มีค 55

[O'Pern]

16 มีค 55
   ใช้ชีวิตช่วงเช้าเหมือนเดิมเป๊ะ ชีวิตโคตรจะจืดชืดเลย อยู่แบบนี้นานๆ มีหวังสมองฝ่อ
   เย็นมิวมีการแสดงโขนบนเวที เล่นกันแบบวุ่นวายมาก เล่นเป็นลิงครับ วิ่งไปวิ่งมา บางคนโจงกระเบนหลุดลากพื้น คนดูก็ฮากันไป ขากลับบ้านขอกินอาหารญี่ปุ่นอีกแล้ว
   น่าแปลกในที่เจอเพื่อนเก่าชื่อโก้ เขาจำผมไม่ได้ ผมเองก็จำแบบคลับคล้ายคลับคลา มองการแต่งตัว จากหัวจรดเท้า มาเจอรองเท้าแตะสีแดงตราม้า ผมเริ่มมั่นใจ เขากำลังอ่านเมนูสั่งอาหาร เลยไม่อยากเรียกทัก เพราะไม่มั่นใจด้วยแหละ เลยหยิบเอาโทรศัพท์มาโทรดู ถ้าเครื่องของเขาดัง ก็คือใช่
   แล้วก็ไม่ผิดหวัง คุณโก้นั่นเอง เราเจอกันในสนาม Thailand Circuit ตอนผมจัดงาน Club Race สอนรุ่นน้องขับรถในสนามแข่ง แต่ก็ไม่ได้สอนอะไรมากมายนักหรอก ให้พวกเขาลงไปขับเล่นกันเสียมากกว่า จะสอนจริงจังก็ต่อเมื่อมีคนมาถาม คุณโก้ก็เป็นหนึ่งในนั้น เขาถามผมเรื่องการทำ Heel and Toe ไม่มั่นใจว่าตัวเองทำถูกไหม เลยให้ผมช่วยดูให้หน่อย
   เขาทำลำดับถูกต้องแล้ว แต่ยังไม่ถูกจังหวะ คือช้าเกินไป อธิบายเป็นคำพูดลำบาก เลยให้ผมทำให้ดู ได้เลย จัดให้
   ไม่ได้จับรถ Ferrari มานาน คันนี้เป็นรถรุ่นโปรดอีกคันของผมคือรุ่น 348 เป็นรถที่ยังไม่มีระบบไฟฟ้าอะไรมากนัก ชอบตรงมีเอกลักษณ์ Shift Gate เป็นสแตนเลสสีเงิน สับเกียร์แต่ละครั้ง จะมีเสียงดัง ชิ้ง ชิ้ง มันดีว่ะ
   Ferrari 348 มีแป้นคันเร่งแบบโบราณที่ตั้งบนพื้นรถ ฉะนั้น เลยต้องใช้วิธีไขว้ขาแบบ Heel and Toe Reverse คือใช้ส้นเท้าเหยียบเบรก และปลายเท้ากดคันเร่งแทน แรกๆ ก็ไม่คุ้น สักพักก็ปรับตัวได้
   รถขับสนุก แต่ไม่กล้าซัดหลายรอบ เกรงใจเจ้าของรถเขานั่งอยู่ข้างๆ เลยปล่อยให้เขาฝึกเอง
   และหลังจากนั้นผมก็ยังเคยไปนั่งคุยที่บ้านเขาที่อยู่ไม่ไกลจากบ้านผมนัก จำได้ว่าเจอกันสองครั้งแค่นั้นเองแหละ มาวันนี้ก็ครั้งที่ 3 พูดคุยกันอยู่พักใหญ่ พออาหารหมด ก็ลาจากกัน
   หลังจากงาน Club Race มีคนจากบริษัท Ferrari Thailand โทรมาให้ผมช่วยจัดงานแนวเดียวกันนี้ให้กับ Ferrari Club หน่อย แต่อยากให้เพิ่มหลักสูตรแบบ Driving School เข้าไปด้วย
   ฝีมืออันน้อยนิดของผม ไม่อาจหาญไปสอนบรรดาท่านเจ้าของรถ Ferrari เขาหรอกครับ ยิ่งเป็นรถใหม่ๆ ที่มีเกียร์ไฟฟ้าด้วยแล้วนี่ไปกันใหญ่เลย ผมไม่เคยขับน่ะสิ แล้วจะไปสอนอะไรเขาล่ะ ถ้ามีรถให้ผมมาใช้สัก 7 วัน มีเวลาให้ขับจนคุ้นมือล่ะก็ไม่แน่
   ปฏิเสธค่าย Ferrari ไป แต่กลายมาเป็นค่าย Porsche มาเสียบต่อแทน งานนี้หนีไม่ออก เจ้าของบริษัทมาคุยกับผมเอง เลยชัดตัว 997 ไปซะ

[O'Pern]

17 มีค 55
   วันนี้คนงานขาดไป 2 คน ตามสไตล์วันเสาร์ ผมตั้งสโลแกนให้ว่า “จันทร์เมา เสาร์ลา” โผล่หน้ามาวันอังคารก็จะ “ตีหน้าเศร้า เล่าความเท็จ”
   หลังเจ็บถาวรมาหลายเดือนแล้ว ไม่น่าเชื่อว่าวันนี้ต้องออกไปขับรถส่งของ ตามสไตล์เดิมครับ เจ้าของร้านเมตตา บอกไม่ต้องยก แต่สินค้าเต็มคัน ถ้าไม่ช่วยยก เมื่อไหร่จะเสร็จ
   ไม่มีอะไรจะเล่า มันเบื่อจริงๆ

[O'Pern]

18 มีค 55
   เทศกาลไหว้บรรพบุรุษ ช่วงเช้าไปทำบุญที่วัดใกล้บ้านที่เก็บกระดูกคุณตาคุณยาย และญาติผู้ใหญ่ที่เสียชีวิต กลางวันไปทานอาหารร่วมกันที่ร้านแถวบ้าน นั่งพูดคุยในหมู่ญาติมิตรปีละสัก 2 หนมั้ง ได้อัปเดทชีวิตญาติๆ แล้วหันมามองดูตัวเองแล้วมันโคตรจะหดหู่เลยว่ะ
   เห็นความก้าวหน้าของคนอื่นแล้วแสนจะอิจฉา ของผมแม่งวันๆ มีแต่เรื่องเดิมๆ แต่ก็นะ ส่วนหนึ่งที่เป็นเช่นนี้เพราะตัวเองเองนี่แหละ มีความต้องการที่จะตอบแทนบุญคุณพ่อแม่บ้าง อยากจะได้ชื่อว่าลูกกตัญญู อะไรที่เราพอจะทำแล้วให้เขารู้สึกดีได้บ้าง ช่วยได้บ้าง ก็ทำไป ซึ่งถ้ามันแลกกับเรื่องของอนาคตตัวเองแล้วมันจะคุ้มหรือไม่
   เมื่อก่อนผมว่ามันสูสี แต่พออยู่เฝ้าร้านนานๆ จนชีวิตขาดอิสระ มันชักจะไม่คุ้มเสียแล้วล่ะ ยิ่งต้องยกของจนหลังเจ็บไป 3 รอบ ล่าสุดเจ็บถาวรแล้ว ส่งผลให้ขี่จักรยานทางไกลไม่ได้อีกต่อไป
   โหหห คุ้มฉิบเป๋ง

[O'Pern]

19 มีค 55
   เช้าขี่จักรยาน ไปทำงานที่ร้าน บ่ายแก่ๆ กลับเข้าบ้าน เย็นไปรับลูก
   ช่วงเย็นโรงเรียนลูกมีการแสดงก่อนปิดภาคเรียน มิวเล่นระนาดเหล็ก เด็กคนอื่นๆ เป่าขลุ่ยรีคอร์ดเดอร์ สอบถามภายหลัง ลูกบอกว่าเขาเป่าขลุ่ยไม่เก่ง ปิดรูที่ขลุ่ยไม่ค่อยสนิท ครูเลยให้ตีระนาดแทน

[O'Pern]

20 มีค 55
   MTB ยางแบน โดนอะไรตำก็ไม่รู้ ขี้เกียจปะ สูบลมอัดเข้าไปแล้วก็ขี่ไปก่อน ทำนองมักง่าย ทำได้เฉพาะการขี่เล่นแถวบ้าน ถ้าเจอเหตุการณ์แบบนี้ตอนขี่ทางไกลก็ต้องถอดปะโดยด่วน
   วันนี้ที่ร้านงานเยอะมาก วุ่นวายสุดๆ เพราะมีบริษัทมาส่งสินค้าพร้อมกันถึง 3 ราย ใครว่างก็แบ่งหน้าที่กันไปตรวจเช็ค ผมน่ะเช็คประจำอยู่แล้ว แต่บางครั้งต้องเช็คถึง 2 อย่างในเวลาเดียวกัน
   ก็ดีครับ มีงานเยอะ ก็คือเราได้ทำตัวเป็นประโยชน์มากขึ้น ผมว่าผมน่าจะเกิดมาเพื่อสิ่งเหล่านี้นะ ดูคนรอบข้างจะยินดีปรีดาที่ผมละทิ้งงานส่วนตัวไป
   กลับเข้ามามาเกือบจะเย็น มีเวลาส่วนตัวสัก 1 ชม จากนั้นก็ไปรับลูกที่โรงเรียน ขากลับเดินผ่านร้านหนังสือเจอ XO เล่มรวมนักดริฟท์ ยืนพลิกอ่านดูแล้วน้ำตาซึม ไม่ได้เพิ่งเห็นนะ ได้เล่มนี้น่ะ ผมหยิบมาดูหลายครั้งแล้ว ยังคงรู้สึกแบบเดิมทุกครั้งที่ได้อ่านและดูรูป
   สุดแสนจะอิจฉาทุกคนที่อยู่ในนิตยสารเล่มนั้น ส่วนใหญ่จะคุ้นหน้ากันดี มีหลายคนที่สมัยก่อนยังขับดริฟท์แทบไม่เป็น แต่มาวันนี้เขาเปลียนไปแล้ว ยืนอยู่แนวหน้าของเมืองไทย ต่างจากผมโดยสิ้นเชิง ที่หลุดวงโคจรไปแล้ว ไม่มีใครรู้จัก O’Pern และธนูไฟอีกแล้ว
   เสียดายว่ะ เพราะการที่คนโนเนมอย่างผมจะค่อยๆ ไต่ขึ้นมาในวงการนี้มันยากใช่เล่น ถ้ามีเงินถุงเงินถังน่ะง่ายครับ วงการนี้เปิดกว้างเสมอสำหรับคนรวย ถ้าไม่รวยก็ต้องมีชื่อเสียง มีนามสกุลใหญ่ มีหน้าตาหล่อเหลา มีหน้าที่การงานดีๆ แบบนี้แจ้งเกิดง่าย แต่ทั้งหมดมันตรงข้ามกับผมทั้งนั้น
   กลับสู่โลกแห่งความจริงและยอมรับมันเถอะ O’Pern กลับมาเป็นนายเปิ้ล เป็นคนธรรมดาๆ แบบที่มึงควรเป็นดีกว่า เลิกเพ้อฝันลมๆ แล้งๆ ได้แล้ว ยุคของมึงมันหมดไปแล้วว่ะ ขอโทษด้วยที่กูต้องพูดตรงๆ
   “กลับบ้านกันเถอะลูก” จูงมือลูกเดินขึ้นรถกลับบ้าน ขับรถแบบจิตใจเหม่อลอย สมองหยุดสั่งการ เหมือนโดนกดปุ่มหยุดเอาไว้

[O'Pern]

21 มีค 55
   รู้สึกว่าหัวสมองตัวเองไม่เคยหยุดคิดเลย มักจะคิดถึงธุรกิจในโลกยุคใหม่ บ้างก็เป็นธุรกิจที่แปลก ออกแนวหลุดโลกก็มี
   เมื่อวานมีประชุมกรรมการของคอนโด ผมไม่ได้เข้าร่วม ลูกซ้อมบาสฯกว่าจะเสร็จก็ทุ่มครึงเข้าไปแล้ว ยังต้องกินข้าวอีก กลับมาบ้านก็มีการบ้านต่ออีก
   วันนี้เข้าไปในห้องที่คอนโด ไม่ได้เข้ามาเหยียบห้องนี้ราว 2 เดือนเห็นจะได้ ระเบียงสกปรกอย่างมาก เลยทำความสะอาดซะ เสร็จแล้วก็นั่งพักอ่านหนังสือ อยู่ห้องนี้ทีไรมักจะได้ไอเดียแปลกใหม่ ถ้าช่วงไหนฮิตจักรยาน ก็จะคิดเรื่องราวธุรกิจเกี่ยวกับจักรยานออกมา คิดแล้วก็เขียนไว้บนบอร์ดกระจกในห้อง ทำบอร์ดกระจกสีดำบานใหญ่เอาไว้กลางห้องข้างโต๊ะเขียนหนังสือก็เพื่อการนี้โดยเฉพาะ
   ผมเขียนชื่อสถานที่ๆ ต้องไปเอาไว้หลายแห่ง หนึ่งในนั้นคือดอยช้าง จังหวัดเชียงราย วันนี้เลยติ๊กเครื่องหมายถูกข้างหน้า แต่ก็ยังมีสถานที่อีกหลายแห่งที่ยังไม่ได้ไป เช่น ภูทอก จังหวัดบึงกาฬ และจังหวัดที่อยากไปล่าสุดคือแม่ฮ่องสอน
   บ่ายอากาศร้อนจริงๆ น่าจะร้อนกันทั่วไทยเลยนะ ปกติผมอยู่ห้องนี้แทบจะไม่ต้องเปิดแอร์ เพราะลมพัดเย็นตลอดเวลา แต่วันนี้ผิดคาด ลมน้อยมาก เลยต้องเปิดแอร์ช่วย ก็ดีเหมือนกันนะ เปิดให้น้ำยาแอร์มันหมุนเวียนทั่วระบบบ้าง ทิ้งเอาไว้นานๆ หลายเดือนไม่ได้เปิดใช้ พอจะมาพักอาศัยจริงมันจะพังเอาน่ะสิ
   เย็นไปรับลูกตามนัดตอนห้าโมงเย็น คิดว่าจะกลับบ้านทันที เปล่าหรอก มิวบอกอยากซ้อมบาสฯต่อ โน่นเลยครับ กว่าจะกลับบ้านได้ก็ทุ่มกว่า ขากลับบอกขอกินร้านยาโยอิอีกแล้ว ด้วยเหตุผลทีว่าฉลองใกล้ปิดเทอม
   นี่ยังไม่ได้ปิดนะนี่ ถ้าปิดแล้วคงอาจต้องมีเลี้ยงใหญ่

[O'Pern]

22 มีค 55
   เช้าขี่จักรยาน สายไปอยู่ร้านขายของจนถึงเย็น จบหมดวันแบบเรียบง่าย ใช้ชีวิตแบบเดิมๆ หายใจทิ้ง ปล่อยให้วันคืนผ่านไป
   ส่วนลูกวันนี้เขาเรียนวันสุดท้าย เขาขอไปค้างบ้านเพื่อน บ๊ะ แจ๋วจริง แค่ประถม 4 มันเล่นไปค้างบ้านเพื่อนเสียแล้ว ผมเองนอนบ้านเพื่อนครั้งแรกก็ตอนมัธยม 2 โน่น
   เข้านอนแบบเหงาๆ จัดปูที่นอนให้เขาตามปกติ คืนนี้นอนอ่านหนังสือคนเดียว จากเดิมที่มีมิวนั่งอ่านอยู่ข้างๆ กัน

[O'Pern]

23 มีค 55 
   ห่างจากลูกทีไร เป็นต้องคิดถึงทุกครั้ง บ้านช่องเงียบเหงาผิดปกติ แต่ชีวิตของผมยังคงเหมือนเดิมๆ นะ จากเดิมแรกๆ ช่วยดูแลแค่ตอนเช้า แล้วก็ไปทำธุระทำงานส่วนตัวได้ ก็เริ่มเขยิบมาเป็นตอนสาย ตอนเที่ยง ตอนบ่าย บางวันควงกะคืออยู่ทั้งวันจนปิดร้าน งานด้านรถยนต์ก็ค่อยๆ หายไปเรื่อยๆ ตัวเราเองก็ค่อยๆ หลุดวงโคจรไปเช่นกัน
   พอมาขี่จักรยานก็อยากแจ้งเกิดในวงการนี้บ้าง อยากร่วมขี่กับหนังสือ a day ที่เขาออกไปขี่กันราว 1 เดือน ฝันสลายครับ ต้องไปช่วยเฝ้าร้านขายของ จบข่าว
   สิ่งที่ทำได้ดีสุดในทุกวันนี้คือการตอบกระทู้ในเวปจักรยาน ทำได้แค่นี้แหละ คิดแล้วน่าเสียดายเวลาที่ผ่านไปเหลือเกิน
   
   ทางเหนือของออสเตรเลียโดนฝนร้อยปีถล่ม น้ำท่วมอย่างหนัก ประเทศไทยเราเพิ่งผ่านประสบการณ์มาเมื่อไม่ถึง 6 เดือนก่อน ทางการโปรดจัดส่งความช่วยเหลือไปได้เลยครับ ไม่ต้องรอให้เขาร้องขอ ช่วยเพื่อนร่วมโลกเถิดครับ จะเล็กจะน้อยอย่างไรก็ต้องช่วย
   เช้านี้มีข่าวรถบรรทุกแก๊สพลิกตะแคงที่ถนนพัฒนาการ ไฟลุกไหม้ แต่แปลกมากที่เจ้าหน้าที่เขาใช้น้ำมาฉีดดับ แน่ล่ะ มันดับไฟแบบนี้ไม่ได้ ฉีดกันอยู่หลายชั่วโมงก็ยังควบคุมไฟไม่ได้ สุดท้ายก็ได้แค่ฉีดเลี้ยงรอบๆ รอให้ไฟมันไหม้แก๊สจนดับไปเอง
ฮ่วย ไฟจากเชื้อเพลิงแบบนี้ เขาต้องใช้โฟม หรือวัตถุเคมีอย่างอื่นมาฉีดดับ มันจะทำหน้าที่เคลือบปกคลุมบริเวณไฟลุกไหม้ ทำปฏิกิริยาหรืออะไรสักอย่างไม่ให้ออกซิเจนเข้าไปโดนเปลวไฟ หลักการง่ายๆ วิชาวิทยาศาสตร์ชั่นประถม
                   Google Street Map เปิดใช้บริการแล้ว ทำให้ผมเกิดไอเดียอีกเพียบในการทำธุรกิจ มันไหลมาแบบพร่างพรู ไม่รู้ว่าอันนี้จะเป็นแบบเพ้อฝันอีกไหม แม้ใจจะบินไปไกล แต่กายมันยังต้องทำงานอยู่ที่ร้านขายของ วันนี้ก็อยู่ร้านจนถึงบ่ายแก่ๆ
                  มิวยังคงค้างบ้านเพื่อนอีกคืน ว่างตอนเย็นได้ฤกษ์ปะยางรถ KHS HT คราวนี้ยางแบนที่ล้อหน้า ถอดง่ายครับ ไม่ต้องวุ่นวายกับโซ่ ไม่เลอะเทอะ ใช้เบรกแบบ Cantilever เลยปลดสายเบรกได้รวดเร็วมาก ไม่ถึง 1 วินาที
ถอดยางในออกมา เจอสติกเกอร์ปะยางของ Lezyne ที่ตัวผมเองปะทิ้งเอาไว้จนลืม มันนานมากเป็นปีแล้วล่ะ เอ๊ะ หรือว่ามันจะรั่วจากสติกเกอร์ปะยางชิ้นนี้นะ เคยอ่านในเวปมีคนบอกอยู่ได้ราว 1 ปี ว่าแล้วก็ลองอัดลมเข้าไปแล้วแช่น้ำดู
ปรากฏว่าผ่านครับ รั่วรูอื่นแทน ตรวจสภาพยางนอกอย่างละเอียด พบว่าดอกยางด้านข้างเสียชีวิตไปนานมากแล้ว มันแข็งเป๊กแทบจะกลายเป็นเนื้อพลาสติก นี่ผมทนขี่ไปได้อย่างไรวะนี่ มีรอยแตกร้าวเต็มไปหมด
ได้ฤกษ์อีกอย่างในการใช้ยาง Slick ของ Vittotia ที่ซื้อมาเตรียมไว้เสียที ตอนนี้ยางหน้าหลังเหมือนกันแล้วครับ เป็นสลิคทั้งคู่ น้ำหนักเบากว่ายาง Kenda ขอบลวดถึงเส้นละ 200 กรัม (เทียบกับยางเบอร์เดียวกัน)
ลดน้ำหนักในชิ้นส่วนที่เคลื่อนไหวสูงอย่างยางนี้จะเห็นผลในการขี่อย่างมากครับ ไม่ว่าจะเป็นการออกตัว การทำอัตราเร่ง หรือแม้กระทั่งการขี่ขึ้นเขา ของเบา ไปได้ดีกว่าทุกกรณีครับ

[ToppyRacingClub]

สงสัยจะโดนเรียกนะครับ ^^

[O'Pern]

24 มีค 55
เช้าวันเสาร์ วันหยุดของคนอื่นที่ไม่ใช่ผม ตื่นแต่เช้ามาขี่จักรยานได้ 45 นาที นี่เป็นวันแรกที่ได้ขี่รถเซ็ทติ้งใหม่ คือใช้ยางสลิคของ vittoria 1.50 ทั้งด้านหน้าและหลัง
ออกแรงกดบันไดครั้งแรกก็รู้สึกถึงความต่างทันที ออกตัวได้เร็วขึ้น (จุดนี้น่าจะมาจากใช้ลมยางแรงดันสูง) ขี่แล้วปล่อยไหลได้ไกลกว่าเดิม (มาจากยางแรงดันสูงอีกนั่นแหละ) ข้อเสียก็มีครับ สะเทือนมือมากอย่างเห็นได้ชัด แต่ขี่ไปแค่ 1 นาทีก็ปรับตัวได้แล้ว คือทำใจยอมรับมันซะ
วันนี้ขอแก้ข่าวที่ผมวิจารณ์เมื่อวานเรื่องรถแก๊ส ไปหาข้อมูลมาเพิ่มคือว่า รถไฟไหม้ที่เกิดจากแก๊ส เขาบอกต้องใช้น้ำฉีดเลี้ยงไว้ แต่ถ้าเกิดจากน้ำมัน สามารถใช้โฟมแบบที่ผมบอกได้ เป็นอันว่าผมเข้าใจผิดแต่แรกครับ รู้เท่าไม่ถึงการณ์เอง 
Chevy Trailblazer เปิดตัวเรียบร้อยแล้ว กว่า Toyota Fortuner จะมีคู่แข่งก็เล่นเอาจนใกล้จะเปลี่ยนโฉม ขายกินคนเดียวแบบเพลินๆ
ลูกโทรมาหาบอกว่าไม่ต้องมารับแล้วนะ พ่อเพื่อนจะมาส่งที่บ้าน ยังไม่ได้คุยอะไรเท่าไหร่เลย มิวก็วางสายเสียแล้ว บอกว่าจะรีบไปว่ายน้ำ (ยืมชุดว่ายน้ำเพื่อน) โห คนละหุ่นเลยนะนั้น
อยู่บ้านสมองโปร่งๆ นี่นั่งคิดงานได้ดีจริงๆ อารมณ์ดีๆ ไอเดียไหลมาอย่างพร่างพรู เป็นธุรกิจแปลกใหม่ทั้งสิ้น เริ่มแรกอาจดูบ้าบอหน่อย แต่คิดไปลึกๆ แล้วมันก็ต่อยอดไปได้ไกลเหมือนกัน นี่ถ้าก่อนแต่งงานผมคิดงานได้แบบนี้ก็ดีสินะ ตอนนั้นไฟแรงสุดๆ จะทำอะไรก็ลุยได้เลย ไม่มีภาระใดให้กังวลอีกด้วย
หัวค่ำเพื่อนของพ่อเพื่อนโทรมาหา บอกว่าตอนนี้เด็กๆ เล่นกันอยู่ที่บ้านเขา ถ้าผมจะมารับเขาก็จะบอกทางให้ หรือจะให้เด็กๆ เขาเล่นกันต่อ
เอาล่ะสิ งงแล้ว ลำพังไปบ้านเพื่อนก็เกรงใจพ่อเพื่อนจะแย่ นี่เล่นมาบ้านเพื่อนของพ่ออีกด้วย
“เด็กๆ เขามาเล่นน้ำกันน่ะครับ ไม่ต้องเป็นห่วงหรอกครับ เล่นกันสนุกสนานเลย” เจ้าของบ้านบอก
“ผมก็แล้วแต่เด็กๆ น่ะครับ ถ้าเขาอยากอยู่ และไม่รบกวนคุณเกินไป จะอย่างไรก็ได้ครับ”
“ได้ครับ ถ้างั้น ก็ให้เด็กเขาค้างอีกสักคืนละกัน พรุ่งนี้เช้าค่อยมารับเขา”
“ครับผม รบกวนด้วยนะครับ”
วางสายแบบงงๆ เฮ้ย ไปบ้านเพื่อนครั้งแรกนี่เล่นจัดเต็มค้าง 3 คืนเชียวหรือวะนี่ ไอ้มิวมันสุดยอดมากจริงๆ 

[O'Pern]

25 มีค 55
   ตื่นแต่เช้าไปรับลูกตามนัดหมาย 0630 บ้านเพื่อนอยู่ไม่ไกลจากบ้านผมครับ ขับรถแค่ 5 นาที แต่กว่าจะเข้าไปถึงตัวบ้านเขาก็ต้องมีอีกสัก 10 นาที เป็นหมู่บ้านใหญ่ เก่าแก่
   รับลูกเสร็จก็กลับบ้านทันที สายๆ ออกไปเรียนพิเศษ Kumon วันนี้ผมรับหน้าที่ดูแลลูกตลอดวัน ภรรยาไปทำฟัน กลางวันไปกินส้มตำ ข้าวเหนียว ไก่ย่าง ร้านเจ๊เล้ง แถวบ้าน ร้านเก่าแก่ที่พวกเรากินกันมาเป็นสิบปีแล้ว
    New ipad ที่เพิ่งออกวางขายได้ไม่กี่วัน มีปัญหา ใช้แล้วความร้อนขึ้นสูงมากถึง 47C
   และวันหยุดที่แสนจะเรียบง่ายก็ผ่านเลยไปอีกหนึ่งวัน

[O'Pern]

26 มีค 55
   ตื่นยิ่งเช้าเท่าใด ก็จะยิ่งมีเวลาขี่จักรยานมากขึ้นเท่านั้น รถ KHS HT เป็น MTB จำแลงแปลงกายติดอุปกรณ์เสริมให้กลายเป็นรถทัวริ่ง พอใส่ยางสลิคทั้งหน้าและหลังแล้วรู้สึกว่ารถมันไหลไปได้ดี ได้ไกล ได้นานกว่าเดิม
   เช้านี้จิตนาการว่าขี่อยู่ที่สิงคโปร์ นึกภาพสวนสาธารณะริมทะเลชื่อ East Coast Park และสวนอีกอันที่ชื่อ Pasir Ris Park อันแรกเป็นสวนใหญ่ใกล้ชุมชน ส่วนอันหลังเป็นสวนนอกเมืองออกมาหน่อย เด่นตรงเงียบสงบ คนน้อยมาก ผมชอบทั้งสองอัน
   ช่วงสายก็กลับเข้าสู่โลกแห่งความเป็นจริง ลูกปิดเทอมแล้ว เขาเล่นอยู่บ้าน ส่วนผมก็ไปทำงานที่ร้านขายของเหมือนเดิม ไปถึงก็เข้าโกดังยกของทันที แอบยืดเส้นนิดหน่อยก่อนยก กลัวโรคเจ็บหลังจะกำเริบ
   เข้ามาบ้านตอนบ่าย ฝนตกครับ วันที่รอคอยของผมเลยล่ะ ผมมีบ้านอีกหลังที่สร้างไว้เองนานแล้ว เป็นบ้านสไตล์ Loft อายุสัก 20 ปีเห็นจะได้ ออกแบบเอง สร้างเอง มาถึงวันนี้ มันทรุดจนเกิดรอยแตกร้าว นานวันเข้าพอเจอฝนตกหนัก มันก็ซึมเข้ามาจากกระเบื้องดินเผาที่ติดไว้ที่ผนังด้านนอกอาคาร
   ปัญหาคือหารอยร้าวไม่เจอครับ เพราะมีกระเบื้องดินเผาปิดทับผนังปูนเอาไว้ ดูจากภายนอกก็สภาพสวยงามดี แต่เจอฝนหนักเข้าก็จะมีน้ำซึมเข้ามาในตัวอาคาร งานเข้าสิ ไม่รู้จะซ่อมตรงไหนดี จนในที่สุดผมไปเจอซีเมนต์น้ำ คือเป็นลักษณะเหมือนผงปูนนี่แหละ ใช้ผสมน้ำแล้วทาทับที่ภายนอกได้เลย เจ้าปูนอันนี้จะซึมเข้าไปตามรอยแตกแยกของผนัง จะว่าไปก็ทำหน้าที่เหมือนพวกสีแบบ Total in one นั่นแหละครับ แต่สีมันจะเป็นลักษณะเหมือนแผ่นฟิล์มเคลือบทับ แต่เจ้าปูนน้ำของผมนี้มันซึมเข้าเนื้อแถมเคลือบอีกชั้น หรือถ้ายังไม่สะใจ ก็เอาสี Total in one มาเคลือบปิดทับอีกชั้นก็ยังไหว
   เดือนก่อนผมทาปูนน้ำในจุดที่ผมคิดว่าน่าจะใช่ไว้แล้วล่ะ ไม่ได้ทาเคลือบทั้งแผงนะ ใจอยากลองของอีกรอบ คืออยากรู้ว่าจุดที่เราคิดว่าใช่น่ะ แท้จริงแล้วมันจะใช่หรือไม่ เพราะถ้าทาเคลือบทั้งผนัง ถึงแม้มันจะกันฝนได้ แต่ผมก็ไม่รู้อยู่ดีว่ารอยแตกแยกของผนังอยู่จุดใด
   วันนี้ฝนตกหนักราว 30 นาที และตกระดับกลางอีก 20 นาที ฝนปรอยๆ ไม่นับ เข้าไปสำรวจห้องไม่พบหยดน้ำ แต่อย่าเพิ่งดีใจ ต้องเจอแบบฝนจัดเต็มแบบลากยาวทั้งคืนเสียก่อน ถ้าผ่านก็จะได้สบายใจเสียที
   วันนี้เป็นวัน VIP ของงาน Motor Show เปิดเฉพาะพวกแขกรับเชิญ ไฮโซต่างๆ วันของผมคือพรุ่งนี้ครับ Press Day

[O'Pern]

27 มีค 55
   ฝนตกแต่เช้า ขี่จักรยานไปได้หน่อยเดียวก็รีบวนกลับเข้าบ้าน ไม่มีอะไรทำ หยิบเอา Uke มาซ้อมมือเล่น ฝีมือยังไม่พัฒนาไปถึงไหนมากนักเลย แต่ก็คิดไม่ผิดนะที่ซื้อรุ่น tenor มันตรงกับสไตล์การเล่นของผมมาก ดีที่ไม่ไปซื้อเอาแบบตัวเล็กๆ ที่วัยรุ่นเขานิยมกัน เสียงคนละเรื่องเลย
   ลางานไม่ได้ครับ เจ้าของร้านไม่อนุญาต งาน Motor Show Press Day เปิดเวลา 0959 ผมมักจะไปก่อนงานเยอะๆ หน่อย เพราะวันนี้แหละครับที่ผมจะได้พบพวกเพื่อนๆ ที่ทำงานสายข่าวรถยนต์ ทั้งทีวี หนังสือพิมพ์ นิตยสาร หลังๆ มีอินเทอร์เนทเพิ่มมาอีกอัน
   ไม่ให้ไปตอนเช้า ก็ไม่เป็นไร หยิบเอาเสื้อสูทและเสื้อขาว พร้อมทั้งนามบัตรอีก 1 ปึก เตรียมไว้ในรถ กะว่าถ้าเลิกงานได้เร็วคือราวๆ เที่ยงผมก็จะรีบไป
   เอาเข้าจริงชีวิตไม่เป็นดั่งหวัง ถึงที่ทำงานก็เข้าโกดังยกของแต่เช้า ตามมาด้วยมีพนักงานนำสินค้ามาส่งอีก นั่งตรวจเช็คของนับของจนอยากจะหลับ เสร็จสิ้นทุกอย่างตอน 0230 ในสภาพโทรมสุดๆ
   มันไม่มีอารมณ์จะไปงานไหนอะไรอีกแล้วล่ะ เห็นชุดที่แขวนเตรียมไปงานแล้วละเหี่ยใจจริงๆ
   มือกำพวงมาลัยรถแน่น ก้มเอาหน้าผากวางบนวงพวงมาลัย อยากจะร้องไห้ แต่มันไม่มีน้ำตาจะไหล
   ชีวิตนี้ผมเกิดมาเพื่อใคร

[O'Pern]

28 มีค 55
   แม่บ้านชื่อดีขอลากลับบ้านที่กัมพูชา ต่อไปนี้อีก 7 วัน จะต้องหาอาหารเช้ากินเอง โชคดีที่แถวบ้านมีร้านขายต้มเลือดหมูรสชาติดีอยู่ร้านหนึ่ง เด่นตรงขอผักเยอะๆ ก็ให้เป็นกำ ใช้ใบตำลึง และผักที่ชื่อจิงจูฉ่าย ขายชามละ 30 บาท
   หน้าผมเป็นผื่นขึ้นอีกแล้ว เมื่อเดือนก่อนก็เป็นมาแล้วหนหนึ่ง คราวนั้นคิดว่าแพ้เครื่องสำอาง ผมใช้ครีมทาหน้ากันแดดของภรรยา มาวันนี้ เป็นอีกแล้ว เหมือนเดิมเป๊ะเลย
   แต่งวดนี้มีสมมุติฐานใหม่ ผมว่ามันน่าจะเกิดจากความเครียดในตัวผมเองนี่แหละ ตั้งแต่เกิดมาเพิ่งจะเคยเครียดกับเขาก็คราวนี้ อุปสรรคในชีวิตหลายสิบปีที่ผ่านมา ผมก็ยังไม่เคยเครียดกับมันเลยแม้แต่น้อย
   มันคงจะเต็มที่แล้วจริงๆ ยิ่งอายุมากขึ้น ความฮึกเหิมในบางเรื่องกลับน้อยลง บางทีก็นั่งหายใจทิ้งให้วันๆ มันผ่านไป โคตรจะทุเรศตัวเองเลย
   บ่ายเข้าไปที่คอนโด ไปจ่ายค่าใช้จ่ายส่วนกลาง เจอเพื่อนที่เป็นกรรมการด้วยกันที่คุมฝ่ายการเงิน กำลังนั่งรอเซ็นเช็ค ทำงานแบบนี้นี่มันเสียสละอย่างมากจริงๆ แทนที่จะเอาเวลาไปทำเรื่องราวส่วนตัว กลับเป็นต้องตรวจสอบเอกสารเป็นปึกๆ ก่อนลงนามใดๆ ผมไม่ค่อยรู้เรื่องธุรกิจคอนโดอะไรกับเขา เลยขอรับหน้าที่เกี่ยวกับงานดีไซน์ต่างๆ หรือพวกงานใช้สมองคิดจิตนาการงานต่างๆ น่ะถนัดมาก
   เย็นพาลูกไปกินร้านสเต็ก 49 หน้าปากซอย ร้านนี้มีลูกค้าติดเยอะ เพราะราคาไม่แพง และรสชาติพอใช้ได้ ผมสั่งซี่โครงบาร์บีคิว กินเสร็จแล้วเอากระดูกกลับมาฝากเจ้าสุนัขแสนรู้ที่บ้านด้วย
   ดีเพิ่งจะลากลับบ้านไปไม่ถึง 24 ชม มิวบอกว่า “คิดถึงพี่ดีเน๊อะ”

[O'Pern]

29 มีค 55
   ร่ายกายผมผิดปกติ ใบหน้ามีฝื่นแดงสักสองสามวันแล้ว ผมวิเคราะห์แล้วว่าเกิดจากความเครียดภายในใจ ไม่น่าจะใช่เหตุที่เกิดจากครีมทาหน้า ฉะนั้น ถ้าอยากหายเร็ว ก็ต้องลดระดับความเครียด ขึ้นฝื่นยังไม่พอนะ น้ำหนักตัวผมนี่สิ มันขึ้นเอาๆ แบบชนิดที่ไม่เคยเป็นมาก่อน
   กลายเป็นว่าต้องอดทนทำงานที่เราไม่ชอบ แถมยังห้ามคิดเครียดอีกด้วย ไอ้อันหลังนี่มันแสนจะยากเย็น
   ภารกิจยามเช้า กลายเป็นกวาดลานหน้าบ้าน ขี่จักรยานออกไปซื้อต้มเลือดหมูมากิน แล้วก็รดน้ำต้นไม้ อาบน้ำ เตรียมตัวออกไปทำงาน
   เย็นมีนัดทำฟัน ผมและลูกทำเวลาเดียวกัน ร้านเดียวกัน แต่คนละหมอ เป็นการตรวจเช็คฟันประจำทุก 6 เดือน เสร็จแล้วก็ขูดหินปูน พร้อมเคลือบฟลูออไรด์ หลังจากนี้ห้ามกินน้ำ กินอาหารเป็นเวลาอย่างน้อย 30 นาที
   กินมื้อเย็นไม่รู้กินอะไรดี พามิวเดินออกมาทางถนนสีลม (ทำฟันที่ตึกชาญอิสสระ) โอ้โห ผ่านซอยธนิยะ ผ่านพัฒพงษ์ ยืนขาย CD โป๊กันเฉยเลย เดินจูงมือลูกอยู่ก็ต้องเบี่ยงตัวบังเอาไว้ แต่ปิดไม่มิดหรอกนะ เพราะเล่นยืนขายกันสองข้างทาง โอ้ เวรกรรมประเทศไทย
   แผงลอยวางเต็มทางเท้า เหลือพื้นที่ให้คนเดินแค่คนเดียว ใช่เลย ถ้าใครหน้าไหนหยุดดูของ คนก็จะเดินสวนแทบไม่ได้ พาลูกข้ามถนนไปทางฝั่งซอยคอนแวนต์แทน เห็นร้าน au bon pan มิวจัด Club Sandwich ไปซะ ไม่น่าเชื่อ ชิ้นละ 170 บาท!!!
               ผมยืนหิวอยู่ข้างๆ ถึงกับอิ่มจนจุกทันที