยกินตามเขาสักปี ผมนับถือพุทธ วิถีทางพุทธนี่เรียบง่ายมากครับ จะมีก็แค่ตักบาตร กตัญญูพ่อแม่ ทำความดี มีพิธีทางศาสนาก็ไม่เท่าไหร่
   แต่พี่ไทยชอบเลียนแบบต่างชาติครับ อะไรเป็นกระแสพี่เล่นหมดเลย วัดจีน วัดแขก พี่ตระเวนกราบไหว้หมด ที่ไหนได้ ลืมไหว้พระที่บ้านตัวเอง
   กินเจจริงๆ คือพรุ่งนี้มั้ง แต่วันนี้หลายคนกินก่อน 1 วัน บอกว่าล้างท้อง เออ แปลกดี ถ้ากินเจแล้วดี ทำไมมึงไม่กินให้ตลอดล่ะ เก็บความสงสัยไว้ในใจ พูดไปก็เหมือนท้าทายกัน ถ้าเป็นแนวสุขภาพอย่างไทยเขาก็จะมีกลุ่มแบบมังสะวิรัติ พวกนี้เขากินกันตลอดชีวิตเลย โหดกว่าพวกเจแฟชั่นเยอะ
   อ้อ อย่าคิดว่าแค่กินเจแล้วจะได้บุญนะ มึงคิดหรอว่าแค่ละเนื้อสัตว์ 9 วัน มันจะลบล้างความเหี้ยที่ก่อไว้ตลอดปีได้
   ไม่มีวิธีใดลบล้างความชั่วได้ ทำกรรมไว้ ยังไงก็ต้องรับผลของมันครับ
   บ่ายผมเข้าไปที่กองบัญชาการ (คอนโด) นั่งคิดงาน ทำงาน เจอกระดานที่ผมจดบันทึกทิ้งๆ ไว้ก็อ่านทบทวนแล้วจึงคิดต่อยอดไปอีก ทั้งงานหนังสือ วีดีโอ ทีวี จักรยาน รถยนต์ เรือ ผมรวมชีวิตจริงกับชีวิตในบทละครเข้าไว้ด้วยกันแม่งซะเลย จนบางทีก็เริ่มงงเหมือนกัน เอ๊ะ นี่กูในตัวตนจริงๆ หรือว่ากูในเรื่องที่แต่งอยู่วะ
   
   เย็นไปรับมิว วันนี้เขามีติวเข้มเพราะพรุ่งนี้สอบ ขากลับเจอรถติดแบบไม่เคยเจอมาก่อน ใช้เวลาในรถกว่า 1 ชม ปกติจะแค่ 30 นาทีเท่านั้นเอง ถึงบ้านเพลีย สลบ หลับ
   วันนี้เป็นวันจริงของ Car Free Day นะ รถแม่งติดซะขนาดนั้น หึหึ

Title: Re: กย 57
Post by: O'Pern on September 26, 2014, 05:24:22 pm

23 กย 57
   นี่เป็นวันแรกที่แม่งเพลียกายแบบลุกไม่ขึ้นทั้งๆ ที่ไม่ได้เล่นกีฬาหรือทำงานหนักเลยสักนิด มานั่งคิดก็มีเพียงแค่เหตุผลเดียวนั่นคือเพลียสะสมจากการขับรถกลับบ้านเมื่อคืนนี้ มีแค่อย่างเดียวจริงๆ
   นาฬิกาปลุก 0430 ก็กดปิด ตาปิดๆ ก็คลำๆ เอา มาลุกเอาตอน 0530 ที่ท้องฟ้าเริ่มมีแสงจางๆ เพลียเหี้ยๆ เลยว่ะ
   บรรยากาศที่ทำงานเหมือนเดิมเป๊ะ อดีตเป็นเช่นไร วันนี้แม่งก็อปกันมาเลย จะว่าน่าเบื่อก็ใช่เลยนะ ทำแล้วไม่เห็นแววฉลาดขึ้นสักนิด สิ่งที่ยึดเหนี่ยวใจผมอย่างเดียวคือผมได้ช่วยพ่อแม่ แค่นี้เองแหละ
   ไม่ชอบเสียดายเวลาย้อนหลังไง แม้การที่เรามาอยู่ตรงนี้มันจะเสียโอกาสก้าวหน้าในด้านการงานของเราไปเยอะมากๆ ก็ตาม เหมือนแลกกันน่ะ
   บ๊ะ แม่ง มึงเท่ไปเปล่า ยอมสละความฝันเพื่อช่วยงานของทางบ้าน
   ถุยย กูว่าตัวมึงแม่งไม่เอาไหนมากกว่า ไปไหนไม่ได้ ทำอะไรไม่เป็น ถึงต้องมาอยู่แบบนี้แหละ (ด้านมืดของผมอีกด้าน มันกำลังด่าแรงๆ ให้ฟัง)
   บ่ายเดินไปธนาคารเจอ “อั๋น” เพื่อนสนิทสมัยเรียนสวนกุหลาบขี่จักรยานมาพบกันโดยบังเอิญ อั่นจะขี่ไปสะพานเหล็กไปซื้อสายนาฬิกาของก็อป เพราะว่าสายของแท้มันพังง่าย ฮ่าๆ โคตรขำเลย ยี่ห้อ Luminox
   ยืนคุยกันอยู่นานมากเลยนะ คุยถึงเพื่อนเก่าๆ คนโน้นคนนี้ มีคนหนึ่งสมัยเรียนเป็นเด็กวัด แต่ทุกวันนี้ขับรถ Porsche อยู่หมู่บ้านหรูหลังจะหลายสิบล้านบาท ทำงานเป็นอัยการ
   โห เฮ้ยย อัยการมีเงินขนาดนี้เลยหรือ อั๋นยิ้มๆ ไม่พูดอะไร แต่ก็เป็นที่เข้าใจกันว่าเพื่อนเรามันไม่ค่อยขาวสะอาดเสียแล้ว อีกคนก็ฐานะดีขึ้นมาก อาชีพทนาย ไอ้อาชีพนี้ผมไม่ค่อยคุ้น อั๋นบอกเขาทำให้ดำเป็นขาวได้ พูดแค่นี้ก็พอรู้ว่าเงินมันมาหาเขาได้อย่างไร
   อ้าว เฮ้ยย นี่ขนาดแค่เพื่อนเก่า แค่คนใกล้ตัวเราเอง ยังขนาดนี้เลย แล้วสังคมภายหน้ามันจะปลอดคอรัปชั่นได้อย่างไรกันล่ะวะ กูนึกไม่ออกจริงๆ
   ส่วนอั๋น ลาออกจากงานสายธนาคารมาพักหนึ่งแล้ว ยังไม่มีอะไรทำ แต่เบื่อระบบธนาคารที่ชอบบังคับให้ทำยอด ขายประกัน ขายสารพัดอย่าง ถ้าขายไม่ได้ก็จะโดนตำหนิ ต่อว่า อั๋นบอกว่าหลายอย่างมันไม่ควรไปขายเขาเลย บางทีก็เหมือนกับจะบังคับเขาทำ เช่นถ้ามาขอกู้เงิน ถ้าไม่ซื้อประกันก็จะไม่อนุมัติ รู้สึกเห็นแก่ตัวมากๆ ก็เลยออกแม่งเลย
   อั๋นคล้ายผมตรงที่ไม่ชอบอะไรมากดดันหัวใจ ทำงานแล้วไม่มีความสุขจะทำไปทำไม ขี่จักรยานเล่นเสียยังดีกว่า
   ตอนเรียนอั๋นกับผมขึ้นรถเมล์กลับบ้านด้วยกันแทบทุกวัน เขาลงก่อนที่สำเหร่ ส่วนผมต้องต่อรถอีกทอดเพื่อไปทางพระราม 2 จบ ม6 ก็ไม่ได้เจอกันอีกเลย เพื่อนเก่าๆ นี่ผมจะเจอตามงานเลี้ยงรุ่นเท่านั้น แต่ก็ไม่ได้ไปบ่อยนะ ผมไม่ค่อยรู้จักใครนะ เฉพาะในห้องเดียวกันเองผมยังสนิทไม่ถึง 10 คนเลย
   ทุกวันนี้อั๋นยังไม่มีอะไรทำ เคยไปเรียนทำเบเกอรี่มากับเพื่อนก็วงแตกกันไปแล้ว เครื่องอบยังกองอยู่กับบ้านอยู่เลย
   ฟังแล้วปิ๊ง เฮ้ย อั๋น นี่คือโจทย์จากกู มึงรีบคิดทำขนมปังเจออกมาโดยด่วน แต่จะแจ้งเกิดทั้งทีทำเป็นขนมปังธรรมดามันเรียบง่ายเกินไป เอาแบบเท่ๆ หน่อยดีกว่า ทำเป็นขนมปังแบบยุโรปเช่น เบเกิ้ล หรือแนวอังกฤษแบบมัฟฟิน อะไรทำนองนี้ ทำแล้วใส่ถุงฝากวางขายตามร้านอาหารเจ
   เช้าไปวาง เย็นไปเก็บ ขายได้เท่าไหร่ก็หักไป ขายไม่ได้ก็รับคืนกลับมา เอาไปแจกคนแถวบ้านให้ลองชิมฟรี
   กูรับประกัน มึงไม่มีทางเจ๊ง
   แถมปีนี้กินเจสองรอบอีกด้วย มึงมีเวลาเหลือเฟือให้คิดสูตร
   ผมชอบคิดธุรกิจใหม่ๆ นะ สนุกดี ได้ฝึกสมองมากๆ
บ่ายแก่ๆ ไปศูนย์เบนซ์เปิดใหม่ตรงข้ามเซ็นทรัลพระราม 2 ติดกับโรงเรียนประถมที่มิวเรียนนี่แหละ ไอ้บี๋ชวนให้มานั่งคุยกัน บี๊เป็นเพื่อนที่ผมสนิทมากที่สุดคนหนึ่ง เขาเป็นแฟนกับรุ่นน้องผม แต่มาสนิทกันจริงจังก็ตอนไปอยู่ที่ LA ด้วยกัน
   ทุกวันนี้บี๋ก้าวหน้าในอาชีพการงานมาก เรื่องเงินนี่แซงหน้าผมไปแบบชั่วชีวิตนี้กูไม่มีทางตามมึงทัน บี๋ต้องมาตรวจงานและฝึกอบรมพนักงานของค่ายนี้ให้กับทุกดีลเลอร์ในไทย
   คุยกันสักพักก็พาผมไปแนะนำให้กับเจ้าของศูนย์ชื่อบุรินทร์ อ้าว นักร้องนี่หว่า คุ้นๆ ว่าชอบจักรยานด้วย คุยกันได้พักหนึ่งเขาก็ขอปลีกตัวไปต้อนรับลูกค้า ผมนั่งเล่นที่ศูนย์นี้จนถึงเย็นก็แยกย้ายกับไอ้บี๋
   เฮ้ย กูอิจฉาชีวิตมึงมากเลยว่ะบี๋

Title: Re: กย 57
Post by: O'Pern on September 26, 2014, 05:30:24 pm

24 กย 57
   ตื่นเช้ามาแบบฟิตจัดเลย เมื่อวานไม่ได้วิ่ง วันนี้ต้องจัดเสียหน่อยแล้ว ดื่มน้ำอุ่น ดื่มน้ำมะนาว แปรงฟัน แต่งชุดอย่างดี วิ่งมาเปิดประตูบ้าน ฉิบหายย ฝนตก !!!
   มองฟ้า ดูอาการพักหนึ่งก็ถอย ลงแบบปรอยเม็ดใหญ่ แถมเมฆมากบดบังดวงดาวจนมิด ผมออกวิ่งตอน 0500 ทุกวันนะ วิ่งตั้งแต่ท้องฟ้ามืดมิดจนสว่างคาตาตอน 0600 ถึงได้กลับเข้าบ้าน
   มื้อเช้ามีฉู๋ฉี่เนื้อปลากะพง กินกับบีทรูทและแครอทย่าง ไอ้สองอย่างนี้แปลกมากตรงที่ย่างแล้วจะหอมหวานกว่าเอาไปต้มหรือนึ่ง กินเสร็จก็ตักใส่กล่องไปฝากภรรยาเผื่อเขาจะกินตอนกลางวันด้วย เพราะนี่เข้าเทศกาลกินเจแล้ว ไปที่ไหนก็เห็นแต่ธงเหลือง ขายแต่อาหารเจกันหมด ร้านปกติก็ปรับตัวเข้าเทศกาลเจกับเขาไปด้วย หาของอร่อยๆ กินยากมาก
   เห็นป้ายหน้าร้าน Art Café ที่ RCA ติดธงเจ เลยไปโพสพอกเขาแรงๆ ว่า เฮ้ยย เอาธงเหลืองมาติดแบบนี้โคตรเชยเลยว่ะ รีบไปหารูปเจตรินมารีทัชให้ถือแก้วกาแฟของเรา เอารูปเจใส่เสื้อกล้ามสีเหลืองติดหน้าร้าน รับรอง ฮาโคตรๆ ยอดขายมึงกระหึ่ม
   อ้อ โพสของเจ้าตัวเขาสักหน่อย บอกไปตรงๆ ว่าเราเป็นร้านกาแฟใน RCA ให้เอาธงสามเหลี่ยมสีเหลืองมาติดมันไม่แนว เลยอยากได้รูปพี่เจมาติดหน้าร้าน อ้อ ถ้าพี่เจผ่านแถวนี้ขอเรียนเชิญให้มาชิมกาแฟร้านผมหน่อยนะ ให้พี่ชิมฟรีตลอดเทศกาลเจ
   
   บ่ายโทรหาพี่นกเรื่องนำรถเข้าศูนย์ พี่นกประสานงานให้กับสำนักงานใหญ่ บอกว่าให้ผมเข้าไปเคลมได้ตามปกติ อะไหล่ทุกอย่างจะฟรีหมดเหมือนเดิม แต่ผมจะต้องเป็นคนออกค่าแรงเอง
   อืมม ก็โอเคนะ ขอให้มันใช้สิทธิ์เข้าศูนย์ครั้งที่ 2 ได้ก็แล้วกัน ตอนนี้รถวิ่งไป 40000 กม แล้ว จะต้องเปลี่ยนน้ำมันเครื่อง น้ำมันเกียร์ น้ำมันเฟืองท้าย น้ำมันเบรก กรองอากาศ กรองน้ำมันเชื้อเพลิง กรองแอร์ และอาจมีเปลี่ยนผ้าเบรกด้วย แต่ถ้าผ้าเบรกยังไม่หมดก็จะเปลี่ยนตอน 60000 กม แทน ยังคงฟรีเหมือนเดิม
   นัดเข้าพรุ่งนี้เลยครับ เนิ่นนานตัวเลขกิโลเมตรจะยิ่งมาก ผมเกรงใจเขา

Title: Re: กย 57
Post by: O'Pern on September 26, 2014, 05:33:39 pm

25 กย 57
   วิ่งไปท่องบทสวดมนต์ไป แปลกดี ไม่เคยทำแบบนี้มาก่อนเลย ก็รู้สึกว่าตัวเองเป็นคนดีขึ้นมานิดหน่อย เจอพวกหอย ไส้เดือน สัตว์เล็กๆ ที่อยู่บนพื้นก็จับเขี่ยเข้าข้างทางเสีย เดียวสายหน่อยรถยนต์ออกจากบ้านกันเยอะ พวกมันต้องโดนรถทับตายแน่ๆ
   เห็นสัตว์โดนรถทับแล้วหดหู่นะ ตอนขี่จักรยานนี่เจอบ่อยมาก บนท้องถนนใหญ่ก็มักจะเป็นหมา แมว เข้าซอยเข้าสวนก็จะเป็นสัตว์เล็กลงมาหน่อย คางคก กิ้งกือ ไส้เดือน ทาก หอย ขนาดเข้าไปในป่าชายเลนลึกๆ ยังเจอตัวเงินตัวทองโดนทับเลย น่าสงสารจริงๆ คงเป็นเรื่องที่ไม่มีใครอยากให้เกิด
   วิ่งโซน 2 อยู่ 20 นาที ที่เหลืออีก 40 ซัดแบบโซน 2 และ 3 สลับกันไป มีเดินเร็วแถมท้ายอีก 5 นาที
   ช่วงเช้าเหมือนเดิมเป๊ะเลย ขายของหน้าร้าน รับโทรศัพท์ จดออเดอร์ ทำบัญชี ฯลฯ
   บ่ายเอารถพ่อไปเข้าศูนย์ ไกลโคตรถึงนครปฐม อีกหน่อยเดียวจะถึงพระปฐมเจดีย์อยู่แล้ว นี่เป็นการเข้าศูนย์ครั้งที่ 2 ผมถามพนักงานเขาว่ามันต้องทำอะไรบ้าง
   “เปลี่ยนถ่ายน้ำมันเครื่องพร้อมไส้กรอง กรองเชื้อเพลิง ไส้กรองแอร์ ผ้าเบรก และอัปเดทซอฟแวร์ครับ” พนักงานฝ่ายช่างตอบ
   ผมขอให้เขาช่วยพรินท์ใบรายชื่อซอฟแวร์ที่อัปเดทให้ผมด้วย จะเก็บเป็นประวัตเอาไว้
   เราควรมีแฟ้มสักเล่มสำหรับรถแต่ละคันครับ จะทำอะไรก็เอาใบเสร็จเอกสารทุกชิ้นมาเก็บไว้เรียงวันที่กัน สืบหาประวัติได้ง่าย รถจะยิ่งขายต่อได้ราคาดีมากๆ (สำหรับคนที่เข้าใจนะ แต่ถ้าขายเต้นท์มันก็จะกดราคาเราเหมือนเดิม และแถมขอแฟ้มนี้ของเราไปโก่งราคาตอนมันจะขายออกอีกด้วย)
   เข้าศูนย์ครั้งนี้ใช้เวลานานหลายชั่วโมงครับ ผมเอา Uke มาซ้อมมือเล่นด้วย แต่ในห้องพักลูกค้ามีคนนั่งอยู่หลายคน เลยเดินไปนั่งในมุมของเด็กแทน ห้องโถงโชว์รูมใหญ่มาก ดีดตีเสียงดังก็ไม่รบกวนใคร บรรยากาศดีจริงๆ เลย มองรถไป เล่น Uke ไป
   เมื่อยก็พักมือเดินดูรถเล่นทีละคันๆ เจอจุดไหนออกแบบดี ดีไซน์เจ๋งก็ชื่นชมเขาอยู่ในใจ ดีไซน์เนอร์สมัยใหม่นี้แจ้งเกิดและเติบโตเร็วมากครับ เขาเรียนรู้จากงานเก่าๆ ของรุ่นพี่ แล้วโผล่ขึ้นมาพ้นน้ำตั้งแต่สมัยยังเป็นนักเรียนตั้งหลายคน
   ในยุคผมยังไม่มีอินเทอร์เนท คอมพิวเตอร์กากๆ แบบ 486 ยังเครื่องละแสน เก็บข้อมูลด้วยแผ่นดิสเก็ตที่จุดได้น้อยมากๆ ไฟล์ใหญ่ๆ ก็ต้องใช้หลายๆ แผ่นมาเก็บเรียงต่อกัน ช้า และไม่สะดวก
   ยุคเก่าเน้นสเกชมือล้วนๆ ครับ ผิดก็ลบแก้กันไป ลงสีพลาดนี้จบข่าว วาดกันใหม่หมด
   ถ้าทำงานกลุ่ม ผมมักจะเป็นหัวหน้าทีม ไม่ได้เก่งกว่าใคร แต่ผมเอาไอเดียของทุกคนในกลุ่มมารวมไว้ในงานชิ้นเดียวกันได้ ซึ่งถ้าให้แยกกันทำล่ะก็ รับรอง ไม่มีวันเสร็จสิ้น ทุกคนต่างเจ๋งในตัวเอง ต่างอยากเอาไอเดียของตัวเองนำเสนอผลงาน
   รถยนต์แต่ละค่ายเขาก็มีเอกลักษณ์ของเขาเองครับ ดูดีๆ หาให้เจอ เราก็จะค้นพบจุดเล็กๆ ที่เป็นแกนกลางข้างในก่อนจะขยายมาเป็นการดีไซน์รถยนต์ทั้งคัน
   แต่รถยุคเก่ากับยุคใหม่นี้ใช้แนวทางการออกแบบต่างกันอย่างสิ้นเชิง ยุคใหม่มีข้อบังคับมากมาย ทั้งเรื่องการลดมลภาวะ การบริโภคเชื้อเพลิง ความปลอดภัย และหัวใจสำคัญสุดก็คือการลดต้นทุน นอกจากอยากขายรถได้เยอะๆ แล้ว เขายังอยากขายอะไหล่ได้มากๆ อีกด้วย
    การขายอะไหล่นี่บริษัทแม่เองก็ลูกเล่นไม่ใช่น้อย ของบางอย่างในรถแต่ละรุ่นใช้ชิ้นส่วนเดียวกันแทนได้เลย แต่ทางบริษัทแม่กลับตั้งรหัสสินค้าให้มันเป็นคนละเบอร์ไปซะ แล้วก็ให้ตัวแทนจำหน่ายของตัวเองแท้ๆ ซื้อสต็อกเก็บกันไปเยอะๆ
   จะว่าหลอกก็ไม่เชิง มันคือเล่ห์กลของเขาก็แล้วกัน โลกมันเปลี่ยนไปแล้ว นักธุรกิจเขาก็จะเน้นเงินเป็นหลักครับ พอได้เงินมาแล้วก็รู้สึกผิดนิดหน่อย เลยสร้างภาพด้วยการทำ CSR เพื่อสังคม เพื่อชุมชน เพื่อการอนุรักษ์ เพื่อห่าเหวอะไรก็ว่ากันไป ไม่ต้องห่วง เขาใช้เงินลงทุนไป เขาก็เอาค่าใช้จ่ายไปหักภาษีคืนทีหลัง ยังไงก็คือได้กำไรอยู่ดี
   หลายค่ายทำ CSR กันเองแล้วมันดูเหมือนสร้างภาพ เลยป่าวประกาศเรียกอาสาสมัครมาช่วย แน่ละ หนึ่งในนั้นก็คือมวลชนชาวจักรยานนั่นเอง ไอ้พวกนี้หลอกง่ายครับ แค่แจกเสื้อยืดหน่อยเดียวก็มีคนมาร่วมงานขี่มากมายแล้ว (แต่ก็มีบางคนหลอกกลับอีกนะ คือไปรับเสื่อแล้วแม่งชิ่งกลับบ้านเลย ไอ้นี่ฮามาก ได้ใจแท้)
   บางงานแจกแค่เสื้อแล้วมันไม่เท่าไหร่ เลยมีกินฟรีอีกด้วย ทริปแบบนี้คนเยอะครับ คนไทยเราชอบอยู่แล้วพวกของฟรีๆ ไม่ว่าเขาเป็นใครมาจากไหน ถ้าแจกฟรีให้เราแล้วล่ะก็ จะรู้สึกดีต่อเขาขึ้นมาทันใด
   ให้พญาเหี้ยมาแจกก็ยังมีคนยกมือไหว้ก็แล้วกัน
   โห วันนี้กูคุยไปไกลหลายเรื่องมาก จากเรื่องรถยนต์เข้าศูนย์ พาไปเรื่องดีไซน์ โยงไปยังการค้าอะไหล่ การสร้างภาพของบริษัท และพวกกลุ่มมวลชนชอบของฟรี
   เอาๆ เข้าเรื่องครับ ระหว่างรอก็เล่น Uke ไปตลอด พักเปิดแผนที่ดูหาทางกลับบ้านใหม่ๆ บ้าง นี่ถ้ารถเสร็จเย็นมันจะต้องติดมากๆ ตอนขาเข้ากรุงเทพฯแน่ๆ ลองกลับทางบ้านแพ้วดูก็แล้วกัน มีถนนตัดตรงไปทะลุพระราม 2 ได้ด้วย แม้จะไกลหน่อย แต่ถ้ารถไม่ติดก็น่าลองนะ
   สักพักพี่นกเจ้าของศูนย์มานั่งคุยด้วย บ่นๆ เรื่องยอดตก ก็เลยให้ไอเดียแนะนำด้านการตลาดเขาไปนิดหน่อย ผมชอบนะ คิดเรื่องทางออกหรือกลยุทธด้านธุรกิจ สนุกดีครับ คิดว่าถ้าเราเป็นเขา เป็นเจ้าของศูนย์รถ เราจะพัฒนาเพิ่มยอดขายได้อย่างไร ศูนย์เขาควรปรับปรุงเพิ่มเติมอะไรในจุดใดบ้าง แถมยังฝากไปถึงบริษัทแม่อีกด้วย
   ด้วยความที่เป็นคนชอบคิด เลยมีเพื่อนๆ มาขอความเห็นบ้าง ยินดีมากๆ ครับ ถ้าผมทำอะไรเพื่อประโยชน์แก่คนอื่นได้บ้างนี่จะรู้สึกดีมากเลย ดำรงตำแหน่งลอยๆ แบบพวกที่ปรึกษาบ้าง บางค่ายจะรับพนักงานใหม่ ก็ให้ผมไปนั่งฟังตอนสอบสัมภาษณ์บ้าง
   พี่นกบริหารศูนย์รถด้วยความจริงใจกับลูกค้ามากๆ นี่คือจุดเด่นของเขา รถผมถึงกำหนดเปลี่ยนผ้าเบรกรอบนี้ แต่ว่าผ้าเบรกยังไม่หมด พี่นกเลยบอกว่าจะทำเรื่องทิ้งไว้ เอาไว้เปลี่ยนรอบหน้าตอน 60000 กม ให้ แต่ปีหน้าเดือน 5 ต้องเข้าศูนย์มาเช็คระยะครั้งที่ 3 ก่อนนะ อย่าให้ประวัติของการซ่อมบำรุงเสีย เดี๋ยวจะคุยกับบริษัทแม่ยาก
   ผมไม่ใช่พวกที่ชอบเชียร์ของที่ตัวเองใช้นะ ความต้องการของคนเรามันไม่เหมือนกัน บางคนซื้อรถปุ๊บแต่ใจเขาคิดไปล่วงหน้า 5 ปีถึงวันที่จะต้องขายต่อแล้ว ถ้าคิดแบบนี้ก็เลือกรถเล่นง่ายครับ ในไทยคุณมองแค่ Toyota, Honda พอ ส่วนถ้าเป็นรถกระบะก็มอง Toyota, Isuzu เท่านั้น รถอื่นนอกเหนือจากนี้ราคาจะตกกว่ารถที่ผมเอ่ยชื่อมาแน่นอน
   ในขณะที่บางคนเคยเกิดเหตุมาแล้ว ต้องการรถที่มีความปลอดภัยสูง แบบนี้ก็ต้องเลือกรถใหญ่หน่อย เกรดสูงขึ้นมาอีกนิด แน่ละ ราคามันก็ต้องสูงตามด้วย และมีแนวโน้มว่าจะเป็นรถยุโรป เห็นไหมครับ ความต้องการของคนเรานั้นแตกต่างกัน
   พอเจอพวกคำถามแบบ “มีงบ 2 ล้าน เลือกรถอะไรดี”
   ถ้าไม่มีคำใบ้ให้สักนิดล่ะก็ รับรองว่าตอบไปแบบคนละโลกกันเลย
   เคยมีคนมาถามผมแบบนี้บ่อยนะ ผมก็ตอบไปแบบซื้อๆ ตามที่ผมชอบ
   “ซื้อ Mazda MX-5 สิ”
   คนฟังงง ไม่รู้จัก เลยต้องอธิบายว่าเป็นรถสองที่นั่ง เปิดประทุน ราคาราว 2.5 ล้าน
   เหวอแดกเลย เขาบอกมันนั่งได้น้อยเกินไป
   อ้อ ชอบนั่งเยอะๆ ก็จัดรถตู้เลย มีรถของ Hyundai H1 นี่ผมเรียกว่า Best Buy เลยนะ
   เงิบอีกที เขาบอกมันใหญ่ ขับลำบาก จอดยาก
   อ้อ ชอบคันเล็กๆ จัดมินิเลย เพิ่งออกตัวใหม่ด้วย F56 อย่างเท่
   รถเกรย์ไม่ถึง 2 ล้าน ออปชั่นครบมีหลังคาแก้ว แต่ถ้ารถศูนย์สองล้านกว่า หลังคาแก้วไม่มี แต่ได้รับประกันจากมิเลเนี่ยมออโต (ชื่อนี้มีแต่คนกลัว จะมาแทนยนตรกิจในไม่ช้า)
   หรืออยากได้ลุยหน่อย ตัวใหญ่ขึ้นมาอีกนิด ก็เป็น Country Man ยกสูงนิดๆ น่ารักดี ช่วงล่างแข็งๆ ตามสไตล์ของเขาเหมือนเดิม
   ฉิบหาย ไม่เอาอีกละ
   แนะนำอะไรๆ แม่งก็ไม่เอา
   ล่าสุดแว่วๆ มาว่าไปซื้อ Foutuner มาใช้เรียบร้อยแล้ว
   อ้อ ถ้าซื้อมาแล้วก็ไม่ต้องมาถามอีกล่ะว่าดีไหม คุ้มไหม ก็มึงซื้อมาแล้วนี่หว่า จะให้ไปวิจารณ์ทำไม ซื้อแล้วก็ใช้งานมันไป ไม่รวน ไม่เจ๊ง ก็ถือว่าทำบุญมาโขแล้ว
   มีนะครับ รถที่แม่งรวนตั้งแต่ป้ายแดง Chevolet Couze ไง ค่าย Ople เงียบหายไป เอาชื่อ Daewoo เข้ามาแทนก็เจ๊งอีก ตอนนี้เปลี่ยนป้ายมาเป็น Chevolet ผลก็คงออกมาแนวเดียวกันอีก
   ผู้จัดการด้านศูนย์บริการลาออกเพราะทนเบื่อต่อการฟ้องร้องและขึ้นศาลไม่ไหว ปัญหาคือรถแม่งรวนจริง แต่ทางแก้ของเขากลับโยนให้ศูนย์ย่อยรับผิดชอบ บริษัทแม่ไม่ลงมาช่วย กูจะลอยตัวเหนือปัญหาทั้งปวง กูขายรถแล้วก็ขายเลย พวกมึงต้องไปเคลียร์เอาเอง
   อย่างลืมนะครับว่าถ้าศูนย์ย่อยเขาเจ๊ง บริษัทมึงก็จะเจ๊งไปด้วย
   สมัยอาหมู (ธเนศร์ เสนีวงศ์ ณ อยุธยา) ยังมีชีวิตอยู่ เราต่อสู้กันเรื่องพวกนี้อยู่หลายครั้ง อาหมูแม้จะพูดคุยเสียงดัง ดูโผงผางหน่อย แต่เป็นคนใจดีมากๆ ด้านหลังฉากอาหมูช่วยประสานงานกับบริษัทแม่ช่วยเหลือผู้ใช้รถมาแล้วหลายคน
   เรียกว่าใช้บารมีของคอลัมนิสต์จอมอหังการ์ก็ไม่ผิด ผมยังเคยไปร่วมจัดรายการวิทยุกับอาหมูอยู่พักใหญ่ ตอนนั้นยังไม่มีลูกเลย แต่ผมเตรียมพร้อมทุกอย่างไว้แล้ว วางแผนว่าจะเลี้ยงลูกแบบ Home School จึงไปหารถตู้ VW Aircooled 1957 เก่าๆ เน่าๆ มาใช้ จะออกเดินทางกับลูกด้วยรถคันนี้แหละ แต่แล้วสุดท้ายก็ฝันสลาย เรื่องมันเศร้า กูไม่อยากเล่าแล้ว
   ได้รถละ กลับบ้านดีกว่า ขับกลับทางบ้านแพ้ว ดูแผนที่ใน IPad ก็สะดวกดี ถนนโล่งดีมาก ใช้ระยะทางยาวกว่าเดิมราว 15 กม แลกกับการขับแบบรถติดน้อยมาก ก็โอเคดีนะ

Title: Re: กย 57
Post by: O'Pern on September 26, 2014, 05:39:34 pm

26 กย 57
   กลางดึกฝนตกหนักมาก ตกหลายรอบ ตกๆ หยุดๆ เทลงมาโครมใหญ่ เลยตืนกลางดึกครั้งแรกในรอบหลายเดือน ทุกทีนอนรวดเดียวถึงเช้า
   ไม่ได้วิ่งครับ พื้นเปียกแฉะมาก ซ้อม Uke แทน ช่วงนี้เล่นบ่อยมาก วันละเป็นชั่วโมง รู้สึกฝีมือพัฒนาขึ้นมานิดหน่อย เล่นแบบ Finger Style พริ้วขึ้นเล็กน้อย
   เดินผ่านรถพ่อต้องตกใจตาโต เฮ้ยยย ด้านข้างเป็นรอยเหมือนไปเบียดเสามา เป็นรอยขนแมวหนาๆ มีบุบนิดๆ มองบางมุมไม่เห็น รถมันสีเข้มๆ จอดมืดๆ นี่มองไม่ออกเลย
   ฉิบหาย ทำไงดี สอบถามพ่อ พ่อบอกเคยมีหมามาวิ่งชนด้านข้าง แต่นานหลายเดือนแล้ว ผมเลยถ่ายรูปและส่งให้พี่นกช่วยสอบถามพนักงาน พี่นกได้ยินปุ๊บขอโทษทันทีพร้อมยินดีจะชดใช้ค่าเสียหายให้
แมนดีไหมครับ ผู้หญิงคนนี้ เพราะคนส่วนใหญ่จะต้องบอกปัดปฏิเสธไว้ก่อนเลย บางคนหัวหมอเลย  บอกว่าคุณเซ็นรับรถออกมาแล้ว เราไม่รับผิดชอบแล้ว ฯลฯ ไอ้คุยแบบนี้มันทำให้เราเสียความรู้สึกมากๆ แต่พี่นกแม่งเจ๋งว่ะ ผมชอบ
   พักเดียวพี่นกโทรกลับบอกว่าพนักงานรับรถลงรายละเอียดว่าแผลดังกล่าวเจอตั้งแต่ตอนรับรถเข้าแล้ว
   อืมม ผมเองก็ไม่ได้ใช้รถคันนี้ประจำเสียด้วย ถ้าหากผมยืนยันว่าแผลเพิ่งเกิด พี่นกก็จะชดใช้ให้ผมแน่นอน แต่มันจะเป็นธรรมแก่พี่นกเขาไหมล่ะ ผมจะกลายเป็นคนเอาแต่ได้หรือเปล่า ไปปรักปรำเขาหรือเปล่า
   “ถ้าลูกน้องพี่ยืนยันว่าพบรอยแผลดังกล่าวตอนก่อนรับรถแล้วก็โอเคครับ” ผมอาจผิดพลาดเองก็ได้ ผมตอบพี่นกไปตามตรง ไม่ต้องคิดคำพูดอะไรให้มันดูสวยหรู
   พี่นกเสนออีกว่า ถ้าหากมีผ่านมา ก็ลองเอารถเข้ามาขัดดูได้นะ ถ้ารอยไม่ลึก มันก็จะจางลงมาก
   “เอาไว้รอเข้าเซอร์วิสครั้งหน้าเลยก็แล้วกันครับ ทำพร้อมกันไปเลย ขอบคุณที่ช่วยตรวจสอบให้ครับ”
   
                มิวสอบกลางภาคเสร็จแล้ว วันนี้เลยหยุด แต่ยังคงมีงานบางชิ้นที่ยังไม่ส่งครูตั้งแต่ตอนเรียน ครูให้โอกาสทยอยส่งก่อนสัปดาห์หน้า โรงเรียนนี้เขาเรียนแบบผู้ใหญ่นะ ให้การบ้านแล้วไม่ตามทวงเด็ก หลายคนก็เลยไม่ทำ ไม่ส่ง แต่พอใกล้สอบนี่แหละ ครูเอารายชื่อมาบอกผู้ปกครองว่าเด็กคนใดค้างงานชิ้นใดบ้าง พ่อแม่เห็นปุ๊บแม่งตาทะลักเลย เฮ้ยยย ลูกกู ทำไมแม่งค้างงานเป็นสิบชิ้นเลยวะ
   ปิดเทอมก็เหมือนไม่ได้ปิด ต้องมาตามไล่ล่าทำงานที่เหลือส่งครู มิวนัดกับเพื่อนว่าวันจันทร์จะไปช่วยกันทำ (ลอก) ที่โรงเรียน

Title: Re: กย 57
Post by: O'Pern on September 29, 2014, 05:33:35 pm

27 กย 57
   วิ่งเพื่อชีวิต วิ่งเพื่อสุขภาพ วิ่งเพื่ออนาคตของตัวเราเอง คิดไม่ออก บอกไม่ถูก ทำเหี้ยไรไม่เป็น ก็วิ่งมันไปเรื่อยๆ
   วิ่งไปสวดมนต์เข้าไป ไม่เคยอธิษฐานของอะไรจากพระให้แก่ตัวเอง มีแต่ขอให้กับคนอื่น ขอให้กับชาวโลก นึกบทสวดอะไรได้ก็สวดไป สวดจบแล้วก็สวดใหม่ สวดซ้ำหลายๆ รอบ
   แป๊บเดียวก็ครบ 1 ชม แล้ว
   เพิ่งสอบเสร็จก็จริง แต่มิวมีเรียนพิเศษเต็มวันอีกเช่นเคย เขาบอกว่าชอบเรียนเพราะมีรุ่นพี่สวนกุหลาบมาสอน รุ่นพี่สอนสนุก ฯลฯ
   ชอบก็จัดไปครับ ทำอะไรก็ให้มันสุขใจ เราจะทำมันออกมาได้ดี ส่งมิวที่รถไฟฟ้า แล้วผมก็ไปทำงานร้านขายของต่อ นัดเจอกันอีกทีตอนเย็นๆ โน่นเลย
   
   วันก่อนกรมศุลกากรยึดของหนีภาษีได้ เป็นรถมอเตอร์ไซค์ BMW รุ่นโบราณ เห็นแล้วจี๊ดเลย ผมชอบมากๆ ไม่ได้ชอบ BMW หรอกนะ ผมชอบรถแนวทหาร แนวสงครามและของเก่าๆ มากกว่า มาทุกวันนี้คงหาแทบไม่ได้แล้วล่ะ ยังดีที่สมัยก่อนช้อนเก็บไว้ได้อยู่หน่อย
   ของอีกล็อตที่กรมศุลฯจับได้คือ IPhone6 เฮ้ย ไอ้นี่งงมาก ออสเตรเลียเพิ่งจะวางขายใน Apple Store ยังต้องต่อคิวกันข้ามคืน แต่นี่แม่งมาเป็นลังๆ เลย สุดท้ายวันนี้มีเฉลยแล้ว มันคือของปลอมครับ โคตรฮาเลย นึกถึงคนที่แม่งไปซื้อที่มาบุญครองเลยล่ะ แพงก็แพง จะโดนปลอมหรือเปล่าก็ไม่รู้ เพราะของแท้มันยังไม่มีให้เข้ามาเทียบไง ฮ่าๆ
   
   บ่ายเข้าไปคอนโด นั่งคิดงานที่นี่จะเพลินมาก
   เย็นไปจุดนัดพบในห้าง ไปก่อนเวลาก็เดินเล่นหาไอเดียสำหรับงานออกแบบ วิธีหาไอเดียของผมนั้นไม่ใช่ว่าไปดูหนังสือดีไซน์นะ ผมแค่พาตัวเองไปอยู่ในจุดที่แปลกใหม่ก็ใช้ได้แล้ว ให้สมองไม่คุ้นชินกับภาพเดิมๆ น่ะ เช่น เดินแผนกเครื่องครัว แผนกของเล่นเด็ก ซูปเปอร์ฯนี่ชอบมาก มีของกินแปลกๆ ให้ดูเล่นประจำ ผัก ผลไม้ก็ดูครับ
   วิธีการหาไอเดียของแต่ละคนไม่เหมือนกันนะ ผมเป็นคนทำงานออกแบบที่ขวางโลก คือไม่ชอบดูงานของคนอื่น กลัวดูแล้วมันติดตา กลายเป็นเหมือนว่าก็อปเขากลายๆ แต่ไม่น่าเชื่อว่ามีงานออกแบบหลายชิ้นที่มันคล้ายกันในบางจุด ไอ้นี่แปลกดี เรียกว่าคิดเหมือนกันก็ย่อมได้ แม้จะไม่เหมือนกันเป๊ะ แต่คอนเสปนั้นใช่เลยแหละ
   วันนี้ซื้อเครื่องเล่นแผ่น Blue Ray ให้มิว เขาปิดเทอมแล้ว จะได้ดูหนังเล่นบ้าง เครื่องเก่าเสียไปนานแล้ว ผมเห็นว่ายังอยู่ในช่วงสอบ ช่วงเรียนหนัก เลยไม่ได้จัดหามาให้
ซื้อเครื่อง Blue Ray แต่ใช้ดูแผ่น DVD นะครับ ที่บ้านยังไม่มีแผ่น Blue Ray สักแผ่นเลย

Title: Re: กย 57
Post by: O'Pern on September 29, 2014, 05:35:27 pm

28 กย 57
   วิ่งไปอีก 1 ชม วิ่งแถวบ้านนี่แหละ เพราะวันนี้มิวไม่มีเรียน บอกอยากไปกินที่บางน้ำผึ้งอีกแล้ว จะกินตามสูตรเดิม นั่นคือ ไข่นกกระทาทอดในเตาขนมครก 2 บะหมี่น้ำชามเล็กๆ 2 ชาม โกโก้เย็น 1 แก้ว และวันนี้มีไอติมหวานเย็นแบบโบราณอีกแท่ง
   แม่ไปตลาดซื้อโจ๊กมาฝาก เลยกินไปหน่อย ตามด้วยเผือกทอดอีกจานเบ้อเริม ไอ้นี่กินแล้วเพลินมาก ทำเองที่บ้าน เน้นเผือกเยอะๆ ใส่แป้งแค่หน่อยเดียว น้ำมันใหม่ๆ ทอดแล้วหอม แป๊บเดียวอิ่มตื้อเลย
   พอไปถึงตลาดก็ปล่อยให้ภรรยากินกับลูก ผมนั่งดู มิวกินตามสูตรเดิมเป๊ะ ปกติก็จะเดินหาซื้อของอีกหน่อยแล้วก็กลับบ้าน แต่วันนี้ว่างตลอดวัน ผมเลยชวนไป Ikea ที่บางนา
   ชอบไปเดินเล่นมองหาของดีไซน์ถูกๆ ดูเพื่อเปิดหูเปิดตามากกว่า ไม่อยากดูนานดูบ่อย ผมกลัวไปก็อปงานของเขาโดยไม่รู้ตัว
   แต่วันนี้เดินดูแล้วจืดมากๆ เลย ผมไปมา 3 ครั้งแล้วมั้ง จัดแบบเดิมๆ น่ะครับ คงเริ่มคุ้นชินก็เลยดูเฉยๆ ไปซะแล้ว คราวหน้าเปลี่ยนเป็นไปร้านแถว CDC บ้างดีกว่า
   ได้ของติดมือมาเป็นกล่องพลาสติคสำหรับใส่เอกสารของมิว และที่แขวนผ้าแบบกาวสองหน้า ไอ้นี่ซื้อเพราะดีไซน์น่ารักดี เหมือนกับงานที่ผมออกแบบไว้เมื่อ 20 ปีที่แล้ว
   กลางวันหาของกิน ทุกร้านเต็มแบบคนล้นรอคิว เจอร้านหนึ่งคนน้อย แนวอาหารจีน ชือร้าน “มะลิ” ราคาโคตรแพง ผมกินข้าวผัดปูจานละ 180 ราคาสะท้านโลก หลงเข้าไปนั่งแล้วก็ลองๆ ดูครับ
   โหห รสชาติเมื่อเทียบกับราคาแล้วยังต้องปรับปรุงครับ เทียบกับข้าวผัดปูของร้านสีฟ้าแล้วยังห่างไกลครับ สั่งติมซำมากินก็ยังไม่อร่อย ไม่ได้ทำเอง ใช้แบบแช่แข็งมาอุ่นให้เรา แต่เสือกคิดราคาเทพ ส้นตีนมาก ครั้งเดียวเลิก เจอแบบนี้ กินร้าน Pizza Hut เสียยังดีกว่า
   ขากลับผมชวนและร้าน Decatchlon แต่ขับเลยทางออกเฉยเลย กลายเป็นกลับบ้านซะ ว้า อดเลย คิดว่าจะไปดูพวกเสื้อผ้าออกกำลังกายสักหน่อย อืมม ไม่เป็นไร ไว้คราวหน้า
   มีข่าวเฮลิคอปเตอร์ไทยขาดการติดต่อที่รัฐคะฉิ่นของพม่า คนอื่นได้ยินคงเฉยๆ แต่มันคือเส้นทางที่ผมวางเอาไว้หลายปีแล้ว เป็นเส้นทางเดินปีนเขาครับ เด่นตรงที่มันเป็นหิมะ !!!
   ใช่แล้ว พม่ามีหิมะนะครับ มีเป็นเทือกเลยด้วย ไม่ได้แต่ตกแบบปุยๆ เหมือนเวียดนามทางเหนือ
   เส้นทางเทรคกิ้งย่านนี้มีคนเข้าไปไม่มากนัก พม่าที่บอกว่าเขาเปิดประเทศแล้ว ก็เปิดให้เดินทางเข้าแค่ไม่กี่เมืองเท่านั้นเอง
   ที่คะฉิ่นนอกจากจะยังไม่เปิดให้นักท่องเที่ยวเข้าแล้ว รัฐบาลพม่าเองก็ยังเข้าไปไม่ได้เลยนะครับ เป็นดินแดนของชนกลุ่มน้อยที่ค้ายา ค้าอาวุธ ต้องการแบ่งแยกดินแดน
ที่สมัยก่อนมีข่าวรบกันกับพวกว้าแดง อะไรแนวๆ นั้นแหละ
   นี่คืออีกที่ ที่ผมอยากไปสัมผัส อยากไปยิ่งกว่า Everest เสียอีก

Title: Re: กย 57
Post by: O'Pern on September 29, 2014, 05:36:50 pm

29 กย 57
   ตืนแบบงัวเงียเลย เมื่อคืนนอนดึกหน่อย ดูรายการ Human Ride ของค่าย  A Day วันนี้เขาขี่ไปมาเลเซียกัน เข้าทางด่านสะเดา ปาดังเบซาร์ ไปจนถึงปีนัง เส้นทางนี้ผมก็เล็งๆ เอาไว้ แต่ของผมจะขี่ไปถึงสิงคโปร์
   จะว่าเว่อร์ก็ว่าไป ผมคิดฝันแล้วสุขใจ ไม่เดือดร้อนใคร ไอ้เส้นทางนี้คิดไว้แล้วไม่ต่ำกว่า 5 ปี จะทำได้จริงตอนไหนก็ยังไม่รู้เลยนะ ตราบใดที่ยังทำงานร้านขายของอยู่ทุกวันๆ ก็คงไม่ได้ไปหรอก
   ไม่เป็นไร ยังไงเราก็เตรียมร่างกายเราให้พร้อมไว้ก่อน เส้นทางนี้ยังไงต้องจัดให้ได้สักวันแน่ๆ
   วิ่งไป 1 ชม วิ่งไปก็มองหาพวกสัตว์เล็กสัตว์น้อยบนพื้นไปด้วย กลัวจะไปเหยียบมันเข้า เยอะสุดคือพวกหอยทาก ตามมาด้วยไส้เดือน ด้วงก็มีบ้าง นานๆ ที แปลกที่ไอ้นี่ชอบนอนหงายท้อง ขากระแด่วๆ ชี้ฟ้า สุดท้ายเป็นสัตว์ใหญ่สุดที่เจอก็คืองู อ้อ ไม่นับคางคกนะ ไอ้นี่เจอแม่งทั้งปี ฤดูกาลใดก็ต้องเห็นมันตลอดแทบทุกวัน
   เมื่อคืนฝนตกปรอยๆ เช้านี้หอยทากเพียบ วิ่งไปก็หยิบมันออกจากผิวถนนไปด้วย วิ่งไม่สนุกเท่าไหร่ ต้องคอยมอง กลัวไปเหยียบหอยเข้า อุตส่าห์ท่องสวดมนต์ไปด้วย ท่องเป็นแต่บทบูชาหลวงพ่อโสธร เป็นทดสวดย่อน่ะครับ เลยท่องง่ายหน่อย
   ตอนสายขี่จักรยานไปส่ง EMS ได้จังหวะเลยสอบถามเจ้าหน้าที่ว่ารับส่งพัสดุไปต่างประเทศไหม อิตาลีส่งได้ไหม เขาบอกว่าได้
   ฟังแล้วปิ๊งเลย นี่ผมแม่งโง่มานาน มองหาพวก DHL FedEx UPS อยู่เป็นเดือนๆ ก็ไม่เคยเห็นเลย ผมจะส่งทุ่นลอยของ SBK ไปซ่อมที่อิตาลี ดองไว้ตั้งหลายเดือนแล้ว น่าจะเป็นข่าวดีของผมแล้วนะ
   แวะซื้อหมี่เหลืองผัดแบบเจไปฝากภรรยา ไม่ได้กินเจหรอกครับ แต่หาอาหารปกติกินได้ยาก เจออะไรรสชาติดีก็กินได้ทั้งนั้น ซื้อเผือกทอดเต้าหู้ทอดมาลองกิน เจอเขาขายแบบชิ้นละ 5 บาท ชิ้นเล็กนิดเดียวเอง โหห โหดว่ะ ปีก่อนขาย 3 ชิ้น 10 ชิ้นก็ยังใหญ่กว่านี้
   กลับไปบ้าน ฟ้องแม่ แม่บอกที่บ้านเราก็มี ทำเองก็ได้ กลับไปบ้านก็ให้ดีทอดให้กินได้เลย
   เข้ามาบ้านตอนบ่ายเลยแก้แค้น กินเผือกทอดจานใหญ่ ยังไม่หนำใจ เอาบีทรูทสีม่วงๆ มาทำแบบเผือกทอดอีกด้วย ทรงคุณค่ามากๆ แต่ไอ้นี่มันจะนิ่มๆ หน่อย ไม่แข็งกรอบเหมือนเนื้อเผือก รสชาติดีเหมือนกันครับ เพราะเด่นด้วยน้ำจิ้ม และทอดด้วยน้ำมันใหม่ๆ ของเราเอง
   อร่อยจริง แต่ก็อ้วนจริงด้วยนะ อย่าลืม อย่ากินบ่อย อย่ากินเยอะ
   คอปเตอร์ไทยบินหายในคะฉิ่นยังหาไม่เจอ เดาว่าตกไปแล้วครับ สภาพภูมิอากาศที่นั่นมาแนวเดียวกับ Everest เป็นยอดเขาที่สูงสุดในเอเชีย น่าระราว 5000 เมตรเหนือระดับน้ำทะเล (จำผิดขออภัย ไม่ได้เปิดตำราขณะพิมพ์เล่า)

Title: Re: กย 57
Post by: O'Pern on September 30, 2014, 06:07:11 pm

30 กย 57
    ระยะนี้ไม่มีวันไหนจัดน้อยกว่า 1 ชม เลย มีแต่กว่าทั้งนั้น นี่ขนาดวิ่งทุกวัน น้ำหนักยังแทบไม่ลดลงเลย นึกถึงเพื่อนๆ ที่โพสภาพของกินมื้อค่ำลงเฟซบุ๊คแล้วสงสารพุงของเขาแทน
   ทว่า ฝนตกอีกแล้ว ตื่น 0430 ดื่มน้ำอุ่น ดื่มน้ำมะนาว เตรียมพร้อมวิ่งตอน 0500 เปิดประตูบ้านมาก็เจอฝนปรอยๆ เอาวะ ไม่วิ่งไม่ได้แล้วครับ เมื่อวานกินเผื่อกทอดเป็นจานเลย โหลดคาร์โบไว้เพียบ ต้องเบิร์นมันออกโดยด่วน ถ้าไม่ได้เติมอะไรเข้าไปใหม่ มันก็จะเริ่มเข้าสู่โหมดลดน้ำหนักไปโดยอัตโนมัติ
   บางช่วงฝนลงหนาเม็ดก็วิ่งเร็วหน่อย แต่พอจะเข้าบ้านฝนก็เริ่มเบาลง สุดท้ายจัดไปได้แค่ 20 นาทีเท่านั้นเอง ฝนก็เทลงมาชุดใหญ่
   ใกล้หมดเทศกาลกินเจแล้ว ผมไม่ได้ถืออะไรกับเขาหรอก ปกติก็กินเนื้อสัตว์น้อยมากๆ อยู่แล้ว แต่จะมีพวกไข่นี่แหละครับที่ผมกินบ่อยหน่อย
   เช้านี้กินต้มยำกุ้ง แต่กินกุ้งไปแค่ตัวเดียว ที่เหลือกินเห็ดและผักในเครื่องต้มยำ ผมสั่งให้ดีหั่นเป็นชิ้นเล็กๆ จะได้ตักกินได้สะดวก ทั้งข่า ตะไคร้ ใบมะกรูด หอมแดง ฯลฯ กินกับไข่เจียวใส่บีทรูทและแครอท ผสมแครอทบ้าง เมื่อวานกินบีทรูทเยอะมากทั้งตอนเช้าและบ่าย จนถ่ายมาเป็นสีม่วง
   เฮ้ย ม่วงจริงๆ ดูเผินๆ สยองมาก เหมือนถ่ายเป็นเลือด ตกใจเลย เล่นเอาซะกูหลอนเชียว

   ปิดเทอมแล้ว มิวสะสางงานที่ค้างคาไว้หมดเรียบร้อย คิดว่าจะอยู่บ้าน แต่เขาบอกขอไปเรียนพิเศษ ให้ผมช่วยไปส่งที่รถไฟฟ้าหน่อย โอเค จัดไปครับ ให้อิสระเขาในทุกๆ ด้านที่ไม่มีผลเสีย

   มีข่าวเด็กหนุ่มนักศึกษาอายุ 19 ปี ประมูลเลขทะเบียนสวย 1กก 1111 ในราคา 25 ล้าน เอาไปใส่รถ Nissan Almera ราคา 5 แสน
   เนื้อข่าวจั่วหัวไว้แค่นี้ เข้าไปตามอ่านคอมเมนท์แล้วคนส่วนใหญ่จะด่าว่าโง่ แต่ผมกลับคิดตรงข้าม
1 โปรโมทตัวเองให้ดังได้ในชั่วข้ามคืน / คนรวยบางคนก็อยากดังนะครับ แจ้งเกิดได้ทันใจ แป๊บเดียวจะมีสารพัดสื่อมาทำข่าว ผลพลอยได้ที่ตามมาก็คือการโปรโมทธุรกิจ
2 ป้ายนี้เป็นสมบัติของเขาตลอดไปนะ เดือนหน้าเขาจะเอาไปใส่รถอะไรก็ได้ ใครจะไปรู้
3 มีเงินซื้อป้าย 25 ล้าน ไม่ได้แปลว่าเขาจะต้องขับ Almera ตลอดไปสักหน่อย
4 ปีหน้าเก็บภาษีมรดกแล้ว ใครมีเกิน 50 ล้าน ก็เสียเยอะมาก โดยเฉพาะภาษีที่ดินเปล่า เอาเงินไปเก็บเป็นทรัพย์สินแบบนี้ก็ไม่เลวนะ (ถ้าขายออกเกินว่าที่เราซื้อเข้ามาก็ถือว่ากำไร)

   “บี๊บ” ส่งข้อความมาว่าจะเข้ามาที่ไซต์งานช่วงปลายสัปดาห์นี้ เขาคือคนที่จะมาช่วยผมทำงานออกแบบอีกทอดหนึ่ง เขาเป็นสถาปนิกมืออาชีพ จบศิลปากร เขียนแบบ ทำโมเดล ทำงานแบบครบวงจร น่าจะทำให้ผมปวดหัวกับช่างน้อยลง
   ผมต้องสรุปงานให้บี๊บฟังอย่างละเอียดเพื่อที่เขาจะได้นำไปเขียนแบบและลงสเกล ประเมินราคา และสุดท้ายก็คือการคุยกับเจ้าของบ้าน
   งานนี้ยากโคตรๆ เพราะต้องบูรณะตึกแถวกากๆ ให้เป็นบ้านทั้นสมัยที่ดูเท่อยู่สบาย ผมเข้าไปดูหน้างานหลายครั้งก็ยังไม่หายมึน มันต้องใช้งบหลายล้านบาทแน่ๆ
   ผมมีนิสัยเสียอีกอย่าง คือไม่ชอบให้ใครมาแก้ไขงาน ปรับนิดเปลี่ยนหน่อยพร้อมบอกเหตุผลอันนี้ผมเข้าใจ ยอมรับได้ ปรับจูนให้ตรงกันหน่อยก็โอเค
   แต่มันมีแบบรับไม่ได้นี่สิ เราก็งงไง อ้าว เฮ้ย มาให้ผมทำ แล้วไม่รู้สไตล์ของผมหรอกหรือ นึกว่าคุยกันรู้เรื่องแต่แรกแล้วเสียอีก สุดท้ายก็ต้องส่งต่อให้คนอื่นไปทำแทน ผมไม่ถนัดงานธรรมดา งานเรียบๆ
   ส่วนใหญ่ที่มาหาก็เพราะต้องการความแตกต่าง โดดเด่น เว่อร์ บ้า หลุดโลก ฯลฯ ผมถึงต้องถามเสมอว่าใครแนะนำมา มาจากเพื่อนสายใด สายเล่นรถยนต์ สายจักรยาน สายนักเดินทาง สายของดีไซน์เนอร์ ฯลฯ
   ผมเพิ่งรู้จักบี๊บได้ไม่นาน แต่งานของเขาสไตล์คล้ายกับของผมอยู่บ้าง น่าจะคุยกันง่ายหน่อย อย่างช่วงระยะนี้ผมชอบงานที่โชว์วัสดุแท้ดั้งเดิมของมัน ถ้าใช้ไม้ก็ต้องสีเดิมๆ ของมัน อ่อน แก่ เข้ม จาง ก็ปล่อยมันไว้แบบนั้น อย่าไปย้อมให้มันสีเหมือนกันทั้งแผง ถ้าเลือกใช้หนังก็ต้องเป็นโทนสีน้ำตาล ถ้าเป็นปูนเปลือยนี่ผมชอบสีเทาอ่อนๆ ใช้กระจกก็ต้องกระจกใส ฯลฯ
   เน้นการใช้แสงธรรมชาติให้มากที่สุด เพราะเราชอบเล่นกีฬากลางแจ้งไง เราไม่กลัวแดด ก็เลยคิดว่าเจ้าของบ้านเขาก็ต้องไม่กลั้วแดดเหมือนเรา ฮ่าๆ อันนี้เข้าข้างตัวเองไปหน่อย แต่มันก็มีเหตุผลนะ บ้านที่แดดส่องถึงมากๆ นี่จะดูสว่าง โล่ง สบายตา
   สไตล์ของผมต้องจัดแสงเท่ๆ ยุคนี้ใช้ไฟ LED หมดทั้งหลังแล้ว ชอบตรงมันไม่มี UV ที่ทำร้ายผิวหนัง สิ่งที่ผมอ่อนมากก็คือเรื่องของต้นไม้ ไม่ค่อยรู้จักว่าต้นไหนเป็นอย่างไร รู้แต่ว่าต้องการต้นไม้ทรงไหน แนวใด
   เย็นมิวมีทำฟัน ไม่ได้ฟันผุหรอก เขาไปจัดฟันน่ะ น่าแปลกนะ มิวเป็นเด็กที่ฟันเรียงกันสวยมากตั้งแต่เด็ก แถมไม่เคยมีฟันผุสักซี่ แต่พอฟันแท้เริ่มขึ้นมันก็บิดเบี้ยวซ้อนทับกันหลายซี่ แบบนี้ปล่อยไว้ก็จะทำความสะอาดฟันได้ยาก แปรงฟันได้ไม่ค่อยทั่วถึง ส่งผลให้เกิดฟันผุได้ง่าย ภรรยาเลยแนะนำให้ไปจัดฟันซะ จัดตั้งแต่เด็กๆ จะใช้เวลาไม่นานก็เรียบร้อย โตขึ้นฟันจะเรียงกันเป็นระเบียบสวยงาม