กพ 54

[O'Pern]

1 กพ 54
   ขี่จักรยานตอนเช้า แป๊บเดียวก็ต้องรีบไปส่งลูกแล้วเลยไปทำงานต่อ คนงานลาออกไปหลายคน ผมออกไปส่งของจนถึงเย็น แขนขวาผมยังยกสูงๆ ไม่ได้ มันเจ็บ แต่ก็ไม่ได้บอกอะไรใครไป เขาจะหาว่าเราขี้เกียจ อ้างโน่น อ้างนี่
   
2 กพ 54
   หมดแรง ไม่ได้ขี่จักรยาน ลืมตาตื่นมาก็กินข้าว อาบน้ำ ไปส่งลูก แล้วก็ไปทำงานยกของต่อ แขนยังคงเจ็บอยู่ ถ้าของไม่หนักมาก ไม่ยกมากก็จะไม่เจ็บมาก แต่ไม่ใช่หรอก ยังไงก็ต้องยกของจนเต็มคันรถ เจ็บก็ต้องทนไป
   เช้านี้ไหว้เจ้าตามประเพณีจีน ผมไม่เคยขอพร หรือขอสิ่งใดจากสิ่งศักดิ์สิทธิ์ แต่มักจะไหว้เพื่อขอบคุณที่ปกป้องคุ้มครองพวกเราทุกคนในบ้าน ถ้าจะให้ขอ ก็จะขอแค่สิ่งเดียว นั้นคือขอให้สิ่งที่ผมผมตัดสินใจนั้น เป็นสิ่งที่ถูกต้อง ขอแค่นี้พอ ไม่เคยอยากรวย ไม่อยากได้เงินทอง ผมอยากได้แค่ความสุข
   กลับมาบ้านตอน 1030 ลูกยังไม่นอน เขานั่งอ่านหนังสือเล่น
   “อ้าว มิวยังไม่นอนหรือลูก”
   “ยังครับ ยั้งไม่ง่วง”
   “ดึกแล้ว นอนได้แล้วนะ”
   “มิวรอพ่อ”
   “จ๊ะๆ ขอพ่ออาบน้ำก่อนนะ มิวอ่านหนังสือเล่นไปก่อนนะ”
   “ครับ”
   ผมอาบน้ำราว 30 นาที ออกมาอีกที ลูกนอนหลับไปเสียแล้ว
   เอามือเขามากุมไว้ แล้วก็ล้มตัวลงนอนตามเขาไปอีกคน หมดแรงจริงๆ

[O'Pern]

3 กพ 54
   ใจตื่น แต่ร่างกายไม่ยอมลุก คือลุกไม่ไหว อ่อนเพลียไปหมด รู้สึกขี้เกียจจะทำทุกสิ่งทุกอย่าง แม้วันนี้จะเป็นวันหยุดของร้านผม ไม่ต้องออกไปทำงาน มีเวลาว่างช่วงเช้าเยอะ แต่ก็ยังไม่ได้เอาจักรยานออกขี่ มันหมดแรงจริงๆ
   ลูกผมไม่ได้หยุดครับ เลยต้องไปส่งลูกที่โรงเรียนเหมือนเดิม เสร็จแล้วพาภรรยาไปช็อปปิ้งที่ตลาดหลังธนาคารกรุงเทพฯสำนักงานใหญ่ ถนนสีลม ชาวบ้านมักจะเรียกแถวนี้ว่าซอยละลายทรัพย์
   ตลาดย่านนี้เดินสนุกครับ แต่ข้าวของมักจะเป็นพวกเสื้อผ้าสำหรับผู้หญิง แทบจะไม่มีร้านค้าสำหรับผู้ชายเลย จะมีให้ดูก็แค่พวกเสื้อผ้ากันหนาว
   เดินจนถึงกลางวันก็พาภรรยาไปกินร้านอาหารเก่าแก่ติดกับโรงเรียนกรุงเทพฯครสิเตียน ซอยประมวญ ถนนสีลม ชื่อร้านกัลปพฤกษ์ ร้านนี้มีชื่อเสียงมานาน ผมกินตั้งแต่เด็กๆ ติดที่ราคาแพง จะได้กินก็ตอนพ่อแม่พาผมมา
   อาหารที่สั่งประจำก็คือยำวุ้นเส้น อีกอย่างที่ชอบกินนะ แต่นานๆ สั่งทีก็คือโรตีแกงเนื้อ เพราะมันอ้วนมาก กลับมาบ้านเอาตอนบ่าย ภรรยาขอแวะไปร้านสปาแถวบ้าน
   เย็นไปบ้านพี่สาวที่เลียบทางด่วนเอกมัย-รามอินทรา ผ่านร้าน Siam Strida ร้านใหม่ด้วย เขามาเช่าบ้านของพี่สาวผมเองแหละ ร้านดูเงียบเหงา เพราะเป็นบ้านแบบ Town House และอยู่ในซอย แถมเป็นวันตรุษจีน และผมเข้าไปเวลาเย็นมากๆ
   กินอาหารแบบเรียบง่าย กลับมาถึงบ้านตอนค่ำ สอนลูกทำการบ้าน เข้านอนกันตอนสามทุ่มกว่า วันนี้ชีวิตเรียบง่ายจริงๆ ครับ
   
   อ้อ มีข่าวเรื่องการชุมนุมของพลพรรคชาวเสื้อแดงระยะนี้ ไม่มีอะไรมากไปกว่าแสดงใบเสร็จ เพื่อเบิกนายทุนประจำไตรมาสแรก มีแค่นี้จริงๆ วิธีต่อสู้กับเขา ก็คือแย่งพื้นที่สื่อให้ได้มากที่สุด นั่นคือวิธีที่พันธมิตรกำลังทำอยู่ จะว่าไปแล้วเรื่องปัญหาบ้านเมืองนี่มันก็ไม่ต่างอะไรกับเรื่องธุรกิจ ที่ต้องมีการคิดเรื่องการตลาดใหม่ๆ อยู่เสมอ

[O'Pern]

4 กพ 54
   เช้าตื่นสาย ไม่ได้ขี่จักรยาน ไม่ได้ออกกำลังกายอะไรสักนิด แถมเซ็งที่น้ำหนักเพิ่มขึ้นมา 1 กก แน่ะ ตอนจะเอาลงนี่ยากเย็นนัก
   เช้าไปทำงาน วันนี้ไม่ต้องยกของแล้ว เย้ๆ มีคนงานใหม่มาช่วย 2 คน หัวไหล่ผมยังเจ็บไม่หายดี นี่ถ้าโดนซ้ำบ่อยๆ คงจะอักเสบ
   
   ไปเซ็นทรัลตอนเย็นเจอกางเกงขี่จักรยานแบบลำลอง ผ้าสองชั้น ชั้นในเป็นเหมือนกางเกงจักรยานแนบเนื้อ ชั้นนอกเป็นกางเกงผ้าสีดำ มีกระเป๋าข้างละใบ ขางขายในร้านขายเสื้อผ้าส่งออก เป็นของยี่ห้อ mongoose ผมไม่ค่อยได้ใส่กางเกงสำหรับจักรยานบ่อยนัก แต่ก็รีบซื้อมาโดยไม่ลังเลมาก เพราะกลัวกลับมาบ้านแล้วยังนึกอยากได้ ย้อนกลับไปใหม่อาจของหมดแล้ว แผ่นรองเป้าเป็น Cool Max เนื้อผ้าแบบ Fleece ท่าทางนุ่มสบายดีครับ

5 กพ 54
   เอารถ KHS HT ออกขี่ ไปเส้นทางที่เคยล้มครั้งล่าสุด แต่วันนี้ออกสายหน่อย ราว 0530 อยากจะเห็นหน้าเจ้าตัวปัญหาแบบชัดๆ อีกครั้ง ขี่มาจักรยานมาตั้งแต่เด็ก ขี่รถคันนี้มา 17 ปี ผ่านเส้นทางนี้มานับครั้งไม่ได้ แต่ก็นึกไม่ถึงว่าชาวบ้านเขามาสร้างตัวลดความเร็วนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่
   ขี่แบบแหยงๆ อยู่ครับ ขี่ช้ามากๆ ราว 18-20 กม/ชม ขี่ไปใกล้ถึงจุดที่เคยล้มก็ชะลอความเร็วลง พบว่าต้นเหตุคือคันลดความเร็วของรถยนต์ขนาดใหญ่ถึง 2 อัน อยู่ใกล้ๆ กันอีกด้วย ผมล้มตั้งแต่เจออันแรกแล้วล่ะ วันนี้จำลองสถานการณ์ขี่มาแบบเพลินๆ ไม่ได้กำแฮนด์สู้ ขี่แบบไม่รู้ไม่ชี้ พอกระแทกปังแรงนี่แขนแทบทรุดเลยครับ นี่ขนาดแค่ความเร็วสัก 15 เอง ตอนล้มวันนั้นผมขี่มาไม่ต่ำกว่า 30 โดนปุ๊บ ปลิวปั๊บ ไม่ได้เป็นภาพสโลว์เหมือนอย่างคนอื่นเขา ทุกอย่างเกิดขึ้นเร็วมาก ขนาดวันนี้ขี่ผ่าน ผมยังจำภาพตัวเองล้มได้แม่น
   
   วันนี้ผอมได้ใจ เลยเอากางเกงยีนส์ตัวโปรดของ Levi’s มาใส่ หลวมนิดๆ สบายดี แต่พอถึงที่ทำงาน ก็มีคำสั่งให้ไปยกของเต็มรถกระบะสองคัน กลัวกางเกงเลอะครับ โชคดีมีขาสั้นเก่าๆ เก็บไว้ เลยเอามาสวมแทน เหงื่อโทรมกายแต่เช้าอีกแล้ว นี่ถ้ารู้ว่าต้องยกของแบบนี้ คงจะแต่ตัวโทรมๆ ออกมาทุกๆ วัน
   ตอนสายเอารถเข็นที่หักไปเชื่อม ร้านรับเชื่อมโลหะในตัวเมืองหายากจริงๆ ครับ กว่าจะหาเจอก็ต้องขับรถตระเวณอยู่นาน เป็นร้านห้องแถวริมถนน ไม่มีที่ให้นั่งรอ ผมยืนดูเขาทำจนเสร็จ ใช้เวลาไปราว 1.30 นาที นานน่าดู ระหว่างทำงานของผมอยู่ มีนักซิ่งมอเตอร์ไซค์ชาวอีสานจะมาขอแซงคิว ให้เชื่อมเฟรมให้เขาหน่อย แต่ยังดีที่พนักงานเขาทำงานตามคิว
   บ่ายไปธนาคาร เดินเล่นในห้างสักพัก เจอเสื้อกันหนาวทรงที่ผมชอบ มองทรงนี้มานาน เป็นเสื้อกั๊กที่มีฮู๊ดแบบถอดได้ สองจิตสองใจ เพราะราคาตั้ง 1400 บาท แถมช่วงนี้ไม่ได้ไปต่างประเทศหนาวๆ อีกเลย ซื้อไปก็คงเพื่อลดความอยากของตัวเองเท่านั้น สรุปแล้วไม่ซื้อดีกว่า เก็บเงินไว้ใช้ในสิ่งที่จำเป็นมากกว่านี้   
กลับเข้ามาบ้านตอนเย็น ลูกนั่งเล่นเกมอย่างสนุกสนาน การบ้านยังไม่ได้แตะอีกตามเคย

[O'Pern]

6 กพ 54
   เอาจักรยานออกขี่ไปป่าชายเลน ทะเลอ่าวไทยในกรุงเทพฯ ใกล้บ้านผมแค่ 20 กม ขี่ขำขำสัก 1 ชม ก็ถึง ไปกับรถ KHS HT รถคันนี้ใช้ยางสลิคมาหลายปี ลุยสารพัดแห่ง ทั้งทาง Off Road แบบสุดโหดที่วังน้ำเขียว อุทยานแห่งชาติทับลาน กลับมาพร้อมกับริ้วรอยเต็มหน้ายางไปหมด มาวันนี้ ผมเจอปัญหาอีกอย่างของยางสลิคที่ลืมไปเสียสนิท
   ช่วงเข้าใกล้เขตป่าชายเลน เส้นทางเปียกชื้นจากน้ำค้างที่ไหลหยดลงมาจากต้นโกงกาง ต้นแสม ถ้าเป็นทางเรียบไม่มีปัญหาครับ ค่อยๆ ขี่ผ่านไปได้สบาย แต่ถ้าเป็นทางลาดชันล่ะก็ วันนี้ผมมากับยางสลิค ภาษาวัยรุ่นเรียกงานเข้า
   เกือบตีลังกาตอนปันขึ้นสะพานลาดชันอันแรกครับ ผิวถนนเป็นพื้นปูนปียกชื้นเพราะรถส่งน้ำแข็ง ผมปรับเกียร์เบาสุด สะพานนี้ขี่ขึ้นมาเป็นสิบครั้งแล้ว แต่วันนี้จะเป็นวันที่ผมต้องจดจำไปอีกนาน
   ยางสลิคมันลื่นครับ ทำให้กดบันไดแล้วเกิดอาการวืด ล้อหลังฟรี บาลานซ์รถเสีย ผมทรงตัวไม่อยู่ รีบปลดขาจากบันไดหยั่งลงพื้น วันนี้ใส่กางเกงขาสั้น ลงจากรถขณะเสียการทรงตัวและอยู่บนทางลาดชัน ทำให้ขากางเกงไปเกี่ยวจมูกเบาะ พอขาลงแตะพื้น รองเท้าที่มีคลีทติดอยู่ก็ลื่นไถล ผมยืนไม่อยู่ ขาสองข้างลื่น นิ้วมือรีบกำเบรก แต่ก็ไม่ได้ช่วยอะไรเลย ยางสลิคมันลื่นมากๆ ไหลกันลงมาทั้งคนและรถ สองข้างทางเป็นลำคลอง ยังดีที่มีราวเหล็กอยู่ข้างๆ ผมจับราวเหล็กด้วยมือซ้าย ส่วนมือขวาก็จับแฮนด์ ล้อหลังจักยานอยู่หว่างขาตัวเอง เอาพุงดันกระเป๋าบนแร็คหลังไว้ เกร็งอยู่ท่านั้นราว 5 วินาที กลัวจะกลิ้งจริงๆ เลย พอรถหยุดไหล เท้าไม่ลื่นแล้ว ถึงจะเข็นรถขึ้นสะพานไป
   จากนั้นก็ขี่ช้าๆ ระแวดระวังตลอดทาง จนกระทั่งไปเจอเอาสะพานไม้ขนาดกลางๆ ไม่ชันมาก ขี่ขึ้นได้สบายๆ โดยไม่ต้องลดเกียร์ ผมอัดส่งรถพุ่งขึ้นไปทันที
   “เฮ้ยย …” ล้อหลังลื่นอีกแล้ว พอล้อหมุนฟรี ก็เสียการทรงตัว สะพานไม้มันเปียกชื้นครับ มารู้ตอนเห็นใกล้ๆ เกือบจะล้มอีกแล้ว ในช่วงเวลาห่างกันแค่ 5 นาที
   หลังจากนั้นก็ฝ่อเลยครับ เจอเนิน เจอน้ำ ผมลงเข็นตลอด แถมรองเท้าใส่คลีทนี่เดินไม่สนุกเอาเสียเลย โดยเฉพาะอย่างยิ่งบนสะพานไม้เปียกลื่น ชนิดที่ว่ายืนอย่างเดียวยังแทบลำบาก แต่นี่ต้องมาจูงจักรยานผ่านไปอีกด้วย
   ผมเข้ามาถึงจุดนี้ในขณะที่ท้องฟ้าเพิ่งสว่าง สภาพป่าสองข้างทางเสื่อมโทรมไปจากปีก่อนเยอะมาก มีต้นโกงกางโดนตัดเพื่อเอาไม้ไปขายตลอดแนว ที่รู้ว่าเอาไปขายก็เพราะตอนช่วงขากลับผมเห็นชาวบ้านจับไม้มัดเป็นกลุ่มๆ แยกขนาดเสียอย่างดิบดีว่าเป็นไม้เล็กไม้ใหญ่ โธ่ ไม่น่าเลย
   ขี่เข้าไปในทางไม้นี่ยิ่งตกใจ เพราะของเดิมเป็นสะพานไม้ต่างระดับ ต้องยกจักรยานอยู่หลายหน แต่วันนี้มีไม้พาดเป็นทางลาดให้เข็นรถขึ้นได้อย่างสบาย อ๊ะ จักรยานเข็นได้ มอเตอร์ไซค์ก็ไปได้เหมือนกันสินะ แถมไม้ที่เอามาทำเป็นเนิน ก็เลาะมากจากขั้นบันไดของทางต่างระดับนี่แหละ ปัดโธ่..
   ขี่เข้าไปจนสุดทาง อากาศดีเหลือหลาย ผมไม่เคยมาถึงเช้าขนาดนี้เลย ทุกทีจะเจอแดดแรงจัด อยู่ได้แป๊บเดียวก็ต้องรีบกลับ ไม่มีร่มเงาให้หลบสักนิด มาวันนี้แดดยังไม่ออก ลมทะเลพัดแรง แถมน้ำขึ้นสูงมากๆ เลยนั่งเล่นสักพักใหญ่ นั่งดูพระอาทิตย์ขึ้นอย่างช้าๆ แสงแดดทะลุลอดเมฆออกมาแบบคาตา บรรยากาศสุดยอดมาก ไม่น่าเชื่อว่าที่นี่กรุงเทพฯ
   อ้อ ระหว่างทางบนสะพานไม้แคบๆ ผมได้ยินเสียงเพลงแบบหมอลำซิ่งดังมากๆ ยังนึกในใจว่า ใครหนอเข้ามาเปิดเพลงเสียงดังขนาดนี้ในสถานที่แบบนี้ มันไม่มีบ้านเรือนผู้คนอยู่เลย สงสัยต้องเป็นเสียงจากพวกรถมอเตอร์ไซค์ที่แอบเข้ามาแน่ๆ (เพราะเห็นมีไม้พาดตามทางที่เป็นขั้นบันได)
   แต่พอใกล้ถึงปลายทาง จู่ๆ เสียงเพลงก็เงียบไปทันที มองไปข้างหน้าเห็นแต่ทะเลว่างเปล่า ไม่มีใครสักคน ไม่มีรอยยางรถใดๆ ไม่มีรอยเท้าผู้คน

   ขากลับยังคงต้องระวังตัวแจ ยางลื่นไม่พอ รองเท้าผมมีเหล็กอยู่ข้างใต้ มันไม่ถูกฉโลกกับพื้นไม้เปียกชื้นนัก ค่อยๆ ย่องออกมา เจอสะพานก็จอดลงเข็นตลอด ทั้งๆ ที่เมื่อก่อนผมขี่แบบขาไม่เคยแตะพื้นเลย
   กลับมาถึงบ้านเอาตอน 0900 วันนี้แดดไม่แรงครับ ขี่แบบสบายๆ เรื่อยๆ ช่วงใกล้ถึงบ้านเริ่มมีอาการเจ็บก้น ผมไม่ได้ใส่กางเกงสำหรับขี่จักรยานนะครับ ใส่ขาสั้นธรรมดาๆ นี่แหละ ขี่สั้นๆ ไม่ถึง 100 กม ไปได้สบายๆ วันนี้เจ็บก้นเร็วหน่อยก็คงเพราะขากลับเร่งความเร็วมาก การเร่งมากก็จะทำให้เกิดแรงกดที่เบาะมากตามไปด้วย ลักษณะคล้ายกับการขย่มรถ ก้นเราก็จะโดนกดซ้ำๆ ในจุดเดิมๆ นานเข้าก็จะรู้สึกเจ็บ แก้ได้ด้วยการลดความเร็ว และอีกวิธีคือการจอดพัก พักทั้งขา พักทั้งก้น แต่เชื่อเถอะ ก้นเราน่ะ ถ้ามันเริ่มเจ็บแล้ว ขี่ไปได้อีกสักพักก็จะเจ็บอีก
   ถึงบ้านอย่างอ่อนเพลีย ยั้งดีมีสลัดแฮมเหลือไว้ในตู้เย็น ขี่จักรยานเพื่อสุขภาพ ก็ควรกินอาหารสุขภาพนะครับ ออกทริปมาหลายครั้งหลายหน เห็นหลายคนกินของหวานแบบไม่เกรงใจใครเลย พวกขนมปังราดน้ำแดง เข้าใจว่ามันให้พลังงาน แต่จะดีกว่าไหม หากเราเติมพลังงานจากแหล่งที่มีประโยชน์กว่านี้ เช่นกล้วยน้ำว้า แตงโม สัปปะรด
   ผมมิได้มุ่งหวังที่จะเป็นนักขี่จักรยานอันดับหนึ่ง ไม่เคยนิยมชมชอบว่าคนที่ขี่ไกล ขี่นานแล้วแปลว่าเก่ง ผมขี่เพื่อสุขภาพ เพื่อพักผ่อนหย่อนใจ และเพื่อการทำสมาธิ ช่วงหนึ่งปีที่ผ่านมา ผมไม่ได้ไปทริปไหนกับใครเลย ไลฟ์สไตล์เริ่มแตกต่าง ก็เลยถอยตัวเองออกมา ขี่ในแบบของเราเอง

   สายหน่อยเข้าไปอยู่ที่คอนโดฯ ขลุกอยู่ในห้องจนถึงเย็น กลับมาบ้านอีกทีก็เจอลูกนั่งเล่น มีหนังสือการ์ตูนเล่มใหม่อยู่ในมือ
   “พ่อๆ ตอนเด็กๆ พ่อชอบปาร์แมนไหมครับ”
   “พ่อเฉยๆ ครับ พ่อชอบเก็ตเตอร์”
   “อ้อ คิดว่าพ่อชอบ มิวจะให้ยืมอ่าน แต่ต้องต่อคิวแม่นะ”
   ผมยิ้มตอบ มิวเริ่มชอบอ่านหนังสืออย่างมากตั้งแต่ขึ้น ป3 ผมปล่อยให้เขาเรียนรู้เองอย่างอิสระ ไม่ค่อยซื้อของเล่นให้ แต่ถ้าเป็นหนังสือนี่เท่าไหร่เท่ากัน มิวเลยเป็นขาประจำของงานสัปดาห์หนังสือแห่งชาติ เรียกว่างานมีเมื่อไหร่ วันไหน เขารู้ก่อนผมเสียอีก
   
7 กพ 54
   ตื่นสาย ไม่ได้ขี่จักรยาน ไปที่ทำงานก็เป็นบรรยากาศเดิมๆ เช้ายกของมาจากโกดังเต็มรถกระบะ ขี่จักรยานจดออเดอร์ลูกค้า จากนั้นก็แล้วแต่ชะตาชีวิต ถ้าคนงานไม่มา ผมก็ต้องทำงานแทนเขา และเช้าวันจันทร์มันเป็นเสมือนวันหยุดพิเศษของคนงาน
ตลอดวันนี้ ผมใช้ชีวิตอยู่หลังรถกระบะ ดมควันจนมึนหัว ช่วงเย็นเจอคนอิสลามแถวสะพานพุทธ เห็นเขารอเรียกรถตุ๊กๆ อยู่นานก็ไม่มีคันไหนยอมไป เรียกแท๊กซี่ก็ไม่มีคันไหนไป เขายืนอยูชั่วโมงกว่า จนผมส่งสินค้าเสร็จ เขาเดินมาหา พร้อมกับจะจ้างให้ผมไปส่งเขา
เขาต้องการจะไปแถวราชวงค์ แต่ดันมายืนรอเรียกรถที่เชิงสะพานพุทธที่มุ่งหน้าฝั่งธนบุรี แถมเป็นช่วงเวลาที่รถติดแบบสุดยอดเหลือเกิน
ผมแนะนำให้เขาใช้บริการมอเตอร์ไซรับจ้าง จะสะดวกที่สุด บอกให้มองหาคนใส่เสื้อกั๊กสีส้มๆ ก็เรียกได้เลย บอกเสร็จก็กระโดดขึ้นท้ายรถกลับไป
เป็นวันธรรมดาๆ ที่เรียบง่าย แต่ช่างน่าเบื่อเหลือเกินสำหรับผม ส่งผลให้อาการอยากอาหารเพิ่มมากขึ้น รู้ได้ทันทีว่าอาการนี้เกิดจากความเครียด กินขนมเสียเยอะ เจออะไรก็หยิบเข้าปากกินดะ

[O'Pern]

8 กพ 54
   ตื่นขึ้นมาก็คอแห้ง ไอ เจ็บคอ กลืนน้ำลายแล้วเหมือนมีก้อนๆ ในคอ เกิดจากเมื่อวานสูดดมควันพิษไปเยอะแน่ๆ
   ดีใจ น้ำหนักไม่ขึ้นมากดังที่คาดไว้ เช้านี้ใช้เดินเร็วเป็นการออกกำลังกาย เดินอยู่ 30 นาที ได้ระยะทางราว 3 กมเท่านั้นเอง ระหว่างเดินก็ยกมือยกไม้ออกกำลังร่วมไปด้วย อากาศเช้านี้แทบไม่เหลือเค้าความหนาวเย็นแล้ว ผมขอทำนายว่านี่คือการสิ้นสุดฤดูหนาวอย่างเป็นทางการของคนกรุงเทพฯ แต่สำหรับชาวบ้านทางภาคเหนือเขายังคงสัมผัสไอเย็นได้อีกสักพัก
   พอแดดออกก็ร้อนแรงทันทีเลยครับ โดนแล้วแสบผิวเหลือเกิน ขับรถตอนกลางวันจอดตากแดดก็ยังแสบแขนไปหมด นี่ขนาดในรถติดแอร์แล้วนะ แต่รถของผมไม่ได้ติดฟิล์มครับ ขับแบบนี้มานานสิบกว่าปี รู้สึกร้อนมากขึั้นปีละนิดละหน่อย แต่ปีนี้ทนไม่ไหวแล้วล่ะ ความร้อนน่ะไม่เท่าไหร่ แต่ใบหน้านี่สิ มันมีรอยกระรอยฝ้ามาหาอีกแล้ว คงจะต้องรีบมองหาร้านติดฟิล์มโดยด่วน ผมอยากติดบานหน้าด้วย แต่กลัวตำรวจจะเรียกจับ
   
   เข้าเวปจักรยาน เห็นมีคนโพสขายกางเกงจักรยาน Mongoose แบบเดียวกับที่ผมเพิ่งซื้อมา เขาโพสขายตัวละ 650 บาท โอ้โหหห น่าเอามาขายมั่งจัง กำไรเพียบเกือบจะสองเท่าตัว ไล่อ่านไปมา เจอคนสุดท้ายมาโพสบอกแหล่งซื้อพร้อมราคาต้นทุน จบข่าวเลย ฮ่าๆ
   อ้อ กางเกงตัวเดียวกันนี้ยังมีไปโพสขายในเวป Trekking อีกอันด้วยนะ คนนั้นเขาขายตัวละ 450 บาท พวกซื้อกันตรึมเหมือนกัน
   เจอรถ Neo Bike 16 Single Speed โพสขาย สเปคถูกใจผมมาก โทรไปหา เขาบอกขายไปแล้ว …เซ็งจริต  นานๆ จะเจอรถถูกสเปคถูกใจกับเขาเสียที อีกคันที่นึกอยากได้ แต่คงไม่มี นั้นคือ Brompton Fixed Gear รถของ Brompton สวยครับ ออกแบบมาดี พับเล็กมาก แต่ผมไม่ชอบใจอย่างมากที่สายเบรก สายเกียร์มันระโยงระยางเหลือเกิน คนไม่สนใจเขาก็ใช้มันไป ไม่มีปัญหา แต่ที่ผมไม่ใช้รถ Brompton ก็เพราะเรื่องสายเบรกนี่แหละเป็นหลัก ตามมาด้วยระบบเบรกแบบก้ามปูที่โลวเทคเหลือเกิน รถคันละหลายหมื่น น่าจะใช้เบรกทันสมัยกว่านี้ ตบท้ายด้วยเกียร์ของ Sturmey Archer ที่ทำงานเชื่องช้า และหนักเป็นที่สุดของระบบเกียร์ดุม
   ทรรศนะส่วนตัวนะครับ ไม่ได้กระแนะกระแหนรถใคร แค่ผมไม่ชอบ ก็บอกถึงเหตุผลที่ไม่ชอบ ส่วนอันไหนที่ผมชอบอย่างรถ Neo Bike ก็บอกเหตุผลว่ามันเล็ก เบา (หนัก 9.8 กก) เข็นง่าย ราคาถูก แต่ก็มีข้อเสียตรงล้อ 14 นิ้ว จะหายางยากหน่อย (แต่วรจักรมีเพียบ ยางนอกเส้นละ 70 บาท ยางในเส้นละ 50 บาท)
   นี่ขนาดมี Neo Bike 14 อยู่แล้ว 2 คัน ขี่จนคอหักไปแล้ว ซ่อมมาใหม่แล้ว ผมยังหา Neo Bike 16 อีกคันเลย แต่เอาแบบ Single Speed นะ อย่างที่บอกไง ผมไม่ชอบเกียร์ดุมของ Sturmey Arhcer มันหนัก ตอบสนองช้า แถมการเรียงเกียร์ยังออกแบบมาให้เกียร์สูงจะปรับสายเกียร์หย่อนสุด คือตอนจอดเราควรปลดสลิงให้หย่อนที่สุดไง เราก็ต้องชิฟมันไปที่เกียร์สูงสุด พอจะหยิบออกขี่อีกครั้งในวันรุ่งขึ้น ก็ต้องชิฟกลับไปที่เกียร์ต่ำเพื่อออกตัว นั้่นคือก็ต้องชิฟให้สายเกียร์ตึงสุดอีกครั้ง
   แต่เกียร์ดุมรุ่นใหม่อย่าง Shimano Nexus เขาเรียงเกียร์แบบเข้าใจผู้บริโภคแล้ว เกียร์ 1 เบาสุด สำหรับออกตัว สายสลิงก็จะหย่อนสุด แบบนี้ดีกว่าเยอะ ส่วนเกียร์ดุมของ Sram ไม่เคยใช้ครับ ไม่มีความเห็น
   อ้อ ข้อด้อยของ Sturrmey Archer อีกอย่าง ที่ไม่ค่อยมีใครเอ่ยถึงก็คือ ความตึงหย่อนของโซ่ มีผลโดยตรงต่อความแม่นยำของเกียร์ครับ ก่อนจะปรับตั้งสายเกียร์ ก็ยึดดุมล้อ ตั้งโซ่ให้ถูกต้อง 100% เสียก่อน จะได้ไม่ต้องมาทำงานซ้ำซ้อนกัน
   
   วันนี้อัดผลไม้เข้าไปเยอะหน่อย ทั้งสัปปะรด ส้ม กล้วย ถั่วลิสงต้ม จะกินเยอะก็มื้อเช้าอย่างเดียวครับ วันนี้เป็นผัดกระเพราไก่ กินกับแครอทลวกราว 2 กำมือ และกระเทียมสดอีก 1 กำมือ ไข่ต้มเป็นยางมะตูมอีก 1 ลูก สายๆ มีขนมปังกรอบแบบแครกเกอร์รสหวานสัก 4-5 แผ่น จากนั้นก็ออกไปยกของอีกตามฟอร์ม
   เย็นรับลูกกลับมาบ้าน เขาบอกอยากกินร้านยาโยอิอีกแล้ว ติดใจกุ้งเทมปุระ ผมต่อรองเป็นอย่างอื่น สุดท้ายได้ซูชิกลับมาแทน วันนี้เขาทำการบ้านทุกอย่างเสร็จหมดตั้งแต่อยู่ที่โรงเรียน
   หัวค่ำขอเล่นเกมในคอมพิวเตอร์ ผมก็ขี่จักรยานวนเล่นในบ้าน สักพักมีคนเอาของมาให้ มันคือของขวัญวันเกิดที่เพิ่งจะส่งมาถึงมือผม เป็นปี่เซียะคู่หนึ่งครับ ไม่เคยได้ของแบบนี้มาก่อนเลย แปลกดีเหมือนกัน มาพร้อมกับคำพยากรณ์ดวงชะตาในปีนี้ของผม ไม่ต้องคิด ไม่ต้องตีความ เพราะตรงเป๊ะ เขาบอกว่าระวังจะเจ็บเข่า และเจ็บหลัง
   ไม่ต้องระวังครับ เจ็บมาเรียบร้อยแล้ว ถึงป่านนี้่ยังไม่หายดีเลย

[O'Pern]

9 กพ 54
   เช้านี้เลือกเอารถ KHS HT ขี่ครับ รถคันนี้เป็นเบาะแบบหนานุ่ม เหมาะสำหรับท่านั่งขี่แบบหลังตรง ขี่แบบสบายๆ แต่ถ้าใครชอบแต่งรถให้เป็นแบบก้มหมอบๆ หน่อย ก็จะเหมาะกับเบาะอีกรูปแบบหนึ่ง ออกแนวแบนๆ บางๆ
   ขี่ไปได้แค่ 30 นาทีครับ อากาศชื้นๆ คล้ายฝนจะตก แต่ไม่หรอก ร้อนจะตาย กทม เลิกหนาวไปแล้ว นับจากนี้มีแต่จะร้อน ร้อน ร้อน จำไว้
   ไปถึงที่ทำงานก็เป็นไปแบบเดิมๆ ครับ ยกของจากโกดังขึ้นรถกระบะ วันนี้ซัดคนเดียวอีกเช่นเคย แขนที่เจ็บจากรถล้มยังคงเจ็บอยู่ แต่ต้องเก็บอาการไม่บอกให้ใครเขารู้ ส่วนหลังนั้นถ้ายกไม่เยอะก็จะไม่เจ็บ แต่ถ้าเจ็บเมื่อไหร่ล่ะก็ เจ็บนานเลย
   เย็นไปพบครูของลูก ทางโรงเรียนจัดให้ผู้ปกครอบพบปะพูดคุยกับครูอย่างเป็นทางการทุกเทอม แต่ถ้าจะคุยแบบไม่เป็นทางการล่ะก็ คุยได้ตลอดทุกวันช่วงเย็น

10 กพ 54
   วันนี้มีงานรถยนต์ 2 งานซ้อนกัน งานแรกเป็นของ Mercedes Benz อีกงานเป็นของ Mazda จัดงานเปิดตัว Mazda 3 ตัวใหม่ ที่เขาใหญ่ ไม่ต้องบอกก็รู้ คนไปงานหลังกันเยอะกว่า
   การที่ Mazda เปิดตัว 3 ใหม่ ตอนนี้ ก็เพราะหวังจะดึงยอดขายจากงาน Motor Show ที่จะจัดขึ้นในเดือนเมษายน ปีนี้จะเป็นปีแรกที่ย้ายมาจัดที่ Impact เมืองทองธานี เขาคิดจะมาหลายปีแล้วล่ะ จนมาปีนี้แหละถึงจะตกลงปลงใจ ที่เมืองทองดีกว่าเยอะมากครับ เด่นๆ ที่มีทางด่วนลงถึงหน้างาน แถมเข้าออกได้รอบทิศทาง สถานที่ก็กว้างใหญ่กว่า Bitec เยอะมาก
   เพื่อนๆ น้องๆ ไปทดสอบรถยนต์กัน ส่วนผมเป็นคนงานยกของตลอดวันครับ

11 กพ 54
   วันไหนไม่ได้ขี่จักรยาน ไม่ได้ออกจากบ้านไปงานต่างๆ ก็จะไม่ค่อยมีเรื่องเล่า และถ้าวันไหนต้องทำงานยกของตลอดวันล่ะก็ ยิ่งหมดมุขเข้าไปใหญ่
   วันนี้ก็เป็นอีกวันที่ต้องใช้ชีวิตเป็นคนงานครับ กลับถึงบ้านลูกก็หลับไปแล้ว หอมมือเขาหนึ่ครั้ง แล้วก็ล้มตัวลงนอนข้างๆ กัน

12 กพ 54
   ชีวิตท้ายรถกระบะนี่ท้าทายครับ วันนี้ต้องสอดร่างกายเข้าไปตรงช่องว่างที่เหลือสักฟุตกว่าๆ ใต้หลังคารถกระบะ ทรมานดีเหลือเกิน ก็ต้องคิดบวกให้มากๆ เข้าไว้ครับ
   ตระเวณส่งของที่ตลาดใหญ่ๆ หลายแห่ง ส่งของที่ปากคลองตลาดตอนดึก เข้าไปส่งในห้างอย่างดิโอลสยามอีกด้วย เจอศาลพระพรหมก็ยกมือไหว้ ไม่ได้ขออะไรให้ตัวเอง ขอให้ประเทศไทยมีโอกาสก้าวหน้าพัฒนากับเขาบ้างเสียที ขอให้ในหลวงมีความสุข
   ส่งของจนถึงห้าทุ่มกว่า ถึงบ้านอาบน้ำเข้านอนก็เกินเที่ยงคืนไปเยอะแล้วครับ ลูกนอนหลับไปแล้วเช่นเคย

[O'Pern]

13 กพ 54
   วางแผนไว้เยอะ ว่าวันนี้จะขี่จักรยานไปโน่นไปนี่ เอาเข้าจริงก็อาการเดิมๆ ครับ หัวใจตื่น สติตื่น แต่ร่างกายไม่ตอบสนอง ลืมตาตอน 0430 แต่ไม่มีแรงจะลุก ได้แต่ขยับพลิกตัวไปมา กัดฟันฝืนใจลุกจากที่นอนตอน 0530 เอาจักรยานคัน KHS F20-W ออกขี่ ไม่น่าเชื่อว่าจะขี่ไม่ไหวจริงๆ ขี่ความเร็วแค่ 5-6 กม/ชม ความเร็วระดับนี้เดินยังจะเร็วเสียกว่า ได้เหงื่อมากกว่าอีกด้วย แต่ผมขี่ช้าๆ แบบนี้ถึง 45 นาที ขี่ความเร็วต่ำๆ แล้วนึกถึงตอนที่ปั่นขึ้นอินทนนน์มาก จำได้ว่าความเร็วลดลงเหลือแค่ 2 กม/ชม จนรถจักรยานแทบจะตั้งไม่ได้ด้วยซ้ำไป อ๊ะ วันนี้เขามีงานประจำปีขี่ขึ้นอินทนนน์กันนี่นา เพื่อนๆ ผมที่ลำปาง กลุ่มลุ่มน้ำวังคงจะไปกันเพียบเช่นเคย นี่เป็นงานใหญ่ที่สุดของนักปั่นภาคเหนือเขาเลย จัดปีละครั้ง ราวๆ วันวาเลนไทน์นี่แหละ
   
   อากาศครึ้มๆ เหมือนฝนจะตก แต่คงไม่ตกหรอก ที่ไหนได้ ฝนเทลงมาอย่างหนักตั้งแต่ยังไม่ 0800 ฝนไม่ได้ตกมาหลายเดือน ช่วงฝนตกแรกๆ ไม่ควรออกไปโดนฝนครับ เพราะมันพาฝุ่นละอองที่ค้างอยู่ในอากาศลงมายังไม่หมด จำได้ว่าตอนฝนตกจะเห็นคนคลุมหัวกันเยอะมากขณะเดินตากฝน เป็นวิธีที่ถูกต้องครับ แต่พอถามถึงเหตุผล กลับบอกกันไปคนละทาง เช่น กันผมเปียก กันตัวเปียก ทั้งๆ ที่เหตุผลหลักก็คือกันศีรษะโดนละอองฝน เพราะร่างกายเราจะคายความร้อนออกทางศีรษะเยอะมาก หากโดนฝนที่เย็นเข้าก็อาจเป็นไข้ได้ เพราะความต่างของอุณหภูมิที่มีอยู่มากนั่นเอง
   ภรรยาและลูกออกไปทางอาหารข้างนอก แล้วเลยไปเรียนพิเศษเลย ผมอาสาอยู่บ้าน เพราะฝนตก แถมเกรงใจที่เขาจะต้องมาส่งเราที่บ้านแล้วย้อนออกไปอีก ฝนตกนีทำให้ตารางที่จัดไว้เปลี่ยนแปลงกันไปหมด เดิมทีจะไปกินกันที่ตลาดน้ำบางน้ำผึ้ง เลยยกเลิกซะ
   เดินขวักไขว่หาของกิน ในตู้เย็นมีแต่ส้มโอ และน้ำผักผลไม้ที่ได้มาจากกระเช้าของขวัญตอนปีใหม่ ปกติผมไม่กินพวกของกระป๋องแบบนี้เลย กินแต่ผักสดๆ นี่แหละ มาวันนี้ัซัดน้ำผักรวมของ V8 ตามด้วยส้มโอกล่องใหญ่ อิ่มดีเหมือนกัน แต่ไม่ค่อยอร่อยสะใจเท่าอาหารนะ
   กลางวันยังคงไม่มีอะไรกิน ฝนหายตกนานแล้ว กลายเป็นแดดแผดเผาอย่างแรงจัดแทน หิวจัด หยิบเอามาม่ามากินกรอบๆ ถึงสองห่อ เฮ้อออ ไร้ซึ่งหนทางจริงๆ

   วันนี้อยู่บ้านตลอด ไม่ได้ออกไปไหนเลย นั่งวางแผนเซ็ทติ้งจักรยานเพื่อการเดินทางคันใหม่ ทำตามจิตนาการของเราเอง ไล่ไปทีละชิ้นส่วน ตั้งแต่เฟรม เบาะ ฯลฯ มาถึงแฮนด์ ผมติดใจแฮนด์ชอง Modulo Dumbo เจอในเวปจักรยานขายสามพันกบาทแก่ๆ แพงมากๆ เพราะเมืองนอกขายกันอยู่ที่ 2000 บาท มองเรื่องการบรรทุกทั้งแบบ Panniers และแบบ Trailer นึกดูแล้วต่างฝ่ายต่างมีทั้งดีและเสีย สูสีกันมากๆ ไม่มีผลิตภัณฑ์ใดที่มีแต่ข้อดีหรือข้อเสียหรอกนะ มันจะปนๆ กันไป ขึ้นอยู่กับความพอใจของผู้ใช้
   คิดเรื่องจักรยานยังไม่ทันเสร็จ ก็คิดถึงเส้นทางต่อ คิดแล้วมีความสุข ทั้งๆ ที่ไม่รู้ว่าจะมีโอกาสถึงวันนั้นเมื่อไหร่

พรุ่งนี้วันจันทร์ ผมก็ต้องไปยกของแบกของอีกแล้วสินะ ได้พักหลัง พักหัวไหล่ หัวเข่าหนึ่งวัน หวังว่าพรุ่งนี้คงเจ็บตัวน้อยลง

[O'Pern]

14 กพ 54
   นอนไม่ดึก แต่ตื่นสาย ไม่รู้ทำไม ลืมตามาตอน 0530 เช้านี้ได้แค่เดินเล่นนิดหน่อย ไม่ได้ออกกำลังกายแบบเป็นเรื่องเป็นราวสักนิด
   เมื่อวานกินแต่อาหารแย่ๆ รู้สึกไม่ดีเลย เช้านี้เลยเน้นหนักๆ หน่อย กินบร็อคโคลี่ผัดกับแครอท กินกับไข่เจียวใส่วุ้นเส้นทอดด้วยน้ำมันมะกอก ใส่พริกขี้หนูทุบสัก 2-3 เม็ด ให้เผ็ดแบบขำขำ ราดซอสมะเขือเทศนิดหน่อย
   ที่ทำงานก็แบบเดิมๆ ครับ จะว่าไปก็น่าเบื่อเหมือนกัน ถ้าไม่รู้วิธีคิดบวกนี่คงแย่
   หัวไหล่ยังเจ็บไม่หายเลยครับ ชักจะแปลกใจแล้ว ตอนรถล้มหัวไหล่ขวากระแทกพื้น แต่ก็ไม่ได้กระแทกแรงมากนัก ไม่มีแผลที่หัวไหล่ด้วยซ้ำ แต่ทำไมเจ็บนานจังก็ไม่รู้ ยกแขนสูงๆ จะรู้สึกเจ็บ ถ้ายกของหนักนี่ไปกันใหญ่เลย จะเจ็บมาก แต่ก็นะ ทำยังไงได้ งานของผมมีแต่ยกของหนักๆ ตลอดวัน
   วันนี้ได้รับมอบหมายหน้าที่ใหม่ เป็นพนักงานเช็คของก่อนออกส่ง ไม่ได้นั่งโต๊ะสบายๆ หรอกครับ ต้องคอยโบกรถเข้าจอด คอยช่วยพนักงานเข็นสินค้้า ช่วยยกของ จัดของ อะไรที่พอจะทำได้ก็ช่วยกันไปครับ
   เย็นไปรับลูก วันนี้เขาขอกินซูชิ ผมไม่ชอบกิน แต่การตามใจลูกมันก็เป็นความสุขที่พอจะทดแทนกันได้หากแลกกับความสุขของตัวเอง
   กลับมาบ้านก็้ล้างรถ เป็นการล้างครั้งแรกในรอบเดือน ผมไม่ชอบล้างรถบ่อย ยิ่งล้างมาก ยิ่งขัดถูมาก รถก็จะยิ่งมีรอยมาก ขั้นตอนสุดท้ายก่อนจบจะเป็นการล้างแผงรังผึ้งหม้อน้ำ และรังผึ้งแอร์ ขั้นตอนนี้สำคัญมาก แต่ไม่ค่อยมีใครทำ
   ใช้สายยางฉีดน้ำให้ทะลุออกมา ฉีดจากด้านในรังผึ้งหม้อน้ำนะครับ เป็นการล้างเศษฝุ่น คราบสกปรกต่างๆ บางครั้งมีใบไม้หลุดติดออกมาด้วย นอกจากจะล้างรังผึ้งหม้อน้ำแล้ว ยังเป็นการล้างแผงแอร์ไปในตัว แผงแอร์มักจะอยู่ด้านหน้าสุด มันรับฝุ่นและคราบสกปรกได้ง่ายกว่ารังผึ้งหม้อน้ำเสียอีก การล้างแผงแอร์จะทำให้แอร์เย็นขึ้น ทำได้ง่ายๆ ด้วยตัวเอง
   เสร็จแล้วก็เช็ดทำความสะอาดภายในรถต่อ มีอีกจุดที่คนไม่ค่อยเช็ดกัน นั่นคือเข็มขัดนิรภัย ถ้าไม่เคยเช็ดกันเลย ก็ลองดึงเส้นที่ไม่ค่อยได้ใช้ออกมาเช็ดด้วยผ้าขาวดูครับ คุณอาจจะตะลึง แต่กับเส้นที่ใช้ประจำ เช่นตำแหน่งคนขับ มันไม่ค่อยจะเลอะหอรก
   นี่ถ้าผมทำงานคาร์แคร์ เป็นพนักงานล้างรถ คงจะได้ทิปจากเจ้าของรถเยอะแน่เลย เพราะยังมีจุดซ่อนเร้นอีกเยอะมากๆ แถมรถแต่ละรุ่น แต่ละคัน ก็จะมีจุดเหล่านี้แตกต่างกันออกไป เช่นถ้าเป็นรถไฟป๊อปอับ ก็จะต้องเปิดพลิกไฟกระดกเปิดออกมาเพื่อทำความสะอาดด้วย

[O'Pern]

 15 กพ 54
   ขี่จักรยานตอนเช้าได้แค่ 30 นาทีครับ ยังดีกว่าไม่ได้ขี่ เช้านี้อากาศเย็นเหมือนฝนจะตก มารู้ตอนหลังว่ามันไปตกแถวบางนา มีอุบัติเหตุเพียบเลย รถติดกันเต็มไปหมด ผมอยู่ฝั่งธนฯ รถไม่ค่อยติดมาก ก็ดีตรงนี้แหละ
   
   เข้าเวปจักรยาน พบเห็นเทรลเลอร์ของ Extra Wheel มีคนเอามาขายแล้ว ผมสนใจ อยากทราบราคา เลยส่งข้อความไปหาผู้ใช้คนหนึ่ง ได้รับคำตอบที่น่าแปลกใจ คือเขาไม่บอกราคา และบอกให้ผมไปถามเจ้าของร้านคนขายเอาเอง จะเดาว่าอย่างไรดี เขาได้ราคาพิเศษมาแล้วไม่อยากบอกเราหรือ หรือว่ามีนัยอย่างอื่นแฝง ไม่เป็นไรหรอก ผมไม่ใช่คนคิดมาก ผมสนใจอะไรก็สอบถามไป ตอบมาเป็นประโยชน์ก็ขอบคุณและดีใจ ส่วนคำตอบที่มาแบบเลื่อนลอย ก็ทำให้ผมต้องตามหาคำตอบจากท่านอื่นต่อไป มันก็เท่านั้นเอง
   เทรลเลอร์มันไม่ได้ดีไปกว่ากระเป๋าแบบ Panniers หรอกนะ แต่ละอย่างล้วนมีดีมีด้อย ตามแต่สภาพการใช้งาน สภาพเส้นทาง แต่โดยรวมแล้วเทรลเลอร์มีข้อจำกัดมากกว่าแบบ Panniers เอาหลักๆ ก็เรื่องสภาพเส้นทางครับ ถ้าไปเจอลูกรังนี่ก็แย่แล้ว จะทำให้จุดยึดตัวล็อคเสื่อมเสียได้ง่าย และถ้าไปเจอทางแบบ Off Road นี่จบข่าวกันเลย เล่นเอาไปไม่เป็น
   
    วันนี้กลับมาบ้านเร็วหน่อย เลยพอจะมีเวลาคิดงานของตัวเองบ้าง โดยมากจะเป็นเรื่องราวเกี่ยวกับรถยนต์เป็นหลัก แต่ระยะหลังนี้มักจะมีเรื่องของจักรยานเข้ามาวนเวียนอยู่เสมอ วันนี้เลยนั่งสเกชแบบรถ Strida แบบ Tandem ออกมา ถ้าหาก Mark Sanders (ผู้ออกแบบรถ Strida) มาเห็นเข้าคงจะหัวเราะกลิ้ง ยังคงคอนเสปของ Strida ที่พับเล็ก พับเร็ว พับเพรียว ช่วงนี้ผมเริ่มมองรถแบบ Tandam ด้วยมั้ง มันเลยเข้ามารบกวนสมอง เข้ามาวกวนบ่อยเข้าก็เลยจัดให้ 1 ชุด เสร็จแล้วก็สบายใจละ
   เย็นไปรับลูกตามปกติ วันนี้เป็นอีกวันที่ชีวิตเรียบง่าย ดีตรงไม่ต้องออกไปส่งของ ไม่ต้องดมควันพิษ อาการไอเจ็บคอของผมยังไม่หายดี มันเริ่มมาตั้งแต่ออกไปสูดดมควันตั้งแต่วันศุกร์ที่แล้ว

[O'Pern]

16 กพ 54
   ผมชอบขี่รถคัน HT มากกว่ารถพับ F20-W ไม่ใช่แค่เพราะว่ามันล้อใหญ่กว่า แต่เป็นเพราะมันใส่แฮนด์ผีเสื้อและหุ้มโฟมอย่างดี วางมือไปตรงไหนก็นุ่ม เด่นสุดๆ ตรงที่จับได้หลายตำแหน่งมากๆ แต่ก็มีข้อเสียสองอย่าง ข้อแรกคือหนัก อีกข้อคือมันดูไม่สวย รถไม่เพรียว แถมหน้าตาเหมือนจักรยานใน Fitness
   เช้านี้ขี่รถพับครับ เปลียนบรรยากาศบ้าง รถพับใช้แฮนด์ตรง ปลอกมือยาง มีบาร์เอนของยี่ห้อ Pro รุ่นที่มีที่วางพักมือ ใช้แรกๆ ก็ชอบ พอใจมาก แต่ถ้าเคยใช้แฮนด์ผีเสื้อมาแล้ว ผมชอบแฮนด์ผีเสื้อมากกว่า
   ขี่ไปแค่ 30 นาทีเหมือนเดิม เวลาว่างส่วนตัวเหลือน้อยลง ทำไงได้ ก็ต้องปรับตัวกันไป

   อ่านหนังสือพิมพ์ตอนเช้า พบข่าวไม่ใหญ่ แต่อันตรายและใกล้ตัว นั่นคือเข้าเกียร์รถผิดจนพุ่งชนร้านค้า จุดที่ทำให้เราพลังเผลอมันง่ายมากเลยนะครับ มันเกิดจากจังหวะการออกตัวเท่านั้นเองครับ ช่วงที่เราขับเคลื่อน มันไม่สามารถมีข้อผิดพลาดได้เลย
   ลองดูคันเกียร์ของรถญี่ปุ่นทั่วๆ ไปครับ จะเรียงจากบนลงล่างดังนี้
   P R N D D3 D2 1
   คร่าวๆ นะครับ บางรุ่น บางคันอาจแตกต่างไปจากนี้นิดหน่อย
   จังหวะการผิดพลาดจะเกิดขึ้นตอนออกตัว นั้นคือ เกียร์ต้องอยู่ตำแหน่ง P และ N เท่านั้น
   จาก P ถ้าตบลงจะเป็น R
   จาก N ถ้าตบลงจะเป็น D
   หัวใจอยู่ตรงนี้ครับ คือตบลงแล้วรถจะเดินหน้าหรือถอยหลังก็ได้ มันแล้วแต่ว่าของเดิมเราเข้าเกียร์อะไรอยู่
   ก็เลยมีคำแนะนำว่า ทุกครั้งที่จะออกรถ ให้เหยียบเบรกก่อน แล้วจึงเข้าเกียร์ ผิดเข้าเกียร์ผิด ตอนยกเบรกออกรถก็จะเริ่มไหล ถ้าผิดทิศทางที่เราต้องการ ก็แค่กดเบรกซ็ำลงไป
   แต่ที่คนส่วนใหญ่พลาดซ้ำสองนอกจากเข้าเกียร์ผิดแล้ว ยังเข้าเกียร์โดยไม่กดแป้นเบรกไว้ก่อน แถมใจร้อนกดคันเร่งส่ง ผลก็คือความเสียหาย
   รถญี่ปุ่นจะมีร่องเกียร์แบบแถวตรง จะพลาดได้ง่ายกว่ารถจากค่ายยุโรปที่มีร่องเกียร์แบบช่องเยื้องกัน
   
   ตอนสายผมไปส่งของที่ย่านเยาวราชครับ รถติดตามสไตล์เขาล่ะ ไม่ค่อยได้เข้าเมืองมานาน ระหว่างทางผมอยูท้ายรถกระบะก็นั่งมองสองข้างทางไปเรื่อย สองข้างทางก็ขายสินค้าไหว้เจ้ากันเยอะ ห้างร้านยังคงตกแต่งสไตล์ตรุษจีนอยู่เลย ดูไปก็สวยงามดีเหมือนกัน
   รถติดๆ นี่ผมจะเบื่อตรงควันอย่างเดียวนี่แหละครับ เรื่องร้อนก็ไม่ชอบนักหรอก แต่เราควบคุมได้ ใส่หมวกป้องกันได้ ใส่เสื้อแขนยาวได้ แต่ไอ้ควันเสียนี่สิ กลั้นหายใจก็ทำได้แค่ช่วงสั้นๆ แถมจอดรถติดในกลุ่มมอเตอร์ไซค์นี่แทบอ๊วกเลย สงสัยนะว่าพวกมอเตอร์ไซค์นี่เขาทนดมควันของรถเพื่อนๆ ที่จอดอยู่ข้างหน้ากันได้อย่างไร หรือว่าชินเสียแล้ว
   
   เย็นไปรับลูก กลับมาบ้านเอาตอนค่ำ ชีวิตเรียบง่ายจริงๆ

[O'Pern]

17 กพ 54
   ตื่นกลางดึกขึ้นมาดื่มน้ำ เสร็จแล้วก็นอนไม่ค่อยหลับ ปกติจะนอนรวดเดียวถึงเช้า วันนี้ตื่นกลางทาง นอนต่อก็ไม่เต็มอิ่มเท่าไหร่ แต่ก็ยังคงตื่นเช้ามาขี่จักรยานได้อีกนิดหน่อย
   วันนี้แดดแรงจัดสุดยอดจริงๆ ครับ ตอนกลางวันขี่จักรยานกลางแดดแล้วนึกสภาพตัวเองขณะขี่จักรยานทัวริ่ง โหห คงไม่รอดแน่เลย แดดแรงขนาดนีั้ ขี่ไปก็ไม่มีความสุข ยกเว้นเสียว่าเป็นการขี่แก้บน
   ไปรับลูกตอนเย็นแล้วเข้าบ้านเลย ขี่จักรยานวนเล่นหน้าบ้านตัวเองอยู่ราว 1.15 ชม ใช้รถ Neo Bike นี่แหละครับ รถเล็กๆ วนเวียนอยู่ในที่แคบๆ ได้ถนัดกว่ารถล้อใหญ่ ช่วงนี้น้ำหนักเริ่มขึ้นมาอีกแล้ว ไม่ได้ออกกำลังกายอย่างจริงจังเลย
   เข้าเวปจักรยานอ่านเล่น มีคนขายกระติกน้ำของ Camel Back หน้าตาดูดี แต่ผมไม่ชอบกระติกน้ำที่มีหลอด เพราะตอนกินน้ำขณะขี่ เราจะยกแล้วบีบกระติก น้ำจะพุ่งเข้าปาก กินอย่างสดชื่น แต่ถ้ากระติกมีหลอด ก็ต้องปรับปรุงการกินน้ำใหม่หมด เริ่มจากก้มหน้าลงดูด ตอนดูดก็ต้องกลั้นหลายใจไว้ และเงยหน้าให้สายตามองเห็นถนน เป็นท่าทางที่ไม่ถนัดเอาเสียเลย แถมตอนล้างกระติกก็ยังต้องล้างระบบหลอดด้วยแปรงเล็กๆ ล้างทุกข้อต่อด้านใน (ถ้ามี) ไม่เอาล่ะ เสียเวลาแย่เลย
   ข้อเสียอีกอย่างของกระติกแบบนี้คือเป็นพลาสติกแข็ง มันบีบไม่ได้ครับ อาจจะเหมาะกับกีฬาอย่างอื่น แต่ไม่น่าใช่กับจักรยาน (ในลักษณะการใช้งานอย่างผมนะครับ หากใครจะชอบก็เป็นเรื่องส่วนตัว ไม่ว่ากัน)

[O'Pern]

18 กพ 54
   วันนี้ร้านผมหยุดครับ ไม่ได้ออกขี่จักรยานไปไหนหรอก ภรรยาชวนตักบาตรตอนเช้า สามคนพ่อแม่ลูกเลยนั่งท้ายรถกระบะรอพระที่หน้าปากซอยบ้านตัวเอง จนฟ้าเริ่มสว่างถึงจะเสร็จ ลูกขอจะไปซื้อหนังสือที่ศูนย์หนั้งสือจุฬา เช้านี้เลยกินอาหารเช้ากันที่ร้านเก่าแก่ของสยามสแควร์ วัยรุ่นปัจจุบันนี้คงไม่สนใจร้านแนวนี้ เขาขายก๋วยเตี๋ยวลูกชิ้นเนื้อ ชื่อร้านจุฑารส แต่ระยะหลังหลายปีมานี้เขาปรับตัวปรับร้านอย่างมาก รวมถึงปรับเมนูใหม่ๆ อีกเพียบ ทำให้ร้านดูน่านั่งน่ากิน จากของเดิมสมัยผมหนุ่มๆ นี่เป็นโต๊ะเหล็กพับ พัดลมเพดาน ตอนนี้ติดแอร์แล้วนะ แถมชั้น 2 ยังตกแต่งเสียสวยงามเหมือนพวกร้านหรูหรา เช้านี้ผมกินเบาๆ เพราะกลางวันจะพาภรรยาไปกินติ่มซำร้านเก่าแก่ที่สุขุมวิท
   ผมสั่งเส้นหมี่น้ำลูกชิ้น และลูกชิ้นปิ้ง อาหารขึ้นชื่อของร้านนี้คือลูกชิ้นเนื้อครับ แน่นอนล่ะ คนรุ่นใหม่หลายคนไม่กินเนื้อวัวแล้ว แต่ก็มีเมนูอีกหลายอย่างที่อร่อย ภรรยาชอบสปาเก็ตตี้แกงเขียวหวานปลาสลิด ส่วนที่มิวชอบมากสุดคือโกโก้ปั่น ผมชิมแล้วก็รู้สึกดีเหมือนกัน ไม่น่าเชื่อว่าร้านเก่าแก่แบบโทรมๆ มาก่อน จะปฏิวัติตัวเองพลิกโฉมทั้งภาพลักษณ์ และรสชาติได้ดีถึงเพียงนี้
   กินเสร็จก็เดินเล่นกันที่ฝั่งตรงข้ามคือ Siam Discovery Center ภรรยาและผมไม่ค่อยได้เข้าเมือมาเดินเล่นย่านนี้บ่อยนัก เขาเห็นร้านกาแฟที่สมัยก่อนเคยนั่งกิน เลยขอเข้าไปกินไอศครีมกับวาฟเฟิ้ล ร้าน UCC ครับ อยู่ชั้นล่างของตึก Siam Center นี่คือตึกแฟชั่นที่เก่าแก่ที่สุดในไทยเลยกระมัง สมัยก่อนไม่มีแหล่งรวมวัยรุ่นมากเหมือนสมัยนี้ วันว่าง วันหยุด ใครๆ ก็ต้องมาสยาม ผมก็มากับเขาด้วยเหมือนกัน
   ใกล้เที่ยงพากันไปกินติ่มซำที่ร้านภัตตาคารจีนเก่าแก่ของย่านสุขุมวิท ร้านท่องกี่ครับ ร้านนี้เคยมีชื่อเสียงดังมาก ปัจจุบันไม่เหลือเค้าความดังเลย ร้านทำเลไม่สวย โดนบันไดของรถไฟฟ้า BTS อโศกบังเสียมิด แถมสะพานลอยคนเดิน Skywalk ยังพุ่งเข้ามาหาร้านที่ชั้น 2 อีกด้วย ฮวงจุ้ยไม่ดี แต่สะสมบารมีไว้เยอะ คืออาหารรสชาติใช้ได้ และราคาไม่แพงเลย อย่างติ่มซำ เขาขายเข่งละ 17 บาท ผมสั่งบะหมี่แห้งปู หมูแดง ก็ราคา 55 บาท เสิร์ฟมาพร้อมน้ำซุปรสชาติดีมาก บะหมีชามใหญ่แบบกินแล้วอิ่มจริง ภรรยาเล่นติ่มซำไปคนเดียว 7 เข่ง (เข่งเล็กๆ มีแค่ 2 ชิ้น) ผมแบ่งบะหมี่ให้มิวกิน เขาติดใจ เลยยกให้เกือบหมด คิดเงินออกมา 300 บาทถ้วน
   ขากลับนั่งรถไฟฟ้า BTS กลับไปที่สยามตามเดิม ผมมองผ่านร้านค้าเห็นของแต่ละอย่างแล้วไม่เห็นรู้สึกอยากได้อะไรเลย มันเหมือนปลงๆ ชีวิต จะมีมองบ้างก็พวกของแปลกๆ หรือของใช้จำเป็นพวกแคมปิ้ง หรือใช้ตอนเดินทาง เพราะของพวกนี้มันเหมือนของเล่นที่ใช้งานได้จริงนะ บางครั้งแทบไม่ได้ใช้ แต่ซื้อมาแล้วมีความสุข
   ร้านที่ชอบเดินดู แต่ไม่เคยซื้อ คือ The North Face สินค้าของนักเดินทางระดับไฮโซ อุปกรณ์แต่ละอย่างเป็นของคุณภาพสูงมาก แพงมากด้วยเช่นกัน ชนิดที่ว่าซื้อมาแล้วอาจไม่กล้าใช้ กลัวมันจะพังแล้วเราเสียดาย แถมของหลายอย่างไม่ถึงขั้นจำเป็นหรอก แต่มันน่าใช้ แค่อยากได้ ถ้าคุมสติตัวเองได้ ก็ไม่มีอะไรยาก
   ร้านพวก Camping ก็สนุกครับ แต่ราคามันแรงจัดจริงๆ ความสนุกมันอยู่ที่ตอนเราเห็นอุปกรณ์ใหม่ๆ บางทีดูแล้วไม่รู้ว่าใช้ทำอะไร เช่นวันนี้ผมเห็นลักษณะเหมือนเสื้อชูชีพ ด้านหน้าที่ท่อคล้ายแก๊สกระป๋องอยู่ราว 5-6 อัน เรียงเป็นตับ ดูไกลๆ เหมือนพวกระเบิดพลีชีพเลยล่ะ แถมยังมีถุงพลาสติคใบใหญ่ต่อท่อสายยางวางไว้ใกล้ๆ กัน
   ให้ตายก็เอาไม่ออกครับ สรุปว่ามันคืออุปกรณ์สำรองอากาศ ใช้ตอนกำลังจะหนีออกจากสถานที่ๆ มีควันไฟน่ะครับ ถุงพลาสติคมีไว้ครอบหัว มีท่อสายยางนำอากาศต่อกับท่อแก๊สสำรองที่เราพกติดไว้ที่เสื้อชูชีพ
   ของแบบนี้พูดยากครับ จะบอกว่าจำเป็นไหมก็แล้วแต่คนจะคิด แต่เรียกได้ว่าเป็นอุปกรณ์ที่ใช้ครั้งเดียวก็คุ้มแล้ว
   
   กลับมาบ้านตอนบ่ายแก่ๆ ภรรยาและลูกหลับไหลตั้งแต่อยู่บนรถ กลับมาบ้านก็นอนหลับกันต่อ ตกเย็นไปกินข้าวที่ตลาดแถวบ้าน ตลอดทางผ่านวัดหลายแห่ง รถติดหางแถวยาวมาก ไหนว่าคนรุ่นใหม่ไม่ค่อยเข้าวัดไง

[O'Pern]

19 กพ 54
   เอารถ Neo Bike กลับมาบ้านเพื่อเติมลม เช้านี้เลยขี่รถล้อเล็กเล่น รถทรงตัวไม่ดีเลยครับ ไม่นิ่ง ขี่แล้วว่อกแว่ก เจอทางขรุขระนิดหน่อยก็ออกอาการดิ้นไปมา ลื่นแฉลบได้ง่าย ไม่ใช่เพราะรถห่วย แต่เป็นอาการปกติของรถล้อเล็ก โดยเฉพาะรถที่มีฐานล้อสั้นอย่าง Neo Bike คันนี้ อาการก็จะยิ่งแสดงออกได้อย่างชัดเจน
   น้ำหนักตัวที่เพิ่มขึ้นมาตั้งแต่อาทิตย์ก่อน ตอนนี้เริ่มจะลดลงบ้างแล้ว กินแป๊บเดียวอ้วนซะแล้ว แต่พอจะเอาลงนี่แสนยากเย็น
   ไปถึงที่ทำงานก็ยกของแต่เช้า หัวไหล่ยังเจ็บไม่หาย หรือมันคงจะไม่หายแล้วมั้ง ไม่รู้มันเหมือนกัน เจ็บเฉพาะตอนยกของหนักๆ และยกจากที่สูงลงมา

   บ่ายไปธุระที่ธนาคารในห้าง ยังคงเห็นกางเกงจักรยานแบบลำลองของ Mongoose วางซุกอยู่ ไม่สังเกตุไม่เห็นหรอก ต้องถามพนักงานเขาถึงชี้บอกให้ ผมสนิทกับพนักงานในร้านนี้ ปกติไปกับลูก พวกพนักงานชอบมาเล่นกับลูกผม จึงคุ้นหน้าคุ้นตากันดี และมาสนิทมากหน่อยก็ตอนที่ผมเก็บกล้องดิจิตอลได้ในร้านเขา
   วันนี้ได้เสื้อเชิร์ตมาตัวหนึง สองจิตสองใจ ไม่รู้ว่ามันเป็นเสื้อของชายประเภท 1 หรือประเภท 2 สีสันเก่าๆ ทึมๆ ผมชอบ ใส่สบายดี
   ด้านล่างชั้น 1 ของห้างมีขายของลดราคา ผมไม่ค่อยสนใจหรอก เพราะมักจะเอาของเก่าๆ ของมีตำหนิ หรือของที่ลูกค้าเอามาเปลี่ยนคืน นำของพวกนี้กลับมาขายใหม่แต่ลดราคาถูกลงหน่อย มาวันนี้ผมรีบปรี่เข้าไปเลย เพราะเป็นการเซลล์ลดราคาของเป้ Nike, Adidas
   คุ้ยทั้งกระบะ ถูกใจอยู่ใบเดียว เป็นเป้สไตล์ Messenger Bag แต่ไม่ได้เป็นกระเป๋าเหมือนที่เราคุ้นตากันนะ มันเป็นเป้ทรงสี่เหลี่ยม ฝาเปิดปิดแบบม้วนสไตล์พวก Dry Bag เด่นที่มีช่องเปิดด้านข้าง คือหากจะหยิบของเร่งด่วนก็ไม่ต้องม้วนปากถุง ใช้รูดซิปหยิบได้เลย และมีช่องซิปอีกอันเอาไว้ใส่ของใช้ส่วนตัว ของจุกจิก สุดท้ายเป็นช่องขนาดใหญ่ที่เปิดหยิบได้จากภายนอก ไม่ต้องม้วนเปิดปากถุง ใส่พวกขวดน้ำได้สบายๆ ราคาเต็ม 2700 ลดเหลือ 1700 ที่ไม่เอากลับมาเพราะเหตุผลเดียว คือมันมีแถบสีชมพูแปร๋นอยู่ด้านล่าง สะพายแล้วกลัวจะออกแนวประเภท 2 เหลือเกิน พลิกไปมองป้าย เห็นชื่อรุ่นว่า Yogirl Messenger bag Crossbody เซ็งจิต นี่ถ้าเป็นหญิงแล้วขี่จักรยาน มาสะพายเป้อันนี้จะเท่มากๆ โดยเฉพาะอย่างยิ่งถ้าเป็นจักรยานแบบ Fixed Gear
   
   เข้ามาบ้านตอนเย็น สอนการบ้านลูก เป็นวิชาภาษาไทย เรียนเกี่ยวกับการแต่งเรื่องจากภาพ ลูกยังลำดับความคิดไม่ชัดเจน และมีการใช้คำซ้ำๆ กัน เช่น มากมาย ได้ ฯลฯ ยังเล่าเรื่องแบบวกไปวนมา ขยายความซ้ำๆ ก็ถือว่าเป็นก้าวแรกของมือใหม่หัดแต่งครับ ยังดีที่เขาเริ่มเรียนตั้งแต่ตอนนี้ เพราะตัวผมกว่าจะมาเรียนเรื่องการเขียนอย่างจริงจังก็ปาเข้าไปมหาวิทยาลัยเสียแล้ว แต่เรียนตอนโตก็ดีอย่าง พัฒนการของเรามันไปแบบก้าวกระโดด นอกจากเรียนในชั้นตามปกติแล้ว ผมยังเป็นนักข่าวสายบันเทิงของหนังสือพิมพ์ Inside TV หนังสือพิมพ์บันเทิง (ปัจจุบันปิดไปแล้ว) ตั้งแต่ตอนเรียนปี 3 ได้ครูภาษาไทยเป็นกวีซีไรท์นามปากกาว่า มาลา คำจันทร์ จึงทำให้ถนัดงานด้านขีดเขียนตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา

[O'Pern]

20 กพ 54
   ลูกชวนไปตลาดน้ำบางน้ำผึ้งอีกแล้ว จากเดิมที่วางแผนจะออกขี่จักรยานเล่นเองคนเดียวก็ยกเลิกมันซะ ไปกับลูกและภรรยาดีกว่า ให้เวลากับคนอื่นเขาบ้าง อยู่ร่วมกันกับครอบครัวบ้าง เสียสละเรื่องส่วนตัวเล็กๆ น้อยๆ เพื่อคนรอบข้างจะมีความสุขมากกว่า
   ภรรยาพาลูกไปเรียนพิเศษ ส่วนผมขลุกอยู่ในคอนโดทั้งวัน ไม่ได้ทำอะไรเลย นั่งอ่านหนังสือ ดูทีวี เป็นการพักผ่อนอย่างแท้จริง
   กลับมาถึงบ้านตอนเย็นนี่กินหนักเลยครับ สงสัยเก็บกด ตอนกลางวันแทบไม่มีอะไรกิน

21 กพ 54
   วันนี้ตื่นสาย ไม่ได้ขี่จักรยานมาสองวันแล้ว การขี่จักรยานนี่ได้ประโยชน์หลายทางนะครับ ที่เห็นชัดๆ ก็ืคือการออกกำลังกาย แต่ที่เราไม่เห็นนั่นคือเรื่องของฮอร์โมนต่างๆ ที่จะผลิตออกมา และอีกเรื่องคือออกกำลังกายแล้วมันช่วยลดการอยากอาหารครับ
   ไปถึงทีทำงานก็ยกของแต่เช้าเลย แต่ไม่สาหัสมากนัก มีคนงานใหม่มาช่วยแล้ว แต่เขายังไม่เก่ง ยังไม่คล่อง ต้องสอนกันอีกสักพัก
   เย็นไปรับลูก กลับมาบ้านผมเอาจักรยานออกขี่เล่นนิดหน่อย ใช้รถ KHS F20-W ขี่แล้วรู้สึกแปลกๆ รถทรงตัวไม่ดี มีอาการดิ้นๆ ตอนเข้าโค้ง พบปัญหาคือลมยางอ่อนมากครับ เลยอัดเข้าไปเต็มสเปค 100 psi ขี่แล้วต่างกันคนละโลก เหมือนขี่รถคนละคันเลย ทั้งทรงตัวดีกว่า อัตราเร่งดีกว่า ใช้แรงน้อยกว่า ขี่สบายกว่า รถไหลมากกว่า
   ขี่ไปก็นึกไปพลางว่า เรานี่น่าจะเอารถพับขึ้นรถไฟไปขี่จักรยานต่างจังหวัดบ้างนะ จะได้เที่ยวไกลขึ้น ขี่ใจที่แปลกใหม่ ได้ประสพการณ์ใหม่ๆ เป็นการเติมข้อมูลให้แก่สมองได้เป็นอย่างดี

[O'Pern]

22 กพ 54
   เช้านี้ขี่จักรยานไป 30 นาที ใช้รถ KHS F20-W เช้านี้อากาศเย็นๆ ชื้นๆ คล้ายฝนจะตก ขี่ไปก็จิตนาการไปว่ากำลังขี่ทัวริ่งอยู่ในเส้นทางที่สวยงาม สร้างภาพ สร้างฝันเองแบบส่วนตัว ความสุขเล็กๆ น้อยๆ ของคนที่ไม่ค่อยได้ขี่ไปไหนบ่อยนัก
   ชีวิตช่วงนี้ราบเรียบสุดๆ ไปถึงที่ทำงานก็ยกของทันที วันนี้เล่นเต็มสองรถกระบะ ยังดีที่แดดไม่แรงนัก สบายหน่อย นั่งเฝ้าร้านจนถึงเย็นก็ไปรับลูก จบ