racing-club.net

Bike Forum => my bike diary / my life diary => Topic started by: O'Pern on August 01, 2014, 06:03:16 pm

Title: สค 57 2-3 M Storm DC สนาม 3
Post by: O'Pern on August 01, 2014, 06:03:16 pm

1 สค 57
   เฮ้ย งง นอนไม่ดึก ก็ตื่นสายได้ด้วย สงสัยเป็นเพราะลุกมาเข้าห้องน้ำตอนตี 3 ปกติจะนอนรวดเดียวถึงเช้า พอกลางคืนตื่นมาฉี่ก็เลยเหมือนโดนขัดจังหวะ ลุกอีกที 0530 เลย แทบไม่มีเวลาทำอะไรสักอย่าง เดินขึ้นไปบนดาดฟ้าบ้าน ทำกายบริหารแทนก็ได้วะ ทำสมาธิ สูดหายใจลึกๆ บิดตัวไปมา เหยียดยืดเส้น ทำได้อยู่พักหนึ่งเองแหละ
   อาหารเช้าเน้นคุณค่าเช่นเคย นี่ผมนึกไม่ออกจริงๆ นะว่าหากต้องกินนอกบ้านทุกมื้อ จะมีปัญญากินผักหลากสีที่เป็นอย่างทุกวันนี้ไหม ไอ้ผลไม้น่ะไม่ยาก มีขายเยอะ ผักนี่สิครับ อย่างมะเขือเทศย่างก็คงต้องเข้าร้านอาหารฝรั่งถึงจะมี บีทรูทล่ะ ไม่เคยเห็นที่ไหนเลยนอกจากในซุ้มสลัดผัก
   สร้างสรรค์เมนูใหม่ ทำเหมือนผัดหอยลายนั่นแหละ แต่ใช้เนื้อกุ้งแทน รสชาติก็โอเคดีนะ กินง่าย ไม่เกะกะฝาหอย เครื่องเคียงเป็นผักหลากสีย่าง แถมตอนไปทำงานยังติดฟักทองแกงบวดไปอีกกล่องใหญ่
   เอาฟักทองแกงบวดไปกินทีทำงานด้วย แต่ตักเฉพาะเนื้อๆ นะ น้ำกะทิกินนิดหน่อย กลัวอ้วน
   กลับมาบ้านตอนบ่าย แต่ไม่หิวมาก เพราะซัดฟักทองไปเพียบ อ้วนเหมือนกันนะ ผักผลไม้สีเหลืองนี่จะมีแป้งสูงมาก แต่ยังดีที่เป็นแป้งแบบคุณภาพสูง ดีกว่าแป้งสังเคราะห์แบบพวกขนมปัง
   สักพักก็กินกีวีอีก 2 ผล เย็นมีหมี่กรอบอีกนิดหน่อย ใส่ต้นหอมซอยเพียบๆ บีบมะนาวด้วย
   
   ข่าวใหญ่วันนี้ เกิดเหตุท่อส่งแก๊สที่ไต้หวันรั่ว ระเบิดตูมกระจายตามแนวถนนยาวมาก รถยนต์พังกระจายเพียบ บ้านเรือนริมถนนก็ทรุดพังถล่มลงมา โห น่ากลัวโคตรๆ เลย
   เย็นเริ่มทยอยจัดเตรียมกระเป๋า เริ่มรู้งานรู้สภาพแวดล้อมที่เราต้องไปเจอแล้วล่ะ เตรียมผ้าคลุมผ้ากันฝุ่นอันดับแรกเลย ตามด้วยหมวกคลุมผม และแว่นตากันแดด สามสิ่งนี้ถ้าลืม ต้องรีบหาให้ได้ ไม่งั้น มึงตายยยย
   เดินทางพรุ่งนี้เช้า คนร่วมเที่ยวบินกับผมมีแค่ 2 คน คือเล็ก กับปอ เล็กนี้ผมรู้จักดี ส่วนปอ คงเป็นรุ่นน้องในทีมงานผู้จัด ผมเห็นหน้าคงจำได้
   อ้อ มีอีกสิ่งที่สำคัญสุดห้ามลืมคือเสื้อกรรมการ ส่วนตั๋วเครื่องบินเป็นแบบ E Ticket ผมไม่รู้ว่าเจ้าไผ่เขาจะจัดการด้านเอกสารอย่างไร เลยพรินท์ตั๋วของตัวเองออกมาเก็บไว้กับตัวอีกชุด สองอย่างนี้สำคัญสุด นอกนั้นก็เป็นพวกเสื้อผ้า ข้าวของส่วนตัว ไปแค่ 3 วัน เอากระเป๋าเล็กๆ ใบเดียวพอครับ ใจอยากเอา Uke ไปด้วย เผื่อเล่นตอนเหงาๆ แต่ขี้เกียจแบกมันไปด้วย กลัวจะเป็นภาระตอนนั่งรถแท๊กซี่นี่แหละ
   สุดท้ายเตรียมเสบียงไปด้วย ไม่ใช่พวกขนมนะ แต่เป็นกล้วยน้ำว้า และพวกอัลมอนด์เมล็ดฟักทอง เมล็ดแตงโม ตอนตัดสินจะหิวมากๆ ครับ นักแข่งเขาแข่งกันคนละไม่กี่นาทีก็จบ แต่กรรมการแม่งนั่งตั้งแต่เช้ายันค่ำ ได้หยุดช่วงสั้นๆ  10 นาที ตอนแข่งจบแต่ละคลาสเท่านั้นเอง หิวเหี้ยๆ คราวก่อนผมกินเลย์ไปตั้งหลายถุง แปลกที่กลับมายังไม่อ้วนขึ้นเลย

Title: Re: สค 57 2-3 M Storm DC สนาม 3
Post by: O'Pern on August 06, 2014, 05:15:45 pm

2 สค 57
   ตื่นมาก็อาบน้ำ แต่งตัว กินมื้อเช้า แล้วรีบออกจากบ้านโดยแท็กซี่ตอน 0630 ถึงสนามบิน 0730 รีบเช็คอินเลยดีกว่า เคาท์เตอร์เขาเปิดแล้ว รอข้างนอกก็ไม่มีที่ให้ยืน เริ่มจากสแกนกระเป๋าทุกใบที่จะนำเข้าสนามบิน (ขั้นตอนแรกนี้สแกนระเบิดและอาวุธ)
   ผมพรินท์ E Ticket มาก็เลยยื่นให้เจ้าหน้าที่ มารู้ทีหลังว่าจดหรือจำมาแค่รหัสของ E Ticket หรือจะแค่ยื่นบัตรประชาชนใบเดียวก็พอแล้ว ทุกสิ่งอย่างมันอยู่ในระบบออนไลน์ของเขาหมดแล้ว ส่งกระเป๋าลากให้โหลดใต้ท้องเครื่อง เพราะมีมีดพับเล็กๆ ไปด้วย ได้รับบัตรโดยสาร ระบุที่นั่งริมทางเดินตามคำขอ ผมชอบนั่งริมทางเดิน แต่แปลกตรงที่เขาบอกว่าที่นังใกล้ทางออกฉุกเฉินจุดนี้จะปรับเบาะเอนพิงไม่ได้
   หยวนๆ ไม่เป็นไร นั่งแค่ชั่วโมงเดียว จุดเด่นอีกอย่างคือมีที่วางขากว้างมากกว่ากว่าเบาะในที่นั่งปกติ อ้อ ผมบินของ Lion Air นะ
   เจ้าหน้าที่เรียกขึ้นเครื่องก่อนเลย ตำแหน่งที่ผมนั่งคือใกล้ทางออกฉุกเฉินด้านหน้า นั่งอยู่สักพักก็มีผู้ชายตัวสูงๆ มานั่งข้างๆ ผมไม่ได้สนใจอะไร ไม่ได้มองหน้าสบตาด้วยซ้ำ นั่งอ่านหนังสือที่อยู่ในกระเป๋าด้านหน้าไปเรื่อยๆ
   เงยหน้าขึ้นมาอีกทีเจอเล็กกำลังเดินหาที่นั่ง เอ่ยปากทักว่า อ้าว มาพร้อมกันเลยหรือ เล็กพูดพลางชี้มาที่ผมและคนข้างๆ ผมหันไปมอง อ้าว เฮ้ย ไอ้ปอ
   ปอ คือน้องของไผ่ ผู้จัดงานนี้เองแหละครับ ฟลุ๊คสุดๆ ที่แยกกันเช็คอินห่างกันราว 1 ชม แต่ดันได้มานั่งคู่กันอีกเสียนี่ เลยได้เพื่อนคุยครับ ไม่เหงาแล้ว ขาไปของเครื่องบินลำนี้มีแค่ 3 คนครับ อีกกลุ่มไป Nok Air ก่อนหน้าผมไป 30 นาที
   ไม่น่าเชื่อว่าเครื่องผมดีเลย์ครับ ซํดไปเกือบ 1 ชม เดือดร้อนคนกลุ่มใหญ่ที่เขาไปถึงสนามบินก่อนผมสิ คือทางไผ่จองรถไว้ให้สองคัน ให้พวกเราสองกลุ่มแบ่งรถกันนั่ง กลุ่มเขา 7 กลุ่มผม 3 รวมเป็น 10 ก็แบ่งกันไป 5/5 นั่งแค่จากสนามบินไปสนามแข่ง พอได้ๆ
   แต่กลุ่มแรกเขาขี้เกียจรอผม เลยอัดกันไป 7 คนในรถ Yaris เห็นแล้วเหนื่อยแทนครับ แต่คนคนไซส์ใหญ่ๆ กันทั้งนั้น ผมมาถึงก็เลยนั่งกันแบบหลวมๆ รีบซัดอัดไปสนามแข่งทันทีครับ สนามบินอยู่หาดใหญ่ สนามแข่งอยู่ในตัวเมืองสงขลา ห่างกัน 30 กม วันนี้เราแข่งกันที่ลานจอดรถของสงขลาอาควาเรียมครับ สถานที่ตั้งทำเลสวยนะ อยู่บนแหลมยื่นไปในทะเล สองข้างขนาบด้วยทะเล สุดยอดไปเลย เสียดายตรงที่ผมไม่ได้ออกไปชมมันแม้แต่นิดเดียว พอก้าวเข้าสนามก็ต้องอยู่ยันเลิก
   เล็กชวนกินข้าวกันก่อน ดีครับ ถ้าไม่กินตอนนี้ คงไม่ได้กินแล้ว ผมกินพะแนงหมู แต่ขอมะเขือเปาะในแกงเขียวหวานใส่มาด้วย จะได้มีผักเสริม กินเสร็จก็ลุยกันเล้ยยย
   ไปถึงก็เรียกกลุ่มกรรมการมาคุยกันสั้นๆ แล้วก็เรียกประชุมนักแข่งเลยครับ ผมรีบใส่เสื้อฟอร์มของกรรมการ แล้วประจำที่ทันที รถแข่งเริ่มซัดรอบควอลิฟายคันแรกตอน 0300 โอ้ … คืนนี้มันต้องยืดยาวแน่ๆ รถแข่ง 80 คัน ควอลิฟายคันละ 2 รอบ หึหึ
   สนามนี้ทารุนผมมากตรงที่เวทีกรรมการจะต้องรับควันยางของรถแข่งทุกคัน !!! คิดง่ายๆ ว่าวันนี้ผมต้องดมควันราว 200 ครั้งเป็นอย่างน้อย หึหึ กลั้วอย่างเดียวตรงไม่สบายนี่แหละครับ ยังดีผมติดวิตามินซี 1000 mg มากินด้วย (เสริมภูมิ)
   งานนี้ผมกับเล็กคุยกันว่าจะเอาจริงเรื่องการรักษาเวลา คุยกับเจ้าหน้าที่ถ่ายทอดว่าเอาตัวเลขนาฬิกาขึ้นจอใหญ่เลยได้ไหม เขาบอกว่าได้ สบายมาก บ๊ะ สุดยอดดดด
   มาสตาร์ทช้ากว่าคู่แข่งได้ไม่เกิน 2 นาที ถ้าเกินก็ขอเวลานอกได้ 5 นาที ถ้ายังไม่มาอีกก็ตัดสิทธิ์ไปเลย คู่แข่งชนะไปเลย ง่ายๆ ตามกฎ แต่กฎมันไม่เคยเคร่งครัดมาจนถึงวันนี้แหละที่กรรมการเอาจริงแล้ว
   เอาจริง โชว์เวลาจริง กดดันจริง ผลตอบสนองดีเกินคาด กลายเป็นนักแข่งส่วนใหญ่จะชอบ ส่วนคนชอบสุดก็คือคนดูครับ ซัดกันมันๆ ไม่ขาดช่วงนานๆ เหมือนสมัยก่อน
   กลายเป็นว่าแป๊บเดียวควอลิฟายรอบแรกจบ โห กระทั่งทางผู้จัดเองยังงงเลย เฮ้ยย มันเกิดอะไรขึ้น พักกวาดแทร็คหน่อยหนึ่งแล้วซัดรอบสองต่อกันไปเล้ยยย ควันเหม็นๆ กูดมจนแม่งหอมแล้ว อารมณ์เดียวกับเด็กดมกาวแน่ๆ
   คะเนแบบคร่าวๆ วันนี้ผมว่าจบก่อนสองทุ่มอีกนะนั่น แต่เร็วไปก็ไม่ดีครับ กลางคืนบรรยากาศดี ก็ต้องให้ทางสปอนเซอร์เขาโชว์การแสดงและมีกิจกรรมร่วมสนุกกันหน่อย พวกแจกเสื้อ แจกหมวก ของที่ระลึก อะไรแนวๆ นี้แหละ ของฟรี ใครๆ ก็ชอบ สนามสงขลานี้คนเยอะมากๆ ครับ แน่นเต็มขอบแทร็คเลย สุดยอดจริงๆ บัตรหน้างานใบละ 200 บาทนะนั่น ซัดกันจนเต็มอัฒจรรย์เลย
   เวลาเหลือครับ เหลือๆ เลยด้วย จึงต้องดึงๆ ไว้หน่อยด้วยการคั่นรายการด้วยการโชว์และเล่นเกมจากค่าย PTT จัดไปครับ ให้เขาสัก 20 นาที ไอ้ช่วงพักนีแหละครับที่ผมและกรรมการจะได้ไปเข้าห้องน้ำ ได้หาของกิน ได้นั่งพักหายใจแบบโล่งๆ ไม่มีควันพิษ เดินไปซื้อไอติมกินบ้าง เดินไปคุยกับพี่ตู๋ Toyo บ้าง
   นี่ผมนึกอยากได้หน้ากากออกซิเจนจริงๆ เลยนะ เอาแบบของในเครื่องบินก็ได้ ต่อตรงกับแทงค์ออกซิเจนสูดกันสดๆ เลย สนามที่แล้ว (พัทยา) รอดจากควันเกือบตลอดงาน แต่วันนี้แม่งเอ๊ยยย จัดเต็มตั้งแต่เช้ายันค่ำ และนี่แค่วันแรกเองนะ
   คลาสบี คัดเอา 16 คันเข้ารอบ คลาสเอ คัดเอา 32 คันเข้ารอบ ไปซัดกันต่อพรุ่งนี้นะ วันนี้แสบจมูกมากๆ เลย เหนื่อย เพลีย
   ปกติเลิกงานแล้วก็สลายตัวกันหมด แต่วันนี่นั่งกันหน้าสลอนเลย รอรถกลับห้องพักไง เล็กมีรุ่นน้องที่เขาสนิทมาด้วย เลยขอกลับก่อน ส่วนผมต้องรอเจ้าไผ่ เจ้าเอกช่วยพาเข้าที่พัก
   รร ชื่อซิงกอร่า ชื่อเท่ๆ ห้องพักโอเค แต่บนฝ้าเพดานห้องน้ำมีเสียงแกรกๆ ดังตลอดคืน หึหึ ดีนะที่กูเพลีย เลยหลับง่ายหน่อย คืนแรกนี้ดูเหมือนไม่มีอะไร แต่กว่าจะถึงห้องพักก็เกือบสี่ทุ่ม อาบน้ำล้างตัวนิดหน่อย อีกสักพักเจ้าไผ่มารับไปกินข้าวต้ม ปกติผมไม่กินกลางคืน และไม่ออกไปไหนแล้ว แต่วันนี้ขอไปกับกลุ่มสักหน่อย เผื่อจะได้คุยเรื่องงานกันต่อ สรุปเรื่องงานและข้อผิดพลาดในวันนี้กันด้วย เพื่อพรุ่งนี้จะได้ราบรื่นมากยิ่งขึ้น
   กลับเข้ามาห้องเอาตอนเที่ยงคืน อาบน้ำอีกรอบ ร่างกายสดชื่น ตื่นเลย เข้านอนเอาตีสองโน่น หึหึ

Title: Re: สค 57 2-3 M Storm DC สนาม 3
Post by: O'Pern on August 06, 2014, 06:39:22 pm

3 สค 57
   ตื่นเองตอน 0600 นอนไปแค่ 4 ชม ตื่นมายังไม่อยากลืมตาเลย รื้อกระเป๋าเจอกล้วยน้ำว้าที่พกมาด้วย 5 ผล แม่งโดนอบในรถเมื่อวานทั่งวันเล่นซะเกือบดำ หึหึ มีโผล่เหลืองๆ หน่อยเดียวเอง มองไกลๆ คิดว่ากล้วยหักมุก เสียดายของว่ะ วันนี้ติดไปกินตอนกลางวันด้วยดีกว่า
   อาหารเช้าที่โรงแรม รสชาติแย่ที่สุดตั้งแต่ผมเคยเจอมาเลย อาหารเช้าแต่ไม่มีไข่สักฟอง อาหารก็วางไว้แบบเย็นชืด ไม่มีเครื่องอุ่น ซีเรียลเหนียวนิ่ม ไม่กรอบ เข้าใจตรงกันแล้วนะ กินไปหน่อยเดียว แม่งอิ่มเลย
   ผมเป็นคนเน้นมื้อเช้ามาตลอดไง พอเจอแบบนี้ถึงกับไปไม่เป็น เฮ้ย งงดิ ยังดีที่สนามแข่งมีของกินขายเยอะ แม้จะเป็นแค่ร้านข้าวแกงก็ยังดีวะ
   ตอนกำลังตัดสินนะ มีแต่คนเอาของกินแบบอ้วนๆ มาให้ทั้งนั้นเลย ขนมถุงๆ ทั้งหลายแหล่มากันหมด น้ำหวาน น้ำเขียว น้ำแดง ทาง PTT ให้สาวพริตตี้จัดมาเป็นระยะ ของไม่จำเป็นมีครบหมด ขาดลังแช่น้ำแข็งว่ะ ไอ้ลังนี้นอกจากเอาไว้แช่น้ำเย็นแล้ว ยังเอาไว้แช่ผ้าเย็นได้ด้วย ผมชอบเอาผ้าขนหนูไปแช่แล้วนำมาเช็ดหน้า เช็ดคอ โอ.. สดชื่นจริงๆ แถมยังใช้ปิดหน้า ปิดจมูกกันฝุ่นควันได้ดีกว่าผ้าแห้งอีกด้วยนะ
   เมื่อวานพี่ตู๋ Toyo ให้กระติกน้ำอลูมิเนียมมา เป็นกระติกแบบชั้นเดียว ไม่ได้เป็นแบบเก็บความเย็น ถ้าสภาวะปกติผมจะไม่ชอบกระติกแนวนี้ เพราะเอาน้ำเย็นมาใส่ก็จะมีหยดน้ำมาเกาะด้านนอกจนเลอะเทอะไปหมด แต่มันเข้ากับสถานการณ์วันนี้ได้ดีมากๆ เอากระติกใส่น้ำเย็นแล้วพันด้วยผ้าขนหนู เอามาอังที่คอ รักแร้ หรือจุดที่ร่างกายคลายความร้อนนะ จะรู้สึกสดชื่นอย่างมาก ลองดูครับ
   เมื่อวานใช้ผ้าขนหนูของ Toyota มาคลุมหัวและปิดหน้า วันนี้ใช้ผ้าของค่าย Toyo ไปขอพี่ตู๋มาเมื่อวานนี้เอง พี่คนนี้เจอกันที่งานพัทยา เขารู้จักผมนานแล้ว แต่ผมเพิ่งรู้จักเขาวันนั้นเอง มาวันนี้เลยนั่งคุยกันตอนพัก ผมไม่รู้จักใครในงานเลยไง ก็มีพี่ตู๋นี่แหละครับ
   ผอมมาตลอดแต่จะมาอ้วนก็ไอ้งานนี้แหละ ผู้หวังดีทยอยนำของกินมาแจกกรรมการตลอดเลยครับ เด็กๆ ทีมงานบนเวทีเขาก็ให้เกียรติเรากินก่อน โอ้โห ไม่ต้องพูดถึง เพียบบบบ ลูกชิ้นสารพัดแบบมากันเป็นถุงๆ PTT นี่จัดมาแบบไม่ขาดสาย เสิร์ฟมาม่าคัพเป็นระยะๆ บางทีก็คันด้วยมันฝรั่งทอด เสิร์ฟมาเป็นกระทงๆ เลย แบบกะจะขุนกรรมการให้อ้วนพี มาคู่กับน้ำเขียวน้ำแดง
   Shark Cool Bite ก็เสิร์ฟเครื่องดื่มชูกำลัง บางทีผสมมาให้เป็นถังเลย มีหลอดให้ดูด แหม ยังกะดูดอุในไห ฮ่าๆ ของกินแม่งวางรอบตัวรอบโต๊ะยังกะปิกนิก แปลกนะที่มักจะมาตอนแข่ง ซึ่งมันกินไม่ถนัด ทำไมตอนว่างๆ ตอนพักไม่เห็นมากันบ้างเลยวะ
   วันนี้เป็นรอบตัดเชือก จะแข่งรอบควอลิฟายคลาสบีก่อน 16 คัน คัดเหลือ 8 ตัดออกอีกจนเหลือ 4 มีถ้วยรางวัลให้ 4 ใบ คลาสเอก็เช่นกัน แต่มี 32 คัน คัดออกเหลือ 16 มา 8 จนเหลือสุดท้าย 4 คัน ให้ถ้วย 4 ใบ
   จากประสบการณ์เมื่อวานพบว่า ไอ้นาฬิกานี่แม่งเหมือนอาญาสิทธิเลย ทุกคนเชื่อฟังผมหมด เลยคุมเวลาได้ง่ายหน่อย คะเนคร่าวๆ วันนี้คงเสร็จเร็วแน่ๆ เย้ๆ ดีใจ กูอยากเห็นทะเลเหมือนกันนะเฟ้ยย
   แข่งบีจบก็พัก เคลียร์แทร็ค กวาดคราบยาง แล้วก็ซัดกลุ่มเอต่อเลย ไอ้นี่ของแรง มีรถชนแท่งปูนไป 2-3 คัน หนักสุดคือรถของเพชร 200SX สีฟ้า เล่นปีนตะแคงเลย ช่วงล่างบรรลัย แร็คขาด ปีกนกฉีก ล้อแตก ฯลฯ แต่ช่างบอกว่าจะซ่อมให้เสร็จแล้วลงมาซัดแต่ในรอบชิง ผมได้ยินก็ดีใจและเอาใจช่วย
   มีฝนตกลงมานิดหน่อย เทไม่แรง ไม่นาน ไม่หนัก ไม่ต่อเนื่อง ลงมาช่วงพักเบรกพอดี งานแข่งเลยไม่มีปัญหา สุดยอดว่ะ ผู้จัดเล่นของหรือเปล่าวะนี่
   แข่งจบแต่ละรอบเราก็จะพักกันหน่อยสัก 10 นาที จะเรียกว่ายืดเวลาก็ไม่ผิด ต้องการให้คนดูเขาดูกันนานๆ หน่อยด้วย ตอนพักนี่เราไม่ได้พักเฉยๆ นะ มีการแสดงของ PTT และค่าย Isuzu ด้วย คนดูก็ได้ดูโชว์เล็กน้อยพร้อมรับของแจกแบบโยนให้ เอาน่า ขำขำ
   ปาฏิหาริย์เกิดขึ้น รถของเพชรซ่อมช่วงล่างทันมาแข่ง แถมเข้ารอบลึกๆ ถึงขั้นชิงที่ 1 แต่แล้วก็เหมือนมีกรรม เพราะเครื่องสตาร์ทไม่ติดตอนวิ่งรันที่สอง โธ่ เซ็งสุดยอดเลยว่ะ
   คู่ชิงที่ 1 คลาสเอ เป็นของสองเทพจาก PTT คือเอ็มและเดร ขับได้สูสีกันโคตรๆ ผมให้ความเห็นว่า เวลาเราเหลือ ถ้าใครชนะกันไม่ขาด ผมจะให้ขับกันไปเรื่อยๆ เรียกว่าวัดความเหนียว แต่ก็มีอีกกระแสบอกมาว่ากลัวเครื่องมันพังกันและจะระเบิดในสนาม พวกนี้มันแรงเฉียดพันม้า มันคือรถแดร็กทางโค้ง
   เอ็มกับเดรวิ่งกันไป 3 รอบ คะแนนยังเท่ากันเป๊ะ สุดท้ายก็ต้องเอา Speed Gun มายิง กะว่าถ้าหากคะแนนเสมอกันอีกนะ ก็จะวัดกันที่ความเร็วละกันวะ ใครทำความเร็วสูงกว่าก็ชนะไปเลย
   งานนี้เอ็มชนะที่ 1 ครับ เด็กคนนี้ขับได้สุดยอดมากจริงๆ ยอมรับเลย เดรก็ไม่แพ้กัน สองคนนี้สุดมากๆ ขับได้นิ่ง ไลน์เดิมเป๊ะๆ ล้อไม่มีหลุดแทร็ค แม่นมากๆ แม้ในสภาวะกดดัน
   พอประกาศผลรู้แพ้รู้ชนะผู้ชมเฮกันลั่นแล้วก็พากันออกจากสนามทันที อารมณ์เหมือนบอลเลิกเลย กรูกันไปหมดเลย
ผมอยู่จนเลิกครับ ต้องรอรถกลับด้วยกัน เลยเห็นพิธีการมอบรางวัล การถ่ายรูป เห็นแล้วก็เกิดไอเดียในการพัฒนา เอาไว้ว่างๆ ผมจะเสนอเจ้าเอกเจ้าไผ่ เขาต้องชอบแน่ๆ
   ไผ่มาส่งที่พัก เขาจะไปเที่ยวกันต่อ คงไปพวกผับ ผมสองจิตสองใจ ที่อยากไปเพราะจะได้สนิทกับทีมงานมากยิ่งขึ้น ทำงานจะได้ราบรื่น แต่อีกใจก็รำคาญเสียงดังในผับ สุดท้ายเลยบอกปฏิเสธเขาไป เพราะผมพักโรงแรมคนละแห่งกับเขา เกรงใจที่เขาต้องอ้อมมาส่ง
   ไผ่มาส่งเข้าที่พัก บอกว่าพรุ่งนี้เช้าจะพาไปกินร้านเก่าแก่ในเมือง แล้วสายๆ จะไปส่งที่สนามบิน คือนี้ถึงที่พักเอาเกือบห้าทุ่ม เลิกแข่งนานแล้ว แต่ก็นั่งรอที่สนามนี่แหละครับ ไม่เบื่อหรอก สนุกดี

Title: Re: สค 57 2-3 M Storm DC สนาม 3
Post by: O'Pern on August 06, 2014, 07:10:06 pm

4 สค 57
   เมื่อคืนเข้านอน 0130 อาบน้ำเสร็จก็เช็คข่าวในเฟซบุ๊ค คุยกับเพื่อนในไลน์ เล่นเกม Pool นิดหน่อย มาตื่นเอาตอน 0530 เดินไปเดินมาในห้อง เช็คข้อความในไอแพด พบว่าเจ้าไผ่ส่งข้อความมาบอกว่าวันนี้จะมารับตอน 1000 ส่งมาตอนตีห้ากว่าๆ เดาได้ว่าเขาไปเที่ยวกันเพิ่งกลับ และก็เข้าใจว่าที่นัดกันเช้านี้บอกว่าจะพาผมไปกินอาหารเช้าก็คงยกเลิก
   ตอนสายหน่อยเดินลงไปหน้าโรงแรม เมื่อวานเห็นมีร้านอาหารร้านหนึ่งคนแน่นเพียบ ดูน่ากิน วันนี้ไปก็ยังคงแน่นนะ แต่เข้าไปในร้านแล้วเหวอๆ ไม่เห็นตู้หรือมุมทำอาหารเลย ไม่เห็นเมนู คือเป็นเหมือนบ้านคนธรรมดาๆ มีโต๊ะหลายตัว ลูกค้านั่งกินกันเพียบ เลยมองของกินบนโต๊ะ มันคือชุดอาหารเช้าสไตล์ไข่กระทะนี่แหละ แต่ผมอยากรู้ว่ามีอะไรมากกว่านี้บ้างไหม ยืนงงๆ อยู่กลางร้านราว 20 วิ พนักงานก็เดินผ่านเฉียดผมไปแบบไม่มีตัวตน เอ๊ะ มึงเป็นส่วนเกินของร้านเขาหรือเปล่าวะนั่น
   ผมเองก็ปากหนักด้วยล่ะนะ ไม่ได้เอ่ยปากถามเขาเอง กลายเป็นว่าอดแดกไป เดินกลับไปกินในโรงแรมเหมือนเดิม
   ไปกินอาหารแบบกากๆ แม้แต่ของทอดยังกากเลย กุ้งชุบแป้งทอดก็เหี่ยว นิ่ม เหนียว ฯลฯ ข้าวผัดชืดๆ ไม่มีพริกน้ำปลาให้ ผัดผักนี่ปราบเซียนเลยเพราะแม่งเย็น ผักเย็นๆ นี่จบข่าวเลยนะ ไอ้ซีเรียลที่ผมแจ้งพนักงานไปเมื่อวานว่ามันเหนียว เขาบอกจะเปลี่ยนให้ใหม่ กลายเป็นว่ากระปุกเดิมยังคงอยู่เด๊ะๆ เลย โหดสัส จริงๆ โรงแรมนี้
   กินไปงั้นๆ เน้นนั่งคุยครับ โชคดีพี่ตู๋พักที่นี่เหมือนกัน เลยนั่งคุยกันอยู่นาน แก้เหงาได้ดีทีเดียว พูดคุยกันมากก็สนิทกันมากขึ้น กลายเป็นว่าพี่ตู๋เคยทำงานในสมาคมจักรยานที่ผมเคยไปช่วยงานด้วยนะ โอ้ ไม่น่าเชื่อเลย
   คุยกันมากขึ้นก็สนิทกันมากขึ้น เป็นข้อดีนะ เพราะเราต้องเจอกันอีกตลอดปีนี้ในทุกงานดริฟท์ของ M Storm ส่วนปีหน้าเจ้าเอกเจ้าไผ่เขาจะใช้ผมอยู่หรือเปล่าก็ยังไม่รู้ นโยบายสามารถเปลี่ยนแปลงได้ตลอดเวลา ผมทำหน้าที่วางกรอบของกฎระเบียบเอาไว้ให้พวกเขาทำตาม
   1000 ไผ่ให้ลูกน้องมารับไปส่งสนามบิน จากจุดนี้ใช้เวลาราว 45 นาที ต้องเผื่อเวลากันหน่อย ไปถึงสนามบินก็ยิ่งตกใจ ต้องเข้าแถวยาวเพื่อสแกนกระเป๋าก่อนเข้าตัวอาคาร แต่พอเข้าไปได้แล้วก็สะดวกหน่อย ผมบิน Lion Air กลับเช่นเคย คิวน้อย คนบินน้อย ส่วนใหญ่เขาจะไป Air Asia และ Nok Air กันหมด
   เล็กชวนเลือกที่นั่งริมทางออกฉุกเฉินเหมือนเดิม แต่เป็นคนละตำแหน่งกับที่ผมนั่ง งงที่เบาะตัวนี้ปรับเอนได้ด้วย ต่างจากที่นั่งตอนขามา ไหนบอกว่าที่นั่งทางออกฉุกเฉินจะเอนไม่ได้ทุกตัวไง หลอกกันนี่นา
   กลายเป็นว่าตำแหน่งนี้เจ๋งสุดบนเครื่องว่ะ ที่ว่างด้านหน้ายาวเหยียด แถมพิงเอนนอนได้ สุดยอดๆ
   ใช้เวลาราวชั่วโมงกว่า มาถึงดอนเมืองตามกำหนด แยกทางกับเล็กอย่างเป็นทางการ แต่ตอนอยู่บนเครื่องแอทแอคเคาท์ไลน์ของเขาไว้แล้ว ผมรอรับกระเป๋าอยู่พักหนึ่ง พอได้แล้วก็ลากขึ้นไปชั้นบนเพื่อเรียกแท็กซี่กลับบ้าน
   บริเวณนี้คือแท็กซี่ที่มาส่งผู้โดยสารขาออก ผมเป็นผู้โดยสารขาเข้าก็เลยมาดักรอรถตรงจุดนี้ ไม่ชอบแท็กซี่ของสนามบิน มันไม่ชอบบริการคนไทย มันชอบโกงมิเตอร์ ถ้าใครคนไหนไปใกล้ๆ มันจะหงุดหงิด ขับแบบกระฟัดกระเฟียด
   นั่งรถเพลินๆ มองข้างทาง ตอนปกติเราเป็นคนขับไม่เคยได้มองไง มาวันนี้เหมือนนาทีทอง ก็เพลินๆ ไปเรื่อยๆ จนถึงบ้าน
   จัดข้าวของออกจากกระเป๋า พักผ่อนได้ 1 ชม ก็ต้องออกไปรับมิวกลับมาบ้าน ติดตามในกลุ่มไลน์ของผู้ปกครองนักเรียนมีข่าวว่ามีนักเรียนโดนตีไป 6 คน เพราะไม่ส่งการบ้าน ยังดีที่ไม่มีมิวอยู่ในกลุ่มนั้น
   มิวมาจากโรงเรียนที่ไม่เคยตีเด็กเลย เขาเห็นเพื่อนโดนก็อาจกลัวๆ ก็เป็นได้ วันนี้มิวการบ้านไม่เยอะ นั่งคุยกันมาในรถก็เล่าเรื่องตลกติงต๊องให้เขาฟัง โดยมากจะเป็นเรื่องวัยเด็กสมัยผมเรียนมัธยมนี่แหละครับ

Title: Re: สค 57 2-3 M Storm DC สนาม 3
Post by: O'Pern on August 06, 2014, 07:11:49 pm

5 สค 57
   เตรียมชุดวิ่งออกกำลังกายไว้ตั้งแต่ก่อนเข้านอน วางเรียงไว้อย่างดี กะว่าเช้านี้จะซัดให้เต็มเหนี่ยว แต่เปล่าเลย เสือกตื่นสายเสียอีกนี่ คงจะเพลียๆ อยู่มั้ง แม้เข้านอนแค่ตอน 1030 แต่มาตื่นเอาเกือบ 0600
   ซ้อมเล่น Uke แทนก็แล้วกัน ไม่ได้เล่นหลายวันก็คิดถึงมันมาก ได้โน้ทเพลงใหม่ๆ มาก็สนุกดีเหมือนกัน
   บ่ายมีฝนเทลงมาโครมใหญ่ ผมกำลังขับรถกลับบ้านพอดี วันนี้ไปธุระในเมืองหน่อย รถเก่าโทรม ช่วงล่างไม่ค่อยดี เจอถนนเปียกลื่นก็เลยยิ่งออกอาการมากกว่าปกติ รถมีอาการแถไถลอย่างชัดเจน โดยเฉพาะตอนขับผ่านตะเข็บรอยต่อของพื้นถนน
   เจอฝนนี่ต้องประคองเลยครับ ฝนหาย ถนนแห้ง มันยังแถไถลเล้ย

   ข่าวเชื้ออีโบลาโดนกระหน่ำส่งแชร์กันเต็มไปหมด ผมว่างานนี้มีดราม่าจาก USA ไอ้ประเทศห่านี่ทำอะไรไม่เป็นนอกจากยุให้ประเทศที่ไม่ยอมก้มหัวให้มันทะเลาะกันเอง แล้วก็ตามด้วยการขายอาวุธสงคราม
   แต่งวดนี้มันมาแปลก ก็อปพลอตเรื่องในหนังมาเล่นแทน คืออีกหน่อยมันก็จะทำวัคซีนออกมาขายเองไง มุขแม่งหลอกเด็กฉิบเป๋งเลย
   หัวค่ำดูคลิกวีดีโอเกี่ยวกับเรื่องวิ่ทยุสื่อสารอาสากู้ภัยเกิดปัญหา จน  VR009 ท่านได้ยินเข้าเลยแทรกให้คำแนะนำ จนผลสุดท้ายการกู้ภัยประสบความสำเร็จ ดูแล้วเข้าใจเลยนะ ผมใช้วิทยุสื่อสารมาตั้งแต่สมัยยังไม่มีอินเทอร์เนทโน่นเลย ขับ MX-5 อยู่รถผมก็มีเครื่อง ว ติดรถแล้ว ใช้แบบหูฟังครอบหัวของนักบินมาใส่อีกด้วย ขับไป คุยไป สะดวกมากๆ (ราวปี 93)
   ดูแล้วก็ซึ้งกินใจ แต่พลอทเรื่องดันไปคล้ายกับเรื่อง CQ ที่ผมแต่งทิ้งเอาไว้หลายปี ที่ทุกวันนี้ยังเขียนไม่จบ อืมม เห็นไหมๆ นี่คืออีกตัวอย่างที่ผมเราจะคิดงานมาก่อน แต่ดันไม่ทำออกมา เจอคนอื่นเขาคิดเร็ว ทำเร็ว ทำจริง เขาก็เลยกลายเป็นต้นแบบ เราทำออกมาก็เป็นว่าเราก็อปเขาเสียแล้ว
   VR009 คือนามเรียกขาน (Call Sign) ของพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว รัชกาลที่ 9 ของเรานี่แหละครับ มีอีกนามเรียกขานหนึ่งว่า HS1A ออกเสียงว่า Hotel Sierra One Alpha
   ส่วนผม E21RWP ครับ

Title: Re: สค 57 2-3 M Storm DC สนาม 3
Post by: O'Pern on August 06, 2014, 07:26:52 pm

6 สค 57
   เช้านี้ตื่นทันมาวิ่งได้เกือบ 1 ชม ไม่ได้วิ่งมาหลายวันมากๆ น้ำหนักทีตีกลับขึ้นไป 2 กก ยังคงค้างอยู่อย่างนั้น อย่าชล่าใจ ต้องรีบเอามันกลับลงมาให้ได้เท่ากับ New Low ครั้งล่าสุดโดยด่วน ยิ่งช้า ยิ่งลดยาก
   อาหารเช้าที่บ้านผมน่าจะสุดยอดกว่าที่ใดอีกแล้ว (เท่าที่ผมจะหาได้) วันนี้เป็นผัดผักบุ้ง ไข่เจียว บีทรูทย่าง ปลาริวกิว ข้าวกล้อง
   รีบกิน รีบออกไปเฝ้าร้านเหมือนเดิมครับ เทศกาลคนงานขาดมาอีกแล้ว ผมรับหมดทุกหน้าที่ ใครขาดตำแหน่งไหน ผมรับหมด
   บ่ายไปธนาคาร ไม่สรรพากรเขตเพื่อเสียภาษี เข้าบ้านอีกทีตอนบ่ายๆ ช่วงนี้แหละที่เป็นเวลาส่วนตัว เลยมีเวลาว่างจดบันทึกรายงานข้อบกพร่องทีควรปรับปรุงหลังจากงานแข่งส่งให้เจ้าเอกเจ้าไผ่
   ผมทำงานอะไรให้ใคร มักจะทำให้มากเกินกว่าที่เขาคาดหวังครับ จากงานสนามแรกที่ผมไปเป็นกรรมการให้ โดยที่ผมคิดว่าเขาให้ผมทำหน้าที่แค่ให้คะแนนอย่างเดียว ก็เลยไม่อยากยุ่งเรื่องการบริหารจัดการของเขา
   แต่มาครั้งนี้เขาบอกให้ผมจัดการได้หมดทุกอย่างเลย ต้องการอย่างไรก็จัดไปเลย แต่ต้องบอกนักแข่งก่อนในตอนประชุมนักแข่งเท่านั้นเอง ก็เลยได้ทีครับ ประกาศเลยว่าจะเข้มงวดเรื่องเวลา พูดจริงทำจริง กลายเป็นทุกคนทุกฝ่ายชอบกันหมด ผมเองก็ชอบครับ อยากจะฝึกให้นักแข่งมีระเบียบด้วยไง เพราะอีกหน่อยพวกเขาไปแข่งงานอินเตอร์จะเจอกฎยิ่งกว่านี้อีก
   เย็นมีคนชื่อ “เล็ก” โทรมาคุย คนละเล็กกันกับที่เป็นกรรมการดริฟท์กับผมนะ เล็กนี้เขาขี่จักรยาน ผมไม่รู้จักมาก่อนหรอก แต่เขาเห็นผมโพสในเวปจักรยาน ก็เลยโทรมาหรือ จัดไปครับ
   เล็กถามว่าเขาจะใช้แฮนด์ผีเสื้อเพื่อประโยชน์ในด้านย่นระยะอื้อมได้หรือไม่
   ได้สิครับ ย่นมาได้หลายนิ้วเลยด้วย แต่ถ้ารถผิดไซส์ไปเยอะนี่ก็ควรเปลี่ยนรถมากกว่านะ แฮนด์ผีเสื้อช่วยได้กรณีรถใหญ่กว่าตัวสักแค่ 1 ไซส์นี่พอไหว
   บ่ายเพื่อนเรียกประชุมที่ RCA แต่ผมเห็นว่าไม่มีประเด็นใหม่ๆ ในการพูดคุย เลยส่งงานไปให้พวกเขาเสริมเติมแต่งต่อ งานหลังจากผมนี่ไม่ยากแล้ว เกลาๆ เนื้อหาให้เข้าที่หน่อยก็ใช้ได้แล้ว
ช่วงเย็นฝนตกหนัก แต่ตกไม่นาน แค่สัก 20 นาทีเองมั้ง ดีเหมือนกัน แบบนี้น้ำไม่ท่วมครับ

Title: Re: สค 57 2-3 M Storm DC สนาม 3
Post by: O'Pern on August 07, 2014, 06:07:21 pm

7 สค 57
   มิวการบ้านเริ่มเยอะขึ้นทุกวัน ทำเอาผมนอนดึกตามไปด้วย ผลก็คือตื่นสาย เอาจักรยานออกขี่แทนครับ ขี่แค่แบบขำขำ ไม่ได้เหงื่อสักหยด
   ฝนตกชุก แปลงกะเพราที่ปลูกไว้ขึ้นเยอะจนรก ต้องตัดออกมาแบ่งชาวบ้าน เช้านี้เลยมีกะเพราไก่ ได้ใช้ใบกะเพราของเราเองก็ดีหน่อย แต่มันยังไม่หอมเท่ากะเพราแดง
   วันนี้เอารถพ่อออกไปใช้บ้าง จอดนานๆ เดี๋ยวแบตฯพัง ไอ้รถคันนี้พิเศษกว่าชาวบ้าน มันมีแบตฯสองใบหน้าหลัง เปลี่ยนแบตพร้อมกันนี่เกือบสองหมื่นบาท หึหึ
   ช่วงนี้ยังคงมีฝนอยู่เรื่อยๆ บ่าย ค่ำ นี่เอาแล้ว ตั้งเค้ามาแล้ว ตกน้อยบ้าง มากบ้าง กะไม่ค่อยถูก แต่รู้ว่าตกแล้วรถแม่งจะติดมากๆ ก็คงเป็นแบบนี้ทุกที่ล่ะนะ ไม่ใช่เฉพาะกรุงเทพฯหรือว่าเมืองไทยหรอกครับ
   ฝนตก เราก็ขับช้าลง บางคนก็ช้ามาก เพราะสายตาแต่ละคนมันไม่เหมือนกันไง บางทีเจอแบบตกจนที่ปัดน้ำฝนเอาไม่อยู่ ขับได้ไม่ถึง 60 เลย แบบช้าโคตรๆ ยังปัดไม่ทัน แบบนี้ควรหาที่จอดรถพักครับ ผมก็แนะนำแบบนี้ล่ะนะ แต่โดยส่วนตัวแล้วไม่เคยจอดสักที ลุยฝ่าไปแป๊บเดียวก็จะพ้นช่วงแบบตกหนักเว่อร์แล้วล่ะ
   ที่นครสวรรค์มีคนคิดอุปกรณ์ติดตั้งในเครื่องยนต์ดีเซลโดยใช้พลังงานจาก LPG + น้ำมันพืชใช้แล้ว หรือ Bio Diesel + น้ำเปล่าใช้สูตรนี้วิ่งกินเชื้อเพลิงราว 70 สตางค์/กม ไอ้เรื่องคิดอะไรนี่ผมก็นับถือ แต่มาติตรงที่เขาบอกยังไม่ได้จดสิทธิบัตร และกำลังจะจดนี่สิ
   ปัญหาอยู่ตรงนี้ครับ สิ่งที่จะจดสิทธิบัตรได้นั้นต้องยังไม่เคยเผยแพร่ผ่านสื่อใดมาก่อน !!!
   แต่ช่อง 3 มันมาถ่ายเป็นสกู๊ปเสียยาวเหยียดไปแล้ว !!! สมัยก่อนแค่ออกอากาศทั่วประเทศ แต่ทุกวันนี้ออกอากาศทั่วโลก แถมดูย้อนหลังได้อีกด้วย !!!
   นั่นคือเจ้าของจะ “จดสิทธิ์บัตรไม่ได้” ถึงจดได้ ก็จดได้แบบไม่เต็มรูปแบบ อาจได้แค่ชื่อยี่ห้อ ชื่อเรียก อะไรทำนองนี้ จะจดในเรื่องของส่วนผสมไม่ได้แน่ๆ
   ซวยไปครับท่าน อย่าอยากเด่น อย่าอยากดังไม่เข้าเรื่อง หรือจะเป็นเพราะความไม่รู้ก็น่าเห็นใจอย่างยิ่ง
   อยากเด่น อยากดัง ต้องจดสิทธิบัตรให้เรียบร้อยเสียก่อนครับ แล้วคุณจะดังแบบฉุดไม่อยู่
   เช่นเดียวกับข้าวหอมมะลิ หมาไทยหลังอาน แมวไทย ยารักษาโรคเอดส์ และอีกสารพัดงานวิจัย เหล่านี้มักจะลงหนังสือพิมพ์แพร่กระจายข่าวกันก่อนจดสิทธิบัตร หรืออะไรที่เป็นของไทย โดนฝรั่งเขาจดตัดหน้าไปแล้ว ยังดีที่บางประเทศไม่ยอมรับ เพราะมันคือของไทยโดยกำเนิด
   อีกกรณีคือพวกงานวิจัยที่ได้งบจากต่างประเทศ อันนี้พอผลงานออกมา เขาก็นำไปจดเป็นสมบัติของเขาเอง ให้เงินเรา จ้างเรา ยืมมือเรา จะว่าเขาโกงก็ไม่ถูก มันคือวิธีทำธุรกิจของเขาต่างหาก

Title: Re: สค 57 2-3 M Storm DC สนาม 3
Post by: O'Pern on August 08, 2014, 06:36:05 pm

8 สค 57
   นอนดึกตื่นสายแบบเดิมอีกแล้ว หัวค่ำมิวกลับมาบ้านก็คว้าไอโฟนก่อนเลย เรียนพิเศษเยอะแยะแต่ผลการเรียนกลับไม่เท่าไหร่ เรียกว่ายังต้องปรับปรุง มันยังห่างไกลกับความฝัน ถ้ามิวยังคงฝันจะเป็นนักบิน ต้องเรียนให้ได้ดีกว่านี้ถึงจะสามารถสอบเข้าได้
   เช้านี้ได้แค่ขี่จักรยานนิดหน่อย อาหารเช้าวันนี้ดีมาก เป็นเนื้อปลาผัดฉ่า ใส่มะเขือเปาะ มะเขือพวง ถั่วฝักยาว ยังมีแครอทนึ่ง กระเทียมสด ไข่ต้ม เป็นของแกล้ม กินกับข้าวกล้องเช่นเคย

   ใกล้วันแม่ ตามสื่อต่างๆ ทั้งเฟซบุ๊คและไลน์มีเรื่องราวซึ้งๆ ของแม่เผยแพร่กันออกมาเต็มไปหมด ส่วนใหญ่จะเป็นเรื่องแต่งเรียกน้ำตา จริงเท็จไม่มีใครสนใจหรอก สาระมันคืออ่านแล้วคิดถึงแม่ของตัวเราเอง ทุกวันนี้เราตอบแทนบุญคุณแม่ไปเท่าไหร่กันแล้วบ้าง
   ดูคนอื่นแล้วมาย้อนดูตัวเราเองบ้าง ผมมีคำปฏิญาณกับตัวเองไว้คำหนึ่งตั้งแต่สมัยเด็กๆ ว่า “จะไม่ทำให้พ่อ แม่ และคนที่เรารักเสียใจ” ปฏิญาณไว้ในใจคนเดียวเงียบๆ ไม่ใช่คำสาบานอะไร แต่มันคือสิ่งที่ผมทำตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา
   คือเรารู้ตัวเองไงว่าทำอะไรไม่ได้มาก ไม่มีโอกาสก้าวหน้าในโลกธุรกิจเหมือนใครเขา เราก็อยู่ของเราเงียบๆ อาจทำความดีอะไรไม่ได้มากนักก็อย่าหาเรื่องมาให้พ่อแม่ลำบากใจ
   จนถึงวันนี้ก็ยังคงสับสนกับชีวิตนะ จะเลือกครอบครัวดีหรือเลือกเดินทางตามหาความฝันของเราดี ถ้าเป็นคนทั่วไปเขาก็คงเอาทั้งสองอย่าง ผมก็อยากทำอย่างนั้น แต่ฝันของผมมันไม่เหมือนชาวบ้านชาวช่องเขา ถ้าจะตามหาฝัน ผมก็ต้องห่างไกลจากครอบครัว
   ฝันของผมเอง ผมสละได้เพื่อคนอื่น และรู้ดีว่ามันเจ็บปวดเพียงใด จึงบอกลูกเสมอว่า “จงอย่าละทิ้งความฝันของเจ้า” ถ้าลูกคิดจะตอบแทนบุญคุณพ่อแม่ ก็จงไปทำความฝันของเจ้าให้สำเร็จ
   อะไรที่ผมพลาดไปแล้ว ก็ไม่อยากให้ลูกต้องมาซ้ำรอยเก่า 

   ไทยประกันชีวิตออกโฆษณาตัวใหม่สไตล์เรียกน้ำตาออกมาตามเคย เกาะกระแสวันแม่เป๊ะ เป็นเด็กเล่นกีตาร์เปิดหมวกหาเงินรักษาแม่ป่วยโรคมะเร็ง ไอ้บริษัทนี้มันทำโฆษณาออกมาได้ดีมากเลยนะ สร้างภาพลักษณ์อย่างสวยหรู สร้างความผูกพันในครอบครัว ดูแล้วซึ้งกินใจ
   แต่ในโลกแห่งความเป็นจริงมันคือบริษัทประกันที่เหี้ยมากๆ เลย คือใครไม่ป่วย ไม่เคลมเยอะ มันก็ปล่อยไปตามปกติ ชดใช้ให้ตามสมควร ลองเจอคนที่เคลมครั้งละหลายๆ หมื่น แม่งส่งจดหมายมายกเลิกกรมธรรม์เขาเฉยเลย อ้างโน่นอ้างนี่ สุดท้ายมึงเข้าโรงพยาบาลเอง มึงก็จ่ายเอง แปลกที่เรื่องพวกนี้ไม่เคยออกสื่อใดๆ เลย น่าสงสัยกันไหมครับ
   ไทยประกันชีวิต เมืองไทยประกันชีวิต แอกซ่า ฯลฯ อะไรทำนองนี้ เหี้ยและมามุขเดียวกันหมด บริษัทประกันภัยที่ดูแล้วเป็นมืออาชีพจริงๆ ผมว่าคงต้องเป็น AIA นะ (เพราะยังไม่เคยได้ยินใครด่า)
   สุดยอดเกมกลยุทธโคตรๆ อเมริกาเจอญี่ปุ่นเฉือน ประกาศผลิตวัคซีนแก้อีโบลาได้แล้ว อเมริกาเงิบแดก อุตส่าห์เตรียม อุตส่าห์เปิดนำ ชงมาอย่างดี กะจะแดกเอง แต่เสือกโดนปัดแก้วก่อนเข้าปาก อดแดกไป

Title: Re: สค 57 2-3 M Storm DC สนาม 3
Post by: O'Pern on August 10, 2014, 05:30:03 pm

9 สค 57
   วิ่งไป 30 นาที เหงื่อซึมนิดๆ อ่านบางเวปบอกว่าวิ่งแค่นี้พอแล้ว งงสิ แค่นี้เองหรอ เหงื่อแม่งเพิ่งจะเปื้อนตัวหน่อยเดียวเองนะ
   เข้าสู่เทศกาลวันหยุดยาว คสช ประกาศให้วันจันทร์ที่ 11 เป็นวันหยุดเพิ่มอีกหนึ่งวันฟรีๆ แปลกดี กลายเป็นหยุดต่อเนื่อง 4 วัน เสาร์ อาทิตย์ จันทร์ อังคาร (วันแม่)
   ผู้คนคงจะออกต่างจังหวัดกันเยอะ ในกรุงเทพฯรถก็จะน้อยลงอย่างเห็นได้ชัด ไปแน่นตามเมืองใหญ่ใกล้ๆ เช่น หัวหิน พัทยา ฯลฯ
   ในเฟซบุ๊คมีคนบ่นว่ารถติดถ้าไม่ให้เล่นมือถือให้เล่นอะไร
   เฮ้ยย พี่น้อง แล้วไอ้ที่ผ่านมาสิบกว่าปีเอ็งทำอะไรล่ะครับ ผมเกิดมาในยุคโลวเทค ผมไม่เคยใส่ใจกับโทรศัพท์มือถือเลย รถติดผมก็ฟัง จส 100 ฟังข่าว ฟังเทป (ในสมัยนั้น) ติดโหดๆ ก็อ่านหนังสือ หรือหิวก็กิน มันก็มีแค่นี้ ว่างๆ เพลินๆ ดันปิ๊งไอเดียทำธุรกิจอีกด้วย ก็ต้องมีสมุดโน้ทเล็กๆ ติดรถเอาไว้
   ก็เลยไม่เข้าใจคนถาม มันเหมือนกับว่ามือถือคือส่วนหนึงของชีวิตเขาไปแล้วหรือ มันคืออวัยวะส่วนหนึ่งของร่างกายหรือ ขาดมันไม่ได้หรือ คุณจะยอมให้มันเอาเวลาของคุณไปอย่างนั้นเชียวหรือ
งงโคตรๆ เลยกับแนวคิดของคนรุ่นใหม่ ใครมีธุระอะไรก็อีกเรื่องนะ นี่คุยกันถึงว่าตอนรถติดอยู่เฉยๆ แล้วจะให้ทำอะไรในรถ
   โดยส่วนตัวผมถ้าจะให้ลำบากใจก็เฉพาะตอนเปิดดูแผนที่นี่แหละครับ แต่แหม.. แผนที่เราก็ดูกันเป็นภาพรวมอยู่แล้ว จะเพ่งมองก็เหลือบไปสิ หาขายึดมาติดกระจกไว้ ไม่ต้องไปหยิบจับมันซะก็จบเรื่อง
   ห่างๆ ไอ้พวกมือถือ แทปเลทเข้าไว้เป็นดีครับ เราเสียเวลาไปกับไอ้พวกของเหล่านี้มานาน ผมเองก็ใช้เหมือนกัน แต่การใช้ของผมจะใช้ต่อเมื่ออยู่คนเดียวเท่านั้น อยู่กับเพื่อนและครอบครัวนี่ไม่หยิบออกมาเลย ไม่มีการถ่ายรูปอาหาร ไม่มีถ่ายพฤติกรรมคนอื่นมาประจาน ถ่ายตัวเองบ้างแต่น้อยมากๆ หลายๆ เดือนถ่ายสักที
   แต่ถ้าตอนทำงานต้องเปิดไฟล์ ส่งเมลล์ อะไรพวกนี้ถ้าจำเป็นใช้ก็ต้องใช้ครับ คือจะใช้แค่เฉพาะด้านดีของมัน คือสะดวก รวดเร็ว นำไฟล์นำภาพไปพรีเซนต์ลูกค้าได้สะดวก
   สงสารเด็กรุ่นใหม่ๆ นี่แหละครับ เสียเวลาไปกับมัน เสียสุขภาพเพราะไม่ได้ออกกำลังกาย และนั่งในท่าก้มโค้งต่อเนื่อง เสียสายตาที่เพ่งจ้องมองนานๆ ดูยังไงๆ ก็เห็นแต่ข้อเสีย นี่ยังไม่นับเรื่องสื่อลามกและเรื่องที่ไม่เหมาะสมกับวัยของเด็กอีกนะ
   เย็นเข้าไปคอนโด ทำธุระเสร็จก็แวะเข้าไปนั่งเล่นรอมิวเลิกเรียนตอนหัวค่ำ กลับบ้านมิวก็เป็นเหมือนเด็กๆ ยุคใหม่ที่ผมเพิ่งเล่าไป คือรีบคว้าโทรศัพท์ไปเล่นทันที ไม่อยากพูดบ่นมาก ถ้าเขายังไม่ตอบสนอง เราต้องเปลี่ยนกลยุทธในการสอนเขาใหม่ครับ ไม่ใช่บ่นดุว่าแบบเดิมๆ มันจะทำให้หงุดหงิดทั่งเขาและเรา ไม่ส่งผลดีในระยะยาว
   เลี้ยงลูกยุคนี้เหนื่อยกว่ายุคก่อนเยอะมากครับ ผมคิดบวก เลยคิดเสียว่าเป็นการฝึกสมองของผู้เป็นพ่อแม่ ยังไงๆ เด็กก็ถูกเสมอครับ เด็กจะทำเลวอย่างไรคนก็จะมาด่าพ่อแม่เขาแทน

Title: Re: สค 57 2-3 M Storm DC สนาม 3
Post by: O'Pern on August 10, 2014, 05:33:00 pm

10 สค 57
   ตื่นเช้า แต่ดันขี้เกียจเฉยเลย ปกติถ้าไม่ขี่จักรยานก็ต้องออกวิ่ง วันนี้มาฟอร์มเหนือ เดินไปเดินมา หยิบ Uke มาซัดแต่เช้า เล่นเพลงเกียวกับแม่ให้เข้าสถานการณ์ เล่นไปเล่นมา ดันคิดถึงคนที่แม่เขาไม่อยู่แล้ว อืมม คิดแล้วเริ่มเศร้า ลองนึกภาพเขามาเห็นคนอื่นไปกับแม่ คงสะเทือนใจ
   มีพบ มีพลัดพราก และลาจากครับ ถ้าเข้าใจใจสัจธรรมของชีวิตก็จะทำใจได้ แต่เชื่อเถอะ ยังไงก็ยังต้องมีคิดถึงกันอยู่เสมอ
   มาเจอการบ้านของมิวที่ให้แต่งเรียงความเรื่องแม่เข้าให้อีกด้วย เลยกะจะเอาให้อ่านแล้วน้ำตาแตกกันไปข้าง แต่ครูเขาจะเชื่อหรอว่าเด็กแต่งเอง อย่างคราวก่อนบรรยายภาพตามการ์ตูนก็ซัดไปเกือบเต็ม โดนหักคะแนนเพราะไม่ได้ตั้งชื่อเรื่อง มิวเองก็ไม่ได้บอกนี่หว่า ผมก็เลยไม่ได้คิด
   อยู่บ้านว่างๆ ก็จัดเตรียมเอกสารนำเสนอความคิดเห็นเพิ่มเติมในงานดริฟท์ไปเรื่อยๆ ยิ่งนานก็ยิ่งคิดได้เรื่อยๆ ครับ คิดแล้วก็บันทึกไว้ในไฟล์เรื่อยๆ ว่างๆ คงจะนัดเอกกับไผ่คุยกันสักหน่อย อยากช่วยน้องเขาพัฒนารูปแบบงานขึ้นมากว่าที่เป็นอยู่ อยากยกระดับของนักแข่งด้วย
อยู่บ้านทั้งวัน นั่งดูรายการทีวีแบบวิเคราะห์ วันนี้ดูช่องไทยรัฐทีวี
   ช่วงเช้ารายการข่าวก็เล่นง่ายตามสไตล์ “นักเล่าข่าว” ไม่ต้องหาข้อมูลไกลครับ ดูแม่งในเฟซบุ๊คนี่แหละ ก็อปวีดีโอมาโพสแล้วก็อ่านเนื้อหาในเฟซบุ๊คให้คนดูฟัง โหห ง่ายสัสสส มาแนวเดียวกับสรยุทธเลย
มีคนนำภาพจักรยานของ Denny มาโพสลงในเฟซบุ๊ค เป็นจักรยานแนว city bike ใช้พลังงานไฟฟ้าช่วยทดแรงผู้ปั่น ระบบเปลี่ยนเกียร์อัตโนมัติ ออกแบบเฟรมเท่ๆ เรียบๆ บิลท์อินไฟหน้า ไฟท้าย เด่นที่แฮนด์ทรงแบบผีเสื้อแนวเหลี่ยมที่สามารถถอดออกมาเป็นที่ล็อคได้ แต่คาดว่าราคาคงจะแรงตามสไตล์ Made in USA แต่เขาใช้คำว่า Made in Seattle
   เมืองนี้ผมเคยใช้ชีวิตอยู่พักหนึ่งสมัยหนุ่มๆ ชื่อเมือง Seattle แต่อยู่ในรัฐวอชิงตัน อ้อ คนละอันกับวอชิงตัน ดีซี นะ คนละรัฐกัน ผมอยู่เมือง Bellevue ติดกับ Seattle เลย เปรียบเหมือนกับกรุงเทพฯและฝั่งธนฯ เมืองเล็กๆ เงียบๆ ที่ได้ชื่อว่าพูดภาษาอังกฤษได้เพราะที่สุดในสหรัฐอเมริกา
11.00 มีรายการคลายฉงน เผยที่มาของน้ำพริกลงเรือ ผมน่ะรู้ที่มาของมันอยู่แล้ว และคิดว่าใครๆ ก็รู้ แต่แปลกที่ทางรายการกลับเล่าไม่หมด เล่าแค่ครึ่งเดียว บอกแค่ว่าเป็นอาหารของในวังที่ใช้กินกันตอนลงเรือเดินทาง เลยเป็นที่มาของน้ำพริกลงเรือ
   เฮ้ยย พี่ มันมีมากกว่านั้น
   สมัยก่อนจะใช้การสัญจรทางน้ำแทนถนน สมัยของ ร5 ก็เช่นกัน ในครัวก็จะทำอาหารชุดเตรียมไว้ให้ท่านเสวยในเรือ อีกหลายวันถัดมา ก่อนจะลงเรือก็มีคนใกล้ชิดมาสอบถามว่าอยากจะเสวยอะไรดี ล้นเกล้า ร5 ท่านตอบไปทำนองว่า “เอาน้ำพริกแบบที่เคยเอาลงไปกินในเรือคราวก่อน”
   นี่คือเท่าที่ผมอ่านมานะ หากผิดพลาดก้าวล่วงเบื้องสูงขออภัยด้วยครับ

   มิวทำกิจกรรมของห้องไปกันที่บ้านพักคนชราบางแค ไปตั้งแต่เช้า เสร็จสิ้นเอาบ่ายๆ นึกว่าจะกลับบ้านเลย แต่เปล่า บอกจะไปเรียนพิเศษต่ออีก โอ้โห สุดๆ

Title: Re: สค 57 2-3 M Storm DC สนาม 3
Post by: O'Pern on August 11, 2014, 05:44:02 pm

11 สค 57
   หายนะเริ่มมาเยือน น้ำหนักที่ขึ้นมา 2 กก ผมกัดฟันเอาคืนมาได้ 1 แต่สองวันนี้กินมื้อเย็นกับมิวและกับครอบครัว เลยโดนสวนกลับ โดยรวมยังถือว่าโอเคนะ แต่เป้าที่จะมีกล้ามท้องนี่สิ ดูมันห่างไกลไปเรื่อยๆ
   ไม่ได้วิ่งอีกตามเคย เมื่อคืนนอนดึก ดู Thai PBS รายการ Human Ride เขาพาไปชมไต้หวัน ดูๆ ไปก็น่าสนใจดี คือเราชอบจักรยานอยู่แล้วไง เห็นสถานที่สวยๆ ก็อยากไปขี่บ้าง นอนดึก ก็เลยตื่นสายตามฟอร์ม
   วันนี้คนส่วนใหญ่ได้หยุดฟรีเพิ่มอีกหนึ่งวันตามประกาศของ คสช เลยเป็นวันจันทร์ที่รถไม่ติด ร้านขายของผมไม่หยุดหรอกครับ  แถมงานเยอะเสียอีกด้วย

   เข้ามาบ้านตอนบ่าย เงิบแดก งง และโมโหอย่างมากอีกครั้งในรอบหลายเดือน
   พีสาวผมเอาเครื่องเล่นเกม PSP มาให้มิว !!!
   เฮ้ยยย ผมอยากจะให้ลูกห่างๆ ของพวกนี้ แต่ดันมีแต่คนใกล้ตัวพยายามที่จะหามาประเคนให้เล่น
   กูละเชื่อแม่งเล้ยยยย
   ปีก่อนพ่อเอา IPad mini มาให้มิว
   ปีนี้ภรรยาเอา IPhone มาให้มิว
   สามเดือนก่อนติดตั้งระบบ wifi เพื่อให้มิวเล่นเกมได้เต็มที่
   วันนี้มี PSP เพิ่มมาอีกเครื่อง คงจะกลัวว่าเกมที่เล่นอยู่นั้นมันทำลายเด็กไม่พอ
   โอเคๆ กูยอมแล้ว นับจากนี้ฝันของลูกกูที่เขาอยากเป็นนักบินคงไม่ไปถึงไหนแน่ๆ ทำใจไว้ได้เลยว่าการเรียนต้องตกต่ำ ที่สำคัญสุดพวกเขาคงไม่รู้ว่าทุกวันนี้ความอันตรายทางเพศกำลังคุกคามลูกของพวกเราผ่านทางโทรศัพท์สมาร์ทโฟน
   โดยส่วนตัวผมจากประสบการณ์ออนไลน์มา 20 ปี (เริ่มออนไลน์ครั้งแรกในปี 1994) พบว่าอินเทอร์เนทจะเป็นประโยชน์ก็ต่อเมื่อผู้ใช้รู้คุณค่าของมัน ซึ่งเรื่องแบบนี้มันไม่เกิดกับเด็กๆ แน่นอน
   โมโหว่ะ โมโหเหี้ยๆ เลย พวกมึงจะทำลายลูกกูไปถึงไหนวะ

Title: Re: สค 57 2-3 M Storm DC สนาม 3
Post by: O'Pern on August 12, 2014, 06:28:43 pm

12 สค 57
   โมโห หงุดหงิด ต่อมอิ่มอักเสบ เผลอกินก่อนนอน หึหึ น้ำหนักขึ้นมาอีกนิด ยังคนนอนดึกอย่างต่อเนื่อง เมื่อคืนสอนมิวเขียนเรียงความเรื่องแม่ ลองให้เขาคิดเองทำเองดูก่อน กลายเป็นว่ามิวคิดเป็นระบบมาก ทำงานออกมาได้ดี มีแก้เพียงแค่เรื่องคำซ้ำ และความต่อเนื่องของแต่ละประโยค กลายเป็นว่าผมช่วยแค่นิดเดียวเอง เจ๋งดีว่ะ ชมเขานะว่าสุดยอดมาก มิวเองก็รู้สึกดีใจอย่างเห็นได้ชัด (หึหึ กูรู้จุดอ่อนมึงแล้ว ไอ้หมอนี่ต้องชมเยอะๆ)
   เช้านี้ฝืนใจออกวิ่งไป 30 นาที ไม่วิ่งไม่ได้แล้ว เอาไม่ลงแน่ๆ มีเวลาน้อยก็วิ่งน้อยแทนวะ จะชล่าใจเหมือนเมื่อก่อนน้ำหนักมันก็คงจะตีขึ้นมาทีละน้อยๆ เพราะช่วงนี้วันหยุดกินมื้อเย็นกันด้วยไง ถ้าเข้าสู่โหมดปกติคงจะพอคุมได้ง่าย
   เมื่อวานหยุดเรียนอยู่บ้าน 1 วันเต็มๆ นึกว่าเขาขี้เกียจเรียนพิเศษและอยากหยุดพัก ที่ไหนได้ เขาบอกเพราะโรงเรียนปิดต่างหาก แต่วันนี้โรงเรียนเปิด เขาเลยขอไปเรียนเหมือนเดิม
ขอแก้ไขข้อมูลเรื่องน้ำพริกลงเรือเมื่อสองวันก่อน จากเดิมผมใช้ชื่อว่า ร5 ขอเปลี่ยนเป็นองค์หญิงน้อยครับ ท่านสั่งให้เจ้าจอมสดับฯ (ชื่อเต็มยาวมากๆ ) ให้เตรียมสำรับจะนำไปเสวยในเรือ แต่ใจขณะนั้นไม่ใช้เวลาเสวย พอเข้าไปในครัวก็เจอปลาดุกฟู ไข่เค็ม หมูหวาน ฯลฯ ก็เลยนำมายำผสมกันและปรุงรส จนออกมาเป็นอย่างที่เห็น กลายเป็นว่าไม่กี่ยวกับ ร5 ท่านเลย แต่ตำนานความเป็นมาอยู่ในช่วงของรัชกาลที่ 5 เท่านั้นเอง 
วันแม่แห่งชาติ แต่สำหรับผมแล้ว วันแม่ในความคิดของผมก็คือวันเกิดของแม่ตัวเอง คำว่าวันแม่วันพ่อเพิ่งจะมีไม่กี่ปีมานีเองนะ สมัยผมเด็กๆ จะเรียกรวมๆ กันว่าวันเฉลิมพระชนม์พรรษาฯ
   แม่ใครก็แม่มันครับ เราดูแล เราเคารพนับถือกันเอง แต่ทุกวันนี้มันไม่ใช่แล้ว มันกลายเป็นเทรนด์ค่านิยม มันก็ดี ไม่ใช่ไม่ดี แต่คิดดูอีกด้านดีๆ สิ ลองคิดถึงคนที่เขาไม่มีแม่ดูบ้าง
   เด็กกำพร้า เด็กในสถานสงเคราะห์ ฯลฯ พวกเขาเห็นภาพพวกท่านแล้วเขาจะคิดอย่างไร เขาจะรู้สึกอย่างไร มีใครเข้าใจความรู้สึกของพวกเขาบ้างไหม
   ไม่มีหรอกครับ ไม่มีสื่อใดทำเรื่องสวนกระแสแบบนี้ออกมาหรอก คนกลุ่มน้อย คนด้อยสิทธิในสังคม ไม่มีสิทธิออกเสียง
   แต่ผมเห็นใจพวกเขาว่ะ ทำไงดีที่จะช่วยพวกเขาได้ ในขณะที่พวกที่มีแม่ก็ยังคงเฉลิมฉลองกันไปตามประสาครอบครัวมีความสุข
ขอเล่นเพลงนี้มอบให้แก่เด็กๆ ที่ไม่ได้อยู่กับแม่จริงๆ ของเขาก็แล้วกันนะ เจ้าจงอย่าเศร้าคิดท้อแท้น้อยใจ แท้ที่จริงแล้วแม่อยู่ในใจเราเสมอนะ
   (ดนตรี) / C / Cmaj7 / ( 2 รอบ)
         Am       Em      Dm       Cmaj7         Am       Em      Dm       C
น่า นา นา    น๊า นา   น๊า นา   น่า นา       น่า นา นา   น๊า นา   น๊า นา  น่า นา
 F                     Em                       Dm            G        C
คุณครูสั่งให้เขียน เรียงความเรื่องแม่ฉัน บอกให้ส่งให้ทันวันพรุ่งนี้
     F                          Em    Dm                     G
มันยากจังทำไม่ไหว หนูแม่ไม่มี แล้วจะเขียนให้ดียังไง
     F               Em             Dm            G        C
* เป็นห่วงก็ไม่รู้ ดูแลก็ไม่คุ้น กอดแม่อุ่นจริงๆ มันจริงไหม
      F                                 Em          Dm                G     C
   พร้อมหน้ากันทานอาหาร เคยมีแค่ฝันไป ไม่มีเพลงกล่อมใดไม่มี
       
          Dm                         Em                       Dm                    G      C   A
** ห่มผ้าไม่เคยอุ่นเลย กอดหมอนไม่เคยอุ่นใจ นอนหลับไปอย่างเดียวดายทุกที
         Dm                   Em                     Dm                        G
     ไม่มีอะไรจะเขียน ให้ครูได้อ่านพรุ่งนี้ บนหน้ากระดาษก็เลอะน้ำตา
                    C       Em    Am         G       F                      G
*** ถ้าแม่ฟังอยู่ไม่ว่าแม่อยู่ไหน ไม่ว่าแม่เป็นใคร ช่วยส่งรักกลับมา
                    C        Em        Am          G      F          G       C
       ถ้าแม่ฟังอยู่คิดถึงหนูหน่อยหนา หนูขอสัญญาว่าหนูจะเป็นเด็กดี
         Am       Em      Dm       Cmaj7         Am       Em      Dm       C
น่า นา นา    น๊า นา   น๊า นา   น่า นา       น่า นา นา   น๊า นา   น๊า นา  น่า นา

Title: Re: สค 57 2-3 M Storm DC สนาม 3
Post by: O'Pern on August 13, 2014, 05:52:25 pm

13 สค 57
   กัดฟันตื่นมาวิ่งตอนเช้าอีกรอบ ไม่วิ่งไม่ได้แล้วล่ะ น้ำหนักค่อยๆ แอบขึ้นทีละน้อยๆ ระหว่างวันก็ทำได้แค่เดินไปเดินมา ไม่ค่อยได้ยกของหนักแล้ว (หลังเจ็บถาวรไปแล้ว ดีใจด้วยนะมึง)
   เช้านี้จัดไป 1 ชม ก่อนออกวิ่งก็มีขี้เกียจนะ แต่พอใจเรามุ่งมั่น นึกถึงเป้าหมาย มันก็จะฮึดลุยได้เอง เอาคำพูดที่พร่ำสอนลูกนี่แหละมาสอนตัวเองครับ ให้นึกถึงเป้าหมายไว้ให้ชัดเจน ต้องมุ่งมั่น
   ตอนเอาเข้านั้นแสนจะง่าย แค่หยิบเข้าปากเคี้ยวแล้วกลืน แต่ตอนจะเอาออกนี่สิ ดูแสนจะยากเย็น นี่กระมังที่ทำให้คนเป็นโรคอ้วนกันเยอะ
   ออกวิ่ง 0500 ฟ้ายังไม่สว่าง เจอหิ่งห้อยบินตัดหน้า ผมก็วิ่งต่อไปแบบงงๆ ไม่เคยเห็นหิ่งห้อยแถวบ้านมานานมากแล้ว ไม่ต่ำกว่า 20 ปี เคยเห็นแต่ตอนสมัยเด็กๆ มีเยอะเลยด้วย วิ่งไปก็ดีใจไป รู้สึกดีนะ
   ผมมาอยู่บ้านหลังนี้ตั้งแต่ ป5 ก็สามสิบกว่าปีมาแล้ว ถนนหน้าบ้านยังชื่อ ธนบุรี-ปากท่อ เป็นชื่อเรียกแบบบ้านๆ สมัยเก่าเลยที่นิยมเรียกปลายทางของทั้งสองแห่ง แปลว่าเริ่มต้นที่ธนบุรีและสิ้นสุดที่อำเภอปากท่อ จังหวัด ราชบุรี
   แต่ทุกวันนี้มีชื่ออย่างเป็นทางการเท่ๆ ว่าพระราม 2
   ไทยเราชอบทำฉงนครับ มีทั้งชื่อถนนและชื่อสะพาน แถมมันอยู่กันคนละทิศเสียด้วย ตรงนี้ทำเอานักท่องเที่ยวที่เดินทางเองเขางงกันนะ อยู่บนถนนพระราม 2 ขับขึ้นทางด่วนมาหน่อยเดียวก็จะเจอสะพานพระราม 9 ฮ่าๆ เชิญมึงงงต่อไป กูคนไทย บางทีก็ยังไม่เข้าใจเหมือนกัน โดยเฉพาะเรื่องการเปลี่ยนจากสาธรไปเป็นสาทร
   หยุดยาวมา 4 วัน เช้านี้การจราจรกระหึ่มสิครับ รถติดหนักยาวนานแบบนี้ เอารถพ่อออกไปใช้แทน ติดฟิล์มอย่างดี แอร์เย็น เพลงเพราะ ฟังวิทยุคลื่นสูงกว่า 90 Mhz ได้อีกด้วย
   ที่ร้านงานเยอะดีครับ ไม่ได้หยุดนิ่งเลย มีงานจุกๆ จิกๆ ตลอดเวลา
   
ภรรยามาหารือบอกเป็นห่วงลูกกลัวว่ามิวจะสมาธิสั้น อืมม ก็น่าคิดนะ เล่นเกมเยอะซะขนาดนั้น ทำไงได้ล่ะครับ คนรอบข้างเป็นผู้ช่วงกันหาผลิตภัณฑ์สตีฟจ็อบส์มาให้มิวอย่างสม่ำเสมอ
   ก็ต้องคิดบวกเข้าไว้ครับ เด็กที่เป็นโรคสมาธิสั้น ก็จะมีจุดเด่นคือความคิดสร้างสรรค์ (เอ๊ะ แล้วตัวผมเองที่ถนัดงานด้านนี้ จะเป็นโรคนี้เหมือนกันหรือเปล่าวะ)
   ผมเองก็ใช้กลยุทธเหมือนตอนทำธุรกิจมาประยุกต์ใช้กับลูก ทำเหมือนเล่นเกมปั้นลูกให้ประสบความสำเร็จ ซึ่งมันก็ต้องปรับกันไปเรื่อย คิดหาหนทางพลิกแพลงตลอดเวลา คิดบวกเข้าไว้มันก็สนุกดีครับ
เพราะหากไม่คิดบวกมัวแต่เศร้าซึม มันก็จะยิ่งแย่ลงไปกันใหญ่น่ะสิ พ่อไม่มีหรอกนะไอ้พวกไอโฟน ไอแพด ไอพอด มีเพียงแค่ไออุ่นจากจิตใจ มีให้แค่นี้จริงๆ เฝ้ารอเจ้าไปคว้าความฝันอยู่นะลูก
เย็นดูข่าวช่อง 3 สรยุทธแม่งโครตโหดเลย ด้วยความอยากได้ข่าวสุดๆ แม่งไปสัมภาษณ์คนที่เพิ่งถูกช่วยออกมาจากตึกถล่มเมื่อเช้า หลังจากติดในซากตึก 27 ชม
ผู้ป่วยสะโพกหัก ไหปลาร้าหัก แต่สรยุทธแม่งถ่อไปถึงข้างเตียง ให้เขาเล่าเหตุการณ์ให้ฟังหน้าตาเฉย ซักถามเขาอย่างละเอียด ยังกะเขาอยู่ในสภาพปกติ 
เหี้ยยยยย แท้ๆ ควรให้ผู้ป่วยเขาพักนะครับ มึงอยากได้ข่าวก็ส่งคนไปทำข่าว ไปรายงานข่าว หรือจะเจาะลึกก็ไปถามคนอื่น เอาเป็นว่าคนไหนก็ได้ที่ไม่ใช่คนป่วยที่เพิ่งออกมาจากซากตึกเหมือนที่มึงกำลังทำอยู่น่ะ

Title: Re: สค 57 2-3 M Storm DC สนาม 3
Post by: O'Pern on August 14, 2014, 05:45:13 pm

14 สค 57
   ตื่นมาด้วยพลังฮึด วิ่งไป 1.20 ชม มีเวลาเยอะ เลยแบ่งเป็นวิ่งช้าๆ โซน 2 1 ชม วิ่งแบบสลับช่วงความเร็ว (Interval) 15 นาที และเดิน Cool Down 5 นาที ได้เหงื่อเพียบสมใจนึก อืม แบบนี้ค่อยเข้าใกล้เรื่องการลดน้ำหนักเข้ามาหน่อย
   เช้านี้งานเพียบ เข้าไปยกของในโกดัง และขับไปส่งลูกค้าร้านใกล้ๆ คิดบวกเสมอครับ ดีเสียอีก ได้ออกกำลังกาย ใครๆ ก็อิจฉาผม พวกมันนั่งแต่บนโต๊ะ สู้ผมไม่ได้ อยู่นอกบ้านโดนแสงแดดได้วิตามินดีฟรีๆ กระดูกแข็งแกร่งอีกด้วย
   บ่ายไปทำฟัน ฟันบิ่นตั้งสองเดือนก่อนโน้นเพิ่งจะนัดหมอได้นี่แหละครับ ร้านเดิมเก่าแก่ทำกันตั้งแต่เด็ก หมอเห็นฟันแล้วตกใจมาก ทำเอาผมตกใจตามไปด้วย เราชินแล้วไง เห็นมาสองเดือน แต่หมอเพิ่งมาเห็น
   โห ฟันแตกหายไปจนถึงฐานเหงือกเลย ทำครอบฟันยากมากนะ อาจต้องรักษารากฟัน
   คำว่า “รักษารากฟัน” ก็คือหมอจะกรอเนื้อฟันจนแหว่งหายไปหมด เหลือแต่รากฟัน แล้วสร้างหมุดโลหะขึ้นมาเป็นแกนกลางแทนตัวฟันแท้ จากนั้นค่อยทำครอบฟันมาสวมทับ อารมณ์เดียวกับฟันปลอมนี่แหละครับ เพียงแต่ยังมีรากฟันของแท้ปักอยู่บนเหงือก
   ค่าใช้จ่ายระดับหลายหมื่นบาทครับ ผมว่าแม่งแพงพอๆ กับการคลอดลูกเกรดกลางๆ เลยล่ะ
   หมอทำแค่ครอบฟันได้ไหมครับ ผมว่ารากฟันมันยังดีอยู่นะ ยังไม่ต้องรักษาหรอก
   ต่อรองหมอเล็กน้อย หมอเองก็ไม่ได้อยากจะรักษารากฟันคนไข้เท่าไหร่นักหรอก นอกจากอาการมันจะเกินเยียวยาจริงๆ    
   หมอฟันร้านนี้น่าจะแพงเป็นอันดับต้นๆ ของประเทศไทยได้เลย ติดที่ทำกันมาเก่าแก่มากตั้งแต่ผมยังเรียนประถม มันเลยต่อเนื่องมาจนถึงทุกวันนี้
   หมอกลัวว่าเนื้อฟันที่บิ่นหลุดไปจะเปิดให้เชื้อโรคเข้ามาในตัวรากฟันได้ หมอยิ่งแปลกใจที่ผมบอกไม่รู้สึกเสียวฟันใดๆ เลย
   สุดท้ายหมอก็ยอมครับ เลยทำแค่ครอบฟันสวมทับตัวฟันแท้ แต่มีข้อแม้ว่าถ้าอีกหน่อยปวดฟันล่ะก็ ต้องมารื้อออก และทำการรักษารากฟันนะ
   วันนี้ทำพิมพ์ฟันเอาไว้ นัดคราวหน้ามาใส่ พอคิดเงินนี่สิ ถึงกับกระอักเลือด
   9600 บาท ครับ หึหึ เก็บหอมรอบริบมาตั้งนาน เจอหมอฟันทีเดียวถึงกับเซ็งจิต ขากลับขับรถไปก็คิดไปพลาง นี่ขนาดแค่หมอฟันนะ แล้วเกิดเราป่วยเป็นโรคอย่างอื่นด้วยล่ะ ค่าใช้จ่ายมันจะขนาดไหนกัน นึกแล้วสยองแท้
   กลายเป็นช่วยเพิ่มแรงบันดาลใจในการรักษาสุขภาพครับ นี่ผมออกวิ่ง 1 ชม มาได้ติดกันสองวันแล้ว ถ้าทำแบบนี้ได้เหมือนเดือนก่อนๆ น้ำหนักก็คงค่อยๆ ลดลงมาเอง
   หิวนะ กะว่าทำฟันเสร็จแล้วจะหาของกินแถวนั้น แต่อดครับ หมอบอกอย่าเพิ่งเคี้ยวของแข็งและเหนียวในระยะ 2 ชม ผมไม่แน่ใจว่าจะกินอะไรดี ถ้ากินนิ่มๆ คงไม่เป็นไรหรอก เดินไปเดินมาก็เปลี่ยนใจ มีแต่ข้าวของแพงๆ แถมทำร้ายสุขภาพ กลับบ้านดีกว่า
   ปกติจะกลับทางด่วน แต่วันนี้เห็นว่าเป็นช่วงบ่ายๆ ยังไม่เย็นเท่าไหร่ ด้านล่างรถไม่น่าจะติด (ที่จริงอยากประหยัดค่าทางด่วน 50 บาท) ขับสุรวงศ์ไปถึงแยกเดโช ลองเลี้ยวเข้าไปหน่อย ไม่ได้ผ่านถนนเล็กๆ เส้นนี้มาเป็นสิบปี ขับไปเล่นๆ งั้นแหละ ต้องทำชีวิตให้มันแปลกใหม่บ้าง สมองจะได้ตื่นตัว
   แค่ขับรถนี่ก็ฝึกสมองได้นะครับ แค่ใช้เส้นทางแปลกใหม่บ้าง ลองไปแบบมั่วๆ ดูบ้าง ทำอะไรที่นอกเหนือจากที่สมองเราเคยจดจำได้นั้นแหละ ใช่เลย
   ขับรถเส้นทางใหม่ เดินทางด้วยยานพาหนะใหม่ ไปในสถานที่ใหม่ กินใหม่ แปรงฟันมือซ้าย ขับรถพวงมาลัยซ้าย (ถ้ามี) อะไรแปลกใหม่ ใช้ได้หมดครับ
   ถึงบ้านอย่างหิวโหยเลย ไม่ได้กินมื้อกลางวัน ตอนสายก็กินส้มไป 2 ผล กล้วยไข่ขนาดกลาง 1 ผล ปากยังชาจากยาชาไม่หาย หมอบอกอย่ากินของแข็งและเหนียว เลยกินกล้วยน้ำว้า 1 ผล อีกสักพักตามด้วยน้ำเต้าหู้ชุดใหญ่ ใส่ลูกเดือย ถั่วแดง เม็ดแมงลัก
   
   อ่านคนรีวิวจักรยานในเวปแล้วขำมาก ทำนองว่าเอาไปทดสอบแล้วมาเล่านั่นแหละ ขำไอ้ตรงที่เขาบอกว่า “รถคันนี้สอบผ่าน” หึหึ
   รถน่ะมันผ่านอยู่แล้ว มันไปได้ทุกที่แหละ มันขับเคลื่อนด้วยพลังคน มึงนั่นแหละที่คือตัวปัญหา ขี่ผ่านมาได้ก็บอกว่ารถมันสอบผ่าน ลองถ้าขี่ไม่ไหว ก็คงอาจจะมีบอกว่ารถไม่ดี ไม่พร้อม อะไรทำนองนี้หรือเปล่า หรือจะบอกว่าอัตราทดเกียร์ไม่พอ ยางใหญ่เกินไป ฯลฯ แหวะ
   จักรยานมันละเอียดอ่อนมากกว่ารถยนต์อีกนะครับ ละเอียดยิบแทบทุกจุดเลย ขนาดจอดนิ่งๆ ก็ยังรู้ว่ามันเหมาะหรือไม่เหมาะกับเรา ซึงเอาเฉพาะแค่จุดนี้ก็กินขาดด้านความยากในการทดสอบแล้ว ยากกว่าทดสอบรถยนต์เยอะครับ เยอะมากๆ ด้วย
   ขับรถยนต์นี่แป๊บเดียวก็วิจารณ์และเขียนหนังสือได้เป็นหน้าๆ แต่กับจักรยานสักคันนี่ผมคิดแล้วคิดอีก ไม่ใช่ยากธรรมดา แม่งยากโคตรๆ (หมายถึงข้อมูลที่จริงและถูกต้องนะ ไม่ใช่แบบคิดไปเอง)

Title: Re: สค 57 2-3 M Storm DC สนาม 3
Post by: O'Pern on August 15, 2014, 06:32:24 pm

15 สค 57
   แรงไม่เลิกรา เช้านี้ตื่นมาวิ่งได้เพราะนาฬิกาปลุก ซัดไปประมาณ 1 ชม วิ่ง 45 นาที และวิ่งแบบสลับช่วงความเร็วอีก 15 นาที วิ่งเหยาะๆ เพื่อ Cool Down อีก 5 นาที ปิดท้ายด้วยเดินอีก 5 นาที เหงื่อเพียบจริงๆ เสื้อเปียก ชุ่ม โชก สังเกตมองดูหน้าตาตัวเองตอนเหนื่อยๆ แล้วรู้สึกว่ามันสดใสดีนะ เลือดคงไปเลี้ยงที่ผิวหนังทั่วร่างกายได้อย่างเต็มที่ ส่งผลให้ผิวพรรณดี
   อาหารเช้าวันนี้ได้กินเต้าหู้ในรอบหลายๆ วัน ทำเต้าหู้ราดพริก ไข่ต้ม มีบร็อคโคลี่นึ่ง และกระเทียมสดเป็นผักแกล้ม
   ชั่งน้ำหนักแล้วเห็นตัวเลขมันค่อยๆ ลดลงมาก็เริ่มมีกำลังใจ ยังไงก็ต้องเอาให้มันลงมาและสร้างกล้ามท้องสวยๆ ตามเป้าหมายของเราให้ได้
   ยิ่งมีกำลังใจฮึดมากขึ้นเพราะตอนสาย “หนุ่ม” เพื่อนรุ่นน้องที่รู้จักกันในโลกไซเบอร์สมัย 20 ปีก่อนโทรมาคุยด้วย แทบจำไม่ได้ ไม่ได้คุยกันราวสิบปี ทุกวันนี้หนุ่มหันมาขี่จักรยานอย่างจริงจัง ประเด็นที่คุยกันคือเขาอยากขี่ไปหัวหิน เสิร์ชในเวปอ่านเจอบทความที่ผมโพสไว้ในเวป พอรู้ว่าผมเคยขี่ไปแล้ว หนุ่มเลยโทรมาหารือว่าควรใช้เส้นทางใดดี วิ่งพระราม 2 ยาวสุดตลอดถนน หรือจะใช้เส้นคลองโคน บ้านแหลม อันไหนดีกว่ากัน
   ก็ดีกันไปคนละแบบครับ อยู่ที่ว่าเราเน้นแบบไหน แต่คนส่วนใหญ่จะชอบเส้นคลองโคนมากกว่า ผมก็เห็นด้วยนะ เพราะรถน้อยดี เราขี่สบายๆ ข้อเสียก็อย่างที่รู้กันครับ คือลมแรงมาก สองข้างทางเป็นนาเกลือ ร้านค้าไม่ค่อยมี
   คุยไปคุยมา หนุ่มเล่าว่าจำเพื่อนชื่อ “ฤทธิ์” ได้ไหม เขาตายแล้วนะ หัวใจวายตายวันก่อน
   เฮ้ย ตกใจเลย ฤทธิ์เป็นคนทำ Roll Bar ที่ผมออกแบบเองในรถ Mazda MX-5 ทางบ้านเขาทำเกี่ยวกับงานสแตนเลสครับ เลยจัดให้ผมเสียเต็มที่
   หนุ่มเล่าว่าฤทธิ์สุขภาพไม่ดี เป็นโรคเบาหวาน และสารพัดโรค ทั้งๆ ที่อายุแค่ 43 ตัวก็ไม่ได้อ้วนอะไรนัก แต่มีพฤติกรรมชอบกินน้ำหวานน้ำอัดลมเป็นประจำ
   ได้ยินแล้วยิ่งเกิดแรงใจให้หันมาดูแลสุขภาพครับ ต้องเริ่มกันได้แล้วนะ เพราะมันคือหนึ่งในสิ่งที่เราต้องทำไปตลอดชีวิต
   ช่วงเช้ายังคงเอาผลไม้ไปกินที่ทำงานด้วย มีแอ๊ปเปิ้ล และกีวีอย่างละ 2 ผล ผลไม้ควรกินตอนท้องว่างนะครับ ที่พวกผู้ใหญ่ชอบกินหลังอาหารคือไม่ถูกต้อง เราคนรุ่นใหม่แล้ว ปรับเปลี่ยนกันที่รุ่นเราเถิดครับ สอนลูกและคนรุ่นหลังให้เขารู้รักสุขภาพและเดินถูกทาง นี่ผมไม่ได้กินน้ำเย็นนานมากหลายเดือนแล้วนะ กินแต่น้ำเปล่าที่ตั้งนอกตู้เย็นตลอดเลย เช้าตื่นมาก็กินน้ำอุ่น 1 แก้ว มีมะนาวก็บีบมะนาวไป 1 ผล และเอาเปลือกมะนาวมาหั่นฝอยๆ กินแกล้มกับอาหารเช้าอีก ไม่ต้องของดีๆ
   เย็นลุ้นวอลเล่ย์บอลสาวไทย เอาชนะโดมินิกันไป 3-1 ชอบทีมนี้มากๆ แข่งกับทีมใดก็เสียเปรียบด้านรูปร่างตลอด แต่ก็ล้มยักษ์มาได้เรื่อยๆ จุดเด่นของเราที่ผมเห็นคือเขาเล่นกันด้วยความสุข เล่นไปยิ้ม ขำ หัวเราะกันไป น่าจะเป็นทีมเดียวในโลกที่ยิ้มนะ แม้จะไม่เคยเห็นทีมของทุกประเทศในโลก แต่ดูเฉพาะพวกหัวโจกทีมใหญ่ๆ ที่เราเคยพบ ไม่เคยมีทีมใดยิ้มกันอย่างไทยเราเลย
   นี่คือเอกลักษณ์เลยนะ สำคัญมาก ไปแข่งแต่ละครั้งก็เสมือนทูตโปรโมทประเทศไปในตัว เราไปแข่งกีฬาก็จริง แต่ในภาพรวมเราไปในนามของคนไทยด้วยครับ นักกีฬาเป็นอย่างไร คนไทยก็เป็นอย่างนั้น คนนอกเขาเหมารวมหมดแบบนี้แหละ

Title: Re: สค 57 2-3 M Storm DC สนาม 3
Post by: O'Pern on August 17, 2014, 07:23:46 pm

16 สค 57
   เช้านี้ซัดไปอีก 1.10 นาที วิ่งสลับช่วงความเร็ว 15 นาทีหลังนี่หัวในเต้นแรงมาก วิ่งแบบก้าวขายาวๆ รู้สึกหัวเข่าเราต้องรับแรงกระแทกเยอะ เริ่มคิดถึงรองเท้าที่ช่วยซับแรงกระแทก แต่เห็นราคาแล้วท้อใจทันที ยี่ห้อดีๆ นี่ไม่เคยต่ำกว่า 5000 บาท
   บ่ายไปธนาคารในห้าง ซื้อส้มตำแยกน้ำมาเก็บไว้ จะกินตอนไหนก็ไม่รู้ แต่แยกน้ำแล้วมันจะเก็บได้ไง ไม่อืด
   กลับมาคอนโด พักผ่อนที่ห้องนี้ ยังไม่เข้าบ้านเพราะตอนเย็นต้องออกมารับมิวอีก อยู่คอนโดจะเดินทางออกมาสะดวกกว่ามาก
   เย็นลุ้นเชียร์วอลเล่ย์บอลหญิงไทยทางทีวีอีกแล้ว แข่งวันนี้เพื่อจัดอันดับในปีหน้า ที่เราไม่อยู่บ๊วยสุดแล้ว เราได้รองบ๊วย ชนะโดมินิกันมาได้ แต่วันนี้ต้องแข่งกับมือ 2 ของโลกอย่างสหรัฐอเมริกา ผลก็คือเราแพ้ไป 3-2 เซท
   หัวค่ำไปรับมิวที่ห้าง กลับมาบ้านรีบอาบน้ำแล้วก็เล่นโทรศัพท์ เล่น PSP มีอะไรเล่นแม่งหมดเลย
   กลางคืนมิวหาสมุดโน้ทของตัวเองไม่เจอ วิ่งทั่วบ้านเปิดตู้รื้อค้นก็ไม่เจอ ภรรยาช่วยหา แต่ผมบอกไม่ต้องช่วย ให้มิวเขาหาเอง เขารื้อของแล้วไม่ชอบเก็บ ก็ต้องไปหาเอาเอง
   นี่คือการสอนลูกในสไตล์ผมนะ แต่ภรรยากลับไม่ฟัง ช่วยลูกรื้อค้นอยู่นานก็ไม่เจอ จนสุดท้ายก็ไปอาบน้ำ มิวเสียใจ นั่งเศร้าจะร้องไห้ แล้วอีกสักพักเดียวมิวเขาก็หาเจอด้วยตัวเอง
   ผมปรับการเลี้ยงลูกตลอดเวลา เขาเริ่มเข้าวัยรุ่น มีสังคมใหม่ พบเห็นสิ่งต่างๆ นอกบ้านมามาก ผมจะไม่ดูแลเขาเหมือนเด็กเล็กที่คอยทำโน่นทำนี่ให้ตลอด แต่ภรรยายังคงเป็นแบบเดิมอยู่ ตรงนี้ก็พูดลำบากนะ ผมเลยตัดสินใจไม่ว่ากัน แต่ถ้าภรรยาทำตามแนวทางของผม เชื่อว่าระเบียบวินัยของมิวจะดีขึ้นกว่านี้
   อย่างไรก็ตาม ผมยังคงเชื่อว่าพ่อแม่ทุกคนต่างมีแนวทางเป็นของตนเอง แม้ผมจะเชื่อมั่นในความคิดของตัวเองเต็มที่ แต่ผมก็ต้องเคารพการตัดสินของภรรยาเช่นกัน

Title: Re: สค 57 2-3 M Storm DC สนาม 3
Post by: O'Pern on August 17, 2014, 07:28:09 pm

17 สค 57
   วิ่งอีก 1 ชม วันนี้วิ่งแบบโซน 2 ตลอด พักเข่าบ้าง วิ่งเร็วๆ แบบสลับช่วงความเร็วรู้สึกหัวเข่าต้องรับแรงกระแทกเยอะกว่าปกติมาก สงสารมัน กลัวพังเร็วเหมือนกัน เดินสายกลางละกันวะ วิ่งแบบสลับๆ กันไป เร็วบ้าง ช้าบ้าง ทุกอย่างล้วนมีประโยชน์ต่อร่างกายและหัวใจ
   รีบกินข้าว อาบน้ำ เตรียมตัว วันนี้ต้องออกไปข้างนอกกันทั้งบ้าน มิวไปเรียนพิเศษ ส่วนผมกับภรรยาไปโรงเรียนมิว
เช้านี้มีงานประกาศผลสอบของมิว ครูเรียกแจกผลคะแนนสอบรายบุคคล มิวหมายเลข 1 ของห้อง ผมออกไปรับคนแรก หึหึ เห็นคะแนนสอบแล้วตกใจ อ่อนหลายวิชาอย่างมาก โดยเฉพาะภาษาอังกฤษ
   นัดประชุมกันในห้องเรียนลูกเหมือนเดิม ผู้ปกครองก็นั่งที่ของลูกเรา แต่วันนี้ภรรยาผมขอไปด้วย ผมเลยสละสิทธิ์ให้ภรรยานั่งที่ของมิว ส่วนผมนั่งเก้าอี้เสริมด้านหลังห้อง
   ครูกล่าวตักเตือนให้ผู้ปกครองเข้มงวดกับเด็กในเรื่องระเบียบวินัยทุกด้าน ยามว่างเด็กหลายคนชอบเอามือถือมาเล่น พูดคุย เล่น เสียงดัง เอาขนมมากินในห้อง บางครั้งมีกระทบกระทั่งชกต่อย ฯลฯ
   ครูเอ่ยชื่อใครพ่อแม่ก็รับไปปรับปรุงกันเองครับ มิวได้รับคมตรงเข้าได้กับทุกคนในห้อง ส่วนข้อเสียของมิวก็คงมีแหละ เพียงแต่ครูยังไม่เห็นว่ามันเป็นปัญหา จึงไม่ได้รายงานผู้ปกครอง
ใกล้เที่ยงพิธีก็เสร็จครับ ก่อนกลับบ้านแวะบิ๊กซี หาซื้อของใช้เข้าบ้าน ภรรยาชวนกิน MK โอเค จัดไป ตามใจคนอื่นเขาบ้าง ผมมาคนเดียวไม่เคยเข้ากินร้านในห้างเลย มากินสุกี้ผมจะเน้นผักแปลกใหม่ที่ปกติไม่ค่อยได้กิน เช่นตั้งโอ๋ ปวยเล้ง เห็นชิเมจิ เห็ดหอม เต้าหู้ญี่ปุ่น ฯลฯ ไม่ค่อยเน้นเนื้อสัตว์เท่าไหร่ กินแค่กุ้งนิดหน่อย แค่นี้ก็อิ่มแล้วครับ
   ภรรยาเดินผ่านมิสเตอร์โดนัท เห็นกระติกน้ำคิทตี้แล้วถูกใจ แต่ต้องซื้อโดนัท 4 ชิ้นพร้อมบวกเงิน 129 บาท เขาคิดสักพักแล้วก็ใจอ่อน ต้องมนต์สะกดของปีศาจคิตตี้ มาลงที่ผมสิเพราะให้ช่วยหารโดนัท 2 ชิ้น ผมไม่ได้กินของพวกนี้เป็นสิบปี แต่เคยกินโดนัทชื่อพอนเดอร์ริง (ตอนประชุมแล้วเด็กๆ ซื้อมาให้เป็นของว่าง) เลือกแบบไม่มีน้ำตาล แต่พนักงานบอกหมด เลยจำใจเลือกแบบหน้าช็อคโกแลต
   กลับบ้านรีบกินครับ มันเก็บไว้แล้วไม่อร่อย รีบกำจัดมันให้หมดๆ ไปซะ จะได้จบสิ้นกันเสียที หลังจากนี้คงไม่กินอะไรอีกแล้ว แต่…
   อีกสักพัก ดี (แม่บ้าน) มาเคาะประตู เอาเผือกเส้นทอดเองมาให้จานใหญ่ บอกว่าทำเองที่บ้าน เอามาให้ลองชิม !!!
   หึหึ จัดไปครับ มีทั้งแบบเผือกเส้นแห้งๆ กับแบบชุปแป้งทอดบางๆ กรอบอร่อยดี
   กลางวันก็กิน MK จนอิ่ม กลับมาก็โดนัท 2 ชิ้น แล้วนี่เพิ่งจะซัดเผือกทอดไปอีกจาน แถมอยู่ในช่วงกำลังควบคุมน้ำหนัก นี่ยังดีนะที่ตอนเช้าออกวิ่ง เพราะมันจะทำให้ระบบเผาผลาญอาหารทำงานได้ดีขึ้นกว่าปกติหน่อยหนึ่ง
   เจอข้อความในเฟซบุ๊คมั่วๆ มาแนวเดียวกับ Fw Mail สมัยสิบกว่าปีก่อน เขาแนะนำให้ดื่มน้ำมะนาว ผสมน้ำผึ้ง ก่อนนอน บอกลดไขมันได้ดีมาก
   หึหึ ไอ้มั่ว กินน้ำผึ้งก่อนนอน มีแต่โคตรอ้วนครับ น้ำผึ้งธรรมชาติจริง มีน้ำตาล 3 อย่างครบก็จริง แต่ตราบใดกินของที่ให้พลังสูงแล้วนอนล่ะก็ … หายนะมาเยือน
   ไอ้สูตรนี้ดีจริง แต่ควรกินตอนเช้าครับ มันไม่ได้เร่งรีดไขมันอะไรหรอกนะ อาจแค่ช่วยทำให้ขับถ่ายคล่อง (ในกรณีคนที่มีปัญหา) เท่านั้นเอง
   จำไว้เลยนะครับ ไม่มีของที่ให้พลังงานชนิดใดกินแล้วไม่อ้วน และวิธีลดความอ้วนก็คือออกกำลังกายและคุมอาหาร มีเท่านี้จริงๆ อ้อ อย่าลืมว่าต้องกินให้น้อยกว่าที่เราใช้พลังงานไปในแต่ละวันด้วยครับ
   เย็นเชียร์วอลเล่ย์บอลสาวไทยอีกครั้ง วันนี้เจอกับแชมป์โลกคือบราซิล หึหึ ไม่มีปาฏิหาริย์ครับ โดนไป 3-0 สามเซ็ทรวด ได้เห็นลีลาของทีมเทพฯ แล้วเขาสุดจริงๆ จัดได้แบบตามสั่ง มีตัวทำคะแนนหลายตัว เสิร์ฟเก่งทุกคน ไว คล่อง
   เก็บความพ่ายแพ้ไปเป็นบทเรียนครับ

Title: Re: สค 57 2-3 M Storm DC สนาม 3
Post by: O'Pern on August 19, 2014, 06:22:15 pm

18 สค 57
   ตื่นแต่เช้า แต่เสือกฝนตก เซ็งจัดเลย แต่งตัวอย่างดีแล้วนะนั่น เลยมาเล่น Uke แทน เล่นได้สัก 10 นาทีฝนก็หาย เลยรีบออกวิ่งทันที ตอนวิ่งก็เจอฝนปรอยๆ นะ แต่ก็ลุยครับ เห็นเพื่อนๆ ป่วยไม่สบายกันเยอะ แรกๆ ก็นึกกลัว แต่อีกใจก็อยากลองของ อยากจะรู้ว่าร่างกายเราแกร่งเพียงใด วิ่งมาตั้ง 8 เดือน ภูมิคุ้มกันของเราเจ๋งขนาดไหน
   มื้อเช้านี้มาแปลก เอาเส้นบุกมาผัดแบบมักโรนี ก็โอเคดีนะ ให้พลังงานน้อยหน่อย รสชาติสู้เส้นมักโรนีไม่ได้หรอก แต่อยากผอมไง เลยลองดู พอกินได้ครับ ไว้คราวหน้าเอามาลองทำเป็นแนวก๋วยเตี๋ยวผัดบ้าง
   ออกจากบ้านตอนเช้า เจอฝนเทลงมาอีกแล้ว โห รถติดแบบแหง็กๆ แน่เลย เลี่ยงไม่ได้ก็ต้องอดทนกันไปครับ ระบบขนส่งของบ้านเรายังต้องพัฒนาอีกเยอะ ผู้คนก็แห่มาใช้รถส่วนตัวกันมากขึ้น ผลก็เลยเป็นอย่างที่เห็น
   สงสารพวกเด็กที่ต้องไปโรงเรียนเองน่ะครับ ผมเองก็เคยอยู่ในสภาวะแบบนั้นมาก่อน มันก็ปรับตัวของมันได้นะ ตอนเด็กเราไม่เคยคิดว่าฝนคือปัญหาอะไรสักนิด จนทุกวันนี้ผมก็เอากลยุทธวิธีคิดสมัยเด็กมาประยุกต์เข้ากับโลกธุรกิจ จนได้คำเท่ๆ ออกมาว่า
   “ถ้าคุณคิดว่ามันคือปัญหา มันก็จะเป็นปัญหา”
   เท่วะ แบบพูดแล้วหล่อเลย เฮ้ย อันนี้คิดเองนะ ไม่ได้ก็อปใครเขามาบอกต่อ
   บ่ายเข้ามาคอนโด อยู่จนเย็นแล้วเลยไปรับลูกกลับบ้าน ติดกล้วยน้ำว้ามาด้วย 4 ผล หึหึ ซัดเรียบครับ มาห้องนี้ทีไรแทบไม่อยากกลับบ้าน อากาศดี ลมพัดแรง อยู่ทั้งวันไม่ต้องเปิดแอร์ นั่งเอนนอนนานๆ หน่อยอาจหลับได้ง่ายๆ
   เย็นไปรับลูกที่ร้านขายของ ขากลับแวะกินร้าน 49 สเต็คหน้าปากซอย ผมไม่อยากกิน แต่นั่งสักพักเริ่มหิว เลยสั่งยำวุ้นเส้นมาลองกิน รสชาติงั้นๆ ครับ ไม่คุ้มค่าเงิน 120 บาท
   เมื่อก่อนสั่งซี่โครงหมูบาร์บีคิวกินครับ แต่ล่าสุดนี้เนื้อเหนียวระดับโคตรๆ เลย ใจอยากเข้าไปสอนคนทำในครัว อยากจะบอกวิธีที่ทำให้เนื้อซี่โครงนุ่ม หลุดร่อนจากกระดูกง่ายๆ แต่คิดแล้วไม่กล้าเข้าไปคุย กลัวเขาว่าเสือก
   วิธีทำซี่โครงหมูให้นุ่ม เนื้อหลุดร่อน เคี้ยวง่าย กินง่าย ไม่เหนียว ก็คือ ก่อนนำมาปรุงอาหาร เราต้องเอาซี่โครงไปต้มให้สุกเสียก่อนครับ จากนั้นจะเอาไปปิ้ง ย่าง ฯลฯ หรือทำอะไรก็ตามอัธยาศัยได้เลย มันไม่เห็นจะเป็นเคล็ดลับอะไรสักหน่อย ขนาดผมไม่ได้ทำครัวยังรู้เลย แปลกว่ะ ทำไมพวกทำอาหารมืออาชีพเขาไม่รู้กันวะ งง

Title: Re: สค 57 2-3 M Storm DC สนาม 3
Post by: O'Pern on August 19, 2014, 06:29:50 pm

19 สค 57
   กัดฟันตื่นแต่เช้า แล้วก็ซัดไปอีก 1 ชม วิ่งโซน 2 ตลอด ปิดท้ายด้วยการเดินเบาๆ อีก 5 นาที พอใกล้ถึงบ้านฝนตกพอดี รอดๆ
   เมื่อวานกินกล้วยน้ำว้าไป 5 ผล เช้าถ่ายออกมาสีเหมือนกล้วยเลย อิอิ เหลืองนวลเชียว ตอนกินแครอทเยอะๆ ก็ออกมาเป็นสีส้มๆ นะ ส่วนถ้ากินโอริโอ้เยอะหน่อยนี่เป็นสีดำเลย จริงๆ นะ ไม่ได้โม้
   เช้านี้กินกระเพราเต้าหู้ ใช้เต้าหู้ญี่ปุ่นมาทำ อร่อยดีครับ แกล้มกับแครอทลวก เปลือกมะนาวหั่นฝอย (อันนี้เลียนแบบลุงบ็อบมา) กินกับข้าวกล้องเหมือนเดิม แต่ก็เปลี่ยนลักษณะของข้าวกล้องไปเรื่อยๆ นะ มีอะไร แนวไหนมา ลองหมด
   ดูข่าวกีฬาฟุตบอล เราก็เห็นนักบอลชกต่อยกันจนชินตา แต่วันนี้แม่งโหดเหี้ยกว่านั้น คือนักกีฬาสองทีมกำลังถกเถียงกันอยู่ กรรมการก็เข้ามาเคลียร์ เขากำลังคุยกันอยู่ดีๆ มีคนหนึ่งแม่งวิ่งเข้ามากระโดดถีบที่ใบหน้าของนักกีฬาฝ่ายตรงข้าม เห็นแล้วอึ้งแดก ไม่น่าเชื่อว่าแม่งจะเป็นนักกีฬา
   รองเท้าสตั๊ดมันมีปุ่มแหลมๆ นะครับ แล้วมึงไปถีบหน้าเขา ไม่อยากนึกว่ามึงต้องชดใช้กรรมสักแค่ไหน แต่เบื้องต้นสมาคมฟุตบอลเขาแบนมึงตลอดชีวิตไปแล้ว
   เช้าอยู่ที่ทำงานจนถึงบ่าย ภรรยานึกขึ้นได้บอกว่ามีบัตรเงินสดของแมคโครอยู่ใบหนึ่ง ใช้เป็นส่วนลดได้ 500 บาท หมดอายุวันนี้ !!! จะซื้ออะไรก็ไปซื้อซะ
   งงเลย ทุกทีไปซื้อของก็จะมีโจทย์ให้ว่าจะเอาอะไรบ้าง มาวันนี้เปิดอิสระ ผมไปแมคโครหลายครั้งมาก แต่ก็ไม่เคยเดินเล่นแบบช็อปปิ้ง ทุกครั่งที่ไปก็คือการเบิกสินค้าที่สั่งเอาไว้ล่วงหน้าแล้ว คือไปถึงก็ยกแบกขึ้นรถอย่างเดียว
   นี่เป็นครั้งแรกที่มาสไตล์เดินเล่นครับ ก็ถือว่าเปิดสมองดี เห็นข้าวของต่างๆ มากมาย ที่ชอบสุดคือแผนกผักและสมุนไพร มีชุดทำต้มยำด้วยนะ เขาจัดของแห้งอย่างละนิดละหน่อยแพ็ครวมกัน ขาย 15 บาท กะจะเอามาลองทำดูเผื่อตอนไปขี่จักรยานแล้วนอนเต้นท์จะได้โชว์เท่เพื่อนๆ ว่ากูทำต้มยำกิน แต่สุดท้ายก็เปลี่ยนใจ ไม่รู้เมื่อไหร่จะมีโอกาสได้ไปแบบนั้น
   จะซื้อถั่วก็ลังเล ก็เพราะถั่วลิสงมันอ้วนมาก เลยเอาน้ำมะเขือเทศมา 2 ลิตร ถั่วรวมผสมกันหลายๆ อย่างอีกถุง เดินดูขนมหลอกเด็กด้วยนะ ดูเพื่อเปิดสมองน่ะ ไม่ได้ซื้อมาสักอย่าง แต่พอเจอ แผนกสมุนไพรนี่สิ ชอบมาก
   ผัก ผลไม้ ผมกินมาต่อเนื่องหลายปีมาก เพิ่งจะมาปีนี้แหละ ที่ผมเพิ่มเรื่องสมุนไพรเข้ามาอีก สมุนไพรไทยเยอะแยะมากมายก็ยังกินไม่ค่อยจะทันอยู่แล้ว หลายอย่างผมรู้จักนะ แต่ไม่รู้ว่าจะเอามากินวิธีใดดี ที่หมุนเวียนกินอยู่ก็แค่ไม่กี่อย่าง บ่อยสุดก็คือขิง กินจากไก่ผัดขิง ข่า ตะไคร้ หอมแดง ก็กินจากอาหารพวกต้มยำ นี่ถ้ากินพวกอาหารอินเดีย กรุหม่า มัสมั่น ก็คงได้สมุนไพรฉีกแนวไปอีก แต่แกงแนวนี้ต้องกินกับโรตี หรือแป้งนาน หึหึ เกรงว่าจะอ้วนกว่าเดิมนี่สิ
   กลับมาบ้านนี่อย่างหิวอีกแล้ว ของกินก็เพียบพร้อมจริงๆ มีปั่นสิบ ถั่วทอด นั่งอ่านข่าวไป หยิบกินไปทีละนิดๆ ไม่น่าเชื่อว่าแม่งหมดได้อย่างง่ายดาย โหห โหดสัส
   ฉิบหายแล้วครับท่านผู้ชม วิ่งมาตั้งหลายวันลดไปได้หน่อยเดียว วันอาทิตย์กินแค่โดนัทสองชิ้น แม่งขึ้นมาเกือบจะ 1 กก
   พรุ่งนี้เช้าเหนื่อยอีกแล้วสินะ

Title: Re: สค 57 2-3 M Storm DC สนาม 3
Post by: O'Pern on August 20, 2014, 05:59:59 pm

20 สค 57
   ตั้งนาฬิกาปลุกมาหลายวัน แต่นาฬิกาในร่างกายเริ่มคุ้นแล้ว กลับมาตื่นก่อนนาฬิกาปลุกได้ 2 วันแล้ว เช้านี้วิ่งโซน 2 ไป 1 ชม ต่อด้วยเดินอีก 5 นาที อากาศเย็นๆ เหงื่อเลยไม่เยอะมากนัก
   เอาเห็ดชิเมจิที่ซื้อมาเมื่อวานมาทอด คลุกแป้งบางๆ กินกับน้ำจิ้มสัปปะรด แปลกๆ ดีครับ ทุกทีกินแต่น้ำจิ้มบ๊วย มีผัดหอยลายอีกจาน ใส่ใบโหระพาเพียบๆ กระเทียมสด เปลือกมะนาวฝานบางๆ กินกับข้าวกล้อง
   อยู่ที่ทำงานก็กินกล้วยน้ำว้าไปอีก 2 ผล พออยู่ได้ถึงเที่ยง แต่พอตกบ่ายนี่สิ เข้ามาบ้านด้วยอาการหิวโหยทุกวัน อารมณ์เช่นนี้น่ากลัวยิ่งนัก รีบจัดแตงโมทีอยู่ในตู้เย็นกล่องใหญ่ทันที
   ผลไม้นี่เราควรกินตอนท้องว่างนะครับ ที่ไปตามงานเลี้ยงแล้วมักกินกันหลังอาหาร บอกว่าล้างปากนั่นไม่ดีเลย
   แป๊บเดียวหมด ตามด้วยถั่วรวมที่เพิ่งซื้อมาจากแมคโครเมื่อวาน อืมม ไอ้นี่ต้องระวังอย่างมาก อ้วนได้ง่ายๆ เลยล่ะ มีประโยชน์สูงก็จริง พลังงานที่มันให้ก็สูงตามไปด้วยเหมือนกัน
   ว่างๆ เปิดคอมฯ ทำงานเอกสารต่อ พบว่ามีเรื่องสั้นแต่งค้างอยู่มากมาย บางอันมีแค่โครงเรื่อง บางอันมีแค่ฉากไฮไลท์ ทำยังกะบทภาพยนตร์เลย ยังไม่มีโอกาสก็ค่อยๆ ทำกันไปเรื่อยๆ ครับ อดทนรอวันของเรา
   เจองานค้างๆ อยู่เพียบ ส่วนใหญ่เป็นงานที่ต้องอาศัยคนอื่นในการประสานงานให้ ระบบงานในบ้านเราเน้นที่เครื่อข่ายคนรู้จักแนะนำกันมา ถ้าไม่มีเส้นสาย ไม่รู้จักผู้ใหญ่ ไม่รู้จักใครล่ะก็ งานของคุณจะยากขึ้นเป็นเท่าตัว
   งานที่ผมทำส่วนใหญ่ก็เลยเป็นงานที่จบได้ที่ตัวผมเองคนเดียวล้วนๆ สะดวก รวดเร็ว ง่าย ประหยัด ส่วนใหญ่ก็งานดีไซน์ งานเขียน งานด้านครีเอทีฟต่างๆ นี่แหละของถนัดเลย ใครชอบของแปลก ใหม่ ไม่ซ้ำใคร ไม่มีก็อป ขอให้บอก
   การที่เราชอบงานด้านความคิดสร้างสรรค์ของผมนี่มันมาจากการอยู่คนเดียวครับ นานๆ เข้าก็เริ่มคุ้นกับการใช้ชีวิตอยู่กับตัวเอง และอยู่กับจิตใจ จนในที่สุดก็รู้ว่าเราต้องการอะไรในชีวิต และเมื่อกำหนดเป้าหมายได้แล้ว เราก็ลงมือทำกันทันที
   แต่ระหว่างทางมันก็มีอุปสรรค์บ้างแหละครับ ก็ถือเสียว่าคือบททดสอบความอุตสาหะของเราว่าแกร่งจริงไหม
   
   ปรากฏการณ์ Ice Bucket ฮอทฮิทไปทั่วโลก แต่น่าเสียดายที่คนไทยส่วนใหญ่เข้าใจเพียงแค่ว่ามันคือเกมเทน้ำเย็นราดตัว คนดังทำกันหลายคน ชาวบ้านก็เลยเอาบ้าง คือเอาน้ำเทราดหัวแล้วถ่ายคลิปลงเฟซบุ๊ค
   แต่ต้นกำเนิดมันมีมากกว่านั้น มันคือแคมเปญการบริจาคเงินให้แก่ผู้ป่วย ทำนองเอาคนดังมาสร้างกระแส ซึ่งก็ประสพความสำเร็จดีนะ

Title: Re: สค 57 2-3 M Storm DC สนาม 3
Post by: O'Pern on August 26, 2014, 05:54:57 pm

21 สค 57
   จัดไปอีก 1 ชม ขำขำ ถ้าทำแบบนี้ได้ต่อเนื่องกันทุกวัน มันก็น่าจะลดลงมาได้เรื่อยๆ เหมือนเมื่อก่อนนะ
   วันนี้ผมต้องอยู่เฝ้าร้านตลอดวัน เลยออกไปคันเดียวกับภรรยา เพื่อขากลับจะได้กลับด้วยกัน
   เช้าไปส่งมิวที่โรงเรียน วนรถกลับมาร้านขายของ ช่วงนี้ผมรับหน้าที่ขี่จักรยานจดออเดอร์อีกครั้ง ก็ดีครับ ได้ยืดเส้นยืดสายหน่อย ได้โดนสายลม โดนแดด แบบนี้สิเรียกว่าชีวิต
   บรรยากาศเดิมๆ เหงาๆ หน่อย ช่วงกลางสัปดาห์ยอดขายจะตกลงจากปกติ โดยเฉพาะอย่างยิ่งถ้าตรงกับวันล็อตเตอรี่ออกนะ ชาวบ้านไม่ค้าขายกันเลย มัวแต่มุ่งแทงหวย ส่งหวย ฯลฯ น่าสงสารที่คิดจะรวยทางลัด แต่ต้องมาจนทางตรง
   ก่อนกลับบ้าน ชวนกันแวะกิน MK อีกแล้ว ไม่อยากกินมื้อดึกเล้ยย นี่ก็ทุ่มกว่าเข้าไปแล้วด้วย แต่มากับลูกและภรรยาครับ ก็เลยหยวนๆ สั่งเฉพาะผัก เห็ด ฟักทอง วุ้นเส้น แต่ไม่มีใครช่วยกิน แถมยังแต่ละคนยังเหลือของให้ผมจัดการต่อ รู้สึกชัดเจนว่าอิ่มมาก กินเพราะเสียดายของ เพราะมันดีต่อสุขภาพ เช่น เต้าหู้ เนื้อกุ้ง ผักหลากหลายชนิด แต่ของดีๆ ถ้ากินเยอะมันก็ให้โทษต่อร่างกายได้เช่นกัน
   น้ำหนักของเดิมยังเอาลงมาให้เท่ากับตอน New Low ล่าสุดไม่ได้ คืนนี้ยังเติมเข้าไปอีก แล้วเมื่อไหร่จะมีกล้ามท้องกันได้ล่ะนี่

Title: Re: สค 57 2-3 M Storm DC สนาม 3
Post by: O'Pern on August 26, 2014, 05:56:12 pm

22 สค 57
   เช้านี้วิ่งได้แค่  50 นาที นอนแล้วไม่อยากลุก สงสัยจะอิ่มจัดตั้งแต่เมื่อคืน แต่ก็ฝืนร่างกายลุกขึ้นมาครับ พอวิ่งไปได้สัก 100 เมตร ก็ค่อยตื่นตัวหน่อย
   เช้านี้เอาเต้าหู้ไข่มาคลุกแป้งบางๆ แล้วทอด ราดด้วยกระเพราไก่ รสชาติดีครับ เต้าหู้รสชาติเหมือนในร้านฟูจิเป๊ะเลย ในร้านขายโคตรแพงครับ ต้นทุนทำเองนี่ไม่ถึง 10 บาท
   หลังอาหารเช้ามาชั่งน้ำหนักดู หึหึ สมน้ำหน้ามึง น้ำหนักขึ้นมาอีก 1 กก กลายเป็นห่างจาก New Low มากถึง 3 กก เข้าไปแล้ว หึหึ    O’Pern มึงเหนื่อยแน่
   เห็นทีคงจะต้องยอมเข้ายิมฯ แล้วล่ะ ทั้งๆ ที่ไม่ชอบเอาเสียเลย ไม่รู้สิ ไม่ชอบบรรยากาศ ขนาดที่คอนโดมีห้องออกำลังกายสวยๆ ริมน้ำแล้วนะ ผมยังไม่ชอบเลย โดยเฉพาะอย่างยิ่งตอนคนเยอะๆ นี่ผมเดินออกเลย บอกไม่ถูก มันเหมือนแย่งกันเล่น ออกไปขี่จักรยานเองคนเดียวมีความสุขมากกว่า
   อืม ใช่สินะ ผมดำเนินชีวิตโดยเน้นเอาความสุขเป็นที่ตั้ง ไอ้คำพูดเท่ๆ แนวนี้ส่วนใหญ่คนรวยแล้วเขาพูดกันนะ ผมไม่ได้มีเงินอะไรกับเขาเลยแม้แต่น้อย แต่ก็เสือกคิดเท่ทำเท่เหมือนเขา
   เปล่าเลย ไม่ได้เลียนแบบเขาหรอก ความสุขของผมนะ บ่อยครั้งมันเป็นการทำเพื่อคนอื่นเสียมากกว่า ทำเพื่อครอบครัว ทำเพื่อลูก คนที่เรารักเขามีความสุข แม้เราจะทุกข์ มันก็โอเคนะ ตรรกะเห่ยๆ ของผมมันก็เป็นอย่างนี้แหละ
ปรากฏการณ์แมงกะพรุนหลากสีปีนี้ขึ้นที่อุทยานแห่งชาติเขาแหลมหญ้า จ ระยอง อุทยานแห่งนี้ผมคุ้นมาก เพราะบ้านพักของพี่สาวที่หาดแม่รำพึงก็อยู่ในเขตของอุทยานแห่งชาตินี้ด้วย
   อืมม ไม่ได้ไปบ้านระยองหลังนี้นานเป็นปีแล้วนะนี่ สมัยก่อนตอนเรียนมหาวิทยาลัยไปบ่อยมาก ช่วงนั้นชีวิตมีอิสระสุดๆ แล้ว มีจักรยานเสือหมอบวางอยู่เบาะหลัง มีวินเซอร์ฟวางบนหลังคารถ ท้ายรถมีสเกตบอร์ดอีกอัน ครบๆ แล้ว งานอดิเรกของผมแม่งมีแต่เล่นกีฬาล้วนๆ เลย

Title: Re: สค 57 2-3 M Storm DC สนาม 3
Post by: O'Pern on August 26, 2014, 05:57:39 pm

23 สค 57
   วิ่งอีก 1 ชม ครับ วันนี้มีมีทติ้งของกลุ่มเพื่อนเก่าที่โรงแรมของเขาแถวบางปะกง ผมนัดอ้อย (เพื่อนเก่า) ไว้ที่คอนโด แต่เอาเข้าจริงเขาบอกให้ไปรับที่สีลมแทน งงสิ แต่ก็โอเค จัดไป
   แผนเดิมคือออกแต่เช้า และแวะตลาดน้ำคลองสวน 100 ปี หาของกิน ไหว้หลวงพ่อโสธร แล้วก็รอกลุ่มใหญ่ที่วัดนี้กินมื้อกลางวันกันก่อน จากนั้นค่อยเข้าโรงแรมที่พัก
   แผนจริงเปลี่ยนครับ ออกสาย 0800 เลย รถผมไม่มีฟิล์มกรองแสงไง วิ่งไปทางภาคตะวันออกก็จะเจอแดดแรงตลอดทาง และขากลับตอนบ่ายก็จะเจอแบบเดียวกัน หึหึ
   อ้อยชวนกินก๋วยเตี๋ยวร้านที่เขาชอบ รสชาติพอใช้ได้ครับ แต่ใส่เครื่องเสียเยอะจนไม่น่ากิน แนวเดียวกับก๋วยเตี๋ยวทะเลแถวจันทรบุรีน่ะ แต่นี่เป็นก๋วยเตียวหมู ชามละ 50 บาท เส้นนิดเดียว ที่เหลือเป็นหมูสารพัดแบบและเกี๊ยวปลา
   ผมไปถึงวัดก่อนใครเพื่อน คนยังไม่เยอะมาก ก็เลยกราบไหว้หลวงพ่อโสธรก่อน ถ้ารอกันจะยิ่งสายและคนเยอะครับ มาก่อน ไหว้ก่อน ทั้งที่อุโบสถหลังเก่า และหลังใหม่ เสร็จแล้วก็เดินไปชมริมน้ำ แต่แดดแรงโคตร เลยกลับไปนั่งรอเพื่อนในอุโบสถหลังใหม่ ไปดื่มด่ำกับบรรยากาศในโบสถ์
   สักพักเพื่อนทยอยกันมา อุ้ยในฐานะเจ้าถิ่น พากินร้าน “ชวนมา” เป็นร้านอาหารบรรยากาศดี ริมน้ำ รสชาติดี ราคากลางๆ แถมอยู่ติดกับรั้ววัดเลย สะดวกมาก แต่เดินฝ่าแดดร้อนหน่อยนะ
   กินเสร็จก็พากันเข้าที่พักครับ ชื่อโรงแรมซันธารา อยู่ริมน้ำบางปะกง ห่างจากวัดยี่สิบกว่ากิโลเมตรมั้ง
   เป็นโรงแรมใหญ่แต่เก่าๆ หน่อยครับ แต่บูรณะใหม่ หน้าตาออกเชยๆ หน่อย คนน้อยมากๆ ยังงงเลยว่าเจ้าของเขานึกอารมณ์ไหนมาสร้างโรมแรมในย่านนี้ เพราะรอบข้างไม่มีแหล่งธุรกิจอะไรเลย ตั้งอยู่โดดๆ เลย
   คนน้อยจนเหงา ไม่เคยเห็นโรงแรมขนาดใหญ่ที่ไหนคนน้อยขนาดนี้มาก่อน สาวๆ นอนด้วยกัน คนไหนมีครอบครัวเขาก็พักด้วยกัน เหลือผมเป็นเลขคี่ เลยขอพักคนเดียว ง่ายดีครับ
   ห้องสภาพสวยเลยนะ โรงแรมเก่าจะเด่นตรงมีห้องขนาดใหญ่ แอร์เย็นเจี๊ยบเลย และไม่ต้องเสียบการ์ดคาไว้ข้างประตูเพื่อเปิดไฟอีกด้วย โรงแรมแห่งนี้เน้นด้านสุขภาพครับ มีบริการด้านสปา นวด แต่ผมไม่ได้ใช้บริการหรอกนะ
   ผลพลอยได้ก็คือพวกข้าวของในห้องพักเลยมีคุณภาพสูงกว่าโรงแรมกากๆ ที่เคยเจอ เจลอาบน้ำ แชมพู นี่หอมน่าใช้ เด่นสุดคือโลชั่นแบบสูตรน้ำครับ ไม่เคยเจอเลย ทุกที่จะเป็นโลชั่นห่วยๆ เหนียวๆ แต่ของที่นี่เป็นน้ำเลย ทาแล้วสบายผิวดีมาก ไม่ค่อยเหนียวเท่าไหร่ ชอบๆ
   อุ้ยให้ห้องพักพวกเราทุกคนแบบ River View สวย โปร่ง โล่ง สบายตาดีมากครับ สาวๆ พากันให้อุ้ยสอนแต่งหน้า อาร์ตเลยมานั่งคุยกับผมในห้องนานเป็นชั่วโมง คุยเรื่องธุรกิจนี่แหละครับ ก็ให้ความเห็นแสดงทรรศนะไปหลายด้าน    
   เย็นว่ายน้ำครับ เจอสระขนาดใหญ่ สวย สะอาด ไม่ว่ายไม่ได้แล้ว โดดตูม ตกใจเลย เฮ้ยย ทำไมเค็มๆ
   อุ้ยบอกว่าเป็นสระแบบน้ำเกลือ จะดีกว่าคลอรีน
   ไม่เคยเจอไง เคยแต่ได้ยิน เพิ่งได้ว่ายวันนี้เอง น้ำไม่มีกลิ่นเหม็นฉุนของคลอรีน ลืมตาในน้ำได้สบายมาก ไม่แสบตา แบบนี้เส้นผมและผิวก็ไม่เสียสิ ดีจัง
   แต่เพื่อนหลายคนไม่ได้เอาชุดว่ายน้ำมา เลยไม่ได้ลง น่าเสียดายมาก เล่นน้ำอยู่จนเกือบมืดก็ถึงเวลาอาหารเย็น กินกันที่ห้องโถงของโรงแรมนี่แหละครับ รสชาติกลางๆ พอใช้ได้
   ทางโรงแรมจัดนักร้องและนักเปียโนมาบรรเลงให้พวกเราจนถึง 1000 หลังจากนั้นอาร์ตเลยไปขอเล่นเปียโน ผมงงสิ เฮ้ย มึงเล่นเป็นด้วยหรอ เคยเห็นแต่เขาเล่นกีตาร์คลาสสิคตอนสมัยเรียน
   มันเล่นเปียโนได้เทพมากๆ บอกว่าหัดเองอีกด้วย เฮ้ย มึงแม่งเทพมากไปแล้ว เพลงไหนเล่นไม่เป็น ไม่รู้จัก พอมีคนร้องมันก็เคาะตามได้เลย แถมเล่นคลอจนจบเพลง สุดยอดจริงๆ เลย
   ผมเลยเอา Uke มาเล่นแจม ทีนี้มันโคตรเลย เอาหนังสือเพลงมาเปิดเล่น เพื่อนๆ มาช่วยยืนร้อง โอ้โห โรงแรมเป็นของเราแล้ววว
   บรรยากาศแนวนี้เคยเกิดกับผมครั้งหนึ่งตอนไปผับแถวพหลโยธินตอนสมัยเรียน นักดนตรีเขาขอพัก เพื่อนคนหนึ่งไปตีกลองเล่น ตีเบาๆ ป็อกแป็กๆ ไป อีกคนเดินไปหยิบกีตาร์มาเกา แล้วก็เรียบร้อยครับ ซัดกันเป็นเพลงจนคนทั้งผับปรบมือให้ สนุกมากๆ
   แต่กับกลุ่มนี้หรูกว่า เพราะเป็น Grand Piano ตั้งอยู่กลางโถงของโรงแรม ลูกค้ามีเดินไปเดินมาก็มองงงๆ บางคนก็ยืนฟัง คงสงสัยว่าไอ้พวกนี้เป็นใครกันนะ
   เผลอแป๊บเดียวเที่ยงคืนแล้ว พนักงานทยอยปิดกันเก็บร้านเก็บบาร์กันหมดแล้ว พวกเราเลยแยกวง ผมบอกเพื่อนๆ ว่าพรุ่งนี้เช้าจะว่ายน้ำนะ ใครสนใจเชิญได้นะ
   ขึ้นห้องปุ๊บก็อาบน้ำ เพิ่งได้ฤกษ์เปิด IPad เช็คเมลล์ ติดตามข่าวสาร ตอบข้อความ กว่าจะเสร็จสิ้นก็ราว 0200 กว่าๆ เฮ้ยย ผมไม่เคยนอนดึกขนาดนี้เลย
   เพราะไม่ชอบเปิดใช้งานตอนมีเพื่อนอยู่ด้วยน่ะครับ เราเห็นคนอื่นนั่งจิ้มจอแล้วรู้สึกไม่ชอบ รำคาญ เราก็เลยไม่ทำแบบนั้นให้เพื่อนเห็นครับ

Title: Re: สค 57 2-3 M Storm DC สนาม 3
Post by: O'Pern on August 26, 2014, 05:59:53 pm

24 สค 57
   ไม่น่าเชื่อว่าจะตื่นเองตอน 0545 ลืมตามานี่ หนังตาแม่งหนักมาก รูดม่านเปิดกระจกถึงรู้ว่าฟ้าสว่างโร่นานแล้ว
   ใจตื่น แต่ร่างกายแม่งง่วงว่ะ เลยนอนต่ออีกหน่อย ไม่ได้นอนหลับหรอกนะ ตื่นแล้วก็ไม่หลับแล้ว แต่เป็นการนอนแบบพักสายตา ทั้ง ๆที่แม่งพักมานานแล้ว ฮ่าๆ
   นอนดึกไงครับ เมื่อคืนแยกย้ายกันตอนเที่ยงคืนกว่า คนอื่นเขาก็อาบน้ำนอนกันเลย แต่ผมต้องมาเปิดคอมฯ เช็คข่าว อ่านข่าว กว่าจะเข้านอนก็ตีสองกว่า
   ทั้งนี้เพราะว่าตอนอยู่กับคนอื่นผมจะไม่หยิบ IPad มาเปิดเลยครับ จะใช้ก็ต่อเมื่ออยู่คนเดียวว่างๆ เท่านั้น เราเห็นเด็กรุ่นใหม่ๆ ใช้มือถือกันตลอดเวลาแล้วรำคาญไง กลัวตัวเราเองจะเป็นแบบนั้น ภาพจะออกมาไม่ดีเลย ไม่รู้สิ ผมไม่ชอบภาพคนที่กำลังเล่นโทรศัพท์
   ไม่ชอบก็เลยไม่ทำ ไม่ทำให้ลูกเห็นด้วย ต้องเป็นตัวอย่างที่ดีแก่ลูก หวังว่าเขาคงจะซึมซับข้อดีของผมไปบ้างนะ ส่วนข้อเสียก็ขอให้เขาพิจารณาเอาก็แล้วกัน ทุกคนล้วนมีดีมีเสียครับ
   นอนก็ดึกมาก ไม่ใช่ดึกสิ เรียกว่าเช้าของอีกวันหนึ่งเลยล่ะ นอนไปแค่ 3 ชม กว่าเท่านั้นเอง นี่ก็เกลือกกลิ้งไปมาจนได้ที่ก็ลงไปว่ายน้ำในสระ ชอบมากครับ เป็นสระแบบน้ำเกลือ รู้สึกสบายผิวดีนะ ไม่แสบตาด้วย
   ลงสระตอน 0700 ก็เจอกั้งว่ายน้ำรออยู่แล้ว โห เจ๋งดีว่ะ คนอื่นยังไม่ตื่นกันเลย ดีๆ มีเพื่อนว่ายค่อยสนุกหน่อย จึงได้มีโอกาสคุยกัน ตอนเรียนก็ไม่ค่อยสนิทกันเลยนะ ทำงานกลุ่มก็มักจะอยู่คนละกลุ่มตลอด พอตอนนี้คุยกันอย่างสนุกสนาน
   เช้านี้มีเด็กเล่นอยู่ 2 คน ดีกว่าเมื่อวานเย็นหน่อย ว่ายไปคุยกันไป ช่วงเกาะขอบสระก็ตีเท้าตลอด จะได้เป็นการออกกำลังกาย ไม่เสียเวลา
   สายหน่อยก็เข้าไปกินอาหารเช้า น่าเสียดายตรงทีรสชาติธรรมดาๆ เลยกินอย่างละนิดละหน่อย รู้งี้ไปหาของกินที่ตลาดน้ำดีกว่า ย่านนี้มีตลาดเยอะนะ ตลาดดังสุดก็คือตลาด 100 ปีคลองสวน แต่มันอยู่ไกลจากที่พักไปหน่อย ตลาดที่ใกล้คือตลาดบ้านใหม่ ห่างแค่ 6 กม แต่มากับกลุ่มคนน่ะครับ จะไปไหนก็เกรงใจเขา กลัวจะไลฟ์สไตล์ไม่ตรงกัน
   กินเสร็จก็นังคุยกันจนถึง 1000 แล้วแยกย้ายกันพักผ่อนอีกแล้ว พวกสาวๆ รวมตัวกันไปให้ “อุ้ย” สอนแต่งหน้า ส่วนผมก็นอนเล่นในห้องพัก อืมม รู้สึกแปลกๆ นะ มาเที่ยวกัน ในขณะที่แต่ละคนต่างอยู่กันในห้องส่วนตัว มันน่าจะไปเดินตลาดน้ำหรือตลาดท้องถิ่นกันแต่เช้า ดูวิถีชาวบ้าน แล้วพอสายๆ ก็กลับมาโรงแรม อยู่อู้กันจนถึงเที่ยง แล้วค่อยกลับ
   แต่วันนี้เขาจัดกันสดๆ ตอนบ่ายโมงลงมาเจอกันเพื่อจะกลับบ้าน ผมนึกว่าจะหาของกินระหว่างทางกลับ แต่ไม่ใช่ ดันเป็นร้านที่อยู่ในตัวเมือง ต้องขับเลยไปอีกเพื่อกิน และขับกลับมาผ่านหน้าโรงแรมที่พักเพื่อกลับบ้าน แถมอาหารไม่ค่อยอร่อยอีกด้วย อืม ไม่กล้าบ่นน่ะ ไปกับชนกลุ่มใหญ่ แถมเพื่อนเก่าอีกด้วย
   ยังดีที่นี่คือแค่บางปะกง ขากลับใช้เส้น Motorway และมาเชื่อมบางนา ซัดยาวไปจนถึง Ikea แล้วก็แวะเข้าร้าน Decatchlon ร้านขายเสื้อผ้า ของใช้ด้านกีฬา เพื่อนๆ ไม่เคยมากัน ชอบใจกันใหญ่ ไม่รู้ว่ามีร้านแบบนี้ด้วย
เฮ้ย เปิ้น เท้าเธอใหญ่ขนาดนี้เลยหรือ “กั้ง” เพื่อนสนิทอีกคนเอ่ยปากถาม ก็เลยอธิบายถึงเหตุผลว่าทำไมผมถึงเลือกซื้อแผ่นรองด้านในรองเท้าเบอร์ 43 มาใช้
   ปกติเท้าผมเบอร์ 41.5 ครับ ถ้าเลือกซื้อรองเท้าทั่วไป จะใช้เบอร์ 42 42.5 และ 43 แล้วแต่รูปแบบของรองเท้า และลักษณะสไตล์ของการใช้ชีวิต ยกตัวอย่างให้เห็นภาพ
   ถ้าเป็นรองเท้าเล่นกีฬาทางน้ำ ที่เราจะไม่ใส่ถุงเท้า ผมจะเลือกเบอร์พอดีเท้าเป๊ะ เน้นความคล่องตัว ห้ามหลวมมากอีกด้วย จัดเบอร์ 41.5 ได้เลย
   ถ้าเป็นแนวรองเท้าหนัง แต่ตัวหรู แบบนี้เลือกขนาดพอดีเท้าได้เลย หรือใหญ่กว่าก็ไม่เกินครึ่งเบอร์
   แต่ถ้าเป็นรองเท้าวิ่งล่ะก็ ผมจะบวกเพิ่มไปอีก 1 เบอร์ครับ ด้วยสองเหตุผลคือ 1 วิ่งแล้วเท้าเราจะขยายขึ้นกว่าปกติ 2 ผมต้องการเสริมพื้นรองแบบยางรับแรงกระแทกเข้าไปด้วย
   สำหรับรองเท้าผ้าใบที่ใส่ประจำทุกวัน ผมเลือกใหญ่กว่าเท้าปกติ ครึ่งถึงหนึ่งเบอร์
   สำคัญสุดคือเลือกขนาดรองเท้าให้ตรงกับความกว้างของเท้าเรา คนปกติทั่วไปจะเลือกโดยดูความยาว แต่เท้าของคนเอเชียเรามันกว้างกว่าคนทางยุโรปครับ เลือกจากความกว้างพอดีๆ หรือหลวมนิดๆ จะใส่ได้สบายกว่า
   รีบกลับบ้านครับ ไปส่งอ้อยที่บ้านเขาตรงสุรวงศ์ ผิดแผนไปหน่อย แต่ก็โอเค ทำให้ต้องเผื่อเวลากลับบ้าน เลยไม่ได้แวะงาน Motor Sale ที่ไบเทค น่าเสียดายจริงๆ
   กลับมาบ้านก็ไหว้พ่อแม่พร้อมเอาน้ำมนต์จากหลวงพ่อโสธรไปฝาก เหลืออีก 2 ชิ้นเอามาฝากภรรยาและฝากมิว ผมไม่รู้ว่าการไหว้พระมันไหว้แทนกันได้ไหม แต่ตอนไหว้ก็ขอพรขออฐิฐานให้พ่อ แม่ ภรรยา และลูก ขอให้ชาวโลก ไม่เคยขออะไรให้ตัวเองเลย
   วันนี้วันเกิดภรรยาผมนะ ขากลับรถติดมาก นึกว่าจะได้กลับบ้านเร็ว จะได้พาไปครอบครัวกินมื้อเย็นกันสักนิดก็ยังดี ไม่น่าผิดแผนเลย

Title: Re: สค 57 2-3 M Storm DC สนาม 3
Post by: O'Pern on August 26, 2014, 06:01:26 pm

25 สค 57
   บ้าเห่อ ใส่ชุดออกกำลังกายใหม่ที่เพิ่งซื้อมาเมื่อวาน แพงนะ เสื้อตัวละ 420 บาท กางเกงนี่ 450 บาท เรียกว่ากัดฟันซื้อก็ว่าได้ เพราะมั่นใจมากแล้วว่า ชีวิตที่เหลือคงต้องออกกำลังกายกันแทบทุกวัน
   ซัดไปอีก 1 ชม เฮ้ยย เนื้อผ้าโอเคเลยนะ เหงื่อออกเสื้อเปียกก็จริง แต่มันแห้งเร็วกว่าเดิม เหงื่อไหลจากคอ หน้าอก หลัง แล้วมันลามมาถึงชายเสื้อด้านล่างได้ช้ากว่า คงระเหยไประหว่างทางที่เหงื่อมันกำลังไหล ใส่แล้วสบายตัวดีครับ ไม่เหนอะหนะ แต่ถ้าเหงื่อไม่ออกนี่แทบไม่มีผลอะไรเลยนะ ใส่เสื้อยืดธรรมดากากๆ ก็เหมือนกัน
   กางเกงนี่เด่นหน่อยตรงที่เนื้อผ้าแบบยืดได้ กระโดดโลดเต้นแล้วเป้าไม่ขาด เป็นกางเกงแบบมีซับใน เลยไม่รู้ว่าเจตนาของผู้ออกแบบเขาจะให้เราไม่ต้องใส่กางเกงชั้นในหรือ โอเค จัดไปครับ วันนี้วิ่งแบบเปลือยๆ ก็รู้สึกสบายตัวดี เนื้อผ้าแบบแห้งเร็ว มีตาข่ายระบายอากาศที่ขอบเอวด้านหลัง ไอ้จุดนี้เหงื่อเพียบครับ ไหลลงมาจากหลังก่อนจะถึงก้น
   เช้านี้ดีใจมากที่ชั่งน้ำหนักแล้วมันเท่าเดิมเหมือนตอนก่อนไปเที่ยว กินเยอะอีกด้วย แถมกินของไร้สาระมากมาย อย่างมื้อเช้าเมื่อวานนี่กินขนมปังทาแยม กินซีเรียสกับนม พวกผักผลไม้นี่กินน้อยมาก
   เข้าสู่โหมดทำงานครับ ชีวิตเราไม่เหมือนใคร ทำงานโดยไม่ได้มุ่งหวังเงิน ไม่มุ่งหวังกำไร ไม่คิดแม้กระทังอนาคต ทำเพราะได้แบ่งเบาภาระให้พ่อแม่ ทำเพื่อเท่านี้จริงๆ
   ถ้าตั้งเป้าเป็นผลกำไรแบบบริษัทนี่ชีวิตผมล้มเหลวไม่เป็นท่า หากคิดแบบนี้ก็น่าเศร้าใจเหมือนกัน เพราะลึกๆ แล้วผมเองก็ยังอยากได้เงินเอามาจุนเจือให้ชีวิตมีความสุขในการหาซื้อของมากกว่านี้ ผมก็อยากขับรถสวยๆ เท่ๆ ยังอยากเดินทางไกล อยากได้เรือใบ อยากทำหนังสือ ทำรายการทีวี สำคัญสุดก็คือเรื่องค่าเรียนหนังสือของลูก มิวฝันไม่ธรรมดา ต้องใช้เงินอีกเยอะในการเรียนนักบิน (นี่คือเหตุผลหลักที่ผมใช้ชีวิตอยู่ในโหมดโคตรประหยัด)
   งานเดิมๆ รูปแบบเดิมๆ คิดบวกก็คือง่ายดี ลงตัวดี คิดแค่นี้พอครับ ใจจะได้เป็นสุข
เช้าวันจันทร์วันนี้ก็เหมือนกับทุกๆ เช้าวันจันทร์ที่ผ่านมาครับ งานที่ร้านขายของมันอยู่ตัวนานแล้ว แต่ก็มีเรื่องจุกจิกให้คอยแก้ไขอยู่ตลอดเวลา ผมหยุดวันเสาร์ไป 1 วัน เช้าวันนีมาเจอข่าวคนงานโดนจับข้อหาเมาแล้วขับ หึหึ จะให้สงสารดีไหมนี่
   เพื่อนๆ ที่ไปมีทติ้งต่างโพสภาพลงในกลุ่มกันใหญ่ ผมไม่ได้ถ่ายแต่ก็มีรูปติดอยู่หลายอัน ดูดเก็บไว้เป็นที่ระลึก แต่ดูหลังๆ ตั้งแต่มีกล้องดิจิตอลแล้วผมรู้สึกว่าคุณค่าของภาพมันดูด้อยลงไป

   ปรากฏการณ์ Ice Bucket Challenge ดูแรกๆ แบบเข้าใจคอนเสปของเขาก็โอเคดีนะ แต่พอนานเข้าตอนนี้แม่งลามลงมาระดับล่างแล้ว ผมเริ่มรู้สึกแม่งติงต๊องแล้วล่ะ
   ต้นกำเนิดเขาคือต้องการสร้าง Viral ความหมายก็คือต้องการให้มันแพร่กระจายไปแบบเชื้อไวรัสนั่นแหละ พวกไฮโซ พวกคนดัง CEO ต่างก็ท้ากันไปมาในการเอาน้ำผสมน้ำแข็งราดหัวตัวเอง คือพวกคนดังเขาทำแล้วมันเป็นการสร้างภาพ สร้างแบรนด์ไง ทำแล้วก็บริจาคเงิน และแพร่ลามต่อไปอีก 3 คน เป็นเช่นนี้เรื่อยๆ
   แต่พอมันลงมาระดับล่างๆ ระดับชาวบ้านแล้วแม่งเริมปัญญาอ่อน กลายเป็นเพื่อนท้ากันไปมา โดยไม่ได้มุ่งหวังอะไรนัก จะมีบริจาคบ้างก็แค่ขำขำ อ้อ พวกเอ็งรู้ไหมว่าองค์กรต่างๆ ที่เอ็งบริจาคน่ะ มันถึงมือคนปลายทางแค่ราว 40% เป็นอย่างมาก เผลอๆ จะเหลือแค่ 20% ไม่ใช่เพราะเขากินกันนะ เขาใช้เงินเราอย่างเปิดเผย แต่มันหมดไปกับค่าใช้จ่ายในองค์กรของเขาเอง หลายองค์กรผู้บริหารบินไปมาเป็นว่าเล่น กินหรู นอนเทพ ก็ล้วนแล้วแต่ใช้เงินบริจาคของเอ็งทั้งนั้นแหละ
   อยากบริจาคใช่ไหมครับ ตามผมมาครับ จัดให้แบบเทพๆ ไม่ต้องสร้างภาพ ไม่ต้องโชว์ เจอใครรอบตัวก็ช่วยเหลือได้เลย ไม่ต้องแทกใครต่ออีก 3 คนด้วย ทำของมึงไปเรื่อยๆ ทำอยู่คนเดียวนี่แหละ แต่ผมเข้าใจนะว่าโลกนี้มันอยู่ยาก เพราะขนาดแค่ยกคันเร่งให้คนข้ามทางม้าลาย คนขับรถหลายๆ คนยังทำไม่ได้เลย โลกมันเศร้าว่ะ
ลุงตู่ประกาศทวงคืนผืนป่าใน 1 ปี และจะบูรณะความเขียวให้กลับคืนมาได้ภายใน 10 ปี เจ๋งดีครับลุง เอาใจช่วยสุดแรง

Title: Re: สค 57 2-3 M Storm DC สนาม 3
Post by: O'Pern on August 26, 2014, 06:02:49 pm

26 สค 57   
   วิ่งอีกแล้ว ซัดไปอีก 1 ชม ขำขำ ตื่นมาวิ่งได้ต่อเนื่องหลายวันเพราะนาฬิกาปลุกครับ ไม่งั้นคงวิ่งได้แค่ 30 นาที
   วันนี้วิ่งด้วยชุดเสื้อยืดธรรมดา  มันช่างแตกต่างจากชุดออกกำลังกายที่ใส่เมื่อวานอย่างมาก โดยเฉพาะตอนเหงื่อออกมากๆ เสื้อยืดนี่เปียกชุ่มโชก แต่กับเสื้อออกกำลังกายแล้วจะแค่เปียกๆ นิดหน่อย ไม่เหนียวเหนะหนะ
   เอาแตงโม องุ่น ไปกินที่ทำงานด้วยนะ เช้านี้จัดไปสองสีแล้ว สีแดงและสีม่วง แต่พอกลางวันเริ่มหิวจัด เดินถือชามไปซื้อก๋วยเตี๋ยวราดหน้าแถวร้าน แต่แล้วก็ต้องเดินกลับมา คนยืนออแน่นเต็มร้าน ขี้เกียจรอ เปิดน้ำเต้าหู้ในตู้เย็น ซดรวดเดียวหมดถุง
   บ่ายไปประชุมที่ RCA วันนี้ได้ข้อสรุปกันแล้ว ต่อไปก็เหลือนัดฟรีเซนต์ลูกค้า ถ้าผ่านและลูกค้าสนใจ ก็จะเข้าสู่สเตปต่อไป
   นก นำเสนองานชิ้นใหม่เป็นกิจกรรมที่จะจัดขึ้นที่เกาะพงัน เป็นงานใหญ่มาก จัดตั้งแต่ 28 ธถ – 5 มค จัดยาวขนาดนี้ ทางจังหวัดเขาปิดเกาะจัดกันเลยครับ น่าจะเฮฮากันมาก
   ประชุมเลิกเร็วกว่าที่เคย เลยรีบกลับบ้าน รถจะได้ไม่ติด
   พอถึงบ้านก็หิวโหยเช่นเคย รีบหยิบกล้วยกินตัดกำลังไปก่อน 1 ผล แต่เดินไปเดินมาก็หิวอีกแล้ว ตอนเปิดคอมฯทำงานนี่ยิ่งกินใหญ่เลย จัดพวกถั่วไปอีกเช่นเคย
   นึกถึงโรงแรมที่พัก เลยเขียนคอมเมนท์ให้เพื่อนเผื่อเขาจะนำไปต่อยอดและปรับปรุง

Title: Re: สค 57 2-3 M Storm DC สนาม 3
Post by: O'Pern on August 27, 2014, 06:37:45 pm

27 สค 57
   สู้เข้าไป อย่าได้ถอย วิ่งต่อไปเพื่อสุขภาพของเราเอง วิ่งทุกวันจนภรรยามาถามว่าเจ็บหัวเข่าบ้างไหม เขาไปวิ่งมาเมื่อวันอาทิตย์แล้วรู้สึกเจ็บๆ ตอบไปว่าก็เคยเจ็บ แต่มันนานมากแล้ว เราต้องรู้ว่าเจ็บแบบใด เจ็บกล้ามเนื้อ เจ็บเส้นประสาท เจ็บข้อ ฯลฯ
   เจ็บแล้วก็ควรหยุดพักครับ ร่างกายส่งสัญญาณเตือนเราแล้ว อย่าไปฝืน พักให้หายเจ็บ แล้วค่อยเริ่มวิ่งใหม่
   วิ่งไปอีก 1 ชม เช้านี้น่าจะเป็นวันที่ผมวิ่งช้าที่สุดเลยก็ว่าได้ เมื่อคืนตอนหัวค่ำฝนตกหนักมากราว 1 ชม ทำให้เช้านี้มีแมลงและสัตว์เลื้อยคลานตัวเล็กๆ เดินอยู่เต็มพื้นไปหมด วิ่งไปก็กลัวจะไปเหยียบพวกมันเข้า แต่แล้วก็โดนเข้าจนได้ ผมเหยียบหอยทากตัวเล็กไป 2 ตัว
   รู้สึกผิดครับ จะเข้าไปช่วยเหลือก็ไม่รอดเสียแล้ว เปลือกกระดองแตกละเอียดเลย ได้ยินเสียง “แกร็บ” นิดเดียว คล้ายเหยียบโดนข้าวเกรียบ
   ทำไงดีวะนี่ วันอื่นๆ เจอพวกมันบนถนนก็ช่วยหยิบเข้าข้างทางกลัวโดนรถยนต์ทับ มาวันนี้เหยียบเองแม่งเลย เฮ้อออ เซ็งว่ะ ขอโทษนะ หอยทากน้อย มองไม่เห็นจริงๆ ว่ะ
   วันนี้เอาแตงโมครึ่งลูกไปกินที่ทำงาน นั่งไปกินไปหมดเกลี้ยง หึหึ ไม่เคยกินแตงโมเยอะขนาดนี้มาก่อนเลย ได้สารอาหารสีแดงไปแบบเต็มๆ แต่พอใกล้เที่ยงมีหิว เจอข้าวโพดคัวแบบไทยๆ มาขาย ถุงละ 12 บาท จัดไปขำขำ กินเพลินๆ แป๊บเดียวหมดถุงเลย หึหึ
   เข้ามาบ้านตอนบ่าย นั่งเตรียมงาน ดูเอกสาร ช่วยมิวทำการบ้านด้วยนะ เป็นการแต่งกาพย์ยานี 11 ไอ้เรื่องพวกนี้ผมถนัดมาก สมัยก่อนอยู่ในวงเหล้ากับเพื่อน (ไปกับเขาด้วย แต่กินเหล้าไม่เป็น) ก็กินเหล้ากันแล้วต่อกลอนสดกัน โห อย่างสนุกเลย คือพวกเราเรียนด้านนิเทศกันมา แต่ละคนก็เก่งและเด่นด้านการใช้ภาษา ใครแต่งไม่ได้ก็กระดกเหล้าเข้าไปซะ สนุกดีครับ กลอน 8 หรือ กาพย์ฉบัง 18 จนถึงสักวา ผมได้หมด ไม่น่าเชื่อว่าของพวกนี้แม้จะทิ้งหายไปนานกว่า 25 ปี พอมาแต่งอีกที แม่งก็คล่องลื่นปรื๊ดเหมือนเดิม
   โจทย์คือแต่งเกี่ยวกับความฝัน บ๊ะ แบบนี้สุดยอดมากเลย กลัวอย่างเดียวคือครูอ่านแล้วจะรู้ไหมว่ามิวไม่ได้แต่งเอง

Title: Re: สค 57 2-3 M Storm DC สนาม 3
Post by: O'Pern on August 28, 2014, 06:18:13 pm

28 สค 57
   จัดไปอีก 1 ชม เป็นอีกวันที่วิ่งตากฝนปรอยๆ ท้าพิสูจน์ความแกร่งของร่างกายว่าจะเปราะง่ายไหม เป็นหวัดง่ายไหม แต่ฝนมันไม่ได้เยอะนักหรอกนะ พอเปียกบางๆ เบาๆ
   อากาศแบบนี้ทำให้เหงื่อออกช้าลงกว่าเดิมเยอะเลย วิ่งสบายขึ้นมาก เหนื่อยช้ากว่าปกติ
   วิ่งช้าครับ กลัวเหยียบสัตว์ตัวเล็กตัวน้อยบนพื้นเหมือนเมื่อวานนี้อีก แต่ฝันนี้มีฝน พื้นเลยเปียก กลายเป็นมีไส้เดือน กิ้งกือเดินเพ่นพ่านเต็มไปหมด แต่ยังดีที่ตัวมันใหญ่ มองเห็นได้ง่าย จึงวิ่งช้าๆ แทน ช้าเหมือนเมื่อวานนี้แหละ
   วิ่งไปก็คิดงานไป เมื่อวานมีงานใหม่เข้ามาแทรกด่วนตั้งแต่เมื่อคืน ก็อีเวนท์งานที่เกาะพงันแหละครับ ยังไม่รู้ชื่องานอย่างเป็นทางการ แต่ก็ให้ไอเดียเขาไปหลายอย่าง ช่วยเสนอมากเข้า เขาก็เลยเรียกให้มาช่วยเต็มตัวเสียเลย หึหึ ถ้าอิสระตัวคนเดียวยังไม่มีลูกล่ะก็ สบายมากครับ
   ช่วยได้เท่าที่ช่วยก็แล้วกัน ผมทำงานให้ใครก็มักจะทำมากกว่าที่เขาคาดหวังเสมอ ผมคิดง่ายๆ นะ อยากได้งานแบบไหน เราก็ทำแบบนั้นให้แก่คนอื่น มันก็เท่านั้นเอง
   ตอนเช้าที่ทำงานวันนี้งานเยอะมาก คนงานเช็คสินค้าไม่มาทำงาน ผมรับเองตามเคย ใครมาส่งสินค้าผมก็ต้องเช็คของเข้า คนงานจะออกส่งของผมก็เช็คของออก คิดบวกครับ มันก็ดีที่เราต้องลุกเดินไปเดินมาตลอดเวลา เช้าถึงเที่ยงเข้าห้องน้ำฉี่แค่ครั้งเดียวเอง ทั้งๆ ที่จิบกินน้ำบ่อยมาก วิ่งไปวิ่งมา ปีนท้ายรถบรรทุกไปเช็คของ ได้ออกกำลังกายดีครับ ได้โดนแสงแดดด้วย ดีกว่าพวกที่ต้องนั่งอยู่แต่ในออฟฟิซเยอะ
   บ่ายไปทำฟัน ลองเส้นทางใหม่ ขับผ่านถนนสุรวงศ์ ช่วงแถวธนิยะมีคนแก่ข้ามถนน ผมหยุดให้ข้ามตั้งแต่เขายังเดินมาไม่ถึงกลางถนนเลย รถคันข้างๆ ตีคู่กันมาพอเห็นผมเบรก เขาก็เบรกตาม มอเตอร์ไซค์จะมุดผ่านก็มุดไปได้สบาย แต่ก็หยุดรอคนแก่ข้ามจนเท้าเดินขึ้นฟุตบาทเรียบร้อยแล้วถึงออกรถ เป็นภาพที่น่ารักดีมาก ในเมืองไม่ได้มีแต่คนใจร้ายตลอดเวลาหรอกนะ
วันนี้ใส่ครอบฟันของจริงแล้ว (ที่ผ่านมา 2 สัปดาห์หมอใส่แบบชั่วคราวให้) ถอดของเก่าออก แล้วเอาอันใหม่ใส่กาวยึดติดลงไป ดูแล้วแม่งเหมือนฟันปลอมเลยว่ะ เพียงแต่ถอดไม่ได้ จำใจครับ อายุเริ่มมาก ฟันก็กร่อน แตกหักได้
   ลองคิดดูนะ ฟันเรายังแตกขนาดนี้ แล้วกระดูกในร่างกายเราล่ะ เรามองไม่เห็น มันจะสภาพเป็นเช่นไร
   สุดท้ายก็ไม่พ้นการออกกำลังกายอีกแล้วครับ มันช่วยให้กล้ามเนื้อและกระดูกแข็งแรงไปด้วยในตัว
   ใส่ครอบฟันเข้าที่เรียบร้อย แต่จู่ๆ หมอก็ถอดออกมาเทียบกับแผ่นเทียบสีใหม่ หันไปบอกผู้ช่วยว่าสีมันไม่เหมือนกันกับฟันจริง มันโดดไปหน่อย เอาไว้ทำใหม่ให้ดีกว่า
   กลายเป็นวันนี้มาเก้อเลย หมอนัดอีก 2 สัปดาห์มาใส่ครอบฟันใหม่ วันนี้ใส่แบบชั่วคราวไปก่อน
   ตอนทำฟันหมอเอากระจกมาให้ดู ส่องแล้วเห็นใบหน้าเราตอนโดนแสงไฟกระทบ โหห เห็นรอยกระเต็มหน้าไปหมดเลย นี่ผมไม่ได้ทาครีมกันแดดเลยนะตั้งแต่ปี 57 เป็นต้นมา หึหึ
   มีกระฝ้าเต็มหน้ามาตั้งแต่มัธยมแล้วครับ เล่นวินเซิร์ฟตั้งแต่เด็กจนยันมหาวิทยาลัยก็ยังเล่น ตอนเรียนนี่แบกวินเซิร์ฟไว้บนหลังคารถเลย เลิกเรียนวันศุกร์ก็ขับไปบ้านที่ระยอง จันทร์เช้าก็กลับมาเรียนต่อ หึหึ ชีวิตอิสระสุดยอด ไปคนเดียวครับ บินเดี่ยวตลอด
   ก่อนกลับแวะกินร้านสีฟ้าที่อยู่ชั่นล่างของอาคาร ตอนแรกจะไม่กินแล้วล่ะ เพราะงก คิดไปคิดมาก็กินดีกว่า ไม่งั้นกลับบ้านก็หิวโหยกินจุบกินจิบ เดี๋ยวจะยิ่งอ้วนกว่าเดิม
   สั่งข้าวผัดปู แต่เขาทำข้าวผัดหมูมาให้ ผมกินไปได้หน่อยหนึ่งแล้วถึงรู้ เพราะเนื้อหมูมันนุ่มมากๆ แถมสีอ่อนออกขาวคล้ายปู คุ้ยเขี่ยหาชิ้นหมูจนมั่นใจว่ามันหมูแน่ๆ ไม่ใช่ปูแล้วมีหมูปน ไอ้นี่หมูล้วนๆ เลย
   รีบหยิบเมนูมาดูราคา โหห ข้าวผัดปู 140 ข้าวผัดหมู 85 เดี๋ยวจะถามพนักงานดูว่าในบิลเขียนอย่างไร เพราะถ้าผมกินจนหมดเกลี้ยงก็จะไม่เหลือหลักฐานไปอ้างกับเขาสิ
   ระหว่างรอพนักงานก็กินไปเรื่อยจนถึงราวครึ่งจาน เลยสอบถาม สักพักพนักงานหนุ่มวิ่งมาขอโทษ บอกจะทำให้ใหม่ ผมบอกไม่เป็นไร ผมกินไปแล้ว
   “ไม่เป็นไรครับ ผมทำให้ใหม่ดีกว่าครับ” พนักงานพูดจบก็ดึงจานไปเลย ผมถือแต่ช้อนส้อมอยู่สองมือ งงเลย
   สักพักกลับมาใหม่ เป็นข้าวผัดปูของแท้ มันจะหอมไม่เหมือนกัน ข้าวผัดร้านสีฟ้าอร่อยดีนะ แต่ราคาแพงไปหน่อย
   อาหารที่เรียกว่าขึ้นชื่อของร้านนี้ที่ผมชอบคือขนมเบื้องญวน อร่อยมากๆ มาทีไรก็สั่งประจำ มิวกินตามก็ติดใจเหมือนกัน
   กินเสร็จรีบกลับบ้านครับ ย่านนี้อยู่นานไม่ได้ เย็นมากจะรถติดโคตร และถ้าฝนตกหนัก มันจะเป็นอีกโลกหนึ่งเลยล่ะ

Title: Re: สค 57 2-3 M Storm DC สนาม 3
Post by: O'Pern on August 29, 2014, 05:58:01 pm

29 สค 57
   วิ่งอีกแล้ว ไม่ผอม ไม่เลิกรา ต้องปลุกใจตัวเองให้ฮึกเหิมอยู่เสมอ มองเห็นเป้าหมายให้ชัดเจน ฝันของเรายังอีกยาวไกล เราต้องใช้ร่างกายอีกเยอะ อยากเดินทางไกล และอีกสารพัดอยาก และไอ้ทุกความอยาก มันเริ่มต้นที่ร่างกายแข็งแรง
   ซัดไป 1 ชม เช่นเคย วิ่งช้าๆ เหมือนเดิมเลย เหงื่อเริ่มออกหลังวิ่งไปแล้ว 30 นาที วิ่งเสร็จก็เหงื่อเพียบเช่นเคย
   เช้านี้กินแกงจืดเต้าหู้หมูสับใส่ใบตำลึง และผัดผักบุ้ง ซัดผักเขียวๆ สองอย่างแต่เช้าเลย บำรุงไว้ก่อน กลางวัน เย็น จะเป็นอะไรยังไม่รู้
   ขี่จักรยานจดออเดอร์ลูกค้า เจอร้านพูดดีบ้าง ไม่ดีบ้างก็ต้องเห็นใจเขา อย่าไปโกรธใครง่ายๆ ใจเราจะเป็นทุกข์เอง เขาด่าว่ามาเราก็รับฟังแล้วไปปรับปรุงแก้ไข
   บ่ายกลับมาบ้าน หิวโซอีกเช่นเคย กินน้ำเต้าหู้ใส่ลูกเดือย ใส่ถั่วแดง แถมเติมเม็ดแมงลักเข้าไปอีก อิ่มนะ แต่ก็ยังอยากเคี้ยว เลยกินอัลมอนด์เข้าไปอีก 1 กำมือใหญ่ๆ
   ครึ้มตลอดวัน อยากออกไปขี่จักรยาน แต่กลัวไปไม่รอด จะวิ่งก็ไม่สะดวกครับ ช่วงเย็นรถเยอะ ฝุ่นควันมาก หายใจไม่สบายปอดแน่ๆ
   วันนี้ว่างเลยทำบันทึกรายงานพร้อมเสนอความคิดเห็นส่งให้เพื่อนที่เป็นเจ้าของซันธาราที่บางปะกง เสนอความคิดเห็นในหลากหลายด้าน แต่จะเน้นในสิ่งที่เขายังไม่ดี ควรมี
เขาไม่ได้ขอหรอก ผมทำให้เองด้วยความเต็มใจ บอกเขาว่านี่คือความคิดเห็นจากการไปพักโรงแรมของเขา 1 วัน

Title: Re: สค 57 2-3 M Storm DC สนาม 3
Post by: O'Pern on September 03, 2014, 08:50:15 am

30 สค 57
   วิ่งเพื่อเป้าหมายในชีวิต ตอนนี้เป้าแม่งเยอะเหลือเกินครับ ทั้งเดินทางไกล ขี่จักรยาน เรือพาย เรือใบ เดินป่า ผจญภัย ฯลฯ โอ้ เป้าท่านเยอะสัส
   คืออยากไปไหน อยากทำอะไร ก็จับแม่งมาเป็นเป้าของเราให้หมด
   
   บ่ายเข้าไปคอนโด ทำความสะอาดห้องเหมือนปกติ วันนี้เอา Uke มาด้วย ซ้อมมือแก้เบื่อ แต่เริ่มขี้เกียจถือไปถือมาแล้ว น่าจะทิ้งไว้ที่ห้องนี้สักตัว
   นกส่งข้อความมาบอกว่า โปรเจคเกาะพงันน่าจะผ่าน !!!
   เอาแล้วสิมึง เกาะพงัน ? กูเคยได้ยินแต่ชื่อ อยู่ไหนยังไม่รู้เลย นึกถึงแต่หน้าตาปาร์ตี้ยาอีริมหาด กูก็กินเหล้ากับเขาไม่เป็นเสียด้วย
   รีบเปิดคอมฯ หาทำเลที่ตั้งและการเดินทาง พบว่ามันโคตรไกลเลย อยู่เลยเกาะสมุยไปอีก ต้องไปโดยทางเรือ โหห โหดจริงๆ ไอ้สมุยนี่ก็ต้องไปทางเครื่องบินครับ รถยนต์แม่งรอคิวข้ามเรือนานโคตร ยิ่งถ้าเป็นเทศกาลก็จบข่าว รอตั้งแต่เช้าขึ้นเรือได้ตอนบ่าย หึหึ
   งานใช้สมองเข้ามาก็สนุกดีครับ คิดงานสร้างสรรค์ ไม่ให้ซ้ำกับของคนอื่น นำเสนอความแปลกใหม่
   เย็นไปรับมิว นึกว่าจะเลิกเรียนเร็ว เห็นเขามาที่นี่ตังแต่ 0400 แต่เปล่าเลย กลับเลิกเอาตอน 0800 เหมือนเดิม ยืนกัน 4 ชม เมื่อย เหนื่อย หิว
   วันนี้เดินแผนกรองเท้า Adidas เจอคู่ถูกใจแล้ว เป็นรุ่นที่ตรงกับความต้องการของผมเป๊ะ คือเอกลักษณ์ของ Adidas คือหัวรองเท้าแบบ Toe Shell (หัวเป็นยางลายเปลือกหอยเชลล์) ทรงเรียบๆ พร้อมคาดแถบ 3 เส้น ไปเจอสองสีเลยนะ ดำแถบขาว และขาวแถบดำ ลองใส่แล้วหล่อเท่ากัน หึหึ ตัดสินใจไม่ถูก ชอบทั้งสองคู่เลย เห็นราคาแล้วขอไปช็อคก่อน คู่ละ 3100 บาท
   เจอรองเท้าวิ่งของ Reebok ลดราคาอีก โหห คู่นี้ก็ถูกใจ แต่แพงเกินงบไป 500 บาท สเปคของผมคือต้องเบา คู่นี้ก็เบาดีครับ ยังไม่เอาหรอก เราซื้อทุกอย่างที่ชอบไม่ได้ ไว้จำเป็นจริงๆ จะใช้ค่อยซื้อ ใส่คู่เก่าไปก่อนก็แล้วกันนะ
   ปกติไม่เคยอยากได้ของอะไร มาวันนี้เจอรองเท้าถูกใจ 3 คู่พร้อมกันเลย โอ้โห พระเจ้า สามคู่นี้ราคารวมกันเกือบหมื่น หึหึ ฝากไว้ก่อนนะโอฬาร ลูกข้ายังต้องเรียนอีกยาวไกล

Title: Re: สค 57 2-3 M Storm DC สนาม 3
Post by: O'Pern on September 04, 2014, 04:57:30 pm

31 สค 57
   งดวิ่ง ขับรถไปบ้านสระบุรีให้พ่อแม่ เอารถคันใหม่ไป ไอ้คันนี้ผมไม่คุ้นมือ ปุ่มเปิดไฟสัญญาณ ปัดน้ำฝน มันอยู่ตำแหน่งต่างกันกับรถที่เคยใช้ แต่ก็สนุกดีครับ ได้ทดรองฟังชั่นใหม่ๆ สนุกๆ เขาเรียก Adaptive Cruise Control เด่นตรงที่มันปรับความเร็วแปรผันตามรถคันหน้าได้ สนุกดีนะ ระบบ Cruise Control ปกติเดิมๆ ถ้าเราแตะเบรกมันก็จะตัดยกเริกไปโดยอัตโนมัติ แต่กับไอ้คันนี้มันเจ๋งตรงที่หากมีรถคันหน้ามาขวาง รถมันจะรดความเร็วโดยอัตโนมัติ พอรถคันหน้าเร่งความเร็ว รถเราก็จะเพิ่มความเร็วเองโดยอัตโนมัติ แต่จะไม่เกินค่าของที่เราตั้งไว้ในระบบ Cruise Control
   เรียกว่าขับไม่มีทางชนคันหน้าเรยก็น่าจะได้ แต่ไม่เคยรองแบบให้รถมันเบรกเองนะ ไม่กร้าเสี่ยงขนาดนั้น
   ค่อยๆ ขับประคองไปเรื่อยๆ แวะกินมื้อเช้าแถวสระบุรีร้านข้างทางชื่อ “บ้านสวน” คนแวะกันเยอะครับ เพราะกินสะดวก เป็นร้านแนว Fast Food ของไทยแท้ๆ ข้าวราดแกง อาหารจานเดียวอิ่ม ผมกินพะแนงเนื้อกับไข่ต้ม ขอเนื้อไม่กี่ชิ้น แต่ขอมะเขือพวงเยอะๆ แทน ขับต่ออีกสักพักใหญ่ก็ถึงบ้าน น่าจะราว 100 กม นะ
   ฝนตกถนนในไร่เรยเรอะเทอะไปหมด รงเดินไปได้แค่หน่อยเดียวดินก็ติดเต็มรองเท้าไปหมด กะจะเดินสำรวจให้ทั่วสักหน่อย นานๆ มาที กรายเป็นใช้เวราตั้งนาน เดินไปได้หน่อยเดียวเอง แถมจะขึ้นรถต้องเอาไม้แคะเขี่ยดินออก สาหัสว่ะ จึงถอดรองเท้าขับมันซะเรย
   แวะกินร้าน “แดรี่โฮม” ก่อนกรับบ้าน เป็นร้านสเต็คชื่อดังอยู่ริมถนนมิตรภาพ ปากทางขึ้นเขาใหญ่อีกทางหนึ่ง คนอื่นกินสเต็คหมู หรือเนื้อปรากันหมด แต่ผมกินสเต็คเต้าหู้คนเดียว ผู้ใหญ่น่ะครับ ส่วนมากเขาจะไม่ชอบรองอาหารใหม่ๆ แต่กับผมแร้วไม่ใช่เรย เปิดใจรับของใหม่ตรอดเวรา
   (ใช้รอเรือแทนรอริงแบบนี้น่าอนาถจริงๆ)
   ขากรับขับรถยากหน่อย ฝนตกหนักเรย เจอถนนไม่คุ้นอีกด้วย ไม่กร้าไปเร็ว แบบนี้อันตรายโคตรๆ ขับประคองๆ ไปเรื่อยๆ พอนานเข้ารถเริ่มติดสะสม หึหึ หายนะกำรังมาเยือนกูแร้ว
   (โอ้โห ยังกะภาษาแว้นท์เรยกู)
   ถึงบ้านเอาตอนเย็น ดูรายการ Thailand Got Talent ไอ้รายการนี้เริ่มจืดแร้ว ผมว่ารอบที่สนุกสุดน่าจะเป็นรอบแรกครับ หรังจากนั้นเริ่มจืดรงไปเรื่อยๆ
   แชมป์ประจำฤดูการนี้คือ Wheel Chair Dance ครับ