เดินตัดผ่านหลังเซ็นเตอร์ พอยต์มาด้านสยามสแควร์ ซอย 4 มาทางด้านหน้าถนนใหญ่ ได้กลิ่นหอมหวนชวนรับประทานลอยมาตามลม ก็เลยอดไม่ที่จะตามกลิ่นมาดูว่า เป็นกลิ่นอะไร พอเดินมาก็ต้องร้อง อุ...แม่เจ้า นี่เขามาต่อแถวทำอะไรกันนี่ แถวยาวเหยียดไปสักประมาณ 200 คนเห็นจะได้ ใครเขาใจดีแจกของหรืออย่างไรกัน ...
เมื่อเดินผ่านแถวที่ต่อยาวเหยียดนั้นขึ้นมา กลิ่นความหอมก็ยิ่งชัดเจนขึ้น จนมาถึงต้นตอของกลิ่น ขอร้อง อุ...แม่เจ้า อีกครั้งเถอะ ที่เห็นเขาต่อแถวกันไกลลิบๆ อยู่หน้าร้านไปหลายคูหาน่ะ ไม่ได้มารอรับของแจกนะคะคุณขา แต่เขามาเข้าแถวเพื่อรอซื้อเจ้ากลิ่นหอมหวนที่พาให้ดิฉันต้องเดินตามกลิ่นมานี่ล่ะคะ
"ขนมปังอบ" นี่คือต้นเหตุที่ทำให้การจราจรบนไหล่ทางเดินของสยามสแควร์ซอย 4 ติดขัดค่ะ
ไม่เชื่อก็ต้องเชื่อแล้วล่ะคะงานนี้ เพราะทั้งหนุ่มสาววัยทำงาน วัยรุ่น วัยนักเรียน วัยแม่บ้าน เรียกได้ว่าทุกวัย ต่างพากันมาต่อแถวรอคิวเพื่อซื้อขนมปังอบ
นอกจากลิ่นที่หอมมากแล้ว จะอร่อยซะขนาดไหนกันเชียวถึงทำให้คนติดใจกันได้มากขนาดนี้ ขอเข้าไปเจ๊าะแจ๊ะหน่อยเถอะ ดิฉันพอประมาณคิวของเธอในใจ ของน้องแพร คนที่คุยด้วยนี้น่าจะเป็นลำดับที่ร้อยกว่าๆ เห็นจะได้ เลยยิงคำถามทันทีว่า รสชาติเด็ดขาดขนาดต้องต่อแถวซื้อกันอย่างนี้เลยหรือจ๊ะ(น้องจ๋า)
"อร่อยมากค่ะพี่ บอกไม่ถูกว่าอร่อยยังไง รู้แต่ว่าอร่อย นี่หลังจากเลิกเรียนหนูกับเพื่อนก็ต้องมาซื้อทานเกือบทุกวันเลยค่ะ แล้วก็ต้องต่อแถวอย่างนี้แหละค่ะพี่ บางทีเป็นชั่วโมง"
เป็นไงล่ะคะคุณขา รอเป็นชั่วโมงก็ยังต่อคิวทานนะคะ
"ของพี่ก็มาซื้อบ่อย อร่อยมากนะน้อง ต้องลองทานดูแล้วจะรู้ กรอบนอก นุ่มใน รสชาติดี ราคาไม่แพง ของพี่นี่ทานกันทั้งครอบครัว อาทิตย์นี้ก็มา 2 วันแล้ว วันนี้ซื้อ 30 ชิ้น"
พี่ทองพูล หนึ่งในแม่บ้านที่วันนี้ขันอาสาแทนสมาชิกในบ้านมาหอบหิ้วขนมอบให้ไปทาน บอกด้วยรอยยิ้ม พร้อมกับหิ้วขนมหอบใหญ่กลับไป หลังจากที่รอมานานกว่าชั่วโมงกว่าจะถึงคิวของตัวเอง
"กว่าจะได้ของพี่รอตั้งชั่วโมงกว่า แต่ก็รอค่ะ เพราะทานเกือบทุกวัน อร่อยดีชอบ"
คุณพี่คนนี้ก็สั่งอีก 15 ชิ้น หอบหิ้วขนมออกจากร้านไปด้วยรอยยิ้มเหมือนกันค่ะ เพราะรอนานไม่ต่างจากพี่ทองพูล แต่หารู้ไม่คุณพี่ทั้งสองถูกคนข้างหลังที่ต่อแถวยาวเหยียดค้อนเข้าให้
ก็แหม...ของคุณพี่สองคนก็ปาเข้าไปตั้ง 45 ลูกแล้ว ในขณะที่เตาอบในร้านที่ออกมาแต่ละครั้งได้แค่ ๖๐ ลูก อย่างนี้จะไม่ให้คนที่รอข้างหลังค้อนได้ยังไง
"สัก 3-4 นาทีก็ออกมาชุดหนึ่งค่ะ เพราะเราใช้เวลาอบขนมจริงๆ แค่ 10 นาที แล้วก็ไม่ได้ใส่พร้อมกันทีเดียวทั้งหมด แบ่งเป็นชุดๆ ก็เลยสลับกันออกค่ะ"
พี่ติ๊ก พรเพ็ญ อังควานิช เจ้าของร้านขนมอบที่ใช้ชื่อว่า Roti Boy (หรือออกเสียงว่า ลอตตี้ เป็นภาษามาเลย์ แปลว่า ขนมอบ) ซึ่งเป็นร้านที่ซื้อแฟรนไชส์มาจากมาเลเซียโน่นแนะ แจ้งให้เข้าใจว่า ขนมออกมาไม่ช้านะคะ แต่ที่ช้าเพราะบางคนซื้อจำนวนมากก็เลยทำให้คนข้างหลังต้องรอนาน (นิดนึง)
หลังจากเปิดร้านได้เกือบสองเดือน พี่ติ๊กเองก็ยอมรับว่า เสียงตอบรับจากลูกค้าดีมาก คงเป็นเพราะรสชาติของขนมที่ขายตัวเองได้ แล้วก็ราคาไม่สูงมาก เพราะในเรื่องของรสชาติแล้วการันตีได้เลยว่า เป็นรสชาติเดียวกับที่มาเลย์ อินโดนีเซีย และสิงคโปร์แน่นอน และที่สำคัญไปซื้อที่โน่นก็ต่อแถวยาวเหมือนที่เมืองไทยเหมือนกัน
"ของพี่นี่ก็อยากจะทำให้ได้เร็วกว่านี้นะ แต่แค่นี้ก็มือหงิกเป็นระวิงอย่างที่เห็นเนี่ยล่ะค่ะ"
คงมือหงิกจริงๆ ล่ะค่ะ เพราะขณะที่ไปสังเกตการณ์เฝ้าดูพี่ๆ ในร้านเขาบีบครีมใส่หน้าก่อนส่งเข้าเตาอบ มือเป็นระวิงกันทั้งนั้นเลย เรียกได้ว่า นับๆ รวมแล้วในร้านเห็นอยู่ประมาณ 10 คนนี่ ไม่มีใครว่างพอจะคุยกันได้เลย ทุกคนก้มหน้าก้มตาทำหน้าที่ของตนเองอย่างขะมักเขม้น
"สงสารลูกค้าน่ะ บางคนยืนรอนาน เพราะกว่าจะถึงคิวเขา บางคนที่คิวก่อนๆ ซื้อปริมาณมาก กว่าจะถึงคิวเขาก็นานพอดู ก็เลยต้องรีบทำให้ไวๆ แต่ไม่ต้องกลัวนะ ไม่ว่าจะไวแค่ไหน คุณภาพก็ยังเหมือนเดิม เพราะเราถูกเทรนถูกฝึกมาก่อนแล้ว"
พี่ติ๊ก บอกย้ำให้มั่นใจว่า ไม่ว่าจะเร่งรีบแค่ไหน รับรองรสชาติไม่เปลี่ยนแน่
และก็ด้วยความที่ต่อแถวกันยาวเหยียดขนาดนี้นี่เอง ก็เลยทำให้มีพวกหัวใส ไม่ยอมต่อแถวข้างท้าย แต่เล่นแอบมาฝากคนที่ต่อแถวอยู่ข้างหน้าซื้อทั้งที่ไม่ได้มาด้วยกัน งานนี้คนที่ต่อแถว หรือพนักงานจับได้ ก็มีการโวยกันเล็กน้อยล่ะค่ะ
ก็คนอื่นเขาต่อแถว รอกันนานน้านนาน แต่จะเล่นมาเร็วแบบไม่ต้องรอแบบนี้ก็ต้องโดนบอยคอตกันบ้าง
"ทุกคนก็รอนานเหมือนกันหมดค่ะพี่ อยากกินของอร่อยก็ต้องรอ ต้องใจเย็น เราเลือกที่จะทานแล้วก็ต้องเข้าคิวเหมือนอื่น นี่หนูรอนานตั้งชั่วโมงกว่าก็ยังรอเลย อยากกินนี่ เสียเงินเหมือนกันก็อย่าเอาเปรียบคนอื่นเลย"
น้องตุ๊กตา บอกแบบใส่อารมณ์เล็กน้อย แต่หลังจากถึงคิวรับขนมก็ยิ้มแก้มป่องเดินออกจากร้านไป
น่าดีใจแทนเจ้าของร้านจริงๆ ที่มีลูกค้ามะรุมมะตุมรุมรักซะมากมายขนาดนี้
ถ้าใครอยากรู้ว่ารสชาติจะอร่อยสมคำเล่าลือไหม ก็ไปพิสูจน์กันได้ ร้านเขาอยู่ติดกับร้านก๋วยเตี๋ยวนู้ดเดิล ร้านเปิดตั้งแต่ 8 โมงเช้าถึง 3 ทุ่มโน่น
แว่วๆ ข่าวมาว่า ถ้าเป็นได้พี่ติ๊กกะว่าจะเปิด 24 ชั่วโมงเลยน่ะเนี่ย (ล้อเล่นน่า) ถ้าเป็นอย่างนั้นก็คงไม่รู้จะเอาเงินไปเก็บไว้ที่ไหนแล้วล่ะค่ะคุณพี่ขา...(ฮา)
Source - หนังสือพิมพ์ คม ชัด ลึก
http://www.komchadluek.net/news/2006/01-21/hot-19698175.html
